رسانه سهیل قاسمی ادبیات بازنشر آزاد است. گرداننده: @SoheilGhassemi Instagram.com/soheil.ghassemi YouTube.com/c/SoheilGhassemi Aparat.com/soheilg ClubHouse.com/@Setiq X.com/deconstr facebook.com/deconstr https://vt.tiktok.com/ZSF3RGgRk/ setiq.com
https://www.aparat.com/v/4JB7r
غزل 521 #سعدی
اجرا: سهیل قاسمی
میکس: شاپور
سَلِ المَصانِعَ رَکباً تَهیمُ في الفَلَواتِ
تو قدر ِ آب چه دانی که در کنار ِ فراتی؟
شبام به رویِ تو روز است و دیدهها به تو روشن
وَ إِن هَجَرتَ سَواءٌ عَشِیَّتي و غَداتي
اگر چه دیر بماندم، امید برنگرفتم
مَضَی الزَّمانُ و قلبي یَقولُ إِنَّکَ آتٍ
من آدمی به جمالات نه دیدم و نه شنیدم
اگر گِلی به حقیقت عَجین ِ آبِ حیاتی
شبان ِ تیره امیدم به صبح ِ رویِ تو باشد
و قَد تُفَتَّشُ عَینُ الحیوةِ فِي الظُّلماتِ
فَکَم تُمَرِّرُ عَیشي و أنتَ حاملُ شهدٍ
جوابِ ِ تلخ بدیع است از آن دهان ِ نباتی
نه پنجروزهیِ عمر است عشق ِ رویِ تو ما را
وَجَدتَ رائِحَةَ الوُدِّ إِن شَمَمتَ رُفاتي
وَصَفتُ کُلَّ مَلیحٍ کما یُحِبُّ و یَرضیٰ
مَحامدِ تو چه گویم؟ که ماورایِ صفاتی
أخافُ مِنکَ و أرجو و أستَغیثُ و أدنو
که هم کمند ِ بلایی و هم کلید ِ نجاتی
ز چشم ِ دوست فتادم به کامهیِ دل ِ دشمن
أحِبَّتي هَجَروني کَما تَشاءُ عُداتي
فراقنامهیِ سعدی عجب که در تو نگیرد
و إِن شَکَوتُ إِلی الطَّیرِ نُحنَ في الوُکَناتِ
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل 520 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
که دست ِ تشنه میگیرد به آبی
خداوندان ِ فضل! آخر ثوابی!
توقّع دارم از شیرین زبانات
اگر تلخ است و گر شیرین، جوابی
تو خود نایی! و گر آیی بَر ِ من،
بدان مانَد که گنجی در خرابی
به چشمانات! که گر زهر م فرستی،
چنان نوشم که شیرینتر شرابی
اگر سروی به بالای تو باشد،
نباشد بر سَر ِ سرو آفتابی
پریروی از نظر غایب نگردد
اگر صد بار بربندد نقابی
بدان تا یک نفس رویات ببینم،
شب و روز آرزومند م به خوابی
امید م هست اگر عطشان نمیرد
که باز آید به جویِ رفته آبی
هلاک ِ خویشتن میخواهد آن مور
که خواهد پنجه کردن با عقابی
شبی دانم که در زندان ِ هجران
سحرگاهام به گوش آید خطابی
که سعدی چون فراق ما کشیدی،
نخواهی دید در دوزخ عذابی
0520
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل 518 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
تو خون ِ خلق بریزی و روی درتابی
ندانمات چه مکافات ِ این گنه یابی
تَصُدُّ عَنّی فِی الجَوْرِ وَ النّوی لکِن
اِلَیْکَ قَلْبی یا غایَةَ المَنَی صابٍ
چو عندلیب چه فریادها که میدارم،
تو از غرور ِ جوانی همیشه در خوابی
اِلَی العُداةِ وَصَلْتُمْ وَ تَصْحُبونَهُمُ
وَ فی وِدادِکُمُ قَدْ هَجَرْتُ اَحْبابی
نه هر که صاحب ِ حُسن است، جور پیشه کند
تو را چه شد که خود اندر کمین ِ اصحابی
اَحِبَّتی اَمَرونی بِتَرْکِ ذِکْراهُ
لَقَدْ اَطَعْتُ وَ لکِنَّ حُبَّهُ آبٍ
غمات چگونه بپوشم که دیده بر رویات
همی گواهی بر من دهد به کذّابي
مرا تو بر سَر ِ آتش نشاندهای عجب آنک
من ام در آتش و از حال ِ من تو در تابی
من از تو سیر نگردم که صاحباستسقا
نه ممکن است که هرگز رسد به سیرابي
0518
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل 517 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
ای حُسن ِ خط از دفتر ِ اخلاق ِ تو بابی
شیرینی از اوصاف ِ تو حرفی زِ کتابی
از بویِ تو در تاب شود آهوی مشکین
گر باز کنند از شکن ِ زلف ِ تو تابی
بر دیدهیِ صاحبنظران خواب ببَستی
ترسی که ببینند خیال ِ تو به خوابی؟
از خندهیِ شیرین ِ نمکدان ِ دهانات
خون میرود از دل چو نمکخورده کبابی
تا عذر ِ زلیخا بنهد مُنکِر ِ عشّاق،
یوسفصفت از چهره برانداز نقابی
بی رویِ تو ام جنّت ِ فردوس نباید
کاین تشنگی از من نبَرَد هیچ شرابی
مشغول ِ تو را گر بگذارند به دوزخ،
با یاد ِ تو درد ش نکند هیچ عذابی
باری به طریق ِ کرمام بندهیِ خود خوان
تا بشنوی از هر بُن ِ موییم جوابی
در من منگر! تا دگران چشم ندارند!
کاز دست ِ گدایان نتوان کرد ثوابی!
آب ِ سخنام میرود از طبع ِ چو آتش
چون آتش ِ رویات که از او میچکد آبی
یاران همه با یار و من ِ خسته طلبکار
هر کس به سَر ِ آبی و سعدی به سرابی
0517
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل 515 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
چه جُرم رفت که با ما سخن نمیگویی
جنایت از طرف ِ ما ست یا تو بدخویی
تو از نبات گرو بردهای بهشیرینی
بهاتّفاق ولیکن نبات ِ خودرویی
هزار جان بهارادت تو را همیجویند
تو سنگدل به لطافت دلی نمیجویی
ولیک با همه عیب از تو صبر نتوان کرد
بیا و گر همه بد کردهای؛ که نیکو یی
تو بد مگوی! و گر نیز خاطر ت باشد
بگوی از آن لب ِ شیرین! که نیک میگویی
گُلام نباید و سرو م بهچشمدر ناید
مرا وصال ِ تو باید! که سرو ِ گلبو یی
هزار جامه سپَر ساختیم و هم بگذشت
خدنگ ِ غمزهیِ خوبان زِ دلق ِ نُهتویی
به دست ِ جهد نشاید گرفت دامن ِ کام
اگر نخواهد ت، ای نفس! خیره میپویی
درست شد که به یک دل دو دوست نتوان داشت
بهترک ِ خویش بگوی ای که طالب ِ اویی
همین که پای نهادی بر آستانهیِ عشق
بهدست باش که دست از جهان فروشویی
درازنایِ شب از چشم ِ دردمندان پُرس
تو قدر ِ آب چه دانی که بر لب ِ جویی
زِ خاک ِ سعدی ِ بیچاره بویِ عشق آید
هزار سال پس از مرگاش ار بیَنبویی
0515
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل 513 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
ای ولولهیِ عشق ِ تو بر هر سَر ِ کویی
روی تو ببُرد از دل ِ ما هر غم ِ رویی
آخر سَر ِ مویی بهترحّم نگر آن را
کآهی بوَد ش تعبیه بر هر بُن ِ مویی
کم مینشود تشنگی ِ دیدهیِ شوخام
با آن که روان کردهام از هر مژه جویی
ای هر تنی از مِهر ِ تو افتاده به کنجی
و ای هر دلی از شوق ِ تو آواره به سویی
ما یکدل و تو شرم نداری که برآیی
هر لحظه به دستانی و هر روز به خویی
در کان نبوَد چون تن ِ زیبایِ تو سیمی
و ز سنگ نخیزد چو دل ِ سخت ِ تو رویی
بر هم نزند دست ِ خزان بزم ِ ریاحین
گر باد به بُستان بَرَد از زُلف ِ تو بویی
با این همه میدان ِ لطافت که تو داری،
سعدی چه بوَد در خَم ِ چوگان ِ تو؟ گویی!
0513
@Setiq
چشم میبندم درد پیدایم نکند
دار میشوم منصور نشده
زیر لبم تکرار انتالحق است که حق جفت پا میآید که
قصهی طاق و جفت نیست
تنها صورتی هستند مجرد
و جواب هیچ آرزویی آری نیست
نمیفهمم
چشم میبندم درد پیدایم نکند
همبازی کودکیم گرگی است گلّهبر
با درد بالغ میشوم
در درد پیر
نوار نوار خون ضبط میکنم تا نوار گره بخورد
چشم میبندم درد پیدایم نکند
سال جنگ به دنیا میآیم
شکل جعبهای استخوان در آغوش مادر
پدر را تانکها میبلعند
برادران دریدهام را گلوله، مین، خمپاره و پارههای حقیقتند که در چشمان خواهرم فریاد میشوند
چشم میبندم درد پیدایم نکند
مییابدم هر جا انسان بِرویَم
ایران یا اکراین
آمریکا یا جامائیکا
هند یا هلند
سبز یا سرخ
نه از قهر قاهره حساب میبرد
نه از اخم چین
در راین یا بر راین ندارد
بی بر و باربر
با نان و بی نان هم نمیشناسد
چشم میبندم درد پیدایم نکند
درد میشوم
درد میکشم
درد میمیرم
که روزشمار آمد و رفت درد است
درد برادر مرگ است
و زندگی با مرگ معنا میشود
کَمَکی
با کمک درد
میفهمم
اما باز بچگی میکنم
چشم میبندم درد پیدایم نکند
تارا کسرائی
@tarakasraie
@Setiq
ای تو بداده در سحَر از کف ِ خویش بادهام
ناز رها کن ای صنم! راست بگو که: دادهام
گرچه برفتی از بَر م، آن بنَرَفت از سَر م
بر سَر ِ ره بیا، ببین بر سَر ِ ره فتادهام
چشم ِ بَدی که بُد مرا، حُسن ِ تو در حجاب شد
دوختم آن دو چشم را چشم ِ دگر گشادهام
چون بگشاید این دلام جز به امید ِ عهد ِ دوست؟
نامهیِ عهد ِ دوست را بر سَر ِ دل نهادهام
زادهیِ اولام بشد؛ زادهیِ عشق ام این نفَس
من زِ خود م زیادت ام. ز آن که دو بار زادهام
چون زِ بلاد ِ کافری عشق مرا اسیر بُرد،
همچو روان ِ عاشقان صاف و لطیف و ساده ام
من به شَهی رسیدهام؛ زلف خوشاش کشیدهام؛
خانهیِ شَه گرفتهام گرچه چنین پیاده ام
از تبریز، شمس ِ دین! باز بیا مرا ببین
مات شدم زِ عشق ِ تو لیک از او زیاده ام
مولوی غزل 1409 سهیل قاسمی
#مولوی
@Setiq
هدیهای برای نهم اسفند
هفتاد و هفتمین زادروز فریدون فرحاندوز
آپارات | یوتیوب | اینستاگرام
@FereidounFarahandouz
قفس
قفس این قفس این قفس…
پرنده
در خواباش از یاد میبَرَد
من اما در خواب میبینماش،
که خود
به بیداری
نقشی به کمال ام
از قفس.
□
از ما دو
کدام؟ ــ
تو که زندانات تو را زمزمه میکند
یا من
که غریو ِ خود را نیز
نمیشنوم؟
تو که زندانات مرا غریو میکشد،
یا من
که زمزمهیِ تو
در این بهارانام
مجال ِ باغ و دماغ ِ سبزهزار نمیدهد؟ ــ
از ما دو
کدام؟
□
قفس
این زمزمه
این غریو
این بهاران
این قفس این قفس این قفس ای امان!
۲۲ فروردینِ ۱۳۷۴
احمد شاملو
هُما یِ اوج ِ سعادت به دام ما اُفتَد
اگر تو را گُذری بر مقام ِ ما افتد
حُبابوار براَندازم از نشاط کلاه
اگر زِ رو یِ تو عکسی به جام ِ ما افتد
شبی که ماه ِ مراد از افق شود طالع
بُوَد که پرتو ِ نوری به بام ِ ما افتد
به بارگاه ِ تو چون باد را نباشد بار
کِی اتفاق مجال ِ سلام ِ ما افتد؟
چو جان فدا یِ لباش شد خیال میبستم
که قطرهئی زِ زُلالاش به کام ِ ما افتد
خیال ِ زلف ِ تو گفتا که: جان وسیله مَساز
کاز این شکار، فراوان به دام ِ ما افتد
به ناامیدی از این دَر مَرو! بزن فالی
بُوَد که قرعهیِ دولت به نام ِ ما افتد
زِ خاک ِ کوی ِ تو هَرگَه که دم زند حافظ
نسیم ِ گُلشن ِ جان در مشام ِ ما افتد
#غزل 114
#حافظ
سهیل قاسمی
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل شمارهی 506 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
دریچهئی زِ بهشتاش به روی بگشایی
که بامداد پگاهاش تو روی بنمایی
جهان شب است و تو خورشید ِ عالَمآرا یی
صباح مقبل آن کاز در ش تو بازآیی
به از تو مادر ِ گیتی به عمر ِ خود فرزند
نیاورَد؛ که همین بود حدّ ِ زیبایي
هر آن که با تو وصالاش دمی میسّر شد
میسّر ش نشود بعد از آن شکیبایی
درون ِ پیرهن از غایت ِ لطافت ِ جسم
چو آب ِ صافی در آبگینه پیدا یی
مرا مجال ِ سخن بیش در بیان ِ تو نیست
کمال ِ حُسن ببندد زبان ِ گویایي
زِ گفت و گویِ عوام احتراز میکردم
کاز اینسپس بنشینم به کُنج ِ تنهایي
وفایِ صحبت ِ جانان به گوش ِ جانام گفت:
نه عاشقی که حذر میکنی زِ رسوایي
گذشت بر من از آسیب ِ عشقات آنچه گذشت
هنوز منتظر ام تا چه حکم فرمایی
دو روزه باقی ِ عمر م فدایِ جان ِ تو باد
اگر بکاهی و در عمر ِ خود بیَفزایی
گر او نظر نکُنَد سعدیا به چشم ِ نواخت،
به دست ِ سعی ِ تو باد است؛ تا نپیمایی!
0506
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل شمارهی 504 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
چه روی است آن که دیدار ش ببُرد از من شکیبایي
گواهی میدهد صورت بر اخلاقاش به زیبایي
نگارینا! به هر تندی که میخواهی جوابام ده
اگر تلخ اتفاق افتد، به شیرینی بیَندایی
دگر، چون ناشکیبایی ببینم، صادقاش خوانم
که من در نفْس ِ خویش از تو نمیبینم شکیبایي
از این پس عیب ِ شیدایان نخواهم کرد و مسکینان
که دانشمند از این صورت بر آرَد سَر به شیدایي
چنانام در دلی حاضر که جان در جسم و خون در رگ؛
فراموشام نه ای وقتی که دیگر وقت یاد آیی
شبی خوش هر که میخواهد؛ که با جانان به روز آرَد.
بسی شب روز گردانَد به تاریکي و تنهایي
بیار! ای لعبت ِ ساقی! بگو! ای کودک ِ مطرب!
که صوفی در سماع آمد دوتایی کرد یکتایی
سخن پیدا بوَد سعدی که حدّ ش تا کجا باشد
زبان در کش! که منظور ت ندارد حدّ ِ زیبایي
0504
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل شمارهی 503 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل 522 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
تو هیچ عهد نبستی که عاقبت نشکستی
مرا بر آتش ِ سوزان نشاندی و ننشستی
بنایِ مِهر نمودی که پایدار نمانَد
مرا به بند ببستی خود از کمند بجَستی
دلام شکستی و رفتی خلاف ِ شرط ِ مودّت
به احتیاط رو اکنون که آبگینه شکستی
چراغ چون تو نباشد به هیچ خانه ولیکن
کس این سرای نبندد در اینچنین که تو بستی
گر م عذاب نمایی به داغ و درد ِ جدایی،
شکنجه صبر ندارم؛ بریز خونام و رَستی
بیا که ما سر ِ هستی و کبریا و رُعونت
به زیر ِ پای نهادیم و پای بر سر ِ هستی
گر ت به گوشهیِ چشمی نظر بوَد به اسیران،
دوایِ درد ِ من اوّل که بیگناه بخَستی
هر آن کسات که ببیند، روا بود که بگوید
که: من بهشت بدیدم به راستی و درستی
گر ت کسی بپرستد، ملامتاش نکُنَم من
تو هم در آینه بنگر که خویشتن بپرستی
عجب مدار که سعدی به یاد ِ دوست بنالد
که عشق موجب ِ شوق است و خَمر علّت ِ مستی
0522
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل 521 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
سَلِ المَصانِعَ رَکباً تَهیمُ في الفَلَواتِ
تو قدر ِ آب چه دانی که در کنار ِ فراتی؟
شبام به رویِ تو روز است و دیدهها به تو روشن
وَ إِن هَجَرتَ سَواءٌ عَشِیَّتي و غَداتي
اگر چه دیر بماندم، امید برنگرفتم
مَضَی الزَّمانُ و قلبي یَقولُ إِنَّکَ آتٍ
من آدمی به جمالات نه دیدم و نه شنیدم
اگر گِلی به حقیقت عَجین ِ آبِ حیاتی
شبان ِ تیره امیدم به صبح ِ رویِ تو باشد
و قَد تُفَتَّشُ عَینُ الحیوةِ فِي الظُّلماتِ
فَکَم تُمَرِّرُ عَیشي و أنتَ حاملُ شهدٍ
جوابِ ِ تلخ بدیع است از آن دهان ِ نباتی
نه پنجروزهیِ عمر است عشق ِ رویِ تو ما را
وَجَدتَ رائِحَةَ الوُدِّ إِن شَمَمتَ رُفاتي
وَصَفتُ کُلَّ مَلیحٍ کما یُحِبُّ و یَرضیٰ
مَحامدِ تو چه گویم؟ که ماورایِ صفاتی
أخافُ مِنکَ و أرجو و أستَغیثُ و أدنو
که هم کمند ِ بلایی و هم کلید ِ نجاتی
ز چشم ِ دوست فتادم به کامهیِ دل ِ دشمن
أحِبَّتي هَجَروني کَما تَشاءُ عُداتي
فراقنامهیِ سعدی عجب که در تو نگیرد
و إِن شَکَوتُ إِلی الطَّیرِ نُحنَ في الوُکَناتِ
0521
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل 519 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
سَر ِ آن ندارد امشب که برآید آفتابی
چه خیالها گذر کرد و گذر نکرد خوابی
به چه دیر ماندی ای صبح! که جان ِ من برآمد
بزه کردی و نکردند مؤذّنان ثوابی
نفَس ِ خروس بگرفت که نوبتی بخوانَد
همه بلبلان بمُردند و نماند جز غرابی
نفحات ِ صبح دانی ز چه روی دوست دارم
که به رویِ دوست مانَد که برافکنَد نقابی
سَر م از خدای خواهد که به پایاش اندر افتد
که در آب مُرده بهتر که در آرزویِ آبی
دل ِ من نه مَرد ِ آن ست که با غماش برآید
مگسی کجا تواند که بیفکنَد عُقابی
نه چنان گناهکار ام که به دشمنام سپاری
تو بهدست ِ خویش فرمای اگر م کُنی عذابی
دل ِ همچو سنگات ای دوست به آب ِ چشم ِ سعدی
عجب است اگر نگردد! که بگردد آسیابی
برو ای گدایِ مسکین و دری دگر طلب کُن
که هزار بار گفتی و نیامد ت جوابی
0519
@Setiq
▪️به فرهنگ باشد روان تندرست
▪️ایران سرزمینی کهن با فرهنگ باستانی است. سرزمین نیکیها و مردمان نجیبی که ستایشگر داد و راستی و دوستی و نکوهشگر ظلم و دروغ و دشمنیاند. باید تا می توان از ایران گفت و نوشت. چرا که ظرف و محتوای توسعه کشور است. باید زبان فارسی را دوست داشت و در جهت ترویج آن از هیچ اقدامی دریغ نکرد. باید تا حد ممکن فرزندان کشور را با حافظ و سعدی، با فردوسی و مولوی و نظامی آشنا کرد. اگر ایده ایران از جمع معدودی نخبگان خارج شود و در میان مردم و سیاستگذاران شکل خودآگاهانه بگیرد معنای امنیت، مصلحت و منافع ملی شکل خواهد گرفت. حقیقت این است که امروزه ایران مورد غفلت قرار گرفته است و بدون وطن، کشور و ایراندوستی هیچ تحول مهمی رقم نمیخورد.
▪️فهرست زیر از کوشاترین و معتبرترین رسانه ها و نهادهای فرهنگیِ مستقل تشکیل شده است که جملگی در گسترهیِ گستردهیِ تاریخ و ادبیات و فرهنگِ زرینِ ایران زمین میکوشند.
با پیوستن به این رسانه ها و نهادها به توسعه فرهنگی در جامعه یاری رسانیم.
▪️پـــــــایــنده ایــــــــــران▪️
🔲دکتر محمّدعلی اسلامینُدوشن
🔳@sarv_e_sokhangoo
🔲کتاب گویا
(لذت مطالعه با چشمان بسته).
🔳@GouyaKetab
🔲زین قند پارسی
(درست بنویسیم، درست بگوییم).
🔳@qande_parsi
🔲داستانهای کوتاه !!!
🔳@FICTION_12
🔲رسانه رسمی استاد فریدون فرح اندوز
(گوینده و مجری رادیو و تلویزیون ملی ایران).
🔳@fereidounfarahandouz
🔲رازها و نمادها و آموزههای شاهنامه
🔳@ShahnamehToosi
🔲مولانا و باغ سبز عشق
🔳@baghesabzeshgh
🔲دیوانِ صوتیِ « حافظ »
🔳@GHAZALAK1
🔲قصههای شب توکا
(قصه بشنوید و قصهگویی کنید).
🔳@storytellingforchildren
🔲بنیاد فردوسی خراسان
(كانون شاهنامه فردوسی توس).
🔳@bonyadeferdowsitous
🔲مردمنامه(فصلنامه مطالعات تاریخ مردم).
🔳@mardomnameh
🔲خردسرای فردوسی
(آینهای برای پژواک جلوههای دانش و فرهنگ ایران زمین).
🔳@kheradsarayeferdowsi
🔲سرو سایـهفکن
(رسانه ای برای پاسداشت زبان و ادبیات فارسی).
🔳@sarve_saye_fekan
🔲ایرانبوم
(نگرشی بر تاریخ و فرهنگ ایران زمین).
🔳@iranboom_ir
🔲شاهنامه کودک هما
🔳@shahnameh_kodakan
🔲منابع تاریخ ساسانیان
🔳@Sasanian_Sources
🔲مطالعات قفقاز
🔳@Dosuyecaspian
🔲ستیغ
خوانش اشعار حافظ و سعدی و...(رسانه سهیل قاسمی).
🔳@Setiq
🔲زبان شناسی (محفلی برای آموختن زبانهای ایرانی).
🔳@beyondlinguistics
🔲شاهنامه برای کودکان
(قصه های شاهنامه و خواندن اشعار برای کودکان و نوجوانان).
🔳@shahnameh_children
🔲تاریخ اشکانیان
🔳@ArsacidEmpire
🔲انجمن شاهنامه خوانی آنلاین
(دبی ،کانادا ، ایران ،لندن ).
🔳@anjomanshahnameh
🔲مأدبهی ادبی، شرح کلیله و دمنه و آثار ادبی فارسی
(رسانه دکتر محمّدامین احمدپور).
🔳@Madobahadabi
🔲کانون پژوهشهای شاهنامه
(معرفی کتابها و مقالات و یادداشتها پیرامون شاهنامه).
🔳@shahnameh_ferdowsi
🔲گاهگفـت
(دُرُستخوانیِ شعرِ کُهَن).
🔳@Gaahgoft
🔲شرح و بررسی آکادمیک تاریخ اشکانیان
🔳@Arsacid_Chronicle
🔲آرخش، کلبه پژوهش حماسههای ایرانی
(رسانه دکتر آرش اکبری مفاخر).
🔳@Arakhsha96
🔲ملیگرایی ایرانی/شاهنامه پژوهی
🔳@melliiran
🔲رهسپر کوچه رندان
(بررسی اندیشه حافظ).
🔳@kocheyerendan
🔲تاریخ روایی ایران
🔳@oldhistor
🔲اهل تمییز
(معرفی و نقد کتاب، پاسداشت یاد بزرگان).
🔳@ahle_tamyz
🔲انجمن دوستداران شاهنامه البرز (اشا)
🔳@ShahnameAlborz
🔲سفر به ادبیات (خوانش و شرح گلستان صوتی، معرفی کتاب و...)
🔳@safar_be_adabiyat
🔲تاریخ ترجمه(یادداشتها و جستارها دربارهٔ تاریخنگاری و تاریخ ترجمه در ایران).
🔳@Historiography_of_Translation
🔲تاریخ میانه
🔳@midhistor
🔲انجمن شاهنامهخوانی هما
(خوانش و شرح بیتهای شاهنامه).
🔳@shahnamehferdowsiii
🟥کانال میهمان: بنیاد داریوش همایون برای مطالعات مشروطهخواهی.
📕@bonyaddaryoushhomayoun
▪️فـــرِّ ایــــران را می سـتایـیـم.▪️
▪️هماهنگی جهت تبادل:
▪️@Arash_Kamangiiir
#هرروزباسعدی
#غزل 516 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
کدام کس به تو مانَد که گویمات که چون اویی
زِ هر که در نظر آید، گذشتهای به نکویي
لطیفجوهر و جانی غریبقامت و شکلی
نظیفجامه و جسمی بدیعصورت و خویی
هزار دیده چو پروانه بر جمال ِ تو عاشق
غلام ِ مجلس ِ آن ام که شمع ِ مجلس ِ اویی
ندیدم آبی و خاکی بدین لطافت و پاکي
تو آب ِ چشمهیِ حیوان و خاک ِ غالیهبویی
تو را که دَرد نباشد، زِ دَرد ِ ما چه تفاوت!
تو حال ِ تشنه ندانی که بر کنارهیِ جویی
صبای روضهیِ رضوان! ندانمات که چه بادی
نسیم وعدهیِ جانان! ندانمات که چه بویی
اگر من از دل ِ یکتو برآورم دَم ِ عشقی،
عجب مدار که آتش درافتد م به دوتویی
به کس مگوی که پایام به سنگ ِ عشق برآمد
که عیب گیرد و گوید: چرا به فرق نپویی؟
دلی، دو دوست نگیرد؛ دو مِهر دل نپذیرد
اگر موافق ِ اویی، بهتَرک ِ خویش بگویی
کنونام آب ِ حیاتی به حلق ِ تشنه فرو کُن
نه آنگهی که بمیرم به آب ِ دیده بشویی
به اختیار ِ تو، سعدی! چه التماس برآید؟
گر او مراد نبخشد تو کیستی که بجویی
0516
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل 514 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
ای خسته دلام، در خِم ِ چوگان ِ تو گویی
بیفایده ام پیش ِ تو چون بیهدهگویی
ای تیر ِ غم ِ عشق ِ تو هر جا که رسیده
افتاده به زخماش، چو کمان، پشت ِ دوتویی
هم طُرفه ندارم اگر م باز نوازی
زیرا که عجب نیست نکویي ز نکویی
سعدی! غماش از دست مَده گر ندهد دست
کی دست دهد در همه آفاق چون اویی
0514
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل 512 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
همه چشم ایم تا برون آیی
همه گوش ایم تا چه فرمایی
تو نه آن صورتی که بی رویت
متصوَّر شود شکیبایي
من زِ دست تو خویشتن بکُشم
تا تو دستام به خون نیالایی
گفته بودی: «قیامتام بینند
این گروهی مُحِبّ ِ سودایی»
- و اینچنین رویِ دلستان که تو را ست
خود قیامت بوَد که بنمایی
ما تماشاکُنان ِ کوتهدست
تو درخت ِ بلندبالا یی
سَر ِ ما و آستان ِ خدمت ِ تو
گر بِرانی و گر ببخشایی
جان به شکرانه دادن از من خواه
گر بهانصاف با میان آیی
عقل، باید که با صلابت ِ عشق
نکُنَد پنجهیِ توانایي
تو چه دانی که بر تو نگذشتهست
شب ِ هجران و روز ِ تنهایي
روشنات گردد این حدیث چو روز
گر چو سعدی شبی بپیمایی
0512
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل 511 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
هر کس به تماشایی رفتند به صحرایی
ما را که تو منظوری، خاطر نرود جایی
یا چشم نمیبیند، یا راه نمیداند
هر کاو به وجود ِ خود دارد زِ تو پروایی
دیوانهیِ عشقات را جایی نظر افتادهست
کآنجا نتواند رفت اندیشهیِ دانایی
امّید ِ تو بیرون بُرد از دل همه امّیدی
سودایِ تو خالی کرد از سَر همه سودایی
زیبا ننماید سرو اندر نظر ِ عقلاش
آنکهش نظری باشد با قامت ِ زیبایی
گویند رفیقانام: در عشق چه سَر داری؟
گویم که: سَری دارم درباخته در پایی
زنهار نمیخواهم کاز کشتن امانام ده
تا سیرتر ت بینم یکلحظه مدارایی
در پارس که تا بودهست از ولوله آسودهست
بیم است که برخیزد از حُسن ِ تو غوغایی
من دست نخواهم بُرد الّا به سَر ِ زلفات
گر دسترسی باشد یکروز به یغمایی
گویند: تمنّایی از دوست بکُن سعدی!
- جز دوست نخواهمکرد از دوست تمنّایی
0511
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل 510 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
نه من تنها گرفتار ام به دام ِ زلف ِ زیبایی
که هر کس با دلارامی سَری دارند و سودایی
قرین ِ یار ِ زیبا را چه پروایِ چمن باشد
هزاران سرو ِ بُستانی فدایِ سروبالایی
مرا نسبت به شیدایي کُنَد ماه ِ پریپیکر
تو دل با خویشتن داری؛ چه دانی حال ِ شیدایی!
همیدانم که فریاد م به گوشاش میرسد؛ لیکن
ملولی را چه غم دارد زِ حال ِ ناشکیبایی
عجب دارند یارانام که دستاش را همیبوسم
ندیدستند مسکینان سَری افتاده در پایی
اگر فرهاد را حاصل نشد پیوند با شیرین،
نه آخر جان ِ شیریناش برآمد در تمنّایی؟
خرَد با عشق میکوشد که وی را در کمند آرَد
ولیکن بر نمیآید ضعیفی با توانایی
مرا وقتی زِ نزدیکان ملامت سخت میآمد
نترسم دیگر از باران که افتادم به دریایی
تو خواهی خشم بر ما گیر و خواهی چشم بر ما کُن
که ما را با کسی دیگر نماندهست از تو پروایی
نپندارم که سعدی را بیازاری و بگذاری
که بعد از سایهیِ لطفات ندارد در جهان جایی
من آن خاک ِ وفادار ام که از من بویِ مِهر آید
و گر باد م بَرَد چون شعر هر جزوی به اقصایی
0510
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل 509 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
من ندانستم از اوّل که تو بی مهر و وفایی
عهد نابستن از آن بهْ که ببندی و نپایی
دوستان عیب کنند م که چرا دل به تو دادم
باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی
ای که گفتی: مرو اندر پی ِ خوبان ِ زمانه
- ما کجاییم در این بحر ِ تفکر، تو کجایی!
آن نه خال است و زنخدان و سَر ِ زلف ِ پریشان
که دل ِ اهل ِ نظر بُرد؛ که سِرّی ست خدایی
پرده بردار! که بیگانه خود این روی نبیند!
تو بزرگی و در آیینهیِ کوچک ننمایی
حلقه بر در نتوانم زدن از دست ِ رقیبان
این توانم که بیایم به محلّات به گدایي
عشق و درویشي و انگشتنمایي و ملامت
همه سهل است؛ تحمّل نکُنم بار ِ جدایي
روز ِ صحرا و سماع است و لب ِ جوی و تماشا
در همه شهر دلی نیست که دیگر بربایی
گفته بودم چو بیایی غم ِ دل با تو بگویم
چه بگویم که غم از دل بروَد چون تو بیایی
شمع را باید از این خانه به دربردن و کُشتن
تا به همسایه نگوید که تو در خانهیِ مایی
سعدی آن نیست که هرگز زِ کمند ت بگریزد
که بدانست که در بند ِ تو خوشتر که رهایي
خلق گویند: برو دل به هوایِ دگری ده!
- نکنم خاصه در ایّام ِ اتابک دو هوایي
0509
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل شمارهی 508 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
مشتاق ِ تو ام با همه جوری و جفایی
محبوب ِ منی با همه جُرمی و خطایی
من خود به چه ارزم که تمنایِ تو ورزم
در حضرت ِ سلطان که بَرَد نام ِ گدایی
صاحبنظران لاف ِ محبّت نپسندند
و آنگه سپر انداختن از تیر ِ بلایی
باید که سَری در نظر ش هیچ نیرزد
آنکس که نهد در طلب ِ وصل ِ تو پایی
بیداد ِ تو عدل است و جفایِ تو کرامت
دشنام ِ تو خوشتر که زِ بیگانه دعایی
جز عهد و وفایِ تو که محلول نگردد،
هر عهد که بستم هوسی بود و هوایی
گر دست دهد دولت ِ آنام که سَر ِ خویش
در پایِ سمند ِ تو کُنَم نعلبهایی،
شاید که به خون بر سر ِ خاکام بنویسند:
این بود که با دوست به سر بُرد وفایی
خون در دل ِ آزرده نهان چند بمانَد
شک نیست که سر بر کُنَد این درد به جایی
شرط ِ کَرَم آن است که: با درد بمیری
سعدی و نخواهی زِ دَر ِ خَلق دوایی
0508
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل شمارهی 507 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
گر م راحت رسانی و ر گزایی
محبّت بر محبّت میفزایی
به شمشیر از تو بیگانه نگردم
که هست از دیرگهباز آشنایي
همه مرغان خلاص از بند خواهند
من از قید ت نمیخواهم رهایي
عقوبت، هرچ از آن دشوارتر نیست،
بر آنام صبر هست الّا جدایي
اگر بیگانگان تشریف بخشند،
هنوز از دوستان خوشتر گدایی
من ام جانا و جانی بر لب از شوق
بده گر بوسهئی داری بهایی
کسانی عیب ِ ما بینند و گویند
که روحانی ندانند از هوایی
جمیع ِ پارسایان گو بدانند
که سعدی توبه کرد از پارسایي
چنان از خَمر و زَمر و نای و ناقوس
نمیترسم که از زهد ِ ریایی
0507
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل شمارهی 505 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
خبر ت خرابتر کرد جراحت ِ جدایی
چو خیال ِ آب ِ روشن که به تشنگان نمایی
تو چه ارمغانی آری که به دوستان فرستی
چه از این بهْ ارمغانی که تو خویشتن بیایی
بشدی و دل ببردی و به دست ِ غم سپردی
شب و روز در خیالی و ندانمات کجایی
دل ِ خویش را بگفتم چو تو دوست میگرفتم:
نه عجب که خوبرویان بکُنند بیوفایی
تو جفایِ خود بکردی و نه من نمیتوانم
که جفا کنم؛ ولیکن نه تو لایق ِ جفایی
چه کنند اگر تحمّل نکنند زیردستان
تو هر آن ستم که خواهی، بکنی که پادشایی
سخنی که با تو دارم به نسیم ِ صبح گفتم
دگری نمیشناسم؛ تو ببَر که آشنایی
من از آن گذشتام ای یار که بشنوم نصیحت
برو ای فقیه و با ما مفُروش پارسایی
تو که گفتهای تأمّل نکنم جمال ِ خوبان،
بکُنی! اگر چو سعدی نظری بیازمایی
در ِ چشم، بامدادان، به بهشت بر گشودن
نه چنان لطیف باشد که به دوست بر گشایی
0505
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل شمارهی 503 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
تو پریزاده ندانم ز کجا میآیی!
کآدمیزاده نباشد به چنین زیبایي
راست خواهی، نه حلال است که پنهان دارند
مِثل ِ این روی و نه شاید که به کس بنمایی
سرو با قامت ِ زیبایِ تو در مجلس ِ باغ
نتواند که کُنَد دعوی ِ همبالایي
در سراپایِ وجود ت هنری نیست که نیست
عیبات آن است که بر بنده نمیبخشایی
به خدا بر تو که خون ِ من ِ بیچاره مریز
که من آن قدر ندارم که تو دست آلایی
بی رخات چشم ندارم که جهانی بینم
به دو چشمات! که زِ چشمام مرو ای بینایي!
نه مرا حسرت ِ جاه است و نه اندیشهیِ مال
همه اسباب مهیا ست؛ تو در میبایی
بر من از دست ِ تو چندان که جفا میآید،
خوشتر و خوبتر اندر نظر م میآیی
دیگری نیست که مِهر ِ تو در او شاید بست
چاره بعد از تو ندانیم بهجز تنهایي
و ر به خواری زِ دَر ِ خویش برانی ما را،
همچنان شُکر کنیمات که عزیز ِ مایی
من از این در، به جفا، روی نخواهم پیچید
گر ببندی تو به رویِ من و گر بگشایی
چه کُنَد داعی ِ دولت که قبولاش نکنند
ما حریص ایم به خدمت؛ تو نمیفرمایی!
سعدیا! دختر ِ اَنفاس ِ تو بس دل ببَرَد
به چنین زیور ِ معنی که تو میآرایی
باد ِ نوروز که بویِ گُل و سنبل دارد،
لطف ِ این باد ندارد که تو میپیمایی
0503
@Setiq
/channel/Setiq/4056
حالیا مصلحت ِ وقت در آن میبینم
که کشم رَخت به میخانه و خوش بنشینم
جام ِ مِی گیرم و از اهل ِ ریا دور شوم
یعنی از اهل ِ جهان پاکدلی بُگزینم
جز صراحی و کتابام نبوَد یار و ندیم
تا حریفان ِ دَغا را به جهان کم بینم.
بس که در خرقهی آلوده زدم لاف ِ صلاح
شرمسار ِ رخ ِ ساقی و مِی ِ رنگین ام!
سَر به آزادگی از خَلق برآرَم چون سرو
گر دهد دست که دامن زِ خسان درچینم.
[]
سینهی تنگ ِ من و بار ِ غم ِ او؟ - هیهات!
مَرد ِ این بار ِ گران نیست دل ِ مسکینام
بر دلام گَرد ِ ستمها ست - خدا را مپَسند
که مکدّر شود آیینهی مِهرآیینام
من اگر رند ِ خرابات ام اگر زاهد ِ شهر
این متاع ام که همیبینی و کمتر زین ام
دل و جانام به هوایِ سَر ِ زلف ِ تو بسوخت،
و ر گوا باید ت اینک نفَس ِ مشکینام!
#حافظ #حافظ_شیراز
#غزل 362 از کتاب حافظ شیراز احمد شاملو
سهیل قاسمی
@Setiq