Telegram-канал neveshte_royai - رویـایــی🤍: Неотсортированное

رویـایــی🤍

13 июня 2025 18:20

دیشب ترسیدین نه؟
وقتی صدای خمپاره و موشک و بمب میومد،
یهو از خواب پریدین و تا چنددقیقه اول فکر کردین کابوس دیدین بعد یه آن به خودتون اومدین از جاتون بلند شدین.
یه سریاتون رفتید سریع کنار پنجره،
یه سریاتون دویدین توی خونه تا بفهمین چی شده!
دیدین همه ترسیدن و مثل فرفره دور هم میچرخن،
حتی نمیدونستید چه اتفاقی افتاده فقط فهمیده بودین اوضاع خوب نیست.

خوب...؟
اوضاع خیلی خرابه.
دویدین دم پنجره دیدین بیرون تو خیابون قیامته.
ساعت ۳ صبح و اینهمه شلوغی؟
سرتونو بردین به آسمون ببینید هوا چطوریه؟
دیدین آسمون دود گرفته و قرمزه.
حتی روحتونم خبر نداشت چی شده؟
چیکار باید میکردین؟
از کی باید میپرسیدین؟
همه تون عین هم بودین.
تا سرتونو برگردوندین که دوباره به خانواده‌تون نگاه کنید،
یه موشک دیگه خورد،
دوباره دود شد،
شیون و گریه و جیغ کل محله‌تونو گرفت.

سرفه کردین ،
دود و زدین کنار ،
دیدین خیلیا که تا چنددقیقه پیش میدویدن ، افتادن زمین.
متلاشی، تیکه تیکه شده، غرق خون.
مغزتون فرمان نمیده قلبتون داره از ترس زار میزنه پاهاتون حرکت نمیکنه و ...
«مرگ»، و اما «مرگ» در یک قدمی شما بهتون لبخند میزنه.
حالا باید چیکار کنید؟
باید اول برید یه وصیت بنویسید از چیزایی که دارید و کارهای نیمه تمومی که انجام باید بدین و فرصتش رو نداشتید.
وصیت....؟ مگه شما چی دارید؟
کارهای نیمه تموم....؟
مگه قراره کسی زنده بمونه؟

اصلا بیخیال وصیت...
برید ضروریاتونو جمع کنید تو یک کوله و فرار کنید.
فرار کنید..؟ به کجا...؟
تموم آسمون سیاه و دود ،
زمین غرق خون.

میبینید...؟
باید صبر کنید تا اَجل نزدیکتون بشه.
اگر خوشانس باشید یک و دم و بازدم آروم بهتون بده.
اگر خوش‌شانس باشید پیکر خونی‌شما توی کوچه پس کوچه‌ها زیر آور و پای زنده مونده‌ها لِه نشه.
اگر خوش‌شانس باشید اَجل شمارو ندیده باشه.

از شب گذشته به اولین شبِ جنگ در اون ۸ سال فکر کردم.
به موبایلی که نبود،
به ادمهایی که نمیدونستن چی شده،
به کسایی که نمیدونستن کجا فرار کنن و به کی پناه ببرن.
به اولین پیکرهای خون‌آلود توی خیابون‌ها.
به ترس مضاعفی که یارای دویدن رو ازشون گرفته بود.
به ادمهایی که اَجل در یک قدمیشون ایستاده و لبخند میزد.
به اونایی که شاید بعد چندین شب،
آروم و با ارامش خوابیده بودن و صبح تیکه تیکه از زیر اور بیرون آورده شدن.
به زنی که شاید بعدچندین سال باردار شده بود.
به بچه‌ای که بعد از بازی با لالایی مادرش خوابیده و حالا غرق خون روی تشک بود.

بله دوستان،
«جنگ» نه شوخیه،
نه بازیِ برد و باختِ کامپیوتری.
نه کل‌کل و لجبازی.
نه انتقام و کینه و بچه‌بازی.
«جنگ» برابر با «مرگه»

برید از بزرگترانتون بپرسید.
جنگ همینقدر کریح، زشت،
بی‌رحم، ویرانگر، ترسناک و وحشیانه‌ست.

#فرگل_مشتاقی