3727
لطفا مرا از نقدها و نظرات خودتان بهره مند سازید.در آدرس @Alinikjooo منتظرتان هستم
◽ده ساله است. از اطراف کرج می‌آید.
پرسیدم برای چی دارویت را نمی‌خوری؟
:"بچه ها منو مسخره می کنن. بهم می‌گن قرصی".
دارومو از تو کیف درآوردم و نشونش دادم؛
"ببین منم میخورم. به موقع هم مصرف می کنم. بیا با هم حرف بزنیم...روزی من میرم زیر خاک و تو پشت این میز نشستی و مریض ویزیت می‌کنی"
گفت: پس دوستم را هم میارم که مثل منه..
✍🏻 #علی_نیک‌جو
#داستان_زندگی
https://x.com/Alinikjooo/status/1299055154621288448?s=35
@alipsychiatrist
@alipsychiatrist
#بی_کلام
🚩ذوقِ رفته
🔹فوتبال اصلی‌ترین تفریح منه. زمانی بازی هم میکردم و حالا فقط تماشا می‌کنم، البته اگر بازی تک به تک خونگی با سهراب پسرم را حساب نکنیم. یکی از ترسهام اینه که سهراب بزرگ شه و همین بازی هم نباشه. آخه مطمئنم که من از این بچه لذت بیشتری می‌برم.
🔹تفریح دیگرم سفره، اما بارها پیش اومده که سفری را به خاطر فوتبال به هم زدم. در تماشای فوتبال هم زمانی از داخلی تا بین‌المللی، همه را می‌دیدم. ملی، باشگاهی، اروپایی، آسیایی، آمریکای جنوبی، هر چی که پخش می‌شد. اما از دوره‌ای به بعد فوتبال خارجی را کمتر دیدم. حالا دیگه بازیکنای خارجی چندانی را نمی‌شناسم. اینستا هم این را فهمیده و همیشه فوتبال‌های قدیمی برام میذاره. بازیهای قدیمی آث میلان و مثلث هلندیش، بارسا، زیدان، رونالدو نازاریو، برزیل 86، مارادونا ... مارادونای لعنتی. این آخریا مسی و رونالدو مانده بودند که اونها هم پیر شدند. دیگه نه وقت و نه حوصله این همه فوتبال را ندارم. ریش‌ها و باقی مانده موهام که جوگندمی شد، فقط فوتبال داخلی را دنبال کردم و نهایتا جام جهانی. یکی دو ساله برخلاف گذشته خلاصه اغلب بازیهای لیگ را هم نمی‌بینم و فقط بازیهای ملی و پرسپولیس و استقلال را تماشا می‌کنم. غیر از آب رفتن حجم تماشا، متوجه یک نکته دیگه هم شدم. این که از برد تیمم خوشحال میشم اما از باختش ناراحت نمیشم. این یعنی علقه و حساسیتم کمتر شده. اوایلِ بی خیالِ فوتبال خارجی شدنم همین شکلی بود. از باخت بارسا و آث میلان و من یونایتد و آژاکس و بایرن مونیخ ناراحت نمی‌شدم اما بردشون کمی خوشحالم می کرد.
🔹جمعه پیش آخرین بازی پرسپولیس را که با گوشی و پشت ترافیک جاده امامزاده داوود می‌دیدم، احساس کردم حس من شبیه ساق پای بازیکنای پیر پرسپولیس شده. اونها به زور دنبال توپ می‌دویدند و من به زور، تقلای مذبوحانه‌شون را تماشا میکردم. همون طور که اونها بدشون نمی‌اومد هر چه زودتر سوت پایان بازی بخوره، منم از قطع گاه و بی‌گاه اینترنت ناراحت نمی‌شدم تا ادامه بازی را نبینم. یه چیز جالب دیگه. بین بازی یعقوب براجعه‌ی جوون و فرشاد فرجی پیر، کنجکاویم برای بازی فرشاد بود که ببینم او هم این سال‌های آخر فوتبالش و شاید آخرین فصل حضورش در پرسپولیس را چطور سر میکنه. انصافن هم بهتر بود. اما انگار با آخرین نسل طلایی پرسپولیس، منِ پیرهوادار هم میل به کناره‌گیری دارم.
🔹به کوه‌های بلند کنار جاده نگاه میکردم. اونهام حس و حال سابق را نمیدن. حتا سنگینی ترافیک هم اذیت نمی‌کرد. چنان جنتلمن و با حوصله رانندگی میکردم که سابقه نداشت. بی عجله، آروم، بی هیچ سبقت و ماجراجویی. شده بودم عین شخصیتم در جلسه کمیسیون سیاست خارجی که می‌گفتم هیجان‌زده نشیم. از مذاکرات استقبال ملایم کنیم. خیلی آب و تابش ندیم. چهره عاقلانه‌ای که پشت حفره درونش پنهان شده. با دقت‌تر که نگاه می‌کنم، مثل اغلب اطرافیانم هستم. اوووه، اون شور و هیجان برجام کجا و این تماشای ساکت کجا.
🔹کاش همه پیرهای پرسپولیس را رد کنن. برای باشگاه نمیگم. برای خودم میگم. مثل آدمی که سریال بلندی را دنبال کرده و بی رغبت و کنجکاوی خاصی، از سر تکلیفی خودساخته، بیخودی دنبال میکنه، آخرین نسلی که تشویقش کرده‌ام را دنبال می‌کنم تا با هم کفش‌هامان را آویزان کنیم. بسشونه دیگه. پیر شدند. بسمونه دیگه. ما که مثل نسل قبلی نیستیم.
🔹یک شب سر افطاری ماه رمضون امسال، یکی از انقلابیون قدیمی فاز مظلومیت برداشته بود که آره، ما از دنیا هیچی نفهمیدیم. جوونیمون در خونه‌های تیمی و انقلاب گذشت، بعد جنگ، بعد سازندگی و اصلاحات و سختیاش، بعد ... رفیقم خوب حرفشو قطع کرد و گفت «خوبه که، هر کاری خواستید کردید».
🔹راست می‌گفت. تفاوت حس و حال ما با اونها همینه که اونا نسل کامیابن و ما نسل ناکام. هر وقت خواستند انقلاب کردن، هر وقت خواستن ضد انقلاب و طرفدار اصلاح شدن، هر وقت خواستن جنگیدن، هر وقت خواستن صلح کردن. چند نسل را هم به دنبال خود کشوندن. اصل زمان و مکان را انگار برای اونها ساختن. همیشه اونها هستن که باید در ظرف زمان و مکان قضاوتشون کرد، بهشون حق داد، و نسل‌های بعد که باید خود را در قالب‌های پیش‌ساخته اونها جا بدن. زمان و مکان فقط به میل اونها در اومده. ما چی؟ ما دنبال هر چی بودیم و خواستیم، نشد. نسل دویدن و نرسیدن. معلومه که ما با هم فرق داریم. معلومه که ما دنبال بهانه‌ای برای رها کردنیم و اونها در تب و تاب تجربه‌های جدید.
🔹خدا کنه جانشین رضا درویش به همین سرعت مذاکرات ایران و آمریکا انتخاب بشه و ته‌مانده خاطرات ما را از تیم بذاره بیرون. میخوام بقیه ترافیک‌ها را به جای فوتبال، دلکش گوش کنم: روزگار کودکی برنگردد دریغا ...
#حسین_نورانی_نژاد
✅ @hosseinnoorani
◽آنها که به تحلیل منطقی معنا می‌پردازند، نیک می‌دانند که #حقیقت آن‌گاه آشکار میشود که سدها و موانع خود را آشکار میسازند.
✍🏻 ژولیا کریستوا
فیلسوف، منتقد ادبی و روان‌کاو
پ.ن:
#نمی_گوید حقیقت آن‌گاه آشکار می شود که سدها و موانع از بین برود...
#روان_کاوی
#علی_نیک‌جو
https://x.com/Alinikjooo/status/1150402457081659394?t=GCb9vuG4HC6I9jCXMTgD7w&s=35
@alipsychiatrist
◽: چند سال زندگی مشترکتان طول کشید؟
: پنجاه سال
: اگر بخواهید این پنجاه سال را برایم خلاصه کنید، چی میگید؟
: خیلی زود گذشت
#داستان_زندگی
✍🏻 #علی_نیک‌جو
https://x.com/Alinikjooo/status/1912578094893846648?t=u77eBml5yD5j4FGmrdXsxg&s=35
@alipsychiatrist
#بیکلام
.گرامافون.
@alipsychiatrist
#ایران_زیبای_ما
#گلپایگان
#ارگ_گوگرد
#عکس
@alipsychiatrist
📝📝📝متن کامل گفت‌و‌گوی مکتوب سیدمصطفی تاجزاده و آرش کیخسروی
✅متن پیش‌رو حاصل گفت‌وگوهای مکتوب سیدمصطفی تاجزاده و آرش کیخسروی است که در سه مرحله، به شکل رفت‌و‌برگشت در زندان اوین انجام گرفته است.
✅پیش‌تر این گفت‌وگو در دو بخش در اختیار مخاطبان کانال "فردای بهتر" قرار گرفته بود و اینک، متن کامل به‌شکل یکپارچه منتشر میشود.
@MostafaTajzadeh
کاش ابر بودم؛ لحظه‌ای اینجا بودم و لحظه‌ای دیگر هیچ‌جا.
#بیکلام
.گرامافون.
@alipsychiatrist
📌 ترس از پشیمانی؛ چالش‌های وسواس در رابطه
✍🏻 Ran Littman
ترجمه توسط کانال تلگرام علی نیک‌جو
@alipsychiatrist
◽تا کنون خود را در حال فکر کردن به درستی یا غلط بودن انتخابتان برای رابطه عاطفی، یافته‌اید؟ مثلا فکر کردن به اینکه: "چه خواهد شد اگر در این رابطه بمانم و امکان یک رابطه بهتر را از دست بدهم؟ یا "ممکن است این رابطه را رها کنم و بعد پی ببرم که عشق زندگی‌ام را از دست داده‌ام؟"؛ میزانی از اشتغال ذهنی با این افکار، طبیعی است؛ سوال کردن از خودمان درباره اینکه آیا انتخاب درستی داشته‌ایم یا نه. با این حال، در وضعیتی که برخی متخصصان، اصطلاح اختلال وسواسی رابطه(Relationship OCD)، را برای آن به کار می‌برند، فکر کردن در مورد احتمال پشیمانی از یک انتخاب اشتباه، کیفیت بی‌وقفه و مختل‌کننده دارد.
وسواس در رابطه(ROCD) شکلی از اختلال وسواسی-جبری است که با تردید و مشغولیت ذهنی مداوم درباره رابطه یا شریک عاطفی مشخص میشود. افراد مبتلا به ROCD به طور تکرارشونده افکار مزاحمی(obsessions) را پیرامون درست یا اشتباه بودن رابطه‌شان تجربه میکنند که منجر به درگیر شدن آنها با رفتارهایی(compulsions) برای رسیدن به قطعیت یا آرامش ذهنی میشود. این رفتارهای اجبارگونه شامل مشورت کردن و بررسی مفرط، جستجوی اطمینان‌بخشی، یا چک کردن ذهنی است، که به طور متناقضی باعث تشدید تشویش و تلاشهای بیشتر برای تسکین آن میشود. به عبارتی، ترس از پشیمانی از یک انتخاب اشتباه، فرد مبتلا به وسواس ارتباطی را در چرخه‌ی فرساینده‌ای از تأمل و تردید به دام می‌اندازد به طوری‌که از تصمیم‌گیری در مورد رابطه، چه متعهد شدن عمیق به آن، چه رها کردن، به دلیل پیش‌بینی پشیمانی، ناتوان میشود و در نتیجه، تجربه خود فرد یا طرف مقابل او در رابطه این است که هیچ گاه به تمامی در رابطه حضور ندارد و ترس و تردید ممکن است آنقدر شدید شود که فرد مبتلا را در اضطرابی محسوس و بلاتکلیفی، منجمد کند. این چرخه در افراد مبتلا به وسواس، غالبا از دو فاکتور اساسی نشأت می‌گیرد: ناتوانی از تحمل عدم قطعیت، و ترس‌های بنیادین ریشه‌دار در گذشته.
ناتوانی از تحمل تردید و عدم قطعیت
ابهام و غیرقطعی بودن، جزء جدایی ناپذیری از زندگی ما ست و در عین حال اغلب، کارها و تصمیماتمان را علیرغم عدم اطمینان از آینده و نتیجه‌ی آنها، پیش می‌بریم. مثلا هر بار که رانندگی می‌کنیم این احتمال وجود دارد که تصادفی اتفاق بیفتد که زندگی خودمان و دیگران را تحت تاثیر قرار دهد، و با این وجود، و علیرغم اعتمادی که ممکن است به رانندگی خود داشته باشیم، عدم اطمینان از اینکه راننده‌های اطرافمان چقدر احتیاط خواهند داشت را می‌پذیریم.
افراد مبتلا به اختلال وسواسی جبری، با دشواری دائمی در تحمل ابهام دست و پنجه نرم میکنند، و واکنششان به این ناتوانی، شک کردن و باقی ماندن در وضعیت بلاتکلیفی، به عنوان یکی از وجوه مشخص‌کننده‌ی اختلال وسواسی جبری است؛ اختلالی که گاها از آن به عنوان "بیماری تردید" نام برده میشود. هر فرد مبتلا به اختلال OCD در تمام حیطه‌های زندگی دچار تردید ناتوان‌کننده نیست، بلکه عدم تحمل ابهام و ترس از رخ دادن خطا، در هر بیمار مبتلا به وسواس، معطوف به جنبه‌هایی از زندگی و موضوعاتی است که با ترس‌های بنیادین فرد و وحشتهای ریشه‌دار در گذشته‌اش، ارتباط پیدا میکنند.
ترس‌های بنیادین در اختلال وسواس رابطه
در سطحی عمیق‌تر از نگرانی فرد از پشیمان شدن و تردیدهای او پیرامون تعهد یا ترک ارتباط، ترس‌های ریشه‌داری مانند وحشت از گیر افتادگی یا از آن سو تنها ماندن در یک رنج بی‌پایان، قرار دارند. زمانی که عدم قطعیت طبیعی در هنگام شروع رابطه و پس از آن، باعث برانگیخته شدن ترس‌های بنیادین و ریشه‌دار در گذشته میشود، فرد مبتلا به وسواس وارد رفتارهای اجبارگونه برای جلوگیری از اتفاق افتادن پیش‌بینی‌های تهدید آمیز ذهنی‌اش میشود؛ رفتارهایی که فرد را بیش از متمرکز شدن بر رابطه و تقویت آن، به تمرکز بر اضطراب و تشدید آن سوق میدهد.
از آنجا که هیچ تصمیم‌گیری، از جمله انتخاب ادامه یا ختم یک رابطه، با حتمی بودنِ درستی یا قطعیتِ اشتباه همراه نیست، لازم است که به افراد مبتلا به اختلال وسواسی رابطه کمک کرد که بیش از تلاش برای از میان بردن ابهام، به ظرفیت تحمل آن دست پیدا کنند.
📌 ادامه در INSTANT VIEW
(مشاهده فوری)
#روان_پزشکی #روان_درمانی
#وسواس #اختلال_وسواسی_جبری
#رابطه #OCD
@alipsychiatrist
◽ما همگی به "تایید شدن" و "دیده شدن" نیاز داریم. این امری طبیعی، انسانی، انسجام‌بخش و رشد دهنده است.
موضوع مورد تامل اما آنجاست که نیازِ به تایید و دیده شدن تا کجا پیش می‌رود؟ برای آن حاضریم چه میزان هزینه بپردازیم؟ حاضریم در پای آن چه ارزش‌های وجودی را ذبح کنیم؟ تا چه میزان "حس ما از خود ما" منوط و مربوط به بازخورد صریح و ضمنی "دیگری" است؟
چنانچه به آن دوز لازم از تایید محیط دست پیدا نکنیم تا چه حد دچار فروپاشی ذهنی و احساس "تهی شدگی" می‌شویم؟
اینها نکاتی است که مستلزم پردازش عمیق است.
✍🏻 #علی_نیک‌جو
#روان_درمانی
#روان_پزشکی
@alipsychiatrist
فکر نمیکنم موسیقی دیگری وجود داشته باشه که به این وضوح و زیبایی کودکی مشترک ما ایرانی ها رو به تصویر بکشه :)
_نمیشه عید باشه و بهش گوش ندیم؛میشه؟
#فرهاد
.گرامافون.
@alipsychiatrist
#موزیک #موسیقی
@alipsychiatrist
رنجهای معلمان ،رنجهای مدرسه های مان
سخنرانی دکتر فراستخواه
بهمن 1403 در سازمان معلمان اصفهان
.
🆔 @sokhanranihaa
🆔 @alipsychiatrist
بهار آمده اما
میگویند سالی که پرحادثه باشد سریعتر میگذرد و امسال چه زود گذشت.
سالی که انگار در همین چند ساعتی که به پایانش و شروع بهار مانده هنوز باید نگران به خیر گذشتنش باشیم.
بهار آمده اما هوا انگار به جای بوی سبزی بوی جنگ میدهد جنگی که بدترین بدیهاست.
من از سیاست چیزی سردرنمی آورم ولی سالهاست مشتری تاریخم و اگر ازین تاریخ خوانی یک چیزفهمیده باشم اینست که گرچه هیچ طرفی در جنگ کاملا برنده نمیشود ولی بازنده ی جنگ بدبخت عالم است.
سالهاست درباره جنایت های آلمان هیتلری فیلم میسازند ولی کمتر کسی درباره بلاهایی که روس‌های فاتح بعد از شکست آلمان بر سر زنان و دختران برلین اشغال شده آوردند حرفی میزند.
نادرشاه هند را به قیمت بدبخت کردن هندی ها فتح کرد ولی چیزی که در تاریخ از او به خاطر داریم تنها افتخارات و فتوحات اوست چون تاریخ همیشه طرف برنده هاست و همه کاسه کوزه ها را بر سر بازندگان جنگ خرد و خمیر میکند.
یادم می آید از همان جوانی یکی از بازیهای ذهنی من بعد از خواندن کتاب‌های تاریخ این بود که خودم را جای بازنده ی ماجرا بگذارم و به این فکر کنم که اگر جای او بودم چه کار میتوانستم بکنم تا تاریخ جور دیگری رقم بخورد.
مثلا اگر جای سلطان محمد خوارزمشاه بودم بعد از آن حماقت و کشتن فرستاده های مغول برای اینکه چنگیز را راضی کنم به ایران حمله نکند چه کارهایی میکردم ؟
البته ما آیندگان همه می‌دانیم که چنگیز و دار و دسته اش چه بلایی سر ایران آوردند و زن و بچه که هیچ حتی به گربه های نیشابور هم رحم نکردند و در تجاوز و وحشی گری تا آنجا پیش رفتند که امروزه یک درصد ژنهای همه مردم عالم مال دار و دسته چنگیز است و اینها را سلطان محمد نمیدانست ولی آیا نمی‌توانست تاریخ را تغییر دهد؟
من اگر جای سلطان خوارزمشاه بودم به جای قهرمان بازی به دست و پای چنگیز می افتادم و به جای بازنده ای اسطوره ای که حاصل قهرمان بازی اش نابودی ایران بود ترجیح میدادم تبدیل به سلطان ضدقهرمانی شوم که ایران را از شر مغول نجات داد یا مثلا اگر جای فتحعلی شاه بودم به جای جنگ با تزار روسیه با صدای بلند داد میزدم که آهای مردم ما زورمان به آنها نمی‌رسد با دم شیر بازی نمیکنیم تا شاید ترکمنچایی رخ ندهد؟
احمد قوام یک عمر فحش خورد و همه از اخلاق گندش گفتند و نوکر خارجی اش خواندند و بی آبرویش کردند و آخر عمری هم در کنج عزلت درحالی که منفور عوام و خواص بود درگذشت ولی امروز با همان یک کلکی که به استالین زد و آذربایجان را بدون جنگ نجات داد بعنوان عاقل ترین سیاستمدار ایران از او یاد میشود و کدام عاقلیست که به استقبال جنگ برود؟
من از کودکی از جنگ و دعوا میترسیدم و مدرسه ای که در جنوب شهر میرفتم همیشه پر بود از بچه های کم عقل و لات و هیکلی که سالها در کلاس درجا زده بودند و در افتادن با آنها همانقدر خطرناک بود که درافتادن سلطان خوارزمشاه با چنگیز مغول!
و البته ناگفته پیداست که بهترین انتخاب من در مواجه با آنها صلح کردن بود نه جنگیدن و این را وقتی مطمئن شدم که یکبار رگ غیرتم بالا زد و جنگیدم و باختم هنوز جای زخمش روی آرنجم باقی ست.
اهل روشنفکربازی نیستم و نمیخواهم شعار ضد جنگ بدهم ولی وقتی هیکل دشمنت ده برابر توست و شانسی برای بردن نداری جنگیدن نمیتواند کار عاقلانه ای باشد.
تسلیم شدن البته قشنگ نیست افتخاری هم ندارد تاریخ هم برای آنهایی که تسلیم شوند هلهله نمیکشد بلکه فقط از قهرمانانی مینویسد که جنگیده اند ولی به قول نسیم طالب شاید بزرگترین قهرمانان تاریخ آنهایی بوده اند که با هیچ کاری نکردن یا حتی تسلیم شدن باعث شدند جنگی اتفاق نیفتد و البته فراموش شدند.
به اوکراین و زلنسکی نگاه کنید! پنجاه سال بعد تاریخ درباره او چه خواهد گفت آیا او قهرمانی خواهدبود که تا آخرین نفس دربرابر متجاوز ایستاد و باخت یا کمدین سیاست ندیده ای که فریب بازی بزرگان را خورد و کشورش را باخت؟
جنگجویان فقط در یک صورت از نیش تاریخ درامان خواهند ماند آنهم وقتی که برنده ی جنگ باشند.
بازنده ها همیشه خاک بر سران تاریخند
هنر سیاستمدار،بیش از بردن،نباختن ست بخصوص اگر کشورش آنقدرها هم قوی نباشد.
گاهی بزرگترین وظیفه تاریخی یک سیاستمدار نه قهرمان بازی و جنگیدن بلکه تلاش برای جنگ نکردن و نباختنست حتی اگر قیمتش گذشتن از آبرو و زانو زدن در برابر شیر نر خونخواره ای باشد
سیاستمدارها سالها حقوق میگیرند و شکم گنده میکنند، لم میدهند و دستور میدهند نه برای اینکه قهرمان شوند بلکه برای اینکه روز مبادا آبرویشان را کف دستشان بگذارند و فحش بخورند سیاست ورزی کنند و کشور را ازجنگ و چنگ دشمنان نجات دهند.
و کجاست آن سیاستمدار ایرانی که آبرویش را کف دستش بگذارد و تسلیم شدن عاقلانه را به جای جنگیدن و قهرمان شدن انتخاب کند و برای ایران آبرو و اعتبارش را فدا کند!
گفتند یافت می نشود جسته ایم ما
گفت آنچه یافت می نشود آنم آرزوست
/channel/draboutorab
▫️گفتم دری ز خلق ببندم
به روی خویش
دردیست در دلم
که ز دیوار
بگذرد...
#شعر
#روز_سعدی
@alipsychiatrist
✅حمایت حزب اتحاد ملت از مذاکرات مسقط
🗣 فاطمه پهلوانی، سخنگوی حزب اتحاد ملت درباره جلسه دفتر سیاسی حزب متبوع خود که دیشب، دوشنبه ۲۵ فروردین، برگزار شد، گفت: در این جلسه پس از تبادل اخبار روز، درباره دو دستور ابعاد و پیچیدگی‌های بحران آب در کشور، و روند مذاکرات ایران و آمریکا بحث شد. در این جلسه ابتدا آقای سید محمود حسینی رییس کمیسیون توسعه و مطالعات مناطق حزب، گزارشی از نشست «مناقشه آبی حوزه زاینده رود و جستجوی راه‌حل‌ها» که با حضور اعضای آن کمیسیون، برخی از اعضای دفتر سیاسی و شورای مرکزی حزب، و کارشناسان مرتبط با موضوع برگزار شده بود، ارایه داد.
🔹بر اساس این گزارش، مناقشه زاینده‌رود و مشکلات مرتبط با ناترازی‌ها از توسعه نامتوازن و ناپایدار ناشی میشود که ریشه در سیاست‌گذاری غلط و اشتباهات مدیریتی چند دهه گذشته دارد و یکباره پدید نیامده است.
🔹او افزود: مدیران برای حل مسائل و ناترازی‌های کشور معمولاً جنبه فنی و یا مدیریتی موضوع را در نظر میگیرند در حالی‌که برای یافتن راه‌حل جامع تمرکز صرف بر این جنبه‌ها کافی نیست و باید سایر وجوه مساله اعم از حقوقی، محیط زیستی، اجتماعی و فرهنگی هم مورد توجه قرار گیرد و مساله باید در چارچوب مفاهیم توسعه و در ابعاد کلان حکمرانی تحلیل و بررسی شود.
🔹به گفته پهلوانی، پس از بررسی گزارش ارایه شده از نشست مذکور توسط اعضای دفتر سیاسی، مقرر شد برای تهیه بسته راه‌کار پیشنهادی حزب اتحاد جهت مدیریت بحران آب، با همکاری کمیسیون توسعه مناطق و کمیسیون زیربنایی حزب، کارگروهی با حضور کارشناسان و متخصصان ذیربط تشکیل شود تا ضمن بررسی دقیق ابعاد مساله، راه‌حلی عملیاتی را برای حرکت به سمت حل بحران آب به دفتر سیاسی ارائه دهند تا حزب بتواند پیشنهاد مشخص خود را به دولت ارایه کند.
🔹در ادامه و در دستور دوم، اعضای دفتر سیاسی به بررسی تحولات مربوط به مذاکرات اخیر میان جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده در عمان پرداختند. اعضا ضمن استقبال از هرگونه ابتکار و تلاش دیپلماتیک برای کاهش فشارها علیه کشور، ایجاد گشایش در زندگی مردم، و بهبود مناسبات خارجی ایران، بر اهمیت استمرار این مسیر و پیگیری راه‌حل‌های مبتنی بر گفت‌وگو، تعامل و مدارا تأکید و حمایت کامل حزب اتحاد را از این راهبرد را اعلام کردند.
🔹به گفته سخنگوی حزب اتحاد ملت، دفتر سیاسی این حزب ضمن تأکید بر ادامه رویکرد منطقی و مسئولانه ایران در مواجهه با گفتگوهای سازنده و احترام‌آمیز موجود، با یادآوری تجربه‌های گذشته و به‌ویژه رفتارهای پرنوسان، غیرقابل پیش‌بینی و بعضاً غیرمسئولانه دولت آمریکا و شخص رئیس‌جمهور این کشور بر ضرورت هوشیاری، دقت و محاسبه‌گری دقیق در این مسیر تأکید کرد.
🔹دفتر سیاسی حزب اتحاد ملت ضمن ابراز امیدواری نسبت به موفقیت روند گفت‌وگوها، بر توان و دانش و تجربه تیم مذاکره‌کننده کشورمان تاکید و ابراز امیدواری کرد که این گروه، روند مذاکرات را به گونه‌ای مدیریت خواهد کرد که ضمن صیانت از منافع، حقوق و عزت مردم ایران، زمینه‌های لازم برای کاهش فشارها و تنش‌زدایی در عرصه‌ی بین‌المللی فراهم شود.
🔻کانال تلگرام حزب:
@ETEHADMELLATIRAN
ما تقریبا همه چیزمان را از دست داده‌ایم؛ فرهنگ، جامعه، اقتصاد و بدتر از همه ارزش‌هایی که ما را به هم پیوند میزد و متحد می‌ساخت.
با این همه، این وطن همه چیزش را از کف نداده است؛ هنوز ما مردم عادی هستیم. چیزی نداریم، اما هنوز هستیم.
#کارل_یاسپرس
@NazariyehAdabi
۱۶ آوریل ؛ روز جهانی صدا
صدای تو را
رنگ و بوی صدای تو را دوست دارم
صدای تو از آن سوی شور
از پشت بیداد می‌آید
💠💠💠
🎶کانال آواز استاد شجریان
🎶 @ostad_shajariyan
📌 تسکین با جرح خود؛ آنچه زخم‌ها میگویند
✍🏻 Ellen Hendriksen
◽مطالعات نشان داده است که در حدود ۱۸ درصد از افراد، به طور تقریبی یک نفر از هر پنج نفر، زمانی در طول زندگی خود دست به رفتارهای خود-آسیب‌رسان(self-harm)،
یا جرح خود(self-injury) می‌زنند.
رفتار خودزنی به صورت زخمی کردن بدن خود با اجسام نوک تیز، غالبا در سنین نوجوانی (به طور متوسط ۱۲ تا ۱۴ سالگی) آغاز میشود، و در حدود ۱۳ تا ۲۳ درصد نوجوانان حداقل یک بار اقدام به رفتارهایی مثل بریدن، سوزاندن یا ایجاد جراحتهای جزئی‌تر در بدن خود میکنند.
یکی از مهمترین موضوعاتی که در ارتباط با چنین رفتارهایی باید در ذهن داشت این است که فرد اقدام‌کننده به رفتارهای خودآسیب‌رسان، در تلاش برای کشتن یا از بین بردن خود نیست؛ بلکه او، بیش از آنکه در جستجوی احساس کرختی باشد، نیاز به احساس زنده بودن دارد.
از دیدگاه یک ناظر بیرونی، چنین رفتاری ممکن است غیرقابل فهم و حتی دیوانه‌وار باشد. اما اگر از این زاویه به موضوع نگاه کنیم که هر انسانی، با همهٔ منابع و امکاناتی که در دسترس دارد، در حال تلاش برای کنار آمدن با رنجهای خویش است، درک این رفتارها آسانتر خواهد شد.
تجربهٔ درد جسمی، باعث کم‌رنگ شدن رنج روانی میشود. درد ناشی از خودزنی و آسیب رساندن به بدن، نه تنها میتواند هیجانات دشوار و غیرقابل‌تحمل را از فرد دور کند، بلکه میتواند احساس آرامش و تسکین را به دنبال داشته باشد؛ و از آنجا که به دنبال خودزنی، این احساسات تقریبا بلافاصله ایجاد می‌شوند، این رفتار میتواند شکلی اعتیادگونه برای فرد پیدا کند.
توصیف بسیاری از افراد، از تجربه پس از خودزنی، دور شدن موقت از تنش یا رهایی از زیر بار فشارهاست. و همین موضوع میتواند باعث ایجاد وسوسهٔ غیرقابل مقاومت برای تکرار این رفتارها در فرد شود.
◽مقایسهٔ نوجوانانی که دست به رفتارهای جرح خود می‌زنند، با نوجوانانی که چنین رفتارهایی را گزارش نکرده‌اند، نشان داده است که احساس نارضایتی نسبت به خویشتن، خودسرزنشگری و انتقاد افراطی از خود، در میان نوجوانانی که رفتارهای خود-آسیب رسان انجام میدهند، بیشتر است. بر این اساس میتوان گفت چنین رفتارهایی میتواند نوعی خود-تنبیه‌گری، و به عمل درآوردن احساس خشم نسبت به خویشتن باشد.
رفتار جرح خود، همچنین میتواند راهی برای متوقف کردن احساس کرختی هیجانی باشد؛ به خصوص در میان افرادی که یک واقعهٔ به شدت آسیب‌زا از نظر روانی را پشت سر گذاشته‌اند، ایجاد درد جسمی میتواند راهی برای رهایی از احساس کرختی پس از واقعهٔ آسیب‌زا باشد.
رشد کردن در محیطی که احساس غم، رنجش، ناامیدی، اضطراب و .. معتبر شمرده نشده، و یا مورد تمسخر و سرکوب قرار گرفته است، میتواند باعث گرایش به رفتارهای خودآسیب‌رسان، به عنوان تلاشی برای تبدیل کردن رنج روانی (به عنوان یک موضوع غیرقابل‌قبول برای محیط پیرامون)، به رنج جسمی (به عنوان موضوعی قابل‌فهم و پذیرش برای محیط پیرامون) باشد.
◽رفتارهای خود-آسیب‌رسان، اگرچه به قصد خودکشی انجام نمیشوند، اما می‌توانند خطرناک و تهدیدکنندهٔ حیات فرد باشند. برای متوقف کردن این رفتارها، در درجهٔ اول باید به دلایل فرد برای انجام آنها توجه کرد. اگر هدف از انجام این رفتارها، برقراری اتصال با احساسات عمیقا دردناک، و رهایی از احساس کرختی هیجانی است، میتوان با روشهای امن‌تری مثل گوش دادن به موسیقی‌های متناسب با آن احساسات، فراهم کردن فضای مناسب برای تخلیه هیجانی، نوشتن آن احساسات با حروف درشت و ..، امکان اتصال با هیجانات دشوار و رهایی از کرختی روانی را فراهم کرد.
اگر هدف از انجام رفتار خود-آسیب‌رسان، تخلیهٔ احساس تنش و فشار درونی است، میتوان از فعالیت‌هایی مانند بوکس، دویدن، راه رفتن با گامهای محکم و ..، به عنوان یک روش جایگزین برای تخلیهٔ تنش درونی استفاده کرد.
اگر هیچ یک از روشهای جایگزین، برای کم کردن احساس تنش و رنج روانی، به اندازهٔ رفتار خود-آسیب رسان موثر نبود، میتوان ایجاد درد را با روشی کمتر آسیب‌زننده، مثل فشار دادن یک تکه یخ در دست، تقلید کرد. درد و قرمزی ایجاد شده به دنبال فشار دادن یخ، میتواند جایگزین درد ناشی از بریدن یا زخمی کردن، به شکلی کمتر آسیب‌زننده، باشد.
متوقف کردن رفتار خود-آسیب رسان، بدون دریافت کمک حرفه‌ای، میتواند بسیار دشوار باشد. صدای انتقادگر درونی و میل به رهایی از تنش‌های درونی و بیرونی به آسانی قابل خاموش شدن نیست. اما با درمان روانشناختی میتوان به این باور رسید که هیچ انسانی سزاوار تنبیه شدن یا تسکین یافتن از طریق آسیب زدن به خود نیست.
#روان_پزشکی #روان_درمانی
#جرح_خویشتن
#self_mutilation
.
www.psychologytoday.com/intl/blog/how-be-yourself/201610/self-injury-4-reasons-people-cut-and-what-do
🆔@alipsychiatrist
🎥شهرام ناظری و تازه‌ترین اثر او!
تصنیف «عمو نوروز»
(دستگاه شور)
عمو نوروز
با صدای شهرام ناظری
موسیقی تهمورس پورناظری
و شعری از پوریا سوری
آی عمو نوروز
حال خوشت کو!
داریهْ دمبکِ
عاشق‌کشت کو!
بازنشر از کانال رسمی شهرام ناطری
#امتداد
@emtedadnet
◽#رها گیرافتادگی تاریخی بشر در تلاقی واقعیت و فضیلت است. طغیان علیه گروه و سیستمی که افراد حس میکنند به طور مداوم، مستمر و نظام‌مند در حال تحقیر و طرد آنهاست و از منزلت، احترام و اعتبار ایشان می‌کاهد و عامدانه به آنها دهن‌کجی میکند.
#فیلم
✍🏻 #علی_نیک‌جو
https://x.com/Alinikjooo/status/1906761456395100326?t=5FjiAycm4LbVtNrw8eMP-Q&s=35
@alipsychiatrist
◽روسو از یک سو منشا شر بود زیرا افسانه خویشتن واقعی را راه انداخت که در لوای آن، اجبار و الزام مردم جایز شمرده میشود...
خواستن چیزی اساسا خواستن نیست مگر کسی آن را به شیوه خاصی بخواهد به نحوی که بتوانید به او بگویید:" تو ممکن است تصور کنی که آزادی یا خوشبختی یا فلان چیز را می‌خواهی؛ ولی من بهتر می‌دانم که تو کیستی و چه می‌خواهی و چه چیز تو را آزاد خواهد کرد". این همان پارادکس شومی است که طبق آن، کسی که آزادی سیاسی و آزادی اقتصادی خود را از دست میدهد، به آزادی به مفهومی بالاتر و عمیق‌تر و عقلانی‌تر و طبیعی‌تر می‌رسد که فقط به دولت یا مجمع یا عالی‌ترین مرجع شناخته است، و به واسطه آن، گسترده‌ترین آزادی مساوی با شدیدترین اقتدار قرار می‌گیرد و به بردگی می‌انجامد.
هیچ متفکری تا کنون به قدر #روسو مسول این کژنمایی و گمراهی نبوده است....روسو که مدعی بود پر حرارت‌ترین و پرشورترین عاشق آزادی بشر است و کوشیده همه زنجیرها را بگسلد و قید و بندهای آموزش و فرهنگ و عرف و علم و فن و هنر و هر چیز دیگری را براندازد زیرا همه این امور را تعدی و تجاوزی به خود می‌داند- با این همه، خود یکی از شوم‌ترین و وحشت‌انگیز‌ترین دشمنان آزادی در سراسر تاریخ اندیشه جدید بوده است.
📗آزادی و خیانت به آزادی
✍🏻 آیزیا برلین
◽عزت الله فولادوند
#نشر_ماهی
#علی_نیک‌جو
#فلسفه_سیاسی
#بینا_رشته‌ای
#معرفی_کتاب
#ژان_ژاک‌روسو
@alipsychiatrist
#موزیک
@alipsychiatrist
بهار صورتی
با صدای مشکات مقدم
#موزیک
@moosighi_popular
@alipsychiatrist
🎼 به سکوت سرد زمان
🎙محمدرضا شجریان
@abbasnaeemi
@alipsychiatrist
برداشت من از خطبه‌های نماز عید فطر آقای خامنه‌ای:
1- راهپیمایی ملت در روز قدس نه برای فریاد کردن آرمان مردم فلسطین، بلکه برای شناساندن ملت ایران به کسانی بود که باید بفهمند و ملت ایران را بشناسند.
2- سیاست کلی رهبری کماکان نه جنگ نه توافق است، و امید به تغییر ریل سیاست از فردمحوری و لجبازی به خرد جمعی و عقلانیت تا اطلاع ثانوی در حد آرزو باقی خواهد ماند.
3- توسعه‌ی کشور و زندگی مردم کماکان اولویت اول تخصیص منابع و سیاست خارجی کشور نیست و ارزش پرداختن در خطبه‌های مهمترین نماز سال را ندارد.
4- امکان حمله‌ی نظامی ولو با احتمال کم وجود دارد و راه مقابله با این خطر خانمانسوز نه تعامل، مدارا و هزینه‌ی منطقی برای پیشگیری از آن، بلکه رجزخوانی و هزینه‌ی کلان غیرقابل پیش‌بینی، و چه‌بسا در حد نابودی کشور، برای درگیر شدن در آن است.
5- احتمال بروز اعتراضات اجتماعی در سال آینده بالا است و به جای رفع زمینه‌ی بروز این ناآرامی‌ها، باید از هم اکنون آن را به خارج نسبت داد و با فتنه نامیدن آن زمینه‌ی سرکوب را فراهم کرد.
#علی‌اصغر_خدایاری
#دکتر_خدایاری
@alipsychiatrist
🎼 روزی که از تو جدا شم
🎙 افسر شهیدی
#موزیک #موسیقی
@alipsychiatrist
🎼 آیریلیق
🎙 رشید بهبودف
#موزیک #موسیقی
@alipsychiatrist
◽آنچه در فیلم #رها میبینیم، روایت رمانتیکِ خودگرایِ کورکورانه نیست؛ واپسین امید خانواده‌ای است برای حفظ هویت در برابر آن بخشی از سیستم و جامعه که با توسل به انواع رانت ها -به ویژه در دو دهه اخیر- در حال فروکاستن هویت "دیگری" و برکشیدن هویت حباب گونه خویش هستند.
✍🏻 #علی_نیک‌جو
#سینما
https://x.com/Alinikjooo/status/1905502258030068211?t=f_y-PBBD-DxlmVuYg7-g7Q&s=35
@alipsychiatrist
