Telegram-канал emtedadnet - امتداد: Неотсортированное

امتداد

18 июля 2025 18:00

✅ لحظه‌های ترمیم؛ تقویت باور به عشق در فرزندان

✍🏻 Hannah Leib Schlichter

ترجمه توسط کانال تلگرام علی نیک‌جو
@alipsychiatrist

🔹مشاجره‌ای با فرزند کودک یا نوجوانتان داشته‌اید؛ شاید در حین آن صداها بالا رفته باشند یا درها به هم کوبیده شده باشند یا چیزی گفته باشید که منظور درستتان نبوده است. چیزی شبیه به شعله‌ور شدن در سیستم عصبی اتفاق افتاده است. و فرزندتان هم وضعیت مشابهی را تجربه کرده است. آن لحظات می‌گذرد و بعد از آن سکوتی اتفاق می‌افتد. ممکن است فکر کنید که فرزندتان نیاز به فاصله دارد یا متوجه می‌شود که منظورتان چیزی که گفتید نبوده است. اما موضوع این است که آنچه بعد از اوج مشاجره و پیش آمدن سکوت اتفاق می‌افتد، بیشترین اهمیت را دارد. چیزی که نام آن را لحظات ترمیم میگذارم؛ کارها یا حرفهای کوچکی که برای برگرداندن احساس امنیت به فرزند کودک یا نوجوان، انجام میشوند؛ برگشت به رابطه و نزدیک شدن به فرزند پس از یک اختلاف یا مشاجره، با تلاش برای برگرداندن صمیمیت، فکر کردن به آنچه رخ داده و اطمینان دادن به او از اینکه همچنان می‌تواند به رابطه با والد اتکا کند. این دیدگاهی است که عصب‌شناسی دلبستگی آن را تایید میکند و این توانایی را دارد که رابطه با فرزندان را متحول کند.

🔹لحظه ترمیم زمانی است که والد جمله‌هایی را میگوید مانند اینکه: "برای هیچ‌یک از ما حس خوبی نبود. بیا درباره‌اش حرف بزنیم"؛ زمانی که به فرزندتان برمی‌گردید، نه برای سخنرانی یا نصیحت، بلکه صرفا برای برقراری دوباره‌ی ارتباط؛ این برگشت حتی برای جبران فوری یک رفتار نادرست نیست؛ بلکه برای نامگذاری بر روی اتفاق یا گسستگیِ رخ داده، و ایجاد احساس امنیت برای فرزند است.

🔹ممکن است بگویید: "حتی وقتی همه چیز به هم می ریزد، رابطه‌ی ما برایم مهم است. تو برایم مهم هستی"؛ نیازی نیست که این لحظات خیلی طولانی باشند یا توضیحات زیادی در آنها داده شود. با جمله‌های کوتاهی میتوان این پیام را رساند که دوست داشتنِ او احساس نامشروطی است که حتی وقتی شرایط بسیار سخت میشود، همچنان وجود دارد. "از قبل آشفته بودم و متاسفم که فریاد زدم"؛ "همین اطراف هستم تا هر وقت آماده بودی با هم حرف بزنیم"

🔸دانش عصب‌شناسی درباره اهمیت لحظات ترمیم چه می‌گوید؟

🔹در طی دوران کودکی و نوجوانی، سیستم لیمبیک (مرکز عواطف در مغز) پیش از قشر جلوپیشانی/پره‌‌فرونتال(که مسئول تفکر منطقی، کنترل تکانه و تأمل است) تکامل پیدا می‌کند. این توالی به معنای آن است که کودکان و نوجوانان همه چیز را به شدت و عمیقا حس میکنند اما فاقد مدارهای عصبی کاملا رشد یافته برای آرام کردن خودشان یا درک کردن احساساتشان در لحظه هستند.

🔹زمانی که والد با خشم یا کناره‌گیری به کودک واکنش نشان میدهد، مغز کودک آن لحظه را به عنوان یک خطر تفسیر میکند و وارد پاسخ ستیز یا گریز میشود‌. بدون پیدا کردن فرصتی برای ترمیم، آن تنش ارتباطی، به صورت خاطره‌ای انباشته از حس ترس یا شرم در ذهن کودک ذخیره میشود. اما در صورتی که لحظه‌ی ترمیم اتفاق بیفتد، سیستم عصبی پاراسمپاتیک مجددا فعال میشود؛ رابطه و احساسات تنظیم میشوند، و توانایی تنظیم کردن احساسات و ترمیم کردن رابطه به عنوان یک ظرفیت روانی، درونی میشود.

🔹بر اساس تئوری دلبستگی(attachment) و نوروبیولوژی روابط بین‌فردی، کیفیت تجربه‌های مراقبت‌گرانۀ اولیه، بر ادراکات درونی و بعدی کودک از میزان امن یا ناامن بودن روابط تاثیر میگذارد. لحظات ترمیم، پس از تنش یا تعارض در رابطه با فرزندان، باعث شکل‌گیری دلبستگی ایمن می‌شوند، که یک عامل محافظت‌کننده در برابر اضطراب، افسردگی و اختلالات رفتاری است.

🔸 ترمیم، احساس شرم را کم میکند و باعث شکل‌گیری تاب‌آوری میشود؛

🔹در غیاب تجربه‌های ترمیم‌کننده، بسیاری از کودکان داستان‌هایی را در ذهن خود می‌سازند با این مضمون‌‌ها که:
"من زیادی هستم"
"هر حال بدی در پدر و مادر به خاطر وجود من است "
"من همه چیز را خراب می‌کنم"
لحظات ترمیم باعث بازنویسی این داستان به صورت دیگری می‌شوند، با دریافت این پیام از والدین که:
"درست است که وضعیت سختی داشتیم اما همچنان دوستت داریم و می‌توانیم برای یکدیگر جبران کنیم"

🔹این پیام ساده، با اطمینان دادن به فرزند درباره‌‌ی تداوم عشق و امن بودن رابطه در هر شرایطی، مانع از ریشه گرفتن حس شرم و ناتوانی در او میشود، و‌ این موضوع از آن جهت اهمیت دارد که، شرمِ ترمیم نشده در روابط دوران کودکی، محدود به آن دوران باقی نمی‌ماند.

📌 ادامه در INSTANT VIEW
مشاهده فوری

#امتداد
@emtedadnet