#زبان_شناسی

مجری یک جمله به زبان مالتی اروپایی میگه

و از شخص عرب میخواد میتونه این جمله رو بفهمه

و ایشان دقیق تشخیص میده ! گویی انگار لهجه ای عربی است که با کمی دقت فهمیده میشود

📌مالت جزیره و کشوری اروپایی است

@tamadone_arab

Читать полностью…

کوشی‌ها، دشمنان، مزدوران و فاتحان مصر:

کوشی‌ها مردمی بودند که از دوران نوسنگی تا اواخر دوران باستان در پادشاهی کوش، در امتداد نیل علیا در جایی که اکنون جنوب مصر و شمال و مرکز سودان است، زندگی می‌کردند.

کوشی‌ها اجداد نوبی‌های امروزی، یک اقلیت قومی در مصر هستند، اگرچه مصری‌ها و نوبی‌ها از زمان فراعنه بسیار با هم آمیخته شده‌اند.

@tamadone_arab

Читать полностью…

📌#اسطوره_شناسی_سامی

فرشته صاورئیل (هاورئیل) در متون منداییان به‌عنوان ناجی ارواح

@tamadone_arab

Читать полностью…

جزیرهٔ سُقُطرا

بهشتی ناشناخته در جنوب یمن، یکی از شگفت‌انگیزترین نقاط زمین است. با درختان افسانه‌ای «خون اژدها»، گیاهان و جانورانی که در هیچ‌جای دیگر دنیا نیستند، و زبانی باستانی به‌نام سُقطری، این جزیره میراثی زنده از طبیعت و تاریخ است. ساکنانش حدود ۶۰ هزار نفرند، مسلمان و عمدتاً عرب‌ هستند، لهجه بومی‌شان «سُقطری» است؛ که نمودی از زبان سامی جنوبی کهن است.

🪴 میراث جهانی یونسکو | 🇾🇪 متعلق به یمن | 🌍 گالاپاگوس اقیانوس اقیانوس هند

@tamadone_arab
@isllam_history

Читать полностью…

بلاگر آبادانی وقتی شاکی میشود

ابادان واقعی این نبود
چرا ابادان را با ابادانیها نمیشناسن و نشان نمیدهند، بلکه مهاجرها را نشان میدهند.
ابادانیها نیاز به نشان دادن زنان لخت برای با کلاس بودن نیستن. ابادانیها باکلاسی را در مردانگی و مقاومت و شرف میدانند.

@tamadone_arab

Читать полностью…

#زبان_شناسی

بررسی یک متن واحد در شاخه های زبان های ایرانیک

فارسی ،دری ،پشتو،تاجیکی، هزاره ای ،لری ، تاتی ،زازاکی، مازندرانی ،گیلکی ،بلوچی، کرمانجی، سورانی ، لکی،اوستایی،اورموری

@tamadone_islami
@tamadone_arab

Читать полностью…

چهار رنگ این پرچم قدرت خود را به قولی از یک بیت شعر شاعر عرب صفی‌الدین الحلی، گرفته‌اند:

"کارهای ما سفیدند، نبردهای ما سیاه، مزارع ما سبز، و شمشیرهای ما قرمز."

رنگ سیاه نشان‌دهنده پرچم سیاه است که توسط خلافت راشدین و عباسیان استفاده می‌شد، در حالی که سفید رنگ سلسله اموی بود. سبز رنگی است که با اسلام، دین اصلی عرب ها، مرتبط است. برخی منابع مدرن نیز سبز را رنگ سلسله فاطمی می‌دانند، هرچند رنگ رسمی آن‌ها سفید بوده است. در نهایت، قرمز به‌عنوان رنگ سلسله هاشمی انتخاب شد.

رنگ‌های پان‌عربی، که در گذشته به‌صورت جداگانه استفاده می‌شدند، برای اولین بار در سال 1916 در پرچم قیام عربی یا پرچم حجاز ترکیب شدند. بسیاری از پرچم‌های فعلی، مانند پرچم‌های اردن، کویت، فلسطین و امارات متحده عربی و عراق و سوریه و ...بر پایه رنگ‌های قیام عربی هستند.

📌#قیام_عربی (1916-1918):

این قیام با حمایت بریتانیا علیه امپراتوری عثمانی به رهبری شریف حسین بن علی، شريف مکه، آغاز شد. هدف آن ایجاد یک دولت عربی مستقل بود، اما پس از جنگ جهانی اول، به دلیل معاهده سایکس-پیکو (1916)، منطقه بین بریتانیا و فرانسه تقسیم شد. پرچم حجاز به نمادی از آرمان وحدت عربی تبدیل شد

شریف حسین بن علی (1853-1931):

او به‌عنوان رهبر قیام، با حمایت بریتانیا (مکاتبات مک‌ماهون-حسین، 1915-1916) قیام را سازمان‌دهی کرد. طراحی پرچم توسط او یا مشاورانش، با الهام از تاریخ عربی، انجام شد.

نکته: پرچم آزادی بخش جنبش های عربی و خصوصا الاحوازیه از رنگها و پرچم های مشهور قیام عربی و پان عربیسم (سیاه و سفید و قرمز) استفاده میکنند ، این امر متاخر هست ، برخلاف پرچم امروزی الاهوازیه، هیچ شواهدی تاریخی وجود ندارد که شیخ خزعل از این الگو و رنگها در زمان خود استفاده کرده باشد

@tamadone_arab

Читать полностью…

اگر این تسلسل و اشتراک فرهنگی نیست پس چیه ؟!

مجسمه کودیا 𒅗𒌤𒀀 و چفیه ی عربی

گودئا (Gudea) (فرمانروایی ۲۱۴۴–۲۱۲۴ پیش از میلاد) یکی از فرمانروایان میان‌رودان جنوبی بود

فرمانروای شهر لاگاش بود. انگاشته می‌شود که او داماد اوربابا فرمانروای پیشین شهر لاگاش بوده‌است و از راه زناشویی با نینالا دختر او به فرمانروایی این شهر رسیده باشد. پس از او پسرش اونیگریرسو به جانشینی‌اش رسید.

برپایه سنگ‌نوشته‌های به جا مانده، وی پرستشگاه‌هایی را در اور، نیپور، آداب، اوروک و بدتیبیرا ساخته بود. این کار به افزایش نفوذ وی در سومر انجامید. پدر زنش نیز در زمان پادشاهی‌اش پرستشگاهی در اور ساخته بود که نشانگر نیروی سیاسی او می‌باشد.

گودئا بر خود لقب انسی داده بود به معنای شاهِ شهر و اینچنین خود را خدایگان لاگاش می‌دانست

@tamadone_arab

Читать полностью…

پازوزو برگشته اما با ظاهری شبیه به "لابوبو"، عروسکی که شبکه‌های اجتماعی را تکان داد.

برخی دیگر در شبکه‌های اجتماعی، شباهت خطرناک‌تری بین "لابوبو" و آیکون‌های باستانی بین‌النهرین می‌بینند، که برخی از آن‌ها شیطان "بازوزو" را به تصویر می‌کشند؛

شخصیتی که در فیلم The Exorcist (جن‌گیر) سال 1973 به نمایش درآمد و به‌صورت سنتی به‌عنوان موجودی بال‌دار با سر شبیه به شیر یا سگ و بدنی مارپیچ توصیف می‌شود.

"لابوبو"، که با هوش مصنوعی خلق شده، این خدای باستانی شرور را با شاخ‌های شیطانی نشان می‌دهد که دندان‌هایش را آشکار می‌کند.

یکی از کاربران فیسبوک نوشت: "بازی‌های 'لابوبو' تا وقتی که متوجه نشوی آن‌ها شیاطینی الهام‌گرفته از 'پازوزو باستانی بین النهرین' هستند، دوست‌داشتنی به نظر می‌رسند. شما فقط یک بازی را قبول نمی‌کنید، بلکه شر را به خانه خود دعوت می‌کنید."

@tamadone_arab

Читать полностью…

تحلیل گسست‌های تاریخی و امکان تداوم قومی خالص آشوری‌ها

سؤالم درباره گسست‌های چند هزارساله در منطقه جغرافیایی بین‌النهرین و قفقاز، که امروزه محل زندگی آشوری‌های مدرن است، و چگونگی ادعای تداوم قومی خالص آن‌ها در میان حضور امپراتوری‌ها و اقوام مختلف (پارسیان، یونانیان، رومیان، ترکان، اعراب، و کردها) بسیار مهم و قابل تأمل است که باید به آن توجه کنیم

@tamadone_arab

Читать полностью…

مسیحیت از قرن اول میلادی با فعالیت حواریون به بین‌النهرین رسید.

طبق اعمال رسولان (کتاب مقدس، فصل 2، حدود 33 میلادی)، در روز عید پنطیکاست، افرادی از "میان‌رودان" (که ممکن است شامل مناطق آشوری باشد) به مسیحیت گرویدند.

این اشاره کلی است و به قوم خاص "آشوری" اشاره ندارد، بلکه به جغرافیا مربوط می‌شود.

طبق روایات کلیسای شرق (که بعدها به کلیسای آشوری شرق معروف شد)، مار آدایی (قرن اول میلادی) در نواحی شمالی بین‌النهرین (شامل نینوا) به تبلیغ مسیحیت پرداخت. این روایات (مثل تاریخ کلیسای شرق نوشته ماری بن سلیمان، قرن سیزدهم، اما مبتنی بر سنت‌های اولیه) اولین جوامع مسیحی را در این مناطق توصیف می‌کنند، اما نام "آشوری" هنوز به کار نرفته است.

قدیمی‌ترین ذکر مشخص از جوامع مسیحی در منطقه آشور، به اسناد ساسانی و متون مسیحی مربوط به قرن سوم میلادی برمی‌گردد. در زمان شاپور اول (حدود 240-270 میلادی)، کلیسای شرق شکل گرفت و در منطقه نینوا و موصل فعالیت داشت. اعمال مار آدایی (نوشته‌شده در قرن چهارم یا پنجم، اما مبتنی بر روایات قرن سوم) به فعالیت‌های تبلیغی در میان ساکنان محلی اشاره دارد. این ساکنان بعدها به‌عنوان "نصاری" (مسیحیان) شناخته شدند.

📌سینود شورای سلوکیه-کتسیفون (410 میلادی):

این شورا، که توسط کلیسای شرق برگزار شد، اولین سند رسمی است که به سازمان‌دهی مسیحیان در مناطق شمالی بین‌النهرین (شامل نواحی باستانی آشور) اشاره دارد.

در این سند، اسقف‌نشین‌هایی در موصل و نینوا ذکر شده‌اند، اما باز هم از "آشوری" به‌عنوان قوم نام برده نشده است.

در فتوح البلدان بلاذری (وفات 279 هـ/892 م) و تاریخ طبری (وفات 310 هـ/923 م)، به مسیحیان ساکن در موصل و نینوا پس از فتح اسلامی (637 میلادی) اشاره شده است. بلاذری (جلد 1، ص 373) از "اهل نینوا" به‌عنوان گروهی مسیحی یاد می‌کند که بدون مقاومت تسلیم شدند.

این اولین اشاره مشخص به جوامع مسیحی در منطقه باستانی آشور است، اما نام "آشوری" هنوز به کار نرفته است.

✍️جغرافی‌دانان اسلامی: ابن خردادبه (وفات 300 هـ/912 م) در المسالک و الممالک از مسیحیان موصل به‌عنوان بخشی از جمعیت محلی نام می‌برد، بدون اشاره به هویت قومی "آشوری".

📌ظهور نام "آشوری"

دوره میانه (قرن نهم تا سیزدهم میلادی):

نام "آشوری" به‌عنوان هویت قومی در متون اسلامی اولیه دیده نمی‌شود.

این اصطلاح به‌تدریج از قرن نوزدهم میلادی، با احیای فرهنگی توسط کلیسای آشوری شرق و روشنفکرانی مثل مارشمعون، شکل گرفت.

قدیمی‌ترین استفاده مشخص از "آشوری" به‌عنوان هویت قومی، در اسناد کلیسایی قرن نوزدهم (مثل مکاتبات مارشمعون با قدرت‌های غربی) دیده می‌شود.

این نام بر اساس #ادعای تداوم با آشور باستان (به دلیل زبان آرامی و جغرافیا) انتخاب شد، اما در متون اولیه، ساکنان منطقه به‌عنوان "مسیحیان" یا "آرامی‌ها" شناخته می‌شدند.

بنابراین، قدیمی‌ترین ذکر جوامع مسیحی مرتبط با منطقه آشور به قرن سوم میلادی می‌رسد، اما نام "آشوری" به‌عنوان قوم، تا قرن نوزدهم میلادی ظاهر نشد

📚منبع:


Assyrian Identity: A Historical Critique (2015)

تحلیلی انتقادی درباره هویت قومی آشوری‌ها، منتشرشده توسط دانشگاه لندن.

@tamadone_arab

Читать полностью…

آیا قوم آشوری امروزی همان آشوریان باستان بین النهرین هستند؟!

قومیت‌سازی آشوری‌های مسیحی و پیوند هویت آن‌ها به آشور باستان در قرن نوزدهم و بیستم میلادی فرآیندی عمدی و چندوجهی بود که ریشه در عوامل تاریخی، سیاسی، مذهبی، و اجتماعی داشت. این تلاش برای بازسازی هویت قومی، به‌ویژه توسط رهبران مذهبی و روشنفکران آشوری به دلایل مختلف صورت گرفت.

در قرن نوزدهم، امپراتوری عثمانی سیاست‌های ترک‌زبان‌گرایانه و ناسیونالیست ترکی را تقویت کرد که اقلیت‌های غیرمسلمان، از جمله مسیحیان آشوری، را تحت فشار قرار داد. این گروه‌ها برای حفظ هویتشان در برابر هویت غالب ترکی و عربی، به دنبال تعریف قومی مستقل بودند

برخی کشتار آشوری‌ها (1915-1918) در جریان جنگ جهانی اول توسط عثمانی‌ها و کردها، همراه با مهاجرت گسترده، نیاز به هویت جمعی قوی را برای بقا و همبستگی ایجاد کرد. نام "آشوری" به‌عنوان نمادی از مقاومت و تداوم فرهنگی انتخاب شد

@tamadone_arab

Читать полностью…

پاسخ به سید کاوه شفیعی

@tamadone_arab

Читать полностью…

نظرتون؟


@tamadone_arab

Читать полностью…

مفهوم "سریانی ها" (Syriac) یکی از موضوعات پیچیده در تاریخ باستان و بعد اسلام تاریخ خاورمیانه است که نیاز به بررسی دقیق از منظر قومی، نژادی، زبانی، و مذهبی دارد.

واژه "سریانی" از کلمه یونانی Syriakoi یا Syrioi گرفته شده که به ساکنان منطقه شام (Syria) در دوران هلنی و رومی اشاره داشت. این منطقه شامل سوریه امروزی، بخش‌هایی از عراق، لبنان، و ترکیه می‌شود. اصطلاح "سریانی" در ابتدا به #زبان و #فرهنگ مردم این منطقه مرتبط بود، نه صرفاً یک هویت قومی یا مذهبی خاص!!

سریانی شاخه‌ای از زبان آرامی است که در قرن‌های اول و دوم میلادی به‌عنوان زبان رایج در امپراتوری روم شرقی (بیزانس) و امپراتوری ساسانی توسعه یافت. این زبان از آرامی‌های باستانی ریشه گرفته و به‌ویژه در شهرهای مانند ادسا (اورفای امروزی) و نصیبین شکوفا شد! ( پس تقسیم بندی زبانی است)

✍️آیا سریانی بار قومی و نژادی دارد؟

عدم وجود قوم واحد "سریانی":

از نظر تاریخی، هیچ قوم مشخصی به نام "سریانی‌ها" به‌عنوان یک گروه نژادی یا قومی مستقل در متون باستانی ثبت نشده است.

به‌جای آن، ساکنان منطقه شام از گروه‌های قومی مختلفی مانند آرامی‌ها، آشوری‌ها، کلدانی‌ها، و بعدها عرب‌ها تشکیل شده بودند.

"سریانی" بیشتر به‌عنوان یک هویت فرهنگی-زبانی در میان این گروه‌ها به کار رفت.

نژادشناسی: از منظر نژادی، سریانی‌ها را نمی‌توان به‌عنوان یک نژاد خاص تعریف کرد.

مطالعات ژنتیکی مدرن نشان می‌دهد که جمعیت‌های #سریانی‌زبان امروزی (مانند آشوری‌ها و کلدانی‌ها در عراق و سوریه) ترکیبی از نژادهای سامی باستانی با تأثیرات هلنی، رومی، و بعدها ترکی و عربی(بعد اسلام) هستند. این نشان می‌دهد که "سریانی" بار نژادی مشخصی ندارد و بیشتر یک هویت فرهنگی است.

مقایسه با گروه‌های دیگر:

برخلاف اعراب یا کردها یا ترک ها و.. که هویت قومی مشخصی دارند، سریانی‌ها به‌عنوان یک گروه قومی مستقل شناخته نمی‌شوند. آن‌ها بیشتر به‌عنوان بخشی از جمعیت #آرامی‌زبان تعریف می‌شوند که با ورود اسلام و عرب‌های مسلمان، هویت خود را تطبیق دادند.

✍️سریانی به‌عنوان تقسیم‌بندی زبانی

زبان سریانی: سریانی یک زبان سامی است که از آرامی شرقی منشعب شده و در دو گویش اصلی، شرقی (مانند گویش آشوری) و غربی (مانند گویش سریانی غربی)، توسعه یافت. این زبان از قرن دوم میلادی با ظهور #مسیحیت در منطقه شام به‌عنوان زبان کلیسایی و ادبی رایج شد.

📌بار مذهبی و دینی سریانی

ارتباط با مسیحیت: سریانی به‌طور خاص با مسیحیت شرقی گره خورده است. با ظهور کلیسای شرق (نسطوری‌ها) و کلیسای سریانی ارتدکس (یعقوبی‌ها) در قرن‌های پنجم و ششم میلادی، زبان سریانی به زبان اصلی این فرقه‌ها تبدیل شد. این کلیساها در مناطقی مانند نصیبین، ادسا، و آنتیوخ نقش مهمی داشتند

📌تقسیم‌بندی‌های دینی:

اختلافات کلامی (مثل بحث نسطوری و میافیزیتی) منجر به ایجاد فرقه‌های مختلف سریانی‌زبان شد، که هویت مذهبی آن‌ها را تقویت کرد. این موضوع باعث شد "سریانی" بیشتر به‌عنوان یک هویت دینی-زبانی شناخته شود تا قومی.

برخی محققان (مثل جان هیلدر) معتقدند که "سریانی" در قرون وسطی به‌عنوان یک هویت قومی اغراق‌آمیز تعریف شد، در حالی که ریشه آن زبانی و دینی بود.

✍️دلایل ساخته شدن نابرجام بار قومی سریانی :

تبدیل به هویت قومی (قرن‌های میانه): بار قومی به "سریانی" از قرن‌های میانه (حدود قرن هفتم تا سیزدهم میلادی) افزوده شد، به‌ویژه پس از گسترش اسلام و ورود اعراب به منطقه شام!!

پس از فتوحات اسلامی (۶۳۲-۶۵۰ میلادی) زبان عربی به‌عنوان زبان رسمی و روزمره در مناطق تحت سلطه امویان و عباسیان غالب شد. گروه‌های سریانی‌زبان، که اغلب مسیحی بودند، به دلیل حفظ زبان و آیین خود، از اکثریت عربی‌زبان جدا شدند. این جدایی به‌تدریج به شکل‌گیری یک هویت قومی-مذهبی منجر شد


✍️نقش کلیساها:

کلیساهای سریانی (نسطوری و یعقوبی) با حفظ متون و مراسم به زبان سریانی، این گروه را به‌عنوان یک جامعه متمایز حفظ کردند. این امر در قرن‌های هشتم و نهم، با مهاجرت سریانی‌ها به مناطق کوهستانی (مثل تور عابدین در ترکیه امروزی) شدت یافت.

✍️تأثیرات مدرن:

در قرن نوزدهم و بیستم، با ظهور ناسیونالیسم در خاورمیانه، گروه‌های سریانی‌زبان (مانند آشوری‌ها و کلدانی‌ها) به‌طور رسمی هویت قومی خود را تحت نام "سریانی" یا "آشوری" تعریف کردند. این امر با تلاش‌های مسیونری‌ها و ثبت‌نام‌های امپراتوری عثمانی تشدید شد.

قوم متمایز سریانی به معنای یک گروه قومی مستقل و یکپارچه با تعریف نژادی یا قبیله‌ای مشخص، در تاریخ وجود نداشته است

📚منابع؛

📜History of the Syriac Church

نوشته ویلیام یانگ (۱۹۷۶م) هویت سریانی را به‌عنوان یک پدیده زبانی-مذهبی توصیف می‌کند.

📜The Syriac World
(ویرایش رونالد للند، ۲۰۱۹) بر نقش سریانی به‌عنوان زبان فرهنگی و دینی تأکید دارد!!


@tamadone_arab

Читать полностью…

نوبی‌های امروزی هم تبار آفریقایی-آسیایی (شمال آفریقا و خاورمیانه) و هم تبار نیلوتی (جنوب صحرا) دارند، اما هنر مصر باستان و یونان-رومی، کوشی‌ها را به طور قابل توجهی بیشتر شبیه به جنوب صحرا نسبت به نوادگان مدرن آنها به تصویر کشیده است.

کوشی‌ها احتمالاً از نسل چوپانان کوچ‌نشین نیلوتی بوده‌اند و تمدنی را در آستانه مصر تأسیس کردند. احتمالاً بیشتر کوشی‌ها در کلبه‌های کاهگلی زندگی می‌کردند، اما شهرهای پایتخت، کرما، ناپاتا و مروئه، از خانه‌های خشتی ساخته شده بودند و کاخ‌ها و معابد سلطنتی، که از سنگ ساخته شده بودند، در نهایت از نظر سبک و شکوه با کاخ‌ها و معابد مصری رقابت می‌کردند.

یک قبیله کوچ‌نشین کوشی به نام مدجای، پلیس بیابانی برای مصری‌ها شد. بر اساس نقاشی‌های دیواری مصری و منابع یونانی، جنگجویان کوشی اغلب پوست حیوانات و پر شترمرغ می‌پوشیدند، موهای خود را با خاک رس قرمز می‌پوشاندند و بدن خود را قبل از نبرد به رنگ سفید و قرمز رنگ می‌کردند (طبق گفته هرودوت).

آنها به سپرهای چرمی، چماق‌های چوبی، تبرها، خنجرها، کمان‌ها و پیکان‌هایی با نوک فلزی یا سنگی و نیزه‌هایی از جنس آهن، برنز یا شاخ بز کوهی (همچنین طبق گفته هرودوت) مسلح بودند و خالکوبی و تیغ‌زنی انجام می‌دادند.

اشرافیت کوش به شدت مصری شده بود و تا قرن هشتم پیش از میلاد، مصر در هرج و مرج بود و کوشی‌ها این را می‌دانستند، بنابراین پادشاه آنها، پیه، مصر را فتح کرد و سلسله بیست و پنجم، سلسله‌ای از فراعنه سیاه، را تأسیس کرد.

یکی دیگر از فراعنه کوشی، تاهارکا، مجبور شد از مصر در برابر حمله آشوریان از آشوربانیپال دفاع کند، که آغاز پایان حکومت کوشی‌ها در مصر بود. در طول جنگ‌های یونان و ایران، کوشی‌ها، که یونانیان آنها را اتیوپیایی می‌نامیدند، و بعدا بخشی از ارتش چند قومی خشایارشا بودند.

در قرن چهارم پیش از میلاد، مصر تسلیم اسکندر کبیر شد و سردار او، بطلمیوس اول سوتر، به عنوان فرعون، اولین نفر از سلسله فراعنه یونانی، جانشین اسکندر شد.

جانشین بطلمیوس، بطلمیوس دوم، لشکرکشی نظامی علیه کوش آغاز کرد و حکومت خود را بر نوبیای سفلی تثبیت کرد و به دنبال معادن طلای نوبیا و منبع فیل‌های جنگی آفریقایی (که اکنون منقرض شده‌اند) بود، زیرا سلوکیان فیل‌های بزرگتر هندی را در انحصار خود داشتند. در طول دوره‌های بطلمیوس و روم، پایتخت کوش از ناپاتا به مروئه تغییر یافت.

@tamadone_arab

Читать полностью…

📌#اسطوره_شناسی_سامی

فرشته صاورئیل (هاورئیل) در متون منداییان به‌عنوان ناجی ارواح

فرشته صاورئیل گاهی به‌صورت هاورئیل یا با تلفظ‌های مشابه مانند Hibil Ziwa در متون مندایی آمده است.

صاورئیل (Hibil Ziwa) به معنای "هیبل درخشان") یکی از سه فرشته بزرگ مندایی است که به همراه شیثیل (Shitil) و عنهر (Anhar) به‌عنوان فرزندان نور یا تجلیات الهی از جهان‌های نور (Alma d-Nhura) نازل شده‌اند.

او اغلب به‌عنوان تجسمی از حکمت، نجات، و مبارزه با نیروهای تاریکی (روح‌های اهریمنی یا رهاباتا) معرفی می‌شود.در باور مندایی، صاورئیل بخشی از سلسله‌ای از موجودات نورانی است که از "هیی ربی" (حیات بزرگ یا خدا در متون مندایی) سرچشمه می‌گیرند. او به‌عنوان یکی از "اوتری" (Uthri)، یعنی فرشتگان نورانی، شناخته می‌شود که وظیفه هدایت و نجات انسان‌ها را بر عهده دارند.

📌نقش صاورئیل :

منداییان معتقدند که روح انسان پس از مرگ در معرض خطراتی از سوی نیروهای اهریمنی (مانند روح‌های گمراه‌کننده) قرار می‌گیرد. صاورئیل به‌عنوان ناجی، روح‌های پاک را از این خطرات محافظت می‌کند و آن‌ها را به سوی جهان نور هدایت می‌کند. این نقش مشابه با نقش مسیحا یا فرشتگان ناجی در دیگر ادیان گنوسی است.

📌مقابله با اهریمنان:

در متون مندایی، صاورئیل مأموریت‌هایی را برای مبارزه با ارواح پلید و نجات انسان‌ها انجام داده است. برای مثال، در داستان‌هایی آمده که او به جهان‌های زیرین (جهان‌های تاریک) سفر کرده و با موجوداتی مانند روها (Ruhai) یا ایزدبانو‌های اهریمنی (مثل روهایستا) روبه‌رو شده و پیروز شده است.

در برخی روایت‌ها، صاورئیل با حضرت آدم (آدم کَسیا، اولین انسان در اسطوره شناسی دین مندایی) ارتباط دارد. او به آدم کمک می‌کند تا با حکمت الهی آشنا شود و راه نجات را بیاموزد.

🟡نماد نور:

صاورئیل به‌عنوان موجودی درخشان و نورانی توصیف می‌شود که با آب‌های جاری و پاک (نماد حیات در مندایی‌گری) مرتبط است. این ویژگی او را به آیین غسل تعمید (مَسبتا) که بخش اصلی عبادات مندایی است، پیوند می‌دهد.

📌ابزارها و قدرت‌ها: او اغلب با سلاح‌هایی مانند شمشیر نورانی یا طناب نجات (برای بیرون کشیدن ارواح) نشان داده می‌شود که نماد پیروزی او بر تاریکی است.

📌رابطه با طبیعت: ارتباط او با نخل، آب، و چرخه‌های طبیعی نشان‌دهنده نقش او به‌عنوان نگهبان نظم کیهانی است.

برخی معتقدند که صاورئیل می‌تواند ریشه در اسطوره‌های بین النهرینی (مثل اِنکِی یا دَموزی) داشته باشد که به‌تدریج در باور مندایی گنجانده شده است.

@tamadone_arab

Читать полностью…

كلمه ࡀࡓࡒࡀ (إرقا) در مندائي والسرياني ܥܲܦܪܵܐ (عرقا) به معنی "الأرض (زمین) یا التراب" (خاک) است.

و برخی میگویند این کلیبه تعريب شده به كلمه ی #العراء یعنی زمین بدون پستی و بلندی (الأرض المنخفضة أو الأرض المنبسطة الخالية من الجبال والتلال)" و از كلمه إرقا و عرقا یکی از تسميه های اسم #عراق است

عرقاتا (بالعربية: عرقا, بالاكادية: , 𒅕𒋡𒋫)

📌زبان های سامي شمالي غربی:

• اكادي: 𒄯 (آرا) الأرض أو السهل
• الآرامية امپراتوری: 𐡀𐡓𐡒 (عرق)
• الآرامية كتاب مقدس: ארק
• الآرامية بابلي يهودي: אַרְעָא (عَرا)
• سرياني كلاسيك: ܐܰܪܥܳܐ (ارعا)
• مندائية كلاسيك: ࡀࡓࡒࡀ ('إرا "القاف صامته")
• العربية: العراء

@tamadone_arab

Читать полностью…

برخی از ایرانشهریان عزیز ادعا میکنند که نام «آبادان» در آثار پیش از اسلام بمانند کتاب جغرافیای بطلمیوس و یا در اثر Marcian of Heraclea جغرافیدان قرن ۴ میلادی، به شکل «#آپفادانا» و «#آپفانا» ثبت شده

و در زبان عربی به شکل #عبادان ,معرب شده است و از سال ۱۳۱۴ خورشیدی نام درست «آبادان» بعنوان نام رسمی و دیوانی بکار رفته

📌این اما تحریف تاریخ است.

بطلمیوس در کتابش دو جا به Apphadana اشاره کرده که هر دو ذیل بخش «#بین‌النهرین» هستند و نه #مدیا یا #پرشیا. او حدودِ جغرافیایی بین‌النهرین را به طور مشخص بیان کرده و طبق آن آپفادانا اساسن در فاصله‌ای زیاد از آبادان امروزی قرار دارد.

@tamadone_arab

Читать полностью…

بررسی معتبر تاریخی از تعداد جمعیت های مسکونی در شهرهای باستان از 2800 سال قبل از میلاد ( 4800 سال پیش ) تا 1000 میلادی

در دوران باستان شهرهای عراق بیشترین جمعیت در تاریخ را داشتند

و در قرون وسطی شهرهای بغداد و کوردوبا جمعیت بسیار زیادی داشتند

چین و شرق هم کم کم پرجمعیت ترین شهرها را تشکیل دادند

LARGEST CITIES IN THE WORLD- Period: 2800 BC-2100 AD Sources SEDAC, United Nations, Global Cities Institute Metropolitan Areas

@tamadone_islami
@tamadone_arab

Читать полностью…

عکس های شگفت انگیز از آتش فشان های عربستان سعودی

اکثرا فکر میکنند عربستان فقط دارای صحراهای خشک و شن زارها است ، در صورتی که عربستان یکی از بیشترین اقلیم هایی است که دارای آتش فشان ها است

شما را شگفت‌زده خواهد کرد اگر بدانید که در عربستان سعودی بیش از 2000 آتشفشان خاموش در منطقه غربی وجود دارد. همچنین در این کشور 12 میدان بزرگ گدازه‌های آتشفشانی به نام "حرات" وجود دارد که از شمال تا جنوب پادشاهی در امتداد ساحل دریای سرخ پراکنده‌اند و زمان شکل‌گیری آن‌ها حدود 25 میلیون سال پیش تخمین زده می‌شود.⁣

@tamadone_arab

Читать полностью…

📌تاریخچه ی #پرچم_پان_عربیسم و میراث آن تا امروزه

پرچم پان‌ عربی، که به پرچم آزادی عرب ها نیز شناخته می‌شود، نمادی از ملی‌گرایی و وحدت اعراب است و رنگ‌های آن از سلسله‌های تاریخی عرب و رویدادهای مهم الهام گرفته شده‌اند.

طراحی این پرچم در جریان قیام عربی علیه امپراتوری #عثمانی در سال 1916 شکل گرفت و از آن زمان به بعد، با تغییرات، توسط بسیاری از کشورهای عربی پذیرفته شده است

قیام عربی (1916-1918م) علیه امپراتوری عثمانی، لحظه‌ای کلیدی در توسعه پان‌عربیسم بود. پرچم قیام عربی، که به پرچم حجاز نیز معروف است، پایه و اساس پرچم پان‌عربی محسوب می‌شود.

شریف حسین بن علی، رهبر این قیام، به‌عنوان طراح این پرچم شناخته می‌شود. رنگ‌های پرچم (سیاه، سفید، سبز و قرمز) برای نمایندگی از سلسله‌های عربی مختلف و دوره‌های تاریخی انتخاب شدند.

ادامه..

@tamadone_arab

Читать полностью…

چرا بسیاری از نویسندگان ایرانی از  پدر نژادپرستی تعریف و تمجید می کنند؟

علی رغم تمام بدگویی های گوبینو از ایرانیان و با وجود این که او یک مهره استعمار بود و افکار استعماری خود را تئوریزه کرده است. نویسندگان و تاریخ نویسان ایرانی از او تعریف و تمجید کرده اند. ناشران کتاب تاریخ او را که ارزش علمی ندارد ،تجدید چاپ می کنند و مترجمان و ناشران، کتاب هایی که چهره حقیقی او را برملا می کنند، ترجمه نمی کنند.
تمام این کارها یک علت دارد،  گوبینو برای اهداف استعماریش،  نژاد آریا را نژاد برتر می دانست و می گفت ایرانیان باستان چون خون شان پاک بود، مظهر عظمت و شکوه بوده اند.

Читать полностью…

گسست‌های تاریخی در منطقه

📌سقوط آشور باستان (609 پیش از میلاد):

با فروپاشی امپراتوری آشور به دست متحدین بابلی و مادی، هویت سیاسی-قومی "آشوری" از بین رفت. ساکنان منطقه با هجوم آرامی‌ها و کلدانی‌ها مواجه شدند و زبان اکدی جای خود را به آرامی داد

📌حکومت پارسیان (هخامنشیان، 550-330 پیش از میلاد):

پارسیان آرامی را به‌عنوان زبان اداری پذیرفتند و مهاجرت‌های پارسی به بین‌النهرین رخ داد. این دوره آمیختگی قومی را افزایش داد

📌حکومت یونانیان و رومیان (330 پیش از میلاد - 636 میلادی):

سلوکی‌ها و سپس رومیان (به‌ویژه بیزانس) بر منطقه مسلط شدند. یونانی به‌عنوان زبان فرهنگی و مسیحیت به‌عنوان دین رواج یافت. مهاجرت‌های یونانی و رومی، ترکیب قومی را تغییر داد

📌حکومت اعراب مسلمان (636 میلادی به بعد):

با فتوحات اسلامی، عرب های بسیاری علاوه بر عرب های بومی منطقه از حجاز و جنوب شبه جزیره به منطقه آمدند و اسلام را گسترش دادند. آمیختگی با اعراب و پذیرش زبان عربی توسط برخی ساکنان رخ داد

📌حکومت ترکان (سلجوقیان، عثمانیان،و.. قرن یازدهم - بیستم):

ترکان با مهاجرت‌های قبیله‌ای و سلطه عثمانی، نفوذ فرهنگی و زبانی (ترکی) را افزایش دادند.

📌حضور کردها:

کردها از قرون میانه در منطقه ساکن شدند و با هم‌زیستی و گاهی درگیری با ساکنان بومی، آمیختگی قومی را بیشتر کردند

❌مدت گسست:

از سقوط آشور (609 پیش از میلاد) تا قرن بیستم (حدود 2500 سال)، این منطقه شاهد حضور و سلطه حداقل 10 امپراتوری و ده‌ها قبیله بوده است.

در منطقه‌ای با این‌همه تنش و سلطه، حفظ قوم خالص غیرممکن است. حتی اگر هسته‌ای از ساکنان باستانی باقی مانده باشند، آمیختگی با مهاجران و تغییرات فرهنگی، هویت را دگرگون کرده است.

آنچه امروز "آشوری" نامیده می‌شود، هویتی فرهنگی-مذهبی است که بر پایه بازسازی قرن بیستم شکل گرفته، نه تداوم قومی مستقیم

گسست چند هزارساله با حضور پارسیان، یونانیان، رومیان، اعراب، ترکان، و کردها، همراه با جنگ و مهاجرت، تداوم قوم خالص آشوری را غیرممکن کرده است. ادعای تداوم بیشتر نتیجه قومیت‌سازی مدرن برای بقا و هویت‌یابی در برابر فشارهای خارجی است، نه واقعیت تاریخی.

@tamadone_arab

Читать полностью…

تضادهای زبانی

📌آشوری‌های باستان:

زبان آن‌ها اکدی (شاخه سامی شرقی) بود، که با خط میخی نوشته می‌شد. این زبان در کتیبه‌ها، قراردادها، و متون ادبی (مثل حماسه گیلگمش) استفاده می‌شد

آشوری‌های مدرن:

زبان نوآشوری (آشوری نوین)، شاخه‌ای از آرامی شرقی، از زبان اکدی #متمایز است. این زبان در قرن‌های پس از سقوط آشور با نفوذ آرامی‌ها تکامل یافت و امروزه با خط سریانی نوشته می‌شود.

نوآشوری زبانی تحلیلی‌تر از اکدی است و ساختار دستوری آن ساده‌تر شده است. افعال به‌صورت دوگانه (حاضر و گذشته) و با تأثیر از زبان‌های همسایه (مثل عربی و کردی) تغییر کرده‌اند. نوآشوری شامل لهجه‌های مختلف مثل "لهجه ارومیه"، "لهجه حکاری"، و "لهجه موصل" است که به دلیل پراکندگی جغرافیایی و تماس با زبان‌های دیگر متفاوت‌اند.

تضادهای فرهنگی (از چندخدایی به مسیحیت)، دینی (آیین باستانی به مسیحیت)، زبانی (اکدی به آرامی)، و خطی (میخی به سریانی) نشان می‌دهد که آشوری‌های مدرن با آشوری‌های باستان گسست عمیقی دارند. هویت امروزی بیشتر نتیجه بازسازی فرهنگی قرن نوزدهم و بیستم است تا تداوم مستقیم!!

ادامه در کامنت های این پست..

@tamadone_arab

Читать полностью…

قدرت‌های استعماری مثل بریتانیا و فرانسه، که در خاورمیانه نفوذ داشتند، از تقسیم‌بندی قومی برای تضعیف امپراتوری عثمانی حمایت می‌کردند. کلیسای آشوری شرق با حمایت مأموران غربی، هویت "آشوری" را برای جلب حمایت بین‌المللی ترویج داد

با ظهور کلیسای کلدانی (وابسته به کاتولیک‌ها) در قرن نوزدهم، کلیسای آشوری شرق برای تمایز و حفظ پیروانش، نیاز به هویت قومی مستقل داشت. پیوند با آشور باستان این تمایز را تقویت کرد

با آمیختگی فرهنگی با اعراب، کردها، و ترک‌ها در قرن‌ها، آشوری‌های مسیحی احساس گسست هویتی داشتند. قومیت‌سازی به آن‌ها اجازه داد تا یک گذشته‌ای باشکوه (آشور باستان) را بازسازی کنند و هویتشان را از نو تعریف کنند

علت زمینه زبانی، زبان نوآشوری، که از آرامی شرقی ریشه می‌گیرد، با زبان کتیبه‌های آشوری باستان ارتباط هایی دارد. روشنفکرانی مثل هرمز عبدالله (قرن نوزدهم) این پیوند زبانی را به‌عنوان مدرک تداوم قومی برجسته کردند!!

منطقه زندگی آشوری‌ها (موصل، نینوا) با مرکز امپراتوری آشور هم‌پوشانی مکانی داشت. این نزدیکی جغرافیایی، همراه با اساطیر باستانی (مثل داستان‌های آشور و ایشتار)، به‌عنوان خوراک جالبی برای ادعای تداوم فرهنگی استفاده شد

رهبران کلیسای آشوری شرق، مثل مارشمعون ، بنجامین (1861-1903)، با ارجاع به تداوم مذهبی از قرن اول میلادی، هویت قومی را با گذشته باستانی گره زدند. آن‌ها ادعا کردند که کلیسایشان وارث سنت‌های آشوری‌هاست

در اواخر قرن نوزدهم، با ظهور ملی‌گرایی در خاورمیانه، آشوری‌ها از اسناد باستان‌شناسی غربی (مثل کاوش‌های لایارد در نینوا، 1845) الهام گرفتند تا هویتشان را به امپراتوری آشور متصل کنند

منافع سیاسی یکی از قوی ترین دلایل بود ،قومیت‌سازی بیشتر یک استراتژی بقا بود تا واقعیت تاریخی. پیوند با آشور باستان، هرچند زبانی و جغرافیایی قابل‌توجه بود، اما از نظر ژنتیکی و قومی (به دلیل مهاجرت‌ها و آمیختگی) ضعیف است

📌توضیحات با دلایل دیگر :

کلیسای آشوری شرق (که از قرن اول میلادی شکل گرفت) خود را وارث سنت‌های باستانی می‌داند، اگرچه این ادعا بیشتر بر پایه مذهب و زبان است تا مدارک ژنتیکی قطعی امروزی

پس از سقوط آشور، مهاجرت‌های گسترده (مثل آرامی‌ها، کلدانی‌ها، و بعدها اعراب مسلمان) ترکیب قومی منطقه را تغییر داد!!

کلیسای آشوری شرق و کلیسای کلدانی، از قرن‌های میانه، هویت قومی را با مذهب گره زدند. نام "آشوری" به‌عنوان نمادی از تداوم فرهنگی در برابر هویت‌های غالب (مثل عربی یا ترکی) استفاده شد.

ادعای تداوم مستقیم قومی از آشوری‌های باستان بیشتر یک روایت فرهنگی و مذهبی است تا واقعیت ژنتیکی یا سیاسی!! و پیوند متصل از ۲۷۰۰ سال پیش تا کنون

نام‌گذاری "آشوری" در قرن بیستم توسط روشنفکران و رهبران مذهبی (مثل مارشمعون، رهبر کلیسای آشوری) برای احیای هویت ملی تقویت شد ، پذیرش مسیحیت از قرن اول میلادی و جدایی از آیین‌های باستانی آشوری (مثل پرستش آشور و ایشتار) نشان‌دهنده گسست فرهنگی است که هویت قومی را دگرگون میکنه

هیچ مدرکی از تداوم سلسله‌مراتبی قومی یا سیاسی از آشور باستان تا آشوری‌های امروزی وجود نداره؛ هویت امروزی بیشتر یک بازسازی فرهنگی ساختگی است

آشوری‌های امروزی با کردها، اعراب، و ارمنی‌ها و ایرانیان در هم‌زیستی بوده‌اند، که نشان‌دهنده آمیختگی قومی و کاهش خلوص نژادی است

نکته ی مهم اینه توی کتب فتوحات مسلمانان در عراق و شام، از ساکنان بین‌النهرین به‌عنوان "نصاری" (مسیحیان) یا "اهل المدائن" یاد می‌کنند. هیچ اشاره مستقیمی به قوم "آشوری" به‌عنوان هویت قومی مستقل وجود ندارد.در تواریخ اسلامی اولیه، اصطلاح "آشوری" به‌عنوان یک هویت قومی مستقل دیده نمی‌شود.

ما ذکر ، ترک و اتراک ، فرس ، رومی ،نبطی ، کلدانی ، صائبی ، مجوسی و .. و ... را داریم, ولی ذکر اشوریین اصلا وجود نداره!!

@tamadone_arab

Читать полностью…

شما همین نقشه رو ببینید میفهمید کی میتونه قرابت فرهنگی و اشتراکات مختلف با کی داشته باشه و با کیا نداشته باشه😀


@tamadone_arab

Читать полностью…

این سید کاوه ی شفیعی تور لیدری رو چه به تاریخ !!!

به نظرم برو همون تیکت تورهای مختلطت رو بفروش تا بیای حرف از تاریخ عرب بزنی!!

آخه شما چه قرابت زبانی ، فرهنگی ، دینی ، آیینی ، خط ، پوشش و .. با ایتالیا و آلمان و فرانسه و بریتانیا و ... دارید؟

جز ریشه ی واحد زبانی اونهم در هزاران سال پیش به عنوان سامانه ی زبانی هندواروپایی ؟!

ولی عرب ها هزاران سال در یک حوزه ی جغرافیایی و تمدنی در کل خاورمیانه زندگی کردند و در همین حوزه تمدن های سامی که یک منشا زبانی و فرهنگی داشتند اشتراکات بسیار بسیار باهم دارند.

اشتراکات زبانی
اشتراکات پوشش و لباس
اشتراکات فرهنگی
اشتراکات دینی و مذهبی
اشتراکات خط
اشتراکات سنت ها
اشتراکات اسامی و ..
و...

شما یه اشتراک با فرانسوی ها یا آلمانی ها با خودتون به من بگو😀


@tamadone_arab

Читать полностью…

🟢 یک نام و یک چالش ؛

🔴 قدمت نام شهرهای عربی در محدوده شبه جزیره ی عربی:


جالب است بدانید طبق آثار و کتیبه های موجود نام اغلب شهرهای شبه جزیره عربی ریشه باستانی دارد و قدمت آنها به قبل از اسلام و قبل از میلاد مسیح بازمی‌گردد این نام ها یادگار تمدن های کهن عربی در این سرزمین هستند به عنوان مثال:

۱- شهر مأرب در یمن: قدمت حداقل ۲۷۰۰ سال (پایتخت سبأ)

۲-حضرموت یمن: قدمت حداقل ۲۶۰۰سال(پادشاهی حضرموت)

۳ـصنعاء در یمن: قدمت حداقل ۲۵۰۰ سال(پایتخت سبأ و حمیر)

۴-ظفار در عمان: قدمت حداقل ۲۵۰۰ سال(شهر مهم تجاری)

۵- عدن در یمن: قدمت حداقل ۲۰۰۰ سال (بندر مهم تجاری)

۶- شبام در یمن: قدمت حداقل ۱۸۰۰ سال ( اولین آسمان خراش)

۷- نجران در یمن: قدمت حداقل۱۷۰۰ سال(شهر مهم استراتژیک)

۸-مکه در حجاز: حداقل۱۷۰۰ سال(شهر مهم تجاری و مهد اسلام)

۹-مدینه(یثرب):۱۴۰۰-۱۹۰۰ سال(شهری و تجاری و مرکز خلافت)

۱۰-نجران در یمن: قدمت حداقل ۱۷۰۰ سال(شهر مهم استراتژیک)

۱۱- تبوک در حجاز: قدمت حداقل ۱۷۰۰ سال (نقطه استراتژیک)

@tamadone_arab

Читать полностью…

آیا سریانی بار قومی و نژادی دارد؟
اصلا ما قومی به نام سریانی ها داشتیم ؟
یا سریانی اصلا تقسیم بندی زبانی است و بار مذهبی و دینی دارد؟

زبان سریانی از قرن اول میلادی، با مرکزیت ادسا، به‌عنوان یک شاخه از آرامی شرقی شکل گرفت و با ظهور مسیحیت در قرن‌های دوم و سوم به اوج رسید. این زبان بر اساس نیازهای زبانی و دینی (نه قومی) توسعه یافت و به‌عنوان هویت فرهنگی-مذهبی آرامی‌های مسیحی به کار رفت. بنابراین، تاریخ پیدایش آن کاملاً با ماهیت زبانی آن هم‌راستا است و تأیید می‌کند که "سریانی" یک پدیده زبانی است، نه قومی.

@tamadone_arab

Читать полностью…