Hikoyalar (G&M)

11 августа 2024 01:58

Izohsiz…

Lekin ko’rilishi albatta kerak bo’lgan video ekan .

Hikoyalar (G&M)

10 августа 2024 22:42

Qayday gunohlar qilgani bir-bir koʻz oldidan oʻtdi: sharobdan mast boʻlib uyda onasiga baqirgan kunlari, singlisini urgani, koʻchadagi buzuq qizlar bilan tunlarni oʻtqazganlari... Dilbekning koʻziga yosh quyulib kelar, qalban Alloh bilan gaplashar, Undan tinmay gunohlarini magʻfirat qilishini soʻrardi. Klubdagi doʻstlarining barchalari mast-alast holda raqs tushishyapti, Dilbek esa hamon oʻsha stulda behol oʻtirardi.
- Hoy Dili! Kelmaysanmi? Kel bizga qoʻshil!
- Jam! Qoʻysangchi! Bugun Diliga nimadur boʻldi. Hech qovogʻi ochilmaydi. Kelganidan beri oʻshetta oʻtiribdi.
Dilbek doʻstlariga javob bermadi. Stoldagi gazli suvdan olib stakanga quyib ichdi.
Sherzod Dilbekning bu holatidan hayron boʻldi. Kelib yoniga oʻtirdi.
- Haa doʻstim, mazang yoʻqmi? Shampanskiy ochganmiz, kel shundan quyib beraman!
- Yoʻq-yoʻq! Ichmayman.
Sherzod doʻstiga koʻzlarini katta-katta ochib qaradi.
- Nega ichmaysan? Yoqtirardingku oldin?
- Sherzod doʻstim, bu yerga bolalikdagi doʻstligimiz xurmati uchun keldim. Ichishni, maishatni tashladim.
Dilbek shunday deganicha Sherzodga maʼnoli qilib jilmaydi. Sherzod karaxt holatda oʻrnidan turib doʻstining yelkasini asta qoqib qoʻydi.
- Maylida oʻzingga qara!
Alloh agar bir bandani oʻzining yoʻliga hidoyat qilmoqchi boʻlsa birgina sabab kifoya qiladi! Birgina sabab bilan qalbi iymondan, taqvodan berk har qanday kishi iymonli, taqvoli boʻlib ketishi hech gap emas. Dilbek ham maishatparast, koʻcha bezorisi boʻlgan bir yigit edi. Uning hayoti ham turli gunoh, masiyatlarga toʻlgan edi. Onasiga, otasiga qoʻpol muomalada boʻlar, ularni kuydirib adoyi tamom qilgan edi. Lekin u oʻzgardi. Uning qalbi oʻzgardi. Alloh bir deganda qalbini iymon nuri bilan toʻldirib qoʻydi!
* * *
Bir necha oy oldin...

Dilbek ulfatlari bilan koʻchani toʻldirib ketib borar edi. Birdan yoʻl chetida turgan yoshi chamasi 5-6 yoshli bir bolakay koʻzlarida yosh bilan osmonga qarab ichida bir narsalarni pichirlaganicha oʻtirardi. Dilbekka uning holati qiziq tuyuldi. Doʻstlari allaqachon undan uzoqlashib ketishgan birgina Dilbek bu bolakayga termulganicha joyida jim turardi. Oxiri boʻlmadi, bolaning yoniga bordi.
- Ha ukam, nimaga yigʻlayapsan?
Bolakay yoshli koʻzlari bilan Dilbekka qaradi.
- Yomon akalar veligimni sindirib ketishdi. Oyimlar qattiq tayinlagandilar: oʻgʻlim veligingni avaylab mingin. Farroshlik qilib zoʻrgʻa roʻzgʻordan orttirib olib berdim degandilar.
Bolakay piq-piq yigʻlaganicha soʻzida davom etdi.
- Oyimni beli sanchib ogʻrib qoladi koʻp koʻrganman. Agar xozir veligimni singanini aytsam mazalari qochib qoladi. Keyin men nima qilaman?!
Dilbek oʻylanib qoldi. Bolakayga qarab, qoʻllari bilan koʻz yoshlarini artdi.
- Osmonga qarab nima deb pichirlayapsan?
- Oyimlarni aytishi boʻyicha osmonda Alloh borakan! U bizni doim kuzatib turarkan. U koʻrdi men bilaman. Yomon bolalar meni xafa qilganini koʻrdi. Shunga Allohga aytdim "Ey Allohim, yomon akalarni jazolama. Ularning ham oyisini mazasi qochib kasal boʻlib qolmasin, ularni Oʻzing yaxshi bolalarga aylantirib qoʻy! Shunda oyilari ham xursand boʻladi. Menga oyim endi yangi velig oberolmedilar. Iltimos men judayam yaxshi koʻramanda velig minishni. Menga yangisini Oʻzing ber" dedim.
Dilbek allanechuk bir seskanib ketdi. Bolaning sochlarini siladi.
- Yur, men senga oʻzim yangi veloseped olib beraman. Balki Alloh duolaningni eshitib meni sening oldinga yuborgandir.
Bola yangi velosipedni koʻrib koʻzlari chaqnab ketdi. Quvonchdan qiyqirib yubordi. Dilbek bolani uyiga olib borib qoʻydi. Lekin oʻzi bola onasini chaqirib chiqqunicha koʻzdan gʻoyib boʻldi.

Hikoyalar (G&M)

09 августа 2024 09:21

👁 Ўзбегим, айрим қилиқларинг хўрлигимни келтиради!

🚘 Россиялик бир ўпкаси йўқ ўзини пойга бўйича тенгсиз ҳисоблармиш. У бизникиларга чақириқ билан чиқибди, ютганга мошинасини берворармиш ё 500 минг доллар тўлармиш.

🔥 Биздаги пишқириб турганлар ҳам тайёр! Ўзбекистоннинг ори учун жавоб беришармиш. Эй, Ўзбекистон шарафи сенларга қолганми? Яна нимамиш, “келавер, фақат пул ёки мошинани тикиб ўйнаш қимор бўлиб қолади, унинг ўрнига бизнинг бойлар 1 млн доллар ўртага қўяди, ютган шуни олади” эмиш...

🚦Мантиқни қарая – томонлар ўртага тикса ҳаромлигини билишади, лекин кимдир шу бемазагарчилик учун миллионлаб доллар тикишини тўғри қабул қилишади. Эй думбуллар – кибрчи, исрофчи, оммага кўрсатаётган аҳмоқлигингчи? Ё бу пойгаларни кўрган ёшлар ҳам газни қаттиқроқ босмайдими, тезликдан қутириш орқали нечталаб болалар ўлиб кетаётганидан хабарларинг йўқми?!

🤷🏻‍♂️ Ўзи автомобилга шунчаки ҳаракатланиш воситаси сифатида эмас, бошқа бир улуғвор буюм сифатида қарайдиганлар тоифаси борки, уларнинг ақли ўта чегараланган бўлади. Шу темир ҳақида оғиз кўпиртириб шунчалик сафсата сўқийдики...

🏦 Ўзининг пули, истаганини қилади, дейсизми? Тўғри айтасиз! Фақат бир истиҳолам бор. Шу миллион доллар жигар циррозига чалинган 30-40 кишини ўлимдан қутқариши, илик кўчиришга муҳтож 20-30 болага нажот бўлиши, юрак порогига чалинган 200 боланинг дардини аритиши, 1000 нафар талабани контракт ташвишидан қутқариши, 30 мингдан ортиқ оиланинг рўзғорликдан ками битиши мумкинлигидан ичим ачийдида.

❓Лекин менинг ичим ачигани билан кимнинг иши бор?..

Аброр Зоҳидов
@az_sss Инстаграм

Hikoyalar (G&M)

07 августа 2024 11:02

HAD

Muqaddas kitobdek yodladim seni,
Noyob sharob kabi ichdim qultumlab.
Qush edim, quladim parvozim sinib,
Senga duchor bo’ldim men qutqutalab.

Puch bo’ldi sig’ingan haqiqatlarim,
Majolim qolmadi, quridi tinka.
Kecha malikadek mag’rur boqardim,
Itdek javdirayman bugun ko’zingga.

Poyingga sochildim, terib olmagil,
Tortib olma mendan xorlik lazzatin.
Bu ishqni tadabbur aylab muttasil,
Ilohiy nigohing qilurman xatm.

Yig’layman, ko’zimdan to’kilmas huzun,
Bahaybat baxt berding, to’lmadi bag’rim.
Ovunmog’im uchun, sevmog’im uchun,
Tangri yubormog’ing shartmidi, Tangrim?

✍️MehrNoz

@qodirova_g

Hikoyalar (G&M)

04 августа 2024 18:13

Фарзанд тарбияси

  Токиода, дeнгиздан оқиб кeлиб дeнгизга қуйилувчи бир дарё бор.
Бу дарё шаҳар марказида жойлашгани учун, дарёнинг икки қирғоқи одамлар сайр қиладиган болалар ўйнайдиган сўлим гўша қилиб қўйилган.
    Адашмасам бундан икки йил олдин, айнан мана шу пайтлари эди. Гоҳ-гоҳида китоб ўқиш учун ўша ерга борар эдим. Бу гал ҳам бордим. Тинч, осойишта жой. Ҳар доимгидeк, японлар сайр қилиб юрибди.
Кимдир китоб ўқияпти, кимдир итини сайрга олиб чиққан, кимдир мусиқа тинглаяпти, кимдир югуриш машқларини бажараяптии, бир нeчта болалар махсус болалар майдончасида ўйнаяпти.

Болалар майдончасига яқин жойга, “скамeйка”га бориб жойлашдим. Тўсатдан, бир 3-4 ёшлар атрофидаги япон болача югураман дeб йиқилиб тушди ва болаларча бeғуборлик  билан ўксиниб йиғлаяпти. Ўрнидан турмай, кимдир кeлиб кўтариб турғизиб қўйишини, эркалаб овутишини кутаётгандeк йиғлаяпти.
Бизни ўзбeк мeнталитeтимиздан, болажонлигимиздан кeлиб чиқиб қарайдиган бўлсак, бeгона бўлишидан қатъий назар овутишга ёрдамга ошиқамиз.
Балки бу бизнинг хатойимиздир.

Қисқа фурсат ичида ҳаёлимга шундай фикрлар кeлди-да, ўзимча ғудраниб, сўкингандек бўлдим. Наҳотки, жондан азиз фарзандинг йиқилиб йиғлаб ўтирибди бориб овутмасанг, хавотир олмасанг дeган маънода, нарироқда икки учта аёл кўриб пинагини ҳам бузмагани учун уларга қараб (қайси биридир боланинг онаси)
    Ҳуллас, ўрнимдан турдим-у , югуриб бориб болакайни турғизиб қўйдим, кийимидаги чангларини қоқиб, овутдим. Шу пайт бир аёл биз томонга кeла бошлади. Фаҳмладимки, болани онаси. Кeлиб раҳмат айтса кeрак дeган ҳолатга тайёр турган миямга болға билан ургандай бўлди. Аёл кeлиб бақириб- бақириб мени урушиб кeтди-ку.
Нима дeйишимни, нима қилишимни билмай қолдим. Яхшилик қилганимга жавобинг шуми дeдим-у, бузилган кайфиятда ўз “скамeйка”мга бориб ўтирдим.
Бунақа кайфиятда китоб ҳам ўқиб бўлмайди, сайр ҳам қилиб бўлмайди. Қаердан ҳам, шу ишни қилдим , айбсиз айбдор бўлдимми?
Ёки хақиқатдан ҳам айбдорманми, каби бир қанча саволлар қийнаб, жаҳлим чиқиб  уйга қайтаман дeб турганимда, ҳалиги аёл яна мен томонга кeла бошлади. Бу сафар миямни бошқа ҳолатга тайёр,  жаҳл билан аччиқ гапириб ташлайман дeб тургандим. Аммо, ҳалиги аёл бу сафар жуда мулойимлик билан, японларга хос маданият билан гап бошлади:
- Боя бўлиб ўтган воқeа учун чин қалбимдан узр сўрайман. Жуда ҳам яхши (мeҳрибон) инсон экансиз.
-Ие, нимага ҳeчқиси йўқ.
-Сизни урушмасам ҳам бўлар эди. Аммо сизни қилган хатти-ҳаракатингиз менинг фарзандимнинг кeлажаги учун, тарбияси учун ёмон таъсир қилар эди.
- Нимага ? Мен нима ёмон иш қилдим? Ёрдам бeрдим ҳолос.
- Тўғри, сиз ёрдам қилдингиз. Аммо бир томондан катта зарар ҳам қилдингиз. Ҳозир болам йиқилиб тушиб, кимдир кeлиб турғизиб қўйсин дeб йиғлаб ётибди, мен ёки бошқа одам турғазса, у ўрганиб қолади. Келажакда ҳам бирор қийинчик бошига тушса, қоқилса, кимнидир ёрдамини кутиб яшайдиган бўлиб қолади. Ўзининг қўлидан ҳeч нарса кeлмайдиган бўлиб қолади. Сиз кeлажакда ҳам мени фарзандимни турғизиб қўяман, қийинчиликка тушса ёрдам бeраман дeсангиз, бўйнингизга олсангиз, бeмалол ёрдам қилавeринг. Қила олмайсиз-а?
Мури (имконсиз) бу нарса. Бугунги ҳолат учун узр сўрайман. Ҳайр.

-Фарзандингиз буюк инсон бўлсин. Минг бор узр.

Анчадан бeри ўйлайман бу воқeани.
Кўпчилик японларнинг нима сабабдан бировдан унча-бунчага ёрдам сўрамаслигининг сабабини тушундим. Кўп сонли японлар қийинчиликда ухламасдан, ўқиб ишлаётганларини кўриб ҳайрон қоласиз. Қайсидир акаси, таниш-билишни ишга солиб бирор бир ишини ҳал қилаётганларини дeярли кўрмайсиз. Кўпчилик қисми, фарзандларининг контракт пулларини тўлашмайди. Ўзлари арубаито (соатбай иш) қилиб тўлашади. Ёки давлатдан крeдит олиб ўқишади. Ўқишни битиргандан кeйин нeча йиллар давомида ойлигидан ушлаб қолишади. ( Яхши тизим)

Баҳодир Искандаров

Hikoyalar (G&M)

03 августа 2024 10:57

Yigit kishi yoʻlini bemalol topib ketadi xunukmi, tasqarami, qoʻpolmi hatto oʻlasi boʻlib ichib-chekib atrofga qoʻlansa hid taratib yursa ham choʻntagida puli bormi unga tegadigan qizlar,juvonlar albatta topiladi. Qiz bolaga judayam qiyin ekan! Juda qiyin...
* * *
Zebo ishidan bugun har safargiga qaraganda ancha vaqtli qaytdi. Kelsa uyida begona ayollar oʻtiribdi. Onasi Umida oshxonada opa nimalardir qilib kuymalanib yuribdi.
- Ayaaa... Assalomu alaykum.
Umida opa qiziga qaradi. Uni koʻzlari quvonchdan porlardi. Juda xursandligi shundoqqina koʻrinib turibdi. Balki shungadir bugun Zeboga yaxshi muomala qildi.
- Va alaykum assalom qizim yaxshi keldingmi? Uyda mehmonlar bor. Tezroq menga qarashib yubor. Bor kiyimlaringni almashtirib chiq.
- Kim ular?
- Haaa, ularmi?
Umida opa biroz aytishga ikkilanib qoldi.
- Ular sovchilar qizim...
Zebo allanechuk gʻalati boʻlib ketti. Mana yoshi ham salkam 27 ga yaqinlashib qoldi. Shuncha paytdan beri unga biron marta ham sovchi kelmagan edi. Sovchilarni menga kelgan deb oʻyladi shekilli, uyalib ikki yuzi qizardi. Sekin onasidan soʻradi:
- Kimga kelishibdi?
Umida opa nooʻrin iljaydi. Oʻngʻaysizlikdan boʻlsa kerak qizidan yuzini burganicha javob berdi.
- Singling Dilraboni soʻrab kelishibdi. Yoshlar institutda bir birlariga koʻngil qoʻyishgan ekan. Mana ikkoviyam oʻqishni tamomlashdi. Shunga tezgina toʻy qilaylik deb kelishibdi.
- Haaa... Yaxshi boʻpti aya. Baxtli boʻlishsin...
Zeboning yuragi qattiq ogʻridi.Qollgan 3 ta opasi Madina, Muslima va Nozimalar, allaqachon oʻz juftlarini topib oila qurishgan hammalarini shirindan shirin farzandlari bor. Endi uning gali kelgandi, umri bahor faslidek oʻtib ketyapti. Endi esa undan kichik singlisini toʻyi boʻlish arafasida... Bunday vaziyatda u nimalarni his qildi ekan! Yuragidan qanday oʻgʻriqlar oʻtdi ekan?! Bu faqat Yaratganga ayon.
* * *
- Umidaxon! Shu kenja qizingizni Zebodan oldin uzatishingiz yaxshimikan? Axir opasini boshi ochiq boʻp turib singlisi erga tegishi biroz gʻalatida. Zebo oʻksib qoladimi deymanda! Ham odamlar nima deydi?! Sizga gap boʻladi qoʻshni.
Umida opa koʻzlarini yerga qaratdi. Qoʻni qoʻshnilari oldida hijolatli jilmaydi.
- Opa! Oʻzimga qolsa ertagayoq shu Zeboni toʻyini qilar edim! Nima qilay?! Hech kim soʻrab kelmasa?! Shu paytgacha sovchi kelmadi... Bir ikki xotin qoʻygan, bolasi bor kishilardan kelishdi lekin Zebo yoʻq deb oyoq tirab turib oldi. Bir kun mening ham tengim keladi deydi. Bu ketishda yaqinda 30 ga chiqadi. Qachon tengi keladi?! Men qachon bu qizdan qutulaman?!
Umida opa yigʻlab yubordi. U Zeboning orqasidan juda koʻp tanalar eshitgandi. U qizidan uyalar, bunaqa qiz tuqqandan koʻra tugʻmaganim yaxshiydi derdi. Lekin bilmaydimi farzand Allohning ne'mati. Uni qanday yaratish faqat Oʻziga havola! Allohning taqdiriga qarshi chiqish oliy gunohdir! Zebo tugʻulibdiki shu oilada roʻshnolik koʻrmadi. Axir u ham inson, uning ham qalbi, ruhi bor, yigʻlaydigan koʻzlari bor...
* * *
Toʻy kuni. Dilrabo chiroyli oppoq koʻylakda hammaning koʻzini quvnatib oʻtiribdi. Zebo toʻyda hech yayrab oʻtirolmadi. Yuragi siqildi. Nazarida hamma unga qarayotganday, hamma uni gapirayotganday. Haqiqatdan ham toʻyda koʻpchilikning koʻzi Zeboda boʻldi. Baʼzilar unga achindi, baʼzilar mazah qildi... Zebo ortiq chidolmadi. Toʻyxonadan chiqib toʻgʻri uyiga qaytdi.

Hikoyalar (G&M)

03 августа 2024 10:57

Mehrsizlik

(Hikoya)

Zebo yosh, navqiron ayni balogʻat yoshida. Sevib, sevilaydigan har xil tuygʻularga berilish fasli keldi. Endi u koʻp vaqtini sokin koʻchalarda sayr qilish, dugonalari bilan suhbat qurish, ba'zan she'r yozish, bazan esa qoʻshiq eshitish bilan oʻtkazgisi kelyapti. Albatta bu tabiiy hol! Xalq orasida "18 ga kirmagan kim bor?!"degan gap bor-ku! Yoshlik bu - yoshlik! Lekin Zebo u darajada chiroyli emas, oq sariq, bo'yi pastakkina koʻrimsizgina bir qiz. Balki shungadir uni unchalik ham yoqtirishmaydi. Dugonalari davrasida ham, oila aʼzolari oldida ham oʻzini kemtik his qiladi. Atrofi toʻla odam, lekin qalban yolgʻiz edi. Uni hech bir yigit sevib qolmadi. Hatto hazillashib ham gap otishmasdi. Qandaydir bu qizning koʻrinishi yoqimsizroq edi. Lekin Alloh bergan husn! Uni oʻzgartirib boʼlarmidi?! Ammo Zebo buni tushunmas, oʻzidan jirkanar, nafratlanardi.
"Nega meni hech kim yaxshi koʻrmaydi?! Na ota-onam, na opalarim, na sinfdoshlarim! Ustozlarim ham menga past nazar bilan qaraydi. Boshqa dugonalarim - Malika, Nodira, Dilshoda hammalari chiroyli qizlar, kiyimlari ham qimmatbaho, men esa opalarimning eski tuskilarini kiyib maktabga boraman" Zebo sinf xonasining eng oxirgi partasida yolgʻiz oʻzi oʻtirganicha piq-piq yigʻlardi. Uyda onasi kun bermas, nuqul Zebodan nolir, unga hamisha opalarini oʻrnak qilib koʻrsatar edi.
- Zebo! Zebo deyapman! Qayerdasan yer yutgur!? Seni tug'may men oʻlay! Men oʻla qolay!
Zebo ertalabdan mana shundan miyasiga yod boʻlib ketgan qarg'ishlar sadosi ostida uyg'ondi. Erinibgina oʻrnidan turdi, yuz qoʻlini yuvdi. Kichkina singlisi Dilrabo uni mazah qilganicha gap ochdi:
- Haa, opa?Qalesiz endi turdizmi noz uyqudan?
Dilrabo chiroyli koʻzlarini suzganicha opasiga bir qarab oldida oynakni oldiga keldi.
- Voyyy! Dilrabo! Buncha goʻzal boʻlmasang. Qosh-koʻzlaring tim qora, sochlaring ham uzun chiroyli.
Dilrabo oynadagi oʻzining aksiga xiringlab gapirganicha unga eshik oldida qarab turgan koʻrimsizgina opasiga imo qildi.
- Keling opa! Oynaga qarab oling har xolda siz ham qizbolasiz!
Dilrabo qah-qah urib opasini mazah qilganicha xonadan chiqib ketdi. Zebo oyna oldiga keldi. Koʻzlaridagi achchiq yoshni tutib turolmadi. U haqiqatda juda xafa boʻldi. Sepkil bosgan sarg'ish yuzlariga sizib oqqan koʻz yoshlarini artdi.
- Zebo...
- Labbay ayajon!
- Bugun maktabga bormaysan! Uyda ish tiqilib yotibdi. Hammayoqni yogʻ tushsa yalagudek qilib tozalaysan!
- Ammo ayajon... Maktabga borishim, oʻqishim kerak... Bilasizku bugun tarix darsim bor. Juda yaxshi koʻraman shu fanni. Iltimos boray. Kelib albatta aytgan ishlarizi qilib qo'yaman...
Zebo onasiga yalinchoq ovozda gapirdi. Uni darsga rossa borgisi kelayotgan edi. Sababi birgina shu tarix fani ustozi - Shahnoza opa uni yaxshi koʻrar, unga mehr bilan qarar, yaxshi muomala qilar edi. 2 haftadan buyon Shahnoza opa betob boʻlib darslarga kelolmayotgan edi. Kecha sinf rahbari tarix ustozinglar tuzalibdi ertaga darsni oʻzi oʻtadi deganida Zeboning koʻzlari quvonchdan porlagan edi. Lekin onasi...
- Yoʻq dedim. Nima oʻqib olim boʻlarmiding? Yo menga shahar oberarmiding? Maktabni bitirish oʻng bilan seni oʻrab chirmab erga bervoraman! Ovora boʻlib oʻqiyman deb yurma!
- Ayaaa...
- Oʻchir ovozingni. Bugun mehmonlar keladi uyga. Uy top toza boʻlishi shart!
Umida xola shunday deganicha Dilrabo bilan uydan chiqib ketdi. Zebo hovli oʻrtasida anchagacha serrayib turib qoldi...
Shahnoza opa Zeboni juda yaxshi koʻrardi avvalosi inson sifatida ham tarix faniga mehr qoʻygan yosh nihol sifatida unga boshqacha nigoh bilan qarardi. Bir kuni Zeboning uyiga borganida u yerdagi muhit Zeboga oila aʼzolari tarafidan qilinadigan qoʻpol munosabatlarni koʻrib yoqa ushlagandi. Shu masalada qizning onasi Umida opa bilan gaplashgani yodida:
-"Opa nega Zeboni boshqa qizlarizdek koʻrmaysiz. Axir u ham sizni jigarbandingiz-ku! Bolalarni ajratish yaxshi emas axir. Dili oʻksib qoladi. Oʻzini hech kimga keragi yoʻq insondek his qiladi.

Hikoyalar (G&M)

01 августа 2024 17:31

Ота ҳақидаги ҳақиқий тушунча!

1. Отанг сенга танбеҳ берганида у сени кариҳ кўрмайди.
2. Отанг сенга босим қилганида у сени ўсишингни истайди.
3. Отангни жим турганини кўрганингда у сени келажагинг ҳақида бош қотираётган бўлади.
4. Отанг иқтисод қилган пайтда билиб қўй, у ўз нафсини бутунлай маҳрум қилган бўлади.
5. Отанг ҳансираб қолганини кўрсанг билиб қўй, у сен сабабли шундай бўлган.
6. Отанг кулган пайтида билиб қўй, бунинг ҳам сабабчиси сенсан.
7. Отанг қаттиқ қўл бўлиб қолса билиб қўй, сен унинг кўрсатмаларига юрмаган бўласан.
8. Отанг эшик хонасини қулфлаб олган пайтида билиб қўй, у йиғлаётган бўлади.
9. Отангга нисбатан овозингни баландлатсанг уни тириклайин гўрга тиққанингни билиб қўй.
10. Сен ўзингни дарбадар ва саргардон ҳолда кўрсанг билиб қўй, отанг сендан ғазабланган бўлади.
11. Отанг тўшакка чўзилиб олиб, гапирмаётганини кўрсанг билиб қўй, сен улкан суячиқ тоғни йўқотиб, бўшлиққа юз тутган бўласан. У бўшлиқни ҳеч қандай хотира ҳам тўлдира олмайди.

Вақтида қадрлашни одат қилинг!

Hikoyalar (G&M)

31 июля 2024 10:19

🌿 Keksa ayol kafega kirdi. Ofisiant qiz unga taomnoma keltirdi va nima buyurtma qilishini so‘radi.
Onaxon so‘radi:
- Bir bo‘lak tort qancha turadi?
- Uch yevro,- deya javob berdi ofisiant.
Keksa ayol cho‘ntagidan bir hovuch mayda-chuyda pul chiqardi va ohista sanay boshladi. So‘ng yana so‘radi:
- Bir bo‘lak oddiy keks qancha?
Ofisiant qiz ayolga g‘azab bilan tikildi. Ko‘p stolga qarashi kerak edi,shuning uchun biroz shoshayotgandi. Besabrlik bilan javob berdi:
- Ikki yevro!
- Yaxshi.Unda bir bo‘lak oddiy keks olaman!- dedi onaxon.
Ofisiant qiz jahl bilan keksni olib keldi va hisob varaqasini stol ustiga tashladi. Ketayotib "Qurumsoqlar" deya o‘zicha g‘udranib qo‘ydi.

Keksa ayol shirinlikni yeb bo‘lib ohista qo‘zg‘aldi. Pulni stol ustiga qo‘yib,kafedan chiqdi. Ofisiant qiz stolni tozalash uchun kelib, keksa ayolning bir yevro choychaqa tashlab ketganini ko‘rdi. Ko‘zlari yoshlandi. Ayol qizga choychaqa berish uchun oddiy keks yegandi.Lekin u onaxondan uzr so‘rashga kechikkandi...

@Hikoyalar

Hikoyalar (G&M)

28 июля 2024 09:14

Аччиқ ҳақиқат
Кампир ўйланиб ўтириб ўтмишни эслади. Набираси ёшлигида "Буви, ота-онам нега биз билан эмас, улар қаерда?" савол берганида у "Болам, улар узоққа кетишган. Бир кун келиб сенга кўп совға-саломлар олиб қайтиб келишади" деб жавоб берарди.
Набираси анча улғайиб қолди. Энди у савол бермайди, фақат маъюс қарайди холос. Унинг бундай қараши кампирга "ота-онамни топиб беринг, алдоқчи" дегандай бўлиб туюлаверади. Аммо кампир унга "Отанг сен чақалоқлигингда автоҳалокатга учраб вафот этган. Онанг эса "ёнимда бўлса оёғимга тушов бўлади, қайта турмушга чиқа олмайман" деб, сени менга ташлаб кетган" деб қандай айтсин?

✍ Алп Арслон

Hikoyalar (G&M)

27 июля 2024 07:17

🦅 Burgut qoyalar bag‘riga to‘rtta tuxum qo‘ydi. Qattiq zilzila bo‘lib, ulardan bittasi indan dumalab, tovuq katagigacha bordi. Kurk tovuq o‘zinikilar qatori burgut tuxumini ham bag‘riga oldi.

Vaqti kelib tuxum yorildi, undan burgutcha chiqdi. Tovuqlarning tarbiyasini olib katta bo‘ldi va tabiiyki, o‘zini tovuq deb bildi. Bir kuni burgutcha osmonda uchib o‘tayotgan burgutlarni ko‘rdi. Ular kabi samoda parvoz qilishni xohladi. Biroq urinishlari zoye ketib, kulgiga qoldi. Hamkataklari unga: “Sen tovuqsan! Burgutlardek ucholmaysan!” deyishdi. Kichik burgutning umidlari puchga chiqdi va yer titkilashda davom etdi...

P.S.: Sizni buyuk ishlardan to‘sib qoladigan "tovuq"larning so‘zlariga taslim bo‘lmang. Doimo yuksalish payida bo‘ling!

@Hikoyalar

Hikoyalar (G&M)

26 июля 2024 05:08

* * *
Mana 5 kundan oshdiki Lobar hech qayerda yo'q. Ota-onasi adoyi tamom bo'lishdi. Dadasi Olimjon aka hammayoqni ag'dar-to'ntar qildi: hamma qarindoshlarinikiga bittama-bitta borib ko'rdi, qizini o'rtoqlari yaqin dugonalaridan surushtirdi. Hullas qidirmagan joyi qolmadi. Oxiri melitsiyaga habar berishdi.
Gavhar opa - Lobarning onasi, yakkayu yolg'iz farzandi, 12 yil deganda Allohdan tilab-tilab olgan qizini yo'qolganini eshitib og'ir dardga chalinib qoldi. Boshi to'xtovsiz og'rir, qo'l oyoqlarida mador yo'q. G'am odamni ezib qo'yarkan. Olimjon akaning ham Gavhar opaning ham bir pasda qadlari bukulib qoldi. Olimjon akaning uncha oq oralamagan sochlari oqarib qoldi. Bu qiz qayerda bo'lishi mumkin? Alloh saqlasin, birov o'g'irlab ketgan bo'lsachi? Yoki uydan qochib kettimikan?
* * *
Temur o'sha kundan buyon maktabga deyarli kelmay qo'ydi. Uydan ko'chaga chiqolmas, qilib qo'ygan ishining daxshatini endi his qilayotgan edi. Yo'q! U qizni buzib qo'yganidan aslo uyalmayapti, bu ishidan afsuslangani ham yo'q! U qo'rqqanidan chiqolmayapti. Qamalishdan qo'rqyapti xolos. Mana o'sha voqeaga ham 6 kun bo'ldi. Temur qizni burniga ancha vaqt uxlatib qo'yadigan dorini hidlatib hushsiz qilgach, unga kiyimlarini kiygizdi. Kimdir kelib qolmasmikan degan qo'rquvda biroz o'zini yo'qotib qo'ydi. So'ng xona shkafiga oldindan tayyorlab qo'ygan qopini oldi, qizni uni ichiga solib, shkaf ichiga berkitdi. Maktabda odam qolmasligi kutdi. Xona kalitini qorovulxonadan olib, o'rniga boshqa kalitni qo'yib qo'ygani uchun qorovul buni sezmadi. Hamma ketgach, qorong'uda shkafda qizni olib ko'targanicha axlatxonaga olib borib uni o'sha yerga yotqizdi, keyin qo'llarini yechib qo'ydi...
Qattiq g'azab, nafrat Temurning ko'zlarini ko'r qilgan edi. U Olimjon akaning alamini qizidan oldi. Lekin bu ishning oxiri nima bilan tugashini o'ylamagandi...
* * *
Melitsiya hodimlari Lobarni ko'prik ostida behush yotgan holida topishdi. Uni zudlik bilan shahar shifoxonasiga olib keldilar. Ochlikdan, suvsizlikdan madori yo'q, kechalari qorong'udan qo'rqib uxlamay chiqqan bo'lsa kerak qo'zlari qip-qizarib ichlariga botib ketibdi. Guldek qiz edi, chiroyli, aqlli. Olov yonib turgan chaqnoq ko'zlari bugun odamga mo'ltirab qaraydi, hech qanday ma'no anglatmaydi...
Ota-onasi qizini topilganiga suyunishganicha shifoxonaga uchib yetib kelishdi. Uning ahvoli haqida doktorlar ba'zor gap boshlashdi:
- Qizingiz qattiq stressga tushib qolgan. Bir ahvolda olib kelishdi...
- Nima bo'libdi qizimizga doktor? Gavhar opa qarshisida o'tirgan shifokorga javdirab qaraganicha uning og'zini poylar edi.
- Halegi... Nima desam ekan? Ochig'i...
Doktor bir-ikki yutinib oldi. So'ng past ohangda so'zini davom ettirdi.
- Qizingizni zo'rlab tashlab ketishganga o'xshaydi. Bu jinoiy ish bo'lgani uchun melitsiya xodimlari ham shu yerda. Uni kim bu ahvolga solgan, bunisi hozirch qorong'u...
- Nima?!
Olimjon akaning ko'zlaridan o't chaqnab ketdi. O'rnidan sakrab turganicha pishillab nafas olar, eshitganlariga hech ham ishonolmas edi.
- Nimalar deyapsiz?! Meni qizimniya?! Kim bunday qiladi? Qaysi iflos qiladi?!
Olimjon aka xona bo'ylab tinmay u yoqdan bu yoqqa yurar. Alamdan baqirib-chaqirganicha zarda bilan qo'llarini silkib-silkib qo'yardi. Gavhar opa esa esankiragan ko'chi o'tirgan joyida o'tirib qoldi. Ikki ko'zida achchiy yosh sizganicha, "Qizim... Lobarim..."deb shilq etib polga yiqildi... Ona bu dardni ko'tarolmdi. O'zi yuragi tez-tez bezovta qilib turar edi. Bu gapni eshitgach esa yuragi xuruj qildi, doktorlar Gavhar opani jonlantirish xonasiga olib kirishdi. Qo'llaridan kelgan barcha ishni qildilar... Lekin... Lekin uni saqlab qolisholmadi. 12 yil! Farzandsizlikdan oh urib Allohga nola-yu duolar evaziga erishgan yakka-yu yagonasi, ko'zining nuri, yolg'iz dilbandi, erkatoy qizi, joni, jahoni, Lobarining bu qismati Gavhar opaga qattiq tasir qildi. Bolasini diydorini ko'rolmay, unga qalbidagi gaplarini aytolmay armonda bu dunyodan ko'z yumdi...
* * *

Hikoyalar (G&M)

26 июля 2024 05:08

Temur uyqu to'la ko'zlarini erinibgina ochdi. Tong'illaganicha dadasiga zarda bilan gapirdi.
- Eee dada! Bugun Yakshanba-ku... Dam olishgayam qo'ymaysiz.
- Uyquga to'ymadingmi, hoy? Tur deyapman. Daraxtlarni tagini yumshat.
- Ayam qani? O'zlari qilaversinlar. Meni qilgim yo'q. Quyoshni qarang jizg'anak qilib tashlaydi-ku?!
- Ayang ishga ketgan. Men mehnatga yaramay qolyapman, o'g'lim. Endi sen ham yosh bola emassan. Bo'sh payting u yoq bu yoqda ishlab sal oilaga, ro'zg'orga yozdam bersang bo'lardi.
- Men ishlaymi?! Yo'o'o'q. Men o'qishim kerak-ku. O'qib boshliq bo'laman. Hammaga ish buyurib o'tiraman.
- Ha endi ishlasang yomon bo'lmaydida o'g'lim. Mehnatga, qiyinchilikka o'rganasan...
Temur yuzini bujmaytirganicha dadasiga ters buruldi. Bu uning " Meni o'z holimga qo'ying" degani edi. Bahtiyor aka boshini og'ir chayqatganicha "Ha bolasi tushmagura!" deb qo'ydi.
* * *
Maktab hovlisi nihoyatda chiroyli. Kiraverishdagi ikki taraf turli tuman gullar bilan bezalgan. Did bilan parvarish qilingan archalar maktab husniga husn qo'shib turibdi. Darvoza lang ochiq. Bir necha soatdan so'ng shu yerdan yuzlab qora ko'zlar bilim olish uchun kirib kelishadi. Qo'llariga so'mka, turli daftar, hujjatga o'xshash fayllari ko'targanicha o'qituvchilar ham bolalarga bilim bermoq uchun shosha-pisha maktab tomon kelishyapti...
Chiroyli oq mashina kelib maktab ostonasida to'xtadi. Undan Yoshi 50 larga borib qolgan bo'lsada sochlari anchayin qalin (uncha oq sochi ham yo'q), kelishgan, barvasta kishi tushdi. Bu odam shu maktabning drektori Olimjon aka bo'ladilar. Tabiatan juda mehribon, oqko'ngil kishi, lekin ishga kelganda anchayin talabchan, qattiqqo'li...
Qo'ng'iroq chalinib hamma darsiga kirib ketdi. Hozirgina gavjum bo'lgan maktab hovlisi, bir pasda bo'shab qoldi.
Temur papkasini yelksiga qiyshiq osgani ko'yi maktabga shoshilmasdan bemalol kirib keldi. Hovlida hech kim yo'q, hamma darsda. Temur atrofga alanglab bir qarab oldida daraxtlar ostiga o'tib ketdi. O'g'rincha hammayoqni bir-bir kuzatgach papkasidan sigaret chiqardi. Shoshilganicha bir donasini og'ziga solib gugurt chaqti. Temurning ilk marotaba chekishi shekilli ko'zlari yoshlanib, bir ikki yo'talib ham qo'ydi.
- Samadov! Senmisan?!
Temur qo'rqib o'rnidan turdiyu, direktor Olimjon akani ko'rib qotib qoldi. Qo'lidagi sigaretini yerga otib yubordi.
- Samadov Temurmisan?!
- Haa... Men...
Temur boshini quyi solganicha labini tishlab uzoq turib qoldi. U ancha besaramjon edi.
- Nima qilyapsan? Sigaretmidi qo'lingdagi?
Temur javob bermadi.
- Sendan so'rayapman?! Tilingni yutvordingmi? Sigaret chekdingm?
- Ha.
- Esing joyidami yosh bola narsa. Nega darsga kirmading? Hoziroq ota-onangni oldimga olib kelasan! Eshitdingmi? Sen bilan boshqacha gaplashamiz endi? Shuncha ayblaringni kechirganman. Bunisi oshib tushdi. Bugun chekasan, ertaga ichasan, undan keyin esa... Gapirishga ham qo'rqaman!
- Iltimos, Olimjon aka. Uyimdagilar bilishmasin.
- Yo'q. Bu yashiraydigan narsamas Temur. Bor, uyingdagilarni aytib kel!
- Yo'q!!!
Temur direktorga qattiq baqirib yubordi. Olimjon aka o'zini to'xtatolmadi. Temurning yuziga bir shapaloq tushirdi. "Tars!" etgan shapaloq ovozi hammayoqqa jaranglab ketdi. Temur chap yuzini changallagancha Olimjon akaga g'azab bilan qaradi.
- Bor dedim! Dadangni chaqirib kel!
Temur indamay tishini g'irchillatganicha ortiga burilib uyi tomon ketdi.
"Hali ko'rasan mendan! Urganingga pushaymon qildirmasammi Temur otimni boshqa qo'yaman. Meni urdiyaa! Hatto dadam chertmagan meni, sen kimsanki meni urasan!" Temur shunday hayollar bilan uyiga ketarkan qalbida direktorga nisbatar nafrat urug'i unib o'sa boshladi...
Temurga 10 kunlik hashar qilish hamda 3 ta sinfni parta-stullarini artish jazosi berildi. Ota-onasi hamda sinf rahbari, direktor yonida boshqa chekmaslikka va'da berdi. Shu orada kunlar o'tdi. Maktab imtixonlari ham ancha yaqinlashib qoldi. Yaqinda 25-may "So'nggi qo'ng'iroq". Temurlar bitiruvchi sinf. Bayram tadbiriga tayyorgarliklar avjida.

Hikoyalar (G&M)

22 июля 2024 09:02

Сир

—Ойижон, тушликка нима овқат тайёрласам бўларкин?
—Истаган таомингизни тайёрлайверинг, болам, биз бугун жума намозидан кейин бир жойга ўтиб келишимиз керак.
Қайнонасининг ҳар жума намозидан сўнг қаерга ўтиб келиши ёш келинчак учун қизиқ эди, аммо бу сирдан орадан тўрт йил ўтибгина воқиф бўлди.
Ўша куни ҳам жума эди. Жума намозидан тарқаган одамлар уйларига етиб олган.

Муниса шифокор кўригидан ўтгач, қорни очқаганини ҳис қилди, шундоққина шифохона ёнидаги пештоқига "Боли ҳовуз" деб ёзилган емакхонага кириб, иссиққина шўрва ичиб олишни мўлжаллади. Ёлғиз ўзи овқатланаётгани учун уялиб, бурчакдаги жойни эгаллади. Таомномани кўздан кечириб, жойига қўяркан, кўзи емакхонанинг тўридаги бурчакда ўтирган қайнота — қайнонасига тушиб қолди. Ана, қайнотаси косасидаги суякни олиб қайнонасининг ликопчасига соляпди.
"Демак, ҳар жума куни шу ерга келишар эканда!"

Аёл тўрт йилда ота-онасидек қадрдон бўлиб қолган яқинларини бироз кузатиб турди, сўнг, қорни оч бўлса ҳам, эшикка қараб юрди. Яхшиси, уйда овқатланади.
Муниса бир жуфт кабутардек ўтирган жуфтликни чўчитиб юборишни истамагандек эшикдан оҳиста чиқиб кетди.

Феруза Салходжаева

Hikoyalar (G&M)

20 июля 2024 19:57

Жиддадаги қирол Абдулазиз университетида ўқувчи бир йигит ҳикоя қилади:
Университет имтиҳонлари яқинлашиб қолганда дадам қаттиқ оғриб қолдилар. Бошларида туриб тузук тайёрлана олмадим. Имтиҳон кунига бир кун қолганида дадам аҳволи оғирлашиб, касалхонага олиб кетдим. Ўша кечаси дўхтирлар тинчлантирувчи уколлар бериб, осма уколга боғлаб қўйишди.
Қўлимда имтиҳонга тайёрланиш учун олиб келган, дарслар хулосаси тўлдирилган дафтарни ушлаганча дадам бошида ўтирар эканман, кўзим кетиб қолибди. Эрталаб бомдодга яқин уйғондим. Дадам ўзларига келиб, анча енгиллаб қолган эканлар.
- Дада, бугун бироздан сўнг имтиҳон топшираман, дуо қилинг, - дедим.
Қўлларини кўтариб дуо қилдилар.
Эрталаб университетга кетдим. Имтиҳонга кирдим. Имтиҳон варақасини кўриб, саволларни ўқиб тарвузим қўлтиғимдан тушди. Дарс пайтида яхши ўзлаштирган мавзуларни ҳам дадам хаста бўлган охирги кунлардаги ташвишим, асабийлашишим туфайли унутгандек эдим. Бошимни чангаллаб ўтириб, саволларга жавоб беришга ҳаракат қилдим. Ваҳиманинг зўридан жавобини билган саволлар ҳам миямда бир-бирига қоришиб кетган эди. Варақада келган олтмиш саволнинг анчасига хато ёзиб чиқдим. Берган жавобларимни китобларда келган маълумотларга солиштириб тамоман умидим узилди. Йиқилишим аниқ эди.
Бир-икки кундан сўнг имтиҳон натижалари эълон қилинди. Ҳамма деворда осилган рўйхатга чопди. Истар-истамас бордим. Рўйхатдан исмимни излар эканман, исмимдан кўра ҳамманикидан ажралиб турган натижага кўзим тушди.. Менга тўлиқ баҳо қўйилган эди! Кўзларимга ишонмадим. Кўзимни ишқалаб яна қайта қарадим. Баҳо тўлиқ қўйилган. Бунга шубҳа йўқ эди. Энди хаёлимга бошқа эҳтимол келди: "устоз янглишипти.. бошқанинг баҳосини менга қўйиб юборипти".
Устоздан бунинг ҳақиқатини сўраб билиш учун унинг хонасига кирдим.
- Кел, - деди у. - Нима хизмат?
- Домла, имтиҳон натижасининг аниғини билиш учун кирдим, - дедим. - Менга аниқ неча баҳо қўйилган?
- Исминг нима эди?
- Файсал.
- Хўш..., - деди у рўйхатни кўздан кечириб. - Сен тўлиқ баҳо олибсан, хотиржам бўл.
- Имтиҳон варақамни кўра оламанми? - дедим мен.
- Биласанми, - деди у пешонасини бир қашлаб олиб. - Имтиҳон варақаларини уй балконида текшираётган эдим. Шамол қўзғалиб, варақалардан бирини учириб кетди. Фарзандлар билан қанча изласак ҳам топа олмадик. Студентлар рўйхатини текшириб, варақа сенга оидлигини ўргандим. Сенга зулм бўлмасин дея энг юқори баҳони қўйдим.
Мен унга бошимдан ўтган воқеани рўйи рост ҳаммасини айтиб бердим.
- Унда буни дадангга қилган хизматинг эвазига берилган Аллоҳ инъоми деб бил. Шу зайлда хизматда давом эт, кам бўлмайсан, - деди устоз.

Hikoyalar (G&M)

10 августа 2024 22:42

Bola onasiga Dilbek haqida toʻlib-toshib gapirdi. Onasi tashqariga Dilbekka minnatdorchilik bildirish uchun chiqqandi, uni topolmay uyiga qaytdi. Qoʻllarini duoga ochib uni uzundan uzoq duo qildi. Dilbek umrida birinchi marotaba kimgadir shunday yaxshilik qilishi edi. Ichi qandaydir gʻalati boʻlib ketdi. Yuragidan kapalaklar uchib ketayotgandek, pitir-pitir qilar,bundan qalbi orom olardi. Oʻsha kundan beri oʻzini isloh qilishga tushdi. Dilbek umrining 10 yilini aysh-ishratga sarflabdi! 10 yilini! Oʻylab qarasa bundan hech narsaga erishmabdi. Mana haligacha oila qurgani yoʻq. Bir tayinli ishning boshini ham tutmadi. Dadasining pullarini koʻchaga sovurdi. Har narsada bir hikmat bor. Alloh hech bir ishni behikmat qilmaydi. Oʻsha bolakayning holatiga birgina Dilbekning eʼtibori tushishi ham Allohning irodasidir! Sekin-sekin gunoh amal bilan savob amallarni farqlashni boshladi. Umuman ichmay qoʻydi. Ota-onasiga ham yaxshi muomila qilishni boshladi. Qalbi iymon nuri bilan toʻldi. Ixlos bilan dinni oʻrganishni boshladi. Turli hadis kitoblarni oʻqidi. Paygʻambarimiz sollallohu alayhi vasallamning hayotlari, ularning sahobai ikromlari va ahli baytlari haqida ancha narsalarni bilib oldi. Ba'zi joylarida koʻziga yosh kelib yigʻladi, ba'zi joylarida fikr qilib anchagacha oʻyga tolib yurdi. Amakisidan tahorat olishni, namoz oʻqishni oʻrgandi. Oz fursat ichida 5 vaqt namozni kanda qilmay oʻqishga tushdi...
                    *    *    *
Dilbek oʻz ismini Dilmuhammadga oʻzgartirdi. Endi uyidagilarga ham, koʻchada uni taniganlarning barchasiga uni Dilbek yoki Dili deb emas, Dilmuhammad deb chaqirishlarini, unga shunday murojaat qilishmarini aytdi. Klubdagi doʻstlariga ham shunday deb aytmoqchi. Ovqatlanish vaqti boʻldi. Tugʻilgan kun sohibi Sherzodni barcha yaqinlari birma-bir turib qadah soʻzi aytib tabriklashdi. Navbat Dilbekka keldi. Dilbek oʻrnidan turdi. Qadahga toʻldirib gazli suv quydi.
    - Doʻstlar, birodarlar! Mana bugun bolalikdagi oʻrtogʻimiz Sherzodbekning shukrona kunida barchamiz jamul-jam boʻlib oʻtiribmiz. Avvalo Sherzodbekka baxt tilayman. Qalbi Allohga, Paygʻambarimizga oshiq boʻlishini istardim. Meni bundan keyin Dilmuhammad deb chaqirishinglarni chaqiringlar. Men...
Birdan Dilbekning telefoni jiringlab qoldi. Dilbek telefon ekraniga nazar soldi-yu yuziga tabassum yugurdi. Xufton namozi vaqti boʻlgandi.
    - Uzr meni chaqirib qolishdi?
    - Qayerga ketyapsan? Kim chaqiradi shu mahalda?
   - Juda buyuk Zot!
   - Kim ekan u? Biron kottaroq mansabdagi odammi? Yo shahar hokimimi? 
Oʻrtoqlari hayron boʻlishdi.
    - Yoʻq. Undanda Buyuk!
    - Kim axir?
Dilmuhammad mayin tabassum qilganicha shunday javob berdi
    - Sizlar Uni tanimaysizlar! Men ham yaqinda U Zot bilan tanishib oldim...
Dilmuhammad shunday deganicha klubdan shaxdam qadamlar bilan chiqib ketdi.
  
TAMOM.

✍ Usmonaliyeva Munira.
03.08.2024.                    ⏰23:00

Hikoyalar (G&M)

10 августа 2024 22:42

Iymon nuri

(Hikoya)

"Umar ibn Hattob r.a dan soʻrashibdi:
- Ey moʻminlar amiri, gunohdan jirkanib, gunoh ishni xohlamaydigan va qilmaydigan odam afzalmi yoki gunoh qilgisi kelib (xohlab turib) qilmaydigan odammi?
Umar r.a shunday javob beribdilar:
- Albatta, xohlab turib qilmaydigani afzal. Ana oʻshalar Alloh qalblarini taqvoga imtihon qilgan zotlardir"

Dilbek butkul oʻzgardi. Oldingi aysh-ishratlar, tuni bilan sangʻib koʻcha kezishlar, betayin bekorchi yigitlar bilan xiring-xiring qilib bemaza mavzularda suhbatlashishlar... Hammasi oʻtmishda qolgandek, goʻyo qop-qora bulutlar bu jirkanch illatlarni oʻz domiga tortib yutib yuborayotgandek Dilbekning qalbidan surib chiqarardi. Bugun bolalikdagi doʻsti Sherzodning tugʻilgan kuni. Sherzod bu kunni tungi klubda nishonlashni xohladi va barcha doʻstlarini taklif qildi. Dilbek oldin bunday joylarga koʻp marotaba borgan boʻlsada bu gal oyogʻi sira tortmadi. Lekin doʻstini xurmati uchun rozi boʻldi.
Mana klub har xil qiz yigitlar bilan toʻla. Oʻyin-kulgu, baqir-chaqir... Kimdir barmenning oldida oʻtirib aroq ichadi, kimdir chekadi, yana kimdir ochiq-sochiq kiyingan qizlar bilar raqsga tushadi. Dilbek bir burchakdagi stulga omonatgina oʻtirdi. Atrofni zimdan kuzatdi. Ajabo! Dilbekning koʻziga bu joy juda jirkanch koʻrindi. Hammayoq faxshga toʻla, ichib olgan yosh-yosh yigitlar qiyqirib oʻyin qilishyapti, yengil tabiat qizlar esa hali u yigitni boʻyniga osiladi, hali bunisini... Dilbek ham oldin shular safida edi.

Hikoyalar (G&M)

07 августа 2024 18:37

#qisqa_hikoya_4

40 yil...

Xotinidan bu gapni eshitgan Hamdam karaxt boʼlib qoldi:
– Nima-a?! Qizimizni zoʼrlashibdi?! Kim u itvachcha?! ...Bilib qoʼylaring, qizingniyam anavi shaytonvachchaniyam sogʼ qoʼymayman, –  jahl va achchiq zarda bilan sovishga ulgurmagan choyni xotini tomon uloqtirdi-da, eshikni qars yopib, oʼziga oʼzi soʼkinganicha koʼchaga otildi.

Ish sudga oshirildi. Ikki tomonni bir
kunga chaqirishdi.

Sud xonasiga behalovat kirib kelayotgan Hamdamning koʼzi birdan oʼgʼli bilan yerga tikilgancha, xomush oʼtirgan tanish ayolga tushdi.  Hamdam esladi: u oʼttiz uch yil avvalgi oʼsha Jamila edi... Bir paytlar Hamdam sabab nomi qoraga chiqqan Jamila...

✍ Maʼruf Muhiddin

@mutolaablogs

Hikoyalar (G&M)

07 августа 2024 03:54

Kir.

@Hikoyalar

Hikoyalar (G&M)

03 августа 2024 10:57

Xonasiga kirdiyu yostiqqa boshini qoʻyganicha oʻkrab yigʻlab yubordi. Uyda hech kim yoʻq. Hamma toʻyda. Yigʻlab yigʻlab oxiri uxlab qolibdi. Tushiga rahmatli dadasi kirdi. Zeboning Dadasi Jamol aka juda yaxshi inson edi. Zeboni tizzasiga oʻtqazib erkalatardi. Aniq esida 3-4 yoshli payti dadasi uni yelkasiga koʻtarib mahalla koʻchalarini aylantirardi. Mana oradan necha yil oʻtin ketti. Hech ham Zeboning tushiga kirmaydigan dadasi bugun oppoq libosda qiziga yosh toʻla koʻzlari bilan qarab turibdi
    - Dadajon... Sizmisiz?
    - Ha qizim menman. Nega xafasan bolam?
    - Dada toʻyib kettim! Taxqirlashlaridan, mazah qilishlaridan, menga past nazar bilan qarashlaridan! Axir men ham insonmanku! Odammanku! Hech kim meni yaxshi koʻrmaydi! Hech kim!
    - Zebo yigʻlar, dadasi unga mayus koʻzlarini qadaaganicha jim turarmish. Birdan dadasining oppoq koʻylagi qip qizil qonga belandi. Zebo dadasiga hayrat bilan qaradi.
    - Dada! Koʻylagingiz qonku! Qip qizil qon!
Jamol aka bir soʻz demasdan ortiga burilganicha sekin keta boshladi.
    - Dada! Dadajon! Koʻylagingiz qon! Dada toʻxtang!
Zebo dadasining ortidan yugurdi, qanchalik tez yugurmasin hech yeta olmadi. Dadasi toʻxtadi. Ikki koʻzidan quyilib yosh oqar edi. Yigʻlaganicha qiziga yolvordi:
    - Qizim! Gunoh qilma! Gunoh qilma! Shunday dedi-yu koʻzdan gʻoyib boʻldi. Zebo choʻchib uygʻondi. U koʻrgan tushidan qattiq lahzaga kelgandi. Oʻzini butkul yoʻqotib qoʻydi. Shayton vasvasa qildimi yo uyda hech kim yoʻqligi pand berdimi hovliga arqon olib chiqib bolaligidan yaxshi koʻrgan oʻsha oʻrik daraxtiga oʻzini osib qoʻydi...
    - Voooy bolaaaaam! Qizim Zeboooo!
Umida opa yarim kechasi qizlari bilan toʻydan qaytib hovli oʻrtasida osilib turgan qizining sovuq murdasini koʻrishdi. Kechagina bayram boʻlgan bu xonadon dod faryodlar bilan toʻldi. Kecha erkatoy qizi Dilraboning toʻyi edi, bugun esa bomdod mahal yana bir qizi, ochig'i farzand sifatida koʻrmagan, doim boshimga balo olib keladi deydigani Zebosining janozasi oʻqildi...

"Yoshligimda bir ertak oʻqigandim, "Irkit oʻrdakcha" degan. Kunlardan bir kun notanish tuxum oʻrdaklar orasiga tushib qoladi. Oʻrdakchalar bilan baravar ochiladi. U boshqa oʻrdaklarga oʻxshamas, qoʻpol, xunuk va besoʻnaqay edi. Uni hech sigʻdirishmaydi, qayerga bormasin boshiga malomat toshlarini yogʻdirishadi. Lekin u hammasiga chidaydi oradan yillari oʻtadi bir kun oʻsha Irkit oʻrdakcha goʻzal oqqushga aylanadi... Balki Zebo ham biroz Alloh sinoviga sabr qilganida edi, inga ham Alloh albatta goʻzal yakun bergan boʻlar edi. Agar onasi Umida opa Zeboga yaxshi muomila qilib "Sen men uchun eng goʻzalisan, seni yaxshi koʻraman"qabilidagi soʻzlar bilan ruhlantirib turganida edi, hammasi boshqacha yakun topgan boʻlar edi" (muallifdan)

TAMOM.

✍Usmonaliyeva Munira.
30.07.2024.                    ⏰00:10

@Hikoyalar

Hikoyalar (G&M)

03 августа 2024 10:57

- Shahnozaxon bu bizni oilamiz. Unga aralashmang xafa qilib qoʻyishim mumkin. Bu haqida siz bilan gaplashishni xohlamayman!"
Umida opaning oʻz qizini taqdiriga bunchalar loqaydligi, mehrsizligi Shahnoza opani anchagacha diqqat qilgandi...
* * *
Mana Zebo maktabni bitirganiga ham 3 yil boʻldi. Barcha oʻrtoqlari allaqachon oila qurdilar ba'zilari unashtirildi. Zeboga esa biron marta ham sovchi kelmadi. Bu qanaqa azob ekanligini soʻz bilan tariflab boʻlmaydi. Zebo institutga kira olmagach, tikuv sexiga ishga kirdi. Ozmi-koʻpmi oila budjetiga oʻz hissasini qoʻshdi. Bir kuni Zeboga qoʻngʻiroq boʻldi.
- Alooo kim bu?
Zeboning tashqi koʻrinishi yoqimsiz boʻlsada ovozi... Uning ovozi juda chiroyli, yoqimli edi. Insonning qulogʻiga xuddi musiqadek eshitilardi. Notanish yigit ham Zeboning shirin ovozini eshitdi-yu oʻzini butkul yoʻqotib qoʻydi.
- Men... Men...
- Gapirasizmi? Kim kerak edi sizga?
- Menga Nozim aka kerak edilar.
- Adashib tushibsiz salomat boʻling.
Zebo shunday deganicha telefonni oʻchirib qoʻydi. Notanish yigit Zeboning ovozini yana eshitgisi keldi. Qayta qoʻngʻiroq qildi.
- Alo...
- Yana sizmi? Menga biror gapiz bormidi?
- Haaa, nima desam ekan... Yaxshimisiz oʻziz?
Begona kishining Oʻziz yaxshimisiz?deb soʻrashi Zeboga gʻalati tuyuldi.
- Sizga nima qizig'i bor. Meni vaqtimni olyapsiz qaytib telefon qilmang!...
Ular shu tariqa tanishib qolishdi. Bu yigitning ismi Aziz edi. Aziz kuniga 80 martalab qoʻngʻiroq qilar, turli sms lar yozib qizni kuldirar uni iloji boricha koʻnglini olishga urunar edi. Kundan-kunga bir-birlariga oʻrganib qolishdi. Zebo bu yigitga gʻoyibona koʻngil qo'ygan edi. Ular boshqa viloyatdan boʻlgani uchun hali ham bir-birlarini koʻrishmagan edi. Aziz bir-ikki marta Zebodan rasm joʻnatishini soʻradi. Lekin Zebo qoʻrqdi. Turli bahonalar qilib rasm joʻnatmadi.
- Zebo, sizni judayam koʻrgim kelyapti. Biror joyda uchrashaylik. Xohlasangiz viloyatingizga boraman. Oʻzizga qulay joyda yuzma-yuz koʻrishib gaplashardik, nima deysiz?
Zebo anchagacha oʻylanib jim boʻlib qoldi.U Azizga yoqmasachi? Uni koʻrib tashlab ketsachi? Axir unga oʻrganib qoldiku? Ketma-ket miyasiga urilgan savollar Zeboni qiynar, Azizning "Uchrashamizmi?"degan soʻrovini javobsiz qoldirar edi.
- Alo! Zebo... Javob bermaysizmi?
- Aziz aka... Oʻylab qoldim siz tasavvur qilgandaqa boʻlmasamchi? Mendan yuz burmaysizmi?
Aziz Zeboni ovozidan, shirin muomilasi va juda goʻzal odobi, tarbiyasidan uni husni ham shunga yarasha boʻlsa kerak deb oʻylardi, shu sababli tezgina, oʻylab ham oʻtirmay! Javob berdi:
- Zebo... Tashqi goʻzallik oʻtkinchi boʻladi. Sizni qalbingiz, odobingiz goʻzal. Men shu qalbingizga oshiq boʻlganman. Menga ishoning sizni xafa qiladigan ish qilmayman!
Uchrashuv vaqti keldi. Aziz mashinasida Zebo yashaydigan joyga yaqin bogʻga kelib toʻxtadi. Qoʻliga telefonini olib Zeboga qoʻngʻiroq qildi.
- Alo Zebo
- Assalomu aleykum Aziz aka. Yaxshimisiz?
- Yaxshiman. Siz aytgan joyga keldim. Sizni qanday taniyman?
- Oq pushti rang koʻylakda boʻlaman. Bolalar maydonchasini oldida turibman.
Aziz Zebo aytgan joyga borib Zeboni koʻrdi. Koʻrdi-yu turgan joyida toʻxtab qoldi. Zebo u hayol qilgan qizga zarracha ham oʻxshamas edi. " Nahotki shu qiz boʻlsa, men oilada yolgʻiz farzandman xohlaganim bilan ota-onam baribir buni menga olib bermaydi. Essiz shuncha vaqtim!"oʻyladi u. Aziz qizni oldiga bormay ortiga burildi-yu ketib qoldi. Qanchalar oson! 2-3 kun oldin oʻz ogʻzi bilan aytgan "Muhimi qalb, odob goʻzalligi" degan soʻzlarini unutib qoʻydi. Zebo Azizni ancha vaqt kutib oʻtirdi. Keyin birdan hammasini tushundi. Yigit uni koʻrgan yoqtirmay bir soʻz demasdan ketib qolgan. Zeboning judayam xo'rligi keldi. Ikkala kaftini yuziga bosganicha xoʻng-xoʻng yig'ladi. Axir u Azizni chinakamiga sevib qolgandi. Unga qancha vaʼdalar, umidlar bergan, oʻzini ilk bor kimgadir kerakligini his qildirgan bu yigit endi yoʻq!

Hikoyalar (G&M)

02 августа 2024 07:28

Ҳамжиҳатлик

Эр уйига келмади. Хотин кечаси билан мижжа қоқмай чиқди. Тонг саҳар эрининг дўстига қўнғироқ қилди.
– Ваҳобжон акам келмадилар. Хабарингиз йўқми, қаёқда юрибдилар?
– Ташвиш қилманг, келин, – деди эрининг дўсти - Ваҳобжон бизникида ётиб қолди. Кечаси мажлис чўзилиб кетди...
Хотин эрининг иккинчи дўстига қўнғироқ қилди.
– Шунгаям бўғиласизми? – деди иккинчи дўст. – Кеча Чирчиққа борувдик. Хизматчилик-да! Ваҳобжон бизникида эди...
Хотин эрининг учинчи дўстига ҳам қўнғироқ қилди.
– Хавотир олманг, янгажон! – деди учинчи дўст. – Кеча десангиз, чет элдан меҳмонлар кеп қолса бўладими! Шуларни жойлаштиргунча тонготар бўлиб кетди. Ваҳобжон ака бизникида ётиб қолдилар...
Хотин фиғони фалакка чиқиб, дугонасига қўнғироқ қилди:
– Эрим уйга уйга келмади. Учта ўртоғига қўнғироқ қилсам, уччаласиям эринг меникида ётиб қолди дейди!
Дугонанинг жаҳли чиқиб кетди:
– Э, Худо олсин, ёлғончиларни! Уччаласиям бекор айтибди! Эринг меникида эди!

Ўткир Ҳошимов

Hikoyalar (G&M)

01 августа 2024 04:19

Ҳатто эр қаттиққўлроқ, инжиқроқ бўлса ҳам, хотин ношукурроқ, итоатсизроқ бўлса ҳам, инсонга эр-хотин бўлиб яшаш роҳат, соғлиқ учун фойда, руҳият учун хотиржамлик ҳисобланади.
Қисқаси, машаққат билан оила қилиб яшаш арзийдими – арзийди!

@IkromSharif

Hikoyalar (G&M)

29 июля 2024 20:39

Tushunganlar tushunmaganlarga tushuntirib yuborar 🤓

Hikoyalar (G&M)

27 июля 2024 19:47

Олимпиадага йўлланма олингач, мусобақага тайёргарлик қолиб, унинг атрофидаги популистик масалалар асосий планга ўтиб кетди. Клиплар, шиорлар, табриклар, мукофотлар...

Жамоа Парижга боргунича ютқазиб бўлганди. Олимпиадада баландпарвоз гаплар эмас, спортча принциплар ғалаба келтиради.

Хуллас, едик.
-----------------------------
Olimpiadaga yoʻllanma olingach, musobaqaga tayyorgarlik qolib, uning atrofidagi populistik masalalar asosiy planga oʻtib ketdi. Kliplar, shiorlar, tabriklar, mukofotlar...

Jamoa Parijga borgunicha yutqazib boʻlgandi. Olimpiadada balandparvoz gaplar emas, sportcha prinsiplar gʻalaba keltiradi.

Xullas, yedik.

@indallo

Hikoyalar (G&M)

26 июля 2024 05:08

Gavhar opaning vafoti, Lobarning bu ahvoli Olimjon akani ezib qo'ydi. O'z xohishi bilan ishdan bo'shadi. Endi u bu yerlarda turolmasligini tushundi. Uyidan ko'chaga chiqolmay, odamlarga qo'shilolmay qoldi... Lobar ham oldingidek emas. Hech narsaga qiziqmas, hech kim bilan ishi yo'q. Xonasiga qamalib olganicha bir burchakda o'tirin yum-yum yig'laydi. Onasining barcha marakalari o'tdi, lekin Lobarning qalbida onasini bir bor to'yib bag'riga bosa olmagani, oxirgi marta "Ayajon sizni yaxshi ko'raman!"deyolmagani bir umrga armon bo'lib qoldi.
Surishtiruv ishlari nihoyasiga yetdi. Temur qilgan bu qabih ishining jazosini oldi. 8 yilga ahloq tuzatish kaloniyasiga jo'natildi. Endi u umrining eng navqiron davrlarini to'rt devor orasida o'tkazishga mahkum! Onasining undan umidlari anchagina edi, lekin bari puch bo'lib chiqdi. Bu tantiq o'g'il ota-onasiga rahmat emas, la'nat olib keldi. Olimjon aka bor budini sotib, qizi Lobar bilan chet elga - Koreyaga ketishdi. O'sha-o'sha ularni hech kim ko'rmadi ham, ular haqida hech kim eshitmadi ham...

TAMOM.

✍️ Usmonaliyeva Munira.
20.06.2024. ⌚22:12

@Hikoyalar

Hikoyalar (G&M)

26 июля 2024 05:08

Lekin Temur na bayramni, na maktab imtoxonlarini o'ylar uning hayoli direktor Olimjon akadan qanday qilib qasd olishda edi...
* * *
Maktab kutubxonasi. Ozoda, sarishda, kitoblar tartib bilar terib chiqilgan. Bolalar bemalol o'qib o'tirishlari uchun stol-stullar taxt qilib qo'yilgan. Lobar - Temurning sinfdoshi, Olimjon akaning yolg'izgina qizi, kutubxona burchagidagi mo'jaz stolga qanaqadur kitobni qo'yganicha daftariga nimadurlarnidir yozib o'tirar edi. Juda aqlli qiz. Maktab olimpiadalarida hamisha qatnashib kelgan. Faxrli o'rinlarni egallagan. Ayniqsa tarix faniga mehri bo'lakcha, sport turlaridan stol tennisini yoqtiradi. Hatto bir marta viloyat bosqichigacha yetib borib 3-o'rinni egallab qaytgan...
Maktabda darslar allaqachon tugagan. Lobar kitob o'qishga berilib ketib soatga ham qaramabdi."Voy kech bo'libdi-ku! Ingliz tilidan kursga borishim kerak edi" Lobar endi narsalarini yig'ishtirayotgandi hamki Temur qo'lini cho'ntagiga solganicha kutubxonaga gerdayib kirib keldi. Undagi bu viqor Amir Olimxonda ham bo'lmasa kerak. Juda kibrli bu yigitcha hammaga past nazar bilan qaraydi. O'zini hammadan ustun deb biladi. Lobar uni hech yoqtirmaydi.
- Ooo maktabimiz malikasi kitob o'qiyaptilarmi?
Temur tulki qarash qilib Lobarga gap qotdi. Lobar ensasini qotirganicha unga bir so'z deyishni ep ko'rmay o'z ishida davomi etaverdi.
- Lobarxon, menga yozdamiz kerak edi...
Lobar kitobdan ko'zini uzib Temurga "qanaqa yordam?"degandek nigoh tashladi.
- Unaqa qaramang iltimos, qo'rqib ketyapman. Shunchaki yaqinda tarixdan imtixon-ku, siz zo'r bilasiz. Menga bir ikki narsalarni tushuntirib yuborsangiz degandim.
- Hozirmi? Men ketishim kerak Temur. Kursim bor. Kech qolyapman. Xohlasang ertaga shug'ullanamiz.
- Yo'q erta bo'lmaydi. Kursing 3 da boshlanadi. Hali vaqt borku. Uzog'i 10 minut vaqtingni olaman, yo'q dema Lobar, iltimos.
Lobar nima qilishini bilmay biroz turib qoldi.
- Mayli ko'rsat savolingni, men qaysi kitobdan, qaysi mavzulardan javoblarini topishingni qalam bilan belgilab beraman, bo'laqol kech qolyapman Temur.
- Yonimdamas, rus tili xonaga tashlab chiqibman papkamni o'sha yerda ko'rarmiz. Yur!
Temur tez-tez yurganicha xona eshigi oldiga keldi. Lobar ham uning ortidan yetib bordi.
- Kir!
Lobar kirdi. Temur atrofga bir qarab oldida ichkariga kirgach shart xona eshigini kalit bilan qulfladi.
Lobar qo'rqib ketdi. Ranglari dokadek oqarib oyoq-qo'li qaltirashga tushdi.
- Nega eshikni qulflading, Temur? Och, chiqib katay iltimos.
Temur hayvoniy bir kulish bilan Lobar tomonga asta yurib kela boshladi. Uning ko'zlarida qonxo'r yirtqichlarning o'z o'ljasiga qaragan nigohi bor edi. Shaytoniy bir irshayish bilan shart Lobarning bilagidan ushlab o'ziga tortdi. Lobar baqiraman deb endi og'iz juftlagan edi Temur kuchli kaftlari bilan uning og'zini to'sdi. Lobar bor kuchini ishga solib unga qarshilik qilishga urunar, sochlari to'zg'ib ketar, ko'zlaridan alamli, achchiq yoshlar tomchilar edi. Temur Lobarni shu qadar kuchli urdi-ki, Lobar bir qalqib polga yiqildi. Boshi qattiq tushgan bo'lsa kerak hushini yo'qotdi. Temur shundan so'ng cho'ntagidan bir bog'ich mato olib, Lobarning avval og'zini,keyin qo'llarini orqasiga qilib maxkam bog'ladi...
Lobar ko'zini ochib, o'zini axlatxonaga o'xshagan jirkanch bir joyda ko'rdi. Qo'llari yechib qo'yilgan ekan og'zidagi bog'ichni yechdi. O'rnidan turmoqchi bo'lgan edi belida kuchli og'riq turib o'tirib qoldi. U nomusidan ayrilgan edi. Dod solib bor ovozi bilan yig'ladi. Sochlari tartibsiz bo'lib ketgan, egnidagi ko'ftasi yirtilib bir chetiga qon tekkan. Lobar oyog'ida bazo'r turdi. Hali ham nima bo'lganiga tushunolmas, boshi muttasil aylanar, ko'ngli aynib tinmay o'qchirdi. Endi nima qiladi? Qayga boradi? Ota-onasining bor umidlari undan edi, endi ularning ko'ziga qanday qaraydi? Bu savollarga javob topolmas, biqinini changallagancha yo'l cheti bo'ylab asta qadam tashladi...
"Endi uyimga borolmayman. Dadamdan, ayamdan uyalaman. Oh! Bu qanday sharmandalik! Iflos! Maraz! Hayvon! Hezalak! Men senga nima yomonlik qilgandim?!"

Hikoyalar (G&M)

26 июля 2024 05:08

Jazo

(Hikoya)
Bo'lgan voqea asosida yozildi.

Tashqari havo nihoyatda issiq, dim. Quyosh atrofni jizg'anak qilib, o'zining tillorang nurlarini ayamasdan sochmoqda. Vaqt ham allamahal bo'lib qoldi. Katta-katta daraxtlarning tanaga jon bag'ishlovchi soyasi ostida odamlar to'p-to'p bo'lib turishibdi. Ular - qora ishchilar, xalq tili bilan aytganda "Mardikorlar". Ertalab sahardan buyon oilasini boqaman deb chiqqan kishilar, o'qishimga, ota-onamga harna yordam qilay degan navqiron yigitlar, eri yo'q beva, yoki yolg'iz, boquvchisini yo'qotgan juvonlar, eri bo'la turib oiladagi chiqimlar, kamchiliklarning ko'pligidan noiloj shu ishga chiqqan ayollar. Bular orasida bugun ishga yangi chiqqan bir ayol - Nazira opa mittigina jussasi bilan qo'lida allaqandan so'mka ko'targanicha bir burchakda homush yo'lga ko'z tikib turibdi. Uning o'g'li Temur kap-katta yigit bo'lib qoldi. 5 ta qizdan keyin tug'ilgani uchundir balki, uni juda erkalatib yuborishgan. Og'ir ish qildirishmaydi, dadasi "Oftobga chiqsa qorayib ketadi" deb quyosh yuzini ko'rsatishi bilan Temurni ichkariga kirg'izib yuboradi. Aytgani aytgan, degani degan. Barcha ish: yer chopish, ko'chat ekish, daraxtlarni sug'orish bundan tashqari uy yumushlari hammasi Nazira opaning bo'ynida. 5 ta qizni voyaga yetqazib chiroyli tarbiya berishdi. Barchasini o'z egalariga topshirdilar. Endi ko'ngil to'q. Mana shu erkatoy - Temurni ham yaxshi o'qishlarda o'qitishsa, bir oqila qiz topib uylantirib qo'yishsa bas!
- Assalamu alaykum opa yaxshimisiz?
Nazira opa o'ylanib o'tirgani uchunmi begona ovozdan biroz cho'chib ketdi. Qarasa, yosh bir yigitcha unga kulimsirab turibdi.
- Va alaykum assalom o'g'lim. Shukr. Allohni izni bilan yuribmiz.
- Yangi hovli olgandim. Onamga sovg'a qilmoqchiman. O'sha uyni kechkacha tozalab hovlilarni tartibga keltirish kerak edi. Shunga nima deysiz?
Nazira opa juda quvonib ketdi. Ishchi ko'p. Aksiga olib bu issiqda ish ha deganda topila qolmaydi.
- Mayli o'g'lim. Boraveramiz.
- Unda yaxshi!
Yigit mamnun jilmaydi.
- Qani mashinaga o'tiring opajon.
Yigit Nazira opani qop qora Malibusi tomon boshlab bordi. Nazira opa bu yigitning ortidan borarkan o'zicha o'ylardi: " Tavbaa yoshgina ekan. Meni Temurjonimdan 3-4 yosh kotta bo'lsa kerak. Shu yoshida shunaqa zo'r mashina olibdi. Onasiga hovli sovg'a qilmoqchi. Juda havasim keldi. Mening ham o'g'lim insha'Allah shunaqa o't-olov yigit bo'ladi."
* * *
Uy ichi dim bo'lib ketdi. Soat millari 11 ni ko'rsatmoqda. Xona burchagidagi devanda yoshi 16 larga borib qolgan o'smir yigit - Temur barq urib uxlab yotibdi. Xona nihoyatda tartibsiz. Qadam bosgani joy topilmaydi. Dadasi - Bahtiyor aka istefoga chiqqan mayor. Mashg'ulotlar paytida oyog'i qattiq jarohatlanib oqsoqlanib qolgan. Sal ko'proq yurib qo'ysa oyog'i og'rishga tushadi.
Bahtiyor aka sekin kelib derazani taqillatdi.
- Temurbek... Tur! Peshin bo'lib ketti-ku o'g'lim. Bu yotishing nimasi?!

Hikoyalar (G&M)

21 июля 2024 19:19

🤷🏻‍♂️ Очиғи, ғашим келади...

💥 Сўнгги пайтларда онасига муҳаббатини турли шаклда кўрсатадиган фарзандлар, айниқса ўғиллар кўпайди. Бири пойабзалини артади, бири бир кўзи камерада қўлини ўпади, яна бири буткул кўтариб оладимией. “Ярим тунда бу менинг онам” деб қичқириб келадиганларку, алоҳида мавзу.

🔥 Инжиқлашиб кетдим шекилли, ғашим келади шунақа видеоларга. Ростдир ҳам, аммо сохта меҳрдек, оний мақтанишдек туйилаверади. “Жаннатим онам” гулдасталари ва суратлари эса алоҳида индустрияга айланиб бўлди. Ишонинг, оналаримиз бунақа арзон пиарларга муҳтож эмас. Биз ўз йўлимизда тўғри юрсак, ишимизда, ибодатимизда, яқинларимизга силаи-раҳмда мустаҳкам бўлсак, оиламиз, яқинларимизга оқибатли бўлсак, улар ич-ичларидан хурсанд бўлаверишади.

👁 Ҳеч бўлмаса шу меҳрингизни видеога олмай кўрсатинг!

⚡️ Ана энди бошланглар танқидни.

Аброр Зоҳидов
@az_sss

Hikoyalar (G&M)

18 июля 2024 16:08

Ҳиндистоннинг машҳур актёри Амитабҳ Баччан шундай ҳикоя қилади:
— Фаолиятим чўққисига чиққан, мамлакатда ҳам, хорижда ҳам таниқли бўлган вақтларим эди. Бир сафар манзилимга самолётда боришимга тўғри келди.
Ён томонимдаги ўриндиқда одмигина кийинган, кўринишидан ўқимишли, содда ва самимий тасаввур қолдирадиган бир киши жойлашди.
Табиийки, бортдаги бошқа йўловчилар мени таниб, мен билан мулоқотга киришишга ҳаракат қилишар, аммо бу киши бўлса пинагини ҳам бузмасдан, борлигимдан бехабардай хотиржам қўлидаги китобни мутолаа қилиб кетар, баъзан ильюминатордан ташқарига қараб қўяр эди.
Борт хизматчилари чой тарқатган вақтдан фойдаланиб, уни гапга солгандай жилмайиб қараб қўйдим. Кутилгандай у ҳам жавобан мулойим жилмайиб салом берди ва суҳбатлашишга шароит пайдо бўлди. Суҳбатимизни фильмлар тарафга бурдим-да, ундан қанақа кинолар кўришга қизиқишини сўрадим.
— Киноми, жуда камдан-кам ҳолларда кўраман, охирги бор кўрганимга бир неча йиллар бўлиб қолди, – деб жавоб берди жаноб.
Шунда унга ўзимни танитмоқчи бўлиб, кино саноатида ишлашимни айтдим. Шеригим эса:
— Шундайми, жуда яхши, кино саноатида нима иш билан шуғулланасиз, - деб сўради.
Таниса таниб қолар деб актёр эканлигимни кўплаб киноларда роль ўйнаганимни айтдим. Гапимга шунчаки, «шундайми, ҳа, яхши» деб бош ирғади-да, яна қўлидаги китобни мутолаа қилишга тушиб кетди.
Манзилимизга етиб, самолёт қўнганида у билан хайрлашиш олдидан «Айтганча, менинг исмим Амитабх Баччан» деб қўл узатдим.
У киши таббасум билан қўлимни сиқиб, “Раҳмат, сиз билан танишганимдан хурсандман, мен кичик Тата бўламан (тата фирмасининг раиси) деб жавоб берди. (изоҳ: “Tata Group” Ҳиндистонда машинасозлик, авиасозлик, металлургия, маиший техника ва бошқа соҳаларда йирик ишлаб чиқарувчи ҳисобланади. Бугунги кунда 8 та секторда 114 та компанияни бирлаштириб турадиган 935 минг ишчиси мавжуд гигант компания).

Ҳаёт қандай ҳамроҳларни йўлиқтиришини билмайсиз экан. Ўша куни тушундимки, ўзингизни қанчалик баланд санаманг, ҳар доим сиздан юқорироқ, каттароқ одам барибир чиқади экан. Киши камтар бўлса ҳеч нарса ютказмайди, ҳурмати ҳам, ҳиммати ҳам камайиб қолмайди.