60357
این رسانه ویژه انتشار نوشته‌های محمد فاضلی است. ارتباط با مدیر کانال: @ad_di_irss
توازن ژئوپلتیک
ایران در رقابت بین قدرت‌ها و با توجه به جغرافیا و ظرفیت‌هایش، چگونه باید منافع خود را تأمین کند؟
دیدن گفت‌وگو
https://youtu.be/ue3x6zi7I-I
دیاکو حسینی در این گفت‌وگو شرایط سیاست خارجی منجر به تأمین منافع ملی را تشریح می‌کند.
@fazeli_mohammad
گاهی باید ایستاد و اندیشید
----
عرصه جهانی همیشه میدان تنازع میان قدرت‌های کوچک و بزرگ بوده و هست. اما طرف‌های درگیر حاضر نبودند عریان در صحنه ظاهر شوند. لباسی از اخلاق و موازین حقوقی بر تن می‌کردند. بیشترین توحش را در انسانی‌ترین لفافه‌های اخلاقی می‌پوشاندند. امروز هیچ پرده پوشی در میان نیست. خشونت و زور در وحشیانه‌ترین شکل خود در صحنه است، هیچ‌کس تقلایی برای توضیح و توجیه اخلاقی یا حقوقی نمی‌کند.
حمله اسرائیل به قطر، یک سکانس تازه از فیلمی بود که از هفتم اکتبر 2023 آغاز شد. در آغاز فیلم نتانیاهو با چهره‌ای مظلوم به قصد پاسخ‌گویی و انتقام در صحنه حاضر شد. در میانه فیلم هستیم. اینک به یک غول وحشتناک تبدیل شده که هیچ مرزی نمی‌شناسد. نه تنها مرزهای جغرافیایی را درنوردیده، بلکه همه حد و مرزهای حقوقی، اخلاقی و انسانی را پشت سرگذاشته است. حیرت انگیزتر آنکه جهان غرب پشتیبانی و حمایت هم می‌کند.
موازنه قدرت در منطقه دگرگون شده و ما بیشتر از هر کشوری در مخاطره هستیم.
اسرائیل با مجموعه حامیانش، ابر داستان‌های روشنفکری در ایران را به هم ریخته‌اند. دیگر نمی‌توان با داستان جهان باز و بسته به فهم ماجرا پرداخت. چه کسی می‌تواند مدعی شود اسرائیل به نمایندگی از جهان باز و دمکراتیک به نبرد با کشورهای بسته و دیکتاتور همت گماشته است؟ حتی دوگانه استعمار و سلطه از یکسو و مقاومت جهان زیر سلطه نیز معنای خود را از دست داده است. کدام مقاومت؟ چه کسی، چه فهمی و چه نیروی قدرتمند و معناداری برای مقاومت در جهان امروز وجود دارد؟
منطق غالب روشنفکران ما ستیز با ایدئولوژیک اندیشی است. من هم همراهی می‌کنم. اما جهان پس از آن را به منطق صرف قدرت و ثروت سپردن فاجعه بزرگ‌تری از ایدئولوژیک اندیشی است. به خلاف کسانی که خیال می‌کردند پیشرفت مادی و تکنولوژیک، منازعات سیاسی را منحل می‌کند، با دنیایی مواجهیم که تکنولوژی و ثروت با قدرت توام شده به خوردن و استهلاک تمامیت هستی خود و جهان مشغول شده است.
به مردم رویای رفاه و ثروت دم دست نفروشیم. در جهان امروز هیچ کس حلوای شیرین شادی و رفاه برای ما نپخته است. ما در مخاطره‌ایم و وای به حال ما اگر قرص‌های روانگردان به مردم بفروشیم.
گاهی باید ایستاد. به خود و جهانی که در آن زیست می‌کنیم اندیشید.
@javadkashi
قسمت صد‌وچهل‌وهشت پادکست دغدغه ایران
ناترازی انرژی (بخش اول)
مدت‌هاست که زنگ خطر ناترازی انرژی به صدا درآمده است. قطعی برق به رویه معمول در بخش‌های خانگی و صنعتی تبدیل شده و خسارات عظیمی به اقتصاد و جامعه ایران وارد می‌کند. داود منظور و محمد فاضلی در این گفت‌وگو، ابعادی از ناترازی انرژی و علل آن‌را بررسی می‌کنند. این بخش اول گفت‌وگویی درباره علل ناترازی برق است.
شنیدن پادکست
حامی مالی
توسعه مهارت هوشمند کارساز
https://tmhkarsaz.co.ir
حمایت از پادکست دغدغه ایران
https://hamibash.com/dirancast
شماره تماس برای حمایت مالی
09965691194
شناسه پیپال
Mfpaypal97@gmail.com
موسیقی آغازین
قطعه سلام، اثر استاد حسن کسائی
Email: dirancast@gmail.com
امور فنی و صوت: مرتضی مشیری‌خواه
گرافیک: استودیو آنسو
تاریخ انتشار
شهریور هزار و چهارصدوچهار
#ناترازی_انرژی #حکمرانی_انرژی
@dirancast_official
من شرط می‌بندم
اعتماد چیست؟ ما وقتی می‌گوییم اعتماد دارم یا اعتماد ندارم، در اصل مدعی چه چیزی می‌شویم؟ چگونه اعتماد بر دام اجتماعی تأثیر می‌گذارد؟
دیدن نسخه کامل
https://youtu.be/NgK1pkb_00c
کانال ویدیوکست دغدغه ایران
DiranVcast" rel="nofollow">Https://youtube.com/@DiranVcast
@dirancast_official
واکسینه شدن در برابر هشدارها🔴
✳️بحرانها با سرعت خیرهکنندهای به جلو می‌آیند ولی آنچه برای من عجیب و حیرتآور است بیخیالی رایج و دستکم گرفتن سرعت و شدت بحرانی است که جلو می‌آید. من به هر کس که دستم می‌رسد هشدار می‌دهم ولی هیچ‌کس از مسئولانی که دیدم قضیه را جدی نمی‌گیرد. آنها حمله مجدد اسرائیل را جدی می‌گیرند ولی بهمن ناشی از بحرانهای اقتصادی را جدی نمی‌گیرند.
✳️علت این بیخیالی چیست؟ بخش بزرگی از مسئله به واکسینه شدن در برابر هشدار بر میگردد. از بس از گذشته هشدار داده شد ولی حکومت باقی ماند این تصور هست که یا این هشدارها الکی بوده است یا حکومت مقتدرتر از آن است که با این مشکلات آسیب ببیند. اولین هشدار را بنی صدر پس از فرار داد و گفت که حکومت نمیدانم پس از سه ماه یا شش ماه به دلیل بحرانهای اقتصادی سرنگون می شود. چون مثلا اقتصادخوانده بود (گرچه درست نخوانده بود) انقلابی های آن زمان ترسیدند ولی عملا چیزی رخ نداد زیرا هم اقتصاد رشد کرد (دلیلش تعیین تکلیف کشور و صنایع بود) و هم قیمت نفت خیلی بالا رفت. آن نسل کلا نسبت به هشدارهای اقتصادی بیتفاوت و واکسینه شدند. همان نسل هنوز زمام دار امور کشور هستند. از آن نسل واقعا انتظار ندارم که این هشدارهای مشفقانه را جدی بگیرند ولی تعجبم از مدیران دولتی جوان و میانسالی است که آنها هم وخامت امر را باور ندارند.
✳️هشدارهای سابق اقتصادی غلط نبود و پیامدهای نادیده گرفتن آنها مثل رشد 10 میلیون فقیر، فقیرتر شدن فقرا، افت وضعیت طبقه متوسط، افت سودآوری بنگاههای مالی، وخامت زیرساختها و قطعی آب، برق، گاز، آب و اموری از این دست است. همه اینها محقق شد ولی فقط یک پیشبینی محقق نشد و آن هم فروپاشی نظم سیاسی است. چون این تکه از پیش بینیها محقق نشد کل هشدارهای سابق را نادرست قلمداد کردند و بدتر اینکه هشدارهای موجود را نیز نادرست و تخیلی قلمداد می‌کنند. واقعا آدمی نمیداند چه بگوید فقط می‌توان گفت اذا جاء القدر عمی البصر! وقتی تقدیر از راه برسد چشمها کور می‌شود.
/channel/ali_sarzaeem
🎙️ قسمت صد و یکم پادکست سکه
«روایت علی سرزعیم از اقتصاد سیاسی ایران (بخش اول)»
علی سرزعیم از اقتصاددانان شناخته شده ایرانی است که پس از تحصیل اقتصاد در میلان به ایران برگشت و تجربه کار در بخش خصوصی و دولتی را دارد. پادکست سکه تلاش کرد تا در پاسخ پرسش توسعه‌نیافتگی ایران به روایت او از اقتصاد سیاسی ایران بپردازد. سرزعیم با نگاه تاریخی که از سال ۱۳۶۰ آغاز می‌کند در تلاش است تا روایتی منسجم از چهار دهه اخیر اقتصاد سیاسی ایران ارائه کند. در این قسمت او تا سال ۱۳۹۲ این روایت را پیش می‌برد.
👤 مهمان: علی سرزعیم
میزبان: مهدی ناجی
گوینده: علیرضا تقوی
تدوین و تنظیم: ایمان اسلام‌پناه
کارگردان: بهداد گیلزادکهن
کتاب‌های علی سرزعیم
دوستدار سقراط - کانال تلگرام علی سرزعیم
حامی مالی:
اسنپ تریپ | اینستاگرام
🎧 قسمت صد و یکم پادکست سکه را می‌توانید از وب‌سایت سکه و برنامه کست‌باکس بشنوید.
#قسمت_صد_و_یکم
#علی_سرزعیم
#پادکست_سکه
@Sekke_Podcast
📚 معرفی کتاب فراز و فرود ملت‌ها
چرا "گروه‌های ذینفع" در یک جامعه شکل می‌گیرند؟ آیا انباشت این گروه‌ها می‌تواند به "فراز و فرود ملت‌ها" بینجامد؟ با کدام دستگاه نظری می‌توان آثار و تبعات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی آنها را تحلیل کرد؟
مَنسِر اولسون در کتاب فراز و فرود ملت‌ها با نگاهی میان‌رشته‌ای و تاریخی، چارچوب نظری خود را برای پاسخ‌دهی به این سؤالات ارائه و نشان می‌دهد که گروه‌های منافع خاص با سیطره بر نهادها و حامل‌های قدرت به ویژه دولت، باعث کاهش کارآیی و درآمد کل جوامع می‌شوند. ایده‌های اولسون می‌تواند بینش‌های جدیدی دربارۀ شیوۀ عمل و اقتضائات مقابله با این گروه‌ها در جامعه و اقتصاد ایران در اختیار ما بگذارد.
نام کتاب: فراز و فرود ملت‌ها
نویسنده: مَنسِر اولسون
مترجمان: جعفر خیرخواهان، محمد فاضلی
انتشارات روزنه
چاپ: سوم
تعداد صفحات: ۳۵۲
#انتشارات_روزنه
🛒خرید اینترنتی کتاب با تخفیف
📖مطالعۀ صفحات نخست
▫️تلگرام نشر روزنه
▫️اینستاگرام روزنه
▫️تلگرام دکتر فاضلی
▫️تلگرام دکتر خیرخواهان
☎️ 02188721514
🔲⭕️وزیر یا عمو سبزی فروش، کدامیک؟
مجتبی لشکربلوکی
با یکی از وزرای اسبق صحبت می کردم می گفت روزی به معاون اول گفتم آنقدر که مرا به جلسات دعوت می کنید، تفاوتی ندارد که وزیر این وزارت خانه من باشم [با مدرک دکتری و ۲۰ سال سابقه کشورداری] یا یک سبزی فروش. چون اصلا اجازه فکر کردن، تمرکز و راهبری موثر وزارت خانه را از من گرفته اید. یکی از مدیران می گفت: در سرزمینی زندگی می‌کنیم که مدیرانش بیشتر از هر جای جهان «جلسه می‌روند» و کمتر از هر جای جهان «تصمیم می‌گیرند».
نظام کشورداری و همچنین شرکت داری ما آفات زیادی دارد. از جمله اینکه مدیران ما شده اند علامه مجلسی! از این جلسه به آن جلسه! وقتی در یک نظام حکمرانی (دولت) یا مجموعه اقتصادی (شرکت خصوصی) جلسات زیاد است این نشانه یک بیماری جدی است و دست کم ۵ ریشه دارد:
شفاف نبودن رژیم تصمیم گیری: وقتی معلوم نیست چه کسی حق دارد در مورد چه چیزی تصمیم بگیرد، همه دور میز می‌نشینند تا ....
عدم توازن اختیارات و مسوولیت: وقتی برای هر کاری مثلا خرید خودرو دولتی باید جلسات در بالاترین سطوح دولت برگزار شود این یعنی اینکه واحد متولی اختیار لازم را ندارد و باید برای کوچک ترین تصمیمات تایید بقیه را بگیرد (مثال واقعی است)
تصمیم گریزی: وقتی قدرت و جسارت تصمیم گیری از مدیران گرفته می شود، مدیران چه می کنند؟ توزیع ریسک تصمیم! و جلسه تبدیل می‌شود به ابزاری برای تقسیم مسئولیت که بعدها هر چه شد بگویند ببین این که تصمیم من نبود، ما ده نفر همه با هم تصمیم گرفتیم. خیلی شفاف بخواهم بگویم در ساختار اداری ایران، خیلی وقت ها جلسه یعنی مسئولیت‌گریزی دسته‌جمعی!
فرهنگ نمایشی (Performative Culture) یا تئاتر مدیریتی یا شوآف سازمانی: در بسیاری سازمان ها جلسه بیشتر ابزاری است برای شوآف مشارکت و یا عملگرایی نمایشی، نه حل مسئله. اینکه بگوییم ما تا ساعت ۱۱ شب در جلسه بودیم افتخار نیست، نشان ناکارآمدی است. مثالی از تئاتر مدیریتی: یک بار به جلسه یکی از مدیران ارشد کشور دعوت شدم بدون اعلام موضوع دقیق. از دفترشان پرسیدم چند نفر دعوتند؟ گفتند۲۰ نفر! نرفتم. چرا؟ چون در جلسه ۲ساعته ای که وقت مفیدش ۹۰ دقیقه است با فرض حداقل ۱۰ دقیقه فرمایشات گهربار مدیر ارشد مربوطه، ۸۰ دقیقه وقت باقی می ماند برای ۲۰ نفر باقی مانده، یعنی نفری ۴ دقیقه. برای ۴ دقیقه اظهار نظر شتابزده بدون موضوع از پیش تعریف شده ۴ ساعت وقتم را در ترافیک و حضور در جلسه هدر ندادم.
بی‌اعتمادی به یکدیگر: وقتی مدیران به تصمیم‌های یکدیگر اعتماد ندارند، همه می‌خواهند در جریان همه‌چیز باشند، و این یعنی جلسه برای هر چیزی!
☑️⭕️تجویز راهبردی
اشتباه نکنید جلسات یکی از مهم ترین ابزارهای مدیریت هستند در این شکی نیست. خود من در بسیاری جلسات شرکت می کنم و خواهم کرد. اصول برگزاری مدیریت جلسات، به هیچ وجه چیزی عجیبی نیست که بخواهم این جا آنها را بیان کنم. هر چند به تجربه دریافته ام بیان بدیهیات ساده گاهی اوقات ارایه کشفیات پیشرفته تلقی می شود. شما هر کتاب مدیریت جلسه رو به صورت تصادفی باز کنی اصولی دارد که ساده و کلیدی اند. در کنار آن ها می خواهم شش پیشنهاد غیرمتعارف را نیز مطرح کنم:
◽️گونه‌بندی جلسه: بدانیم هر جلسه ای که برگزار می کنیم چه جلسه ای است؟ دست کم ۱۰ گونه جلسه شناخته شده وجود دارد از جلسات ایده پردازی تا تصمیم گیری و... هر گونه جلسه یک شیوه مدیریت می طلبد. برخی رسمی برخی غیررسمی، برخی با جمع بندی برخی بدون جمع بندی، برخی با اعضای زیاد و برخی تاسقف ۶ نفر و ...
◽️عدم برگزاری جلسه: گاهی اوقات بهترین شیوه مدیریت جلسه، عدم برگزاری آن است. با تفویض اختیار کاری کنید که نیازی به اخذ تایید از دیگران وجود نداشته باشد.
◽️جلسات مکتوب: یک استارت آپ موفق ایرانی روش جالبی دارد. همه در یک ساعت خاص هر جایی باشند وارد صفحه گوگل داک می شوند و همزمان راجع به موضوعی که دستور جلسه است می نویسند و روی نوشته های هم کامنت می گذارند. اینگونه لازم نیست که یک نفر صحبت کند و بقیه گوش کنند و هر کسی خواست بدون مزاحمت برای دیگران می تواند بنویسد و بخواند.
◽️تایمر معکوس روی دیوار: یک ساعت دیجیتال بگذارید که دقیقه‌ها را کم می‌کند؛ فشار روانی مثبت برای مختصر و مفیدگویی
◽️محدودیت کلمات: هر نفر در مورد هر موضوع فقط با N کلمه می‌تواند نظرش را بگوید. وقتی افراد مجبور به کوتاه‌گویی می‌شوند، مجبور می شوند قبل از حرف زدن فکر کنند نه حین حرف زدن!
◽️اعلام هزینه: روی تابلو بنویسید: هر دقیقه این جلسه X میلیون تومان هزینه دارد
این ها پیشنهادهای غیرمتعارف اند. شما اول پیشنهادهای متعارف رو اجرا کنید بعد بروید سراغ غیرمتعارف ها.
بین علامه مجلسی (کسانی که همیشه از این جلسه به آن جلسه می روند) و عمو سبزی فروش، دومی تمرکز و عقل معیشت بیشتری دارد
@Dr_lashkarbolouki
📚 معرفی کتاب فراز و فرود ملت‌ها
چرا "گروه‌های ذینفع" در یک جامعه شکل می‌گیرند؟ آیا انباشت این گروه‌ها می‌تواند به "فراز و فرود ملت‌ها" بینجامد؟ با کدام دستگاه نظری می‌توان آثار و تبعات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی آنها را تحلیل کرد؟
مَنسِر اولسون در کتاب فراز و فرود ملت‌ها با نگاهی میان‌رشته‌ای و تاریخی، چارچوب نظری خود را برای پاسخ‌دهی به این سؤالات ارائه و نشان می‌دهد که گروه‌های منافع خاص با سیطره بر نهادها و حامل‌های قدرت به ویژه دولت، باعث کاهش کارآیی و درآمد کل جوامع می‌شوند. ایده‌های اولسون می‌تواند بینش‌های جدیدی دربارۀ شیوۀ عمل و اقتضائات مقابله با این گروه‌ها در جامعه و اقتصاد ایران در اختیار ما بگذارد.
نام کتاب: فراز و فرود ملت‌ها
نویسنده: مَنسِر اولسون
مترجمان: جعفر خیرخواهان، محمد فاضلی
انتشارات روزنه
چاپ: سوم
تعداد صفحات: ۳۵۲
#انتشارات_روزنه
🛒خرید اینترنتی کتاب با تخفیف
📖مطالعۀ صفحات نخست
▫️تلگرام نشر روزنه
▫️اینستاگرام روزنه
▫️تلگرام دکتر فاضلی
▫️تلگرام دکتر خیرخواهان
☎️ 02188721514
🔴آیا گفتگو ممکن و مفید است؟
🔺هم‌میهن ۱۱ شهریور ۱۴۰۴
✍️عباس عبدی
🔘تقریبا روشن است که جامعه ایران خالی از گفتگوی جدی در داخل یا با خارج است. گفتگویی که نیاز جامعه ما هم هست. از این رو شاید این پرسش که آیا گفتگو مفید و موثر است، عجیب باشد. چون به صورت پیش‌فرض، گفتگو امری پذیرفته شده و مفید تلقی می‌شود. به طور قطع منافعی هم دارد، ولی باید سطح انتظارات از گفتگو را روشن کرد.
🔘گفتگوهایی که ظرفیت توافقات مهم دارند، مستلزم پذیرش پیش‌فرض‌هایی روشن است که اگر آن پیش‌فرض‌ها از سوی طرفین پذیرفته نشود، اثرات گفتگو کم‌دامنه و غیر مهم خواهد شد و چه بسا با شکست مواجه شود. گفتگوی موثر چه در داخل کشور و چه در سطح بین‌الملل مستلزم چنین شرطی است. در این یادداشت می‌کوشم که پیش‌فرض‌های هر دو طرف گفتگوهای احتمالی را شرح دهم.
🔘پیش از آن نیز معتقدم که علت اصلی شکست برجام این بود که چنین پیش‌فرضی یا نبود یا به صورت ضمنی پذیرفته شده بود ولی در عمل نقض شد. به عبارت دیگر مسأله شورای امنیت و غرب فقط با غنی‌سازی اورانیوم ایران نبود، بلکه با رویکرد ایران در مخالفت با نظم بین‌الملل بود. نظمی که ایران آن را ناعادلانه می‌دانست و در صدد تغییر آن بود و غنی‌سازی نیز می‌توانست یک مولفه مهم برای رفتن در این مسیر و تقابل با نظم جهانی باشد.
🔘برای مثال هند و پاکستان فراتر از غنی‌سازی، بمب نیز تولید کردند و فشارهای اندکی را متحمل شدند، چون این بمب را برای مقابله با یکدیگر می‌خواستند و نه برای عادلانه کردن و بهم زدن نظم جهانی. هر دو کشور نیز کمابیش خود را در ذیل نظم موجود تعریف می‌کنند. مصداق این مسأله در ماجرای پس از برجام است و آن نپذیرفتن ایران برای مشارکت در گفتگوهای سوریه و منطقه بود، چون حل مسایل منطقه‌ای از طریق گفتگو و با حضور قدرت‌های جهانی یکی از ویژگی‌های نظم مزبور است.
https://telegra.ph/آیا-گفتگو-ممکن-و-مفید-است-09-01
بخش دوم مصاحبه دکتر ولی کالجی با دکتر محمد فاضلی: تحلیل محتوای توافق ارمنستان و جمهوری آذربایجان: پیش شرط های توافق نهایی صلح چیست؟ https://youtu.be/BAh8PmTgF5w
@fazeli_mohammad
ضعف و قوت یک گفت‌وگو
سرمقاله هم‌میهن
۰۹ شهریور ۱۴۰۴
🔹گفت‌وگوی آقای رئیس‌جمهور با سه فعال سیاسی و رسانه‌ای قطعاً گامی روبه‌جلو محسوب می‌شود. هم از حیث فرم و هم از جهت صراحت نسبی در بیان آقای پزشکیان و ترکیب پرسشگران که در ایران تازگی داشت و امیدواریم که ادامه پیدا کند. آقای پزشکیان نکات گوناگونی را گفتند که در این یادداشت فقط به چند مورد مهم آن می‌پردازیم.
🔹اولین مسئله، تحریم است. پزشکیان گفت که: «آن تئوری‌هایی که می‌گویند تحریم‌ها هیچ اهمیتی ندارند، با واقعیت‌ها سازگار نیستند... برخی افراد که ادعای درک از واقعیت دارند، خودشان اعتراف می‌کنند که تحریم‌ها می‌توانند از خودِ جنگ هم کشنده‌تر باشند. نمی‌شود ساده از کنار تحریم‌ها گذشت یا آنها را کم‌اهمیت جلوه داد.» برای درک اهمیت این نگاه که در تقابل با شعارهای اصولگرایان تندرو است، توصیه می‌کنیم گزارش اصلی صفحات اجتماعی «هم‌میهن» را در شماره امروز بخوانید.
🔹گزارشی از آخرين پژوهش انجام‌شده درباره اطلاعات و داده‌های ۱۵۲کشور در فاصله سال‌های ۱۹۷۱ تا ۲۰۲۱ است که در مجله «لنست» معتبرترین مجله بهداشت و درمان جهان منتشر شده و نشان داده است که تحریم‌ها به‌طور مستقیم و به طرز فاحشی باعث افزایش مرگ‌ومیر می‌شوند، و این فقط یکی از اثرات آن است که بر مرگ‌ومیر به‌ویژه در کودکان موثر است. درک این مسئله در رویکرد سیاست خارجی خود را نشان می‌دهد.
🔹نکته مهم دیگری که آقای پزشکیان به‌درستی گفت، این بود که: «ترس من از اسنپ‌بک یا تهدیدهای خارجی نیست؛ واهمه اصلی‌ام از اختلافات داخلی، از شکاف‌های درونی و درگیری‌ها است؛ اختلافاتی که زمانی شکل می‌گیرد که حقوق شهروندی افراد نادیده گرفته می‌شود؛ گروهی بر مصدر قدرت می‌نشینند و گروهی دیگر اساساً در بازی قدرت جایی نمی‌یابند».
🔹 هر دو گزاره این جملات درست است؛ زیرا خطر اصلی که کشور را تهدید می‌کند همین فقدان وحدت است و ریشه آن هم در بی‌توجهی به حقوق ملت و شهروندی است. همچنان که در ادامه هم تاکید کرد که: «اگر موشک و جنگنده‌های F۱۶ و F۳۵ داشته باشیم اما وحدت و انسجام مردم را نداشته باشیم، هیچ قدرتی نداریم.»
🔹ولی مشکل رویکرد آقای پزشکیان از همین‌جا آغاز می‌شود؛ رویکردی که در عمل به ضد این هدف تبدیل شده است، زیرا گفت: «من نمی‌توانم به مجلس دستور بدهم که این‌طور بنشیند یا آن‌طور برخیزد. نمی‌توانم به قوه‌قضائیه بگویم که این زندانیان سیاسی را آزاد کن یا نه. آنچه انجام می‌دهم، در چارچوب اختیاراتی است که دارم، نه صرفاً نظر شخصی.»
🔹تصور موجود در ایران چنین است که گویی قوای گوناگون کشور جزایر خودمختاری هستند که هر کدام می‌توانند ساز خود را بزنند. تجربه آقای پزشکیان در ماجرای قانون حجاب مغایر با این گزاره است. البته کسی نخواهد گفت که وی با قوای دیگر دعوا کند؛ ولی این را باید بداند که هر سه قوه حکومت و نهادهای دیگر همگی اجزای پیکر یک قدرت هستند. مردم با حکومت به معنای یک کل واحد طرف هستند. پذیرفتنی نیست که هر کدام بخواهند ساز خود را بزنند. این تصور از حکومت به‌کلی باطل است. مردم رای نمی‌دهند که قوا با یکدیگر دعوا کنند. مردم دنبال حل مسائل خود هستند.
🔹همه شما را مسئول می‌دانند. قرار نیست به شما رای دهند و مجلس ساز خود را بزند و برعکس. راه‌حل هم وجود دارد. باید گفت‌وگو کنید و جمع‌بندی دقیق کارشناسی را در شورای‌عالی امنیت‌ملی و با تایید رهبری اجرایی کنید. قرار نیست شما به قوای دیگر دستور دهید. قرار است هم سه قوه با یک آهنگ اداره کشور را پیش ببرند. اینکه این آهنگ کجا نواخته شود، مسئله حکومت است و نه مردم.
🔹البته در همه کشورها حدی از اختلاف میان نهادها و قوا به‌وجود می‌آید؛ ولی نه در مسائل راهبردی و مهم و نه برای زمان طولانی. جلسه سران قوا برای چیست؟ به همین دلیل است که در این گفت‌وگو هیچ حرف قابل‌قبولی در موضوع فیلترینگ گفته نشد.
🔹پیشنهاد می‌کنیم یک جلسه تصمیم‌گیری را علنی برگزار کنید و چند کارشناس هم بیایند گزارش کارشناسی خود را بدهند تا معلوم شود آیا وفاق با این جماعت آب در هاون کوبیدن است یا ادامه یک مسیر عقلانی و درست؟
🔹پیشنهاد مشخص این است که گزارش موضوعات اختلافی را پس از بررسی‌های دقیق کارشناسی در مراجع صلاحیت‌دار منتشر کنید. ادامه این رویکرد و اتلاف وقت برای کشور و جامعه‌ای که اصلاً فرصت ندارد، زیان‌بار است.
▫️ادامه مطلب در سایت هم‌میهن آنلاین
📌هم‌میهن را در فضای مجازی دنبال کنید:
🔗سایت | 🔗اینستاگرام | 🔗تلگرام | 🔗 بله
کودکی به نام هیچ
............
در ایران پس از جنگ، کودکی به نام «هیچ» زائیده شد. ترسناک و شوم است امیدبخش و زیبا هم هست.
تاثیر جنگ با تجربه یک زلزله قابل مقایسه بود. زلزله قطع نظر از مرگ و ویرانی حس اعتماد به زمین، دیوار و سقف و سنگ را زائل می‌کند. دستکم برای چندین روز، اعتماد سابق به این همه از دست می‌رود. یک حس تعلیق عمیق درونی به جا می‌ماند که با هیچ حسی قابل مقایسه نیست.
این حس تعلیق در جنگ ایران و عراق وجود نداشت. به دلایل چندی در جنگ دوازده روزه اتفاق افتاد.
حریم کشور، حکومت، ایدئولوژی، شعارها و مفاهیم تبلیغاتی حتی چهره‌های تکراری مثل همان زمین و دیوار و سقف در عرصه سیاسی‌اند. مهم نیست از این همه رضایت داشتیم یا نه. مهم این است که آنها چارچوبی برای زندگی امروز و فردای ما ترسیم می‌کردند. جنگ این همه را دستکم برای دوازده روز معلق کرد. همین دوازده روز کافی بود تا هیچ‌کس با همان قوت پیشین از خود و فردا و مسیر زندگی سخن نگوید. حس یک «هیچ» در فضا پیچید.
این «هیچ» شوم و هولناک است. چرا که هم زمان با بزرگ شدن این هیچ، کنترل‌های سیاسی، اجتماعی، اخلاقی و دینی سست می‌شوند. بحرانهای آب و برق و تورم و بیکاری به آن عمق می‌دهند. سایه جنگی دوباره نیز سنگین است. این همه دست در دست هم می‌دهند، تا اذهان و روان‌ها و تخیلات عمومی، به سمت حس عمیق یک خلاء و تعلیق سقوط کنند. ما با یک شرایط مرزی مواجهیم. در مرز جایی که هابز از آن با عنوان وضع طبیعی یاد می‌کرد. پیچی در کار نیست تا گفته شود در یک پیچ تاریخی حساس به سر می‌بریم از آن عبور خواهیم کرد و راه گذشته را ادامه خواهیم داد. بر لبه پرتگاهی ایستاده‌ایم. به جایی هم که ایستاده‌ایم اعتمادی نیست.
اما می‌توان از تولد نورسیده‌ای به نام «هیچ» استقبال کرد و از آن لحظه‌ای زیبا و امیدبخش ساخت. جامعه ایرانی چندین دهه آبستن کودک «هیچ» بود. ما در حصار مفاهیم و شعارهای بی‌معنا شده، بی نسبت با واقعیت جهان، گسیخته از ذهن و ضمیر نسل‌های نو زندگی می‌کردیم. مفاهیمی که دیگر بر معنای مشخصی دلالت نمی‌کردند. نشانگان هویت‌هایی بودند که محتوایی در درون نداشتند. بیشتر استتار کننده مافیاهایی بودند که در همه جا خانه کرده‌اند. آنها با همه زرق و برق و سر و صدا، چیزی در درون ندارند. آنچه پس پرده پنهان بود، آشکار شده است. این آشکارگی می‌تواند سرآغاز فصلی تازه باشد. این هیچ نورسیده، سرآغاز همه چیز است. خود آبستن فصل‌ها و گفتارها و چشم‌اندازهای نو است.
با برداشتن دیوارها، گشودن فضای عمومی و فراخوان همگان می‌توان سویه مبارک این کودک را غلبه داد.
نادر و اسکندر از آن سنخ که اخوان ثالث می‌گفت در راه نیست. از ایدئولوگ‌ها و سلبریتی‌ها کاری ساخته نیست. در جستجوی ایده تازه‌ای برای رها شدن نباشیم. معجزه با مردم روی می‌دهد. به جای تبلیغات برای تزریق بیهوده امید، باید آنها را در فهم و برون رفت از عمق فاجعه شریک کرد. ضمن همین مشارکت، ضمن مشاهده حضور یکدیگر و همراه با حس جمعی فاجعه، مردم به معنای سیاسی آن متولد می‌شوند. مردم ماده خام تبلیغات نیستند. شاهنامه و نمادهای ملی و احیای حس ملی کمکی به تولد سیاسی مردم نمی‌کنند. آنها تنها به شرط فاعلیت موثر در عرصه سیاست امکان ظهور پیدا می‌کنند.
همه چیز می‌تواند از یک تحول در ساختار رسانه‌ای کشور آغاز شود. اجازه دهیم مردم آنچه را تجربه می‌کنند به زبان بیاورند و در ساحت رسمی رسانه‌ای کشور نمودار شوند. مساله کشور را از درون صدای مردم پیدا کنیم. این اتفاق نخواهد افتاد مگر آنکه رسانه‌های رسمی به سمت مردم گشوده شوند. همان مردم تشخیص می‌دهند چگونه باید از معرکه گریخت. آنها خود می‌توانند راه نشان دهند و متعهد به آن بمانند.
امید که مردم از درون زهدان آن هیچ نورسیده، زاده شوند. مساله این است که چه نقشی در مسیر این زایش بر عهده می‌گیریم. در جهت تسهیل مشارکت سالم مردم در عرصه سیاست عمل می‌کنیم یا تسهیل کننده برآمدن سویه شرارت بار این هیچ نورسیده‌ایم.
@javadkashi
خوبی دوران ما این است که در آینده نخواهند توانست بگویند حرف مهمی ناگفته باقی ماند که اگر گفته می‌شد، چنین و چنان نمی‌شد. همه حرف‌های مهم گفته و راه بر سلب مسئولیت بسته شده است. آنچه باقی مانده شنیده شدن و شکل‌گیری توازن قوای منجر به عملی شدن گفته‌های درست است. البته قسمت سخت است.
@fazeli_mohammad
ایستاده برای محیط‌زیست
یک عمر کنشگری #محمد_درویش
هر وقت اسم کنشگری برای حفاظت از محیط‌زیست به میان می‌آید، نام #محمد_درویش درخشان به چشم می‌آید. خستگی‌ناپذیر برای حفاظت از محیط‌زیست ایران تلاش کرده و سهمی کم‌نظیر در افزایش آگاهی محیط‌زیستی داشته است.
دیدن ویدیو
https://youtu.be/Dv4j4FWADos
محمد درویش در این گفت‌وگو از شیرین و تلخ کنشگری محیط‌زیستی، دست‌آوردهایش، و اثراتی می‌گوید که بر آگاهی عمومی، سیاست‌مداران و حتی نیروهای امنیتی گذاشته است. محمد درویش توضیح می‌دهد که ریشه امیدواری‌هایش چیست و چگونه زندگی را با کنشگری‌های فراوانش معنادارتر ساخته است.
https://youtu.be/Dv4j4FWADos
#محیط_زیست #جنگل_زاگرس #بیابان_زایی #کنشگری_اجتماعی #کنشگر_مرزی
@fazeli_mohammad
از موازی‌سازی یوسف تا صراحت باهنر!
یوسف پزشکیان فرزند رئیس‌جمهور نوشته است: "فرض کنید در یک دنیای موازی (غیر از ایران امروز ما) معاون وزیر یا رئیس یک سازمان در تهران می‌خواهد برای واحد شهرستانی سازمان رئیس انتخاب کند. زنگ می‌زند به یک نماینده و از او استعلام می‌کند که می‌خواهم آقای ایکس را در این پست بگذارم (به نوعی کسب اجازه می‌کند. نه به این خاطر که به دنبال نظر کارشناسی جناب نماینده است، بلکه به این خاطر که از آقای نماینده می‌ترسد و نگران است که بعدا با انتخاب او مخالفت کند). آقای نماینده هم می‌فرماید که «من برای این پست فرد دیگری را در نظر داشتم ...». جلوی انتصاب را می‌گیرد. نمایندگان دیگری دسته‌جمعی به سراغ وزیری می‌روند و روی عزل یکی از مسئولان اصرار می‌کنند. تهدید به استیضاح می‌کنند. وزیر هم کوتاه می‌آید...."
در واقع آنچه فرزند رئیس‌جمهور خواسته است با پیروی از ضرب‌المثل "به در بگو تا دیوار بشنود" از طریقِ موازی‌سازی و ابهام و ایهام به مخاطب برساند، محمدرضا باهنر با سابقۀ قریب به 30 سال نمایندگانی مجلس در کمالِ صراحت به کرّات بیان کرده است، اما کسی ککش هم نگزیده است!
آقای باهنر همین چند روز پیش نیز تأکید کرده است: "من ۲۸ سال مجلس بودم. نمایندگان یک سری اختیارات دارند برای نظارت، استیضاح، تحقیق و تفحص و سوال کردن. ظاهر کار یک چیز می‌نویسند، اما نیت چیز دیگری است. اینها به وزیر فشار می‌آورند که مثلا فلان مدیرکل را عوض کن! عوض نکرد، استیضاح می‌کنند که این آقای وزیر خیلی آدم بیکار و تنبلی است. نمی‌نویسند که مدیرکل را چون عوض نکرد، استیضاح می‌کنیم. یعنی آن نیتی که آقایان از سوال، استیضاح و تحقیق و تفحص دارند، با آن چیزی که روی کاغذ می‌نویسند، متفاوت است! من زمانی نایب‌رئیس مجلس بودم و آقای نعمت‌زاده هم وزیر بود. نزد او رفتم. او معاونانش را هم برای جلسه دعوت کرده بود. بعد از کمی صحبت گفتم آقای نعمت‌زاده از شما یک خواهشی دارم، گفت بگو؛ گفتم ۲۰ سال یا وزیر بودی و یا در سازمانی، مقام بالا داشتی، تو را به خدا زیر بار حرف زور نماینده‌ها نرو، حداکثر تو را استیضاح و برکنار می‌کنند. اینکه نماینده‌ای بیاید بگوید اگر فلان کار را نکنی من استیضاحت می‌کنم، بگو به جهنم برو استیضاح کن! برخی از آقایان وزرا اگر احساس کنند که یکی استیضاحشان می‌کند، تب می‌کنند."
دیگر از این صریح‌تر و آشکارتر آن هم از جانب فردی با سابقۀ محافظه‌کاری و کارنامۀ 28 سال نمایندگی و عضویت در هیئت رئیسۀ مجلس، آیا می‌توان این سطح از فساد سیاسی برخی نمایندگان مجلس را افشاء کرد؟ خب چرا علاجی برای آن اندیشیده نمی‌شود؟ شاید بگویند با این نوع سازوکار انتخابات مجلس، این قِسم فساد علاج‌ناپذیر است! خب چرا چرا اراده و یا توانی برای تغییر این سازوکار انتخاباتی فسادزا دیده نمی‌شود و دوره به دوره ابعاد پیچیده‌تر و زشت‌تری پیدا می‌کند؟
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad
قسمت صد‌وچهل‌ونه پادکست دغدغه ایران
ناترازی انرژی (بخش دوم)
بخش اول این گفت‌وگو (قسمت ۱۴۸) بیشتر بر تشریح پایین بودن بهره‌وری انرژی، دنبال نشدن مدیریت تقاضا و مصرف انرژی، و برشمردن دلایل این امر متمرکز بود. بخش دوم، دشواری‌های تأمین مالی، پیچیدگی‌های اقتصادی و سیاسی گذار به مدیریت تقاضا و مصرف، و آن دسته ویژگی‌ها که مانع حکمرانی کارآمد انرژی هستند را بررسی می‌کند. این گفت‌وگو بین دکتر داود منظور و محمد فاضلی در برنامه آزاد ضبط شده است.
شنیدن پادکست
حامی مالی
توسعه مهارت هوشمند کارساز
https://tmhkarsaz.co.ir
حمایت از پادکست دغدغه ایران
https://hamibash.com/dirancast
شماره تماس برای حمایت مالی
09965691194
شناسه پیپال
Mfpaypal97@gmail.com
موسیقی آغازین
قطعه سلام، اثر استاد حسن کسائی
Email: dirancast@gmail.com
امور فنی و صوت: مرتضی مشیری‌خواه
گرافیک: استودیو آنسو
تاریخ انتشار
شهریور هزار و چهارصدوچهار
#ناترازی_انرژی #حکمرانی_انرژی
@dirancast_official
سیاست خارجی برای منافع ملی
استراتژی ژئوپلتیک ایران در جهان آشوبناک
جهان در چند دهه گذشته چگونه تغییر کرده است؟ چه عواملی بر دوره‌های مختلف روابط بین‌الملل اثر گذاشته‌اند و ایران چگونه به عوامل مؤثر در هر دوره واکنش نشان داده است؟
دیدن گفت‌وگو
https://youtu.be/ue3x6zi7I-I
امروز با چگونه جهانی مواجه هستیم؟ و ایران در این جهان جدید که خصایص آشوبناکی دارد چگونه باید سیاست خارجی خود را تنظیم کند؟ در چنین جهانی، تکلیف رابطه با آمریکا و مواجهه با اسرائیل چه می‌شود؟
دکتر #دیاکو_حسینی، محقق روابط بین‌الملل و سیاست خارجی. در این گفت‌وگو تصویری از سیاست خارجی ایران در این جهان آشوبناک و راهبردهای تأمین منافع ملی ارائه می‌دهد.
دیدن گفت‌وگو
https://youtu.be/ue3x6zi7I-I
#سیاست_خارجی #ژئوپلتیک #ایران_و_اسرائیل
@fazeli_mohammad
✍️ روابط قطر با آمریکا از منظر اعداد و ارقام
محمدرضا اسلامی
🔵 قطر سال‌هاست به‌عنوان یکی از مهم‌ترین متحدان استراتژیک آمریکا در خلیج فارس شناخته می‌شود. این رابطه نه تنها بر پایه‌ی انرژی و اقتصاد، بلکه بر اساس همکاری‌های گسترده نظامی شکل گرفته است. وقتی «از منظر اعداد و ارقام» نگاهی به این رابطه داشته باشیم، حمله اسرائیل به خاک قطر مفهوم روشن‌تری (یا در واقع تاریک‌تری) پیدا می‌کند. سوال مشخص این است که آیا این حمله سرآغازِ ایلان ماسکی شدنِ رابطه دونالد ترامپ با نتانیاهو است؟ گفته می‌شود که ترامپ کینه را فراموش نمی‌کند؛ آیا آنچه رخ داد سرآغاز شکل‌گیری کینه جدی میان او و نخست‌وزیر فعلی اسرائیل است؟ اعداد را باهم مرور کنیم:
(برای داشتن یک رفرنس ذهنی در خواندن اعداد زیر، بدانیم که کل بودجه وزارت علوم ایران در سال جاری حدود ۱ میلیارد دلار است)
🔵 ۱- بعد نظامی: پایگاه العُدید
پایگاه هوایی العُدید در قطر بزرگترین پایگاه آمریکا در خاورمیانه است. این پایگاه در سال ۱۹۹۶ با هزینه‌ای بیش از ۱ میلیارد دلار ساخته شد و طی دو دهه گذشته قطر برای توسعه آن بیش از ۸ میلیارد دلار دیگر سرمایه‌گذاری کرده است.
امروز حدود ۸,۰۰۰ سرباز آمریکایی در این پایگاه مستقر هستند (در اوج جنگ‌های عراق و افغانستان این تعداد به ۱۰,۰۰۰ نفر می‌رسید). این پایگاه نه تنها نقش کلیدی در عملیات‌های آمریکا در منطقه دارد، بلکه میزبان فرماندهی‌های کلیدی ایالات متحده است. فرمانده کنونی پایگاه، سرتیپ تراویس ال. ادواردز (Brig. Gen. Travis L. Edwards) + است.
در کنار این بُعد نظامی، تجهیزات مستقر در پایگاه نیز گسترده‌اند. تنها در بخش پزشکی، واحد لجستیک پزشکی مسئول مدیریت بیش از ۳ میلیون دلار تجهیزات + است.
اگر فرض کنیم حقوق ماهیانه یک سرباز در پایگاه قطر حدود ۶٫۰۰۰ دلار باشد (که قطعاً بیشتر است)، ارتش آمریکا به این ۸٬۰۰۰ نفر در ماه حدود ۴۸ میلیون دلار حقوق می‌دهد. یعنی در طول یک سال حدود «نیم میلیارد دلار» فقط برای حقوق سربازان این پایگاه هزینه می‌شود. این رقم تنها حقوق مستقیم نیروهاست و شامل هزینه‌های جانبی، تجهیزات پیشرفته و پشتیبانی نمی‌شود!
🔵۲- بعد انرژی: گاز طبیعی مایع (LNG)
قطر یکی از بزرگترین صادرکنندگان گاز طبیعی مایع (LNG) در جهان است. در سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۴، صادرات قطر به آمریکا بین ۱۰.۲ تا ۱۰.۷ میلیارد فوت مکعب در روز بوده است. (لینک +) این موضوع، دوحه را به یکی از تأمین‌کنندگان مهم انرژی برای آمریکا تبدیل کرده است.
🔵۳- بعد اقتصادی و تجارت
روابط اقتصادی آمریکا و قطر نیز در سطح بالایی قرار دارد. طبق گزارش دفتر نماینده تجاری آمریکا (USTR)، در سال ۲۰۲۴ کل حجم تجارت کالا و خدمات بین دو کشور حدود ۱۱.۵ میلیارد دلار بود. (لینک +)
• حجم کالا: ۵.۶ میلیارد دلار (۳.۸ میلیارد صادرات آمریکا به قطر و ۱.۸ میلیارد واردات از قطر).
• حجم خدمات: ۵.۹ میلیارد دلار.
(لینک +)
🔵۴- بعد سرمایه‌گذاری (صندوق سرمایه گذاری قطر)
صندوق سرمایه‌گذاری قطر (QIA) در حال حاضر دارایی‌هایی حدود ۵۲۶ میلیارد دلار دارد. (لینک +) اخیرا مدیرعامل QIA اعلام کرده بود که صندوق قصد دارد میزان سرمایه‌گذاری سالانه خود در آمریکا را «دستکم دو برابر» کند! (لینک +)
قطر در سال ۲۰۲۳، حدود ۳.۳ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری گرینفیلد (نوین) در بخش‌هایی مانند هتل، گردشگری، فناوری اطلاعات، تولید پیشرفته، خدمات مالی و نفت و گاز انجام داده است (لینک +)
نکته جالب درباره دانشگاه‌های آمریکاست. در سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۲۱، مؤسسات آموزش عالی آمریکا حدود ۴.۷ میلیارد دلار از قطر دریافت کرده‌اند—که بیشترین سهم میان منابع خارجی اهداکننده را به خود اختصاص داده است (لینک +) .
🔴هر آنچه که در زمان «آمریکای ترامپ» رخ می‌دهد بدیع و جدید است. این اعداد و ارقام، کمیت و کیفیت حمله اسرائیل به خاک قطر را روشن‌تر می‌کنند. برخی تحلیل‌گران می‌گویند اگر هر رئیس‌جمهوری «به‌غیر از ترامپ» بر مسند قدرت بود این حمله رخ نمی‌داد. در دیگر سو، برخی معتقدند که طی چند هفته آتی تنش جدی در روابط ترامپ و نتانیاهو بروز خواهد کرد. اگر این فرض رخ بدهد نشانگر این خواهد‌بود که در واکنش به حمله به متحد آمریکا در خاورمیانه، ترامپ نسبت به نتانیاهو تغییر رویکردِ دامنه‌دار خواهد داشت. ترامپ هیچ وقت رفاقت‌هایش طولانی و پایدار نبوده است و احتمالا این حمله سرآغاز شروع «ترک» در رابطه او با قصاب باشد. ولی چنانچه این اتفاق نیفتد ۲ مسئله محل توجه جدی و بحث‌های آیندگان خواهد بود:
۱- رابطه تجاری، نظامی و سیاسی با آمریکای پس از ترامپ هرگز امر قابل اعتمادی نخواهد بود.
۲- احتمالا در میان اسناد اپستین نسبت به ترامپ، سند خطرناکی در دست نتانیاهو است؟
/channel/solseghalam/2600
کاهش هدررفت آب در شبکه‌های شرب و بهداشت شهری ایران، در اندازه استاندارد توکیو هم ممکن است.
دیدن نسخه کامل
https://youtu.be/mauToijH04A
@fazeli_mohammad
سیاست همایونی
محمد فاضلی
بگذارید سیاست منجر به اعلام عمومی برگزاری کنسرت #همایون_شجریان در #میدان_آزادی، سیل مخالفت‌ها با آن، و نهایتاً لغو شدن آن را #سیاست_همایونی بنامیم. هدفم تحلیل ویژگی‌های سیاست همایونی و درس و درد عمیق آن برای ایران امروز و آینده است.
زنده‌سازی گذشته
نیروهای سیاسی در وضعیتی هستند که دائم گذشته را هم می‌زنند و زنده‌سازی گذشته – حتی بر اساس برساخته‌های غیرواقعی و دروغین – یکی از مهم‌ترین ابزارهای منازعه است. برخی نیروهای سیاسی حاضرند بر سر میراث اجتماعی-سیاسی محمدرضا شجریان و برساخته‌هایی (نه الزاماً واقعیاتی) از تأثیرات او بر مهجور شدن سایر خوانندگان (گلپا، ایرج و ...)، منازعه‌ای شدید را پیش بکشند تا همایون شجریان را هم لِه کنند.
وقتی منازعه بر سر گذشته یک هنرمند و اجرای یک کنسرت موسیقی چنین منازعه‌ای در می‌گیرد، وای به حال روزی که موضوعات مهم‌تری از گذشته موضوع تحلیل و تصمیم باشند. گذشته، داغ‌تر از همیشه، در ایران امروز زنده است و زنده‌سازی می‌شود تا نان منازعه‌ای ویرانگر در تنور آن پخته شود.
مدیران فروکوفته
بدیهی است که دادن مجوز برگزاری کنسرت در میدان آزادی، تصمیمی نیست که معاون هنری وزارت ارشاد به تنهایی، خودسرانه، بدون هماهنگی با برخی از مهم‌ترین نهادهای تصمیم‌گیری درون و بیرون دولت گرفته باشد. اما همین تصمیم سنگین و مهم که خروجی فرایندهای پیچیده است، با دو موج مخالفت خارجی و داخلی، هیچ می‌شود.
معاون هنری وزارت ارشاد قربانی این وضعیت شده و مجبور می‌شود از همایون شجریان عذرخواهی کند. اما پیام روشن این ماجرا برای بقیه مدیران این است که «تصمیم نگیر!». سرنوشت معاون هنری وزارت ارشاد، همواره پیش چشم سایر مدیران خواهد بود؛ و به این ترتیب یاد می‌گیرند که دست به هیچ کار بزرگی نزنند. نظام سیاسی بارها چنین پیامی را به مدیران داده و وقتی این کار را در حساس‌ترین پیچ تاریخی خودش هم تکرار می‌کند، نشان می‌دهد ترکیب «بی‌دولتی و بی‌تصمیمی» عاقبت هر مدیر خطرپذیری را تیره و تار می‌سازد. مدیران فروکوفته‌ای که ترسو می‌شوند، عاقبت چنین فرایندی است.
تداوم تعلیق
حکومت و جامعه ایران سالیانی است که در تعلیق به سر می‌برد. یک سال اخیر این تعلیق تشدید شد و بعد از جنگ ۱۲ روزه به اوج رسید. خروج آگاهانه از تعلیق با «تصمیم» ممکن است. وقتی بر سر برگزاری یک کنسرت چنین سطحی از مناقشه، تعارض و بی‌تصمیمی وجود دارد، می‌توان حدس زد که بر سر موضوعاتی نظیر مواجهه با غنی‌سازی، مذاکره مستقیم، رابطه با چین و روسیه، مکانیسم ماشه و ... چه بلوا و بلبشویی در نظام تصمیم‌گیری در جریان است.
اگر مدیری که خطرپذیری می‌کند و مجوز برگزاری کنسرت می‌دهد، در نهایت چنین مجازات شده و فروکوفته می‌شود، آن سیاست‌مداری که بخواهد درباره موضوعات مهم‌تر تصمیم بگیرد چه تجربه‌ای خواهد داشت؟ ناگزیر تصمیم نمی‌گیرند، و سیاست رسمی می‌شود «از این ستون به آن ستون فرج است.» بی‌عملی الگوی غالب می‌شود. عاقبت چنین وضعیت، #تداوم_تعلیق است. تداوم تعلیق در لحظه بحران، سم مهلک است.
کنشگر کینه‌توزِ مستأصلِ عاصی
خروجی طبیعی شکل و محتوایی از سیاست که در آن عبور از گذشته ناممکن شده و دائم گذشته زنده‌سازی می‌شود تا امروز داغ بشود و داغ بماند؛ کنشگر کینه‌توز است. گذشته به قصد تحلیل و شناخت و فراتر رفتن از آن داغ نمی‌شود، بلکه داغ می‌شود تا در آن بمانیم؛ تا آتش کینه‌ها در آن کاشت و داشت شود، و فراتر رفتن از آن به نفع امروز ناممکن گردد. «کنشگر کینه‌توز» خروجی این وضعیت است.
خروجی مدیران فروکوفته، بی‌تصمیمی و تداوم تعلیق، حل نشدن مسأله‌ها و ناامید شدن از امکان حل مسأله‌هاست. حل نشدن مسأله‌ها و ناامیدی از حل مسأله‌ها هم کنشگران را #مستأصل می‌کند.
کنشگری که در گذشته مانده و کینه‌توز شده، و بر اثر حل نشدن مسأله‌ها و ناامیدی از حل مسأله‌ها مستأصل شده؛ #عاصی می‌شود. این عاصی شدن و #عصیان_مستأصل، در فحاشی مجازی و واقعی، خشونت خیابانی و ... بروز می‌کند.
عاقبت چه می‌شود؟
شما بگویید عاقبت #سیاست_همایونی، یعنی سیاستی که بر اثر زنده‌سازی گذشته، #مدیران_فروکوفته و #تداوم_تعلیق به ظهور «کنشگر کینه‌توزِ مستأصل عاصی» می‌انجامد چه خواهد شد؟ میلیون‌ها کینه‌توزِ مستأصل عاصی چه عاقبتی خواهند داشت؟ از این بگذریم!
سرنوشت ما وقتی تغییر خواهد کرد که سیاست همایونی مبتنی بر زنده‌سازی گذشته، مدیران فروکوفته و تداوم تعلیق، تغییر کند.
irantalks">صفحه یوتیوب محمد فاضلی
@fazeli_mohammad
راه‌حل بحران آب شرب
کاهش هدررفت
هر وقت اسم #کاهش_هدررفت در شبکه‌های آب شرب و بهداشت به میان می‌آید، فوری از دشواری و هزینه‌بر بودن این کار گفته می‌شود؛ و هیچ وقت کاهش هدررفت به صورت جدی در دستور کار قرار نمی‌گیرد.
آنها که آب منتقل می‌کنند، دنبال شیرین‌سازی آب دریا هستند یا طرح‌های پرهزینه برای تأمین آب بیشتر می‌دهند، ستایش می‌شوند و پاداش می‌گیرند اما مدیرانی که به دنبال کاهش هدررفت و توسعه پایدار مدیریت منابع و مصارف آب هستند نادیده گرفته می‌شوند.
دیدن ویدیو
https://youtu.be/mauToijH04A
دکتر محمدرضا جلیلی قاضی‌زاده، از اعضای کارگروه #کاهش_هدررفت_آب در انجمن بین‌المللی آب (IWA) توضیح می‌دهد که چه ظرفیت‌هایی برای کاهش هدررفت آب وجود دارد، از چه تکنیک‌هایی می‌توان استفاده کرد و مدیرانی که به کاهش هدررفت اعتقاد داشته‌اند در همین کشور به چه موفقیت‌هایی دست یافته‌اند.
https://youtu.be/mauToijH04A
#مدیریت_آب_شهری #بحران_آب #آب_کاشان #مدیریت_آب #آب_شهری #آب_شرب #آران_و_بیدگل
@fazeli_mohammad
قدردانی جامعه
#محمد_درویش یک عمر برای محیط‌زیست کنشگری کرده است. جامعه هم قدرش را دانسته است.
دیدن نسخه کامل ویدیو
https://youtu.be/Dv4j4FWADos
گفت‌وگویی برای آنها که می‌خواهند با کنشگری، ایران بهتری بسازند.
صفحه محمد فاضلی در یوتیوب
irantalks" rel="nofollow">http://youtube.com/@irantalks
@fazeli_mohammad
کنسرت همایون و پارادوکس همیشگی!
یکی از تراژدی‌های سیاسی زندگی بشر این است که حکومت‌ها هنگامی تن به تغییر و اصلاح برخی رفتارها و سیاست‌های خود می‌دهند که بخشی از مردم از هر نوع تغییر معنادار قطع امید کرده و دنبال جایگزین می‌گردند. نیروهای مترصد جایگزینی هم که دلیل مطرح شدن‌شان، نارضایتی از امکان اصلاح سیاست‌های حاکم بوده است، پس از مدتی با هر نشانه‌ای از اصلاح با تمام قوا به دشمنی و مخالفت برمی‌خیزند و عملاً سد راه تغییر و تحول مسالمت‌آمیز و بدون خشونت می‌شوند!
به عبارت دیگر، وقتی اقشار مختلف جامعه خواهان اصلاح می‌شوند، حکومت‌ها به آن تن نمی‌دهند و وقتی که حکومت‌ها به هر دلیلی نشانه‌های اصلاح از خود بروز می‌دهند، مخالفانش آن را پس می‌زنند!
این وضعیت را می‌توان در مورد برنامۀ کنسرت عمومی و رایگان همایون شجریان در میدان آزادی تهران به وضوح مشاهده کرد.
مجوز این برنامه بدون تردید نشانۀ میل به اصلاح یک رفتار پیشین بسیار مخرب از سوی حکومت است، اما همین نشانه اینک با خصومت نیروهای نومید از اصلاح و مترصد جایگزینی روبرو شده است.
ما ایرانیان باید خود را از اسارت این پارادوکس رها کنیم و از یک سوراخ چندین بار خود را در معرض گزیدگی قرار ندهیم. اصلاح و تغییر رفتار و سیاست‌های نادرست حکومت‌ها در هر شرایطی امری مثبت و شایستۀ استقبال است و از همین رو، همایون شجریان نباید تحت تأثیر تهاجم عده‌ای قرار گیرد بخصوص اینکه برنامۀ او دل هزاران ایرانی ناشاد را در این شرایط برای ساعاتی هم که شده، شاد خواهد کرد.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad
ایران را چه حاصل؟
#محمد_درویش یک عمر برای محیط‌زیست کنشگری کرده است. حاصل عمری کنشگری برای ایران چه بوده است؟
دیدن نسخه کامل ویدیو
https://youtu.be/Dv4j4FWADos
گفت‌وگویی برای آنها که می‌خواهند با کنشگری، ایران بهتری بسازند.
صفحه محمد فاضلی در یوتیوب
irantalks" rel="nofollow">http://youtube.com/@irantalks
@fazeli_mohammad
بخش نخست مصاحبه دکتر ولی کالجی با دکتر محمد فاضلی: پیشینه و سیر تحول تاریخی دسترسی جمهوری آذربایجان به نخجوان از 1924 تا 2025 میلادی/ 1302 تا 1404
https://youtu.be/BAh8PmTgF5w
@fazeli_mohammad
🔺تمسخر شاهنامه و فردوسی؛ واکنش‌ها و ریشه‌های پنهان
🖋#حمید_رضا_ولی‌پور
عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی
🔸 طی چند روز گذشته اظهارنظر طنزآمیز خانمی طنزپرداز در شبکه‌های اجتماعی درباره فردوسی و شاهنامه واکنش‌های گسترده‌ای در میان فعالان دانشگاهی، فرهنگی و اجتماعی برانگیخته است. عده‌ای این کار را توهین به میراث هویتی ایران دانسته و با تندی پاسخ داده‌اند؛ در حالی که برخی دیگر با استناد به حقوق بشر و آزادی بیان، از حق نقد و طنزپردازی برابر متون ادبی و تاریخی و حتی چهره‌های شاخص ملی و مذهبی سخن گفته‌اند.
🔸من شخصاً با به‌کارگیری الفاظ تحقیرآمیز درباره فردوسی و شاهنامه مخالفم. برای بخش بزرگی از جامعه، فردوسی نه فقط یک شاعر، بلکه حافظ زبان و هویت ایرانی است. شاهنامه در دوره‌هایی که زبان فارسی و فرهنگ ایران در معرض نابودی یا تضعیف قرار داشت، چون سپری فرهنگی نقش ستون نگه‌دارنده ایفا کرده است. بنابراین هر گونه تمسخر نسبت به آن، ناخودآگاه به معنای تمسخر هویت جمعی یا نادیده‌گرفتن بخشی از ریشه‌های هویتی یک ملت تعبیر می‌شود. فردوسی تنها یک شاعر نیست؛ او ستون هویت ایرانی و زنده‌کننده زبان فارسی است.
🔸 اما آنچه در این میان مهم‌تر از عمل یک فرد است، شدت واکنش‌هاست. چرا جامعه در برابر چنین اتفاقاتی با این میزان حساسیت و هیجان برخورد می‌کند؟ به نظر می‌رسد دلیل اصلی این است که سال‌هاست نمادهای ایرانیت و مظاهر فرهنگی ایرانی در معرض فشار، تحقیر یا نادیده‌گرفته‌شدن از سوی برخی جریان‌های ایدئولوژیک قرار داشته است. در چند دهه اخیر، مظاهر ایرانیت – از نوروز و زبان فارسی گرفته تا نمادهای باستانی – بارها توسط جریان‌های سیاسی یا ایدئولوژیک، نادیده گرفته یا حتی تخطئه شده است. این فشارها باعث شده مردم نسبت به هر نوع نقد یا بی‌احترامی به نمادهای فرهنگی واکنشی سریع و گاه افراطی نشان دهند. به عبارتی، این واکنش‌ها فقط به شخص آن خانم یا الفاظ او مربوط نیست، بلکه به انباشت احساس سرکوب هویت ملی برمی‌گردد. از همین‌رو، جامعه کوچک‌ترین حمله یا تمسخر را نه یک نقد فردی، بلکه ادامه همان روند تاریخیِ حذف ایرانیت می‌بیند.
🔸یکی از مشکلات فضای عمومی ایران این است که مرز میان نقد علمی و تمسخر تخریبی اغلب نادیده گرفته می‌شود. نقد هر متن—حتی فردوسی و شاهنامه—حق هر کسی است. اما وقتی به جای تحلیل، از الفاظ تحقیرآمیز استفاده شود، مخاطبان آن را حمله به هویت خود می‌بینند، نه نقد ادبی یا تاریخی. واقعیت این است که نقد علمی و حتی انتقادی‌ترین نگاه‌ها به شاهنامه و هر متن تاریخی جای خود دارد، اما تمسخر و توهین به جای تحلیل، راه به جایی نمی‌برد و صرفاً واکنش‌های هیجانی و گاه افراطی می‌آفریند.
🔸 از سوی دیگر، واکنش‌های بسیار تند و افراطی نیز مشکل را حل نمی‌کند و فقط بر فضای دو قطبی می‌افزاید. واکنش‌های تند و هیجانی هم خود آسیب‌زاست. چرا که اگر جامعه نتواند نقد—حتی نقد تند و بی‌رحمانه و شوخی و طنزپردازی با متون و چهره‌های مهم تاریخی و معاصر—را تحمل کند، راه برای شکل‌گیری فضایی بسته و اقتدارگرایانه هموار می‌شود. بهتر است میان "بی‌احترامی شخصی" و "نقد محتوایی" مرزبندی روشن‌تری وجود داشته باشد.
🔸 باید این پدیده‌ها ریشه‌یابی شوند. مادامی که تضاد میان "ایرانیت" و "ایدئولوژی‌های حاکم" ادامه دارد و مظاهر فرهنگی ایران مدام تحت فشار و تحقیر قرار می‌گیرند، جامعه در برابر کوچک‌ترین تحریک، واکنش‌های شدیدی نشان خواهد داد. تنها با بازسازی اعتماد به میراث فرهنگی و فراهم آوردن فضای آزاد برای نقد سالم و بدون تمسخر است که این تنش‌ها کاهش پیدا می‌کند. راه برون‌رفت، بازشناسی ریشه‌های این حساسیت‌هاست. تا زمانی که جامعه احساس کند میراث فرهنگی و ملی‌اش همواره در معرض حذف و بی‌مهری است، هر بار با کوچک‌ترین تلنگر، شعله‌ای از واکنش‌های شدید برخواهد خاست. به نظرم با تقویت ریشه های ملی، هویتی، فرهنگی و اعتماد به میراث فرهنگی، تفکیک نقد علمی از تمسخر تخریبی و ایجاد فضای آزاد و محترمانه برای گفت‌وگو می‌توان به آرامش و رشد فرهنگی واقعی دست یافت. به زبان ساده، تمسخر فردوسی و شاهنامه جرقه‌ای بود، اما بنزینی که شعله‌ها را شعله‌ور کرد همان تجربه تاریخی سرکوب ایرانیت در حافظه جمعی جامعه است.
http://instagram.com/miras_bashi
@mirasbashi
🔴اسیر گذشته نباشیم
🔺اعتماد ۸ شهریور ۱۴۰۴
✍️عباس عبدی
🔘پس از جنگ اخیر محتواهای گوناگونی تولید شد تا به مردم آموزش داده شود که چگونه تاب‌آور شوند و آن را حفظ کنند؟ یکی از نمونه‌های خوب آن سخنرانی دکتر مکری با عنوان "چه کسانی در بحرانها نمی‌شکنند؟" است. گرچه مخاطب و هدف اصلی این تولیدات آموزشی، مردم به معنای عموم هستند ولی اگر مسئولین نیز وقت بگذارند و آن را گوش کنند حتما بهره فراوان خواهند برد؛ بویژه این که تاب‌آوری مسئولین می‌تواند به تاب‌آوری کشور منجر شود و بر عکس.
🔘یکی از نکات جالب آن تفاوت در نگاه به وضعیت با طرح دو پرسش چرا؟ و چه؟ است. این تفاوت را من در قالب دو رویکرد گذشته‌نگر و آینده‌نگر توصیف کرده‌ام. این که ما همیشه دنبال این هستیم که ببینیم چرا به نقطه کنونی رسیده‌ایم؟ منطق آن هم روشن است. گذشته چراغ راه آینده است. ولی در اجرای این کار که درست هم هست مرتکب چند خطا می‌شویم.
🔘اول این که در عمل در گذشته می‌مانیم و فراموش می‌کنیم که فهم آن را برای ساختن آینده‌ای بهتر می‌خواستیم و درک ما از گذشته به تنهایی دردی را درمان نمی‌کند. در واقع گذشته انتها ندارد مثل اقیانوسی است که هر چه فرو برویم به کف آن نمی‌رسیم، و به جایی می‌رسیم که دیگر توان نفس کشیدن و بازگشت هم نداریم.
🔘خطای دیگر این است که رفتن به گذشته برای قضاوت کردن و محکوم و حاکم کردن این و آن است، و چون دادگاه رسیدگی به گذشته فاقد آیین دادرسی و قضات مستقل است، هیچگاه پرونده‌های آن بسته نمی‌شود، فرصتی برای ورود به آینده پیش نمی‌آید.
🔘نمونه اخیر ان و در شرایطی که اکنون با فعال شدن بند اسنپ‌بک مواجهیم دنبال مقصریابی از بند مزبور هستند تا او را دادگاهی کنند! کسانی که خودشان ۶ قطعنامه قبلی را در دامن ایران گذاشتند. فرد مطلعی هم نوشته بود که ۶ قطعنامه علیه ایران صادر کردند و کسی مسئولیت آنها را نمی‌پذیرد حالا دنبال مسئول پیدا کردن برای بازگشت آنها هستند. این یعنی نه می‌خواهیم و نه می‌توانیم از این وضعیت عبور کنیم.
🔘اکنون وقت پرسیدن "چه" باید کرد است. این که مکرر گفته می‌شود، اروپا صلاحیت حقوقی و سیاسی و اخلاقی را برای احیای مکانیسم ماشه ندارد یا برای گفتگوهای غیرمستقیم با آمریکا صرفا در حوزه هسته‌ای و مشروط بر پذیرش حق غنی سازی و عدم حمله نظامی آمریکا به ایران هنگام مذاکرات آماده‌ایم؛ مساله‌ای را حل نمی‌کند. در واقع به زبان دیگری می‌گوییم اسنپ‌بک را فعال کنید، ما آماده‌ایم.
🔘تا اینجا هم مساله‌ای نیست. پرسش این است که بعدش چه خواهید کرد؟ این که برخی افراد در سیما می‌آیند و غیرمسئولانه می‌گویند اجرایی شدن اسنپ‌بک فرقی با الان ندارد و از تحریم‌های آمریکا بدتر نیست یادآور همان گزاره‌های مشهور قبلی است که قطعنامه‌ها را کاغذپاره می‌دانست.
🔘چه باید کرد؟ اولین کار باید مدیریت پرونده هسته‌ای متمرکز و روشن و هماهنگ باشد. در واقع وفاق درون ساختاری در این مسأله باید صد در صدی باشد. اجازه خرابکاری هم به مجلس و افراد بی‌مسئولیت داده نشود. کوچک‌ترین اختلاف درون ساختاری مساله‌ساز است.
🔘دومین کار باید ابتکار و ایده‌های روشنی و رو به آینده داشت و انها را روی میز گذاشت. اسیر ذهنیت‌های گذشته شدن و یک پا بودن مرغ سیاست ایران، فاجعه‌بار خواهد بود. سیاست متصلب پیشاپیش شکست خورده است.
🔘وضعیت کنونی ایران تهدیدآمیز و خطرناک است ولی به همان اندازه فرصت مناسبی برای انجام تغییراتی است که امید را در دل جامعه ایرانی دوباره زنده کند. تغییراتی که مثل گذشته ابتر و متناقض نباشد که در نهایت، چوب تغییرات را بخوریم ولی از نان آن محروم شویم.
🔘با توجه به این که ارائه هر پیشنهادی مستلزم داشتن اطلاعات دقیق و تسلط کارشناسی است لذا صلاحیت دادن چنین پیشنهادی را ندارم و معتقدم که اغلب افراد عادی هم فاقد این صلاحیت هستند و بهتر است از ورود به جزییات پرهیز کنند. ولی ما انتظاراتی هم داریم. این که شعارهای بی‌اثر ندهید. برای مصالحه جهت منافع ملی که بزرگترین فضیلت و وطیفه سیاستمدار است آماده باشید.
🔘بدانیم که عیار افراد و حکومت‌ها در نحوه مواجهه آنها هنگام شکست و ضعف و هنگامی که شرایط علیه اوست معلوم می‌شود و نه در زمانی که دنیا به کام است. این عیار است که تضمین‌کننده تاب‌آوری یک فرد یا سیستم است.
🔘اصراری به تعلیق یا ادامه غنی سازی، مذاکره یا عدم مذاکره مستقیم یا غیرمستقیم ندارم. اینها فرع بر نتیجه است. ولی اسیر گذشته نباید شد. نگاه به آینده و تأمین منافع مردم و کشور و ایجاد امید بر اسیر خیالات شدن مقدم است. هیچ پیش‌فرضی در برابر این هدف اعتبار و تقدسی ندارد.
توافق صلح ارمنستان و جمهوری آذربایجان
بخش نهم؛ ایران نباید تاوان صلح بین ارمنستان و جمهوری آذربایجان را بدهد.
این گفت‌وگو در ۹ بخش انجام شده است.
#زنگزور
دیدن نسخه کامل ویدیو
https://youtu.be/BAh8PmTgF5w
@fazeli_mohammad
بی‌عملی روسیه در قفقاز؟
دکتر ولی کالجی در بررسی #کریدور_زنگزور از دلایل بی‌عملی روسیه در تحولات قفقاز می‌گوید.
دیدن گفت‌وگو
https://youtu.be/BAh8PmTgF5w
دکتر #ولی_کالجی، پژوهشگر مطالعات منطقه‌ای قفقاز و آسیای میانه مرکزی است و در این گفت‌وگو توافقنامه صلح اخیر بین #جمهوری_آذربایجان و #ارمنستان و تأثیرات آنها بر منافع ملی ایران را بررسی می‌کند.
@fazeli_mohammad
