5672
✔جهت مشاوره و سفارش تبلیغات به این آیدی پیام بدین @rrborhani 💜سوپرگروه زندگی ایده آل https://t.me/joinchat/BgNkSDwzFQt8Ihsxg_CIsA
🔥چرا خوشایند بودن را کنار گذاشتم؟
💥@rraavvaann
آسان‌گیری، تلاش برای دلنشین بودن و راضی نگه داشتن دائمی دیگران، رفتارهایی کاملا عادی برای من بودند.
انقدر به فکر «خوشایند به نظر رسیدن» بودم که خودم را فراموش می‌کردم.
من برای تبدیل شدن به یک «آدم خوب» شرطی شده بودم و تلاش برای خوشایند بودن راحت‌ترین روش برای رسیدن به این هدف بود. اما این کار باعث می‌شد مدام احساس تهی بودن از انرژی داشته باشم و روابطم رضایت‌بخش نباشند.
وقتی درمان خودم را شروع کردم، فهمیدم که من واقعا «خوب» نبودم بلکه تمام این کارها را از روی اجبار و برای فرار از احساس گناه انجام می‌دادم. انگیزه‌های خودخواهانه پشت رفتارهای من بودند.
و فهمیدم که در مسیر خوشایند بودن، نیازهای خودم را نادیده می‌گرفتم. در واقع من با خودم «خوب» نبودم.
مثل همه آدمهایی که به شکل وسواس‌گونه‌ای می‌خواهند دیگران را راضی نگه دارند، من هم هیچ حد و مرزی در روابطم نداشتم.
نبود حد و مرز، بخش‌هایی از وجودم را ارضا میکردند که می‌خواستند
چنین حسی داشته باشم: به من نیاز است، من مهم هستم
و دیگران به من وابسته هستند.
می‌دانستم که باید این الگوی فکری و رفتاری را درمان کنم. باید خوشایند بودن را متوقف کنم و مهربان بودن را تمرین کنم. این یعنی:
حدومرز در روابطم تعیین کنم و برای اولین بار در زندگی‌ام نیازهای خودم را اولولیت قرار دهم.
اینکه فرهنگ ما «نادیده گرفتن خود» را ستایش میکند، در بلند مدت و در نگاه کلی آسیب‌زاست. چرا که درنهایت منجر به شکل‌گیری افسردگی، اضطراب و اعتیادهای پنهان میشود.
چیزهایی که من در مسیر تبدیل شدن از «خوشایند بودن» به «مهربان بودن» آموخته‌ام:
- ایرادی ندارد دیگران از من ناامید شوند. این بخشی جدایی ناپذیر از زندگی است.
- وقتی بتوانم نیازهای خودم را برطرف کنم، نیازهای دیگران را نیز می‌توانم برآورده کنم.
- نیازی نیست که بیش‌ازحد توضیح بدهم.
- «افراد سالم» به حدومرزها احترام می‌گذارند.
_ فرهنگ ما «خیانت به خود» را ستایش میکند.
💥@rraavvaann
🔥نا امید هم می‌شوی، زمین هم می‌خوری، بغض هم می‌کنی و درد و رنج تا مغز استخوان روانت هم نفوذ میکند!
فکر کرده‌ای زندگی به همین راحتی‌هاست عزیز من؟ فکر کرده‌ای ماه و خورشید و فلک برایت فرش قرمز پهن میکنند و دست به دست هم میدهند تا تو یک نفر به تمام آنچه می‌خواسته‌ای برسی؟
به همین سادگی؟
فکر کرده‌ای تلاش‌ها و دویدن‌هات؛
به تقاطع خستگی که رسید کفایت کرده و باید هرچه زودتر به مطلوب برسی؟
فکر کرده‌ای خدا بی‌کارِ توست و تمام بنده‌هاش را رها کرده و دست زیر چانه‌هاش گذاشته و با ذوق به آرزوهای تو یک نفر گوش میکند و مثل یک پدر حمایتگر و مهربان آماده‌است که با برآوردن آرزوهات،تو را خوشحال کند؟
خوش‌باوری عزیز من! چشم‌هات را باز کن و خوب نگاه کن! اینجا دنیاست، یک عالمه آدم داریم لای هم وول می‌خوریم و هیچ نیروی مافوق بشری آنقدر حوصله و وقت ندارد که ماها را از هم تشخیص بدهد، چه برسد بشناسد و بپاید و مراقبمان باشد!
باید با تمام عذاب و مکافات زندگی کنی و بپذیری که هیچ خدا و فرشته و نیرویی به طور اختصاصی و ویژه هوای تو یکی را ندارد. الکی دلت را به این خیالات واهی خوش نکن، دست روی زانوی خودت بگیر و بدون امید به معجزه، بلند شو و بجنگ -اگر مرد میدانی و طالب شرایطی خوب‌تر-!
هیچ معلوم نیست باز هم شکست بخوری و ناامید شوی و نرسی. هیچ معلوم نیست دوباره از پله‌ی هزارم سقوط کنی، هیچ معلوم نیست امیدی به بهبود باشد؛
ولی بلند شو...
💥@rraavvaann
زنها گزینهی دیگری دارند:
می‌توانند بهجای یار و یاور بودن، تواناتر شوند.
می‌توانند بهجای دلپذیربودن، قویتر شوند.
جاهطلب باشند، نه فقط برای خودشان در رابطه با مردها و بچه‌ها، بلکه برای خودِ خودشان.
می‌توانند بهطور طبیعی پیر شوند بی آن که موجبات شرمساری خود را فراهم کنند، و فعالانه در مقابل سنت‌های دست و پاگیر این جامعه به پا خیزند و دیگر سر خم نکنند.
بهجای این که سعی کنند تا حد امکان دخترخانم باقی بمانند و بعد با تندادن به خفت و حقارت به زنانی میانسال تبدیل شوند، می‌توانند خیلی زودتر زن بشوند
و سالهای سال از کار و فعالیت و جنسیت خود لذت ببرند.
زنها بایستی اجازه دهند چهرهشان سالهای زندگیشان را نشان بدهد.
زنها بایستی حقیقت را بگویند.
💥@rraavvaann
سوزان_سانتاگ
📕نه فقط زیبا
يكي از بزرگترين اشتباهات پدر و مادر اين است به فرزندشان اجازه دهند طرف يكی از والدين خود را بگيرد، ميان والدين خود پادر ميانی كند، يا نقش دوست، مشاور، يا مادری را به عهده بگيرد.
پدر و مادر بايد به فرزندشان اين پيام را بدهند كه «من ميتوانم از خودم مراقبت كنم.» تو نبايد طرف من يا پدرت را بگيری و در اختلافات ما دخالت كنی.
هرگز نباید بدی همسر خود را به فرزندتان بگویید چون که فرزند شما از نظر امنیت روانی آسیب می‌بیند.
💥@rraavvaann
💥@rraavvaann
گاهی اوقات در زندگی گره‌هایی می‌افتند که گویی هیچ‌گاه باز نمی‌شوند،
هر چه بیشتر تلاش می‌کنی، هر چه بیشتر به در و دیوار می‌زنی،
فقط درد و فشار بیشتر از قبل میشود.
نه امیدی در دل می‌ماند، نه راهی پیدا میشود.
گره‌ها هر لحظه محکم‌تر و صبوری سنگین‌تر میشود.
اما دقیقا در همان لحظه، که دردی عمیق در دل داری
و انگار هیچ راهی برای رهایی نیست،
یادت می‌آید که همیشه خدا در کنارت بوده است.
در لحظه‌ای که به ته خط رسیدی، فقط باید به او اعتماد کنی.
خدا همیشه از هر مشکلی بزرگ‌تر است، حتی از بزرگ‌ترین گره‌ها.
به او بسپار، دل را به او بده و ایمان داشته باش.
خدا با قدرت بی‌پایان خود گره‌ها را یکی یکی باز میکند،
و تو فقط باید در دل دعا کنی و منتظر لطف و کرم او باشی.
هر زمان که زندگی از تو صبر بیشتری خواسته، بدان که گشایش در راه است.
او به موقع و به شیوه خودش پاسخ می‌دهد.
💥@rraavvaann
✅ مرز گذاشتن با دیگران و روشن حرف زدن وضعیت فعلی را مختل میکند. این موضوع باعث میشود دیگرانی که به #سکوت و بندگی شما عادت داشتند، یا #مقاومت کنند یا احترام بگذارند.
اغلب عزیزانتان در برابر #تغییر شما مقاومت خواهند کرد، حتی اگر به #آشوب تبدیل شود. چرا که آشوب راحت‌تر بوده، شما اکنون گویی وضعیت را برای آنها مختل کرده‌اید.
نظام #سرکوب، #ترس و #شرم را مختل کنید. اگر چیزی را می‌توان با #مرزگذاری به لرزه انداخت، مرز بگذارید.
شما سزاوار این هستید که آزاد باشید. ممکن است همه این تغییر را دوست نداشته باشند. ممکن است در ابتدا خودتان هم دوست نداشته باشید اما به‌تدریج #آزادی را دوست خواهید داشت.🍃
💥@rraavvaann
مهار و کنترل شهوت و احساسات
در کار، نشانه بلوغ و قدرت درونیست.
شهوت و احساسات، اگر بی‌مهار باشند،
همچون آتشی هستند که آرامش و
تمرکز را می‌سوزانند اما اگر مهار شوند،
به نوری تبدیل می‌شوند که
راه تعالی و رشد را روشن میکنند.
✨️در فضایی که تعامل میان انسان‌ها
اجتناب‌ناپذیر است،آن‌کس که خود را می‌شناسد
و بر جنبه های درونی اش مسلط است؛
موفق‌تر، محترم‌تر و ماندگارتر است.
💥@rraavvaann
بانمک بودن با بی‌شعور بودن فرق داره ...
رُک بودن با بی‌ادبی فرق داره ،
اجتماعی بودن با
پررویی و چَتر بودن فرق داره،
زرنگ بودن با
"سر دیگران کلاه گذاشتن" فرق داره ....
و مشکلات ما دقیقا از آنجایی شروع شد که
این تفاوت‌ها را درک نکردیم.
📕مادران سمی
#سوزان‌فوروارد
〰 335 صفحه
چگونه احساس کنیم که دوست‌داشتنی هستیم؟ سوزان فوروارد، روان‌درمانگر و نویسنده پرفروش نیویورک‌تایمز، در کتاب صوتی مادران سمی و آسیب‌های وارد به دختران با ارائه راهکارهایی به شما کمک میکند تا رابطه از دست رفته خود با مادرتان را بازسازی کنید و زخم‌های ناشی از آن را تشخیص دهید و درمان کنید.
کتاب "مادران سمی" فوروارد مادر خود شیفته، مادر رقابتگر، مادر بیش از حد مسحور، کنترل گرا، مادرانی که به مادر شدن نیاز دارند و مادرانی که از موقعیتشان سوء استفاده می کنند یا در محافظت از دختران خود در مقابل سوء استفاده شکست می خورند را بررسی می کند.
📕کتاب «مادران سمی» از طریق تاریخچه موردی قانع کننده، تکنیک های خود یاری را تشریح می کند که وی برای تحول در زندگی مراجعان خود تدوین کرده است و به زنان نشان می دهد که چگونه بر درد های زمان کودکی غلبه کنند و چگونه به خود احترام بگذارند.
💥@rraavvaann
گاهی اوقات با یه قطره یه لیوان لبریز میشه پر میشه...
گاهی اوقات دلی با یه اخم میشکنه...
گاهی اوقات با یه توهین یه نفر میرنجه و میره...
همواره در تنهایی مراقب افکارت،
در خانواده مراقب رفتارت،
و در جامعه مراقب گفتارت باش!!
آدمها با لحظه ها پیر نمیشن،
آدمها توسط آدمها پیر میشن...
کلمات بیشتر از گلوله ها آدم میکشن.
.
💥@rraavvaann
*قدرتمندترین سلاحی که انسان تاکنون اختراع کرده است چیست؟*
تصور نکنید بمب اتم یا هیدروژن است
بلکه "تلفن همراه"است
تلفن همراه نیرویی است که نباید آن را دست کم گرفت
آن قدر قدرتمند است که:
۱- تلفن ثابت را قطع کرد
۲- تلویزیون را کشت
۳- کامپیوتر را حذف کرد
۴- ساعت را از چرخش انداخت
۵- دوربین را بی رنگ کرد
۶- رادیو را از صدا انداخت
۷- چراغ قوه را خاموش کرد
۸- آینه را شکست
۹- روزنامه ها، مجلات و کتاب ها را پاره کرد
۱۰- بازی ویدیویی رو از بین برد
۱۱- کیف پول جیبی را محو کرد
۱۲- تقویم رومیزی و یادداشت را از میان برداشت
۱۳- کارت اعتباری را ساقط کرد
۱۴-هنر عکاسی و چاپ عکس را از بین برد
و بدترین لطمه آن، این است که:
*۱- زوج های زیادی را از هم جدا کرد
*۲-بسیاری از خانواده ها و دوستی های خانوادگی را از هم پاشاند
۳- دانش آموزان را بی رمق و آن ها را از مسیر موفقیت دور کرد و مانند پر در مسیر باد قرار داد
کم کم متوجه می شویم که چشممان را هم کشته و ستون فقرات ما را شکسته و ذهن و فرهنگ ما را تغییر داده و خواهد کشت
او در راه از بین بردن نسل بعدی است .
اگر مراقب خود نباشیم جان و روحمان را مچاله می کند
#تیکه_کتاب
🔥یکی از راه‌هایی که انسان طی قرون برای ارضای نیازهای خود آموخته است، ازدواج است.
اگرچه گرایش جنسی روی ژن‌های ما تعبیه شده است ولی ازدواج به عنوان رفتار و انتخابی که برای ارضای نیاز جنسی انجام میدهیم در خزانه ژنی ما هرگز تعبیه نشده است و باید آن را بیاموزیم.
ما برای یادگیری ریاضیات، نگارش، فیزیک و شیمی به کلاس می‌رویم یا معلم خصوصی می‌گیریم یا کتاب می‌خوانیم،
ولی برای ازدواج می‌پنداریم چون رشد جسمانی و بلوغ جنسیمان فرارسیده
و ژن‌ها ما را به جفت‌جویی سوق میدهند، پس آمادگی داریم و به آموختن چگونگی رفتار با جفت یا همسر و چگونگی با هم ماندن نیاز نداریم.
امّا واقعیت این است کنار آمادن با همسر و همزیستی امری ساده نیست و خود به خود اتفاق نمی‌افتد و ما امروز با مشکلات زناشویی فراوانی روبروییم.
💥@rraavvaann
👤ویلیام گلاسر
📓 ازدواج بدون شکست
💥@rraavvaann
تو آدم حسابی حسابی اگه .....
💥@rraavvaann
ما مدرسه نرفته‌ایم!
مدرسه زمانی مدرسه خواهد بود که ما در آن موارد زیر را می‌آموزیم:
مالیات چیست؟
چگونه درآمد داشته باشیم؟
چگونه خرج کردن پول را مدیریت کنیم؟
چگونه کارهای بانکی را انجام دهیم؟
چگونه آشپزی کنیم؟
چگونه تغذیه مناسب داشته باشیم؟
چگونه با «نه شنیدن» کنار بیاییم؟
چگونه «تنهایی» را مدیریت کنیم؟
چگونه خود را دوست داشته باشیم؟
چگونه رابطه‌ای را آغاز کنیم؟
چگونه از روابط مراقبت کنیم؟
چگونه در مصاحبه شغلی شرکت کنیم؟
چگونه برای خرید خانه برنامه‌ریزی کنیم؟
چگونه در شرایط سخت، خود را سرپا نگه داریم؟
با نگاه به آنچه باید می‌آموختیم و مرور آنچه آموختیم، می‌توان گفت: «ما مدرسه نرفته‌ایم!»
💥@rraavvaann
گاهی تا بوی لباس بابا از کمد نپره، نمی‌فهمی دلتنگی یعنی چی...
تا طعم غذای مامان تبدیل به حسرت نشه، نمی‌فهمی خوشبختی یعنی کی.
پدر و مادر، تنها دارایی بی‌تکرار زندگی‌ان...
تا دیر نشده، حرمتشونو، عشقشونو، بودنشونو بفهم.
دنیارو هم به پاشون بریزی، بازم کمه...
خط قرمزتو پررنگ بکش دورشون، چون اونا جونشونو می‌دن تا تو سردت نشه...
💥@rraavvaann
🔥خسته می‌شوی از مدام مسئولیت داشتن و مدام درگیر مسائلی بودن و مدام فرصت نداشتنِ برای هیچ چیز...
خسته می‌شوی از مشغولیت‌های مدام و برنامه‌ریزی‌های مدام و دویدن‌های مدام و دلت فراغتی بی کم و کاست می‌خواهد و دقایقی پر از شور و اشتیاق که بدون التهاب و اضطراب و اندوه باشد تا تو آزادانه و بدون نگرانیِ روزهای نیامده بتوانی از اکنونت لذت ببری و کنج دنجی بیابی و بیارامی و به هیچ چیز و هیچ‌کس فکر نکنی...
گاهی خسته و کلافه می‌شوی و دلت بی‌دغدغگی و رهایی می‌خواهد. دلت می‌خواهد چشم باز کنی و هیچ چیز و هیچ‌کس در جهان از تو توقعی نداشته‌باشد و هیچ موضوع مبهمی برای حل شدن باقی نمانده‌باشد و خیالت تخت باشد.
دلت می‌خواهد بخشی از زیستنت را فارغ و آسوده طی کنی و بابت این رهایی و آسایشی که حق مسلم توست،
احساس گناه نکنی.
گاهی دلت می‌خواهد رهایت کنند و از تو چیزی نخواهند و روی تو حساب نکنند
و در نقطه‌ی رهاییِ محض بایستی
و به هیچ دغدغه و اندوه و دلهره‌‌ای ارتباط نداشته باشی...
💥@rraavvaann
💥@rraavvaann
گاهی در اعماق روان‌مان بخشی هست
که بی‌صدا و پیوسته کار میکند
تا ما را از صمیمیت دور نگه دارد.
بخشی که نه از روی بی‌محبتی،
بلکه از روی محافظت،
ما را به تنها ماندن سوق می‌دهد.
با رفتارهایی که شاید آگاهانه نباشند،
با فاصله گرفتن‌های ناگهانی،
با بی‌میلی به برقراری تماس
یا حتی با انتخاب آدمهایی که می‌دانیم
نزدیک نخواهند شد یا نخواهند ماند.
همه‌ی این‌ها فقط برای آن است که آسیبی نبینیم،
که تکرار دردهای قدیمی را تجربه نکنیم،
که دوباره ترک نشویم.
این بخش از ما،
تجربه کرده که نزدیکی،
مساوی است با رنج،
که هر بار کسی نزدیک شده،
زخمی هم به جا گذاشته.
پس حالا یاد گرفته که راه بقا، دوری‌ست.
صمیمیت برایش تهدید است، نه نعمت.
و بنابراین، هر نشانه‌ای از نزدیکی را
با اضطراب می‌نگرد،
و بی‌آنکه خودمان بفهمیم،
از دلمان زمزمه میکند:
«فرار کن، قبل از آنکه دوباره بشکند.»
اما حقیقت این است که این فرار،
آرامش نمی‌آورد،
فقط خلوتی پر از خستگی و فقدان می‌سازد.
ما آدمیم،
و آدمی برای زنده ماندن به پیوند نیاز دارد.
حتی اگر بارها صدمه دیده باشیم،
باز هم بخشی از وجودمان
در آرزوی فهمیده شدن،
در آغوش گرفتن،
و بودن با دیگری‌ست.
اما تا وقتی که بخش محافظِ درونمان،
بی‌پاسخ و تنها بماند،
راهی به دل کسی باز نخواهد شد.
شاید شجاعت، آن‌جاست که بنشینیم
با این بخش محتاط درون گفت‌وگو کنیم،
بشنویمش،
بفهمیمش،
و کم‌کم به او نشان دهیم
که همیشه قرار نیست صمیمیت
به درد ختم شود.
گاهی نزدیکی می‌تواند مرهم باشد،
نه زخم،
و گاهی آدمها، اگرچه ناقص‌اند،
اما می‌توانند امن هم باشند.
شاید وقت آن رسیده که اجازه دهیم
کسی کمی نزدیک‌تر بیاید،
نه برای شکست‌مان،
بلکه برای همراهی.
💥@rraavvaann
💥@rraavvaann
🔥قریب به اتفاق والدین امروزی، به جای اینکه به فرزندان‌شان خوشبخت بودن در جمع را بیاموزند، نابغه بودن در تنهایی را القامی‌کنند.
متاسفانه چندی است که خانواده‌ها در این تب و تاب افتاده‌اند که باید کودک‌شان را در کلاس‌های آموزشی و یا موسسات معروف ثبت‌نام کنند تا نابغه شود. جالب آنکه هیچ‌چیزی نمی‌تواند مانع این تب و تاب شود و والدین بعد از کلی رفت و آمد، نتیجه‌ای جز خشم و اضطراب و افسردگی برای کودک‌شان به ارمغان نمی‌آورند.
بر فرض که کودک بتواند یک عدد چند رقمی را در یک عدد چند رقمی دیگر ضرب کند و جوابش را در یک صدم ثانیه بگوید، یا بتواند در آستانه نوجوانی لیسانس گرفته و حافظ کل دیوان حافظ، سعدی و مولانا باشد، آیا چنین کودکی می‌تواند درست زندگی کند و از زندگی لذت ببرد؟
آیا توانایی حل مسئله دارد و می‌تواند درست تصمیم بگیرد و در نهایت آیا می‌تواند دوست پیدا کند، بخندد و خوشبخت باشد؟!
کودکان ما در اصل نیازی به نابغه شدن ندارند، اما نیاز دارند که چگونه زندگی کردن را بیاموزند، توانایی‌های‌شان را بشناسند و بتوانند آنها را به کار گیرند؛ در واقع کودکانی که معصوم‌ترین موجودات کره زمین هستند و می‌توانند با تربیت درست، همان‌قدر معصوم باقی بمانند، حق‌شان نیست که بار آرزوهای از دست رفته ما را به دوش بکشند و کودکی‌شان فدای خواسته‌های ما شود. کودکان حق دارند که مطابق شخصیت و علایق خود پرورش داده شوند، شاد باشند و از زندگی لذت ببرند.
تحت فشار قرار دادن بچه‌ها برای شرکت در کلاس‌های آموزشی مختلف به خاطر ترسی است که والدین از عقب ماندن فرزندشان نسبت به سایر بچه‌ها دارند. ولی متاسفانه کودکانی که وقت خود را به جای احساس و تخیل، فقط صرف آموزش‌های علمی میکنند، به موجودات خارق‌العاده‌ای تبدیل می‌شوند که سر بزرگ اما دستان کوچک دارند. والدین در تلاش پایان‌ناپذیر خود برای دانشمند ساختن از کودکان‌شان، کودکی آنها را نابود میکنند.
یک سال اول زندگی کودک تنها بر پایه حس و بین یک تا شش سال نیز بر پایه احساس و تخیل شکل می‌گرد؛ در واقع طی شش سال اول زندگی، پرورش تخیل، احساسات و هوش هیجانی از نیازهای اساسی کودک است و تنها و تنها از طریق بازی می‌توان زمینه را برای رشد سالم روان فراهم کرد.
شما از کدوم دسته والدین هستین؟
فرزندتون رو تحت فشار برای آموزش قرار میدین یا خیر؟
💥@rraavvaann
💥@rraavvaann
با جان و دل باور کنید که...
لحظه‌های درخشان و شادی‌آفرین،
در گوشه‌ای از آینده به شما چشمک می‌زنند.
موج‌های برکت و سرور،
در مسیر زندگیتان به سوی شما می‌شتابند.
زندگی چیزی جز باوری که در دل می‌پرورانید نیست،
و انتظاری که با امید در وجودتان ریشه دوانده.
همیشه چشم به زیبایی‌ها بدوزید و بهترین‌ها را بخواهید،
و سایه‌های ناملایم را از نگاهتان دور نگه دارید.
هرچه تلخی و ناکامی سر راهتان سبز شود،
چشم ببندید و ذهنتان را به آن گره نزنید.
ایمان داشته باشید که آنچه شایسته‌ی شماست،
به دستانتان خواهد رسید، چون حق الهی‌تان است.
باور کنید که جهان برایتان خیر می‌خواهد،
و هر سختی، تنها پرده‌ای پیش از نور است.
قلب خود را به روی شگفتی‌ها باز نگه دارید،
که هر روز می‌تواند آغازی برای معجزه باشد.
نگذارید طوفان‌ها ایمانتان را بلرزاند،
زیرا پس از هر شب، طلوعی در راه است.
به خودتان قول دهید که منتظر شکوفایی باشید،
و ببینید چگونه هستی با شما هم‌آواز میشود.
پس با اطمینان قدم بردارید،
که آینده، آینه‌ی باورهای امروز شماست.
💥@rraavvaann
💥@rraavvaann
ﻧﻤﮏ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﺍﻣﺎ ﻧﻤﮏ ﭘﺎﺵ ﺯﺧﻢ ﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﻫﺮﮔﺰ!!!
ﻋﺠﯿﺐ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻤﺪﻟﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﺭﺍ ﻧﯿﺎﻣﻮﺧﺘﯿﻢ !
ﺷﺎﯾﺪ ﺍﯾﺮﺍﺩ ﺩﺭ ﮔﻔﺘﺎﺭﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ، ﺷﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﮊﻥ ﻣﺎﻥ ﻭ ﺷﺎﯾﺪ ﺍﺻﻼً ﺷﺨﺼﯿﺘﻤﺎﻥ
ﺍﯾﻨﺠﻮﺭ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﺠﺎﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﮐﺴﯽ ﺑﮑﺎﻫﯿﻢ ﺑﺮ ﺩﺭﺩ ﺍﻭ ﻣﯽ
ﺍﻓﺰﺍﯾﯿﻢ!!!
ﮔﺎﻫﯽ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﻓﻘﻂ ﮔﻮﺵ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﻫﻤﺪﻟﯽ ﻭ ﻫﻤﺪﺭﺩﯼ ﺍﺳﺖ !
ﻧﯿﺎﺯﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ ! ﻫﻤﯿﻨﮑﻪ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﯼ ﻭ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ
ﺷﻨﻮﻧﺪﻩ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺑﺎﺷﯽ ﮐﺎﻓﯿﺴﺖ ...
ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻌﺎﺩﻟﻪ ﻧﺴﺎﺯ ﻭ ﺍﺯ ﺭﺍﻫﮑﺎﺭﻫﺎﯼ ﻧﺸﺪﻧﯽ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﻧﮕﻮ . ﮔﺮﻩ ﮐﻮﺭ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﮐﻮﺭﺗﺮ ﻧﮑﻦ ...
ﺳﻮﺍﻻﺕ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻧﭙﺮﺱ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻓﺴﻮﺳﻬﺎ ﻭ ﻏﻢ ﻫﺎﯾﺶ ﻧﯿﻔﺰﺍ ...
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﺷﻮﺩ ...
ﺑﻌﻀﯽ ﺁﺩﻣﻬﺎ ﻭﺟﻮﺩﺷﺎﻥ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻌﻀﯽ ﺁﺩﻣﻬﺎ ﻧﺒﻮﺩﻧﺸﺎﻥ !
ﺑﻌﻀﯽ ﺁﺩﻣﻬﺎ ﺣﮑﻢ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻧﺠﺎﺕ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﺩﺭﺳﺖ ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﮐﺲ ﻭ
ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﺮﯾﺪﻩ ﺍﯾﯽ، ﮐﻨﺎﺭﺕ ﻫﺴﺘﻨﺪ ...
ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﻪ ﺗﻮﻥ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﯿﮑﻨﻢ
ﺁﻧﺎﻥ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ...
ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﺩﺍﺭﯾﺪ ﻣﺮﺍﻗﺒﺸﺎﻥ ﺑﺎﺷﯿﺪ ... ﺣﯿﻒ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ
💥@rraavvaann
ضعف هزینه‌ای گزاف دارد.
دنیا برای دردهایت توقف نمی‌کند.
زندگی منتظر نمی‌ماند تا تو همه چیز را بفهمی.
یا قوی می‌شوی،
یا زیر بار سنگین مشکلات خرد می‌شوی.
مسئله این نیست که بخواهی آدم سرسختی باشی،
مسئله بقاست.
هر روزی که ضعیف باقی بمانی، بهایی می‌پردازی:
فرصت‌های از دست رفته،
روابط شکسته شده،
رویاهایی که می‌میرند
چون به اندازه کافی قوی نبودی که از آنها محافظت کنی.
هیچ کس نمی‌آید تا تو را از محدودیت‌های خودت نجات دهد.
دوستانت مشکلات خودشان را دارند.
خانواده‌ات درگیر کشمکش‌های خودشان هستند.
در نهایت، این فقط تو هستی که باید با هر چه زندگی پیش می‌آورد روبرو شوی.
میتوانی از ناعادلانه بودن زندگی شکایت کنی،
یا میتوانی قدرت رویارویی با آن را در خودت بسازی.
دنیا برایش مهم نیست کدام را انتخاب می‌کنی.
اما برای تو باید مهم باشد،
چون ضعیف بودن فقط شکست خوردن در حق خودت نیست،
شکست خوردن در حق تمام کسانی است که به تو وابسته‌اند.
یا قوی می‌شوی، یا درجا می‌زنی.
این تنها انتخاب‌های پیش روی تو هستند.
💥@rraavvaann
توی اینستاگرام
همه چیز اون‌طور که نشون میده نیست.
هر لبخندی واقعی نیست
و هر موفقیتی یک‌شبه به‌دست نیومده.
قبل از اینکه چیزی رو باور کنیم،
خوبه یکم فکر کنیم و پشت‌صحنه رو ببینیم.
همه ما توی این فضا مسئولیم که
واقعی‌تر و آگاه‌تر باشیم.
💥@rraavvaann
🔥بعضی ها وقتی به عقب برمیگردند
نگاه به پشت سرشان میکنند،
میبینند چه خیانت ها که نکردند!
نه اینکه وسط رابطه ای بخواهند
زیـر آبــی برونـد ، نـه
درست جایی که باید رها میکردند، نکردند
احمقانه پای کسی میمانند که نباید پایی اویی که روزگاری گفته بود دوستشان دارد
اما روزهای زیادی از آن روزگار گذشته
او رهایتـان کـرده بود و شـما ماننـد دیوانه ها به او چسبیده بودید!
شما به خودتان خیانت کردید
درست همانجایی که دیگر نباید به آدم اشتباهی وفادار بود،
شما وفادار بودید و به خودتان خیانت کردید
اگر الان در حال وفاداری به آدمی اشتباهی
که رهایتان کـرده هستید،
شـما خائـن به خودیـد
کمی هم به خودتان وفادار باشید
حالا واویلا زمانی میشود که هیچ کس به چشمتان نمی آید
و همان موقع آدم درست زندگیتان که جلو راهتان سبز شده را نمیبینید
وای که از این مصبیت بالاتر نیست
پس از نقش وفاداری بی مصرفتان زودتر بیایید بیرون تا آدم با مصرف زندگیتان از دستتان نرود.
💥@rraavvaann
گاهی آدمها را نه آن‌طور که هستند،
بلکه آن‌طور که دلمان می‌خواهد باشند، می‌بینیم
💥@rraavvaann
تصویری از آنها در ذهن‌مان می‌سازیم،
لبریز از خوبی،
صداقت،
صمیمیت یا درک،
و کم‌کم باورمان میشود که این تصویر،
خودِ آن آدم است.
اما زمان که می‌گذرد، رفتارها که تکرار میشود،
سکوت‌ها، واکنش‌ها، و بی‌تفاوتی‌ها
که در چشمان‌مان می‌نشینند،
کم‌کم پرده‌ها کنار می‌روند و واقعیت،
آرام‌آرام خودش را نشان می‌دهد.
نه با فریاد، بلکه با یک حس تلخِ فروپاشی درونی،
و زمانی می‌فهمی آن کسی که تصورش می‌کردی،
حتی وجود خارجی ندارد.
ما گاهی نه به خود آدم،
که به فکری که از او ساخته‌ایم دل می‌بندیم.
به نسخه‌ای خیالی که بر اساس نیازها،
رؤیاها یا خلأهایمان ساخته‌ایم
و حالا با هر فاصله‌ی رفتاری،
احساس میکنیم خیانت دیده‌ایم،
در حالی‌که او از اول همان بوده،
ما فقط بیش از حد بر پرده‌ی خیال، رنگ زده‌ایم.
شکستن این تصویر، دردناک است،
مثل افتادن از جایی بلند که خودمان بالا رفته‌ایم.
اما شاید همین درد،
آغازِ دیدنِ واقعی آدمها باشد.
اینکه بفهمیم درک واقعیت آدمها،
تلخ‌تر از تصورات نیست،
فقط صادقانه‌تر است.
و آدمی که با چشم باز دوست داشته شود،
ارزشمندتر از آن کسی‌ست که با چشم بسته پرستیده میشود.
شاید باید گاهی با خودمان روراست‌تر باشیم،
بپرسیم: «آیا من این آدم را واقعاً می‌شناسم؟
یا فقط با تصوری از او زندگی می‌کنم؟»
چون بسیاری از دلخوری‌ها،
از تفاوت میان آن چیزی که انتظار داریم،
و آن چیزی‌ست که حقیقتاً وجود دارد.
پذیرش این فاصله،
ما را به بلوغی می‌رساند
که بتوانیم انسان‌ها را همان‌طور که هستند، ببینیم،
نه آن‌طور که دلمان می‌خواهد.
💥@rraavvaann
افراد اشتباه در زندگیت مهم‌ترین درس‌ها را به تو می‌آموزند.
ما الگوهای دردناک را تکرار میکنیم چون آنچه درونمان آسیب دیده را درمان نکرده‌ایم.
هر فردی که به تو آسیب زد در واقع چیزی درباره خودت به تو نشان می‌داد.
آنها بخش‌هایی از تو را آشکار میکنند که نیاز به درمان دارند.
مرزهایی که باید تعیین کنی،
ما با فراموشی دردهایمان رشد نمیکنیم،
بلکه با درک آنها رشد میکنیم.
آنهایی که با تو بد رفتار کردند در واقع به چیزی عمیقتر اشاره داشتند،
چیزی درباره قدرت درونیت و آنچه از سر گذراندنش توانایی‌اش را داری.
روابطی که تو را شکستند اشتباه نبودند،
آنها معلم بودند.
هر تجربه دردناک سعی داشت چیزی مهم درباره خودت به تو نشان دهد،
درباره ارزشت،نیازها و توانایی‌ات برای التیام.
ما چیزی را که درمان نکنیم تکرار میکنیم.
التیام به معنای پاک کردن درد نیست.
به معنای درک آن است.
به معنای نگاه کردن به زخم‌هایت و دیدن آنها به عنوان نشانه‌های پایداری است،نه ضعف.
افرادی که عمیق‌ترین آسیب‌ها را به تو زدند،
نقشه‌ای به سوی قدرت درونیت به تو دادند.
آنها دقیقاً نشانت دادند چه کسی نمیخواهی باشی
و مهم‌تر،چه کسی میتوانی بشوی.
💥@rraavvaann
🌱تفاوت نشانه‌های افسردگی در زنان و مردان
زنان: تمایل دارند درباره مشکلاتشان صحبت کنند.
مردان: معمولا صحبت درباره افسردگی را ضعف می‌دانند.
زنان: برای آرامش به غذا، روابط دوستانه و عاشقانه پناه می‌برند.
مردان: سعی میکنند با کار، تلویزیون، ورزش یا رابطه فیزیکی احساساتشان را نادیده بگیرند.
افسردگی در هر فردی به شکلی متفاوت ظاهر میشود، اما شناخت این الگوها می‌تواند به درک بهتر و کمک به عزیزانمان منجر شود.
💥@rraavvaann
🔥اگر دستم رسد بر چرخ گردون
همۀ ما در زندگی چیزهایی داریم و چیزهایی نداریم ،
ژان_پل_سارتر در نمایشنامۀ شیطان و خدا میگوید دنیا یعنی بی‌عدالتی و اگر آن را قبول کنی شریک جرم هستی و اگر بخواهی عوضش کنی باید جلاد باشی... حقیقت این است که ما از لحظه‌ای که چشم باز میکنیم خود را در دریای بزرگ نابرابری‌ها پیدا میکنیم ، یکی زیباست یکی زشت ، یکی پولدار است یکی فقیر ، یکی سلامت است یکی بیمار ، یکی در افغانستان دنیا آمده یکی در اروپا ، یکی در جوانی می‌میرد یکی صد سال عمر میکند و ... همینکه هرکدام از ما در کشورهای مختلف دنیا می‌آییم عین بی‌عدالتی است ، حساب کنید که ما در همین چند هفتۀ اخیر چقدر خبر بد شنیدیم که نسبت به عالمو آدم بدبین‌مان کرده اما این را هم باید بپذیریم که بی‌عدالتی و نابرابری بخش جدانشدنی از زندگی بر روی این کرۀ خاکی محسوب میشود به قول باباطاهر که میگوید :
اگر دستم رسد بر چرخ گردون
از او پرسم که این چین استُ آن چون
یکی را می دهی صد ناز و نعمت
یکی را نان ِ جو آلوده در خون ...
نتیجه اینکه سعی کنیم از داشته هایمان غافل نباشیم و برای نداشته هایمان هم عزا نگیریم و بجای شمردن دندان‌های این اسب پیشکشی یعنی زندگی با سواری گرفتن از این اسب از فرصت کوتاهمان برای مفید بودن استفاده کنیم و اگر نمی‌توانیم در مسیر بهبود عدالت اجتماعی تلاش کنیم حداقل باعث بدبختی دیگران هم نباشیم !!
💥@rraavvaann
«وقتی پدر و مادرت پیر میشن، همه‌چیز عوض میشه...»«اون‌وقت نیکی بهشون فقط احترام نیست، عبادته...»چون خدمت بهشون، مستقیم به دل خدا راه داره.»«همین لبخندشون... می‌تونه کل زندگی‌تو نورانی کنه.»
💥@rraavvaann
یادم هست پیش از ازدواج‌ام، مدتی با همسرم هم‌کار بودم. فضای کار باعث شده بود که او از شخصیت و اطلاعاتِ من خوش‌اش بیآید. ناگفته هم نماند؛ خودم بدم نمی‌آمد که او این قدر شیفته‌ی یک آدمِ فراواقعی و به قولِ خودش «عجیب و غریب» شده!
💥@rraavvaann
.
ما با هم ازدواج کردیم. سالِ اول را پشتِ سر گذاشتیم و مثلِ همه‌ی زن و شوهرهای دیگر، بالاخره یک روزی دعوای سختی با هم کردیم. در آن دعوا چیزی از همسرم شنیدم که حالا بعد از جدایی‌مان، چراغِ راهِ آینده‌ی رفتارهای‌ام شده:
-«منو باش که خیال می‌کردم تو چه آدمِ بزرگ و خاصی هستی!... ولی می‌بینم الآن هیچ‌چی نیستی!... یه آدمِ معمولی!»
.
امروز که دقت می‌کنم، می‌بینم تقریبن همه‌ی ما در طولِ زنده‌گی، به لحظه‌یی می‌رسیم که آدم‌های خاص و افسانه‌یی‌مان، تبدیل به آدمی واقعی و معمولی می‌شوند. و درست در همان لحظه، آن آدمی که همیشه برای‌مان بُت بوده، به طرزِ دهشتناکی خُرد و خاکشیر خواهد شد.
ما اغلب دوست داریم از کسانی که خوش‌مان می‌آید، بُت درست کنیم و از آنها «اَبَر انسان» بسازیم. و وقتی آن شخصیتِ ابرانسانی تبدیل به یک انسانِ عادی شد، از او متنفر شویم.
واقعیت آن است که همه، آدم‌های معمولی‌یی هستند. حتا آنهایی که ما ابرانسان می‌پنداریم هم وقتی دستشویی می‌روند، وقتی می‌خوابند، آبِ دهن‌شان روی بالش می‌ریزد، آنها هم دچار اسهال و یبوست می‌شوند، می‌ترسند، دروغ می‌گویند، عرقِ‌شان بوی گند می‌دهد و دهن‌شان سرِ صبح، بوی خُسفه‌ی خَر!
.
بعدها که فرصتی شد تا به هنرجویانِ ادبیات و تآتر آموزش بدهم، احساس کردم هنرجویانم ناخواسته و از روی لطف، دوست داشتند بگویند که مربی‌ی ما، آدمِ خیلی عجیب و غریبی ست!
.
اولین چاره‌ی کار این بود که از آنها بخواهم «استاد» خطاب‌ام نکنند. چون اصولن این لفظ برای منی که سطحِ علمی و آکادمیکِ لازم را ندارم، عنوانِ اشتباهی است. در قدم بعد، سعی کردم به‌شان نشان دهم که من هم مثلِ همه‌ی آدم‌های دیگر، نیازهای طبیعی‌یی دارم. عصبانی می‌شوم، غمگین می‌شوم، گرسنه می‌شوم، دستشویی میروم، دست و بال‌ام درد می‌گیرد و هزار و یک چیزِ دیگر که همه‌ی آدمها دارند.
اما به نظرم، دو چیز خیلی مهم هست که باید هر کس به خودش بگوید و نگذارد دیگران از او تصویری فراانسانی و غیرواقعی بسازند:
اول؛ احترام:
حتا جلوی پای یک پسربچه‌ی 7 ساله هم باید بلند شد و یا بعد از یک دخترِ 5 ساله از در عبور کرد. باید آن قدر به دیگران احترام گذاشت که بدانند نه تنها از تو چیزی کم ندارند که به مراتب از تو با ارزش‌تر و مهم‌ترند.
و بعد؛ راست‌گویی!
به عقیده‌ی من هیچ ارزشی و خصلتی بزرگ‌تر و انسانی‌تر از راست‌گویی نیست. اعترافِ به «ندانستن» و «نتوانستن» یکی از بزرگ‌ترین سدهایی ست که ما در طولِ عمرمان باید از آن بگذریم.
.
اطرافی‌یان اگر بدانند که ما هم مثلِ همه‌ی آدم‌های دیگر، یک آدمِ با نیازهای عادی هستیم، هرگز تصورشان از ما، تصوری فراواقعی نخواهد شد.
.
این‌هایی که گفتم، فقط مخصوصِ هنرجو و مربی نیست. خیلی به کارِ عاشق و معشوق‌ها هم می‌آید.
به یک دل‌داده‌ی شیفته باید گفت:
-«کسی که تو امروز در بهترین لباس و عطر و قیافه می‌بینی، در خلوتش، یک شامپانزه‌ی تمام‌عیار میشود!... تو با یک آدمِ معمولی طرفی، نه یک ابرقهرمانِ سوپراستار!»
همه‌ی ما آدم‌ایم. آدم‌های خیلی معمولی.
💥@rraavvaann
#دالتون‌ترومبو(فیلم‌نامه‌نویس و نویسنده‌ی امریکایی)
💥@rraavvaann
نگفتن و ندادن آگاهی و اطلاعات درست درباره رابطه جنسی باعث :
آزار جنسی و تجاوز
رضایت نداشتن از رابطه جنسی
اضطراب، شرم یا ترس از رابطه جنسی
بارداری ناخواسته
افزایش بیماری‌های مقاربتی
و...
میشه
پس به آگاهی هم کمک کنیم
💥@rraavvaann
