30623
@Nashraasoo فرهنگ، اجتماع و نگاهی عمیق‌تر به مباحث امروز تماس با ما: 📩 editor@aasoo.org 🔻🔻🔻 آدرس سایت: aasoo.org اینستاگرام: instagram.com/NashrAasoo فیس‌بوک: fb.com/NashrAasoo توییتر: twitter.com/NashrAasoo
چرا زنان جذب راست‌گرایی می‌شوند؟
🔸 چه کسی از آندریا دورکین می‌هراسد؟ زمان نشان داد که خیلی‌ها از صراحت او می‌ترسند. دورکین تا وقتی زنده بود، در میان بسیاری از آمریکایی‌ها منفور بود. محافظه‌کاران از او بیزار بودند، لیبرال‌ها از او فاصله می‌گرفتند، و حتی فمینیست‌های لیبرال و موج دوم فمینیسم در آمریکای شمالی هم با او خوب نبودند ــ فمینیست‌های لیبرالی که اصطلاح «خواهرانگی فمینیستی» ورد زبانشان بود، از مسخره کردن و دست انداختن و پس زدن دورکین هیچ ابایی نداشتند.
@NashrAasoo 💭
نقش‌آفرینی در صحنه‌ی سیاست 🔻
🔸 در این نوشته بر یکی از پیوندهای سیاست و نمایش که به زندگیِ شخصی‌ام ربط دارد تمرکز خواهم کرد. من در آغاز نوازنده‌ی ویولنسل بودم اما بعد از این که دستم آسیب دید مجبور شدم که موسیقی را کنار بگذارم. متخصص حوزه‌ی جامعه‌شناسیِ شهری و مشاور سازمان ملل شدم. همکاری‌ام با سازمان ملل در «اجلاس جهانی تغییرات اقلیمی» در گلاسکو (۲۰۲۱) به اوج خود رسید. در سال ۲۰۱۹ برای تمهید مقدماتِ این اجلاس به واشنگتن رفتم تا با گروهی از اقلیم‌شناسانی که پس از سال‌ها خدمت در مشاغل دولتی به دستور پرزیدنت ترامپ اخراج شده بودند ملاقات کنم. این دیدار مصادف شد با برگزاریِ کنفرانسی توسط گروهی از منکران تغییرات اقلیمی. کنجکاوی‌ام سبب شد که به این کنفرانس بروم.
🔸 سیاست نوعی نمایش است، نه کلاس درس، و موفقیت هر نمایشی مدیون کاریزما است. واژه‌ی «کاریزما» به معنای «فرهمندی» است ــ عطیه‌ای الهی که به انسان جذابیتی خارق‌العاده می‌بخشد و او را به زبان گویای خدا یا خدایان تبدیل می‌کند. در هنرهای نمایشی به نظر می‌رسد که نقش‌آفرینِ کاریزماتیک قوایی دارد که دیگران از آن بی‌بهره‌اند. یک هنرپیشه‌ی کاریزماتیک به محض اینکه وارد صحنه می‌شود، صحنه را از آنِ خود می‌کند. در موسیقی، نقش‌آفرینِ کاریزماتیک کسی است که ظاهراً بدون زحمتِ خاصی کارهای فنیِ فوق‌العاده دشواری را انجام می‌دهد؛ برای مثال می‌توان به ون کلیبورن اشاره کرد که «دوبل اکتاوها»ی دشوار کنسرتو پیانوی اول چایکوفسکی را طوری اجرا می‌کرد که گویی در حال استراحت است.
🔸 به نظر می‌رسد که پای دو فرایند روان‌شناختی در میان است: یکی، متأثر از نقش‌آفرینِ کاریزماتیک روی صحنه، که طی آن مردم عنان احساساتِ خود را از کف می‌دهند، و دیگری، بیرون از صحنه، که طی آن دوباره به درک و فهمی معقول‌تر و کمتر اجتماع‌محور تن می‌دهند. فروید در کتاب روان‌شناسی گروهی و تحلیل خود (۱۹۲۱) گفت می‌خواهد این دو فرایند روان‌شناختی را توضیح دهد زیرا آدم‌ها در میان جماعت از خود بی‌خود می‌شوند و کارهای بدی می‌کنند که اگر تنها بودند انجام نمی‌دادند. با تکیه بر نظریه‌ی فروید می‌توان شورش پس از انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۰ آمریکا را توضیح داد. بسیاری از معترضانی که در ۶ ژانویه‌ی ۲۰۲۱ پنجره‌های ساختمان کنگره را شکستند یا اثاثیه را خراب کردند بعداً از رفتار خود شگفت‌زده شدند؛ به قول فروید، آنها خود را از یاد برده بودند.
@NashrAasoo 💭
آیا همه‌ی کسانی که مرتکب خشونت‌های هولناک می‌شوند ذاتاً شرورند؟
🔸من مرتکب اعمال شرورانه‌ای شده‌ام، اما آیا این بدین معنا است که من شرور هستم؟ این پرسش را از بیمارانی که به عنوان روان‌پزشک قانونی و روان‌درمانگر با آنها کار می‌کنم بارها شنیده‌ام. معمولاً پاسخ به آنها را این طور شروع می‌کنم که شرارت مفهومی پیچیده است و قدیسان، جامعه‌شناسان، متألهان و پژوهشگران علوم اعصاب همگی در این مورد صحبت کرده‌اند. سپس توضیح می‌دهم که همه‌ی ما ظرفیت شرور بودن را داریم. ویلیام بلیک، شاعر انگلیسی، می‌گوید: «قساوت، قلبی انسانی دارد». بنابراین، باید متوجه این جنبه از وجودمان باشیم و آن را به دقت بررسی کنیم زیرا ممکن است که هر یک از ما دچار حالت ذهنی‌ای شویم که می‌توان آن را شرارت نامید. افزون بر این، توضیح می‌دهم که برای مدیریت ظرفیت شرارت باید ظرفیت نیکی را در خود تقویت کنیم و پرورش دهیم، ظرفیتی که هم مانعی در برابر شر است و هم به خودی خود برای سلامتی‌مان مفید است.
@NashrAasoo 💭
عرب‌های اهواز، حاشیه‌‌نشین‌هایی در بطن شهر 🔻
🔸 اگرچه در آمار و اخبار رسمی و حتی در بسیاری از مطالعات دانشگاهی منتشر شده در داخل ایران، به قومیت ساکنان محله‌های حاشیه‌نشین اشاره نمی‌شود اما بنا به گفته‌ی فعالان و پژوهشگران محلی بیشتر این محله‌ها مطلقاً عرب‌نشین‌اند یا اکثریت ساکنانشان عرب هستند. مثل بسیاری از محله‌های حاشیه‌نشین در همه‌ی جای ایران، حاشیه‌نشین‌های اهواز نیز با فقر و نبودِ ابتدایی‌ترین امکانات زندگی دست و پنجه نرم می‌کنند. چنان‌که محسن موسوی‌زاده، عضو شورای شهر اهواز به خبرگزاری ایلنا گفته است:
مناطق غربی اهواز مثل ملاشیه با جمعیتی بیش از ۵۰ هزار نفر و مناطقی مثل کوی سادات، مندلی، گلدشت، سیاحی، عندو و سلیم‌آباد با جمعیتی بیش از ۱۲۰ هزار نفر هنوز از جاده‌های آسفالت و سیستم فاضلاب بی‌بهره‌اند. اکثر خیابان‌ها یا آسفالتشان تخریب شده و یا بر اثر بارندگی‌ها و پس زدن فاضلاب با مشکل آب‌گرفتگی روبرو می‌شوند.
با رجوع بـه نقشه‌ی طرح حاشیه‌نشینی در اهواز درمی‌یابیم که آن محله‌های حاشیه‌نشین نـه تنها بیرون از شهر نیستند، بلکه، نسبت به برخی محله‌ها به آن چیزی که مرکز نامیده می‌شود، نزدیکترند.
از شکل و شمایل خانه‌های این دو محله می‌شد اختلافشان را دید. خانه‌های بخش شمال کمپلو، خانه‌هایی بزرگ با حیاط‌های پشت و جلو، شبیه خانه‌های انگلیسی بودند و برای کارمندها ساخته شده بودند. اما در محله‌هایی که از خیابان شیخ بها شروع می‌شود، خانه‌های کوچک مثل جعبه‌های چوب کبریت کنار هم چیده شده بودند، نه فضای سبزی داشتند و نه حتی ماشین را می‌شد در حیاط‌های تنگ آن خانه‌ها پارک کرد.
نازی‌ها در «یاد عدالت»: احمق، ترسو، یا تبه‌کار؟
محاکمه‌ی جنایت‌کاران نازی در دادگاه نورمبرگ در نوامبر ۱۹۴۵ شروع شد و تا اکتبر ۱۹۴۶ ادامه داشت. این دادگاه تا چه اندازه در احقاق حق و اجرای عدالت موفق بود؟ این پرسش مضمونِ اصلیِ «یاد عدالت» است، مستندی بلند که از زمان تولیدش در سال ۱۹۷۶ به ندرت دیده شده اما اخیراً نسخه‌ی کامل و بازسازی‌شده‌ی آن به نمایش در آمده است.
🔸 مارسل افولس، مستندساز فرانسوی آلمانی روز ۲۴ مه امسال درگذشته و این مطلب به همین مناسبت بازنشر می‌شود.
@NashrAasoo 💭
آیا همه‌ی کسانی که مرتکب خشونت‌های هولناک می‌شوند ذاتاً شرورند؟ 🔻
🔸 من مرتکب اعمال شرورانه‌ای شده‌ام، اما آیا این بدین معنا است که من شرور هستم؟ این پرسش را از بیمارانی که به عنوان روان‌پزشک قانونی و روان‌درمانگر با آنها کار می‌کنم بارها شنیده‌ام. معمولاً پاسخ به آنها را این طور شروع می‌کنم که شرارت مفهومی پیچیده است و قدیسان، جامعه‌شناسان، متألهان و پژوهشگران علوم اعصاب همگی در این مورد صحبت کرده‌اند. سپس توضیح می‌دهم که همه‌ی ما ظرفیت شرور بودن را داریم. ویلیام بلیک، شاعر انگلیسی، می‌گوید: «قساوت، قلبی انسانی دارد». بنابراین، باید متوجه این جنبه از وجودمان باشیم و آن را به دقت بررسی کنیم زیرا ممکن است که هر یک از ما دچار حالت ذهنی‌ای شویم که می‌توان آن را شرارت نامید. افزون بر این، توضیح می‌دهم که برای مدیریت ظرفیت شرارت باید ظرفیت نیکی را در خود تقویت کنیم و پرورش دهیم، ظرفیتی که هم مانعی در برابر شر است و هم به خودی خود برای سلامتی‌مان مفید است.
🔸 من در زندگیِ حرفهای خود به این مسئله زیاد فکر کرده‌ام زیرا به لحاظ تاریخی، بیماری روانی و شرارت با هم اشتباه گرفته می‌شده‌اند و این تصور وجود داشته است که این دو به نحوی به یکدیگر ربط دارند. در ملاقات با افرادی که مرتکب کارهای هولناکی شده‌اند اولین چیزی که همیشه مرا شگفت‌زده می‌کند معمولی بودن آنها است. وقتی داستانشان را تعریف می‌کنند و متوجه ترکیب وحشتناک رخداد‌های تصادفی و انتخاب‌هایی می‌شوم که در نهایت به جرم منتهی شده است، به این نتیجه می‌رسم که اگر لطف خدا نبود من هم می‌توانستم جای آنها باشم. اغلب تنها تفاوت عمده‌ی میان ما تجربه‌ی بلندمدت بیماری روانیِ شدید است. چنین تجربه‌ای گاهی سبب می‌شود که افراد احساس کنند که روی اعمالشان کنترلی ندارند یا شبکه‌ای از افکار و احساساتِ آشفته‌ی درونی بر رفتارشان حاکم است. این افکار و احساسات معمولاً بر اثر مصرف مواد مخدر، الکل و ترس و اضطرابِ شدید وخیم‌تر می‌شود و درک افراد از واقعیت را تحریف می‌کند.
🔸 خشم احساسی پیچیده است. اگر درست مدیریت شود ممکن است که احساسی سالم باشد. در غیر این صورت، ممکن است که احساسی بیمارگونه باشد. خشم همچنین واکنشی به درد و تهدید است. به عقیده‌ی بسیاری از نظریه‌پردازان، خشمی که به خشونت می‌انجامد، نوعی واکنش به ترس است. اما خشم در عین حال یکی از عوامل مؤثر در ابراز خشونت است زیرا می‌تواند به شکل بیمارگونه‌ای تبدیل شود و به حس نفرت بینجامد، احساسی که به‌نوبه‌ی خود پیوندهای ویرانگری میان مجرمانِ بالقوه و قربانیانِ آنها ایجاد می‌کند.
@NashrAasoo 💭
🔺«با کمی تردید»: ۹ ــ ماندن یا رفتن
🎙 گفت‌وگوی فهیمه خضرحیدری و حسین قاضیان
🎧 «با کمی تردید»: ۱ــ پنجاه‌و‌هفتی‌ها
🎧 «با کمی تردید»: ۲_ انقلاب زنان
🎧«با کمی تردید»: ۳ــ دوگانه‌ی داخل‌نشین و خارج‌نشین
🎧 «با کمی تردید»: ۴ــ شهر موازی
🎧«با کمی تردید»: ۵ــ مادران دادخواه
🎧«با کمی تردید»: ۶ ــ انقلاب سیاسی یا اجتماعی؟
🎧«با کمی تردید»: ۷- انقلاب تنانه
🎧«با کمی تردید»: ۸-چشم‌انداز فردای بهتر
🔸 پادکست‌های آسو در اپ‌های پادگیر با شناسه‌ی NashrAasoo در دسترس هستند.
[Castbox] [Google] [Spotify] [Apple]
@NashrAasoo 🎧
اندر احوال حسن کامشاد؛ عمری در خدمت فلسفه و تاریخ
✍️ پنجاه سال پیش، وقتی خبرنگار دانشگاهی بودم، نامش را اول بار در دانشگاه تهران شنیدم. کسی به من گفت کتاب تاریخ چیست، اثر اِی. اچ. کار، به ترجمه‌ی حسن کامشاد منتشر شده و کتاب خوبی است. رفتم کتاب را خریدم و هنوز آن را دارم. اما این من تنها نبودم که نام حسن کامشاد را اول بار در ارتباط با ترجمه‌ی آن کتاب شنیدم. مورخ برجسته‌ای مثل عباس امانت هم نامِ او را روی همین کتاب دیده بود و بعدها به خودِ او گفت «من شما را از کتاب تاریخ چیست می‌شناسم. باور می‌کنید که این اثر مرا ترغیب کرد بروم تاریخ بخوانم؟»
@NashrAasoo 💭
درس‌هایی از فلسفه‌ی پیتر سینگر: دیگردوستی مؤثر و اخلاق زیست‌محیطی 🔻
✍️ سینگر در مقدمه‌ی ترجمه‌ی فارسی کتاب دیگردوستی مؤثر؛ رساندن بیشترین خیر چگونه فهم ما را از زندگی اخلاقی تغییر می‌دهد می‌نویسد: «دیگردوستی مؤثر هم یک ایده است، هم سبکی از زندگی که در حال رایج شدن در سراسر دنیاست». او هدف از نگارش این کتاب را دفاع عقلانی از این ایده می‌داند و تأکید می‌کند که هر فردی به تنهایی قدرتی دارد. درست است که دنیا ناگهان در جهت مطلوب تغییر نمی‌کند اما این بدان معنا نیست که هرکدام از ما به عنوان فرد نمی‌توانیم به نوبه‌ی خود دنیا را در جهت خیر تغییر دهیم. برای این کار هر کسی در درجه‌ی اول باید بر خیری که شخصاً می‌رساند تمرکز کند، و انرژی‌اش را در مسائلی که حلشان در امکانات او نیست بیش از حد خرج نکند.
✍️ اخلاق زیست‌محیطی پیتر سینگر انسان‌مرکز نیست...به عقیده‌ی سینگر، محیط زیست بکر و دست‌نخورده‌ی دره چه بسا حاصل میلیون‌ها سال است و عمرى به درازاى سیاره‌ی ما دارد. اگر درخت‌هاى آن جنگل را قطع کنند ممکن است جنگلى دیگر در آنجا بروید، اما این جنگل هرگز آن جنگل قبلی نخواهد بود. منافع اقتصادی-تجاریِ حاصل از قطع درختان و نابودی طبیعت کوتاه‌مدت است. حتى اگر درختان را قطع نکنند و فقط با سدسازی دره را با محتویاتش در آب فرو برند، احتمالاً این منافع تنها براى چند نسل ادامه خواهد داشت و شاید در آینده‌ی نه چندان دور فناوری تولید برق دیگرگون شود. به محض این که درخت‌هاى جنگل قطع شوند یا در آب فرو روند پیوند با گذشته/تاریخ براى همیشه از میان مى‌رود. طرفداران حفظ محیط زیست حق دارند که طبیعت بکر را میراثى جهانى بدانند ــ یعنی چیزى که از نیاکانمان به ارث برده‌ایم و باید آن را براى فرزندانمان حفظ کنیم.
@NashrAasoo 💭
بند عمومی زندان زنان، برهم خوردن دوگانه‌ی مجرم-مبارز
✍️ مریم فومنی
«زندانیان جرائم عادی که عموماً انواع تبعیض و خشونت و آسیب را تجربه کرده‌اند، معمولاً جایی در مبارزات فمینیستی کنشگران جنبش زنان نداشتند. آنها در بهترین حالت یا سوژه‌ی تحقیق، خبر و گزارش‌های زنان کنشگر و روزنامه‌نگار بودند و یا در یک رابطه‌ی فرادست و فرودست، مراجعان نهادهای مردمی‌ای بودند که به زنان کارتن‌خواب، معتاد، و کارگران جنسی خدمات ارائه می‌دادند. اما در زندان به‌واسطه‌ی همزیستی با زندانیان سیاسی نوعی دیگر از روابط در بین آنها و زنان فمینیستِ کنشگر و دست‌به‌قلم تعریف شد.»
@NashrAasoo 💭
مانِس اشپربر؛ نقد و واکاوی جباریّت🔻
✍ رابطه‌ی قدرت و احساس حقارت چیست؟ چگونه است که جبار در اوج قدرت بر خود می‌لرزد؟ مردم عادی در پیداییِ یک جبار چه نقشی دارند؟ این پرسش‌ها و سؤال‌های دیگری از این دست، مایه‌ی یک تحقیق روزآمد و جانانه را تحت عنوان نقد و تحلیل جباریت (۱۹۳۹) از سوی مانِس اشپربر فراهم آورد که برخی از نکات و بن‌مایه‌های آن همچنان زنده و ارزنده است. نام فامیلی اشپِربِر، در زبان آلمانی به معنای «قرقی» است. پرنده‌ای تیزبین! اشپربر در مقام یکی از «گواهان قرن بیستم»، با مطالعه و واکاوی دقیق و تیزبینانه‌ی حالات درونی جبارانی که در افسانه‌های یونان و داستان‌های شکسپیر شرحشان آمده، توانست رهیافتی به جباریت را در پیش گیرد که نه از بیرون، بلکه از ذهنیت و درونِ یک جبار، به تحلیل آن می‌پرداخت.
✍ جباران بالقوه، با بهره‌وری از توان سخنوری خود، اوضاع را برای عامه‌ی مردم «ساده‌سازی» می‌کنند. مثلاً وقتی بازار دست‌فروش کنار خیابان کساد می‌شود، او بحران پیش‌آمده را به قضا و قدر نسبت می‌دهد، زیرا دانش و تجربه‌ی لازم برای فهم سلسله‌روابط بازار و ساختار پیچیده و تودرتوی بحران پیش‌آمده را ندارد. به همین ترتیب، اطلاعات و آگاهی‌های میلیون‌ها نفر از هم‌نوعان ما به دانستن تاریخچه‌ای ناقص از محل زندگی‌شان محدود می‌شود. «آنها در واقع، در صورتی می‌توانند بحران‌های جامعه‌شان را درک کنند که از دیدگاهی جهانی به آن بنگرند.» در چنین شرایطی، جبار جویای قدرت، «حل سریع بحران» و ایجاد رفاه و آسایش ابدی را بشارت می‌دهد. البته دیگران هم ممکن است چنین وعده‌هایی بدهند، اما فرق ماجرا در این است که فرد قدرت‌طلب، پای عامل بسیار مهمی را وسط می‌کشد: اسطوره‌ی دشمن! دشمن کیست؟ همسایه‌ی نزدیک! و کیست که همسایه‌ای نداشته باشد که از او بدش بیاید! دشمن، تعیّنی از «خاکستر حقارت‌ها» است.
✍ هرگاه ستمدیدگان بتوانند خود را از شر انواع ترس و وحشت برهانند و بی‌پرده به جبار بنگرند، آن‌گاه به وجود نقاب تزویری که بر چهره‌ی اوست پی می‌برند و پس از آن است که کار ساقط‌کردن جبار، آسان‌تر پیش خواهد رفت. به‌باور اشپربر، جرئت و شهامت در نتیجه‌ی آگاهی عمومی به وجود می‌آید. همان‌طور که ناآگاهی اجتماعی و نبود اعتماد به نفس در نزد مردم، از جمله اصلی‌ترین مفروضات و مقدمات پیدایش جباریت است، پادزهر آن، یعنی «آگاهی اجتماعی و اعتماد به نفس» مردم می‌تواند به فروپاشی «جبار و جباریت»، هر دو، منجر شود.
@NashrAasoo 💭
بند عمومی زندان زنان، برهم خوردن دوگانه‌ی مجرم-مبارز 🔻
✍️ غنچه قوامی، سردبیر سایت دیدبان آزار که سال ۱۳۹۳ نزدیک به یک ماه در بند عمومی زندان قرچک در بازداشت بود، به آسو می‌گوید:
بازجوها همواره از تهدیدِ انتقال و تبعید به بند زندانیان جرائم عمومی به‌عنوان ابزاری برای تحت فشار گذاشتن، تهدید، ارعاب و "تحقیر" زنان زندانی سیاسی استفاده می‌کردند. برای مثال در بازجویی به من می‌گفتند: اگر همکاری نکنی تو را به بند عمومی زندان قرچک می‌فرستیم، زنان آنجا به تو رحم نخواهند کرد و قطعاً مورد تجاوز قرار خواهی گرفت.
مسئول بند تشخیص داده که پوشیدن لباس زیر باید اجباری باشد. مائده امتناع می‌کند و نمی‌خواهد روز و شب سوتین تنش باشد. مددكار فعلی بند برای تنبیه او همه‌ی زنان زندانی را مجبور به تحویل لباس زیرشان می‌کند. او زنان زندانی را فاحشه‌های شهر خطاب می‌کند و تهدید می‌کند که اگر لباس‌های زیرشان را تحویل ندهند، آنها را به زور از تنشان درمی‌آورد. در صف آمار و در مقابل چشمان وحشت‌زده‌ی سایر زنان زندانی لباس‌های مائده را (تنها به جرم درنیاوردن لباس زیر) پاره کردند. تاوان امتناع مائده همچنان ادامه داشت. در صف آمار همه را مجبور کردند، لباس‌های زیر را درآورند و سوتین و شورت را در كیسه زباله‌ای كه در دست مددكار بود بگذارند. بعد از آن روز هفته‌ها پوشیدن لباس زیر ممنوع شد حتی در زمان عادت ماهیانه.
آنچه می‌شنوید بخشی از پادکست یک کتاب با عنوان «جنگ‌های تجاری: گذشته و حال» است.
پادکست‌ها و نسخه‌ی شنیداری مقالات ما را در وب‌سایت آسو و همچنین در شبکه‌های اجتماعی و اپ‌های پادخوان با شناسه‌ی NashrAasoo بشنوید.
@NashrAasoo 💭
«پدربزرگ و مادربزرگم و تنها پسرشان، ماریو، مرد جوانی که بعدها پدرم شد، برای آن سفر طولانی بلیت خریده بودند و قرار بود که سوار همین کشتی شوند، کشتی‌ای که در ۱۱ اکتبر ۱۹۲۷ بندر جنوا را به مقصد بوئنوس آیرس ترک کرد.اما آنها سوار این کشتی نشدند.آنها هرچه کوشیدند نتوانستند اموالشان را به‌موقع بفروشند. سرانجام، خانواده‌ی برگولیو با اکراه مجبور شدند که بلیتِ خود را عوض کنند و سفر به آرژانتین را به تأخیر بیندازند. به همین علت است که من امروز اینجا هستم.»
aasoo.org/fa/articles/5137
@NashrAasoo 🔻
روزهای سربی؛ خاطرات اردوگاه سفیدسنگ
✍️ روزهای سربی خاطرات یونس حیدری است، یکی از جان‌به‌دربردگان اردوگاه مهاجران آواره‌ی افغانستانی در اواخر دهه‌ی ۱۳۷۰ در ایران: «اردوگاه سفیدسنگ». اردوگاهی که هنوز در شهرستان فریمان دایر است و گذرگاهی است برای اخراج افغانستانی‌های ساکن ایران و راندن آنان به افغانستان.
کتاب از بیگاری، نبود امکانات بهداشتی، توهین و تحقیر و شکنجه و ناامنی، سرمازدگی، بیماری، مرگ و ناپدیدشدگی جان‌های بی‌جان زندانیان اردوگاه می‌گوید. در اینجا آزادی را فقط تبعیض طبقاتی تضمین می‌کند. بعضی با پول و پارتی قادر به فرار می‌شوند، اما برخی از بیماری و تنهایی جان به در نمی‌برند. در طول سال‌ها هزاران آواره‌ی افغانستانی نه‌فقط به سفیدسنگ بلکه به اردوگاه ورامین، اردوگاه خانوادگی محمد رسول‌‌الله، نیاتکِ زابل و تل سیاه زاهدان انتقال داده شده‌اند و از سرنوشت مرگ و زندگی بسیاری از آنان دیگر خبری در دست نیست.
📚 کتاب «روزهای سربی، خاطرات اردوگاه سفید سنگ» را می‌توانید به رایگان در آسو بخوانید و یا نسخه‌ی کاغذی آن را سفارش دهید.
@NashrAasoo 💭
🗺 از ممالک محروسه تا کشور ایران
🔸 این ویدئو قسمتی از درس‌گفتار اول از سلسله درس‌گفتارهای #عباس_امانت درباره‌ی تاریخ ایران است که پیشتر در آسو به صورت ویدئو و پادکست منتشر شده.
@NashrAasoo 💭
شکسپیر در نمایش‌نامه‌ی هر طور که میل شماست از زبانِ ژاکِ ماتم‌زده می‌گوید: «دنیا صحنه‌ی نمایشی بیش نیست!» چنین نظری قدیمی است و سابقه‌اش به یوونال، شاعر رمیِ دوران باستان، برمی‌گردد: «کل یونان صحنه‌ای بیش نیست و یونانیان همه بازیگرند.» امروز این عقیده‌ی قدیمی همچون هشداری نومیدکننده است: عوام‌فریبانی مثل دونالد ترامپ و بوریس جانسون بازیگرانی ماهرند و با تکیه بر بازیگری حکومت کرده‌اند. این عوام‌فریبان به تنهایی نقش‌آفرینی می‌کنند اما دایره‌ی نمایش در جامعه بسیار گسترده‌تر است و شعائر و مناسک در دین، ایفای نقش در زندگیِ خیابانی و التهاباتِ بازارهای سهام و مبادلات میان فروشندگان و خریداران را در بر می‌گیرد.
aasoo.org/fa/articles/5128
@NashrAasoo 🔻
آسو، شنبه ۳۱ ماه مه و یکشنبه اول ژوئن در نمایشگاه کتاب بدون سانسور در هلند (شنبه در روتردام و یکشنبه در اوترخت) میزبان شما خواهد بود.
⏰ از ساعت ۱۱ تا ۱۸
📍روتردام؛ سالن: De Heuvel
واقع در مرکز شهر روتردام، ایستگاه بلاک، مجاور کلیسای بزرگ
Grote Kerkplein 5
3011GC Rotterdam
📍اوترخت؛ سالن: De Dreef
واقع در منطقه Overvecht
Schooneggendreef 27C
3562GC Utrecht
@NashrAasoo 💭
«اهواز با بیست محله‌‌ی حاشیه‌نشین بیشتر از همه‌ی شهرهای ایران حاشیه‌نشین دارد و خوزستان با یک میلیون و ۷۵۰ هزار نفر حاشیه‌نشین، بیشتر از همه‌ی استان‌های دیگر ایران. براساس آماری که وزارت بهداشت منتشر کرده، دست‌کم ۳۳ درصد از ساکنان خوزستان حاشیه‌نشین‌اند که بیش از ۴۰۰ هزار نفر آنها در اهواز زندگی می‌کنند.»
aasoo.org/fa/articles/5135
@NashrAasoo 🔻
اکبر حدود ۵۰ سال دارد و بیشتر وقتش را در جاده می‌گذراند، اما حالا با پژوی ۴۰۵ مسافرکشی می‌کند. او می‌گوید معمولاً دربست مسافر می‌گیرم و به شهرهای مختلف، از جمله تهران، قم و اصفهان، می‌روم. اکبر کم حرف می‌زند اما وقتی به نزدیکی اراک می‌رسیم، با حسرت، آه می‌کشد و می‌گوید: «اگر این پسر تصادف نکرده بود، الان هنوز راننده‌ی شوتی بودم.»
aasoo.org/fa/articles/5143
@NashrAasoo 💭
«آمار محکومیت قاتلان نشان می‌دهد که تنها تعداد کمی از افراد هنگام ارتکاب قتل از نظر روانی بیمارند؛ اکثر مجرمان افراد عادی‌ای هستند که به دلایلی ناخوشایند اما معمولی مرتکب قتل شده‌اند. این بدان معنا نیست که همه‌ی قاتلان معمولی، انسان‌هایی بی‌احساس و سنگ‌دل هستند. بسیاری از این افراد احساسات دردناک و مغشوشی را تجربه می‌کنند و ارتکاب قتل تا حدی به آنها حس رهایی می‌دهد.»
aasoo.org/fa/articles/5133
@NashrAasoo 🔻
در نهمین قسمت از مجموعه پادکست «با کمی تردید» فهیمه خضر حیدری و حسین قاضیان درباره‌ی دوگانه‌ی ماندن یا رفتن گفت‌وگو کرده‌اند. موضوعی که چیزی از یک جدال بزرگ کم ندارد: از ایران برویم یا نرویم؟ اما دعوای تازه‌تری هم در سال‌های اخیر به این جدال افزوده شده است؛ دعوایی که می‌گوید آنها که رفته‌اند «بدها» و پشت‌کنندگان به وطن‌اند و ما که ماند‌ه‌ایم «خوب‌ها» و سازندگان آن! چنین جدالی محصول چه شرایطی است و آیا ممکن است تا حدی به آن فیصله داد؟ این قسمت از «با کمی تردید» به دنبال پاسخی برای همین پرسش‌هاست.
aasoo.org/fa/podcast/5138
@NashrAasoo 🔻
دزموند توتو: سخت‌ترین جمله برای ما این است که بگوییم «عذر می‌خواهم» 🔻
بخشش محتاج تمرین، صداقت، سعه‌ی صدر و میل (حتی اگر شده میلی اندک) به تلاش است. بخشش آسان نیست. شاید قبلاً سعی کرده باشید که کسی را ببخشید اما موفق به انجام این کار نشده باشید. شاید او را بخشیده باشید اما ابراز ندامت نکرده یا رفتارش را تغییر نداده یا به گناهش اقرار نکرده باشد ــ و شما دوباره احساس کنید که نمی‌توانید او را ببخشید. وقتی آسیب دیده‌اید کاملاً طبیعی است که بخواهید تلافی کنید. اما تلافی کردن به‌ندرت ارضاکننده است. فکر می‌کنیم که ما را ارضا خواهد کرد اما چنین نیست. اگر بعد از اینکه به من سیلی زدید به شما سیلی بزنم، نه سوزشی که در صورتم احساس می‌کنم کاهش می‌یابد و نه ناراحتی‌ام از اینکه مرا زده‌اید تقلیل می‌یابد. معامله به مثل، در بهترین حالت، دردمان را فقط به طور موقت کاهش می‌دهد. تنها مرهم و یگانه راه دستیابی به آرامش، بخشیدن است. تا زمانی که نتوانیم ببخشیم، اسیر درد و رنج باقی خواهیم ماند و به سکون، آزادی و آرامش دست نخواهیم یافت.
پیتر سینگر، متولد ۱۹۴۶ در ملبورن و استاد بازنشسته‌ی دانشگاه پرینستون، یکی از تأثیرگذارترین فیلسوفانِ معاصر اخلاق است، به‌ویژه به علت آثاری که در زمینه‌ی اخلاق کاربردی (شامل حقوق حیوانات و اخلاق زیستی) و دیگردوستیِ مؤثر منتشر کرده است. سینگر نه تنها فیلسوف دانشگاهی بلکه روشنفکر حوزه‌ی عمومی است. او به لطف ترجمه‌ی بعضی از آثارش نزد ایرانیان ناشناخته نیست. در این مقاله تنها بر دو فقره از موضوعات مورد علاقه‌ی سینگر تمرکز می‌کنیم: اخلاق زیست‌محیطی و دیگردوستیِ مؤثر.
aasoo.org/fa/articles/5126
@NashrAasoo 🔻
در نهمین قسمت از مجموعه پادکست «با کمی تردید» فهیمه خضر حیدری و حسین قاضیان درباره دوگانه ماندن یا رفتن گفت‌وگو کرده‌اند. حسین قاضیان، جامعه‌شناس، ترک سرزمین مادری را با وام گرفتنِ تعبیر «زنده‌جُدا» از فارسیِ تاجیکی توضیح می‌دهد و می‌گوید پیکر فرد مهاجر پاره پاره و از هم گسیخته است.
چه در ایران زندگی می‌کنید و چه خارج از ایران، این قسمت از «با کمی تردید» حرفهای تازه‌ای برای‌تان خواهد داشت.
🎙 پادکست‌های آسو در اپ‌های پادگیر با شناسه‌ی NashrAasoo در دسترس هستند.
[Castbox] [Google] [Spotify] [Apple]
@NashrAasoo 💭
«جبار تصمیم به کناره‌گیری می‌گیرد. البته نه از قدرت، بلکه از مواضع خطیر تصمیم‌گیری. او بخش مهمی از مسائلی را که باید حل و فصل شوند به دیگران می‌سپارد و خود در مقام داور نهایی باقی می‌ماند و از فرط اضطراب در این مواقع، گاه از خود انعطاف و نرمش هم نشان می‌دهد.»
aasoo.org/fa/articles/5134
@NashrAasoo 🔻
«سال ۱۳۸۶ وقتی که قاضی سبحانی در دادگاه انقلاب تهران، حکم انتقالم به زندان را می‌نوشت، با پوزخند توی چشمانم نگاه کرد و گفت: «شنیده‌ام خیلی دوست داری در مورد زنان تحقیق کنی؟ حالا می‌فرستمت وسط یک زن‌هایی که تحقیقاتت حسابی کامل شود.» پایین برگه‌ی اعزام نوشته بودند که «متهم به بند عمومی زندان اوین منتقل شود.» بند عمومی زندان، یعنی جایی که زنانی با اتهام‌های قتل، سرقت و جرائم مرتبط با مواد مخدر و ... حبسشان را می‌گذراندند.»
aasoo.org/fa/articles/5127
@NashrAasoo 🔻
پاپ فرانسیس و کشتی «تایتانیک ایتالیایی»🔻
✍ مسافران گفتند که صدای لرزش مهیبی، شبیه به زلزله، را شنیدند. در سراسر سفر صدای بلند ارتعاشاتِ عجیب و مرموز لحظه‌ای قطع نشده بود، و «کشتی چنان به این سو و آن سو کج می‌شد که اگر صبح‌ها فنجان قهوه‌ی خود را روی میز می‌گذاشتیم محتویاتش بیرون می‌ریخت.» اما آن صدای لرزش با بقیه فرق داشت: بیشتر به نوعی انفجار یا یک بمب شبیه بود. مسافران اتاق‌ها و سالن‌های استراحت را ترک کردند و به روی عرشه رفتند تا ببینند که چه اتفاقی رخ داده است. نزدیک غروب بود و کشتی داشت به طرف پورتو سِگورو، شهری در جنوب برزیل، می‌رفت. بمبی در کار نبود: بیشتر به آسمان‌غرنبه‌ای خفیف شبیه بود. کشتیِ بخار به پیش می‌رفت اما حرکاتش به اسبی افسارگسیخته شباهت داشت. ناگهان کشتی تغییر جهت داد و از سرعتش کاسته شد. بعدها مردی که ساعت‌ها به تکه‌چوبی در اقیانوس چسبیده بود، شهادت داد که جدا شدن پروانه‌ی کشتی را به چشمِ خود دیده است. پروانه‌ی کشتی کاملاً از آن جدا شده بود. مسافران گفتند که پروانه‌ی کشتی بریدگیِ عمیقی در بدنه‌ی کشتی ایجاد کرده بود: آب به داخل کشتی سرازیر شد و موتورخانه را پر کرد. طولی نکشید که آب به انبار کشتی هم راه یافت چون ظاهراً درهای ضدآب معیوب بودند.
✍ پیش از فرا رسیدن نیمه‌شب، کشتی کاملاً در دریا غرق شد؛ سینه‌ی کشتی به حالت عمودی در آمد و با صدایی گوش‌خراش، و تقریباً شبیه به غرّش حیوانات، تا عمق ۱۳۷۰ متری در آب فرو رفت. بر اساس روایت‌های گوناگون، ناخدا تا پایان روی عرشه باقی ماند و به نوازندگانِ باقی‌مانده دستور داد که سرود ملیِ ایتالیا را اجرا کنند. جسد او هرگز پیدا نشد. پیش از آن که دریا کشتی را ببلعد، صدای شلیک گلوله‌های فراوانی به گوش رسید: خدمه‌ای که از هیچ کاری برای کمک به مسافران دریغ نکرده بودند تصمیم گرفته بودند که خود را از رنج و عذاب غرق‌شدن برهانند.بعضی از قایق‌های نجات توانستند خود را به کشتی‌های نزدیک برسانند و به کمک خدمه‌ی آن کشتی‌ها صدها مسافر را نجات دادند.عملیاتِ نجاتِ معدود افرادی که به هر قیمتی خود را روی سطح آب شناور نگه داشته بودند ساعت‌ها ادامه یافت. وقتی، پیش از طلوع آفتاب، چند کشتی بخار برزیلی به محل وقوع حادثه رسیدند دیگر کسی در آب زنده نمانده بود.
✍ در آن زمان، مسئولان ایتالیایی اعلام کردند که در این فاجعه کمی بیش از ۳۰۰ نفر جانِ خود را از دست داده‌اند. آنها گفتند که اکثر جان‌باختگان خدمه‌ی کشتی بودند؛ اما به گزارش روزنامه‌های آمریکای جنوبی، شمار جان‌باختگان بسیار بیشتر، بیش از دو برابر، بود و مسافران قاچاق، ده‌ها مهاجر سوری و کارگران مزارع را شامل می‌شد که برای کار در فصل زمستان از مناطق روستاییِ ایتالیا به آمریکای جنوبی می‌رفتند.دولتمردانِ فاشیست در پی کم‌اهمیت جلوه دادن یا سرپوش نهادن بر غرق شدن کشتی‌ای بودند که می‌توان آن را «تایتانیک ایتالیایی» دانست.
@NashrAasoo 💭
۸ مه: نگاهی به آخرین هفته‌ی جنگ جهانی دوم و رویکرد آلمانی‌ها به مفهوم «رهایی»
✍️ امید رضایی
«مواجهه با «گذشته‌ی نازی» هنوز یکی از موضوعات مطرح در جامعه‌ی آلمان است. تمام نسل‌های پساجنگ خواسته یا ناخواسته با این پرسش روبه‌رو می‌شوند. تفاوت نسل‌های امروزی با گذشتگانشان این است که دیگر سؤال «مسئولیت شخصی» در جنایات نازی‌ها مطرح نیست. اما پاسخ به مسائلی مثل نژادپرستی، دیگر‌ستیزی و ملی‌گرایی (ناسیونالیسم) بدون بازگشت به دوران نازی‌ها در آلمان ناممکن است.»
@NashrAasoo 💭
«پنج‌شنبه ۲۵ اردیبهشت، با یونس حیدری، نویسنده‌ی کتاب «روزهای سربی، خاطرات اردوگاه سفید سنگ» گفتگو خواهیم کرد. این گفتگو را می‌توانید به صورت زنده در صفحه‌ی اینستاگرام آسو دنبال کنید.»
@NashrAasoo 💭