Telegram-канал naghmehayefaribaei - نغمه های فریبایی: Неотсортированное

نغمه های فریبایی

11 июня 2025 10:23

داستان زندگانی پادشاه سرافرازایران زمین نادرشاه افشار-قسمت-26

کردبیرون ازوطن شمشیرنادردشمنان
هرکه بودازروسی وعثمانی وافغانیان

رو به اشرف کرد‌ و گفت: سزای این جسارتت را به زودی با تمام‌ وجودت حس خواهی کرد.
شاه تهماسب پیکی به دژ شیراز فرستاد و اسارت اشرف را به اطلاع آنان رسانید. سرداران وفادار به اشرف، اسارت او را باور نکردند و گفتند: بزودی اشرف بازگشته و سلطنت ایران را از چنگ شاه تهماسب در می آورد. شاه پس از اینکه پی برد سرداران اشرف حرف او را باور نکرده اند. دستور داد برج بلند و متحرکی ساخته و اشرف را به بلندای برج ببرند تا همگان او را با آن حال رنجور و زار مشاهده کرده و دست از مقاومت بردارند. سرداران اشرف که او را در آن حال نزار دیدند بر سر و روی خود می زدند و به شدت می گریستند. اشرف که چنین دید از بالای برج متحرک به سرداران خود گفت: آگاه باشید که نادر اینک در افغانستان است و در حال حاضر در میان سپاه شاه تهماسب نیست. او شما را فریب داده و با گماردن نیمی از سپاه خود در اطراف شهر شیراز با نیم دیگر سپاه خود، مرا تعقیب و به این روز انداخته همین حالا شورائی تشکیل داده و به محاصره کنندگان خود که اینک فرمانده نالایق آن شاه تهماسب است، تاخته و قبل از آمدن نادر، طومار او را درهم پیچیده و مجدداً اصفهان را پس بگیرید.
عکس العمل و سخنان اشرف را به اطلاع شاه تهماسب رساندند. شاه سنگدل ترین جلاد خود را احضار کرد و همگان دیدند چیزی در گوش او گفت، که بجز آن دژخیم سنگدل، کسی دستور شاه را نشنید.
اشرف با همان تن تب دار و حدقه چشمانش که اکنون، چرکین نیز شده بود از بلندای داربست برج متحرک دستورات خود را به مدافعین می رساند که ناگهان متوجه سوزشی شدید در ناحیه قوزک پای خود شده و بدنبال آن پی برد که دژخیم شاه تهماسب در حال فرو کردن نِی به زیر پوست اوست. اشرف که درد و سوزشی شدید را تحمل می کرد همچنان با صلابت، غرور خود را حفظ می کرد و هیچ ناله و عکس العملی از خود بروز نمی داد، دژخیم سنگدل لبهای خود را بر سرِ نِی گذاشت و شروع به دمیدن در آن کرد، هوا به زیر پوست اشرف میرفت و پوست او را از بافت های زنده و زیرین بدنش جدا می کرد. سوزش آنچنان شدید بود که تاب و توان و تحمل را از اشرف گرفت و به ناچار نعره ای از سرِ رنج و درد از عمق جان خود برآورد، نعره های جان سوز اشرف با آه و فغان سرداران و سپاهیان وفادارش در کنار دژ شیراز درهم آمیخته شده و منظره ای بس دردناک بوجود آورده بود. دژخیم سنگدل اما فارغ از هیاهو و ضجه این سو و آن سوی دژ، با خونسردی کامل در حال کندن پوست قربانی و سرگرم کار خویش بود، نعره های اشرف کم کم به ناله و پس از آن به زوزه مبدل و سرانجام خاموش شد. در حالیکه اشرف هنوز زنده بود و همگان می دیدند که اشرف تبدیل به خیک باد بزرگی شده بود، جلاد که تا این لحظه فقط نیمی از ماموریت خود را به انجام رسانیده بود دشنه خود را از کمر گشوده و اینک مانند قبل با خونسردی و مهارت تمام به کندن پوست اشرف مشغول شد. مدت زمان زیادی نگذشته بود که پوست اشرف از نوک پا تا مغز سر بطور کامل کنده شد و سرتاپای بدن خون آلود و گوشتهای بی پوست بدنش در مقابل پرتوهای آفتاب سوزان شروع به خشک شدن کرد. اشرف در حالی که هنوز زنده و در حال نفس کشیدن بود اما دیگر رمق و توانی حتی برای فریاد کشیدن نداشت.
دژخیم بدستور شاه تهماسب پوست اشرف را پر از کاه کرد و به اصفهان فرستاد تا برای عبرت سایرین، بر سر در بازار بزرگ اصفهان آویخته شود.
آن روز به پایان خود نزدیک می شد. کسی ندانست اشرف که اینک از بالای داربست برج متحرک با دستان بسته، بین زمین و آسمان آویزان بود تا چه ساعتی زنده بود، ولی هر چه بود عاقبتی تلخ دامن اشرف افغان و پسر عمویش ، محمودافغان را گرفت و هر دو نفرشان مایه عبرت مهاجمین ریز و درشت و یاغیان ایران زمین شدند.
دیدن این همه بی رحمی و شقاوت بجای اینکه روحیه سرداران محاصره شده اشرف را ضعیف کند نتیجه معکوس داد و آنها تصمیم گرفتند تا واپسین لحظات مقاومت کرده و به شاه تهماسب بتازند، بەهمین خاطر شورای جنگی تشکیل داده و دروازه های شهر را گشوده و با شدت تمام به سپاهیان شاه تهماسب تاخته و پس از زد و خوردی خونین و وارد کردن تلفات به آنان، شب هنگام برای تجدید قوا و حمله های مجدد به دژ شیراز بازگشتند.
مردم شیراز که اینک می دیدند اشرف کشته شده، بنای مخالفت با سرداران اشغاگر اشرف گذاشته و با تجمع در مقابل مقر حکومتی شیراز خواستار تسلیم شهر به شاه ایران شدند، که البته بجز گلوله و نیزه های ماموران حکومتی و سینه های شکافته شده نصیبی عایدشان نشد. بزرگان شهر که این چنین دیدند مخفیانه و شبانه پیکی نزد شاه تهماسب فرستاده و با اعلام وفاداری به وی، دروازه های شهر را در یک اقدام هماهنگ بر روی سپاه شاه گشودند.

تارهیدمام وطن ازپیش دست اهرمن
آفرین گفت ناجی خودنادرشمشیرزن

@naghmehayefaribaei