117
© Мурожаат учун: @Mening_pochtam_bot Бошқа каналларимиз: 👉 @turtliklar 👉 @sport_xabarlari
Агар сизда ноқобил фарзанд бўлса, Нуҳ алайҳиссаломдан тасалли олинг. У кишининг ўғли кемага минишдан бош тортган эди!
Агар отангиз маъсият устида бўлса, Иброҳим алайҳиссалом ила тасалли топинг. У кишининг отаси Озар мушрик эди!
Агар сизда итоат қилмайдиган хотин бўлса, Нуҳ ва Лут алайҳиссаломлардан тасалли олинг. Уларнинг хотинлари кофир бўлган эди!
Азиз аёлларимиз! Агар сизда осий эр бўлса, Фиръавннинг хотини Осиё ила овунинг. Аллоҳ унга атаб жаннатда уй қурди. Унинг эри: "Мен олий раббингизман!" деган эди!
Агар сизда фожир қариндошлар бўлса, Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам билан овунинг. Амакилари Абу Лаҳаб билан унинг хотини у зотни ёлғончи ва сеҳргар деб айблаган эди!
Агар азиз инсонингизни йўқотсангиз, Ёқуб алайҳиссалом билан овунинг!
Қаттиқ бемор бўлсангиз, Айюб алайҳиссалом билан овунинг!
Сизга туҳмат қилишса, Юсуф алайҳиссалом билан овунинг!
Пайғамбарлар сийрати эрмак учун ёки зерикканда ўқиб қўйиладиган қисса эмас. Улар мавъиза ва ибрат дарсларидир!
Яхшилар сийратида овунч кўп!
© “Набавий тарбия” китобидан
💬@kungil_kundaligi
Фаластинликлар ҳақида
Абу Умома разийаллоҳу анҳу ривоят қилишича, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам бундай деганлар:
لَا تَزَالُ طَائِفَةٌ مِنْ أُمَّتِي عَلَى الدِّينِ ظَاهِرِينَ لَعَدُوِّهِمْ قَاهِرِينَ لَا يَضُرُّهُمْ مَنْ خَالَفَهُمْ إِلَّا مَا أَصَابَهُمْ مِنْ لَأْوَاءَ حَتَّى يَأْتِيَهُمْ أَمْرُ اللهِ وَهُمْ كَذَلِكَ ". قَالُوا: يَا
رَسُولَ اللهِ وَأَيْنَ هُمْ؟ قَالَ: " بِبَيْتِ الْمَقْدِسِ وَأَكْنَافِ بَيْتِ الْمَقْدِسِ
“Умматимдан бир тоифа динда устун, ўз душманларига қарши бўлиб тураверадилар, уларга қаҳр-ғазабли бўладилар. Уларга хилоф қилганлар эса уларга зарар беролмайдилар, бироз шиддат, тангчиликка дучор бўладилар, холос. Аллоҳнинг амри келгунча улар мана шу ҳолатда бўладилар”.
Шу пайт, саҳобалар: “Қаерда улар, ё Расулуллоҳ?” дедилар. У зоти бобаракот жавоб қилдилар: “Қуддус ва Қуддус атрофидагилар” (Аҳмад, 36/22320; Табароний, 8/7643).
Мазкур ҳадиснинг аввалги қисми Имом Бухорий ва Имом Муслим раҳимаҳумаллоҳ ривоятларига кўра саҳиҳдир, кейинги қисми эса Ибн Ҳиббон раҳимаҳуллоҳ ва бошқа муҳаддисларга кўра санад эътиборидан ишончлидир. Зотан, жами ривоятлар бир-бирини қувватлаб келмоқда.
💬@kungil_kundaligi
Kuyov tanlash
Nuh ibn Ibrohim qizini turmushga bermoqchi bo‘lib, majusiy qo‘shnisidan maslahat so‘rabdi. Qo‘shnisi: “Vo ajabo! Hamma sendan maslahat so‘raydi, sen esa mendan maslahat so‘rayapsanmi?!” debdi. Nuh: “Menga maslahat kerak-da”, debdi. Majusiy: “Fors podshohi Kisro mol-dunyoni tanlar edi. Rum podshohi Qaysar go‘zallikni tanlar edi. Arab raislari nasl-nasabni tanlar edi. Sizlarning yo‘lboshchingiz Muhammad dinni tanlar edi. Kimga ergashishni o‘zing tanla”, debdi.
© "Solihlar gulshani"dan
----
💬 @kungil_kundaligi
Иложи йўқ-ку деманг!
Шайх Али Тантовий ҳикоя қилади:
“Шомда қози эдим. Бир куни дўстларимиздан бириникида тўпландик. Тўсатдан нафасим қаттиқ сиқила бошлади. Дўстларимдан кетиш учун рухсат сўрадим. Улар эса тонггача бирга ўтиришни сўраб, қаттиқ туриб олишди. Лекин менинг бунга тоқатим етмасди. Уларга: “Тоза ҳаводан нафас олишим керак”, дедим-да якка ўзим, қоронғида ташқарига чиқиб кетдим.
Йўлда кетаётиб бир тепалик ортидан зорланган, ўтиниб илтижо қилаётган овозни эшитиб қолдим. Ўтиб қарасам, ўта ночор ҳолдаги бир аёл йиғлаб Аллоҳга дуо қиляпти.
Унинг ёнига бориб: “Эй синглим, нега йиғлаяпсиз?” – деб сўрадим.
У жавоб берди: “Эрим золим, қаттиққўл одам. Мени уйдан ҳайдаб, болаларимни олиб қўйди ва уларни қайта кўра олмаслигимни айтиб қасам ичди. Менинг борар жойим ҳам, ёрдам сўрайдиган кишим ҳам йўқ”.
Мен ундан: “Унда нега қозига арз қилмадингиз?” – деб сўрадим.
У йиғлаб “Менга ўхшаган бир аёл қозининг олдига қандай ҳам етиб бора оларди?” – деди”.
Шайх йиғлаб ҳикоясини давом эттирди:
“Аёл шу сўзларни айтяпти-ю, Аллоҳ қозини (яъни ўзини назарда тутяпти) бўйнидан судраб унинг олдига олиб келганидан бехабар...”
Субҳаналлоҳ! Ким унга (қозига) тун қоронғулигида ташқарига чиқиб, аёлдан ҳожатини сўраш ва унинг арзига қулоқ тутиш учун ўз оёғи билан юриб келишни буюрди? Ўзи аёлнинг олдига келиб, ундан арзини сўраб турибди-я! Бу мискин аёл қайси дуони қилган эдики бунчалик тез суратда, айни кўринишда дуоси ижобат бўлди?!
Эй, ўзини ночор ҳис қилган, дунё зулматдангина иборат деб гумон қилиб қолган киши! Икки қўлингизни юқорига кўтариб, Аллоҳдан дуо қилиб сўранг!
“Бу муаммо қандай қилиб ҳал бўлсин? Иложи йўқ-ку”, деманг!
Аниқ билинки, сабрдан кейин сизни бир яхшилик кутиб турибди. Аллоҳ таоло сизни бирон нарса билан синар экан, албатта ўшанда сиз учун хайр бор.
Агар синов бўлмаганида Юсуф алайҳисалом отасининг қучоғида эркаланиб вояга етар эди. Лекин айни шу синов туфайли у Миср Азизи (вазири) бўлди.
Манба
___
© Телеграм: @kungil_kundaligi
Bir kuni olomon orasidan bir odam ajralib chiqib, hazrat Ali roziyallohu anhuning oldilariga kelibdi. Chuqur xo‘rsinib, shunday so‘rabdi: “Hazrat Abu Bakr va hazrat Umar zamonlarida tafovutli fikrlar, qarama-qarshiliklar bo‘lmas edi. Hamma narsa joy-joyida, shaharlarimiz tinch, osoyishta bo‘lardi, qonlar to‘kilmas edi. Faqat hazrat Usmon va sizning davringizga kelib hamma narsa o‘zgardi. Qon to‘kila boshlandi, qarama-qarshiliklar, gina-adovatlar avj oldi. Buning sababi nimada?”
Mo‘minlar amiri hazrat Ali savolni diqqat bilan eshitib, quyidagi javobni berdilar: “Bu savolning javobi o‘zi bilan. Hazrat Abu Bakr va hazrat Umarning yonlarida hazrat Usmon va hazrat Alidek insonlar bor edi. Hazrat Usmon va hazrat Alining yonlarida esa sizlarga o‘xshaganlar bor!” Kutilmagan bu javobdan hang-mang bo‘lib qolgan haligi kishi qattiq xijolat tortib, qilgan beodobligidan ming bora afsuslanibdi. Kechirim so‘rab, yonidan sekingina chiqib ketibdi.
© Ahmad Muhammad, “Asharai Mubashshara”
---
💬@kungil_kundaligi
BESH YUZ DINOR MAHRIMNI BERMADI
Tarix kitoblarida hikoya qilinishicha, Ray shahrida bir ayol qozining oldiga borib, erim besh yuz dinor mahrimni bermadi, deb da’vo qildi. Eri buni rad qilgan edi, ayol dalil keltirdi. Qozixonadagilar: «U avval yuzini ochsin. Bu rostdan ham uning xotinimi, yo‘qmi, bilaylik», deyishdi. Er buni eshitib, «Yo‘q! Ochmanglar! Uning da’vosi to‘g‘ri», deb yubordi. U ayoliga birovning qarashidan rashk qilib, da’voni tan olgan edi. Eri uni qanchalik yaxshi ko‘rib, qizg‘anishini ko‘rgan ayol bu gapni eshitgach, «Bu dunyoda ham, u dunyoda ham erimdagi mahrimdan kechdim», dedi.
Naqadar go‘zal holat! Er ayolining ochilmagan durdek bo‘lishi uchun uni qizg‘anyapti. Haqiqiy erkak, chinakam musulmon ana shunday go‘zal axloqli, muruvvatli, hamiyatli bo‘ladi. Ayol ham hamiyatda eriga munosib ekan, erining rashkini ko‘rib, mahridan kechib yubordi.
XURSAND QILADIGAN XABARNI AYTOLMADI
Bir kishi Abdulmalik ibn Marvonga: "Sizni xursand qiladigan bir gap aytmoqchiman", dedi. Abdulmalik ibn Marvon: "To‘xta, meni maqtama, maddohlik qilma, chunki kimligimni o‘zim yaxshi bilaman. Menga yolg‘on ham gapirma, chunki yolg‘on narsaga fikr ham bildirilmaydi. Mening oldimda hech kimni g‘iybat qilma", dedi. Haligi odam mulzam bo‘lib, "Ey mo‘minlarning amiri, unda ketishimga ruxsat bering", dedi. Abdulmalik ibn Marvon: "Mayli, ketaver", deb javob berdi.
© "Solihlar gulshani"dan
💬@kungil_kundaligi
Biz faxrlanadigan CHIRKIN ishlar haqida...
💬@kungil_kundaligi
Kichkina qizaloq onasining oldiga kelib:
- Ona, uyimiz oldidagi chuqurning nomi nima edi? – deb so‘radi.
Onasi:
- Bor, otangdan so‘ra. Men ovqat pishiryapman, – deb javob berdi.
Qizaloq otasining oldiga borib:
- Dada, uyimiz oldidagi chuqurning nomi nima? – dedi.
Otasi:
- Men gazeta o‘qiyapman, bor opangdan so‘ra, – dedi.
Qizaloq opasining oldiga borib:
- Opa, uyimiz oldidagi chuqurning nomi nima? – dedi.
Opasi:
- Uning nomi quduq, – deb javob berdi.
Qizaloq:
- Unda yuguring, kichkina singlim quduqqa tushib ketdi, – dedi.
© Doktor Oiz Qarniy
@kungil_kundaligi
Bir necha yigit Ramazon oyida bir mo‘ysafid otaxonning odamlar ko‘zidan pana joyda taom yeyayotganini ko‘rib qolishibdi:
- Iye, Otaxon! Siz ro‘zadormasmidingiz?
Otaxon:
- Nega? Albatta ro‘zadorman. Faqat suv ichib, taom yeyapman, xolos.
Yigitlar qah-qah kulib yuborishibdi:
- Rostdanmi Otaxon?
Otaxon dedi:
• Kimsaga yomon nazar tashlamayman,
• Birovni mazax qilmayman,
• Harom luqma yemayman,
• Insonlarni g‘iybat qilmayman,
• Hech kimning ko‘ngliga ozor yetkazmayman,
• Odamlar bilan qo‘pol muomala qilmayman,
• Birovning moliga ko‘z olaytirmayman.
• Lekin... ammo... bir kasalim bor... Oshqozonim kasal. Shunga afsuski me’damni ro‘zador qilolmayapman.
So‘ngra otaxon yigitlardan so‘radi:
- Sizlar ham ro‘zadormisizlar bolalarim.
Yigitlardan biri hijolatdan boshini egib ohista ovozda javob qaytardi:
- Yo‘q! Biz faqat ovqat yemayapmiz, xolos.
Aziz birodarim! Siz ro‘zadormisiz?
© “facebook”dan olindi
___
@kungil_kundaligi
АЖОЙИБ ҚИЁС
Бир киши Иёс ибн Муовияга: «Хурмо есам бўладими, ҳаром эмасми?» деди. Иёс: «Йўқ», деди. У одам яна: «Бир қозон сув ичсам бўладими, ҳаром эмасми?» деди. Иёс яна: «Йўқ», деди. У: «Ундай бўлса хурмони бир қозон сувга солиб, хамр қилсам, нега ҳаром бўлади?» деди. Иёс унга: «Сенга тупроқ отсам, оғрийдими?» деди. У: «Йўқ», деди. Иёс: «Устингга бир қозон сувни қўйсам, бирор жойинг синмайдими?» деди. У: «Йўқ», деди. Иёс: «Энди ўша тупроқ билан сувни аралаштириб, ғишт ясаб, кейин уни қуёшда қуритиб, бошингга шу ғишт билан туширсам нима булади?» деди. Бояги одам: «Бошим ёрилади», деди. «Сен айтган гап ҳам мана шунга ўхшайди», деди унга Иёс.
© “Солиҳлар гулшани”дан
____
Каналга уланиш: @kungil_kundaligi
Ovrupodagi bir shaharchaning imomi xizmatga har kuni avtobusda qatnar ekan. Kunlarning birida odatdagiday kira haqini to‘labdi (taxminan "marka" deylik). Bir marka uzatsa, haydovchi chipta bilan to‘rt marka qaytaribdi. Bundan imom taajjublanib, o‘ylanibdi: “Men adashib bir marka o‘rniga besh marka berdimmi yo haydovchi men uzatgan bir markani besh marka deb o‘ylab, qaytim qaytardimi?". Imom shu holatda qaytim pulni ushlaganicha turib qolibdi.
Haydovchi esa unga sinov nazari bilan o‘g‘rincha qarab-qarab qo‘yarmish. Imom o‘ylay-o‘ylay: "Men emas, haydovchi adashgan. Agar bu ish gumon bo‘lsa, uning foydasiga hal bo‘lishi kerak. Agar pulni olsam, haromga yo‘l berib qo‘yish ehtimolim bor. Hazrati Umarning (roziallohu anhu): "𝑩𝒊𝒛 𝒉𝒂𝒓𝒐𝒎 𝒊𝒔𝒉 𝒒𝒊𝒍𝒊𝒔𝒉𝒅𝒂𝒏 𝒒𝒐‘𝒓𝒒𝒊𝒃, 𝒐‘𝒏𝒕𝒂 𝒉𝒂𝒍𝒐𝒍𝒅𝒂𝒏 𝒕𝒐‘𝒒𝒒𝒊𝒛𝒕𝒂𝒔𝒊𝒏𝒊 𝒕𝒂𝒓𝒌 𝒆𝒕𝒂𝒓𝒅𝒊𝒌", deganlari, Abdulloh ibn Muborakning (roziallohu anhu): “𝑺𝒉𝒖𝒃𝒉𝒂𝒍𝒊 𝒃𝒊𝒓 𝒅𝒊𝒓𝒉𝒂𝒎𝒏𝒊 𝒕𝒂𝒓𝒌 𝒆𝒕𝒊𝒔𝒉𝒊𝒎 𝒚𝒖𝒛 𝒎𝒊𝒏𝒈 𝒅𝒊𝒓𝒉𝒂𝒎 𝒔𝒂𝒅𝒂𝒒𝒂 𝒒𝒊𝒍𝒊𝒔𝒉𝒊𝒎𝒅𝒂𝒏 𝒌𝒐‘𝒓𝒂 𝒂𝒇𝒛𝒂𝒍𝒓𝒐𝒒𝒅𝒊𝒓”, degan hikmatlarga amal qilmasam, men qanday musulmon bo‘ldim?!", deb qaytimni haydovchiga uzatibdi. Manzilga yetib, tushmoqchi bo‘lganida haydovchi uni to‘xtatibdi:
- Meni do‘stlarim Islomni qabul etishga da’vat qilishayotgan edi. Kechagi jum’a masjidingizga olib borishdi. Halollik haqida chiroyli gapirdingiz. Men kalima keltirishga ruhan tayyor bo‘lib qoldim. Lekin: “Shoshilma, bu odamning gaplari chiroyli, amali-chi?", deb sinamoqchi bo‘lib, sizga ortiqcha qaytim bergan edim. Siz haqingizda yomon gumonda bo‘lganim uchun uzr so‘rayman, Alloh oldida esa tavba qilaman, deb kalima keltiribdi.
Imom uzrni qabul qilib, yangi birodari bilan quchoqlab ko‘risha turib: "Allohim, O‘zingga shukr! Adashib, shu pulni olganimda bir bandangning Islomga kirishiga to‘g‘anoq bo‘lib qolarkanman-a!", deb shukrlar qilibdi.
Bu kabi voqealarni tez-tez eslab, yoshlarga aytib turishimiz kerak. Chunki Sovet jamiyati yo‘q bo‘lgani bilan xudosizlarning shogirdlari hali tirik.
© 𝗦𝗵𝗲𝗿𝗸𝗼𝗻 𝗤𝗼𝗱𝗶𝗿𝗶𝘆𝗻𝗶𝗻𝗴 "𝗗𝗼'𝗹𝘃𝗼𝗿 𝘆𝗶𝗴𝗶𝘁" 𝗸𝗶𝘁𝗼𝗯𝗶𝗱𝗮𝗻
__
𝖪𝗂𝗍𝗈𝖻𝖽𝖺 𝖻𝗎 𝗄𝖺𝖻𝗂 𝗂𝖻𝗋𝖺𝗍𝗅𝗂 𝗏𝗈𝗊𝖾𝖺𝗅𝖺𝗋𝖽𝖺𝗇 𝗍𝖺𝗌𝗁𝗊𝖺𝗋𝗂 𝗆𝗎𝖺𝗅𝗅𝗂𝖿𝗇𝗂𝗇𝗀 𝖻𝗈𝖻𝗈𝗌𝗂 𝖠𝖻𝖽𝗎𝗅𝗅𝖺 𝖰𝗈𝖽𝗂𝗋𝗂𝗒 𝖺𝗒𝗍𝗂𝖻 𝖻𝖾𝗋𝗀𝖺𝗇 𝗁𝗂𝗄𝗈𝗒𝖺𝗅𝖺𝗋, 𝗌𝗁𝗎𝗇𝗂𝗇𝗀𝖽𝖾𝗄 𝖰𝗈𝖽𝗂𝗋𝗂𝗒 𝖿𝖺𝗋𝗓𝖺𝗇𝖽𝗅𝖺𝗋𝗂, 𝗇𝖺𝖻𝗂𝗋𝖺𝗅𝖺𝗋𝗂, 𝗓𝖺𝗆𝗈𝗇𝖽𝗈𝗌𝗁𝗅𝖺𝗋𝗂 𝗄𝗈'𝗋𝗀𝖺𝗇 𝖾𝗌𝗁𝗂𝗍𝗀𝖺𝗇 𝗏𝗈𝗊𝖾𝖺𝗅𝖺𝗋 𝗃𝖺𝗆𝗅𝖺𝗇𝗀𝖺𝗇. 𝖪𝗂𝗍𝗈𝖻𝗑𝗈𝗇𝗅𝖺𝗋𝗀𝖺 𝖻𝗎 𝗄𝗂𝗍𝗈𝖻𝗇𝗂 𝖺𝗅𝖻𝖺𝗍𝗍𝖺 𝗈𝗅𝗂𝖻 𝗈'𝗊𝗂𝗌𝗁𝗇𝗂 𝗍𝖺𝗏𝗌𝗂𝗒𝖺 𝗊𝗂𝗅𝖺𝗆𝖺𝗇.
💬 @komiljon_aslonov
Anas ibn Molik roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
“Nabiy sollallohu alayhi vasallam sahobalar bilan masjidda o‘tirgan edilar. Ularga dedilar:
- 𝑯𝒐𝒛𝒊𝒓 𝒔𝒊𝒛𝒏𝒊𝒏𝒈 𝒉𝒖𝒛𝒖𝒓𝒊𝒏𝒈𝒊𝒛𝒈𝒂 𝒋𝒂𝒏𝒏𝒂𝒕 𝒂𝒉𝒍𝒊𝒅𝒂𝒏 𝒃𝒐‘𝒍𝒈𝒂𝒏 𝒃𝒊𝒓 𝒌𝒊𝒔𝒉𝒊 𝒄𝒉𝒊𝒒𝒂𝒅𝒊!
Shu payt ansorlardan bir kishi chiqdi. Uning soqollaridan tahoratining suvlari oqib turar edi.
Ertasi kuni ham Rasululloh sollallohu alayhi vasallam sahobalarga dedilar:
- 𝑯𝒐𝒛𝒊𝒓 𝒔𝒊𝒛𝒏𝒊𝒏𝒈 𝒉𝒖𝒛𝒖𝒓𝒊𝒏𝒈𝒊𝒛𝒈𝒂 𝒋𝒂𝒏𝒏𝒂𝒕 𝒂𝒉𝒍𝒊𝒅𝒂𝒏 𝒃𝒐‘𝒍𝒈𝒂𝒏 𝒃𝒊𝒓 𝒌𝒊𝒔𝒉𝒊 𝒄𝒉𝒊𝒒𝒂𝒅𝒊!
Yana kechagi ansoriy kirib keldi.
Uchinchi kuni bo‘lganda yana Rasululloh sollallohu alayhi vasallam:
- 𝑯𝒐𝒛𝒊𝒓 𝒔𝒊𝒛𝒏𝒊𝒏𝒈 𝒉𝒖𝒛𝒖𝒓𝒊𝒏𝒈𝒊𝒛𝒈𝒂 𝒋𝒂𝒏𝒏𝒂𝒕 𝒂𝒉𝒍𝒊𝒅𝒂𝒏 𝒃𝒐‘𝒍𝒈𝒂𝒏 𝒃𝒊𝒓 𝒌𝒊𝒔𝒉𝒊 𝒄𝒉𝒊𝒒𝒂𝒅𝒊! — dedilar.
Masjidga yana o‘sha ansoriy kirib keldi!
Masjiddan tarqalgach, Abdulloh ibn Amr ibn Os roziyallohu anhu o‘sha ansoriydan so‘radi:
- Men otam bilan xusumatlashib qoldim. Uch kecha uning uyiga kirmaslikka qasam ichdim. Shu uch kunda senikida qolsam bo‘ladimi?
Ansoriy:
- Marhabo! Xush kelibsan!-dedi.
Abdulloh uning uyida uch kun turdi. Ansoriy kechasi ham, kunduzi ham biror-bir ortiqcha nafl ibodat qilmadi. Faqatgina kechasi uyg‘onganida Allohni zikr qilib qo‘yar edi. Toki muazzin bomdodga azon aytgunicha ana shu holatda tong ottirdi. So‘ngra turib bomdodni o‘qidi!
Uch kun o‘tganidan so‘ng Abdulloh uning qiladigan amallarini oz deb o‘yladi va ansoriyga dedi:
- Men bilan otam o‘rtasida hech qanday xusumat va kelishmovchilik bo‘lmagan edi. Ammo uch kun Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Hozir sizning huzuringizga jannat ahlidan bo‘lgan bir kishi kiradi!», dedilar. O‘sha uch kunda ham sen kirib kelding. Sen bunga nima bilan erishganingni bilmoqchi bo‘ldim!
Ansoriy dedi:
- 𝑲𝒐‘𝒓𝒊𝒃 𝒕𝒖𝒓𝒈𝒂𝒏𝒊𝒏𝒈𝒅𝒆𝒌 𝒐𝒓𝒕𝒊𝒒𝒄𝒉𝒂 𝒂𝒎𝒂𝒍𝒊𝒎 𝒚𝒐‘𝒒. 𝑨𝒎𝒎𝒐 𝒎𝒆𝒏𝒅𝒂 𝒎𝒐ʻ𝒎𝒊𝒏-𝒎𝒖𝒔𝒖𝒍𝒎𝒐𝒏𝒍𝒂𝒓𝒈𝒂 𝒏𝒊𝒔𝒃𝒂𝒕𝒂𝒏 𝒈‘𝒂𝒔𝒉-𝒂𝒍𝒅𝒐𝒗 𝒚𝒐‘𝒒, 𝑨𝒍𝒍𝒐𝒉 𝒖𝒍𝒂𝒓𝒈𝒂 𝒃𝒆𝒓𝒈𝒂𝒏 𝒏𝒂𝒓𝒔𝒂𝒍𝒂𝒓𝒅𝒂 𝒒𝒂𝒍𝒃𝒊𝒎𝒅𝒂 𝒉𝒂𝒔𝒂𝒅 𝒚𝒐‘𝒒!
Abdulloh ibn Amr roziyallohu anhu unga dedi:
- 𝑺𝒆𝒏 𝒎𝒂𝒏𝒂 𝒔𝒉𝒖 𝒂𝒎𝒂𝒍𝒊𝒏𝒈 𝒃𝒊𝒍𝒂𝒏 𝒋𝒂𝒏𝒏𝒂𝒕𝒈𝒂 𝒆𝒓𝒊𝒔𝒉𝒈𝒂𝒏𝒔𝒂𝒏. 𝑩𝒊𝒛 𝒕𝒐𝒒𝒂𝒕 𝒒𝒊𝒍𝒂 𝒐𝒍𝒎𝒂𝒚𝒅𝒊𝒈𝒂𝒏 𝒏𝒂𝒓𝒔𝒂 𝒂𝒏𝒂 𝒔𝒉𝒖!”
(Imomi Ahmad rivoyati)
__
𝐗𝐮𝐥𝐨𝐬𝐚: 𝐐𝐚𝐥𝐛𝐢𝐦𝐢𝐳𝐧𝐢 𝐛𝐢𝐫𝐠𝐢𝐧𝐚 𝐇𝐀𝐒𝐀𝐃𝐝𝐚𝐧 𝐩𝐨𝐤𝐥𝐚𝐛 𝐡𝐚𝐦 𝐣𝐚𝐧𝐧𝐚𝐭 𝐚𝐡𝐥𝐢𝐝𝐚𝐧 𝐛𝐨‘𝐥𝐢𝐬𝐡𝐢𝐦𝐢𝐳 𝐦𝐮𝐦𝐤𝐢𝐧 𝐞𝐤𝐚𝐧.
💬 @kungil_kundaligi
Дуонинг қудрати
Доктор Марк онкология касаликлари бўйича машҳур мутахассис эди. Кунлардан бир куни у бошқа шаҳарга конференцияга боришига тўғри келиб қолади, унга медицина тадқиқотлари бўйича катта бир мукофот топширилиши керак эди. У жуда ҳаяжонда эди, чунки конференция уни узоқ йиллик меҳнатларини баҳолаётган эдида.
Доктор ўтирган самолёт ҳавога кўтарилгач, орадан икки соат ўтиб, қандайдир техник носозлик туфайли самолёт энг яқин аэропортга авария ҳолатида қўнишга мажбур бўлади. Конференцияга кечикиб қолишдан қўрққан доктор бу шаҳардан машина ижарага олиб, манзил томон автомобилни учира кетади. Бироқ у йўлга чиқиши билан кучли жала қуя бошлайди ва доктор йўлдан адашиб кетади. Икки соатлик бефойда изланишлардан сўнг доктор адашиб қолганини тушунади. У роса чарчаган ва қорни ҳам оч эди. Шунинг учун у дам олиб олиш учун қулай жой излай бошлайди. Бир муддат юргач эски, тўкилиб кетай деган бир уйни кўриб машинасини тўхтатади. Тақдирга тан берган доктор хорғин равишда кулбанинг эшигини таққилатади. Эшикни чиройли бир аёл очади, доктор ундан телефон қилиб олишни илтимос қилади, бироқ аёл уйда телефон йўқлигини, лекин йўловчини ҳаво очилиб кетгунича уйга кириб дам олиб олиши мумкунлигини айтади. Қорни оч, усти хўл доктор ноилож уйга киради. Аёл унга қайноқ чой ва овқат беради. Бироз ўтиб аёл докторга у билан бирга ибодатга қўшилиши мумкунлигини айтади. Доктор Марк кулимсираб худога ишонмаслигини, у кўпроқ инсон тафаккури ва меҳнатига ишонишини айтиб аёлнинг таклифини мулойимлик билан рад этади.
Курсида чой ичиб ўтираркан, доктор бу аёлнинг болалар кравати ёнида қандай қилиб худога ибодат қилаётганини томоша қилиб турарди. Врач тушиниб турарди аёл қандайдир ёрдамга муҳтож. Аёл ибодатини якунлагач доктор ундан сўрайди:
- Худодан нимани сўраябсиз? Наҳотки сиз уни қачондир ибодатингизни, ўтинчингизни эшитади деб ўйласангиз? Кейин аёлнинг ёнидаги краватда ётган болани кимлигини ва унга нима қилганини сўради. Аёл қайғули бир жилмайиш билан жавоб берди:
- Бу менинг ўғлим, у саратоннинг кам учрайдиган тури билан хасталанган. Бу касалликни даволай оладиган ягона врач бор, унинг исми Марк. Лекин мен боламни даволатишга пулим етмайди, доктор ҳам бошқа узоқ бир шаҳарда яшайди. Тўғри сиз айтгандай худо менинг илтижоларимга ҳалигача жавоб бергани йўқ. Лекин мен унга ишонаман ва ўтинчларимни тўхтатмайман, менинг парвардигорга бўлган ишончимни ҳеч нарса синдира олмайди . Аёлнинг гапларидан қотиб қолган, ранглари оқариб кетган доктор бирдан йиғлаб юборади: У хитоб қилади:
- Эй Худо нақадар буюксан!
Доктор хаммасини тушунганди, унинг самолётини бошқа шаҳарга қўниши, ёмғирни жалага айланиши, автомобилини адашиб қолиши, бу ҳаммаси Аллоҳнинг иродаси билан бўлганига шубҳаси қолмаганди. Чунки Парвардигор нафақат бу аёлнинг илтижоларини эшитган, балки унга, яъни камбағал оилага нажотни юборган эди.
___
@kungil_kundaligi
Ҳамма гуноҳларнинг асоси учтадир:
1. Кибр. Иблиснинг бошига тушган кўргиликлар шундан бўлган.
2. Ҳирс (Нафс). Одам алайҳиссаломни жаннатдан шу чиқарган.
3. Ҳасад. Одам алайҳиссаломнинг бир фарзанди инисини ўлдиришига етаклаган иллат мана шудир.
Ким мана шулардан сақланса, ёмонликнинг ҳаммасидан сақланибди. Куфр кибрдан, гуноҳ ҳирсдан, жабр ва зулм эса ҳасаддандир.
✍️ Имом Ибн Қаййим раҳимаҳуллоҳ
____
@kungil_kundaligi
𝑲𝒊𝒎𝒅𝒂 𝒃𝒂’𝒛𝒂𝒏 𝒏𝒂𝒇𝒔 𝒈‘𝒐𝒍𝒊𝒃 𝒌𝒆𝒍𝒊𝒃, 𝒈𝒖𝒏𝒐𝒉𝒈𝒂 𝒒𝒐‘𝒍 𝒖𝒓𝒊𝒍𝒔𝒂, 𝑰𝒃𝒓𝒐𝒉𝒊𝒎 𝒊𝒃𝒏 𝑨𝒅𝒉𝒂𝒎𝒏𝒊𝒏𝒈 𝒒𝒖𝒚𝒊𝒅𝒂𝒈𝒊 𝒔𝒐‘𝒛𝒍𝒂𝒓𝒊𝒏𝒊 𝒚𝒐𝒅𝒈𝒂 𝒐𝒍𝒊𝒔𝒉 𝒍𝒐𝒛𝒊𝒎:
Ibrohim ibn Adham rahimahullohning oldiga bir kishi kelib, “Ey Abu Ishoq, men nafsimga ko‘p ergashib qolyapman. Menga qattiq ta’sir qiladigan, qalbimni bunday illatdan qutqaradigan biror narsa ayting”, dedi. Ibrohim ibn Adham rahimahulloh shunday dedi: “Beshta xislatni qabul qilib, aslo tark qilmasang, nafsing ham senga zarar bera olmaydi, lazzat ham seni halok qilmaydi”, dedi.
“Unda ayting, ey Abu Ishoq”, dedi u kishi. Ibrohim ibn Adham rahimahulloh shunday dedi:
- Alloh azza va jallaga osiylik qilmoqchi bo‘lsang, Uning rizqini yema!
- Boshqa qayerdan yeyman? Axir dunyodagi hamma narsa Allohning rizqidan-ku!
- Unday bo‘lsa Allohning rizqidan yeb, yana Unga osiylik qilish yaxshimi?
- Yo‘q, albatta. Ikkinchisini ayting.
- Allohga osiylik qilmoqchi bo‘lsang, Uning yerida yashama!
- Bu birinchisidan ham qiyinroq-ku? Mag‘rib bilan mashriq orasidagi hamma joy Allohniki bo‘lsa, boshqa qayerda yashayman?
— Unday bo‘lsa Allohning rizqidan yeb, Uning yerida yashab, Unga osiylik qilish yaxshimi?
- Yo‘q, albatta. Uchinchisini ayting.
- Allohning rizqidan yeb, Uning yerida yashab turib ham unga osiylik qilmoqchi bo‘lsang, U ko‘rmaydigan biror joyni topib, o‘sha yerda gunoh qil!
- Ey Ibrohim, buning iloji yo‘q-ku? Axir Alloh hamma narsani bilib, ko‘rib, eshitib turadi-ku!
- Unday bo‘lsa, uning rizqidan yeb, U seni ko‘rib turgan holda Uning yerida yashab gunoh qilishing yaxshimi?
- Yo‘q, albatta. To‘rtinchisini ayting.
- Jon oluvchi farishta joningni olish uchun kelsa, unga: “Mening jonimni olmay tur, tavba qilib, solih amal qilib olay!” degin.
- Jon oluvchi farishta bu gaplarni qabul qilmaydi-ku axir?
- Tavba qilish uchun o‘limni daf qila olmas ekansan, o‘lim farishtasi kelganda uni kechiktirib bo‘lmasligini bilar ekansan, qanday qilib azobdan qutulishni umid qilasan?
- Bo‘ldi, beshinchisini ayting.
- Qiyomat kuni jahannam lashkarlari seni ushlab, do‘zax tomonga sudrasa, ular bilan bormagin.
- Ular meni qo‘yib yubormaydi-ku, mening istagimni eshitib ham o‘tirmaydi-ku?
- Unday bo‘lsa, senga najotdan umid yo‘q ekan!
- Yetar, Ibrohim, bo‘ldi! Allohga istig‘for aytib, tavba qilaman.
𝑰𝒃𝒓𝒂𝒕: nafs tavba qilishga qarshi chiqadi, egasiga turli bahonalar topib beradi. Yuqoridagi so‘zlarni tafakkur qilgan inson tavbaga shoshadi, gunohdan jirkanadi. Inson gunoh qilayotganida Alloh taolo uni kuzatib, hisob-kitob qilayotganini his etsa, shuning o‘zi gunohdan tiyilishga kifoyadir. Ba’zan nafs g‘olib kelib, gunohga qo‘l urilsa, Ibrohim ibn Adhamning yuqoridagi so‘zlarini yodga olish lozim.
“𝑻𝒂𝒒𝒗𝒐 𝒂𝒉𝒍𝒊𝒏𝒊𝒏𝒈 𝒈𝒐‘𝒛𝒂𝒍 𝒒𝒊𝒔𝒔𝒂𝒍𝒂𝒓𝒊”𝒅𝒂𝒏
t.me/kungil_kundaligi
Сулаймон алайҳиссалом бир чумолини кўриб ундан:
- Кунда қанча буғдой ейсан?— деб сўрабдилар.
Чумоли:
- Бир дона, — деб жавоб берибди.
Сулаймон алайҳис салом унинг олдига бир дона буғдойни қўйибдиларда, устидан бир косани ағдариб:
- Кунлик ризқингни мен келтириб тураман, — дебдилар. Эртасига келиб, косани олиб қарасалар чумоли бир дона буғдойнинг ярмини еб, қолган ярмини ушлаб ўтирганмиш!
Сулаймон алайҳиссалом чумолига:
- Менга, бир дона буғдойни бир кунда ейман, деган эдинг! Ярми ортиб қолибдику?, — дебдилар.
Чумоли у зотга қараб:
- Ризқим Аллоҳнинг зиммасида экан, У Зот менга кунлик ризқимни етказишни унутмайди! Бунга ишончим комил. Лекин куним сизга қолгач, эсингиздан чиқиб қолсамчи, деган хавотир билан ярмини олиб қўйдим. Чунки бандага ишонч йўқ! Ризқ фақат Аллоҳдан, — деб жавоб қилибди.
💬@kungil_kundaligi
Мен ҳам атеист бўлардим...
Синфга янги ўқитувчи кириб келди ва ўқувчиларга мурожаат қилди:
— Салом болалар! Менинг исмим Георгий ва мен атеистман. Энди сизлар ҳам менга ўхшаб ўзингизни таништиринг.
Биринчи ўқувчи:
"Менинг исмим Настя ва мен атеистман", - деди.
Кейинги ўқувчи:
"Менинг исмим Илья ва мен атеистман", - деди.
Кейин бошқа ўқувчи турди ва деди:
"Исмим Умар, мен Худога ишонаман ва мен мусулмонман".
Ўқитувчи уни саволга тутди:
— Умар, сен нега мусулмонсан?
Умар:
— Менинг ота-онам мусулмон, дўстларим ҳам мусулмонлар.
Ўқитувчи:
— Умар, яхшилаб ўйлаб кўр, агар сенинг ота-онанг ва дўстларинг аҳмоқ бўлишганида нима бўларди?
Умар ажойиб ҳозиржавоблик билан:
— Унда мен ҳам атеист бўлардим, - деди.
© Манба
💬@kungil_kundaligi
Эй дўст, анча йўлни юриб қўйдик биз,
Яхшию ёмонни кўриб қўйдик биз.
Кeлиб бу дунёда нe қилдинг дeса,
Одамга одамлик қилиб қўйдик биз.
Ҳалолу покликдан йироқлаб баъзан,
Эзма эҳтиросга тўлиб ётдик биз.
Туманлар ичинда тeнтираб, охир,
Имон эшигини кeлиб очдик биз.
Кимдир йўлимизга ғов бўлмоқ бўлди,
Кимдир жонимизга чанг солмоқ бўлди.
Таваккал Аллоҳ дeб туриб қўйдик биз,
Таваккал Аллоҳ дeб туриб қўйдик биз.
Яхшилик йиғлаб, сўнг кулганин кўрдик,
Ёмонлик жавобин олганин кўрдик.
Сотқиннинг шармисор бўлганин кўрдик,
Ҳақнинг ҳақлигини билиб қўйдик биз.
Эй дўст, бу дунёнинг поёни йўқдир,
Ким шоҳу, ким гадо, ким очу, ким тўқдир.
Бунда кeлганнинг ҳeч кeтгиси йўқдир,
Ажиб бир дунёга кeлиб қолдик биз.
Ҳотамтойларни Аллоҳ ҳам сeвар,
Мардлик ҳам номардлик ёнма-ён юрар.
Ғирром ҳам ғолиблик даъвосин қилар,
Бунга истeҳзоли кулиб қўйдик биз.
Оламни яратган қодирий қудрат,
Кимга қилич бeрмиш, кимларга ҳикмат.
Ният шу, тирикмиз баҳоли қудрат,
Яратганга қуллик қилмоқ бўлдик биз.
Эй дўст, анча йўлни юриб қўйдик биз,
Ёмону яхшини кўриб қўйдик биз.
© Шерали Жўраев шеъри ва мусиқаси
💬Телеграм: @kungil_kundaligi
Ayollar haqida donolar shunday deydi:
@kungil_kundaligi
DUNYO HAM XUDDI SHUNDAY
Abu Muso Imron ibn Muso Tursusiydan rivoyat qilinadi: «Fath Musiliy ikki yosh bola oldidan o‘tib qoldi. Birining qo‘lida asal surtilgan noni, birida esa tuzlamali non burdasi bor edi. Tuzlamali nonni ushlagan oldidagi bolaga: «Noningdan ber», dedi. U bo‘lsa: «Agar mening itim bo‘lsang, beraman», dedi. U rozi bo‘ldi. Keyin unga asalli nonidan berdi va bo‘yniga arqon solib sudradi.
Fath Musiliy: «Agar o‘z noningga rozi bo‘lganingda, bunga it bo‘lmasding», dedi. Abu Muso bunday dedi: «Dunyo ham xuddi shunday».
Izoh: Ba’zilar arzimagan dunyoga erishaman deb, bo‘yniga arqon solinishiga ham rozi bo‘ladi. Vaholanki, ato qilingan rizqiga qanoat qilishsa, aziz bo‘ladilar, birovning oldida xor bo‘lmaydilar.
💬@kungil_kundaligi
Valiy qul duosi | Ta'sirli, ibratli voqea.
Nega masjid ahlining duosi ijobat bo'lmadi, biroq bir qulning duosi qabul bo'ldi? Qanday qilib Allohga eng mahbub bandalardan bo'lamiz? Qachon duolar ijobat bo'ladi?
@kungil_kundaligi
Ramazon Hayiti ("Iyd al-Fitr") muborak bo‘lsin. Allohim bu ulug‘ kunda qilgan ibodatlaringizni qabul, duolaringizni ijobat qilsin! Bemorlarga shifo bersin, qarzdor va qiyin ahvolda qolgan mo‘min(a) bandalar mushkullarini oson qilsin!
💬@komiljon_aslonov
Uhuddan kelgan xabar Madinadagi musulmonlarni karaxt holga keltirib qo‘ygandi. Bu xabardan vujudi yongan bir guruh ayollar Madinadan Uhud tomon yo‘lga chiqishdi. Ular orasida bu qahramon ayol ham bor edi. Faqat u ayolgina dod faryod qilmas, Rasulullohning vafot etganiga ishonmas, ishonishni ham istamasdi.
U ayol Uhud jangida besh nafar eng yaqin insonlarini:otasi, eri, ukasi va ikki o‘g‘lini ham yuborgandi. Yo‘lda ketar ekan fikru xayoli Rasulillohda, uni tirik ko‘rish ishqida edi.
Ular(ayollar) uzoq yurib Uhud janggi bo‘lgan hududga yetib keldi. U yerda yelkalarida zambil ko‘tarib ketayotganlarni ko‘rishdi. To‘xtatib, unda yotgan jasadni ko‘rganida bu ayolning otasi edi. Otasini bu holatda ko‘rib, yuragi muzlab qoldi. "Shahidlik muborak bo‘lsin otajon” deya xayrlashdi.
Atrofdagilardan “Rasululloh qayerdalar?” deb so‘radi. Jang maydonidagilar ayolga Rasululloh tirik ekanliklarini, ular Uhud soyining teparog‘ida ekanligini aytib, xotirjamlikka chorlashdi. Ammo u ayol tezroq o‘z ko‘zlari bilan ko‘rishliklarini, Rasululloh huzurlariga olib borishlarini so‘radi.
Ammo, Rasululloh huzuriga borguncha oson bo‘lmadi. Yo‘lda eri, ukasi, bir o‘g‘lining shahid bo‘lganini guvohi bo‘lib yurak bag‘ri ezildi. Ammo, o‘ziga kuch topib, tezroq Rasululloh huzuriga olib borishlarini, ularning sog‘ omon ekanliklarini o‘z ko‘zlari bilan ko‘rishni istadi.
Bu muhabbatni ko‘rib, yarador va charchagan jang ishtirokchilari o‘zlariga kuch oldilar, iymonlari yanada nurlandi.
Nihoyat uni Rasululloh huzurlariga olib borishdi. Fotima yig‘lab otasining yorilib ketgan labini davolamoqchi bo‘lib turardi. Ayol ko‘zda yosh bilan Rasululloh poyiga tiz cho‘kib:
- Ota-onam sizga fido bo‘lsin, yo Rasululloh. Siz tirik bo‘lganingizdan so‘ng, musibatlar menga hech, dedi.
Rasululloh tabassum qilib, ayolga mehr bilan boqdilar. Qo‘llarini ochib, haqqiga duo qildilar. Shunday itoatli, sodiq hamrohlarni bergani uchun Allohga hamd aytdilar.
Bu ayolning ismi— Sumayro binti Qays edi.
_
(P/s: Mardligi, shijoati, sabru mehnati bilan ummatga namuna bo‘ladigan ayollar haqidagi ibratli hikoyalarni “Saodat asri fidoyi ayollari” kitobidan o‘qishingiz mumkin)
© @kungil_kundaligi
“Bir kishi amirlardan birining oldiga hojat talab qilib keldi va uni sajda qilib, Robbi azza va jalladan so‘rayotganini ko‘rdi. Shunda: "Bu o‘zidan boshkaga muhtoj bo‘lsa, men qanday qilib unga muhtoj bo‘layin? Nima uchun hojatimni huzurida hojatlar aralash bo‘lgan Zotga ko‘tarmayin”, dedi. Uni amir eshitib qoldi. Boshini (namozni tugatib) ko‘targandan keyin: “Menga haligi kishini topib kelinglar”, dedi. U olib kelindi. Amir aytdi: “Unga o‘n ming (dirham) beringlar". Unga: "Albatta, buni senga men Unga sajda qilib, duo qilgan va sen U tomon qaytgan Zot ato qildi”, dedi.
—
Ibrat: barcha narsaning Moliki Alloh taolo, barcha narsaning Egasi — Alloh taolo. Shuning uchun barcha hojatlarni Robbimizdan so‘rashimiz lozim.
© “Taqvo ahlining go‘zal qissalari”dan
💬 @kungil_kundaligi
𝐁𝐈𝐑 𝐓𝐈𝐒𝐇𝐋𝐀𝐌 𝐎𝐋𝐌𝐀
Sobit ismli yigit bir bog‘dan oqib chiqqan ariqda tahorat olardi. Shu payt ko‘zi suvda qalqib kelayotgan kirmizi olmaga tushdi. U olmani tutib, bir tishladi. Tishladiyu mazasini bilgan zahoti hushyor tortdi: «Nima qilib qo‘ydim? Axir bu olmaning egasi bo‘lsa kerak?! O‘zimniki bo‘lmagan narsadan totindim, endi egasini albatta rozi qilishim kerak!»
Yigit shu xayol bilan suv oqib kelayotgan tomonga yurdi. Birozdan so‘ng hosili ko‘pligidan shoxlari suvga egilib turgan olma daraxtlarini ko‘rdi. Qo‘lidagi tishlangan olmaga qarasa, o‘sha daraxt mevasiga o‘xshaydi. «Men so‘roqsiz totishgan olma shu bog‘dan ekan», deb o‘yladi va bog‘ egasini chaqirdi. Chiqib kelgan bog‘ sohibiga bo‘lgan voqeani tushuntirdi. So‘ng:
- Roziligingizni olmoqchi edim, olmaning haqini beraman, g‘aflatda qolib qilgan xatoyimni kechirishingizni so‘rayman, olmani menga halol etsangiz, — dedi.
- Uch yil menga ishlab berasan, shundan keyin o‘ylab ko‘raman, olmani halol etishning birdan-bir chorasi shudir, dedi bog‘ egasi.
Sobit rozilik bildirdi. Bir lahzalik g‘aflat, so‘roqsiz bir tishlangan olmaning to‘lovi o‘sha bog‘dagi uch yillik xizmat bo‘ldi. Ammo boshqa iloji ham yo‘q edi. Nima qilib bo‘lsa-da, olmani halollab olishi kerak! Uch yil to‘lgan kuni Sobit badavlat bog‘ egasi oldiga bordi. Muhlat to‘lganini aytib:
- Haqqingizni halollang, endi men ketay,— dedi.
– Uch yil o‘tgach o‘ylab ko‘raman, degan edim. O‘ylab ko‘rdim. Biroq yana kichik bir shartim bor, shuni ham bajarsang, keyin haqqimni halol etaman: mening bir qizim bor, ko‘zlari ko‘rmaydi, quloqlari eshitmaydi, qo‘llari ishlamaydi, oyog‘i yo‘q – yurmaydi. Agar shunga uylansang, olmaga rozi bo‘laman, aks holda rozi emasman, — dedi bog‘ sohibi.
Yigit uning shartiga ko‘ndi. Nikoh o‘qildi, to‘y ziyofati o‘tdi. Kuyov go‘shangaga kirsa, soppa-sog‘, husni binoyiday kelin o‘tiribdi. «Bu yerda bir yanglishlik yoki hiyla borga o‘xshaydi», deya o‘ylagan yigit qaynotaga uchradi:
- Otajon, menga ko‘r, tilsiz, majruh qizim bor, degan edingiz, holbuki sog‘-salomat bu dunyo go‘zalini ko‘rdim,—dedi.
Qaynota kulimsirab:
- Shunday, o‘g‘lim, qizim haromga qaramaydi, shunga ko‘zlari ko‘r, haromni so‘zlamaydi, shunga tili yo‘q, qo‘lini haromga cho‘zmaydi, shunga qo‘li ishlamaydi, harom joylarga bormaydi, shunga oyog‘i ham yo‘q. Bularning barini majoziy ma’noda aytdim. Chunki qizimga sen kabi Allohdan qo‘rqadigan, haromdan hazar qiladigan bir solih yigit axtarib yurgan edim. Sening so‘roqsiz tishlangan bir luqma olma suvi uchun halollik so‘raganingda orzuimdagi yigitni topganimga ishondim va seni uch yil imtihon qildim. Sinovlardan o‘tganingdan keyin hech bir taraddudsiz qizimni senga uzatishga rozi bo‘ldim, — dedi.
𝑩𝒖 𝒏𝒊𝒌𝒐𝒉𝒅𝒂𝒏 𝒎𝒂𝒛𝒉𝒂𝒃𝒃𝒐𝒔𝒉𝒊𝒎𝒊𝒛 𝑨𝒃𝒖 𝑯𝒂𝒏𝒊𝒇𝒂 𝑵𝒐ʻ𝒎𝒐𝒏 𝒊𝒃𝒏 𝑺𝒐𝒃𝒊𝒕 (𝑰𝒎𝒐𝒎𝒊 𝑨’𝒛𝒂𝒎) 𝒅𝒖𝒏𝒚𝒐𝒈𝒂 𝒌𝒆𝒍𝒅𝒊, 𝒃𝒖 𝒛𝒐𝒕 𝒔𝒉𝒖𝒏𝒅𝒂𝒚 𝒕𝒂𝒒𝒗𝒐𝒍𝒊 𝒐𝒕𝒂-𝒐𝒏𝒂𝒅𝒂𝒏 𝒕𝒖𝒈‘𝒊𝒍𝒅𝒊. 𝑰𝒎𝒐𝒎 𝑨’𝒛𝒂𝒎 𝒃𝒐𝒍𝒂𝒍𝒊𝒈𝒊𝒅𝒂 𝑸𝒖𝒓’𝒐𝒏𝒊 𝒌𝒂𝒓𝒊𝒎𝒏𝒊 𝒖𝒄𝒉 𝒌𝒖𝒏𝒅𝒂 𝒙𝒂𝒕𝒎 𝒒𝒊𝒍𝒅𝒊. 𝒀𝒖𝒈𝒖𝒓𝒊𝒃 𝒃𝒐𝒓𝒊𝒃 𝒐𝒏𝒂𝒔𝒊𝒈𝒂: «𝑶𝒏𝒂𝒋𝒐𝒏, 𝑸𝒖𝒓’𝒐𝒏𝒊 𝒌𝒂𝒓𝒊𝒎𝒏𝒊 𝒖𝒄𝒉 𝒌𝒖𝒏𝒅𝒂𝒚𝒐𝒒 𝒙𝒂𝒕𝒎 𝒒𝒊𝒍𝒅𝒊𝒎», 𝒅𝒆𝒃 𝒒𝒖𝒗𝒐𝒏𝒅𝒊. «𝑶‘𝒈‘𝒍𝒊𝒎, 𝒂𝒈𝒂𝒓 𝒐𝒕𝒂𝒏𝒈 𝒐‘𝒔𝒉𝒂𝒏𝒅𝒂 𝒐𝒍𝒎𝒂𝒏𝒊 𝒃𝒊𝒓 𝒕𝒊𝒔𝒉𝒍𝒂𝒎𝒂𝒈𝒂𝒏𝒊𝒅𝒂 𝑸𝒖𝒓’𝒐𝒏𝒏𝒊 𝒃𝒊𝒓 𝒌𝒖𝒏𝒅𝒂 𝒙𝒂𝒕𝒎 𝒒𝒊𝒍𝒈𝒂𝒏 𝒃𝒐‘𝒍𝒂𝒓𝒅𝒊𝒏𝒈!» 𝒅𝒆𝒅𝒊 𝒐𝒏𝒂𝒔𝒊.
© "Rivoyatlar kitobi"dan
____
💬@komiljon_aslonov
“𝑩𝒆𝒎𝒐𝒓𝒍𝒂𝒓𝒊𝒏𝒈𝒊𝒛𝒏𝒊 𝒔𝒂𝒅𝒂𝒒𝒂 𝒃𝒊𝒍𝒂𝒏 𝒅𝒂𝒗𝒐𝒍𝒂𝒏𝒈𝒍𝒂𝒓” (𝑯𝒂𝒅𝒊𝒔)
Saudiyalik bir badavlat inson buyrak yetishmovchiligi bilan xastalangan edi. Farzandlari unga buyrak qo‘ydirish amaliyoti uchun Misrga olib borishdi.
Ular bir kichik yoshdagi qizning buyragi uchun yuz ming Saudiya riyolini berishdi. Ertasi kuni tongda barcha shifoxonada jamlanganda u kishi jarrohlik amaliyotiga kirishdan oldin o‘z buyragini sotishga qaror qilgan qiz bilan ko‘rishishni so‘radi. Qizni chaqirishdi. U uyalib-tortinib xonaga kirib keldi. Bemor kishi: “Nima sababdan buyragingni mendek bir qariyaga sotishga rozi bo‘lding?” deb so‘radi.
Qiz: "Muhtojlik, oilam nochor, akalarim esa universitetda ta’lim olishadi. Ularga yordam berish uchun nimadir qilishim kerak”, dedi.
Qiz unga tarsaki tushirgandek bo‘ldi. Uni g‘aflat uyqusidan uyg‘otdi. Hatto tanasiga qon quyilishini ham unutib qo‘ydi. O‘ziga o‘zi savol berdi: "Inson hayot ehtiyojlari uchun o‘z jismining bir qismidan, hayotining bir parchasidan kechishi aqlga sig‘adimi, axir?”.
Shu zahoti o‘g‘illarini chaqirdi. Ular kelganlarida: “Men buyrak qo‘ydirish fikridan qaytdim. Meni Saudiyaga qaytarib olib boringlar. Yuz ming riyol miq- doridagi pul esa mendan qizga ehson. Uning bir riyolini ham qaytarib olmaysizlar", dedi.
Farzandlari norozilik bildirishdi, achchiqlanishdi. Ammo oxir-oqibat otasining istagini qabul qilishdi.
Saudiyaga qaytgach, buyragini odatdagidek yuvdirish uchun shifoxonaga bordi. Muntazam tekshiruvlarning natijasidan shifokorlarlar hayratdan dong qotishadi. Uning buyragi ishlab ketgan edi...
𝑨𝒍𝒍𝒐𝒉 𝒕𝒂𝒐𝒍𝒐 𝒃𝒂’𝒛𝒊𝒅𝒂 𝒔𝒂𝒃𝒓 𝒕𝒖𝒇𝒂𝒚𝒍𝒊, 𝒈𝒐𝒉𝒊𝒅𝒂 𝒅𝒖𝒐, 𝒂𝒉𝒚𝒐𝒏𝒂𝒏 𝒔𝒂𝒅𝒂𝒒𝒂, 𝒈𝒐𝒉𝒐 𝒊𝒔𝒕𝒊𝒈‘𝒇𝒐𝒓, 𝒂𝒚𝒓𝒊𝒎 𝒉𝒐𝒍𝒍𝒂𝒓𝒅𝒂 𝒕𝒂𝒗𝒃𝒂 𝒗𝒂 𝒚𝒂𝒏𝒂 𝒃𝒐𝒔𝒉𝒒𝒂 𝒐‘𝒓𝒊𝒏𝒍𝒂𝒓𝒅𝒂 𝑨𝒍𝒍𝒐𝒉𝒏𝒊𝒏𝒈 𝒉𝒖𝒌𝒎𝒊𝒈𝒂 𝒓𝒐𝒛𝒊𝒍𝒊𝒌 𝒔𝒂𝒃𝒂𝒃𝒍𝒊 𝒔𝒉𝒊𝒇𝒐 𝒃𝒆𝒓𝒔𝒂, 𝒃𝒂’𝒛𝒂𝒏 𝒆𝒔𝒂 𝒉𝒆𝒄𝒉 𝒃𝒊𝒓 𝒔𝒂𝒃𝒂𝒃𝒔𝒊𝒛 𝒉𝒂𝒎 𝒔𝒉𝒊𝒇𝒐 𝒃𝒆𝒓𝒂𝒅𝒊. 𝒀𝒖𝒒𝒐𝒓𝒊𝒅𝒂𝒈𝒊 𝒉𝒐𝒍𝒂𝒕𝒅𝒂 𝒆𝒉𝒔𝒐𝒏 𝒐𝒓𝒒𝒂𝒍𝒊 𝒔𝒉𝒊𝒇𝒐 𝒃𝒆𝒓𝒈𝒂𝒏 𝒆𝒅𝒊.
© Ali Jobir Fiyfiyning "Chunki Sen Allohsan" kitobidan
____
💬@komiljon_aslonov
Unutdingmi?
Nimaga sen qilgan gunohingni katta deb o‘ylaysan? Alloh taolo Gʻofur, Vadud ekanligi unutdingmi? Sen tavba qilsang, U Zot xursand bo‘lishini unutdingmi?
Sahobalar (roziyallohu anhum) farzandini yo‘qotib qo‘yib qo‘rquvdan dag‘-dag‘ titrayotgan bir ayolni ko‘rishdi. Ayol farzandini topgan vaqtida uni qattiq quchoqlab o‘pdi. Sahobalar (roziyallohu anhum) onaning farzandiga bo‘lgan bu muhabbatidan va bu xursandchiligidan ajablanishdi. Shunda Nabiy sollallohu alayhi va sallam:
"𝑨𝒍𝒍𝒐𝒉 𝒕𝒂𝒐𝒍𝒐 𝒃𝒂𝒏𝒅𝒂𝒔𝒊𝒏𝒊𝒏𝒈 𝒕𝒂𝒗𝒃𝒂𝒔𝒊𝒅𝒂𝒏, 𝒃𝒖 (𝒐𝒏𝒂) 𝒇𝒂𝒓𝒛𝒂𝒏𝒅𝒊𝒅𝒂𝒏 (𝒕𝒐𝒑𝒈𝒂𝒏𝒍𝒊𝒈𝒊 𝒔𝒂𝒃𝒂𝒃𝒍𝒊) 𝒙𝒖𝒓𝒔𝒂𝒏𝒅 𝒃𝒐‘𝒍𝒈𝒂𝒏𝒊𝒅𝒂𝒏 𝒌𝒐‘𝒓𝒂 𝒌𝒐‘𝒑𝒓𝒐𝒒 𝒙𝒖𝒓𝒔𝒂𝒏𝒅 𝒃𝒐‘𝒍𝒂𝒅𝒊", dedilar (Imom Muslim rivoyati).
© Ali Jobir Fiyfiyning "Chunki sen Allohsan" kitobidan
💬 @kungil_kundaligi
Ярмук жанггидаги таъсирли воқеа
(Маълумот учун Ярмуд жанггида мусулмонлар 40 минг қўшини билан 240 минг қўшинли Рум қўшинига қарши қаттиқ жанг ўтказади. Мусулмонлар қўшинига енгилмас Холид ибн Валид, Румликлар қўшинига эса Тазорик қўмонлик қилади. Қуйида жанг якунидаги ибратли воқеа келтирилади)
Қўлида сувдон билан жанг майдонида кезиб юрган бир одам мурдаларни текширарди. Баъзилари мутлақо таниб бўлмайдиган ҳолга келганди. Кесилган бошларнинг қайсиси қайси танага тегишли эканлигини аниқлаш жуда мушкул, ҳатто имконсиз... Аммо у ҳануз тирик қолганлар билан қизиқар, таниш чеҳралар ахтарарди. Жуда кўп ўликнинг ва кўплаб ярадорларнинг орасида сассиқ ҳидларга чидаб ҳаракат қилиш осон иш эмасди. Шу пайтда эшитилган инграган овоз уни ҳануз тирик бўлган ярадорни топишга ундади. Қаршисида таниш чеҳрани кўрди. Лаблари ҳаракатдан ёрилган, кўзларида фақат бир неча нафасгагина дош берадиган дармон қолган бу инсон «Сув ичасанми?» деган саволга кўзларида пайдо бўлган бир учқун билан жавоб берди. Қандай қилиб истамаслиги мумкин?! Ахир у бир қултум сув учун ҳаёти давомида орттирган ҳамма нарсасини қурбон қиладиган ҳолатда эди.
Ҳузайфа дея таниганимиз бу саҳоба қўлидаги сувдоннинг оғзини ярадорнинг лабларига олиб борди. Сув оқаётган пайтда эшитилган инграш овози ярадорнинг оғзини ёпилишига сабаб бўлди. «Сув-сув», - дея инграган бир диндошининг овозини эшитганди. Оғзини ёпиб олди ва кўзлари билан ҳатто кимлигини билмайдиган ярадорга олиб боришини ишора қилди. Пайғамбарлар султонидан олган тарбия ва қалбида ҳамон уйғоқ ҳолда борлиқни ҳис эттирган имоннинг самараси эди, бу. Қуръонда улар шундай тасвирланган: «... гарчи ўзларида эҳтиёж бўлса-да, ўзларини қўйиб (ўзгаларни) ийсор-ихтиёр қилурлар».
Аллоҳнинг Расули (с.а.в.) уларга қўшниси оч бўлса, тўқ тонг оттиришни Ислом одобига номуносиб эканлигини уқтирар эдилар. Ўзига раво кўрган нарсани диндошига ҳам раво кўрмагунча ҳақиқий мўмин бўлолмаслигини айтгандилар. Асл кураш майдони ҳозир юзага келган, зирқираган яралар, қиздираётган қуёшни енгишнинг пайти келганди. Балки бир неча дақиқадан сўнг нафаслар тугаши, Аллоҳ ҳузурига кетишлари мумкин эди. Ўтиб бораётган бу вақт ичида узоқ ўйлашнинг имкони йўқ эди. У ерда «сув...сув» дея инграган инсоннинг дардини фақат шу онда у дардни чекканлар билиши мумкин эди. Бир мусулмоннинг чеккан азобини бартараф қилган одамнинг азобини охиратда Аллоҳ бартараф этишни бир зумда зеҳнига келгани боис лабларини беркитиб, сувни диндошига олиб борилишини ишора қилганди.
komiljon_aslonov/ibratli"> Батафсил
Bu so'zlarni eshitib, tassavvur qilib, to'g'risi etib jimirlab, qalbim titrab ketdi.
Tasavvur qiling, Jabroil alayhissalom sizga Allohning salomini olib keldi va ikki olam sarvari Muhammad sallollohu alayhi vassalam orqali yetkazdi... Hadija onamiz ana shu baxtga yetishgandi. Alloh payg‘ambarlardan boshqalarga salom yubormagandi. Xo‘sh, Xadicha onamiz bu ulug‘ sharofatga qanday erishdi:
📱 @kungil_kundaligi
