31349
Хаётий ва Ибратли ҳикоялар... Хикматлар хазинаси... Инсон такдирини аччик синовлари... Hamkorlik va reklama uchun 👇👇 @Bronzam . . . . . .
РАМАЗОН РЎЗАСИНИНГ ИНСОН УЧУН ФОЙДАЛАРИ ЖУДА ҲАМ КЎП
1. Рўза тутган кишининг тақводорлиги ошади. Аллоҳ рўза оятининг охирида: “Шоядки, тақво қилсангиз”, деган. Аллоҳнинг “шоядки” дегани “албатта” маъносидадар.
2. Рўза туфайли рўзадор соғлигини тиклаб олади. Бир вақтлар худосизлар рўзани соғлиқ учун кони зарар деб, одамларни мажбурлаб рўзасини очирган бўлса, бугун барча бир овоздан рўзанинг соғлиққа фойдалари ҳақида гапиряпти. Россия олимлари рўза йўли билан даволанган беморлар рўйхатини эълон қилган эди. Натижа ҳайратлантирадиган даражада муваффақиятли якунланди.
3. Рўза ҳавои нафсни синдиради. Рўза тутган киши иштаҳаси келиб турган ҳолда турли таом, ичимликлар, шаҳвоний ва бошқа нафси тилаб турган нарсалардан ўзини тийиш билан ҳавойи нафсини синдиради. Шу билан рўзадорнинг иродаси кучаяди, ҳавои нафсини жиловлаб олади.
4. Рўза туфайли инсон шайтонга қаҳр кўрсатади. Шайтони лаин инсонни ёмонликки буюриши маълум. Инсон рўза ва шунга ўхшаш ибодатлар туфайли шайтонга қарши бориб, унга қаҳр қилади.
5. Рўза билан рўзадорнинг қалби мусаффо бўлади. Рўза туфайли инсон доимо Аллоҳни ҳис қилиб туради. Бу эса киши қалбини мусаффо қилади. Унинг қалбига Аллоҳ муҳаббатидан бошқа нарса сиғмай қолади.
6. Рўза туфайли рўзадорнинг гуноҳлари мағфират қилинади. Бу маълум ва машҳур ҳақиқатдир.
7. Рўзадор рўзаси туфайли фаришталар сифати билан сифатланади. Маълумки емаслик, ичмаслик, жинсий яқинликдан тийилиш, доимо тоатда бўлиш фаришталарга хос сифатдир.
8. Рўзадор рўза туфайли сабр бардошли киши сифатига эга бўлади.
9. Рўза рўзадорда раҳм шафқат сифатини шакллантиришга ёрдам беради. Рўзадор ихтиёрий оч қолиб, бева-бечора, камбағалларга нисбатан меҳр-шафқатли бўлиб, доимо уларга яхшилик қилиш кераклигини ҳис қилиб туради.
💁♀Яқинларингизга улашинг.
🌙💔 РАМАЗОНДА КЕЛГАН МЕҲМОН 💔🌙
Ҳамма Рамазонни интиқлик билан кутади, аммо Ҳамид ака учун бу ой оғир ўтарди. У бой савдогар эди, дўконлари, машиналари бор эди, аммо қалбида бир хиссиёт етишмасди – меҳрибонлик.
— Муҳтожлардан менга нима фойда?! Ҳамма ишлашни ўргансин! — дерди у.
Бир куни ифтордан кейин эшик тақиллади. Ҳамид ака норози ҳолда борди ва эшикни очди.
Эшикда бир қария турган эди.
— Ассалому алайкум, болам… Мен меҳмонман, сафардаман, бирor таомингиз бўлса…
Ҳамид ака йўқ деб айтишни истади, аммо қариянинг юзига қараганда, юраги бир зўрға сиқилди.
— Майли, киринг, таом бор.
Қария жилмайиб, ташаккур айтиб ичкари кирди. У жуда сокин, камтар одам эди. Ҳамид ака унга таом қўйди, у эса аста секинлик билан ейишни бошлади.
Шу пайт қария ҳеч кутилмаган савол берди:
— Болам, сен розимисиз?
— Нима? — ҳайрон бўлди Ҳамид ака.
— Сенинг мол-дунёинг сенга ҳузур беряптими? Йоки қалбингда бир нарса йўқми?
Ҳамид ака ҳазил деб ўйлади.
— Албатта, менда ҳамма нарса бор!
Қария жилмайиб, бош ирғади:
— Яхши, лекин бир нарса йўқ…
— Нима йўқ?
Қария табассум билан:
— Қалбинг нурсиз.
Ҳамид ака ғазабланди.
— Сиз менинг қалбим ҳақида нима биласиз?!
Қария ҳеч нарса демади.
Эртаси куни Ҳамид ака уйғонди ва эшик ёнига борди. Қария кетиб қолган эди. Аммо унинг ўрнида бир кичик хати қолган эди:
"Мен сенинг қалбингни тозалаш учун келган меҳмон эдим. Агар бу Рамазонда муҳтожларга яхшилик қилсанг, менинг келганим беҳуда бўлмаган бўлади. Билгин, Аллоҳ муҳтожларга ёрдам қиладиганларни севиб, уларни нурга тўлдиради…"
Ҳамид ака ўша кундан бошлаб муҳтожларга таом улашди. У ҳар бир эҳтиёжманд одамни қўллаб-қувватлади. Ва бир куни у ўз юраги енгил бўлиб қолганини ҳис қилди.
"Рамазон фақат рўза эмас. Рамазон – қалбни тозалаш ойи…" 😭
🚷 Ким Таҳоратсиз ҳолда Оғзини ёпган бўлса эшитиб қўйсин!
Таҳоратсиз оғиз ёпиб бўлмайдими ?
Буни кўпчилик рўзадорлар билишмас экан. Ҳозироқ пасдаги тугмани босиб жавобини билиб олинг!👇
ЖАВОБИ
🌙💔 РАМАЗОНДА ОЙНАДАГИ СИР 💔🌙
Жаҳонгир ака намозхон, худбин ва ғурурли одам эди. Ҳар йили Рамазонда саховат кўрсатиб, муҳтожларга садақа тарқатар, аммо кўнглида бир ҳис бор эди: "Мен ҳамма нарсани тўғри қиляпман."
Бир куни, Рамазоннинг ўрталарида, у саҳарда уйғонди. Уйғондию, кўзларига ишонмади – ойнада ўзини эмас, бошқа бир одамни кўрди!
Бу одам худди унинг ўзига ўхшарди, аммо юзи қоронғу, кўзлари ғам ва афсус билан тўлган эди.
— Сен... Кимсан? — деди Жаҳонгир ака титроқ овозда.
Ойнадаги одам қаттиқ тикилиб турди ва секин пичирлади:
— Мен – сенинг аслий юзингман…
Жаҳонгир ака титраб кетди:
— Нима?!
— Сенинг қалбинг менинг юзимда акс этади…
Жаҳонгир ака шошилиб, ўз юзини сув билан ювди, аммо ойнадаги одам ўзгармади.
— Мен... Намозхонман, садақа бераман, рўза тутараман! — деди у ҳайратда.
— Ҳа, сен намозхонсан. Аммо қалбингда худбинлик бор. Сен фақат ўзингни яхши деб биласан, одамларга паст назар билан қарайсан. Қанча муҳтож одам сенинг олдингга келиб, ҳақорат эшитганини унутдингми?
Жаҳонгир ака қалтираб, ерга тиз чўкди. У Рамазонни тўғри ўтказяпман деб ўйлаган, аммо қалбида меҳрибонликдан кўра ғурур ва риё борлигини тушунди…
— Менга неча кун қолди? — деб сўради у.
— Сенга биргина имконият қолди…
Жаҳонгир ака йиғлаб, кечқурун муҳтожларга ёрдам бериш учун чиқди. У фақат садақа бериб қолмай, ҳар бир муҳтож билан самимий суҳбатлашди, уларнинг дардини тинглади.
Рамазон тугади.
Жаҳонгир ака ойнага қайта қаради. Бу сафар у ўз юзини кўрди – покиза, нурли ва енгил…
У шунда тушунди: Рамазон – фақат рўза тутиш эмас, балки қалбни тозалаш ойи экан…
"Эй Аллоҳ, мени иймон билан яшашга ва ҳалоллик билан ўлишга муваффақ қил!" 😭
#ИФФАТ_2. 59.
МУАЛЛИФ:
#Дилором_Қосимова
—Феруза тинчликми? -шалвирабгина ошхона эшиги олдидаги зина-пояга ўтириб қолдим. Янгам қанчада чиқди билмайман. —Сизга нима бўлди? -деди ҳавотир билан мен тенги ўтираркан.
—Янгаа, -дедиму, уларни қучиб олдим. —Яшагим келмаяпти.
—Йиғламанг! Менга нима бўлганини айтинг. Сарвар қаеда? Сизни у ҳафа қилдими?
—Сизни ташқарида кутяпти. -дедим Сарвар ака «опамни чақириб юбор» деган гапи ёдимга тушиб.
—Ким? Сарварми?
Ҳайрон сўраган янгамга бош силкиш орқали жавоб бердим.
—Мен қарайчи, нималар бўляпти ўзи? -деганча янгам укасини олдига чиқиб кетдилар.
Бироз муддат ўтиб қайтиб келдилар.
—Юринг Феруза ичкарига кирайлик. Бу бола эсини еб қўйибди.
Янгам мени қўлтиқлаб, мажбур ўрнимдан тургазиб, ошхонага олиб кирди.
🍃🍃🍃
—Ўзингизга келиб қолдизми? -кеча ҳеч ким билан ортиқча гаплашгим келмади. Хонамга қамалиб олдим. Эрталабда нонуштага ҳам чиқмадим. Дадам кечадан «уйда зерикдим» деб ишга чиққан эканлар. Янгам мана ҳозир акам билан дадамни ишга кузатиб, олдимга кирдилар. Жиянимни ҳам акам йўлда боғчасига ташлаб ўтса керак. —Дадажон билан акангиз сиздан ҳавотир олдилар. Асаблари чарчабди деб қўя қолдим.
—Нега тўғрисини айтмадингиз. –дедим ётган жойимдан тургим келмай.
—Нимаси тўғри? Мен бу бола билан яна гаплашаман. Ақлини йиғиб олсин. Сабинаси ҳам кўради мендан. -деди янгам асабий.
Асл гап нимада экан? Ичим қизиб янгамдан сўрадим.
—Янга, тўғрисини айтинг. Ростдан ҳам, Сабинани Сарвар акадан кечишга сиз мажбур қилганмисиз?
#ИФФАТ_2. 57.
МУАЛЛИФ:
#Дилором_Қосимова.
—Мен уни отасини қўлида иш бошлаганимдан буён ёқтирардим. -деди Наим ҳамон Шаҳнозани ортидан қараб тураркан. —Бефарқ эмаслигимни ўзи ҳам билгандир балки. Малака ошириб қайтганимда у турмушга чиқиб кетган экан.
Мен ҳамон уни яхши кўраман.
—Яхши кўрган одам бундай қилмайди. Аксинча бахт тилайди. -ниҳоят тилга кирди Нозли.
—Сен ақл бўлма менга. Қани олган расмларингни менга ташлачи. -деди Наим.
Олдиндан барчаси келишилганди. Шаҳноза билан Наим тортишган пайт, Нозли билдирмай, бир нечта расм олиши керак эди.
Нима ҳақида суҳбатлашганлари қизиқмас. Муҳими, расмда улар бирга тургани.
Хотинидан узоқ юришини айтиб таҳдид қилган Беҳрузга бу ёқмаслиги аниқ.
Шаҳноза Наим келишини билмагани, ва бу ҳақида Беҳруз ҳам беҳабар экани. Булар ҳам Наимни фойдасига ишлайди.
Гўёки, Шаҳноза Наим билан бирга келишини Беҳруздан яширгандек.
Наим реъжалари ўхшаётганидан совуқ жилмайди. Ахир Беҳрузга ҳар хил гап қилиб, асабини тугатай деб қолди. Оозгина қолди, портлатиш қолди ҳолос.
🍃🍃🍃
Сарвар эрта тонгда бош оғриғи билан уйғонди. Қачон ухлаб қолганини билмайди. Бу сафар ўтган галгидек Ферузани йиғлатгани учун қанчадир вақт ўтиб, уни олдига чиқмади.
Феруза ҳам кирмади.
Иккиси икки томонда, ўй сурганча деярли бедор тонг орттирдилар.
Сарвар ётоқ четида ўтириб, анча ўй сурди. Охири бир қарорга келиб, ўрнидан туриб, юз-қўлини ювдида, хоналаридан чиқди.
Феруза каридорда, деворга суяниб ўтирган ҳолида ухлаб қолганди.
—Феруз тур ўрнингдан. -деди елкасига туртиб қўяркан.
Сергак Феруза тезда уйғонди. Кўзлари қизариб, қовоқлари ишиб, кетганди қизни.
«Қачон қарама кўз ёши қилгани қилган. Шунчалик ҳам заифами бу?»
Қизга қараб ҳаёлида шуларни ўйлади Сарвар.
🌙💔 "РАМАЗОНДА КЕЧИРИЛГАН ГУНОҲ"
Шаҳноза ёшлигидан оғир болаликни бошдан кечирган. Унинг ота-онаси ажрашган, у онаси билан қолган, аммо ҳаёт осон бўлмаган. Онаси иш билан банд бўлиб, унга кам эътибор қаратарди. Шаҳноза эса бу дунёни ноҳақ деб ҳисоблар ва ҳеч кимга ишонмас эди.
Ёшлигида оғир хатолар қилди. Дўстларини алдади, ўз манфаати йўлида ёлғон гапирди, ҳатто бир неча бор оғир гуноҳларга ҳам қўл урди. Лекин унинг қалбида доимо ғам, ҳузн ва номуайянлик ҳукм сурарди.
БИР ҚАРОР
Рамазон ойи яқинлашганида, унинг ҳаётида ҳаммасини ўзгартириш истаги пайдо бўлди. Бир куни у масжиддан қайтиб келаётган кампирни кўриб, унга ёрдам берди. Кампир унинг қўлини маҳкам ушлаб:
— Қизим, қалбингда нур бор, сен ҳали кеч қолганинг йўқ, Аллоҳ раҳмли, — деди.
Ушбу сўзлар Шаҳнозанинг юрагини титратди. У биринчи марта ўз ҳаётини қайта кўздан кечирди.
ТАВБА ВА ЯНГИ ҲАЁТ
Рамазоннинг бир кечасида, Таровеҳдан кейин у аввал бор йиғлаб дуо қилди:
— Аллоҳим, мен кўп гуноҳ қилдим, лекин сенинг раҳматинг кенг. Мен кечикмадимми?..
Юрагида нимадир ўзгарди. У ўзига ваъда берди — бу Рамазон унинг ҳаётидаги янги саҳифа бўлади.
Шаҳноза шу кундан кейин ўзини яхшиликка бағишлади. У муҳтожларга ёрдам беришни бошлади, қалбидаги оғирлик аста-секин йўқола бошлади.
Рамазон унга нафақат рўза тутиш, балки ҳақиқий мағфират ва кечирилган гуноҳлар маъносини ўргатди.
🌙🤲 "РАМАЗОНДА ТОПИЛГАН ЮРАК"
Муниса болалигидан меҳрибон, меҳнаткаш ва орзули қиз эди. У доим ҳаммани ҳурмат қилиб, атрофдагиларга яхши муносабатда бўларди. Лекин унинг қалбида битмас бир дард бор эди – онаси билан ораси совуқ эди.
Онаси Мунисани қаттиққўллик билан тарбиялаган, ҳеч қачон уни қучоқлаб "Сени яхши кўраман" демаган, доим камчиликларини кўриб, танқид қилган. Муниса йиллар давомида она меҳрига чанқаган, лекин унинг кўнглига йўл тополмаган.
ЖИРАНГАН ҚАЛБ
Муниса катта бўлиб, ўқишга кетди. Онаси билан орасидаги масофа янада ошди. Ҳар гал телефонда гаплашганда, гап тортишув билан тугарди.
"Нега у мени ҳеч қачон тушунмади?" деб ўйларди Муниса.
Рамазон келди, аммо бу йил Муниса рўза тутишни хоҳламади. Чунки у қалбида қаттиқ ранжишни ҳис қиларди.
ТАҚДИРНИНГ ТАНГ АЙЛАНИШИ
Бир куни онасидан хабар келди: "Қизим, мен касалман".
Мунистин юраги сиқилиб кетди. Қандай қилиб? У ҳар доим онасидан ранжиб юрган, аммо уни йўқотиш хаёлидан қўрқиб кетди.
У дарҳол онасининг олдига йўл олди. Онаси анча ожизланган, кўзларида олдинги қаттиққўлликдан асар ҳам йўқ эди.
Онаси унга қараб:
— Муниса... кечир. Мен сени ҳеч қачон яхши кўрмаганим йўқ. Фақат меҳримни билдира олмадим...
Кўзларидан ёш оқди. Муниса жавоб қайтаролмади. Унинг бутун умр кутиб келган сўзлари ана шу кўз ёшларида эди.
РАМАЗОНДА ОЧИЛГАН ҚАЛБЛАР
Бу кеча Муниса биринчи марта чин дилдан Аллоҳдан сўради:
"Аллоҳим, менга онамни кечиришни ва уни тушунишни насиб қил."
Рамазон охиригача у онаси билан бирга қолди. Улар аввал бор юракдан гаплашишди, аввал бор бир-бирини ҳис қилишди.
Рамазон Мунисага фақат рўза тутишни эмас, балки ҳақиқий муҳаббатни топишни ҳам ўргатди.
🌙💞 "Рамазонда ЮВИЛГАН КЎНГИЛЛАР"
Зуҳра ва Мадина ёшлигидан жуда яқин дўстлар эди. Улар мактабни бирга битирди, бирга орзу қилди, бир-бирининг сирдоши бўлди. Аммо бир куни улар орасида жиддий келишмовчилик чиқди.
Мадина Зуҳрани ишончига хиёнат қилганликда айблади. Зуҳра эса унинг ўйлаб топилган гап эканини қанча тушунтирса ҳам, Мадина ишонмади. Охири улар бир-бирига салом бермай қўйишди.
Рамазон ойи келганида ҳам уларнинг ўртасидаги совуқлик давом этарди.
ҚАЛБГА ТАЪСИР ҚИЛГАН ДУО
Бир кеча Мадина Таровеҳ намозидан сўнг имомнинг сўзларини эшитди:
"Кимки биродарини кечирса, Аллоҳ унинг гуноҳларини кечиради."
У ўйга толди. "Зуҳра менинг энг яхши дўстим эди. Шунча йиллик дўстликни бир тортишув учун унутишим керакми?"
Эрталаб у Зуҳрага хабар ёзди:
— Рамазон муборак бўлсин. Мен сени кечирдим, кел, бир ифтор қиламиз.
ЯНА ҚАЙТГАН ДЎСТЛИК
Ифторда учрашганида, улар бир-бирини қаттиқ қучоқлашди. Ҳеч қандай тафсилот сўралмади, ҳеч қандай айбловлар айтилмади. Чунки улар тушунишди: Рамазон — аразларни унутиш ва юракларни юмшатиш ойидир.
Ушбу кеча улар учун фақат таом емас, балки юракларнинг яна бирлашган кечаси бўлди.
🌙💭 "Рамазон – ҚАЛБЛАР ОЧИЛАДИГАН ОЙ"
Шаҳло – ҳеч кимга боғлиқ бўлмасдан, фақат ўзига ишониб яшайдиган аёл эди. У ишбилармон, муваффақиятли ва кучли шахс эди. Унга кўра, ҳаётда одам фақат ўз кучига суяниши керак, бошқа ҳеч кимга муҳтож бўлмаслиги шарт.
Рамазон ойи келганида ҳам у ўз ҳаётини ўзгартирарди, деб ўйламасди. "Нега рўза тутишим керак? Мен ҳаётда ўзим ҳамма нарсани ҳал қиляпман," деб ўйларди у.
Бир куни ишдан уйга қайтаётганида, бир бола унинг олдига югуриб келди:
— Опажон, илтимос, бир бурда нон олиб беринг, онам касал, уйимизда овқат йўқ…
Шаҳло бир лаҳза тўхтади. Одатда у бундай вазиятларга эътибор бермасди, лекин бу боланинг кўзларидаги умид ва ночорлик унинг қалбини титратди.
Рамазонда ЮМШАГАН ҚАЛБ
Шаҳло болани боқиш учун етарли миқдорда таом ва дори-дармон сотиб олди. У болани уйига олиб борганида, онанинг дуолари унинг юрагини титратди:
— Қизим, Аллоҳ сенга раҳмат қилсин. Бугун сен сабабли Рамазонимиз файзли бўлди.
Шаҳло бу гапларни эшитиб, кўзларига ёш олди. У бир умр фақат ўзини ўйлаганини тушунди. Ҳақиқий куч – бошқаларга ёрдам беришда эканлигини ҳис қилди.
Рамазон – ҲАЁТГА БОШҚАЧА НИГОҲ
Шаҳло ўша кеча биринчи марта Таровеҳ намозига борди. Имомнинг сўзлари унинг юрагига таъсир қилди:
"Кимки бир кишини қувонтирса, Аллоҳ уни жаннатига яқинлаштиради."
Шаҳло шу куни тушундики, ҳақиқий бахт фақат ўзига ишонишда эмас, балки бошқаларга қўл узатишда экан.
🌙💡 "Рамазонда ОЧИЛГАН КЎЗЛАР"
Сардор бой оилада туғилган, барча нарсага эга йигит эди. Унинг қимматбаҳо машинаси, кенг уйи ва кўп дўстлари бор эди. Аммо Рамазон унинг ҳаётига таъсир қилмасди. У рўза тутишни ортиқча деб билар, "Муҳими – қалб пок бўлиши," дерди.
Бир куни у кечқурун шаҳар айланиб юрганида, бир бечора болани кўриб қолди. Бола одамлар ташлаб кетган қуруқ нон парчасини териб олди-да, оғзига солди.
Сардор ҳайрон қолиб, унинг ёнига борди:
— Болам, сенга ёрдам керакми?
Бола сманоқ жилмайди:
— Йўқ, ака. Аллоҳга шукр, бугун ифторда ейишга нон топдим.
ЮРАГИГА ТАЪСИР ҚИЛГАН ГАП
Сардор бу гапдан ларзага тушди. "Бу бола бир парча нон топганига шукр қиляпти, мен эса…". У ўзи ҳақида ўйлаб, юрагида нимадир ўзгарганини ҳис қилди.
Шу кеча у масжидга борди. Имом Қуръон тиловат қиларди:
"Албатта, шукр қилганлар учун (Аллоҳнинг) зиёдаси бор." (Иброҳим сураси, 7-оят)
У кўзларини ёпиб, қалбидан бир сўз ўтди: "Мен ҳақиқий шукр қилишни ўрганишим керак!"
Рамазон ҲАҚИҚИЙ БОЙЛИКНИ ЎРГАТДИ
Шу кундан бошлаб, Сардор рўза тута бошлади. У бечора болага ҳар куни ифтор учун таом олиб борарди.
Рамазон тугаётганда у ўзини анча енгил ҳис қилди. Энди у англади: Ҳақиқий бойлик – мол-дунё эмас, балки қалбдаги шукр ва инсонийликдир.
Айша исмли ҳофизи Қуръон қиз Туркиянинг Измир шаҳрида яшарди. Aйша ҳар куни бомдод намозигача баланд овозда Қуръон тиловат қилар, онаси ҳар сафар қизининг хонаси олдида қироатини тингларди. Кунларнинг бирида, Айша оқ қон касаллигига чалинди. Бу тузалмас дард билан олишар экан, ҳар кун Қуръон қироатини канда қилмади. Қиз касаллик сабаб, 16 ёшида вафот этди. Кунларнинг бирида она қизининг хонаси ёнидан ўтиб кетар экан, қизининг хонасидан йиғи овозини эшитди ва эшикни очиб қаради, лекин у ерда ҳеч ким йўқ эди. Бу ҳолат ҳар куни тундан қуёш чиққунча такрорланаверарди.
Бу ҳолатдан ташвишга тушган она Измирдаги машҳур шайхдан маслаҳат сўради. Бу воқеани эшитган имом қизни хонасига келиб ушбу ҳодисани ўзи кўриш истаги борлигини билдирди. Кечқурун имом қизни эшиги олдига келди. Ҳақиқатдан ҳам қизни хонасидан йиғи овози эшитилиб турарди. Қизни хонасига кирган имон «Аллоҳy Акбар» дея йиғлай бошлади. Бу ҳолатдан саросимага тушган онаси имомдан нега йиғлаётганини сўради. Шунда Имом:
🌙🥀 "Рамазон – Отасиз Қолган Боланинг Дуоси"
Аҳмад учун бу йилги Рамазон аввалгиларига ўхшамасди. Бир неча ой аввал отаси оламдан ўтганди. Унинг йўқлиги ҳаётида катта бўшлиқ қолдирган, хонадондаги илиқликни олиб кетгандек эди.
Рамазон кириб келгач, бу бўшлиқ янада кучайди. Илгари ҳар ифторда отаси уни елкасига ўтқазиб, “Рамазон – сабр ойи, болам” дер эди. Энди эса ҳаммаси хотираларда қолган…
Ифторда Ёғилган Нур
Бир кеча Аҳмад масжидга борди. Таровеҳдан сўнг дуо қилинаётган пайт, у икки қўлини осмонга кўтарди:
— Ё Аллоҳ, отамни жаннатингда жойла ва менга куч бер…
Қўшниси – қария унинг дуосини эшитиб қолди. Намоз тугагач, у Аҳмадга яқинлашди ва меҳрибонлик билан елкасини сийпади:
— Болам, бу Рамазон сен учун оғир бўлаётганини биламан. Аммо билгинки, Аллоҳ сен билан бирга. Сен ёлғиз эмассан.
Қалбга Осоват Берган Рамазон
Шу кечадан бошлаб, Аҳмад ҳар куни қария билан бирга ифтор қилди. Улар бирга Таровеҳ ўқишди, бирга дуо қилишди. Аҳмад отасини соғинишда давом этарди, аммо энди қалбида бир ҳаловат пайдо бўлганди.
У англади: Рамазон – йўқотишларни эмас, бор нарсаларни қадрлаш ойидир.
🌙🤲 "Рамазонда Кечирим Сўраш Баҳонаси"
Саид ва Жавоҳир болаликдан дўст эдилар. Уларнинг дўстлиги биродарликдан ҳам устун эди. Лекин бир неча ой аввал, майда бир тушунмовчилик туфайли урушиб қолишган ва шундан бери бир-бирлари билан гаплашмасдилар.
Рамазон келганида Саид бу ойнинг нафақат ибодат, балки кечирим ва ярашув ойи эканини ўйлаб қолди. Ҳар куни Таровеҳ намозига борганида қалбида нимадыр етишмаётгандек туюларди. "Менинг Рамазоним комил бўлиши учун, мен Жавоҳирдан кечирим сўрашим керак," деб ўйлади у.
Кечиримга Қадам
Бир кеча, Таровеҳдан сўнг, Саид Жавоҳирнинг уйи олдига келиб, эшикни тақиллатди. Жавоҳир эшикни очиб, унга ҳайрат билан қаради.
— Жавоҳир, бугун кеча ўйлаб, сени ранжитганимни тушундим, — деди Саид юмшоқ овозда. — Рамазон фақат рўза тутиш эмас, қалбни поклаш ҳамдир. Илтимос, мени кечир.
Жавоҳир бироз сукунатда турди, кейин жилмайди:
— Мен ҳам сени кечиришни хоҳлаётгандим, лекин ғурурим йўл бермади. Сени кўриб, хурсанд бўлдим, дўстим.
Улар бир-бирларини қучоқладилар. Бу кеча уларнинг дўстлиги қайтадан тикланди.
Рамазон – Қалбларни Яқинлаштирадиган Ой
Эртасига улар масжидда бирга Таровеҳ ўқидилар. Саид юрагидаги оғирлик кетганини ҳис қилди. Энди у биларди: Рамазон нафақат Аллоҳга, балки инсонларга ҳам яқинлашиш ойи эди.
🌙💔 РАМАЗОН ТУГАШИДАН АВВАЛ 💔🌙
Мадина опа учун бу йилги Рамазон ғам-ғуссаларга тўла эди. Бир неча ой олдин эридан ажрашган, икки фарзанди билан ёлғиз қолган эди. Ҳаёт қийинчиликлари унинг юрагини эзиб юборарди.
Рамазоннинг охирги кечаси. Ҳамма Ҳайитга тайёргарлик кўраётган пайт, Мадина опа фарзандлари билан тўкин-сочин дастурхон ёзиш ўрнига, оддий нон ва чай қўйиб, шукр қилиб ўтирарди…
— Она, бизга ҳам байрам бўладими? — сўради кичик ўғли Жасур.
Мадина опа уялиб, бошини эгди.
— Албатта, болам…
Лекин юраги оғирлик қиларди. Ҳаммаси учун курашиб, меҳнат қилиб келган бўлса-да, тақдир уни синаган эди…
Шу пайт эшик тақиллади.
Мадина опа ҳайрон бўлиб, очди. Эшикда икки нафар ёш болакай турибди, уларнинг қўлларида катта тўплам совғалар бор эди!
— Опа, сиз Мадина опамисиз?
— Ҳа, болажонлар, нима керак эди?
— Бир инсон бизга бу совғаларни олиб боринглар, деди. У киши ўз исмини айтишни истамади. Фақат "Унинг дуолари қабул бўлди", деди…
Мадина опа кўзларига ишонмасди. У совғаларни олган сари, кўзларидан ёшлар оқарди…
— Менинг дуоларим қабул бўлдими?..
У сўнгги кунларда Аллоҳдан ёрдам сўраб, кўп йиғлаган эди. Ва мана, Рамазон тугашидан аввал, Аллоҳ унинг дуосини эшитди.
— Она, бу байрам мўъжизами?! — сўради Жасур.
Мадина опа ўғлини маҳкам қучди.
— Ҳа, болам… Рамазон мўъжизалар ойи… 😭
🌙💔 ОХИРГИ ИФТОР 💔🌙
Бугун Рамазоннинг охирги куни эди. Ҳамма одамлар Ҳайитга тайёргарлик кўраётган, бозорлар гавжум, хонадонларда хушбўй таомлар пиширилаётган эди. Аммо Шаҳло она учун бу Рамазон бошқаларидан фарқли эди…
Унинг ёлғиз ўғли Комрон бир неча ой аввал чет элга ишлаш учун кетганди. Ҳар куни у унинг овозига зор бўлар, дуо қилиб, қайтиши учун Аллоҳдан илтимос қиларди.
Шаҳло она дастурхон ёзди, ҳар йили Ҳайит олдидан тайёрлайдиган каби ширинликлар, ҳушбўй палов ва нонинг ёнги узилган меваларни қўйди. Бироқ бу йил унинг кўнгли ғамга ботган эди.
— Комронжон, болам, қачон қайтасан? — деб пичирлади у, кўзларида ёшлар жилтиллаб.
Шу пайт эшик тақиллади. У юраги шиддат билан уриб, шошилиб очди.
Эшикда Комрон турибди!
— Она! — деди у кулганча.
Шаҳло она шошилиб, уни қучоқлади.
— Болам! Сен ростан ҳам қайтдингми?!
— Ҳа, онажон, Рамазон тугашидан олдин сизнинг дуоларингиз мени қайтарди!
Онаси унинг юзига, қўлларига қараб-қараб кўзларига ишонмасди.
— Оғриқ қилмадингми, болам? Ҳеч қийналмадингми?
— Йўқ, онажон, Аллоҳ менга куч-қувват берди.
Комрон онасининг қўлларини меҳр билан ушлади.
— Бугун сиз билан ифтор қиламан. Сиз билан охирги марта бирга ўтираман…
— Охирги марта?! — Онаси ҳайрат ва қўрқув билан қаради.
— Ҳа, она, бу Рамазон мен учун сўнггиси…
Онаси ниманидир ҳис қилгандай, юраги ташвиш билан туққилларди.
— Комрон… Бу нима деганинг?
— Мен фақат келиб, сиз билан хайрлашмоқчи эдим…
Онаси кўзларини катта очди.
— Йўқ! Йўқ, сен кетмайсан!
— Она, мен доим сиз билан бўламан…
Шу пайт яна эшик тақиллади. Онаси Комронни қўйиб, эшикни очиш учун югурди.
Эшикда икки милиция ходими турибди…
— Опажон… Комрон ака кеча йўл транспорт ҳодисасида вафот этди…
Онаси юрагида чақмоқ чаққандек ҳис қилди.
— Нима?!
— Кечиринг… Унинг жасади мана шу ерга етказилди…
Шаҳло она орқага қаради. Комрон йўқ эди…
Бироз аввал у қучоқлаган, кўзларига боққан, қўлидан ушлаган ўғли… вақт аллақачон ўтган эди…
Онаси ўтириб қолди, кўзларидан шиддат билан ёшлар оқарди…
“Болам… Сен мен билан хайрлашиш учун келган экансан… Рамазоннинг сўнгги ифтори мен учун сўнгги умид бўлиб қолди…” 😭
🌙🤲 "РАМАЗОНДАГИ СИРЛИ ХАТ"
Азиза учун бу йилги Рамазон бошқаларидан фарқли эди. Уни ҳар доим ушбу муборак ой шодиёна билан қарши олар, оиласи даврасида ифтор ва саҳарлик қилишдан завқ олар эди. Аммо бу гал… бу гал у қалбида нима гап эканини ўзи ҳам тушуна олмасди.
Бир куни уйига келиб, эшик олдида бир конверт топди. Устида фақат битта сўз ёзилган эди: "ИЧИНГ".
СИРЛИ ХАТ
Азиза хатни очиб ўқишни бошлади:
"Сиз мени танимайсиз, аммо мен сиз ҳақингизда кўп эшитганман. Менинг ҳаётимдаги энг оғир кунларда сиз менга ёрдам бергансиз. Балки эсламассиз, бир йил олдин йўл бўйида бир аёлга хўрак узатгансиз. Ўша аёл мен эдим. Бу сиз учун оддий бир ҳаракат бўлган, аммо мен учун эса умид нуридек эди. Шунинг учун мен ҳам сизга бир нарса бермоқчиман."
Хат билан бирга кичик қути ҳам бор эди. Азиза қутуни очди ва ичида бир дона тажвидли Қуръон борлигини кўрди. Ҳайратдан нафасини ичга ютиб, яна хатни ўқишни давом эттирди:
"Мен бу Қуръонни ўзим билан ҳар ерга олиб юрганман. Бу менинг қалбимдаги энг катта ғамларни енгган китоб. Ҳозир эса у сизники. Рамазон муборак! Мен учун дуо қилинг."
ЯНГИ ҲАЁТГА ҚАДАМ
Бу сўзлар Азизанинг юрагини ларзага келтирди. У қанчадан-қанча инсонларга яхшилик қилиб юрганини биларди, аммо шу кичик ҳаракат кимнингдир ҳаётини ўзгартириши мумкинлиги ҳақида ҳеч ўйламасди.
Эртаси куни Таровеҳ намозига борди. Намоздан кейин Қуръонни очиб, тиловат қила бошлади. Ўқиш давомида кўзларидан ёш оқиб, қалбидаги бўшлиқ тўлди.
Бу кеча у яхшилик қанчалик катта аҳамиятга эга эканини ва бир одамнинг қалбига нур киритиши мумкинлигини тушунди.
#ИФФАТ_2. 60.
МУАЛЛИФ:
#Дилором_Қосимова.
—Феруза, гўзалим.. -янгам ётоғим четига ўтириб, сочларимни силади. —Сиз менга ишонасизми? Ёки ўшангами? Ахир уни гапларини эшитгансизку, бу гапларни мажбурликдан айтганда овози титрамасмиди?
Кўзларини ёшланмасмиди?
Ахир у бир туки ҳам ўзгармай айтганку ҳаммасини.
Бирон сабаб билан қайтган, балки кўчадаги «шюстрий»роғи ундан фойдаланиб ташлаб кетгандир.
Сарвар биласиз соддароқ, кўнгилчанг. Улар икки йил гаплашиб юришган. Сабина укамни ҳарактерини сув қилиб ичиб юборган. Ундан фойдаланяпти.
Мен эса, яхшигина баҳонаман унга. Сизга ҳам янга ҳам қайнопа бўлганим учун.
Индамадим, жавоб бермадим. Ўйланиб қолдим. Ростдан мен Сарвар акани Сабиначалик билмас эканман.
Нима ҳам дердим. Нима ҳам қила олардим. Тақдиримда борини кўраманда.
—Бирон нима денг. -деди янгам ўйчанг бўлиб олганимга.
—Нимаям дердим. Севишганлар бахтли бўлсин. -дедим бир зумда кўзим ёшланиб.
—Ҳафа бўлманг Феруза жуда бўшсиз. Тез таслим бўласиз. Ҳаракат қилишдан кўра, вос кечишни афзал биласиз.
—Курашиш? Курашиб нима қиламан. Бир марта кесакдан ўт чиққандек ўзимда куч топиб, Беҳруз акага айбсизлигимни исботлаш учун бордим.
Нима бўлди. Мени ётоққа таклиф қилди ҳақлигимни исботлашим учун. Яна шундай қилайми?
Сарвар ака, ҳам безди гап-сўзлардан. Мен пок бўлганим билан одамлар тилида ҳамон сарқитман.
Уларга ҳам нима дейман?
Нонимгни оқлаб бердим шукур қил десалар ҳазм қила оламанми?
Йўқ! Жоним бўғзимда турибди янга.
Яна битта шунга ўхшаш гап. Ва мен адо бўламан.
Керакмас! Сарвар ака бахтли бўлсин севгани билан.
Янгамга гапирдиму, бошимгача ўраниб олдим. Ҳеч нарсани ҳис қилмаяпман.
#ИФФАТ_2. 58.
МУАЛЛИФ:
#Дилором_Қосимова
—Тур дедим сенга. -деди ўзига бежорахол қараб ўтирган қизга қараб.
Феруза индамай ўрнидан туриб, ошхонага йўл олди.
Газ ёқиб чой қўймоқчи эди. Ортидан кирган Сарвар газни ўчириб қўйди.
—Нонушта тайёрлама, тайёрланг уйингга ташлаб қўяман. Опамда ҳам икки оғиз гапим бор. -деди Сарвар совуққонлик билан.
🍃🍃🍃
«Феруза»
Сарвар ака эрталабда мени ота уйимга ташлаб кетишини айтди.
Индамадим. Ҳисоб сўрамадим. Зотан бунга ҳаққим йўқдек.
Келишув... асли ҳам шундай келишилмаганмиди?
Мени номимни оқлаб бир неча ой яшагандан кейин ажрим.
Аллоҳни хурлари «Амин» деб дуога қўл очганмиди ўша он?
Бахтли кунларим саноқлими? Бироз вақтини узайтирмабсанда Аллоҳим.
Жуда қисқа, аммо соф туйғуларга бой ўтди шу кунларим.
Нима бўлган тақдирда ҳам Сарвар акадан миннаддорман.
Агар улар бўлмаганда. Мен ёши катта эркакга эрмак бўлган бўлардим.
—Етиб келдик! -ҳаёлларимни Сарвар акани, овози бузди.
—Қачон келдик? -дедим ота уйим дарвозасига ёшли кўзларим билан боқдим.
—Беш дақиқадан ошди. Ҳаёл билан машина тўхтаганини ҳам билмадинг.
—Узр. -дея машинадан тушдим. Сарвар ака ҳам тушди.
—Яхши қол. -дедилар, мен англамадим, қандай оҳангда чиққанини бу сўзларни. Зеро англайдиган ҳолда эмасдим. Бош силкиб қўйганча болалигим ўтган уй дарвозаси томон юрдим. —Опамни чақириб юбор. -деди дарвоза олдига етганимда.
#ИФФАТ_2. 56.
МУАЛЛИФ:
#Дилором_Қосимова.
—Сиз бу ерда нима қиляпсиз? -дедим жаҳлим чиқиб.
—Салом йўқ, алик йўқ бу нимаси Шаҳнозахон? Биз ҳам ишимизни қилгани келдик.
—Сиз ишга ҳалал беришдан бошқасига яраганингизни кўрмадим ҳеч. -жаҳлим чиқди уни пичингидан.
—Шаҳнозахон, мен буғальтерия бўлимиданман. Кетадиган сарф-ҳаражатларни ҳисоб-китоб қилиш бизни вазифамиз.
Қисман у ҳақ гапни айтди. Аммо менга нима бўляпти охирги пайтлар?
Беҳруз акани сал ортиқчага гапига увиллагим келади. Бу Наим деганларини эса, кўрсам асабим ўйнайдиган бўлиб қолибди.
—Нозли сиз ўзингиз гаплашинг бу киши билан. -Нозлига буюриб улардан нари кетдим. Тортишгим йўқ эди. Суҳбатлашгим ҳам.
🍃🍃🍃
—Асаб бузишдан бошқа нималарга ярашимни, эрта қучоғимда уйғонганингда биласан сен қиз. -Наим Шаҳнозани ортидан совуқ қараб деди.
—Ишингиз ўхшамаслиги аниқдек. Нима қиласиз бировни тинч оиласини бузиб? -келганларидан буён, жим турган, Нозли тилга кирди.
—Сен индамай айтилганларни бажар. Мени ишимга бош қотирмай. -Наим қош чимириб қаради унга.
—Тўғриси сизга ёрдам бераётганимдан, афсусланяпман. Виждоним қийналяпти.
—Ишга қандай жойлашганингни унутдингми? Билиб қўй ишга киришингга ёрдам берганимдек. Ишдан ҳайдалишингни ҳам ўзим уюштириб беришим мумкин.
—Жуда разил инсон экансиз. Шаҳноза опани оиласини бузиб нимага эришасиз?
🌙🌹🎊РАМАЗОННИНГ 7-КУНИ ВА 1-ЖУМАСИ МУБОРАК БЎЛСИН АЗИЗЛАР!✨🌟🌙🍀
Қалбимиз тўрида иймон порласин
Мусулмон халқини Аллоҳ асрасин
Бу ғариб қалбимиз нурларга тўлсин
Жума аёмингиз муборак бўлсин!
Яратган Роббимга ҳамду санолар,
Унинг Расулига бўлсин дуолар.
Исму амалингиз Жаннатда турсин,
Жума айёмингиз муборак бўлсин!
🌙🌹РАМАЗОННИНГ 1-ЖУМАСИ МУБОРАК БЎЛСИН!🤲
✨ Аллоҳнинг саломи
✨ Пайғамбар ﷺнинг дуолари
✨ Қуръоннинг нури
✨ Рамазоннинг таровати
✨ Жуманинг баракаси сиз билан бўлсин!
✨🌟🌙✨🌟🌙✨🌟🌙✨🌟
Яқинларга ҳам улашинг!👇
@ibratli_sozlar
🌙 Ramazonda qalbingizni va ilmingizni nurlantiring! 🌙
Ramazon faqatgina ro‘za tutish emas, balki o‘z ustingizda ishlash, yangi bilimlar olish va ma’naviy yuksalish davri!
🔹 Siz ham arab tilini o‘rganishni orzu qilganmisiz?
🔹 Qiyin deb o‘ylaysizmi?
Endi eng zamonaviy va oson metodlar yordamida arab tilini biz bilan o‘rganing!
💡 Tasavvur qiling: Ramazon oxiriga borib, siz arabcha matnlarni o‘qiydigan va bemalol arab tilida yozishni bilasiz.
📖 Nimani kutyapsiz?
✅ Qiziqarli va jonli darslar
✅ Oddiy va samarali yondashuv
✅ Har kuni oz-ozdan, lekin katta natijalar!
Ramazonni ilm bilan ziynatlang! ✨ Hoziroq qo‘shiling va yangi safarni boshlang!
📩 Tafsilotlar uchun yozing!
📞 +998948262234
🌐 @aliqulovaL
🌙💔 "Рамазонда ТОПИЛГАН ОНА"
Сабрина болалигидан ятимхоналарда ўсган. Она меҳри нима эканини билмас, ҳар доим ўзини ёлғиз ҳис қиларди. Катта бўлгач, у ҳаётда фақат ўзига ишониши кераклигини ўрганди.
Рамазон ойи келганда, унинг учун бу фақат оддий ойлардан бири эди. Рўза тутиш, ибодат қилиш ҳақида ўйламасди. “Менга ҳеч ким қарамаган, ҳеч ким мен учун дуо қилмаган, нега мен буни қилишим керак?” деб ўйларди.
ТАСОДИФИЙ УЧРАШУВ
Бир куни у бозорда бир кампирни кўриб қолди. Кампир қариликдан ларзага келган қўллари билан хурмо сотарди.
Сабрина унга яқинлашиб:
— Онахон, сизга ёрдам керакми?
Кампир илиқ жилмайди:
— Раҳмат, қизим. Мен фақат ризқимни теряпман.
Бу "қизим" сўзи унинг юрагига таъсир қилди. Ҳеч ким унга бу сўз билан мурожаат қилмаган эди.
ЮРАККА НУР КИРГАН КЕЧА
Сабрина шу кундан кейин ҳар куни шу онахоннинг ёнига келди. Унга ёрдам берди, овқат олиб келди. Кампир эса ҳар доим унинг бошига дуо қилиб, меҳрибонлик кўрсатди.
Бир куни Таровеҳдан кейин кампир унга дедики:
— Қизим, сен менинг ҳаётимдаги энг катта неъматсан. Аллоҳ сенга меҳр берсин.
Сабрина ўзи ҳам билмай, кўзларидан ёш оққани сезди. Бу кеча у аввал бор ҳақиқий меҳрни ҳис қилди.
Шу кечадан кейин у тушунди: Рамазон – нафақат очликни ҳис қилиш, балки меҳр ва муҳаббатни топиш ойидир.
Италияда 93 ёшли қария касалликдан тузалибди. Унга нафас берувчи мосламанинг ҳеч бўлмаса бир куни учун ҳақ тўлашини сўрашибди. Шунда чол йиғлаб юборибди. Шифокор чолни тинчлантирмоқчи бўлибди, лекин чол пулидан йиғламаётганини айтибди. Қариянинг жавоби эса шифокорни ҳайратга солибди:
"Мен тўлашим керак бўлган пул учун йиғламаяпман. Мен бунинг ҳаммасини тўлашим мумкин. Мен шундан йиғлайманки...
🚷 Ким Таҳоратсиз ҳолда Оғзини ёпган бўлса эшитиб қўйсин!
Таҳоратсиз оғиз ёпиб бўлмайдими ?
Буни кўпчилик рўзадорлар билишмас экан. Ҳозироқ пасдаги тугмани босиб жавобини билиб олинг!👇
ЖАВОБИ
😢 "Онамга берган охирги совғам..."
Самир ҳар Рамазонда онасига бирор нарса совға қилишни одат қилганди. Бир йили атир, бошқа йили зеб-зийнат буюмлари... Лекин у ҳеч қачон онасининг ҳақиқий орзусини тушунмаган эди.
— Болам, менга энг катта совға — сенинг рўза тутишинг бўларди, — дерди онаси.
Аммо Самир доимо кулгу билан жавоб берган:
— Она, мен ҳали ёшим ёш! Кейинги йилдан бошлайман!
Бир куни Рамазон арафасида онаси оғир касал бўлиб қолди. Шифокорлар унинг умри қисқа эканини айтишди.
Онаси заиф овозда шундай деди:
— Болам, агар бу менинг охирги Рамазоним бўлса, сен мен учун бир кун рўза тутасанми?..
Самир кўзларида ёш билан "Албатта, она, фақат бир кун эмас, бутун Рамазонни тутаман!" деди.
Онаси жилмайди. Унинг юзида қувонч пайдо бўлди.
Бир ҳафта ўтиб, онаси оламдан ўтди. Самир учун бу оғир мусибат эди, лекин у ваъдасини бажарди.
Шу кундан бошлаб, у ҳар Рамазонда рўза тутадиган бўлди. Чунки бу унинг онасига берган охирги совғаси эди…
To'g'ri deganlar nechtamiz....😂
@Ibratli_sozlar
🌿🌸•┈•┈•┈•❁🌸❁•┈•┈•┈•🌸🌿
⁉️ САВОЛНИ ЖИННИСИ 😁
Биз уни хар куни 2 маротаба татиб кўрамиз лекин емаймиз 🤔
Савол: У нима?
Ха сиз топдингиз, лекин буни текшириб кўриш керак 👇
ТЎҒРИ ЖАВОБ 👈