34448
Хаётий ва Ибратли ҳикоялар... Хикматлар хазинаси... Инсон такдирини аччик синовлари... Hamkorlik va reklama uchun 👇👇 @Bronzam . . . . . .
ита ошнамга қўнғироқ қилиб, уларнинг бошини қотирдим. Дўконга кириб тентирадим, шарбат харид қилдим ва симириб ўтирдим.
Ниҳоят хотиним менга қўнғироқ қилиб, уйга чақирди.
Кейин эса, гўё ҳеч гап бўлмагандек кутиб олди. Нима деркан деб гапиришини роса кутдим.
— Ҳалиги... анови... кетдими? — сўрадим гап очиш учун.
— Ким?.. Ҳа, уми? Кетди.
— А, сен... У нима деди?.. Нима деган бўлсаям сен ишонма! Унинг ўзи уйга кирди. Мен танимайман.
Дилобар кулиб юборди:
— Ҳаммаси жойида, дадаси.
Бу гапдан ғалати бўлиб кетдим...
Орадан ўн бир кун ўтди. Хотинимнинг таваллуд санаси эди.
— Менга совға керак эмас, — деди Дилобар. — Мени кечирсангиз бас.
Дилобарга елкаларимни қисиб қарадим.
— Ўшанда анови аёлнинг уйимизга келгани махсус уюштирилган эди, дадаси, — деди у. — Сизни шунчаки синаб кўрмоқчи эдим. Дилбар менинг танишим. Кўп бўлгани йўқ танишганимизга. Кўнгли очиқ аёл. Гапдан гап чиқиб, эрнинг хиёнати ҳақида суҳбатлашиб қолдик. Бу фикр кимдан чиққани эсимда йўқ. Хуллас, сизни синаб кўрмоқчи бўлдик... Мени кечиринг. Хиёнат қилмаслигингизга қатъий амин бўлдим. Мени шунчалик яхши кўришингизни билмаган эканман. Виждоним қийналиб кетяпти, дадаси... Сиз ўшанда мени Дилбарга чиройли деганмидингиз?
— Чиройлини чиройли дейман-да...
Эртаси куни мен у билан ресторанда учрашдим.
— Режа яхши берди, — дедим кулиб. — Энди бемалол учрашаверсак бўлади. Шубҳа, гумонга ўрин йўқ-да! Ишдан кеч қоламанми, хизмат сафарига кетаманми — энди яшил чироқ! Ролларимизни қотириб ўйнадик. Беш баҳо! Айниқса, мен бопладим. Бор маҳоратимни ишга солдим. Хотинимни ишонтира олибманки, у мендан кечирим сўради. Уйланган бўлсам ҳам нақадар эркин қушман!.. Хўш, режам иш бердими? Ҳаммасини пухта ўйлаган эканманми?
— Виждонсиз, — Дилбар кулимсираб қадаҳини кўтарди...
ТАМОМ.
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli\_Sozlar 📚 ⏮
икчадан қарадим: хотиним!
— Тезроқ очинг, — деди у. Кейин эса мен очгунимча бўлмай, ўзи очди. — Очиқ экан-ку, мен жиринглатиб ётибман... Ассалому алайкум, дадаси. Ишга яхши бориб келдингизми?
Менинг тилим калимага келмасди. Хотинимга нима деб гап очишни билмасдим. Аслида айбим йўқ, ҳаммасини рўй-рост айтишим керак. Бироқ гап хотинимнинг ишонишида!
— Салом, хотинжон! Ўзинг яхши келдингми? Болалар қани?
— Э, уларингиз яна бир кун қоламиз дейишди. Бувисини соғинишибди.
— Биласанми, сенга...
— Сиз буларни ушланг, — хотиним шундай деб қўлидаги пакетларни менга тутқазди. — Маҳалла бошидаги дўконда арзон тухум сотишяпти экан. Мен тез бориб келай.
— Шошма, ҳозир...
— Катта бўлмасаям ҳар ҳолда арзон. Тез бориб келай.
— Йўқ, шошма. Сенга бир гапни айтишим керак.
— Нима дейсиз шу пайтда? Ярим соатда қайтаман, кейин айтаверасиз.
Бирдан каллам ишлаб кетди. Хотинимнинг дўконга кетгани яхши эмасми? Қайтиб келгунича анови жувонни ўзига келтириб уйдан чиқариб юбораман. Акс ҳолда хотинимнинг кўнглига ишончсизлик ораласа, бир умр ортимдан пойлаб юрадиган бўлади.
— Бора қол, — дедим шоша-пиша.
Аммо аксига олиб, хотиним эшикдан чиқар-чиқмас, ичкари хонадан “ҳой, қаердасиз?” деган товуш келди. Мен ўзимни хотиржам тутишга ҳаракат қилдим. Хотиним эса таққа тўхтаб, ортига ўгирилди.
— Кимдир гапирдими? — сўради у. — Аёл кишининг овозими?
Мен кулимсираб жавоб бердим:
— Ташқаридан эшитилди, хотин. Қўшнининг уйидан бўлса керак... Ёки кўчадан. Сен тезроқ бориб кела қол.
— Йўқ, ичкаридан эшитилди, — шундай деб, назаримда, хотиним ҳам кулгандек бўлди. — Ичкарида ким бор, дадаси?
— Бу нима деганинг? — дедим астойдил хафа бўлиб ва овозимни кўтариб. Овозимни кўтарганимнинг боиси, мабодо ичкаридан Дилбар яна чақириб қолса эшитилмасин деган мақсадда эди. — Бормайдиган бўлдингми? Унда эшит...
— Четроқ туринг, — дўконга тараддудланиб турган хотиним мени нари суриб, ичкари хонага йўл олди.
“Ҳаммаси тамом, — ўйладим мен, — қанақа қовоқкалла ҳамшира бўлди бу, озгина гапирмай турса олам гулистон эди!”
— Менга қара, сенга ҳозир тушунтираман, — шундай деб хотинимнинг орқасидан ичкарига кирдим-у, жим бўлдим. Ҳамшира қиздан дом-дарак йўқ, хонада фақат хотиним иккимиз эдик. Дилбар қаерда бўлиши мумкин? Майли, қаерда бўлсаям, хотиним кетганидан сўнг топилса бас. Ҳар ҳолда хонада буғланиб кетмагандир.
— Хўш, ким бор экан? — дедим хотинимга. — Гапир!
Хотиним атрофга аланглади:
— Менга бир гап бўлди, шекилли? Аммо аёл кишининг овозини аниқ эшитдим-ку!
— Агар сен аниқ эшитган бўлсанг, уйимизда арвоҳ бор, — дедим мен ҳазилга олиб.
Хотиним кулиб юборди:
— Э, ҳазилингиз бор бўлсин! Бўпти, мен кетдим. Сиз онамга бир телефон қилиб қўйсангиз бўлармиди, кеча нолиб гапираётгандилар.
— Албатта, мана, ҳозир, — шундай деб чўнтагимдан қўл телефонимни олиб, қайнонамнинг рақамини излай бошладим.
Икки ҳушим хотинимда! Тезроқ дўконга чиқиб кетса-ю, мен ҳамшира қизни топиб, уйдан ҳайдаб юборсам!
— Юринг, бирга бориб келамиз, — деди хотиним.
— Қўйсанг-чи, — уҳ тортдим мен. — Ҳозиргина ишдан келдим. Чарчаганман.
— Мен чарчамайманми?
— Сен ҳам борма, — мен шубҳага ўрин қолдирмаслик учунгина шундай дедим. Қолаверса, хотинимнинг феълини яхши биламан: борма деган жойга — аксинча боргиси келади. — Телевизор кўриб ўтирамиз.
— Йўқ, майли, бора қолай, яқин-ку!
— Ўзинг биласан.
— Э, эриняпман, бормайман.
Худди шу маҳалда диваннинг орқасидан Дилбар қаддини ростлади ва аччиқланиб деди:
— Оббо, қанақа хотинсиз, борсангиз боринг-да!
Унинг бу гапидан ғазабим қўзиб кетди, аммо айни пайтда мен ҳеч нима қила олмасдим. Тилим ҳам лол эди.
Хотиним дастлаб чўчиб тушди, сўнг ўзини босиб олиб, аввал Дилбарга, кейин эса менга қаради.
Хўш, мен нима қилишим керак? Гаров ўйнаб айтаман: ҳозир нимаики демайин, хотиним барибир ишонмайди. Ҳаммасига мана шу ҳамшира айбдор, озгина чидаганида Дилобар уйдан чиқиб кетган бўларди. Йўқ, мен ўзим калта ўйладим. Хотиним уйга кириб келганидаёқ бор гапни айтиб беришим керак эди. Энди барибир ишонмайди.
— Бу аёл оилавий поликлиникадан келибди, — дедим мен ниҳоят тилга кириб. — Исми Дилбар экан, ўзи айтди. Боя дафтарга ёзиб бўлгач, бирдан ҳуши
🌟
Ўлик борми?
Пул керак!
(Бўлган воқеа)
Мен келин бўлиб тушган хонадон эгалари ташқаридан жуда аҳил, бировни дилини оғритмайдиган, кўнгли бўш инсонларга ўхшар эдилар. Лекин ниқоблар тўйдан кейин ечилди. Афт-башаралар тўйдан кейин ошкор бўлди. Мен: "Астағфируллоҳ", дейишдан чарчамай қолдим.
Турмуш ўртоғим чекиб айвонда ётар, унинг акаси ўз хонасида телевизор кўриб ўтирар, кекса қайнонам ҳовлида хаскаш олиб томорқаларни тозалар, фалаж бўлиб ётиб қолган қайнота эса: "Сув беринглар", деб бақирганда, унга "лаббай", дейдиган ва сув берадиган мард топилмасди. Аввалига бошим тиниб: "Шунақа одамлар ҳам бор эканми?", деганман. Сўнг секин-аста кўникишни бошладим.
Тўйимдан кўп ўтмай, бир куни овсиним балиқ қовуриб, қайнотамни хонасига олиб кириб кетди. На қайнонамни, на бошқаларни чақирмади. Ҳайратим ошди.
Қайнотам гўрковлик қилган эканлар. Кейин бу ишни муллакам давом эттирган. Эрим эса акасига ёрдамчи.
Кунлар, ойлар, йиллар ўтди...
Ёз маҳали ҳовли-кўчага сув сепиб уйимга кириб кетдим. Соат эрталаб 6:00 лар бўлиб қолган эди. Деразам очиқ, ҳали ҳеч ким уйқудан турмаган. Бир пайт қайнонам мени чақириб қолдилар. "Сув келибди. Ташиб олинг!", дедилар.
Аламдан ўтириб йиғлаб олдим. Ўшанда етти ойлик ҳомиладор эдим. Уйимизда иккита "эркак" бор. Қайнонам ўғилларини чақирмай, туғиши яқин қолган келинини чақирганлари алам қилган эди. Челакни олиб қўшни тарафдан 4-5 марта қатнаб сув ташидим. Сўнг ҳаммага нонушта тайёрладим. Чойдан кейин йиғиб-териб соат 9:00 лар атрофида хонамга кирдим. Қайнонам яна чақирдилар. "Муллакангизга ош иситиб беринг! Эрталаб у фақат ош ейди", дедилар.
Муллакамни бора-бора ёмон кўриб қолдим. Овсиним эрталаб ишга кетади. Эрини чойини тайёрлаб кетмайди. Ҳам эримга, ҳам унинг акасига кун бўйи хизмат қилиш мени ортиқ асабийлаштирадиган бўлиб қолганди. Сабрим тугаб қайнонамга гап қайтарадиган бўлдим.
Фақат биров ўлса қабр ковлашади. Бошқа пайт эса, уйда бекорчи дам олиб ётишади. Уларни ҳеч бирини намоз ўқиганини, Қуръон ўқиганини кўрмадим. Эрим тўйдан аввал: "Мен ва онам намоз ўқиймиз", дегандилар. Лекин ҳаммаси ёлғон эди. Оиламизда ҳатто-ки, таҳорат қилган одамни кўрмадим.
Рамазон ойи келди! Ҳартугул рўза тутадиганлар топилди. Эрим Рамазонда рўза тутишни бошладилар. Таровеҳ намозларига қатнашдилар. Рамазон тугагач эса, ҳаммаси яна ўз ҳолига қайтди.
Фарзандим 8 ойлик туғилди. Қайнотам ётган ерларида кўп сийиб қўяр эдилар. Кунда 3-4 марта чойшаб алмаштирардим. Ўша куни ҳам кир кўпайиб кетиб, қўлда кўп кир ювган эдим. Мағзавасини эса такрор-такрор кўтариб, ҳовли орқасига тўкиб келдим. Камига овсиним пахтага кетган, эри ва болалари менга қолган эди. Нимжон, касалванд бола билан шифохонадан чиқдим. Шу билан болам яхши ўсмади. Бора-бора ҳаётимда эримнинг ҳурмати камайиб кетди.
Муллакамни эса гапирмасам ҳам бўлади. Ғирт тўнка! Кўчада супада ётади, ўлик кутиб. Нашасини чекиб бўлиб: "Менга бақувват овқат қилиб бер!", дейди. Мозордаги эҳсон қутисига йиғилган пулларни олиб ўзига ишлатади. Суюқ овқат қилсам, тўполон қилади. Хонамга кириб йиғлаб оламан. Қўлимга Қуръон ололмайман. Имконим бўлмайди.
Ота-онамга неча марта шикоят қилмоқчи бўлдим. Лекин тақдирим шу бўлса, улар нима ҳам қилиб беришар эди...
Тўққиз йил ўтиб, қайнотам вафот этдилар. Оилавий муҳит ўша-ўша. Муллакам ҳали ҳам хотинини ишга жўнатиб, мендан хизмат талаб қилади. Урушиб кетадиган бўлиб қолганман.
Яқинда эса портладим!
"Мен сизга ошпаз ёки хизматкор эмасман. Ўзимни учта болам билан ишим етади. Хотинингизни уйда олиб ўтиринг. Менга номаҳрамсиз", дедим.
Муллакам эса:
"Сенга ака бўламан! Келинсан, хизматкорсан. Керак бўлса қиласан", деб жавоб қайтарди.
Ҳозир гаплашмай қўйдим. Гаплашсам ҳазилни ҳам ошириб юборади. "Иштонимни оғини тикиб бер!", дейди.
Қачондир булар ҳам чиқиб кетар, алоҳида ҳам бўларман... Лекин қачон? Болаларим учун сабр қиляпман. Тўлиб-тошиб кетдим. Муллакам ва хотинини овозини эшитсам, оёқ-қўлим титраб, мазам бўлмайдиган бўлиб қолганман. Чунки овсиним эрига гиж-гижлаб жанжал чиқаргани чиқарган. Бу уйда яшагим келмайди. Ота-онам эса қариб қолишган. Қаерга ҳам бораман?
@ibratli_sozlar
Қўйнимда бир ёр-y, кўнглимда бир ёр.
_____________________________
Ҳаёт бизга сабоқ беради, билмаганларимизни ўргатади, ўзгалар ҳаёти мисолида огоҳлантиради. Севги, ёшлик хатоси, пешона экан, деб қўямиз. Кўнгил деган нарсаям бор, муҳаббат бизни ўз йўриғига юргиза олишиям бор гап. Лекин унинг оқибатида келадиган балолар-чи, бош оғриқлари, кўз ёшлари? У шуларга арзирмикин аслида? Балки бу гапларда ҳам жон бордир. Лекин кўпинча биз ўзимиз билиб туриб, бошимизни дорга тутиб берамиз, кўриниб турган чоҳга тушамиз. Кейин эса, пушаймон бўлиб, минг куюнмайлик, қани эди, ҳаммасини ўз ўрнига қўйиш мумкин бўлганда?..
1-кўзгу
У мактабда ўқиб юрган пайтидаёқ ўзларидан икки синф пастда ўқийдиган Лолани яхши кўрган. Унинг ортидан югуриб, кўнглига йўл топа олди, улар мактабни тугатиш арафасида бошқалардан пинҳон равишда учрашиб юра бошлашди. Кейин эса, мактабни тугатиб, ҳамма ҳар тарафга учирма бўлиб кетишди. Санжар бўш вақт топди дегунча, Лолаларнинг уйи атрофида ўралашиб юрар, уни учрашувга чақирарди. Лола уйидан чиқа олишни уддаласа, улар бирга айланиб юришарди, тунни эса телефонда тонггача гаплашиб ўтказишарди. Шу тариқа йиллар ўта бошлади. Ниҳоят, уйдагилар уйланиш ҳақида гап очишганда, у ўйлаб ҳам ўтирмай Лола ҳақида сўз очди. Лекин онасининг кўз остига олиб қўйган қизи бор экан. У отасининг дўстининг қизи Манзура эди. Тўғри, Манзура жуда ақлли, одобли ва ёқимтой. Улар оилавий борди-келди қилишгани боис ҳам, Манзурани яхши биларди. Отаси танловни ўғлининг ўзига қўйиб берса-да, онаси қаттиқ қаршилик қилди. Ўша қизнинг Санжар билан узоқ йиллардан бери учрашиб юришини эшитиб, тўнини умуман тескари кийиб олди. “Унақа йигитлар билан юрадиган, одобсиз қизларни” ёқтирмаслигини бот-бот такрорларди онаси. Бироқ, у йигитлар билан эмас, фақат мен билан юради, деб уни оқлашга тутинди Санжар. Қани, онасига гап уқтириб бўлса. У онасининг ундови билан Манзура билан учрашди. Гаплари бамаъни, ўзиям жуда чиройли қиз экан. Учрашувдан унинг фикри ўзгариб қайтди, ростдан ҳам Манзура унга ёққанди. Лекин Лола-чи? У Санжарни деб неча жойдан чиққан яхши одамларга рад жавобини берди ва ҳамон уни кутмоқда. У Лолага нима дейди энди?
Хуллас, тўй бўлиб ўтди. Ҳаммаси ажойиб, ҳаммаси яхши, фақат тўйдан кейин уни виждон азоби анча пайтгача қийнаб юрди. Кейин улар болали бўлишди, ўғлидан кейин қизи туғилди. Йиллар шу тариқа бир-бирини қувлаб ўта бошлашди. Манзура ёмон хотин эмасди, доим унинг кўнглига қарар, аммо барибир, кўнгил негадир биринчи муҳаббати Лолани қўмсарди. Баъзи тунлари ухлолмай, тонггача уни ўйларди. Уйланганидан кейин унинг ҳам турмушга чиқиб кетгани ҳақида эшитганди. Шундан сўнг ҳаммаси жимлик қаърига чўкди…
Бир куни у иш билан нотариусга бориб, ўша ерда тўсатдан Лолани учратади. У эридан ажрашибди, ўғли билан ота-онаси олиб берган уйда яшаётган экан, ишга кирибди. Уёғи худди кинолардек бўлди. Аввал телефонда гаплашиб юришди, кейин пинҳона учрашувлар. Иш шу даражага етдики, Санжар энди Лоласиз яшай олмаслигини тушунди, бунинг устига, у ҳомиладор бўлиб қолганди, улар ҳаммадан пинҳон никоҳдан ўтиб, яшай бошлашди. Санжар ҳаммадан буни сир тутишга минг ҳаракат қилмасин, хотини биринчи бўлиб сезди, тўғрироғи, телефондаги Лоланинг уй кийимида у билан бирга тушган суратини кўриб қолди. Ота-онаси уни ўртага олишди, ҳақиқатни айтишдан ўзга чораси қолмади. Манзура йиғлади-сиқтади, ота-онаси минг гапирди. Лекин ғишт қолипдан кўчиб бўлганди.
Ҳозир у икки ўт орасида қийналади. Манзурага борса, Лола йиғлайди, хотинига келса, маъшуқаси кўзидан ёшлар оқади. Орада Санжарга қийин бўлиб қолди. Олган маоши хотинларининг эҳтиёжини қондиришга етмайди, бунинг устига, тўрт нафар болани боқиш, кийинтириш… Тунлари уйқуси ўчиб кетади баъзида. Балки ўшанда онаси уни мажбурлаб уйлантирмаганда, бу ҳолга тушмаган бўлармиди? Ҳозир у бир йўла икки аёлни бахтсиз қилди, улар орасида иккига бўлиниб, ўзиям азобини тортмоқда. Икки кема ўртасида бир кун келиб, чўкиб кетмаса яхши эди.
2-кўзгу
Биз у билан бир қаватда ишлардик. Йўқ, бир корхонада эмас. У менимча, қайсидир бир фирмада бухгалтер эди. Эшикларимиз рўпарама-рўпара бўлгани учун қия турган эшикдан уни кўриб турард
ЖАҲАННАМ
Дўзах деганда мияга биринчи бўлиб биз бу дунёда биладиган оловдек олов фикри келади. лекин дўзах олови бу дунё оловидан кучлироқдир. Ҳаттоки, унинг шиддатини бирор нарса билан қиёс қилиб бўлмайди. Чунки, дунё олови бир нав бўлса, жаҳаннам олови бошқа бир навдир. Дунё олови ҳамма нарсани куйдириб кўмир қилиб қўяди. дунё оловига кирган киши ёниб, куйиб, сўнг ўлиб кетади ҳамда унинг аламидан қутулади. жаҳаннам эса—Аллоҳ поноҳ берсин—унга кирган одамга доимий азоб беради.
"на уларга ҳукм қилиниб, ўла олур ва на улардан (жаҳаннам) азоби енгиллатилур"
(Фотир сураси, 203-оят)
Терилар куйиб ажраб кетмайди, балки у ерда пишади. Терилар ҳар сафар пишганда Аллоҳ азобни тоттириш учун уларни яна бошқа териларга алмаштириб қўяди. Дўзах аҳли унда яшайди, фикр юритади, эслайди ва хусуматлашади. Жаҳаннамда дарахтлар бор, лекин у заққум дарахтидир. У:
"Дарҳақиқат, у дўзах қарида чиқадиган (ўсадиган) бир дарахтдир. Унинг бутоқлари (даги мевалари хунукликда) худди шайтонларнинг бошларига ўхшар"
(Вас-соффот сураси, 64-65-оятлар)
Жаҳаннамда таомлар бор, дўзах аҳли уларни ейишади, лекин бу таомлар ана шу ифлос дарахтнинг меваларидир. Дўзах аҳли:
"ундан қоринларни тўлдирувчидирлар"
(Воқеа сураси, 53-оят)
"Албатта, (дўзахда ўсадиган) Заққум дарахти гуноҳкорнинг таомидир. (У) қоринларда ёғдек қайнар, қайноқ сувнинг қайнашидек"
(Духон сураси, 43-46-оятлар)
Жаҳаннамда ичимликлар бор. У ерда сув бор, лекин йирингли сув. Кофир ундан ичади ва
"Уни ютмоқчи бўлади-ю, (томоғидан) ўтказа олмас"
(Иброҳим сураси, 17-оят)
Заққум дарахтидан еганларидан сўнг, ташналикдан Қуръонда васфи келган ана шу қайноқ сувдан ичадилар. Ичганда ҳам чанқаб, тинкаси қуриган туя каби ичадилар. Кейин уларнинг боши устидан ана шу қайноқ сувдан қуйилади.
"У (сув) билан уларнинг қоринларидаги нарсалар ҳам, терилари ҳам эритиб юборилур"
(Ҳаж сураси, 20-оят)
Дўзахда яна кийимлар бор, лекин оловдан:
"Бас, кофир бўлганлар учун оловдан кийимлар бичилур"
(Ҳаж сураси, 19-оят)
Жаҳаннамда яна соялар ва соябонлар бор, лекин улар ҳам оловдандир:
"Улар учун устиларидан ҳам оловдан бўлган "соябонлар", остиларидан ҳам (оловдан бўлган) "Соябонлар" бўлур"
(Зумар сураси, 16-оят)
"қора тутун сояси остидаки, на совуқдир ва на ёқимли"
(Воқеа сураси, 43-44-оятлар)
Дунёда айш-ишратга берилган, ўз куфрида туриб олган ва қайта тирилишни инкор қилганларнинг хотимаси ана шудир.
"Улар бундан илгари (дунёда) ишратчи эдилар. Яна улкан гуноҳ (ширк) узра устувор эдилар. Яна айтар эдилар: "Бизлар ўлиб тупроқ ва суякларга айлангач, ростдан ҳам қайта тирилтирилувчимизми?!"
(Воқеа сураси, 45-47-оятлар)
"Улар у ерда инграб-ҳанграб турурлар. Модомики (охиратдаги) осмонлар ва ер бор экан, (улар) у ерда мангудирлар, илло Роббингиз хоҳлагани бундан мустаснодир. Албатта, Роббингиз истаган нарсасини амалга оширувчидир!"
(Ҳуд сураси, 106-107-оятлар)
Шайх Али Тантовий
"Исломни умумий таништириш" китобидан.
🌙 Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг аҳли-аёллари билан муомалалари.
👫 Аёли билан сайр қилиш.
Расуллуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам кеч кирса Ойша розияллоҳу анҳо билан суҳбатлашиб сайр қилар эдилар.
(📚 Бухорий ривояти.)
🏡 Уй ишларида ёрдам бериш.
Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади: Расуллуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг уйда нима қилишлари ҳақида сўралганида: “Аҳлининг меҳнатида (машғулотларида) бўлар эдилар” деб жавоб қилдилар.
(📚 Бухорий ривояти.)
💖 Муҳаббатини изҳор қилиш.
Расуллуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Хадича онамиз ҳақида айтиб, “Менга У (яъни Хадича розияллоҳу анҳо)нинг муҳаббати берилди" дедилар.
(📚 Муслим ривояти.)
🌸 Аёлининг чиройи, гўзаллигига назар солиш.
Расуллуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Мўмин бирор мўмина аёлни ёмон кўрмасин, уни бир хулқини ёмон кўрса, бошқа бир хулқидан рози бўлади (яхши кўради)” дедилар.
(📚 Муслим ривояти.)
👊 Аёлини урмаслик.
Ойша онамиз айтадилар: "Расуллуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳеч қачон бирорта аёлларини урмаганлар"
(📚 Насоий ривояти.)
💧Йиғлаган вақтда кўнглини олиб, ҳамдард бўлиш.
София розияллоҳу анҳо бир куни “Расуллуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам билан сафарда эдилар. Ўша кун София онамизнинг навбати эди, маркаблари юришда секинлаб қолди. Расуллуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам келганларида у киши “Сиз мени суст-секин юрадиган туяга миндирдингиз” деб йиғлаганларида Расуллуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам қўллари билан кўз ёшларини артиб тинчлантирар, хотиржам қилар эдилар”.
(📚Насоий ривояти.)
🍗Аёлининг оғзига луқма солиш.
Расуллуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Бирор нарсани инфоқ қилиб Аллоҳнинг розилигини талаб қилсанг, савобга эришасан. Ҳаттоки, хотинингнинг оғзига солган луқмангга ҳам савоб оласан” дедилар.
(📚Бухорий ва Муслим ривоятлари)
🚴♀️ Аёли билан мусобақа ўйнаш.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг Ойша онамиз билан (кимўзиш) мусобақа ўйнаганлари ва Ойша онамизинг ўзиб кетганлари, сўнг Ойша онамиз семириб, оғирлашиб қолгач Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам ўзиб кетганча кулиб “Бу ўшанинг ўрнигадир” (яъни Оиша розияллоҳу анҳони ўзиб кетганлигини назарда тутиб) деганлари ривоят қилинади.
(📚 Абу Довуд ривояти)
•┈•┈•┈•┈•❁✿❁•┈•┈•┈•┈•
☝️ДЎСТЛАРИНГИЗГА ҲАМ УЛАШИНГ!!!
ҲИЖОБ КИЙИШНИ ИСТАЙСИЗМИ?
Бир қиздан:
- Сиз намоз ўқийсизми, рўза тутасизми? деб сўрадим.
У кулиб:
- Албатта, намоз ўқийман ва рўза ҳам тутаман, деб жавоб берди.
Ундан:
- Сиз ҳижоб кийишни истармидингиз, деб сўрадим.
У:
- Йўқ, истамайман, деб жавоб берди.
Ундан:
- Ким сизга намозни ва рўзани фарз қилган, деб сўрадим.
У:
- Аллоҳ азза ва жалла, деб жавоб берди.
Ундан:
- Унда ким сизга ҳижобни фарз қилди, деб сўрадим.
У бўлса... АЛЛОҲ азза ва жалла, деб жавоб берди.
Ундай бўлса мана бу ояти каримни тингланг, дедим:
«Аллоҳ таоло айтди "китобнинг баъзисига иймон келтириб баъзисига куфр келтирасизми? Сизлардан ўшани қилганларнинг жазоси бу дунёда фақат расво бўлишликдир. Қиёмат кунида эса энг шиддатли азобга қайтарилурлар. Аллоҳ (бу) қилаётганингиздан ғофил эмас».
(Бақараҳ 85)
Аллоҳнинг каломини ўқиб ўзингизга хулоса чиқариб оласиз деган умиддамиз...
#Хикмат
Аёлларнинг энг гўзали - тили қисқа, сукути узунидир!
Аёлларнинг энг латофатлиси - сабрида маҳоратли, ўзгаларни бахтиёр қилувчисидир!
Аёлларнинг энг нодони - юзи гўзал, аммо амали қабиҳидир!
#ДИККАТ_ЁДЛАНГ 😢
ҚАРЗДОРМИСИЗ❓
ФАРЗАНД КУТАЯПСИЗМИ❓
УНДА ШУ ИСТИҒФОРНИ ТЎХТАМАЙ АЙТИНГ ВА БАРЧА ЕТОЛМАГАН АРМОНЛАРИНГИЗГА ЕТАСИЗ, ИНШААЛЛАХ🤲
ИСТИҒФОРНИ ЁДЛАБ ОЛИШ УЧУН БОСИНГ👇🏻
🧕Солиҳа келин ҳақида
Эшитиб Кўзларингиз ёшга тўлади.... 😢
#Solihon_domla
🌹✔️АЛБАТТА ТАРҚАТИНГ☑️☝️🏻
АЁЛЛАРНИ ИШГА (ONLINE)
ТАКЛИФ ҚИЛАМАН☺️
1. Вақт белгиланмаган🕐
2. Дипломи сўралмайди💯
3. Ҳамма билимлар ва ишлаш текинга ўргатилади!✅
4. Тайёр бизнес план💎
5. Қонуний ва Ҳалол иш⚖
6. Совғалар Чет эл Дубаи ва Турия саёҳаилари✈️ текинга
7. Ҳар ойнинг 21-санасида Ойлик тўланади✅ 1ойлаб Ойлигингизни кутмайсиз🙅🏻♀
💸ДАРОМАД МАНБАИ ТЕЗ КИРИНГ
АТИГА 10ТА АЁЛ ҚИЗЛАРНИ ИШГА ОЛАМИЗ💰👇
https://telegram.me/joinchat/lXiEVmhUUr83ZGYy
😱 ОДАМ САВДОСИ..
( Хаётий воқеа асосида ёзилган.)
✍ Гўзал исми жисмига хос бўйлари баланд, қош кўзлари қоп қора киприклари узун, кулса икки юзида кулгчлари ўзига ярашган қиз эди. Гўзални, юқори курсда ўқийдиган келишган чиройли ўзга юртлик Мухаммадалидан бошқаси қизиқтирмас, фақат кўзлари ўша йигитдан бошқани кўрмас, юраги уни деб урарди. Гўзал учунчи курсда ўқиётганида уларни тўйлари бўлиб ўтди. Гўзал бахтларидан сармаст эди. У эрини Дубайда бошқа хотини борлигини умуман билмасди. Мухаммадали хотини ва қизини олиб Дубайга олиб кетади...😰😱👇
👇👇АЯНЧЛИ ТАҚДИРЛАР👇👇
🍃🌸🍃
НАМОЗ
1. Одамларнинг Холиқ билан алоқаси энг яхши бўлгани халқ билан алоқаси энг яхши бўлганидир.
إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنكَرِ
"Албатта намоз бузуқлик ва ёмонликдан тўсур". (Анкабут: 45)
2. Намоз тоат-ибодатларнинг онаси, маст қилувчи ичимлик эса гуноҳ-маъсиятларнинг онасидир. Аллоҳ таоло намоз ҳақида:
إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنكَرِ
"Албатта намоз бузуқлик ва ёмонликдан тўсур", (Анкабут: 45), деди. Маст қилувчи ичимлик ҳақида эса:
إِنَّمَا يُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَن يُوقِعَ بَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ فِي الْخَمْرِ وَالْمَيْسِرِ وَيَصُدَّكُمْ عَن ذِكْرِ اللَّهِ وَعَنِ الصَّلَاةِ
"Ичкилик, қимор сабабли шайтон ўрталарингизга буғзу адоват солишни ҳамда сизларни Аллоҳни зикр қилишдан ва намоз ўқишдан тўсишни истайди, холос!" (Моида: 91), деди.
3. Намози кўпроқ бўлган одам шаҳватини қаттиқроқ жиловлайдиган одамдир. Зеро, шаҳват намозлар зое қилингандагина ғолиб келади.
۞ فَخَلَفَ مِن بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ
"Сўнг уларнинг ортидан намозни зое қиладиган ва шаҳватларга бериладиган кимсалар ўринбосар бўлдилар". (Марям: 59)
4. Намоз ва Аллоҳнинг зикри одамларнинг гапларидан юрак сиқилиб, ғамга ботган пайтда дилга кенглик ва роҳат бағишлайди.
وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّكَ يَضِيقُ صَدْرُكَ بِمَا يَقُولُونَ فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَكُن مِّنَ السَّاجِدِين
"Шак-шубҳасиз, Биз улар (сизни масхара қилиб) айтаётган сўзлардан дилингиз сиқилишини билурмиз. Бас, сиз Парвардигорингизга ҳамд айтиш билан (У зотни «шерик»лардан) покланг ва сажда қилувчилардан бўлинг (шунда Аллоҳ дилингиздаги ғам-аламни кетказур!)". (Ҳижр: 97-98)
5. Намозни ўз вақтида адо қилиш инсонни динда собит-мустаҳкам бўлиши ҳамда одамларнинг гап-сўзлари ва озор-азиятларига нисбатан сабр-тоқатли бўлишида ёрдам берадиган энг улуғ омиллардандир.
فَاصْبِرْ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ غُرُوبِهَا
"Бас (эй Муҳаммад), улар айтаётган сўзларга сабр-тоқат қилинг ва қуёш чиқишидан илгари ва ботишидан аввал Парвардигорингизга ҳамду сано айтиш билан У зотни покланг – намоз ўқинг!". (Тоҳа: 130)
6. Намоз кишини сабрга ўргатади. Ушбу иккиси (намоз ва сабр) билан нусрат-ғалаба амалга ошади.
اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ ۚ
"Сабр қилиш ва намоз ўқиш билан (Мендан) мадад сўранглар!" (Бақара: 153)
وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلَاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَيْهَا
"Аҳли-умматингизни намоз ўқишга буюринг ва ўзингиз ҳам (намозни адо қилишда) сабрли бўлинг!" (Тоҳа: 132)
7. Намозни ўз вақтида адо қилиш ва аҳли оилани намоз ўқишга буюриш ризқ ва мадад келиши сабабларидандир.
وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلَاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَيْهَا ۖ لَا نَسْأَلُكَ رِزْقًا ۖ نَّحْنُ نَرْزُقُكَ ۗ وَالْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوَىٰ
"Аҳли-умматингизни намоз ўқишга буюринг ва ўзингиз ҳам (намозни адо қилишда) сабрли бўлинг! Биз сиздан ризқ сўрамаймиз, (билъакс) Ўзимиз сизга ризқ берурмиз. Оқибат-жаннат аҳли тақвоникидир". (Тоҳа: 132)
©Шайх Абдулазиз Тарифий
Тақводор
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламдан:
- “Инсонларнинг қайси бири афзалроқ?” - деб сўрашди. У зот алайҳиссалом:
- “Махмумул қалб ҳамда ростгўй киши” - деб жавоб бердилар. Саҳобалар сўрашди:
- “Ростгўй кишини биламиз.
“Махмумул қалб ким?”.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:
- “У ўта пок, тақводор, гуноҳи, хиёнати, алдови, ҳасади йўқ кишидир” – дедилар.
(Ибн Можа ривояти)
🍂
Эй Кўнгил! Диққат эт, охир замон бу!
Нафсингга эргашиб, сурат (зоҳир) га алданма. Иблис ҳам "Ма шаа Аллоҳ" дейдиган (қойил қоладиган) қуллар бор.
Севадиган бўлсанг вафо нима, тақво нима эканлигини биладиган инсонни сев!
Ичида жаннат сақлаган бир қанча вайрон бўлган Қуллар бор.
🍂
Киши ки Авлиёуллоҳ ила ўтирар бир он,
Хайрлироқ юз йил тақво ила яшамоғидан.
🍂
Насиҳат қиладиган инсонга эмас, ўрнак бўладиган инсонга эҳтиёж кўпроқ.
Фатво берадиган кўп бўлади, аммо тақво билан яшайдиган оз топилади.
Ҳазрати Мавлоно Жалолиддин Румий қуддиса сирруҳу
🍂
Ислом дини хазинадир, илм унга еткизгувчи йўл, тақво эса бу йўлдаги озуқа
Шайх Зулфиқор Аҳмад Нақшбандий ҳазратлари.
🍂
اللهم إني أسألك الهدى والتقى والعفاف والغنى
Эй Аллоҳ! Албатта, мен Сендан ҳидоят, тақво, иффат ва бойлик сўрайман!
🍂
Дунё ва Охират яхшилиги беш хислатда:
1. Нафс тўқлиги (қаноат);
2. Озор беришдан тийиш ва тийилиш;
3. Ҳалол луқма ейиш;
4. Тақво либоси;
5. Барча ҳолатларда Аллоҳга ишониш.
Хазрати Али розияллоҳу анҳу.
КУН ТЕСТИ ‼️
😋 ЖУДА ХАМ ЕГИНГИЗ КЕЛАËТГАН МАХСУЛОТНИ ТАНЛАНГ 📌 ВА ОРГАНИЗМИНГИЗГА НИМА ЕТИМАËТГАНИНИ БИЛИБ ОЛИНГ 🧐👇
УЗУК СОТУВЧИ
(ҳаётий воқеа)
Бир неча киши Мисрга бордик. Дўконга кирдик. Бир узук ёқиб қолиб нархини сўрадик.
– 1400 жунайҳ, – деди. Бир оз нархини тушириб беришини илтимос қилдик.
– Қаерликсизлар? – деди.
– Ўзбекистонлик, нарҳини, Бухорий юртидан, – дедик.
– Бухорий юртидан экансиз, сизларга 20 фоиз чегирма қилиб берамиз, – деди. Бизга ёқиб кетди.
– Яна қандай олимлар бўлган? – деб сўради.
– Имом Термизий, – дедик.
– МашаАллоҳ, у киши ҳам сизларданми? – деди бири ишонқирамай.
– Ҳа, биздан кўплаб алломалар чиқишган, – дедик.
– Яна ким?
– Имом Замахшарий, – дедик.
Сотувчи “МашаАллооооҳ” деди-да, қўллари билан кўзларини ёпди. Панжалари орасидан ёш оқа бошлади. Кейинроқ билдик, у киши Имом Замахшарийнинг ашаддий мухлислари экан. Бир оз суҳбатлашгандан кейин:
– Сизлардан фойда олмайман. 620 жунайҳга тушган, шуни берсангиз бўлди, – деди. Шу пайт орамиздагилардан фақат ўзбеккагина хос бўлган «гап» чиқди: “Шундан икки дона беринг…”
Мен уялиб кетдим. “Майли, бераман” деди. Узукни бераётганда ёнда турган кишилардан бирлари «намоз ўқишармикин?» деб қолди. Сотувчи қўлини узатаётганча тўхталиб қолди. “Ҳа, намоз ўқийсизларми?” деди. Савол билан жавоб орасида узилиш пайдо бўлди. Чунки, жавоб айтарли йўқ эди…
Бир оз сукутдан кейин “Жумъа намозига чиқиб турамиз” деди кимдир. “Бошқа намозларничи?” деди ҳайрон бўлиб. Зўрғагина “Йўқ” дея олдик. Сотувчининг қўли муаллақ туриб қолди. Бироз сукут қилди-да, ачиниш билан “Майли, мен мусулмонман, айтган нархимга бераман, аммо сизлар қайтиб Имом Бухорийни тилингизга олманг, ҲАҚҚИНГИЗ ЙЎҚ!” – деди…
P.S.: Дарҳақиқат, бугун биз бенамозликдан қўрқмайдиган, ҳаромдан ҳаё қилмайдиган уммат бўлдик. Бизнинг ҳеч бир уламомизни тилга олишга ҳаққимиз йўқ!!!
дан кетиб қолди.
Табиийки, хотиним қошларини чимирди, ғазабнок чеҳрасида кўплаб саволлар ғужғон ўйнади. Мен Дилбарга ўгирилиб дедим:
— Сизга хотиним келади, деганмидим? Тезроқ чиқиб кетинг, деганмидим? Нега чурқ этмайсиз, ўзингиз тушунтиринг энди.
Дилбар диван ортидан айланиб ўтди-да, хотинимга юзма-юз бўлди. Унинг кўриниши хотиржам эди. Аммо гапирган гаплари мени довдиратиб қўйди:
— Биз эрингиз билан севишамиз.
Хонада шу қадар жимлик чўкдики, мен ҳеч биримиз нафас олмаяпмизмикан, деб ўйлаб қолдим. Кейин жиғибийрон бўлганча Дилбарга муштимни дўлайтирдим:
— Сиз, ўв... нималар деяпсиз? Ёлғон гапиришга уялмайсизми? Қанақа севишиш?.. Мен фақат хотинимни севаман, билдингизми? Уятсиз экансиз-ку!.. Мақсадингиз бировларнинг оиласини бузиш экан.
Дилбар пинагини ҳам бузмай менга деди:
— Сиз менга кўзингизни қисмай гапиринг, хўпми? Қачонгача яшириб юрамиз?
— Нима?!. Нимани яшириб юрамиз?.. Хотин, сен бунинг гапларига ишонма. Жиннихонадан келган бўлса керак.
— Дадаси, ўзингизни босинг, — деди Дилобар. — Сиз менга айтинг-чи, агар бу аёл ёлғон гапираётган бўлса, диванимизнинг орқасида нима қилаётган эди?
— Уф... ҳозир сенга ҳаммасини бир бошдан айтиб бераман. Ярим соат олдин эшик жиринглади, очдим. Қарасам, шу аёл турибди. “Оилавий поликлиникадан келдим”, деди. Қўлида дафтарини кўриб...
— Қанақа поликлиника, қанақа дафтар? — хахолаб кулди Дилбар. — Нималар деяпсиз?
Мен сўзимни исботлаш учун стол устига қарадим, бироқ у ерда дафтар йўқ, ғойиб бўлган эди.
— Қаерга яширдингиз, айтинг! — дедим мен ҳамширага хезланиб.
— Вой, нимани? — Дилбар шундай деб хотинимнинг орқасига яширинди.
— Дафтарни! — шундай деб хотинимга ўгирилдим. — Менга қара, Дилобар, сенга бир бошдан гапириб бераман. Ишонмасанг, ўзинг биласан.
Хуллас, хотинимга ҳаммасини айтиб бердим. Айбим йўқлиги, хиёнат қилмаганим, соддалигим туфайли шундай ноқулай аҳволга тушганимни тушунтирдим. Бу аёлни танимаслигимни айтиб, тавалло қилдим.
Дилбар гапимни бўлмади, аммо истеҳзоли кулиб турди. Хотинимнинг қошидаги тугун эса сира ечилмади. Бироқ негадир унчалик аччиқланмади, аксинча баъзи гапларимдан кулиб қўйди. Мен бундан ҳайрон бўлдим. Демак, хотиним менинг алдамаётганимни тушунди, деб ўйладим.
— Дадаси, сиз кўчага чиқиб бир айланиб келинг, — яна ҳайратга солди мени хотиним. — Биз бу киши билан ўзимиз гаплашиб оламиз.
— Ўзларинг гаплашиб оласизлар? Сен нима деётганингни тушуняпсанми? Ахир бу сени алдайди, қулоғингга лағмон осади, туппа-тузук эрингни хиёнаткорга чиқаради. Менинг айбим йўқ. Ичкарига киритмоқчи ҳам эмасдим буни!
Яна Дилбар ўртага суқилди:
— Сизнинг айбингиз бўлмаса, унда мен уйингизга ойдан тушибман-да, а? Хотинингиз келишидан аввал юз марталаб “севаман, жоним” деган ким? Кеннойим келадиган бўлса, кета қолай дедим. Йўқ, бугун учаламиз гаплашиб олишимиз шарт, дедингиз! Хотинидан қўрқадиган эркак эркакми, дедингиз! Айтмадим, денг?!. Энди эса қандайдир поликлиника дейсиз, ҳамшира дейсиз! Ўзим уколдан қўрқаман-у, қанақасига ҳамшира бўлай?
Агар Дилобар ўртага тушмаганида мен бу аёлни ногирон қилиб қўярдим. Без бўлиб гапиришини қаранг! Одам ҳам шунчалик сурбетлик қилиши мумкинми? Киприк қоқмай алдайди-я!
Хотиним мени бир амаллаб уйдан чиқарди. Ҳаммасини ўзи ҳал қилишини айтди. “Бу қаллоб аёл сени бир бало қилмасин”, дедим. Хотиним яна кулимсиради.
Дилобар мени кўчага чиқариб тўғри қилган экан — анча енгил тортдим. Аммо барибир икковлон нималарни гаплашишини ўйлаб ичим қизиди. Кўчада қанча вақт тураман, ҳайронман. Ўзимнинг уйимга хотиним чақиргандан сўнг кираманми? Ҳа, хиёнат қилганим учун... Хиёнат? Аслида хиёнат қилганим йўқ-ку! Ўша аёлнинг ўзи келди, сичқонни баҳона қилиб, ичкарига кириб олди. Менинг хатойим — хотиним келгандаёқ бу ҳақда айтишим керак эди...
Яхшилаб ўйлаб кўрилса, эркакнинг хиёнатига аёлларнинг ўзлари сабабчи бўлишади. Ўзингиз мулоҳаза қилиб кўринг: аввало, яхши хотиннинг эри бу кўчага кирмайди! Иккинчидан, бегона аёл кўзини шундай сузадики, эркак хотинини паққос эсдан чиқариб юбориши мумкин. “Ғунажин кўзини сузмаса, буқа занжирини узмайди” деган мақол бежиз айтилмаган, ахир!..
Кўчада қанча вақт қолиб кетдим, аниқ билмайман. Бир-икк
ҚОЙИЛМАҚОМ РЕЖА...
Ҳикоя
Эшик қўнғироғи жиринглади ва юрагим шув этди. Ким бўлиши мумкин? Негадир мени ҳаяжон босди. Оёқларимга енгил титроқ кирди. Эшикни очдим. Ташқарида хушбичим, сочлари жингалак, кўзлари катта-катта жувон дафтар кўтариб турарди.
— Оилавий поликлиника, — деди у аввал менга, сўнг дафтарига тикилиб. — Салом, яхшимисиз? Мен ҳамшираман.
— Хотиним уйда эмас, — жавоб бердим мен.
— Нима? — анқайди жувон. — Хотинингиз билан нима ишим бор, тавба? Ёки хотиним уйда эмаслигини айтсам, ичкарига киради деб ўйлаяпсизми?
— Йўғ-ей, ҳалиги... оилавий поликлиника деганингизга... маълумотлар хотинимда бўлади-да! Мен ҳам... сизга кўзим учиб тургани йўқ!
Жувон кутилмаганда сесканиб кетиб, оёқларига қаради-да, бақириб юборди:
— Вой-вой, сичқон! — шундай деб бўсағага ўзини урди. Ранги учиб даҳлиздан ҳам ичкарига кириб кетди. Мен орқага мункиб, йиқилиб тушишимга бир баҳя қолди.
Тўғрисини айтсам, ўзим ҳам сичқондан қўрқаман. Аммо аёл кишининг олдида буни билдирмаслигим керак. Ўзимни ўнглаб олдим ва қия очиқ эшикдан ташқарига қараган бўлдим:
— Қанақа сичқон? Гапиришингиз катта-ю, сичқондан шунчалик қўрқасизми, яхши қиз? Сичқон-пичқон йўқ бу ерда!
У ташқарига чиқишга ботинмай, бўйнини чўзиб секин мўралади:
— Ҳозиргина оёғимнинг устидан ўрмалаб ўтди... Сиз, яхшиси, сув беринг, юзимга сепинг. Қўрқиб кетдим.
Мен жувон айтгандек қилдим.
— Раҳмат, яхши одам экансиз, — деди у. — Менинг исмим Дилбар.
— Қофияни қаранг, — кулиб юбордим мен. — Хотинимнинг исми эса Дилобар. Аммо айтиб қўяй, у сиздан анча чиройли.
— Йўғ-ей, билмабмиз, — лабини бурди Дилбар. — Хайрият, хотинингиз уйда эмас экан, агар бўлганида мени каламуш есаям киритмас экансиз!
— Кесатиқлар бобида устасиз-ку, — дедим мен. — Аммо хотини йўқ уйга кириш бобида сиз ҳам зўр экансиз!.. Энди чиқиб кетарсиз, хоним? Агар ростдан иш билан келган бўлсангиз, остонада туриб ҳам гаплашиш мумкин. Сиз кўрган сичқон инидан чиқмай чой ичиб ўтирибди.
Дилбар яна лабини бурди. Дафтарини қўлтиқлар экан, менга норози қиёфада қараб қўйди. Бироқ остонадан чиқар-чиқмас, яна додлаб юборди-да, бу гал эшикни ичкаридан маҳкам ёпиб олди:
— Сичқон! Сичқон!.. Рост айтяпман. Ҳалиям кетмабди!
Мен диққат бўлиб эшикни очмоқчи эдим, Дилбар ялинганнамо қўлимга ёпишди:
— Илтимос, очманг!
— Қизиқмисиз, ҳозир хотиним келиши керак. Сизни уйда кўрса нима деб ўйлайди?
— Илтимос, — у қўлимни қўйиб юбормади. — Яна ўн дақиқа, йўқ, беш дақиқа...
Мен Дилбарга разм солдим. Енгилтак аёлга ўхшамайди, аммо бегона эркакнинг уйига кириб олиш даражасида... сичқондан шунчалик қўрқиш мумкинмикан?
— Менга яна сув беринг, — деди у.
Айтганидек қилдим. Кейин кесатдим:
— Энди сичқонни баҳона қилиб бир умр шу уйда қоласиз, шекилли?
— Вой, қанақа одамсиз, ҳозир кетаман.
— Мен эмас, сиз қанақа одамсиз? Ҳозир хотиним келади дедим сизга. Балки зинадан чиқаётгандир аллақачон.
— Бўпти, кетаман, — аччиқ қилди у. — Манови дафтаримни тўлдириб олай. Уйингизда ўтирадиган жой борми ўзи?
Оббо, бу офатижон дафтарини тўлдирмаса кетмайдиганга ўхшайди.
Мен уни стол-стуллар қўйилган ичкари уйга таклиф қилдим. Дилбар пойафзалини ҳам ечмай кириб, дафтарига нималарнидир ёза бошлади. Майли, шуниси маъқул, кетиши осон бўлади.
Уни кузата бошладим. Қизиқ, худди хотиним келишини билиб, атайин имиллаб ёзаётгандек туюлди менга. Ҳа, ростдан ҳам шундай.
— Бўлдингизми? — деб сўрадим тоқатсизланиб.
— Вой, ҳозир! Намунча?!. Болаларингизнинг гувоҳномаларини берсангиз...
— Мен топиб беролмайман. Кейинги сафар.
— Начора. Аммо хотинингизга айтинг, поликлиникага албатта борсинлар, эмлаш ишлари муносабати билан...
— Хўп, хўп.
— Кеннойидан жудаям қўрқар экансиз-а? — Дилбар шундай деди-да, дафтарини ёпиб ўрнидан турди.
Мен уни кузатиш (аниқроғи ҳайдаш) учун ортидан эргашдим. Аммо кутилмаганда Дилбар ёлғондан қилдими ёки ростдан бўлдими, хона эшигига етмай мункиб кетди.
— Мени ушланг, бошим айланди, — шундай деди-ю, ўзини орқага ташлади. Агар уни ушлаб қолмаганимда чалқанчасига йиқилиб бошидан лат ерди.
Худди шу пайтда эшик қўнғироғи жиринглади. Юрагим така-пука бўлди. Шошганимдан Дилбарни диванга ётқизиб, чиқиш эшиги томон югурдим. Теш
им. Йўлакда ҳам кўп бор у билан тўқнаш келганман, мен унга салом берар, у эса жилмайиб алик оларди ва жуда хушмуомалалик билан ҳол-аҳвол сўрарди. Йўқ-йўқ, менинг хаёлимга ҳеч қачон ёмон фикр келмаган. Унинг хотини, болалари бўлиши аниқ, мен ҳам икки нафар ўғилнинг онаси эдим. Эрим жуда яхши инсон, ундан нолисам, ношукр бўламан. Лекин менинг кўнглимга ишқ учқуни қачон тушганини ўзим ҳам билмай қолдим.
Унинг эшиги мудом очиқ турарди, бизники ҳам. Бир куни қоғозлардан шундоқ бошимни кўтариб, рўпарамга қарадим-у, бир муддат тикилиб қолдим. У негадир менга қараб турарди. Ўша йигит… мен қотиб қолдим, кейин эса, шошиб кўзимни олиб қочдим. Лекин ўша нигоҳлар билан ичим ағдар-тўнтар бўлиб кетганини сездим. Ҳаётимда ҳали бунақа ёқимли ҳисга ошно бўлмагандим. Шу-шу, уни кузатадиган, пинҳона у томонга кўз тикадиган бўлдим. Бир неча бор унинг нигоҳлари асирига айландим. Мен унинг кўнглидаям қанақадир туйғулар уйғонганини сезардим, йўлакда учрашиб қолганимизда ҳам, у менга бошқача тикиларди.
Ҳозир мен фақат у ҳақда ўйлайман, тонг отса-ю, ишга борсам ва уни кўрсам, дейман. Бир куни ишдан кечроқ чиқдим, эшикни қулфлаётганимда у ҳам чиқди. Биз сўрашдик ва йўлакнинг охиригача бирга кетдик, кейин зиналардан пастга тушдик, бекатгача кетдик. Унинг кўзлари мени тамом қилаёзди, гарчи у менга ўз туйғуларини ошкор этмаган бўлса-да, бироқ ҳаммаси кундек равшан эди. Ўша тун мижжа қоққаним йўқ, кўзимни юмсам, унинг нигоҳлари кўз олдимда намоён бўлади.
Баъзида виждоним қийналади, эримнинг олдида ўзимни гуноҳкордек ҳис қиламан. Йўқ, турмуш ўртоғимга нисбатан муносабатим зиғирчаям ўзгаргани йўқ. Мен ҳеч қачон ёмон хаёлларга бормаганман. Шунчаки ўша инсонга кўнглим тушиб қолди. Мен у ҳақда кўп ўйлайман, хотини қанақа экан, уйида бахтлимикин, деб қизиқаман, у билан кўпроқ гаплашишни, хаёллари, ўйлари, орзулари ҳақида билгим келади. Лекин менинг бунга ҳаққим йўқ, худди унинг менга ҳаққи йўқдек. Ишимни ўзгартиришим керак, чамамда. Лекин уни йўқотиб қўйишдан қўрқаман ва бу хаёлни ўзимдан кетказишга ҳаракат қиламан. Бурч ва муҳаббат… икки ўт орасида қийналиб кетдим. Агар уни илгарироқ учратганимда, фақат уни деган бўлардим. Энди эса, жуда кеч. Ҳаётимни ўзгартира олмайман, лекин у ҳақда ўйлаш, уни орзу қилишдан ўзимни тўхтата олмаяпман…
@ibratli_sozlar
“Alloh meni yaxshi ko’radimi ?” deb qayg’urishingning o’zi Uning muhabbatidan darak..
Chunki Alloh O’zi yaxshi ko’rmaganlarga O’zini eslatmaydi..
@ibratli_sozlar 🕊
«24 соат ичида Ўзбекистондан йўқолсин» - Юлдуз Усмонова нега Ўзбекистондан ҳайдалган 😳
Ҳатто ўзбекча қўшиқлар ҳам айтишга рухсат берилмай қўйилган Юлдуз Усмонова нега Ўзбекистонни ташлаб Туркияга кетишга мажбур бўлади. Айб қайси томонда бўлган. Унинг санъатига чеклов қўйилишига бир воқеа сабаб бўлган экан. Ушбу воқеа..😨👇
https://telegram.me/joinchat/ooe96oGZ7adlOTVi
🥰🅣︎🅔︎🅢︎🅣︎🥰
Õz kasbingizni tõgri tanlaganmisz ?
KELING BUNI TEST ORQALI SINAB,BILIB OLAMIZ IMKONINGIZNI SINAB KURING AXIR BIZ SIZGA ENG YAXSHILARINI ILINAMIZ😊
❗️Erkakning ayoli ustidagi burchlari❗️
🎙"Xoji ota" jome masjidi imom xatibi Ochildi domla!
Yaqinlarngizga xam ulashing❗️
Абу Муслим Хавлоний роҳимаҳуллоҳ айтади:
"Кўп олимлар бор. Кишилар уларнинг илми билан яшашади. Ўзлари эса илмлари билан ҳалок бўлишади".
Яъни, инсонлар у олимларнинг илми билан тўғри йўл топиб ҳаёт кечиришади. Ўзлари эса риё, ужб ва манманлик ҳамда тамаъ билан ҳалок бўлишади.
Ҳасан Басрий роҳимаҳуллоҳ айтади:
"Олимларнинг илмини жамлаб аҳмоқларнинг ишини қиладиган кишилардан бўлма".
Вуҳайб ибн Варад роҳимаҳуллоҳ айтади:
"Агар илмига амал қилмаган олимлар инсонларга: "Нажот топмоқчи бўлсангиз бизнинг илмимизни олинг, амал қилмаганимизга қараманг", десалар ўзларига яхшироқ бўлар эди. Аммо улар инсонларни алдашди. Амални даъво қилишди. Инсонларни ўзларининг ифлос ишлари томон тортишди".
Муҳаммад ибн Сирин роҳимаҳуллоҳ айтади:
"Уламолар кетди. Уларнинг илмидан фақат чанг ва ёмон идишлар қолди".
"Ёмон идишлар" деганда ичида илм бор ёмон олимлар назарда тутилмоқда.
Фузайл ибн Иёз роҳимаҳуллоҳ айтади:
"Бу уммат ёмон олимлари томонидан ҳалок бўлади. У олим замонаси аҳлига уқубат ва фитнадир. Улар Раҳмоннинг йўлига ўтириб олиб ўзларининг ифлос амаллари билан Аллоҳнинг бандаларини талайдилар".
Булар охират йўлидаги қароқчилардир!
Суфён Саврий роҳимаҳуллоҳ айтади:
"Олим модомики илми билан дунёни талаб қилмас экан, у кишиларнинг табибидир. Агар у илми билан дунё талаб қила бошласа ўзига касалликни жалб қилган бўлади. Ўзи бемор бўлган табиб қандай қилиб кишиларни даволай олади?!".
Имом Шаъбий роҳимаҳуллоҳга кишилар:
- Эй олим! Бизга фатво бер!- дейишди.
Шунда Шаъбий деди:
- Мен олим эмасман. Олим дегани Аллоҳдан қўрққанидан бўғимлари узилиб кетган кишидир!
Имом Аъмаш роҳимаҳуллоҳ айтади:
"Йигирма йиллар бўлибдики, илмида ихлосли олимни кўрмайман. Илм ифлосларга касб бўлиб қолди".
Абдуллоҳ ибн Муборак роҳимаҳуллоҳ айтади:
"Дўзахга риё билан кириш ошкор гуноҳ билан киришдан ёмонроқдир".
(Саййид Аффоний, "Таътирул анфос мин ҳадисил ихлос")
Тухум + Кофе ичсангиз борми ана сизга мўжиза❗️
Корея аёлларининг нафислиги сири очилди. Бу рецепт мўжизани ўзгинаси экан. 60 ёшли бувидан 18 ёшли қизга айландим. 7 кунда 10кг озидим. Юзим қолиб сочларимни ҳам нафис қилиб ташлади. Бу унверсал рецепт сирини ортиқ ичимда сақлай олмайман…
Капека турадиган бу рецептни 9 кечадан кўп қўллаш мумкин эмас: Буни қўллаган аёл хинд гўзалларини синдириши аниқ☺️
Мана ўша рецептни ёзиб олинг:
• 1 дона тухум
• Бир чой қошиқ кофе
• Бир ош қошиқ… Батафсил👇
ЖАННАТГА КИРИШГА САБАБ БЎЛУВЧИ АМАЛЛАРДАН БИРИ
Таҳоратдан сӯнг алоҳида ӯқиладиган 2 ракъат ёки насиб бўлганча нафл намоз ӯқишнинг фазилати ҳақида.
Жаннатга етакловчи амаллар кӯп. Улардан бири ҳақида қуйидаги ҳадис билан танишгач, билиб оласиз.
Aбy Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: "Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам (бомдод намози олдидан) Билолга:
«Эй Билол! Менга ўзингнинг Исломда қилган энг умидли ишингни айтиб бер, чунки мен жаннатда шундоқ олдимда пойабзалинг товушини эшитдим», - дедилар. У: «Менинг наздимда энг умидли амалим – кеча ё кундузнинг қайси пайтида таҳорат олсам ҳам, албатта ўша таҳоратим билан насиб бўлганча намоз ўқийман», - деди»
(Муттафақун алайҳ)
Изоҳ: Бу ҳадис мазмунидан маълум бӯладики, мӯмин киши таҳорат қилиб ва ундан сӯнг 2 ракъат ёки қодир бӯлганича нафл намоз ӯқиши энг яхши амаллардан экан. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бу ибратли амалнинг мукофоти ҳақида, гарчи Билол розияллоҳу анҳунинг ӯзи билмаса ҳам, лекин шу амали орқасидан унинг жаннатдан умидворлиги ҳақидаги хушхабарга ишора қилганлар. Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламнинг бу башоратлари нафақат Билол розияллоҳу анҳуга, балки барча мӯмин-мусулмонларга тегишлидир.
Уламоларнинг шарҳларига кӯра, бу ривоят Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламнинг тушларида аён бӯлганини ҳисобга олиб, таҳорат намози 5 вақт намозлар каби фарз қилинмаган бӯлиб, уни доим ӯқиб юрилмаса ҳам гуноҳ саналмайди. Бироқ, у юқорида таъкидлаганимиздек, нафл ибодатлар сирасига кириб, уни адо этиб юрувчилар охиратда катта ажр-мукофотларга эришадилар, иншаАллоҳ.
Эслатма: Таҳорат намозини ӯқишни дилдан ӯтказиб ният қилинади.
Ушбу намоз ҳам худди 2 ракъат суннат намозига ӯхшаб ӯқилади
#Аудио
"ЎЗИНГИЗНИ ВА АҲЛИ АЁЛИНГИЗНИ ЁҚИЛҒИСИ ОДАМЛАРУ ТОШДАН БЎЛГАН ЖАҲАННАМДАН САҚЛАНГ"
Жасур домла Раупов
Тошкент вилояти бош имом-хатиби
Бўлган Воқеа 😢👇🏻
Хотини икки йил олдин вафот этди. Олти ой давомида у ўзига кела олмади, уйдан чиқмади, ҳеч нарсага қизиқмади, Кейин у аста-секин яхшиланди,Орадан Бир йил ўтиб у яхши ва меҳрибон қиз билан учрашди. Севиб қолди, бир неча ойдан кейин улар турмуш қуришга қарор қилишди. Орадан Икки ой ўтиб нарсаларни тартибга солаётганида Ногоҳон нарсалар орасида марҳум хотининг исми ёзилган қутига дуч келди😳 Унинг нарсалари, қандайдир заргарлик буюмлари бор эди ва қутининг орқасида хат бор эди, шундан кейин қиз билан ажрашди.. Хатда фақат битта ибора ёзилган эди:
Давомини ўқинг😢👇🏻
🗯Савол: Ўқиганни шафоат қиладиган сура қайси?
✅Жавоб: Саҳиҳ ҳадисда келганидек, Мулк сураси.
🗯Савол: Инсонни дажжолдан сақлаб қоладиган ўн оят қайси?
✅Жавоб: Каҳф сурасининг дастлабки ўн ояти.
🗯Савол: Қайси сура бир мартада тўлиқ нозил бўлган?
✅Жавоб: Муддассир сураси.
🗯Савол: Қайси сура Қуръоннинг ўркачи деб аталади?
✅Жавоб: Бақара сураси.
🗯Савол: Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам қайси сурани аёллар ўргансин
деганлар?
✅Жавоб: Нур сурасини.
🗯Савол: Қайси сура Ҳаворийлар деб аталади?
✅Жавоб: Соф сураси.
🗯Савол: Видолашув сураси қайси?
✅Жавоб: Наср сураси.
🗯Савол: Мерос ҳақидаги сура қайси?
✅Жавоб: Нисо сураси.
🗯Савол: Қуръондаги энг буюк сура қайси?
✅Жавоб: Фотиҳа сураси.
🗯Савол: Араб алифбосидаги барча ҳарфларни ўзида жамлаган оят қайси?
✅Жавоб: Фатҳ сурасининг охирги ояти.
🗯Савол: Қайси сура кичик Нисо сураси деб аталади?
✅Жавоб: Талоқ сураси.
🗯Савол: Қуръоннинг келинчаги қайси сура?
✅Жавоб: Ар-Роҳман сураси.
🗯Савол: Қайси сурани нажот берувчи деб аталади?
✅Жавоб: Таборак, Мулк сураси.
ДИЛНИ ОҒРИТГАННИНГ АҲВОЛИ
Ассалому алайкум! Бировни дилини оғриткан банда охирати нима бўлади? Бировни дилини оғриткан бандани Аллоҳ таоло кечирадими?
ЖАВОБ:
– Ва алайкум ассалом! Бир кун Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Оиша розияллоҳу анҳодан хурсанд бўлиб, «Эй Оиша мендан хоҳлаган нарсангни сўра» дедилар. Оиша розияллоҳу анҳо жуда ҳам зийрак аёл эдилар, бу фурсатни қўлдан бой бермаслик учун энг яхши нарсани сўрашни қасд қилдилар ва «Бу борада отам билан маслаҳатлашсам» дедилар. Абу Бакр розияллоҳу анҳунинг ҳузурларига бориб воқеъани баён қилдилар. Абу Бакр розияллоҳу анҳу : «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам меърожга чиққанларида Аллоҳ таоло у зотга сирларни айтган. Ўшалардан бирини айтиб беришларини сўра» дедилар. Оиша онамиз розияллоҳу анҳо ўша нарсани сўрадилар. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам : «Роббим менга меърож кечасида «Менинг наздимда мўминнинг даражаси шу даражада юқорики, қайси бир мўмин бошқа бир мўминнинг қалбига хурсандчилик солса, албатта жаннатий бўлади» деди» дедилар. Оиша розияллоҳу анҳо хурсанд бўлиб Абу Бакр Сиддиқ розияллоҳу анҳуга бу гапни етказган эдилар Абу Бакр қаттиқ йиғладилар. Оиша розияллоҳу анҳо «Нега йиғлайсиз, ахир бу хурсандчилик хабар эмасми» деганларида, оталари «Бу, мўминнинг қалби Аллоҳ таолонинг наздида шу даражада қадрлики, ким унга озор етказса, дўзахийдир» дегани бўлади – дедилар. Валлоҳу аълам!
«Зикр аҳлидан сўранг» ҳайъати
#Ҳикоя Ит аёлга шунчалик содиқ эдики, болани ўзи билан қолдириб, тезда дўконга кетди. У ҳар доим болани ит билан ухлаб ётганини кўриш учун қайтиб келади. Фожиали нарса юз берди. Аёл, ҳар доимгидек, чақалоқни бу содиқ итнинг қўлига қолдириб, дўконга кетди. У қайтиб келганида, у даҳшатли манзарани топди ва фалокат юз берди. Чақалоқ бешикда йўқ эди, унинг тагликлари ва кийимлари парча-парча, ётоқхонанинг ҳамма жойида қон доғлари бор эди. Шок ҳолатида қўрқиб кетган аёл болани қидира бошлади. Тўсатдан у каравот остидан қонга беланиб чиққан содиқ итни кўрди, гўё ҳозиргина таом егандек оғзини ялаб олди. Аёл итнинг боласини еганига амин эди.
✅ДАВОМИН👇🥺….
