34448
Хаётий ва Ибратли ҳикоялар... Хикматлар хазинаси... Инсон такдирини аччик синовлари... Hamkorlik va reklama uchun 👇👇 @Bronzam . . . . . .
💥Бир эркак дарди: Сени деб кўчага чиқолмай қолдим!
— Сени деб кўчага чиқолмай қолдим. Ҳатто дўстларимга ҳам қўшилолмайман. Улар мендан «Қизларинг яхшими, катта бўляптими?» деб сўрашади. Уларнинг ҳар бир гапи жонимдан ўтиб кетади. Дунёга сиғмай қоламан. Шунда ҳамма кўзимга ёмон кўриниб кетади. Ҳатто оилам ҳам…
Баъзан онам тўғри айтган экан-да, дейман. Бошида «Уйланаман, шу қизни олиб беринг», деб сени кўрсатганимда волидам қаттиқ қаршилик қилганди. Онам «Унинг онаси ўғил туғмаган, олтита қизи бор. Ақлингни йиғиштириб ол, ўғил кўрмай армонда ўтиб кетма», деб огоҳлантиришига қарамай, ўз билганимдан қолмадим. Чиройингга учдим. Ҳеч нарсани ўйламай, сенга уйландим. Бахтли яшадик ҳам то биринчи қизимиз туғилгунича. Шунда ҳам ўзимни овутдим. Кейингиси ўғил бўлади, деб кутдим…
Энди-чи, энди? На юриш-туришимда, на уйқумда ҳаловат бор. Бошим эгик. Ўша куни ичмоқчи ҳам, жанжал қилмоқчи ҳам эмасдим. Фақат аччиқ устида «Қизларингни олиб кет!» дедим. Онам ҳам шуни истайди. Кунда қулоғимга қуяди: «Ўғил туғмайдиган хотинни олиб ўтирма, жавобини бер, бунча қизни нима қиласан? Сендан давомчи қолишини истамайсанми? Бошқасига уйлан, у сенга қўчқордай-қўчқордай ўғиллар туғиб беради. Бундан умид қилма, барибир, ўғил кўрмайди. Мен сенга бошиданоқ айтганман!»
Тўғриси, ўзим ҳам чарчадим. Тўртинчиси ҳам қиз бўлса, яшашимиздан нима наф? Бир кун дунёдан ўтсак, чироғимизни ким ёқиб ўтиради? Мендан хафа бўлиш ўрнига ўзинг ҳам ўйлаб кўрсанг бўларди.
👆Хонимлардан мактуб:
«ҚИЗЛАР ДЎЗАХДАН АСРАЙДИ!..»
— Бу гапларни айтишга қандай ҳаддингиз сиғди? Озгина бўлса ҳам уялмадингизми? Ахир фарзандни Аллоҳ беради. Мунча ношукр бўлмасангиз. Ҳаётда қизга ҳам зорлар қанча? Кунда-кунора жанжал. Яна қанча чидаш мумкин? Худо бермаса, мен нима қилай?
Сиз оиламиз устунисиз. Ўғлингиз бўлишини истайсиз-у, мени истамайди, деб ўйлайсизми? Аслида, мен буни икки карра кўпроқ истайман: биринчидан, ўзим учун, иккинчидан, сизни хурсанд қилиш, бахтиёр кўриш учун! Агар бу истак амалга ошишини тақдир раво кўрмаса, мен сиздан кўра кўпроқ изтироб чекаман, сизни қувончга тўлдирмаганим учун! «Қизлар отага меҳрибон бўлади», деганлари рост. Гўёки ўғил бўлиб туғилмагани уларнинг айбидек қизларингизга эътибор бермагандирсиз-у, буни сезмагандирсиз? Балки, улар туғилганидан бери сизнинг меҳрингизни соғиниб яшаётгандир? Шу нарсалар ҳақида ҳам ҳеч ўйлайсизми?
Сиз қаердан биласиз, балки, Яратган кутганимиздек ўғил эмас, қиз фарзанд бериб, сабрингизни, шукр қила олиш-олмаслигимизни синаётгандир? Балки, бу синовдан шукроналик билан ўтсак, оиламизда ўғил фарзанд дунёга келар?.. Бесабрлик, ношукрлик қилаётганингиз етмагандек, тақдирини сиз билан боғлаган, юрак ҳовучлаб кўзларингизга мўлтираб яшаётган умр йўлдошингизни ўғил туғмаганликда азоблаб, баттар қийнаяпсиз.
Ўша кеча йиғлаб, ухлай олмадим. Тонг отмай туриб, ота уйимга йўл олдим. Хаёлларим паришон, руҳим шикаста. Қизларга она бўлиш оғир экан. Айниқса, буни отамни йўқотгач англадим. Уйга бормасдан тўғри қабристонга йўл олдим. Тўлиб тургандим, отамнинг қабрини қучоқлаб, йиғладим…
— Отажон, ёнингизга келдим, сизни жуда соғиндим! Қанийди дийдорингизга тўйсам, сизнинг маслаҳатларингиз билан тўғри йўлни танласам. Ёдингиздами, ёшлигимда ишдан келсангиз, югуриб доирани олиб келиб сизга берардим. Сиз доирани шиқирлатиб турсангиз, раққосалардек майда ўрилган сочимни ташлайман, деб доирага эгилардим. «Раққоса қизим!» деб эркалатардингиз. Мени эшитяпсизми, отажон? Ҳаммаси ёдимда… Атлас кўйлак билан дўппи олиб келиб, бирга тушган шу суратимиз бор, холос. Сизнинг дуонгиз менга етишмаяпти. Кунда салом берсам, «Мен берган тарбия билан қизим энг бахтли бўлади», дердингиз. Нега бахтли бўлмадим, отажон? Ахир биз ҳам олтита қиз эдик. Бирор марта нолимадингиз-ку! Ё биз сезмаганмидик? Нима, қизларни ўғилдай кўриб бўлмайдими?»
Қўрқиб кетдим. Ахир падаримнинг ҳам руҳини безовта қиляпман-ку! Ақлимни йиғиштириб, бошқа нолимасликка қарор қилдим. Лекин онамга-чи, унга нима дейман? Қайси юз билан уйга қайтиб бораман? Қишлоқда гап турмаса, «Фалончининг қизини ўғил туғмагани учун ҳайдаб юборишибди», деган гап-сўзларга онам қандай чида
Ba'zida ko'z yosh tabassumdan ko'ra ko'proq ahamiyat kasb etadi.. Biz barchaga birdek tabassum hadya etishimiz mumkin... Lekin faqat bir inson uchun yig'laymiz...
@ibratli_sozlar
ТАШЛАНДИҚ !!!
Унга молхона чироғининг хира нурида, қора латталар орасидан икки кўз тикилиб турарди.
– Вой ўлмасам, бу бечора болани ким бу ерга ташлаб кетди экан-а?
Бола заиф овоз чиқарди. Совуқдан унинг лаблари кўкариб кетган, ҳолсизликдан йиғлашга ҳам мажоли йўқ эди. Салима челакдаги сутни ҳам унутиб, чақалоқни кўтарганича уйга югурди. Бу пайт қайнонаси бомдодни ўқиб бўлиб, ҳовлига чиқиш учун махсига калишини кия олмай қийналаётган эди.
–Эна, кимдир молхонага чақалоқ ташлаб кетибди.
Равшанак момо тинмай ёшланадиган кўзларини енгининг учи билан артиб, келинига ажабланиб қаради. Сўнг унинг қўлидаги чақалоққа кўзи тушиб, айвон устунига суянди.
–Қайси қўли сингур бундай қилган экан-а? Боланинг уволи тутишидан қўрқишмайдиям-а.
– Қорни жуда очга ўхшайди. Ўлиб қолмасайди, деб қўрқаяпман. Кечаси ташлаб кетишибди. Бола бечора жуда ҳам совқотган.
Салима болани қайнонасининг қўлига тутқазиб югурганича ичкаридан жун рўмол, ўзининг эски сатин кўйлагини олиб чиқди. Бола ўралган латта –қора аёллар юбкасини четга улоқтирди. Уни авайлаб ўрагач, челакдаги сут ёдига тушиб, сутни пиширгани ошхонага югурди. Сутни ютоқиб ичган чақалоқ бир зумда пишиллаб ухлаб қолди.
Шу куниёқ ташландиқ бола ҳақидаги хабар бутун қишлоққа тарқалди. Қишлоқ посбони Юнус қора Равшанак момо ҳовлисида баённома тузишга киришди.
–Хўш, болани Тошкентдаги "Гўдаклар уйига” топширасизлар, унгача эса Қутби дўхтирга кўрсатиш керак. Яна бирор касали бўлмасин, - деди у охирида қоғозга алланималар ёзгач. – Момо, мана бу ерга имзо чекинг.
Кечқурун Салима эри билан маслаҳатлашиб, чақалоқни асраб олишга келишишди. Бунда Равшанак момонинг ҳиссаси катта бўлди.
– Худонинг сизга кўрсатган марҳамати бу, болаларим. Келин уч йилдан бери фарзанд кўрмайди, худо хоҳласа чақалоққа меҳр берсангизлар, албатта фарзандли бўласизлар…
Онасидан Равшанак момонинг келини молхонадан чақалоқ топиб олганлигини эшитган Ойшанинг ранглари оқарди. Хамир қораётган онаси қизининг бехол устунга суянганини кўриб, чарчоққа йўйди. Тинмай бўлиб ўтган воқеа ҳақида гапирар экан, қизи уни эшитмаётганини сезмасди ҳам. Ойша бўлса, сутга тўлган кўкракларидаги оғриқни ҳам унутиб, бир нуқтага тикилганича қотиб қолган, кўз олдидан ўша машъум кеча кетмас, қулоғида яна бир бор Султоналининг эҳтирос билан шивирлаган сўзлари янграгандай бўларди.
Султонали Ойшани анчадан бери кўз остига олиб қўйганди. Коллежни тугатиб, дипломни қўлга олгач, отаси уни Душан фермерга ҳисобчи қилиб ишга жойлаштириб қўйди. Аммо орадан етти ой ўтар-ўтмас бу иш ҳалоллик, аниқлик ва тўғриликни талаб этишини сезган Султонали ўз аризасига кўра ишдан бўшади. Тўғрироғи, Душан фермер фермер хўжалигининг ярим йиллик молиявий ҳисоботидаги чалкашликларни кўриб, юрак хуружига учрашига оз қолди ва Султоналини ишдан ҳайдади. Бу орада 9-синфни битириб, тумандаги ягона коллежга ҳужжат топширган Ойша, ҳар куни иккита дугонаси билан Душан фермернинг даласига чопиққа чиқарди. Хўжалик идораси олдидан ўтган қизларнинг шўх кулгуси Султоналининг юрагини ханжар мисол тиларди. Ниҳоят юрак ютиб, кун қорайгач даладан қайтаётган қизларнинг йўлини тўсган Султонали Ойшани четга имлади.
Шу-шу улар тез-тез далани ёзги гармселдан тўсадиган тутзорда учрашадиган бўлдилар. Йигитнинг бақувват қўллари қизнинг нозик белини қучганида, Ойшанинг баданида титроқ турар, ҳар гал Султонали қатъийроқ ҳаракат қилишга чоғланганида қиз чап бериб, ўзини олиб қочар эди.
– Нега менга ишонмайсан, ахир ман сени жонимдан ҳам ортиқ кўраман. Хоҳласанг, эртагаёқ уйингга совчи юбораман. Фақат мендан ўзингни олиб қочмагин. Нима фарқи бор, бу нарса тўйдан олдин бўлдими ёки кейин. Барибир энди сен меникисан.
Деярли ҳар куни қайтариладиган бу сўзларга Ойша ишонди, аммо…
Кундан кунга кўнгил айниши, ўзини ҳолсиз сезиши қизнинг юрагида ваҳима уйғотди. Онасининг илмоқли саволига дугонасиникида сал «айниган ҳасип еганлигини» айтиб, зўрға қутилди. Аммо ичини кемираётган дардга чидай олмай, онасини кўргани келган катта опасига ёрилди.
Фақат шундай олис юртга кетаётганинг учун бироз ташвишдаман-да.Болаларинг ҳақида ўйлаб,хафа бўлиб кетяпман.Ахир улар катта бўлиб қолишди.Ҳозир уларнинг ёнида бўлишинг керак.Чунки фарзанд учун онанинг ўрни бўлак...
Садбарг холанинг гапи тугамасдан, Гавҳар асабийлашиб,онасига танбеҳ бериб қолди.
-Ҳаммаларингиз мунча норози бўляпсизлар? Одамларнинг яқинлари Кореяга борса хурсанд бўлишади.Сизлар бўлса...
-Қизим,нега кетяпсан ўзи? Ахир кичик бўлсаям савдо дўконинг бор.Эл қатори яшаяпсизлар.Бу ишинг ношукурлик эмасми?-Садбарг холанинг гапи оғзида қолди.
-Онажон,бўлди.Опамнинг ақли –ҳуши жойида ,қолаверса бошида хўжайини-поччам бор.Ўзлари ўйлаб кўриб шу қарорга келган бўлишса, биз нима ҳам қиламиз? Ундан кўра юринг,қаранг қудахолам ҳам бизни кутиб ўтирибдилар.
Гулчеҳра ҳовлидаги сўрида чиройли дастурхон тузаб қўйган экан. Ҳақиқатан ҳам дастурхон тўрида ўтирган Нозигул хола пастга тушиб қудасини яқинлашишини кутиб турган эди. Икки қуда самимий кўришиб, кейин дастурхонга ўтиришди.
Бироздан кейин Санобар Гулчеҳра билан бирга қип-қизил бўлиб пишган паловни сузиб келишди.Жўрабек ва Жонибеклар ҳам келгач,ҳаммалари маза қилиб овқатланишди. Дастурхонга дуо ўқилиб,Гавҳар энди йўл сумкасини олиб чиқиш учун ичкарига йўналган пайти,Жонибек бирданига сўридан сакраб тушиб,онасини маҳкам қучоқлаб олди.Гавҳар ўғлининг кутилмаган бу қилиғидан эсанкираб қолган бўлса-да, ўғлининг бошини бағридан узиб,кўзларига қараб сўради.
-Ҳа,нима бўлди?
-Боланг сени кетишингни кўтаролмаяпти,-деди онаси Садбарг хола маъюсланиб.-Жонибек болам,онангни кўнглини бузма.
Жонибек на бувисига,на онасига жавоб бергиси келмагандай,яна онасига интилди.
-Вой,бу болани қаранглар.Нима, боғча боласимисан? –Гавҳар ўғлининг бошини силаб,пешанасидан ўпиб қўйди.Қошлари қалин,мўйлови сабза ураётган Жонибек кўринишидан улғайганга ўхшаса-да,қалбан ҳали бола эканлигини ўйлаб,кўнгли бузилди.” Ёки бекор қиляпманми,шу ишни? Онам ҳам ношукурсан дедилар. Шу ерда яшаб,борига барака қилиб,шукр айтиб юрганим яхши эмасми?” Гавҳар ўғлининг аҳволини кўриб,хаёлига келган хавотирли фикрларини қувишга уринди.” Нима бўлгандаям,мен шу болаларимнинг келажаги учун шу ишга қўл урдим.Чунки улар ҳамма нарсанинг энг яхшисига муносиб! Улар яхши олий ўқув юртларида ўқишлари,камчилик кўрмай яшашлари керак...” Ўзини шу сўзлар билан овунтириб,ўғлини яна бағрига босди.
Самолёт тунги 12 га яқин учар экан.Гавҳар яқинлари билан уйда хайрлашиб,эри билан бирга аэропортга боришни мўлжаллаган эди.Лекин ўғли ва қизи ҳам бирга борамиз деб оёқ тираб олишгач, кўнишга мажбур бўлди.
Аэропортда Гулчеҳра онасини маҳкам қучоқлаб,қўйворгиси келмай анча турди. Қизнинг юрагини мавҳумлик эгаллаган,гўё онасини охирги марта кўраётгандай ҳеч қўйворгиси келмасди.Қизининг бу қилиғидан юраги ғашланган бўлса-да,Гавҳар уни уришмади.Аксинча,бироз қучоқлаб турди,пичирлаб таскин берди.
Аёл юраги зирқираб яқинлари билан хайрлашаркан, ўзини олдинда номаълум бир келажак кутаётгани ҳақида ўйлади.Негадир шу пайтгача Кореяга кетиш орзуси билан урган юраги бирдан пушаймонга тўлгандай туюлиб,самолётга ҳам чиққиси келмай қолди.Аммо ўзи бу ишни бошлагани,тил ўргангани,ўзи нотаниш юртга интилгани сабаб,орқага қайтишга журъат қилолмади..
(Давоми эртага)
Моҳигул Назарова.
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli_Sozlar 📚 ⏮
ди.
-Ҳа,нима овқат қиляпсизлар?- Гавҳар ичкарига қараб йўналар экан сўради.-Уканг қаерда?
-Бибижоним билан дўлма солиштирдик. Карамга,ток баргига,булғор қалампирига ҳам қийма солиб ўрадик.Антиқа таом бўлади,ойижон,-деди Гулчеҳра.-Жонибек Ғулом жўрасининг уйига кетганди,келиб қолар.
Гавҳар хонасига кириб,кийимларини алмаштирди.Ҳаммомга кириб,юз-қўлларини чайиб,ҳовлига чиқди.Сўри устидаги кичик хонтахта ёнида ўтирган Нозигул холага”Ойи,чарчамадингизми?”-деб ҳол сўраган бўлди-ю, ошхонага ўтди. Қайнонаси “Ҳа,раҳмат.Ўзингиз ҳорманг”,-деб жавоб берди. Қизи чой дамлаётган экан.Шу пайт ташқаридан машина овози эшитилди.Бироздан кейин дарвоза очилиб,эри ва ўғли кириб келишди.
Мазали кечки овқатдан сўнг болалари ўз хоналарига кириб кетишди. Гавҳар эри ва қайнонасига бугунги воқеани қисқагина сўзлаб берди.Кореяга ишга кетмоқчилигини,дугонасининг унга бу борада ёрдам бермоқчи эканлигини ҳам қистириб ўтди.
-Билмасам,қизим. Менимча,борига шукур қилиб,шу ерда ишлаганингиз яхши.”Ўз уйинг-ўлан тўшагинг”,-дейди машойихлар.Бировдан кам,бировдан кўп яшаяпсизлар,-сўз бошлади қайнонаси.-Қолаверса, қиз-у ўғлингиз айни вояга етиш ёшида.Уларга она ҳар доимгидан-да кўпроқ керак...
-Ёшинг қирққа яқинлашяпти,-деди қовоғи солинган Жўрабек .-Энди сенга чет элда пишириб қўйибдими? Тил ўрганишинг ҳам қийин.
-Ёшимга нима қилибди,Жўрабек ака?-Гавҳарнинг зардаси қайнади.-Гулнора ҳам мен билан тенг.Мана бориб бинойидай ишлаб келди.Уй-жойларини таъмирлабди,болаларининг сарпо-суруғини тайёрлабди.Эрига “Ласетти” оберибди.Бунинг нимаси ёмон?
Жўрабек ўйланиб қолди.Бир томондан хотинининг гаплари унга жўялидай туюлди. Ростдан ҳам хотинининг ишлари юришиб, янги улов сотиб олишса, яхши бўларди-да.Ўғлининг жимиб қолгани ёқмаган қайнонаси яна гапга аралашди.
-Келинжон,ўйлаб иш қилинг.Эрингизни норози қилманг.
-Ойижон,нимага мени тушунмаяпсизлар? Болаларимнинг келажагини ўйлаб ҳам шу ишни қилмоқчиман. Эрта-индин Гулчеҳрани узатишимиз,ҳовли-жойни таъмирлашимиз керак.Яна фарзандларимизни ўқитишимиз ҳам лозим.Эҳ-ҳе,қанча ташвишимиз бор.
-Ҳаммасини Аллоҳ етказади.Сиз сабрлилардан бўлинг.Бозордан ҳам ёмон топмаяпсиз.-Нозигул хола салмоқланиб гап бошлаётганди,Гавҳар уни гапиришга қўймади.
-Ойи,шунча сабр қилганим ҳам етар.Ўғлингизга турмушга чиққанимга қарийб йигирма йил бўлди.Айтинг-чи,шу ҳовлида ўтган вақт ичида нима ўзгарди? Хайрият,раҳматли қайнотам шу уйларни қурган эканлар.Ўғлингиз бўлса, шу йиллар ичида қурганлари фақат битта ҳаммом холос.Гап шу: Кореяга кетаман.Эртадан тил ўрганишга қатнайман.-Гавҳар шундай деб жойидан турди.-Дам олмоқчиман,яхши ётиб туринглар. Аёл шундай деганча,сўридан енгилгина пастга сакраб тушди.Ўзига музтар нигоҳ билан қараб қолган яқинларининг ҳолатини сезмагандай,хоналардан бирига кириб кетди.
2.Сафар тараддуди
Гавҳар айтганини қилди.Савдо қилиш билан бирга тил ўрганиш курсларига қатнаб,корейс тилини астойдил ўргана бошлади.Шу билан бирга ҳужжатларини тегишли тартибда тайёрлаб,миграция марказига топширди. Синглиси Санобарни дўкондаги ишларига ўзига ёрдамчи қилиб олди.Эри Россияга ишга кетиб,ўша ерда уйланиб қолиб кетгани сабаб,рўзғорнинг оғир юки елкасига тушган синглиси икки боласини боқиш учун унга жон-дилидан кўмак берарди.
Орадан ўтган тўрт ой давомида Гавҳар корейс тилини анча тушунадиган ва ўртача даражада гаплашадиган ҳолатга келди.Санобар ҳам савдо-сотиқнинг анчагина ҳадисини олди. Миграция маркази томонидан ўтказилган имтиҳондан қониқарли баҳо олган Гавҳарнинг шодлиги чексиз эди. “Қандай яхши.Энди Кореяга кетишим аниқ! Гулнора ҳам имтиҳондан ўтганмикан?” Имтиҳондан чиққан Гавҳар дарров дўконига кетган,Гулнора тилни яхши билгани учун уни имтиҳондан ўтишига ишонган эди.Шу ёдига тушиши билан Гавҳар қўл телефонидан унга қўнғироқ қилди. Аммо дугонаси негадир жавоб бермади. Кечки овқат пайтида Гавҳар хурсанд бўлиб,имтиҳондан ўтганлигини,тез орада Кореяга жўнаб кетиши аниқлигини оила аъзоларига айтди.Бу янгиликни эшитган Гулчеҳра бирдан изиллаб йиғлаб юборди. Ҳамма қотиб қолди.Қизининг кутилмаган бу қилиғидан Гавҳарнинг жаҳли чиқиб кетди.
-Ҳа,хурсанд бўлиш ўрнига нега йиғлайсан?-чимирилиб сўради у.
-Ойижон,сизнинг Кореяга кетишингизни ас
ПАДАРКУШ
У ўғлининг ўқишига пул тўлаш учун олис ўлкаларга бориб ишлади. Совуқ, зах конда оғир меҳнат қилди. Ўғли институтни тамомлаб, шаҳарда қолди. Ота ишни давом эттиришга мажбур бўлди. Унинг топган пулларига ўғил уй сотиб олди.
Ота қишлоққа қайтганида соғлиғидан анча путур кетган эди. Юзи рангпар тус олган, ўпкаси қаттиқ шамоллаган эди. Узоқ даволанса-да, кор қилмади: совуқ ва зах ишини қилиб қўйган экан. Қишлоқдаги шифокорлар, шаҳарга бориб даволанинг, дейишди. Бироқ кекса беморнинг шаҳарда шифо топиши ҳам қийин бўлди. Унинг нафас олиши тобора оғирлашар, тез-тез чарчаб қоларди.
Ўғил каттароқ ишга ўтган эди. Отасининг саломатлигини эмас... унга кетган вақтни ўйлаб сиқиларди у. Бечора қария навбатдаги врач ҳузуридан чиққанида ўғил қўл телефонида асабийлашиб гаплашаётганди. Ота уни кўзлари жавдираб кутиб турди. Ўғил гаплашиб бўлиб, қовоғини уйиб қаради. Ота даволаниш учун катта пул кераклигини айтганида, ўғли тутақиб кетди. Қаттиқ сўкинди. Кимни ҳақорат қилгани номаълум, аммо у отасининг кўзларига тик қараб гапирган эди.
Отани йўтал тутди. Аслида кўз ёшларини яшириш учун ёлғондан йўтала бошлаган эди... Кечга бориб, унинг жони узилди...
Агар ўлимига касаллик сабабчи дейилса, у ҳали бироз яшаши мумкин эди...
Анвар НАМОЗОВ
Ота-онаси борлар уларни тириклигида қадрига етинг.
Муаллиф: Хазонрезги
А Б О Р Т
(🚷Туркияда бўлган реал воқеа📵)
Мени исмим Нозима ёшим 23 да. Сизларга бошимдан ўтказганларимни айтиб бермоқчиман. Бу воқеа 2 йил олдин содир бўлган. Оилада катта қизман дадам билан ойим ажрашиб кетганлар. Жуда эрка шаддот қиз бўлиб ўсганман. Дугоналарим ойинга пул топишда ёрдам қилмайсанми деб кўп гапиришарди. Шуларни таъсиридан ойимни гапларига қарамасдан Туркияга кетадиган бўлдим. Ҳаммаси мана шундан бошланди. У ерда бир бойнинг уйига хизматкор бўлиб ишга жойлашдим. Бойнинг Дамир исмли ўғли бор эди, ишга жойлашган кунимданоқ менга чиройли қиз экансан деб ғалати қараш қилиб юрарди. Шунинг учун ундан жуда қўрқардим ва узоқроқ юрардим. Кунларни бирида Дамир менга хонасини йиғиштириб беришимни буюрди ва хонасига чақирди... 😳😕😰😭
ЎҚИНГ ФАҚАТ ЙИҒЛАМАНГ😢👇
Туғганимдан кейин. Эртаси куни мен палатага ётқизишди...
Ожиз кичкина оқ халатда бир эркак кириб келди.
Кўринишидан қандайдир шифокорга ўхшади... Эркак палатани бир кўздан кечириб, туғруқдаги аёллардан сўради:
- Сизнинг палатангиздан, кеча 21.30 да ким туғди?
Унинг сўзларидан мен боламга нимадур бўлдими деб юраким оғзимга келганди, тер босди қўрқиб кеттим! Чунки у пайти палатадан фақат мен туғган эдим
- Кейин хаяжон билан сўрадим доктор, нимадир бўлдими?
- Эркакнинг жавоби палатадаги хаммани шўкга солди... Давомини ўқиш 🙈
😅😄 😆🥰😅😄😃
МЕГА СУПЕР АКСИЯДА🎉🎉🎉
ЯНГИ МАРАФОНГА СТАРТ БЕРАМАН....
УЗИГА ИШОНГАН ЛЕДЙ АЁЛЛАР ВА КИЗЛАР УЧУН
СОГЛИГИГА БЕЕТИБОР БУЛМАГАН КИРОЛИЧАЛАРИМ УЧУН СУПЕР АКЦИЯ
🥳🥳🥳
Сиз азиларим учун
❤️ERINGIZNI UYGA TALPINIB KELISHINI XOXLAYSIZMI ?
👩❤️💋👨JUDA YOQIMLI KANAL AYOLLAR UCHUN 💋 ERKAKLAR KIRMASIN❌
😍AYOLLARGA KERAKLI HAMMA SIRLAR BOR KIRSANGIZ CHIQIB KETOLMAYSIZ👇👇👇
/channel/+GQfZnQeRk5ozYjAy
/channel/+GQfZnQeRk5ozYjAy
Мана неча йиллардан буён Комилни ўйламаган бир куни йўқ.
Иш юзасидан шаҳарга борган кезлари Комилни учратиш, уни бир бор узоқдан бўлсада кўриш учун шаҳар кезади. Аммо, тақдирнинг кўнгил билан мутлақо иши йўқ.
Гулнора ишдан қайтганда онаси йиғлаб ўтирарди. «Оналар шундайки, ҳатто ўзинг ўзинга ачинмай, ўз ҳолингга куйинмай, ўз аҳволингни ўйламай қўйсанг ҳам, онанг сенга ачинаверади, онанг сен учун куйинаверади, онанг бахтинг учун курашаверади».
- Жон қизим, Гулноранинг онаси мулойимлик билан гап бошлади. У бугун ҳам келди. Жуда яхши йигитга ўхшайди. Ўзинг билан учрашиб гаплашмоқчи. Ҳатто суратини ҳам ташлаб кетди. Шу одам менга мақул. Илтимос турмушга чиқмасанг ҳам бир учрашиб кўр?!
- Ойи мен барибир турмушга чиқмайман, кескин жавоб берди Гулнора.
- Нима қиласан, бир умр ёлғиз ўтасанми? Сен тенгиларни қатор-қатор боласи бор. Ахир сени ўйлайман жон қизим. Сен ҳам турмуш қуриб, она бўлсанг, дейман. Гулноранинг онаси ортиқ гапира олмади, фақат қизнинг юзларига турмулганча дили эзилиб йиғларди. Гулнора онасини бу ҳолини кўриб юпатиш мақсадида: - Майли ойи сиз айтганча бўла қолсин, учрашиб кўраман, - деди. Онаси шоша-пиша кўз ёшларини рўмоли билан артганча кўрпача тагидан суратни олиб Гулнорага тутди. Гулнора истар-истамас суратга разм солди. Разм солди-ю, юраги тўхтаб қолай деди. Суратдаги ўша унинг ҳаётидаги ягона севгиси Комил эди. Гулнора ҳўнграб йиғлаб юборди.
- Розиман. Мен розиман, - деди у баланд овозда йиғлаганча. Бу ҳолни тушунмаган онаси:
- Нимага розисан қизим?
- Учрашувга розиман. Ўша инсонга турмушга чиқишга ҳам розиман, розиман. Гулнора суратни маҳкам бағрига босганча хонаси томон кетаркан, ортидан онасининг овози эшитилди: - Ҳа айтганча, қизим сенга айтган эдимку, унинг ширингина қизчаси бор экан деб, буни қараки, унинг ҳам исми Гулнора экан!
© Оқил Тўрақул
@ibratli_sozlar
ЖАННАТДА ЭРКАКЛАРГА ҲУРЛАР
АЁЛЛАРГАЧИ ?
🌙 Жаннатда эркаклар учун ҳурлар вада қилинган. Аёлларга ҳукм қандай , эркак ва аёл эр-хотин бўлмайдими ?
ЖАВОБ👇
БИЗ БАРИБИР БАХТЛИ БЎЛАМИЗ!..
Ярим тун. Нафиса эрига ёзган хатини ёстиғи устига қўйди-ю, ҳеч ким сезиб қолмасин деб оёқяланг чиқиб кетди. У ҳаммасидан тўйган эди. Ваҳоланки, кечаги кунгача у «биз барибир бахтли бўламиз», дерди. Энди эса биргина чора — ҳаёт билан видолашиш деб ўйлмоқда эди. Шунда эри бошқа турмуш қуради, эҳтимол, фарзандли ҳам бўлар…
Қамишзордан ўтиб, сой томон юра бошлади. Юраги борган сари қаттиқ дукилларди.
— Гуноҳимни ўзинг кечир!..
У шундай деб сой четига яқинлашганда, чақалоқ овозидан жимиб қолди, «менга эшитилаяптими ёки...»
Овоз келган томон шошилди. Қўлларини қамишлар тилиб ташласа-да, буни сезмасди. Ниҳоят бола ётган ерга келди-ю, чақалоқни кўтариб олди.
— Бечора болагина-я, сени ким бу ерга ташлаб кетди?! Кимга ортиқча бўлиб қолдинг? Бугун ҳаётимдан умидимни узгандим, мени ҳаётга қайтардинг…
Йўргакни очиб кўрди, ўғил бола экан. Болани қучганча қишлоқдаги онасининг уйига борди. Ўғиллари шаҳарда ишлаб қолиб, каттагина ҳовлида ёлғиз яшайдиган она, қизини бу аҳволда кўриб ҳайратланди.
— Қизим, тинчликми? Қўлингдаги бола кимники?
Нафиса ҳеч бир сўз айтолмай йиғлаб юборди.
Майли, қизим, мавриди келса ўзинг тушунтирарсан. Ҳозир болага қарайлик. Кечқурун сут соғиб қўювдим…
Она шўрлик, сутни қайнаган сув билан аралаштириб қайната бошлади. Сўнг бир амаллаб сутни қошиқчада чақалоққа бериб, қорнини тўйдиришди. Гўдак ниҳоят ухлаб қолди.
— Болам, юрагимни сиқмай тўғрисини айт, болани қаердан олдинг?
Ойижон, гулдек боласини биров қамишзорга ташлаб кетган экан. Энди у менинг болам.
— Қамишзорда нима қилиб юргандинг?
Нафиса қайнонасининг маломатларию эрининг олдида виждони қийналаётганини, ҳаётдан тўйганини — ҳаммасини сўзлаб берди. Она ҳам йиғлади. Сал бўлмаса, қизи жонига қасд қилиши мумкин экан-а! Эҳ, Яратганнинг мўъжизасини! Бечора қизи етти йилдан буён тирноққа зор эди. Қаратмаган дўхтири, табиби қолмади. Қайнонаси эса ҳар гапининг бирида ўғлини онаси ўпмаган қизга уйлантиришини таъкидлашдан тоймайди. Куёви барака топсин, шунча йил хотинига сабр, бардош тилаб, ўзи ҳам сабр қилиб кутаётганди.
Навбатдаги қайнонасининг дашноми Нафисага оғир ботди.
— Сен ўғлимни иссиқ-совуқ қилиб олгансан. Бўлмаса, туғмас хотинни етти йилдан бери ушлаб турадими! Сен туфайли бечора болам зурриёдсиз ўтиб кетяпти. Ҳаҳ, шунча жавобини бер, бу туғмас хотинингни десам, кўнмайди. Жодуинг кучли экан.
Бу гаплар Нафисанинг жон-жонидан ўтиб кетди. Ахир эри унга севиб уйланган, жавобимни беринг деса, сендан бошқаси керакмас, дейди. Яхшиси, ҳаётидан бутунлай кетаман. Шундагина эри балки тақдирга тан бериб, бошқасига уйланар. Хат ёзди: “Комил ака, мени қидирманг. Сиз бу хатни ўқиётганингизда бу оламда бўлмайман. Ўлигимни сойдан топишади, мендан рози бўлинг. Қанча тиламайлик, биз бахтли бўладиганга ўхшамадик, Комил ака… Онангиз топган қизга уйланинг. Худо насиб қилиб, фарзандлар атрофингизда чуғурлашиб юради ҳали…”
Комил хатни бир нафасда ўқиди.
— Йўқ, йўқ, бўлиши мумкин эмас! Нафис… Нафиса, нима қилиб қўйдинг?!
У сой тамон югуриб кетди. Қамишга илиниб қолган хотинининг рўмолини олиб, юзига босиб йиғлади. Нафиса уни ташлаб кетиши мукин эмас. Комил анча вақт шу ерда ўтирди. Мактаб даврида Нафисанинг қандай чиройли қиз бўлганини, битирув оқшоми унга биринчи маротаба севги изҳор қилганини эслади.
— Ойи, куёвингиз қидириб келмасидан аввал кетайлик.
— Ахир қаерга ҳам борамиз, болам?
— Жиззахдаги холамникига кетамиз. Ҳовлилари жуда ҳам катта, бизга ҳам жой топилади. Мен ишга кираман. Кейин уй олиб, алоҳида чиқамиз.
Комил Нафисаларникига келганда, улар алақачон йўлга чиқишганди. Эшик тақиллатганини кўрган қўшни аёл чиқиб келди.
— Нафисахон онаси билан Жиззахга кетди. Сизга хат ҳам қолдириб кетувди, ҳозир.
Ҳайрият, тирик экан, енгил тин олди Комил. Хатни шошиб ўқиди-ю, ҳафсаласи пир бўлди.
“Комил ака, — деб ёзилганди хатда, — мен ҳаётингиздан бутунлай кетмоқчи эдим, лекин бахтли тасодиф ҳаётга қайтарди. Энди излаб овора бўлманг. Онангизнинг ҳам айтганларини қилинг. Бахтли бўлинг”.
Комил уйига махзун қайтди.
— Ҳа, кетса кетар, хотин зотига қурт тушибдими, ўзим сани қўша-қўша бола туғиб берадиганига уйлантириб қўяман, — д
ейинчалик кетиб қолишидан хавотирдасиз. У киши мендан кечиши мумкиндир балки, лекин фарзандларидан кечадиган ота эмас. Мен буни жуда яхши биламан.
- Балки адашаётгандирсиз?
- Вақт — олий ҳакам.
- Ҳеч қачон қайтмаса-чи?
- Ушлаб қололмайсиз.
- Нимага асосланиб гапираяпсиз бу гапларни?
- Сизнинг гўзаллигингиз унинг кўнглида шубҳа туғдириши тайин. Гумон оралаган жойдан эса бахт оёғини тортади.
- Шу гапингизга ўзингиз неча фоиз ишонасиз?
Одина жим бўлиб қолди. Агар «юз фоиз ишонаман» деса, ўзининг айни дамдаги бахтсизлигини рақибасининг олдида сездириб қўяди. «Ишонмайман» деса, ўз фикрига қарши чиқади.
- Юз фоиз, — деди ниҳоят.
- Бахт ҳақиқий бўлса, у сизни ташлаб кетмаслиги керак, тўғрими? Сизнинг фикрингиз шундай эмасми?
Одина қад ростлади. У ишини тамомлаб бўлган эди.
- Сиз ғолибсиз, — деди мижозига кўзларига ёш қалқиб. — Энди бу ерга қайтиб келманг. Эримга ҳам айтинг. Бахтли бўлинглар.
Одина ўзини шахсий хонасига урди. Эшикни ёпгач, ўкириб йиғлаб юборди.
Йиғлаганидан кўнгли бироз бўшаб, енгил тортганида хонасига ўша мижози кириб келди.
- Сизга яна нима керак? — зарда билан сўради Одина.
- Сизга бир гапни айтгани келгандим аслида. Мен Анвар ака билан бирга ишлайман. Тўғри, бошимда эрим йўқ. Аммо фаҳш йўлига кирган аёл эмасман. Ўша куни ҳамкасбларим менга атир совға қилишган эди. Дугоналарим «Бу атир биз учун ҳам орзу» деб ўзларига сепиб олишаётганди. Шу пайт Гулоро деган ҳамкасбим ҳазиллашиб Анвар акага сепиб юборди. Бор гап шу эди.
- Сизни шу гапларни айтиш учун олиб келди, — деб ўйлайинми? — кесатди ҳали ўзига келолмаган Одина.
- Ўйламанг, ишонинг. Мен ҳам сизга ўхшаб эримдан гумон қилаверганимдан, ажрашиб кетганмиз. Ёлғизлик нималигини, бевалик юки қанчалар оғирлигини биламан. Бу чиройим, кийинишим шунчаки ўзимни овутиш учун. Аслида бағрим қон бўлиб яшаяпман. Бева аёлга отиладиган туҳмат тошлари, илмоқли гаплар, таъналар қанчалар азоб эканини сиз ҳис қилолмайсиз. Буни сизга тиламайман ҳам. Менинг руҳан суянадиган кишим йўқ. Анвар аканинг хомушлигини кўриб, сўраганимда, бўлган воқеани айтиб берди. Аслида оилангизни бузиб юбормоқчи бўлгани атир иси эмас, гумон исидир. Ундан ўзингизни халос қилинг. Йўқса, ҳақиқий бахт ҳам сизни ташлаб кетади.
Мижоз шундай деб ортига қайтди. Эшик олдига етганида ўгирилиб деди:
- Анвар ака кечқурун уйига қайтади. Яна ўқлоғ кўтариб чиқманг олдига, янга.
Аслиддин Мустафоев
@ibratli_sozlar
Гумон иси
(Хаёт бу...)
Эрта саҳардан турган аёл ярим тунда кириб келган эрининг кеча кийган кийимларини ювиб қўйишга чоғланди. Мовий ранг, енги калта кўйлакни оларкан, димоғига аёллар атирининг иси урилди. «Шанель». Атирнинг номи аёлнинг шуурида ярқ этиб юз кўрсатди.
Ўзи очган «Гўзаллик салони»га келувчи аёл-қизларнинг баъзилари мана шу атирдан сепиб келишади. Кўнглига келган шубҳага ишонқирамай, аёл кўйлакни яна бир-икки ҳидлаб кўрди. Йўқ, адашмапти. Ифорнинг бу даражада ўрнашиб қолиши учун хиёнатдан бошқа сабаб топа олмаган Одина чидаб туролмади. Эри Анварнинг қошига бориб, уни уйғотмоқчи, оиласини ким-кимларга алишиб юрганини сўраб, кўнглини кемира бошлаган гумонларига жавоб олмоқчи бўлди. Лекин негадир бунга ботина олмади. Кўйлакни эрининг бурнига яқин келтириб қўйди-да, бориб эшик кесакисига суянганча кузата бошлади. Димоғига кирган ёқимли ифорданми ёки ички бир сезги сабабми, Анвар кўзларини очди. Олдида турган кўйлакни кўриб, атрофга олазарак кўз югуртирди. Қаерда ётганини аниқлаб олди шекилли, бошини ёстиқдан кўтарди.
- Кўйлагим бу ерда нима қиляпти? Шкафга илиб қўйгандим-ку?
Аёл кифтини учириб жавоб берди:
- Тўғри. Шкафдан олдим. Лекин мен ҳам тушунмай қолдим нега бу ерга келиб қолганини. Балки ундан таралаётган атир сизни яна сархуш қилгиси келиб қолгандир. А, нима дедингиз, да-да-си?!
Унинг «дадаси» сўзига урғу бериб гапиришида «Ҳеч бўлмаса фарзандингизни ўйласангиз бўларди. Хиёнат қилишга қандай юзингиз чидади?» деган маъно бор эди. Буни Анвар сезиб, ўзини оқлай бошлади.
- Кесатма менга. Аввал сабабини билиш керак. Ундан кейин жанжал қилавер, асосинг бўлса, албатта.
- Нима, бу асос сизга етарли эмасми?
- Қанақа асос? Шу битта кўйлакдан аёллар атирининг ҳиди келганими?
- Ҳа-да.
- Бошқа аёлларга ўхшаб эрингни хиёнат устида ушлаб олсанг ёки уйингдан бегона аёлнинг кийими чиқиб қолса, нима қилган бўлардинг?
- Шукур қилардим, — кесатди аёл. — Ўша аёлни олиб келиб, мени қувиб юбормаганингиз учун шукур қилардим.
- Унда шукур қилавер. Арзимаган атир учун шунча ваҳимами, онаси? — Анвар хотинини тинчлантириш учун бироз паст гапирди.
- Арзимаган эмас-да. Фалон доллар туради бир идиши. Айтинг, ким у?!
- Фалон доллар туришини мен ҳам биламан…
- Ана, ана, — эрининг оғзидан гапини илиб кетди Одина. — Ҳали сотиб олиб бергандирсиз ҳам, а?
- Уф-ф! — Анвар ўтириб олди-да, ёстиқни ғижимлаб қучоғига босди. — Қанақа хотинсан-а? Нега гапимни охиригача эшитишни истамайсан?
- Мана, қулоғим сизда, — аёл кўрсаткич бармоғи билан солинчагига уриб қўйди. — Тўқинг қани баҳоналарингизни, қайси бири ишонарли чиқаркин?
- Э, бор-е, сенга гапириб барака топаманми?! Барибир, ўзингникидан қолмайсан.
- Сиз ҳам ўз билганингиздан қолмаяпсиз. Кузатяпман, анчадан бери бефарқ бўлиб қолгансиз. Нима қиласиз бировларнинг сарқитини? Агар миллион долларлик атир сепса ҳам ўшанақа-да.
- Ким ўшанақа?
- Мен қаёқдан билай кимлигини. Билганимда сочини битта-битта юлардим.
- Сен менга ишонмаяпсанми?!
- Аввал ишонардим, энди эса йўқ.
- Кеча бир ҳамкасбимизнинг туғилган куни эди…
- Ўша ҳамкасбим аёл эди, деманг фақат.
- Ростини айтаман-да. Ҳа, аёл киши эди.
- Бўлди, менга бошқа изоҳ керак эмас. — Аёл ортиқ тортишиб ўтиришга ўзида куч тополмади. Кўзига қуйилиб келган ёшга эрк бериб, бор аламини тўкиб солди. — Нарсаларингизни олинг-да, ўша бузуқингизникига бориб яшайверинг. Оиласи шаънини ўйламаган эркак эркакми?!
- Нима?! — ўрнидан сапчиб туриб кетган Анвар қўлидаги ёстиқни хотинига отмоққа хезланди. — Нима дединг? Яна бир қайтар!
- Эшитганингиз.
- Ҳали менга уйдан чиқиб кет дейдиган бўлдингми? Бу уйда мен ўзи кимман?!
- Унда мен кетайинми? Икки бола билан кўчага чиқиб кетишимни ҳам эп кўрсангиз, кетаман. Садқаи эркак кетинг-е!
Анвар жаҳл билан ёстиқни хотинига отди. Одина ўзини панага олиб, зарбадан қутулиб қолгач, болалари ётган хонага кириб кетди. Кетиш учун нарсаларини йиғиштиришга тушган эди ташқаридан машинанинг ўт олдирилган овози эшитилди. Кейин дарвоза очилиб, машина чиқиб кетди. Аёл ушлаб турган кийимларни яна жойига ташлади. Сўнг ўтириб, қизи ухлаб ётган каравот четига пешанасини тираганча унсиз йиғлашга тушди. «Нега?
😱 ОДАМ САВДОСИ..
( Хаётий воқеа асосида ёзилган.)
✍ Гўзал исми жисмига хос бўйлари баланд, қош кўзлари қоп қора киприклари узун, кулса икки юзида кулгчлари ўзига ярашган қиз эди. Гўзални, юқори курсда ўқийдиган келишган чиройли ўзга юртлик Мухаммадалидан бошқаси қизиқтирмас, фақат кўзлари ўша йигитдан бошқани кўрмас, юраги уни деб урарди. Гўзал учунчи курсда ўқиётганида уларни тўйлари бўлиб ўтди. Гўзал бахтларидан сармаст эди. У эрини Дубайда бошқа хотини борлигини умуман билмасди. Мухаммадали хотини ва қизини олиб Дубайга олиб кетади...😰😱👇
👇👇АЯНЧЛИ ТАҚДИРЛАР👇👇
Галдаги учрашувда у ҳомиладорлиги ҳақида Султоналига айтиши билан, йигитнинг авзойи ўзгарди. Зарур иши борлиги ҳақида ғўлдираб, Ойша билан тезда хайрлашди. Қизнинг ҳар доимгидек кеч тушиши билан Султоналини тутзорда кутишлари бесамар кетди. Эртаси ҳам, индинига ҳам Султонали учрашувга чиқмади. Қишлоқда унинг шаҳарга ишлагани кетгани ҳақида гап тарқалди.
Ойша опасининг маслаҳати билан қорнини маҳкам рўмол билан ўраб, ўзини тетик кўрсатишга ҳаракат қилиб юрди. Қишлоқдаги қиз-у жувон киядиган одми, кенг кўйлак ҳам Ойшанинг гуноҳини яширишга хизмат қиларди.Онаси қизидаги ўзгаришларни сезиб, бир неча бор дўхтирга олиб бормоқчи бўлганида, у оёқ тираб туриб олди.
– Бормайман...
Шу куни кечқурун боши оғриётганини баҳона қилган Ойша, кечки овқатни ҳам емай кўрпага ўраниб олди. Ҳомиласи 7 ойлик бўлган, яна икки ой шу азобни бошидан кечиришини ўйлаган сари қизнинг юрагини ваҳима босар, онаси ёки отаси билиб қолса, уни соғ қўйишмаслигини билиб, баттар эзиларди. Уйнинг чироқлари ўчиб, оила аъзоларнинг барчаси уйқуга кетгач, Ойша секин ўрнидан туриб ҳовлига чиқди. Тунги салқин шабада қизнинг юзи, бўйнига урилиб, баданини жунжиктирди. Ой нурида боғдаги дарахтларнинг сояси янада ваҳимали кўриниб, бойўғлининг совуқ овозидан чўчиб тушган қиз фикридан қайтиб, уй томон югурди. Аммо фош бўлиш олдидаги қўрқув унга янги куч бағишлади. Тез-тез юрганича пастқам молхонанинг томига чиқиб, ўзини ерга отди. Учинчи бор сакраганида қорнининг пастида кучли оғриқ сезиб, додлаб юбормаслик учун билагини тишлади. Туғилган бола жуда ҳам кичкина ва нимжон эди. Амаллаб болани уйдан олиб чиққан қора юбкасига ўраб, қишлоқнинг энг чеккасида жойлашган Равшанак момонинг уйига қараб йўл олди…
...Чақалоққа берган бор меҳриданми ёхуд Равшанак момонинг дуолари ижобат бўлганиданми, орадан олти ой ўтар-ўтмас Салима ҳомиладор бўлди. Бир йўла икки фарзанднинг онаси бўлган бахтли келинчак лўппи юзлари қизарган, қоп-қора кўзлари доимо кулиб турувчи Элдоржонни кўтариб кўчага чиққанида, Ойшанинг юрак бағри эзилиб кетар, болани Салиманинг қўлидан олиб юз-кўзларини ютоқиб ўпар эди.
–Турмушга чиқсангиз, худойим сизга ҳам ана шундай ўғил ато этади,– дерди Салима қизнинг кун ора болани кўришга келганидан ажабланиб. Ойша эса бошини эгганича тезда жувон билан хайрлашиб ортга қайтарди. Аммо Салима бурилиши билан ўзини баҳайбат чинорни панасига олиб, бола кўтарган бахтиёр аёлнинг орқасидан қараб қолар экан, юзини юваётган ёшларни сезмасди...
(Тамом)
@ibratli_sozlar
Гинекологлар сири очилди.
Нега шуни гинекологлар,
биз аёллардан, яшириб келган экан-а?
Аптекаларда бир тийинга сотиладиган ушбу дорилар, аёлларда энг кўп учрайдиган гинекологик касалликларга шифо экан. Қўллашни бошлаганимга 1 ҳафта бўлди. Уни тўғри ишлатиб 10 йилга ёшардим, гинеколог ва косметологлар ишим тушмай қўйди😉
Қўллаш оддий, кечкипайт ухлашдан олдин суртинг ва...
Батафсил👇🏻👇🏻
ло хоҳламайман,-деди Гулчеҳра ҳиқиллаб.-Сизни соғинаман.
-Э,бўлди қилсанг-чи,-деди Гавҳар энсаси қотиб.-Кореяга бориб ишлашни хоҳлайдиганлар сон мингта.Мени омадим келганидан хурсанд бўлишинг керак.Ахир мен сизларни деб кетяпман-ку.
-Менга ҳеч нарса керак эмас...-яна пиқирлади қизи.
-Нимага бунақа ношукурсан-а,қизим.-Гавҳар энди ўзини бироз босиб,юмшоқроқ оҳангда давом этди.-Сени турмушга беришимиз,укангни уйлантиришимиз керак.Борганимдан кейин биринчи маошимни олсам, сизларга қўл телефонларининг зўрларидан жўнатаман,насиб бўлса.
Шу пайтгача хўмрайиб чой ичиб ўтирган Жўрабек жойидан турди-да,хонадан чиқиб кетди.Нозигул ая бўлса Гулчеҳрага танбеҳ берди.
-Қап-катта қизсан,ўзингни бемалол эплайсан.Ёш боладай йиғлашингни қара.
Гулчеҳра индамасдан қоса-қошиқларни йиғиб чиқиб кетаркан,барибир кўз ёшларини тиёлмади.У онасининг хорижга бориб ишлашини хоҳламас эди.Барча бўй етган қизлар каби онаси доимо ёнида бўлишини истарди.Минг афсуски,онаси унинг қалб бўронларидан бехабар,ўз орзулари билан банд эди.
Эртаси куни Гулнора қўнғироқ қилди. Гавҳар ниҳоят дугонаси топилганидан хурсанд бўлиб жавоб бераркан,кутилмаган янгиликни эшитиб ҳайрон бўлиб қолди.
-Гавҳар,мен боролмайдиган бўлдим дугонажон.Кеча қайнонамнинг бирдан тоблари қочиб қолди.Касалхонага олиб борсак,инсульт бўлибдилар,-деди ташвишли оҳангда Гулнора.-У кишига доимий қаровчи киши керак.Биласан,хўжайиним ёлғиз ўғил.Қайнсинглим бошқа вилоятда яшайди.Шу сабаб қайнонам сал ўзларига келгунларича,ёнларида бўлишим керак.
- Ҳозир бироз яхшиларми? –сўради Гавҳар ташвишланиб.-Нима энди мен бир ўзим кетаманми?
- Ҳа,бироз яхшилар. Худога шукур,кўзларини очдилар. Мен боролмасам ҳам гуруҳда бошқа аёллар бўлади.-Гулнора дугонасига шундай деб таскин берди-да,хайрлашди.-Майли,хайр Гавҳар.Кейинги ҳафталарда қачон кетишларингиз аниқ бўлади.
-Қайнонангга шифо берсин.Хайр.Гавҳар телефонни ўчираркан,бироз ўйланиб ўтирди.Дугонасига ишониб,ўзи билмаган юртга отланган эди.Энди буёғи нима бўларкан?”Гуруҳда бошқа аёллар ҳам бор деди-ку.Ҳай,бир гап бўлар...”
Кейинги ҳафтада Бухородан Кореяга кетадиганлар гуруҳи йўлга отланди.
Гавҳар кетадиган куни қизини ёнига чақириб, анча насиҳат қилди.”Укангни сенга ишониб кетаман,ундан доимо хабардор бўлгин. Қизим,уй ишларида бибингга ёрдам бер.Дугоналаринг билан бекордан-бекорга кўча-кўйда саёқ юрма.Ўқишингга тўғри бориб,тўғри кел.Йигитларга ўралашма.Хаёлинг ўқишда бўлсин...” Гулчеҳра унинг сўзларини бўлмасдан эшитди-да,бирдан онасини маҳкам қучоқлаб олди.Гавҳарнинг қизининг бу қилиғидан кўнгли бузилган бўлса-да,ўзини қўлга олиб қизини уришиб берди.
-Нима мен урушга кетяпманми? Уч йил ана-мана дегунча ўтади.Насиб бўлса,сарполарингни ҳамманикидан зўр қилиб тайёрлаймиз.Келин бўлиб борган жойингдагиларнинг оғизлари ланг очилиб қолади.
-Ойижон,кетманг.Негадир сизни бошқа кўролмайдигандайман...Гулчеҳра титраб яна онасини қучоқлади.-Ҳамма айтганларингизни қиламан.Фақат уйдан узоққа кетманг,илтимос.
-Э,боре.Жиннимисан? Ахир шунча тайёргарлик кўрдим.Тил ўргандим,имтиҳон топширдим.Ишлашим аниқ бўлди.-Гавҳар бир силтаниб,қизини бағридан бўшатди.-Кетишим аниқ бўлган кундан бери йиғлайсан.Жонимга тегдинг-ку,сен қиз.
Гулчеҳра ҳеч нарса демай, йиғидан қизарган кўзларини артганча хонадан чиқиб кетди.Гавҳарнинг дили вайрон бўлганча,уни кўз қири билан кузатиб қоларкан, ”ахмоқ қиз” деб шивирлади. Кейин сафарга кетиш учун кийимларини йиғиштира бошлади.Жомадонларини тайёрлаб бўлиб,кечагина бозордан сотиб олган янги кўйлагини кийди.Сочларини тараш учун ойнага қаради.Қийғоч қошлари остидаги серкиприк мовийранг кўзлари,келишимли бурни,чизиб қўйилгандай чиройли лабларига қараб ҳуснидан кўнгли тўлди.Яшил рангли кўйлак келишган қоматига жуда ярашган эди. Сочларини чиройли қилиб турмаклаб,қорамтир чарм костюмини билагига ташлади-да,ҳовлига тушди.
Худди шу пайт дарвоза очилиб,онаси Садбарг хола ва синглиси Санобар кириб келишди. Улар узоқ йўлга отланган Гавҳарни кузатишга келишган эди.
Садбарг холанинг негадир кайфияти йўқроқ кўринарди.
-Ҳа,онажон тинчликми? Нега қовоғингиз солиқ? -сўради Гавҳар онаси билан қучоқлашиб кўришаркан. -Ёки мазангиз бўлмаяптими?
-Йўғ-е,қизим яхшиман.
Надомат ёхуд бир оила фожеаси. 1-кисм.
Гр:🔥Ҳикоя ва қиссалар 🔥
(Қисса)
1.Хориж орзуси
Баҳор фаслининг тароватли, серёмғир кунлари ёзнинг жазирамасига ўрнини бергиси келмаётган кунлар. Ҳаво сезиларли даражада исиб,ҳамма енгил кийимлар излаб қолди. Шу сабабли бугун дўконида савдо ҳам анча яхши бўлди. Гавҳар ўзи юритадиган мато ва газламалар дўкони зшигини қулфлаб,бозор дарвозасига қараб юрди.Бугунги тушумдан кўнгли кўтарилган бўлса-да,дугонаси Гулноранинг сўзларини эслаб,бир хўрсиниб қўйди.
Анча йиллардан бери Кореяда ишлайдиган дугонаси таътилга келган экан.Бозорга келган Гулнора Гавҳарнинг дўконига тасодифан кириб қолди-ю,анчадан бери кўрмаган дугонасини пештахта орқасида кўриб хурсанд бўлиб кетди.
- Ие,Гавҳар ўзингмисан дугонажон?-Гулнора қучоқ очганча унга яқинлашди.-Яхшимисан?
Харидорлар титкилаб ташлаган матоларни тўғрилаётган Гавҳар ҳам ўн йил бир синфда ўқиган дугонасини кўриб қувониб кетди. Қучоқлашиб кўришган дугоналар анча пайт гурунглашиб ўтиришди.Ўтган воқеаларни,синфдошларни эслашди.Гавҳар яхши кийинган, тилла тақинчоқлари ўзига ярашган дугонасига қараб, ҳаваси келганини яширолмади.
Кореяда ишларинг яхши бўлган кўринади,а Гулнор?
-Ҳа,худога шукур. Участкани ростлаб олдик. Хўжайинга “Ласетти” олиб бердим. Болаларнинг сарпо-суруғини ҳам тайёрлаб қўйдим. Афсуски,шартнома муддатим тугаб,қайтишимга тўғри келди. Аммо яна кетаман,деб юрибман.
-У ёқда нима иш қилдинг ўзи?-Гавҳар ўзини қизиқтирган саволни беришдан тийилолмади.
-Ойна ишлаб чиқарадиган заводда ишладим.
-Иши қийин эмасми?
-Кореяда ишлаш асло қийинмас.Ҳамма ишни техника бажаради,фақат назорат қилишни билсанг бўлди.
-Тилни қандай ўргандинг?
-Аввал Тошкентда тил ўрганиш курсларида ўқидим.Кейин луғат ёрдамида иш жараёнида керакли сўзларни ёдлаб олдим.-Гулнора шундай деб,жойидан тураркан,қўшиб қўйди.-Сен ҳам Кореяга бориб ишласанг,яхши бўларди. Мактабни ҳам йиғиштирдингми,дейман?
-Ҳа, ҳар икки ишни эплаш қийинлик қилди,-Гавҳар шундай деб ерга қаради.- Мактаб директори Сабоҳат опа билан келишолмадим.Дарсга озгина кечиксам ҳам,қаттиқ уришадиган бўлди.Шу сабаб “ бор-е,мактабингни пишириб егин”,-деб ўзимни савдога урдим.
-Тўғри қилибсан. Ҳозир биргина маошга қараб яшаш қийин.-Гулнора шундай деб дўконнинг эшигига қараб юрди.-Майли,вақтингни топиб уйга ўт.Суҳбатимизни қолган жойидан давом эттирамиз.
-Юрагимга олов ёқдинг,дугонажон.Ўзим ҳам анчадан бери қаергадир бориб ишлаш ҳақида ўйлаб юрибман.-Гавҳар шундай деб,савдо дўконига ишора қилди.-Бу дўконнинг ижара пули,солиғи,яна рўзғор харажатлари ҳаммаси шу ердаги савдо ҳисобидан.Аммо савдони биласан,бир куни яхши бўлса,бошқа куни хоҳлаганингдай бўлмаслиги мумкин. Ҳовлимиз ҳам эскигина.Болалар катта бўляпти.Уларнинг талаби ҳам кундан-кун ошиб боряпти.
-Хўжайининг билан маслаҳатлашиб кўр.Агар кетишингга рози бўлса,Кореяга бориб ишлашинг учун қўлимдан келгунча кўмаклашаман.Аммо ҳужжатларни тайёрлашинг,тил ўрганишинг учун вақт керак бўлади.
-Мен ҳаммасига тайёрман. Айтдим-ку,камчиликларимиз кўп ҳали,-Гавҳар дугонаси билан хайрлашаркан,кўнглидан ўтган гапни яширолмади.-Ёрдам берсанг,яхшилингни ҳеч қачон унутмасдим.
-Айтдим-ку,қўлимдан келгунча кўмаклашаман,йўл-йўриғини тушунтираман.Майли хайр,дугонажон.
-Яхши бор,Гулнор.-Гавҳар расталар оралаб кетаётган дугонасига қўл силтаб қўяркан, Кореяга бориб ишлаш хаёли миясини буткул эгаллаб олди.
Гавҳар таксида уйига етиб келгунча ҳам хорижга бориб ишлаш орзусидан воз кечолмади. Ҳаётида ҳали қилиниши керак бўлган ишлари,ният-ҳаваслари кўплиги,эри Жўрабекнинг оддийгина киракашлиги ва ўзининг кичиккина тижорати билан буларнинг ҳаммасига эришиш ўта қийинлигини ҳис қилаётгани-аёлдаги хорижга бориб ишлаш ҳақидаги қарорини қатъийлаштираётганди. “ Нима мен шу Гулнор эплаган ишни қилолмайманми? Эплаб кетаман,насиб бўлса.Аммо Жўрабек акам рози бўлармикан?”
У ҳовлисига кириб бораркан,қайнонаси Нозигул хола қизи Гулчеҳра билан ошхонада кечки овқатга тайёргарлик кўришаётганини кўрди.Гулчеҳра енгил саноат коллежининг 3 курсига ўтган, хушсурат ва одоблигина қиз эди. Дарвозадан кириб келган Гавҳарнинг олдига югуриб чиққан қиз “Ассалом ойижон,яхши келдингизми?”-деб,юзидан енгилгина ўпиб қўй
Sen boʻlmaydi deysan, lekin Alloh haqqingga xayrlisini halqa-halqa tizib qoʻygan boʻlsachi?
Balki juda oz qolgandir...
@ibratli_sozlar
📝ИБРАТ
Чет элда аёлига хиёнат қилган эди...
Бир киши ғарб мамлакатларидан бирига сафар қилди. У ерда бузуқчилик қилди. Унинг хотини, фарзандлари бор эди. У сафардан бемор бўлиб қайтди. Хотинига айтишга хижолат қилди. Чунки у хотинига хиёнат қилган эди. У бориб-келиб муолажа олиб олти йил юрди. Шифо топгунича беҳисоб пули кетди. Ўзининг дўстига шундай дейди:
- Аллоҳга қасамки, шу гуноҳимни эсласам, қалбим ёнади.
"Албатта, Роббингнинг чангали жуда ҳам шиддатлидир!".
Бир киши зинокорлик қилар эди. Қаерда чиройли аёл борлигини эшитса, уни тузоғига туширишга ҳаракат қилар эди. Аллоҳ таоло унинг жинсий аъзосини ифлос бир касалликка мубтало қилди.
"Албатта, Роббингнинг чангали жуда ҳам шиддатлидир!".
Бир йигитни биламан. Ёшликнинг авжида у. Уйи бор, машинаси бор. Жуда катта фойда келиб турадиган иши ҳам бор. Аммо Аллоҳни танимайди. Араб шаҳарларидан бирига борибди. Пляжга чўмилгани борибди. Унинг қулоғига вирус кириб, кар қилибди. Умуман эшитмайдиган бўлди. Ўзини ерга отиб "кар бўлиб қолдим" деб гўдаклардай йиғлайди.
"Албатта, Роббингнинг чангали жуда ҳам шиддатлидир!".
Бир киши яхши, тўғри юрадиган, диёнатли ва мастура аёлга уйланди. Аёлнинг бу кўриниши эрига ёқмади. Уни ўз дўстлари билан аралаш ўтиришга, ўйнаб кулишга мажбурлади. Охири диндан чиқарди. Унинг кўзига Аллоҳ чидаб бўлмас дард берди. Бир табибдан иккинчисига қатнайверди. Фойда бўлмади. Охири бир табиб унинг кўзини олиб ташлаш лозимлигини айтди. Унинг кўзи ўйиб олинди.
"Албатта, Роббингнинг чангали жуда ҳам шиддатлидир!".
Бир киши хотинига талоқ бермоқчи бўлди. Хотинининг айби еттита қиз туққани эди. Саккизинчисига ҳомиладор эди. У бунинг ҳам қизлигини билиб қўрққанидан эрига айтмади. Туғиш соати яқинлашгач аёлнинг синглиси опасига поччаси ҳам шифохонага кетаётганини, қиз туғса уни талоқ қилишини айтди. Аёл қаттиқ йиғлади. Ўша кун ёмғир ёғаётган эди. Эрининг машинаси ёмғирда сирғаниб эр ҳалок бўлди.
"Албатта, Роббингнинг чангали жуда ҳам шиддатлидир!".
"Албатта, Роббингнинг чангали жуда ҳам шиддатлидир!".
Димашқда бир киши яшар эди. Ёз кунлари у ёқдан-бу ёққа юришни яхши кўрар эди, аёлларга термилишдан бошқа иши йўқ эди. Ўзича: "Аллоҳ гўзал. Гўзалликни севади", дер эди. Менинг бир дўстим унга қўшни эди. Унга насиҳат қилибди:
-Сен ҳам эркаксан-ку! Сенинг ҳам қизларинг бор-ку!
У дебди:
- Ҳеч нарса қилаётганим йўқ-ку?! Фақат қараяпман.
Аллоҳ бу инсонни қовоқ заифлиги касаллигига мубтало қилибди. Кўз қовоғи ўзи очилмайди. Сени кўрмоқчи бўлса, қўли билан қовоғини кўтариб сени кўради.
"Албатта, Роббингнинг чангали жуда ҳам шиддатлидир!".
Ливанда бир киши бор. Унинг ширинликлар ва пишириқлар ишлаб чиқарадиган корхонаси бор. У Ливандаги энг машҳур корхоналардан ҳисобланади.
Унинг маҳсулотларини ҳар куни бир юк самолёти Амирликларга етказиб беришини эшитган эдим. Хуллас, у пишириқ ва ширинликлар қироли экан.
Бир куни корхонага кирибди. Бир ишчининг иши ёқмасдан хамирни ерга ташлаб оёқлари остига ташлаб топтабди. Ишчи: "Хамирни босманг, хўжайин" деса, кибр билан: "Одамлар менинг оёғим остидан ейишади", дебди. Ана шу ҳодисадан бир ой ўтиб, унинг оёғи қорасон бўлди. Тиззасидан икки оёғи кесиб ташланди. У ҳозир ҳам тирик. Мамлакатнинг ғарбий томонида яшайди.
"Албатта, Роббингнинг чангали жуда ҳам шиддатлидир!".
Бир аёл туғмаган эди. Эрига бошқа хотин олиб берди. Янги кундош иккита бола туғди. Бир куни икки кундошнинг гапи қочиб, болали хотин кундошига деди:
"Ичинг куйиб ўл! Мен яна ҳомиладорман. Олдимда бола, қўлимда бола" деди.
Ишонасизми, ўша хотиннинг учта боласи ҳам бирин-кетин ўлди. Туғмаган аёлнинг эса ҳозир бешта боласи бор.
"Албатта, Роббингнинг чангали жуда ҳам шиддатлидир!".
Муҳаммад Ротиб Нобулсий
Аллоҳга қасамки, Аллоҳдан қўрқмаган инсон аҳмоқдир.
Шайх Шаъровий раҳимаҳуллоҳ айтади: "Аллоҳга қасамки, зулмнинг интиқомини Аллоҳ албатта олади''.
@ibratli_sozlar
Ҳар нарсанинг ўхшаши бор
Жаннатдаги ҳар нарсанинг дунёда бир ўхшаши бор. Масалан, жаннат аҳлининг еб-ичса-да, ҳожат чиқармаслиги она қорнидаги боланинг ҳолига қиёсдир.
Жаннат аҳлининг хизматчилари бўлиб, улар нимани истаса, амр қилмасларидан аввал нима истаётганини билиб, муҳайё қиладилар. Бунинг дунёдаги ўхшаши эса инсоннинг кўнгли нимани тусаса, тана аъзолари, сезгилари ҳали буйруқ бўлмасдан туриб сезиши ва бажаришга киришишидир.
Жаннатда Тубо номли дарахт бўлиб, илдизи Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг уйларига туташган, шохлари эса жаннатнинг ҳар жойига етган бўлади. Унинг дунёдаги ўхшаши қуёшдир. Унинг нури ҳар уйга, ҳар жойга етиб боради. Ҳар чўққига чиқиб, ҳар тешикка киради. Дунёнинг ҳар томонига ёйилиб кетади.
Жаннатда егуликлар бордир. Улар қанча еб-ичилса ҳам, камаймайди. Унинг дунёдаги қиёси Қуръондир. Кишилар уни ўрганиб, ўргатади. У эса қандай бўлса, шундай қолади. Ҳеч бир шаклда камайиб қолмайди.
Жаннатда узун бир соя бор. Унинг қиёси бу дунёдаги қуёш чиқишидан ва ботишидан олдинги ҳолатга ўхшайди (яъни, ёруғлик бор, кўз қамашиши йўқ). Жаннатнинг ҳар томони шундайдир. Аллоҳ таолонинг: «Раббингиз сояни қандай ёйиб қўйганини кўрмадингизми?! Агар хоҳласа, уни сокин қилиб қўйган бўлур эди. Сўнгра Қуёшни унга (соянинг борлигига) далил қилдик» (Фурқон сураси, 45-) ояти ҳам бу ҳақда фикрлашга ундайди.
Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва саллам бундай деганлари ривоят қилинади: “Сизларга жаннат аҳлининг соати (вақти)га энг кўп ўхшайдиган соат (вақт) хабарини берайми? Билингки, у қуёш чиқишидан олдинги соатдир. Сояси ва раҳмати ёйилиб кетган, баракоти мўлдир. Жаннат ғазначиси (тақсимловчиси)нинг оти Ризвон бўлиб, унга марҳамат ва шафқат либоси кийдирилгандир”.
“Бўстонул орифин” асаридан
Абдулатиф ХУДОЙБЕРДИ ўғли таржимаси
@ibratli_sozlar
✒️Мактабимизда буфет бўлар эди. Ўша тарафдан ажойиб хидлар келардида ўзиям...
Чўнтагимизда беш-ўн тийин пулимиз бўлса, катта танаффус бўлди дегунча ўша ёққа югурардик.
Кўржик, язик, икрали нон 5 тийин эди. Майизли булочка 10тийин.
Трубочка 15 тийин.
Иссиқ овқат учун 20 тийин керак бўларди. Бунча пул менда камдан-кам бўлар эди. Шунинг учун кўпинча, кўржик ёки усти шакарли, тил шаклидаги язик олар эдим.
Буфетимизда иккита аёл галма-гал ишлар эдилар. Бири, қўполлиги учун ҳамма ёмон кўрадиган Шарофат опа (исм ўзгартирилди), иккинчиси жуда мулойим, болаларга мехрибон, кичкинагина фариштасифат, татар аёли - Хадия опа эди. Бу аёл бизнинг қўшнимиз Карим аканинг аёли эди. Икковларини хам Аллох раҳматига олган бўлсин.
Патнисда тахланган язиклар хар хил бўлар эди. Орасида қийшиқ ёки чети куйганлари хам бўлар эди. Шарофат опадан оладиган бўлсам, негадир, язикларнинг орасидан энг ёмонини танлаб олиб берар эди. Индолмасдим...
Хадия опа эса, навбатда болалар кўп бўлишига қарамасдан, эринмай, язикларнинг орасидан энг яхшисини танлаб, жилмайиб берар эдилар. Хаммага хам шундай қилар эдилар.
Бир куни онамга шуни айтдим.
- Хадияпа жа яхши хотин-а, ойи?
- Ха яхши аёл. Нега унақа деяпсан?
- Нарса олсам доим энг яхшисини танлаб оберадилар. Шарофатапа бўса энг ёмонини танлаб берадилар.
Онам бир пас ўйлаб туриб шундай дедилар:
- Бир кунда патнисдаги ўша язикларнинг хаммаси сотиб бўлинадими?
- Ха, тўртинчи соатдан кейин борсам биттаям қолмаган бўлади.
- Қара, Шарофатапа ҳар бир болага патнисдаги язикларнинг энг ёмонидан бошлаб сотиб тугатади. Хадя опа хар бир болага энг яхшисидан бериб тугатади. Ўша қийшиқ язик хам қоб кетмайди. Тўғрими? Иккови хам бор язикларнинг ҳаммасини сотишади. Лекин, биттаси ёмон хотин деб танилади. Хамма уни ёмон кўради. Иккинчиси эса, "яхши хотин" бўлиб танилади. Хамма уни яхши кўради. Энди ўзинг хулоса қил, болам....
Онам рахматлининг мана шу гаплари менга зўр дарс бўлган. Биров билан олди-берди қилаётганимда доим шу қоидани эслайман. Дўконимда иккита бир хил махсулотнинг энг яхшисини кўрсатишга харакат қиламан. Иккинчиси ҳам қоб кетмайди. Бир одамга иккита нарсадан яхшироғини берган бўламан. Иккинчисига эса, қўлимдаги борини берган бўламан.
Айниқса, пул олди-бердисида шундай қилсангиз, хаммага ёқади. Дейлик, 200минг сўм бировга беришингиз керак. Сизда хар хил миқдордаги қоғоз пуллар бор. 500 сўмликдан то 50минг сўмликкача. Мижоз кўриб турибди. Сиз унга пулларингизнинг орасидан энг йиригини, уларниям орасидан холати энг янги бўлганини беришга одат қилинг. Рўпарангиздаги инсонда бу ишингиз билан жуда яхши таассурот қолдирасиз. Эски пулларнинг хам жойи чиқади, албатта. Ишлатилмай қолиб кетмайди.
Шу қоидага бир амал қилиб кўринг-а!
@ibratli_sozlar
#кичик_ҳикоя
УЯЛИШ
Муниса курсдош дугоналари билан нақд уч соат бозор айлангач, тили осилиб қолди.
– Қизлар, балки уйга қайтармиз, а? – деди у мажолсиз нигоҳини дугоналарига қадаб. – Ўлгудек чарчадим.
– Гапирма, қорин ҳам пиёзнинг пўсти бўлиб кетди! – деди тўлачадан келган курсдоши Нигора ва узоқда тоғора кўтариб, “хонимлар бор, иссиққина хоним!” деб турган аёл тарафга ишора қилди. – Вой, ана хоним бор экан. Юринглар, хоним ейлик.
Муниса ўша тарафга ўгирилди ва кўзлари олайиб кетди:
– Э, йўқ! Мен бу аёлни хонимини еганман, роса мазамни қочирган. Қизлар, қўйсангларчи хоним-понимни, ундан кўра, кетдик, ўтириб лаваш еймиз.
Улар қорнини тўйдириб бўлгач, уй-уйига тарқалишди. Муниса қилган харидидан хурсанд бўлса-да, кўнгли ғаш бўлаверди.
Уйга келса, ҳеч ким йўқ, демак онаси ҳали ҳам хонимларини сотиб бўлмаган...
@ibratli_sozlar
Кечиккан бахт
- Ахир қизим ўттиз ёшга кирдинг. Нима қилибди аввал уйланган бўлса? Хотини туғриқ пайти вафот этган экан. Ширингина қизчаси бор экан. Бир мартагина учрашиб кўр? Ахир қанчадан-қанча совчиларни қайтармадинг. Билиб олган гапинг шу, эрга тегмайман. Агар отанг тирик бўлганда ҳозир бу кунларни кўрармидим. Гулноранинг онаси шундай деганча йиғлай кетди. Гулнора онасини кўнгилини oғритмаслик учун "майли ўйлаб кўраман" дедида, ҳар кунгидек истар-истамас ишга йўл олди. Гулнора автобус ойнасига бошини қўйганча кўчадаги одамларни, жуфт бўлиб юрган севишганларни кузатар экан, беихтиёр ўзининг аччиқ қисмати, бевафо муҳаббати Комил, ва у билан ўтказган севгининг ширин онлари кўз ўнгида жонланиб, димоғи ачишади, соғинч, алам ёши қуйилиб келади. Гулноранинг турмушга чиқмаслиги, эркакларга бўлган нафратига ҳам аслида ўша бир вақтлар борини бағишлаб севгани Комил сабабчи. Гулнора шаҳарга ўқишга борган илк йиллари Комил билан тасодифан танишиб қолган. Гулнора ўша вақтларда ҳусн-малоҳатда тенги йўқ қиз эди. Комил қиз олдига, олийгоҳга ҳар кун келарди. Гулнора нақт бир йил Комилни дилизҳорларини рад этиб юрди. Ўқишни иккинчи йили бошланган илк кунда Комил қўлида бир даста қизил атиргул билан Гулноранинг яна қаршисидан чиқди. Аҳдидан қайтмайдиган бу қайсар йигитга секин-аста Гулнорани ҳам ишқи тушиб қолди. Ўқишнинг учинчи йили бошланганда улар бамисоли Лайли Мажнун эди. Комил ҳар кун олийгоҳга келар, улар баъзида тун яримигача шаҳар кезишар, Гулнора гўёки бошқа оламга тушиб қолгандек ўзини бахтли ҳис қилар, Комилни бутун борлиғи билан севиб қолишга улгурганди. Ўқишнинг тўртинчи йилининг бошларида Гулноранинг отаси юрак хуружи туфайли тўсатдан ҳаётдан кўз юмди-ю, Гулнора учун дунё тор бўлиб қолди. Уни суянчи, ишонган тоғи отаси энди йўқ эди. У ўзини ҳимоясиз ҳис қила бошлаганди. Ўша пайтлар Комил Гулнорага янада яқин бўлиб қолди. Шундай кунларнинг бирида улар ёлғиз учрашдилар. Ўша куни Гулнора ўзини руҳан жуда ёлғиз ҳис қилаётган эди. Отасини соғиниб Комилнинг кўксига бошини қўйиб роса йиғлади. Комил қизни юпатар, сочларини силар, маҳкам бағрига босиб, юз-кўзларидан ўпар, ширин сўзлар айтиб эркалар, умрбод ёнида бўлишга ишонтирар, ҳатто аҳлоқ чегараларини бузиб ўтарди. Гулнорага ҳам Комилнинг эркалашлари, аҳлоқ чегараларидан ўтган қўллари, бўсалари ёқар, у бу орқали барча дардларини унутгандек бўларди. Гулнора бу сафар ўзини тўхтата олмади...
Орадан чамаси бир соат вақт ўтди. Гулнора қўллари билан юзини ёпиб олганча «шарманда» деб йиғлар, Комил эса уни овутишга уринарди. Камол Гулноранинг ўқиши тугаши билан совчи юборишга ваъда берди. Гулнора ҳам умрини охиригача Комилдан бошқасини демасликка, икки дунё бир бўлса ҳам ундан воз кечмасликка онд ичди.
Гулнора ўқишни тугатиб уйга қайтди. Ўша белгиланган кун келди. Гулнора ўз суюклисининг совчиларини кутарди. Аммо, Комил тарафдан ҳеч ким келмади. Орадан бироз вақт ўтиб Комилнинг ўзи келди-ю, Гулнорага уйлана олмаслигини айтди. Қиз музлади. Бу гапдан кейин бутунлай ўзини йўқотиб қўйди. Комил унга севмаслигини ҳам айтди. Гулнорага энг оғир ботгани ҳам шу бўлди. Унинг ўзи Комилни жондан ортиқ кўрарди. Шунчалик севардики, ҳатто бир оғиз ҳам ёмон сўз айта олмади. У ҳаммасига ўзим айбдорман деди-ю, жондан ортиқ кўргани, аллақачон бутун ҳаётига айланиб улгурган инсонига жимгина бахт тилай олди холос. «Севги шунчалик кучга эгаки, ҳеч нарса инсонни муҳаббатчалик бахтиёр эта олмайди. Севги шунчалик кучга эгаки, ҳеч нарса инсонни муҳаббатчалик бахтсиз эта олмайди». Кеча Гулнорадан бахтиёр инсон йўқ эди, бугун эса ундан бахтсизроғи. У анча вақт ўзига кела олмади. Хонасига қамалиб олгунча куну-тун йиғларди. Бироз вақт ўтгандан кейин Комилнинг онаси қаттиқ бетоб бўлганини ва унга «бошқа бир қизга уйланмасанг рози эмасман» деганини билган Гулнора Комилга ҳам осон бўлмаганини тушунди. Ҳатто, уни оқлай бошлади. "Инсон бошқа бир инсонни қаттиқ севиб қолса, уни энг жирканч қилмишларини ҳам кечирар, уни кимдир қораласа тинмай оқлашга уринаверар экан». Гулнора ҳам Комилни кечирди. Бироқ унга нисбатан севгиси кучайса-кучайдики сўнгани йўқ.
еди онаси.
Шомда она-бола ва чақалоқ Жиззахдаги холасиникига кириб боришди. Хола деганлари аслида она томондан узоқроқ қариндош эди.
— Вой, қадамларингга ҳасанот, — хурсанд бўлди уй эгаси, — қаердан қуёш чиқди? Бу набирангми? Исми нима?
Она ҳайрон қизига қаради.
Нафиса озгина каловланиб:
— Ҳаёт... Исми Ҳаёт, — деди.
— Ўзим ўргилай, Ҳаётжон, катта йигит бўлгин.
Холанинг икки ўғил ва икки қизи бўлиб, кичик ўғли ва келини билан яшар, қизлари турмуш қуриб кетган, катта ўғли эса алоҳида ҳовли олиб чиқиб кетганди. Хола жиянининг кўзидаги маъюсликни сезган бўлса-да, майли, бир куни ўзи очилиб қолар деб индамади.
Улар уч-тўрт кун меҳмон бўлганларидан кейин воқеани аста мезбонга тушунтиришди.
— Ҳа, бечора қиз, анча қийналибди. Шу ерда яшайверинглар, жойимиз катта, ҳовлининг этагидаги мана бу уй бўш ётувди. Сизлар келиб тўлдирдинглар. Адашмасам, қизим, ҳамширалик дипломинг бор. Қишлоққа эса ҳамшира керак. Эртага ўзим сени қишлоғимиздаги “медпункт”га жойлаштириб келаман.
Тез орада Нафиса ишга кирди. Онаси эса боланинг атрофида парвона эди. Ҳаётбек ҳам тетапоя қилиб, ширин тиллари билан ая, буви сўзларини гапира бошлади. Нафиса ҳар гал ўғли уни ая деганида лўппи юзларидан ўпиб-ўпиб, бағрига босарди. Дарвоқе, гўдакни қандай топгани, фарзандликка олмоқчи эканини айтиб, идораларга учрашгач, ниҳоят, у боланинг қонуний жиҳатдан ҳам онасига айланди.
Комил эса Нафиса кетгандан кейин анча одамови бўлиб юрди. Онасининг қистови билан у яна уйланди. Кунлар, ойлар ўтса ҳамки, унинг кўнгли хотининга илимади. Ўзини таҳқирлангандек сезган аёл кўч-кўронини йиғиштириб кетиб қолди. Комил хотинининг йўқлигини пайқамади ҳам.
Соч-соқоли ўсиб, худди мажнун қиёфасига кириб қолган йигит аламини ичкиликдан олди.
— Болам бунақада ўзингни хароб қиласан-ку, — деди онаизор ўғлининг рангпар юзига қараб.
— Нима қил дейсиз, ойи, нима қилай?! Гулдек хотиним бор эди. Чиқиштирмадингиз! Сабр қилсак, фарзанд берар, дедим, кўнмадингиз, фарзанд асраб олайлик ҳам дедим, яна кўнмадингиз. Бечорани жувонмарг қилдингиз...
— Бўлди, ўғлим, энди тушундим. Сенинг бахтинг Нафиса экан… Қанийди вақтни орқага қайтара олсам...
— Ойижон, кеч, жуда кеч. Мен сой бўйида унинг рўмолини топганимда бир умрга йўқотдим деб ўйлагандим. Бахтимга тирик экан. Лекин… шунча вақтдан бери хабар олмадим, ахтариб бормадим…
— Ўғлим, ҳалиям кўнглинг бор экан, юр, бирга борамиз. Кечирим сўрайман ундан.
- Йўқ, ойижон, уни ўзим олиб келаман. Эшитишмча, қайта турмуш қурмабди, асраб олган фарзанди билан яшаркан…
Комил Жиззах тамон йўл олди. Улар яшайдиган қишлоққа етиб, эндигина одамлардан суриштираётганда, сим тортилган ҳовлида кирларни чаяётган Нафисани, атрофида чуғурлаб нимадир деяётган икки-уч ёшлардаги болакайни кўрди. Комил ҳовлига қадам қўйди. Нафиса унга қарадию қотиб қолди. Бола ҳам зийраккина экан. Ойисининг ва нотаниш кишининг кўзларидаги маъноларни уққандек, ширин тиллари билан:
Дадам келдими? — деб сўради.
Ойисидан жавоб бўлмагач, Комилга қараб юрди.
— Сиз кимсиз?
Комил болани кўтариб олди. Нафиса ҳам эри томон аста юрди.
Орадан бир йил ўтиб, уларнинг хонадонида чақалоқ йиғлади. Комилнинг иккинчи хотини қайта турмуш қуриб, бошқа оиладан бахтини топди. Комил ва Нафисанинг эса пешонасига кўша қариш ёзилган эканми, улар барибир битта оила бўлдилар, бахт юз ўгирмади
@IBRATLI_SOZLAR
Бир аёл лифтда туғиб қўйибди. Роддомга олиб келишса ҳам тинмай йиглармиш. Доктор уни кўнглини олмоқчи бўлиб:
- Кўйинг, йигламанг, мана ўтган йили бир аёл хаммага тамоша бўлиб метрода туғиб кўйган, лифта туққаниз хеч нарса эмас, - деса, аёл янаям баландроқ йиглармиш.
Доктор: - Тинчланинг, нимага баттар додлаяпсиз? - деса, Аёл:
Нима учун?..»
Бу саволларига орадан бир ҳафта ўтди ҳамки, жавоб тополмади. Жазирамада қолган майсадай қовжираб бораётган қалбига малҳам бўлолмаган аёл бугун болалар «Дадам қаерда? Нега уйга келмаяпти?» дея саволга тутишганида тилини тишлаб, бағри дили эзилиб кетди. Уларга нима десин? «Отанг шунақа одам экан. Уйдан қувиб солдим. Парво қилманглар, қайтиб келади», дейдими? Қайтиб келармикин? Бу тилгина куйгурни бир лаҳзагина тийганида ёки эрининг ўша ёлғонларини эшитиб, унга ишониб қўяқолганида болалари бунчалик ичикиб турмас эди. Мана энди нима қилади?
- Дадангиз бугун келади. Узоққа кетган эди. Бугун ўзим чақириб оламан, — деди Одина болаларига. — Хўпми? Ҳозир боғчага боришимиз керак.
Одина фарзандларини боғчага қўйгач, ишхонаси томон шошилди. Ҳозир боради-да, қизларга топшириқ бериб, ўзи эрини қидиради. «Йўқ, бормайман. Қилар ишни қилиб, яна ўзи кетган бўлса. Мен ортидан «уйга қайтинг», деб боришим керакми?! Йўқ, ҳеч қачон!» — ички бир куч уни аҳдидан қайтарди.
«Гўзаллик салони»га борса, шогирдлари ҳам, иш ўрганишга келаётган қизлар ҳам шу ерда экан. Улар аллақачон мижозларга хизмат кўрсатишни бошлаб юборишибди. Одина ҳам иш кийимини эгнига илиб чиқаётган эди, кўчасига эрининг машинаси келиб тўхтади. Аёлнинг юраги ҳаприқиб кетди. Болаларига берган ваъдасининг устидан энди чиқа олади. «Ақли кирибди, Худога шукур!» Аёлнинг қувончи узоққа чўзилмади. Машинадан «Мени кўриб қўй!» дегандек бир аёл тушди. Ёйиб олган сочини кино қаҳрамонларидек бир силкиб орқага ташлаб олди-да, салон сари юра бошлади. Гўзал қадди-қомат, унга ярашиб турган либос, пардоз сабаб бир ҳуснига ўн ҳусн қўшилган бу хилқатни кўриб салон хизматчисию мижозларигача ҳавас билан қараб туришарди.
- Опа, бўш келманг, — шивирлади шогирдларидан бири Одинанинг кўзларидаги қаҳр учқунларини кўриб, — биз ҳам сиз билан.
- Почча жинни бўлганми? — деди уларни маъқуллашга иккиланган иккинчи шогирди. — Сизни куйдириш учун келган.
Мана шу сўзлар Одинани аҳдидан қайтарди. Бўлмаса, бу гўзалликни лаҳзалар ичида оёқ ости қилиб, эрига «Мана шуми ишонганинг?» демоқчи эди.
- Ишларингизни қилаверинглар, — деди-да, уни мижоз сифатида кутиб олишга чоғланди. Шу пайт Анвар машинасини юргазиб, бу ерни тарк этди.
- Мен педикюр қилдирмоқчи эдим, — деди мижоз Одинага беписандлик билан қараб. Одинанинг димоғига атирнинг ўткир, аммо ёқимли ҳиди урилди. «Шанель». Бу ўша! — ўйлади Одина. — Бошқа бўлиши мумкин эмас».
- Марҳамат, — қўллари мушт бўлиб тугилиб қолган Одина ўзини тутиб, бўш ўриндиққа ишора қилди.
- Ўзингиз қилсангиз демоқчи эдим. Ҳарқалай бу ишларнинг устаси бўлиб кетгансиз.
- Қизларимизнинг ҳаммаси ҳам уста. Ким қилиши эса мижозларимизнинг танлови.
- Танловда адашмадим деб ўйлайман.
Мижозининг «Қара, кимсан — оёқларимни парваришлайдиган бир хизматчисан, холос» дегандек киноясини англаб етса-да, Одина сир бой бермай жавоб қайтарди.
- Мен ҳам шундай деб ўйлайман.
Одина ишга киришди. Мижозининг эса аччиқ саволлари давом этаверди:
- Нега хомушсиз? Ёлғизлик ёмон эканми?
- Буни сиз тез-тез ҳис қилиб турсангиз керак? — саволга савол билан жавоб қайтарди Одина.
- Бунинг барҳам топганига бир ҳафта бўлди.
- Эшитиб хурсанд бўлишни ҳам, хафа бўлишни ҳам билмай қолдим.
- Нега? Сабабини билсам бўладими?
- Дунёдаги ёлғиз аёлларнинг биттаси бўлса ҳам бугун бахтли. Лекин ёлғон бахт тирноққа ўхшайди. Уни қанча парвариш қилиб, пардоз берманг ва у сизга қанчалар кўрк бағишламасин, бир кун келиб, кесиб ташланади.
- Ўрнидан янгиси ўсиб чиқади.
- Бу ҳеч қачон чинакам бахтни ҳис қилдира олмайди.
- Тўғри, — мижоз қош кериб, мийиғида кулиб қўйди. — Қўлдан бой берилган бахтни нимага ўхшатасиз унда?
- Бахт агар ҳақиқий бўлса, у ҳеч қачон бой берилмайди.
- Келинг, очиқчасига гаплашамиз. — Мижоз энди ошкора ҳужумга шайлангандек ўтирган ҳолида қоматини тик тутди. — Сизники ҳақиқий бахт эмас экан-да. Кетиб қолди-ку.
- Йўқ, аслида сизники ҳақиқий эмас.
- Қўлларингиз қалтирай бошлади. Бу мағлубиятни тан олмасликдан, шекилли?
Ҳақиқатдан ҳам Одинанинг бармоқлари титрай бошлаган эди. У бир лаҳза тин олиб, деди:
- Сизнинг эса борлиғингиз титраяпти. Эрим бугун ёнингизда бўлгани билан к
#ФОКУС #ТEСТ
Қайси санада туғилганизни танланг!
Натижасини ўзиз кўрасиз 😄
Яқинларга ҳам улашиб уларни ҳам хурсанд қилинг😉
