34448
Хаётий ва Ибратли ҳикоялар... Хикматлар хазинаси... Инсон такдирини аччик синовлари... Hamkorlik va reklama uchun 👇👇 @Bronzam . . . . . .
📝Ибрат Асл сарпо
Тўй тараддудида юрган холам бу галги ташрифида тўйни бир ҳафта кечиктиришга қуда тарафни аранг рози қилганини айтиб қолди:
– Бир ҳафта олдин ё кейин, нима фарқи бор, ҳайронман. Кўндиргунимча она сутим оғзимга келди. Биз буюртма қилган мебел беш кун кечикаркан. Куёвникига олиб бориб ўрнатишга эса бир кун вақт кетади.
– Мебелни деб қудаларинг билан орангга совуқчилик тушмасин-да, – деди онам.
– Қўяверинг, мебелларни кўргандан кейин ҳаммасини унутишади.
– Бошқа ҳамма нарса тахтми?
Холам ҳамма сарполар тайёрлигини айтиб, бирма-бир мақтай кетди. Рости гап, холам йиққан сарполарга жуда ҳавасим келди. Аммо онамнинг юзларидаги норозилик ифодасини кўриб, мен ҳам, холам ҳам ажабландик.
– Сингилжон, сен тўйни яна бир ойга кечиктирсанг арзийди, – деб қолди онам.
– Вой, опа, мен қанча пул сарфлаб қилган сарполарни назарга илмаяпсизми?
– Куйиб-пишганларингни кўриб, қиз бола учун, ҳар бир инсон учун энг муҳим нарсаларни биласан деб ўйлагандим. Сарпо йиғишни эзгу ниятлар билан сандиққа жойнамоз солишдан, Қуръони карим олишдан бошлаш керак.
– Ҳа, опа-я, шу ҳам муаммо эканми? Топамиз, оламиз, сандиққа ҳам соламиз, – бепарво кулди холам.
– Топиш, олиш муаммо эмасдир, лекин қизинг Қуръон ўқишни билмаса...
Холам бир пас жим ўтирдилар-да, индамай туриб кетиб қолдилар. Ўзимча оғриндим. Онам холамни беҳуда ранжитди деган ўйда эдим.
Эртаси кун тушга яқин холамнинг узатилаётган қизи уйимизга қўлида Қуръон билан кириб келди.
– Холажон, тўйгача сизларникида турсам майлими?
– Ие, келинпошша, – кулдилар ойим. – Тўйга ким тараддуд кўради?
– Емай, ичмай, ухламай бўлса ҳам, тўйгача Қуръон ўқишни ўрганишим керак.
– Баракалла, – дея онам жиянини бағрига босди.
Кечаги ўринсиз ўйимдан уялиб кетдим...
Онам келин бўлажак жиянига ҳадя қилиш учун сандиқни очди. Хола-жиян рўмол танлашаётганида аста сандиққа мўраладим. Тугунларнинг устида иккита жойнамоз, бирининг устида оқ, яна бирида яшил муқовали Қуръони карим турарди. Эътибор бериб қарасам, бирига менинг, иккинчисига укамнинг исми ёзилган қоғоз қистирилган экан...
Ўшанда мен эндигина еттига киргандим. Онамнинг холамга берган танбеҳлари моҳиятини эса кундан-кун, йилдан-йилга теранроқ англаб боряпман.
Хуршида Аҳмаджон қизи
Ирфон тақвими 2012-йил 3-сонидан олинди.
@ibratli_sozlar
📝ТАРИХ КЎРМАГАН АФВ СЎРАШ…
Саҳобалар Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам улар билан бирга бўлмаган бир мажлисга йиғилдилар: Холид ибн Валид, Ибн Авф, Билол ва Абу Зарр розияллоҳу анҳум бор эдилар. Абу Зарр роҳияллоҳу анҳу: “Мен қўшинда шундай-шундай иш қилишни таклиф қиламан”, деди. Шунда Билол роҳияллоҳу анҳу: “Йўқ, бу таклиф нотўғри”, деди. Абу Зарр роҳияллоҳу анҳу: “Қоратанли аёлнинг ўғли, ҳатто сен ҳам мени хато қиляпти (янгилишяпти) деяпсанми?” деди. Билол розияллоҳу анҳу даҳшатга тушган ҳолда ғазабланиб ўрнидан турди: “Аллоҳга қасамки, сенинг бу гапингни Расулуллоҳ алайҳиссаломга етказаман!” деди-да, шиддат билан Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳузурларига кетди.
Етиб келгач:
“Эй Расулуллоҳ! Абу Зарр мен ҳақимда нима деётганини биласизми?” деди.
У зот алайҳиссалом: “Нима деяпти?” дедилар.
Билол роҳияллоҳу анҳу: “Шундай-шундай деяпти!” деди.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг юзлари ўзгарди. Хабарни эшитган ҳолларида Абу Заррнинг олдига келдилар.
Абу Зарр розияллоҳу анҳу масжидга тезда кириб:
“Ассалому алайкум, эй Расулуллоҳ!” деди.
Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:
“Эй Абу Зарр, уни онаси билан уялтирдингми? Қоратанли эканини таъна қилдингми? Дарҳақиқат, сен жоҳилияти бор кишисан!” дедилар.
Абу Зарр роҳияллоҳу анҳу йиғлади.
Расулуллоҳ алайҳиссаломнинг олдиларига келиб ўтирдилар ва:
“Эй Расулуллоҳ, мен учун афв сўранг, Аллоҳдан менга мағфират сўранг!” деди, сўнг масжиддан йиғлаган ҳолида чиқиб кетди.
Билол розияллоҳу анҳу унга яқинлашди, Абу Зарр розияллоҳу анҳу бошини Билолнинг оёқларига отди (ташлади), юзларини тупроққа қўйди ва: “Эй Билол! Аллоҳга қасамки, юзимни оёғинг билан босиб ўтмагунингча тупроқдан кўтармайман!” деди.
Билол йиғлай бошлади. Яқинлашиб, Абу Заррнинг юзидан ўпди-да:
“Аллоҳга қасамки, Аллоҳга бир бора бўлса ҳам сажда қилган юзни босмайман!” деди. Сўнгра икковлари турдилар, бир-бирларини қучоқлаб йиғладилар…
Бугун эса бизлардан баъзилар баъзи биродарига такрор-такрор ёмонлик қилади-да, “Мени кечир!” дейишни билмайди. Ва яна баъзилар бошқаларга ақийдасида, ҳаётидаги энг қимматли нарсаларида катта азиятлар етказади-да, кечирим сўрамайди. Баъзилар эса дўсту биродарларига қўли билан зулм қилади-да, “Афсусдаман!” деган сўзни айтишдан ор қилади.
Аслида, узр сўрашлик мусулмонга хос фазилатдир. Юксак маданият нишонаси инсони одобидир. Аммо жаҳолати устунлик қилган ва диний тарбиядан узок баъзи одамлар эса уни нафсни таҳқирлаш (хорлаш) деб ҳисоблайдилар…
🔥ЧИМИЛДИҚДА АЛДАНГАН КУЁВ🙊
Тўполон билан тўй ҳам ўтди.Kелин-куёвлар ёлғиз қолишди.
Майсара Соливойга ҳам эътибор қилмай, парда ортига ўтиб олди.
Соливой нима қилишни билмай гаранг бўлди. Ахир, нима учун ? Мумкин эмас-ку бундай қилиш!.. У аста парда томон юрди.
— Илтимос, менга яқин келманг! — Илтимос! — Нимага-а?..Биз энди эр-хотинмиз. Никоҳ ўқилган. Нимадан қўрқасан?Гапир!.. Алдаб юрганмидинг?
— Йўқ. — Унда нега қочасан мендан?
— Шундай қилишим керак.
— Э,Ўзингдан кўр!.. Бақир-чақиринггаям қараб ўтирмайман!..Соливой Майсарани ўзига тортди-да, кўрпа устига ўтқазди ва аввал бошидаги рўмолни, кетидан оппоқ ҳарир кўйлакни ечиб ташлади. Ечди-ю… Қотиб қолди.😳😱
ДАВОМИНИ 👇👇
/channel/Solixa_Ayol/29100
Зино-қарз. (Хикоя)
Адолат хола- ўзи янги кўчиб келган кўп қаватли уйининг ёнгинасида майда-чуйда сотади. Ҳали атрофда чала, битмаган уйлар кўп, шундай бўлса-да, қуриб битказилган уч "дом" нинг ҳар бир хонасида оқшомда чироқ йилтиллайди. Аҳоли бир бирини яхши танимаган бу мавзеда "дордан қочган" баъзи бир нусҳалар ҳам бор.
Адолат холанинг ёнига набира етаклаган Жамила хола келиб қолди. Таниганлар ва билганлар бу аёлни "Би-Би-Си ҳабарлари " дейишади...
-Адолатхон шу ерда ўтирибсиз, билган,сезган бўлсангиз керак, тепангиздаги Зиёд мани домимдаги анави бузуқникига "бўзчини моккиси" дек бўлиб қолди, аёли тўртта қизни туғиб, не умидда бешинчисини "ана туғаман мана туғаман" бўлиб зўрға юрибди, эркек ўлгурни бетида туки бўлмай ўлсин, не ғамда-я, қаранг... " деб янги ҳабарни дарров улаша қолди.
Адолат холанинг ҳам тепа қўшниси Иродага ичи ачиб, раҳми келиб турганди, "лоп" этиб Ироданинг ўзи лапанглаб уйидан чиқиб турибди-ку...
- Ҳола, туз бормиди сизда, ишқилиб бор бўлсин, ана бу ёққа магазинга бориб ётмай...- деди Ирода салом-аликдан кейин.
Адолат хола имо- ишора билан Жамила холага "жим, яна айтиб қўйманг" деб билдиргунча, хола барини аёлга тўкиб сола қолди...
Эшитганларидан ранги оқариб кетган оғир оёқ хотинга- Жамила хола четга тортиб яна кўп йўл-йўриқ кўрсатди.
"Ишқилиб, уйи аччиқ бўлмаса-да, ўзи икки йўлнинг орасида турган хотин бўлса" деб ичи кирланди Адолат холанинг...
Эртасига "дом" ни ғала-ғовур босди. Жамила холанинг йўриғига юрган Ирода эрини рўпара подъезддаги аёлникида тутиб олибди. Шанғиллагангина опаси, келинойисию, Зиёдни майкачан судраб чиққан акаси, бир четда ўксиниб йиғлаётган тўрт қизалоқ ва Иродани- "дом" даги ҳамма деразадан жуфт-жуфт кўзлар кузатди, роса томоша бўлди...
-"Юки енгил эшакнинг иши ётоқ бўлибди", ташла болаларингни, қарасин ота бўлиб, сан қорнингдагини эсон-омон туғиб олишингни ўйла, нарсаларингни ол, қани кеттик- шанғиллайвериб, овози бўғилган опаси Иродани қўлтиқлади.
Кичик қизи дарров қўшилишиб кетиш учун онасига ёпишди. "Ол синглингни Иқбола, ойингнинг мазаси қочяпти, дўхтирга обориб, кўрсатиб келайлик" деди ҳола бўлмиш катта жиянига.
Ўн ёшли Иқбола синглисини қучоқлаб овутди. Адолат холанинг бу тўрт қизалоққа жони ачиди.
Ирода акасининг машинасига чиқиб, мунғайиб турган қизларига қарай-қарай кетди. Тўпланганлар ҳам секин-аста тарқалди. Майкасининг ипи узилган- Зиёд қизларига ҳам қарамай, уйига кириб кетди. Шумшайиб турган қизалоқлар бир бирини пинжига суқилишиб, отасининг орқасидан жимгина эргашишди...
Бир оздан сўнг уйидан кийиниб чиққан Зиёд Адолат холанинг ёнига қийшайиб келди:
-Сиз чақдизми, хотинимга?!
Кўйниз жойига тушдими энди?!- томдан тараша тушгандек гап қотди онаси тенги аёлга...
-Эсинг борми, ўғлим, нимага ман чақаман, вақтлироқ билганимда- уйинг бузилмасин деб аёлинггамас, ўзингга айтган бўлардим... Гапимни қулоғингга олмассан, лекин билиб қўй "зино-қарз" диган гап бор, сани гуноҳингни бола-чақанг, аҳли аёлинг тўлайди, чидасанг-юр!- деб ичи оғриб, юзини четга ўгирди...
Ғўнғиллаб сўкиндими, Зиёд катта йўл тарафга қараб кетди.
Адолат ҳола қанча ўзини чалғитай деса ҳам, Зиёднинг гапи роса миясидан кириб, тавонидан чиққандек бўлди. Ўйланиб ўтирганди, қизалоқлар биргалашиб уйдан чиқиб ёнига келишди. Иқбола катта қизлигига бориб, дадасини ўзича оқлагандай бўлди:
"Дадам роса яхши одамлар, худо ҳоҳласа бизнинг уйда ҳам ўғил бола туғилади, кейин дадам роса ҳурсанд бўладилар"
Адолат ҳола растасидан қурут олиб қизчага тутди:
-Ма олақол қизим, тўғри айтасан, ҳали ҳаммаси яхши бўлади, мана буни сингилларингга бўлиб бер- яна уч тўртта қурут, қанд узатган бўлди.
Қизча сингилларини ёнига чақирди:
-Диёра, Ўғилой, Мубина...
Мубина қани?!, Мубиишшш...
Қизчанинг ўртанча синглиси атрофда кўринмади. Адолат хола ҳам бўйнини чўзиб атрофга аланглади:
-Чоп, қизим, уйларингга кириб қараб чиқ, уйдадир?!
Иқбола чопиб кириб кетди. Хола икки қизалоқни ёнгинасига кур
ИРОДА (ҳикоя)
Ирода ва Қобилжон бир марта кўришдаёқ бир-бирларига кўнгил қўйишди. Тўрт йиллик талабалик даври бу муносабатни мустаҳкамлади. Ўқишлари тугагач, Қобилжоннинг уйидан боришган совчилар учинчи мартасида хушхабар билан қайтишди:
- Тўй!
Иккала ёшнинг ҳам қувончи чексиз эди...
Аммо бу қувончлар турмуш қурганларининг бешинчи йили орзу-умиддан чекиниб, сабаблар қидирила бошлангандан сўнг, тиббий кўрикнинг натижаси ошкор бўлгач, поёнига етди. Гўзал ва ақл-идрокли келинини қанчалар яхши кўришмасин, набира кўриш орзуси қайнона ва қайнотада кучлироқ бўлиб чиқди.
Ирода гўзал бўлиши билан бирга исмига монанд иродали ҳам эди. Турмуш ўртоғига фарзанд ҳадя этолмаслигини билгач, бир қарорга келди. Қодиржоннинг сабр қилишга ундашлари, ҳаётини усиз тасаввур қила олмаслигини қайта - қайта таъкидлаши ҳам Иродани ўз фикридан қайтара олмади.
Бир кун эрталаб уйқудан уйғонган Қодиржон Ироданинг ўрнига болишнинг бир четидан чиқиб турган бир парча қоғозни топди ва унда ёзилган биргина ёзувни ўқиди:
"Изламанг"!
Аммо Қодиржон бунга кўнармиди, у Иродани излаб борди, топди, уйга қайтиш учун кўндиришга ҳаракат қилди, бўлмади.
Бир ярим йиллик саргардонликдан сўнг ниҳоят у Ирода кутган ва кутмаган хабарни айтди:
- Уйланяпман.
Ҳазин овозда айтилган гапга деярли шунга яқин, аммо сал дадил оҳангда жавоб қайтди:
-Бахтли бўлинг!
Аммо кўнгил экан...
Йил ўтмай хонадонни тўлдирган чақалоқ йиғиси ҳам Қодиржонни кўнглини тўлдира олмади. У Иродани излаб боришни канда қилмади, гоҳ ишхонаси ёнида, гоҳ маҳалласидаги кўча бошида кутиб турарди. Иродага Қодиржоннинг бу ташрифлари сабабли унинг оиласида бўлаётган нотинчликлар, Қодиржоннинг аёлини бир икки марта аразлаб кетиб қолгани ҳақидаги миш-мишлар етиб борганди. Шу сабабли унинг Қодиржонга: "Энди оилангиз бор, уларни тинчини бузманг, мени унитинг" деб тушунтиришлари бефойдалигича қоларди.
Навбатдаги кун Қодиржон Иродага уни кўргани уйига боришини маълум қилди.
Келди...
Аммо кутилмаган ҳолатга гувоҳ бўлди. Уй ичидан қандайдир шўҳ мусиқа янграр, бир ёш йигит ўйинга тушар, Ирода эса чапак чалганча қийқириб куларди.
Қодиржонни ғазаби қўзиди. У уйга бостириб кирдию, нотаниш йигитга мушт туширди, кейин ўгирилиб Иродани юзига тарсаки тортиб юборди.
Ирода жиққа ёш кўзларини унга тикди-ю, лекин лом-лим демади. Кутилмаган томошадан ҳанг-у манг бўлган йигит эса ҳеч нимага тушунмай бир бурчакда қўрқувдан қотиб турарди.
Қодиржон шарт ўгирилиб чиқиб кетди. Бу унинг охирги ташрифи эди.
Орадан бироз вақт ўтиб, Қодиржон ширингина қизалоққа ота бўлди.
Қиз бола бошқача - "шум" келаркан, кун сайин унинг қиқирлаб кулишлари, эркалашлари, дадасини кўриши билан қўл силтаб, кулиши-ю, дадаси бирор жойга кетгудек бўлса аразлагандек лабларини чўччайтириб, талпиниб қолиши, Қодиржонни кўнглидаги камликларни бироз тўлдиргандек бўлди.
Қизи беш ёшга тўлган кун берган ваъдасига кўра қизини боғда айлантириб қайтаётган Қодиржон автобусда ўша машъум кундаги йигитга кўзи тушди, негадир енгил титради.
Йигит ҳам уни кўрди-ю, у томонга юра бошлади. Қодиржон ҳам қизиқиш ҳам ҳам ҳаяжон билан унга қараб турарди. Йигит уни ёнига келиб салом берди. Кейин дабдурустдан гап бошлади:
- Ирода опа билан бирга ишлардик, ўша куни у менга арзимас бир ишда ёрдамим кераклигини айтиб уйга таклиф қилди, бир бузилган эшик зулфини тузатиш керак экан. Юмуш тугатгач чойга таклиф қилди, шу жойда мусиқа қўйди ва рақсга тушишимни сўради. Уларни ўз опамдек кўрганим учун тортиниб ўтирмадим. Шу пайтда сиз келиб қолдингиз. Бор гап шу. Опа орадан уч кун ўтиб ишдан бўшаб кетдилар. Кетаётиб мендан узр сўради ва негадир раҳмат айтди. Хозир сизни кўриб шулар эсимга келди ва айтишим керак деб ўйладим. Йигитча шуларни сўзлаб бўлди-ю, яна мушт ейишдан қўрққандан шошиб Қодиржондан узоқлашди.
Қодиржон ғалати ҳолга тушди, гўё устидан биров бир челак совуқ сув қуйиб юборгандек бўлди. Беихтиёр қучоғидаги ширинтой қизини маҳкам бағрига босди. У Ирода яна бир марта у учун ўзини фидо қилганини тушунган эди.
ШАҲНОЗА РЎЗИЕВА
ОТА
Гўдак эдим, элас-элас эслайман. Отам мени ёзининг жазирама иссиғида каттакон тоғорада сув тўлдириб чўмилтирарди. Мен эса энтикиб-энтикиб нафас олардимда, қиқирлаб кулардим. Отамнинг қувончи эса мендан минг чандон устун эди. Бир пайт онам келиб, отамга енгил дашном бердилар. «Ахир ёш болани шамоллатиб қўясиз?» Ана шундаги отамнинг ҳолати менинг кўз ўнгимда қотиб қолган. Отам катта гуноҳ иш қилиб қўйгандек хижолат бўлардилар. Отамнинг бир одатлари бор эдики, ўзгалар учун жонларини ҳам бериб юборардилар. Ҳар куни кимгадир ёрдами текканлигини елка кисиб камтарлик билан айтиб берардилар. Йиллар ўтди, мен улғайган сари отам кексайиб бораверди. Энди мен хижолат чекардим. Нега мен улғайган сари отам кексаришлари керак?! Бу орада Ҳаж сафарига бориб келдилар. Йиллар эса ўз кучини отамга кўрсатаётган эди.
Бу ҳолат узоқ давом этди. Бир кун отам жуда кексайиб ҳассага суяниб қолдилар. Менга алам қилган жойи, кўз олдингда отанг-онанг кексайиб браверса-ю, сен хаёт ташвишига ўралашиб юраверсанг. Отангга сендан кўра ҳасса кўпроқ суянчиқ бўлса. Тишлари тушиб, қаттиқроқ таом еёлмай қолса, сен эса ёнида гўшт еб ўтирсанг.
-Менга атала қилиб беринглар, - дерди отам бечора.
Биз эса кулардик. Хотинимнинг жавоби доим тайёр эди:
-Бобо, ахир қайси замонда яшаяпсиз? Ким ҳозир атала ичади? Ундан кўра, мана бу қўчқорнинг гўштидан енг!
Отамнинг айтган гапларига ўзи уялиб қоларди. Мен эса отамнинг ёшлигимда кўрган ҳолати эсимга тушарди. Мен гўдаклигимда тилим йўқлигидан отамнинг ёнини ололмаган бўлсам, энди эса тилим борлигида ҳам ёнини ололмаганимдан ўзимдан-ўзим хафа бўлиб кетардим.
Отам бир гапни кўп айтардилар: «Одамзод бошда бир гўдак, охирида бир гўдак бўларкан» деб. Мен энди-энди тушунгандай бўлаяпман. Отам 90 ёшга кириб, худди гўдакдай бўлиб қолдилар. Ҳамма нарса эсларидан чиқиб кетаверарди. Жойнамоз устида соатлаб ўтирардилар. Ҳозир ўқиган номозлари эсларидан чиқиб, яна ўқийверар эдилар. Бу ҳолат мени ич-ичимни кемирар, лекин иложсиз эдим. Отам дуо қилганларида доим бир гапни қўшиб айтардилар: «Эй Қодир эгам, менинг жонимни ойнинг охирги даҳаси, жума кунига тўғри келганда олгин. Мени тобутимни кўтарганларнинг оёғи лойу-қорга сирғалмасин!»
Бир куни онам мени чақириб: - Отанг кетадиганга ўхшайди. Қўл оёқларини ўликни кандай ёткизишса, худди шундай қилиб ётибди. Менга “Болаларни қўрқитма! Иягимни мана бунақа қилиб боғлайсан, оёқларимни мана бунақа қилиб чандийсан, кўзимни мана бунақа қилиб ёпасан” дейди. Балки томи кетиб қолдимикин болам?!
Менинг юрагим шув этса-да, онамга билдирмай: - Она кизикмисиз? Бандаси қачон ўлишини Аллоҳдан бошқа ҳеч ким билмайди. Кўраяпсиз-ку, отам гўдакка ўхшаб қолган, - дедим. Кейин бирдан гўдаклигим эсимга тушиб, катта тоғорани сувга тўлдирдим. Отамни кўтариб келиб чумилтирар эканман, отам худди ёш боладек қиқирлаб кулардилар.
- Буни кайтар дунё дейдилар, болам!
Мен бу гапга тушунмасамда, бошимни ирғаб қўйдим.
Эртасига эрталаб мен Тошкетга сафарга отландим. Уйдан чиқаётиб онамга жойномозда ўтирган отамни кўрсатиб имо, қилдим. Онам кулиб қуйдилар ва менга: - Отанг ҳали узоқ ўтирадилар, боравер болам! Сени Аллоҳга омонат топширдим! - дея дуо килдилар. Мен йулга тушдим. Қашкадарё ва Сурхондарё чегарасида ГАИ постидан ўтаётганимизда ҳайдовчининг гапи менинг диққатимни тортди:
- Бугун ойнинг охирги даҳаси - жума куни, энг улуғ кун! Кўрдингизми, бизни тўхтатмади хам! Бўлмаса яна бир соат ўтирардик!
Мен бирдан хушёр тортиб, ҳайдовчидан машинасини тўхтатишини сўрадим. Уйда ўта муҳим хужжатим қолиб кетганини айтиб, яна орқага қайтдим. Уйга келаяпман, юрагим харпиқади. Яқинлашганимда қўл телефаним жиринглаб қолди. Қарасам, жияним Одилжон! Шошиб телефон тугмачасини босдим.
- Тоға, манзилингизга яқинлашган бўлсангиз ҳам тезда орқага қайтаркансиз! Бобом бўлмай қолдилар, жойномознинг устида омонатини топширибдилар!!!
Менинг бошимга тоғ қулагандай гарангсиб қолдим. Кўзларимга ёш тўлди. Томоғимга нимадир тиқилди...
Орадан икки ой ўтиб оммавий ахборот тармоқларида : "**-мавзедаги 197- сонли дўконга ўт кетган. Унинг эгаси бўлмиш Х.И. исмли аёл юзининг биринчи даражали куйиш жароҳати билан шаҳар касалхонага келтирилган.
Ёнғин жойидан топилган иккинчи инсон эркак киши бўлиб ...
Сирожиддин тезкор хабарлар каналида узатилган бу хабарга эътибор бермади . У Германиядан ҳамкорлик талабида келиши кутилаётган меҳмонлар учун хона буюртма қилиш учун шошилганча онлайн ҳизматлар сервисига уланди...
тамом
Муаллиф: Хазонрезги.
@ibratli_sozlar
КИФОЯ
Сирожиддин машинасини муюлишдаги чорраҳада буриб шундоққина йўл четидаги маркет ёнида тўхтатди. У кичик қизига эрталаб олма олиб келишга ваъда берганди. У маркетдан кўнглидагидек серсув олмадан икки килограммча олиб машинасига яқинлашганда, ёнида қишлоқдоши Козимни кўриб севиниб кетди.
- Козим , ўзингмисан ?! - қучоқ очди Сирожиддин ,- дунё тор деганлари шумикан - а а ?!
- Бундай қарасам машинадан тушиб дўконга кириб кетаяпсан?! "Ҳой" дейишга ҳам улгурмай қолдим ,- деди Козим у билан сўрашар экан , қўлидаги олмага ишора қилди ,- қишлоқда битта олмани битта тишлаб , битта отардик . Шаҳарга келиб энди дона санаяпсанми ?!
Сирожиддин қишлоқдошига кулимсиради :
- Нималар деяпсан? Мен қишлоқдаям меваларни увол қилган эмасман. Қолаверса ...
Козим унинг елкасига шапатилади :
- Ээээ , энди бу бир омади гап- да , ошна, кўнглингга олма... Хўўш нима ишлар қиляпсан шаҳри азимда ?!
- Юрибмиз ... Насибамизни териб ...
- Вақтинг бўлса ҳув анави кафега кирайлик. Бир пиёла чой устида дилдан гурунглашармидик...
- Бизникига борайлик . Ўша ерда ёйилиб ўтирамиз...
- Уйингга бориш қочмас . Мен айтган кафеда балиқни зўр қовурар экан. Бир дил кетди- да, ўша балиққа . Юр, ўзим сени бир меҳмон қилай.
Сирожиддин билан Козим Тошкент вилоятининг пойтаҳтдан унча узоқ бўлмаган тоғлик туманидан эдилар .
Сирожиддин техника университетини тугаллагач , гуруҳдоши Ҳадичага уйланиб Тошкентда яшаб қолган эди.
У курсдош дўсти Адҳам билан офис жиҳозлари билан савдо қилувчи фирма очиб биббинойи фойда топиб турган жойларида , бизнес шериги чет элга кетадиган бўлиб қолди.
Ўртага тикилган пулни тенг тақсимлаш учун фирма жиҳозларини сотишдан бошқа иложлари қолмади.
Сирожиддин ўзидан ҳол- аҳвол сўраган Козимга ҳозир ана шулар ҳақида гапириб берар экан , ундан "Энди буёғига нима қилмоқчисан ?!" деган саволни эшитиб осойишта жавоб қайтарди:
- Ҳозирча пулларимни савдога тикиб , оз - моз айлантириб турсаммикан деяпман. Кейинги кунларда интернетдан бир - иккита дўкон кўрдим. Бугун ҳам битта дўконни гаплашиб кўрмоқчи эдим . Келишсак , ўша ерда қишлоқ хўжалик маҳсулотлари сотадиган "точка" қилмоқчиман. Қўлимдан келган ишга уннаб кўрмоқчиман-да. У ёғига Худо пошшо,- Сирожиддин шундай деб Козимга саволли нигоҳини қадади ,- ўзинг- чи , ўзинг нима қилиб юрибсан бу томонларда ?! Иш масаласида келмаганмидинг ?
- Бизники бекорчилик ,- Козим шундай деб ўзини креслога ташлади ,- шаҳарга бир айланиб тушган эдим
Козим кўзларини қувлик билан ўйнатар экан , Сирожиддин унинг бу қарашларига эътибор бермасликка тиришди.
У ўтган сафар қишлоққа борганида укасидан "Кўчамиздаги Козим ака шаҳарда ўзидан беш - ўн ёш катта бир жувонга илакишиб қолганмиш" деган сўзларни эшитиб , "Бошида -қошида бўлмаган воқеаларни гапириб , иймонингдан айрилиб ўтирма" дея уни қаттиқ койиб берганди.
- Мен бир оғайнимникига келган эдим. У уйида йўқ экан . Кечга келармиш. Унгача сен билан кўзлаган дўконингни кўриб келишим мумкин.
Дўконга мўъжалланган бино Сирожиддинга маъқул келди. Унинг ўзи яшайдиган мавзеда эканлиги айниқса нур устига нур эди.
Дўконни ижарага бермоқчи бўлган Рауф ака Сирожиддинга бир йўла иккита бинони кўрсатди: "Менда ижарага бериладиган бино иккита. Истаганингизни танланг. Ундан кейингилари тикув цехига берилган"
Сирожиддинга кираверишдаги биринчи бино ёқди. Рауф акага дастлабки ижара пулини тўлаб , унга режаларини айтиб ўтди.
Аммо эртаси куни келиб ўзи пул тўлаган бинода бир неча стиллаж ва музлаткичларни кўриб ҳайрон қолди .
Рауф ака унинг истиқболига дарровда шошилиб келди :
- Сирожиддин иним , сиздан кейин нариги дўконни ҳам ижарага бердик. Улар озиқ - овқат дўкони очишар эмиш. Аммо келтиришган жиҳозлари у хонага сиғмади. Шунга сиздан "Хонага хона алишармиканлар ?!" деб сўраб қўйишимни илтимос қилишди. Йўқ десангиз хафагарчилик бўлмас экан. Бошқа жойдан дўкон излашар эмиш.
Сирожиддин ўйланиб қолди. Охири қўл силтади :
БАРАКА НИМАДА?
Бир киши бой қўлида беш дирҳам пул эвазига ижарачи бўлиб ишлаши, топган пули ҳеч нимага етмаётганидан Имом Шофеъийга шикоят қилди.
Ҳазрат бойнинг олдига бориб иш ҳақини беш дирҳамдан тўрт дирҳамга туширишни сўра, деб тавсия бердилар. Бояги киши ҳайрон бўлса ҳам, буйруққа итоат этди. Бироқ озгина вақт ўтганидан кейин яна қайтиб келди, ҳолати яхши томонга ўзгармаганини айтди. Имом Шофеъий бу сафар тўрт дирҳамни уч дирҳамга камайтириш зарур, деди. Бечора камбағал қанчалик ғалати туюлмасин маслаҳатга амал қилди. Орадан ҳеч қанча ўтмай ҳалиги киши хурсанд ҳолда Шофеъийнинг олдига келди.
Тавсиялари учун имомга миннатдорчилик билдириб, уч дирҳам ҳамма эҳтиёжларига етаётганини айтди ва бу ишнинг сирини сўради. Ҳазрат аввалда беш дирҳам эвазига қилаётган иши аслида уч дирҳамлик эканини, қолган икки дирҳам унинг ҳаққи эмаслигини айтди. Бировнинг ҳаққи бўлган ўша икки дирҳам ҳалол меҳнат билан топилган уч дирҳамга аралашиб, унинг ҳам баракасини йўқотаётганини тушунтирди.
Ибрат: ҳаром ҳеч қачон барака келтирмайди. Ҳаромдан ўсган эт Дўзах ўтида ёнади. Шунинг учун топаётган пулларимизга ҳаром, шубҳа аралашишидан эҳтиёт бўлишимиз лозим.
"Тақво аҳлининг гўзал қиссалари" китобидан.
@ibratli_sozlar
#ҲАДИС
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Қай бир қавм ўтириб, Аллоҳ азза ва жаллани зикр қилсалар, албатта, уларни фаришталар қуршаб олур, раҳмат ўраб олур, устиларидан сакийна нозил бўлур ва Аллоҳ уларни Ўз ҳузуридагилар ичида зикр қилур», дедилар».
Муслим ва Термизий ривоят қилишган
Дўстларингизга ҳам улашинг
НАМОЗНИ ВАҚТИ КИРИШИ БИЛАН ЎҚИШГА ОДАТЛАНИНГ
📖Жобир розияллоҳу анҳудан Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг намозлари (вақти) ҳақида сўралди.
📌«Бас, у киши:
«У зот соллаллоҳу алайҳи васаллам Пешинни қуёш қиздирган пайтда, Асрни қуёш тирик турганида, Шомни қуёш ботганида, Хуфтонни одамлар кўп бўлса, эртароқ, оз бўлса, кечроқ, Бомдодни тонг қоронғисида ўқир эдилар», деди».
📝Бешовларидан фақат Термизий ривоят қилмаган.
-----------
Ушбу ҳадисдан олинадиган фойдалар:
✅1. Беш вақт намознинг вақтларини билиш лозимлиги.
✅2. Намозни вақти кириши билан ўқишга шошилиш кераклиги.
Бошқа ривоятларда Пешинни бир оз ҳаво совиганда, Бомдодни ёруғлик яхши тарқаганда ўқиш ҳам зикр этилган.
✅3. Жамоатни кўпайтиришни кутиб туриш жоизлиги.
✅4. Олим кишилардан савол сўраб туриш кераклиги.
✅5. Сўралган нарсанинг ўзига жавоб бериш жоизлиги.
Қиёматнинг 10 КАТТА аломатлари
Тўлиқ қисмини бугун “Musolliyn TV” Youtube каналимизда Тошкент вақти билан соат 20:00да томоша қилишингиз мумкин!
Ҳузайфа ибн Усайд ал-Ғифорий розияллоҳу анҳу ривоят қилади:
«Гаплашиб ўтирган эдик, Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва саллам чиқиб келдилар ва: «Нима тўғрисида гаплашаяпсизлар?», дедилар. Биз: «Қиёмат ҳақида гаплашаяпмиз», дедик. «Қиёмат то ундан олдин ўнта аломатни кўрмагунларингча қоим бўлмайди», дедилар ва тутунни, Дажжолни, добба (ер жонивори)ни, қуёшнинг ботиш тарафидан чиқишини, Ийсо ибн Марямнинг тушишини, Яъжуж ва Маъжужни ва учта ер ютишни – биттаси машриқда, иккинчиси мағрибда, учинчиси араб жазирасидаги ер ютишини зикр қилдилар, охиргиси Ямандан чиқадиган ва одамларни маҳшарлари сари ҳайдайдиган ўт эди» (Муслим: №2901, Абу Довуд: №4311, Термизий: №2184).
#YANGILIK
Куришни 7 кун ичида тикланг! Буни қул-лаган инсон очки тақмайди...😍
"Зрение" си паст дўстларга юборамиз
🔔БАТАФСИЛ
http://dexpress24.tilda.ws/kristall/9
http://dexpress24.tilda.ws/kristall/9
(Батафсил малумот олиш учун юкоридаги хавола устига босинг)
▫️Aдминлар ўчириб ташламасидан олдин ёзиб олинг😏
Ассалому алайкум ва раҳматуллоҳи ва баракатуҳ!
💐 Саййид-ул айём (кунлар саййиди), ҳажжул Масокин (мискинлар ҳажи) бўлмиш Жума айёми муборак бўлсин!
✅ Албатта яқинларингизга ҳам юборинг
Хуллас, ҳозирда катта шифокор бўлиб кетган аммамнинг дунёга келиши бувимни ҳаётга қайтарган. Икки йил ўтгач эса дадам туғилган. Икки фарзандни етказганига шукур қилиб, уларнинг умрини тилаб бувим ва бобом ҳаётни давом эттиришган.
Бобом Иккинчи жаҳон уруши фахрийси эди. Уни урушга кузатиб, бири тўрт, иккинчиси икки яшар фарзандлари билан қолган бувим эл қатори тирикчилик дарди билан яшаган, эрининг жонини саломат сақлашини Яратгандан сўраб, тўрт йилни ўтказган. Бобом урушнинг бошидан охиригача қатнашиб, чап елкасидан яраланган ҳолда уйга қайтади. Урушга кетгунича саводи аъло бўлгани сабабли босмахонада мусаҳҳиҳ бўлиб ишлаган экан. Аммо қайтиб келса, босмахонани аллақандай фабрикага айлантиришибди. Хуллас, у амакисининг ёнига кириб, янги касб – сувоқчиликни ўрганади. Елкасидан ярадорлиги, ишнинг заҳ ва ноқулайлигига қарамай тирикчилик дардида ишлайверади.
Бироқ бувим ва бобомга аталган ҳаётнинг синовлари ҳали тугамаган экан. Қишнинг қорасовуқ кунлари печкадан учқун сачраб, уйлари ёниб кетади. Бобом шаҳар ташқарисидаги иморатнинг сувоқ ишлари билан машғул бўлиб, уйга ҳафтада бир келаркан. Ўша тунда негадир ҳомиладор хотинидан кўнгли нотинч бўлади ва эрталаб оиласидан хабар олгани келса, уйи келтепа бўлиб ётганини кўради. Қўшниникидан йиғлаб чиққан аёлидан «Болалар омонми? Ўзингга ҳеч нима қилмадими?», деб сўрайди-да, ҳамма соғлигини эшитгач: «Худо бекорга мени қурувчиликка йўналтирмаган экан-да. Куйинма хотин, бир уй бўлса, амаллаймиз», дея бувимни юпатади. Бувим ёнғинда икки фарзандини кўтариб қочган, ҳатто оёғига калиш ҳам киймаган экан. Маҳалла-кўй, қариндош-уруғнинг кўмаги билан амаллаб қишдан чиқишади. Бувим ўшанда оёқ касалига чалинган. Ёзда эса кенжатойи Мансур амаким дунёга келган.
Мансур амакимни яхши хотирлайман. Қад-қомати келишган, ҳарбий одам эди. Шу соҳага бутун умрини бағишлади. Мен ўн ёшларда эдим, чамаси. Амаким Афғонистондаги ҳарбий амалиётларда қатнашар, бувим билан бобом куну-тун унинг дуои жонини қилиб ўтиришарди. Бир куни уйимиз йиғи-сиғи, мотамга тўлди. Амакимнинг ҳалок бўлгани ҳақида хабар келди. Бувимнинг «Бунисини ҳам пешонамга сиғдирмади», дея қилган нолалари ҳамон қулоғимда жаранглайди. Бечора бобом ва бувим шу билан ўнинчи фарзандни тупроққа топширишди…
Бобом бувимни «Санобарим» дерди, олдидан ҳам, орқасидан ҳам. Баъзида бувим атрофдагилардан уялиб «Шунчаки отимни айтиб қўяқолинг, «им»ига бало борми?», деса, бобом: «Хўп» дерди-ю, аммо ўз билганидан қолмасди. Бувим эса бирон марта бобомнинг исмини айтмаган. Ҳарҳолда, мен буни эслолмайман. Нуқул «даданг», «бобонг» деб гапирарди. Эсимда, бувимнинг оёғи қаттиқ оғриб, шифохонага тушиб қолди. Шунда бобом ҳам шифохонага ётиб олди. Анча йиллардан бери елкасидаги оғриқ азобига чидаб, шифокор аммамнинг битта игна санчишига ҳам рухсат бермаган одам (уколдан жуда қўрқарди), шифохонанинг барча шартларига кўниб, даволанишга рози бўлди. Мақсад, бувим билан ёнма-ён бўлиш эди.
Бувимни саксон бир, бобомни эса саксон тўрт ёшида, яъни бир йилда тупроққа топширдик. Бобом бувимдан кейин атиги уч ой яшади. Ҳисоблаб кўрсам, улар етмиш икки йил ёнма-ён бўлишибди. Бу — бир инсон умри дегани. Мен бувим ва бобомнинг ҳаётини сабру қаноат, меҳру муҳаббат, вафою садоқат мактаби дегим келади. Яхшики, шу ҳикояларни тинглаб катта бўлган эканман. Хулосалар асқотаяпти. Юқоридаги воқеаларни эса бугун арзимас баҳоналар билан бузилиб кетаётган оилаларга турмуш қийинчиликларини елкама-елка туриб енгган, бир-бирига бутун умр суянчу таянч бўлиб, оила қўрғонини ардоқлаб келган қадрдонларим ҳаёти ибрат бўлар деган мақсадда қоғозга туширдим.
ШАҲНОЗА СОАТОВА.
@ibratli_sozlar
💔ХИЁНАТ
😳😱ФОЛБИН ЭРИМГА, ХОТИНИНГ СЕНГА ХИЁНАТ ҚИЛАДИ ДЕБ АЙТИ ФОЛБИНГ ИШОНСА БЎЛАДИМИ?... 🤬
Мен Оилалиман, бир куни турмуш ўртоғим фолбинга борибдилар.
Фолбин сенинг хотининг хиёнат қилади, сени уйинга бир Қора Кепкали Йигит келади сен йўқлигинда,сен кетишингни кутади,кетишинг билан уйига чақиради,Фолбин нимани кўрса фолда шуни айиб ташлайди,Бир оилани бизаяпману Гунох бўлади демайди, Эр ғазабда буни эшитиб, хотини олдига боради ва....
ХОЗИРГИ КУНДА ЖУДА КЎП УЧРАЁТГАН ВОҚЕА ТАРҚАТИНГ❗️
😢ИНТЕРНЕТНИ ЛАХЗАГА СОЛГАН ХИКОЯ😱
ДАВОМИНИ ЎҚИНГ 👇
Маҳалламиз мозорининг девори ёқалаб тратуардан кетяпман. Одатдагидек симёғочлар чироғи ёқилмаган, кўча қоп-қоринғу. Ора-ора ўтаётган мошиналар чироғи билан кўча бир зум ёришиб, кейин яна зимистонга айланяпти. Ёшим йигирма олтига етдиямки, ҳали-ҳануз шу бечора симёғочлар чироққа ёлчимади. Узоқроқдан велосипед минган, оқ-сариқдан келган тўлароқ йигит мен томонга келяпти. Анча яқинлашганда танибман.
—Акмаал! — деб баланд овозда чақирдим. Кўрмай ўтиб кетмасин тағин.
Акмал қўшнимиз Фарҳод аканинг ўғли. Ёши ўн еттида, мендан беш ёш кичкина. Ҳали ёш бўлса ҳам маҳаллада ҳамма уни ҳурмат қилади, яхши кўради. Дадаси топармонлиги ёки онаси мансабдор фалончиевичнинг қизи эканлиги бунга сабаб бўлган эмас. Аксинча, бу ҳурматни Акмал ўз самимийлиги, хушмуомалалиги, бир сўз билан айтганда, чиройли хулқ-атвори билан қозонган. Болалигиданоқ ўта самимий эди. Маҳалламизда у кириб ўйнамаган ҳовли йўқ. Дилдан суҳбатлашмаган инсон йўқ. Ҳар бир хонадон аҳлининг чойнак-пиёласи уни танийди, бировнинг мушугига «кишт» демаган. Доим очиқ юзли, қўли кўксида, совуққон, хизмат бўлганда «лаббай» деб туради. Йигит бўлса, шунчалик бўлар. Кўришганимизга анча бўлганди. Учрашиб қолганимиздан хурсанд бўлиб кетдим. Чунки мен уни тез-тез эслардим, аҳволига қизиқардим.
Мени кўриб велосипедини тўхтатди. Саломлашиб, қўл сиқишиб кўришарканмиз, мен акаларча чап билагимни унинг гарданига қўйиб олдим. Ундан сўрадим:
—Акмал, укам, Аллоҳ таоло сени кутиб олганда қандай муомала қилди?..
Тўғри тушундингиз. У тўрт йил олдин вафот этган, шу мозордан қўним топган. Уни ҳозир тушимда учратганимдан хурсанд бўлиб кетдим. Чунки мен уни тез-тез эслардим, аҳволига қизиқардим. Фурсатни ғанимат билиб ўзимни қизиқтирган саволларга жавоб изладим.
—Акмал, укам, Аллоҳ таоло сени кутиб олганда қандай муомала қилди?
Акмалнинг юз ифодаси ўликка хос эди: ҳеч қандай ҳиссиёт белгиси йўқ. На хурсандлик, на ташвиш аломати бор. Жавоб берди:
—Аллоҳнинг ғазабига қолай деб турган эдим. Кейин мени ўз раҳматига олди.
Ичимда мен: «Аллоҳнинг ғазабига тортай деган нарса намоз ўқимай ўтганлиги бўлса керак» деб тургандим, худди ичимдагини ўқиётгандай тасдиқ нигоҳи билан қаради. Бу қараш шу қадар маʼноли эдики, юрагим уриши тезлашиб кетди. Ахир ёшлигимдан фарз намозларни канда қилмаган бўлсамда, бирор марта шу қўшни укамни намозга даъват қилмаган эканман. Худди ҳозир мени қаттиқ ушлаб олиб: «Сиз айбдорсиз ҳаммасига, сиз айбдорсиз» дейдигандай туюлди, қаттиқ ваҳимада қолдим. Яхшиямки «Аллоҳ раҳматига олди» деб қолди, бўлмаса тамом бўлардим. Шу лаҳзада менинг хаёлимга дарров унинг чиройли хулқи келди. Ҳойнаҳой мағфират қилинишига сабаб шу гўзал хулқи бўлса керак, деб ўйладим тушимда. Юрагимнинг безовталиги ҳам бироз сокинлашди. Кейин аста узоқлаша бошлади. Кўринмай кетай деганда ўзимга муҳим яна бир савол эсимга тушди.
—Акмал, ҳозир уёқда нима қиласизлар, кундалик ишингиз нима?
—Кун бўйи фақат Қуръон ўқиймиз.
Машааллоҳ! Бу жавоблардан кейин Акмал ҳақидаги хавотирларим анча нари бўлди. Алҳамдулиллаҳ.
У узоқлашаркан, мен қандайдир бир хилват ҳужрага кирмоқчи бўлдим. Лойсувоқли девор, эшик-ромлари йўқ, зим-зиё, зах босиб ётган бу хона эски ҳожатхонага ўхшарди, фақат нохуш ҳиди йўқ холос. Мен негадир ўша ерга кириб Қуръон ўқимоқчи бўлдим. Улгуриб қолай деб баланд овозда сўраб олдим:
—Акмал, ҳожатхонада Қуръон ўқиса бўладими?
У сукут сақлаб турди. Иккинчи марта сўрадим:
—Акмал, укажоним, ҳожатхонада Қуръон ўқиса бўладими?
—Бўладими?! — деб таажжубли оҳангда жавоб берди. Яъни «бўладими ҳам гапми, ўқиш шарт» демоқчи назаримда.
Кейин у кўринмай кетди. Мен ҳалиги ҳужрага кирдим. Чордана қуриб, қўлимда мусҳаф билан ўтирдим. Хона ваҳимали, жуда ваҳимали эди. Атрофга қараганим сари юрагимдаги даҳшат ортиб борарди. Шу даҳшат ичида мусҳафни ушлаб ўтирардим.
«Шунақаям бефайз макон бўладими?! Қандай жой экан-а ўзи бу?» деган ўйлар зеҳнимдан ўтаркан, бирдан бу жойни танийдиган бўлиб қолдим. Бу — менинг қалбим экан. Қуръондан узоқлашган, солиҳ амаллар билан пардоз берилмаган юрагим. Ўтирган хонамдан жирканиб кетдим, ҳам қўрқдим. Тезроқ қочиб кетишни истадим.
си қўйиб ўтқазди.
-Мубина опанг, бирга чиққанмиди?! секин сўради олти ёшли Диёрадан.
Қизчаларнинг ҳар иккаласи ҳам "жим" қўлларидаги конфетни очишмоқчи бўлишар, бўлиб ўтган воқеалар сабабми, жуда ғамгин эдилар...
-Ҳола синглим уйда ҳам йўқ!- Иқболанинг лаблари қўрқувдан оппоқ бўлиб кетган эди.
-Ҳолангларники узоқми бу ердан?!- Адолат ҳола ҳам ҳаёлига келган биринчи таҳминни дарров айтди.
Қизча бош силкиб, "ҳа узоқ" деб зўрға шивирлади...
-Сизлар ўтириб туринглар, ман бир атрофни айланиб қараб чиқай, ҳеч қайерга кетиб қолманглар...
Адолат хола ўрнидан туриб, ўзи қизчани қидиришга тушиб кетди.
Уй атрофини айланиб қидириб чиқди, икки томонга ҳам бориб келди, кейин катта йўл томонга қараб жўнади. Йўлида учраган одам бор-ки, қидиришга буюраверди. Бирдан кўзи узоқдаги бир қизил кўйлакли қизчага тушди, тўғрироғи- қизчанинг кўйлак этаклари "лип" этиб чала битган уйнинг остонасида бир кўринди-ю, ўчди.
"Боя ўша қизалоқнинг устига қарамаган эканман-да, эссиз, ўшамикин, у тарафларда нима қилиб юрибди экан?! "
Адолат хола тез юра олмасди, шунинг учун сал нарироқда машинасининг юкхонасини ёпаётган бир машина эгасини "ҳай-ҳай" лаб, қўл силкиб чақирди.
Ҳайрон бўлган йигит "менми?!" деб имо қилди.
-Келинг ўғлим, ёрдамиз керак, чопинг!-қичқирди хола...
Йигит шошилмай кела бошлади.
-Тезроқ, тезроқ югуринг, жон болам...
Етиб келган йигитга нафаси оғзига тиқилгудек бўлиб, вазиятни тушунтирди, қизча кириб кетган уйни қўли билан кўрсатди. Йигит ҳам югурганча, у кўрсатган томонга қараб чопди.
Оғриқ оёғини судраб битмаган уй ёнига етиб боргунча, жўнатган йигити бировни судраб ташқарига олиб чиқиб қолди. Судралаётганни ёнига келганида таниди, лабини чети қонаб турган бу безори ёши қирқларга бориб қолган, қачон қараса маст-аласт юрадиган бир тайинсиз киши эди. Хола уни атрофда тез-тез кўриб турарди.
-Хола, сиз ичкарига кириб қизчани олиб чиқинг, бечора роса қўрқибди- ҳансираб жавоб берди йигит.
Адолат хола юраги тамоғига тиқилган кўйи ичкарига кирди: битмаган уй бурчагида дир-дир титраб саккиз ёшли Мубина турарди.
-Нима қиляпсан, бу ерда она қизим, опанг сени қидириб юрибдику, ким олиб келди бу ерга сани а?!, қизим, қўрқмасдан ҳаммасини айт-чи, манга?!
Қизча йиғлаб юборди, фақат дудуқланиб "аямм, ааааяям" деб қайтараверди...
-Анави одам сани алдаб олиб келдими, бу жойга?!
Қизча ҳиққиллаб йиғлаб, "ҳа-ҳа" дегандек, тинмай бош силкирди...
Ташқарига чиқишганда, яна оломон йиғилган, бояги одамни уриб, ҳамма ёғини қонатиб ташлашган, кимдир судраган, кимдир тепкилаётган эди.
Адолат хола қизчани етаклаб растаси ёнига келди, уйдан чиқиб, йиғилишиб турган аёллар қизчани овута бошлашди, ора-чора "ҳайрият-ей, Аллоҳ асрабди", "милиса чақиришибдими ўзи?!"," онаси айбдор-да, нима қиларди, шу гўрсўхта эрига ишониб қиз болани ташлаб кетиб?! "деган сўзлар эшитилиб қоларди. Биров аллақачон Иродага телефон қилганини айтиб ҳам ўтди.
Ҳаллослаб бир оздан сўнг Ирода опаси билан етиб келди, қизчаларини бир-бир бағрига босиб, тиззалаб йиғлади, Мубинани ҳамма жойини кўздан кечириб чиқди, кейин унинг ҳам кўрганлари қаттиқ таъсир этиб кетдими, дарди тутиб қолди. Кун ҳақиқатда унга жуда оғир келган эди.
Қизларниям машинага солишиб ҳаммалари туғруқхонага йўл олишаётганида, кўча бошида, қўлидаги қора халтада ниманидир кўтариб келаётган эр- Зиёд кўринди...
Тамом.
P.S: Албатта зино бу бир қарздир. Сиз номаҳрамга кўз тиксангиз, қарзни аҳлингиз, аёл-қизингиз тўлайди.
@ibratli_sozlar
Шунақаси ҳам бўлади...
БИР КУН СЕН ҲАМ ҚАЙНОНА БЎЛАСАН
Каромат аянинг икки нафар ўғли бор. Каттаси Содиқ иккинчиси Ортиқ. Уларни едирди, ичирди ҳеч кимдан кам қилмай катта қилди... Умрнинг тез ўтишини қарангки, болалар кўз очиб юмгунча катта йигитлар бўлишди.
Иккиси ҳам бақувват, эсли-ҳушли бўлиб, вояга етди. Касб-ҳунар эгаси бўлишгач, уларни уйлантириш пайига тушган ота-она қувончдан ичига сиғмас эди. Кўп ўтмасдан, эркатой набираларнинг суюкли бобо-бувисига айланишди. Икки ўғилнинг фарзандлари ҳам ҳаш-паш дегунча улғайди. Уйда Каромат аянинг айтгани-айтган, дегани-деган эди.
Бир куни гапдан гап чиқиб, ака-ука ўртасида келишмовчилик юзага келди.
– Ака, сиз нотўғри тушунманг-у, жиянингиз ҳам улғайиб, катта бўлиб қолди. Эрта-индин уйланадиган ёшга етди. Келин келгандан кейин уй бироз кичиклик қилмасмикан? Камига сизнинг келинингиз ҳам шу ерда бўлса...
Бу гаплардан жаҳли чиққан Содиқ укасига ўшқирди:
– Ҳа, ука!.. Ҳали биз уйга сиғмай қолдикми? Бунча бағринг тор бўлмаса, шунча пайт яшаб келганмиз-ку.
Аламдан хўрсинганча, эшикни қаттиқ ёпиб, чиқиб кетди. Кечки дастурхон атрофида Содиқ гап бошлади:
– Дада, ойи, ҳайҳотдай ҳовлига укажоним сиғмай қолибди. Шунинг учун ҳовлини тенг иккига бўлсаларингиз эркатой ўғлингиз ёнига уй солиб, ўзи хоҳлаганича кенгайтириб олармиди. Хўш, нима дейсизлар?
Она ҳайратдан қотиб қолди. Ортиқ ўрнидан туриб, қўлини пахса қилганча, «бу уй меники, одат бўйича уй кичик фарзандга қолади. Демак, акам бошқа жойдан уй олиб чиқиб кетиши керак. Ҳеч қандай ярим деган нарса йўқ, гап тамом!», дея ичидаги дардини айтиб, енгиллашиб олди.
Вазиятни кузатиб турган хотини мийиғида кулганча, бир чеккада турарди. Бу гапларни эшитган ота-онаси ўғлининг бу даражада акасига оқибатсиз, бемеҳр бўлиб кетишини кутмаган эди.
Тонг отиши билан Содиқ хотини, бола-чақасини олиб, нарсаларини йиғиб, кетишга шайланди. «Ижарада яшасам ҳам сизларнинг миннатли ошингизни емайман», деди-ю, эшикни зарб билан ёпиб, чиқиб кетди. Онаси минг ялиниб, ёлвормасин, зорланмасин, фойдаси бўлмади...
Ойлар, йиллар ўтаверди. Содиқдан хабар йўқ. Отасининг уни ахтармаган жойи қолмади. Охири эшитдики, оиласи билан бир хонали уйни ижарага олиб, кун кечираётган экан. Катта ўғли ҳам ўз аравасини ўзи тортиб юрибди... Рўзғор катта эди, харажат кўп эди. Шунинг учун ҳам бир хонали уйда яшаётгани малол келмасди...
Бир куни онанинг тоби қочди. Ортиқни ёнига чақириб, «Жон болам, акангни қайтариб олиб кел. Жаҳл чиққанда ақл кетади. Уйга қайтишсин. Ахир, билиб-билмай гапирдинг-ку, тўғрими? Қаерларда юрган экан, болам бечора», – деб зорланди.
Ортиқ энди оғиз жуфтлаганда хотини илиб кетди: «Бизни энди керагимиз бўлмай қолдими ёки биз билан яшаш ёқмаяптими? Сизнинг минғир-минғир гапларингизни эшитиб яшаш бизнинг ҳам жонимизга тегди. Ҳар гапнинг бирида ўша ўғлингизни сўрайсиз! Майли, ўша ўғлингизни олиб келиб бирга яшайверинглар. Биз эса бу уйдан кетамиз. Ўғлингизни ишлари юришиб кетди энди уйингизга зорэмасмиз. Кетдик дадаси!...» Ортиқ хотинининг бу гапларига миқ этмади. Хотинининг ортидан судралиб чиққанича, оиласи билан уйни тарк этди.
Онанинг кўз ёшлари бефойда кетди. Чунки ўғил орқасига қайрилиб ҳам қарамади. Уйда ёлғиз қолган ота-она нега бундай кўнгилсизликлар бўлаётганини пайқаб турарди. Афсус ва надомат чеккани билан энди кеч. Икки ўғил ҳам уйга қайтишни хоҳламади.
Ота-онасини қолдириб кетган бу ўғиллар учун ҳаёт шу қадар осон туюлар эдики, вақт ўтиб, ўзининг бошига шундай кулфатлар тушишини ўйлаб ҳам кўрмасди...
Каромат ая оҳу нолалари тугагандан кейин ортга бир назар солди. Бир пайтлар эрининг бурнидан ип ўтказиб, ота-онаси, акаларидан ажратиб, бошқа жойга кўчиб кетгани, қайнонасининг «бир кун сен ҳам қайнона бўласан», дея зорланганлари бир-бир кўз олдидан ўтди...
Тамом.
Камина бегим.
@ibratli_sozlar
Жанозада тумонот одам йиғилди. Хамма энг азиз инсонини йўқотгандек эди гуё. Деярли хамма менга далда берарди. «Бандачилик, отани йўқотиш дунёни йўқотиш билан тенг. Аллох сабр берсин! Факат илтимос, хожи отанинг бирор рўмолчаси бўлса ҳам қуриқ қолмайлик!». Менга қанча сабр тилганлари сайин, менинг сабрим шунча тугаб борарди.
Ниҳоят, тобут ердан кўтарилди. Отам ўлимидан аввал қанча бизга «мен ўлсам ҳеч ким йигламасин» деб тайинлаган бўлса ҳам сингилларим барибир уввос солиб йиғлашди. Бу ҳолатда йиғлаган ҳам, йиғламаган ҳам қўшилиб йиғлади. Қабристонга яқинлашганимизда тепамизда гала-гала кушлар пайдо булди. Шунда қишлоқ имоми: - Эътибор килманглар. Бу хожи отани жаннатга кузатиб бораётган қушлар.- деди. Отамни қабрга қуйишди. Гуё менинг жонимни ҳам бирга қўшиб қўйишгандек бўлди.
Тиловатлар қилиниб, ҳамма ортга қайтди. Уч-турт қариндошлар қолиб, яна озгина дуои фотиҳа қилишди. Уйга қайтиб келганимда онам мени отам гўдаклигимда чўмилтирганда кийган кўйлагини қўлимга тутказиб: - Болам отангнинг кийимлари жуда кўп экан. Хаммасини одамлар талашиб олдилар, ҳатто эски калишигача қолмади. Сенга шуни олиб колдим.- деди. Отамнинг эски кўйлагини ҳидлаб онамни багримга босдим. - Онажон ўлимнинг ҳам яхшиси бўладими? Ҳали қабристонда қишлоқ имоми: “Ҳожи ота «Гўзал ўлим» топдилар!” деди. Онам менинг кўз ёшларимни аритиб: - Болам бу дунёда ҳамма нарса гўзал, ҳамманинг кўнглига йўл топаолган кишининг ўлими ҳам гўзал бўлади. Менга ҳам шунақа ўлим ато қилсин!- дея дуо қилдилар. Мен бир жойда қотиб қолгандим. Бирор гап айтишга тилим айланмасди.
Дима Қаюм
@ibratli_sozlar
Muammolar misoli bir tun...
Dam ol, qaygʻuga botma...
Tong, albatta, otadi!..
@ibratli_sozlar
🦋🦋
- Майли қаерда савдо қилмайлик , топганимизнинг баракасини берсин .
Сирожиддин катта ўғлининг таътилидан фойдаланиб уни ёнига олганча икки хафталар давомида дўконда тиним билмади. Ниҳоят дўконда савдо юришиб кетди.
У бир нарсага ҳайрон эди. Негадир ёнидаги банд қилинган дўкон ишга тушмаётган эди.
Рауф ака ҳам қўшни дўконни бир аёл ижарага олгани ва ойлик ижара пулини олдиндан тўлаб қўйганини айтди халос.
Бироқ Сирожиддин савдосини бошлаганини учинчи хафтасида қўшни дўкон бир кун ичида тўлди- қўйди.
Сирожиддин қўшни дўконда савдо қилаётган йигитча билан ўзи бориб сўрашиб келди. Йигитча кўзига ўласи одамови бўлиб кўринди. У Сирожиддиннинг саволларига "Ҳа" ёки "Йўқ" дейишдан бошқа жавоб қайтармади. Кечга бориб йигитчанинг онаси дўконга келиб ўғлига қўлини бигиз қилганча шаҳдам - шаҳдам гапирганини кўрган Сирожиддин унга қараб туриб "Тавба-ей, аёл кишида ҳусн бўлгани билан , қўшимчасига озгина бўлса ҳам фаросат бўй кўрсатса ёмон бўлмас эди- да" деб ўйлади ва кўзларини четга олди. Аёл дўкон эшиги ёнида турган Сирожиддиннинг ёнидан уни туртгудек бўлиб , салом - аликсиз ўтиб кетганини кўриб янада ҳафсаласи пир бўлди.
Аммо эртаси куни қўшни дўкон пештоқига "Бизда жума куни нон текин" деб ёзилган табличкани кўриб дили яйради. Аёл ҳақида нотўғри гумонга борганини кўриб ўзидан-ўзи уялиб кетди.
Аммо "бизнес қўшнилар"нинг ҳангомаси индинига чиқди. Сирожиддин шанба куни дўконини бироз кечроқ очмоқчи бўлди . Соат ўнларда қишлоқдан меҳмонга келган укаси Саидакбарни олиб дўконига борганда эса тили сўзга келмай қолди.
Қўшни дўконнинг ён - атрофи анвойи мева - чева, сабзавотларга тўлиб кетибди. Нақд ярмарканинг ўзи ! Яна камига бу мевалар Сирожиддиннинг дўконида сотилаётгани бирлан бир хил ва нархи ундан уч баробар арзон.
Бу нархда мева - сабзавотларни улгуржи бозорда ёзнинг кунида ҳам топиб бўлмаслиги аниқ эди.
- Бу нимаси ?! - ҳансираб нафас оларкан қўшни йигитчага савол берди Сирожиддин, - мусулмонмисан ?! Мусулмон мусулмонни бундай қилиб шўрини қуритмайди ?! Ҳозир мана бу олма "Оптом"ига саккиз минг. Сен қанақасига тўрт минг қилиб нархладинг ?!
- Бозорни яхшилаб айланиш керак эди , амак,- лўқ бўлиб тикилди йигит, - инсоф сари барака.
- Мен сенга инсофни ҳозир ўргатиб қўяман. Болам тенгги бўлиб менга ақл берма.
Шу пайт орқадан чийиллаган овоз эшитилди :
- Кетинг чидаса бозор қил ! Аламинг келса бурнингни тишла !
Савдони чидаганга чиқарган! Буни номини соғлом рақобат дейдилар.
Сирожиддин ғазаб билан ортига ўгирилди . У дўконни олган аёлга нимадир дейишга оғиз жуфтлаган эди , Саидакбар ўртага тушди. У аёлга нафрат билан тикилиб, четга чирт этиб тупурди :
- Ака , бу кишим келинойингиз бўладилар. Мен уларни Козим ака билан қишлоқ четидаги дачада бирга кўрганман.
Бу аёл гап талашиб оғзингизни харом қилишингизга арзимайди.
Саидакбар аёлга кўз қисди :
- Тонаман деманг , кенайишка ! Телефонимда сиёҳранг кийимингизда тушган расмингиз бор.
Аёлнинг ранги қув ўчиб кетди:
- Биз домлага никоҳ ўқитганмиз ,- деди у титраб- қақшаганча Саидакбарга эмас ўғлига қараб.
- Мен бир нарса деяпманми? -истеҳзо билан жавоб қилди Саидакбар, - умуман олганда бунинг менга иссиғи ҳам , совуғи ҳам йўқ, уч хафтача олдин "Козим ака боқувдаги ўнтача новвосини сотиб пулини бизнесга тикибди" деган гап- сўз чиққан эди. Тўртта боланинг оғзидан юлиб қилинган бизнес шу экан- да, -у шундай деб Сирожиддинга юзланди ,- ака , менимча бу ердаги сафарингиз қариди шекилли а ?!
Сирожиддин укасига индамади. У дўкон пештоқига илинган "Бизда жума куни нон текин" деб илинган табличкани юлиб олди:
- Муборак жумани нопок савдоларингга аралаштирмаларинг.
Сенларга Аллоҳ кифоя қилсин. Бошқа гапим йўқ ...
* * *
Сирожиддин йўлда жим кетар экан , чўнтагидаги қўл телефони жиринглади. Экрандаги Адҳам деган ёзувга кўзи тушган Сирожиддин уни аста жавоб қайтарди :
- Адҳам , Сенмисан ?!
- Сирож, оғайни. Мен уйга қайтдим . Тез бизникига етиб кел. Гап йўқ таклиф бор . Бўл , уч !
* * *
Расулуллоҳни ғазаблантирган воқеа
Абу Масъуд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинишича, бир киши: “Аллоҳга қасамки, ё Расулуллоҳ, узун қироат қиладиган фалончи сабабли мен бомдод намозида масжидга келмайман”, деди. Мен Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам ўша кундаги каби ғазабнок ҳолда мавъиза қилганларини кўрмаганман. У зот: “Орангизда одамларга қийин қилиб қўядиганлар бор. Бас, қайси бирингиз одамлар билан намоз ўқиса, енгил ўқисин! Зеро, улар орасида заиф, ёши улуғ ва ҳожат (узр) соҳиблари бордир”, дедилар (Бухорий, Муслим, Доримий, Ибн Можа, Аҳмад, Ибн Хузайма, Ибн Ҳиббон ва Табароний ривояти).
Бу ерда жамоатга имом бўлган одам намозда имкон қадар қисқа сураларни ўқиши, сафда турли тоифадаги одамлар борлигини ҳисобга олиши лозимлиги айтилмоқда. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам бомдод намозида жуда узун қироат қилган кишидан ғазабланишлари шунга далолат қилади.
Банда ёлғиз намоз ўқиса, ўзи хоҳлаганича узун сураларни ўқийверади. Аммо имомликка ўтганида одамларга қийин қилиб қўйишдан сақланади.
Аммо намозни енгил ўқиш фарз ва вожибларни тарк қилиш эвазига бўлмаслиги керак. Зеро, бу билан намоз нуқсонли бўлиб қолади. Ривоятда қироатни қисқа қилиш назарда тутилган.
Яна жамоатга имом бўлган одам тасбеҳ ва зикрларни уч мартадан оширмаслиги тавсия этилади. Ёлғиз ўзи ўқиганида 5 ёки 7 марта ё бўлмаса унга кўпроқ айтиш банданинг хоҳишига боғлиқ.
🔰Устоз Одилхон қори Юнусхон ўғлининг
“Ғазабнинг давоси” китобидан олинди
☝️ДЎСТЛАРИНГИЗГА ҲАМ УЛАШИНГ!!!
@ibratli_sozlar
❤️❤️ЭРИНГИЗНИНГ КЎНГЛИГА ЙЎЛ ТОПИШНИНГ 1001 ХИЛ ЙЎЛИ ❤️❤️
❤️❤️МАЬШУҚАЛАРНИНГ 1000 ХИЛ СИРЛАРИ ❤️❤️
❤️❤️САМАОЦЕНКАНИ КЎТАРИШ СИРЛАРИ❤️❤️
💋💋ГЎЗАЛЛИК УЧУН ТАБИИЙ МАСКА ВА УХОДЛАР 🥰
💋💋Сизнинг кундалик ҳаракатингиз албатта зўўр натижага олиб келади
/channel/+GQfZnQeRk5ozYjAy
/channel/+GQfZnQeRk5ozYjAy
❗️Ким қорини устидан кулса то қиёматгача зурриёдидан қори чиқмайди.
🎤 Сардор домла👇🏽
#ФОКУС #ТEСТ
Қайси санада туғилганизни танланг!
Натижасини ўзиз кўрасиз 😄
Яқинларга ҳам улашиб уларни ҳам хурсанд қилинг😉
Ушбу дуони қилган инсоннинг ҳожатлари раво бўлади
«Ким ҳожатманд бўлса, фотиҳа сурасини шом намозининг фарз ва суннатидан сўнг, ўрнидан турмасдан олдин, қирқ маротаба ўқисин. Сурани ўқиб бўлгач, Аллоҳдан ўзининг ҳожатларини сўрасин.Чунки, Аллоҳ таоло ҳеч шубҳасиз унинг ҳожатини раво қилади. Юқорида зикр қилинган иш тажриба қилиниб, ушбу тавсияни манфаатли, дея топдик. Фотиҳа сураси қирқ маротаба ўқилганидан сўнг, ушбу дуо ўқилади: «Илоҳим, сенинг илминг сўралган нарсага кифоя қилади. Ушбу Фотиҳа сураси ҳаққи, менга сўралган нарсада кифоя қил. Сени караминг айтилган сўзга кифоя қилади. Ушбу фотиҳа сураси ҳаққи, мени айтилган сўз сабабли икром қилиб, қалбимдаги нарсани ҳосил қилишингни сўрайман».
АЛБАТТА ЯҚИНЛАРИНГИЗГА ҲАМ ТАРҚАТИНГ!!🍃🌹🍃
📖 Оқила АЁЛ...!
Бир эркак уйига чарчаб хафа
ҳолда кириб келди... Аёли
салом бериб табассум билан
кутиб олиб :
Ҳа бегим, нега МАҲЗУНсиз
нима бўлди.?
Йўлда келаётган эдим
қўшнимизни кўриб қолдим...
машинада болаларини олиб,
дам олишга салқин тоғ ён
бағриларига кетишаётган
экан... Менга хам ~ "юринг бир
чўмилиб салқинланиб
келамиз" деди...
Шунга ҳафаман.. шунча йил
бирга яшадик бирор марта
сизларни ДАМ олишга салқин
жойларга олиб бора олмадим...
Умримиз меҳнат килиб бола-
чақа деб ўтиб кетаяпти...
☘️
Аёл кулиб шундай деди :
Бегим ҳафа бўлманг БИЗ
иншаа АЛЛОҲ биргаликда бир
умрга дам олишга САЛҚИН
жойга яъни << ЖАННАТ >> га
борамиз..
🍃
Эркакни кўзларидан ёш оқа
бошлади...
Бу қувонч ёшлари эди...
Шундай Оқила Аёлни тақдир
қилиб берган Аллоҳга хамд
айтиб йиғларди...!
☝️ЭРИ БЕФАРК ВА ХИЕНАТ КИЛАДИГАН АЕЛЛАР УЧУН КАНАЛИМИЗДА КЕРАКЛИ НАРСАЛАР БОР.
💃 БУНИ ИШЛАТГАНДАН СУНГ ЭРИНГИЗ ОЛДИНГИЗДАН КЕТОЛМАЙ КОЛАДИ👇🏻👇🏻
/channel/+BqgICANvPg83Njky
/channel/+BqgICANvPg83Njky
ЕТМИШ ИККИ ЙИЛЛИК МУҲАББАТ...
ЁХУД ҚЎША ҚАРИШ БАХТИ...
Ёшлигимда бувим ёки бобомдан эртак эшитмагунча уйқуга кетмасдим. Ёшим улғайган сари эртаклардан кўра реал ҳаётий воқеаларга қизиқишим ортди. Бувим ва бобом бир-бирини қандай топганию ҳаёт қувончи ҳамда ташвишларини қай тарзда бошдан ўтказганлари ҳақидаги ҳикояларни овозлари титраб, кўзлари ёниб сўзлаб беришарди. Мен ҳам беихтиёр ўша даврларга бориб қолгандек бўлардим…
Бувим бобомга турмушга чиққанида тўққиз, бобом эса ўн икки ёш бўлган экан. «Ёш болаларни ким никоҳлайди? Бу – жаҳолат!» дейишга шошилманг, ўзига яраша сабаблари бўлган. Бувимнинг ота-онаси аллақандай юқумли касалликдан вафот этгач, акаю опалари ўз рўзғори билан бўлиб, унга яхши қарашмаган. Шунда уларга қўшни бўлган бобомнинг отаси раҳми келиб, қизалоқни асраб олишга қарор қилган. Уйида ўн икки яшар, яъни ўша замоннинг меъёрларига кўра вояга етган, ўғли бўлгани учун бу мумкин бўлмаган экан. Шу сабабдан ягона чора сифатида бувимни ўғлига никоҳлаб, уйига олиб кетган. Бобомнинг отасини илмли, заковатли инсон деб тилга олишади. Демак, бу ишни жаҳолат эмас, мажбуриятдан қилган.
«Ҳамон эсимда, қўлимдан бир иш келмасди. Бобонг билан уззукун боғда дарахтма-дарахт сакраб, чангга ботиб келардик-да, кечки овқатни еяр-емас, дуч келган жойда ухлаб қолардик. Кейин кўтариб ўрнимизга олиб бориб ётқизиб қўйишарди. Мен қайнонам билан ухлардим. Даданг эса укалари билан бошқа хонада ётарди».
Хуллас, бувим эл кўзига келин, аслида эса асранди қиз бўлиб бобомникига келган. Аммо бобомнинг ота-онаси уни ўз фарзандлари қатори кўришган, ҳеч камситишмаган. Бу хонадонда бошқа қиз фарзанд бўлмагани учун, жуда асраб-авайлашган экан.
Бувим ўн етти, бобом йигирма бир ёшга тўлганида ҳақиқий эр-хотин сифатида ҳаёт бошлашган. Орадан бир йил ўтгач эса фарзандли бўлишган. Бироқ у пайтда тиббиёт яхши ривожланмагани учун болалар ўлими кўп бўларкан. Бувимнинг тўнғичи уч ойлик пайти ичкетардан нобуд бўлади. Бундан кейин кўрган яна тўққиз фарзандни ҳам тупроққа қўйган бувижонимнинг эси кирарли-чиқарли бўлиб қолган экан.
«Болаларимиз кетма-кет нобуд бўлаверди, — деб хотирлайди бобом. – Бир сафар эгизак қиз кўрдик. Фотимаси бир кун ҳам яшамай, ўлиб қолди. Бироқ Зуҳрамиз пишиқ экан, ҳаёт учун курашди ва ғолиб келди. Аввалгилари турмаганининг сабабини бувингдан кўришди. «Сути заҳарли», дейишди. Зуҳрани эмизиш учун икки маҳалла наридан бир аёлни аравада ҳар куни уч маҳал олиб келардик. Кечалари эса эчки сути берардик. Ниҳоят, қизалоғимиз оёққа туриб, тили ҳам чиқиб қолди. Шодлигимизнинг чеки йўқ эди. Бироқ уч ёшга кириб, тили бурро бўлиб, ҳамманинг ҳавасини келтириб юрган бир пайтда қизамиқдан нобуд бўлди. Бу фожеа бувинг тугул, мени ҳам енгиб, қаддимни букиб қўйди».
Ўшанда бобомнинг овозидаги титроқ ва кўзларидаги ёш менинг ҳам қалбимни титратган, ёстиққа юзимни босиб роса йиғлагандим. Бечораларнинг бошига битилган кулфатлар шу билан тугамабди. Ундан кейин кўрган ўғиллари нақд тўққиз ёшида дарахтдан йиқилиб ўлибди. Шундан кейин бувим ростмана савдойи бўлиб қолган экан.
«Бувинг бизни роса қўрқитган. Кеча демай, кундуз демай қабристонга кетиб қолаверар, ўғлимизнинг қабрини қучоқлаб тонг оттирарди. Менга: «Бу сенга хотинлик қила олмайди энди. Бошқага уйлан. Соғлом аёлга уйлансанг, уйинг болага тўлади», дегувчилар кўп бўлди, аммо Санобар билан ўн икки ёшимдан бери бирга эдим. Ёнимда бошқа аёлни тасаввур ҳам қилолмасдим. Қолаверса, шундай аҳволда уни ёлғиз қолдириш қўлимдан келмасди. Ахир, бир-биримизга эт билан тирноқдай сингиб кетган эдик-да. Хуллас, кекса онам бир дуохон-фолбиннинг олдига бориб, аллақандай иримларнинг дарагини топиб келди. Санобарнинг кўйлагини марҳум ўғлимизнинг қабрига олиб бориб ёпиб, бир кеча ушлаб туриш, кейин келтириб кийдириш керак экан. Ўшанда кўйлак шамолда учиб кетмасин ёки бирон ҳайвон тортқилаб жўнамасин, дея бутун тунни қабристонда ўтказганман. Қўрқувдан ўзимнинг ҳам эсим оғиб қолаёзганди. «Шўрлик хотиним бу ерда қандай тонг оттираркан-а? Фарзанд доғини душманингга ҳам солмасин экан», деб ўйлагандим ўшанда.
Эрталаб ҳорғин ҳолда кириб келсам, ҳовлида бувинг ўқчиб ўтирибди. Аммангга бошқоронғи бўлган экан».
