34448
Хаётий ва Ибратли ҳикоялар... Хикматлар хазинаси... Инсон такдирини аччик синовлари... Hamkorlik va reklama uchun 👇👇 @Bronzam . . . . . .
Айтишларича "Г" харфига ўзбек ўғил болаларини исми йўқ😳
Ўзбекистонда ягона бўлган "Г" харфи билан бошланувчи ўғил болалар исмини биласизми?
Буни кўпчилик билмас экан, сизчи биласизми?😳
Сиз ўйлаган Гайрат эмас😅
Тўғри жавоб 👇🏻
Баҳор келди. Тошпўлат тўй қилди. Янги келин аввал бувига, сўнг қайнота-қайнонасига таъзим бажо этди.
– Кўп яшанг, болам, – алқади Рисолат момо ва қирқ йил бурун оламдан ўтган жувонмарг қизини эслаб, кўзлари намланди. – Бу кунларни онанг раҳматли кўрмай кетди-да, ўғлим.
Бошлар эгилди. Эзгин сукунат пардасини Маҳмудахоннинг яхши луқмаси орадан кўтарди:
– Ўғлингиз бувимни ҳажга обораман деяптилар.
– Кошкийди-я! – бошини сарак-сарак қилди буви. – Замона обод бўлиб, ҳожилар зувва бориб, зувва келишаркан. Оёқ у ёққа тортса, бел зорманда бу ёққа тортади, менда куч қани, мадор қани, болаларим? қанийди, боролсам, қанийди-я!
Сўнг бир нарсани эслагандай тек қотди-да, қўлларини жуфтлади:
– Омин, – ҳаммалари кафтларини очишди, – илоҳо, ниятинг йўлдошинг бўлсин, ой боргин, болам, жумланинг қаторида ҳожиакбар бўлиб, омон-эсон қайтгин.
Фотиҳа ўқилгач, Маҳмудахон илжайди:
– Тўйдан сўнг етти қоққан кундучдай бўлиб ўтирибдилар-ку. Пул қаёқда?
– Унақа деманг, қизим, Худо етказади.
– Пул нақд! – деди Тошпўлат мутлақо жиддий қиёфада.
– Ҳа-а, буғдойингизми? – яна кулди қайнона.
– Ўша-да. Ўзингиз кўрган уч туп буғдой-чи, буви, беш йилда юз баробар бўлди, яна беш йилда тағин юз карра кўпайса икки юз тўрва бўлади. Ана иннайкейин, аризамизнинг галиям етиб қолади, сизни бошлаб...
– Худо хоҳласа дегин, болам.
– Худо хоҳласа, албатта...
Рисолат момо эслади. Чиндан ҳам бу беш йил бурунги гап эди. Элёр бодрингга жой ҳозирлаётган экан, марзадаги уч туп буғдойни чопмоқчи бўлди.
– Қўй, болам, – деди чорпояда уни кузатиб ўтирган момо, йигитнинг кетмони ҳавода муаллақ қолди. – Умид билан қаро ердан бош кўтарибди, шуниям яшагиси келади-да, ноумид қилмагин. Бунда бир хислат бор, агар хислати бўлмаса, сен экмасанг ҳам униб чиқмасди. Чойлаганини қара. Уруш маҳали бир кафт буғдой одамзотнинг хунига айланиб…
Бувисининг гапини Тошпўлат кейин эшитди ва ниҳоллар атрофини иҳоталаб парваришлади, бир шокоса дон олди. Ўзининг ҳам ақли бовар қилмайди, хаёлига қаёқдан (балки ғойибдан) келди – билмайди: буғдойни Маҳмудахон берган халтага соларкан, оғзидан чиқиб кетди:
– Шунинг пулига бувимларни ҳажга обораман.
Маҳмудахон ўшанда кулганича ҳозир ҳам кулади, лекин илгаригидай эмас, аввал эрининг гапига ишонмаган бўлса, энди эса ўзининг ҳақлигига ишонмай қолганди…
Олтинчи йили Кунгай адирдаги лалмикор сиртга ўша уч туп буғдойдан яралган икки тўрва уруғ сочилди. Кейин еттинчи баҳор... Хуллас, ўн иккинчи йили капсандан, эҳсондан ташқари 276 қопда буғдой тикланди. Тошпўлат «Форд»нинг юкхонасига икки қоп ташлаб жўнамоқчи эди.
– Тоғамларнинг, бувимларнинг тенги шугинами? Уят бўлади-я! қўшнига айтиб, «грузовой»га 20-30 қоп юкламайсизми? – деди ақли бажо ва солиҳа Маҳмудахон.
Жамолхон домланинг, янганинг боши кўкларга етди.
– Хирмонга барака! – деди момо дуо қилиб.
– Умрингизга барака!
– Умрим? Умр деганларининг баракаси бундан зиёдаям бўлсинми? – кампир синиқ жилмайди ва таҳдид қилган бўлди: – Бувим гўрида тинч ётсин десанг, манави қизимни хафа қилмагин, ўғлим. Бўптими?
– Хўп, буви.
Рисолат момо набирасига синовчан тикилиб турди-да, кулимсираб савол берди:
– Аризанг ўринлай деб қолгандир?
– Бир йил бор, навбатимиз келган, сизга айтувдим-ку, буви.
– Оз қопти-да, – Рисолат момо аччиқ армон билан бош чайқарди. – қанийди-я! Отамга, онамга насиб этмаганди, мана энди сизларга буюрган экан, болаларим, шунисигаям минг шукур. Маҳмудахонни ёнингга олиб, ой бориб, омон келгин, Тошпўлатхон.
– Сиз-чи, буви?
– Менми? Мени Худо билади, болам...
* * *
Ана, аэропорт йўлида машиналар саф-саф. Ҳожилар она-Ватан тупроғига қўниб, оила деган буюк остонага ошиқмоқдалар. Чорраҳага яқинлашганда, Тошпўлат ҳожи рулдаги ўғлининг елкасига қўлини қўйди:
– Михчаликка ҳайда, аввал бувимларни зиёрат қилайлик.
– Ахир, уйда сизларни тумонат кутиб турибди-ю.
Маҳмудахон кенжатойини салгина туртиб қўйди:
– Қулоғинг борми, ўғлим? Даданг сенга нима дедилар?..
Ана ёнма-ён бир жуфт қора мармар: «Рисолатхон Муҳаммадали қизи, 1922–2013», «Кароматхон Раҳим новвой қизи, 1942–1972».
Оятлар эзгин оҳангда Михчаликда маъюс дўппайган тупроқ уюмлари узра таралди, юраклар мумдай эриб, кўзлар селоби юзларни юваверди, елкалар силкина
“Хайрлиси“ номли бир йўл бор...
Боши қайғули каби кўринса ҳам, охири ҳамиша ҳузурлидир... Роббим ҳар йўлнинг хайрлисини насиб этсин...
@Ibratli_Sozlar
🍀Бева, камбағал бир аёл уйида сарёғ тайёрлаб бир дўкончига олиб бориб сотар эди. Баққол аёл олиб келган сарёғни ҳеч тортиб кўрмас эди. Бир куни негадир унинг кўнглига бир шубҳа тушди. Навбатдаги олиб келинган сарёғни тортиб текшириб кўрди. Бир килоли сарёғ 900 грамм чиқди. Сотувчи жуда хафа бўлди.
Эртаси куни келган аёлга шундай деди:
- Энди мен сендан сарёғ олмайман.
Аёл деди:
- Нега энди? Бир хатолик ўтдими мендан?
- Сен бир кило деб берадиган сарёғинг роппа роса 900 грам экан. Айб эмасми?
Шунда аёл деди:
- Тақсир, менинг уйимда тарозу йўқ. Мен сиздан олган бир кило шакарни тош ўрнида ишлатаман...
Сотувчи нима дейишни билмай дудуқлана бошлади...
❗️Кимгадир қилинган ноҳақлик ҳеч қачон жавобсиз қолмас экан...
#Diqqat_Super_Konkurs 👇
5 kun ichida 1mln soʻm ❤️🔥
Konkursda qatnashib pul yutuqlarni yutib oling 💵
Sovg’alar: 💖
🥇1-o'rin: 500.000
🥈2-o'rin: 300.000
🥉3-o'rin: 150.000
🏅 4-o'rin: 50.000
Siz ham qatnashib pul yutuqlarni
yutib olishingiz mumkin, 💵
ajoyib imkoniyatdan hoziroq foydalanib qoling 🥰
Konkurs ayol/qizlar uchun 🥳
⌛️ Tugaydi: 29 - oktyabr ⌛️
Konkursda qatnashish uchun 👇
сининг пешонасидан лаб босиб куришди акаси. Синглисининг бошига тушган ташвиш-лар хакида эшитган булса-да, уз юмушларига уралашиб, ундан хабар ололмаганди. Колаверса, узлари кели-шиб олишар деб уларнинг оиласига аралашишни истамади. Аммо айбини хар канча хаспушламасин, синглисини-нг ортидан йуклаб, хабар олиш акалик бурчи эканини тушуниб, уз-узидан уял-ди..
- Мана бу ишларга уралашиб, сени ан-чадан буён бопиб куролмадим, - хижо-латомуз гап бошлади ака.
- Хадеб ака йукласин деб каерда ёзиб куйибли? - гапга кушилди чой кутариб келиб колган янгаси. - Сингил хам ака-ни йуклаб туриши керак-да! "Чикиб ам-манг билан куришинглар" десам, бола-ларингиз "кайси аммам?" дейишса-я...Бу кетишда якин орада аммаси кимли-гини унутиб куйишади, - билса чин, бил-маса хазил охангида гапирди янгаси. Гулширин индамади, янгаси узи шунака - хазил билан узиб олади.
Чой устига у ёк-бу ёкдан гаплашиб утиришди. Гулширин янгаси бирор юмуш билан урнидан кузгалса, пайтини пойлаб карздан гап очмокчи эди. Лекин янгаси хам анойилардан эмас. Кайнси-нглиси бекорга келмаганини билиб, "бу-нинг бир мудлаоси бор" деб урнидан турмай утираверди. Акаси эса тез-тез соатига караб куйяпти. Гулширин нима булса булар деб секин гап бошлади:
- Ака, янга, сизларга бир илтимос билан келгандим...- гапининг давомини айто-лмай бир муддат жим колди. Назарида, шу бир муддат бир асрга чузилгандай туйилди.
- Куёвингизнинг бошига ташвиш тушиб колди. Бир номардга ишониб, фирма-сидаги бор-будидан айрилиб утирибди.
Агар пулни жойига куймаса, камалиб кетаркан...- шу сузни айтганда Гулши-рин эри хозирнинг узидаёк камалади-гандек титраб кетди. - Ака, илтимос, имконингиз борича карз бериб туринг...Гулгирин карз сурашга сурадию, рад жавоб эшитишдан чучигандек кузлари мултираб караб колди.
Карз деган гапни эшитиб янгасининг чиройли узун кошлари чимирилди, лаб-лари четида захарханда табассум пай-до булди.
- Качонлардан буён кадамини бир мар-таям солмаган кайнсингил нечук эрта-лабдан йуклаб колибдилар десам, гап бу ёкда эканда. Гулширинхон, акангиз-ни согинганда хам узингизни манфаа-тингиз учун согинасиз-а?..
Гулшириннинг юзига биров тарсаки тугиргандай кизариб кетди. Акаси эса унинг нокулай ахволга тушганини куриб хотинига "жим бул" дегандай хумрайди. Аммо янгаси дим булишни хаёлига хам келтирмасди.
- Рости хам шу-да, - деди уз гапини узи тасдиклаб. Бу юкда манавини бошлаб куйган булсак, - чала иморатга ишора килди у, - колаверса, кизларнинг буйи етиб колган. Мен хам уларга атаб сан-дикка у-бу нарса солиб куйишим керак. Эшигимдан бирор киши сураб келса, иккита ёстигу курпа билан бериб юбор-майманку. Колаверса, орзу-хавас деган гаплар бор.
Янгаси гапирина-гапирина чойнакни кутариб, ошхона томон кетди. Ака-син-гил айбдор одамлардек бир-бирининг кузига анча пайтгача каролмай утири-шди. Нихоят, жимликни акаси бузди:
- Сен янгангдан хафа булма, орка-ол-дига карамай гапиргани билан кунгли-да кири йук. Бирпасдан кейин узининг гапига узи пушаймон булади.
- Сизни хам нокулай ахволга солиб куй-дим, ака.
Рости, курилиш бошлаб куйганингиздан бехабар эдим. Билганимда келмасдим.
Майли, мен бораколай.
- Сени узим обориб куяман.
Ака-сингил урнидан кузгалгнини куриб янгаси ошхона деразасидан бош чика-рди:
- Вой, каёкка? Тухум ковуряпман, еб кетасиз.
- Рахмат, янга, шошиб тургандим, бора-колай, - синик кулимсиади Гулширин.
Акасинингмашинасида кетиб борар-кан, бу ерга келгани учун узидан хафа булиб кетди. Акаси унинг хаёлларини уккандек костюмининг ички чунтагига кул солиб, иккита яшилтоб доллар чи-риб, унга узатди:
- Керак булиб колар деб янгангга кур-сатмай чунтагимнинг катида асраб юр-гандим. Хозирча кулимдан келгани шу. Кейинрок яна ёрдам берарман...
- Керакмас, ака,-хижолат булди Гулши-рин. Лекин акаси пулни мажбурлаб ку-лига тутказди. Анча жойгачв жим кети-шди. Ака-синглисига ёрдам бера олма-ётганидан, сингил эса акасини нокулай ахволга солиб куйганидан хижолатда эди. Ёкилги куйиш шохобчасидан ути-шаётганида акаси "бензин солиб олай" деб машинанини тухтатди, костюмини ечиб, уриндикка кийгизиб куйди. Гулширин акасининг оркасидан караб колди, боя у берган пуллар кафтини куйдирарди.
кела бошлади. Хар-хар за-монда мехри товланиб, болаларини багрига босади. Кизи билан угли хам дадасининг багрида эриб кетади. Ана шундай пайтда Гулширин болалари учун хар кандай курбонликка тайёрли-
гини англайди. Эр-хотиннинг муносаба-ти олдингидек кескин булмаса-да, "ха", "йук"дан нарига утмайди. Зохид аста-секин оила билан дастурхон атрофида хам утирадиган булди. Ота-онаси эски яраларини янгиламаслик учун унга иши хакида хам гап очишмайди. Купдан бу-ён иши хакида деярли уйламай куйган Зохид бир куни узи ишхонасига кунги-рок килиб, ахволни билмокчи булди. Кайта-кайта кунгирок килса хам урин-босари Илхом жавоб бермади. Юраги зикланиб, бухгалтерга кунгирок килди. Чет эллик хамкорлар билан иш кандай кетаётгани билан кизикди. Унинг жаво-бини эшитиб хайратдан лол колди. Бошкарув вактинча измига утган Ил-
хом чет элликлар таклиф этаётган фойдали таклифни кабул килмабди. Бошкарганига бир ой булар-булмас ха-ммаёкни алгов-далгов килиб юборибди
Имзо куйиш хукуки узида булгани са-бабли хисоб ракамидаги пулларни кан-
дайдир номи бору, узи йук фирмалар хисобига утказибди. Бухгалтер карши-
лик килмокчи булса, "Зохид Мардоно-вичнинг шахсан узи бу ишлардан хаба-рдор", дебди. Бухгалтер Зохиднинг им-зоси билан тасдикланган бошкарувни вактинча уринбосарга бериш хакидаги хужжатни куриб ноилож колибди. Илхом хисоб ракамидаги пулларни шубхали фирмаларга утказгач, шартта ишдан бушаш хакида ариза ёзиб, кетиб колибди.
- Сизга бир неча марта телефон килдик аммо телефонингиз учирилган экан, - деди хисобчи. - Уч кундан буён текши-рувчилар ишхонани текширяпти. Зохид Мардонович, ахвол жиддий, келмасан-гиз булмайди. Номард Илхом куп ишла-
рни килиб, бизни боши берк кучага кир-гизиб куйибди. Чет элликлар билан ха-
мкорликни узганида хам гап бор экан. Сизга уринбосар булиб ишлаб юрган пайтида бошка жойда хам сиртдан иш-
ларкан, аникроги, уларнинг айгокчиси экан. Чет элликларни уша фирмага жа-лб килибди. Эшитишимча, фирма дире-ктори бу хизматлари эвазига мумайги-на пул берганмиш. Бу ёкда эса бизнинг ахволимизга маймун йиглагудек. Ходимлар маош сураб тикилинч кили-шяпти, хисоб ракамида эса бир тийин пул йук.
- Аблах Илхом! - жахлдан мияси отил-гудек булган Зохид зарб билан хонтах-та устига муштлади. Зарб шу кадар кучли эдики, хонтахтанинг тахтаси бир чеккаси купорилиб, чикиб колган михи кафтини конатди.
Бирпастда дастурхон унинг кулидан ча
киллаб томаётган конга беланди. Аммо у хозир на огрикни, на томаётган конни сезар, кузига хеч нарса куринмасди.
Унинг бошига кора булутлар соя таш-лай бошлаганди.
Текширув узок давом этди. Илхом шу кадар пихини ёрган эканки, хисобдаги пулларни номи бору узи йук фирмалар-га утказгану, аммо асосий жавобгар барибир Зохид булиб колаверган. Уша фирмалар эса пул хисобига тушиши би-лан ёпилган. Корхонанинг бор маблаги-ни талон-тарож килишда айбланиб, Зо-хид ва хисобчиси жавобгарликка тор-тилди. Судда уларга етказилган икти-содий зарарни уч кун ичида коплаш мажбурияти куйилди. Агар шу уч кун ичида зарар копланмаса уларни камок жазоси кутарди. Копланиши керак бул-ган зарар эса озмунча эмас, хатто бир ой ичида хам Зохид бунча пулни топол-майди. Хисобчиси эса бунча пул тулаш кераклигини эшитиб капалаги учиб кет-ди.
- Мен бунча пулни тутолмайман, ахир, хонумоним куйиб кетади-ку, - деди жи-гибийрон булиб. - Турт болам менга куз тикиб утирибди, хотинимнинг кузи ёриши керак. Камаладиган булсам ич-эти-ни еб, чала тугиб куйиши мумкин. Нега энди емаган сомсага пул тулашим ке-рак? Бировларнинг касрига колиб кетавераманми?
"Бировлар" узи эканини Зохид тушун-ди. Чиндан хам бу ишларда хисобчини-нг айби йук. У сохта бошлик Илхомнинг курсатмаси буйича иш юритган. Зохид ойлаб узини билмай ичиб ётмаганида, Илхомга бошкарувчилик хукукини бер-маганида бу кунлар бошига тушмаган буларди.
- Олим ака, ташвишланманг, тулашга имконингиз йуклигини биламан. Сиз учун хам узим тулайман, уни хотиржам килмокчи булди Зохид.
Хисобчи хазиллашмаяптими дегандек унга хайрон бокди.
- Зохид Мардонович, уйлаб гапиряп-сизми? Ахир, бу озмунча пул эмас. Узингизникини туласангиз хам катта гап. Мен эса...- унигг юзи аянчли тус олди, тушкунликка тушиб колган
КИССА: "КУНДОШЛИ УЙ" (хаётли хикоя)
КУРГУЛИК...ДАВОМИ...7 КИСМ
Дадаси кунгирок килиб, "Бир келибкет" дейиши Гулширинни хайрон колдирди.
Хар замонда телефонда хол-ахволи-ни сурашини айтмаганда, уша кетгани-да буён дадасиникига боргани йук.
Ушандан буён дадасини бир марта - акасининг уйида курди. Жиянининг ту-гилган куни муносабати билан акаси кичикрок зиёфат уюштирганди. Дада-си эркаклар утирган хонада булгани учун Гулширин у билан салом-аликдан нарига утолмади. "Мехмонлар таркагач гаплашиб олармиз" деган нияти хам чи-ппакка чикди. Угай онаси Мавлуда кун-гирок килиб, ниманидир бахона килиб чакириб олди. "Хотин бир дадангизда бор. Телефон килиши билан учиб кет-тдилар-а! Неварамнинг тугилган куни-да бош булиб утирай хам демадилар" деб захарханда килди ушанда янгаси.
Дадасининг кутилмаганда йуклаши сабаби нимада экан? Аник билмаса-да, булажак сухбат уйгай онаси билан бог-ликлигини кунгли сезарди.
Дарвозани очган Мавлуда уни минг йилдан буён курмагандек кучок олиб каршилади:
- Вой, бормисиз бу оламда? Бундок ке-лай хам демайсиз. Болаларни олиб кел-мадингизми? Одам согиниб коларкан...
Гулширин утган гал келганида Мавлу-да кандай томоша курсатганини эслаб, худди узи айбдордек хижолат тортди:
- Бошка сафар олиб келарман...
- Эсизгина, бобоси "невараларим кела-ди" деб кузлари турт булиб утирганди-я...- танглайини тикиллатди Мавлуда.
"Бир балоси бор унинг" - кунглидан ут-казди Гулширин. Мавлуданинг оркаси-дан кирди. Угай она уни мехмонхонага эмас, онаси вафот этгач чикарилган хонага бошлади. Бу уйга деярли хеч ким кирмас, доим кулфлоглик турарди.
Гулширин ажабланиб ичкарига кадам босди.
- Кизигиз келдилар, туринг, - овоз бер-ди Мавлуда. Хона туридаги каравотда ётган дадаси огир кузгалди урнидан.
- Кел, кизим, - хаста овозда каршилади Гулширинни.
- Сизга нима булди, дада? - Гулширин отасининг ёнига шошди.
- Дадангиз эркалик киляптилар, - жа-воб берди Мавлуда дадаси огиз жуфт-ламасидан. Собир ака хотинига норози караб куйди.
- Кон босимим бир оз кутарилибди. Юрак хам сал безовта киляпти.
- Нега чакиртирмадингиз? - упкаланди Гулширин.
- Хавотир оладиган жойи йук, утиб ке-тади, - Собир ака узини дадил тутишга харакат килса-да, хансираб нафас оли-шидан соглиги яхши эмаслиги куриниб турарди. Овкат ейилиб, бир пиёладан чой ичилгач, Собир ака хотинига "чикиб тур" дегандек имо килди.
Мавлудаиссик чой дамлаб келиш бахо-насида уларни холи колдирди. Собир ака бир муддат гапни нимадан бошла-шни билмай тараддудланиб турди, сунг каравоти ёнидаги папкадан бир талай когозларни чикарди. Афтидан улар кандайдир хужжатлар эди.
- Кизим, ота булиб сенга хеч нарса ки-либ беролмадим, - шу гапларни айтар-кан, Собир аканинг кузи ёшланди.
- Нега ундай дейсиз, дада? - упкаси ту-либ келди Гулшириннинг. - Акам икки-мизни тарбиялаб, вояга етказдингиз, узатдингиз.
- Акангдан кунглим тук, уй-жойини ки-либ берганман, иши хам жойида. Сени эса на укитдим, на огир кунингда ёр-
дам бера олдим. Ота-онани хам бу ду-нёга боглаб куйган эмас, - Собир ака огир хурсинди.
- Имконим борида сен учун хам бирор нарса килишим керак, - шундай деб да-даси когозлар орасидан ок папкани ол-ди.
- Мана бу шахар марказидаги икки хо-нали уйнинг хужжати. Бу уй энди сени-ки.
Гулшириннинг кузлари катта-катта очилиб кетди. У хозир на кувонишни, на хафа булишни билмасди. Энди узининг номида уйи борлигидан кувонса, дада-сининг гапи васият килаётган кишининг гапларидек эшитилгани учун хафа эди.
- Дадажон...- кузларига ёш калкиди. - Менга хеч нарсанинг кераги йук. Сиз бошимизга сог булинг, шу энг катта давлат.
- Биламан, кизим, куп эзилдинг хаётда, - Собир ака чукур тин олди. - Олдин онанг учун куйдинг, кейин...- у "эринг хам кийнаб куйди" дея олмади. - Кузим очиклигида шу уйни сенинг номингга расмийлаштирдим. Токи, бир кун маж-бур булганингда бошпана излаб юрма-гин дедим.
- Дада, нега бундай гапларни гапиряп-
сиз? Куркиб кетяпман...
- Бу хаётда хамма нарсага тайёр туриш керак, -деди Собир ака. Уртага нокулай сукунат тушди.
Бу жимликни яна Собир аканинг узи бузди. Бояги когозлар орасидан яна биттасини чикарди.
- Кизим, энди сендан кунглим тук. Лекин...бир маса-
КИССА: "КУНДОШЛИ УЙ" (хаётли хикоя)
ОПА-СИНГИЛЛАР...ДАВОМИ...
Дарвоза ташкарисида урта ёшларда-ги бир аёл турарди. Унинг кузлари Гул-ширинга таниш куринди, аммо аёлни танимади.
- Келинг, опа...- деди кимтиниб.
Аёл шитоб билан келиб, Гулширинни багрига босди, юз-кузларидан упди. Тинмай "Узим ургилай сиздан! Сизни бизга юборган худойимга шукур!" дер-ди. Гулширин бегона аёлнинг нега бун-дай килаётганига тушунмай, бир муддат гангиб колди. Аммо аёлнинг мехрли иссик багрида эриб кетгандек булди. Бу аёл унга онасини, унинг она-лик тафти уфурган багрини эслатган-дек булди. Бир оздан кейин аёл уни багридан бушатди, юзини юваётган куз ёшларини кафти билан сидирди.
- Кизим, Гулширин кизим...- энтикиб, гапиролмади аёл. - Сиз энди менинг ки-зимсиз. Бир кизим энди иккита булди. Аммо сиз унинг хаётини саклаб колди-нгиз. Кизим етказган озорлар учун мен кечирим сурайман. Уни кечиринг, кизим
Гулширин бу аёл Нозиманинг онаси эканини тушунди. Унга нима дейишни билмай, туриб колди.
- Нозима...нинг ахволи яхшими? - сура-ди бир оздан кейин тутила-тутила.
- Худога шукур, яхши, - аёл синик жил-майди. - Сиз булмаганингизда ёлгизги-на кизимдан айрилиб колардим.
Боласининг ахволи хам яхши. Бугун ча-калокни онасига эмизишга беришди. Кизим, яна бир илтимос билан келдим. Утинаман, раъйимни кайтарманг.
- Кандай илтимос? - ажабланди Гулши-рин.
- Мен билан тугрукхонага, Нозимани олдига борсангиз.
- Йук, бундай килолмайман, - Гулширин оркага тисарилди.
- Илтимос, йук деманг, кизим, - аёл унинг кулларидан махкам тутди. - Сиз-ни кизим деганман. Фарзанд онасига йук дея оладими?
Гулшириннинг кузларига ёш келди. Каршисида уз онаси тургандек булиб туюлди гуё
- Майли, сиз билан бораман, - деди куз ёшларини артиб.
Улар Нозима ётган хонага кириб кели-шганида кундоши чакалогини багрига босганча, ундан кузини узолмасди. Гулширинни куриб, урнидан турмокчи булди, аммо мадори етмади. Онаси Но-зиманинг оркасига ёстик тираб, утирги-зди.
- Тузукмисиз? - Гулширин кундошига бундан ортик суз айта олмади. Нозима утирган жойидан унга кул узатди: Опа! Гулширин беихтиёр Нозиманинг кули-дан тутди.
- Мени кечиринг, опа, -хикиллади Нози-ма.
Нозиманинг онаси уларнинг иккисининг хам кулидан тутиб, уз кукси устига куйди.
- Нозима, сенга бир гап айтаман, гапла-римни яхшилаб эшит, - деди кузлари ёшланиб. - Бир марта катта хато килиб, мени ва отангни норози килдинг. Уша хатоинг окибатида бегона шахарда саргардон булдинг. Бир марта деворга урилган бош кайта тегмаслиги керак.
Лекин сен яна хато килибсан. Сен севги, мухаббат деб атаган туйгу кузларингни кур килиб куйибди. Сен ва Зохид етказ-ган ранжлар бу аёлни не куйларга туширгани ёлгиз унинг узи-ю, худога аён. Сен бу аёлнинг эрини, болаларини-нг отасини тортиб олдинг. Лекин у мард экан. Бошка аёл булганида кундошини-нг улим остонасида ётганини куриб, ич-ичидан кувонган буларди балки. Лекин бу аёл сенга кон бериб, улимдан саклаб колди. Энди бир умр ундан карздорсан.
Томирингда Гулшириннинг кони окяпти.
Энди сизлар кундош эмас, опа-сингил-сизлар, Гулширин менга киз булади.
Шуни билки, опа-сингил бир-бирининг эрига куз олайтирмайди. Болам, бизни норози килганинг окибатида бошингга огир ташвишлар тушди. Агар мени рози килишни, болангни багрингга босиб, унинг яхши кунларини куришни истаса-нг, менга суз бер: шу дакикадан бошлаб Зохиддан воз кечасан! Уни бир умрга унутасан. Гулширин билан киёматли опа-сингил булиб коласан. Агар гапим-га кунмасанг у дунё-бу дунё сендан рози булмайман!
Гулширин хам, Нозима хам ток урган каби бирдан кулини тортиб олди:
- Ойи-и! - ингради Нозима кузларини чирт юмиб.
- Керакмас, мен эримни кайтариб олиш учун бу ишни килганим йук, - Гулширин лабини каттик тишлади.
- Нозима суз бер! - овози кескин янгра-ди аёлнинг. - Сен Гулшириннинг сингли-сисан, сингил уз опасининг эрига куз олайтирмайди. Шу пайтгача нимаики булган булса, барини унут. Сен Гулши-риндан жон карздорсан. Бу карзни бир умр тулай олмайсан. Агар Зохиддан воз кечмасанг худо сени жазолайди. Болангнинг хаёти эвазига бахтли була оласанми?
- Йук,ундай деманг!-Нозиа худди биров боласини тортиб олаётгандек чакало-гини багрига каттик-
#PSIXOLOGIK_TEST❗️
Old tish shaklingiz ham sizning ichki dunyoingiz haqida aytib beradi😁
Old tish shaklingiz qanaqa❓
Бу қиздаги мени ўзига маҳлиё қилган сири нимадалигини билолмай бошим қотарди. Тўйи яқинлашгани сайин азобим ортиб бораверди. Энди уни ёмон кўриб борардим. Нега учради, ёмон гапириб уришиб берсачи, деб ўйлардим. Баъзан гап орасида уни жеркиб берардим, гоҳ қўполлик қилардим…
У эса қўполлигимдан кўзи ёшга тўлсада, индамай қўя қоларди.
Бир куни 8-март байрамида ишхона яқинидаги кафеда хотин-қизларга байрам қилиб бердик. Раҳбардан яшириб йигитлар оз-оздан ичиб олдик. Беихтиёр унга тикилиб қолдим. Бунинг нотўғрилигини билардим, лекин ихтиёримга қарши чиққим келмасди. Бугун бир кўнглимнинг амрига бўйсунсам бўйсунибманда. Ахир ҳар куни бечорани қафасга соламан, хаёлимдан ўтди. Тушлик пайтига мўлжалланган байрам анчага чўзилди, кейин ишхонага қайтдик. Шунда биринчи марта унга тик қараб:
- Нега мени кутмай турмушга чиқиб қўйдингиза? дедим.
Гапларимни ҳар доимга ҳазилларимга йўйиб, кулиб қўя қолди.
- Кулманг, рост айтяпман… Мен сизни яхши кўриб қолганман. Ўша биринчи учратган кунимдан буён яхши кўраман…
У менга ҳайрат билан тикилиб қолди, кейин секингина:
- Биламан, деди.
- Нимани биласиз?… энди мен ҳайратландим.
- Яна ҳазилкашлик қилаётганингизни, кулди у.
- Ҳозир муҳаббатга ишонмайман, севги йўқ нарса, дейсиз…
- Қайлиғингиздан тортиб олсам, менга тегасизми?
- Йўқ, кулиб юборди у.
- Сизга тексам, рашк қилавериб кунимни кўрсатасиз…
Тилим айланмай қолди.
Аҳмоқона ҳазилкашлигим бошимга бало бўлди. Шу куни ишдан чиқиб, байрам баҳона роса ичдим. Юрагим шунақа сиқилдики, дунё кўзимга қоронғу эди. Нега ҳам учратдим? Тинчгина яшаб юрувдим…
Энди ҳаммани унга таққослайман, ҳаммадан унинг хислатларини ахтараман! Энди қандай яшайман!
Энди ҳар куни унга яхши кўришимни айтадиган бўлдим.
У эса кулиб қўйишдан нарига ўтмасди. Бир куни ўзимни тута олмадим.
- Бирор марта бўлсада, гапимни жиддий оласизми? Ахир мен ишқингизда жинни бўляпманку! Қанақа бераҳм қизсиз!
У анчагача жавоб бермади, кейин секингина:
- Аксинча… мен жуда раҳмдилман. Севиб қолиб, қийналишингизни хоҳламайман! Буни қанчалик азоблигини билмайсиз…
- Худди бировни севадигандек гапирасиза?! Сиз тошюраксиз, ҳеч кимни севмайсиз… Сиз ҳатто ўша… қайлиғингизни ҳам севмайсиз!
Бу гапимдан кейин у йиғлаб юборди ва югуриб хонадан чиқиб кетди. Шу билан эртаси куниям ишга келмади. Жинни бўлиб қолай дедим. Ўзимни ўзим ёмон кўриб кетдим. Энди бу ерда қололмасдим. Ариза ёзиб раҳбаримнинг ҳай-ҳайлашига қарамай ишдан бўшаб кетдим. Тезроқ уни унутмасам жинни бўлишим аниқ. Одамнинг яхши хислати ҳам бировга озор бериши мумкин экан. Мен унинг яхшилигидан куйгандим. Лекин ундан узоқда ҳам унинг хаёли билан яшардим. Азобимда, фироғимда ҳам у. Ўзимча ундан воз кечмоқчи эдим, лекин бу мен ўйлаганчалик осон эмас экан. Ҳар куни телефонимга жиринглаб қолармикан, деб тикиламан. Бу дунёда ҳеч ким мени унчалик тушунмайди. Фотиҳалангани сабаб менга барча гапларини айтган, мен уни жуда яхши билардим…
Ишдан кетиб дадам билан савдода ишлай бошладим. Уни унутиш учун кўпроқ ишлашим керак эди. Бир томондан унинг қайлиғи бойвачча йигитлиги аламимни келтирарди. Соғинч азобини енгиш учун ҳар уни эслаганимда телефонимга Соғиндим деб ёзиб қўядиган одат чиқардим. Бир кунда эллик марта ёзибман! Кейин бу эрмакка айланди. Соғинчларимни санаб қалбим тафтини босардим. Дадамда тижоратда, янги иш жойлари очишда туғма қобилият бор эди. Қайси ишга қўл урмасинлар, албата ўнгидан келарди… Мен ҳам шу йўлдан кетдим. Дадамнинг ишини анча енгиллатдим. Орадан уч ойлар ўтди. Дадам касодга учраган бир тадбиркорнинг тўйхонасини сотиб олиб, уни юритишни менга топширди…
Тўйлар мавсуми яқин бўлгани учун тезда таъмирдан чиқариб, мижозларга тақдим этишимиз керак эди. Туну кун шу иш бўйича югурдим, айтилган муддатда ишларни тугатдим. Кўп ўтмай тўй ўтказадиган талабгорлар ҳам чиқди. Ўз ишимдан фахрланиб тўйхона эшигида турибман. Карнай-сурнайлар садоси остида оппоқ лимузиндан новвотранг костюм-шим кийган куёв бола тушди… Уни кўриб юрагим тўхтаб қолай деди…
Танишимни илтимоси билан бир хонадонга иш билан бордик. Хонадонда ёшлари саксон бирга кирган онахон истиқомат қилар экан. Тикувчилардан қолган қийқимлардан чойнак кийдиргич, чойнакни тагига қўядиган нарсалар ва кўрпа қовиб тирикчилик қилар экан.
Тан олиш керак, юртимиздаги кўплаб қариялар билан гаплашсангиз энсангиз қотади, бўлар бўлмас гаплар билан бошингиз оғрийди. Аммо онахонни юзларидан нур ёғар, ҳар-бир каломлари Қурон ва ҳадисдан иборат. Хуллас, гаплашсангиз қалбингиз ором топади. Юмуш билан келганим ҳам эсимдан чиқиб кетди. Мириқиб суҳбатлашдим. Онахонни айтиб берган бир воқеалари эса жуда ҳам тўлқинлантирди. Қуйида шу воқеани келтираман:
"Ёшим саксонга қараб яқинлашгани сари, Аллоҳдан чин кўнгилдан дуо қилардим. Ҳар намозимда "я, Аллоҳ, байтингни тавоф қилишни менга насиб айла", деб дуо қилардим. Чолимдан эрта тул қолдим. Бир ўғлим тақдир тақозоси билан қамалиб қолди. Икки қизим уйли жойли бўлиб, ўзидан тинчиб кетган. Бир неварам билан ўзим яшайман. Умр бўйи кўрпа қовиб, қийтимлардан бир нарсалар ясаб, ҳалол тирикчилик қилдим. Аллоҳга шукр, ризқимни берди. Орттира олмаган бўлсам ҳам зориқиб, бировдан тиланмадим. Ҳажга кетаётганларни кўрсам юрак бағрим оқиб кетарди. Йиғлаб дуолар қилардим. «Аллоҳ, менга ҳам насиб айла», деб тинимсиз нола қилардим. Эй, болам, бир кун эшик тақиллади. Чиқсам Маҳалладан экан. "Она тез кийиниб чиқинг, иш бор" дейишди. Кийиниб, ортларидан эргашдим. Тўғри банкка олиб боришди. Бир дунё пулни кассага топшириб, қўл қўйишимни сўрашди. Нима бўлаётганини тушунмай анграйиб турсам, бир йигит "Ҳолажон, қўлни қўяверинг, ҳали ҳурсанд бўласиз", деди. Пулни тўлаб чиқдик. Бояги йигит қўлимга 500 $ (беш юз доллор) пул бердида: "Ҳажга борасиз. Тайёргарликни кўраверинг" - деди. Бошим айланиб, тилим калимага келмай қолди. Бир оздан сўнг ўзимга келиб "ҳой, боласи тушмагур, тушунтир, нима бўляпти ўзи?" дедим. "Мен ҳам билмайман, она. Бир яхши одам бошқа бир йигитчадан пул жўнатиб, шу ҳайрли ишга мени масъул қилибди. Биз ҳам ким бу ишни қилганидан бехабармиз. Дуо қилиб қўяверасиз", деди.
Аллоҳнинг мўжизасига тан бердим. Дуолар қилдим. Йиғлаб йиғлаб тайёргарликни кўрдимда, ҳажга жўнадим. Ҳаждаги воқеалар ўзи бир дунё. Ҳамма амалларни бажардик. Аллоҳдан мени байтини кўришга сабабчи бўлган инсон ҳаққига дуо қилдим. Арконларни бажариб, ортга қайтиш бошланди. Уйга қайтар эканман, уйимни холатидан бир оз ҳижолат чекдим. Таниш билишлар зиёратга келса, бироз ноқулай бўлади, деб ўйладим ўзимча. Уйга келиб, не кўз билан қарайки дарвозам бошқа. Уйимни танимадим. ичлари оҳланиб, бир чиройли, кўз кўрса қувнайдиган холатга келтирилибди. Буни ҳам ўша кўринмас одам қилганмиш. Ўша воқеаларга икки йилдан ошди. Ҳали ҳам ўша инсон ҳаққига дуо қиламан. Кимлигини эса билмайман. Дунёда яхшилар бор экан - қиёмат бўлмайди"
Мана, эшитган воқеам мана шу. Мен жуда таъсирландим. Ғоибона яхшилик қилган инсон ҳаққига мен ҳам дуо қилдим. Онахон тўғри айтдилар:
"Яхшилар бор экан, қиёмат бўлмайди".
@ibratli_sozlar
Тухум + Кофе ичсангиз борми ана сизга мўжиза❗️
Корея аёлларининг нафислиги сири очилди. Бу рецепт мўжизани ўзгинаси экан. 60 ёшли бувидан 18 ёшли қизга айландим. 7 кунда 10кг озидим. Юзим қолиб сочларимни ҳам нафис қилиб ташлади. Бу унверсал рецепт сирини ортиқ ичимда сақлай олмайман…
Капека турадиган бу рецептни 9 кечадан кўп қўллаш мумкин эмас: Буни қўллаган аёл хинд гўзалларини синдириши аниқ☺️
Мана ўша рецептни ёзиб олинг:
• 1 дона тухум
• Бир чой қошиқ кофе
• Бир ош қошиқ… Батафсил👇
Икки йилдан кейин эрим тўсатдан касал бўлиб қолди, анализлар онкологик касаллик эканлигини кўрсатди. Ака-укалари билан кўрсатмаган дўхтиримиз қолмади. Лекин, кўпчилик дўхтирлар: "Эрингиз тузалишни хоҳламаяпти, ҳаётга қизиқиши қолмаган дейишарди...”. Лекин, намозини ва меҳнатини ташламасдилар, бола-чақаси учун кучи етганча ҳамма нарсани тўғрилаб кетишни хоҳларди. Энди билсам, эрим фақат шу фарзандари учун яшаган эканлар…
Қазоларига озгина қолганда врачлар эримни уйга бериб юборишди. Хўжайиним бир бурда бўлиб қолган эдилар. Охирги куни оғриқ қолдирадиган укол қилганимдан кейин бирдан менга қараб туриб: “Насиба, мендан рози бўл... боларим рози бўлишсин….”, - деб гап бошладилар, шу вақт мен умуман кутмаган ҳол бўлди… “Насиба, анави аёлни топ... рози бўлсин мендан, мен ифлос, ит, уни хор қилдим... Аллоҳ кечирсин, Аллоҳга солмасин мени", - деб инграб юбордилар.
Бу гапни эшитиб шошиб қолиб, адаси рози бўлинг, деб қайта-қайта айтавердим, эрим бўлса менга жим узоқ қараб туриб калима келтирди-ю, жим бўлиб қолдилар... Бутун дунё қоронғу бўлиб кетди, шунча йилга бирга яшаган хўжайинимдан розилик ола олмадим…. Бир умр биз учун жон фидо қилган турмуш ўртоғим розилик бермадилар….
Розилик қиёматга қолди, Жоним...
Бутун ҳаётим, кўз ўнгимдан ўтиб кетди, бирдан кўзим очилди. Шу вақтгача ўзимни “тўғри ишларим” нималардан иборат бўлганлиги кўзимга кўрина бошлади… Эримнинг қазоларидан ярим йил ўтиб ҳижобга кирдим, намозга тушдим, илм олишга тушдим.
Энди билсам, бутун ҳаётим эримни қийнаш билан ўтган экан, эримни бошқа аёлга муҳтожлиги менинг катта хатом экан. Эри ўринга чақирганда аёли ҳамма ишини ташлаб бориши кераклигини, эрининг гапини ҳатто ёлғиз қолганда ҳам жеркиб ташлаш мумкин эмаслигини билишим керак эди. Битта жеркиш ёки бошқа эркакларнинг топиши билан унинг топишини солиштириш эркак кишини безитишини мен аҳмоқ қаерданам билардим.
Одам илм олгани сари кўзи ҳам очилаверер экан, эркак киши уйланиш учун хотинидан рухсат олиши шарт эмас экан, иккинчи аёл олиш суннат ва бу ҳалоллик, қолаверса барака эканлингини ҳам кейин тушундим. Энг ёмони – Шайхнинг “Оила ва никоҳ” китобларидаги ҳадисларни ўқиб, бир аёл иккинчи аёлнинг талоғини эридан талаб қилса, уни Аллоҳ лаънатлашини кўриб лоҳас бўлиб қолдим. Нималар қилиб қўйдим…
Тушунганим, эрим ичида дард билан яшаган экан, уни қийнагани бу ноўрин талоқ экан. Ҳалигача шу аёл билан охирги суҳбатлари қанақа ўтганини билмайман, балким роса қарғагандир, балким “..хотинингни эплолмас экансан, нимага манга уйландинг...” дегандир. Бу тўғрисида бир оғиз ҳам гапирмаганлар, эркаклик ғурури сингани учун ҳам индамадилар… ҳаммасини ичларида олиб кетдилар... Эрим бечора, ҳалоллик сўраганини, зинодан қочганини, бир бечора етимларга бош бўлмоқчи бўлгани, Аллоҳ ва Пайғамбаримиз саллоллоҳу алайҳи васалламнинг етим ва бевалар ҳақидаги ваъдаси борлигини кеч билдим… Агар ман рози бўлганимда балким Аллоҳ Ўзи йўл кўрсатармиди, сабр берармиди… Эримнинг яримта кўнглини тўлдириб яшармидим, чунки кўнглимда мани ҳеч қачон ташлаб кетмасликларини, хорлаб қўймасликларини билардим-ку… Ҳар қалай розилик ололмаганимдан яхши эди-ку бу...
Ман ўзимча кучим етмайди кундош билан яшашга, ҳеч ким билан бўлишмайман уни, деб ўйлардим. Энди билсам, синов иймонга қараб берилар экан, бу синовни Аллоҳ менга кучим етишини билгани учун берган экан. Шу – бу ҳаётдаги менга келган синов, менинг жаннат калитим экан… Энди ҳаммаси қиёматга қолди, эримни ҳам, ўзимни ҳам гуноҳкор қилиб қўйдим...
Эркакларнинг ғурури синса, уни қайта тиклаб бўлмас экан, қанча ҳаракат қилинг, қанча йиғланг фойдасиз, у сиз билан фақат оиласи деб яшашни бошларкан…
Охирида Сизлардан бир нарсани қаттиқ сўрамоқчиман: дугонажонлар, сингилжонлар! Агар сизни уйингизда ҳам шу ҳолат бўлса, бизни яратган Аллоҳнинг буйруқларига қарши чиқманглар, агар сиздан беркитиб уйланганини билсангиз, Аллоҳнинг тақдирига рози бўлинг, уни зино қилмаётганига рози бўлинг.
верди. Ҳиқиллаётган Маҳмудахон муздай тошни қайта-қайта сийпалаб, қизарган кўзларига сураркан, дафъатан ҳайронликда қотиб қолди:
– Ҳожидадаси, анавини қаранг! – у Рисолат момонинг қабрига имо қилди.
Тошпўлат ҳожи ўша томонга боқиб, ёқасини ушлади:
– Ё қудратингдан!
Қабр устида қаричга етаёзган уч туп буғдой қир шамолида селкиллаб турарди...
Рустамжон УММАТОВ.
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli\_Sozlar 📚 ⏮
УЧ ТУП БУҒДОЙ. (Воқеий ҳикоя)
Гр:🔥Ҳикоя ва қиссалар 🔥
Ахийри, бир куни елкаларда сўнгги йўлдан ўтмоқ муқаррар. Ўша чўбин от ортида ҳамма бўзлаб қолди, фарзандлар, боғлар, эзгу ишлар, яхши номлар қолди, армон ва абадий соғинч қолди. Ёшини яшаган, ошини ошаган мўйсафид бободан, сочлари оппоқ момодан қоладигани ана шулар эди. Аммо ҳали ўн гулидан бир гули очилмаган ёшгина онаизор, эндигина ўғил-қизи атак-чечак бўлган ёшгина ота қазо қилса-чи? Тоғлар кўтаролмаган азалий мотам қаватида тоғлардай буюк муаммолар қоларкан… Водариғ!..
Ўттиз яшар қизини тупроққа қўйган Рисолат кампир етти букилиб қолди. Бандайи мўмин эканки, кўнди, кўнмай ҳам иложи қанча!? Ой ўтди, йил ўтди, куёви бош-учини йўқотган, иккала етимнинг кир-чири, ош-нони бор. Кампиршода буларнинг уддасидан чиқадиган куч-мадор қани?
Рисолат хола ўзи ҳаракатга тушди, кўрпа-тўшак қавиди, йиғлаб-сиқтаб юриб куёвини ўзи уйлантирди. Раҳматли қизидан қолган рўзғорни, қулф-калитни кундош-келиннинг қўлига берди.
– Етимларимни – сизга, сизни – Худога топширдим, – деб дуо қилди, хайрлашди.
Бир ҳафта ўтиб-ўтгани йўқ, кампир энди намозини ўқиб бўлувди, каллайи саҳарда эшик тақиллайверди. Чиқиб қараса, тўққиз яшар Тошпўлат, кўзлари жиққа ёш, ранг-рўйи, уст-боши бир аҳволда.
– Эна, жон эна, шу ерда сиз билан юраверай.
– Ие, отанг нима дейди? Энди онанг ҳам бор-ку, болам.
– Жон эна…
Рисолат хола бошига докасини ташлаб, набирасининг қўлидан етаклади ва изига қайтарди. Кароматнинг кундоши тил учида салом бериб, дурустроқ пеш келгани йўқ.
– Бола экан-да, қизим, бу ҳали новда, эгиб олса бўлади, аммо секин-аста, тез кирсангиз синиб қолади. Иннайкейин, сал эркароқ, раҳматли онаси… – кампирнинг оғзидаги-оғзидаги, бўғзидаги-бўғзида қолаверди.
– Қизингизни мен ўлдирибманми, а?
– Йўқ, унақамас, Худонинг буйруғи-да, жон болам, – мотамзада она қаҳрини ҳам, кўз ёшларини ҳам сиртига чиқаргани йўқ. – Етим боққанга жаннатнинг етти эшиги очиқ дейишади, шунинг учун…
Кампир кўп гапларни ўртага солди, ётиғи билан тушунтирди. Натижа шу бўлдики, бириси куни тонг чоғи қўйларга ҳашак солгани борса, Тошпўлат сомонхонада қунишиб ётибди, ўрнидан тура солиб, бувисининг этагига ёпишди:
– Жон эна, мени қувламанг…
Сал кунда етти яшар Лобарой ҳам йиғлаб кириб келди. Нима қилсин, ҳайдаб солсинми? Боз устига ҳафта ўтди, ойлар ўтдики, икки норасиданинг ортидан биров истаб келгани йўқ. Рисолат хола ҳам, унинг икки қиздан кейинги ёлғиз ўғли Жамолхон домла ҳам икковини қанотлари остига олишди.
Рост гап: етим юмалаб кунини кўраркан, бироқ кетганнинг келиши, кетмонланганнинг келмаслиги ҳам аниқ. Алқисса, тенгини топиб, аввалига Лобаройни узатдилар. Сўнгроқ Жамолхон домла яна жиян тўй қилди, Рисолат момо невара келин туширди, йил ўтгач, эвараси Элёрни бешикка белади. Бир оқшом ўғлига мунғайиб қаради:
– Тошнинг уйи йўқ-да, болам, битта ўғли ҳадемай иккита, кейин учта бўлади. Мендан сўнг…
– Манави ҳайҳотдай ҳовли-чи, ойи?
– Ахир, бу сеники-да, дадангдан қолган...
– Ие, – кулимсиради муаллим, – отамдан қолган бўлса, мендан қолмайдими? Уни мен қаёққаям кўтариб кетардим? Гап мундоқ, ойижон, менга ука туғиб бермовдингиз, шу Тошпўлат сизнинг ўғлингиз, менинг қиёматли укам-да.
Серфарзанд тоға отамерос ҳовлисини шартта иккига бўлди-да, тенг ярмисини жиянига хатлаб берди. Бугинамас, ўзи қозиқ қоқиб, ўзи режа тортди, ўғиллари лой қорди, Тошпўлат ёғоч-тош келтирди, сал кунда ғоз тўшидай оппоқ уй-даҳлиз битди, гўё қуёшга қараб кулиб турарди. Етимдан кўнгли тинган момо йиғлаб дуо қилди:
– Тупроқ олсангиз – олтин бўлсин, болаларим!
Дунё деганлари кўҳна чархпалак. Тошпўлатнинг қўли пул кўрди, машинали бўлди, сиртдан ўқиб, олий маълумот олди, тўйлар қилди. Жамолхон домла эса қартайди, уч ўғилдан лоақал бирортасига ҳарчанд уй-жой қилай дейдики, қурби етмайди. Бир куни жиян унинг эшигини тақиллатди.
– Юринг, тоға.
– Қаёққа?
– Ҳовли кўргани борамиз.
– Ие, уйинг бор-ку, ука...
Гапнинг пўсткалласи шуки, жиян данғиллама коттеж сотиб олганди, бобомерос ҳовлисининг калитини эса мўйсафид муаллимга топшираркан, унинг қўлларини ўпди:
– Бир вақтлар мана шу қўллар мендай бир етимчанинг манглайини силаганди, энди навбат меники, йўқ деманг, тоғажон...
Кўпинча жаннатга олиб борадиган йўлни "узоқлардан" излаб юрамиз. Аслида ўз уйимиз, хонадонимиздан жаннат сари энг яқин йўллар бор... Улар ота-онамиз, ака-ука, опа-сингилларимиз, аҳли аёлимиз (аёллар учун эса эрлари), фарзандларимиздир... Уларга меҳр-эътибор кўрсатиб, кўнгилларини олишимиз, улар учун халол меҳнат қилиб ризқ теришимиз баъзан нафл намоз ва нафл рўзалардан кўра афзал бўлади.
Ҳадиси шарифларга кўра, ота-оналаримиз айни жаннат эшигидир.
Эркакларнинг энг яхшиси эса аҳли аёлига яхши муносабатда бўлганидир.
Садақанинг энг яхшиси ўз оиласига қилинганидир.
Иброҳим Адҳам бир кишининг боғини қўриқлар эди. Мулк эгаси бир куни:
– Анорнинг жуда ширинини келтир,– деди.
(Келтиргач) бу ширини эмас, яна бошқа тотлироғи бор, деди. Иброҳим бир неча бор қатнади. Ниҳоят, мулк эгаси:
– Буларнинг қайси бири ширин эканини нима учун билмайсан?!– деган эди, Иброҳим Адҳам:
- Мен бу ердаги нарсаларнинг қайси бири ширини экан, деб текширгани эмас, боғни қўриқлагани келганман, - деди.
✍️ Одилхон қори Юнусхон ўғли
Гулширин бир пулга, бир акасининг костюмига каради. Сунг пул-ни костюмнинг ички чунтагига солиб куйди. Хозир бу пуллар уга канчалик зарур булмасин, янгасининг гаплари ку-локлари остидан кетмас, наинки кулоги балки юрагида садо берарди. Шахар марказига етганларида Гулширин ака-сидан машинани шу ерда тухташини суради: "Бозорга кириб утмокчиман..." Машина узоклашиши билан шу атроф-да турган таксилардан кул кутариб, манзилни айтди. Энди охирги умиди дадасидан.
Davomi bor...
⏭ ✍🏼 @Ibratli\_Sozlar 📚 ⏮
ди.
- Узимникини тулай олмасам хам сиз учун пул топаман, - деди Зохид. Шунга дейишга дедию, аммо каердан пул топишини узи хам билмасди. Тишининг кавагида саклаб юрганлари бутун зарар у ёкда турсин, ярмини коплашга хам етмайди. Уйда юрагини ховучлаб, углининг бошидаги кора булутлар тез-рок йуколишини тилаб утирган Холида хола дарвозадан Зохиднинш буйини куриб енгил тин олди. Аммо уч кун ичи-да сарфлаб юборилган пуллар жойи копланмаса камалиши мумкинлигини эшитиб хуши бошидан учай деди.
- Бунча пулни каердан топамиз? Тагин шунча киска муддатда-я?...Бор-буди-мизни сотганимизда хам айтган пули-нгнинг ярминиям тополмаймиз-ку? Узинг айбдорсан, келиб-келиб уша бе-тайин Илхомга ишонасанми? Аслида, сени бошка нарсанинг касри урди, - Холида хола сунгги сузларида охирги булиб утган вокеаларга шама килди. Нозимага учиб, хотинингни какшатма-ганингда бу кургиликлар бошингга тушмасди демокчи булганини Зохид англади.
- Бас кил, онаси! - Мардон бобо бош чайкади. -Хозир ким айбдор деб утира-диган пайт эмас. Ундан кура бу вазият-дан чикишнинг йулини топиш керак. Кани, йиккан-терганингни чикар-чи, канча чикаркан?
- Йикканим от билан туя булармиди, - бирдан бушашди Холида хола. - Кейин..
кулимиздаги борини берсак, бизни ким...- у гапини тугатмади. Аммо "улимли-гимизни берсак, тап этиб улиб колсак, бизни ким кумади?" демокчи булгани тушунарли эди. Бир неча йилдан буён Холида хола узининг ва чолининг пен-сиясидан бир кисмини улимликка деб йигиб юради.
- Ойи, сиз пулингизни тахини бузманг, - чукур уф тортди Зохид. - Мендаям ёр-биродарлар бор, карз сурайман.
- Биз хам караб турмаймиз углим, - тушкунликка тушган Зохидга далда бермокчи булди Мардон бобо. - Карин-дошлар бор, тушунтириб айтсак йук дейишмас.
Аммо на Зохиднинг дусту биродарла-ри, на кариндошлардан тайинли бир гап чикди. Уша куни беш-олти дустининг эшигига саргайиб борган Зохид кечга томон боши эгик холда кайтди. Унинг бошига иш тушганини билган эски би-родарлари пулларини кайтариб олиш-ларига кузоари етмадими, купчилиги "хозир ёнимда йук эдия, аттанг деб ку-тулишди, айримлари уйда булса хам чикишни эп курмади. Кечагина "киёматли дустмиз" деб кадах уришти-рганлар бугун юз угиришмокда эди.
Холида холанинг уринишлари хам бе-кор кетди.
Кун узоги кариндош-уругникига кириб-чикавериб оёгида оёк колмади. Вакти-да Мардон бобо огир пайтда куллаб-кувватлаганлари хам елка кисиб утира-веришди: "Рузгордан орттироомай кол-дик..." Хатто узининг бир кориндан та-лашиб тушган опаси хам пули йуклиги-дан нолиди: "Пул етмаганлиги учун киз неварани узатишни кейинга сурдирдик.
Бу замонда мебель деган бир балоси чиккан чет эллники булмаса хисоб эмас эмиш. Отасиям пул юбормай куй-
ган". Холида хола опасининг угиллари Россиядан пул юбоииб турганини била-рди. Лекин хеч нарса демади. Узи бер-магандан кейин уриб ололмайди-ку.
Уша тун бу хонадонда болалару Иро-дадан бошка хеч ким ухламади. Ирода булаётган вокеалар узига асло дахли йукдек парвойи фалак эди. Далда бе-риш урнига "муллакамнинг пуллари куп эканда-да, булмаса шунча пулни кан-дай сарфлаб юборардилар" деди. За-рарни копламаса, эрининг камалиши мумкинлигини эшитган Гулшириннинг кузлари юлдуз санаб чикди. Эртагаёк дадаси ва акасидан карз сурайди. Би-лади, янгаси карз беришга куймайдт. Лекин ялиниб-ёлвориб булса хам карз олади. Эри камалиб кетса, холи не кечишини уйлаб сесканиб кетди. Укиган булсаки, истаган жойига ишга кира олса. Хатто, кулида бирор хунари хам йук. Болалари-чи, улар кандай чи-дайди? Куча-куйда болалар "отаси ка-малган" деб турткилайверса, Сарвари-нинг кунгли эзилмайдими? Узи шундок хам кейинги бир йил ичида угли катта болалардек фикрлайдиган булиб колди.
Эрталаб урнидан турибок акасига кун-гирок килди: "Ака, хозир уйингизга бо-раман, ишга кетмай туринг".
Хеч канча вакт утмай акасиникига етиб келди. Узининг ташвишлари билан булиб акасиникига анчадан буён кел-маганини бугун сезди. Акаси катта курилиш бошлаб юборибли-ховлининг туридан уч каватли иморат кад рост-лаган. Узининг машинаси ёнидан яна битта машина урин олибди. Янгасига тугилган кунида машина олиб бергани-ни эшитганди.
- Кел, яхши юрибсанми? - купдан буён курмаган сингли
лада розилигинг керак.
- Кандай масалада?
- Шу...мана шу уйни Мавлуда опачангни номига утказиб берсам дегандим. Ака-нг рози, имзо куйиб берди. Гап факат сенда колди.
Гулширин дастлаб хеч нарсага тушун-май дадасига тикилиб колди. Аста-се-
кин шуури тиниклаша борди. Кузлари узи утирган деворларига, хар бир жихо-зга туймай тикилди. Болалиги утган, онасининг иси колган мана шу уй энди угай онасиники буладими? Хар келга-нида онаси билан хаёлан гаплашгандек буларди. Уй Мавлудани номига хатлан-са онасининг рухи безовта булмайди-ми?
- Нега бундай килмокчисиз, дада? - бир оз кейин узига келиб суради. - Мавлуда опачам шундок хам шу уйда яшаб юри-
бдилар-ку?...
- Кизим, яхшими, ёмонми, Мавлуда она-нгнинг улимидан кейин менга карашди, рузгорни бутлаб утирди. Менга бирор нима булса кучада колиб кетмасин дейман. Ёшлигини менга багишлади. Энди ота-онасиникига кайтиб боролма-йди, кариндошларникига сигмайди. Собир аканинг хотини кучада колиб ке-
тибди, деган гапдан ёмони йук.
"Гап бу ёкда экан-да. Менга икки хо-нали уй олиб беришларидан максад ас-лида ховлини Мавлуда опага утказиб бериш учун экан-да. Аслида бу ховлига у эмас, мен купрок хакли эмасманми?" - Гулшириннинг юрагини кизганишга ухшаш бир нима тилиб утди. Хозир ай-тажак бир огиз гапи бу муаммони узил-кесил хал килади. Йук, бу уйни Мавлу-дага бериб куёлмайди. Шундай уйлади-ю, тили буткул бошка гапга айланди:
- Майли, мен розиман, дада. Сиз хурса-нд булсангиз булди.
Собир аканинг юзига синиккина таба-ссум ёйилди. Кизи шу розилик сузини айтиш учун минг машаккат тигидан ут-ганини сезиб турарди.
- Ундай булса эртага нотариусга бориб, хар икки уйнинг хужжатини конунийла-штирамиз.
Эртаси куни чиндан хам нотариусга боришди. Кадрдон ховлиси Мавлудани номига утказилганидан кунгли бир оз хижил булса-да, узига тегишли икки хо-нали уйнинг хужжати кулига текканида Гулширин чин дилдан кувонди. Нихоят, унинг хам уз уйи бор. Уз уйларига кучиб утишса, Зохид акаси узгарар балки?
У кувончини ким биландир булишгиси келарди. Качонлардан буён куз ёшдан бошкасини курмаган кузлари бугун ку-вончдан порларди. Уйга келибок эри ётган уйга кирди.
- Зохид ака, кузингизни очинг, сизга айтадиган яхши хабарим бор, - аёл эри билан урталаридан булган кунгилсиз-ликларни буткул унутганди. Эри шира-кайф кузларини базур очди..
- Нима керак сенга?
- Зохид ака, энди менинг хам уйим бор.
Дадам икки хонали уй совга килдилар. Уша уйга кучиб утамиз. Утган хамма нарсани унутамиз. Хаётимизни янгидан бошлаймиз. Эшитяпсизми, янги хаёт бошлаймиз. Хаммасини унутамиз.
- Унутолмайман, эшитяпсанми, унутол-майман. Кетгинг келаётган булса, бор, узинг яша уша уйда. Бойвачча отанг мени сотиб олмокчи булдими? Бекорларни уйлабсанлар! Мен хеч нар-сага сотилмайман, хеч нарсани унутма-йман хам! Сен узингча олижаноблик килиб, Нозимага кон бермаганингда хозир у ёнимда буларди.
- Шунака денг....- кузларидан ёш тир-киради Гулшириннинг. - Агар кон бер-масам у тирик колармиди?
- Тириклайин айрилгунча уз кулим би-лан жасадини ерга куйиб, совук кабри-ни кучиб айрилганим яхши эди. Нима килиб куйдинг? Нималар килиб куйдинг Гул?! Мени тириклайин гурга тикдинг-ку!
Аламзадаликдан узини каерга куйиш-ни билмаётган Зохид огзига келганини валдирарди. Гулшириннинг нурафшон кун каби ёруг калби бир зумда симсиёк рангга бурканди...
Аёлнинг умри - багишлов. Аввалига
отаси, акалари обруси учун багишлайди узини. Уларнинг номига дог туширмаслик учун номини пок саклашга уринади. Турмушга чиккач, бир мехрини эрига, бирини бола-чакасига, оиласига багиш-лайди. Фарзандлар дунёга келгач эса наинки мехрини, бутун борлигини, жону жахонини уларга багишлайди. Аёл Сабр аталувчи дарахт. Унинг илдизлари шу кадар мустахкамки, тошлар куксини ёриб, имконсиз йуллардан узига йул кидиради. Аёл-уз кунглини узидан узга тушунолмайдиган хилкат. У севиб туриб нафратланишга, нафратланиб туриб севишга кодир.
Гулширин хам ана шу аёл зотидан эдики, боши узра ситам булутлари тин-май айланса хам, кор-ёмгирлари ости-да колса хам фарзандларини тирик етим килмаслик, отасиз устирмаслик учун гам дарёсида гарк булишга хам тайёр.
Вакт хамма нарсага даво. Аста-секин Зохид узига
рок босди.
-Унда касам ич: Зохиддан воз кнчаман деб касам ич.
- Суз бераман...- титраб-какшади Нози-ма.
- Сиз хам суз беринг, кизим, - ёшли куз-ларини Гулширинга кадади аёл. - Мени-нг нодон кизимни каргамасликка, уни огриниб эсламасликка суз беринг. Токи мана шу гудаккинаси эсон-омон улгай-син. Ахир, опа-синглимири каргамайди-ку...
- Хеч качон каргамайман, - шивирлади Гулширин куз ёшларини тиёлмай. - Каерда булса хам боласи билан бирга омон булсин.
- Энди кунглим хотиржам, - деди Нози-манинг онаси. - Мен Нозимани узоклар-га олиб кетаман. У сизни бошка безов-та килмайди. Отасига кунгирок килиб, тайинладим-уйни сотиб, бизни хеч ким танимайдиган жойларга кучиб кетамиз. Пешонасида булса Нозима узига суянч, боласига оталик киладиган бирор ки-шини учратар. Гулширин кизим, энди йулларимиз туташмаса-да, шуни били-нгки, каердадир сизни доим дуо килиб турувчи онангиз ва томирида сизнинг конингиз окаётган синглингиз бор. Дуоларим сизни бало-казолардан асрасин...
Уч аёл бир-бирини кучиб узок йиглади Эхтимол, бу куз ёшлар уларнинг калби-даги нафрат ва алам, рашк туйгусини ювиб кетгандир...
Эртаси куни Нозима ва чакалокни ку-ришга келган Зохид уларни палатадан тополмади. "Хотиним билан углим каерда?" деган саволига жавоб урнида врач унга букланган бир варак когозни узатди. Когоздаги Нозиманинг чиройли дастхатини дарров таниди:
"Зохид ака! Кисмат бизни учраштирган эди, энди яна унинг узи айиряпти. Сиз-ни чин дилдан севдим, бунинг учун так-диримдан розиман. Аммо энди йулла-римиз бошка-бошка. Атиги бир неча кун илгари менга кундош булган хоти-нингиз Гулширин энди менинг опам. Чунки томиримда унинг кони окяпти. Опасининг бахтига чанг солиш сингил-нинг иши эмас. Гулширин опам туфайли хаётга кайтдим, боламни багримга бос-дим. Илтимос, унинг кузидан ёш окиз-манг. Биз туфайли чеккан озорлари хам етарли. Шу дакикадан бошлаб мен сизни унутдим, сиз хам мени унутинг. Мени изламанг, Нозима".
Зохид турган жойида тош каби котиб колди...
СИЗНИ СОҒИНДИМ ОНАЖОН!!!
( Ҳаётий бўлган воқеъа асосида ёзмоқдаман )
-Ушбу воқеа Малайзия давлатининг пойтахтидаги катта бир кафеда бўлиб ўтган.
-Кун яримлаб қолган, кафе одамлар билан гавжум, кўпчилиги ёшлар ва ўрта ёшдаги аёл ва эркаклар эди. Бирдан кафе эшигидан 4-5 та башанг кийинган одамлар кириб келди, қўлларида видео камера ҳам бор, ҳамманинг кўзи уларда, шунда улардан бири сўз бошлади:
–Ҳурматли хонимлар ва жаноблар, узр озгина вақтингизни оламиз, мақсадимиз шуки ҳозир биргаликда психологик тест ўтказамиз, шартлар оддий, ҳозир хаммангизга коғоз ва қалам тарқатамиз, кейин кетма-кетлик билан савол ўкийман, сизлар фақат кетма-кетлик билан жавоб ёзасизлар холос.
Ҳамма ҳайрон, ҳеч ким, ҳеч нарсага тушунгани йўқ, шундай бўлсада юзларидаги кулгу билан розилик ифода этиб туришарди.
Келганлардан бири ҳаммага қоғоз ва қалам тарқатиб чиқди ва биринчи сўз бошлаган бошловчиси яна сўз бошлади.
-Демак ҳамма диққат билан эшитсин ва фақат ўйлаб жавоб ёзинг, демак бошладик биринчи савол:
1- Сиз онангизни яхши кўрасизми?
Ҳамма шошилганча жавоб ёзди!!!
2- Сиз унга охирги марта қачон, онажон сизни яхши кўраман деб айтдингиз?
Ҳамма жим, жавоб ёзмоқда!!!
3- Сиз охирги марта қачон онангизни маҳкам бағрингизга босдингиз?
Иштирокчиларнинг кўзида қандайдир маъюслик сезила бошлади!!!
4- Сиз қачон охирги марта онангиз билан бирга ўтириб овқатландингиз?
5- Сиз қачон охирги марта онангизни бирор жойга айлантиргани олиб бордингиз?
6- Сиз қачон онангизга бирор нима совға қилдингиз?
___Кафедаги хўрандалар боягина биринчи саволга, енгиллик билан шошилиб жавоб ёзган эдилар, энди кўринг!!! Бошлари пастга эгилган ҳолда қўлларидаги қаламлар ёзиш ўрнига қалтирар эди!!!
Бошловчи яна саволни давом эттирди:
7- Сиз онангизни нимани яхши кўришини биласизми?
Бошловчи саволларни тез ўқий бошлади!!
8- Онангиз ҳозир нимани хоҳлаётганини биласизми?
9- У ҳозир кимни соғинаётганиничи?
-Охирги саволим ҳурматли ватандошлар, деб сўнгги саволни ўқиди:
10- Бир кун келиб уни йўқотишингизни биласизми, уни қайтиб ҳеч қачон кўрмаслигингизничи?
-Бошловчи саволни тугатди ва кафедаги одамларга назар солди, уларнинг кўзлари ёшланиб қўлларидаги қоғозда ўз изини қолдирганди, гўёки ҳамма саволларга кўзёшлар жавоб бергандек эди!!! Бошловчи буларни анча вақт кузатиб турди ва сўз бошлади:
-Ушбу психологик тестимиз орқали кўзингизга ёш келтирганимиз учун узр сўраймиз, бу бизнинг навбатдаги тестимиз эди, лекин ҳар сафар саволларга фақатгина кўзёшлар жавоб берябди, жавоб варақалари ўзларингизда қолсин эсталик учун, ҳолбуки бу сизга ибрат бўлсин, деб кафедан чиқиб кетди!!!
-Улардаги жавоб ўрнига кўзёшларнинг сабаби шу эдики: улар ота-оналари билан бирга яшашмас эди, балоғат ёшига етгач ўз йўлини танлаб шу йўлда ортига қарамай кетаётганлар эди, шу сабаб улар саволларга жавоб бера олишмади!!!
-Лекин бизни юртда ундай эмас, минг бор шукр, барча фарзандлар ота-оналари билан бирга!!!
-Шундай бўлсада азиз ватандошим, юқоридаги саволларни бир-бор ўзингизга бериб кўринг, ишонаманки сиз албатта ҳамма саволга жавоб ёзасиз!!!
___Ушбу мақолам орқали мусофир юртларда юрган ватандошларим, кўнглингизни эзган бўлсам минг бор узр!!! Чунки ҳозир мен ўзим ҳам узоқ манзиллардаман, бу воқеани СОҒИНЧ алами остида ёздим!!!
___Азизлар яқинларимиз ёнимизда эканлигида қадрига етайлик!!!
Абдулхаков Дадахон
🌹🌹🌹❤️❤️❤️
Демак, тўйхонамдаги биринчи тўй севгилимники экан! Эй, Худо, қайси гуноҳларим учун?.
Оёғим остидаги ер йўқолгандек бошим айланиб кетди…
Куёв қўлини узатганда машинадан оққушдек бўлиб келин ҳам тушди. Кўзимни юмиб олдим, унинг бахтиёр чеҳрасини кўришга тоқатим йўқ!
Шартта тескари ўгирилиб кета бошлагандим, нимадир қаттиқ гумбирлаб, атроф қийқириқларга тўлиб кетди. Шошиб ўгирилдим… куёв жўралар келин-куёв шарафига салют отишган экан… Лекин мен салют эмас, бошқа нарса ҳайратга солди. Куёвнинг ёнидаги қиз Мадина эмас, бошқа эди! Ишонмай унга тикилиб қарадим. Йўқ, кўзларим алдамаяпти. У бошқа!
Югуриб биринчи қаватдаги хонамга югурдим. Эшикни маҳкам ёпиб, таниш рақамларни тердим… «Алло» деган майин овоздан томоғимга нимадир тиқилгандек бўлди.
- Салом, бераҳм… Нега шу пайтгача бирор марта қўнғироқ қилмадингиз?
Бир зумлик сукунатдан кейин жавоб келди:
- Сиз барибир муҳаббатга ишонмайсизку!
- Ишонмайман! яна қайсарлигим тутди.
- Лекин менга тегсангиз, кунингизни кўрсатаман, биласиза!
- Биламан!.
Ўзим таъмирлатган тўйхонада тўйимиз бўлиб ўтди.
Биз-бир-биримиз учун яратилганимизни вақтида ҳис қилдик. Бошқа севишганларга ҳам шуни маслаҳат берамиз, ҳаётингизнинг ҳар лаҳзасида ҳушёр туринг, бахтингизни бой бериб қўйманг.
Тамом.
@Ibratli_sozlar
✒️Севгилимнинг тўйи куни…
(ҳикоя)
Мен бахтнинг бошқа томонини топдим… Худди танганинг икки томони бўлганидек бахтнинг ҳам икки томони бор, ишонинг, ўз тажрибамдан гапиряпман.
Мен уни шунчалик севардимки, ҳеч қачон бирга бўла олмаслигимизни билиб ҳам севардим…
Унга унсиз термулиб, гўзаллиги ва ширин сўзларига маҳлиё бўлиб ўтирардим. Шундай дамларда агар жонингни бер деса, ҳеч иккиланмай берворардим… Лекин у ҳеч нима сўрамасди…
Мен эса уни қийнардим…
Қайлиғидан воз кечишини, менга турмушга чиқишини жуда-жуда хоҳлардим.
У эса синиқ жилмайиб қўйишдан нарига ўтмасди. Аввалига уни айблардим.
- Қандай қилиб ўзинг севмаган одамга турмушга чиқасан… Сенда юрак йўқ, тошсан, деган пайтларим ҳам бўлган. Ўшанда унга қаттиқ озор бераётганимни билмасдим… Худбинлигимни бошқаролмай ундан кўп нарса талаб қилганман. Аслида, у менга ҳеч нима ваъда қилмаганди.
Фақат сизга озор беришни истамайман, дерди. Лекин бу билан жонимга янада қаттиқроқ озор бераётганини тушунмасди. Муҳаббатдан қийналишга жон деб рози бўлардим. Лекин у рози эмасди.
Бир бошидан гапириб берадиган бўлсам, у билан институтни тугатиб, ишга кирганимда танишганман. Директор аризангизни ёзаверинг, деб чиқариб юборганда, котибанинг хонасида бир муддат каловланиб турдимда, компьютердан бош кўтармай нималарнидир чиқиллатаётган қизга нажот кутгандек қарадим.
- Қоғозингиз йўқми?
- Қоғоз керакми?
Бу гапни иккаламиз бир пайтда айтиб, кейин кулиб юбордик. Тезда ариза ёзиб, эртаси куни ишга чиқадиган бўлиб уйга қайтдим. Йўл бўйи ўша қиз хаёлимдан кетмади. Нимадан хурсандлигимни ўзим ҳам билмасдим, ишга кирганимданми ёки шундай чиройли қизни учратганимданми?.
Лекин биринчи иш кунданоқ хаёлларим тумандек тарқади. У ҳақида ҳали ҳеч бир маълумот йиғиб ҳам, ҳуснига тўйиб термилиб ҳам улгурмагандим… Қопқора Иномарка автомобилда келган йигит уни машинасига ўтқиздию, олиб кетди… Кўнглим вайрон бўлганча қолавердим…
Мен билан бирга сигарет чекиб турган ҳамкасбим ҳолатимни сезди, шекилли:
У фотиҳаланган… деди сигаретни чуқур-чуқур тортиб.
Уйдагилари қариндошига мажбурлаб фотиҳалаб қўйишган…
Хаёлларимни сездириб қуйганимдан хижолат бўлдим.
У эса фикрларимни ўқиётгандек яна давом этди:
Ишга келган борки, уни севиб қолади…
Мадина ҳақида эшитганларим шу бўлди. Негадир ишлашга иштиёқим ҳам қолмади. Ҳар куни уни кузатаман…
Нафис, чиройли, баъзан маҳзун, баъзан қувноқ… Туйғуларимни тизгинлаб олган бўлсам-да, юрагимдаги умид ўчмасди. Ахир ҳали тўйи бўлмаганку! Тўғриси, унинг қайлиғи билан рақобатлашишга мендек оддий йигитга йўл бўлсин эди.Лекин кўнгил ўлгур, кўнмаса қийин экан Хаёлимда уни бойвачча йигитидан тортиб олардим, кейин бир умр бахтли яшардик… Секин-секин у ҳам мен билан бемалол гаплашадиган бўлди. Иккаламиз битта хонада ўтирамиз, унинг саришта ва озодалига жуда ҳавасим келарди. Уйимни яшнатиб юришини хоҳлардим.
Уйда тўртта ўғилдан кейин туғилган ягона қиз бўлгани билан эрка-тантиқ эмасди. Аксинча, баъзан хомуш тортиб қоладигандек туйиларди…
Унинг эркаланиб, эркин гапиришлари жуда ёқарди…
У қанчалик мени ўзига яқин олиб гапирса, шунчалик жоним азобланарди. Ишхонадаги йигит-қизлар йиғилса, албатта гап муҳаббат мавзусига буриларди. Ҳар гал мен муҳаббатга ишонмайман, дердим қайсарлик билан.
Қизларга умуман ишонмаслик керак, муҳаббат тўйдан кейин келади. У эса катта-катта кўзларида ҳайрат билан менга қараб қоларди.
Ҳали севиб қолмагансизда… Бўлмаса унақа демаган бўлардингиз, дерди. Қайсарлик билан гапимда туриб олсамда, ичимда кошки эди севиб қолмаганимда, деб эзилардим.
Унинг бошқа қизларга ўхшамаган майинлиги мени кун сайин ўзига жалб этаверарди. Охири унга ҳазил аралаш Агар фотиҳаланган бўлмаганингизда сизни севиб қолардим дейдиган бўлдим.
У эса одатдагидек жилмайиб қўя қоларди Нега тақдир уни менга асрамаган, нега мендан олдин фотиҳаланиб қўйишган, деган саволлар билан ўзимни қийнардим. У эса тўйи яқинлашгани сайин ўз ташвишлари билан овора эди. Лекин бошқа қизларга ўхшаб қувониб эмас, балки, шундай қилиш керак бўлгани учун қилаётгандек туйиларди назаримда.
— Bu hayotda eng katta yoʻqotish nima..?
— Borligiga oʻrganganimiz bir insonning yoʻq boʻlishi...
@ibratli_sozlar
#Биласизми?
Савол: Ўқиганни шафоат қиладиган сура қайси?
Жавоб: Саҳиҳ ҳадисда келганидек, Мулк сураси.
Савол: Инсонни дажжолдан сақлаб қоладиган ўн оят қайси?
Жавоб: Каҳф сурасининг дастлабки ўн ояти.
Савол: Қайси сура бир мартада тўлиқ нозил бўлган?
Жавоб: Муддассир сураси.
Савол: Қайси сура Қуръоннинг ўркачи деб аталади?
Жавоб: Бақара сураси.
Савол: Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам қайси сурани аёллар ўргансин деганлар?
Жавоб: Нур сурасини.
Савол: Қайси сура Ҳаворийлар деб аталади?
Жавоб: Соф сураси.
Савол: Видолашув сураси қайси?
Жавоб: Наср сураси.
Савол: Мерос ҳақидаги сура қайси?
Жавоб: Нисо сураси.
Савол: Қуръондаги энг буюк сура қайси?
Жавоб: Фотиҳа сураси.
Савол: Араб алифбосидаги барча ҳарфларни ўзида жамлаган оят қайси?
Жавоб: Фатҳ сурасининг охирги ояти.
Савол: Қайси сура кичик Нисо сураси деб аталади?
Жавоб: Талоқ сураси.
Савол: Қуръоннинг келинчаги қайси сура?
Жавоб: Ар Роҳман сураси.
Савол: Қайси сурани нажот берувчи деб аталади?
Жавоб: Таборак, Мулк сураси.
Манба: "Ҳикматлар" китоби.
Сиз ҳам мен қилган хатоларни қилманглар, агар шу хатони қилган бўлсаларинг, эрингиз ҳаёт бўлса никоҳини тиклашга ёрдам беринглар. Эрингиз юрагини ярмидан чиққан бўлсангиз, қолган ярмида қолишга ҳаракат қилинг…
Аллоҳдан яхшилик ва савоб умид қилинг...
Илтимос сингилжонлар, дугонажонлар, буни тарқатинг. Ҳамма шу ҳолатдаги опа-сингилларимиз ўзи учун ҳам, бошқа аёл учун ҳам талоқни талаб қилиши қанчалик катта гуноҳ эканлигини тушунишсин, тўғри йўл тутишсин… Керак бўлса, эрларининг оёғига сажда қилиб бўлсаям розилигини олишсин.
@ibratli_sozlar
НАДОМАТ.
5 июля 2020 й.
Ўзим Тошкентликман, бир қизим икки ўғлим бор. Ҳаммаси бўйи етган. Мана 3 йил бўлди, умр йўлдошимдан айрилиб қолдик, 6 ойча рак билан касаланиб, Аллоҳга омонатларини топширдилар. Шу ўтган уч йил ман учун роса азобга айланди. Тўғри тушунинглар, ҳаётдаги қийинчиликдан эмас, кимнинг уйида қийинчилик йўқ ҳозир. Мени қийнаган нарса – эримдан ҳаётининг охирида розилик ололмаганим.
Ҳар куни хаёлимда фақат шу хаёл... энди нима қиламан, Аллоҳнинг олдида нима дейман!?..
Қисқаси, ҳаммаси 6 йилча олдин бошланди, туппа-тузук яшаб юргандик. Уй-жойимиз бор, хўжайиним рўзғорни жуда яхши қилардилар, кам-кўсти йўқ. Еганимиз олдимизда, емаганимиз ортимизда, ҳамманинг бизларга ҳаваси келар эди. Эрим Думбировотда ҳовли қургандилар, ҳатто менга деб туғилган кунимда Ласетти машина ҳам олиб бергандилар.
Лекин, эрим тез-тез ишда қоладиган ва "заводда иш кўп", деб уйга келмай қоладиган бўлиб қолгандилар. Бир-икки юрагим хавотирга тушди-ю, лекин мани эрим унақа эмас, деб уйлаб ўзимни овунтириб юрардим.
Шундай кунларнинг бирида эримнинг бошқа оиласи борлигини билиб қолдим.
Бутун дунё қоронғу бўлиб кетди, мен кутган, яхши кўрган эрим бошқа аёл билан юриб кетибди.
Энг ёмони эрим бирон марта мени чертмаган ҳам, урмаган ҳам… шу мани эсимни оғдириб қўйди…
Келишлари билан жанжал бошланди, жаҳл устида нималар демадим, нималар деб ҳақорат қилмадим. Ўзимда йўқ, ҳатто қўлимдаги нарса билан уларни урибман ҳам.. Лекин эрим фақат бир гапни айтарди “У ҳам менинг аёлим! Мен ҳам, у ҳам Аллоҳнинг бандаси, зинодан кўра шу яхши деб...”
Роса уришдик, мен нима қилишни билмай, агар уни талоқ қилмасангиз кетаман, деб кўрдим, ўзимни осаман деб кўрдим, икки ўртада 12 ёшли қизим ҳушидан кетган, болаларим уввос солиб йиғлаган… Талоғимни беринг, деб сўрашгача бордим...
Энди болларим бўйи етганда эл-юрт ичида шарманда бўлдим.
Мани нимам кам у аёлдан…
Худога нима ёзгандим, нимага сизга тегдим, шу кунга лаънат деб роса бақирдим. Қисқаси, роса уришдик… Эрим ўз сўзида туриб олди: Никоҳ – Аллоҳдан, унинг талоғини талаб қилма, деб. Шу кетишда нақ 2 ҳафта жанжал бўлди, бу ўртада ҳаммани ишга солдим: онам, отам, укаларим... Эрим бечора ҳаммадан гап ва туҳмат эшитиш билан куни ўтарди.. Охири дугоналаримнинг гапи билан охирги йўлни тутдим: “Агар уни қўймасангиз, кўчага чиқиб тўғри келган эркак билан ётаман!" деб қўрқитдим.
Шундан кейин эрим жим бўлиб қолди, уйдан чиқиб кетиб, кечаси соат 1 ларда кўзида ёш билан қайтиб келди, “... ажрашдик…” деди. Бечора ҳатто ман билан гаплашаганда ҳам шу талоқ сўзини ишлатишга журъат эта олмаган экан энди билсам. Шунга ҳам қаноат қилмай, эримга қасам ичирдим бошқа уйланмайман, деб…
Шу билан кўнглим анча тинчиди, худди бир ифлос аёлдан эримни қутқарган бўлдим. Ҳалиям юрагимда аламим бўлса ҳам, ҳар қалай эрим мен билан қолди, деб ўзимни овутиб юрардим.
Бир-бир бу ҳодисалар эсимга тушса хўжайиним билан уришиб олардик, кейин яна ўзимизни босиб яшаб кетаверардик. Эрим ҳам худди ҳаммаси орқада қолгандек ўзини тутарди. Лекин, энди эримни феъли ўзгаришни бошлади, гапирсам жим... кўзимга узоқ қараб туради-да, “Ҳм” деб бошини ликиллатиб қўяди, кечалари уйқуси йўқ, телефонда нималарнидир ўқийди, энг асосийси кўзида қувонч йўқ бўлиб қолди. Кулса ҳам худди ёлғондан кулаётгандек.
Қанча ўзимни унга яқин тутсам, шунча эрим ўзини олиб қочадиган бўлиб қолди, ҳатто телефонларини титкиласам ҳам қараб туриб юзини тескари буриб қўя қолардилар, гапиришни ҳатто уришишни ҳам хоҳламасди….
Намозларида бўлса гуноҳлари кечирилишини сўрашларини эшитиб, этим жимирлаб кетарди. Озгина хурсанд юриб, кейин бирдан чуқур-чуқур хўрсиниб қўярдилар... Эримга яхши кўриниш учун кийимларимга эътибор бердим, озидим.. Хўжайиним ҳам энди кўпроқ уйда бўладиган бўлиб қолдилар, бир-биримизни тушунишга ҳаракат қилардик. Уларнинг кўнгилларини топишга ҳаракат қилардим. Лекин барибир эримни кўнгилларида нимадир бордек эди. Шундаям мен ўзимни хақ деб уйлардим, ҳар қалай нима десам хўп деяптилар-ку, деб ўйлардим... Мен бўлса худди бу ҳаётда энг катта нарса – бу ўз оиласини сақлаб қолиш, қолган аёлларни эса "эр ўғриси", "фоҳиша" деб уйлардим.
