34448
Хаётий ва Ибратли ҳикоялар... Хикматлар хазинаси... Инсон такдирини аччик синовлари... Hamkorlik va reklama uchun 👇👇 @Bronzam . . . . . .
верди. Ҳиқиллаётган Маҳмудахон муздай тошни қайта-қайта сийпалаб, қизарган кўзларига сураркан, дафъатан ҳайронликда қотиб қолди:
– Ҳожидадаси, анавини қаранг! – у Рисолат момонинг қабрига имо қилди.
Тошпўлат ҳожи ўша томонга боқиб, ёқасини ушлади:
– Ё қудратингдан!
Қабр устида қаричга етаёзган уч туп буғдой қир шамолида селкиллаб турарди...
Рустамжон УММАТОВ.
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli\_Sozlar 📚 ⏮
УЧ ТУП БУҒДОЙ. (Воқеий ҳикоя)
Гр:🔥Ҳикоя ва қиссалар 🔥
Ахийри, бир куни елкаларда сўнгги йўлдан ўтмоқ муқаррар. Ўша чўбин от ортида ҳамма бўзлаб қолди, фарзандлар, боғлар, эзгу ишлар, яхши номлар қолди, армон ва абадий соғинч қолди. Ёшини яшаган, ошини ошаган мўйсафид бободан, сочлари оппоқ момодан қоладигани ана шулар эди. Аммо ҳали ўн гулидан бир гули очилмаган ёшгина онаизор, эндигина ўғил-қизи атак-чечак бўлган ёшгина ота қазо қилса-чи? Тоғлар кўтаролмаган азалий мотам қаватида тоғлардай буюк муаммолар қоларкан… Водариғ!..
Ўттиз яшар қизини тупроққа қўйган Рисолат кампир етти букилиб қолди. Бандайи мўмин эканки, кўнди, кўнмай ҳам иложи қанча!? Ой ўтди, йил ўтди, куёви бош-учини йўқотган, иккала етимнинг кир-чири, ош-нони бор. Кампиршода буларнинг уддасидан чиқадиган куч-мадор қани?
Рисолат хола ўзи ҳаракатга тушди, кўрпа-тўшак қавиди, йиғлаб-сиқтаб юриб куёвини ўзи уйлантирди. Раҳматли қизидан қолган рўзғорни, қулф-калитни кундош-келиннинг қўлига берди.
– Етимларимни – сизга, сизни – Худога топширдим, – деб дуо қилди, хайрлашди.
Бир ҳафта ўтиб-ўтгани йўқ, кампир энди намозини ўқиб бўлувди, каллайи саҳарда эшик тақиллайверди. Чиқиб қараса, тўққиз яшар Тошпўлат, кўзлари жиққа ёш, ранг-рўйи, уст-боши бир аҳволда.
– Эна, жон эна, шу ерда сиз билан юраверай.
– Ие, отанг нима дейди? Энди онанг ҳам бор-ку, болам.
– Жон эна…
Рисолат хола бошига докасини ташлаб, набирасининг қўлидан етаклади ва изига қайтарди. Кароматнинг кундоши тил учида салом бериб, дурустроқ пеш келгани йўқ.
– Бола экан-да, қизим, бу ҳали новда, эгиб олса бўлади, аммо секин-аста, тез кирсангиз синиб қолади. Иннайкейин, сал эркароқ, раҳматли онаси… – кампирнинг оғзидаги-оғзидаги, бўғзидаги-бўғзида қолаверди.
– Қизингизни мен ўлдирибманми, а?
– Йўқ, унақамас, Худонинг буйруғи-да, жон болам, – мотамзада она қаҳрини ҳам, кўз ёшларини ҳам сиртига чиқаргани йўқ. – Етим боққанга жаннатнинг етти эшиги очиқ дейишади, шунинг учун…
Кампир кўп гапларни ўртага солди, ётиғи билан тушунтирди. Натижа шу бўлдики, бириси куни тонг чоғи қўйларга ҳашак солгани борса, Тошпўлат сомонхонада қунишиб ётибди, ўрнидан тура солиб, бувисининг этагига ёпишди:
– Жон эна, мени қувламанг…
Сал кунда етти яшар Лобарой ҳам йиғлаб кириб келди. Нима қилсин, ҳайдаб солсинми? Боз устига ҳафта ўтди, ойлар ўтдики, икки норасиданинг ортидан биров истаб келгани йўқ. Рисолат хола ҳам, унинг икки қиздан кейинги ёлғиз ўғли Жамолхон домла ҳам икковини қанотлари остига олишди.
Рост гап: етим юмалаб кунини кўраркан, бироқ кетганнинг келиши, кетмонланганнинг келмаслиги ҳам аниқ. Алқисса, тенгини топиб, аввалига Лобаройни узатдилар. Сўнгроқ Жамолхон домла яна жиян тўй қилди, Рисолат момо невара келин туширди, йил ўтгач, эвараси Элёрни бешикка белади. Бир оқшом ўғлига мунғайиб қаради:
– Тошнинг уйи йўқ-да, болам, битта ўғли ҳадемай иккита, кейин учта бўлади. Мендан сўнг…
– Манави ҳайҳотдай ҳовли-чи, ойи?
– Ахир, бу сеники-да, дадангдан қолган...
– Ие, – кулимсиради муаллим, – отамдан қолган бўлса, мендан қолмайдими? Уни мен қаёққаям кўтариб кетардим? Гап мундоқ, ойижон, менга ука туғиб бермовдингиз, шу Тошпўлат сизнинг ўғлингиз, менинг қиёматли укам-да.
Серфарзанд тоға отамерос ҳовлисини шартта иккига бўлди-да, тенг ярмисини жиянига хатлаб берди. Бугинамас, ўзи қозиқ қоқиб, ўзи режа тортди, ўғиллари лой қорди, Тошпўлат ёғоч-тош келтирди, сал кунда ғоз тўшидай оппоқ уй-даҳлиз битди, гўё қуёшга қараб кулиб турарди. Етимдан кўнгли тинган момо йиғлаб дуо қилди:
– Тупроқ олсангиз – олтин бўлсин, болаларим!
Дунё деганлари кўҳна чархпалак. Тошпўлатнинг қўли пул кўрди, машинали бўлди, сиртдан ўқиб, олий маълумот олди, тўйлар қилди. Жамолхон домла эса қартайди, уч ўғилдан лоақал бирортасига ҳарчанд уй-жой қилай дейдики, қурби етмайди. Бир куни жиян унинг эшигини тақиллатди.
– Юринг, тоға.
– Қаёққа?
– Ҳовли кўргани борамиз.
– Ие, уйинг бор-ку, ука...
Гапнинг пўсткалласи шуки, жиян данғиллама коттеж сотиб олганди, бобомерос ҳовлисининг калитини эса мўйсафид муаллимга топшираркан, унинг қўлларини ўпди:
– Бир вақтлар мана шу қўллар мендай бир етимчанинг манглайини силаганди, энди навбат меники, йўқ деманг, тоғажон...
✅IQ darajasi 120 dan yuqori bo‘lganlar uchun boshqotirma.
😯99% odam xato javob berisharkan.
😉Siz-chi? Siz to'g'ri javob bera olasizmi?
Rasmga diqqat bilan qarang. Bu qotillikmi yoki o’z joniga qasd qilish ❓
МЕН КЕЧ ТУШУНДИМ...
(вокейлик асосида ёзилди)
Мени онам озгин, кичкина буйли, жуда мехрибон ва хушчакчак аёл эди. Онамни хамма кушнилар хурмат киларди. Мени жуда яхши курарди, мен учун яшаб ва ишлар эдилар. Жуда эрта бева колганлар, мени учун бошка турмуш курмаганлар. Мен жуда яхши эслайман, огам биринчи марта кулимдан ушлаб мактабга биринчи бор олиб боргани. Биз онам иккаламиз жуда хаяжонда эдик ушанда. Мактаб ховлисида ёши катта инсонлар куп эди. Улар хам уз фарзандларини кулларидан тутиб туришардилар.
Болаларга бир катор булиб саф тортишни айтишгандан сунг, сочи жингалак укитувчи кулиб туриб:
-- Ота оналар, болаларингизни холи колдиринг, улар узлари мустакил равишда синфхонага киришлари керак!- деди.
Онам эса мени кулимни кисиб куйди- да, шундай деди:
-- Углим, сен йигламагин! Узингни кулга олгин, ахир сен эркаксан!- дея мени олдинга ундаганди.
Мен эса тезда вазиятни тушуниб узим мустакил равишда мактабга катнашимни айтганимда, онам дугонасига кунгирок килиб:
-- Углим катта бола булиб колди, узи мустакил равишда мактабга катнашини айтди.- деди.
Эсимда, туккизинчи синфда укирдим. Бир синфдош кизга севги хисларимни изхор этиб гул совга килганимда, у киз эса:
-- Сени отанг йук, етимчасан!- дея камситиб гулни олмасдан мени изза килганди.
Мени кунглим уксиб, уйга келгач онамга булган вокеани айтиб бергандим ушанда. Онам эса мени кунглимни кутариб:
-- Углим, сен бунака гапларга эътибор бермагин! Узингни кулга олгин, сен эркаксан.- дегандилар багрига босиб.
Ушанда мен енгил тортиб, уша инжик кизни унитишни ахд килиб буни уддалагандим. Тугри отам йук улган дейишган. Мен уни эслолмайман, мени онамни ёлгиз узлари тарбиялаб устирган. Мен уйламасдан айтишим мумкин, онамга жуда кийин булган. Биз инок ва хушчакчак хаёт кечирганмиз. Онам ишларди, мен укирдим. Буш вактлари кинога олиб борарди. Кечлари эса онам билан келажашимни орзу килиб хаел сурардик.
Онам мени характерим кучлилиги боис ёзувчи булишимни орзу киларди. Бу орзу то туккизинчи синфгача шундай яшадим. Онамни айтишича ундан кейин мени гуё алмаштириб куйгандек экан. Балки мени янги дустларим туфайлидир. Лекин барчасини янги уртокларимга тункасам нотугри булар. Менга ун олти ёш тулганди ва мен узим нима килаётганимни биламан деб уйлардим.
Мен узимча мустакил хаётга мослашишга харакат килардим. Уртокларим билан ярим кечгача каерларда сангиб юрадиган, уйга жуда кеч келадиган, сегарет чекадиган одат чикардим. Бир куни дустларим билан зиёфат уюштирдик ва соат иккиларда уйга кайтдим. Дарвозамиз олдида онамни утирганини узокдан курдим. Онам мени уйлаб кечаси ухлолмай кутиб утирибдиларми? Мен эса озрок арок ичганимдан уялиб, узимни танитмай тугри уйга кирмасдан утиб кетдим.
Мактабни битириб олийгохга укишга хужжат топширдим. Афсус укишга киролмадим. Узимча мустакил хаётга урганияпман дея укишга тайерланмай куйгандим. Онам эса мени укишга киришимни жуда жуда хохлардилар. Мен курилишга ишга кирдим. Мени узимни ишлаб топган шахсий пулларим бор эди. Биринчи маошимни онамга олиб келиб бердим.
Бир куни онамни столи устида валидол таблеткаларини курдим. Лекин онам хеч качон юрагидан шикоят килмаганди. Бирок кушниларимизни айтишича, онам охирги пайтларда анча чарчаб колибдилар. Мен хар куни курганим боис менга унчалик сезилмасди. Тугрироги сезишни хохламаганман шекилли.
Мана шу холда бир йил утди. Бахор хам келди. Онам мени имтихонларга тайёрланишимни куп бора айтардилар. Онамни гаплари мутлако тугрилигини билардим, лекин тан олишни хохламсадим негадир.
Кандайдир байрам эди ушанда. Мен уртокларим билан уйда байрамни нишонладим. Онам бизга пишир куйдирларни тайёрлаб, кушниникига яъни дугонасиникига утиб кетдилар. Эртаси куни тонгда уртокларим билан шахар ташкарисига чикиб кетдик. Ушанда кетаётиб онамга айтмабман, хаттоки хат хам колдирмасдан жунаворибман.
Шу кетишим билан турт кун йук булиб кетдим. Бешинчи куни келсам,
Uning iznisiz biror barg uzilib yerga tushmaydi... Siz esa hamon Alloh kelajagingiz haqida o'ylamagan deya havotirdamisiz...?!
@ibratli_sozlar
⁉️ САВОЛНИ ЖИННИСИ 😁
Биз уни хар куни 2 маротаба татиб кўрамиз лекин емаймиз 🤔
Савол: У нима?
Ха сиз топдингиз, лекин буни текшириб кўриш керак 👇
ТЎҒРИ ЖАВОБ 👈
ШАЙТОННИ ҚУВИШ САБАБЛАРИДАН
1. Уйдан қувиш: Бақара сурасини ўқиш орқали.
2. Уйқу олдидан: Оятал курсийни ўқиш орқали.
3. Ғазабланганда: Аллоҳдан қувилган шайтондан паноҳ сўраш- “аъузу биллаҳи”ни ўқиш билан.
4. Ейиш ва ичиш вақтида: Тасмия - яъни, “бисмиллаҳ” айтиш орқали.
5. Бирон манзилга кирганда: Аллоҳнинг исмини зикр этиш билан.
6. Муошарат, ўз аҳлига яқинлик қилиш вақтида: «Бисмиллаҳи. Аллоҳумма! Жаннибнаш-шайтона ва жаннибиш-шайтона маа розақтана», маъноси, «Аллоҳнинг номи билан. Аллоҳим, биздан шайтонни четда қилгин, шайтонни бизни ризқлантирган нарсангдан четда қилгин» дуосини айтиш билан.
7. Ёқимсиз туш кўрганда: Аллоҳдан истиъоза - шайтондан паноҳ сўраш билан.
8. Намозда васваса бўлганда: “Аъузу биллаҳи мин ханзаби” деб, сўнг чап томонига уч марта суфлаш билан.
9. Масжидга кирганда: “”Аъузу биллаҳил ъазийм ва биважҳиҳил карийм ва султониҳил қодийм минаш шайтонир рожийм. Алҳамду лиллаҳ, Аллоҳумма солли ва саллим ъала Муҳаммадин ва ъала али Муҳаммад. Аллоҳуммағфирлий зунубий вафтаҳлий абваба роҳматик”, дуосини айтиш билан. Маъноси, “Улуғ Аллоҳнинг карим сифатли юзи ва азалий султонлиги билан шайтондан паноҳ тилайман. Аллоҳга ҳамд бўлсин. Аллоҳим, Муҳаммадга ва у зотнинг оилаларига саловот ва саломлар ёғдир. Эй Раббим, гуноҳларимни кечир ва менга раҳматинг эшикларини очгин”.
10. Қуръон тиловат қилганда: “Аъузу биллаҳи минаш шайтонир рожийм” ёки “аъузу биллаҳис самиъул ъалийми минаш шайтонир рожийми, мин ҳамзиҳи, ва нафхиҳи, ва нафсиҳи” дуосини ўқиш орқали шайтонни қувилади.
☝️АЛБАТТА ДЎСТЛАРИНГИЗГА ҲАМ УЛАШИНГ!!!
@IBRATLI_SOZLAR
ИБРАТЛИ ХИКОЯ!!!
( ешлар албатта укинг...)
Доимгидай кундалик юмушларим билан манзилим томон кетаётсам, йўлнинг четида ёши каттароқ бир онахоннинг қўл кўтариб такси тўхтатмоқчи бўлиб турганларига кўзим тушди.
«Олиб кетай, савоб бўлади» деганча, яқинларига бориб тўхтадим:
— Ассалому алайкум, ҳа онажон, қаерга кетяпсиз? — машинамнинг ойнасини тушириб сўрайман.
— Ваалайкум ассалом болам, массивга ташлаб қўясизми? — дея, мен томонга ҳиёл эгилганча манзилни айтдилар.
— Ўтиринг онам, ташлаб қўяман, — аслида йўлим умуман бошқа тамонда бўлсада, у кишига йўқ дея олмадим. Бир томондан вақтим ҳам бемалол.
— Раҳмат болам, умрингиз узоқ бўлсин, — дея машинамнинг олд ўриндиғига секингина жойлашиб ўтириб олдилар.
— Йўл бўлсин онахон, у томонларда нима ишингиз бор!
— Набираларимни кўргани кетяпман, улар ўша ерда туришади, қизимникида.
— Ҳа унда яхши.
Жуда хазилкаш, қувноқ аёл эканлар, йўл-йўлакай мириқиб сухбатлашиб кетдик. Манзилга яқин қолганда, бирдан қулоғимга қўл телефонининг жиринглаган товуши эшитилди.
Ҳайрон бўлиб у ёқ бу ёққа юзланаман, телефонимдаги чақирув мусиқаси ундай эмас эдида.
— Ажабланманг ўғлим, бу менинг телефоним, ҳозир, — дедиларда, қўлларидаги елим ҳалтани излаб қолдилар.
Улар телефонларини топиб олгунларича, “Нахотки ёши катта онахонлар ҳам қўл телефон тутса, қандай ишлатишни билармикинлар ишқилиб” дея ҳаёл қилишга ҳам улгурдим.
Бежиримгина қўл телефонини сумкадан олдиларда, кўзлари ўтмай, яқинлаштириб экранга диққат билан бир муддат тикилиб турдилар. Барибир ўқий олмадилар чоғи:
— Ўғлим сиз ўқиб бермайсизми, чолимдан смс келибди шекилли…
Ҳоҳолаб кулиб юбордим:
— Ҳали отамда ҳам телефон борми, смс ёзганлариничи, қани берингчи, балки севгиномадир? — ҳайратланганча смсни ўқишга ошиқаман.
Очиб қарасам, аллақандай реклама тўғрисида компаниянинг ўзидан келган ҳабар экан.
— Ие онаҳон отамиздан келмабди, компаниядан келибди, — дедим.
— Афсус…чолимдан эмасмикан, икки йилдан бери шу аҳвол, сизга ўқитганим учун айбга буюрманг, телефонимга келган ҳар бир смсни, чолимдан бўлишига умид қиламан-да… -дейдилар ғамгин тортиб.
— Бу ёғи қизиқ бўлдию, ҳали шу ёшда сизни ташлаб кетганмилар?
— Ҳа, ташлаб кетганлар.
— Эҳ аттанг, хойнаҳой ёшгина жувонга ошиқ бўлиб қолгандирларда.
— Шундай бўлгани яхшиди-я, ҳар тугул кўриб турардим.
— Унда нима бўлмаса – дея сўрадим қизиқишимни яшира олмай.
Кўзларидан чиққан икки томчи ёшни румолнинг учи билан артиб жавоб бердилар:
— Бу оламда ёлғиз ўзимни ташлаб, эрта кетиб қолдилар-да тушмагур…
Юрагим ачишиб кетди…
Ўттиз қирқ йил бир ёстиққа бош қўйиб, ҳаётнинг аччиқ чучукларини биргалашиб енгиб келган инсонлардан бири, жуфтини ёлғиз ташлаб бу дунёни тарк этса, иккинчи ярмига ҳар бир кун ва кези келганда ҳар бир соат жуда оғир кечса керак.
Яхши ҳамки улар учун набиралар яратилган, улар билан ҳеч бўлмаганда бир муддут овуниб турадилар-да.
Онаҳон манзилга келиб машнамдан тушар эканлар, узоқ дуо қилдилар.
Дуонинг орасида «Аёлингиз билан қўша қаринглар, болам» деганларида менинг ҳам кўзларим ёшланиб кетганлиги пайқадим…
🥺 Жуда таъсирли...
ЎзПФЛ мавсум рамзий термасини шу тариқа эълон қилди 📹
@ibratli_sozlar
Қарз ҳақида
Қарз беришнинг савоби ҳадя берганнинг савобидан кўра кўпроқлиги ҳақида ҳадиси шариф бор.
Узиш ниятида қарз олган кишига Аллоҳ таолонинг Ўзи ёрдам беради деган маънода Пайғамбаримиздан (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) ҳадислар ривоят қилинган. Худо сақласин у, агар банда еб кетиш ниятида бировдан қарз олса, ундай одам ўз бошига бало юклаб олган бўлади ва ниятига мувофиқ бу қарзидан қутулолмай кетади. Имтиҳон дунёсини тарк этганидан кейин унинг яқинлари қарзини узадими-йўқми, номаълум.
Шунинг учун мўмин банда лозим вақтларда Аллоҳнинг ёрдамидан умид қилиб, узиш ниятида қарз олса ва бу қарзини чиройли қилиб узиб, қарз эгасини рози қилиш ҳаракатида бўлса, иншааллоҳ, қарзидан қутулиб, унинг ўзи ҳам, қарз берган банда ҳам кўп кўп савобу ажрларга эришади.
Халқимизда “Қизғанчиқдан қарз олма, қарз олсанг ҳам харжлама” деган мақол бор. Бу мақол нима учун айтилганини билиш қийин эмас. Аввало, қизғанчиқдан қарз олишнинг ўзи қийин иш, иккинчидан, ундай одам қарз беришга рози бўлган тақдирда ҳам, тезликда қайтариб беришинга тўғри келиб қолиши мумкин, шунинг учун уни ишлатмай турганинг маъқул, дейиляпти. Лекин нима бўлганида ҳам, у қарзнинг эгаси, қисташга ҳақли. Шундай экан, қарз олувчи ҳам, берувчи ҳам Аллоҳ таолонинг розилиги ниятида ҳаракат қилиши лозим. Бир томоннинг иши битиб қолсин, иккинчи томоннинг ҳам пули куйиб кетмасин.
“Қарз” сўзи аслида кесиш маъносини беради. Яъни, имкони бор одам ўзининг маблағи ёки сармоясидан қандайдир бир қисмини кесиб, бошқасига беради. Олган одам эса ўша кесилган жойни яна қайта тиклаб бериши лозим. Қуръони мажиднинг бир неча жойида “Аллоҳ учун қарзи ҳасана берувчи борми?” маъносидаги оятлар келади (Бақара, 245; Моида, 12). Бу бой, мард кишиларга хитоб. Ўшандай кишилар қарзи ҳасана беришсин ва қарз олган тараф то жойини тўлдиргунича сабр этиб, қисталанг қилмай турсин. Бу вақтда Раззоқ ва Ваҳҳоб Аллоҳ таоло Ўз фазли билан бошқа томондан қарзи ҳасана берган мўмин бандасига файзу баракот етказиб туради. Бу одамзотнинг эмас, Ҳақ субҳонаҳу ва таолонинг ваъдаси. У Зот ваъдасига асло хилоф қилмайди!
Бандасининг иши – Ундан дуо қилиб сўраш ва шу йўналишда тўғри ният билан ҳаракат қилиш. Мисоли тоғнинг этагида туриб: “Эй Худо, менинг шу тоққа чиқишимни насиб қил”, деб сўраб, кейин тоққа чиқишни бошлашдек. Шунда ҳам Парвардигор насиб қилсагина, тоғнинг тепасига чиқади, насиб этмаган бўлса, бир қадам ҳам силжиёлмайди. Эътиқодимиз ана шундай. “Олма, пиш, оғзимга туш”, деб ҳаракатсиз қараб ўтириш бизнинг йўлимизга тўғри келмайди. Чунки ҳазрат Биби Марямга ҳам: “Қуриган хурмо шохини силкит”, дейилди (Марям, 25). Силкитмаса ҳам беришга қодир эди, лекин Ўз неъматини шу силкитиш сабабига боғлаб қўйди. Силкитди, қуриган хурмодан мева тўкилди.
Зотан, бу дунё ишлари сабабларга пайваста қилинган. Демак, сўраб Аллоҳ таолога илтижо қиламиз, сўраганимизга мувофиқ ҳаракат қилиб, сабабларни амалга оширамиз. Бериш ё бермаслик, етказиш ё етказмаслик Унинг сири. Ҳукм ҳам Уники, хоҳиш ҳам! Хоҳлаган вақтида ҳар қандай сабабни ўртадан кўтариб, тўғридан тўғри етказади ҳам.
Cаййид Раҳматуллоҳ Термизий
@ibratli_sozlar
MUAMMOLARDAN CHARCHADINGIZMI?
😔Qaynonangizni koʻngliga yoʻl topolmayapsizmi?
😊Bolangiz feʼlidagi oʻzgarishlardan xavotirdamisiz?
☺️Eringizga sevimli rafiqa boʻlolmayapsizmi?
😔 Eng yomoni bu ishlarda o’zingizni o’zingiz ham ayblayapsizmi?
🎯 Unday boʻlsa sizlar uchun12 yillik tajribaga ega psixolog Muxtasar Nazarovaning 19-Noyabrdan boshlanadigan 7 kunlik akademiya azoligini tavsiya qilaman.
📌 Akademiya azoligida siz yuqoridagi oʻzingizni ayblovchi holatlardan butkul halos boʻlish imkoniga ega boʻlasiz!
🔔ESLATMA: Faqat akademiya aʼzolari uchun tashkil qilunadigan 7 kunlik BEPUL onlayn darslarda siz 🚀Taniqli psixolog Muxtasar Nazarovaning shaxsan oʻzlari bilan muloqot qilish imkoniga ega boʻlasiz!💁🏻
💡Akademiya azoligiga qo’shilish uchun hoziroq pastdagi link bilan ro’yxatdan o’ting!!!
Akademiya azoligi 👉 /channel/+h3ooiQjZU95jZjUy
Йўқ, ўзим шундай.
–Тўғрисини айтинг, янгам сизга бирон нима дедими? Яширманг қизим.
–Аммажон, аямлар мени хоҳламаяптилар, урушиб бердилар, ўғлимнинг тенгимассан дедилар, нега бундай қилдингизлар аммажон, –дея йиғисини тўхтата олмади Сарвихон.
–Бунинг ҳаммасини Илёсжон учун қилдим, унинг бахтсиз бўлиб бораётганини кўриб чидаб туролмадим. Янгамнинг шу характерини деб бормаган жойимиз, кирмаган эшигимиз қолмади, икки йилдан буён шу аҳвол, сизга совчиликка атайин олиб бормадик, чунки доимгидек ишнинг расвосини чиқариши тайин эди.
–Аммо алдадингизларку ота–онамни.
–Алдамадик жоним қизим, мана, Илёсжоним тилла йигит, феъл–атвори бирам юввош, шу онанинг боласи демайсан киши, кўринишини айтмасам ҳам бўлади, маҳаллада ортидан юрмаган қиз қолмаган ҳисоб, аммо биронтасини ота–онаси беришмади, қайнонаси ёмон деб беришмади. Онасининг урушқоқлигини деб Илёсжоним сиқилиб юришини, бошқалардан кам бўлишини ҳазм қилолмадик, мана, ҳозир икковларингиз узукка кўз қўйгандексиз, менинг бир илтимосим, янгамнинг гапларига аҳамият берманг, индамай қўйиб енгинг, муҳими Илёсжон сизни яхши кўради. Кўзларида бахт ёниб турибди жиянимнинг, мени тушундингиза келин?
–Хўп аммажон, фақат тез–тез келиб туринг, –кўзлари жавдираб қаради Сарвихон.
–Вой қизим, албатта тез–тез келиб тураман, сизнинг ёнингизга келиб кетавераман, –деб пешанасидан ўпиб қўйди Қумри амма. –Қизим мен уйга борай, сиз елиб–югуриб хизмат қилаверинг, бирон гап бўлса мени чақиринг, уйим шундоққина маҳалланинг бошида.
–Хўп аммажон, яхши боринг.
Қумри амма хонадан чиқиб ҳовлида ўтирган Шуҳрат аканинг ёнига борди.
–Ака, мен уйга борай, яхши ўтирингизлар, янгамга айтинг, келинни кўп қийнамасин, ҳарқалай бировнинг боласи.
–Қумри, янгангнинг тилини биласан, менам шу жиянларингни деб чидаб, тилимни тишлаб яшаяпман. Юрагим сиқиладиган бўлиб қолган охирги пайтларда.
–Ўзингизни асранг акажон.
–Майли, жиянларга, куёвимга салом айт.
...............................
Шу тарзда кунлар ўтар эди. Гулнор опа ўзининг хурмача қилиқлари билан Сарвихонни азоблашда давом этарди. Қумри амма кун орада келиб кетар, Сарвихоннинг дардига малҳам бўларди. Гулнор опа баъзан шундай қилиқлар қилардики, унинг айтган гаплари Сарвихоннинг юрагига пичоқдек қадаларди, унинг юрак оғриғига фақат бир нарса–Илёснинг муҳаббат даво бўларди. Ҳар гал “Сен менинг ҳаётимсан, мени ўйла, бошқа нарсанимас” деган гаплари унга тасалли берарди. Келин бўлиб келганидан унинг бўйнига овқат қилиш, тандирда нон ёпиш ва бошқа уй рўзғорлари тушган эди. Гулнор опа ҳали ёш бўлишига қарамай қўлини совуқ сувга урмасди, боз устига кечаси ярим тунгача Сарвихонга кир ғарамлаб ташлаб ювдирарди. Ёки бўлмаса бир баҳона топиб икки ёрни ярим кечгача бир–биридан айириб, камига улар чимилдиққа кириб кетганларидан кейин ҳам эшикни бориб тақ–тақлатиб “Эртароқ ухланглар, яна эрталаб кеч туриб ётманглар” деб кетарди. Бу нарсага ҳатто Илёс ҳам ҳайрон, онасини таниёлмасди. Сарвихоннинг бирдан бир овунчи, сабр тоғи бўлган турмуш ўртоғи, беги уни ҳар қандай қийинчиликларга бардошли бўлишга ундарди. Гулини севган тиконини ҳам эъзозлайди деганларидек у Илёснинг онаси бўлганлиги учун ҳам қайнонасининг қилиқларига, пичинг ва камситишларига бардош берарди, тўғри, баъзида хонасига кириб юзини ёстиққа босиб ўксиб–ўксиб йиғлар, ичидаги бор аламини шу кўзёшлар эвазига ювиб кетарди. Буни фақатгина қайнонасидан азоб еган, туртки еб, камситишлар кўрган келинларгина билади, холос. Она–мўътабар зот! Аммо уларнинг баъзиларидаги хусусиятлар, манманлик, кибр, ўғлини рашк қилиш ва бошқа камчиликлар ёш оилаларнинг ажрашиб кетишига сабаб бўлмоқда, жиндек нарсани бўрттириб, катта тоғдек муаммога айлантириб, орада икки ёшни ажратиб қўйишмоқда, она деганда меҳрибон, оқкўнгил, ширинсўз, ўғлини келинидан, келинини ўғлиданда кўпроқ яхши кўриши керак бўлган етук аёл кўз олдимизда гавдаланади, афсуски ҳозирги она–қайноналарнинг ярмидан кўпи келин олиб, ўғлига ҳам, келинга ҳам чап бўлиб, уларни турли азобларга солишмоқда, бунинг гувоҳи бўлмаган одам бўлмаса керак. Балким ўғлини рашк қилиб, тўққиз ой қорнида кўтариб, то катта бўлгунча оқ ювиб, оқ тараб юриб, одам бўлиб қолганда бир қизнинг–келинин
Мен масжидда имомман. Қанчалик ишонасиз, билмадим, лекин сир бўлиб қолишини истамадим.
Кеча намоз ўқиб бўлинди. Қарасам, масжиднинг икки айри бурчагида икки киши дуо қилиб ўтирибди. Бири йиғлаяпти, иккинчиси гўё кулётгандек эди. Лекин бизнинг жамоатдан эмасликлари аниқ. Ўзимга ўзим "тўхта, бунда бир сир бор", дедим. Хозир чиқиб қолишади. Ўтириб кута бошладим. Шу пайт уларни кузата бошладим. Уст-боши тузук бир киши баланд овоз билан "Омийн!" деди, унинг овози гўё масжидни олди. Туриб ёнимга келди.
- Домла, мана бу конвертни олинг. Ўғлим операция бўлди. Докторлар унинг бир неча кунлик умри қолганини айтишди. "Яшаб кетиши қийин, лекин дуо қилаверинглар", дейишди. Алхамдулиллах, ҳозир уйда. Онасининг тиззасида. Хозир икки ракат шукр намози ўқидим. Тузалса, шуни садақа қиламан, деб назр қилгандим. Мухтож одамни сиз биласиз, шунга берсангиз, деди.
Майли, дедим. У кетди. Иккинчи биродаримиз эса, кўринишидан бечорахол киши. У хам бироз ўтиб чиқди. Кўзлари ёш.
- Мен 55 ёшдаман. Инсонларнинг холини тушунаман. Биродар, кел, хеч ким йўқ, нима дардинг бор, деб сўрадим.
- Домла, икки болам бор. Кечагина янги ишга кирдим, қийналиб қолдим. Ойлик чиқишига хам хали анча бор. Фарзандларимнинг ўқитувчиси бир нарсалар сўраган экан. Бизнинг эса қарз сўрашга хеч кимимиз йўқ. Ойлик олгунимча, амаллаб турайлик дедим. Жуда қийналиб кетдим, шунга дуо қилдим. Роббимдан бу ахволдан чиқадиган йўл кўрсатишини сўрадим.
- Биродар, ишонмайсан, лекин бироз олдин чиққан киши менга конверт берди. Буни мухтож одамга беринг, деб тайинлади. Ол, бу сенинг дуоингнинг ижобати. Бир сеткага ул-бул солиб, икки болангни хурсанд қил, дедим. Зўрға кўндирдим. Конвертни очиб хам кўрмаган эдим. Ичида қанча пул борлигини хам билмайман. Бечора хурсанд бўлиб кетди. Кейин ўтириб Аллохга дуо қилиб, шукр қилдим. Аллохим, дедим. Назр қилганни хам, мухтожни хам, масжид имомини хам бир жойда учраштириб қўйдинг. Конвертни очиб хам кўрмадим, аминманки, Сен эхтиёжига етадиган даражада солдириб қўйгансан. Мени хам бу йўлда сабабчи қилганинг учун Ўзингга беадад хамдлар булсин...
Амийн.🤲🤲
✍🏻 Сабрли аёл
Бир аёл пайғамбаримизнинг
олдиларига келиб: «Эрим менга хиёнат килади, номаҳрам аёллар билан юради. Мен норозиман. Ё, Аллоҳнинг Расули менга бир дуо беринг эримни узимга кайтарай» - дебди.
Расуллоҳ САВ: «Эй, заифа мен сенга уша дуони бераман бунинг эвазига сени бу дунёда килган савоб амалларинг эрингга килган хизматларингни савоблари Аллоҳ хузурида яъни Арши Аълода кабул булмайди, шунга розимисан?»
Аёл: "Йуқ!! Мен сабр киламан!" - деб, орқасига қайтиб кетибди.
Расулуллоҳ САВ ёнларидаги
саҳобаларга: «Бу аёл ҳар бир қилаётган сабри учун, Жаннатда унга атаб биттадан қаср қурилаётганини билмайдида!» - деган эканлар!
- Акамдан хабар борми?
- Билмасам, ойижон ҳаммаси яхши бўлади, деб айтяпти~ку.
- Сизни аяшганда.
- Нимадан аяшади,- Жайрона кир ювишдан тўхтаб Дилзодага қаради.
- Ҳомиладор хотинга эринг ўн беш йилга кетиши мумкин демайди~ку!
- Нима? Ўн беш йилга,- нафаси тезлашди қизни,- Нега?! Фарход ака ўлиб қолдими?!
- Йўқ, уни аҳволи яхши. Тўғри у ҳам даво қилиб ўтирибди. Лекин Марди акам бошқа "статья" билан кетяпти.
- Қандай?- Жайрона Дилзодани айтадиган гапи ҳаёт~мамотини ҳал қиладиган-дек, оғзига термулиб қолди.
- Номусга тегиш!
Баҳор келди. Тошпўлат тўй қилди. Янги келин аввал бувига, сўнг қайнота-қайнонасига таъзим бажо этди.
– Кўп яшанг, болам, – алқади Рисолат момо ва қирқ йил бурун оламдан ўтган жувонмарг қизини эслаб, кўзлари намланди. – Бу кунларни онанг раҳматли кўрмай кетди-да, ўғлим.
Бошлар эгилди. Эзгин сукунат пардасини Маҳмудахоннинг яхши луқмаси орадан кўтарди:
– Ўғлингиз бувимни ҳажга обораман деяптилар.
– Кошкийди-я! – бошини сарак-сарак қилди буви. – Замона обод бўлиб, ҳожилар зувва бориб, зувва келишаркан. Оёқ у ёққа тортса, бел зорманда бу ёққа тортади, менда куч қани, мадор қани, болаларим? қанийди, боролсам, қанийди-я!
Сўнг бир нарсани эслагандай тек қотди-да, қўлларини жуфтлади:
– Омин, – ҳаммалари кафтларини очишди, – илоҳо, ниятинг йўлдошинг бўлсин, ой боргин, болам, жумланинг қаторида ҳожиакбар бўлиб, омон-эсон қайтгин.
Фотиҳа ўқилгач, Маҳмудахон илжайди:
– Тўйдан сўнг етти қоққан кундучдай бўлиб ўтирибдилар-ку. Пул қаёқда?
– Унақа деманг, қизим, Худо етказади.
– Пул нақд! – деди Тошпўлат мутлақо жиддий қиёфада.
– Ҳа-а, буғдойингизми? – яна кулди қайнона.
– Ўша-да. Ўзингиз кўрган уч туп буғдой-чи, буви, беш йилда юз баробар бўлди, яна беш йилда тағин юз карра кўпайса икки юз тўрва бўлади. Ана иннайкейин, аризамизнинг галиям етиб қолади, сизни бошлаб...
– Худо хоҳласа дегин, болам.
– Худо хоҳласа, албатта...
Рисолат момо эслади. Чиндан ҳам бу беш йил бурунги гап эди. Элёр бодрингга жой ҳозирлаётган экан, марзадаги уч туп буғдойни чопмоқчи бўлди.
– Қўй, болам, – деди чорпояда уни кузатиб ўтирган момо, йигитнинг кетмони ҳавода муаллақ қолди. – Умид билан қаро ердан бош кўтарибди, шуниям яшагиси келади-да, ноумид қилмагин. Бунда бир хислат бор, агар хислати бўлмаса, сен экмасанг ҳам униб чиқмасди. Чойлаганини қара. Уруш маҳали бир кафт буғдой одамзотнинг хунига айланиб…
Бувисининг гапини Тошпўлат кейин эшитди ва ниҳоллар атрофини иҳоталаб парваришлади, бир шокоса дон олди. Ўзининг ҳам ақли бовар қилмайди, хаёлига қаёқдан (балки ғойибдан) келди – билмайди: буғдойни Маҳмудахон берган халтага соларкан, оғзидан чиқиб кетди:
– Шунинг пулига бувимларни ҳажга обораман.
Маҳмудахон ўшанда кулганича ҳозир ҳам кулади, лекин илгаригидай эмас, аввал эрининг гапига ишонмаган бўлса, энди эса ўзининг ҳақлигига ишонмай қолганди…
Олтинчи йили Кунгай адирдаги лалмикор сиртга ўша уч туп буғдойдан яралган икки тўрва уруғ сочилди. Кейин еттинчи баҳор... Хуллас, ўн иккинчи йили капсандан, эҳсондан ташқари 276 қопда буғдой тикланди. Тошпўлат «Форд»нинг юкхонасига икки қоп ташлаб жўнамоқчи эди.
– Тоғамларнинг, бувимларнинг тенги шугинами? Уят бўлади-я! қўшнига айтиб, «грузовой»га 20-30 қоп юкламайсизми? – деди ақли бажо ва солиҳа Маҳмудахон.
Жамолхон домланинг, янганинг боши кўкларга етди.
– Хирмонга барака! – деди момо дуо қилиб.
– Умрингизга барака!
– Умрим? Умр деганларининг баракаси бундан зиёдаям бўлсинми? – кампир синиқ жилмайди ва таҳдид қилган бўлди: – Бувим гўрида тинч ётсин десанг, манави қизимни хафа қилмагин, ўғлим. Бўптими?
– Хўп, буви.
Рисолат момо набирасига синовчан тикилиб турди-да, кулимсираб савол берди:
– Аризанг ўринлай деб қолгандир?
– Бир йил бор, навбатимиз келган, сизга айтувдим-ку, буви.
– Оз қопти-да, – Рисолат момо аччиқ армон билан бош чайқарди. – қанийди-я! Отамга, онамга насиб этмаганди, мана энди сизларга буюрган экан, болаларим, шунисигаям минг шукур. Маҳмудахонни ёнингга олиб, ой бориб, омон келгин, Тошпўлатхон.
– Сиз-чи, буви?
– Менми? Мени Худо билади, болам...
* * *
Ана, аэропорт йўлида машиналар саф-саф. Ҳожилар она-Ватан тупроғига қўниб, оила деган буюк остонага ошиқмоқдалар. Чорраҳага яқинлашганда, Тошпўлат ҳожи рулдаги ўғлининг елкасига қўлини қўйди:
– Михчаликка ҳайда, аввал бувимларни зиёрат қилайлик.
– Ахир, уйда сизларни тумонат кутиб турибди-ю.
Маҳмудахон кенжатойини салгина туртиб қўйди:
– Қулоғинг борми, ўғлим? Даданг сенга нима дедилар?..
Ана ёнма-ён бир жуфт қора мармар: «Рисолатхон Муҳаммадали қизи, 1922–2013», «Кароматхон Раҳим новвой қизи, 1942–1972».
Оятлар эзгин оҳангда Михчаликда маъюс дўппайган тупроқ уюмлари узра таралди, юраклар мумдай эриб, кўзлар селоби юзларни юваверди, елкалар силкина
“Хайрлиси“ номли бир йўл бор...
Боши қайғули каби кўринса ҳам, охири ҳамиша ҳузурлидир... Роббим ҳар йўлнинг хайрлисини насиб этсин...
@Ibratli_Sozlar
онам уйда йук. Кушнимизникига утсам кушнимиз менга:
-- Эх болама.....каерларда юрибсан? Ахир онангни юраги шундок хам огрирдику. Бечора сени уйлайвериб охири чидолмади. Бандаликни бажо келтирди. Биз кушнилар билан онангни дафн килдик!- деди кузида ёш билан.
Шунда узимдан афсусланиб кетдим. Бутун борлигимни йукотиб куйганлигимни энди тушундим. Лекин жуда кеч булганди. Онамга ёкмаган дустларимдан алокани уздим. Афсуски уларнинг орасида хакикий дустим йук экан. Буни кеч англадим. Ишимни ташламасдан туриб, укишга тайёрлана бошладим. Имтихонларни бешга топшириб укишга кирдим. Лекин бу хурсандчилигимни бахам курадиган мени мехрибон онам энди йук эди.
Иккинчи курсда бир бола билан дуст булдим. Дустим жуда мехрибон ва аклли эди. Канийди онам тирик булганларида бу дустимни куриб хурсанд булармиди. Болалар уйида катта булган эди дустим. Жуда ёшлигида ота онаси автохалокатга учраганлиги боис ёлгиз колган экан. Каровчиси булмагач уни мехрибонлик уйига олиб кетишган экан.
Мен дустимга онам хакида куп гапириб берардим. Онамни ёлгизлатиб куйганларимни хам айтганимда, у менга АХМОК деди жахлланиб бир марта. Мен дустимга бир одамни улдиришни хохламасдан, аммо инсон узининг хатти харакатлари билан уни улдириши мумкинлигини айтдим. Мен буларни жуда кеч тушундим.
Купинча дустим бизникига келар, у билан куп сухбатлашардик. Ва табиий холки кетар чоги бекатгача кузатиб куярдим. У эса :
-- Мени кузатишинг шартмас дустим!- дерди хар доим.
Мен эса биттагина дустимни йукотишдан куркардим. Ушандай вактда менга далда буладиган сузларни эшитишни хохлардим: ※ Углим уксинма, узингни кулга олгин, сен эркаксан※
Шундай кунлардан бирида дустим ёнимга келдида, менга:
-- Дустим, мени сенга бир таклифим бор. Онанг сени ёзувчи булишингни хохлаганди. Сен мана шу хаётингни хикоя килиб ёзгин!- дея таклиф килди.
Мени бу ёзганларимни укишини хохлаган инсон афсуски энди хеч качон укий олмайди. Бутун умр онам хохлаган инсон булишга интилиб яшайман. Узимни кулга олиб яшайман ахир онам айтгандек мен эркакман.
Ха азизларим...худди мана шу хикоямдаги кахрамонимизни килган хатолари ибрат булсин. Аллох адашган бандаларига узи йул курсатсин. Ёзиш биздан ибрат олиш сиздан. Барчамизни Аллох узи асрасин деб....
@Ibratli_sozlar
КЕНЖА КЕЛИН
Бир кекса аёлнинг ҳикояси.
«Менинг уч ўғлим бор. Кунларнинг бири катта ўғлимнинг уйига бордим. Эрталаб бомдод намозига таҳорат олиш учун келинимдан сув олиб келишини сўрадим. Таҳорат қилдим. Намозимни ўқидим. Қолган сувни ётган ўрнимга тўкдим. Кун ёришганда келинимни чақириб:
- Қизим, нимасини дейисиз, энди қаричилик! Ўрнимни ҳўл қилиб қўйдим, - дедим.
Унинг асаблари бузилди. Энг ёмон сўзларни тўкиб солди. Менга чойшабларни ювишни буюрди. Бошқа бу ишни қайтармаслигимни талаб қилди. Чойшабларни ювиб, қуритиб, дазмолладим.
Сўнг, ўртанча ўғлимникига бордим. Айни ишни такрорладим. Келиним ўғлимга зарда, уриш қилиб, қилган ишимни айтиб берди. Ўғлим унга бир оғиз сўз сўзламади.
Уларнинг уйидан чиқиб кенжа ўғлимнинг уйига бордим. Ўша ишни яна такрорладим. Келиним тонгда ёнимга келди. Унга ҳам ўримни ҳўл қилганимни айтдим. У:
- Ойижон, хижолатга ўрин йўқ, бу оддий ҳол. Гўдаклигимизда сиз оналаримизнинг либосларингизни ҳўл қилиб қўярдик. Сизлар малолланмасдан тозалардингиз. Ҳеч қиси йўқ, ойижон, - деди. Ва кўрпа - тўшакни олиб ювиб тозалади.
Сўнг унга:
- Қизим, бир дугонам мендан у учун узук сотиб олишимни илтимос қилди. Мен унинг бармоғининг ўлчамини билмайман. Унинг қўллари тахминан сизникичалик. Ўлчамингиз нечи? - деб сўрадим.
Ўғлимнинг уйидан чиқиб, тўғри заргарлик дўконига бордим. Бор маблағимга узуклар, тақинчоқлар олдим. Ўзимга яраша тўплаган пулим катта миқдорда эди.
Уйимга ўғилларим, келинларимни чақирдим. Тилла тақинчоқларни уларнинг олдига қўйдим. Бўлган воқеани баён қилдим. Мен кўрпа - тўшакка бавл қилиб қўймаганим, синов учун сув тўкканимни айтдим. Тиллаларни кичик келинимнинг қўлларига тутқазиб:
- Қарилик пайтимда хотиржам суянишим, бирга яшашим мумкин бўлган қизим - бу. Қолган умримни у билан кечираман, - дедим - у, икки катта ўғлимга қараб, - худди шу кундагидек надоматга тайёр туринг! Чунки, сизнинг менга муносабатингиз албатта фарзандларингиздан қайтади. Мен сиз иккигизга чиройли тарбия бераман деб ҳаракат қилганим, заҳмат чекканларим бесамар кетганидан афсусдаман. ИншаАллоҳ сизларнинг укангиз ўз аҳли ила бу дунёда масрур яшаб, Роббисига ёруғ юз билан йўлиқади. Афсуслар бўлсинки, сизлар онангиз қадр - қийматини аёлингизга билдира олмагинингиз учун бундан маҳрумсизлар! - дедим».
@Ibratli_sozlar
ШАРЪИЙ РУҚИЯ (ДАМ СОЛИШ) ОЯТЛАРИ
1. Фотиҳа сураси – бир марта ўқилади.
2. Оятал курсий - бир марта
3. “Ам яҳсудуунан нааса ъала маа аатаҳумуллоҳу мин фазлиҳ, фақод аатайна аала иброҳиймал китааба вал ҳикмата ва аатайнааҳум мулкан ъазийма” - уч марта
“Ёки Аллоҳ одамларга Ўз фазлидан берган нарсаларга ҳасад қилмоқдаларми? Батаҳқиқ, Иброҳим оиласига китобни, ҳикматни ва улуғ мулкни берганмиз-ку?!” Нисо сураси, 54 -оят. -
4. “Ва ин якаадуллазийна кафаруу лайузлиқуунакаа биабсориҳим ламмаа самиъуз зикро ва яқулууна иннаҳу ламажнуун” – – уч марта.
“Ва кофирлар зикрни эшитаётганларида сени кўзлари билан тойдирмоқчи бўлдилар ва, албатта, у жиннидур, дерлар”. Қалам сураси, 51- оят.
5. Ихлос сураси - уч марта
6. Фалақ сураси - уч марта
7. Нас сураси - уч марта
8. Аллоҳумма, роббан-нааси! Изҳибил баъса, ишфи, анташ-шаафии. Лаа шифаъа иллаа шифааука, шифаан лаа юғодиру сақман – уч марта
9. Бисмиллаҳи урқийка. Мин кулли шайъин йуъзийка. Мин шарри кулли нафсин ав айнин ҳасидин, Аллоҳу яшфийка. Бисмиллаҳи урқийка – уч марта
10. Аъуузу бикалимаатиллааҳит-тааммаати мин шарри маа холақ – уч марта
11. Аъуузу бикалимаатиллаҳит-тааммати мин кулли шайтонин ва ҳааммаҳ, ва мин кулли айнин лааммаҳ – уч марта
12. Аъузу бикалимаатиллаҳи ат-тааммати мин ғазабиҳи ва шарри ибадиҳи ва мин ҳамазаатиш шайятийни ан яҳзуруун - уч марта
13. Бисмиллаҳиллазий лаа язурру маъасмиҳи шайъун фил арзи ва лаа фис-самааи ва ҳувас-самийъул алийм – уч марта.
☝️САВОБ УМИДИДА ДЎСТЛАРИНГИЗГА ҲАМ УЛАШИНГ!!! АЛЛОҲ РОЗИ БЎЛСИН!!!
Yoshligimda ko'rgan bir multfilimda ko'rgan edim. Bola yiqilib tushganida Onasi joni achimasin deya yarasini ustiga puflayotgan edi.
Kein men ham qachonki bir yerimni yaralasam o'zim yaramni puflamoqni boshladim. Lekin og'rig'i hech ketmas edi. Ba'zi yaralar hech bitmaydi Ona...✋
@ibratli_sozlar
✅IQ darajasi 120 dan yuqori bo‘lganlar uchun boshqotirma.
😯99% odam xato javob berisharkan.
😉Siz-chi? Siz to'g'ri javob bera olasizmi?
Rasmga diqqat bilan qarang. Bu qotillikmi yoki o’z joniga qasd qilish ❓
Qadrligim Bir o‘yin o‘ynasak, nima deysiz? 😊
Quyida 1 dan 50 gacha bo‘lgan raqamlarning har biri ostiga, har birimizning qo‘limizdan keladigan bittadan solih amal yashirilgan. Siz bu raqamlardan xohlaganingizni tanlaysiz, ustiga bosasiz, va qaysi amal chiqsa, uni bajarasiz, savoblar olasiz....😊
🍃
Tayyor bo‘lsangiz, boshladik:
👇👇👇👇👇👇👇
• 01 • 02 • 03 • 04 • 05 • 06 • 07 • 08 • 09 • 10 • 11 • 12 • 13 • 14 • 15 • 16 • 17 • 18 • 19 • 20 • 21 • 22 • 23 • 24 • 25 • 26 • 27 • 28 • 29 • 30 • 31 • 32 • 33 • 34 • 35 • 36 • 37 • 38 • 39 • 40 • 41 • 42 • 43 • 44 • 45 • 46 • 47 • 48 • 49 • 50 •
Javoblar👇
(@online_halol_bozor - eng zo‘r va arzon mahsulotlar)
ГЎЗАЛЛАРИМ ПАЗАНДАЛАРИМ
🥹Ишончли рецепт қидириб чарчадингизми?🥹
🥰Шошманг сизга энг ишончи рецептлар каналини айтаман🥰
👇Пастдаги тугмаларда ўзизга керагини босинг ва қўшилиб олинг
🤗Шунчаки раҳмат айтсангиз кифоя
👉 /channel/+D9RxF05D5Ls0NjQy
👉 /channel/+D9RxF05D5Ls0NjQy
Айтгандай тикувчиликка қизиқувчилар учун зўр канал бор мана👇👇👇
👉Тикувчилик сирлари👈
Икки йигит соҳил бўйида ўтириб, кечки таом тановул қилаётган эдилар. Ёнларига келиб овқат қолдиқларини териб еб юрган бир кампирга кўзлари тушди. Қари кампирдан:
– Қорнингиз очми? – дея сўрашди.
Кампир:
– Эрталабдан бери шу ердаман, бирон нарса емадим. Мени бу ерга ўғлим олиб келди. Бироздан сўнг келиб олиб кетишини айтди, – деди.
Кампирга овқат, егуликлар бердилар. Тун чўккач, нарсаларини йиғиштириб, кетишга тайёргарлик кўрдилар. Вақт алламаҳал бўлиб қолган, кампирнинг бир ўзини ташлаб кетиш ҳам яхши эмас.
Йигитлардан бири сўради:
– Сизда ўғлингизнинг рақами борми телефон қилсак…
Кампир:
-Ҳа, рақами ёзилган вароқ берган эди…
Қоғозда: «Ким бу кампирни топиб олса, уни қариялар уйига олиб борсин», деб ёзилган эди. Йигитлар бундан даҳшатга тушдилар. Кампирни ўзлари билан кетишни сўраб бир соатча ялиниб ёлвордилар. Лекин кампир ўғли олиб кетишга ваъда қилганини ва ҳозир келиб қолишини айтиб, уларнинг таклифига кўнмади. Фарзандидан ҳавотир ола бошлади.
Икки ўртоқ ўғли келиб олиб кетишини беҳуда кутиб ўтирган кампирни қолдириб уйига қайтди. Лекин улардан бири ухлай олмади. “Кампирнинг қисмати нима бўларкин?” деган хаёлда эди. Шартта ўрнидан турди, кийинди ва машинасига миниб соҳилга келди…
Соҳилда…
Соҳилда тез ёрдам машинаси ва зобитлар бор эди. Одамлар тўпланиб турар эдилар. Бечора кампирнинг жасадига кўзи тушди. Ўлимининг сабабини сўраган эди:
– Қон босимининг кескин кўтарилиши, – деган жавобни олди.
Бу кампир фарзандини ўйлаб хавотирланганини, унга бирон нарса бўлдимикин, дея қаттиқ қўрқувдан ўлиб қолганини тушуниб етди.
Субҳоналлоҳ!
Шундай қалблар борки, ўз ота-онасидан кечадиган, тошдан қаттиқ.
Ва яна шундай меҳрибон қалблар борки, бошқаларнинг ота-онаси учун ҳам ғамхўр.
Аллоҳим! Қалбларимизни мусаффо қил ва ризойингга уйғун бўлган амал ва ибодатлар томон йўналтир.
@ibratli_sozlar
инг бағрига–қучоғига қўш қўллаб топширганига чидай олмас, аммо бир нарсани унутмаслиги керак, қачонлардир ўзи ҳам худди келини каби кимнингдир боласини қучоғига олган, у ҳам келин бўлган. Қолеверса, бу–ҳаёт қонуни, унда барча жуфтини топиш керак, қайноналардан бир талаб–келинни қизидек қабул қилиш, куёвболадан бир талаб–онани ўнг қўлда, хотинини чап қўлда асраш, келиндан бир талаб–қайнонанинг меҳрини қозониш. Уч томонки ўзаро ҳамкорлик қилишса, у оила узоқ яшайди ва меҳр оқибат ҳамроҳи бўлади. Аммо Гулнор опадек қайноналарга бу гаплар таъсир қилмас, келини Сарвихоннинг ҳар бир ширин сўзига заҳарли жавоб қайтарар, аяжон деса, аянгмасман дер эди...
........................
Орадан икки ой ўтди. Бу орада Сарвихон қайнонасининг гапларига ҳам ўрганиб бўлган эди, энди авалгидек йиғламас, барига қўл силтарди. Фақат у жуда ҳолдан тойиб, ориқлаб кетганди. Чунки инсон катта–катта еб ичгани билан меҳр кўрмаса, егани ўзига сингмайди. Уни ғам адо қилиб борарди, қайнонаси шу вақтгача бирор марта ширин сўзини тенг кўрмади, ҳар сафар эрталаб туриб салом берса, алик ҳам олмасди. Баъзида ухлаб қолиб, кечроқ уйғонса, маҳаллани бошига кўтариб дод соларди. Келинмас илон, мени ёмон дейсизлар келинимнинг ўзи ёмон, менга кун бермайди, то тушгача ухлайди деб қўни–қўшниларга жар соларди. Шуҳрат ака хотинининг характеридан тўйиб кетган, торитишишнинг ҳожати йўқлигини билар эди.
.....................................
Сарвихон ўзидаги ўзгаришларни сезар, негадир кўнгли айниб, кўнгли фақат қулупной ейишни тусарди. Бунинг сабаби битта–у ҳомиладор бўлган эди. Буни эшитган Илёснинг хурсандчилиги ичига сиғмас эди, у бу бахтдан сармаст бўлиб, Сарвихонни кўтариб, хонани гир айланиб ерга қўйди.
–Бегим, –деди Сарвихон ноз билан. У Илёсни доим шундай чақирарди.
–Эшитаман ҳаётим.
–Менинг қулупной егим келяпти.
–Хўп бўлади онаси, –деб пешанасидан ўпди. –Сен ва бола учун нима керак бўлса тортинмасдан айтавер.
–Фақат кўпроқ олиб келинг, ўзим сандиқчамга яшириб қўяман, егим келса уч–тўрт дона еман.
–Буёғидан хавотир олма, –дедию қулупнойга йўл олди. Ташқари совуқ, қишнинг айни ўрталари. Илёс онасига бу хушхабарни айтиш учун хонасига йўл олди.
–Эна, уйдамисиз?
–Кел болам, кел.
–Эна бир янгилигим бор, –ичига сиғмас эди Илёс.
–Айтақол ичимни сиқмасдан.
–Тез орада набирали бўласиз энажон, эшитяпсизми, набирали.)))
–Фақат шуми? Эрга теккан хотин туғмасдан нима қилсин. Туғадида, шунга сени шунча ҳовлиқтриб юбордими ичидан пишган писмиқ хотининг.
–Эна, бу нима деганингиз, менинг ҳаётим сизга қизиқмасми?
–Йўқ, қизиқмас, бориб аммангга айт, топган ҳам ўша, олиб берган ҳам.
–Эна, ахир онамсиз, болангизманку, –ичига сиғмади боланинг. Онасининг бу бемеҳрлиги Илёснинг юрагига катта олов солиб қўйди. –Майли, эна, онамсиз, аммо келинингизда айб йўқку, нега уни ёмон кўрасиз, келган кунидан уни сиқувга олиб, жеркиб келасиз, биз иккаламиз ҳам болаларингизмизку.
–Ҳа хотинқули, хотининг бўйнингдан ип ўтказиб олибдику латта бола. Ўзим ҳам айтдим бу иккаласи пичирлашиб иржайишдан бошқа иши йўқ деб. Хотининг қучоғингда илондек тўлғониб мени сенга ёмон кўрсатиб ташлабди.
–Бўлди, эна, тортишиш ниятим йўқ, шунчаки сизни хурсанд қилай дегандим, аммо адашибман, –деб хонадан чиқа бошлади.
–Ойимчангга айт, туғаман экан деб ётиб олмасин, ўз ишини билиб–билиб қилсин, –деди онаси. Илёснинг кўзларига дунё тор бўлиб кетди. У онасини таниёлмай қолганди. Хурсандчилиги бир лаҳзада саробга айланди. У нима учун Сарвихоннинг тунлари йиғлаб чиқишини энди билганди. Онаси ўз боласини аямаганда ўзганинг боласини аярмиди. Хаёллари чалкашиб кетган Илёс Сарвихон ва қорнидаги жажжи фарзанди учун қулупной олиб келиш мақсадида бозорга қараб йўл олди. Тақдир бу икки ёшга яна не не синов ва азоблар юбориши ёлғиз Яратганга аён эди. Орада яна бир ёш оиланинг таназзулга юз тутиб, ажралиб кетишидек катта муаммо бор эди. Чунки қайнонанинг асл мақсади ҳам шу–келинни ҳайдаш. Энди ҳамма гап Сарвихонда, ё сабр қилиб тилини тиш орасида ташлаб яшайди, ёки бўлмасам... йўқ, буни гапиришга ҳали эрта...
Давоми бор...
Иккинчи қисм тугади....
@Ibratli_sozlar
“Хазонли кунлар. Тузоқ”
(қувонч ва ғам тўқнашуви)
2–қисм..
Сарвихон қайнонасининг заҳарханда гапларидан аламини кўз ёшларидан олди ва ўзига келиб, келинлик юмушларини бажариш мақсадида ҳовлига чиқди. Ошхона сари йўл олар экан, ҳовлига кимдир кириб келаётганига кўзи тушди. Бу Қумри амма эди, аслида, Сарвихонни топган мана шу Қумри амма эди.
–Келинг аммажон, Ассалому алайкум, –дея эгилиб таъзим бера бошлади.
–Ва алайкум ассалом, кўп яшанг, бахтли бўлинг, ўзингиздан кўпайинг, –деб амма узундан–узун тилаклар билдирди.
–Амма, юринг уйга, аямлар чой ичишмоқда, –деб аммани уйга бошлади. Эшик очилиб, Қумри амма уйга кирди.
–Ёқимли иштаҳа, эрталабдан кўзларингиз учииииб турганмиди янга, –ҳазил қилди Қумри амма.
–Келинг, ўтиринг, –дея жой кўрсатди Гулнор опа.
–Келин югуриб хизматингизни қиляптими?
–Хизматимни қилмай ҳар бало бўлсин, сизлар мени алдаб, ўзига тўқ оила, қиз ҳам гўзал, ёш дегандинглар. Ўзим совчиликка борай десам биргалашиб қайтардинглар, –жиғибийрон бўлди Гулнор опа.
–Қачонгача шунақа характерда юрасиз янга? Дастингиздан жияним бахтсиз бўлиб юриши керакмиди? Маҳаллада жанжаллашиб ёқалашмаган хотин қолмаган, борган жойимиздан рад жавоб олдик, энди жиянимнинг бахти очилганда шуниям кўп кўряпсизми?, –жаҳл билан гапирди Қумри амма.
–Бола меники, мен туққанман тўққиз ой кўтариб, келинниям ўзим топардим, сизларга ўхшаб зоти пастларнинг қизинимас, манаман деган министрларнинг қизини олиб берардим.
–Бу қудаларингиздан устунлик жойингиз борми? Ўғлингиз Россияга бориб, бели майиб бўлиб қурилишда ишлайди, акам эса мактабда оддий ўқитуви, қачонгача одамлардан ўзингизни баланд тутасиз?
–Оилавий ишларимизга аралашишга ҳаққингиз йўқ эди хонадонимни жанг майдонига айлантирманг.
–Сиз бор ҳар қандай жой уруш майдони, –деб Қумри аммо гапини тугатмасиданоқ Шуҳрат аканинг жаҳли чиқиб кетди.
–Э бўлдида энди, тортишишни бас қилинглар, келиннинг ҳурмати уч кун, чакакларингни ўчириб туринглар.
–Ака, аслида ҳамма айб сизда, янгамни умуман қайтармадингиз, онам бечорани ҳар куни гап билан қон касал қилиб, давление қилиб ўлдириб юборди, –йиғлашга тушди Қумри хола.
–Оғзинга қараб гапир, мен бўғиб ўлдирмадим, ажали келди–ўлди. Қачонгача менга ҳасад қиласан, сен бу ерда аммасан, бошқа нарсамас, келгинда қ.....б кет, –сансираб ўдағайлаб кетди Гулнор опа.
–Синглимни сансирама, оғзинг қараб гапир, –қўлини мушт қилди Шуҳрат ака.
–Э ўзингизни босинг, шу опа–сингилларингиз мени умрим бўйи тупроқдек оёқ ости қилиб келишди, сизга тегиб нима кун кўрдииииимммм, уҳуууу, –йиғига тушиб кетди Гулнор опа.
–Бошланди, бўпти ака, янги келинни эҳтиёт қилингизлар, унинг ширин ҳаётини заҳарга айлантирмангизлар. Бечора қиз, биринчи кундан шунча даҳмазанинг гувоҳи, Илёс жияним тилла бола, бир оғиз аралашмайди, мен кетдим, –дея ўрнидан қўзғалди.
–Анави қари келинингизниям олиб кетинг, топган қурумсоғингизни ўзингиз уйингизда сақланг, –додлашда давом этди Гулнор опа.
–Сизга Худо кифоя қилсин, шу тилингизни деб акамни элдан, ёру жўрадан, қавму қариндошдан айирдингиз, чидадик, акамнинг ҳаёти бузилмасин, жиянларимиз тирик етим бўлиб қолмасин дедик, аммо энди жиянларимизнинг бахтига чанг солсангиз, аяб ўтирмаймиз, акам қилолмаган ишни биз қиламиз, –дедию ҳовлига қараб йўл олди.
–Сен ўзингнинг оилангни ўйла, менинг оиламга тумшуғингни суқма, бор кетавер, келмасангам бўлади бошқа, –заҳрини сочиб қолди Гулнор опа.
–Сен хотин мени бир умр эзиб ўтяпсан, афсус, –дея аламзадалик билан Шуҳрат ака хонадан чиқиб кетди.
Бўлиб ўтган жанжалнинг гувоҳи бўлган Сарвихон келинлик либосида хонасида йиғлаб турарди. Қумри амма хонага кирар экан, томоқ қириб кириб келди.
–Хммм, кимдир борми?
–Келинг амма, кўзёшларини артди.
–Келин, Илёсжон қани?
–Нонуштадан кейин кўчага чиқиб кетганди.
–Ёнимга ўтиринг келин, жой кўрсатди Қумри амма.
–....
–Келин, Сарвихон, аввалам бор сизларга ҳеч кимда йўқ бахтни тилайман, жияним билан бир умр қўша қариб, бахтли бўлингизлар. Янгамга ўхшаб Илёсжонимнинг ҳаётини дузахга айлантирманг жоним қизим, сиздан шуни ўтиниб сўрайман, –йиғлаб юборди Қумри амма.
–Унақа деманг аммажон, бундай бўлмайди.
–Кўзларингиз нега қизаркан, тўғрисини айтинг, йиғладингизми келин.
–
Рост,
Қаттиқ ранжийман сендан гоҳида,
Ҳар гал "БЎЛДИ! ТАМОМ! деявераман.
Ўша аламларнинг исканжасида,
Сенгина нодонни севавераман.
Ҳар гал хайр дейман,
Алвидо дейман.
Чўмилиб ашкимнинг дарёларида.
Яшагим келмайди соғинчинг билан,
Сенингдек бевафо дунёларида!
Ҳар гал сўз бераман юраккинамга,
Сени қийнамайман бундан буёғи.
Юрак иккимиздан бошқа ҳеч кимга,
Сезилмас етмишта томир титроғи.
Яна андишасиз баҳорлар каби,
Сен бор маконларга қайтавераман.
Каптар қанотидек пириллаб лабим,
Гинали сўзларни айтавераман.
Кейин кўзларингга термулганча, жим.
Баҳорда бодомдек гуллайвераман.
Чўксам, шу кўзларга чўкиб кетсайдим,
Дея Оллоҳимдан сўрайвераман!
Малика Тавфиқ
УЧРАШУВ
Тақдир-насиб бўлиб, тўйдан олдин келин-куёвни учраштиришмоқчи бўлишди. Икки ёш гаплашиб, кўришиб, келишиб олишсин, дейишди. Куёв кичик холаси билан келиннинг уйига ташриф буюрди. Келин тараф эса катта амма билан меҳмонларни хуш келибсизлар, дея кутиб олишди. Келин-куёвни дарвоза яқинидаги кичик меҳмонхонада бемалол гаплашиб олинглар деб, ёлғиз қолдиришмоқчи бўлдилар. Бунга олима келин ҳам, олим куёв ҳам бир овоздан қарши чиқдилар. Никоҳдан олдин, яъни номаҳрамлар хилватда ёлғиз қолиши мумкин эмас эмиш.
Кичик холага юзланишди:
– Ёшлар билан сиз бирга ўтиринг бўлмаса.
– Тўғрисини айтсам, менда хижолатпазлик жуда кучли. Ёшларни ҳам уялтириб қўймай, - деб узр айтгандай бўлди.
Ахийри катта амма ёшларга шерик бўлишга рози бўлди. Куёв қисқа ва лўнда қилиб дилдаги гапларини айта бошлади. Келин эса ҳар бир гапга диққат билан қулоқ солиб турарди.
– Энг муҳим гапларим шулар эди. Қолганларини айтмасам ҳам сиздек ўқиган қизнинг ўзи билади, деб ўйлайман, - деди куёв.
– Қизим, бирор гапинг бўлса хижолат бўлмай сен ҳам айтавер, - деди амма суҳбатга аралашиб.
– Ҳа, албатта, кўнгилингиздаги гапларни тўйдан олдин билишни хоҳлардим, - деди куёв ҳам.
Бироз сукутдан кейин келин гап бошлади:
– Дунё савдосида ҳам, умр савдосида ҳам ёлғон ишлатиш мутлақ ҳаромлигини ва ҳийла ишлатиш макруҳлигини эслатиб бир нарса сўрасам майлими?..
– Албатта, хурсанд бўламан ва илтимос қиламан.
– Сизни утружжа деб гумон қиламан, адашмаяпманми?..
– Муболаға қилмайман, ўзимни мақтамайман ҳам. Авваллари утружжа эдим, ишим кўпайиб кетгани ва бошқа сабаблар билан хурмо бўлиб қолдим-да. Аллоҳ ислоҳ қилсин.
– Райҳон бўлмаганингизга шукр. Лекин мен бир умр утружжани орзу қилгандим...
– Яна утружжа бўлишга ҳаракат қиламан, иншааллоҳ.
– Ҳаракат эмас, ваъда берсангиз... розиман. Зеро, эр йигитлар ваъдасига ҳам, ёрига ҳам вафо қиладилар.
– Хўп, Аллоҳ номи ила ваъда бераман. Солиҳа аёл диннинг ярмидир, деганлари шу бўлса керак. Сизга ва сизни тарбия қилганларга катта раҳмат. Барчамиздан Аллоҳ рози бўлсин. Энди менга рухсат. Қолган гапларни никоҳдан кейин гаплашармиз. Унгача зарур гап чиқиб қолса холам орқали етказаман, иншааллоҳ - дея куёв катта аммага юзланди.
Амма эса айтилган гапларнинг ҳаммасига ҳам тушунмай ҳайрон бўлиб ўтирарди. "Утружжаси нима энди? Куёв хурмоман, дейдими? Анави қўшиқчи Райҳон ҳақида ҳам гаплашишдими?" - дер эди ичида.
Куёв кетганидан кейин амма жияни олдига ошиқди.
– Вой қизим, нималар ҳақида гаплашдиларинг? Мен айрим гапларинга умуман тушунмадим?
– Сиз хавотир олманг, аммажон. Биз ўзимиз келишиб олдик, - деди олима қиз нимтабассум билан.
– Жон қизим, тезроқ айта қолгин нималар ҳақида гаплашдиларинг?!
– … … …, - деди қиз бироз хижолат бўлиб.
– Вой омилигим қурсин-ей, вой олима жиянимдан ўргилай, - дерди амма ўзини кулгидан тўхтатолмай.
***
Абу Мусо Ашъарий розийаллоҳу анҳу ривоят қилади: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Қуръон қироат қилувчи мўмин худди утружжага ўхшайди. Унинг ҳиди ёқимли, мазаси ширин. Қуръон ўқимайдиган мўмин эса хурмо кабидир. Унинг ҳиди йўқ, аммо мазаси ширин. Қуръон ўқийдиган мунофиқ эса райҳон каби хушбўй, аммо мазаси аччиқ. Қуръон ўқимайдиган мунофиқ худди ҳанзала янглиғ ҳидсиз ва таъми аччиқдир”, деганлар” (Бухорий, Муслим, Сунан соҳиблари, Доримий, Аҳмад, Ибн Ҳиббон, Байҳақий ва Табароний ривояти).
Адҳамжон қори
@ibratli_sozlar
