34448
Хаётий ва Ибратли ҳикоялар... Хикматлар хазинаси... Инсон такдирини аччик синовлари... Hamkorlik va reklama uchun 👇👇 @Bronzam . . . . . .
з супириб, кўллатиб сув сепардим чалалиги билинмасин
деб. Куёвим билан баъзан эр- хотинлигимиз
эсимда йўқ ховлида хазиллашиб олишиб
кетардим.Қайнонамни бизга бир икки кўзи тушиб хам қолди. Куёвим менга энди аввалги
дўстмасмиз келинлигингни унутма деб тушинтирарди. Мени бу гап у қулоғимдан кириб, бу қулоғимдан чиқиб кетарди. Овқат пиширишда куёвим ёрдам берарди. Билардим эримни менда кўнгли йўқлигини, болали бўлсак кўнгли тушар деб умид к,илдим.
Мана келин бўлганимга хам бир йилдан
ўтди. Онамни уйига бориб турардим. Онам у
уйдаги гапларни сўрарди, мен айтардим,
бахшидан дам солинган нарсалардан
тамирлаб турдилар. Болали бўлдим хамки
эримни мен билан иши йўқ,. Қўшнимизникига келин кеганда эрим шу келинга хавас билан қарашини сездим. Муомиласи жуда чиройлик эдида. Нима қилай унга ўхшай олмасам....
Бу орада мендан кичик. синглимни турмушга
бердик. Синглим бой хонадонга турмушга
чиқди. Қудалар фермер, мол қўйи кўп эди. Оиласида хаммаси ўғил бўлиб, куёвимиз ҳам кенжаси экан. Куёв бола кўримсиз (жудаям хуник) эди. Синглим эртадан кечга эшшакдай
ишларди . К,уда ҳола фарзандлари ҳаммаси ўғиллигига қаттиқ қўл , менга ўхшаб қўпол, лекин мард аёл эди. Онам синглимни хам ўз "дам" лари билан таминлаб турди, синглим эса қайнонасидан яшириб қаймок, , сарёғ, сузма опкеларди. Синглим хам фарзандли бўлди. Онам мендан кўра унга эътиборли, мехрибон эди, чунки ундан "фойда" борда.
Бир куни синглим хар галгидак онамларникига
мехмонга келётганда боласини кийимлари
тагига банкада сарёғ ва эридан боламга деб
сўраб яшириб тўплаган пулини беркитиб
сумкани айвонига қўяди. Ўзи эса ичкарига
кийингани кириб кетади. Бу орада қайнонаси
икта нон ва чинида қаймок, кўтариб уни
сумкасига солмок,чи бўлиб " Келин, қудамга
мана буларни оборинг. , қуруқ борманг "
дейди. Сумкадаги нарсаларга кўзи тушади,
синглим. уйидан шошилиб чиққанида кеч
бўлганди...
К,уда хола синглимни махаллада шарманда
к,илиб онамни уйига ташлаб кетди. Анча вақт ўтиб. молларга қарагани одам топилмади е'ки онамни бахшилари ёрдамида синглим уйига к,айтди. У хозир хам пул ва нарсалар онамга опкелади. Ўша пулларга онам янаям кучли бахшилар излашда....
Мен эса болам билан эримдан ажрашдим.
К,айнонам зиёли одамлиги учун уруш қилмадилар, тинчлик билан ташлаб кетдилар.
Нима к,илай, болалигимда ота - онамга ўғил
болага ўҳшашим ёқарди, болалар билан
уришсам хурсанд бўлишарди. Балким мени
к,из боладек тарбиялашганда сингилларимга
хам ўрнак бўлармидим, хозиргидак онамни
уйидамас умр йўлдошим олдида бўлармидим..
Аллоҳ қўшмаса бандасини, бахшисини
қўшгани бир тийин экан. Бу аёл гапни орасида синглисини молларга ўт қирқадиган аппаратда ишлаётганда икки бармоғидан хам айрилганини йиғлаб айтди. Энди шу бахши синглисини бармогини ўз дами билан ўстириб беролармикан а? Онаси эса бахшига югурган вақтини, шу қизларига кетказиб уларни оилага
тайёрласа, қиз болани ўрнини, оилада
сарамжон - саришталикка ўргатганда , балким к,излари бахтли бўлармиди...
Оилада яна уч қиз вояга етяпти ахир,
уларни хаёти, келажаги нима бўларкин....
Бу фақат ёлғиз яратганга аён.... Ўқинг
фикр қилинг , сизни оналарингиз ундай
аёлмаслигига шукроналар келтиринг....
@Ibratli_Sozlar
✒️Тарбия кўрмаган қиз қисмати...
Хурматли диндошим, бу хикояни ёзишдан
аввал жуда кўп ўйландим.
Бизнинг мусулмон аёлларимиз хавас
қилгудек албатта, лекин гуруч курмаксиз
бўлмайди деганларидек , бъзан шундай
аёлларимиз хам учраб турар экан.
Сизлардан илтимос, хикояни ўқиётганда
яхшилаб эътибор беринг, каментарияда ошиқча к,ўпол мулохаза билдирилмасин. Сизларга бир аёл номидан ёзаман. Ўк,иб фикр қилинг. Сизнинг оналарингиз ундаймаслигига шукр қилинг.
Оилада беш к,измиз , мен энг каттаси. Опа-
сингиллар ораси 2*3 ёш фарк, к,иламиз.
Болалигимиз ўзимиз хохлаганимиздак ўтган.
Ота-онам хеч вак,т ўғлимиз йўк, деб
нолишмаган, аксинча "ўғил бола к,изларим "
деб эркалатишарди. Дадам хамиша
"К,изларими тирноғини кирига хам
алишмиман ўғилни " дердилар. Бир хаммамиз хак,ик,атдан ўғил болларга ўхшардик.
Хаммамизни уй ишлалига мунча хушимиз
йўк, , Доим дадамни булдозерида ўйнаб
ўтирардик. Ер чопиш, мол бок,иш,
велосипед миниб юриш бизни ишимиз эди.
Онамлар уй ишларини хеч буйримардилар ,
ўзлари хам уйни кам йиғиштирардилар.
Кўпро махалла хотинлари билан уйимиз
олдидаги тўнгакда гаплашиб ўтирардилар.
(Тўғриси ғийбатлашишни яхши кўрардилар.
Биз ўша атрофда ўйнаб ўтирардикда
қулоғимизга уларни гаплари чалинарди)
Мактабда хам мени "эркак" деб эрмак
к,илишарди. Мен эса бунинг учун уларни
яхшигина тазирини берардим. Мактабни хам
3 * 4 бахолар билан битирдим. Ўк,ишга
киришни хаёлимга хам келтирмадим.
Текстил фабрикасига ишга кирдим. У ерда
хам хамма к,излар менга бошк,ача к,араш
к,илишарди. Хеч ким билан дугона
бўлмадим, рости хеч ким дугона бўлишни
хохламарди. Ўғил боллар билан яхши
чик,ишардим.Цех бошлигига хам мени
к,излар ишига эмас, аксинча боллар ишига
қўйишини сўрардим. Синфдошларими
ўк,ишга кирганлари ўк,ишарди,
киролмаганлари бири чеварга шогирт
тушган, яна бирлари холаларини магазинда
ишлашарди...
Мана синфдош к,излар хам бирин-кетин
учурма бўла бошлашди. Уларни тўйларида
келин беркинган уйда роса карнай-сурнай
овозига ўйнаб хаммани кулдирардим.
Онам бир куни менга :
"Ёқтирганинг борми к,изим? " дедилар.
Кутилмаган саволга аввал хайрон бўлиб
карадим онамга, кейин овозимни борича
роса хохолаб кулибман (кулишларим хам овозим хам қўполда)
"Кизумисиз онам, ха менга кимми кўзи
учиб турибдикан, бечора боллар гапиргани қўрк,ишадику" ... кулавериб жағларим толди. Онам эса : " Бу юришингда сени ит хам олмайди, сал к,из боладек муомила к,илсанг бўлмайдими?
Ана синфдошинг Дилони к,ара, юришлари нозли, ширин овозли, озодалигини айтмайсанми. Сен бўлса худди айиққа ўхшаб маймок, босасан к,адамингни хам, кийинишингнику айтмай қўя қолай ..."
Онамми синфдошими маётаётгани
асабимни бузди. "Мен Дилога ўхшомиман!!!
Хохламайман хам!!!" аразлаб эшикни
қарсиллатиб ёпиб сингилларим билан
ётадиган хонага кириб ўтирволдим.
"Нима Дилодан каерим кам?!
Айиққа ўхшаб юрармишман хм" деб ғудрандим.
Кўз олдимда эса синфдошим Дилрабо
гавдаланди. Хааа, у жуда чиройли к,изда
ўзи хам, шу онам мени ўғил к,илиб
туғмаганларда, бўлмасам ўзим шу кизни
олардим. Ким унга гап отса дабдаласини
чик,арардим."..
Бир оз хаёл сурдиму ишга борадиган вақтим
бўлганлиги ёдимга тушди. Апил -тапил
кийиниб кўзгуга хам к,арамай (умуман
кўзгуга карамай сочимми йиғиштирардим)
сочимми наридан бери тараб хар кунгидек
"хвостик" килдимда ишга отландим.
Ишхонамизда севишганлар бор эди. Мен
уларни "Лайли ва Мажнун " , "Ромео ва
Жулетта" деб эрмак к,илардим. Улар эса
бунга бепарво. Негадир бугунги онам билан
сухбатимиз хаёлимдан кетмади.
Севишганларга бугун ич- ичимдан хавасим
келди. Лайли ва Мажнун мендан
сал нарирокда қўлларини ушлашиб
сухбатлашишарди. Уларга тикилиб бир зумга
шу кизни ўрнида ўзимни фара қилдим. Во ажаб, хаётимд биринчи мартта ўзимдан уялиб кетдим.
Энди хар куни шу икковига караб
ўтирадиган одат чик,ардим ва хар сафар кизни ўрнида ўзимни фараз килардим. Бир куни онам Дилони унаштиришганини айтди. "Хой киз энди кап-катта киз бўб колдинг юриш- туришингни ўнгла, уй ишларига ёрдам бер, нон ёпишни ўрган, качонгача кўлим кўсов сочим супурги бўлади, сингилларинг Сендан ўрнак олишади..." деб роса жаврадилар. Бу сафар мен жимман. Нон ёпишни ўргандим, ғўр - шў
Сиз-чи, оиланинг устуни, фарзандларининг суянган тоғи, аёлининг икки дунёдаги қалқони бўлиши лозим бўлган марди майдон эркаклар! Сизга қорачиқлари ёниб турган фарзандларни туғиб берган ожизангизга ҳам дунё, ҳам охират қийноқларидан ҳимояловчи (либос) парда бўла олаяпсизми?
Шундай бўлса, бу шараф сизга муборак бўлсин!
Агар шундай бўлса, қора тунда қоп-қора тошнинг устидаги қора қумурсқани кўришга, оёқ товушларини эшитишга қодир бўлган Зот сизга жаннатини мукофот етсин!
ПС: Пост кўчирилган. Зеро яхшиликни ва билганини билмаганларга (яхши нарсаларни) етказиш ва улашиш чин мўминга хосдир!
@IBRATLI_SOZLAR
✒️ ЎҚИНГ...
Аёл гуноҳ қилса, бунга эркак ҳам айбдордир.
Шотланд халқ мақоли
Қўлимга бир мактуб тушиб қолди. Қизиғи, хат менга битилмаган, лекин эгасига ҳам жўнатилмаган. Келинг, мақсадга ўтишдан олдин ушбу мактуб билан танишамиз:
«Ассалому алайкум, адаси!
Мана сиз сабабли бегона юртларни кезиб, номаҳрам эркаклар орасида ишлаб юрибман.
Тўғри, бунга ўзим рози бўлдим. Чунки оилавий муаммоларимизга сиз бирор ечим тополмагач, мен шундай хатарли сафарга отландим. Қарзларимиз бўйнимиздан ошиб, қарз эгалари остонамизда туну кун қўриқчилик қилишларига қарамай, сиз масъулиятни бўйнингизга ололмадингиз. Мен эса лоақал уч болам қийналмаслигини истаб, ўзга юртда мардикорликка чиқдим.
Истанбулга келганимдан буён ҳар қандай қийинчиликларга дош бериб ишлаётган эдим. Аммо бугун ҳаммасига тупуриб, уйга, ўз юртимга, болаларим бағрига қайтишга қарор қилдим. Сабаби пул топаман деб энг қимматли нарсаларимдан айрилишни истамайман. Юртимга қайтгач, майли фаррош бўлай, кўча супурай, майли кимнингдир эшигида чўри бўлай, фақат аёллик шаъним, ор-номусимга доғ туширмасам бўлгани...
...Мен ишлаётган кафе хўжайини уйини тозалаб беришимни, эвазига яхши ҳақ тўлашини айтди. Иккиландим, аммо ишлаб пул топишга бўлган эҳтиёжим унинг таклифини қабул қилишга ундади. Вазифаларимни тушунтиргач, ортига қайтди. Ишга киришдим. Аммо негадир кўнглим жуда ғаш торта бошлади. Эндигина юмушларни тамомлаб бўлгандим ҳамки, кўча эшикдан уй эгаси кириб келди. Ойнадан унинг эшикни қулфлаётганини кўриб қолдим. Кўнглимдаги ғашлик ортди. Бурилиб улгурмасимдан келиб, белимдан қучди. Дод солиб эшик томон отилдим. У эса:
– Сени илк кўрганимдаёқ ёқтириб қолдим. Аёлим билан ажрашганман. Гапларимни эшит, илтимос! Мен билан қол, сени бахтли қиламан, – деди.
– Мен эрли аёлман! – тилимга келган биргина жумла шу бўлди. У турган ерида қотиб қолди. Дарҳол мени қўйиб юборди. Таажжуб билан:
– Эринг бор?.. Алдамаяпсанми? – деди.
– Эрим, болаларим бор... Эрим бўлмаганида ҳам менга номаҳрамсан! Худодан қўрқмайсанми? – дедим-да, қулфни очибоқ бор кучим билан кўчага отилдим. Ғира-ширада югуриб кетарканман, ортимдан унинг овози келди. Бироқ тўхтамадим, қайрилиб ҳам қарамадим. Аммо қанча югурмай, у менга етиб олди, тиз чўкканча:
– Тўхта, буни кийиб ол! Мени кечир... Кечирдим деб айт? Истасанг, эртагаёқ юртингга жўнаб кетишингга ёрдам бераман. Фақат кечирсанг, бўлгани! Бу иш қиёматга қолмасин?.. – дея ялинди.
Оёқяланг эканимни шундагина билдим. Қолган бирорта гапи қулоғимга кирмади. Бир амаллаб кафега етиб олдим. Зарурат не кўйларга солганидан хўрлигим келди, аёл эканимдан илк бор пушаймон едим, туни билан йиғлаб чиқдим. Болаларимиз кўз ўнгимдан ўта бошлади. Гарчи бирор ножўя иш қилмаган бўлсам ҳам «Энди сизнинг, болаларимнинг кўзларига қандай қарайман?» деган ўй ич-этимни кемирди.
Унинг уйида қолиб кетган сумкам эрталаб эшигим тутқичига осиб қўйилганидан билдимки, менга рўпара бўлишга журъати етмаган.
...У ваъдасида турди – ниҳоят учоқдаман. Йиғлаётганимни билдирмаслик учун рўмолчамни ахтарарканман, бармоқларим букланган қоғозга тегди. Ажабландим. Хат экан. Орасига солиб қўйилган «кўкқоғоз»ларни кўриб, ҳаммасини тушундим. Хат қисқагина эди:
«Синглим!
Мени тавбага, саждага, намозга қайтардинг.
Сендан қарздорман.
Бундан кейин бегона юртларга ҳеч қачон ёлғиз борма...
Эрингга айт, сендек аёлини асрай олмаса, бадали оғир бўлади.
Шуни билки, юрагимга ҳайкал ўрнатиб кетдинг – номуснинг ҳайкалини, иффатнинг ҳайкалини...».
Ҳар икки мактуб шу ерда тугайди.
Ушбу хат аёл билан ўртамизда кўринмас ришта боғлади. У билан яқиндан танишдим, кейинги ҳаёти билан қизиқдим.
Айтишича, уйига қайтгач анча пайтгача ўзига келолмай, ёқимсиз хотираларини унутолмай қийналган. Алам билан, кўзёшлар билан битган мактубини эса эрига ўқитишга жазм қилолмаган.
– Мана юрагимни тошдек босиб ётган, ҳеч кимга айтолмаган сирларимдан воқиф бўлдингиз. Буларни ёзишингизни истайман. Эҳтимол кимгадир фойдаси тегар? Эримга ўхшаган эркаклар ўқиса, ибрат олар? Чет элда ишлашга бориб, қийинчиликдан қочиб, фаҳш йўлни танлаётган аёлларнинг йўлдан қайтишига туртки бўлар? Эрим ҳам ўқиб қолар?.. – деди у.
Мен ёзишга ваъда бердим.
Бир куни уни хафа
ИММУНИТЕТНИ КУЧАЙТИРИБ, КАСАЛЛАРНИ БАРТАРАФ ҚИЛУВЧИ 8 ХИЛ ТАОМ:
1. Анор
2. Қатиқ
3. Саримсоқ
4. Пиёз
5. Кўк чой
6. шууфан
7. Қовоқ
8. Брукилли
УЧТА НАРСА ЖИСМНИ КАСАЛ ҚИЛАДИ
1. Кўп ейишлик
2. Кўп гапиришлик
3. Кўп ухлашлик.
БАДАННИ БУЗУВЧИ ТЎРТТА НАРСА
1. Қайғу-ғам
2. Хафалик
3. Очлик
4. Уйқусизлик (бедорлик)
ТЎРТТА НАРСА ЮЗНИ ЧИРОЙЛИКЛАШТИРАДИ ВА КЎРКАМЛАШТИРАДИ
1. Тақво
2. Вафо
3. Саховат
4. Муруват
РИЗҚНИ КЕНГАЙТИРУВЧИ ТЎРТТА НАРСА
1. Кечаси ўқиладигон намоз
2. Саҳарларда айтиладигон кўп истиғфор
3. Садақа беришга одатланиш
4. Эрталаб ва кечқуранги зикрларда бардавом бўлиш
РИЗҚНИ ТАНГЛАШТИРУВЧИ ТЎРТТА НАРСА
1. Саҳар маҳал ухлашлик
2. Кам намозлик
3. Дангасалик
4. Хиёнат
ҚАЧОНКИ МАЪСИЯТ ОСТОНАСИГА КЕЛИБ ҚОЛСАНГИЗ ҚУЙИДАГИ УЧ ОЯТНИ ЭСЛАНГ!
1. Алам яълам бианналлоҳа яро.
2. Ва лиман хоофа мақома Роббиҳи жаннатан.
3. Вамайяттақиллааҳа яжъал лаҳу махрожа.
Агар мана шу гаплар сизга ёққан бўлса тарқатмасдан қўйманг! Чунки, яхшиликка далолат қилган уни қилувчи билан бир ҳилдир.
Якка кураш 90 дақиқа,
сериаллар 60 дақиқа,
кинолар 130 дақиқа,
намоз эса, бор-йўғи 5 дақиқа, жаҳаннам ҳам жаннат ҳам абадий.
Бу нарсалар ақиллилар ақлларини юргизиш учун.
Ватсаппда 300 та шеригингиз бор...
Телефонда 80 та...
Минтақада 50 та бўлиши мумкин.
Қийинчиликда 1 та, жанозада қариндошлар
Қабрда эса яна ёлғизсиз.
Ажабланманг, - бу ҳаёт.
#никоҳ
#сир
Рухсат сўраганингизда “Ўзинг биласан” деган жавобни олсангиз, фаросатингизнинг чироғи ёнсин!💡
Эрингизнинг бу ишга унчалигам розилиги йўқ демак. Ё фаросатингизни синаш учун, ё кўнглингизни қолдириб хўмрайганингизни кўрмаслик учун шундай деган бўлади.
Масалан бирор жойга боришни олсак, “Вақтимни уерга эмас, Сизга сарфлагим келди. Сиз учун у ерга боришдан воз кечдим. Ўрнига сизга манти пишириб бераман бугун иншаAллоҳ))” десангиз, ўша дамда эрингиз мантини эмас сизни “еб қўйгиси” келса керагов яхши кўриб кетганидан.
САБРНИ ОИША ОНАМИЗДАН ЎРГАНАЙЛИК!
Оиша онамиз фарзанд кўрмаганлар. Лекин бирорта ҳадисда:
Эй Аллоҳнинг Росули, менга зурриёт тилаб дуо қилинг, деганларини кўрмаймиз.
Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам вафот этганларида Оиша онамиз 18 ёшда бўлганлар. У зот алайҳиссалом Оиша онамизни қаттиқ севар ва рашк қилардилар.
Оиша розияллоҳу анҳо Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан кейин 47 йил яшаганлар, лекин бирор марта ёлғизликларига қайғурмаганлар. Чунки батамом илм ва ибодат билан машғул бўлганлар.
Оиша онамиз маърифатли аёл эдилар, кўпчиликка муаллима эдилар, буюк саҳобаларга фатво берувчи муфтия ҳам эдилар.
Эсда тутинг!
Инсоннинг ҳаёти фарзанд, эр, уй, кундош, мол дунё, ота онанинг ўлими ёки фарзанднинг нобуд бўлиши билан тўхтаб қолмайди. Аллоҳ сиздан бир нарсани олиб қўйса, эвазига ундан яхши нарсани албатта беради.
Бу дунё имтиҳон диёридир, у ҳеч бир кишининг қўлида мукаммал бўлмайди...
Тунги қўнғироқ (ҳаётий воқеа)
АДАШИБ КЕТГАН КЎНГИЛ ХАТИ...
— Бу уйда тинчлик бўлмайди ўзи, ҳой бола, нимага пойабзалга шампунь суртиб ювасан, ота-онангнинг шампунь заводи борми? — қайнонамнинг овози болаларникига қўшилиб кетди. Яна бир ёқда эрим, буларнинг оёқ кийимини ўзига ювдирмай, ўзинг ювгин, деб танбеҳ бераркан, унинг овозига чақалоғимнинг йиғиси уланиб кетди. Йўқ, бу аҳволда жинни бўлиб қолиш ҳеч гапмас. Ҳамма иш ҳам менга, норозилиг-у, алам ҳам менга. Болаларни ухлатиб, кир-чирни ювгунимча ярим кеча бўлди. Тунги сукунатни қўл телефонимга келган хабарнинг овози бузди. Ярим кечада ким менга хабар ёзди экан, ёки яна бемаъни рекламалардир-да , деб ҳафсаласизлик билан хабарни ўқий бошладим.
“Айёмингиз билан, опажон. Бу дунёнинг тугамас ташвишлари олдида таслим бўлмай, кулишга куч топиб юрибсизми? Аслида, байрамдан бошқа вақтда сизни йўқламайдиган мендек ношуд укангиздан қанча хафа бўлсангиз, шунча кам. Жиянларим ҳам катта бўлиб қолишгандир? Узоқда бўлсам ҳам, кўнглим сизда. Сизнинг синиқ жилмайиб туришингиз, доим нималаргадир куйиб-пишиб юришингизга ўрганиб қолган эканман, мусофирчиликда ўрнингиз жудаям билинди. Иш, иш деб, ҳатто қўнғироқ қилолмаётганим учун узр. Байрам сизга жамики яхшиликларни олиб келсин, сабрингизга яраша ажр албатта қайтсин. Мен сизга бир сирни айтайми? Аслида, сизнинг, уйда ҳамма яхши, поччанг мени ер-у кўкка ишонмайди, қайнонам ҳам қизидек кўради, деган ёлғонларингизни соғиндим. Бу ерда эса, ҳамма рост гапиради. Қанийди, опагинамга ўхшаб чиройли алдашни биладиган биттагина одам бўлса эди, деб ўртаниб кетаман. Ёлғонларингиз тугамасин, опа, ҳаётнинг фақат яхшилигини айтадиган ёлғонларингизнин г хумори тутганида, сизга етиб боролмаётганим алам қилади. Ҳар урганида жигарларини эслаб ёнадиган юрагингизга улкан матонат тилаб қолувчи укангиз”.
Негалигини билмайман, аммо кўзимдан ёш чиқиб кетди. Балки укам ростдан ҳам узоқ юртдалиги учундир. Кейин рақамга қарадим. Мутлақо нотаниш. Бу хат балки бегонаникидир. Лекин шу тобда у менга ўзим анчадан бери кутаётган далдани бера олганди. Эртасига рақам эгасига хат ёзиб, кимсиз, деб сўрадим.
“Кечирасиз, янглишиб, сизга жўнатибман” деган жавоб келди. Мен эса, “тез-тез янглишиб туринг, ука” деб жавоб юбордим. Сени юпатса, ярим кўнглингга малҳам бўлолса, ўша сўз эгаси омон бўлсин, деб юбораркансан. Эҳтимол, ўша вақтда бирор қимматбаҳо буюм ҳам айни ўша нотаниш кимсанинг юпанч бериб ёзган табрикномаси ўрнини тўлдиролмасди.
Яқинларингизни кўришга вақт тополмаяпсизми? Унда бир энлик хат ёзинг, ўзининг ёлғиз эмаслигини сезсин, ҳаётида сиздек меҳрибони борлигини икки оғиз гап билан етказингки, сўзнинг улкан қудратини у ҳам ҳис қилсин.
@ibratli_sozlar
ОТА ЖАННАТ ЭШИКЛАРИ
ОРАСИДАДИР
Абу Дардо розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади. У киши айтадилар:
"Мен Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг: “Ота жаннат эшиклари орасидадир. Хоҳла бу эшикни сақла, хоҳла зое қил”, деяётганларини эшитдим”
(Имом Ҳоким ва Имом Байҳақий ривояти).
@ibratli_sozlar
ҚУРЪОН ВА АСАЛ – ҲАР ҚАНДАЙ ДАРДНИНГ ДАВОСИ
Аллоҳ таоло бандаларига жуда кўп неъматлар берган. Ана шундай неъматлардан бири асалдир.
Қуръони каримда шундай дейилган: “(Эй Муҳаммад,) Парвардигорингиз асаларига ваҳий (амр ёки илҳом) қилди: “Тоғларга, дарахтларга, (одамлар) қурадиган инларга уя сол. Сўнгра турли мевалардан еб, Парвардигоринг (сен учун) осон-қулай қилиб қўйган йўллардан юр!” Унинг қорнидан алвон рангли ичимлик-асал чиқади. Унда одамлар учун шифо бор. Албатта бу ишда (яъни, митти жониворнинг одамлар учун хизматкор қилиб қўйилишида) тафаккур қиладиганлар учун оят-ибрат бордир” (Наҳл сураси, 68-69-оятлар).
Асаларининг ҳаёт тарзи инсонлар учун беқиёс ибрат намунасидир. Асаларининг тириклиги чаманзорлар, яйловлар ичида ўтади. Гул ширалари бу мўъжаз жониворнинг таомидир. Маълум бўлишича, асалари камида 3000 хил ўсимлик гулидан шира (нектар) йиғади. Бир килограмм асал йиғиш учун 10 миллион дона гулга қўнади. Бу вақт ичида ҳар бир асалари уясига 120-150 марта қатнайди, 450 минг чақирим йўлни босиб ўтади.
Яна бир ҳайратланарли жиҳати шунда, асалари ўз жуссасидан 20 баравар оғирликдаги юкни ерда судраб юра олади.
Асаларининг бешта кўзи бўлади. Ҳид билиш, сезиш туйғуси одамникига қараганда 25 марта кучлироқ. Шунинг учун асалари бир неча чақирим масофадан ҳидни сеза олади.
Асаларилар ўз уясидан 14 километргача масофага учиб боради. Учиш тезлиги соатига 65 километргача етади. Шира олиб қайтишида бу тезлик 35 километрни ташкил этади. Энг қизиғи, асалари ўзи йиққан асалнинг юздан бир қисминигина истеъмол қилади, қолгани инсонларга туҳфа этилади. Асалари буни, шубҳасиз, Аллоҳнинг илҳоми билан қилади.
Абдуллоҳ ибн Масъуд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: “Қуръонда икки шифо бор: Қуръон ва асал. Қуръон қалблардаги касалликларга шифо, асал ҳар бир дардга даводир ”.
Оиша розияллоҳу анҳо онамиздан ривоят қилинишича, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам ширинлик билан асални яхши кўрардилар .
Пайғамбаримиз асални яхши кўрар, бошқаларни ҳам бу тотли неъматдан ейишга, у билан даволанишга чақирардилар.
Бир киши Набий алайҳиссалом ҳузурларига келиб:
– Биродарим қорни оғрияпти, – деди.
Расулуллоҳ унга:
– Биродарингга асал ичир, – деб тавсия қилдилар.
Ҳалиги одам унга асал ичирди. Кейин келиб айтди:
– Мен унга асал ичирдим. Аммо баттар ичини кеткизиб юборди.
Шунда Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам:
– Аллоҳнинг гапи рост, биродаринг қорни алдаган! – дедилар .
Мутахассислар илиқ сувда эритилган асалга Қуръон оятларини ўқиб дам солиб ичишни тавсия этишган. Айниқса, эрта тонгда ичилса, натижаси яхши бўлади.
Пайғамбар алайҳиссалом шундай деганлар: “Кимда-ким ҳар ойда уч марта, наҳорда (оч қоринга) асал яласа, касалликнинг каттаси унга яқин йўламайди ”.
Халқ табобатида асалнинг қуйидаги фойдалари зикр этилган:
– Асал турли касалликларни даволайди, одамни бардам-бақувват қилади;
– мижозни тозалайди, қоннинг томирларда юришини равонлаштиради, гўштни бузилишдан сақлайди;
– кўз хиралигидан халос этади;
– навқиронликни сақлаб қолиш, узоқ умр кўриш учун муттасил асал истеъмол қилиш тавсия этилади;
– қонга жуда тез сўрилади, уни тозалайди;
– микробларни ўлдиради;
– асал суви меъдани кучли қилади, иштаҳани очади, овқат ҳазмини яхшилайди;
– шамоллаш, ҳолсизлик, асаб тўқималари касалликларини даволайди;
– танасида модда алмашинуви бузилган кишиларга асал жуда фойдали;
– ошқозон-ичак яралари касалликларини даволайди, мияни озиқлантиради;
– юқори нафас йўллари, ўпка касалликлари, юрак, жигар, буйрак, асаб тўқималари, тери, кўз касалликлари ҳам асал ёрдамида муолажа қилинади;
– камқонликда асални малина билан бирга истеъмол қилиш тавсия этилади;
– ошқозон-ичак фаолиятини яхшилайди;
– ревматизмга қарши энг яхши дори;
– қон босимини туширади;
– терига суртилса, терининг ҳолатини яхшилайди;
– хотирани, ақлий қобилиятни кучайтиради;
– юракка қувват беради;
– овқат ҳазм бўлишини яхшилайди;
– грипп касаллиги олдини олишда, уни даволашда ҳам асал тенги йўқ малҳамдир;
– асал шарбати кишини тетик қилади, мия фаолиятини яхшилайди...
"Қуръон - қалблар шифоси" китобидан
зиёдроқ бўлди,,,-Орифхон ота у ёғини гапиролмади, ўрнидан турдида ётоғига кириб кетди.-Сарвар эса бечора отани хам дардлари кўп эканда, деганча орқасидан қараб қолди.
Давоми бор.
Рухсора Рахимова.
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli_Sozlar 📚 ⏮
-Сарвар дамлаб берган аччиқ кўк чойни мирқиб ичаркан-қани қизим мени йўғимда нима гаплар бўлди гапирингчи, деганди Сарварни ичи шувиллаб кетди бўса бўлмаса Олимхон бўлиб ўтган гапларни бобосига етказгандир,-хаммаси яхши, Одилхон амаким уч кун жуда кеч келдилар, хатто овқат хам емай ухлаб қолдилар, фақат Сарвар жим туриб қолди-нима фақат бирор ёмон нарса бўлдими?-йўқ халиги,-гапир, гапир эшитаман
Сарвар қўрқа писа бўлиб ўтган воқеани айтиб берди.-Сарвар Орифхон отани жахли чиқса керак деб ўйлаганди. Аксинча бўлиб чиқди.
-Э сенга гап йўқ боплапсан, қандай неварам индамай қўйди?-қойил, қойил Орифхон ота бошини сарак сарак қилиб яна бир неча бор қойил-э,-деди.
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli_Sozlar 📚 ⏮
6 қисми.
-Холасини тили билан айтганда жуда бой, лекин ўта нозик табиатли кишиларни уйига етиб келишгач, Сохиба у, ёғ бу ёғини тўғрилаган бўлдию секин, дарвозани ўнг томонида жойлашган тугмачани босганди эшик ўз ўзидан шарақлаб очилди. Ичкарига бир қадам ташлашлари билан қаердандир лапанлаганча бахайбат қора ит югуриб чиқиб уларга иррилаганча пешвоз чиқди.
-Қўрқма бу ит жуда аққилли яхши инсонларга тегмайди,-деди холаси қўрқанидан уни пинжига бекиниб олган Сарварга кулиб.
Ховли хақиқатдан хам жуда катта хамда серфайз экан.
Ичкаридан ёшига нисбатан анча ёш кўринишдаги бир киши чиқдида уларни мамнум бир холатда кутиб олди.
-Қани Сохибахон ичкарига мархамат!
-Улар ичкарига кириб жойлашиб ўтириб олгач секин уй эгаси гап бошлади,-нима айтган аёлингиз рози бўлмадими?,-дейман,йўғ-э,мана олиб келдим Орифхон ака,--ие бу қизчангизни ёши нечида,-қизим 13 ёшдамисиз,ё14 да бўлсангиз керак-ов мени чамамда-йўқ, уч ойдан кейин 20 кираман,-деди Сарвар уялиб ерга қараб.
-Орифхон ота Сарварани ховлига чиқиб кутиб туришини айтдида,ўзи уни холаси билан ичкарида узоқ сухбатлашиб қолиб кетишди.-Хар замонда уй эгасини баланд овозда гапиргани-ю,холасини алланималарни тушинтирмоқчи бўлгани Сарварни қулоғига билинар билинмас эшитилиб турарди у нимагадир бу хонада тургиси келмай юраги ғашланди..
-Эшик очилиб холаси уни чақирди-Сарвар бу ёққа кел!,бўл тез иммиламай,!-хола кетамиз мен бу ерда қолишдан қўрқияпман?-нимадан қўрқасан?,булар яхши инсонлар фақат кўнгилларидан чиқиб хизматларини қилсанг бўлгани,сен бир ўзинг эмассан, ховлида бир чол билан кампир хам кўп йилдан буён ишлашияпти сени ишинг фақат овқат қилиш-у,уй тоззалаш бўл тез-тез чол айниб қолмасидан!.
-Отингиз нима қизим?-Сарвар-Сарварми ёки Сарварами?-паспортимда Сарвар ёзилган-бўпти,дадангиз сиздан кейин ўғил бўсин,деб шундай қўйгандирда,ўзийизам худди ўғил боладек Орифхон ака қўлини,, мушт"қилиб тугиб кўрсатди,, боевая "қизга ўхшайсиз.-Юринг бўлмаса мен сизга хоналарни кўрсатаман.
-Орифхон ота хамма хоналарни бир бир кўрсатаркан,-мана бу хонага кирмайсиз бу раҳматли келинимни хонаси,-неварам Олимхон онасини хонасига хеч кимни киришини хохламайди.-Кейин айтиб қўяй ўғрилик қилганни, ёлғон гапирганни ёмон кўраман,икки йилда тўртта уй хизматчисини алмаштиришга тўғри келди.Умид қиламанки биз бир биримизни тушунамиз.
-Сарвар тушундим,-дегандек бошини қимирлатиб қўйди.
-Ишни ўзизни хонайнизни тартибга келтиришдан бошлайсиз,-кейин пастга тушасиз иккалашиб бир ош пиширамиз-ўзи ош пишироласизми?-ошни боплайди Сохиба кулиб қўйди,буни қўлидан келмайдиган иш йўқ.
Бўптида кўрамиз агар шундай бўлса қизимдек яхши кўрардим.
- Майли унда мен кетдим.
-Сохиба хурсанд бўлиб хайрлашиб чиқиб кетди.
-Сарвар холасини гарчи унча ёқтирмасада, негадир хўрлиги келиб кўзи ёшланди.
-Бизника анча ўргандингиз-а, лекин неварам Олимхонни қўполлигига хафа бўлмайсиз-а, уни ўзи феъли шунақароқ. Икки йил бўлди онаси ўлгандан кейин шунақа бўлиб қолди.
-Амаки мени сансанлаб гапираверинг, ахир мен неварангиз тенгиманку, қайтангга Одилхон амаким сансирайдилар.
-Ҳа энди улар шунақада русни нони еб, тарбиясини олиб катта бўлишган.
-Уч ой деганда Сарвар бу оилага жуда мослашиб кетди, худди ўзини яқин кишиларидек, фақат невараси Олимхон ўзбек тилини билсаям доим хамма билан рус тилида гаплашади, кейин Сарварга нисбатан қўпол муоммулада бўлганини айтмаса қолган хаммаси яхши.
-Холаси ойма ой келиб Сарварни хабар олган бўлади-ю, ойлик маошини тийин тийини билан олиб кетади.
Давоми бор.
Рухсора Рахимова.
Шоҳиста шаҳд билан телефонни олди. Нариги томондан овоз келди:
— Топдингми? Ҳужжатлар, тилла тақинчоқлар топилдими? Қара, биттасига хиёнат қилсанг, бошингга итнинг кунини соламан. Ўша кундаги шаллақи хотинларнинг бештасини юбораман, дабдалангни чиқариб ташлашади, уқдингми? Уйнинг ҳужжатларини тайёрлаб қўй, эртага учрашамиз!
Шоҳиста оғиз жуфтлашга ҳам улгурмаган эдики, нариги тарафдан:
— Келин, бунинг гапларига парво қилманг… Қўлидан энди ҳеч нарса келмайди, — деган овоз эшитилди.
Нафисанинг кирдикорларини сезиб юрган Қодир бу сафар унинг ҳамма гапларини эшитган эди. У телефонни ўчирди-да, хотинига:
— Тез кўзимдан йўқол, суф сендек хотинга! — деб ўшқирди.
— Сизнинг қўлингиздан келмаган нарсага мен киришдим, мен болаларимнинг уйсиз қолишини истамайман! — бўш келмади Нафиса ҳам.
Қодир хотинига бироз тикилиб турди-да, шкафдан костюмини олиб уйдан чиқиб кетди…
Вақт алламаҳал бўлганида уйга кириб келган акасини кўрган Фозил ҳайрон бўлганча унга тикилиб турарди.
— Ҳа, ука, мен келдим, бу сафар бир умрга келдим. Келинойинг билан ажрашаман… — деди Қодир.
Ўша куни Жаҳон ота Қодир билан узоқ гаплашди. У нечоғлик ўғлини кўндиришга уринмасин, барибир, ажрашаман, деб туриб олди.
— Майли, болам, яна эртагача ўйлаб кўр, келин бўш келадиганлардан эмас…
— Нима бўлса бўлар, бир умр қийналгандан кўра… Ахир уларнинг кирдикорлари бўлмаганида, ҳозир онам ёнимизда ўтирган бўларди… — дея йиғлаб юборди Қодир.
Бор гапдан хабар топган Нафисага:
— Уй-жой масаласини унут, қизим, қачонки улар боришингни исташсагина уйга борасан, унгача истасанг бизникида, истасанг, ўз уйингда яшаб тур. Сенларнинг найрангларинг туфайли кўчада ҳеч кимга қўшилолмай қолдим. Қодир куёвим ҳам менга ўхшаб қолишини истамайман, — деди.
Отасининг бу гапларидан кейин Нафиса ўйланиб қолди. Чиндан ҳам, мол-мулк унинг кўзларини кўр қилганини, орада хокисоргина қайнонасидан ажраб қолганини кўз олдига келтирди. Бугун қилаётган ёмонликлари эртага ўзига қайтиб, қизларининг бахтсиз бўлиб қолишидан қўрқиб кетди. Қодир акасидан шу пайтгача ёмонлик кўрмаганини, шунча кўргиликдан кейин ҳам хотинига бир оғиз қаттиқ гапирмаганини эслаб, кўз ёшлари юзини ювди. Ахир ўша уйга не-не орзулар билан қадам қўймаганмиди? Қандай қилиб бу йўлга кирди? Уни ким шу кўйга солди? Тонггача шулар ҳақида ўйлаб, бир зум ҳам кўзи илинмаган Нафиса тонг отаётгани маҳал «Шу бугун бориб Қодир акамдан, қайнотамдан, ҳаммасидан узр сўрайман… Ҳаммаси учун кечирим сўрайман», дея кўнглига тугиб қўйди.
Нонуштага ўтирган Жаҳон ота дарвозадан «Бобожон, биз келдик», деб югуриб келаётган набираларини кўриб, дастлаб ҳайрон бўлди. Уларнинг орқасидан қудалари, келини ҳам кўринди. Фозил бир чеккада анграйиб турган Шоҳистага «Дастурхонни қайта тузат», деди-ю ўзи Қодир акасини уйғотишга кириб кетди.
Жаҳон ота «Булар яна бир балони бошлайди», деб ўйлаб қовоғини солиб олди. Аммо қудасининг мамнун чеҳраси, кулиб турган келинининг юзига боқиб, унинг ҳам юзи ўзгарди.
— Қуда, омонатингизни олиб келдик, — гап бошлади эркак қуда. — Барча ўтганлар учун мана мен кечирим сўрайман… Энди бу ёғига ёшлар бирга бўлишсин, мана бу қизлар келгусида отасиз ўсмасин, дейман…
Жаҳон ота буни аввалроқ ўйлаш керак эди, демоқчи бўлди-ю, Кабира шу пайтда, албатта, кечирган бўлармиди, деган фикр юрагини бир чеккасида туриб қолди.
— Мен ҳам боламнинг ажрашишини истамайман, — гап бошлади Жаҳон ота. — Набираларимнинг тўйини кўрсам армоним йўқ…
Шоҳистанинг ошхонада куймаланаётганини кўрган Нафиса бориб уни маҳкам қучди. Сўнг:
— Мени кечиринг, Шоҳиста, ҳаммаси учун кечиринг… Унутишингиз учун нима қилай, айтинг? — деди.
Шоҳиста Нафисага аввал ҳайрон боқиб турди-да, кейин, «Мен ҳаммасини унутганман, ўша куниёқ…» деб жавоб қайтарди. Шу куни бу хонадонда нонушта тушликка, тушлик эса кечки овқатга уланиб кетди. Ҳеч кимнинг кетгиси келмас, каттакон ҳовли бахтиёр оиланинг кулгилари билан тўлган эди.
Озода ТУРСУНБОЕВА
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli_Sozlar 📚 ⏮
чўчиди. Чунки ўтган сафар келиб: «Ойижонимга Нафиса опам тўрдаги уйга кўчиб кела қолсин», деб айтинг… Ахир икки овсин маза қилиб яшардик, рўзғор ишларида болаларим ҳам дастёр бўлиб қолишган, ёрдамлашади», деган гапини айтганида, қайнотасининг жаҳли чиқиб: «Келин, бу гапни бир айтдингиз, бошқа гапирманг, бу катталарнинг иши, Нафисадан сал узоқроқ юринг, бу сизга айтадиган биринчи ва охирги гапим», дея овқатини ҳам емасдан туриб кетганди ўшанда.
Шундан кейин Шоҳиста овсини билан телефонда ҳам, уйга келганида ҳам камроқ гаплашадиган бўлди. Буни Нафиса сезиб турса-да, чекинишни асло истамасди. «Бу уйда менинг ҳам ҳақим бор, билиб қўйсин. Қорни дўппайиб турибди. Ўғил кўрса, қайнота-қайнонам уйни таг-туги билан унга топширади. Ўшанда ёшлик қилиб бу ҳовлини ташлаб чиқиб кетмасам бўларкан», деб ўйларди…
Икки овсиннинг айвонда чақчақлашиб ўтиришганини кўрган Фозил:
— Ўҳ-ҳў, келинойи, биз томонларга қайси шамол учирди? — деб сўради.
— Ҳа, сизнинг шамолингиз-да укажон! Овсинимни ташлаб қаерларда юрибсиз? Катта ҳовлида дарди тутиб қолса, нима бўлади? — ўзини астойдил куюнчак қилиб кўрсатди Нафиса.
— Шу ердамиз. Қўшниникида бугун эҳсон эди. Шунга чиқиб кетгандик…
Фозилнинг кетидан бирин-кетин қайнонаси билан қайнотасининг келишаётганини кўрган Нафиса ўрнидан туриб салом берди. Жаҳон ота алик олиб, хонасига кириб кетди. Кабира хола эса келинини елкасидан олиб кўришди.
— Бугун бекорчи эканман, шунга хабар олгани келгандим. Кечга бирор тансиқроқ таом қиламиз-да, деб Қодир акам билан болаларнинг ҳам шу ерга келишини тайинлагандим… — Нафиса ўнғайсизланиб гапирса-да, Кабира хола ўғли Қодирни кўргиси келиб турганди.
— Тўғри қилибсиз, айланай, майли, бирор овқатга уннанглар бўлмаса…
— Қодир акам манти буюрганди, овсинжон… Энди сизни бироз қийнаб қўяман-да…
— Йўғ-э, ундай деманг, опа, бирпасда тугиб ташлаймиз…
Шоҳиста шундай дея дастурхонни йиғиштириб, ошхонага кириб кетди.
Нафиса ҳам энди тураётган эди, Кабира хола уни тўхтатди:
— Нафисахон, тўхтанг, болам. Сизда икки оғиз гапим бор…
Кабира хола келинининг кўнглини оғритиб қўймаслик учун бироз овозини майинлаштирди.
— У куни келганингизда Шоҳистага бир нималар дебсиз. Шу гапингиз бор экан, бизга айтсангиз бўлмасмиди? Қайнотангизнинг жаҳлини биласиз, айланай. Шоҳистани хафа қилиб қўйишига оз қолди. У ҳали ёш бўлса, бунақа масалаларга аралаштирманг… Ўзи рўзғорингизни бўлак қилмагунингизча ҳеч биримизга тинчлик бермагандингиз. Энди бўлак яшаётган бўлсангиз, биздан яна нима истайсиз? Бу гапларни ўзимиз бафуржа ҳал қиламиз, хўпми?
Нафиса ичидан зил кетса-да, «хўп» деб нари кетди. «Шоҳистани аяяпти. Мен-чи? Бўйи етай деб турган қизларим билан икки хонада диққинафас бўлайми? Йўқ, барибир, келин бўлиб тушган уйимга кўчиб келаман…»
Нафиса ўзига-ўзи пичирлаб ошхона томон йўналди. Икки овсин мантини тайёрлагач, Қодир ҳам икки қизини етаклаб дарвозадан кириб келди. Бутун оила жам бўлиб овқатланишди. Кабира хола болаларининг ёшлиги ҳақида келинларига гапириб берди.
— Қодир ўша пайтда ҳам бўшроқ эди, Фозил эса нуқул акасининг ёнига тушиб, кўча болалари билан муштлашиб келарди, — деди Жаҳон ота болаларига фахр билан қараб… — Ҳа, мана, сенлар бола эдиларинг, энди ўзларинг болали бўлиб ўтирибсанлар. Вақтнинг ўтишни қара-я!..
— Қўяверинг, отаси, муҳими, ҳар иккисининг ҳам ўз ўрни бор, тегирмон навбати билан айланади. Биз кетамиз, ўрнимизга болаларимиз, набираларимиз қолади. Ҳаёт қонуни шунақа… — Кабира хола чолини юпатган бўлди.
Фотиҳа ўқилиб, дастурхон йиғилгач, ҳамма уй-уйига тарқай бошлади. Жаҳон ота ўғли Қодирни хонасига чақирди.
— Болам, — томоқ қириб гап бошлади ота. — Аввало, Худодан сенинг бахтингни, тани сиҳатингни, тинчлигингни сўрайман. Аммо ҳар не келса, одамнинг ўзи ҳам бунга айбдор бўлади. Хотининг келиб, кенжа келинга нималардир деб кетибди. Ўшанда, ёдингда бўлса, онанг иккимиз қанча ялиндик, кетманглар, деб. Аммо хотининг ўжарлик қилиб, «Бўлак қилмасангиз, ажрашаман», деб туриб олди. Қорнидаги норасидани ўйладик, майли, деб изн бердик. Энди қайтиб келамиз, деяётган экансизлар… Биз онанг билан бош устига, дердик. Аммо Нафиса келиннинг тили ўткир. Вақтида бизни калака қилгандан баттар қи
р килиб овкат килишни хам ўргандим. Бари бир киз болани
ёшликдан уй ишларига ўргатмаса
к,ийланар экан. Кўчаларни хам чала-чулпа
к,илиб зўрға супирардим.
Дилрабони тўйида энди карнай -сурнайга
к,изларга ўйнаб бермадим. "Бошим
оғрияпти" деб бахона к,илдим. Бир чеккада ўтириб келинни роса томоша к,илдим. К,из
бола бўлиб, биринчи мартта келинчакка
махлиё бўлишим. Дило жуда гўзал
келинчак бўлди. Мен энди ўзимми шу келин
либосида фараз к,илдим...
Эртаси ишга боргач яна севишганларни
кузатдим. Шу "Рамео"га к,андайдир
кўнглимда илик,лик пайдо бўлганди. У мени
дўстим деб чак,ирарди. "Жулетта"чи хамма
к,излардан к,изғонсаям мендан хеч
к,изғонмасди, сабабини биласиз.,,
Онамга уни ёқтиришимми айтдим,
"Жулетта"си борлигини хам. Онам бир оз
ўйланиб :"Хеч к,иси йўк, к,изим, шу йигитга
тегишни хохлайсанми? "- дедилар,
Мен биринчи мартта онамдан уялиб ерга
к,араб "хм" дедим. Буни иложи йўқда
афсус деб ўйландим. Онам мендан йигитни нимани яхши кўришини, нималарга к,изик,ишини , хуллас барини суриштириб билдилар. Фабрика олдига магазин бб мен хар замонда зивачка шоколад шунга ўхшаган нарсалар олиб ердим. У бола "менга сигарет огач келинг " деб пул берарди, мен
опкеб берардим.
Эртаси куни онам менга худди "Ромео"
чекадиган сигаретдан қўлимга берди ва:" У
сўраганда шуни магазиндан опкиргандай
бер, пулини эса менга олиб ке" дедилар. Мен
"хўп" дедим. Энди онам тез-тез сигарет, зивачка, шакалат берадиган бўлдилар, мен уларни пулини опкелиб берардим. Кейин билсам онам бахшига бориб шу нарсаларга дам солдириб келардикан. Севишганлар кейинги пайтда аразлашадиган бўлиб қолишди. Мен иккисига хам ўзимни яқин дўст тутиб шароитни ўрганардим ва онамга ипидан нинасигача айтберардим. Онам менга йўл -йўрик, кўрсатарди, бу иш берарди.
Севишганлар ажралишди. "Жулетта"ни тўйи бўлди. Тўйи куни мен унга "Ромеойинг сени севмасдикан , севса сенга уйланарди... " дедим , у эса " хм шунака шекилли, лекин мен уни севардим " деб йиғлади. Унга рахмим келди шу пайт, ичимда бахтим учун курашяпманда дердим. Йигит хам қизни тўйи куни аламини ароқдан олди. "Уни жонимдан ортик, севардим, усиз қандоқ яшайман энди "деб дод солди. Унга хам хамдард бўлдим....
Уйга келиб онамга "Яхши иш к,илмадикмикан
икковлари бахтсиз бугун" дедим хўрсиниб.
Онам : " Қўявер вақт ўтса эсларидан чиқади , ана энди йўлингда тўғаноқ йўқ!"- деди. Мен хам хурсандман, хам хафа. Бахшини дами кучлими, онамни макрими, хуллас мавсадимга эришардим. Йигитга онам ўргатгандек муомилада бўлардим. Йигит энди хеч кимни
севмаслигини айтиб халиям хаёли у қиздалигини , хар куни тушдарида уни
кўрятганини, қиз йиғлаётганини айтарди. Мен "Сен кўп сиқилаверма, усиз ҳам ҳаёт давом этади. Хозир Жулеттанг бахтлику, тўйи куни хам жуда бахтиёр эди. Бўлди уни унут энди, мана мени қара хеч кимни севмайман, хамма
хозир бевафо, севги йўқ нарса " дердим.
Бир кун йигит менга :" Дўстим яхшиям сен
борсан, уйдагилар мени уйлаймиз дейишяпти,
хеч бир қизга ишонмайман энди. Мен уйланмоқчи бўлган қиз ҳам кимнингдир севган ёри бўлишини хохламайман, сени бўлса яхши биламан... Сенга уйланаман десам
розимисан?" - деса бўладими. Ха! деб жавоб
берворе дедим. Ўзимни зўрға тутдим ва " Дўстим мен ота- онамни розилигисиз бир нарса деёлмайман"~дедим уялган киши бўлиб....
Уйга шошардим, онамга бу янгиликни
етказишга шошардим. Бу гапларни эшитган онам хурсанд ,мен бахтимдан қувнардим. ..
У совчи жўнатди, онасига бизни оиламиз уй
тутишларимиз ёқмабти, лекин боласини
"шундан бошкасига уйланмиман" деган сўзи
учун иложсиз рози бўлган.
Мана мен орзу қилган тўй бўлди. Тўйим куни эски дардим тутиб карнай- сурнайга "келин беркитти" уйида роса қизларга ўйнаб бериб кулдирдим хаммани. Бу сафар чин дилдан ўйнадима. Куёвни хаёли паришон эди. Мен эса жуда бахтлиман. Унга қараб «хали хаммаси йўлига тушиб кетади, бола- чақалик бўлсак" ~деб ўйладим. Қайнонам билан қайнотам мактабда ўқитувчи бўлиб ишлашарди. Куёвим оилада кенжа ўғил. Ундан катта акаси ва опаси бор. Мен аҳмоқ келин бўлишни хавас
қилибману, уй юмишларига эса умуман хушим
йўқ эди. Эрталаб эшик супуришни умуман хохламардим. Ўлганимни кунидан зўрға ўрнимдан туриб чала чулпа те
Уммон мамлакатида бир аёл ўғил ва қиз эгзакларга ҳомиладорлиги аниқланибди. Аммо, шифокорлар эгизаклардан бири баъзибир муаммолар сабаб, туғулишдан аввал ёки туғулибоқ нобуд бўлиши эҳтимолини хабар беришибди. Аммо она ўз фарзандларини дунёга келтиришга қатъий қарор қилиб, туғруқ вақтини кута бошлабди.
Анча вақт ўтса-ҳамки, эгизаклар туғулавермабди. Шифокорлар жамоаси тезда эгизакларни туғдириб олинмаса иккиси ҳам нобуд бўлиш мумкин дея кесарча кесиш йўли билан, эгизакларни дунёга келтиришга келишибдилар.
Жарроҳлик узоқ вақт талаб қилади, шифокорлар анчагина мушкулотга йўлиққанини тан оладилар. Улар она қорнидаги эгиз ўғил ва қизни қўлларига олар эканлар кўзларига ишонмасдилар, метин иродали Жарроҳларнинг кўзларидан беиҳтиёр ёшлар думалар эди.Чунки...👇
ҳолатда топдим. Сабабини билгим келди.
– Яқин ўртоғимнинг эри мени ёқтиришини айтиб қолди. Унга муносиб жавоб қилдим. Лекин у: «Бу нима, нозми? Чет элга чиқиб келган аёлларни яхши биламан!», — деди сурбетлик билан. Уни дўкондан қувиб чиқардим-да: «Яна бир марта келсангиз, дугонамга ҳаммасини айтиб бераман!», — дедим.
Менга алам қилгани – у менинг эрим борлигини билади-ку? Наҳот хорижлик бир бегона эркакчалик бўлолмаса?..
Энди сиз ростини айтинг, мен енгилтак аёлга ўхшайманми? – деди.
Дафъатан берилган бу савол қаршисида жим қолдим. Киприкларимни кўтариб, ғамгин нигоҳига қарашга мажолим етмади. Фақатгина:
– Дугонангизнинг эри ҳатто ор-номусга ҳам ҳайкал ўрнатиш мумкинлигини, бу ҳайкал фақат Аллоҳдан қўрқувчи қалблардангина жой олишини, афсус, билмайди. Аллоҳ ўрнатган ҳалол-ҳаром чегараларидан ҳам ғафлатда. Билганида, у ҳам тавба эшигини қоқиб, нафси амморасини енгиш илинжида истиғфор арқонини маҳкам тутган бўлармиди... – дея олдим.
Мактуб баҳона бир аёлнинг изтиробли кечинмалари ҳамда хиёнатдан, ҳаромдан ҳазар қилувчи пок қалби, метин иродаси билан танишдингиз.
Аммо буларни нега ёзаяпман?
Ҳар гал Истанбул кўчаларида ялангоёқ ҳолда номусини опичлаб югураётган ожиза ёдимга тушса, аччиқ ҳақиқатга йўғрилган «Аёл гуноҳ қилса, бунга эркак ҳам айбдордир» мақолини беихтиёр эслайман. Кўз ўнгимдан эса минг бир тоифага мансуб аёллар бирма-бир ўта бошлайди:
– биргина тун ҳамда бокиралиги эвазига тонгда «кино юлдузи» бўлиб уйғонган «малика»лар...
– карьера ҳамда машҳурлик илинжида режиссёрининг нафақат пинжидан, ҳатто тўшагидан бошпана топган баъзи тележурналистлар...
– бозордаги дўконларини хорижий моллар, чўнтагини эса пуллар билан тўлдириш истагида чет элларга бориб, бешюлдузли меҳмонхоналарда номаҳрам тижоратдоши билан битта хонада тунаётган «тадбиркор» аёллар...
– овози борлигига ҳатто ўзи ҳам ишонмайдиган, лекин қомати-ю ясама – бўяб-бежалган совуқ рафторини реклама қилиш, продюсерининг битта ишораси билан унга нима кераклигини илғайдиган ва сўзсиз бажо келтириш эвазига санъат осмонида «чақнаётган» «юлдузча»лар (илоҳо, бундай «юлдуз»лар битта қолмай тўкилиб тушиб, осмонимиз майли юлдузсиз, лекин мусаффо қолсин!)...
– «аввал диван, кейин экран» деб аталувчи ёзилмаган жирканч қоидага амал қилиш билан телеэкранлардан тушмай келаётган, на қалами, на фикри бўлган айрим телебошловчилар...
– интернет тармоқларида уч-тўрттадан профилга эга, лекин эри унинг фақат биттагина профилини кузатиш ҳуқуқига эга бўлган (аслида бу ҳуқуқдан ҳам маҳрум этилмаганликларининг ўзи бир бахт! Шундай аёлларнинг эрлари мабодо хотинининг қолган профилларида жойланган суратларини кўрганида, «Воҳ! Бу ҳурлиқо ким бўлди?!» дея севиб қолишларига заррача шубҳа қилмайман!) «соҳибжамол»лар...
– хорижга ишлаш учун боргач, эри тирик ҳолда, тип-тирик эрини ўлдига чиқариб («кўмиб келиб») ёхуд у билан ажрашганини эълон қилиб, чет эллик бирор пулдор билан яшаётган ва юртига қайтгач, яна ҳеч нарса кўрмагандек, «тирилиб кетган» эрига хотин бўлиб кетавераётган баъзи аёллар...
– уйида битта, кўчада яна битта эри бўлган «қўшэрли» хотинлар...
– адабиётнинг «а»сини, шеъриятнинг «ш»сини тушунмасдан туриб, «ака»ларининг дастаги билан катта адабиётга «кириб келган ижодкор»лардан то ишқий саргузаштлари воситасида бирор мансаб курсисини банд этган «хоним»ларгача...
Кўнгилни беҳузур қилувчи ушбу рўйхатни давом эттиришни истамайман.
Фақатгина сўзим сўнгида айрим саволларимга жавоб олишни истайман: муҳтарама аёл! Ўз жуфтингиз учун номаҳрам аёлларга ҳатто унинг хаёли ҳам кетишига йўл қўймайдиган даражада садоқатли, фидойи рафиқа, аёл бўла олдингизми? Фарзандларингизга улар бошини тик тутиб, сиз билан фахрлана оладиган она бўлолдингизми?
🔥ЧИМИЛДИҚДА АЛДАНГАН КУЁВ🙊
Тўполон билан тўй ҳам ўтди.Kелин-куёвлар ёлғиз қолишди.
Майсара Соливойга ҳам эътибор қилмай, парда ортига ўтиб олди.
Соливой нима қилишни билмай гаранг бўлди. Ахир, нима учун ? Мумкин эмас-ку бундай қилиш!.. У аста парда томон юрди.
— Илтимос, менга яқин келманг! — Илтимос! — Нимага-а?..Биз энди эр-хотинмиз. Никоҳ ўқилган. Нимадан қўрқасан?Гапир!.. Алдаб юрганмидинг?
— Йўқ. — Унда нега қочасан мендан?
— Шундай қилишим керак.
— Э,Ўзингдан кўр!.. Бақир-чақиринггаям қараб ўтирмайман!..Соливой Майсарани ўзига тортди-да, кўрпа устига ўтқазди ва аввал бошидаги рўмолни, кетидан оппоқ ҳарир кўйлакни ечиб ташлади. Ечди-ю… Қотиб қолди.😳😱
ДАВОМИНИ 👇👇
/channel/Solixa_Ayol/29100
Туғганимдан кейин. Эртаси куни мен палатага ётқизишди...
Ожиз кичкина оқ халатда бир эркак кириб келди.
Кўринишидан қандайдир шифокорга ўхшади... Эркак палатани бир кўздан кечириб, туғруқдаги аёллардан сўради:
- Сизнинг палатангиздан, кеча 21.30 да ким туғди?
Унинг сўзларидан мен боламга нимадур бўлдими деб юраким оғзимга келганди, тер босди қўрқиб кеттим! Чунки у пайти палатадан фақат мен туғган эдим
- Кейин хаяжон билан сўрадим доктор, нимадир бўлдими?
- Эркакнинг жавоби палатадаги хаммани шўкга солди... Давомини ўқиш 🙈
Таом пишираётганда "Ихлос" сурасини ўқимоқлик, таомни еювчиларни ҳидоят ва ихлосларига васила бўлади.
• "Кавсар" сурасини ўқимоқлик эса, таомни лаззатли бўлишига васила бўлади.
• "Аттаҳиёту" ни ўқимоқлик, таомни баракотли бўлишига васила бўлади. ИнщаАллаҳ!
Аёлларингизга айтинглар таом пишираётган вақтда таҳоратли ва робитали бўлсинлар.
• Бу хилда пишган таомда зулмат бўлмас. Баданга шифо, қалбга даво бўлади! Ибодатга қувват, иймонга нур бўлади...
Яқинларингизга ҳам улашинг!
❌❌ Диққат уйингизда бу нарса бўлса буни уйингиздан албатта йўқотинг. Йўқса барака кетади, ишингиз юришмайди. Ризқингиз камаяди 😨
Тўлиқ ўқиб билиб олинг👇
Кечиккан учрашув.
Қирқни қоралаган эски таниш икки инсон, эркак ва аёл шаҳар бекатларидан бирида учрашиб қолишди.
- Яхшимисан?
Эркакакка сўзсиз бош ирғаб жавоб берди аёл.
Вақт имиллар, олам сув қуйгандек жим. Дунёда бекатдаги икки кишининг юрак зарбидан бошқа садо йўқдек.
-Менам яшаб юрибман, сўз бошлади эркак.
-Учта ўғлим бор. Уй-жой, мол-дунёдан камим йўқ. Фақат ўқишга киролмадим. «Маълумоти» деган жойига ёзиладиган сўзлар ёқимсизроқ.
Аёлимам тузук. Лекин дунёқараши унчамас.
Онамга меҳр кўрсатмайди.
Ўшанда хато қилдим. Бойни қизини танладим. Бой отаям йили келмай қазо қилди.
Дилингни оғритдим. Узр сўраш учун битилган вақт 20 йилда келдия. Мени кечир.
Аёл кўзларига инган ёшни ютиб, биринчи келган автобусга ўзини урди.
Эркак орқасидан шивирлади:
-Ўзингни эхтиёт қил.
Аёл титроқ қўлларини безовта юраги устига босган кўйи эркакнинг сўзларини тахлил қила кетди:
-Яшаяпди. Унда уч ўғил.
Менда эса учта қиз.
Маълумоти ўрта. Мен эса фан номзоди. Мол-дунёдан ками йўқ. Мен эса ўртаҳол.
Аёлининг дунёқараши ўртача. Қайнонага меҳрибон эмас.
Менга эса қайнонам.
Нега бундай? Унда бори менда йўқ, менда бори унда?
Тақдиримиз бир бўлганида тўкис яшармидик?
Нима деяпман. Бу дунё бир камлигини билмайсанми?
Бирга яшаб турган аёлидан кўчада шикоят қиладиган эр билан бахтли бўлармидинг?!
Шу инсонни 20 йил унутмабмана. Бугун бир гапи билан ўз оиламни қанчалар тўкислигини, ношукрлигимни ҳис қилдим. Шуни англашим учун 20 йил ўтдими?!
Барибир Аллоҳ билгувчи, бизларга фақат яхшисини раво кўради.
Ўзингга шукур!
© Дилсўз Азимова
@ibratli_Sozlar
😱 ОДАМ САВДОСИ..
( Хаётий воқеа асосида ёзилган.)
✍ Гўзал исми жисмига хос бўйлари баланд, қош кўзлари қоп қора киприклари узун, кулса икки юзида кулгчлари ўзига ярашган қиз эди. Гўзални, юқори курсда ўқийдиган келишган чиройли ўзга юртлик Мухаммадалидан бошқаси қизиқтирмас, фақат кўзлари ўша йигитдан бошқани кўрмас, юраги уни деб урарди. Гўзал учунчи курсда ўқиётганида уларни тўйлари бўлиб ўтди. Гўзал бахтларидан сармаст эди. У эрини Дубайда бошқа хотини борлигини умуман билмасди. Мухаммадали хотини ва қизини олиб Дубайга олиб кетади...😰😱👇
👇👇АЯНЧЛИ ТАҚДИРЛАР👇👇
🚷Ўғил отасини қабридан қазиб олди
Ҳодиса 27- Ноябрда Узбекистонда содир бўлган. Бутун Дунёни ларзага солган воқеа. Ўғли отасининг вафотидан 11 йил ўтиб қабрини очди
У нима учун бундай қилганини айтганда, одамлар чуқур ҳайратга тушишди, у ўлган отасидан Васиятига Кура бир нарса олмоқчи эди, бу🤯👇
Давомини укиш…✅
8-қисм.
-Сиз жуда ой қиз, фаросат, одоб ахлоқингизга гап йўқ, лекин бир нарсага қойил қолмадим шундай, ақлли қизни ота-оналари қайси ақл билан ёлғиз ўзини қўрқмасдан бошқа ўлкага ишлаб пул топиш илинжида юборишди экан?, сизни хозир айни билим олиб ўсиб улғаядиган пайтингиз, ёки турмушга чиқиб бир оилани обод қилардингиз!-минг афсус.
-Сарвар шу пайтгача хаёти хақида бирор оғиз хеч кимга гапирмаган эди, чунки у билан хеч ким гаплашиб хам ўтирмасди бугун мавриди келган шекилли у бошидан ўтказганларини хаммасини гапириб берди.
Жим туриб қулоқ солаётган Орифхон ота, гап бу ёғда эканда-онамни операция қилдириб оёққа турғизганимиз учун қарзга ботдик денг?
-Ўтмишимиз бир биримизникига жуда ўхшаш экан
-Мен дадамни эслай олмайман, мени 2 ёшлигимда сабабини билмайман, дадам Афғонитонга ўтиб кетиб ўша ёқларда қолиб кетган эканлар, онам мени ўйлаб, дадамни кутиб бошқа турмуш қурмаганлар мени ўн етти ёшимда онахон оғир дардга чалиндилар биз амакиларим билан бир ховлида яшардик. Мени хам онамни тузалишлари учун дўхтирлар катта пул талаб қилишди, мен эндигина мактабни тугатган ғўр бола эдим. Хеч ким бизга қарз бермасди, ўзи амакиларим хар гапида ховли уларга тегишли эканини айтишавериб жондан ўтказиб юборишарди. Онамни эса қариндош уруғлари бўлмаган.
-Ўша пайтлар онамни қийналиб нафас олаётганларига қараб, чидолмасдим, катта амаким савдогарчилик билан шуғулланардилар, мени хам бир гал юк кўтаришга ёрдам берасан, деб ўзлари билан бирга мана шу ерга олиб келдилар.
-Ўзлари юкларини олиб кетиб мени худди мана шу уйимизни ўрнида жойлашган,, Табачный фабрика"га мени юк ташувчи қилиб ишга жойлаб кетдилар. Олти ой деганда анча пул ишлаб қўйдим.-Энди онахонимни бориб даволатаман етарли пулим бор, деб қайтиб кесам Орифхон отани кўзлари ёшланди онам аллақачон омонатларини топшириб кетиб бўлган эканлар.-Қўлимдаги пулларимни хам амаким онангни кўмганимизга кетган харажатлар эвази, деб олиб қўйишди.
-Онамдан кейин менга ширин гапирадиган бирорта яқин инсоним қолмаган эди.
-Мени хатто ўртоғим хам йўқ эди. Хамма мени сотқин, ватан хоинини болоаси деб атарди болалигимда мени дадам сотқин эмас, деб кўп йиғлардим бора бора бу камситишларга кўникиб кетгандим.
-Ўзбекстонда мени хеч кимим ва хеч нарсам қолмагандек эди. Вақтимни асосий қисмини мозорда ўтказадиган бўлгандим. Бунақа юришлар жонимга теккач яна Россияга ўзимни иш еримга қайтиб келдим.
-Икки йил деганда қайтиб борсам амаким, биз ойим билан яшаган икки хона уйимизга ўғлини уйлаб қўйипти. Хеч нарса деёлмадим, деганим биланам хеч ким менга уйимизни бўшатиб бермасди.
Яна тақтирга тан бердим-у, иссиқ ўрнимни совутмаслик учун орқага қайтишга мажбур бўлдим.
-Энди ётоғ еримиз хам фабрикани ичида бўлганлиги сабабли , мен саккиз соат эмас ўн олти соатлаб ишладим.
Секин аста фабрика ўз ўзидан ёпилиб кетди. Ишчилар тарқаб фабрика қаровсиз қолди хатто эшик ромларигача бузиб алкашлар олиб кетишди.
-Шундан кейин менда ўз ўзидан шу ерда ўзбек ошини қилиб сотиш фикри туғилди, бир икки марта ош қилиб берганимда хамма мақтаб мақтаб еганди.
- Агар худо хохласа бир кунда, бойни қамбағал, қамбағални бой қилиши мумкин экан, ишларим юришиб кетиб, мижожларим кўпайиб кетди. Ўшанда бир кишилик ошни нархи бор йўғи уч рубль эди. Эҳ ўша пайтлар Орифхон ака мийиғида кулиб қўйди. Айниқса тушликда студентлар кўп келишиб навбатда сарф тортишиб, туришарди.
-Бир ўзбек қиз деярли хар кун келарди, жуда чиройли қиз эди- йигитчилик эканда шу қиз билан танишдим икки йил деганда шарий никоҳ ўқитиб уйланиб олдим орада Одилхон туғилди, биз бир биримиз билан бир умрга бирга бўламиз, деб аҳдлашган эдик, лекин уни ота-онаси болани менга қолдириб қизларини олиб кетишди.-Орада кўп қийинчилик кунларини бошимдан ўтказдим, хуллас, секин асталик билан,, Табачный фабрика"ни яхши инсонлар ёрдамида хусусийлаштириб олдим.-Хамма ишларим ўнгидан келиб, омад кулиб боқди. Шундан кейин Ўзбекистонга қайтиб бормадим Россия фуқароси бўлиб қолдим.
-Одилхон улғайди, ўзини хохлаган қизига уйлантириб қўйдик уларга худо фақатгина шу битта ўғил фарзанд берди.
-Келиним жойинг жаннатдан бўлгур жуда яхши чиқди, афсус умри қисқа экан, мана икки йилдан
ОПА СИНГИЛ ОҚИБАТИ ёхуд (ҚАРЗ)(реал воқеа) 7-қисм.
7-қисм.
-Уй, эгаларидан кўпинча Орифхон отани уйда бўлганларини хисобга олмаганда у кишини ўғли Одилхон амаки хамда неваралари Олимхон онда сонда уйда бўлишарди.
-Мен эртага сахарлаб йўлга отланаман зарур иш билан узоқ сафарга кетияпман бирор хафта бўлмаслигим мумкин.
-Сиз хар кунлик қилиб юрадиган юмушингизни бажариб юраверинг, фақат амакингизни об овқатини вақтида тайёрлаш эсингиздан чиқмасин биласиз-а уни сахари баланд.
-Ха айтганча кўча эшигини хеч кимга очмайсиз, кейин Рахимжон амакингизам итни овқатини бериб, айлантириб келишини контрол қилиб турасиз-а, мени йўқлим улар учун байрам бўлмасинда.-Ўзику шу эр хотинлар унчалик ёқмайди, лекин борадиган ери йўқ шунинг учун қани ишлаб туришсинчи.
-Майли хожи ота яхши бориб келинг!
-Айтганларингизни хаммасини бажараман, фақат тезроқ қайтинг!
-Сарвар Орифхон отани доим уйда бўлишига ўрганиб қолганмикан, у киши кетгандан кейин худди уй хувиллаб қолгандек бўлди.
-Сарвар ёлғиз қолгач хонасига кирдида шу тобда онасини, акасини нақадар соғинганини чин юракдан хис қилиб,-бечора ойижоним менсиз қийналаётган бўлсангиз керак?,-деб ўзи билан бирга олиб келган онасини расмини бағрига босиб йиғлаб олди,-кейин бирданига нега ишга келган кунимоқ Орифхон ота бу хонага кирмайсан-неварам онасини хонасига хеч кимни киришини хохламайди, деганди-дедида хеч ким йўқлигида шу хонани кириб кўришга қизиқиши устун келиб , эшикни секин очиб ичкарига киришга жазм қилди.
-Деворда бир нечта катта катта рамкаларда осиқли аёл кишини суръатлари бўлса бўлмаса шу расмдаги аёл Олимхонни онаси бўлса керак вой-бўй хамма ёқ чанг босиб кетиптику, нима артиб қўйсам биров мени сўкармиди?-Сарвар мехр билан суръатларни авайлаб бир бир олиб чангларини артиб яна жойига илиб қўйди. Хонани тоззалаб супуриб, артди. Ўзича паст овозда қандайдир қўшиқни хиргойи қилиб ёстиқ жилдларини чангини қоқаётганди-Олимхонни хам кириб келганини пайқамай қолди.
-У жон жахди билан Сарварга бақирди-сенга ким рухсат берди?-нима сени хеч ким огохлантирмаганмиди бу хонага кириш мумкинмаслигини?
-Олимхон хеч қачон Сарвар биланг гаплашмаганди, уни кутилмаганда бундай бақириши, ва хақоратли сўзларидан Сарвар қўрқиб дир дир қалтирарди.
-Менга айтишганда, лекин мана бу расмларни чанг босиб кетгани учун тоззалаб қўйайин,-дегандим,-кечирасиз бошқа кирмайман, бу хонага.
-Сарварни қалтираётганини кўрган Олимхонни унга раҳми келди шекилли бироз юмшади.
-Шу хонага кирганимда онамни, дори хиди анқиб турган ислари келиб турарди-сен анашу мен учун энг ноёб хидни ювиб юборипсан,-шу гапдан кейин Сарвар бироз ўзини қўлга олдида-онангиз тирик бўлган чоғларида шу чанг босган уйга кириб ётармидилар?-ахир у кишини руҳлари манашу хоналарда чархпалакдек айланиб юрипти-ку, агар сиз хар кун эрталабдан шу хонага кириб онангизни хақларига дуо қилсангиз руҳларини шод қилган бўлардингиз-Сарвар шу сўзларни қандай қилиб дадил, дадил гапирганидан ўзи хам хайрон бўлиб, хонадан югурганча чиқиб кетди.
-Орқасидан Олимхонни бобом келсинлар бу ерда бир минутам қолмайсан!-деганини эшитгач батдар хўрлиги келиб, бир томондан, энди Орифхон отада гап эшитиб ишсиз қолишидан қўрқиб овоз чиқармай унсиз йиғлади.
-Олимхон бобосига хеч нарсани айтмаган шекилли, Орифхон ота қайтиб келгач унга бир нима демади, лекин эрта-ю, кеч ўзини хонасидан чиқмай алланималарни хисоб китобини қилар кимлар биландир телефон орқали гаплашарди.
-Хаттоки эрталабги нонуштаю тушлик овқатини хам Сарвар отани хонасига олиб кириб берарди.
-Нихоят Орифхон ота хонасидан чиқиб хар галги ўтирадиган ўрнига келиб ўтирди.
ОПА СИНГИЛ ОҚИБАТИ ёхуд (ҚАРЗ)(реал воқеа) 5-қисм.
5-қисм.
-Эртаси куни эрталабдан Сохиба ишим бор, деб чиқиб кетганича кечгача келмади.-Сарвар холасини кутиб зерикди ўрнидан туриб чанг босиб кетган хоналарни супуриб артиб тоззалаб ўтирди. Шу зайлда бир пастда бир хафта ўтди. Иш хақида холаси оғиз очмайди, Сарварни эса сўрашга юраги дош бермайди.
-Агар кунлар шу зайлда ўтаверса фақат вақт ўтади мен қачон ишлайману қачон холамни узугини олиб бериб қарздан қутуламан-дадажон бошимизда шундай кўргиликлар хам бормиди? бунча эрта бизни ташлаб кетдингиз? Агар хозир сиз тирик бўлганингизда қизингиз бегона юртларда сарсон бўлмасди, Сарвар шу гапларни овоз чиқариб айтдими ёки кўнглидан ўтказдими ўзи хам тушунмай қолди.-У кўз ёшларини арта арта деворда осиқли ойнага қаради.-Нахотки шу ойнадаги қиз мен бўлсам, йўқ бу мен эмасман, мен иродали, дунёдаги энг ақилли, энг чиройли қизман бўлди хали холам келсин энди дадил гапираман мени бу ўтиришимдан унга не наф эканки, мени ёлғиз қолдириб хар кун ўз иши билан чиқиб кетияпти?-Агар шунақа бўладиган бўлса, билмадим қачон қарздан қутулиб, холамни олдида юзимиз ёруғ бўларкан?
-Сарвар тўрт девор орасида зерикди, кўчага чиқиб айланай деса хеч қаерни билмайди, хеч кимни танимайди. Йўқ ундан кўра холасини кутади бугун хам шошмай тур сен боб иш топгунимча деса, у хам далага чиқиб бошқалар қаторида картошка пиёз теришини айтади.-Сарвар шу ўйлар билан хеч бўлмаса, кўчани, одамларни балкон деразасидан томоша қилиш учун балконга чиқди. Дераза ромини катта очдида бошини чиқариб ўтган кетганни томоша қилиб ўтирди.-Анаву подездни олдини супураётган эркак билан аёл ўзбекча гаплашияпти эри хотин шекилли ёшлариям унча ёш эмас бечоралар бирор дардлари борки иссиқ ерларини ташлаб шу ерларда юришипти, лекин улар бир бирлари билан кулиб гаплашишияпти Россияга келишганига хафа эмасга ўхшайди, пастга тушиб шулардан уйда ўтиргунча кўча супуриш бўлса хам иш топиб беришларини илтимос қилсаммикан? Сарвар ўйлади, кейин ўз фикридан қайтди- йўқ агар холам билиб қолиб яна жазаваси тутмасин!-Сарвар деразани ёпиб, ўзини хонасига киргандиямки эшик қўнғироғи устма уст жиринглади у ховлиққанча бориб эшикни очди. Остонада турган холаси-ие кимлигини сўрамасданам эшикни очаверасанми?-бу ер сенга қишлоқ эмас ўтирган ўрнигдан кираверинг! -дейишга бундан кейин хар доим кимлигини сўрагин!-хўп хола-қани ош хонага кирайликчи!-сер жахл холасини кайфияти бугун яхши Сарварни кўнгли бироз ёришгандек бўлди.-Қана ўтирчи роса зерикдинг-а?-ха хола мен хеч бундай ўтирмаганманда. Энди ўтирмайсан-хозир киргинда яхшилаб ювиниб, сочларингни чиройли қилиб турмаклаб чиқ-бир нозик жойга уй хизматчиси бўлиб ишлайсан!-хали сени оладими йўқми билмийман, фақат олиб келчи кўрайлик,-дейишти.-Қани бўлақол!-хўп холажон Сарвар суюнганидан ваннахонага чопқилаб кириб кетди.-Уф чарчадим!-келаси хафта яна Ўзбекистонга бориб бир ўн кишини олиб келиш керак, ишчилар етишмаяпти!-вой хола мен ким билан қоламан?-сен ўша бораётган ерингда ётиб ишлайсан-мен нима қолиб кетармидим.?-бораману қайтаманда! Хўп холажон.
-Сарвар ювиниб тараниб чиққанида холаси ўтирган ерида ухлаб қолганди.-Бечора холамга хам хақиқатдан қийин экан хамма нарсаси етарли бўлса мазза қилиб уйида ўтирмайдими?
-Бўлдингми қизим?-холасини биринчи мартта қизим, деб айтиши Сарварни қувонтириб юборди.
-Бўлдим холажон мен тайёрман!-Кулоқ сол!-мен хозир сени олиб бораётган уйда аёл киши йўқ фақат уч киши эркаклар яшашади.-Сарварни кўзлари катта катта очилиб кетди-хола ахир Сарварни гапи ичида қолиб кетди.-Холаламай эшит нима мен сени ёмон ерга бошлаб борармидим, бунча қўрқасан?-Жуда катта уй, ниҳоятда бой оила етмишга кирган чолни уйи у киши асли ўзимизни Қўқон хўжаларидан эшон бобо намозхон, бир пайтлар шу ерга келиб фуқаролигини олиб қолиб кетишган шуларни уй ишларини қилиб овқатини пишириб берсанг бўлди сени хеч қачон хафа қилишмайди, билиб қўй умуман ортиқча гапирма! Тушундингми?-тушундим хола, қолганларини кейин секин асталик билан ўзим сенга тушунтириб бораман, муҳими сени ишга олишса бўлгани!
лган. Маҳалла, қўни-қўшнилар олдида бошимиз хам бўлганди. Энди кенжа келин болали бўлсин, кейин бу ҳақда бафуржа гаплашамиз…
Қодир отасининг гапларини бўлмай эшитди. Сўнг ўзи ҳам аста гап бошлади:
— Ота, биз яшаётган уй келинингизнинг қариндошининг номида экан. Қайнонамнинг айтишича, қариндоши набирасини шу уйга кўчириб келмоқчи. Шунга…
— Болам, бу ҳақда нега энди ўйлаяпсан? Мен буларнинг шундай ўйин қилишини билгандим. Ҳеч қанақа набирасини кўчириб келмоқчи эмас. Кеча чойхонага борганимда, қайнотанг айтиб қолди. Бу келин билан қайнонангнинг найранги. Қодир болам, хотининг сендан устун бўлиб, ўзича нималарнидир режалаштириб юрибди. Сен билмаган нарсалар қанча экан, билмадим…
Қодир яна индамади.
— Ҳа, индамайсан-а… Ҳай майли, бир гап бўлар…
* * *
Орадан бир ойча вақт ўтиб, Шоҳистанинг кўзи ёриди. Унинг ўғлига яхши ният билан Файзулло деб исм қўйишди.
Шоҳистанинг онаси касалхонадан чиқишига бешик олиб келди. Қудалар келиб, ҳамма йиғилган пайтда икки важоҳатли аёлнинг қораси кўринди.
— Ҳой, санлар! — дея гап бошлади бири. — Мана бу бечорани кўряпсанларми?
— Тайёр уйи бўла туриб нега болам кўчада сарғайиб юриши керак экан? Эртагаёқ уйни бўшатсин! Бўшанг ўғлингга айт! Бўлмаса, эшигининг тагига машина олиб бориб, нарсаларини улоқтираман. Нақ шармандасини чиқараман! Билдингми?
Кабира хола ичкаридан отилиб чиқиб, шаллақи хотиннинг чакагини ёпмоқчи бўлди. Аммо ҳалиги аёл на иссиққа кўнарди, на совуққа. Хотин-халаж, қўшниларнинг олдида мулзам бўлган Кабира хола беҳуш бўлиб ерга йиқилгач, талатўп бошланди. Ҳалиги шаллақи аёл бу ҳолдан ҳайрон бўлиб турган Нафисанинг онасига бир кўз ташлаб қўйди-да, ҳовлидан чиқиб кетди.
Кабира хола шу алпозда уч кун касалхонада ётди, ўнгланмади. Аёл ўлимидан олдин нималардир деб ғудранди…
Тўй азага уланди. Шоҳиста тинмай кўз ёш тўкар, Нафиса эса ҳеч кимга қўшила олмасди. Аёлнинг еттиси ўтгандан кейин ҳовлига Нафисанинг дадаси кириб келди.
— Қудажон, — деб гап бошлади у. — Мен… мен бу ҳаракатдан бехабар эдим. Нотавонлар кўчадаги шаллақи хотинга пул бериб, ёллаб… мана шу ишни… уй учун…
— Нима? Нималар деяпсиз? — Жаҳон ота тутақиб ўрнидан туриб кетди. — Ҳозир нима дедингиз?
— Қудажон, мен бехабар эдим!
— Сенинг нимадан хабаринг бўлган ўзи, нотавон! Хотининг, қизинг… ҳамманг… даф бўл уйимдан, даф бўл… Қадамингни босма!!!
Жаҳон отанинг овозини эшитган борки, ҳовлига югуриб чиқди. Қўшнилар бор гапдан хабар топгач, Нафисанинг онасига лаънатлар ўқиди.
Аммо Нафиса бу билан тинчимади. Шоҳистага телефон қилавериб, ҳоли-жонига қўймади. «Отамизнинг уйидаги сандиқни очинг, ўша ерда уйнинг ҳужжатлари, ойимнинг тиллалари ҳам бўлиши керак. Мен жанозада роса қидирдим, топа олмадим… Топиб, менга олиб келиб беринг, овсинжон, бўлмаса у уйдан сизнинг ҳам қадамингизни қирқаман. Фозил билан тинч яшашларингга қўймайман…»
Нафисанинг важоҳатидан қўрққан Шоҳиста шу бугун қайнотасининг чойхонага чиқиб кетганидан фойдаланиб, хонадаги сандиқни очмоқчи эди. Кўрпачаларни тушириб энди қопқоғини кўтарган ҳам эдики, Жаҳон ота хонага кириб қолди.
— Ҳа, келин, нима ахтаряпсиз?
— Мен… ойижонимнинг нарсаларини тугиб, сандиққа солмоқчийдим, — ўзининг ёлғонидан қўрқиб кетган Шоҳиста қайнотасининг кўзларидан кўзини олиб қочди.
Аммо Жаҳон ота ҳаммасини тушунганди. Демак, Нафиса буни ҳам заҳарлашга улгурибди… Бироқ ота ўғли кирганида, бу ҳақда сўз очмади. Унинг ҳам оиласига дарз кетмаслигини истади. Кабирагинасининг жони шу ҳовли учун увол кетди… Нимаям қиларди. Ўғли Қодир учун, набиралари учун шу уйга кўчиб келишларига, балки, кўнар…
Фозил отасининг маъюсланиб қолган кўзларига боқаркан, — Ота, нега бугун овқатланмадингиз? — деб сўради.
— Чойхонада ош егандим, шунга, болам… Сен бор, боравер, мен бироз дам оламан…
Жаҳон ота шундай дея ёнбошлашга уринди.
Фозил эшикни ёпиб чиқиб кетди. Аммо ота ухламади. Қодирни ўйлади. Кабирагинасининг руҳи чирқирамаяптими? Энди нима бўлади? Нима қилса тўғри йўл тутган бўлади?
Кечқурун вақт алламаҳал бўлганида, телефон жиринглади. Шоҳиста телефонга қараса, овсини.
— Уф-ф, тинчийдими ўзи бу аёл? Ҳозир оламан-да, билганингни қил, қўлингдан ҳеч нарса келмайди, дейман. Ана кейин нима бўлса бўлар!
✍Ҳикоя: Катта келиннинг макри
— Ҳа, нима гап? Янами?!
Шоҳиста аста бошини эгди:
— Нима қилай, дадаси, ахир оғизларига ёққан таомни пишириб беряпман, аммо лоақал бир ҳўплам сувидан ҳам ичмади…
Фозил овқатини нари суриб қўйди-да, Шоҳистадан:
— Балки, кўнгилларига оғирроқ ботадиган иш қилгандирсан? — деб сўради.
— Йўқ, ҳали чойхонага чиққанди, бироз хонани тартибга келтирмоқчи бўлиб…
— Хўш-ш?..
Шоҳиста эрининг важоҳатидан қўрқиб нарироқ ўтириб олди.
— Ҳалиги сандиқ… сандиқни нари сурмоқчи эдим…
— Хомкалламисан? — Фозил хотинига ўшқира кетди. — Нима қилганинг бу? Сенга неча маротаба айтаман, отамнинг хонасига кирганингда ҳеч нарсага тега кўрма, деб?
— Ахир хона бир умр шу аҳволда ётмайди-ку?!
— Сенга нима? Ётаверсин, қачон дадам ўзлари рухсат берса кирасан. Уқдингми?
Шоҳиста ерга қаради. Фозил ўрнидан туриб, отасининг хонасига ошиқди. Остонада бироз тараддудланиб турди-да, аста эшикни қоқди.
— Ота, мумкинми?
Эрининг ичкарига кириб кетганини кўрган Шоҳиста енгил тортди. Ишқилиб, қайнотаси Шоҳистанинг, аслида, нима қилганини Фозилга айтиб қўймасин-да… Нақ олдига солиб ҳайдаб юборади бўлмаса… Ҳаммасига овсини айбдор. Шу овсини бўлмаганида бу ишга қўл урмаган бўларди…
* * *
Жаҳон ота бева қолганига унча кўп бўлганича йўқ. Хотини Кабирани жуда яхши кўрарди. Иккиси ёшлигидан бир-бирига кўнгил қўйиб, турмуш қуришганди. Кабира жуда хушчақчақ, оқила аёл эди. Орадан йиллар ўтиб, ўғиллари Қодир, сўнгра Фозил дунёга келди. Ҳовли болаларнинг йиғиси-ю, кулгиси билан тўлди. Кетма-кет туғилган фарзандларини еру кўкка ишонмай катта қилишди. Ўқитишди, уйли-жойли қилишди. Ҳовлига иккала келинга етадиган қилиб катта иморат ҳам солишди. Аммо Қодир сал бўшроқ чиқдими ёки хотинининг ўткирлиги учунми, хуллас, Кабира хола билан Нафиса чиқиша олмай қолди. Ҳали ундан, ҳали бундан аразлаб қолаверадиган келинини Кабира хола «Ҳой, сув ҳам лойқаланиб тинади ахир. Нафисахон, оғирроқ бўлинг, Қодир ўғлимдан нима ёмонлик кўряпсиз?» деб кўп марта инсофга чақирди. Аммо келин қайнона-қайнота билан бирга яшашни истамади. Охири, қуда томон олиб қўйган икки хонали квартирага чиқиб кетишди. Ҳайҳотдек ҳовлида бир-бирига суяниб Жаҳон ота билан Кабира хола қолди. Фозил ҳали ёш эди. Нафиса ора-сира ҳовлига келиб қайнонасига ёрдамлашган бўлар, аммо улар келинининг келишидан келмаслигини кўпроқ исташарди.
Фозил коллежни тугатиб институтга кирди. Биринчи курсни битирар-битирмас уни уйлантириш ҳаракатини бошлаб юборишди. Катта келинидан оғзи куйган Кабира хола ахтара-ахтара охири Шоҳистага совчиликка борганида, юраги «жиз» этди. Келинойисининг тугамайдиган можароларидан ҳадиксираган Фозил аввалига иккиланди, аммо онасининг гапини қайтаролмай учрашувга чиқди. Майин жилмайиб, ерга қараб турган Шоҳистага зимдан қараб, «Илоҳим келинойимга ўхшамаган бўлсин-да», деб беихтиёр пичирлади. Бу гапни Шоҳиста ҳам эшитди. Эшитди-ю, бирдан иккиси ҳам кулиб юборишди. Шундан кейин тўй бўлди. Икки ёш бахтли эди.
Кабира хола кичкина келинини иложи борича Нафисадан узоқроқ тутишга ҳаракат қиларди. Нафиса унга бирор гап айтиб, уй-жойидан, эридан совитмасин деб жони ҳалак эди. Аммо «гаплашиш» баҳона Нафиса бу уйга тез-тез келадиган бўлиб қолган, ҳовли бошқа бировнинг қўлида қолишини ўйлаб ичидан зил кетарди.
Шоҳиста эпли бўлгани учун ҳовлини яшнатиб юборганди.
— Ҳа, эсиз-а, эсиз… — Нафиса бошини сарак-сарак қилиб ҳовлига кираркан, гапимни биров эшитиб қолмадимикин, дея ён-атрофига қаради. Хайриятки, атрофда ҳеч ким йўқ экан. Шоҳиста ошхонада елиб-югуриб нимадир қилаётганди. Қайнонаси кўринмади. Нафиса оёқ учида аста юриб, овсинининг нима қилаётганини кузатиб турди.
— Ҳорманг, овсинжон!
Шоҳиста чўчиб тушди.
— Вой, опа-ей, шу одатингиз қолмади-қолмади-да… Нуқул мени қўрқитасиз! — ёқасига туф-туфлаган Шоҳиста ошхонадан чиқди.
— Э-э, ҳушёрроқ бўлинг, дейман-да, зеро, ҳушёр бўлсангиз, ҳеч ким сизни хафа қила олмайди… Ҳа, мана мени айтди, дейсиз…
Икки овсин айвонда у ёқ-бу ёқдан гаплашиб ўтиришарди.
— Овсин, ка-атта ҳовлида қийналмаяпсизми? Бу дейман, ёрдамчи керакмасми, масалан, менга ўхшаган?
Овсинининг ўсмоқчилаб гапиришидан Шоҳиста бироз
