Hikoyalar (G&M)

21 сентября 2024 17:37

Хотин билан онлайн уришиш!

Уйда бўлмаган вақтингиз аёлингиз хабар ёзиб асабни бузса, бор негативларингизни чиқариб жавоб ёзинг, лекин юборманг!

#табассум

Hikoyalar (G&M)

17 сентября 2024 08:33

Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин. Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.

Молик ибн Динор раҳимаҳуллоҳ айтадилар: «Басрада бир масжидга кирсам, одамлар масжидга пешинда кириб, хуфтондан кейин чиқишяпти. Қарасам, улар пешинни ўқиб, асргача, асрни ўқиб, шомгача, шомни ўқиб, хуфтонгача дуо қилишяпти. Улардан: «Сизларга нима бўлган?» деб сўрасам: «Қурғоқчилик бўляпти, ёмғир ёғмаяпти, қаҳатчилик бошланди. Шунинг учун ёмғир сўраб, дуо қиляпмиз» дейишди ва шу кўйи яна хуфтондан кейин чиқиб кетишди. Лекин ҳамон ёмғирдан дарак йўқ, осмонда бир парча булут ҳам кўринмас эди. Дуолари ижобат бўлмади, деган гап кўнглимдан ўтди. Менинг эса борадиган жойим йўқ эди, кечаси тунаш учун ўша масжидда қолдим. Бир чеккада тафаккур қилиб, хаёл суриб ўтирсам, эшик ғичирлаб очилиб, қоп-қора бир одам кириб келди. Ўзи пакана бурни пачоқ, қорни катта, устида икки бўлак матоси бор, холос. Жуда ночорлиги шундоққина ташидан билиниб турарди. У келди-да, у ёқ-буёққа қаради, масжидда ҳеч ким йўқ эди, мени ҳам кўрмади. Кейин қисқа қилиб икки ракат намоз ўқиди, кейин яна атрофга қараб, масжидда ҳеч ким йўқлигига ишонч ҳосил қилгач, икки қўлини кўтариб дуо қила бошлади: «Эй Роббим, бандаларингга одоб бериш учун улардан ёмғирни тўсиб қўйдинг. Эй улуғ Роббим, ёмғир бер!..»
У дуо қилиб, қўлини пастга туширмасиданоқ осмонда булутлар пайдо бўлиб, шаррос ёмғир қуйиб юборди. У эса масжиддан чиқиб кетди. Мен унинг орқасидан эргашдим. У кўча оралаб юриб, бир эшикка кириб кетди. Уйни эслаб қолай деб, белги қўйиш учун ердан бир кесак олдим ва ҳалиги уйнинг деворига, эшигига белги қўйиб, қайтиб кетдим. Эртасига тонг отгандан кейин ўша уйни излаб бордим. Ўзим қўйган белгига қараб, уйни топдим. Қарасам, бир қулфурушнинг уйи экан. Кирдим-да, у одамга «Мен қул олмоқчиман, қулларингни кўрсат», дедим. У ҳамма қулларини кўрсатди, лекин уларнинг орасида кечаги одам йўқ эди. Мен ноумид бўлиб, ташқарига чиқсам, қулфурушни эшиги ёнида бир кичик чайла бор экан. Ичида одам бордек кўринди. Қулфурушдан сўрадим:
– «Бу ким?»
– «Нима қиласан уни? Сенга фойдаси тегмайди, энг қийматсиз қулим бу, бировга нафи йўқ, кучи йўқ, қўлидан бирон иш ҳам келмайди. Қўй, уни олма, мана, бақувват қулларим бор», деди.
Мен:
– «Йўқ, мен мана шуни оламан», дедим. Ўзи ҳам безор бўлган экан, арзимаган пулга берди. Қарасам, ўша одам. Уни уйга олиб бордим. У менга қараб, «Хожам, мени нима учун сотиб олдинг? Мендан куч-қувват истасанг, мендан кучли қуллар бор эди. Қўлимдан бирор иш келишини кутсанг, ҳеч иш келмайди. Нима учун айнан мени олдинг?» деди. Мен унга кечаги воқеани айтиб бердим. «Мен кўрдим, сен дуо қилдинг, қўлинг пастга тушмай туриб, дуойинг ижобат бўлди», дедим. У бўлса: «Балки адашаётгандирсан?», деди.
– «Йўқ, ўша сенсан!» дедим, қатъият билан. Охири у менга қараб, «Таниб қолган экансан-да?» деди. «Ҳа, танидим», дедим.
– «Аниқми, ишончинг комилми?»
– «Ишончим комил», дедим. Шу пайт у бошини эгиб, узоқ сажда қилди. Саждада мунча узоқ турди деб, энгашиб, қулоқ солсам, у яна дуо қиляпти:
– «Эй сирлар соҳиби бўлган Зот, сир зоҳир бўлди, энди менинг яшашга иштиёқим йўқ», деяётган экан. Бироз ўтмай, у сажда қилган ҳолида жон таслим қилди».
Ҳайҳот!
Унинг сири нима эди?! Бизнинг сир нима?!
Одамлар наздида қийматсиз, Аллоҳнинг наздида эса қадри баланд қора қул қай даражада мухлис ва муҳсин экан?! Бу даражани топгунча Аллоҳга қанчалик боғланди экан?!
Биз ҳозирги ҳолимизга кўра Аллоҳга қанчалик боғланган эканмиз?!!
Аллоҳим, ҳолимизни ислоҳ қил!
Икром Шариф

Hikoyalar (G&M)

14 сентября 2024 13:13

Радиодаги амаки

– Мана шундай ёқимли таронадан кейин аъло кайфиятни сақлаб қолган ҳолда дастурларимизни давом эттирамиз…

Радиобошловчи шундай деб орага бир неча сониялик мусиқа қўшди ва бу орада боя тутатган сигаретасидан яна бир тортиб олди.

– Демак, бизда яқинларига салом йўллашни ният қилган яна бир тингловчимиз бор, – давом этди унга қўнғироқ борлигини ишора қилган операторга бош чайқаб. – Улар билан танишамиз. Ассалому алайкум!

– Ассалому алайкум, радиодаги амаки…

Саломига қўнғироқдек ёқимли, чамаси тўрт-беш ёшлардаги қиз боланинг овози шундай алик олди. Бошловчи шу заҳоти унга илжайиб турган операторга қаради-ю, қўлларини икки ёнга чўзиб: “Бу нимаси?” дегандек ишора қилди. Оператор иккала қўлини “тўппонча” қилди-да, бир кўзини қисиб гўё бошловчига бир неча марта ўқ узгандек қилиб: “Бопладимми?” дегандек таассурот уйғотди.

– Алло, амаки?

Қизчанинг овози бошловчини сергаклантирди.

– Алло, алло, қизалоқ, ён-атрофда каттароқ кишилар борми? Ака-опанг, ота-онанг?

– Йўқ, уйда ҳеч ким йўқ. Қўшнимиз менга қараб тургандилар уйларига чиқиб кетдилар. Мен уларнинг телефонларидан қўнғироқ қиляпман…

– Ҳа, майли, – энсаси қотган бўлди бошловчининг. – Кимга салом йўлламоқчисан?

– Ойимга.

– Яхши, ойинг қаердалар?

– Менга ука олиб келгани кетгандилар. Ҳалиям қайтмадилар.

Бошловчининг юзига табассум югурди.

– Ҳали ука тополмагандир-да.

– Йўқ! – қатъий оҳангда гапирди қизалоқ. – Укам кеча келди. Аммо ойим келмадилар…

Бошловчининг юзидаги табассум аста йўқолиб, қошлари ҳам чимирила бошлади. Қизалоқ эса сўзида давом этди:

– Укамни дадам олиб келдилар. Улар қайдан топганларини сўрай олмадим. Мени дадамнинг олдига киритишмаяпти. “Безовта қилма, ўзи аҳволи оғир!” дейишади. Ойимни сўрасам ҳам ҳеч ким жавоб бермайди, мени қучоқлаб олишади. Йиғлаб ҳам беришади.

Бошловчи креслога суяниб олди, у кўзларини бир нуқтага тикканча, қошлари чимирилган ҳолда қизчанинг гапларини диққат билан тингларди.

– Сиз доим ҳамманинг саломини бошқаларга етказасиз. Менинг ҳам ойимга саломимни етказинг! Укам келганини айтинг! Улар ҳали ҳам қидириб юрибдилар, шекилли.

Бошловчи жавоб бермади. У ҳамон ўша ҳолатда ўтирарди.

– Алло, амаки. Саломимни етказасизми?

– Қизалоқ, – овози кутилмаганда титраб кетди бошловчининг. – Мен сенинг гапларингни ойингга етказа олмайман. Кечир!

– Нега? – йиғламсираб сўради қизча. – Нега энди етказа олмайсиз?

– Чунки бизнинг радиотўлқинлар ойинг кетган жойларгача етиб бормайди. Аммо… – бошловчи йигит бўғзига тиқилган йиғи сабабми, гапиришга қийнала бошлади. – Аммо сен ўзинг етказишинг мумкин. Ўргатайми?

– Ўргатинг! Ўргатинг! – қувнаб кетди қизча.

Бошловчи худди сирдошига гапираётгандек тараддудланиб, паст овозда гапира кетди:

– Ҳар куни ухлашга ётганингда, хонада сендан бошқа ҳеч ким қолмаганида, яхшилаб ўрнашиб олгин-да: “Эй Худо, ҳозир ойим сен билан, илтимос, бу гапларимни ойижонимга етказ!” деб ҳамма гапларингни айт! Ишонавер, ойинг сени албатта эшитади.

– Ростданми? Жавоб ҳам қайтарадиларми?

– Йўқ, аммо астойдил гаплашсанг, тушингга киришлари мумкин.

Қизалоқнинг шодон ҳайқириғи эшитилди. Бошловчи товуш чиқармай йиғлай бошлади.

– Қойил, раҳмат сизга амаки, раҳмат. Бугуноқ ойимга шундай қилиб хабар жўнатаман. Раҳмат сизга…

– Қизалоқ… – бўғиқ овозда яна гап бошлади бошловчи. – Энди мен ҳам сендан бир нарса илтимос қилмоқчиман.

– Майли, илтимос қилинг! – қувноқ овозда жавоб берди қизча.

– Ойинг билан гаплашиб бўлгач… Ойинг билан гаплашиб бўлгач, радиодаги амакингнинг ўғлига ҳам икки оғиз гапни етказиб қўясанми? У ҳам ойинг кетган ёқда ҳозир.

– Ҳа, албатта етказаман. У ҳам ўзига ука олгани кетганмиди?

– Йўқ… У шунчаки музқаймоққа кетганди…

Бошловчини яна йиғи тута бошлади.

– Музқаймоққа? Ҳа майли, унга нима деб қўяй?

– Унга… – борган сари гапиришга қийнала бошлади бошловчи. – Унга “даданг билан ойинг сени жудаям яхши кўришади” де. Жуда соғинганимизни ҳам. Кейин… Тушимизга ҳам тез-тез кириб турсин. “Даданг ўша куни уйга музқаймоқ олиб келишни унутгани учун ҳалиям афсус чекяпти”, деб айт…

(муаллифини билолмадим)

Hikoyalar (G&M)

12 сентября 2024 22:27

Шу яшаётган оддий ҳаётингизни нархи БЕБАҲО эканини билсангиз эди...

Hikoyalar (G&M)

08 сентября 2024 04:07

- Ufff shunday jonimga tegdi shu!
  - Kim?
Klara folbin Nozimaga qarab qah-qah otib kuldi.
  - Anavi go'rsoxta erimda! Ming'ir-ming'ir qilgani qilgan. Xuddi bitta ishni monditib qo'yayotganday menga ho'jayinchilik qiladi.
  - Ha ering bo'lganidan keyin ho'jayinchilik qiladi-da...
  - Eee... Qo'ysangizchi xola. Ishi ham oldingidek yaxshimas. Rasvosi chiqib yotibdi. Yangi biznes boshlayman deb davlatdan katta kridit olgandi. O'xshamadi. Kuyib ketti tikkan pullari. Bo'ynigacha qarzga botib yotibdi.
   - Haaa shunaqa degin...
Salmoqlanib gap qo'yib qo'ydi Klara folbin.
   - Haa borbudini sotdi. Mashinalari, olib qo'ygan uy joylari, bankdagi pullari hammasi shu kriditni to'lashga ketdi. Hech narsasi qolmadi. Bir gadoyga aylandi qoldi.
Nozima anchagacha qiqirlab erini ustidan kuldi.
   - Gadoyvachcha! Endi uni boshimga uramanmi, xo'sh? Shart tashlab ketmoqchi bo'p turibman. Boshqa bironta boyvachcharog'ini topaman...
Klara folbin Nozimaga ma'noli qarab qo'ydi. "Bu shaytonni urg'ochisi balo ekan-ku" o'yladi ichida.
  - Ha maylida qizim. Omadingni bersin...
                   *   *  *
Har qanday gunohni albatta Adl bo'lgan Zot jazosini bermasdan qolmaydi. Mana 3 oydirki Nozima oyoq-qo'li ishlamay shol bo'lib, bir joyga mixlanib yotib qoldi. O'rnidan qimirlolmas, faqatgina boshini u yoq bu yoqqa arang burar, ko'zlari ishgan odamga ma'nosiz tikilar, yuzlari esa so'lg'in... Dokadek oppoq. Nozima shiftga qarab yotganicha o'tmishini o'yladi. Bola bo'lib bolalik gashtini tuymadi. Onasi Nozima 8 yoshida tashlab ketvordi. Qarindoshlari buni sira o'z qatorlariga qo'shishmas, tinmay ish buyurar, pul topib kel deb ko'chaga quvib solishardi. Ko'cha ko'yda uni hamma barmoq uchida ko'rsatar "Ana Sohibani haromi qizi kelyapti. O'ynashidan orttirgani. O'zi nomusga chidolmay bolasini tashlab qochib ketdi uyidagilarga balo qilib!" Deya uni tinmay turtkilashar edi. U mana shunday muhitda ulg'aydi. Hech kimdan mehr ko'rmadi. Balki shungamikin uning qalbi ham hech kimni sevolmadi. Hech kimga bog'lanolmadi... Faqat pul topish haqida o'ylar, ko'p pul topsam meni hamma hurmat qiladi deya fikrlar edi. Mana endi esa qilgan gunohlari, qabihliklari uchun Alloh unga mana shu dardni berdi. Ey voh! Nozima shunsay bo'lishini xohlaganmidi?! Balki yaxshi, ziyoli oilada tug'ilganida bir oilaning guldek bekasi, shirindan shirin bolalarning onasi bo'larmidi?
   Eshik ochilib Bobur kirib keldi. Nozima uni ko'rdi-yu yuragida qattiq og'riqni his qildi. "Bechora! Shunday yigitni xor qildimaa! Ust-boshiga qarab bo'lmaydi. Qanchalar baxtli, shirin hayoti bor edi. Men zaharladim. Butun umrini zaharga aylantirdim!" Nozimaning ko'zidan achchiq yosh chiqdi. Bazor gap boshladi.
   - Bobur aka... Kechiring meni. Men sizni... Sizni hech qachon sevgan emasman... Men sizni folbinga o'qitardim.
Nozima biroz tin oldi-da so'ng yana so'zida davom etdi.
   - Maqsadim sizni mol-dunyoyizga erishish edi. Mana oxir oqibatda mana shu ahvolga tushdim. Bobur aka siz juda yaxshi insonsiz... Men yomonman. Gunohkorman... Alloh meni ham kechirarmikin...
Nozima qattiq yig'lab yubordi. Ko'zlaridagi yoshlarini sira to'xtatolmas, yupqa lablari suvsizlanib qolgandek titrardi.
  - Oxirgi gapim. Oilayizni tiklang. Xotiniz, bollarizni oldiga qayting. Qaytib bu yerga qadamizni bosmang...
Nozima shunday deganicha yuzini Boburdan ters o'girib oldi. Bobur bir so'z demasdan anchagacha uni tepasida turib qoldi. So'ng indamaygina eshik tomonga yurdi.
   - Hoooy!
Nozimaning unsiz ovozidan Bobur ortiga o'girildi...
Nozima yosh to'la ko'zlarini Boburga tikkanicha gap boshladi.
   - Qo'lizdagi soatni yechib otib yuboring...
Bobur uydan chiqib ketarkan anchagacha Nozimaning xo'ngrab yig'lagan ovozi eshitilib turdi.

TAMOM.

✍ Usmonaliyeva Munira.
11.06.2024.                6:52

@Hikoyalar

Hikoyalar (G&M)

08 сентября 2024 04:07

- Assalomu alaykum, dadajonisi! Yaxshi keldingizmi? Charchamadizmi?
Rayhon eshikni ochib erini uyga kirg'izarkan chiroyli tabassum bilan Boburga qaradi.
- Valekum...
Suvuqqina qilib alik oldi Bobur. So'ng xotinini yuziga ham qaramasdan ichkari uy tomon kirib ketdi. "Qiziq... Erim oxirgi paytlar juda o'zgarib qoldi. Qandayqur befarq, menga qiyo ham boqmaydi. Bollariga ham qo'pol muomila qilyapti. Uyga kech keladi. Kelsa ham lom-lum demasdan xonaga kirib uxlaydi. Ertalab tong sahar qo'vog'idan qor yog'ib chiqib ketadi. Tinchlikmikan? Ishidan biron muommo bo'ldimikan? Yo'q. Menga aytgan bo'lardi. Yoki...?!" Rayhon hayoliga kelgan o'ydan o'zi ham qo'rqib ketdi. Nahotki eri unga hiyonat qilib yurgan bo'lsa?! Bir oydan oshibdiki eri bilan deyarli gaplashmaydi. Anqirog'i hech gaplasholmaydi. Boburni oldiga borsa "Bor tashqariga chiq! Men charchaganman" deb xonadan haydaydi. Bolalari ham "Dadamni sog'indik. Biz bilan o'ynasinlar. Aylantirgani oborsinlar" deb kunda harxasha qilishadi. Bularni ko'rib Rayhon ichidan zil ketadi. Yuragi eziladi. Bolalarini bog'chasiga, maktabiga jo'natgach, bir burchakka borib o'ksib-o'ksib yig'laydi. Lekin erini oldida sira ko'z yoshini ko'rsatmadi.Bobur uyga kirib kelganida doim xush kayfiyatda, shirin so'zlar bilan qarshi olyapti...
* * *
Bobur yig'i ovozidan uyg'onib ketdi. Yostiqdan boshini ko'tarib qarasa Rayhon devanni bir burchagida o'tirganicha piq-piq yig'layapti.
- Nima bo'ldi? Kimdir o'ldimi? O'zingdan o'zing yig'laysan.
Bobur qahr to'la ko'zlari bilan xotiniga xunuk qarash qildi.
- Uyquniyam beliga tepding!
- Ha siz uxlang! Biz bilan hech ishingiz bo'lmasin! Biz sizga kerakmasmiz!
- O'chir ovozingni! Menga ovozingni ko'tarma. Haddingni bil!
- Jonimdan to'ydim eshitdizmi?! To'yib kettim! Men sizga nima qildim a?! Biron aybim bo'lsa tushuntiring. Men uni to'g'irlay. Qiynalib kettim axir. Menga qo'lizni uchiniyam teqqizmaysiz, yuzimga qaramaysiz ham. Gap gapirsam javob bergiz ham kelmaydi. Nimalar bo'lyapti sizga?
Bobur boshini quyi solganicha o'ylanib qoldi. "Hammasiga nuqta qo'yish vaqti kelganga o'xshaydi" o'yladi ichida. Bir-ikki yutindi, gapni nimadan boshlashni bilmay biroz qiynaldi. Oxiri salmoqlab gapirishga tushdi.
- Rayhon... Bilaman sen aqlli ayolsan. Meni to'g'ri tushunasan degan umiddaman...
Bobur boshini ko'tarib Rayhonning yosh to'la ko'zlariga boqdi.
- Men... Halegi... Nima desamakanaaa? Men boshqasini yoqtirib qoldim Rayhon...
Rayhon quloqlariga ishonolmas, yuragi tez-tez urar, nafas olishi ham borgan sari tezlashar, badani qizib, egnidagi kiyimlari kuyib ketayotgandek ko'zlarini ola-zarak qilganicha birdan bor ovozi bilan baqirib yubordi.
- Yolg'on! Ishonmayman! Qanday qilib axir?! Bir-birimizni sevardik-ku!
Rayhon dod solib yig'laganicha tinmay ko'ksiga mushtlar edi.
- O'zingni bos!!! Bobur shu qadar amirona baqirdiki, uy ichi xuddi bir qalqib ketgandek bo'ldi. Rayhon ham o'tirgan joyida tek qotib qoldi.
- Meni kechir... Biroz yumshab gap boshladi Bobur.
- Balki bu xatodir. Balki men g'irt ahmoqdurman. Lekin uni chindan yoqtirib qoldim. Tog'ri seni sevganman. Senga uylanguncha qancha to'siqlardan o'tganim rost. Ishon u kunlar hozir ariqdagi suv kabi oldimdan oqib ketganga o'xshab qoldi. Menga nima bo'lganini o'zim ham bilmayman. Lekin bir narsani aniq bilaman men endi ortiq sen bilan birga yasholmayman. Senga bo'lgan barcha tuyg'ularim so'nib bo'ldi.
Bobur biroz jim turdi keyin shart o'rnidan turdida devan ustida yotgan kastumini kiyganicha Rayhonga qaramasdan gapirdi.
- Ajrashmasak bo'lmaydi Rayhon. Men Nozimaga uylanmoqchiman. Havotir olma! Sizlarni ham tashlab qo'ymiman. Bollarimga, senga tez-tez pul jo'natib turaman.
- Ajrashmoqchimisiz?! Mayli unda ajrashganim bo'lsin. Lekin sizdan bir chaqa ham olmayman! Bollarimni tirnog'iniyam ko'rmaysiz! Sizga qattiq ishongandim. Sizni deb ota-onamga qarshi chiqqandim! Sizni ham, o'sha o'ynashizni ham Allohga soldim!

Hikoyalar (G&M)

08 сентября 2024 04:07

Zahar

(Hikoya)

Nozima ko'rimsizgina, befayz hovliga kirdi. Hammayoq top-toza lekin atrof nihoyatda yoqimsiz ko'rinardi. "Xudo urib qo'ygani shu-da" o'yladi Nozima. Hovli jim-jit hatto qushlar ham sayramaydi. Nozima uzoq turib qoldi. Keyin uy eshigi oldiga kelib asta chaqirdi:
- Klara xola... Uydamisiz?
Eshik "g'iyq" etib ochildi. Yuzida nuri yo'q, so'lg'in, ko'zlari har tarafga muttasil borib-kelib turadigan Klara xola xunuk, juda xunuk irshayganicha Nozimaga qulluq qildi.
- Xush kelding, qizim. Sog'liklar yaxshimi?
- Yaxshi-yaxshi
Tezgina javob berdi Nozima.
- Xola telefonda aytgan edim-ku, ish bor deb...
- Haa... Esimda, qizim. Esimda. Kir ichkarida bafurja gaplashamiz.
Birgalashib ichkari tomon kirishdi. Uy derazalari berkitilib qorong'u qilingan, o'rtada dumaloq xontaxta, xontaxta ustida turli xil balo-battarlar: har xil ildizlar, toshlar, chashkalar, xaltachalarda tuguncha-tuguncha qilib qo'yilgan kukunlar...
- Xo'sh... Nima darding bor?
- Xola, bilasiz men o'ta kambag'al oilada tug'ilganman. Ota-onam ajrashishganidan keyin, onam Dubayga ishlagani ketdilar. Men buvim bilan qoldim. Juda qiynaldim. Bu yerda ammamni qizlari, ko'p qarindoshlarimiz meni tinmay turtkilashardi...
- Bularni bilaman. Qanday tarbiya topganingni ham, ko'chadan nimalarni o'rganganingni ham. Ochib gapir. Maqsadga o't!
- Bir yigitni uchratdim. Aniqrog'i bir kishi. Oilali. Lekin o'ta boy badavlat. Meni yoqtirganga o'xshadi. Xullas shuni ilintirshim kerak. Ko'cha ko'yda xor bo'lib yashash jonimga tegdi. Bu hayotga bir martda kelaman mazza qilib yashagim keladi.
- Oilali degin... Kampir boshini sarak-sarak qildi.Quv qarash bilan Nozimaga termuldi.
- Bollariyam bordir uni. O'zing ham sevasanmi?
- Qo'ysangizchi xola?!
Nozima shunday shaytoniy hirs bilan kuldi-ki... Klara xola titrab ketdi.
- Menda kimnidur sevadigan yurak qoptimi, xo'sh?! Menga uni puli kerak, mol-dunyosi kerak. O'zini boshimga uramanmi? Pulini oxirgi tiyinigacha shilvosam, orqasiga bir tepib javobini bervoraman.
- Xo'p... Mendan nima xizmat?
- Men bor budimni sotib bir soat oldim. U bola kotta tadbirkor. Obro'li odamlar bilan ko'rishgandayam bemalol taqib yursin deb...
Nozima so'mkasini titkilab ichidan qimmatbaho soatni oldi.
- Mana ko'ring.
- Ooo, klass! Diding chakkimas ekan.
- Shuni yaxshilab o'qib berishiz kerak.

Hikoyalar (G&M)

07 сентября 2024 05:38

УЧ ЭЛАК ҲАҚИДА РИВОЯТ

Бир киши донишманддан сўради:
-Дўстингиз сиз ҳақингизда нима деганини айтайми?
-Шошма, -деди донишманд, - аввал айтмоқчи бўлган гапингни учта элакдан ўтказ...
-Учта элак?
-Бирор гапни айтишдан олдин, уни учта элакдан ўтказиш лозим. Аввал ҲАҚИҚАТ элагидан. Айтмоқчи бўлган гапинг ҳақиқат эканлигига ишончинг комилми?
-Йўқ, мен уни шунчаки эшитдим, холос.
-Демак, сен унинг рост ёки ёлғонлигини билмайсан. Энди иккинчи – ЯХШИЛИК элагидан ўтказамиз. Сен менга дўстим ҳақида бирор яхши гапни айтмоқчимисан?
-Йўқ, аксинча.
-Демак, -давом этди донишманд, - сен менга ҳақиқатлигини билмай туриб ёмон хабарни етказмоқчисан. Энди учинчи элакдан ўтказамиз – ФОЙДА элаги. Сенинг гапингни эшитишим шартми, у менга фойда келтирадими?
-Йўқ, ҳожати йўқ.
-Демак, -хулоса қилди донишманд, - сен етказмоқчи бўлган хабарда ҳақиқат ҳам, яхшилик ҳам, фойда ҳам йўқ экан. Унда уни менга айтиб нима қиласан?

Hikoyalar (G&M)

05 сентября 2024 07:23

- Zahro, uydagilar hafta oxiriga uyizga borishmoqchidi...
   - Rostana?
Shahboz Zahroha kulib qaradi.
   - Albatta. Endi birga bo'lamiz. Hamma rozi. To'yi kuniniyam birula belgilab kelishmoqchi. Sizga qaysi kun ma'qul?
   - Juda tez emasmikin, Shahboz?
   - Yo'q. Men boshqa kutolmayman. Tezroq sizga uylanvolmasam, fikriz o'zgarib qolishi mumkin.
Zahro kuldi. Uyalib yerga qaradi.
    - Bilmasam, juda hijolat bo'lyapman. Ham qo'rqyapman.
Shahboz to'xtab Zahroning qo'llaridan tutdi. Uning kaftlari qaynoq edi. Zahroning nozik qo'llari qizib ketti. Shahboz unga yaqin kelib ko'zlariga tikildi.
   - Zahro, jonim. Menga ishoning. Hech narsadan qo'rqmang xo'pmi? Endi men borman yonizda. Doim sizni himoya qilaman har kimdan, har narsadan...
Zahro yerga qaragancha asta gapirdi.
   - Ishonaman...

Oradan yillar o'tdi. Hozirda Shahboz va Zahroning ikki nafar shirin qizaloqlari bor. Ularga Osiyo va Kibriyo deb ism qo'ydilar))

"Ochig'i bu hikoyani kattaroq qilib yozmoqchi edim. Zahroni bolaligidan tortib (ota-onasi ajrashib ketadi, ikki uyda sarson yashaydi, keyin onasi vafot etgach o'gay onasi kun bermaydi), 1-turmushi qanday bo'lganligini( 1-eriga o'gay onasi majburlab uzatib yuboradi. Albatta Zahrodan tezroq qutulish uchun. U yigitda Zahroni ko'ngli bo'lmaydi. Lekin shunga qaramay hasta bo'lib qolganida bir oqila umr yo'ldosh sifatida unga mehr berib qaraydi. Lekin evaziga uydan haydaladi), yolg'izlikda sarson-sargardon o'tkazgan yillarini (ota uyiga qaytib kelganida o'gay onasi kirgizmaydi. 4 yashar o'g'ilchasi bilan ko'chada qoladi. Bazoʻr ijaraga uy topib hali u kasalxonada, hali bunisida kunduzni kunduz, kechani kecha demay ishlaydi ) va Shahboz bilan kechirgan shirin hayotini... Balki o'shanda Zahroni yaqindan tanirmidik. Shahboz fikri ojizimcha Zahroning qilgan barcha sabrlariga Allohning mehribonchilik bilan qilgan in'omidir. Bu real voqea. Bir opam o'z hayotlarini gapirib berganlar. Shunga asoslanib yozgan edim. Biroz adabiylashtirgan bo'lishim mumkin lekin voqea-hodisalar haqiqatda bo'lgan)) Barcha o'qiganlardan minnatdorman. Ko'zlaringiz nurga to'lsin. Meni qo'llab quvvatlayotganlardan Alloh rozi bo'lsin. " (Muallif)


TAMOM

✍Usmonaliyeva Munira
16.04.2024

@Hikoyalar

Hikoyalar (G&M)

05 сентября 2024 07:22

Birdan eshik taqqilladi. Zahro cho'chib uyg'onib ketti. Qanday qilib eshik oldiga borib qolganini o'zi bilmaydi, shosha-pisha eshikni ochdi. Ochdiyu hayratdan qotib qoldi. Eshik ortida gul ko'targanicha Shahboz turardi. Uning qo'lida 29 ta qip qizil atirguldan qilingan chiroyli guldasta va sovg'aga olgan bo'lsa kerak bejirim juda did bilan o'ralgan quticha bor edi.
- Assalamu alaykum Zahro.
Shahbozning hayajoni yaqqol sezilib turar. Dam Zahroga, dam yerga qarar. Gapirishga gap topolmay qiynalar edi.
- Yaxshimisiz?... Bugun Tug'ilgan kuningiz ekan. Shunga tabriklay degamdim. Bu gullar... Sizga...
Zahro nima qilarini bilmay biroz o'ylanib jim qoldi.
- Rahmat, Alloh rozi bo'lsin. Meni yo'qlabsiz sizni Alloh yo'qlasin. Lekin bularni ololmayman. Uzr.
Zahro eahikni yopmoqchi edi Shahboz qo'ymadi.
- Zahro bilaman sizga osonmas. Odamlarni gap so'zini o'ylayapsiz. Bilaman menda ko'ngliz bor. Keling bafurja gaplashib olaylik.
- Sizda ko'nglim bor deb kim aytdi?
- Ko'zlariz...
Shahboz shu qadar ishonch bilan gapirdiki, Zahro esankirab qoldi.
- Zahro men uyimdagilarga siz haqizda aytdim. Buvim judayam aqlli, oqila ayollar. Onam ham shunday... Men ochiqdan ochiq aytolmadim uyaldim lekin qarshilik qilishmaydi, bunga aminman.
Shahboz qo'lidagilarni stol ustiga qo'ydida, chontagidan tortburchak qora qutichani chiqardi.
- Zahro umrim mobaynida bironta qizga ko'ngil qo'yganmasman. Doim bo'lajak ayolim soliha bo'lishini Allohimdan so'raganman. Men izlagan, men orzu qilgan sifatdagi qiz sizsiz. Men sizga dunyolarni vada qilolmayman. Lekin o'zimizning shiringina oilamiz bo'lishini va siz unda mening sevikli bekam bo'lishizni aytolaman xolos.
Shahboz juda chiroyli gapirardiki Zahro hech bir so'z deyolmay qoldi. Shu on tushundi. U ham Shahbozni yoqtirarkan, yo'q bu shunchaki yoqtirish emas, balki haqiqiy muhabbat edi. Birinchi turmushi o'xshamadi. Endi sevilib yashayman deganida erini tuzalmas dard olib ketdi. Axir uning ham sevib, sevilib yashashga haqqi bor. Alloh unga shunday bir baxtni berib turganida, undan yuz burish ochig'i ahmoqlikdan boshqa narsa emas.
- Zahro menga turmushga chiqasizmi?
Shahboz tim qora ko'rlarini Zahroga iltijoli qaratdi. Qo'lidagi qutini ochdi. Ichida nihoyatda go'zal uzuk bor edi. Zahro yig'lab yubordi. Ha deyishini ham, yo'q deyishini ham bilmas, ochig'i javob berishga qandedur uyalar edi.
- Hech narsani o'ylamang...
Shoshib gap boshladi Shahboz.
- Sizni to'y qilib olaman. Hammasini o'zim qilaman. Hammasi risoladagidek bo'ladi. Sizdan hech narsa talab qilmayman. Siz meni desayiz bo'ldi. Abdullohniyam bajonidil qabul qilaman. O'z o'g'limdek ko'rib, mehr berishga harakat qilaman, ishoning. Rozi bo'ling Zahro!
Zahro "Ha roziman" ma'nosida boshini silkitdi. Uzukni olib mehr bilan tomosha qildi.
- Lekin Shahboz, uyizdagilar qarshilik qilishmasmikin?
- Qarshilik qilishmaydi, menga ishoning.
Zahro ko'zida yosh bilan Shabozga qaradi. Uning ko'zlari yonib turardi. Jilmaydi, juda chiroyli jilmaydi. Shu ko'yi anchagacha termulishib qoldilar...
* * *
- Yo'q, men aslo rozimasman! Rozi emasman! Yolg'izgina o'g'limga juvon olib beramanmi?! Odamlar nima deydi?! Mahalla-ko'y nima deydi axir?!
Nargiza xola yig'lab uyni boshiga ko'tardi. Shahboz zinada o'tirganicha boshini quyi solgan. Qalban Allohga yolvorar, bir yo'l ochib berishini duo qilib so'rardi.
- Hoy bola! Esingni yig'ib ol! Bizni sharmanda qilmoqchimisan?! Axir u sendan kotta bo'lsa, uni ustiga kap-katta bolasiyam bor. Er ko'rgan juvon! Yosh yosh qizlar turib shunga uylanasanmi?!
Shahboz dardli ko'zlari bilan onasiga, keyin esa buvisiga qaradi. Asta gap boshladi.
- Onajonim, bilaman siz meni oq yuvib oq tarab ko'z qorachig'izday asrab kotta qildiz. Mendan umidlariz judayam ko'p. Insonni baxti kamoli uning puli ko'p bo'lishida yoki turmush o'rtog'ining yosh ekanligida deb o'ylamayman. Axir Payg'ambarimiz s.a.v ning birinchi ayollari Hadicha onamiz ham oldin 2 marotaba turmush qurgan ayol bo'lganlar. Yonlarida qizlari ham bo'lgan. Aytingchi bu narsa Payg'ambarimizni baxtsiz qildimi?

Hikoyalar (G&M)

03 сентября 2024 19:38

Мисрда, рамазон ойида, жуда катта тижоратчи бой инсон билан, эътикоф ўтирган имомнинг ҳикояси.

Бу инсонни Мисрда ҳамма танийди, у шунчалик бойки, сепган атирини хидига ошиқ бўлмай иложи йўқ. Ёнимиздан ўтса атир хидди бошқаларга-да ўрнашиб қоларли..

Эътикофда ўтирган вақтимиз, ўша инсон ёнимга келиб, сизга саволим бор эди, деди.

Мен ҳам бажонидил савол жавобга таёрлигимни айтдим, анча суҳбатлашдик.
Кейин у инсонга ўзимни қизиқтирган бир икки саволларимни бердим:

Эътикофда неча кун бўласиз, яъни сизни ишингиз жуда кўп, ишларингиз боис кириб чиқиб турасизми?

Йўқ ўн кун ўтираман.

Ҳаа демак телефон орқали бошқарув қилсангиз бўлар эканда, сабаби биз билишимизча сизда катта бизнеслар ва уларни бошқариш бор.

У одам эса бир паст сукут қилгач, йиғлаб юборди.. Масжидга телефонсиз келганман…

Ноўрин савол берганимдан хижолат бўлиб, узр сўрадим, шунда қаршимдаги инсон ўз ўтмишидаги воқеани баён қилди.

Бундан бир неча йил олдин, 3-4 киши шерикчиликда, яъни улардан пул олиб бир иш бошлагандим, кутилмаганда ишимиз ўхшамай, бонкрот бўлдим.

Кейин қўл телефонимга “Эрталаб соат 8:00 да маҳкамага бориб, 8000 миср фунтини тўлашим кераклигини, йўқса қамалишим ҳақида хабарнома келди. (Тушуниш учун ўша пайтда 8 минг$)

Шунчалик тушкунликка тушдимки, бир аҳволда уйга кирдим. Аёлим мени кўриб “нима бўлди” деди, мен индамай ётоғимга кириб, ерга ётдим.

Аёлим солиҳа , у менга ортиқча савол бермади, ҳар гал тушкунликка тушсам биламанки, аёлим ўша заҳоти таҳорат олиб, икки ракат намоз ўқиб узоқ-узоқ дуо қилади.

Шу ётишда шифтни бир нуқтасига термулдим, бир пайт турай десам орқам гўё ерга ёпишиб қолгандек оғирлашиб кетибман.

Турсам фажрга ярим соат қолибти. Эс хушимни йиғдимда, тахорат олиб икки ракат намозга киришдим. Саждада шунчалик қаттиқ, Аллоҳга ёлвориб йиғладимки, нафасим чиқмай қолиш даражасида эдим.

Бир пайт назаримда худди Аллоҳ ўз қўли билан елкамга туртиб “Бўлди Муҳаммад”, деган ишорани сездим. Тўхтаб қолдим, қалбим қандайдир осуда ва тинч бўлиб қолди.

Бомдотни ўқиб дуоларни қилиб кирдимла, ўрнимга ёнбошладим.

Кўзимни очсам пешинга азон чақиряпти…

Бошим қаттиқ оғриган, маҳкамага эса вақт ўтиб кетган.

Имом айтади: Ўрнида мен бўлсам нима қилардим. Турибла маҳкамага чопармидим, холатни тушунтириб, узр хол айтармидим..

Пешин азонини эшитиб, масжидга ошиқдим. Жамоа билан адо қилгач, дуолар қилдим, ҳаммадан кейин чиқиб оёқ кийимимни кияётсам, четроқда бир киши менга қараб турганини пайқадим. Атрофга қарасам ҳамма кетиб бўлган.

Менга қараб турибсизми? деб савол бердим.

Ҳаа, сизни кутиб турган эдим. Ёнимга келди, салом аликдан кейин:

“Мени танимасангиз ҳам керак, фалон йили сиз ва яна бошқалар билан ўртада тижорат бошлагандик, кейин бонкрот бўлдик, пулни қанчадир қисмини мен тўлашим керак бўлган. Холатимни билгач, сиз орадан чиқаверинг, ўзим ўрнингизга тўлайман, дегансиз.. Кейин мени ҳам ишларим яхши бўлиб кетти ва ҳозир ўша ҳақни 10.000 фунт олиб келдим (10 минг $)

Ҳайратдан қотиб қолдим!

Имомга айтилган бу воқеадан таъсирланмай иложи йўқ.

Агар сиз ва бизнинг бошимизга шундай синов келса нима қилардик.

Аввало телефон орқали таниш билишдан нажот ахтариб, маҳкамага тиши ўтувчиларни қидирармидик.

Ёки нажотни икки ракат намоз билан бошлаб, азон чақириғига лаббай дермидик?

Бир ҳақиқат бор!

Тижоратни Аллоҳ билан қилган инсон бой бўлмасликни иложи йўқ! Чунки у энг оғир вазиятда ҳам Ўзига юзланади. Ўзи учун атаган ҳақларни адо қилади…

Сизнинг тижоратингиз ким билан..?

Hikoyalar (G&M)

03 сентября 2024 03:44

Bugun Zahro uchun juda yaxshi kun! Sababi va nihoyat, bugun uni yaxshi joydan ishga taklif qilishdi. Oylik maoshi ham yaxshigina, eng asosiysi uyiga yaqin joyda joylashgan. "Allohim duolarimni qabul qilibdi. O'zingga shukr!" - Zahro shunday deya shoshilib uyidan chiqdi. Bugun suhbatdan o'tib olsa, bo'ldi! Hammasi iziga tushib ketadi. Hali Zahroning porloq, go'zal kunari oldinda. Shuncha yillik qilgan sabrlariga Allohning tayyorlab qo'ygan mukofotlari bisyor...
   Zahro yangi ochilgan xususiy shifoxonaga o'ng oyig'i bilan "Bismilloh..." Ni aytib, "Allohim xayrli qilsin!" Deya kirdi.
   - Zahro Olimova, xush kelibsiz. Oldin 5 ta ishlab bo'shagan ekansiz? Bunga sabab nima bo'lgan?
Shifoxona egasi va glavrachi Zebo Salimova Zahroning hujjatlariga, so'ng esa uning o'ziga sinovchan nigoh tashladi.
   - Har birining o'ziga xos sabablari bor. Bazi sharoitlari to'g'ri kelmay qoladi, o'rni, joyi, vaqti degandek...
   - Ha, mayli. Bizni klinikamiz yaqinda ochildi. Shuning uchun iloji boricha ish stajiga ega, tajribali hamshiralarni ishga qabul qilyapmiz. 6 yillik ish stajiga ega ekansiz. Tajribangiz ham, o'ylaymanki, yetarli...
Zebo Salimova Zahroga savol nazari bilan qaradi.
   - Ha, albatta. Shu yillar mobaynida ko'p narsalarni o'rgandim.
   - Juda yaxshi. Malakali hamshira bo'lganingiz uchun sizni sinov muddatisiz ishga olaman. Ishonamanki, sidqidildan, mas'uliyat bilan ishlaysiz.
   - Rahmat, Zebo Salimova. Ishonchingizni albatta oqlayman.
Zahro benohoya xursand bo'ldi. Mana, u kutgan kunlar kela boshladi. Oyni o'n beshi yorug', o'n beshi qorong'u deganlaridek, uning ham qorong'u, zulmat bosgan kunlari nihoyat yakunlanib, o'rnini porloq, quvonchlarga to'la kunlar egallashni boshladi.

4-QISM TUGADI

✍ Usmonaliyeva Munira
05.03.2024

@Hikoyalar

Hikoyalar (G&M)

03 сентября 2024 03:43

Eshik qo'ng'irog'i jiringladi.
- Kim bo'ldi ekan shu payti?
Zahro endi o'rnidan turmoqchi edi Rayhon qo'ymadi.
- Siz o'tiring opa. Men o'zim qarayman.
Rayhon epchillik bilan o'rnidan turib eshik tomon yo'naldi. Ostonada qo'lida guldasta tutgancha Shahboz turardi. Rayhon unga sinchkovlik bilan nazar tashladi.
- Sizga kim kerak edi?
- Zahroxon kerak edi, uydamidilar? Chaqirib berolmaysizmi?
- Xmm opam uydalar. Hozir bir daqiqa...
Rayhon ichkariga kirib Zahroga quvlik bilan qaradi.
- Siz ham o'zizga yetguncha pishiqsiz, a?!
- Bu nima deganiz? Kim kelibdi?
- Bilmadim. Tanimadim ham. Yoshgina, chiroyli bir yigit.
"Shahboz kelibdi!" - hayolidan o'tqazdi Zahro. "Tavba. U haqida o'ylashim bilan paydo bo'lib qoldi-ya..."
- Qaraysizmi? Bechora kutib qoldi.
Zahro o'rnidan turib Shahbozning oldiga chiqdi.
- Salom, Zahro yaxshimisiz? Haa... Mana bu gullar sizga.
- Gullarizni olmayman. Bu yerda nima qilyapsiz?
- Gaplashib olaylik, iltimos. Zahro men ko'p o'yladim, judayam ko'p. Shuni tushindimki, menga sizdan boshqasi kerakmas ekan.
- Biz ikkimiz boshqa-boshqa odamlarmiz. Tushuning, Shahboz men sizni tengiz emasman.
- Balki, men sizni tengizmasdurman. Nega o'zizga bunchalik past baho beryapsiz?
Zahro "Xayr. Salomat boling" deb eshikni yopib kirib ketmoqchi bo'lgandi hamki Shahboz eshikni ushlab bir itarib icbkariga kirib oldi.
- Yo'q, Zahro! Gaplashib olamiz.
- Nega meni qiynaysiz, o'z holimga qo'ymaysiz?! Nega azob berasiz? Nega tushunmaysiz, axir Shahboz?! Siz halibyoshsiz kelajagiz porloq , meni bo'lsa sizdan yoshim katta. Siz uylanmagan bo'ydoq yigitsiz, men bo'lsam er ko'rgan ayolman. Siz hali farzand nimaligini bilmaysiz, meni bo'lsa 8 yosharli o'g'lim bor. Sizni otangiz, onangiz, buvingiz bor, men esa g'irt yetimman! Bildingizmi?!
Zahroning ko'zlaridan bir tomchi achchiq yosh tirqirab chiqib ketdi. Shahboz Zahroning yosh to'la ko'zlariga boqdi.
- Kechiring, men sizni xafa qilmoqchimasdim. Zahro... Eshiting meni. Sizga bo'lgan tuyg'ularim rost. Siz uchun butun dunyoga qarshi chiqishga tayyorman. Ishoning.
- Keting... Iltimos... Shahboz, uyimdan chiqib keting!
Zahro devorga suyanganicha yum-yum yig'lar, Shahbozga qayrilib ham qaramas edi.
- Xo'p ketaman. Zahro faqat yig'lamang. Gapimni tugatib olay. Chiqib ketaman.
Shahboz gapini uchini topolmay ancha o'ylanib turdi.
- Biz bir-birimizga mosmasmiz dediz, kimni kimga mosligini faqat Alloh biladi. Biz notavon bandalar buni bilishdan ojizmiz! Meni yoshim sizdan kottaroq dediz, Agar bilsangiz yoshdagi tafovut hech narsani hal qilmaydi. Payg'ambarimiz sallollohi alayhi vasallamning ham 1-ayollari Hadicha onamiz payg'ambarimizdan 20 yosh kotta bo'lganlar! Siz uylanmagan bo'ydoqsiz dediz, Payg'ambarimiz ham 25 yoshlik bo'ydoq yigit bo'lganlar, Hadicha onamiz esa, payg'ambarimizgacha 2 marta erdan chiqqanlar. Lekin bu narsalar ularni o'rtasidagi muhabbatga zarracha ham tasir o'tqazmagan. Har qanday vaziyatda ham yaxshi kunda ham yomon kunda ham doim birga bo'lishgan.
Shahbozning gaplari shunchalik samimiy ediki, hatto o'zi gapiray turib yuragi qalqib-qalqib ketayotganini his qilib turaridi.
- Siz menga bir bor imkon bering Zahro. Sizni baxtli qilish uchun qo'limdan kelgan hamma ishni qilaman. Baxtimiz uchun qo'lni qo'lga berib birgalikda kurashaylik...
Zahro indamadi. Yig'laganicha devorga suyanib turaverdi. Shahboz nima qilarini bilmay ancha vaqt serrayib turib qoldi. So'ng o'ziga keldi.
- Kechiring, kech bo'lganda bezovta qildim... Uzr...
Shahboz qo'lidagi gullarni avaylabgina stol ustiga qo'ydida, eshikni ochib uydan chiqib ketdi.
* * *
Abdulloh maktabdan juda g'amgin bo'lib qaytdi. Onasiga bir og'iz ham gapirmadi. Ovqatlanmadi ham, o'ynamadi ham. "Nima bo'ldi ekan? Bolamni oldin hech bunaqa holatda ko'rmagan edim"- ko'nglidan o'tqazdi Zahro.

Hikoyalar (G&M)

03 сентября 2024 03:43

So'qmoqlar

4 - QISM

Zahro bir nechta shifoxonaga ish so'rab bordi. Hamshiralar yetarli bo'lgani uchun uni ishga qabul qilishmadi. Havo sovuq. Kundan kunga yashash og'irlashib borar edi. Uyda biron bir yegulik qolmadi. Oy ham oxirlab qoldi. Hali ijara pulini to'lashi kerak! Ayol kishi yolg'iz boshi bilan kun o'tqazishi qiyin ekan. Nima bo'lganda ham yoningda tog'dek suyanchig'ing bo'lgani yaxshi ekan. Kasal bo'lsang og'zinga bir piyola suv tutadigan, xafa bo'lib yig'lasang ko'z yoshlaringni artadigan yoring bo'lsin ekan. Kech bo'lishi bilan Zahroning yuragida og'riq turadi. U tunni yomon ko'radi. Chunki faqat tun unga yolg'izligini bildirar, kechalari bilan uxlay olmas, zo'rg'a tong ottirardi. Mana necha yildirki har kuni shu ahvol. Har kuni shu azob!
Zahro o'ylab-o'ylab bir qarorga keldi: onasidan qolgan tilla ziraklari, ishlab yiqqan puliga olgan tilla zanjiri va nikoh uzugi ( Uning bor bisoti shu! ) - shularni bugun borib sotib kelmoqchi. "Ish topgunimcha shularni puliga kun ko'rib tursakmi? Baribir bularni qayerga ham taqib borardim. Bolam och, yupun o'tirsa, ko'zimga shu tillalar ko'rinarmidi?! Bugunoq bularni sotib kelmasam bo'lmaydi. Uyda ham hech narsa qolmadi".
Zahro tillalarini o'zi mo'ljallaganidan ancha past narxga sotib keldi. Hozir ko'pchilik pulga muhtoj bo'lib turgan payt. Bobo-buvilarmiz shunaqa kunlar kelsa: "Ichak uzildi kunlar keldi..." - derdilar. Shuni bilagan tillafurushlar noinsoflik bilan odamlar qiyinchilikdan, majburlikdan sotmoqchi bo'lgan tilla buyumlarini iloj qadar yerga urib, narxini pastlatmoqchi bo'lishar edi. Zahroda ham xuddi shunday bo'ldi. 4-5 ta tillafurushga taqinchoqlarini ko'rsatdi. Hammasi o'z ko'nglicha ularni yerga urdi: "Hozir bunaqa tillalar urfda emas", "Grami kamroq ekan", "Ancha eskirib qolibdi-ku" shunga o'xshash ming xil gaplar. Zahro qo'lidagi pullarga qarab qoldi: "Ha, mayli. Har qalay sotildi-ku! Kam bo'lsa ham Allohim barakasini bersa hech gap emas. Endi tezroq ish topishim kerak. Allohim! O'zing menga yordam ber! O'zingga oson-ku! Meni va farzandimni rizqini keng qil..."
* * *
- Opa, hali ham ish topolganiz yo'qmi?
- Yo'q. Topilmayapti. Bahordan chaqiramiz deyishdi. Bahorgacha hali 2 oy bor-ku! Tillalarimni sotib keldim. Endi nima qilarkinman deb o'tiribman.
Rayhon Zahroga achinib qaradi. Zahroning ko'zlari uyqusizlikdan qizarib ketibdi. Yuzi ham so'lg'in. Ko'p siqilganidan barmoqlari qaltiraydigan bo'lib qolibdi.

Hikoyalar (G&M)

31 августа 2024 16:57

   - Haaa... Nargiza xola astoydil jilmaydi.
   - Men yosh qizmikin debman.
   Mana shu suhbatdan so'ng Shahboz Zahroni 3-4 joyda ko'rdi. Har ko'rganida yuragi allanechuk tez urar, nafas olishi ham tezlashar, o'zidan o'zi g'alati bo'lib ketaverar edi. Keyin-keyin Zahro butkul hayolini egallab oldi. Uni sog'inar. O'qishdan chiqib Zahroni ko'rgani shifoxonaga borib kelib turardi. Gullar, har xil maktublar, sovg'alar jo'nata boshladi... Zahroni o'sha kecha... Ha, o'sha qora kechada jonidan ortiq sevishini tushundi. Endi bu qizdan aslo kechib bo'lmaydi.
                     *  *  *

Ertalabdan yomg'ir maydalab yog'ar, hammayoqni o'zgacha orom bag'ishlovchi osudalik qopladi. Yomg'ir tomchilari yerni ho'l qilar, atrofdan yoqimli hid taralar edi. Shahboz deraza oldida qahva ichib yomg'ir yog'ishini tomosha qilib turardi. "Qani endi hozir yonimda Zahro bo'lsa..." - yuragidan o'tqazdi Shahboz. Nargiza xola o'g'lini yana parishon holda ko'rib dili g'ashlandi. Necha kundan beri kuzatadi o'g'li qandaydur g'alati bo'lib qolgan. Kam gapiradi, kam kuladi. Boshiga og'ir ish tushdimikin? Yo u-bu kim bilan yoqalashib qoldimikin? Yoki... Kimgadir ko'ngil qo'ydimikin? Boshini ikkita qilib qo'yish vaqti ham keldi, uylantirib qo'ysamikin?!...
   - O'g'lim, Shahboz
   - Labbay, oyijon.
   - Dugonamni bilasana Saodat xolang borku? Esladingmi?
   - Ha bilaman, oyi.
   - Shuni qizi degin - Zulayho! Biram chiroyli qiz bo'libdi. Oy desang oydek, kun desang kundek. Aqlli, esli hushli, qo'l oyog'i chaqqongina. Bir oy oldin ko'rishgandilaringku esingdami?
   - Ha, Zulayho yaxshi qiz.
Nargiza xola o'g'lining gapidan suyunib ketdi. "Demak Zulayhoga befarqmas. Ko'ngli borga o'xshaydi". Bilmaydiki o'g'lining qalbini Zulayho emas, boshqa bir go'zal - Zahro egallagan. Mana hozir ham Shahboz Zahroni qumsab, uni ko'rgisi kelib derazaga tikilganicha hayol surib turibdi.
   - Sovchilar tinmay kelayotganmish. Saodat xolang qizimni bu yil uzatsam kerak deb qoldi.
   - Yaxshi-da oyi. Baxtli bo'lsin.
   - Bu nima deganing? Shu qizni senga olib bersam degamdim, o'g'lim.
Shahboz onasiga norozi qiyofada qaradi.
   - Oyijon, qo'ysangizchi. To'g'ri Zulayho juda yaxshi qiz. Men uni o'z singlim qatori ko'raman. Tushuning men unga ko'ngil qo'yolmayman.
Nargiza xolaning umidlari puchga chiqdi. U doim o'g'lini Zulayho bilan tasavvur qilar edi. Bo'ldi, tamom. U o'g'lining fe'lini juda yaxshi biladi. Shahboz bir so'zli, cho'rtkesar yigit. Gapirdimi gapirgan gapida oxirigacha turadi. Va'da berdimi, albatta bajaradi. Shu kungacha biron marta ham lafzidan qaytganmas. Zulayhoga uylanmayman dedimi? Demak Nargiza xolaning barcha urunishlari befoydi. Baribir o'g'lini unga uylantirolmaydi. Nargiza xola hafsalasi pir bo'lib xonadan chiqib ketdi. Shahboz homush tortdi. Yuragi yana siqilishni boshladi. "Onam Zahroni qabul qilishi qiyinga o'xshaydi. Mayli Allohga tavakkal. Ko'ngil Allohning mulki-ku axir?! Unga buyruq berib bo'ladimi? Allohim qalbimga Zahroning ishqini soldi. Endi ortga qaytish yo'q!"

3-QISM TUGADI

✍Usmonaliyeva Munira
02.03.2024

Hikoyalar (G&M)

20 сентября 2024 20:41

Бир ҳовуз ва беш ариқ

Донишманд кишининг ёнига бир йигит келиб:
— Шу кунгача бузуқ ишлар кетидан елиб-югурдим. Энди шу ярамас ишларимдан тавба қилмоқчи бўлиб сизнинг ҳузурингизга келдим. Мени шогирдликка қабул қилинг, тарбиянгиз соясида яхшилар сафида бўламан деб умид қиламан, — деди.

Донишманд айтди:
— Сенинг кўнглинг бир ҳовузга ўхшайди. Бешта ариқдан ифлосланган лойқа сувлар оқиб келиб, кўнглинг ҳовузини булғатиб турадилар. Агар бу ариқларнинг йўлларини тозалаб, ифлосланган сувларни киргизмасанг, шундагина сени шогирдликка қабул қилиб, тарбиялайман. Ариқлар тозаланмаса, минг марта тавба қилсанг ҳам фойда бермайди.
— У ариқлар қайси? — деб сўради.
— Бир ариқ — кўзинг йўли. Аёлларга фаҳш, хиёнат назари билан боқма. Бир ариқ — оғзинг йўли. Оғзингдан адаб-тарбияга тескари бўлган сўзларни чиқарма, ҳаром ва шубҳали нарсаларни ема, ичкилик ичма. Бир ариқ — қўллар йўли. Кишиларнинг молу мулк, жиҳозларини ўғирлама, бировни уриб, жабру жафо етказишдан сақлан. Бир ариқ — оёқларинг йўли. Ўғриликка юрма. Яна бир ариқ — қулоқларинг йўли, ғийбат, иғво, фасодга оид сўзларга қулоқ солма, адаб-тарбияга тескари бўлган сўзларни эшитишдан қоч.

Йигит бешта ариқ йўлларини тозалаб, кўнгил ҳовузини пок, мусаффо сувлар билан тўлдиришга ваъда берди. Шундан кейин донишманд йигитни шогирдликка қабул қилди.

📚 «Шарқ ҳикоят ва ривоятлари - 2», 172.

Hikoyalar (G&M)

16 сентября 2024 09:56

ОЛТИНДАН ҚИММАТ ДУО

Нақл қилишларича, адолатли подшо Хорун ар-Рашид вазирлари қуршовида овга чиқибди. Йўлда кетаётиб, бир мўйсафидни кўриб қолишибди. Вазири аъзам подшонинг қулоғига аста пичирлаб:
-   Тақсири олам, шу мўйсафид иймон-эътиқоди бутун, яхши одамга ўхшайди. Ундан дуо олайлик ажаб эмаски, овимиз бароридан келса! – дебди. Хорун ар-Рашидга бу таклиф маъқул тушибди ва чолга юзланибди: 
-  Ота, Хизрни йўқласак бўларкан.  Биз овга кетаяпмиз. Бизни дуо қилсангиз, шояд овимиз бароридан келса! - дебди. Мўйсафид подшога разм солибди ва:
-  Илойим мингга киргин, Аллоҳу акбар! - деб дуо қилибди. Ҳар ким ўз йўлида давом этибди. Бир вақт подшонинг кўнгли тўлмай вазирига юзланибди:
-   Биласанки, хатто Сулаймон ҳам минг йил умр кўрмаган. Наҳотки, мен минг йил яшасам? Ўша мўйсафиднинг дуоси менга эриш туйилди. Бошқа дуо қилсалар бўлардику... Буюраман, ўша отахон зудлик билан қайтариб келинсин.
Сарбозлар подшо айтганини бажо қилишибди. Вазир чолга нима сабабдан чақиртиришганини айтибди. Мўйсафид елкаларини силкитиб кулибди ва уларга дебди:
- Тўғри, ҳеч ким минг йил умр кўрмаган. Ҳар бир банда Аллоҳ берган умрни яшайди. Ундан ортиғини кўролмайди. Аммо, шундай бир яхши иш қилгингки, ўтиб кетганингдан кейин ҳам одамлар ўша яхши ишингни минг йилларгача гапириб, ҳаққингга дуо қилиб юрсинлар. Мен худди шу маънода гапиргандим. Агар дуойим маъқул бўлмаса, майли, овингиз бароридан келсин дея қоламан. Танланг...

Хорун ар-Рашидга мўйсафиднинг биринчи дуоси маъқул келибди ва унга бир товоқ олтин ҳадя қилибди.

Чиндан ҳам дунёда яхши ном қолдиришдан ортиқ бахт йўқ.

“ҲИКМАТНОМА” китобидан.

Hikoyalar (G&M)

13 сентября 2024 16:23

Зиқна заққум

(Бўлган воқеа)

Кийимларининг охори тўкилиб, эскириб кетган аёл, эрига ёлворди: "Жон адаси, илтимос... Бозорга олиб тушинг. Устимга у-бу нарса олиб беринг. Кийимларим эскириб, илма-тешик бўлиб кетди. Кийгани уялади одам. Росаям вилюр халат кийгим келяпти. Олиб берақолинг илтимос, жон адаси..."
Неча ойдан бери эрига ялинади. Зиқна, қурумсоқ эри ўзига олса оладию аёлига қарамайди. Унинг аёлига қараб, айтадиган бир шиори бор: "Эркак кўчаники... Доим ўзига қараб юриши керак. Аёл уйники... Аёлга шарт эмас ҳар хил қилиб кийиниб...Борингни кийиб юравер!"
Оғир ишларни ҳаммасини аёлига қилдиради. Аёлнинг вазифаси деб билади. Аёлнинг юки енгиллашса, бошга чиқади деб ўйлайди. Шундан қўрқиб, аёлини тиндирмайди. Эрнинг қўлига қараган инсон, унинг ҳеч меҳнат қилмаслигини яхши англайди. Қўли ҳудди гўзаллик салонидан чиққан ҳурлиқонинг қўлига ўхшайди.

Ойлар ўтиб, эрини бозорга кўндирган аёл, ҳархаша қила-қила музқаймоққа етишган боладек ҳурсанд...
Олдирди...Вилюр кўйлак олдирди. Ҳурсанд бўлиб кетганидан: "Адаси Аллоҳ рози бўлсин. Пулингизни баракасини берсин," деди қувониб. Эр: "Афиристлик қилмасдан тез-тез юр. Яхши гапириб яна у-бу нарса олдирмоқчи бўлсанг хомтама бўлма...", деди қадамини тезлатиб.
Эрининг орқасидан пилдиллаганча юриб кетар экан, кўзи кабобга тушиб, ютиниб қўйди. Уйдан чиқаркан ўзича ҳаёл қилганди..."яхши гапириб, кабобгами, лавашгами кўндираман. Эр-хотин гаплашииб мазза қилиб,  ўтириб еймиз", деб. Эрига ҳеч нарса деёлмади.
Уйга келгач бир кун аввалги мошхўрдасини иситаркан, эри ошхонага мўралаб: "Менга овқат тайёрлама. Бугун ўртоқларим билан кабобхўрлик қиламиз. Бироздан сўнг кетаман", деди  аёлига кийим олиб бериб, катта ишни қойиллатган эркакдек. Аёл йиғлагудек бўлдию секингина "хоп", деди. Болалари билан ўтириб, 
овқатланаркан ўпкаси тўлдию сабр билан кўз ёшини ичига ютди..

Hikoyalar (G&M)

10 сентября 2024 08:56

Ибрат

Нафақага чиққан ўқитувчининг ўрнига бошқа муаллима синфга кирди. Дарсни тушунтиришни бошлади. Талабаларнинг биридан савол сўраганди, бошқа барча талабалар кулиб юборди. Ўқитувчи ҳайрон бўлди. Талабаларга қараб ўринсиз кулгунинг сирига етди. Сабаб синфда ҳамма аҳмоқ, ақлан ноқис ҳисоблайдиган талабага савол бергани экан. Дарс тугаб талабалар синфни тарк этадиган маҳал, муаллима ўша талабани чақирди. У билан ҳоли қолиб, қоғозчага ёзилган икки қатор байтни берди ва:
   - Буни исмингни ёдлагандек ёдлаб кел, ҳеч кимга айтма, - деди.
   Кейинги дарсда муаллима ўша икки қатор шеърни ёзув тахтасига ёзди. Уни маъносини,  фасоҳатини тушунтирди. Сўнг уни ўчириб:
   - Ким ҳозирги шеърни ёдлаб қололди, - деб сўради. Ҳеч ким чурқ этмади.
Фақат ўша «иккичи» минг ҳаяжон, ийманиш билан қўл кўтарди. Ўқитувчи:
   - Қани, жавоб бер, - деди. У шеърни ёдлаб берди. Устоз уни кўп мақтади, бошқалар ўрнак олишини айтди. Талабалар бу ҳолатдан ҳайратга тушар, кимдир кеча кулгани учун хижолат бўлар, кимдир ҳайрат билан қарар эди. Бу ҳол ҳафта давомида давом этди. Ўқитувчи у талабани мақтарди. Ўқувчиларнинг у ҳақидаги тушунчалари ўзгара бошлади. У боланинг ҳам руҳий ҳолати ижобий томонга бурилиш ясади.  Ўзига бўлган ишонч уйғонди. Олдинги ўқитувчи ҳисоблагандек ахмоқ эмаслигини англади.
Талабалар билан илмда мусобақа қила олишини, ўз устида ишласа, аълочи бўла олишини билди. Нафақат шу фандан, балки, бошқаларидан ҳам аъло баҳолар ола бошлади. Мактабни яхши натижалар билан битириб, олийгоҳга кирди, сўнг магистратурани битирди. Доктор бўлишни ҳам мақсад қилди.
   У ўқитувчиси ҳақида ёзаркан: «Инсонлар икки тоифага бўлинадилар: бири яхшиликлар калити бўлса, бошқаси унинг қулфидир.  Бирлари сизни шижоатлантириб, қўлингиздан тутиб, умид бағишлайди. Сиздаги дарду аламни ҳис қилади. Ҳаёт йўлингизни белгилашингизга сабаб бўлади.
Бошқалари эса, сиздаги иқтидорни беркитиб, ёмонликларни очади. У сизни  руҳан эзишдан, ўзгалар олдига ерга уришдан, азоб беришдан роҳат туяди. Қанчадан-қанча инсонлар бундай ўқитувчиларнинг қурбонига айланади. Бутун умри ўзини тиклолмай ўтади» деди.

Ғуломжон Саттаров

Hikoyalar (G&M)

08 сентября 2024 04:07

- Taloqsan. Javobingni berdim. Ertaga ajrimga ariza topshiraman, bira to'lasi uyni nomingga o'tqazib beraman. Bu uy sen bilan bollarimni haqqi Rayhon.
Bobur shaxt bilan uydan otilib chiqib ketdi. Rayhon hayratdan ko'zlarini katta-katta ochganicha bir nuqtaga tikilib qoldi. Quloqlari ostidan "Taloqsan. Javobingni berdim" degan gap tinmay takrorlanar, Rayhonning yuragini ezib muttasil azob berar edi...
* * *
O'sha kunlar hozirgidek yodida. Bobur bilan tanishganiga mana bu yil roppa rosa 10 yil bo'ladi. Kursdoshlik paytlarida doim birga yurishar, bir birlarini chin ma'noda sevishar edi. Ehee qancha suvlar oqib ketdi, orada qancha gap so'zlar o'tdi. Rayhonning uyidagilar "Yigitni dadasi yoshlik paytida qamalgan ekan. Ota tarbiyasini ko'rmagan bolaga qizimizni bermaymiz" deb oyoq tirab turib olishganida Rayhon va Bobur qancha harakat qilishgan edi bir biriga yetishish uchun. Mana endi esa hammasi go'yo bir tushdek, ro'yodek ko'rinyapti... Rayhon bor kuchi bilan oilasini saqlab qolish uchun harakat qildi. Eriga yaxshi gapirib ham ko'rdi, yig'lab siqtadi ham, o'tgan kunlarini, o'rtalaridagi muhabbatni eslatishga urundi, bolalarini taqdirini o'ylab yalinib yolvordi. Yo'q! Foydasi bo'adi. Mana ish oxiri ajrimgacha yetib keldi...
* * *
Oradan 1 yil o'tdi. Hayot o'sha o'sha. Bobur ishga borar hayollari tarqoq. Asablari ancha charchagan. O'pkasi muttasil sanchib og'rir, halovati yo'q... Ishi ham oldingidek emas. Topganida baraka yo'q. Pul ro'zg'ordan ortmaydi.
Bobur uyiga kelib eshik qo'ng'irog'ini chalganicha ancha turib qoldi. Yana bir ikki asabiy qo'ng'iroqni chaldi. Ichkaridan "Hozir!" Degan zardali ovoz eshitildi.
- Namuncha ochishing qiyin!
Nozima ensasini qotirganicha ortiga o'girdi.
- Salom qani? Ishdan yaxshi kevoldizmi? Charchamadizmi degan gaplar gapirilmaydimi erga?
- Ozgina mazam yo'q! Men kirib yotaman.
- Shoshma. Ovqat qilmadingmi? Ishdan och kelyapman men.
- Yo'q qilmadim. Uyda go'sht qolmabdi. Yana u bu narsalar yo'q. O'zimni pishirib bermayman-ku sizga!
Nozima ichkari xona eshini qattiq berkitib kirib ketdi. Bobur ostona oldida serrayib turib qoldi. "Ko'zlarim ko'r bo'lgan ekan. Nozimani sevaman, u ham meni sevadi deb o'ylardim. Ahmoqman. Guldek oilamni barbod qildim. Rayhon... U qanday ham yaxshi ayol edi. Qadrlamadim! Kim nimani xor qilsa, o'shanga zor bo'ladi deb eshitgan edim. Mana ham xor bo'ldim, ham zor bo'ldim..."

Hikoyalar (G&M)

08 сентября 2024 04:07

Nozima kissasidan 200 ko'kat chiqarib Klara xolaga berdi.
- Buning kam.
- Xolajonim "kuf-suf"iz tasir qilsin. Bunaqa pullardan hali kop olasiz. Yoki menga ishonmaysizmi?
- Xo'p mayli. Unda boshladik...
Klara folbin qo'liga allambalo tasbehini olib, ichida qanaqadur so'zlarni aytib pichirladi... Ko'zlarini u yoq, bu yoqqa olaytirib xunuk tovushlar chiqardi. Ancha vaqt shunday harakatlar bilan oldida turgan soatga tinmay dam soldi.
- Mana tayyor. U yigit buni taqqanida yelkasida, ko'kraklarida kuchli og'riq turadi. Senga talpinadi. Seni oldingga kelgan zahoti barcha og'riqlari qolib, ko'ngli orom oladi. Senga ipsiz bog'lanib qoladi ishonaver.
Klara folbin kulib qo'liga soatni olib Nozimaga uzatdi...
* * *
- Uni juda sog'inyapman...
Jahongir stol ustidagi hujjatlardan boshini ko'targanicha o'rindiqda o'ylanib o'tirgan o'rtog'i - Boburga hayron qaradi.
- Kimni?
- Nozimani...
Jahongir qovog'ini solib oldi. Uni chinakamiga jahli chiqqandi.
- Nimalar deyapsan o'rtoq? Axir xotining bor, bolalaring bor-ku?! Hushingni yig'ib ol!
- Hayolimdan ketmay qoldi. O'tirsam ham tursam ham hayolimda faqat u...
- Esingni yig'! Axir ayoling - Rayhon bilan 5 yil sevishib yurib turmush qurgansizlar-ku! Unga yetishguncha qancha sarson bo'lgansan esingdan chiqdimi? Yoki xotiningdan biron ayb o'tdimi?
- Yo'q. Rayhon juda yaxshi ayol. Meni sevadi, hurmat qiladi. Bolalarimga yaxshi ona, ota-onamni erkatoy kelini. Shu paytgacha biron marta ko'zimga tik qaramadi, gap qaytarmadi...
- Unda nega boshqasini o'ylayapsan?! Sen ahmoqmisan?
- Bilmadim... Bobur qo'rqinch to'la ko'zlarini olazarak qilganicha Jahongirga qaradi.
- Bilmay qoldim! Tushunmayapman! Xotinimni borgan sari o'zimdan o'zim yomon ko'rib, nafratlarib ketyapman. Uyga borsam yuragim siqiladi. Xotinimni yuziniyam ko'rgim kelmaydi. Ko'nglim qandaydir sovigan...
Jahongir o'ylanib qoldi "Qanday qilib axir. Bu ikkovi institutda o'qib yurishgan paytlari ham Layli Majnundek yurishardi. Bobur Rayhonni yer-u ko'kka ishonmasdi. Rayhonni ota-onasi rossa qarshilik qilishdi. Lekin... Baribiram qizini ko'ngli uchun rozi bo'ldilar. Baxtli yashayorgan edilar-ku! Tavbaaa! Endi esa ko'nglim yo'q deydi". Jahongiz biroz tin oldida o'rtog'iga asta gapira boshladi.
- O'troq, jon o'rtoq. Sen eng yaqinimsan. Ayol kishini makri 40 tuyaga yuk bo'ladi deyishadi. O'tkinchi hoy havasga berilib xotiningni, farzandlaringni uvoliga qolma deyman. Oila muqaddas narsa. Uni buzish Allohgayam xush kelmaydi ishon.
- Bilmadim... Nozimani yonida o'zimni juda yaxshi his qilaman. Osoyishta, qandaydir sokin bo'lib qolaman. Rayhonni oldiga borganimda esa asabiylashaman, nimadandur jahlim chiqadi, o'zimni behuzur sezaman... Yoqmayapti sira. Boshim qotti.
Jahongir o'rnidan turdi. Boburga uzoq termuldi. Shu termulishida ham g'azab, ham achinish, ham afsus bor edi...
- Oxirgi marta aytyapman o'rtoq. Guldek bolalaring, bir oqila ayoling bor. Shularni qadrla. Keyin topolmay qolishing mumkin.

Hikoyalar (G&M)

07 сентября 2024 18:11

Ozroq kayfiyat uchun . 😀

Hikoyalar (G&M)

05 сентября 2024 16:42

✅ Талабаларга жой берайлик!

🔥Бир-икки кун ичида шаҳарларимиз жой излаб юрган талаба ёшларга тўлиб тошади.

🙋‍♂️ Шуларни битта-иккита қилиб уйларимизга олиб кетайлик ва олдига бир коса егулик қўяйлик. Улар икки-уч кун бағримизда бўлишсин ва доимий жойларини топиб олишсин. Зеро миллат бир-бирини қўллаб-қувватлаб кўтарилади!

❓Ўзингчи, дерсиз?.. Ҳозирча иккита квартирани тайёрлаб қўйдим, яна ҳаракатдаман. Биринчи навбатда қизларга берилади. Нега? Чунки йигитлар кўча ўриндиқларида ётиб кетаверишса ҳам айб эмас. Қизларни эса ҳимоялаш зарур. Раҳмат!

Аброр Зоҳидов
@az_sss Инстаграм

Hikoyalar (G&M)

05 сентября 2024 07:22

Yo hayotlariga yomon tasir o'tkazdimi? Yo'q. Buni hech qanday ahamiyati yo'q, onajon! Asosiysi bu emas. Alloh bandasiga qanday xohlasa shunday baxt beradi. Menga Xudoyim Zahrodan baxt bermoqchi. Boshqasidan emas! Qalbimga uning ishqini soldi. Uylansam faqat Zahroga uylanaman. Bo'lmasam toq o'taman...
Shahbozning gaplari Nargiza xolani ham o'ylantirib qo'ydi. Boyagi hovuri ancha pasaydi. Biror maslahat solasizmi degan ma'noda qaynonasiga qaradi.
- Shahboz, bolam...
- Labbay, buvijon.
- Senga 3 ta 4 ta savollarim bor. Agar shu savollarimga qoniqarli javob bersam. Roziman o'sha qizni o'zim senga olib beraman. Uni bajonidil oilamizga qabul qilamiz.
Shahboz suyunib ketti. Ko'zlarida umid uchqunlari yondi.
- Xohlagan savolizni beravering,buvijon. Aqlim yetganicha javob berishga harakat qilaman.
- Xo'p. Birinchi savolim. O'sha Zahroni senga aynan nimasi yoqadi? Qosh ko'zimi? Chiroyimi?
- Buvijon, u qiz haqiqatda chiroyli lekin chiroy o'tkinchi narsa. Men uning chiroyiga oshiq bo'lganim yo'q, balki qalbini sevdim. Uning qalbi go'zal. Taqvosini sevdim. Allohga chin qalbi bilan bog'langan. Odobini sevdim...
- Yaxshi. Aytchi unga uylangach har xil gap so'zlar bo'ladi albatta, do'stlaring ustingdan kulishi mumkin? Ko'cha ko'yda ko'rganlar gap-so'z, tanalar qilishi mumkin. Sen shularga chiday olasanmi? Shunga ko'zing yetadimi?
- Albatta. Men hammasini obdon o'yladim. Agar do'stlarim ustimdan kulishsa, qarorimni behurmat qilishsa men bunday do'stlarda kechib qo'ya qolaman. Odamlarni gap so'zlariga esa tupurdim. Men odamlar uchunmas, avvalosi, Alloh uchun yashayman.
- Xo'p. Yillar o'tib er-xotin o'rtasida har xil gap o'tadi. Sovuqchiliklar tushib qolishi mumkin, og'lim. Shunaqa vaziyatda Zahroni o'tmishini, oldin er ko'rganini yuziga solib uni xafa qilmaysanmi? Agar bilsang ayollar mana shu narsadan juda qo'rqishadi.
- Yo'q, sizga vada berib aytaman, aslo yuziga solmayman.
- Bitta o'g'li bor ekan. Kelajakda o'zinglarni farzandinglar tug'ilsa, u ko'ngli yarim yetim bolani ayirib qo'ymaysanmi?
- Yo'q. O'z farzandim deyman uni.
Shahbozning buvisi juda dono ayol edi. Nevarasining oqilona javoblari uni barcha havotirlarga barham berdi. Ko'ridan yosh oqdi. Qo'llarini duoga ochdi
- Barakalla o'g'lim. Alloh sendan rozi bo'lsin. Bir ko'ngilni shod etmoqni niyat qilibsan seni Tangri yorlaqasin. Tanlagan ayoling bilan baxtli bo'lgin. Ser davlat, ser farzand bo'linglar. Men oq fotiha beryapman senga. Ilohim yuzing yorug' bo'lsin. Zahroxon ham uyimizga kelin emas, qiz bo'lib kelsin. Amiyn Ajmaiyn. Allohi Akbar.
Shahboz juda xursand bo'ldi. Uyidagilarni uni tushunishganidan mamnun edi. Hammasi yaxshi bo'lyapti. Endi Sovchilikka borib to'y kunini belgilan kelishsa bas.
- Buvijon, sovchilikka qachon borasizlar?
- Oying bilan maslahatlashaylik. Shu hafta oxirlariga insha'Allah.
* * *

Hikoyalar (G&M)

05 сентября 2024 07:22

So'qmoqlar

5-qism

Mana Zahro yangi ishga kirganiga ham o'n besh kuncha bo'lib qoldi. Zebo Salimova judayam yaxshi, ochiqko'ngil ayol ekan. Zahroning yolg'iz ayolligini, qiynalganini bilgach unga ancha-muncha yordam berdi. Ishda ham yaxshi gapirar, mobodo biron xatoga yo'l qo'ysa mehribonlik bilan tushuntirardi. Ochig'i Zebo Salimovaga Zahroning ishi yoqdi. Hamma undan minnatdor, kim bo'lsa "Juda yaxshi, qo'li yengil hamshira ekan" deb maqtaydi. Ishini chin ko'ngildan qilyapti, dangasalik qilgani yo'q, yoki biror bemorga qo'pol muomalada bo'lgani yo'q.
Bugun Zahroning tug'ilgan kuni. Yigirma to'qqizinchi bahorini qarshi olyapti. Mana necha yildirki bu kunni yolg'iz nishonlaydi. Shu kuni tonggacha uxlamasdan shukr namozi, tahajjud o'qiydi. Qur'on tilovat qiladi. Chin ma'noda Alloh taolo uni yaratgani uchun, ayol qilgani uchun, musulmon ahlidan, Rasululloh ummatidan bo'lgani uchun shukronalik keltiradi. Lekin bunun unday qilolmaydi. Sababi tungi smenasi tug'ilgan kuniga to'g'ri kelib qoldi.
- Siz qolmasangiz kim qoladi smenda Zahro? Axir bilasizku Nozima xomilador. Ta'til olgan. Feruzani biroz tobi bo'lmay turovdi uyiga javob berib yubordim.
Zebo Salimova jonkugarlik bilan tushuntirishga tushdi
- Bilaman go'zalim. Bugun sizni navbatingiz emas. Lekin turib bermasangiz bo'lmaydi. Vaziyatni ko'rib turibsizku.
Zahro hammasini tushunib astoydil tabassum qildi.
- Mayli Zebo Salimova smenda qolaman. Faqat o'g'lim uyda yolg'iz edi. Yarim soatga uyga borib kelsam degandim. O'g'limni qo'shniga topshirib kelardim.
Zebo Salimova yo'q demadi. Zahro zarur ishlarini tez-tez qildida uyiga shoshildi.
- Abdulloh! O'g'lim, uydamisan?
Uyiga kirar kirmas baqirdi Zahro. "Qiziq hech kim javob bermadi. Yoki o'g'lim uxlab qoldimikin?" O'yladi Zahro. Ichkariga kirdi-yu, ko'zlaridan tirqirab yosh chiqib ketti. Yuragi allanechuk bo'lib, xonaga boqdi. Abdulloh Zahroning rasmini kotta qilib chiqartiribdi. Tagiga ushbu so'zlar yozilgan edi: "Jannatim, borlig'im, eng chiroyligim. Qalbi mehrga, ko'zlari nurga to'la OYIJONIM! Men sizni eng, eng, eng ko'p yaxshi ko'raman. Shukrona kuningiz qutlug' bo'lsin". Zahro haqiqatda nihoyatda sevindi. Bolasini bag'riga bosib yum-yum yig'ladi. Ko'zlaridan, yuzlaridan o'pdi. Shunday mehribon farzandni bergani uchun Yaratganga shukrlar keltirdi.
- Abdulloh, jonim men bugun kelolmayman smenda qolaman. Shunaqa bo'lib qoldi o'g'lim xafa bo'lmaysanmi?
- Yo'q, oyijon sira xafa bo'lmayman.
Zahro chiroyli tabassum qildi. Abdullohning yuzlarini siladi.
- Unda qo'shni xolang bilan o'tirib turasan xo'p. Men ertaga kelaman.
- Xo'p oyijon
* * *
Soat kechki o'n ikki bo'lyapti. Zahro barcha bemorlarni muolajalarini tugatib biroz dam olish uchun hodimlar xonasiga kirdi. O'g'lining sovg'asi sababmi kuni bo'yi yaxshi kayfiyatda yurdi. O'zini yengil his qilar, hamma narsani osonlik bilan bajarar edi. Bir narsalarni hayol qilib boshini stol ustiga qo'yganicha ko'zi ilinib uyquga ketdi.

Hikoyalar (G&M)

03 сентября 2024 16:33

ЭНГ ЯХШИ УЧ НАРСА
Ануширвон ҳузурига узоқ-яқиндан олимлар келибди. Ануширвон вазири Бузургмеҳрнинг ақлу заковатини меҳмонларга кўз-кўз қилиш ниятида саволга тутибди:
- Эй вазир, айт-чи, дунёдаги энг яхши нарса нима?
- Дунёда уч нарсадан ўтадиган ҳеч нима йўқ, - дебди Бузургмеҳр.
- Нима экан улар?
- Аёл, ўлим ва эҳтиёж.
Ануширвон бу жавобдан ҳижолат бўлибди ва вазир бемаъни гап айтиб қўйди, деб ўйлабди. Бироздан сўнг қулай фурсат топиб: “Бу нима деганинг, тушунтириб бергин”, - дебди.
Шунда доно вазир Бузургмеҳр:
- Эй шаҳриёри олам, аёл бўлмаганда сенга ўхшаган зот қаердан туғиларди, ўлим бўлмаганда отангнинг салтанати сенга тегармиди ва эҳтиёж бўлмаганида менга ўхшаган олим сенга вазир бўлармиди? - дебди.
Бузургмеҳрнинг бу жавобига йиғилганлар қойил қолишибди, Ануширвон эса унга кимхоб тўн кийдирибди.

“ШАРҚ ҲИКОЯТ ВА РИВОЯТЛАРИ” КИТОБИДАН.

Hikoyalar (G&M)

03 сентября 2024 03:43

- Abdulloh, o'g'lim, qara televizordan zo'r multfilm beryaptikan. Kel birgalashib ko'ramiz!
- Ko'rgim yo'q, oyi
- Bolajonim, nima bo'ldi senga? Kim xafa qildi?
Abdulloh boshini quyi soldi. Siniq ovozda "Hech kim" deb qo'ydi.
- Yonimga kel-chi, kelaqol.
Abdulloh sekin borib onasining yoniga o'tirdi.Zahro o'g'lining sochlaridan, yuzlaridan siladi.
- Qani endi gapir, nima bo'ldi o'zi?
- Bugun maktabda, "O'qish" darsida "Ota-ona mavzusi" bo'ldi. Hamma doskaga chiqib dadasi, oyisi haqida gapirdi. Navbat menga keldi. Men siz haqizda gapirdim, oyi. "Oyim mehribon, rosa yaxshilar. Men oyijonimni judayam yaxshi ko'raman" dedim. Ustozimiz yangi edi. Mendan dadam haqida so'radi. Men indamay turgandim, Aziz: "Uni dadasi yo'q. O'lib qolgan. Yetimcha u!" Deb ustimdan kuldi, oyi!
Abdulloh piq-piq etib yig'lab yubordi. Munchoqdek ko'zlaridagi yoshlar jimittekkina yuragidan chiqayotgandek edi. Zahro ezilib ketdi, o'g'lini maxkam quchoqlab yum-yum yig'ladi...
* * *

Hikoyalar (G&M)

03 сентября 2024 03:43

- Opa, qachongacha bunaqa qiynalib yashamoqchisiz?
- Nima qil deysiz, Rayhon?! Ish yo'q bo'lsa. Qo'limda biron bir hunarim bo'lmasa. Ko'chaga chiqib tilanchilik qilmayman-ku? Bolam bechora ertalab maktabga och ketadi. Pul ham bervorolmay qoldim. O'rtoqlaridan ajralib qolyapti. Ko'ngli o'ksik. Menga sezdirmaydi. Lekin men qalbim bilan his qilaman, Rayhon!
Zahroning ko'zlarida yosh miltiradi. Rayhon hijolat bo'lganicha past ovozda gap boshladi.
- Ikkinchi turmush qilsangiz bo'lmaydimi, opa? Hali yoshsiz, chiroylisiz. Yonizda bari bir suyanchig'iz bo'lgani yaxshiydi-da.
- Biron boyvachchaga osilib ikkinchi xotin bo'lib tegaymi? Keragi yo'q. Qaysidur ayolni baxtsiz qilib, men baxtli bo'lolmayman.
- Nega endi ikkinchi xotin bo'lasiz? Xotini o'lgan yo bo'lmasam xotini bilan qonuniy ajrashganlar ham ko'p-ku. Qolaversa sizdagi bu husnga uylanmagan yigitlar ham oshiq bo'lib qoladi.
Rayhon "Uylanmagan yigitlar ham..." Deyishi bilan Zahroning ko'z oldiga "lop" etib Shahboz gavdalandi. Ochig'i bu yigitga ko'rmay turib ko'ngli tushib qolgan edi. Uni o'ziga munosib inson sifatida tasavvur qalardi. Lekin o'sha kuni uni ko'rgach, hammasi hom hayolligini tushundi. U yigit hali yosh bo'lsa hayotning past-balantini ko'rmagan. Ustiga ustak oilasini yolg'iz o'g'li ekan

Hikoyalar (G&M)

01 сентября 2024 08:58

#ибрат
КИМ ҚУЛ СОТИБ ОЛАДИ?!
Саҳрода Зоҳир исмли бир бадавий яшар эди. У саҳродан Мадинага у-бу нарса олиб келиб сотар эди.Сўнгра аҳли-оиласига лозим бўлган нарсаларни Мадинадан олиб уйига қайтар эди.
Набий саллоллоҳу алайҳи ва саллам уни яхши кўрар,уни эркалаб,илтифот қилиб турар эдилар.Зоҳир қачон Мадинага келса Набий саллоллоҳу алайҳи ва салламга совға олиб келар эди.У саҳрога қайтаётганида Набий саллоллоҳу алайҳи ва саллам уни кузатиб қўйиб бирор ҳадя бериб юборар эдилар.У ҳақида Набий саллоллоҳу алайҳи ва саллам:
"Зоҳир бизнинг саҳромиз, биз эса унинг шаҳримиз!", дер эдилар. Яъни,у саҳродан бизга керакли нарсаларни келтиради,биз ҳам унга шаҳардан керакли нарсаларини бериб юборамиз,демоқчи бўлар эдилар.
Зоҳир жуда ҳам бадбашара эди.Аммо унинг кўксида асал каби ширин қалби бор эди.
Бир куни у матоларини сотаётганида ортидан Набий саллоллоҳу алайҳи ва саллам сездирмасдан келиб, ҳазиллашмоқчи бўлиб қучоқлаб олдилар. Шунда Зоҳир:
- Ким бу, қўйиб юбор!-деди.
Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи ва саллам ўзларини танитиш учун ҳазиллашиб:
- Ким қул сотиб олади?- дедилар.
Зоҳир таниб, ўзининг бадбашаралигига ишора қилиб деди:
- Мен ўтмас молман-да, эй Аллоҳнинг Расули! Мени ким ҳам олар эди?!
Набий саллоллоҳу алайҳи ва саллам дедилар:
- Сен Аллоҳнинг ҳузурида қимматсан!

Набий саллоллоҳу алайҳи ва саллам энг ғами кўп инсон эдилар. Аммо у зот ғамга инсонни қатл қилиши учун имкон бермас эдилар.Набий саллоллоҳу алайҳи ва саллам ажойиб турмуш ўртоғи эдилар. Меҳрибон ота эдилар. Ажойиб қўшни эдилар. Вафоли дўст эдилар!
Эътибор беринг, у зот Зоҳир билан ҳазиллашаяптилар. Зоҳир ҳолбуки оддий савдогар эди.Айланиб юриб молини сотар эди.
Энди Набий саллоллоҳу алайҳи ва салламнинг “Сен Аллоҳнинг ҳузурида қимматсан!”, деган гапларига қалбингизла қулоқ солинг. Кишиларнинг олдида кимлигингиз муҳим эмас,балки Аллоҳнинг олдида кимлигингиз аҳамиятлидир!
Тасаввур қилинг, одамлар сизни танимайди.Аммо дуога қўл кўтарганингизда фаришталар:
“Эй Роббимиз!Таниқли бандангдан таниқли овоз келаяпти!”, дейишади.Вафот қилганингизда сизни ҳеч ким эсламайди. Аммо масжидга борадиган йўлларингиз, сажда қиладиган маконларингиз сиз учун йиғлайди.Буюклик мана шу. Агар билган бўлсангиз буни қўлдан бой берманг!

Abdulqodir Polvonov сахифаларидан.

Hikoyalar (G&M)

31 августа 2024 16:57

   - Salom, men Shahbozman.
   - Men Zahro. O'sha kuni menga juda katta yaxshilik qildingiz. Mard inson ekansiz. Bir ojizani himoya qilib ko'nglini tog'dek ko'tardiz. Sizdan Allohim rozi bo'lsin. Rahmat aytgani kelgan edim. Umrimni oxirigacha sizni duo qilib o'taman.
   Shahboz ko'zlariga ishonolmas, qarshisida jonidan ortiq sevgani - Zahro! Shundoqqina ro'parasida unga qarab turibdi. Undan ko'zlarini uzolmay qoldi. San'at asaridek chizilgan qoshlariga, uzun tim qora sochlari-yu, qayrilma kipriklariga mahliyo bo'lib qoldi. Zahroning koʻzlari ichiga bir olam sir yashiringan qulfli sandiqqa o'xshardi. Yuzlari oppoq bironta ham dog'i yo'q. Ochig'i birinchi marta ko'rgan odam Zahroni yoshini endigina 21 yo 22 da deb o'ylardi.
    - Hoooy, meni eahityapsizmi?
Zahroning so'zlari Shahbozning qulog'iga musiqadek yoqimli tuyulib ketdi. Hayollari xuddi billiard toshlaridek har tomonga sochildi. Lekin tezgina o'zini o'nglab Zahroga qaradi.
   - Albatta, eshityapman. Men o'zimning erkaklik burchimni bajardim xolos. Siz hijolat bo'lmang. O'rnimda boshqasi bo'lganda ham xuddi shunday qilgan bo'lardi.
Zahro juda samimiy qilib jilmaydi. Uning mana shu jilmayishi Shahbozni aqldan ozdirdi.Go'yo ko'ksini yorib, yuragiga bir siqim lovullab yonayotgan cho'g'ni solib qo'ygandek bo'ldi.
   - Mayli bo'lmasam men boraqolay. Yana bir bor rahmat!
Zahro ortiga burilib 5-6 qadam uzoqlashgandi hamki ortidan Shahboz chaqirib qoldi:
   - Zahro!
   - Labbay, eshitaman?
Shahboz qip-qizarib yerga qaradi. So'ng hijolatli jilmaydi. Bir-birlariga termulishib qoldilar.
   - Menda gapingiz bormidi?
Zahro Shahbozni og'zini poyladi. Shahboz o'ng'aysizlanib zo'rg'a gapirdi.
   - Gullar yoqdimi?
Zahroning hushi boshidan uchib ketti! "Nahotki!? O'sha shu bo'lsa. Ona suti og'zidan ketmagan go'dakku bu! Tavba! Dunyoning ishlari qiziq ekan"
   - O'sha... Siz... Gullar jo'natayotgan sizmidingiz?
   - Haa... Men
   - Yoshiz nechchida o'zi yaxshi yigit?
   - 23 ga kiraman... Yaqinda...
"Voy Xudoyim! Juda yosh ekan-ku!" - o'yladi Zahro.
   - Men 29 daman. Bilasizmi shuni?
   - Menga buning zarracha ahamiyati yo'q.

- Menga esa ahamiyati bor!
Zahro keskin Shahbozdan yuzini burdi. Ortiga qaramay buyurdi.
   - Boshqa menga gullar jo'natmang!
   - Nega axir?! Sevish gunohmi, Zahro?!
Zahro javob bermadi ham, ortiga qayrilib qaramadi ham. Tez-tez yurganicha ko'cha boshiga qarab chiqib ketti.
                    *  *  *
Shahbozning halovati yo'qoldi. Do'stlarining davrasida ham, uyida oilasi bilan o'tirganida ham hech ko'ngli yorishmas, yuragi siqilar, nuqul ko'z oldiga shiringina jilmaygan Zahro kelaverardi. Endi nima qilsa bo'ladi? Qanday qilib unga yetishadi? Buni bilmaydi. Lekin bir narsani aniq biladiki, Shahbozga Zahrodan boshqasi kerakmas! Unga oilasi, qarindosh-u do'stlari, kerak bo'lsa butun olam qarshi chiqmaydimi, u endi Zahrodan aslo kechmaydi. Kecholmaydi!
   Avvaliga Zahroni ilk ko'rgan kuni unga uncha e'tibor bermagan edi. Buvisi kasal edim. Zahro Shahbozning buvisiga bir haftaga yaqin g'amxo'rlik qildi. Keyin esa nima bo'ldi hamki boshqa shifoxonaga ishga o'tib ketdi. Buvisi bir kun Zahroni og'zidan bol tomib maqtab qoldi.
   - Rosa qo'li yengil ekan. Muomalasini aytmaysanmi?! Biram shirinso'z, biram mehribonki... Xudo xohlasa, Shahbozimniyam shunga o'xshagan qizga uylantiramiz.
Shahbozning onasi - Nargiza xola qaynonasiga hayron bo'lib qaradi.
   - Voy oyijon! Shunchalik yaxshi qiz bo'lsa, o'sha qizni kelin qilaveramiz-da!
   - Yo'g'a! Shahboz u qizdan salkam 5 yosh kichik ekan. To'g'risi hayron qoldim. Hech 30 ga yaqinlashib qolgan qizga o'xshamaydi. Ancha yosh ko'rinadi. Jussasi ham yosh qizlarnikidek. Shunga Shahbozga ko'zlab surushtirib ko'rgandim.
Shahbozning buvisi ovozini pastlatibroq tushdi.
   - Oldin erga tekkan ekan. Aytishlaricha eri o'pka saratonidan vafot etib ketgan ekan. O'g'ilchasi ham bormidikin... Lekin o'zi juda yaxshi juvon.