Hikoyalar (G&M)

28 января 2024 08:21

Тажриба қилиб кўринг!

Ижтимоий тармоқ воситаларидан (четга қўйиб) бироз узоқлашинг. Шунда кашф қиласизки, уни ичида юриб бирон нарсани йўқотганинглар йўғу, лекин ташқарисида (яъни, воқеий ҳаётда) улкан нарсаларни қўлдан чиқарибсизлар. Ота-оналарингизнинг ёшлари анча кексайиб, сезмай қолибсизлар. Ўғил-қизларингизни тарбиясига эътиборсиз бўлиб, унутиб ҳам  қўйибсизлар. Яқинларингиз, севганларингиз кетиб қолишибди ҳам.

Кўплаб фурсатлар, қимматли вақтлар зое бўлибди ҳамки, ғофил қолибсизлар. Намозлар, зикрлар, суннатлар, Қуръон қироатлари, ота-оналар билан бирга ўтиришинглар, болаларингизни парваришлаб, кузатишларингиз, азон сўзларини такрорлашларингиз, саҳарлардаги истиғфорларингиз, намозлар ортида ўтириш, дуолар қилиш, Набийга саловотлар айтиш ва яна кўп-кўп нарсалар зое бўлиб кетибди...

Ҳеч вақт ўзингиздан сўраб кўрганмисиз, интернетдаги ижтимоий тармоқлар нега арзон, деярли текин? Жавоби оддий, бирон маҳсулотга ҳақ тўламаяпсизми, билингки, асли сиз маҳсулотсиз!

©arabicuz

@IkromSharif

Hikoyalar (G&M)

27 января 2024 07:02

​​— Миллион долларсиз яшамоқ мумкинми?
— Мумкин.
— Юз, ўн, ҳатто бир долларинг бўлмаса-чи?
— Яшамоқ мумкин. Ризқни Тангри беради. Кишининг тирик юриши учун кунда бир кесим нон кифоя. Оғир кунларда одамлар шундай яшашган. Одам нима учун таомланади? Ўлиб қолмаслик, ҳаракатдан тўхтамаслик учун. Бунинг учун катта бойлик шарт эмас.
— Шон-шуҳратсиз яшамоқ мумкинми?
— Одамлар яшашяпти-ку? Нега мумкин эмас экан?
— Юқори мансабсиз-чи?
— Одамларнинг барчаси мансабдор эмас-ку?
— Амалинг бўлмаса, бойлигинг бўлмаса, шон-шуҳратинг бўлмаса, тўй-ҳашамларда сенга пойгакдан жой тегади.
— Демак, улар Одамни эмас, амал ва бойликни тўйга чорлашган экан. Пойгакда ўтиришдан афсус чекмаслик керак. Чунки ўша тўрдагилар ҳадемай пойгакка тушадилар.
— Хўш, бойликсиз, амалсиз, шуҳратсиз яшамоқ мумкин экан. Нимасиз яшамоқ мумкин эмас?
— Иймонсиз. Иймон билан яшаётган киши Аллоҳнинг ҳузурида энг бой, энг шуҳратли кишидир. Тангри ҳузуридаги дастурхон тўри ҳам иймон эгалариники бўлади. Дунёвий бойлик, мансаб, шуҳрат хиёнаткордирлар. Иймон бойлиги эса садоқатлидир. Бу дунёда ташвишли ёки қувончли кунларда ҳам ёлғиз қўймайди. У дунёда эса ўзингга кўшк бўлиб хизмат қилади.

Тоҳир Маликнинг «Меҳмон туйғулар» китобидан

Hikoyalar (G&M)

26 января 2024 12:33

БУЛУТЛАРГА ҚИЛИНГАН ИШОРА

Кунлардан бир куни бойлардан бирининг эшиги очилиб, ундан бир қул чиқди. Қўлида бир товоқ тўла қаймоқ бор эди. Каъба томонга тўғри йўл олди. Юзида акс этаётган ифодани тушуниш қийин эди. Юраги сиқилган, истаган нарсасига эришолмаган бир кишига ўхшар эди. Каъбагача келди. Бир тўда бутларнинг орасидан ўтди. Хўжайини исмини айтган бутнинг қошига борди, товоқни унинг олдига қўйди ва орқасига қайрилди.
Бу қаймоқ хўжайини томонидан, ёмғир ёғишига шафоатчи бўлар, деган умидда бу бутга берилган бир порадек гап эди. Эҳтимол, бу қаймоқнинг ҳурмати учун еру кўкнинг эгаси бўлган Улуғ Мавлога ёлворар, ёмғир ёғдириш изнини олар. Қул қуп-қуруқ жонсиз тошнинг олдида истар-истамас қолдирган қаймоқдан ҳеч кўзини узолмасди. Шу тариқа ўн беш қадамча орқага юрди, ўтирди: жуда ғамгин эди. Бу биринчи марта келиши эмасди. Шу кунгача қанча-қанча тансиқ ноз-неъматлардан олиб келган, бу жонсиз тошнинг олдига юраги ачиша-ачиша қолдириб кетган.
Умри бўйи жон дили билан хизмат қилган бу уйда ўша хошчалик қадри, ҳурмати йўқ эди унинг. Шу товоқда келтирган қаймокдан на бирон марта татиб кўрган ва на татиб кўриш учун таклиф этилган. Қаймоқ ўрнига еган калтакларининг эса, сон-саноғи йўқ. Елкасидан еган калтакларининг қатор-қатор излари бор. Доимо беминнат хизмат қилган, хизмати эвазига хўрланган, камситилган, уриб, дўппосланган. Ҳолбуки, бу жонсиз тошнинг у оилага берган ҳеч қандай фойдаси йўқ. Аммо дунёқараши тор бўлган хўжайини ҳар сафар фурсати келганда, энг тансик ноз-неъматларни унга жўнатишдан тийилмас эди.
Мабодо эшитиб қолсалар, қамчилар остида ўлдириб юбормасликларига ишончи йўқ, бўлмаса, ўтириб бу қаймоқни маза қилиб ейишга рози эди у. Аммо юрак-юрагигача сингиб кетган кўрқув ҳисси бунга йўл қўймади.
Ўтириб, ғам-андуҳ ва ҳасрат билан қаймоққа қарай бошлади. Кўп ўтмай, югуриб келган бир кучук қаймоқни тўйиб, зўр иштаҳа билан паққос туширди. Салдан кейин оёғини кўтарди ва бутнинг устини булғаб, яна югуриб кетди.
Қулнинг бутун вужуди титраб кетди, юрагига муздай сув сепилгандек бўлди. Ичи ёнди. Чунки оғзининг суви оқа-оқа, ҳидлаб-ҳидлаб келтирган, аммо бир луқма олиб ейишга ҳам журъат қилолмаган қаймоқ бир кучукнинг нафсига ем бўлган эди. Аммо шундан кейин итнинг тап тортмай, бутни ҳўллаб кетиши унга берилган жазо, ундан олинган ўчдай таъсир қилди. Турли бемаъни одатларга бой бу шаҳарда қанчадан-қанча озиқ-овқат, совға-саломлар бутларга ҳадя этилар, аммо ноз-неъматларнинг ҳузурини дайди мушуклару итлар кўрар эди.
Эрта тонгдан бошлаб куни бўйи, баъзан кечалари ҳам қошларига келиб, сажда қилиб, ёмғир сўраганлар етарли даражада ёлворганликларига, лозим бўлган даражада илтижо этганликларига ишонгач, у ердан кетишар, аммо келганларида қанчалик лоқайд ва сокин бўлсалар, кетганларидан кейин ҳам шунчалик ҳиссиз қолган бутларнинг устларини ҳўллаб кетадиган итларни қувиб юборишга ҳам ожиз бўлган тош парчалари эканликларига ё ақллари етмас, ё парво қилмас эдилар.
Берилган ҳадялар, қилинган назру ниёзлар, ҳамма-ҳаммаси бекор кетди. Кўкда ҳамон на бир парча булут, на ёмғирдан дарак бор эди. Ер яна сувга чанқоқлигича ҳасрат ичида қолди. Ҳайвонлар очликдан азобланиб, сувсизликдан қийналиб қолавердилар.
Қаерда бир суҳбат ёки йиғин бўлса, ягона муаммо қурғоқчилик эди. Қўлдан келган барча чоралар синаб кўрилгани, аммо ҳеч қандай натижага эришилмагани баҳс этилар, илоҳларнинг кўнгилларини ололмаганликларидан сўзлашар эди. Бу орада икки йилча олди Абдулмутталибнинг Абу Қубайсда ўқиган ёмғир дуосини эсладилар. Ҳозир орамизда бўлса эди, яна ёмғир дуосига чиқишни таклиф этардик, деганлар бўлди.
Ахийри Ҳошим ўғилларининг йўлбошчиси Абу Толибга илтимос қилишга қарор берилди. Нима бўлганда ҳам Абу Толиб
Абдумутталибнинг ўғли эди. Унинг қони жўш урарди юрагида. Абу Толиб уйига келган бир қанча қурайш қарияларини илтифот билан ичкарига таклиф этди. Саломлашдилар. Келганлардан бири:
– Сенинг ҳузурингга бош уриб келишимизнинг асл сабаби, эй Абу Толиб, ёмғир дуосига чиқишингни сўрашдир. Ўзинг ҳам кўриб турганингдек, сувсизликдан қирилаётирмиз. Ҳайвонларимиз ҳолдан тойди. Биз учун ёмғир дуосига чиқсанг, қандай бўларкана?!

Hikoyalar (G&M)

23 января 2024 07:42

#Кўчирилди

"Умра саёҳати"га келаётган (баъзилар) учун қўлланма

Ўзингиз билан
1) Учта сочиқ, уч хил ўлчамда;
2) Ҳожатхона қоғози, бир қоп;
3) Новвот, ўн кило;
4) Асал, бир бочка;
5) Кашанда бўлсангиз, попирис;
6) Қимматбаҳо кийимларингизни илиб қўйиш учун 10 та илгич (вешалка);
7) Ярим фура дори-дармон (иложи бўлса, битта укол билан бирдан тузатиб қўядиган дорилар бўлиши шарт);
😎 Битта катта қўй, ярим қоп картошка, ярим қоп гуруч, иложи бўлса, девзира ва лазер – маза қилиб ош ва қовурдоқ ейиш учун;
9) Яна нафсингиз тортган, менинг эса эсимга келмаган нарсалардан ҳам кўпроқ оволинг!

Аллоҳнинг қадари билан рейсингиз кечикиб қолса, уйга қайтиб кетишга битта ракета ёки парашют оволинг: бу – йўл, сафарда ҳар-хил ҳолат бўлиши мумкин.

Ҳа, яна Мадинада Равзага кира олмасангиз, сизни ўша ергача олиб бориб, шундай "муқаддас ибодат"дан маҳрум қилган сайёҳлик фирмаси ходимларини отиб ташлашга икки дона ўқи бор тўппонча ҳам оволинг ("Макаров" тўрт ярим калибрли тўппончасини тавсия қиламан, олиб юришга енгилроқ). Равзага кира олмасангиз, умрангиз қабул бўлармикин, энди?

Яна ҳар куни хонангизни ифлос қилиб қўядиган фирма ходимларига тозалатиб туришингиз учун чангютгич, узр, супурги оволақолинг. Уларга чангютгич увол. Сизни умрага олиб борган фирмадагилар одам эмас, робот: ярим кечаси бир дийдиё қилсангиз, ўзингиз ифлосини чиқарган хонани чиннидек тозалатиб оласиз.

Хуллас, "умра саёҳати"га шу каби матоҳлар зарур бўлади. Буларсиз сиз "умра саёҳати"га келманг, илтимос.

Умра ибодатига келадиган мўминлар учун эса кейинроқ яна бир маслаҳат бергайман.

Эслатиб ўтаман! Ёшим 32 да, соғлиғим Алҳамдулиллаҳ зўр. Ҳеч қандай гиёҳванд ва шу каби нарсалар истеъмол қилмайман.

Бу гапларни ақл-ҳушим жойидалигида, ўз қўлларим ва ўз хоҳишим билан, Макка шаҳридаги Иброҳим Халил кўчаси, VOCO меҳмонхонасининг 7-буржи (минораси) кириш қисмида ўтириб, ҳадя қилинган iPhone 14 Pro Max телефонимда ёздим.

Имзо. Сана

Hikoyalar (G&M)

21 января 2024 19:19

Совчиликнинг, қиз сўрашнинг эшитилмаган, кўрилмаган усули...

Даня 17 ёшли фаластинлик қиз эди. Бир куни у мактабдан уйга қайтаётиб, қаҳва ичаётган сионист аскарнинг ёнидан ўтиб кетади. Данянинг нигоҳидан безовта ва шубҳаланган аскар дарҳол Даняга ўқ узади ва уни шаҳид қилади. Қизнинг муборак қони теварак-атрофни ўраб олади.

Даня вафотидан кейин суратлари ҳамма жойда тарқалди.
Бу хабарни эшитган ва суратларни кўрган Раид исмли фаластинлик йигит ижтимоий тармоқда, қуйидаги жумлалар билан мусулмонларни сезгир бўлишга чақиради: Агар бу сизнинг синглингиз бўлса, нима қилган бўлардингиз?

Кейинчалик Раид Данияни отган аскарни топиб, пичоқлаб ташлайди. Сионистлар Раидни пешонасига отиб шаҳид қилдилар. Раиднинг пешонасидан мушк ҳидли қон бўлиб оқа бошлайди...

Данянинг отаси ҳам Раиднинг жанозасида қатнашади. Ҳеч ким кутмаган бир пайтда шаҳид Раиднинг отаси ўрнидан туриб, шаҳид Данянинг отасига мурожаат қилди:

- Мен шаҳид қизингиз Даняни шаҳид ўғлим Раидга сўрайман, дейди у...

Данянинг отаси, Раиднинг отаси нутқини тугатмасидан:
— Мен шаҳид қизимни шаҳид ўғлингизга бердим. Муборак бўлсин.
Иншаллоҳ Тўйларини Жаннатул Фирдавсда қиламиз дейди. ʼʼ

Қиз сўрашнинг эшитилмаган, кўрилмаган усули...

Hikoyalar (G&M)

18 января 2024 22:20

Яхши аёл дунёдаги энг яхши одамга турмушга чиқиши мумкин.
Муҳаммад алайҳиссаломнинг завжалари Оиша розияллоҳу анҳу мисоли.
Бу турмуш Оиша онамизнинг Аллоҳга муҳаббатларини сусайтирмади ва жаннат вожиб бўлди.

Яхши аёл дунёдаги энг ёмон одамга ҳам турмушга чиқиши мумкин.
Фиръавннинг хотини Осиё розияллоҳу анҳу мисоли.
Бу турмуш Осиё онамизнинг Аллоҳга муҳаббатини сусайтирмади ва жаннат вожиб бўлди.

Ёмон аёл дунёдаги энг ёмон одамга турмушга чиқиши ҳам мумкин.
Абу Лаҳабнинг хотини Умму Жамил мисоли.
Бу турмуш уларнинг Аллоҳга исёнини ўзгартирмади ва жаҳаннам вожиб бўлди.

Ёмон аёл дунёдаги энг яхши инсонга ҳам турмушга чиқиши мумкин.
Лут алайҳиссаломнинг кофир хотини мисоли.
Бу турмуш кофир аёлнинг Аллоҳга исёнини ўзгартирмади ва жаҳаннам вожиб бўлди.

Яхши аёл ҳеч ким билан турмуш қурмаслиги ҳам мумкин.
Марям онамиз мисоли, шунда ҳам Аллоҳ унинг даражасини дунёдаги барча аёллардан устун қилиб қўйди ва жаннат вожиб бўлди.

Хулоса ўзингиздан!

Hikoyalar (G&M)

17 января 2024 17:09

Шундай кетишлар бўлади, кейин асло ортга қайтилмайди.

Қорлар ёғади, ёмғирлар ёғади, хатто бойчечаклар чиқади.

…Кетганлар эса бошқа қайтмайди.

Ҳозир эса ҳар мавсум аро улар ёнимизда.

Яхши кўришингизни, шунчаки ростан яхши кўришингизни, манфаатларсиз эканини, сизга керак эканини айтинг, токи керак инсонлар керакли бўлиш бахтини ҳис қилиб яшасин.

Улар шундоққина ёнимизда☺️

Hikoyalar (G&M)

16 января 2024 19:59

Аҳмад ибн Ҳанбал раҳимаҳуллоҳдан сўрашди:

— Қандай қилиб одамларнинг гап-сўзидан омон қолиш мумкин?
Жавоб бердилар:
— Уларга берасану олмайсан. Сенга озор беришса, чидайсан аммо сен уларга озор бермайсан. Ишлари тушиб келса, йўқ демай бажариб берасан, лекин уларга ҳеч хизмат айтмайсан.

Ҳалиги киши — ҳазрат, ахир бу жуда ҳам қийин-ку? — деган эди,
— Кошки эди шундай қилиб ҳам улардан қутила олсанг! — дедилар, имоми Аҳмад раҳимаҳуллоҳ.

Hikoyalar (G&M)

15 января 2024 17:24

"Кечирасиз" деб номланган 1 дақиқаю 57 сониялик мини-филм ўз йўналишида «Оскар” мукофотини ютди.

Аввалига кўриб тушунмабман, кейин англадимки буюк қалбли инсонлар ҳар доим олдинги сафларда бошқалар манфаати учун жой бўшатадилар.

Hikoyalar (G&M)

14 января 2024 16:26

Мухлисбек Умрага бориб келганидан кейин анча ўтиб билдик борганини. Ҳали самолётга чиқмасидан смартфонини ўчириб оддий нокиа телфонга сим картасини жойлади фавқулодда вазиятларда мулоқот учун.

У ўзини биларди, смартфони ёниқ бўлса интернетга кириб қўяверади, ижтимоий тармоқларга мўралайди.

Маккага борганда ҳам Умра қилаётганда ҳам хаёлини жамлашга ҳаракат қиларди. Яхшиям смартфонини ўчириб қўйгани бўлмаса сурат видеога олишга чалғирди.

У Ҳарамайнда ўзини видеога олиб яқинларига жўнатишдан маъно кўрмасди, қалбининг тубида мана кўриб қўйинглар,мен шу ердаман дегиси келаётгандек бўлаверар, бу эса риё ва сумъага кириб қолишини биларди.

Ундан бошқа мотив йўқлигини биларди, чунки Ҳарамайн видеоларини ҳамма кўрган, янгилик эмас, бундан 30 йил олдин бўлса экан тушуниш мумкин.

Яқинларига видео қинғироқ қилиб мана сизларга ҳам дуо қиляпман дейишни бемаънилик деб билар ва шу гаплардан ўнғайсизланиб ийй деган ҳиссиёт ўтарди.

У бутун вақтини ибодатга бағишлашга ҳаракат қилди. Дўкон айланмас, Ҳарамга пешинда кирганча Хуфтондан кейин чиқиб тўғри отелга бориб овқатланиб дарров ухларди. Бомдоддан олдин камида бир соат олдин уйғониб Ҳарамга кетар, қуёш чиққандан кейин яна отелга келиб нонушта қилиб дам оларди.

У Ҳарамайнда бошқа ўзбеклар билан учрашиб гурунглашишни ҳам ёқтирмасди. Ўзи ўн кунга келганман,ғанимат билай дерди. Кўпроқ тавоф қилишга,намоз ўқишга ва Қуръон ўқишга ҳаракат қиларди.

Шу тарзда шувиллаб ўн кун ҳам ўтиб кетди. Телфонда профилларни суратга олиб жўнатса ҳам ўша вақт ўтарди аммо у буни танламади. Аллоҳ қабул қилсин.

Faiziddin Mu'min

Hikoyalar (G&M)

13 января 2024 18:00

ЙИҒЛАМАСДАН ЎҚИШНИНГ ИЛОЖИ ЙЎҚ 😢

Бир инсон Мадинада Расулаллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг равзаларида электрик бўлиб ишлар эди. Бир куни эрталаб ўзига топширилган техник ишни тугатиш арафасида ток уриб вафот этди. Уни Бақи қабристонига дафн қилишди. Оиласи эса Туркияга қайтиб кетди.
Ўшанда ўғли Набий 7 ёшда эди. Ҳозир эса 8-синф ўқувчиси. Мактабда иншо ёзиш мусобақасида ушбу ёзган иншоси билан биринчи ўринни олди.
"Қуёшим, сизни, дадамни ва шиппагимни Мадинада қолдириб келдим. Баҳор кунларининг бирида атиргул каби хушбўй ҳид таратган Мадинада кўзларимни очдим. Сизнинг муборак равзангиздаги гулларнинг ҳиди эди у, аслида. Дадам қулўғимга азон айтишидан аввал Масжиди Набавийнинг азонлари қулоғимга кирди.
Қирқ кунлигимда дадам илк зиёратга олиб борган жойи Сизнинг ҳужраи саодатингиз бўлган экан. Илк қадамларимни масжидингиз мармарларида ташлаган эканман. Илк саждамни у муборак жойларда қилган эканман.
Хаётимнинг ҳар "илк"ида СИЗ борисз! Хали тилим чиқмай туриб, Сизни севишни ўргандим. Балки, Сизни яхши танимас эдим, аммо ўзимга жуда-жуда яқин ҳис қилардим. Мадинага хар борганимизда юрагим шодликка тўларди, қайтишда эса ғамгинлик билан қайтар эдим.
Болалар одатда зерикса, оталари уларни кўнгил очар боғларга олиб боришади. Аммо биз Мадинада яшаганимизда дадамдан ҳеч ҳам, бизни боғларга олиб боринг, демас эдик. Биз нима учун зерикмас эдик, ажабо?! Менимча, Мадинадаги ҳар бир бола зерикиш нима эканини билмайди. Чунки у ерда хеч кимни зериктирмайдиган дунёнинг Ягона гул боғчаси бор.
Масжидингиз мармарларида оёқ кийим билан юра олмас эдик. Ялангоёқ кезардик, оёқларимиз куяр эди, аммо бизга бу ёқарди.
Бир куни дадамдан:
-Нега Мадина бунчалар иссиқ ?- деб сўрадим.
-Чунки Мадинада қуёш иккита,- деб жавоб берган эди. -Қара, ўғлим, бутун дунёни иситган қуёш ва оламларга ойдинлик олиб келган хабибим Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам бор.
Тўғри, оёқларимиз куяр эди, аммо Сизнинг севгингиз юракларимизни гўзал-гўзал иситар эди. Мадинадан келганимдан бери юрагим ҳеч исинмади, ҳар доим совқотди.
Чунки менинг қуёшим Мадинада қолди. Гарчи нурингиз ҳар жойда, аммо энди Равзангизда ялангоёқ юра олмайман.
Дадам билан номоз ўқиганимизда ёнимизга бир мушук келар эди. Дадам бизга "Уни хафа қилманглар улар Абу Хурайранинг мушуклари", - дер эдилар. Биз ҳам ишонар эдик. Чоршанба кунлари хар доим Ухуд тоғига чиқар эдик. Акаларим билан Айнайн тепалигига чиқиб 70 нафар шахидга салом берардик. Сўнг Ухудга қараб ўтираверардик, гўё кўзларимиз Сизни кўрадигандек. Ухуд тоғидан ҳам Равза ҳиди келарди.
Менинг 7 йилим Сизнинг гул боғчангизда тўла-тўкис кечди. Мадинадан кетар эканмиз менинг бир ёним, бир жоним, бир парчам у ерда қолди.
Туркия меминг ватаним, аммо мен у ерда ғарибман . Кошки, яна борсам, аммо ойим хар доим, катта бўлсанг борасан, дейди. Мен фақат Равзага қайтиш учун катта бўлишни хоҳлайман. Катта бўлсам ҳам ялангоёқ кезаман, токи Қуёшим юрагимни исицин! Чунки соғинчдан хар доим юрагим муз. Табиийки, қалби соғинчдан совқотган бир мен эмасман. Туғилибоқ руҳим Сизни ишқингиз билан исинди. Бу иссиқликка ҳозир шунчалар муҳтожманки.....
Менинг исмим Набий, бу исмни Мадинада менга Сизнинг ошиқларингиздан бири қўйган қўйган экан.
Сизга ўхшаган тарафим етимман, дадам йўқ.
Дадамни кўмаётганимизда бехосдан акамнинг шиппаги қабрга тушиб кетган эди. Оша шиппакни қизғонаман. Чунки у дадамнинг ёнида. Ўтган йили зиёрат учун дадамнинг қабрига борганимизда ўзимнинг шиппагимни ҳам қабрнинг бир четига кўмиб қўйдим.
Дадам ва шиппагим ҳар доим Мадинада, аммо Сиз эса юрагимиздасиз. Етимларнинг Соҳиби етимларни ёлғиз қолдирмайди деб ўйлайман.
Сизни бизга танитган, севдирган Аллоҳимга хамдлар бўлсин 🤲

Hikoyalar (G&M)

13 января 2024 12:56

​​#таскин.

Баъзан телефонимдаги эски суратларни томошо қилиб ўтираман...

Болаларимнинг ширин вақтлари- юзлари кулчадек тўлган, қувончлари жаннат жилғаларига  ўхшаган пайтларини кўргим ва эслагим келади.

Фарзанд бу аслида неъмат, сизни  ҳар хил майда чуйда дилхираликлардан чалғитадиган бир оҳанрабо!

Уларнинг завқли онлари-сизни ҳар ташвишдан чалғитади...

Бугун сизларга эски бир постимни ҳавола этмоқчиман, балки кимгадир айни кунда асқотар, яхши бир таскин бўлар деган умиддаман...

"Ҳаётдан тўйиб кетдим, дейсизми?! 

Ташвишлар оғирлик қиляптими?!

Маъюссиз... 

Армонлар соҳилида ғамгин,  орзу томонларга ўтолмай турган эй одам!

Истайсизми сизга ҳаловат берадиган,  ташвишларингизни унуттирадиган воситани-кемани,  қайиқни,  солни, Аллоҳ  неъмат қилиб бергану,  сиз сезмаётган нажот муждасини кўрсатамиз. 

Улар иккита,  учта балки тўрттадир. 

Булар-фарзандларингиз.
     
Ғамни унутиб,  уларни ёнингизга чорланг,  суҳбатлашинг ёки ўзингиз- уларнинг оламига кириб боришга харакат қилинг. 

Болалардан ўрганишимиз керак бўлган кўп нарсалар ҳам бор. 
   
Улар дунёнинг турган битгани-ўйин эканлигини бошидан билишар эди. 

Ўйин! 

Сиз эса бу ўйинга биттагина жонингизни тикиб ўтирибсиз... 
     
Жилмайинг,  бир сония бўлса-да "болаликка қайтинг!"

Эртага ҳаммаси унутилади,  сизга Аллоҳ сабр неъматини тўлатиб тутади,  эртага бошқа бир тонг отади, ҳаётингиздаги узоқ чўзилаётган ялдо бу тун-ортга чекинади...

Эртага сизни бекордан хафа қилгувчилар узр айтиб келади...

Балки келмасу...

Ич-ичидан ҳаммасига пушаймон бўлар...

Эртага кўзлар яна кўзларга тушганда-сезасизки,  энди улар сизга берган озорларидан афсус чекмоқдалар...

Ҳа, эртагача болангизни бағрингизга босинг...

Улар бағрингизга бежиздан интилмаяптилар!

Бу бағрда сиз ҳали кўп вақт турли синовлардан омон олиб ўтишингиз керак бўлган меҳрга тўла қалб бор!

Сиз ҳали ҳаммага- нурафшон тонгларга,  чиройли давраларга,  ўзингиз охиригача боришингиз керак бўлган ишларга ва энг муҳими ўз болаларингизга ҳали жуда кўп керак бўласиз!"

©️Азизахон Исмоилова

Hikoyalar (G&M)

13 января 2024 11:48

“ЭЙ УМАР! У БАДРДА ҚАТНАШГАН!”.

   Саҳобий Ҳотиб ибн Аби Балтаъа розиёллоҳу анҳу фатҳ қўшинининг сирини Қурайшга ошкор қилмоқчи бўлди. Буни Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи ва саллам билиб қолдилар. Умар ибн Хаттоб розиёллоҳу анҳу унинг бошини кесишга рухсат сўради. Шунда Набий саллоллоҳу алайҳи ва саллам дедилар:
-Эй Умар! У Бадрда иштирок қилган!

   Порлоқ ўтмишли инсонлар хато қилиб қўйса уларнинг ўтмишини унутиб юборманг!
   Сизга яхшилик қилган киши ногоҳдан тойилиб қолса унинг барча яхшиликларини оёқ ости қилманг!
   Узоқ муддат сизни яхши кўриб келган киши бир марта қалби қаттиқлик қилиб қўйса уни дарров тарк қилманг!
   Узоқ вақт сиз билан ошначилик қилиб юрган дўстингиз сиздан бироз узоқлашса ундан воз кечманг!
   Узоқ муддат кишиларга моддий ёрдам қилиб юрган сахий инсон бир мартагина тақдим қила олмаса уни ерга урманг!
   Келишмовчиликнинг аввалги лаҳзаларида олдинги ширин ҳаётингизни ёддан чиқарманг!
   Биров билан келиша олмасангиз олдинги ўнлаб йилларнинг келишувига енгил қараманг!
  
   Қайси биримиз бир марта бўлса ҳам ёмон бўлмаганман, дея оламиз?!
   Нега энди одамлардан доимий фаришта бўлишларини талаб қиламиз?!

/channel/quddusiyyaMaryam/9973

Hikoyalar (G&M)

12 января 2024 05:16

Муваффақиятсизликка учрадингизми, шу вақтгача айтарли ҳеч нарсага эришолмадингизми? Шахсий ҳаётингизда муаммолар борми? Тўхтанг! Айбдор излашдан, ўзингиз ё ўзгани айблашдан тўхтанг. Энергиянгизни беҳуда айблашга сарфламанг. Диққатни муаммонинг ечимига, мақсад сари йўлга йўналтиринг.
Отам қилиб бермади, онам олиб бермади, дўстим қўлламади, турмуш ўртоғим тушунмади, ўзим ўйламадим каби дийдиёлардан воз кечинг. Б у ожизлик. Ўзини ўзи алдаш, чалғитиш.
Ҳақиқий ирода кучи биттада эришиш эмас, балки таслим бўлмасликда, тинмай ҳаракат қилаверишда, ортга қараб чалғимасликда. Энг муҳими, ўзингизни ўзингиз таҳқирламанг, руҳингизни туширманг.
Бу дунёда ўзимизга ўзимиздан яқин инсонимиз йўқ. Шундай экан ўзимизни хафа қилмаслигимиз лозим.)

@qodirova_g

Hikoyalar (G&M)

09 января 2024 17:03

— Ким у Гулсанам? Ўйин қилмай гапир.
— Ҳалигинда даврага чиқиб гапирди-ку. Мураббия бўлиб ишларкан. Шу Гулсанам эди. Бир қарашда танидим. Кўзим тиниб, бошим айланиб кетди. Азойи-таним зирқираб оғриди. Яхшиям ҳовлига олиб чиқдинг, йўқса...
— Чалама-чатти қилмай, бир бошидан гапирсанг-чи, — дейман ниманидир англагандай бўлиб.
— Орадан ўттиз йил ўтаяпти-я. Ўттиз йил. Аҳён-аҳёнда эсласам ҳам юрак ўйноғи бўлардим. Мана бугун кўрдим... Мен уни севардим. У пединститутда ўқирди. Айтаверай, биринчи марта бу борада бировга дил ёришим, биз бир-биримизга боғланиб қолгандик. Учинчи курсда Гулсанам ўқишини ташлаб кетди, у ҳомиладор эди. Зор қақшаб ялиндим, кетма дедим, қол дедим, фақат... фақат?
   Сабрим чидамайди:
— Нима фақат?
— Мен аҳмоқ, мен тентак, мен ит болани олдириб ташла, уйимдагилар билса жанжал-тўполон бўлади, дедим. Отамнинг қаҳри қаттиқ эди, қўрқдим. Аямай урарди ўзиям.
— Кейин-чи?
— Кейин кетди.
— Сен излаб бормадингми?
— Бордим. Ёлғиз онаси бор эди. Икки опаси турмушга чиқиб кетишган. Онаси нима деса деб қарғади, бошқа бу ерга оёғингни босма, деб ҳайдаб солди. Гулсанам тоғдаги холасиникига кетган экан. Мен зўрға боласи, Гулсанамнинг боласи ҳақида сўрадим. Онаси ув тортиб яна йиғлади: “Бола ўлди. Бола ўлик туғилган, энди қорангни ўчир, ер еткур”, деб дод-фарёд қилди.
   Суҳроб тош қотади. Мижжалари дув-дув ёш. Ҳиқиллайди. Ботинида олов ўрлаб, борлиғига ўт кетганини ҳис қиламан. Кўнгил одами, таниқли санъаткорнинг аҳволи руҳияти, айни дамдаги ҳолатини таърифлашга ожизман.
— Одам одамга ўхшайди-да. Орадан шунча вақт ўтган бўлса... Балки сенга шундай туюлгандир,— дейман унга таскин бериш учун.
   Суҳроб телбанома қараб туради. Сўнг қўли билан чап кўксига уради.
— Менга қара, қандай одамсан ўзи? Манави жой, манави юрак ҳеч қачон алдамайди. Эҳтимол мен кўрдирман, ўттиз йил олдин сўқир бўлганимча қолиб кетгандирман, лекин, лекин, юрагим кўр эмаслигини, юрагим кўриши мумкинлигини бугун шу ёшга кириб англаб етдим. Юрагим уни кўриши ҳамона бир муддат тўхтаб қолди, ҳа, урмай турди. Ўлиб қолсам керак, энди ўлдим деб, ўйловдим. Тушунаяпсанми?
   Мени ҳам қалтироқ босди. Лолу карахт бўлиб унга термуламан.
— Биласанми, муҳаббат ҳақидаги фильм ё бирор спектаклда рол ижро этсам, қаршимда Гулсанам қараб турганга ўхшайверади. Сен буни тушунмайсан.
   Жимлик чўкади. Суҳроб ўрнидан бир амаллаб туриб, йўлакдаги жўмракни бурайди, юзини ювади. Хонтахта устидаги ўткир исқотини пиёлага тўлдириб қўяди. Сипқоради. Яна елкасини деворга суяйди, кўзларини юмади. Мен унинг юрак кўзи бутун оламни, мен ва биз сезмаган борлиқни кўриб турганини англайман.
   Емак ҳам ним-никали бўлди, номига у-бу нарса тотинамиз, бундай пайтда томоқдан овқат ўтармиди? Энди ўрнимиздан қўзғаламиз дегандик, эшик шарақлаб очилиб, остонада ҳансираган кўйи югирдак бола пайдо бўлди:
— Ҳурматли акалар. Сизларни йўқлаб бой ака келибдилар. Ташқарида турибдилар.
— Ким у бой аканг? — дейман ҳайрон бўлиб.
— Бу жойларнинг ҳаммаси шу кишиники.
   Бундай иззат-ҳурматларга кўникиб қолган Суҳроб ҳамон эзғинди аҳволда, қовоқ уюб ташқарига йўл олади. Кенг-мўл ҳовли сатҳини майдалабгина ураётган қор оқартиб улгурибди. Машинамиз ёнида эгнида қимматбаҳо пальто, бошида сурқалпоқ кийган, келишган йигит бизни қарши олади. Мен уни қаердадир кўргандай бўламан, юз-ангори кимгадир ўхшаб турибди. Йигит жилмаяди:
— Ассалому алайкум, азиз меҳмонлар. Мен шаҳарда сизларга бир пиёла чой тайёрлаб қўйувдим. Ойижоним буюрган эдилар. Тушлик ҳам қилмай жўнаворибсизлар. Орқангиздан ўзим қувиб келавердим.
   Шу тобда алламбало русумдаги қоп-қора машина юкхонасини очган ҳайдовчи ҳалиги югурдак бола ёрдамида иккита катта қутини олиб бизнинг машина томон юришади. Мен Суҳробга қарайман. У бой ўғлондан кўз узмайди.
— Э-е-е, бу нарсалар шартмас, — дейман, — ахир савоб учун келдик. Нима нарсангиз бўлса ўша болаларга олиб бериб боринг. Жон ука, одамни уялтирманг, бундай...

Hikoyalar (G&M)

27 января 2024 16:48

✒️​Мукофот

Совчилар келиб кетди. "Ёшлар бир-бирини кўрсин", —дейишибди.
Учрашувгв чиқди. Йигит камгапгина экан. Ҳеч нарса ваъда қилмади. Ортиқча мулозамат ҳам йўқ. Оддийроқ кафега кирдилар. Йигит овқатга чорлади. Зуҳро ҳеч нарса емади. Назарида, ҳаммаси бошқача бўлиши керак эди.
Қиз уйига хомуш қайтди.
— Ёқдими?Онасининг саволи жавобсиз қолди.
Зуҳро кўп китоб ўқиган, сал романтикроқ. У кутган шахзода оқ отда келмаса-да, лоақал гул олиб келиши, илтифот қилиши, кузатиб қўйиши керак эди..
Ҳаммасини отаси ҳал қилди. "Таг-зоти тоза, бегона эмас, узоқроқ бўлса ҳам қариндош, шунга бераман!"
Тўйдан олдин бир-икки кўришдилар, шу ҳисоб! Тақдир экан тўй бўлиб ўтди. Турмуш ўртоғи чиройли гапиришни билмасди. Китоблардаги, кинолардаги муҳаббатдан асар ҳам йўқ. Аммо Зуҳрога янги оиласи жуда ёқиб қолди. Катта оилага биринчи келин келди!Атрофида қайнилари, қайнисингиллари парвона, қайнонаси сал пишиқроқ, ортиқча ҳаражатни ёқтирмайди, лекин, ҳар гапини "болам" билан бошлайди. Қайнотаси беш маҳал номозни канда қилмайди, битта чой дамлаб берса ҳам эринмай дуо қилади. Эрка келин бўлди, аммо Рустамдан илтифот кутиб яшашдан чарчади. Югур-югурлар билан бир пасда бир йил ўтиб кетибди.
Эрталаб барвақт турган Зуҳро шиппагини киймоқчи бўлди-ю, бир пойи иккига айрилиб яроқсиз бўлиб қолганини кўриб, уйга қайтиб кирди. Кийим жавони тагида турадиган оёқ кийимларни титкилаб, уйга кийишга яроқлисини топа олмади.
—Нима қидиряпсан?
—Уйга кийишга шиппагим қолмабди, нима кийсам экан? Мана топдим! —У чиройли, аммо пошнаси бироз баландроқ пойафзални чиқарди. Шуни кия қоламан. Кейин югуриб ҳовли супургани чиқиб кетди...
Қулай оёқ кийим ҳам яхши экан, бу оёқ кийим уни чарчатди. Ечиб ташлаб қайнонасининг шиппагини кийиб олди.
—Зуҳро, манга қара болам, оёғингдаги меникими? Сарпангдаги шиппакларинг қани?
—Соб бўпти, ойижон, нуқул ноқулайлари қолибди, иш қилишга ҳалақит беряпти. Шунга сизникини...
—Маникини жойига қўй, болам, эрта-индин уйингга борсанг, қудам қулайроғидан олиб берадилар, ҳозир борини кийиб тур, маниям бошимда мингта иш, ана қайнисинглингга совчилар келяпти...
Зуҳро биринчи марта қайнонасидан дили оғриди, аммо, билдирмади
—Хўп бўлади, ойижон!
Кейинги пайтларда тез чарчаб қоляпти. Қайнисингиллари билан ҳамма ёқни саранжомлаб, ҳовлига сув сепаётганда турмуш ўртоғи ҳам ишдан келди.
Дарҳол истиқболига шошди.
—Уйга кир!
—Тинчликми?-бироз ҳавотир билан эргашди Зуҳро.
—Бу— сенга, кийиб кўр! —эри қора елим қопчиққа солинган бежирим шиппакларни узатди.
—Вой, вой, қандоқ чиройли, вой, лоп-лойиқ экан, раҳмат, Рустам ака!
Шиппакни маҳкам бағрига босиб турмуш ўртоғига тикилар экан, унинг кулиб турган кўзларида ўзи бир йилдан бери кутгани меҳр ва муҳаббатни кўриб турарди.
—Зуҳро! Қаердасан? Қайнонасининг овозини эшитиб
бир йиллик сабрининг мукофоти ўлароқ етишгани шиппакни оёқларига чаққон илиб шодумон ҳовлига отилди
—Лаббай, ойижон!

Феруза Салходжаева

Hikoyalar (G&M)

26 января 2024 12:33

Абу Толиб бу таклифни ўринли деб топди:
— Бажонидил розиман. Аммо бизнинг кучимиз дуодан бошқасига етмайди.
Салдан кейин уйидан чиқди. Ёнига суюкли жиянини олиб, йўлга тушди. Каъбага келди, Каъбанинг деворига суянди. Бошини кўтарди ва дуо қила бошлади. Халқ унга қўшилиб такрор-такрор «Омин» деб турди. Ҳар доимгидек, бу кун ҳам осмон булутсиз эди. Дуо қабул бўлган такдирда икки-уч кун ичида ёмғир ёғиши мумкин эди. Абу Толиб бутларга эмас, Жаноби Ҳаққа илтижо қиларди. Зотан, улар Жаноби Ҳақнинг борлигини тан олишар, бутларни эса, Оллоҳ таоло билан одамлар ўртасидаги воситачи, ҳомий деб билар эдилар.
Шу аснода Абу Толибнинг ёнидаги маъсум гўдакнинг ҳам кўлларини кўтариб, бармоқлари билан кўкка ишора қилгани маълум бўлди. Бу ишора билан кўкда кўринган бир нарсани кўрсатардими ёки Буюк Яратувчи томонидан кўтарилган эдими у қўлчалар? Бу ҳақда ҳеч ким билмайди. Аммо яхшилаб қараганларида, Муҳаммад бармоғи билан кўрсатган томонда бир булутнинг уфқдан ошиб ўтгани ва шамол тезлигида илгарилаб келаётгани кўринди. Орқасидан такрор ва такрор пайдо бўлган булутлар уни таъқиб эта бошладилар. Кўп ўтмай, Макка устини қора булутлар қоплади. Абу Толиб ҳали дуосини тамомлаб ҳам улгурмаган эди. Пастга тушган бир неча ёмғир томчиси шодлик қичқириқларига сабаб бўлди. Баланд овозда янграётган «Омин» сўзлари бу сафар севинчга тўла эди. Ёмғир дуоси учун тўпланганларни ёмғир тарқаб кетишга мажбур этди. Юзлардан оқаётган томчилар ёмғир суви эдими ёки шодиёна кўз ёшларими, буни фарқлаш қийин. Гарчи дуони Абу Толиб ўқиган бўлсада, Қодир Эгамиз ёмғирни кимнинг хурмати учун берди?!
Абу Толиб бу саволнинг жавобини жуда яхши биларди...

Ўша кеча кўпгина оилаларда Абу Толибнинг дуога чиққани тўғрисида баҳс юритилди.
Зотан, дуони бошидан охиригача ўз қулоқлари билан эшитганлар бор эди. Улар Абу Толибнинг қайта-қайта:
— Оллоҳим, ушбу маъсумнинг ҳурматига, Оллоҳим, бу етим ҳурмати... — дея ёнидаги нурли гўдакни шафоатчи қилганидан хабардор эдилар.
Улардан бири:
— Нима бўлса ҳам, у бола бармоқлари билан кўкка ишора қилгач, бўлди. Гўё кўкдан булутларни бу ёққа чорлагандек кўринди менга, — дерди.
Бошқаси:
— Бу болада бир гап бор. Икки йил олдин Абдулмутталибнинг дуосини эшитган эдим. У ҳам «Бу етим ҳурматига...» деб дуо қилган эди, — деди. Аёллардан бири:
— Хўш, бутларимизчи? Бутларимиз нима қилди? —деб сўради.
— Нима қилардилар, ҳеч нарса, — деди унинг эри. Бошқа бири янада очиқроқ қилиб айтди:
— Яъни, тош қотиб туравердилар.

Ташқарида ёмғир ҳамон селдек қуярди...

Аҳмад Лутфийнинг "Саодат асри қиссалари" китобидан.

Hikoyalar (G&M)

25 января 2024 06:04

@Hikoyalar

Hikoyalar (G&M)

22 января 2024 02:34

ЭНГ ОҒИР ВИДОЛАШУВ

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам дарча пардасини туширдилар ҳамки, аламлари олдингидан-да кучая бошлади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам муборак бошларини Оиша онамизнинг қўйнига қўйдиларда қўлларини самога кўтариб: "Рафийқи Аъло, Рафийқи Аълога...” дедилар. Сўнг қўллари ёнларига тушди. Ўлим фариштаси энг покиза руҳни олиб кетди. Ана шу лаҳзада буюк шахс соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳаёт қиссалари ўз ниҳоясига етди. Бир-бирининг гўштини еяётган, ўзаро зулм, куфр ва туғён ботқоғига ботган оламни қутқариб, уларга нур таратган, устиларидан куфр машаққатларини итқитиб ташлаган зотнинг ҳаёти ниҳоясига етди. Ана шундан сўнг катта фожиа юз берди. Саҳобалар хабарнинг қўрқинчидан эсанкираб қолишди! Абу Бакр Сиддиқ розияллоҳу анҳуга бу хабар Мадина четроғидаги Сунҳ деган жойда эканлигида етиб келди. Ўша лаҳзада у зотнинг ҳолати ҳақида сўраманг. У киши ҳеч қаерга қарамай тўғри ҳужраи муборак томон йўл олди. Бориб Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг юзларини очди. У зотнинг юзларида нурни, ҳурриятни, ҳидоятни, бутун тарихни, эски хотираларни кўрди. Сўнгра Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни видолашув ўлароқ ўпар экан, кўз ёшлари дарё бўлди, оғриқли йиғи Абу Бакр розияллоҳу анҳунинг ҳуввиллаб қолган қалбини ўртарди. Шундан сўнг: “Эй Аллоҳнинг Расули, тириклигингизда ҳам хушрўй эдингиз, ўлимда ҳам хушрўй бўлдингиз”, дедилар. Суюклиларига видолашув назарини ташладилар. Бу инсонни танимасдан илгари ўзининг ҳам қалби акс-садолар билангина тўлган уйга ўхшарди. Танигандан кейин эса, илм, ирфон ва иймон-ла тўлди. Абу Бакр Сиддиқ розияллоҳу анҳу: “Кошки кетмасангиз эди”, дея ҳайқирди. У зотнинг уни чиқмаса-да мазкур ҳайқириқни бутун борлиқ ешитди. Ўрнидан турар экан, елкасида оғир жудолик деб аталмиш залворли тоғ бор эди. Боз устига уммат ўртасида бўлинишга йўл қўймаслик юки ҳам бу зот гарданига тушганди. Ногоҳ Умар розияллоҳу анҳуга кўзи тушди. Умар масжидда қиличини яланғочлаб одамларга: “Ким Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламни ўлди деса, бошини оламан!" дея ҳайқирардилар. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга энг яқин бўлган, у зотни энг яхши таниган, шариатлари ва буюк муваффақиятларини энг яхши биладиган киши Умарга: “Жим бўл, эй Умар!” деди. Сўнг қалблари тилка-пора бўлиб, турли ҳаёлларга борган одамларга қарата: “Ким Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламга ибодат қилган бўлса, бас, у зот вафот этдилар. Ким Аллоҳга ибодат қилган бўлса, бас, Аллоҳ ҳаргиз ўлмас!” деди. Шу гапдан кейин Умар розияллоҳу анҳу чўккалаб қолдилар. Умар розияллоҳу анҳу ҳушидан кетди: “Шу йўсинда вафот этдилар! Мен билан хайрлашмасдан кетиб қолдилар!" Чўриларни калтаклаб, болаларни қўрқитишнигина қойил ҳиладиган, оддий ҳаёт ташвишлари билан ўралашиб юрган кишидан инсу жиннинг шайтонлари қочадиган Умарул Форуқни ясаган зот энди йўқ! Умар розияллоҳу анҳу энди у зот билан бирга ўтира олмайдилар, қўлларидан тутолмайдилар, муаттар бўйларини ҳидлолмайдилар. Усмон ибн Аффон розияллоҳу анҳу эса мутлақо гапирмай қўйдилар. Инсонлар у зотга гапирар, лекин Усмон уларга жавоб қайтармас эди. Саросимага тушиб қолганлари учун ушбу борлиқда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг жанозаларидан бошқасини кўрмай, гўёки ҳаётдан зериккан одам сингари бўлиб қолдилар. У зотни етаклаб юришди, холос. Али ибн Абу Толиб розияллоҳу анҳу эса хабарни эшитибоқ, кучдан қолиб, ерга йиқилдилар. Анас ибн Молик розияллоҳу анҳу эса Мадина кўчаларини фақат зулматли ҳолда кўрадиган бўлиб қолди. Абдуллоҳ ибн Масъуд розияллоҳу анҳу эса қўлида таёқ билан тупроқ ўйиб: "Пайшанба куни. Пайшанба куни қандай кун? У Расулуллоҳ соллаллоху алайҳи васаллам беморни зиёрат қилган кун", дерди тинмасдан.

«Буюк шахсият» китобидан.

Hikoyalar (G&M)

21 января 2024 11:45

Мўмин одам газанда чаққан бир инга қўлини иккинчи марта олиб бормайди.

Ҳовлингизда роса халақит берадиган жойга бир тўнка қўйилиб қолди. Бир урилдингиз, икки урилдингиз, жонингиз оғригач, ҳушёр тортиб ундан айланиб ўтасизми ё ҳар гал "Бу ерда нима қилиб турибсан?“ - деб тепиб, оёғингизни пачақ қилаверасизми! Гапи қаттиқ тегадиган одамингизни ҳам гўё тўнка деб фараз қилинг-да, иложи борича айланиб ўтинг, айланай! Нега жағининг тагига борволаверасиз? Кўриниши ёқмаяптими, нега тикилиб оласиз, атрофингизда минг гўзаллик сочилиб ётибди, ўшаларга қараб роҳатланинг!

Турсуной Содиқова.

@Hikoyalar

Hikoyalar (G&M)

18 января 2024 10:13

— Одам учта нарсанинг қадрини доим кечикиб билади. Ёшлик. Соғлиқ. Тинчлик.
— Дўстни хўрлаш – гуноҳ. Умр йўлдошини хўрлаш – юз ҳисса гуноҳ. Ота-онани хўрлаш – минг ҳисса гуноҳ. Гўдакни хўрлаш – чексиз гуноҳ...
— Иш кўплиги-ю, вақт йўқлигидан нолиманг. Вақт кўплиги-ю, иш йўқлигидан қўрқинг. Одамни абгор қиладиган нарса – бекорчилик.
— Ҳатто, булбул ҳам бола очганидан кейин сайрашни бас қилиб, полапонларига емиш ташийди.
— Эрталаб турганингда, кундузи юрганингда, кечаси ухлаганингда ҳеч қаеринг оғримаса шунинг ўзи бахт!
— Ақл билан мансабга эришиш мумкин. Мансаб билан ақлга эришиб бўлмайди.
— Дунёда мукаммал нарса йўқ. Ҳатто Муҳаббат деб аталмиш олий туйғуда ҳам адолатсизлик бор. Ким қаттиқроқ севса, ўша кўпроқ изтироб чекади.
— Инсоннинг баҳоси бу дунёда ўзи олгани билан эмас, ўзидан қолгани билан белгиланади.
©️ Ўткир Ҳошимов

@Hikoyalar

Hikoyalar (G&M)

17 января 2024 13:13

#Танлов

У iphone 15pro maks олиши мумкин эди лекин у Росулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи вассаламни зиёратини танлади

Қандай хам гўзал танлов Субҳаналлоҳ 😊

•┈┈┈┈•❈••✾••❈•┈┈┈┈•
▫️Телеграм каналимизга уланиш учун ҳавола👇
✅/channel/RUSTAMJONDOOMLA

Hikoyalar (G&M)

16 января 2024 05:31

Дамашқдаги бозорлардан бирида икки киши тортишиб қолди. Улардан бири қуролини олиб, рақибига ўқ узди, лекин ўқи хато кетди. Ўша ердаги бир киши бу тортишувни эшитиш учун дўконидан бошини чиқариб, қараб турган эди. Ҳалиги ўқ шу одамнинг бўйнига, умуртқа поғонасига яқин жойга тегиб, уни шол қилиб қўйди...

Орадан бир неча кун ўтиб бозордан ўтиб кетаётган шайх Ротиб Ан-Наблусийни бир киши тўхтатиб, шу воқеа ҳақида савол берди: "Устоз, сиз доим Аллоҳ азза ва жалланинг адолати ҳақида гапирасиз.
Лекин бу одам нима қилган эди? У оддий савдогар, дўконини очиб, оила, бола-чақасига ризқ топишга ҳаракат қилаётганди. Газлама сотарди. Ҳеч қандай айби йўқ. Тортишувни эшитиб, бўйнини чўзиб қараган вақти дайди ўқ келиб бўйнига тегибди. Шол бўлиб қолди. Қани Аллоҳнинг адолати?!"
Шайх Наблусий жавоб берди: "Аллоҳга қасамки, мен Унинг одил эканлигини биламан. Сиз менга ўша киши ҳаётидан ўзингиз билган бир қисминигина айтиб бердингиз.
Эҳтимол унинг ҳаётида сиз ҳам, мен ҳам билмаган бир иш бордир. Мен Аллоҳнинг адолати ҳақ эканлигига ишонаман".

Орадан йигирма кун ўтиб шайх Наблусий Ал-Майдон маҳалласида яшайдиган дўсти билан гаплашиб қолди.
Дўсти унга: "Эй шайх. Бизда ажойиб бир воқеа юз берди. Бир қўшнимиз бўлиб, у вафот этган укасининг етим болаларига васий эди.
Етимларга отасидан 20 минг лира қолганди (ўша пайтда бу бир уйнинг пули эди).
Пулни сақлаб туришга масъул бўлган амаки уни эгаларига, етимларга қайтаришдан бош тортди. Улар Ал-Майдондаги олимлардан бирига шикоят қилишди. Олим у одамни ва укасининг болаларини олдига чақириб, насиҳат қилди, лекин амаки пулни тўлашни истамади.
Шунда ҳалиги олим жиянларга: "Амакингиз пулни бермайман, деяпти. Бу масалани энди қозига кўтариб юрманглар, сизлар амаки-жиян бўлиб тортишиб юришинглар тўғри иш бўлмайди. Аксинча, осмонлару ернинг Робби бўлган Аллоҳга шикоят қилинглар", деб маслаҳат берди.
Бу кечқурун соат саккизда бўлаётган гап эди. Эртаси куни эрталаб соат саккизда амаки дўконидан бошини чиқариб, тортишув бўлаётган жойга қараган ва ўқ тегиб, шол бўлиб қолган..."
Шайх Ротиб Ан-Наблусий айтадилар: "Бу дунёда дайди ўқ, тасодифий иш деган нарсаларнинг ўзи йўқ. Ҳар бир ҳолат Аллоҳнинг ҳикмати ва адли билан, ўз ўрнида юз беради.
Буни тушунган тушунади... Жоҳил жоҳиллигича қолади... Яшаб турган жойимизда, ҳаётимизда нимаики содир бўлмасин, ҳикматли, адолатли Робб томонидан, етук ҳикмат асосида юз бераётганига иймон келтиришимиз лозим. У Зотнинг ҳузурида ҳеч кимга бир мисқол миқдорида ҳам зулм қилинмайди. Банда яхшилик қилган бўлса, яхшилик билан, ёмонлик қилган бўлса, ёмонлик билан мукофот олади.
Аллоҳ Таъоло айтганидек:

“Бас, ким зарра оғирлигида яхшилик қилса ҳам кўради. Ва ким зарра оғирлигида ёмонлик қилса ҳам кўради”.
Ер юзидаги, одамларнинг адолатини эътиборга олмасак ҳам майли (дунёдаги жазолардан қутулиб қолишимиз мумкиндир, балки).
Лекин осмонлару ернинг эгаси бўлган Зотнинг адолатини унутмайлик!”

Hikoyalar (G&M)

15 января 2024 15:06

#kechkisuhbat

Muhabbat qanday yo'llar bilan yuksaladi?

Eng yaxshi izoh egasi BAYON kitoblar do'konidan turk adabiyotlari uchun 50.000 so'mlik VAUCHERni qo'lga kiritadi.

Suhbat uchun manzil ....
👇
@bayonbooks

Hikoyalar (G&M)

14 января 2024 11:39

Kun surati

✅️@Kreativ_reklamalar - reklama va marketing haqida eng muhimlari

Hikoyalar (G&M)

13 января 2024 13:40

#kechkisuhbat

Vatan himoyasi siz uchun nima?
Himoya faqatgina dushman-yovlardan bo’ladimi yoki himoyaga muhtoj boshqa jihatlar ham mavjudmi?

Eng yaxshi izoh egasi quyidagi kitoblarni qo'lga kiritadi.
- Madaminbek. Qonli gullar vodiysi.
- Sayyid Nosirxon to'ra Kosoniy
- Quddusning so'ngi muhofizi

Suhbat uchun manzil ....
👇
@bayonbooks

Hikoyalar (G&M)

13 января 2024 12:28

Siz tushundingizmi ?

Hikoyalar (G&M)

12 января 2024 09:11

Бир кун ўзимга ўзим савол бердим:
“Аллоҳ мени яхши кўрадими?”

Сўнг, Унинг қулларини яхши кўриши Ўз Каломида зикр қилган бир қанча сабаб ва сифатларга боғлиқлиги ҳаёлимга келди. Саволимга жавоб топиш умидида, ўша сифатлар билан ўзимни солиштириш учун уларни бирма бир эслай бошладим.
Аллоҳ “тақводорларни” севар экан. Аммо, ўзимни “тақводор” дейишга жасорат топа олмадим!
У “сабр қилгувчиларни” севар экан. Сабрим етарли даражамаслигини эсладим!
Роббим “мужаҳидларни” яхши кўрар экан. Менда эса аксинча куч ғайрат кам!
“Муҳсинларни” яъни яхшилик қилучиларни севар экан. Эйвоҳ! Бу сифат менда борми?
Санашни тўхтаттим! Аллоҳ севадиган сифатларни ўзимда топа олмасликдан қўрқдим!
Амалларимни ҳисоб-китоб қила бошладим. Минг афсуски, уларнинг кўпи гуноҳ ва маъсиятлар билан аралашиб кетган...Айнан мана шу онда Роббимнинг: “Албатта Аллоҳ тавба қилгувчиларни яхши кўради” (Бақара, 222) деган сўзи ҳаёлимга келди. Бу сўзлар мен ва менга ўхшаганлар учун айтилганини тушундим ва дарҳол тавба қилишни бошладим.

“Астағфируллоҳа ва атувбу илайҳ”

Балки, Аллоҳнинг суюкли бандалари қаторига киргандирман...

Шайх Али Тантовий

Hikoyalar (G&M)

09 января 2024 17:03

— Акалар, шундоғам Меҳрибонлик уйини ўз оталиғимга олганман. Ойижоним болаларни яхши кўрадилар. Шу ерда ишлайдилар. Ойижонимнинг илтимосини ерда ташламай, бугунги байрамга келганларингиз учун мен ҳам хурсанд бўлдим.
   Йигитнинг табассум чирой қўшган қатъият зоҳир тиниқ чеҳраси, ундаги барқ урган шижоати менга жуда-жуда таниш эканлигини яна бир бор ҳис қилдим. Қаерда, қаерда кўрганман уни? У билан қаерда гаплашганман?
— Укажон, ойингиз ўша ерда ишлайдиларми?, — дейди Суҳроб овози титраб ва ҳамон ундан кўз узмайди.
— Ҳа... Айтдим-ку. (Яна ўша таниш табассум).
— Исми... Исмлари ким?
— Гулсанам, ойимнинг исми Гулсанам! Менинг исмим эса, Суҳробжон! Сиз билан адашмиз. Сизни жуда ҳурмат қиламан, — дейди ўғлон.
   Ичимдан бир нарса узилиб кетгандай бўлади. Ўғлон қўл узатиб хайрлашади. Актёр дўстимнинг лаблари пирпирайди, юзи оқариб кетади:
— М... м... м... май, майли Суҳробжон, — дейди баъзўр. Сўнг гандираклаб келиб машина орқа ўриндиғини очади.
   Биз йўлга тушамиз. Менинг юрагим ўйнай бошлайди. Поёнсиз даланинг қоқ ўртасига келганимизда ортимдан ингроқли сас эшитилади:
— Т-т-тўхтат, машинани тўхта-а-а-атт.
   Мен ортга ўгрилиб қарашга ўзимда куч тополмайман. Эшик очилади. Оқлиқ қоплаган теп-текис дала узра чайқалиб бораётган Суҳробни кўраман. У анча нарига бориб тўхтайди. Қўлларини ёзиб фалакка термулади. Осмонни қоқ ёриб юборгудай даҳшатли ҳайқириқ янграйди:
— Гулса-а-а-ан-а-а-ммм!

/channel/hikoyalar

Hikoyalar (G&M)

09 января 2024 17:03

Сизларга совғаларим маъқулми-и-и?
— Ҳи-и-и-и-!! Ҳи-и-и-и! Маъ-а-а-қ-у-л-л!!!
— Қани, унда Қорқизим ке, қопимдаги китобларни олиб, менинг оқил ва олим болаларимга тарқатишга ёрдам бер! Ҳа-я, дарвоқе, мен йўлда кела-кела манави ёзувчи амакиларингни ҳам кўриб қолдим. Мен унга юр болам, сени бир жойга, энг ақлли болаларнинг олдига олиб бораман десам, нима дейди, денг? Айтайми?
   Болалар жим туришади. Сўнг гувиллашади:
— Айти –и и-нгг! Айти-и-нгг!!
— Мен бормайман. Менинг ишларим кўўп. Йўл жуда узооқ-ку, дейди. Кейин мен нима қилдим, айтайми-и-и?
— Айти-и-и-инг! Айт-и-и-и-ингг!
— Ҳозир сени шу сеҳрли таёқ билан (у қўлидаги таёқни менинг манглайимга ниқтайди) шундай бир бураб, музга айлантириб қўяман дедим. Кейин қўрқиб олдимга тушиб келаверди.
   Болалар кулишади. Ўзимни ноқулай сезаман. Қорбобо ва Қорқиз давра айланиб китоб тарқатишади. Ёзувчилар уюшмамиздан олиб келган китобларимизни болалар кўксига босиб, шоду хуррамлик туйишаётганидан севинаман. Жажжилар шеър-қўшиқлар айтишади. Қорбобо арча ёнидаги курсига чўкиб менга термулади:
— Болажонла-а-ари-и-м-м! Манави ёзувчи акангиз ҳам сизларга атаб шеър ёдлаб келган. Шуни ҳам эшитайлик-а!!!
—Хў-ў-п-п! Хў-ў-п-п!!!
   Мен давра ўртасига чиқиб, хаёлан болаларбоп шеър ахтараман. Қани, бирортаси шу тобда эсга келса... Қорбобо бош чайқаб-чайқаб қўяди. Кейин турган жойимда шеър тўқиб, айта бошлайман, сезгир Қорбобо яна бош чайқайди. Бошловчи давра ортида турган мураббийларни ҳам базмга чорлайди. Ўйин-кулги яна авжига чиқади. Рақсга тушамиз биз ҳам. Бир маҳал қарасам, Қорбобонинг боши эгик. Мураббийлардан бири келиб, унинг қўлидан тутиб, рақсга тортади. У турган жойида тош қотиб, бир чайқалади-да, яна курсига чўкади, букилиб, ерга киргудай бўлиб, бошини эгади. Тиззалари қалтираётганини сезаман.
— Нима бўлди, тобинг йўқми?
— Ҳа, мазам қочди. Юрагим гурсиллаб ураяпти, ташқарига чиқайлик.
   Мен нима қилишимни билмайман. Қорбобо ҳансираб нафас олади:
   “Ташқарига... ташқарига...”. Мураббиялардан бири қулоқли идишда чой опкелиб узатади.
   Қорбобони ҳовлига олиб чиқдик. У иҳрайди. Ўзимни айбдор ҳис қилиб, шоша-пиша уни машина ўриндиғига ўтқазаман. Йўлга тушамиз.
   Яқин атрофдаги шифохонага боришни мўлжаллайман. У орқа ойнани очади. Шундай совуқда-я. Ўгирилиб қарайман. Қалпоғи-ю, “соқоли”ни ечиб олган Суҳробнинг қон тепган юзида реза-реза тер.
— Тезроқ ҳайда. Узоқроқ кетайлик.
— Ойнани ёп. Шамоллайсан.
— Ёниб кетаяпман.
— Ҳозир шифохонага берамиз, — дейман.
— Ҳеч қанақасига, Тошкент йўлига чиқ, уйга ҳайда, — Суҳроб кўзларини юмиб жим қотади. Бироздан сўнг тилга киради:
— Ҳозир ўтиб кетади, ўтиб кетади.
   Вилоятдан чиқаверишда, йўл четидаги ошхона ёнига тўхтаймиз. Суҳроб анча ўзига келган. Ҳамон кўзларида ёш ғилтиллайди. Машина ичида кийимларини алмаштиради. Тамадди қилиб олиш учун ҳовлига ҳатлаймиз. Суҳробни таниб қолган хўрандалар унга меҳр ва қизиқиш билан қарашади. Хизматчилар бизни катта эҳтиром билан ичкари хонага бошлашади. Бир зумда хонтахтага турли мева-чевалар зеб беради.
— Булар сизлар учун, хўжайин юбордилар, — дейди югурдак бола.
   Суҳроб аллатовур бўлиб деворга елка тираб, яна кўзларини юмади. Қаршимда умуман нотаниш, бегона кимса ўтиргандай бўлади, йўқ, бу Суҳроб эмас, умуман, бошқа одам. Мен уни ҳеч қачон бундай, эзғинди ва иҳроқ аҳволда кўрмаганман. Ботиниб, юрак ютиб бирор нарса деёлмайман. Ўзимни айбдор ҳис қиламан.
— Соғлигинг яхшими? Сенга нима бўлди? — овозимни титроқ тутади.
— Мен уни кўрдим. — Суҳроб кўзларини юмиб инграйди. Худди алаҳсираётганга ўхшайди.
— Кимни кўрдинг? Нималар деяпсан? — сесканиб кетдим. — Сенга нима бўлаяпти?
— Уни кўрдим. Гулсанамни кўрдим... Юрагим узилиб тушишига озгина қолди... Одам ўлса шундай ўлса керакда-а?
— Эловсирама. Сенга нима бўлди? — Пешонасини ушладим. Жиққа хўл. Муздек.
— Мен уни севардим. Нега гарангсираб анқаясан? Айт, ўткирроқ нарса буюр, ичмоқчиман. Сен ҳам кўрдинг-ку, ахир? — Суҳроб хонтахта гирдига қарсиллатиб болғамушт уради. — Кўрдин-ку! Лекин, лекин... у билмади, у сезмади... Ё сездимикин? Гулсанам, Гулсанам, — кўзига ёш олади. Шу тобда у аллақайси спекталдан рол ижро этаётганга ҳам ўшарди.