1004
کجا نام او بود گردآفرید زمانه ز مادر چنین ناورید
بدفهمی تمدن‌ها: مورد ایران/
زنده‌یاد دکتر سیدجواد طباطبایی
ارائه شده توسط بنیاد داریوش همایون
/channel/chshmeiran
نقدی به نوشته جناب دکتر احمد بستانی تحت عنوان:
تاملاتی درباره جنگ (بخش اول)
جنگ و احساسات.
جناب دکتر بستانی گرامی وقتی سخن از احساسات می‌شود و به‌درستی می‌فرمایید که وقتی احساسات تبدیل به موضع‌گیری سیاسی در عرصه عمومی می‌شود باید برای آن مقام استدلال قائل شد و طرحی اخلاقی در کرد. اما اگر مثال می‌زنید، عکس مثال‌تان را هم لحاظ فرمایید. اگر فرمایش‌های شما مبتنی بر نقد احساس خوشحالی اقلیتی یا اکثریتی از مردم برای یک مسئله‌ست، برای نقد این قشر، نیاز به نقد مقابل آن قشر هم دارید. یعنی نقد آنان که ناراحت می‌شوند از همان موضوع. در نتیجه وقتی سخن از مقام استدلال و طرح دلیل اخلاقی می‌شود، برای دو طرف است. یعنی زمانی‌که عده‌ای از حمله اسرائیل به ایران(کدام ایران؟) ناراحت می‌شوند، باید دلیل قانع کننده‌ای داشته باشند. به همان سیاق که دسته‌ی خوشحال‌ها فاقد عاملیت هستند، ناراحت‌ها نیز هستند. در نتیجه باید نظر حضرتعالی مبنی بر اینکه «واقع‌گرایی» ماکیاولیستی نه درست است و نه راه‌حل برای هر دو گروه صدق کند.(تازه در مورد نظر حضرتعالی در باب واقع‌گرایی هم باید نوشته‌ای تقدیم کنم). این سست بودن واقع‌گرایی سیاسی مبتنی بر چیزی که فرمودید، برای هر دو گروه صدق می‌کند. یعنی اگر خوشحال‌ها با این مدعا، منفعل می‌شوند، ناراحت‌ها نیز چنین هستند. اساساً بر طبق فرمایش حضرتعالی، هرآنچه ناراحت‌ها میگویند، نمود دیدگاه شما در مورد واقع‌گرایی سیاسی‌ست. همان تفسیر شما و امثال‌تان از سخن معروف ماکیاولی مبنی بر دفاع از میهن به نام یا به ننگ.
وقتی شخصی از گروه ناراحت‌ها، می‌گوید «بهتر است دشمن داخلی ما را بکشد تا خارجی» یا «نظم اسلامی به تاراج ببرد اما صهیونیست نه» یا «حداقل از خودمان (کدوم خود) بر خودمان حکومت می‌کند» یا «حداقل ایرانی(کدام ایرانی)، ایران را نابود کند نه خارجی»، از لحاظ اخلاقی و معرفتی دچار مشکل جدی نیست ولی اگر کسی از خوشحال‌ها برعکسش را بگوید دچار اختلال است؟ دقیقاً در میان همین ناراحت‌ها نیز افرادی هستند که میگویند برای رسیدن به آزادی و آبادی نیاز است هزینه‌ی بقای نظامی را بپردازیم که خود عامل «عدم شدن» آزادی و آبادی ایران است(این هزینه واقع‌گرایی مدنظر شما نیست).
بررسی دو طیف را از اینجا به خودتان می‌سپارم، نتایج جالبی به دست می‌آورید. احساسات را نمی‌شود به‌شکل منفرد بررسی کرد، مقابلش را هم ببینید.
راستی، اگر خواستید پاسخی بدهید، یادتان باشد «چشم پادشاه» از دسته آدم‌هایی که در آخر نوشته‌تان گفتید، نیست.
لب مرز و داخل ایران است، ایران را از جد و آبا خودش نیز بیشتر دوست دارم.
ادامه دارد....
پ‌ن:
تصمیم گرفتم دو کار را در کانال انجام دهم. نقد دیدگاه چنین دوستانی. و سپس نوشتن در مورد یک مسئله‌ی مهم یعنی «عدم تجزیه شدن ایران».
/channel/chshmeiran
مراقب قجرترین‌ها( لیبرترین ایرانی) باشید. اشکان گرامی بسیار عالی در کار رسوایی‌شان است. 👆👆
/channel/chshmeiran
مراقب تازه لیبرال‌ها باشید؛ این جماعت سو نیت دارند!
به زودی با نام و کنش‌هایشان به بررسی این گروهگ می‌پردازم!
جلسع دوم/ بخش اول از:
کارگاه مائوئیسم و مائوئیست‌های ایرانی از سلسله کارگاه‌های چپ‌شناسی.
دو جلسه برگزار شده است. در صورت تمایل به ثبت‌نام و شرکت، به آیدی زیر پیام دهید:
@saratan_11
دکتر سیدجواد طباطبایی در فقه‌اللغه؛
از بزرگترین شانس‌های زندگی من، شاگردی آثار طباطبایی‌ست. طباطبایی درس‌های زیادی را به ما آموخت. از دعوت ما به تأمل در تاریخ اندیشه سیاسی غرب تا فراخوان برای خواندن اندیشه‌های سیاسی_حکومتی در بافتار تاریخ ایران. این دو وجه کار استاد را می‌شود در همه آثار ایشان دید و چیزی که این دو را برای ما قابل تأمل‌تر می‌کند، تسلط طباطبایی به لغت‌شناسی است. تأمل و تأکیدی که طباطبایی روی متن و تک تک کلمات نوشته‌های مهم طول تاریخ و البته قلم خودش دارد، شگفت‌انگیز است. این تسلط ایشان را به‌شکل صریحی در کتاب ملاحظات درباره دانشگاه می‌شود دید. نقدهایی که طباطبایی به مترجمان مهمی چون آشوری، دیهیمی و موقن وارد می‌کند مبنای لغت‌شناسانه دارد. لغت‌شناسی نه به‌دان معنا که ترجمه نزدیک واژه‌ها و کلمات چیست، بلکه در این محور که خواندن واژه و ساختار متون و ترجمه باید همراه اجتهاد در متن و زبان باشد. از این رو نقدی که طباطبایی مثلا به آشوری بر سر ترجمه شهریار ماکیاولی وارد می‌کند، از جهتی‌ست که آشوری در متن و زبان نیندیشیده است. و این عدم تأمل و اجتهاد باعث شده که نه‌تنها متن رازآلود شهریار واکاوی نشود بلکه حتی در صورت تفکر در آن، معنای دیگری از شهریار به ما برسد. یا شما نگاهی بندازید به یک نمونه از نقدهای ایشان به دیهیمی. این مترجم کهنه‌کار در بحث سیسرون و رساله مهم او «در باب کشور»، weal را که در نوشته‌های سیاسی انگلیسی، در آغاز به عنوان معادلی برای res publica در لاتینی و republique در فرانسه به کار می‌بردند، در عبارت weal of the community، جمهوریت ترجمه می‌کند. نقد ظریفی که طباطبایی بر این بخش می‌نویسد با توجه به برابرنهاد کلمه در زبان‌های گذشته؛ لاتینی، و همچنین کاربرد این مفهوم نزد سیسرون و درون نقل‌های آگوستین است. بحث مهم سیسرون در آن رساله، کشور/دولت، مصالح عمومی و شیوه‌های فرمانروایی‌ست. سیسرون در آن رساله و البته با نقل‌هایی که آگوستین از او می‌کند، از شاه دادگر و دو شیوه‌ی حکومت دیگر، اشرافیت و دموکراسی، حرف می‌زند. بنابراین اگر در عبارت فرض را بر این بگذاریم که جمهوریت باید ترجمه شود، در معنای رایج آن نیست. یعنی نمی‌توان جمهوریت در معنای رایج را به سه نوع مدنظر سیسرون: شاهانه، اشرافی و دموکراسی، تقسیم‌بندی کرد. زمانی که این کار را نمی‌توان انجام داد و البته معنی این جمهوریت ارتباطی با مفهوم رایج او ندارد، چرا از چنین عبارت مبهمی که باعث کج‌فهمی شود، استفاده کنیم؟!
/channel/chshmeiran
https://youtu.be/o2NSD_VSw9Y
قسمت اول گفت و گو با دکتر صادق سجادی؛
ایران زمین کجاست؟
کانال تأملات با اشکان را از این لینک دنبال کنید!
/channel/iranpazhohi
به زودی از سوی انتشارات فراهم منتشر می‌شود؛ ترجمه این کتاب را با لاله علوی مشترک انجام دادیم.
خلاصه کتاب سختی بود.از انتشارات فراهم برای انتشار و البته زحمات زیادی که کشیدند بسیار ممنونیم.
لطفا لینک زیر که متعلق به کانال تلگرامی نشر فراهم است را دنبال کنید!
/channel/farahampub
کتابی در باب اهمیت استراتژی. شامل مجموعه مقالاتی مهم. این کتاب تقدیم به کالین گری پژوهشگر و نویسنده و استاد برجسته مطالعات استراتژیک و ژئوپلتیک شده است.
/channel/chshmeiran
سر فصل‌های درسگفتار تاملاتی بر جریان فکری چپ نو
این دوره در سه ترم برگزار خواهد شد؛ هر ترم شامل پنج جلسه ۱/۵ خواهد بود.
سرفصل‌های ترم اول:
جلسه اول- چپ چیست؟
جلسه دوم-راست چیست؟
جلسه سوم-چپ نو در بریتانیا( چه کسانی‌اند، چه میگویند و در کجاها نفوذ فکرشان تأثیر گذاشته است)
جلسه چهارم-چپ در آمریکا چگونه عمل می‌کند؟ (آیا ایده آمریکا در خطر است؟)
جلسه پنجم-چپ نو در فرانسه(آیا چپ فرانسوی از سارتر تا فوکو دنبال آزادی بوده‌اند؟)
ترم دوم؛
جلسه اول-میراث فکری آلمان در قهقهرا( چپ نو در آلمان)
جلسه دوم-اروشنفکران چریک!(آلوتسر، لکان ، دلوز)
جلسه سوم- مارکسیسم فرهنگی؛(نگاهی به جنگ بین‌الملل فرهنگی. تمدن بشری پس از گرامشی و ادوارد سعید)
جلسه چهارم-استالین از گور باز می‌گردد(آلن بدیو و ژیژک)
جلسه پنجم-زبان طراز نوین و بشریت امروز
ترم سوم؛
جلسه اول-حقیقت بر اساس نظر شخصی(آیا واقعیت امری اختیاری است)
جلسه دوم-تاملی درباره عدالت اجتماعی
جلسه سوم-روشنفکران در دفاع از کمونیسم( چگونه روشنفکران با کنش‌های استالین همراه شدند؟)
جلسه چهارم-درباره نژاد پرستی و حقوق مضاعف
جلسه پنجم- درباره حقوق حیوانات
پی‌نوشت: یکی از منابع اصلی این دوره، کتاب متفکران چپ نو راجر اسکروتن است؛ این کتاب توسط بابک واحدی ترجمه شده و از سوی انتشارات مینوی خرد به انتشار رسیده است.
البته مداخل ورود به گفتارها از این کتاب است و درسگفتار موضوعات بسیط‌تری را شامل می‌شود.
این درسگفتار از مهرماه آغاز خواهد شد.
در صورت تمایل می‌توانید به حساب زیر پیام دهید👇👇
@ashkanzareclass
مقاله شماره 6.
زبان مادی.
این مقاله را درون کتاب راهنمای زبان‌های ایرانی که به سرپرستی پروفسور رودیگر اشمیت نوشته و ویراسته شده است، بخوانید. این بخش درون کتاب توسط خود اشمیت و زاربروکن نوشته شده است.
از صفحهی 154 تا 157.
پاینده ایران
👑 @Gord_Afarid مجله گُردآفرید
مقاله شماره 4.
حدود و سازمان‌های شاهنشاهی ماد.
ع. شاپور شهبازی و مهرداد ملکزاده
پاینده ایران
👑 @Gord_Afarid مجله گُردآفرید
مقاله شماره 2.
جغرافیای ماد.
کاظم ملازاده و معصومه طاهری
پاینده ایران
👑 @Gord_Afarid مجله گُردآفرید
حزب کمونیست ایران و برساختِ ایران کثیرالمله
سلسله نشست‌های «ایران کجاست»
گفت‌وگوی امین داودی با محسن نورمحمد، دانشجوی دکتری تاریخ دانشگاه شهید بهشتی
احتمالا طی چند سال اخیر زیاد با مفاهیمی همچون «ایران کثیرالمله»، «ملیت‌های ایران»، «ستم ملی»، «قوم فارس» و... برخورد کرده باشید.
اما ریشه این مفاهیم در کجای تاریخ معاصر ایران قرار دارد؟
کدام جریان سیاسی این مفاهیم را در تاریخ معاصر ایران به وجود آورده است؟
در همین راستا در سلسله نشست‌های «ایران کجاست»، به این موضوع پرداخته‌ایم.
تیزر معرفی این گفتگو را مشاهده بفرمایید و برای دوستان خود ارسال کنید
موسسه علمی و تاریخی آتوسا
آسیا نیوز ایران
🆔 @atusa_sbu
تداوم ایران و ایرانی پس از سقوط ساسانیان
▪️لینک یوتیوب
◻️ایران چگونه بعد از فروپاشی دولت ساسانی تداوم یافت و منابع تاریخی درباره این تداوم چه میگویند؟
◻️ایران، سررزمینِ تاریخی است که مرزهای آن نیز در منابع تاریخی مشخص است. عوامل مختلفی موجبِ «تداومِ فرهنگی» و در ادامه آن، تداومِ سرزمینی ایران در دوران پس از فروپاشی دولت ساسانی شد. در این برنامه از مجموعه برنامه فردای ایران، با دکتر صادق سجادی در مورد بقا و تداومِ ایران در دوران اسلامی به بحث و گفت‌وگو نشسته‌ایم. تداومی که در «نهاد وزرات» و زبان فارسی به وضوح قابل پیگیری است. از همین روی در این گفت‌وگو به نهاد وزارت و البته زبان فارسی که میتوان از آن به عنوان یکی از قدیمیترین میثاقهای ملّی ایرانیان یاد کرد، تأکید ویژه داریم.
ویدئو کامل این برنامه را اینجا ببینید
#فردای_ایران
◻️رسانه تصویری فردای اقتصاد⬇️
@Feghtesad
جمهوری اسلامی توان برهم زدن اندیشه‌های طالبان افغانستان در مورد ایران را ندارد. برای همین است، آزادانه طالبان آب را به روی حوضه آبریز خراسان ما با استفاده از سدسازی محدود کرده است. این یک نمونه از مرگ نم‌نم زیست‌محیطی ایران است.
خاک بر سرت جمهوری اسلامی.
خاک بر سرت ژئوپلتیک‌باز و استراتژیست حامی جمهوری اسلامی.
چرا این مورد را عرض کردم؟ که ذهن‌تان را به روی فاجعه جمهوری اسلامی بازتر کنید. این مطالب را بیشتر شرح خواهم داد.
/channel/chshmeiran
یادش بخیر؛
یه زمانی دوستان روسوفیل تحلیل‌گر می‌گفتند توان نظامی روسیه در برابر آمریکا نه‌تنها می‌تواند مقاومت کند، بلکه حتی می‌تواند آمریکا را در تهاجم شکست دهد. جنگ اوکراین چنان این توهم و بادکنک را ترکاند که دیگر کسی از این حرف‌های آبکی-حداقل جلوی دروبین-نزند و بماند برای محافل عرزشی‌پسند. امروز هم مجدداً(با تأکید) جمهوری اسلامی مقابل قدرت اطلاعاتی_نظامی اسرائیل جسد شد و زیر گل رفت. آخر شمایی که رقابت ژئوپلتیک را به همسایه‌های داغان‌تر از خودتان باختید و تپه‌های استراتژیک‌تان، برج‌های توسعه تسلط منطقه‌ای کشورهایی چون ترکیه و اسرائیل شد(بنگرید به داستان سوریه)، به جنگ و موشک و بمب اتم چه کار؟
پ‌ن:
جمهوری اسلامی ننگ تاریخ است. یک فحشی که می‌شود به همه زبان‌های دنیا واردش کرد.
لعنت بر 57 و بانیان برآمدن این نظام هرزه.
نظامی که نتواند امنیت جان حلقه‌های نظامی، امنیتی، فکری خود را برقرار سازد، برای من شهروند ایرانی، امنیت را از کجا می‌آورد؟ از جیب سیدحسن نصرالله یا عبدالله مهتدی؟
مسلماً اینها جان ایرانی برای‌شان مهم نیست.
«چشم پادشاه»
/channel/chshmeiran
شادروان طباطبایی نه از منتقد و دشمن شانس آورد و نه از دوست و علاقه‌مند و این مخلفات!
یکی از لیبرال‌های تر و تازه گمونم تازه هگل به سعی پوپر رو تمام کرده🤣😂😎
سال نو؛
سال نو در ظاهر یعنی سالی که تازه آغاز می‌شود. ولی گویا معنای دقیقترش چیز دیگر است. معروف است که نام کهن آغاز سال جدید «نوسرد» بوده است. ایرانیان این کلمه و جشنش را به جهودان و ترسایان و ارمنیان نیز به وام داده بوده‌اند. در تقویم ارمنی نخستین ماه سال نام «Navasard» داشته و ابوریحان در آثار باقیه خود گفته است که سغدیان روز اول سال را «ناوسرد» میگویند و خوارزمیان همان را ناوسارچی می‌خوانند. معادل این «نوسرد» در زبان فارسی «سال نو» است. پس سال نو یعنی روز اول سال: نوروز.
نوروز ایرانی برای همه ایرانیان فرخنده باد، به امید آزادی ایران.
نوروز 2584 ❤️
/channel/chshmeiran
ادامه بخش قبل؛
استاد طباطبایی به‌درستی ترجمه این کلمه در عبارت‌های این بخش را به جمهوریت/جمهوری نقد می‌کند و ترجمه‌ی صحیح آن یعنی کشور/دولت را به ما می‌گوید. اینجا تبحر طباطبایی به علم لغت‌شناسی و تسلط‌ش به زبان‌های غربی و تاریخ اندیشه در غرب می‌بینیم. به واقع آن‌چه که طباطبایی را فراتر از این مترجمان ارزشمند می‌برد همین تبحر است، شما نمی‌توانید بدون اینکه در درجه تسلط او باشید، با طباطبایی بجنگید و روبرو شوید. آشوری در پاسخی که به دکتر داده بودند، نقدهای ایشان را لغت‌بازی و کاری برای بی اعتبار ساختن او خوانده بود. آشوری در جایی‌که طباطبایی گفته بود چرا تیغ و بازو را به‌جای نیروی جنگاور برای کلمه «armi/army» به‌کار برده‌ای، می‌گوید کسانی که با ادبیات کلاسیک فارسی آشنایی دارند می‌دانند که تیغ و بازو در ادبیات‌مان کنایه از سپاه و نیروی جنگاور بوده و فراوان به کار رفته است. و ادامه می‌دهد چون‌که این متن پنج قرن از تاریخ نوشته شدنش، می‌گذرد و یکی از آثار قدیم ایتالیایی‌ست سعی کردم به زبانی ترجمه کنم که مزه‌ی کلاسیک زبان فارسی را داشته باشد. طباطبایی البته در همان نقد و چه در کلاس درس‌گفتارها گفته بود که از ایرادات اساسی همین است که شما نمیدانستید ماکیاولی به‌زبان غیردرباری و برای مردم آن زمان چنین مطلب مهمی نوشته است. همین بر ما ضروری می‌سازد که شهریار را به زبان امروز مردم و برای همین مردم امروز بازگردانیم. نه اینکه از عبارت‌هایی استفاده کنیم که سرشار از کنایه باشد و نتوان آنها را فهمید. بحث دیگری که در این تسلط وجود دارد، شناخت و مطالعه‌ی جامع طباطبایی در مورد غول‌های تاریخ اندیشه و همچنین تفاسیر و خوانش‌های غول‌هایی مثل اشتراوس از همین اندیشمندان است. شما بنگرید به حملاتی که طباطبایی به سازمان‌های چپ ایران انجام می‌دهد. این حملات از تسلط او به مارکسیسم غربی و افرادی چون آلتوسر می‌آید. داستان جوجه کمونیست‌هایی که امروز سراغ طباطبایی می‌روند همین است، ناآشنایی با اندیشه‌های جریانی که مدعی آن هستند و شناخت‌شان بیشتر از راه ترجمان سطحی و خوانش‌های سطحی به‌دست آمده است. از طباطبایی به سادگی عبور نکنید. مهم نیست مخالف یا موافق ایشان هستید، نمی‌توانید او تسلط و تبحر او را نادیده بگیرید. به قول یکی از دوستان، جریان تحصیل‌کرده و روشنفکران امروزی ایران چاره‌ای جز مواجهه با او ندارند. در سال جدید برای شناخت صحیح و بهتر طباطبایی، بیشتر خواهم نوشت.
9 اسفند است، سالروز از دنیا رفتن دکتر طباطبایی. روح استادمان شاد و راهش پررهرو.
/channel/chshmeiran
اولین کارگاه از سلسله کارگاه‌های چپ ایرانی؛
کارگاه مائوئیسم و مائوئیست‌های ایرانی.
در طی این کارگاه‌ها با مفاهیم و تاریخ حیات چپ ایران آشنا و چگونگی فعالیت سیاسی و اجتماعی‌‌شان نقد و بررسی می‌شود.
ارتباط و ثبت‌نام:
@saratan_11
/channel/gord_afarid
کتاب «بالیدن بر بستر اندیشۀ دکترجواد طباطبایی» نوشته‌ی استاد عزیز؛ فرخنده‌خانم مدرس منتشر شد.
پیشگفتار کتاب را در فایل فوق بخوانید.
/channel/chshmeiran
خداوند این مملکت را حفظ کناد❤️
#دیوانگی_جمهوری_اسلامی
تنوع قومی و مذهبی در ایران و مسئله قوم‌گرایی
🎥 گفتگویی علمی و مهم با استاد احسان هوشمند
🔻ایران کشوری تاریخی، کهن و از نظر مردم‌شناسی پیچیده و متنوع است.
🔻آیا میتوان مردم این سرزمین را تنها بر اساس نظم قومی، زبانی یا جغرافیایی صورت‌بندی کرد؟
🔻قوم‌گرایی و سیاسی‌شدن اقوام در ایران چگونه شکل گرفته‌است؟
🔻بعد از انقلاب اسلامی چه سیاست‌هایی از جانب حاکمیت باعث رواج قوم‌گرایی و شکل‌گیری جریان‌های گریز از مرکز شده‌است؟
🔼 در همین راستا در آسیانیوز و مؤسسهٔ آتوسا گفتگویی داشتیم با جناب آقای احسان هوشمند، ایران‌شناس و پژوهشگر حوزهٔ اقوام
در این گفت‌وگو استاد احسان هوشمند به موضوعات مهم و دقیقی پرداخته‌اند که کمتر در محافل علمی و آکادمیک به آن پرداخته شده است. گفتگو را مشاهده بفرمایید و برای علاقمندان این حوزه ارسال کنید.
آسیانیوز ایران
مؤسسهٔ علمی و تاریخی آتوسا
با مشارکت مؤسسه فرهنگی بزرگمهر حکیم
آتوسا: نهاد ترویجی اندیشهٔ سیاسی و دانش تاریخی در ایران
🆔 @atusa_sbu
@asianewsiran
📄 یادداشت
ستیز با عقل مدرن
👤 اشکان زارع
سه ضلع برجسته ستیزه‌جو با عقل مدرن گرامشی، فوکو و ادوارد سعید هستند.
مادامی که گرامشی در زندان «فاشیسم» برای تمدن غربی نقشه می‌کشید روزی را می‌دید که توده‌ای که او افسارش زده بر دوش جرج واشنگن چفیه انداخته است؛ مادامی که فوکو باستان‌شناسی علوم انسانی را می‌نوشت روزی را می‌دید که حقوق اساسی آمریکا توسط توده افسار گسیخته مطبوعش عاری از اقتدار است؛ و روزی که ادوارد سعید شرق شناسی را نوشت روزی را می‌دید که قوانین شریعت در انگلستان حامیان بیشتری از حقوق عرفی دارد.
امروز میتوان به عیان خطرات اندیشه این سه ضلع را دید؛ نهادهای تاریخی غرب رو به زوال‌اند. چپ‌ها با ایدئولوژی خود به‌ویژه با نفوذ در هنر و رسانه از غرب مشروعیت زدایی کردند.
سیطره پست مدرن در فضای عمومی انحطاط عقل مدرن را پیش روی غرب قرار داده است. انگاره‌های پست مدرن دانشگاه کلمبیا و هژمونیک شدن پنداشت ادوارد سعید در دولت آمریکا بربریت را تا دهان کاخ سفید برده؛ آنگاه که کاخ سفید با ایده لیبرال دموکراسی رالزی دست حسین اوباما افتاد، سیاست‌خارجی آمریکا نشان داد که گرگی در لباس میش است؛ سیاستی که رالزی هم نبود. سیاستی که مختصری از منافع ملی هم نمی‌فهمید. سیاست خارجی آمریکا در دوران حسین اوباما بر گرفته از ایده ادوارد سعید بود و بربرهای شرقی در آن جست‌وجوگران تجدد با ارجاع به سنت خود بودند؛ آنها کسانی بودند که توسط غرب تحقیر شده بودند و حسین اوباما خود را مسیحی می‌دانست که ناجی آن قوم یَأجوج و مَأجوج است.
امروز اما قوم یَأجوج و مَأجوج نهادهای تاریخی غرب را سخره گرفته، همه را برساخت سرمایه‌داری می‌داند و خلافت اسلامی را در غرب نعره‌زنان فریاد می‌زند. حال آنکه شرق توسط غرب تحقیر نشده، بلکه توسط غرب مختصری متمدن شده، نهادهای تاریخی غرب نه محصول سرمایه‌داری که محصول نظمی خودجوش در زد و خورد‌های غرب است، و تمدن برساخت نیست؛ بلکه حاصل مجادله تاریخ است.
گفتن اینها و البته شرح توضیح آن برای یک دندانپزشک، یک مهندس و یا سقط فروش اهل پاکستان، گینه، تانزانیا، و حتی ایران و یا یک چپ مستقر در نیویورک، لس‌آنجلس، پیونگ‌یانگ، پکن، هاوانا ، اسلام‌آباد، کابل و یا تهران دشوار است. چرا که مارکسیسم نظام فکری نیست، یک کالت و فرقه است، و تمامی بحث‌هایش نیز رتوریک است.
/channel/iranpazhohi
مقاله شماره 5.
درآمدی بر روابط مادها و بابلی ها
دکتر شهرام جلیلیان
پاینده ایران
👑 @Gord_Afarid مجله گُردآفرید
مقاله شماره 3.
دانشگاه تهران چگونه به وجود آمد.
علی‌اصغر حکمت
پاینده ایران
👑 @Gord_Afarid مجله گُردآفرید
مقاله شماره 1.
حکمرانان مادی در متون نوآشوری
خانم فریبا زارع
پاینده ایران
👑 @Gord_Afarid مجله گُردآفرید
شیروخورشید می‌شود پیدا
این شکوه دوباره‌ایرانی
به یاد زنده‌یاد مجیدرضا رهنورد
که ایران و درفشش را بی اندازه دوست داشت.
/channel/chshmeiran
من و بدبختی‌های جعل و مطالب نادانشی؛
دوستان گرامی برای بار چندهزارم و بار اول در این کانال:
قوم_نام «کاردو» که در هلنی و رومی به‌شکل کُردوئنه (Corduene) و گردین (Gordyene)، در متون سریانی به شکل قاردو در «بث قاردو»، در ارمنی به شکل کردوک (Korduk)، آمده است و البته اولین بار به‌شکل کاردوخی در آناباسیس گزنفون به این تیره و نام برمی‌خوریم، هیچگونه پیوندی به واژه «کُرد» و همچنین «کُردها» ندارد. بر اساس ریشه‌شناسی در زبانشناسی، این واژه(قاردو) در فرم‌های مختلفش که نام بردم، با واژه‌ی کُرد ارتباطی ندارد و پژوهشگران داخلی مانند دکتر حسن‌دوست و دانشمندان خارجی مانند مارسیاک(مارچیاک) و بسیاری دیگر این موضوع را تایید کرده‌اند. ریشه‌ی واژه‌ی قاردو که فرم‌های مختلف آن را نوشتم، به ریشه‌ی ق_ر_د در زبان سامی اکدی می‌رسد که معنی قوی یا قهرمان می‌دهد. و در نتیجه یک واژه سامی بوده و حتی «باجردا» در عربی که از ریشه‌ی ج_ر_د است، دگرگون شده‌ی «بث قاردو» در سریانی‌ست. (هم در فرهنگ حسن‌دوست و هم در کتاب مارسیاک که برایتان می‌آورم این ریشه‌شناسی برای قاردو را می‌توانید ببینید). این در حالی‌ست که واژه‌ی کُرد، یک واژه‌ی هندواروپایی بوده و یکی از پیشنهادها و احتمالات من و برخی دوستان و دانشمندانی دیگر، این است که این واژه از ریشه هندواروپایی -kerdʰ ایجاد شده است که شواهد تاریخی و کاربرد نام کرد بعنوان شیوه‌ی زندگی، ما را به این سمت می‌برد. البته پیشنهاد مستحکم‌تری هم دارم که در نوشته‌ای دیگر به آن می‌پردازم.
در هر صورت واژه‌ی کُرد با قاردو و فرم‌های آن هیچ ارتباطی ندارد و شواهد تاریخی و مطالعات بین‌رشته‌ای مانند بررسی اسامی موجود در حکومت‌های محلی باستانی آن محدوده، چنین به ما میگویند.
یکی از مهم‌ترین و بروزترین کتاب‌های نوشته شده که این تیره یا قوم_نام را نیز بررسی کرده است، کتاب:
«Sophene, Gordyene, and Adiabene»
اثر Michał Marciak است که به حکومت‌های محلی آدیابن، کردوئنه(قاردو) و سوفن پرداخته است. مارسیاک در مورد نام‌های اهالی شخصی کردوئنه می‌نویسد:
«...شمار بسیاری از نامها به سریانی می باشند، که نشان می دهد اهالی این ناحیه گویشوران بومی زبان سریانی بودند و این ناحیه به حوزه فرهنگ کلیسایی سریانی تعلق داشت...»(صفحهی 228 از کتاب ذکر شده). با توجه به نام اکدی بومیان کردوئنه؛ احتمالا سریانی زبان بودن ایشان، و قرار داشتنشان در حوزه کلیسایی سریانی، می توان حدس زد آنها یکی از چندین قبیله کوه‌نشین سامی و آشوری بودند که با ریشه‌شناسی این واژه نیز همخوانی دارد و هم با اطلاعات و داده‌های تاریخی.
*برای دیدن ریشه‌شناسی واژه‌ی قاردو/کاردو در کتاب مهم مارسیاک به صفحهی 221 کتاب ذکر شده، رجوع کنید.
بدون هیچ شک و شبهه‌ای این واژه هیچ پیوندی با کُرد ندارد. این دو واژه بسیار از هم دور هستند. نسبت به مطالب یاوه و غیردانشی بی توجه باشید. این آشی‌ست که ایرانشناسی کلاسیک برای ما پخته است. آثار بسیار غیردانشی نوشته شده و آنان‌که در مورد ریشه‌ی کرد و کردستان صحبت نموده‌اند، دچار خطاهای وحشتناکی هستند و اغلب این خطاها در آثار گوناگون، یکسان است. از جمله همین پیوند قاردو/کاردو و فرم‌های آن با کُرد، که در اغلب کتب غیردانشی دیده می‌شود و آن حکومت محلی باستانی را، دولت کردی یا پرتو_کرد معرفی می‌کنند. که اشتباه بسیار بزرگ و نادانشی‌ای و در اغلب موارد ناشی از دید ایدیولوژیک و هویت‌خواهانه‌ست.
/channel/chshmeiran