این نقطه را بشناسیم(یکم)
تا امروز ۱۰ فروردین ۵ بمب افکن B-2 اسپیریت از ۱۹ فروند موجود در جهان در جزیره دیگوگارسیا مستقر شده اند. گویا ۲ تا ۴ فروند دیگر نیز بدانها افزوده خواهند شد. یعنی بین ۳۶ تا ۴۷ درصد کل بمب افکن های مرموز ب-۲ جهان.
ولی چرا دیگوگارسیا؟! با نگاهی به جغرافیای این جزیره، جایگاهش روشن می شود:
دیگو گارسیا جزیره مرجانی کوچکی از مجمع الجزایر چاگوس متعلق به کشور موریس تحت استعمار بریتانیا است و تقربیا در کانون جغرافیایی اقیانوس هند است. از ۱۹۶۶ تا کنون تحت اجاره ایالات‌متحده متحده می باشد. این جزیره در شمار ۷ پایگاه اصلی و سری فرامرزی آمریکا است. هم چنین محل استقرار جنگنده های بی ۱-لنسر و نیز انبار مهمات آمریکا است.
فاصله آن با هند، افریقا(کنیا)، خاوراندونزی، خلیج فارس و باختر استرالیا، به ترتیب ۲۱۰۰، ۳۵۰۰، ۴۵۰۰ و ۵۰۰۰ کیلومتر است.
دیگوگارسیا در نقش ناو هواپیمابر غرق نشدنی تا کنون کانون اصلی کنترل، ردیابی، پشتیبانی های بزرگ و نیز تهاجمات هوایی تعیین کننده برای ایالات متحده در جریان انقلاب اسلامی، حمله عراق به کویت، جنگ های اول و دوم خلیج فارس عمل کرده است.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
نشانی اشتباه
دهه هاست آمریکا و اسراییل را با شعارهای از پیش ساخته شده محفلی و اندرونی، برای ملت، دشمنان اصلی ایران جا انداخته اند. امروزه روز بیشتر مردم، حتی با وجود هیتلر مآبی چونان دانالد ترامپ و فاشیستی مانند بنیامین نتانیاهو، دیگر تره ای هم برای اینگونه رویکردها در سیاست خارجی خرد نمی کنند.
مردم هم چنین تا حدودی به ابعاد گسترده دخالت روسیه و تا حدودی چین در سیاست خارجی آگاهند. آنان پیامدهای نگاه به شرق را روزانه درک و لمس می کنند؛ ولی شوربختانه در فضای تحلیل و تفسیر سیاست خارجی و به ویژه در میان توده ها، قدرت گسترده جمهوری ترکیه در خدشه دار سازی یکپارچگی سرزمینی- ملی ایران، کم پهنا و حاشیه ای دیده شده است. این در حالی است که بزرگترین دشمن ایران بماهو ایران، جمهوری ترکیه و اذنابش هستند. کمترین گمانی ند اشته ام که آنکارا فرصت طلبانه در انتطار کوچکترین زمین خوردن ایران است تا به یاری ستون پنجم سازماندهی شده چندین ساله اش، و نیز از طریق فعال سازی بهنگام جبهه های فرعی طالب و جمهوری آذربایجان، پندارهای امپریالیستی خود را محقق سازد.
به سرنوشت و ته نوشت ایران بیندیشیم
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
اندر باب رجز
می دانستند که در میهمانی ها نه سخنی از سیاست می گویم و نه گوشم بدهکار آن است. بزرگشان که یار دیرین و پیرترین بود پُکی به قلیان زد و به مناسبت رجزهایی که یکی از فرماندهان در باره نابود کردن توامان دشمنان در صورت حمله، از مخبر شنید، حکایت زیر را گفت. اگرچه تکراری است، ولی در این روز و روزگار بس شنیدنی است:
دو آبادی همسایه که رودخانه ای پرآب آنها را جدا می کرد، بر سر مرتع اختلاف دیرینه داشتند. روزی گله صفدر نامی که گوسفندان علی خان را چوپانی می کرد، به هنگام چرت نیمروز از گدار رودخانه گذشته و به مرتع ده روبرو پا گذاشت. در همین هنگام غضنفر، قلدر تنومند و زوردار ده مقابل، گله را مصادره کرد. صفدر نزد علی خان رفت و قصه را گفت. علی خان و اهالی ده کنار رود آمدند و از غضنفر خواستند گله را آزاد کند. غضنفر در پاسخ گفت: اگر جرات دارید یکی را بفرستید اینور مرز تا گله را آزاد کنم.
علی خان به چوپانش صفدر گفت برو. صفدر گفت: میترسم؛ قلدر است و لگدکوبم می کند.
علی خان پاسخ داد: خودش و هفت جدش غلط می کنند که نگاه چپی به تو کنند. سگ کی باشند!!!
با این دلگرمی صفدر ترسان و لرزان از رود گذشت و به گله رسید. غضنفر در چشم بهمزدنی صفدر را گرفت و بر زمین خواباند چوبش را به نشانه زدن بالا برد. علی خان از آن سوی رود فریاد کشید: اگر مردی بزن تا ببینی چه بلایی بر سرت می آورم.
غضنفر ترکه را چنان به پای صفدر کوبید که فریادش به هفت آسمان رسید. سپس رو به علی خان کرد و گفت: دیدی که زدم و از تو هم هیچ غلطی بر نیامد.
علی خان بار دیگر شروع به رجز خوانی کرد و مرتب می گفت: فلان فلان شده... پدر سوخته، مادر...اگر جرات داری یه بار دیگه بزن ببین که چه جوری دودمانت به هوا خواهد رفت. خودت و فامیلت را ریشه کن می کنم.
این بار غضنفر با قدرت بیشتر چوب را به پشت صفدر کوبید. جوری که صفدر از درد نیمه بیهوش شد.
علی خان بار دیگر فریاد کشید: قرمسا...نامرد، بی ناموس و... اگر جرات داری یه...
صفدر بیچاره دید اگر رجزخوانی علی خان همچنان ادامه پیدا کند، نابود خواهد شد. این بود که به التماس افتاد و از غضنفر طلب بخشش کرد و تعهد داد که دیگر هرگز گله را از مرز عبور ندهد. غضنفر او را بخشید و بار آخر کمی آرام‌تر ترکه را به کفل صفدر کوبید و رهایش کرد.
صفدر به سختی از جا پاشد و دست و پا شکسته و تقریبا بیهوش گله را بدانسوی رود نزد علی خان برد و بر زمین افتاد. ولی در همان حال شنید که علی خان همچنان رجز خوانده و رو به مردمش می گفت:
به روح پدرم سوگند، اگر فقط یکبار دیگر صفدر را می زد، مادرش را به عزایش می نشاندم. نابودش می کردم و قس علیهذا.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
مذاکره
حتی هیتلر، موسولینی و هیروهیتو(امپراتور ژاپن)، که سرسخت ترین و توانمندترین رهبران دولت های روزگار خود بودند، هنگامی که پس از ارزیابی شکست را ناگزیر دیدند، با شرمساری و حقارت خواهان مذاکره شدند؛ ولی دیگر دیر شده بود. متفقین خواهان تسلیم بی قید و شرط آلمان، ایتالیا، ژاپن و سایر متحدین بودند و بالاخره نیز بدان دست یافتند.
بی گمان دستان پر غرور و عزتمند شهادت‌طلبی و از خودگذشتگی و لجبازی، در برابر قدرت برتر، همواره کوتاه بوده است.
کوتاه آن که ايدئولوژی در برابر زور و قدرت زانو خواهد زد: امروزیا فردا؛ و امهلهم رویدا.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
کوتاهترین راه نجات
جمهوری اسلامی و بلکه ایران با شتاب رو به افول و شاید فروپاشی هستند. راه روشن، کوتاه و سریع نجات نیز برقراری مناسبات رسمی همه جانبه با ایالات متحده است و لاغیر.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
ترکیه-اسراییل؛ رویارویی محتوم
جمهوری ترکیه و دولت اسرائيل تنها دو دولت خاورمیانه اند که برای دست یافتن به جایگاه قدرت برتر منطقه ای جدالی همه جانبه خواهند داشت. استراتژی ملی این دو بر همین منوال بوده و امروزه پس از کنار گذاشتن رقیبان بالاخره به رقابت مستقیم نزدیک شده اند.
در استراتژی درازمدت اسرائیل(اشغالگر)، تنها دولت واقعی رقیب که سودا و استعداد چیرگی بر خاورمیانه و بلکه بالکان، قفقاز و آسیای مرکزی را دارد، ترکیه ای است که با دو ابزار نوعثمانی گری و پان تورانیسم، در صدد تبدیل شدن به قدرت برتر منطقه ای و بلکه دستیابی به یکی از هفت قدرت برتر جهانی است.
اسرائیل که جزو معدود دولت های با استراتژی درازمدت و بلکه ۵۰ ساله جهان بوده است، از دیرباز با ارزیابی شگفت، به این خطر پی برده و برای سد بندی در برابر آن برنامه دارد. اسرائیل(اشغالگر) نه تنها دندان های نیش ۱۴ کشور دیگر خاورمیانه را شمرده و به ژرفای قدرتشان آگاه است، بلکه آگاه است که قطعا از ناحیه جمهوری اسلامی، مصر، عراق، عربستان و بلکه امارات و...خطری تعیین کننده برای موجودیتش نخواهد بود.
از دیدگاه اسرائیل ترکیه باید محدود شده و در همان آناتولی محبوس شود. براین پایه طی هفته ها، ماه‌ها و سال های نزدیک، منطقه وجهان شاهد رویارویی پنهان و آشکار این دو خواهد بود.امروزه روز صحنه نبرد این دو، جغرافیای فوق‌العاده حساس سوریه و شامات است.
امروزه روز، سکاندار رهبری دو دولت در دست دو رهبر است که ۲۰ سال است این کشتی را با هدف استراتژیک تسلط منطقه ای در دست دارند: اردوغان و نتانیاهو.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
راهای پیش روی جمهوری اسلامی
در فضای کنونی ۵ راه در برابر جمهوری اسلامی است:
۱- ایستادگی در برابر خواست های جبهه دوگانه آمریکا-اسرائیل(اشغالگر). هم در قضیه هسته ای و هم در پشتیبانی از حوثی ها. سرانجام چنین تصمیمی، حملات گسترده هوایی و شاید جنگ همه جانبه باشد. بس بعید و نزدیک به ناممکن است که جمهوری‌اسلامی تن به چنین سناریویی دهد. بنابراین احتمال سناریوی دوم بیشتر است؛
۲- نه جنگ، نه تسلیم؛ این سناریو محتمل تر است. البته با پذیرش هر دو خواسته عمده جبهه دوگانه: تعطیلی نزدیک به کامل فعالیت هسته ای و دست کشیدن از پشتیبانی بقایای محور مقاومت. ولی پذیرش این دو خواسته تفاوتی با تسلیم شدن ندارد. حاصل این سناریو برای حکومت شیرین نیست. چرا:
الف- ممکن است موجبات شکاف درون حکومتی شود؛
ب- حکومت بدون هر گونه دستاوردی در واقع تسلیم شده است. فقط برای آن که حاضر به مذاکره نشده است. آش نخورده و دهان سوخته. به گمانم حکومت سناریوی سوم را بیشتر می پسندد؛
۳- چنان چه جمهوری‌اسلامی موجودیتش را در خطر ببیند، بس محتمل است تن به مذاکره محدود با ایالات متحده دهد. تحریم ها اندک اندک برداشته شده و فعالیت هسته ای و پشتیبانی از تشکلات ضد اسرائیلی متوقف شود. ولی جنین سناریویی درمانی برای بحران های فراگیر و سخت جمهوری اسلامی نخواهد بود. بنابراین شاید کسانی درون حکومت یافت شوند که مشوق سناریوی چهارم باشند؛
۴- پذیرش مذاکرات باز و فراگیر با ایالات متحده و آب شدن همه یخ های دو سویه و سرانجام برقراری مناسبات رسمی تهران- واشنگتن، گرچه در نهایت محتوم خواهد بود، ولی رهبر تمام قد در برابرش ایستاده‌است؛
۵- با فرض به بن بست رسیدن ۴ سناریوی پیشین و تمرکز حکومت بر تداوم فعالیت هسته ای، استمرار ایده محور مقاومت و تداوم نگاه به شرق، اجرای سناریوی حملات هوایی و سایبری گسترده با امید کشاندن مردم به خیابان در جهت تغییر رژیم، قابل تامل است.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
از آتش ها پریده اند
حکومتیان پیاپی بر مردم منت می نهند که شورای عالی امنیت ملی، مانع ابلاغ قانون حجاب شده است؛ چنین نیست. چنان چه می توانستند بیدرنگ چنین می کردند. دیگر نمی شود، دیگر نمی توانند. دیگر مردم رام پذیر نخواهند بود.
هانا آرنت به زیبایی توصیف کرده است: هنگامی که مردم با چنگ و دندان در حکومت های تئوکرات تمامیت خواه، حقی را از آن خود می کنند، پس گرفتنش محال است.
مگر در این ۴-۵ دهه آتش چارشنبه سوری خاموش شد؟! ماهواره ها برچیده شدند؟!
این مردم هزاران سال است پریدن از شعله های آتش را تمرین کرده اند؛ کمترین گمانی نیست که از شعله های دوزخی که برایشان مهیا شده نیز خواهند گذشت.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
دست بردار نیستند
این مردم ول کن آیین های نیاکانی خود نیستند. از جان و دل چارشنبه سوری، نوروز، سیزده بدر و... را پاسدارند. سهل است که به زوری زود، مهرگان و ۴۲ جشن دیگر به محاق رفته توسط لشگر اهرمن را دوباره زنده خواهند کرد. کمترین گمانی نداشته باشید.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
از محتوای نامه ترامپ خبری ندارم، ولی هر چه باشد، چهار نکته زیر در فضاهای منطقه ای و بین المللی جا افتاده است :
۱- جنگ همه جانبه ای مشابه حمله آمریکا به عراق، افغانستان، بالکان و... در کار نخواهد بود؛
۲- جمهوری‌اسلامی نیز تمایلی به تشدید خشونت و ایجاد فضای جنگی ندارد. زیرا زین پس، حیاتش با تکوین هر گونه جنگ و نبرد تحت خطر قرار خواهد گرفت؛ و مگر حفظ نظام از اوجب واجبات شمرده نمی شود،
۳- هیچ کشور و اتحادیه ای مانند آمریکا، اتحادیه اروپایی، ناتو، چین و روسیه با تکوین جنگ در ایران و فضاهای پیرامونیش موافق نیستند؛
۴- کنار کشیدن جمهوری اسلامی از برنامه هسته ای و سپردن تمام و کمال‌کنترل آن توسط آژانس، دور از پندار و دسترس نیست.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
مار و پله
شیوه توسعه در دیکتاتوری های واپسگرا، بی شباهت به بازی مار و پله نیست:
۱- نخست آن که تابع اصل عدم قطعیت است. چون حرکت مهره ها کاملا تصادفی است. درست همانند تصمیمات و سیاست‌های دیکتاتوری که پیش بینی ناپذير بوده و خواه و ناخواه تحت تاثیر خواسته حاکم است؛
۲- درست مانند مار و پله، حرکت رو به جلو و عقب، تابع نردبان ها یا نیش مارها است. با شانس قرار گرفتن در مدار رانت، می شود تا خانه های پایانی، نردبانی بالا رفت؛ ولی با نیش مار ها، سقوط دفعی و ناگهانی است؛
۳- در بازی مار و پله، تنها یک نفر یا مهره در هر زمان حرکت می کند و سرنوشت بازی در دستان او است؛ همچنان‌که در نظام های متمرکز و بسته، تصمیمات توسعه ای عملا بیشتر توسط یک فرد یا گروهی کوچک گرفته می شود و نقشی کلان برای دیگران در نظر گرفته نشده است؛
۴- در مار وپله، رقابت میان بازیگران کاملا تصادفی و شانسی است. چنان که در فضای چیره بر جوامع دیکتاتوری نیز رقابت سالم بی معنا بوده و تابع نزدیکی و دوری به دیکتاتور و یا خاندان و یا صنف حکومتگر است؛
۵- در بازی مار وپله، دیدگاه ها و نظرات بازیکنان در حرکت مهره ها بی تاثیر است. چنان‌که در دیکتاتوری ها نیز خواسته ها و نظرات کارآمدان و کارشناسان، هیچگونه محلی از اعراب ندارد.
کوتاه آن که شیوه توسعه در کشورهای دیکتاتوری واپسگرا، به دلیل عدم قطعیت، تمرکز قدرت و فرد سالاری، سست و بی بنیاد است.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
بمب اتمی در کار نخواهد بود
هیچ لازم نیست بیش از این در این باره قلمفرسایی و سناریو سازی شود. هر چه بود گذشت و از آغاز هم معلوم بود که بر این منوال طی خواهد شد:
روسیه اعلام کرده است، در حال برنامه ریزی برای گفتگو با آمریکا در خصوص برنامه هسته ای جمهوری‌اسلامی هستیم. ممکن است ایران با محدود کردن برنامه هسته ای خود و افزایش شفافیت در این باره، در ازای لغو تحریم های غرب موافقت کند.
همین و بس؛ بالاخره جار وجنجال پیرامون فعالیت های هسته ای جمهوری اسلامی هم با شکلی مشابه گزاره بالا حل وفصل خواهد شد.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
خیالات نادرست
رهبران و مدیران حکومت، مختار و مجاز بوده اند که در پروپاگاندا هر چه می خواهند بگویند، ولی مفسرین و تحلیلگران خوب است برای همیشه گزاره های زیر را در کانون توجه قرار دهند:
۱- جمهوری اسلامی هرگز به جنگی همه جانبه ورود نخواهد کرد؛
۲- مهمتر این که جنگی تمام عیار از سوی ایالات متحده و اسراییل به جمهوری‌اسلامی تحمیل نخواهد شد و نمی تواند بشود؛
۳- واکنش جمهوری اسلامی به حملات هوایی دوگانه کم‌احتمال اسراییل-امریکا، محدود و قابل ردیابی، ارزیابی پذیر و کنترل شدنی است؛
۴- سناریوهای واکنش های ایران به حملات هوایی دوگانه، نسبت به دهه ی پیش بسیار معدود شده است؛
۵- موفقیت اراده احتمالی تصمیم سازان جمهوری‌اسلامی برای احیای فضای جنگ و حتی دفاع در برابر بیگانگان بین شهروندان بسیار کم و متمایل به صفر است.
کوتاه آن که تصور روزی که جمهوری اسلامی به جنگی تمام‌عیار و یا مستمر، حتی در مقام دفاع مشروع ورود کند، برای کریمی پور نزدیک به محال می نماید.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
پای کار نیامدند
سردار علی فدوی جانشین فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: "ما از ابتدای انقلاب (اسلامی) پای هر کاری رفتیم آن را به سرانجام رساندیم؛ اگر کاری به سرانجام نرسیده، یعنی این که پای کار نرفته ایم". ایشان راست می گوید:
۱- قرار بود ج ا ایران تا ۱۴۰۴ توسعه یافته ترین کشور بین ۲۶ کشور خاورمیانه و الگوی پیشرفت اسلامی در جهان باشد، ولی پای کار نیامدند؛
۲- قرار بود راه قدس از کربلا بگذرد، منجر به پذیرش قطعنامه شد، چون پای کار نیامدند؛
۳- قرار بود اسرائیل(اشغالگر) به کلی محو و نا-بود شود، ولی پای کار نیامدند؛
۴- قرار بود محور مقاومت افزون بر این، زمینه صدور انقلاب اسلامی را فراهم کند، ولی پای کار نیامدند؛
۵- قرار بود ایران اسلامی بستر تقویت پایه های وحدت امت اسلامی باشد، ولی پای کار نیامدند؛
۶- قرار بود ایران اسلامی کار ارائه الگوی وحدت بین مذاهب در جهان اسلام و بنیانگذار امت واحده باشد، ولی پای کار نیامدند؛
۷- قرار بود ایران اسلامی برای تغییر نظام ناعادلانه حاکم بر جهان و دگرگونی در ساختارهای بین المللی پیشتاز شود، ولی پای کار نیامدند؛
۱۰۰- ... ولی پای کار نیامدند
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
ترامپ یا آمریکا؟
لزوم برقراری مناسبات با ایالات متحده آمریکا دارای جایگاهی موقعیتی است؛ ولی زمانی که جای آمریکا با ترامپ، بایدن، بوش، کلینتون، اوباما و... عوض می شود، وضعیت، جای موقعیت می نشیند. پیامدهای این جایگزینی اشتباهی دهشتناک و دردناک است.
توضیح این که وضعیت(Status) به شرایط فعلی شخص و پدیده اشاره دارد. این شرایط می تواند موقتی باشد. در واقع وضعیت بیشتر بر شرایط داخلی و حال حاضر تمرکز دارد. مثلا می گوییم: وضعیت آب و هوا، وضعیت سلامتی، وضعیت اقتصادی فلان فرد، وضعیت روحی عمر یا زید.
ولی موقعیت(Position-Sitution) به جا یا جایگاه یک پدیده در فضای فیزیکی یا...اشاره دارد؛ موقعیت نیز می تواند به مجموعه ای از شرایط بیرونی پدیده اشاره کند. مثلا موقعیت جغرافیایی ایران، موقعیت یک ساختمان در فلان خیابان.
در واقع وضعیت بیشتر به چه چیزی(What) اشاره دارد، در حالی که موقعیت بیشتر بر کجا(Where) و چگونه(How) متمرکز است.
کوتاه آن که وضعیت به شرایط داخلی و حال حاضر پدیده متمرکز است و موقعیت بیشتر بر روابط خارجی و جایگاه پدیده در سیستم متمرکز می باشد.
کوتاه آن که می خواهم بگویم مناسبات با آمریکا ممکن است مثلا در دوره ترامپ پر تنش باشد. این همان وضعیت است. ولی دو کشور فارغ از ترامپ یا ایت الله خامنه ای که موقتی و ناپایدار هستند(نسبت به تاریخ و موقعیت کشور)نیازمند داشتن مناسباتی دائمی و طولانی رسمی هستند، این همان موقعیت است.
درک تفاوت بین وضعیت و موقعیت می تواند به تحلیل بهتر مناسبات کمک کند.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
بس نیست دیگر
روشن است که بیش از ۴۶ سال حکومت کردن بر ایران، کشوری با جغرافیایی ممتاز و مردمی قانع و در عین حال تاجر پیشه، فرصتی بزرگ برای انجام وعده ها و موفقیت های‌کلان بوده است.
به هر دلیل و بهانه، حکومت طی این مدت دراز، در انجام توسعه ایران و حتی دستیابی به اهداف خود پندار، کاملا رفوزه شده است. به گمانتان ۴۶-۴۷ سال آزمون، بس نیست؟! یعنی هنوز هم با وجود چگونگی و کمیت همراهی و وفاق ملت و فضاهای ناهمراه و بلکه دشمن بیرونی، خواهان استمرار اهداف استراتژی پیشین هستید؟!
آیا هنگام تجدید نظر و دگرگون سازی کلان و همه جانبه در استراتژی ها، ساختار-سازمان و مدیریت ها و مدیران فرا نرسیده است؟ هنوز هم با چنین رویه ای امیدوار به توسعه و پیشرفت ایران مانده اید؟!!! ۴۶ سال برای تمرین و آزمایش با ایران و ایرانیان بس نیست؟
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
آدولف هیتلر در آخرین ماه های حیات خود و آلمان نازی، پیاپی از موفقیت ارتش ش در دستیابی به تسلیحات جهنمی و تعیین کننده جنگ خبر می داد. سلاح هایی که قرار بود همه ارتش های غربی و شرقی را ذوب کرده و نیست و نابود کند. بسیاری از مردم آلمان هم، همچنان در جادوی چنین توهماتی گرفتار شده بودند.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
آمریکا هم شکست می خورد
... سهل است که پیروز نشدن های ۸۰ سال اخیر ابرقدرت ایالات متحده در جنگ ها، بیش از پیروزی هایش بوده است. به گمانم هیچ ابرقدرت دیگری در تاریخ، بیش از ایالات متحده پیروز نشدن را تجربه نکرده بود. نمونه هایش روشن تر از انکار است: افغانستان، عراق، ويتنام و...
دادن اطلاعات کلی و توجیه عمومی برای همه این پیروز نشدن ها سخت و کمتر مفید فایده است. در اینجا نگاهکی کوتاه و تلگرامی به شکست آمریکا در جنگ ۱۳-۱۵ ساله ويتنام می اندازم. بله ایالات متحده در جنگ ويتنام شکست خورد. چرا؟
۱- ملت یکپارچه
در واقع این قدرت اخلاقی ویتنامی ها بود که آمریکایی ها را به زانو در آورد. قدرت اخلاقی هر ملتی عبارت است از: اندازه وفاداری مردم به رهبر. حیرت انگیز است بگویم در ۱۳ یا ۱۵ سال جنگ حتی یک ویتنامی اسیر با وجود شکنجه های سخت، هرگز به کشور و رهبرش خیانت نکرد. چون می دانست رهبران و فرماندهانش خیرخواه مردم و مرز و بوم و کشورند؛
۲- پشتیبانی بیرونی
در عین حال ویتنامی ها از پشتیبانی مستحکم اتحاد شوروی، جمهوری خلق چین، کره شمالی، خمر، لائوس و... برخوردار بودند؛
۳جغرافیای سخت
جنگل های فشرده بارانی و فراگیر، گستردگی و طویل بودن جبهه، باعث شد که آمریکایی ها حتی یکبار سودای لشگرکشی زمینی به ويتنام شمالی به سرشان نزند.
ویتنامی ها پیروز شدند و آمریکا شکست خورد، چون ویتنامی ها ملتی یکپارچه، هماهنگ، همدل و همزبان و وفادار به رهبرانی میهن دوست، انسان‌گرا و عاشق مردمشان بودند.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
شود آیا
کاش فرماندهان سپاه پاسداران به درک حیاتی بودن تصمیم سازی در این روزهای حساس و بلکه حیاتی، برای پاسداری از یکپارچگی سرزمینی و ملی و بقای ایران نائل آمده و با تمام وجود بر آن متمرکز شوند.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
از خواب گران خیز
مانده ام که چه مشکلی پیش میاد عراقچی بنشیند و چند ساعت به حرف های امپریالیست ها گوش دهد، ببینیم چه می خواهند، چه مرگشونه. آخر از چی می ترسید؟! مگر کار دیپلمات ها و دیپلماسی غیر از این است؟!
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
ویتکاف کافی است
به گمانم امروزه روز استراتژیک ترین رویکرد برای فرماندهان نظامی و رئیس جمهور، متقاعد کردن رهبری با توجیهات دقیق برای پذیرش میزبانی تمام قد و شایسته از استیو ویتکاف نماینده ویژه رئیس جمهور آمریکا در امور خاورمیانه است. سفر ویتکاف به تهران برای پایان دادن به دهها سناریو، کافی است.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
سیل و سیل بند
در جایگاه کارشناس ژئوپولیتیک برآنم که سیل ی پهناور به سوی جمهوری اسلامی روان شده است، ولی، سیل بند ی محکم بر سر راهش نمی بینم:
۱- تهدید ایالات متحده روز به روز آشکارتر می شود؛
۲- هیچ مانع بزرگی بر سر راه تصمیم سازی های اسرائیل(اشغالگر) علیه ایران مشاهده نمی شود؛
۳- اخطار برای خروج اتباع از ایران توسط دولت ها، گرچه کژدار و مریز، آغاز شده است؛
۴- همدلی- همزبانی و در مجموع هماهنگی میان ملت- حکومت، بر خلاف دهه ۶۰، کمرنگ به نظر می رسد؛
۵- منابع و بازیگران حامی منطقه ای جمهوری اسلامی(مانند حزب الله و...) رو به افول نهاده است؛
۶- بر عکس تهدیدهای دور و نزدیک بیرونی رو به سر برآوردن و گاه اوجگیری هستند؛
۷- توانمندترین تکیه گاه اسمی جمهوری اسلامی، یعنی فدراتیو روسیه، با شتاب در حال هماهنگی بیشتر و نزدیکتر با ایالات متحده و اسراییل(اشغالگر) است؛
۸- سه قدرت برتر اتحادیه اروپایی در موضع اخطار و بلکه تهدید ایران در موضوع هسته ای برآمده اند؛
۹- منابع ارزی خرید نفت ایران تحت فشارند. بنیه اقتصادی جمهوری اسلامی از این منظر رو به تضعیف نهاده است.
البته با همه اینها، پیشینه جمهوری اسلامی نشانگر آن است که حتی در دقیقه ۹۰ و بر اساس مصلحت، ناگزیر به پذیرش شرایط و کوتاه آمدن در برابر واقعیت های بین المللی است و بدون ریسک تن دادن به جنگ، سازگاری در پیش خواهد گرفت.در عین حال این بار پیامدهای چرخش های آنی و احتمالی جمهوری اسلامی، به دلیل نادیده انگاری بعد زمانی، ساده و زود گذر نخواهد بود.
به هر روی این هفته ها و یا بیشینه ماه ها، پاسداری از بقا و یکپارچگی ملی و سرزمینی ایران، نیازمند تصمیم سازی کلان و حیاتی(استراتژیک)است. به قول حکیم:
یکی چاره باید کنون اندرین
که این بد، بگردد ز ایران زمین
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
دلیل تمرکز ترامپ
به نوشته حسن علیزاده دیپلمات پیشین جمهوری اسلامی، ترامپ در دور دوم ریاستش "مطلقا به پر و پای کره شمالی نمی پیجید"، بر عکس بر جمهوری اسلامی متمرکز شده است.چرا؟!!؛ ایشان پاسخ می دهد: "چون تنها قدرت است که قدرت را کنترل می کند".
۴-۵ سال پیش هنوز دندان های منطقه ای جمهوری اسلامی به ویژه حزب الله آزموده نشده بود. هنوز توان جنگیدن همزمان اسرائیل(اشغالگر) درجبهه نمود عینی نیافته بود. هنوز سوریه ی اسد پابرجا بود؛ و مهمتر این که قدرت موشکی ایران پنهان و آزمون نشده بود.
ولی امروزه روز، محور آمریکا-اسرائیل تا حدود زیادی توان جمهوری‌اسلامی را شناخته اند. این دو متحد نیز مفهوم ضربت قوی بر ضعیف را به خوبی درک کرده و درصدد تمرکز نیروها و منابع بر نقاط ضعف ایران هستند. دیدید که همین دیروز ترامپ، بی پروا، روشن و جنگ‌طلبانه تهدید کرد:
زین پس ایران مسئول حملات حوثی ها خواهد بود.
فرض این دشمنان متحد و مصمم دو گانه (آمریکا -اسراییل) آن است که تیزی دندان های جمهوری اسلامی را به خوبی شناخته اند؛ آیا رهبران جمهوری‌اسلامی نیز قدرت خود و دشمنان خود را می شناسند؟!!
به اغلب احتمال بعید است دیگر دست از سر جمهوری اسلامی برداشته شود.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
برای تایتانیک سوارها دارا و ندار در کار نیست؛ همگی محکوم به فنا هستند.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
با فرض، گشایش و بهبود مناسبات ایران-غرب، استقرار رژیمی سکولار، تبدیل شدن ایران به سکوی صلح منطقه ای و همکاری در مبارزه با تکفیری ها، ماهیتا، سه دولت پاکستان، اسراییل و عربستان سعودی، متحدان برتر منطقه ای ایران خواهند بود.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
ترور
خدای تاریخ ترور، ژوزف ویسارنویچ استالین، دیکتاتور اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی بود. در این یادداشت نگاهکی بس کوتاه به شیوه های بجای مانده از استالین در ترور مخالفین تبعیدی و یا گریخته به خارج می اندازم.
استالین در راستای برنامه پاکسازی بزرگ که به قتل میلیون ها انسان ختم شد و به منظور یکدست سازی(انتگرالیسم) ارکان حکومت، کشتن رهبران اپوزیسیون و خفه کردن هر ندای برون مرزی، دست به دهها ترور با شیوه های مختلف زد. گرچه در این مسیر سازمان مخوف جاسوسی NKVD، توانمدترین ابزارش بود، ولی به این سازمان مجوز توسل به هر کاری داده بود. از جمله ترور با سلاح گرم یا سرد در هر مکانی(مانند کشتن والتر کریوینسکی جاسوس پناهنده به آمریکا در هتلش)، مسمومیت، ربودن و انتقال به شوروی(مانند ربودن سپهبد یوگنی میلر و تیرباران او)، ایجاد تصادفات ساختگی و...
ولی تصور نشود رژیم استالین مسئولیت این ترورها را بر عهده می گرفت، نخیر. بلکه چنان چه بعدها کسانی به هر دلیل، از جمله نشان دادن نقش و جایگاه برجسته خود در انقلاب، به افشای چگونگی ترورهای پیچیده مخالفین خارج نشین دست می زدند، متهم به اختلال حواس، پریشان گویی و پرت و پلا نوشتن و گفتن شده و خلاصه به گونه ای مجنون قلمداد می شدند.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
تابستان شگفت ۱۴۰۴
به اغلب احتمال از آغازهای تابستان ۱۴۰۴، برای نخستین بار در جمهوری اسلامی، اعتراضات در مقیاس ملی تکوین خواهد یافت. گرچه زمینه های آن متعدد است، ولی کبریت شعله ورسازی آن، ناترازی آب و برق خواهد بود.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
کربلا و عاشورایی در کار نیست
رهبران و تصمیم سازان جمهوری اسلامی درگیر هیچ گونه جنگ مستقیم و برپایی کربلا و عاشورایی نخواهند شد. سهل است، هر جا و هر گاه، احتمال آغازیدن جنگی که موجودیت حکومت را در خطر قرار دهد، با هر گونه ترفندی آن را خاموش می سازند. به گمانم خطر برپایی جنگ میان جمهوری‌اسلامی- ایالات‌متحده، اندکی بیشتر از صفر است.
مثلا همین دیروز نمایندگی ایران در نیویورک گفت: مذاکره با هدف رفع نگرانی از نظامی شدن برنامه هسته ای، قابل بررسی است.
خب مگر آمریکا و اسراییل چه خواسته دیگری از جمهوری اسلامی دارند؟!
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
این ملت دیگر حق حیات ندارد
آدولف هیتلر در آخرین ماه های زندگی، با این که متفقین از باختر و خاور سپاه آلمان را در هم شکسته و به سوی برلین می تاختند، باز هم همچنان به توهمات خود مبنی بر پیروزی نهایی و منجی بودنش دل بسته بود. البته او به شدت ترسیده و در شرایط روان پریشی قرار داشت. لرزش دست، بی اشتهایی، بی خوابی و بی اعتمادی به اطرافیان و اعضای دولت، لحظه ای رهایش نمی کرد.
نگاهی به آخرین تصمیمات شگفت هیتلر آموزنده است:
۱- او در هفته های پایانی عمرش با این عقیده که با شکست نیروهای نظامی آلمان، این کشور دیگر حق ادامه حیات به عنوان یک ملت را ندارد، آلبرت اشپر، وزیر تسلیحات را مامور نابودی کل زیر ساخت های کشور، همه آثار تاریخی، طلا و جواهرات ملی در دسترس کرد. ولی خوشبختانه اشپر در آخرین لحظات از این دستور سرپیچی نمود؛
۲- در ۲۳ آوریل ۱۹۴۵ و در روزهای پایانی عمرش، دستور داد سپهسالار و بالاترین فرمانده خود، یعنی گورینگ را بازداشت کنند. بدین اتهام که تصور می کرد وی قصد کودتا دارد. حتی در وصیتنامه سیاسی ۲۹ اوریل، گورینگ را از همه مناصب حکومتی اش خلع کرد؛
۳- در ۲۸ اوریل، یعنی تنها دو روز پیش از مرگش، دستور بازداشت هیملر دست راست و وفادارترین فرمانده اش را که مشغول مذاکره با متفقین جهت چگونگی تسلیم شدن آلمان بود، صادر نمود؛
۴- هیتلر دقیقا ۳۶ ساعت پیش از خودکشی، دستور بازداشت هرمان فگلاین نماینده اس اس هیملر, مستقر در مقر برلین را صادر کرد و اورا که در شمار وفادارترین فرماندهانش بود، تیرباران نمود؛
۵- در ۲۰ اوریل، ۱۰ روز پیش از مرگ، برای آخرین بار از مقرش فورریونکر بیرون رفت و در باغ ویران شده صدارت عظمای اتریش به چند ده تن کودک سرباز و نوجوان که مشغول جنگیدن با ارتش سرخ بودند، بالاترین نشان آلمان نازی، یعنی صلیب آهنین را اهدا کرد.
گرچه هیتلر تا آخرین لحظات عمرش همچنان بر توهم خود دایر بر منجی بودن وفادار ماند و سر آخر هم خودکشی کرد، ولی آخرین دستورهایش حاکی از آن بود که با حذف فورر(رهبر)، نمی خواست ملت آلمان وجود داشته باشد. او خود را در جایگاه رهبری، به مثابه ملت آلمان پنداشته و دیگران را جان نثار و فدایی خود می انگاشت.
نشانه آن که وقتی پی برد آلبرت اشتر از فرمانش مبنی بر نابودی همه زیر ساخت ها و میراث فرهنگی و جواهرات ملی سرباز زده است، تا مرز جنون و کشتن خانواده ی اشتر پیش رفت.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
استعفا از مقام خدایی
بالاخره ژاپن جان سخت هم پس از بمباران اتمی ناکازاکی و هیروشیما ناگزیر به تسلیم شد. برای نخستین بار امپراتور، یعنی فرزند خدا، در پیامی رادیویی با صدای خودش در رادیوی ملی ژاپن تسلیم کشور مقدس را اعلام کرد. این نخستین بار بود که مردم ژاپن صدای امپراتور را می شنیدند. طی ۲۶۰۰ سال، خاندان هیروهیتو تنها سلسله ای بودند که در جایگاه خدایی بر ژاپن حکومت می کردند. هیچکس انتظار شکست ژاپن را نداشت. مگر خدا و یا فرزند خدا شکست می خورد؟ تسلیم می شود؟ با کسی مذاکره می کند؟!!!
ولی ژنرال داگلاس مک آرتور فرمانده عالی متفقین، تنها به تسلیم شدن ژاپن بسنده نکرد. گرچه مراسم رسمی تسلیم در ۲ سپتامبر ۱۹۴۵ بر عرشه ناو میسوری آمریکا برگزار شده بود، ولی مک آرتور خواهان چیز دیگری بود.
تا پیش از تسلیم ژاپن در جنگ دوم، امپراتور در پس پرده بود. هیچکس جسارت و گستاخی دیدن او و شنیدن صدایش را نداشت. احدی از مردم ژاپن او را و پدرانش را ندیده بودند و صدایش نیز به گوش کسی نرسیده بود.
ولی مک آرتور با پافشاری مستمر پس از تسلیم محض ژاپن نه تنها خواهان اعلام تسلیم زاپن توسط شخص امپراتور بود، بلکه می خواست با او دیدار کرده و عکس و فیلم بیندازد. بالاخره هم با او در کاخش دیدار و گفتگو کرد و عکس انداخت. مک آرتور بدین وسیله قصد داشت تابوهای موجود در جامعه ژاپن پیرامون قدسیت امپراتور شکسته شده و امپراتور از عرش به فرش آمده و از جایگاه لاهوتی به ناسوتی نزول کند. تا پیش از این عکسبرداری، امپراتور شخصیتی قدسی، دور از دسترس و به ویژه شکست ناپذیر پنداشته می شد. ولی مک آرتور امپراتور را از حاکمی مطلق به نمادی ملی-دنیوی کشاند. زان پس هیرو هیتو، حاکمی شکست خورده و فردی معمولی بود و نه خدا و پسر خدا و یا نایب او.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
