31854
Хаётий ва Ибратли ҳикоялар... Хикматлар хазинаси... Инсон такдирини аччик синовлари... Hamkorlik va reklama uchun 👇👇 @Bronzam . . . . . .
Моҳиноз,- Настарин йиғлаганча синглисини туртди. Аммо у ҳамон беҳуш эди. Шу пайт эшик очилиб хонага икки эркак кириб келди. Настарин оғзи очишга улгурмай уни судраб олиб кетишди. Настаринни қўрқувдан овози ҳам чиқмасди. Нима бўлаётганини ҳатто таҳмин ҳам қилолмасди. Аммо бу ҳали ҳолва экан. Уни олиб киришган хонадаги манзарадан тили айланмай қолди. Хонада 6 эркак бор эди. У чет элда деб ўйлаган опаси эса яримялонғоч деворга тиқилиб ўтирарди. Дераза олдидаги бир эркак эса сегарет чекиб, оёқларини чалкаштириб ўтирарди.
-Ана бизни қайнсингилча,- деди у одам Настаринга эмас, бошқа бир йигитга қараб, шундагина қиз хонадагиларни бири "поччаси " эканини кўрди,- нега анқаясан. Опанг тўй куни шу йигит билан никоҳ базмини ўтказди. Никоҳ кечасини эса мен билан. Энди навбат сеники.
Туғганимдан кейин. Эртаси куни мен палатага ётқизишди...
Ожиз кичкина оқ халатда бир эркак кириб келди.
Кўринишидан қандайдир шифокорга ўхшади... Эркак палатани бир кўздан кечириб, туғруқдаги аёллардан сўради:
- Сизнинг палатангиздан, кеча 21.30 да ким туғди?
Унинг сўзларидан мен боламга нимадур бўлдими деб юраким оғзимга келганди, тер босди қўрқиб кеттим! Чунки у пайти палатадан фақат мен туғган эдим
- Кейин хаяжон билан сўрадим доктор, нимадир бўлдими?
- Эркакнинг жавоби палатадаги хаммани шўкга солди... Давомини ўқиш 🙈
Olimlarning biridan so‘rashdi: “Insonlar ichidagi eng holi yomonlari kimlar?”. Dedi: “Ilm ma'rifati oshgani sayin, iqtidor, salohiyati torayib borgan va himmat, e'tibori kamayganidir. Undan ham holi yomoni esa, har narsadan shubha, gumon qilaverganidan biron kimsaga ishonmaydigan, shuningdek, ushbu yomon fe'li sababli unga ham birov ishonmaydigan kishidir”.
☝️ДЎСТЛАРИНГИЗГА ҲАМ УЛАШИНГ!!!
Тасодифми, ниятнинг софлигими, ё оналар дуоси...
Ўтган асрнинг 80 -йиллар охири. Кўпгина ўзбек йигитлари Афғонистонга - уруш ўчоғига жўнатилади. Улар орасида Абдулазиз Фаттоххонов исмли йигит ҳам бўлиб, 18 яшар бу йигитнинг кўзлари ёниб турарди...
Тоғлар орасидан ўтган сўқмоқ йўлдан ҳарбий калонна ўтиб келаётган эди. Тўсатдан душман ҳужум бошлади. Пухта тузилган режа бўйича калоннанинг энг бошида ва энг сўнгида келаётган машиналар ўққа тутилди. Табиийки, қолган ҳарбий уловлар қуршовда қолиб кетди. Шу пайт карвонда сарбон бўлиб кетаётган машина эгаси Абдулазиз ўқ ёмғирлари остида машинани жарлик томонга бурди. Бу-муқаррар ҳалокат эди. Бу ҳаракати билан орқадаги уловлар карвонига йўл очиб берди-ю, ўзи афғонларга асир тушиб қолди...
Шу йили афғонларнинг илмли, обрўли, улар учун ўта қийматли бўлган инсонларидан бири ҳам руслар қўлига асир тушиб қолади. Русларнинг эса моҳир учувчиларидан бири ҳам афғонлар қўлида эди. Афғонистон томон музокара олиб бориб, ўзлари учун қимматли бўлган инсонни ҳарбий учувчига алмаштиришга кўндирадилар. Асирлар алмашиб, ўз юртига қайтадиган бўлади.
Суриштириб, излаб бир ой деганда афғонистонликлар сўраган йигитнинг дараги чиқади ва уни Ватанига топшириш , ўрнига рус ҳарбий учувчисини олиб келиш учун келган музокарачиларга душман томон учувчи тўсатдан йўқ бўлиб қолганлиги хабарини берадилар. Ўрнига эса исталган асирни танлашни таклиф қиладилар. Ноилож қолган руслар Абдулазиз Фаттоххоновни олиб қайтадилар...
Юрагида ўти бор Абдулазизнинг мақсади эзгу эди. Ўзи ҳалок бўлсада дўстларининг омон қолишини ният қилиб жонини хатарга қўйган эди. Аллоҳнинг инояти билан душман қўлидан озод қилинади. Мен негадир шу йигитнинг отасинингми,, онасинингми қилган дуоси ижобат бўлган бўлса керак деб ҳисоблайман...
Феруза Салходжаева
Неъмат
Ака-ука орасидан гап қочди. Ҳаммаси арзимаган нарсадан бошланганди, аммо иккисининг арази бир ойга чўзилиб кетди. Охири ука чидолмади. У жигарини соғина бошлаган эди. Истамаса ҳам ҳар куни бир марта шуурига урилаётган ёмон хотира яна ёдига тушди.
—Хотинингни тарбиялаб ол, эркакмисан, ўзи?!—ўдағайлади Қобил.
Аслида, акасининг ўзи янгаси чизган чизиқдан ҳатлаб ўтолмайдиганлардан.
—Қўйинг ака, аёлларнинг ишига аралашмайлик! —деди у ҳам овозини баландлатиб.
—Сен ҳали ўзингни эркакман деб юрибсанми?!
У ёғи эса эшитишга арзимаганидек, ёзиш учун ҳам ачинарли... Неварали одамларга бундай жанжаллар уят, аслида. Инчунун ёши олтмишдан ошиб Ҳақнинг олдига кетаётган одамларга!
Негадир, овсинлар ярашиб кетди-ю, жигарлар гаплашмай қўйди.
Меҳриддиннинг тоби қочиб қолди, акага хабар бердилар.
—Амаки, дадамни бир кўриб кетасизми? Сизга илҳақ бўлиб ётибдилар,-деди жияни бошини эгиб.
— Мен отангга ҳеч нарса демадим. Мана, ноҳақ эканки, Худо уни жазолабди!
Жияни йиғлаб қайтиб кетди...
Ука бетоб ётаркан хаёлида амаллаб туриб олишни ўйларди.
"Акамдан кечирим сўрашим керак!"
У иситмалаб ётиб ҳам алаҳсирарди. "Ака, кечиринг!"
"Қобил ака, кечирдизми?"
Бир тонг яхши уйғонди. Хатто бир коса қайноққина сут ичди. Руҳи тетик эди.
Ўғлини чақирди.
—Мени амакингникига олиб бор!
Аёли кўзига ёш олди. Ўғли чопқиллаб бориб машинани ўт олдирди, кейин отасини қўлтиқлади.
Дарвозани янгаси очди
—Келинг, келинг, яхшимисиз Меҳриддин?
Уйга бошлади.
Қобил меҳмоннинг саломига ўрнидан турмай қўл узатди.
—Мани кечиринг, ака! Ўша куни сизни қаттиқ хафа қилдим. Кичикдан хато, каттадан узр. Мен аблаҳни кечиринг.
—Сенга қанча яхшилик қилганимни унутдинг, худойим ўзи кўрсатиб қўйди. Энди ўзингдан кетма!
—Хўп бўлади, ака, тўғри айтасиз!
—Бўпти, чойга қара!
Ука ўша куни тинч ухлади. Туш кўрибди. Тушида етмиш минг фаришта унинг ҳақига истиғфор айтаётганмиш.
—Сизлар кимсиз? —сўрабди у.
—Биз то Қиёматгача сенинг ҳақингга истиғфор айтишга буюрилган фаришталармиз!
—Бу мукофотлар қайси амалим учун?-сўрабди яна у кўзларига ишонмай.
—Ҳақ бўла туриб, кечирим сўраганинг учун, жанжални тарк этганинг учун! —дебди фаришталар.
Эрталаб уйқудан барвақт турган Зубайда қўрқиб кетди, кейин тез юриб ҳовлига тушди.
Обдаста тутганча таҳорат олаётган турмуш ўртоғини кўриб, енгил тин олди.
—Хайрият! Аллоҳим ўзингга шукур!
Кечира олиш ҳам бир неъмат экан. Аллоҳ қалбларимизни ўзи ислоҳ қилсин.
Феруза Салходжаева
Тикланган қадр
Аёл, авваллари эрининг ўзига бўлган муносабатини табиий қабул қиларди. "Эркак бўлгандан кейин аччиғи келганда сўкиб, меҳри келганда эркалайди-да," деб ҳисобларди.
Келин олди-ю, ҳаммаси ўзгарди.
Аслида, ҳеч нарса ўзгармаганди. Турмуш ўртоғининг муносабати ҳам ўша-ўша. Фақат аёл энди гап кўтаролмай қолди. Шунча йил бир-бирини сўзсиз тушунган эр-хотин орасига оламушук оралади.
—Нима қиласан акангникида? Яқинда бориб келдинг-ку! Кимнинг кўзи учиб турибди у ерда сенга!
Эри одати бўйича гапириб-гапириб жавоб беради. Аёл эса энди у зардаларни одатдагидек қабул қилолмайди. Иззат-нафси оғрийди. Бормай қўя қолади.
Эртаси қизи келади. Учта қизини етаклаб. Дардини айтади, қизига отасидан шикоят қилади.
Орадан бир кун ўтиб эри одатдагидек бақириб эшикдан чиқиб кетади.
Аёл супа четида йиғлаб ўтираркан, олдига келган янги келинчакни сезмай ҳам қолди.
—Ойижон, адажон сизни жудаям ҳурмат қилар эканлар-а?
—Ҳурмати шуми, бақиришларини қаранг.
— Бақирсалар ҳам эшикдан сизни излаб кириб келадилар, сизсиз дастурхонга ўтирмайдилар. Ҳар бир ҳаракатларида сизни яхши кўришлари билиниб туради, —деди.
Аёл бирдан йиғидан тўхтади.
Демак, эри уни беҳурмат қилмабди, барчаси олдингидек экан, фақат ўзи иззатталаб бўлиб кетибди-да!
Аёлнинг кўнгли ўрнига тушди. Келини бегона одам, эри уни беобрў қилганини сезмабди. Энди бўлар-бўлмасга аразлашни бас қилиш керак!
Келинчак эса ҳовли сатҳини йиғиштириб юраркан, кеча қайнопаси келиб ўргатиб кетган гаплари қайнонасига сеҳрдек таъсир қилганини кўриб борган сари ҳайрати ошарди.
Феруза Салходжаева
Кексалик остонасида
Толиҳа тўйга отланганига уч кун бўлди. Аввал ўзига тузукроқ кўйлак ҳарид қилишни истади, сўнг яхшироқ оёқ кийим... Албатта, энди кийинишга ҳаққи бор. Бола-чақасидан қутулди. Ўғлини ўрга, қизини қирга ёйди. Холаваччаси Дилором болаликдаги ўртоғи. Кенжа ўғлини уйлантираётган экан. Тўйга айтганига бир ой бўлди. У ана бозорга бораман, мана бозорга бораман дегунича тўй куни яқинлашиб қолибди. Ўғилларидан пул сўрагиси келмай юрди.
—Тавба, ўз боламдан пул сўрай олмайдиган қандай онаман ўзи? Улар ҳам ўзи билиб бир сўм берай демайди. Онам уйда ўтиради, янги кўйлак кийиб қаёққа боради, қорни тўқ бўлса бўлди деб ўйласа керак-да!
У деярли бир ой шу ўй билан юрди. Кейин уч ўғилнинг ҳар биридан пул сўраб олди. Тавба, кейин бориб ўз болангга ҳаддинг сиғмай қоларкан. Ўғиллари оғринмай пул берган бўлсада, Толиҳа, барибир ҳижолат бўлди.
Ана одам-у, мана одам. Кийим бозори гавжум эди. У туртиниб, суртиниб кўйлакларни кўра бошлади. Назарида, ҳаммаси қандайдир бачкана эди. Авваллари ялтироқ нарсаларга, ёрқин рангли либосларга қарарди, ҳозир қорами, тўқ яшилми кийим излай бошлаганини пайқаб қолди. Юриб-юриб, ҳеч нарса харид қилолмади. Чарчади. Бозор четидаги емакхонага кириб, кабоб айтди.
—Жазми, қиймами?
Ҳа, дарвоқе, у жаз еёлмайди, тишлари тамом бўлган. Истагига қарши бўлса ҳам юмшоғини, чайнаса бўладиганини танлади.
—Қийма берақолинг, иккита. У стол устига қўйилган қоғоз салфеткадан биттасини олиб, пешонасини, юзларини артди.
—Қанақа чой ичасиз?
У аваллари кўк чойни ўлгудек ёмон кўрарди. Тахир, доридек аччиқ деб ёқтирмасди, аммо энди ичишга мажбур.
—Кўк, яримта нон ҳам олиб келинг, —деди секин.
Дастёр қиз кетгач, атрофга разм солди.
Шундоқ эшик тагидан болалик дугонаси Камола ўтиб борарди.
—Ишқилиб кўриб қолмасинда. Жуда кўп гапиради. Ҳозир уни маъқуллаб ўтиришга ҳам тоқатим йўқ,-деди ичида. Хайрият, ўртоғи емакхонага кирмади. У кейинги пайтларда ортиқча гап-сўзлардан ҳам қочадиган бўлиб қолганди.
Бюртмаси келди. Бир бурда нон билан битта қийма кабоб еган бўлди, аммо чойнинг ҳаммасини ичиб қўйди. Бир сих кабобни қолган нон билан қўшиб халтасига солди.
У ҳеч нарса харид қилмай, уйига қайтди. Ёшлигида бозор оралаб чарчамасди, шу ҳам ёқмай қолибди.
—Ойижон, нима олдингиз? —деган келинига
—Ҳеч нарса,—деб жавоб берди, сўнг ҳорғин қадамлар билан уйга йўл олди.
У зиналардан битта-битта кўтариларкан тўйга боргиси келмаётганини пайқаб қолди.
—Нега ҳеч нарса олмадингиз? Бирортаям кўйлак ёқмадими? Келини саволларни ёғдириб ортидан юриб келди.
Толиҳа эшик тутқичига қўл узатаркан, сокин овозда жавоб берди.
—Унақа муҳитлардан чиқиб қолибман болам. Тўйга бормайман, —деди.
—Вой, нега?
—Чарчадим шекилли...
Сўнг эшикни оҳиста ёпиб қўйди.
Келинчак ҳеч нарсага тушунмай турар, шундай имкониятни қўлдан бой берган қайнонаси билан гаплашиб сабабини билгиси келаётганди.
Толиҳанинн бўлса, негадир ўзи билан ёлғиз қолгиси келди. У истаётган нарса бу эмасди.
Аёл ўзи билан нима содир бўлаётганини тушуна олмаётган бўлсада, қандайдир тозаланиш жараёнида эканини сезиб турарди. У кексалик остонасига мана шундай сокинлик билан кириб бораётганди.
(тугади)
Лайк босиб кетинг, кўнгил учун.
Феруза Салходжаева
Шу куни мен кимё фани ўқитувчимни фақат дарсни яхши ўтадиган ўқитувчи эмас, яхши инсон сифатида кашф қилдим. Меҳр қўйдим.
Акам саккизни тамомлаб техникумга ўқишга кирди. Шу билан бирга ишлай бошлади. Отамнинг оғири оз бўлса-да енгиллади. Акамга ҳавас қилардим. Мен ҳам тезроқ саккизни тамомлаб, акамнинг ёнига кирсам, отамга фойдам тегса дердим. Лекин кимё фани ўқитувчим билан бўлган суҳбат ҳаётимни бутунлай ўзгартириб юборди.
Дарсга эртароқ келган эканман. Мактаб ҳовлисида айланиб юрсам ошхона деразасини ичкаридан кимдир урди. Яхшироқ тикилсам кимё ўқитувчим экан. Қўли билан мени имлади. Кирдим. Иккита “перашки” олиб кел, деб пул берди. “Буфетчи”дан иккита перашки олиб ўқитувчимнинг олдига қўйдим. Ўтир деди.
Ликопчани олдимга сурди. Ол, Қобилов, уялма. Қани айт-чи, келажак режаларинг қандай, деб гапга тутди. Иссиққина бўғирсоқлар бирам мазали эдики, таъми ҳали ҳам оғзимдан кетмайди. Чайналиб-чайналиб режаларимни айтдим.
Ундай қилма, деди устозим. Ҳозир отамга ёрдам бераман деб ўйлашинг мумкин. Лекин ишлаганинг сари, улғайганинг сари ўзингнинг ҳам муаммоларинг, эҳтиёжларинг ортиб боради. Оилангга чин дилдан яхшилик қилмоқчи бўлсанг, тўққиз-ўнни ҳам ўқи.
Шу билиминг билан тўғри институтга кирасан. Ўқишни тамомлаганингдан сўнг оилангга чинакамига фойданг тегади. Отанг сен билан фахрланади. Болаларинг мактабга бир оёқ кийимни алишиб кийишга мажбур бўлмайди. Билиминг увол кетмайди.
Уялганимда юзим қизариб кетди, буни икки бетим қизиганидан сездим. Демак ўқитувчим ҳаммасини билар экан-да, ўшанда мени хижолат қилмаслик учун ўзи баҳона тўқиган экан. Қандай шунчалар бағрикенг бўлиши мумкин.
Ўша вазиятда ўзимни ўқитувчимдан қарздор ҳис қилардим, ҳаммаси учун. Буларни қайтаришнинг биргина йўли ўқиш ва ўқувчиларимга устозим каби ғамхўрлик қилиш бўлиб кўринарди.
Университетга киргунимча қийналдим. Ишлашни режалаштирган икки йилимда ўқиш осон кечмади. Опамни узатдик. Отам билан акам анча қийналиб қолишди. Лекин менга ўқишни қўй, ишла дейишмади.
Ўқишга кирганимни эшитганда отамнинг кўзларида ёш кўрдим. Ўқитувчим тўғри айтган экан. Болам катта одам бўлади, деб отамнинг қувончи чексиз эди. Ўқиш мобайнида ноним ҳам, овқатим ҳам китоблар эди. Кутубхонадан чиқмай ўқирдим.
Қийналиб қолган дамларимда акам доим ёрдам қўлини чўзди. Ўқишни тамомлаб кимёгар бўлиб чиқдим. Оиламизда мендан бошқа ҳеч ким ўқимади, лекин ҳаммалари мен билан ўзлари ўқигандек фахрланишарди.
Бирма-бир илмий ишларимни ёқладим. Ўқиганим сари даражам кўтарилиб, дарс соатларим камайиб, ойлигим ошиб бораверди. Профессор Қобилов даражасига етишишимда доимо оиламнинг, акамнинг меҳнатларини, отамнинг кўзларидаги ёшни ҳамда ўқитувчимнинг сўзларини пойдевор деб биламан.
Билим мени улуғлади. Мен илмда ўзимни топдим. Оила аъзоларим: аёлим, болаларим, набираларимни ҳам ўқитдим. Ҳозир набира келинларимни ўқитяпман. Келажакда ўзига, фарзандларига яхши”, дея сўзларини якунлади профессор.
Суҳбат давомида ўқитувчининг ўқувчи ҳаётида нечоғлик муҳим рол ўйнашига яна бир бор амин бўлдим. Ўқувчисининг иқтидорини тўғри йўналтирган, йўл-йўриқ берган ўқитувчи нафақат бир инсоннинг, балки бутун жамиятнинг эртаси учун ўз ҳиссасини қўшган бўлади.
Ўқитувчида нафақат касбий билимлар, балки инсоний фазилатлар ҳам шаклланган бўлиши, боланинг фақатгина билимига эмас, руҳияти, яшаш тарзига ҳам разм сола билиши қанчалар муҳимлигига ушбу ҳаётий ҳикоя ёрқин мисол бўла олади.
@ibratli_sozlar
🥀Endi hammasi tugadi, hech nimani qizig'i qolmadi. Erimning etiborsizligi indamasligi meni ko'mib yubordi.
🌹 Faqat men harakat qilishdan charchadim. Yashashga mahkumman deb taqdirga tan bergan edim.
🌹...ammo bir kun Mokhinur Sadiraliyevnaning telegram kanaliga ulanib qoldim
"YOMON QIZLAR" bepul marofonida qatnashdim
Ishonasizmi, 🤫 men bilmagan qancha bilimlar, intim hayot sirlari bor ekan. O'zimni erimni ko'nglini oladigan ochiq, takrorlanmas 👩🦰deb yurarkanman.
Adashibman Hammasini o'rganib hayotimda qo'llay boshladim.
Hozir yorim mutlaqo aksi bolalar bilan ovqatlanishga, kechgi sayrlarga olib chiqyaptilar.
Yaqinda yorim bn "AMIRSOY" da dam olib keldik
SSILKANI PASTDA QOLDIRYAPMAN!
Eringizni yagonasi bo'lishning eng mahfiy sirlarini bilmoqchi bo'lsangiz:
BEPUL YOMON QIZLA MAROFONI yana start oladi:
/channel/+_PicuWuj-SQ5OGVi
/channel/+_PicuWuj-SQ5OGVi
Ҳамма тўполонлар тинарди бирдан,
Сукунат бағрига чўкарди олам.
Одобли болалар бўлмасди биздан,
Даданг келяпти десалар онам.
💁♀Яқинларингизга улашинг.
😱ГЎРКОВ ҚЎЛИДА ҲЎРЛАНГАН ҚИЗ НОЛАСИ....
.......Шундай бўлиши мумкинми? — деб сўради у қоровулдан. Гўрковни топиб келишди. Қабрни қазишса… қиз йўқ эди. Жиноят қидирув бўлими ходимлари етиб келганидан сўнг эса ҳаммаси ойдинлашди. Марҳуманинг танаси гўрковнинг омборхонасидан, эски ваннанинг ичидан топилди. На одам ва на ҳайвон бўлмиш гўрков марҳума тупроққа қўйилган куниёқ қазиб олиб, иссиқ сувга солиб қўйган ва ҳар тун…....😱😳
ДАВОМИ УЧУН👇🏼БОСИНГ
/channel/Solixa_Ayol/23482
❤️❤️ Келинг бегим
Қалбларга бериб малҳам,
Дунё ғамига барҳам,
Бериб топайлик нажот,
Намоз ўқийлик биз ҳам.
Ўзингизда ихтиёр,
Сажда бўлар бизга ёр,
Келинг бегим юрайлик,
Жаннатларда бахтиёр.
Шайтонларни чўллатиб,
Саловатни йўллатиб,
Тайёрланиб борайлик,
Охиратни гуллатиб.
Ҳурлар бўлсин парвона,
Роббим ишқида ёна,
Ғафлатни ортда қолдириб
Иш кўрайлик мардона.
Синовга етсин сабримиз,
Нурга тўлсин қабримиз,
Келинг бегим у дунё,
Баланд бўлсин қадримиз.
Зулфия Юсупова
Ideal ko'rinish uchun qaysi biri muhim ahamiyatga ega deb o'ylaysiz?!
— Ozg'in bo'lishingizmi,
— To'g'ri va mukammal makiyaj qila olishingizmi,
— Yoki, soch turmagingizni kiyimingizga moslab qilishingizmi?!
/channel/fitnes_dancee
😳ОЗОДА НУРСАИДОВА ХОМИЛАДОР ЯҚИНДА ОНА БӮЛИШ АРАФАСИДА ЭКАН?😱
ОЗОДАНИ ЭРИ КИМ? 🤔
ЭРИНИ КУРГАНЛАР ШОККА ТУШМОҚДА ӮША МАШҲУР ИНСОНМИ?😳
ОЗОДА НУРСАИДОВА РОСТАН ХОМИЛАДОРМИ? БАТАФСИЛ 😱👇
https://telegram.me/joinchat/ooe96oGZ7adlOTVi
Ёлғончи чол
Ҳакима кўримсизгина эди ва буни ўзи биларди. Ҳакима эпсизгина эди буниям ўзи биларди.
Музаффар ўктам эди, келишган эди, аёл буни биларди.
Музаффар уддабурон, омадли, ишчан эди. Аёл буниям биларди.
Иккисини ёнма- ён кўрганлар бир-бирига муносиб эмас дерди, шунданми аёл орқароқда юрарди...
Буни қарангки, йигит аёлига севги изҳор қилар, унинг гўзал эканлигини айтиб чарчамасди.
Аёлнинг гоҳ шўр, гоҳ тузи паст овқатларини мақтаб ичар, сира ёмон демасди. Ҳакима турмуш ўртоғининг олдида ўзини қарздордек ҳис қиларди.
Фарзандлар дунёга келди, улғайди. Эркак ҳамон аёлининг гоҳ табассумини, гоҳ кўзларини мақтаб, севишини айтиб қўяр, шу бир оғиз сўз учун хизматида югуриб юрарди аёли. Шу бир оғиз сўз билан уйи жаннатнинг бир парчаси эди.
Вақт- соати етиб чол-кампирга айланди улар.
Чол оғриб қолди. Аёли тепасидан силжимас, жуфтини ўзи овқатлантирарди. Ўша куни чолнинг ақли ҳар доимгидан тиниқ эди
—Сафо қорини чақир, иймонимни ўгириб қўйсин, —деди ўғлига.
Домла келди. Чол қори билан иккисини ёлғиз қолдиришини сўради.
—Кетишим аниқ бўлиб турибди.Сўнг нафас ростлаб давом этди
— Ман бир умр ёлғон гапирдим, хотимам нима бўлади?
—Кимга ёлғон гапирдингиз?-сўради мулла.
—Аёлимга. Бечора ишониб яшади. Яхши кўраман, десам қувониб қоларди. Аммо қалбим уни ҳеч суймади, шунда ҳам ҳар куни алдадим, паҳмоқ сочини ипак дедим, қисиқ кўзини шаҳло дедим... Энди нима бўлади, болам?
— Нима бўларди, отахон,-деди Сафо қори ўзини йиғидан аранг тўхтатиб,—Сизни юзлаб ҳурлар кутиб олади, талаш бўласиз ҳурлар орасида...Кейин ўзини тутиб давом этди
—Уч ўринда ёлғон ишлатишга рухсат бор. Шулардан бири— эр-хотиннинг бир-бирига муносабатида, оиланинг аҳиллигини сақлаб қолиш учун айтилган ёлғондир.
Музаффар чол кўзларини юмди. "Алҳамдулиллаҳ"
Ҳакима хола ҳам чолидан кейин кўп яшамади. Бир тонг уйқудан турди-ю
—Отангиз мени чақиряпди, —деди.
Ўша куни асрга етиб бормади кампир...
Фарзандлари йиғилиб қолсалар ота-онасининг муҳаббатини, болаликлари ҳеч қандай оғриқларсиз кечганини гапириб чарчамайдилар. Меҳр ичида ўсган болаликлари ўлароқ иноқ эди улар. Омадли бўлди барчаси...
Канал линки ва муаллиф исмисиз тарқатилмасин, омонат.
Феруза Салходжаева
Доктор Солиҳ Салмон айтиб беради:
23 ёшли, оёқлари туғма шал, 23 йил ногиронлар аравачасида юрган бир бола қабулимга келди.
Орқасига йирингли яра тошган экан.
Яраларига игна ёрдамида дори қўйдим, бир тарафдан эса кесиб. Йирингини тозалаяпман.
Ўзимча бу ёш йигитни даъват қилгим келди.
Жуда ҳам ҳушчақчақ йигит эди.
Ҳеч сиқилиш, аламзадалик, ҳолидан шикоят йўқ.
-Сен туғма шалмисан?-дедим.
-Ҳа- деди.
-Демак ҳечюрмадинг, югурмадинг,
ўйнай олмадинг шундайми?-дедим.
Йигит саволимни эшитмаганга олди.
Мен ҳам паст келмадим.
Бу сафар мўлжални аниқ олдим.
-Ҳамма арзимаган нарсаларда ҳам қаттиқ асабийлашади, масалан телефоним эски, бузиқ дейди.
Эрим билан тортиштик дейди.
Хотиним аразлайверади дейди.
Нархлар қиммат дейди.
Болам йиғлоқ дейди.Пулим йўқ дейди. Ишларим юришмаяпти дейди.
Бўлар-бўлмас нарсаларни дард ҳисоблайди.
Сен эса шунча дардинг билан ҳеч нарса демаяпсан,- деб гапимни тугатмасимдан йигит
“Мен кетишни хоҳлайман, дори қўйишни тўхтатинг”, дея хонамдан чиқиб кета бошлади.
Мен яна бўш келмадим.
Сабабини сўрадим.
Шунда йигит мени йиқитган жавобни берди:
-Сен Роббим билан орамни бузишга ҳаракат қиляпсан.
Мени бутун неъматларга кўмган Роббим фақатгина оёқлар бермади.
Ва бу билан мени имтиҳон қиляпти.Мен ақлимни таниган куним Роббимга сўз берганман.
Роббимдан ҳеч кимга шикоят қилмайман.
Уни тақдирини айбламайман деб.
Сабрим эвазига жаннатини берадиган Зотдан сенга шикоят қилмайман-деди
Беш мингта жарроҳлик амалёти ўтгаздим.
Бирор марта пичоқ ёки қайчим қўлимдан тушиб кетмади.
Аммо бу йигитни гапидан сўнг қўлимдаги асбоблар ер билан бир бўлди.
Биринчи марта касал эмас, ҳаяжондан мен титраётган эдим.
Бу сафар ёрдамга муҳтож касал мен эдим.
Шундан кейин қачон дунё ташвишлари маҳзун қилса, сиқилсам, асабларим ўзимга бўйсунмаса унга шундай дейман
“Туғма шал , ўша ҳолида ҳам Роббдан шикоят қилгани ҳаё қиладиган йигит эсингдами, ана унда сен ҳам дардлар, синовлар эвазига жаннатни берадиган, Жаннат эгасидан шикоятчи бўлма!”
Мени кўзимга бечора кўринган, насиҳат қиламан, Аллоҳни эслатаман деб бел боғлаган касалимдан бир умрлик насиҳатни, унутилмас дарсни олганман.
Асл бечора ўзим эканман…
Хулоса сиздан...😢
Бола онасидан сўради: она нега йиғлаяпсиз?
Онаси жавоб берди: чунки мен аёлман.
Бола яна сўради: мен буни тушунмадим!!.
Онаси фарзандини бағрига босди ва: ҳеч қачон тушунмайсан ҳам, деди.
Сўнгра бола отасидан сўради: ота нега онам ҳеч қандай сабабсиз йиғлайверади?
Отаси жавоб берди: ҳамма аёллар шунақа, ҳеч қандай сабабсиз йиғлайверадилар.
Бола улғайиб катта киши бўлди. Ҳалигача аёллар нега бесабаб йиғлайверишларини тушунмас эди.
Ваниҳоят у бир куни бир олим кишининг олдига борди ва ундан: нега аёллар ҳеч қандай сабабсиз йиғлайверадилар?-деб сўради.
Олим жавоб берди: Эй болам, Аллоҳ таоло аёл кишини яратганда бу дунё ташвишларини кўтариши учун унинг елкаларини жуда ҳам кучли қилиб яратган. Фарзандини кўтарганда роҳат бўлсин учун икки билагини майин қилиб яратган. Фарзандини туғиш азобини енгиш учун унга ички қувват ато этган. Фарзандлари катта бўлганда қулоқсизлик қилиб унга итоатсизлик қилганларини кўтариш учун унга матонат ато этган. Оила ташвишлари, фарзандларининг хархашаси олдида метиндек салобат билан туриш учун фарзандларига нисбатан меҳр-муҳаббат ато этган.
Барча машаққатлардан чарчаб толиққан вақтида елкасида оғир юкни енгиллаштириш учун унга кўз ёшларини берган. Токи у шу кўз ёшларини тўкиш ва йиғлаш орқали ўзининг зиммасидаги катта масъулиятни адо этишда яна давом этиш учун қайтадан куч-қувват тўплайди. Аёлнинг ягона заиф нуқтаси ҳам шу. Шунинг учун аёлларни эҳтиром қилинглар. Оналарингизни асраб авайланглар. Бесабаб бўлсада тўкаётган кўз ёшларини ҳурмат қилинглар.
Онангиз сизни дунёга келтираётган вақтида киндик томирингизни узган.
Ана шу томирнинг изи сизнинг танангизда сақланиб қолган ва у сизга доимо ўша буюк инсонни, қайсики ўз жонидан сизга жон берган, сизни ўз танасидан озиқлантирган зотни эслатиб туради.
😱ЮЛДУЗ БИЛАН ОЗОДА ЎРТАСИДА ЯНА ЖАНЖАЛ БОШЛАНДИ❗️
ШОК УРУШ НИМАДА КЕЛИБ ЧИҚДИ😡
😨ВИДЕОНИ КЎРИНГ ШОККА ТУШАСИЗ ОЗОДАНИ ГАПЛАРИГА ЮЛДУЗ ЧИДАБ ТУРОЛМАДИ
🎥ТЎЛИҚ ВИДЕОНИ ЖОЙЛАДИК ТЕЗ КЎРИНГ ЎЧИРИЛИШИ МУМКУН👇
https://telegram.me/joinchat/cdUe66F8H3c3MzAy
😱ЮЛДУЗ БИЛАН ОЗОДА ЎРТАСИДА ЯНА ЖАНЖАЛ БОШЛАНДИ❗️
ШОК УРУШ НИМАДА КЕЛИБ ЧИҚДИ😡
😨ВИДЕОНИ КЎРИНГ ШОККА ТУШАСИЗ ОЗОДАНИ ГАПЛАРИГА ЮЛДУЗ ЧИДАБ ТУРОЛМАДИ
🎥ТЎЛИҚ ВИДЕОНИ ЖОЙЛАДИК ТЕЗ КЎРИНГ ЎЧИРИЛИШИ МУМКУН👇
https://telegram.me/joinchat/cdUe66F8H3c3MzAy
🔥ЧИМИЛДИҚДА АЛДАНГАН КУЁВ🙊
Тўполон билан тўй ҳам ўтди.Kелин-куёвлар ёлғиз қолишди.
Майсара Соливойга ҳам эътибор қилмай, парда ортига ўтиб олди.
Соливой нима қилишни билмай гаранг бўлди. Ахир, нима учун ? Мумкин эмас-ку бундай қилиш!.. У аста парда томон юрди.
— Илтимос, менга яқин келманг! — Илтимос! — Нимага-а?..Биз энди эр-хотинмиз. Никоҳ ўқилган. Нимадан қўрқасан?Гапир!.. Алдаб юрганмидинг?
— Йўқ. — Унда нега қочасан мендан?
— Шундай қилишим керак.
— Э,Ўзингдан кўр!.. Бақир-чақиринггаям қараб ўтирмайман!..Соливой Майсарани ўзига тортди-да, кўрпа устига ўтқазди ва аввал бошидаги рўмолни, кетидан оппоқ ҳарир кўйлакни ечиб ташлади. Ечди-ю… Қотиб қолди.😳😱
ДАВОМИНИ 👇👇
/channel/Solixa_Ayol/29100
💘💘💘💘 💘💘💘💘💘💘
💘💘💘💘💘💘💘💘💘💘💘
💘💘💘💘💘💘💘
💘BARCHA TAJRIBALI PSIHOLOGLARU BLOGERLARNING FOYDALI MASLAXAT VA FIKIRLARI JAMLANGAN KANAL
💘KANALIMIZGA QO'SHILING SIZ HAM BU FIKIRLARGA O'Z FIKRINGIZNI REAKSIYALARINGIZ ORQALI BILDIRING
╔═🌿══════╗ ╔═🌿══════╗
KIRISH ❤️ KIRISH ❤️
╚══════🌿═╝ ╚══════🌿═╝
/channel/+0splfcTaH89jZmUy
Homiy: @CHUDAFETR
🙊БИР КЕЧАЛИК КЕЛИН 😰
(Ҳаётий воқеа) ҚИЗЛАРНИ ТЕКШИРИБ КЕЛИН ҚИЛИНГ❗️
Онамга тавсия қилинган қизга уйландим. Тўйдан аввалги текширувлар жуда чуқурлашмади, таниш деб ахамият бермадим. Бу қизга яхши кўриб уйландим.
Тўй жуда чиройли ўтди. Таомлар кўплигидан стол оёқлари синай дерди. Мусиқачию хонандалар алмашавериб тўйхонани қиздирдиларки! Пуллар сочилди. Ҳамма самимийлик билан бахт тилади. Ҳамманинг оғзида тўйнинг ҳашаматли бўлгани муҳокамаси Тўй чиройлик ўтди. Туй кечаси Киёв келини ёнинга кирди,чимилдиқа киришанда, келин қиз бола чиқмади буни айбини яшириш учун қулини кесиб қони чиқарди, ва янгаларига кўрсатди, кегин Киёв келини.....
ДАВОМИНИ ЎҚИНГ... 👇👇+/channel/TaqdirlarQismatlarHikoyalar/100831
✒️“Эски калиш ва икки дона “перашки”— ҳаётимни ўзгартирган икки воқеа”: чекка бир қишлоқдан чиққан профессор ҳикояси.
Акам билан мактабга битта этикни алмашиб киярдик. У тушгача, мен тушдан кейин ўқирдим. Бир куни дарси чўзилдими, акам ҳеч келавермади. Учратиб қоларман деган умидда эски калишда йўлга тушдим. Мактабга етиб келганимда ҳам акамни кўрмадим. Ўшанда синф хонасига киришга уялиб, анча вақт эшик орқасида туриб қолдим...
(Ҳикоямиз қаҳрамони ўтмишини ўзгалар билишини истамагани учун исми-шарифи ўзгартириб берилди.)
Сочларига оқ оралаган, ўзи мункиллаб қолганига қарамай, университет биносига кириши билан ёшлардек ғайратга тўлиб кетувчи Юсуф Қобиловни билимидан ҳам кўпроқ инсоний фазилатлари учун қадрлашади.
Талабаларига касбий билим бериш билан биргаликда, ҳаётий сабоқлар беришдан ҳам эринмайди. Шунинг учунми шогирдлари уни нафақат устоз, балки отасидек кўришади.
Ёшларни қўллаб-қувватлаши, ўқишга рағбатлантириши, ўзи ҳам шундай ўқитувчи сабаб тақдири яхши томонга ўзгариб кетганидан бўлса, ажаб эмас.
“1945 йил айни уруш тугаб, одамларнинг силласи қуриган, қишда очдан ўлмаган аҳолининг ёлғиз умиди тут пишиғига етиш бўлган даврларда дунёга келган эканман.
Оилада 5 фарзанд эдик. Онамни эслолмайман, мен ёшлигимда вафот этиб кетганлар. Отам йўқчиликда яна бир томоқни кўпайтирмаслик учунми, ёки бизни ўгай онанинг қўлига қаратмаслик учунми билмайман, хуллас бошқа уйланмаган эдилар.
Отам колхозда ишлар, топгани ейишимизга етса, кийимимизга етмасди. Иккитамиз қиз, учтамиз ўғил эдик. Мендан олдин акам ва опам бўлиб, акамнинг фикр-у хаёли тезроқ саккизни тугатиб, отамнинг ёнига кириш эди. Опам эса бутун уй юмушларини қилар, кийимларимизни ямаб, имкон борича йўғимиздан бор қилишга уринарди.
Эрталаб, тушлик ва кечқурун ҳаммамизга бир бурдадан нон бўлиб берарди. Уйимизда ҳамма нарса ўлчоғлик эди. Бу фақат бизда эмас, ўша пайтда кўпчиликнинг рўзғори шундай эди. Тўйиб-тўймай овқатланарди ҳамма. Тушликда тўйиб нон еса, кечқурун оч қолишини тушунмаган болалар яна деб хархаша қиларди.
Онам йўқлигигами ёки отамнинг бизни қийналиб боқаётганини кўрганимиз учунми кўп ҳам нарса сўраб отамни қийин аҳволга солмасдик. Акам билан мактабга битта этикни алишиб киярдик. Акам тушгача мен эса тушдан кейин ўқирдик (бу ҳам бизнинг бахтимиз).
У вақтда ҳозиргидек мактаблар қаерда, поли лойшувоқ қилинган, ёмғир ёғса, этикларимизга илашиб кирган лой билан қўшилиб бир қарич лой бўлиб кетарди синф хоналар ҳам.
Шундай кунларнинг бирида дарси чўзилдими, акамдан дарак бўлавермади. Дарс бошланишига эса оз вақт қолди. Қишлоқ мактаби бўлгани учун масофа ҳам яқин эмас. Мактабгача ярим соатлар юриш керак.
Учратиб қоларман, деган умид билан таваккал эски калишимда йўлга тушдим. Лекин бахтга қарши акамни кўрмадим. Мактабга етиб келганимда ҳам акамни тополмадим. Дарсга қўнғироқ чалинган, бахтимга ҳовлида ҳеч ким йўқ. Лекин дарсга шу аҳволда кираманми?
Киришга уялиб анча вақт эшик орқасида турдим. Синфдаги шовқиндан ҳали ўқитувчи кирмаганини англаш қийин эмас эди. Бир кўнглим қайтиб кет дейди, яна бири кир дейди. Нима қилишимни билмай иккиланиб турганимда ўқитувчимиз келиб қолибди.
Саломимга алик олиб нега кирмаётганимни сўради. Нима дейишимни билмай ерга қарадим. Ўқитувчимиз гап нимадалигини билди чоғи, ўзи вазиятни ўнглаб кетди. Ҳа, дарсга шошганингдан оёқ кийимингни алиштиришни унутдингми, деди.
Баҳона топилганидан хурсанд бўлиб кетдим. Дарсга тайёрмисан, деб сўради ўқитувчим. Ҳа, дедим. Доимгидек баракалла, деб синф эшигини очди устоз. Орқама-кейин хонага кирдик. Шовқин тиниб, ҳамма ўрнидан туриб салом берди.
Йўқламадан сўнг бир-бир уй вазифасини сўради устоз. Доимгидек дарсга тайёр эдим. Шариллатиб жавоб бердим. Дарс қилишга кўп вақт ажратмасдим, лекин битта ўқиганимда эсимда қолиб кетарди.
Ўқитувчимиз, дарсга шошганидан оёқ кийимини алиштиришни ҳам унутибди. Фанни шу даража яхши кўриш керак. Дарсларга шундай шошиш керак, баракалла Юсуфжон, деб синфдошларим ичида мақтагани ўртоқларимга нисбатан калишларимдан уялиш ҳиссини ҳам йўқ қилди
ФАРОСАТЛИ АЁЛ!
Бир янги уйланган йигит тақдиридан қувониб, хотинини амакисига мақтаб қолибди. Амакиси жиянига насиҳат қилиб ўтирмай, оқшомда ўз уйига меҳмон бўлиб боришини тайинлабди.
Жияни келгач, амаки хотинига тарвуз олиб келишни буюрибди. Хотин олиб келибди. Амаки тарвузни кўриб: "Буниси яхши эмас, бошқасини олиб кел", дебди. Хотин итоат билан иккинчисини олиб келибди. Шу тарзда эрнинг хоҳишига қараб, ўн марта бошқа тарвузга қатнабди. Аммо лом-мим демабди...
Жияннинг таклифи билан эртасига амаки меҳмонга борибди. Жиян ҳам хотинига тарвуз келтиришни буюрибди. Биринчи тарвузни кўриб: "Бу яхши чиқмайди, бошқасини олиб кел", дебди. Жувон итоат билан иккинчи тарвузни олиб келибди. Жиян бундан мамнун бўлиб, амакисига "Кўрдингизми?" дегандай кулиб қарабди-да, "Бу ҳам бўлмайди, бошқасини олиб кел", дебди. Учинчи тарвузни ҳам бўлмайдига чиқариб, қайтармоқчи бўлганида жувон:
– Нима, бир арава тарвуз тушириб қўйганмисиз, ҳали унисини, ҳали бунисини олиб кел, деяверасиз. Бор-йўғи учта тарвуз бор уйда, ёқмаса, туринг-да, яхшисини ўзингиз танлаб олинг. Мен танлашни билмайман! – деб норозилигини баён қилибди.
Шунда амаки жиянига деган экан:
– Кўрдингми, жиян, сен кўпам мақтанавермагин. Менинг уйимда бир донагина тарвуз бор эди. Хотиним яхши феълли, фаросатли бўлгани учун менга эътироз билдирмай, ўша битта тарвузни ўн марта олиб келди. Лекин бирон марта итоатсизлик билан гап қайтармади, лабини ҳам бурмади.
Фаросатли аёл йўғини ҳам саришта қилади, фаросатсиз эса борини ҳам эплолмайди!
ХАСТА СИНГИЛНИНГ АКАСИГА НОМАСИ
💁♀Яқинларингизга улашиб қўйинг.
❗️ Ўлимдан кейин ҳам савоб олишнинг 6 та йўли:
1. Қайси масжидга бўлмасин Қуръон Карим қўйиб қўйинг.
2. Касалхонага ногиронлар аравачаси бериб қўйинг.
3. Масжид қурилишига қатнашиб қўйинг (меҳнат ёки маблағ билан).
4. Одамлар кўп ўтадиган жойга сув чиқариб қўйинг.
5. Дарахт экинг.
6. Энг осони шу маълумотларни тарқатиб қўйинг.
💁♂Яқинларингизга савоб учун улашинг.
Ёлғончи чол
Ҳакима кўримсизгина эди ва буни ўзи биларди. Ҳакима эпсизгина эди буниям ўзи биларди.
Музаффар ўктам эди, келишган эди, аёл буни биларди.
Музаффар уддабурон, омадли, ишчан эди. Аёл буниям биларди.
Иккисини ёнма- ён кўрганлар бир-бирига муносиб эмас дерди, шунданми аёл орқароқда юрарди...
Буни қарангки, йигит аёлига севги изҳор қилар, унинг гўзал эканлигини айтиб чарчамасди.
Аёлнинг гоҳ шўр, гоҳ тузи паст овқатларини мақтаб ичар, сира ёмон демасди. Ҳакима турмуш ўртоғининг олдида ўзини қарздордек ҳис қиларди.
Фарзандлар дунёга келди, улғайди. Эркак ҳамон аёлининг гоҳ табассумини, гоҳ кўзларини мақтаб, севишини айтиб қўяр, шу бир оғиз сўз учун хизматида югуриб юрарди аёли. Шу бир оғиз сўз билан уйи жаннатнинг бир парчаси эди.
Вақт- соати етиб чол-кампирга айланди улар.
Чол оғриб қолди. Аёли тепасидан силжимас, жуфтини ўзи овқатлантирарди. Ўша куни чолнинг ақли ҳар доимгидан тиниқ эди
—Сафо қорини чақир, иймонимни ўгириб қўйсин, —деди ўғлига.
Домла келди. Чол қори билан иккисини ёлғиз қолдиришини сўради.
—Кетишим аниқ бўлиб турибди.Сўнг нафас ростлаб давом этди
— Ман бир умр ёлғон гапирдим, хотимам нима бўлади?
—Кимга ёлғон гапирдингиз?-сўради мулла.
—Аёлимга. Бечора ишониб яшади. Яхши кўраман, десам қувониб қоларди. Аммо қалбим уни ҳеч суймади, шунда ҳам ҳар куни алдадим, паҳмоқ сочини ипак дедим, қисиқ кўзини шаҳло дедим... Энди нима бўлади, болам?
— Нима бўларди, отахон,-деди Сафо қори ўзини йиғидан аранг тўхтатиб,—Сизни юзлаб ҳурлар кутиб олади, талаш бўласиз ҳурлар орасида...Кейин ўзини тутиб давом этди
—Уч ўринда ёлғон ишлатишга рухсат бор. Шулардан бири— эр-хотиннинг бир-бирига муносабатида, оиланинг аҳиллигини сақлаб қолиш учун айтилган ёлғондир.
Музаффар чол кўзларини юмди. "Алҳамдулиллаҳ"
Ҳакима хола ҳам чолидан кейин кўп яшамади. Бир тонг уйқудан турди-ю
—Отангиз мени чақиряпди, —деди.
Ўша куни асрга етиб бормади кампир...
Фарзандлари йиғилиб қолсалар ота-онасининг муҳаббатини, болаликлари ҳеч қандай оғриқларсиз кечганини гапириб чарчамайдилар. Меҳр ичида ўсган болаликлари ўлароқ иноқ эди улар. Омадли бўлди барчаси...
Канал линки ва муаллиф исмисиз тарқатилмасин, омонат.
Феруза Салходжаева
Ҳандалак
Хайри хола кейинги пайтларда куч-кувватдан ҳам, овқатдан ҳам қола бошлади. Қандай эди-я?! Тиним билмасди. Бир ўзи тушгача дунёнинг ишини бажариб ташларди. Катта косани тўлдириб, битта нонни тўғраб шўрва ичиб оларди-да кейин тоғора-тоғора кир юварди.
Мана, кексайиб кучдан ҳам қолди. Турмуш ўртоғи раҳматлик яхши одам эди. Уйим-жойим деб тиним билмасди, аммо жуда пулга пишиқ эди. Хайри холага бир сўм пул тутқазмасди, раҳматлик.
Бир йили эри билан бозорга тушдилар. Кўзи йўл-йўл ҳандалакка тушди. Беихтиёр ўша томонга юрди, битта кичкинасини димоғига олиб бориб ҳидлади. "Оҳ, оҳ!" Отасини эслади. Баҳор тугаб ёз бошланса, отаси этаги барига ҳандалаклар солиб келарди. Кичкинагина бўларди улар. Бирам хушбўй. Аввал қизларига, кейин ўғилларига, охирида аёлига биттадан улашарди отаси. Аммо ҳамма ўзиникини бўлишарди. Навбат билан сўйишарди. Юпқа қилиб. Ҳаммага етарди ҳандалаклар. Хайри хола ўшанда эрига ҳадди сиғиб илтимос қилди
—Дадаси, ҳандалак..
—Ёш боламисан? Буни кимнинг оғзидан тортиб оласан? Ҳадемай қовун чиқади. Каттасидан олиб бораман. Юр, яхшиси тарвуз оламиз. Ҳаммага етади!
Ўшанда Хайри хола жуда-жуда ҳандалак сотиб олгиси келганди. Майли, емаса ҳам. Ифорига тўйса эди. Аслида, у ҳандалакка эмас, отасини ёдга солган шу исга харидор бўлган, ноилож пештахтадан узоқлашганди...
—Она, бозорга кетяпман. Нимадир олиб келайми? Кўнглингиз тусаганини айтинг.
—Тўхта, болам! Мен ҳам бораман.
Ўғли мўмин-қобилгина. Бошқаларнинг боласига ўхшаб "Чарчаб қоласиз!" деб баҳона қилмади. Онаси истадими, ҳисоб. Олиб боради.
Хайри хола тарвузлар тоғдек уюлиб ётган жойга қараб юрди.
—Тарвуз оламизми, ойи?
—Йўқ, ҳандалак!
Ўғли илдам юриб, сотувчи йигитдан ҳандалак сўради, у тарвузлар олдида кичкина бўлиб турган сариқ юмалоқ қовунлардан каттароғини танлаб кўрсатди
—Бу эмас, йўл-йўл ҳақиқий ҳандалак керак. Бу—қовун-ку! —бош чайқади хола.
Бутун бошли бозорда Хайри хола истаган ҳандалак топилмади.
—Йўқ экан, майли, қўявер, — деди аёл ўғлига умидсиз оҳангда. У чиндан ҳам чарчаган эди.
—Вақти ўтибди-да ҳандалакнинг, келаси йил еймиз, насиб қилса...
Машинага ўтирганда ўғли ўйчан бўлиб қолди. Келини телефон қилди. Гаплашиб бўлгач машинасини салқинга қўйди.
—Ойи, бироз кутиб туринг, ҳозир чиқаман.
Хайри хола атрофни кузатиб ўтираркан беихтиёр ўзи билан келинларини солиштирди. Назарида, ҳозирги келинлар эрини аямайдигандек, унга ўз мулки деб қарайдигандек туюлди. Кейин турмуш ўртоғининг кўзига тик боқмаган ёшлигини эслади. "Замон ёшларники. Бир ҳисобдан шуларники ҳам дуруст! Айтганини қилдиради. "
Ўғли кўринди. У негадир машинанинг онаси ўтирган эшиги томонга қараб келарди.
—Онажоним, шуми? Кўзлари кулиб, қувончдан юзлари яшнаб турарди ўғлининг.
—Топдимми?
—Вой, топибсан-ку! Шуни айтгандим, болам. Машина ичини ҳандалакнинг маст қилувчи хуш ифори тутди.
—Бунисини невараларизга берасиз. Қўлидаги елим қопчиқ тўла ҳандалакларни онаси ўтирган ўриндиқ ёнига қўйди ўғил.
Хайри хола уйга боргунча дам-бадам ҳандалакларни димоғига тутиб борди. "Бекорга оналар ўғилларинғ Отам демас эканлар! Отадек ғамхўр бўлар эканда улар. Омон бўлсин" пичирлади лаблари. Сўнг илк бор ўғлинининг номини бошқача атади
—Раҳмат, Отам!
Онанинг кўзлари ёшланди.
Ўғли эса машинасини онаси учун қадрдон бўлган болалик ифорига тўлдириб учириб борарди.
Феруза Салходжаева
