11243
@Hikoyalar ни яқинларингизга ҳам юборинг! Rasmiy diniy kanal @zaydibnsobit01 __________________ 📜📚📖 @Hikoyalar каналига қўшилиш учун 👇 https://t.me/joinchat/AAAAADuknkYHGVbghYjS1A 👆 ни босинг ва OK.
II
Ярим сўмга етар-етмас пул билан қиз бечора уйига келган вақтида онаси — кампир ўлим тўшагида ётган эди. Офтобда қатиқ ичишган қариндошларидан бир кампир уч-тўрт кундан бери касалга қарайди. Касал бу кун хўрдасини ҳам ичмаган, уни қизга қолдиргандир. Бўлмаса, қиз балки иссиқсиз қоларди…
Ўлим олдидаги онанинг бош томонида ўтириб, қуруқ сувдан қайнатилган бемаза хўрдани ичаётган, шу кампирдан бошқа бу дунёда ҳеч кимсаси бўлмаган бечора қиз ўйлайди:
«О… бечора онам! Ўлим олдида ҳам ўз насибасини менга беради. Оҳ! Мундан кейин кимнинг насибаси билан тўяман!..»
Ўй мундан нари ўтгач, ойсиз тунлардай борган сари қораяди. Кўчаларда судралиб, ҳар бир йўлиққанга сотилиб, «севган»дан ўпиш, «севмаган»дан қўпол бир туртки еб яшаш кўз олдиға келади.
Сўфи одамларни «фаллоҳ» (қутулиш)га чақирган вақтида кампир ҳам… узилди. Энди қиз бечора ҳали қанотини ростламай туриб онасини ва уясини йўқотиб қўйган қушдай бўлган эди…
Она ўлди.
Ҳеч ким билмасдан, сезмасдан кўмилди…
Кампирнинг ҳеч кими йўқ эди. Лекин кампирнинг «ҳар кими» бўлганда ҳам унинг кўнини ҳам билмаган эди. У онасини ўзининг аламли кўнглида аллақачон… аллақачон кўмган эди.
Кенг юрт…
Кўп халқ…
Кампирнинг ўлгани, кўмилгани бир маҳаллага ҳам билинмагани билан, қизнинг «аллаким» билан ўйнашиб юргани ҳаммага билинган, бутун шаҳарга довруқ бўлган эди.
Ахир, қиз ҳеч ким билан ўйнашгани йўқ-ку! Уни: «Уйимда хатми ҳожам бор, нонингни тугал оламан, юр менинг билан бирга», деб олиб кетиб, куч билан босган Ўлмасбой эди-ку! Қиз беш-олти йил уйида нон ёпиб сотиб, биргина онасини боққани ҳолда, ҳеч кимга қийшанглаб гапирмаган эди-ку! Қизда қилча ҳам гуноҳ йўқ-ку!.. Лекин бу ҳақиқатни Ўлмасбойнинг уйидаги девор ва теразалар билан ўша ерда қолган нон саватидан бошқа ким билади? Ким? Ҳеч ким! У жонсиз нарсалардан ун чиқмаса, овоз эшитилмаса, товуш келмаса, нима қилайлик? Нима?..
Орадан роса икки йил ўтмади — бечора қиз икки эрга тегиб чиқди. Бурунроқ унинг ёшлиғи, ҳусни, тозалиғи, бир оз умиди бор эди, энди у нарсалардан ҳеч бири қолмади. Сўнгги эридан чиққан вақтида устида бир қатор эски кийими, бошида «худо урган» бир паранжи-чиммати қолиб эди. Ундан икки-уч ой ўтгач, паранжи-чиммат ҳам ташланди. Энди эски, йиртиқ бир қатор кийим, эзилган юрак, чарчаган гавда, гангиган эсгина қолди…
Абдулҳамид Чўлпон. Новвой қиз (ҳикоя)
Қилғилик қилиниб, бечора қизнинг қизлиги олиниб, бўлар иш бўлиб битгандан кейин, иккаласи жимжит бўлиб икки томонга чўзилишдилар. Уйнинг ичи, ташқари ҳовли, кўча-кўй худди тонг отишидан сал бурунғи вақтлардай — чуқур, вазмин ва тинч бир жимликка ботқон эди. Баъзи-баъзидагина пастак пиромондан бир жуфт эр-хотин мусичаларнинг кукулашлари, қўшни ҳовлидан ёш болаларнинг ўйин устидаги шовқунлари, кўча томондан якка-ярим йигитларнинг кучсиз ва ғамли қўшиқлари эшитилиб қўярди. Дарвоза эшикнинг тор бир ёриғидан уй ичига жиндаккина ёруғлик тушар ва у ҳам ёлғиз қизнинг сўлғин юзини ёритарди.
Сўфининг шомға айтган азони Ўлмасбойни қўзғотиб юборди. У секингина туриб, усти-бошини тузатди-да: «Қиз ухлаган бўлса, уйғотиб қўяйин!» деб унинг бошига келди.
Қиз кўзи очиқ, эзилган, беҳол… чўзилиб, хаёлланиб ётарди. Оппоқ оқарган юзларини секингина Ўлмасбойга бурди. Хоин эркакнинг марҳаматсиз кўзлари билан алданган қизнинг сўник кўзлари бир-бирига йўлиқишди. Эркак мағрур. Заҳарли ва совуқ бир кулиш билан кулди. Қиз жуда оғир бир жирканиш билан юзларини бурди. Яна жим бўлдилар.
Ўлмасбой қизнинг юзларига мағрурлик назари билан яна бир оз қараб турғач, шарпасиз қадам қўйиб эшикли теразага яқинлашди ва унинг бир қанотини секингина очди. Уй ичи бирдан ярақлаб кетди. Қиз тезгина очиқ-сочиқ ётган ерларини кўрпа билан беркитди-да, туриб ўтирди. Шу чоқ эшикни очқали бораётган Ўлмасбой билан қизнинг кўзлари яна учрашган эдилар. Қизга орқаси билан турғон Ўлмасбой ёлғиз калласинигина буриб, ҳалиги мағрур кулиш билан унга қаради: қиз бу сафар изтироб ва қийноқ аралаш бир юз билан тўппа-тўғри эркакнинг кўзларига тикилди-да, бўшанг бир овоз билан:
— Нима қилиб қўйдингиз? — деди.
Заҳарли ва мағрур кулишни яна бир оз кучайтира туриб Ўлмасбой ҳам безбетларча жавоб қайтарди:
— Маза бўлди, қўя беринг…
Қиз бу сўздан кейин жуда чуқур жирканиш билан юзини бурди ва титраган лаблари орасидан мана шу икки оғиз сўзни зўрға чиқара олди:
— Маза бўлмай ўлсин, илоҳим!
Ўлмасбой қизнинг бу сўзини бир ноз ва қизларга хос истиғно деб англаган эди. Шунинг учун хурсанд бўлиб бир кулди-да, эшикка қараб юрди. Ҳолбуки, эшикнинг бир қаноти очилган вақтда қизнинг кўзларидан йирик донали кўз ёшлари қаторлашиб туша бошлаған эдилар…
Ўлмасбой эшикнинг ёнида туриб, орқасига ҳам қарамасдан:
— Туринг, дарров усти-бошларишизни тузатинг. Хотинлар қовун сайлидан келишиб қолади. Мана мен эшикка чиқиб тураман! — деди. Шу гапни айтиб бўлди-ю, оёғини остонага қўйди ва ташқаридан туриб эшикни ҳам ёпди.
Қиз куйикиб-куйикиб бир оз йиғлагач, ирғиб ўрнидан турди. Наридан-бери усти-бошларини тўғрилади. Асли ўзи ҳам усти-бошларини ечмаган, оч бўрининг чангалига кўчадан кслган бўйича тушиб қолган эди… Бутун борлиғида тўлиб-тошган изтироб ва ғазаб, ҳорғинлик ва дармонсизликни сездирмас эди. Бири токчада ва бири ерда ётқон паранжи-чимматни тезгина қўлга олди. Уйдан югурганича чиқиб кетмакчи бўлиб ўзини эшикка урди. Эшик қулфланмаған эди. Дарров очилди. Очиши билан эшикда Ўлмасбой кўринди. Шу қадар тезлик ва шошилишлиқ билан уйдан отилиб чиқаётган қиз қандайдир бир кучнинг таъсири билан етган жойида тўхтади ва кўз очиб юмгунча паранжисини ирғитиб уйга кириб келди. Унинг кетидан думма-дум Ўлмасбой ҳам кирган эди. Кўзлари бурунғидай ғурурли эмас, мардлик аралаш бир изтироб билан жуда «мўмин ва сўфи» бўлиб кўринар эди.
ВИРУСНИНГ ОММАВИЙ ТАРҚАЛИШ ВАҚТИ
40-йиллар охирида олинган фильм экан. Гўёки, самимият ичида бу "Совет пропогандаси" ўзининг вазифасини бажарган. Бундай бедодликка рози бўлган киночиларимиз хаттоки, сезмаган бўлса ҳам керак. Энди эса бу исқиртликлардан ҳамон қутула олмаяпмиз... Миллий кўйлак ва либослар калталашиб кетган, эркак ва аёллар уриштириб ичган ва хатто ота қизи билан бирга "саляпти".
Буёғи эса тўқчилик, эркинлик ва хотиржамлик...
ҚАНЧА НАМОЗХОН БОР?
Шайх Саъдий “Гулистон” асарида ёзади: «Бир одам кечқурун катта дастурхон тузатибди, сархил таомлар тайёрлатибди. Сўнг ўғлига: “Масжидга бориб пойлаб тур, одамлар шом намозидан чиқади. Намозхонларнинг ҳаммасини уйга бошлаб кел”, дебди. “Хўп бўлади”, деб чиқиб кетган болакай масжид эшигининг олдида туриб чиққан одамдан: “Имом Фотиҳадан кейин қайси сурани ўқиди?” деб сўрайверибди. Одамлар бошини сарак қилиб “билмадим” деб чиқиб кетаверибди. Фақат битта одам “фалон сурани” деб жавоб берибди. Бола ўша одамни уйига эргаштириб келибди-да, отасига “Масжидда битта намозхон бор экан, ўшани олиб келдим”, дебди».
Бугун ҳам шом намозидан сўнг шу тажрибани қўлласак, нечта намозхон чиқар экан-а?!
Bayon kitoblar do’koni - @bayonbooks
Bir suratda bir necha olam...
Qaysi biri sizga yaqin?
@Hikoyalar
Сумома Авфий бир аёлга совчи куйди. Аёл
унинг касби ҳақида сўради.
Сумома унга шундай шерий мактуб ёзди:
Жавобим бу касбинг не деб сўраганга:
"Ҳар кўчада ботирлар билан олишиш!"
Тоғлар тикилиб, икки саф тортилганда
Ботирлар буйнига қилич-ла уриш!
Аёл Сумоманинг шерини ўқигач, унга шундай
жавоб хати битди:
"Сен арслон экансан. Ўзингга урғочи арслон
қидир. Мен эса уроғочи кийикман.
Эркак кийикка муҳтожман!"
Кўп эркаклар аёлларни кучли ва қаттиққўл
эркаклар қизиқтиради деб ўйлашади.
Улар билишмайдики, аёлларнинг қалбини юмшоқлик ва мулойимлик билан асир қилиш мумкин.
Инсонларни, эркак бўладими, аёлми, ёш бўладими, қарими, боғлаб олиш учун энг фойдали арқон муҳаббат арқонидир!
Набавий тарбия китобидан.
Turk tilini biladigan do’stlarimiz bormi ? Tarjima qilib yuborishar
Yaxshi tushunmagan bo’lsangiz izohlar bo’limini o’qing ..
Videoni asl manosini tushunmaganlar tushunganlardan so’rab olishar🤓
Читать полностью…
Telegram tarmog‘idagi naf olish mumkin bo‘lgan sara sahifalar
Adabiy, ijodiy:
• @AmirxonValijonov – kitob va kitobxonlik
• @BeshinchiTomon (Bayram Ali)
• @Efemerida_adabiyoti (Zaspoiler)
• @Hikoyalar – sara hikoyalar
• @Ibratlixikoyavaqissalaruz
• @Jahon_kitoblar_olami – onlayn “kitob do‘koni”
• @Kitoblar_rasmlarda
• @Kitobshunoslik – barchasi kitoblar haqida
• @Maktub_Gazeta – ilm va ijod uyg‘unligi
• @Nasr_uz (Do‘stbek Sulaymonov)
• @Nosirjon_Jorayev – ko‘ngillarga malham she'riyat
• @PDF_kitoblar_uzz
• @Uzbekmunaqqidi (Adabiy jarayonlar)
• @Xazon_Rezgi – ibratli hikoyalar
• @ZakAdabiyot – adabiyot ummoni
• @Shamsinurijodi – hayotiy hikoyalar
Ilmiy, tarixiy:
• @AmirTemurtarixi (Amir Temur va Temuriylar tarixi)
• @Brain_Gamess – faktlar, testlar va biroz yumor
• @Burxonov_lite – nomsiz jurnalistning ilmiy izlanishlari
• @Engengeng888
• @Ibtido_tarix (Sirli dunyo tarixi)
• @IxtiyorEsanov – tarix va bugun
• @Kadrdagi_tarix – biz bilmagan tarix
• @Mening_tilim (O‘zbek tili xazinasi)
• @Sitorabonu_audiolar
• @Tahrirchi_uz – imlo va grammatika dasturi
• @Tarix_va_biz_official – bizda son emas, sifat muhim
• @Sharqshunos_tarixchi – o‘tmish va sharqona atmosfera
• @Shevashunos – dialekt va dialektologiya
• @Centerasia_library – xalqaro munosabatlar va siyosatshunoslik
👉 Barcha kanallarga ulanish uchun bosing
#kechkisuhbat
O'z farzandingizga ustoz tanlashda nimalarga e'tibor qaratasiz?
Eng yaxshi izoh egasi BAYON kitoblar do'konidan HAR AYOL HOJARDIR kitobini qo'lga kiritadi.
Suhbat uchun manzil....
👇
@bayonbooks
• Масжидул ҳаромдаги жаноза ҳолатидан фото лавҳа.
Расмга аҳамият бериб қарасангиз, маййитлардан бирининг боши ва юзи очиқ. Сабабини биласизми?
У одам эҳромдалик ҳолида вафот этган. Бундай эркак юзи ва боши очиқ, ўша эҳромига ўралади.
Саҳобийлардан бири эҳром ҳолида вафот этганида, Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам айтган эканлар:
“Уни ўзини кийимида кафанланглар, бошини ва юзини ёпманг, чунки у қиёмат кунида талбия айтган ҳолда тирилтирилади”…
🌿 Sevish gunoh deydilar, lekin adashadilar. Sevish gunoh bo’lganida Rasulullah sallallahu alayhi va sallam sevarmidilar? Bir kuni Hazrati Aisha ulardan;
⁃ “Meni sevasizmi ya Rasulullah?” deb so’raganlarida..
⁃ “Albatta sevaman ya Aisha!” degandilar.
Lekin bu javob, Hazrati Aishaga yetmadi. Yana xam ko’prog’iga qiziqtilar.
⁃ “Meni qanday sevasiz ya Rasulullah?” deb so’radilar.
⁃ “Ko’r tugum kabi!” degandilar sarvari olam sallallahu alayhi va sallam.
Ko’r tugum nima bilasizmi? Ko’r tugum, xech qachon yechilmaydi. Sirga to’la ko’r tugum. Toki kesilmaguncha, uni xech kim yecha olmaydi. Ora orada yana so’rardilar Hazrati Aisha radiyallahu anhu;
⁃ “Ko’r tugum qanday ahvolda ya Rasulullah?”
Fahri koinot esa;
⁃ “Ilk kungi kabi!” derdilar doim.
АЖОЙИБ ВА ҒАРОЙИБ СУДЬЯ
АҚШнинг Огайо штати, Пейнсвил шаҳрида Майкл Чикконетти деган одам судьялик қилган экан. У: "Жазо, амал (жиноят)нинг жинсидан бўлади" деган қоида асосида ҳукм чиқарган.
Масалан, кўчадаги дарахтларни кесиб, ўтин сифатида сотиб юборганларга; "70 туп дарахт экиш" жазосини тайинлаган.
Кекса одамни урган ўсмирга; "икки ой қариялар уйида хизмат қилиш" жазосини тайинлаган.
Маст ҳолда келиб, мушугини печга ташлаб, қийнаган кимсага; "икки ой ҳайвонот боғида мушукларни овқатлантириш" жазосини тайинлаган.
Видеокассета дўконидан кассета ўғирлаган кимсага; "икки ҳафта дўкон олдида, "ўғрилик иснодга сабаб бўлувчи ишдир..." деган ёзув ёзилган лавҳани кўтариб туриш жазосини тайинлаган.
Полиция маст ҳолда машина ҳайдаш айби билан қўлга олган кимсани; "олти ой қамоқ ёки мактабларда спиртли ичимлик ичишнинг зарари ҳақида лекция ўқиш" жазосидан бирини танлашга ҳукм қилган.
Баланд овоз, шовқин билан қўшниларига озор берган кимсага; "бир кунини ўрмонда жим ўтказиш" жазосини тайинлаган.
Машинасидаги мусиқани баланд қилиб, одамларга азият етказган кимсани; ўрмонда уч соат жим ўтиришга ҳукм қилган.
Тадқиқотчиларнинг айтишича, Чикконеттининг бундай ҳукмлари жиноятнинг олдини олишга сабаб бўлишдан ташқари, жиноятчининг тарбияланишига хизмат қилади ва давлатнинг маҳбусларга сарф этадиган маблағи тежалади.
Шунақа гаплар...
— Ҳа, ойим қиз, йўл бўлсин? Жўнаб ётибсизми?
Қиз «ойим қиз» деган икки оғиз сўзнинг биттадан иккита найза бўлиб танга ботганини сезди. У титради, лаблари елга йўлиққан яроқлардай дир-дир қалтирай бошлади. Кўкси қисилди, дами оғирлашди, ҳансиради. Шу ҳолда бир оз безгакланиб тургач, бирдан бақирди:
— Имонсиз!..
Ўлмасбой бемалол кулиб туриб деди:
— Ойим, сизга нима бўлди? Мусулмон, калимагўй одамни имонсиз дейсизми? Нима гуноҳ қилдик?
Қиз қалтираб туриб токчадан бир пиёла олди ва титраган қўли билан Ўлмасбойга қараб ирғитди. Ўлмасбой салгина бир томонга синғайиш билан пиёлани ёнидан ўткарди-да, бу сафар баланд ғурур билан бир қаҳ-қаҳа отди.
Денгиз шу қадар буюклиги билан ҳамма вақт қирғоқлардан енгилади. Аччиғи келганда, ғазаби қайнаганда зўр-зўр тўлқинлар кичик-кичик мавжларни қирғоқнинг тош-метин гавдасига қараб отади. Қирғоқ, юқориларга кўтарилиб кетган мармар қирғоқ, кошки пинагини бузса! Бечора тўлқинлар, мавжлар синиб майда-майда бўлиб, яна денгизнинг кўксига тушди. Денгиз уларни яна силаб-сипаб бошини бир ерга қовуштириб, тўплаб, яна қирғоққа отади. Яна бўлиниш, яна парчаланиш… Туганмас олишиш!
Қиз — денгиз Ўлмасбой — қирғоқнинг пўлат танига кичкина бир пиёлани ёлғиз бир дафъагина отди. Шунда ҳам бу жонли қирғоқ чап берди-да, мўрига тегиб парчаланган бечора пиёла бўлди. Шундан сўнг қиз — денгиз ўз ожизлигини билди ва бутун қаҳри ва ғазабини ўз танига сингдириб олиб, паранжисини бошига ташлади-да, ғизиллаб эшикка чиқди.
Оҳ! Зиндонга кирганларнинг осонликча чиқишлари мумкинми? Бўрининг чангалига «омон» сўзи аслида ёзилганми? Шер қўлига тушганни қўйиб юбориш учун яратилганми? Аждар агар бор бўлса, бутун шуҳратини марҳамат орқасида чиқарганми? Чуқур жарлар, юксак қоялар, ваҳимали учуримлар… Одам боласини юлиб, кўтариб, юксакларга олиб чиқмоқ вазифасини кўрадиларми? Қилич ўпиш берадими? Ханжар пешонангиздан силайдими? Чаён наштарга ўхшаш игнаси билан чокингизни тикадими? Йўқ!..
Қиз уйдан икки-уч қадам жилган эди… Орқадан ўша бурунғи кучли ҳирс билан келиб ёпишди. Омонсиз билаклар шу қадар «яхши» ишлар эдиким, қиз бечорага на бақириш, на чақириш, на қимирлаш ва на силкиниш учун озгина бир имкон қолмаган эди.
Бояги уйда, бояги жойда, бояги эркак боягидай босди….
Қовун сайлидан келадиганлар — келмас бўлганлар, тан ва тан бўлаклари кучли эркакнинг истакларига тугал бўйин эгиб кетган эдилар…
Бу сафар қиз тез қўзғалди. Дарров турди, уст-бошини тузатди, паранжини қўлга олди ва шамол тезлиги билан уйдан чиқди.
Орқасидан Ўлмасбой ғурур аралаш қаҳ-қаҳа билан гапириб қолди:
— Ойимтилла! Бекор кетаётирсиз! Бу кун хотинлар қовун сайлидан келмайдиган бўлибдирлар. Қолсангиз тонг отгунча базм қилар эдик. Маза бўлар эди…
Қиз кўча эшикка етганда ичкаридан Ўлмасбойнинг бақирғони эшитилди:
— Новвой қиз! Нон тўла саватинг қолибдир!
Quddusning Fotihi Salohiddin Ayyubiyning ota-onasini taniysizmi?
Otasi uylanmas, menga Quddusni fath qiladigan farzandni tarbiyalay oladigan qiz bo’lsagina uylanaman der edi.
Onasi turmush qurmas, o’g’il tug’sam, o’g’limni Quddus Fotihi qilib tarbiyalay oladigan yigitgagina turmushga chiqaman der edi.
Eng oliy himmatli shu ikki yosh Alloh uchun turmush qurdilar. Birgalashib Quddus Fotihini tarbiyaladilar.
Siz-chi?
Kimga uylangan bo’lar edingiz?
Kimga turmushga chiqqan bo’lar edingiz?
КЎРИБ ЙҒЛАЙСИЗ
Илтимос видео имконингиз борича тарқатинг😳😨
Бизга қўшилинг👇🏻
https://telegram.me/joinchat/AAAAAEC3FZ6kdZ99w4BwBg
Amir Temur...
Masonlar xaqida...
Xunnlar Hukmdori...
#МашаАллоҳ
Биринчи марта Кабани кўраётган инсонларнинг ҳолати😢
Ким шу видеони кўраётган бўлса, тез орада Кабатуллоҳни кўриш ва уни қуллари билан ушлаб дуо қилишлик насиб қилсин🤲
Яхши ниятда дўст ва яқинларга видеони юбориб қўямиз...
Имом Аҳмад ибн Ханбал раҳматуллоҳу алайҳнинг бир шогирди кечаси билан намоз ўқиб, унда Қуръони каримни тўлиқ хатм қилаётгани ҳақида имомга хабар етди.
Ҳазрати имом шогирдига "тадаббурни" ўргатиш учун уни олдига бориб сўради;
- Ўғлим, сен бир оқшомда Қуръонни хатм қиляпсан экан, шу ростми?
-Ҳа - деди.
- Ундай бўлса бу кеча ҳам ўқигин, фақат менга ўқиб бераётгандек ўқи, кейин эртага олдимга кел - деб топшириқ қилди.
Эртаси кун шогирди келгач, имом кечаги иш ҳақида сўради. Шогирди ўн порагина ўқий олганини айтди.
- Унда боргинда бу кеча ҳазрати пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламга ўқиб бераётгандек ўқи - дедилар имом.
Эртаси куни шогирдидан ҳолатни сўрагандилар, шогирди “Амма” порасинигина ўқий олганини айтди. Шунда имом охирги топшириқни бердилар:
- Бу кеча гўё Аллоҳ субҳанаҳу ва таъолога ўқиб бераётгандек ўқи!
Шогирд чўчиб кетди...
Кетди...
Кейинги кун шогирд йиғлаб, қаттиқ қўрқув ҳолатида келди ва айтдики:
- Аллоҳга қасамки, Фотиҳа сурасини ҳам охирига етказа олмадим!!!
Аллоҳ таоло ҳадиси қудсийда айтади:
“Эй бандаларим, агар мени сизларни кўрмайди деб ўйласангиз иймонингиз нуқсонли экан, агар мени кўриб турибди деб ўйласангиз нега мени энг охирига қўйдингиз?”.
#tafakkur
Ким ҳам кўр бўлиб қолишни яхши кўрарди?
Буюк Пайғамбар алайҳиссалом ҳам ўзларига бу нарса етишини истамаганлар ва Аллоҳдан барча аъзоларини соғлом қилишини сўраганлар.
Ҳар бир мўмин, йўқ, ҳар бир инсон то вафот этгунига қадар офият ичида, соғлом ҳолатда яшашни истайди. Аммо баъзилар кўзларини йўқолиши билан синовдан ўтадилар. Энди, бундай одам ўзига ачинавериб, қайғудан эриб кетиши керакми? Йўқ, ҳеч қачон!
Ана шундай ҳолатда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Роббидан ривоят қилган сўзлари келади: "Мен бандамнинг икки қимматбаҳо аъзоси (кўзлари)ни олиб, уларга муҳтожликда қолдирсам, модомики улар сабабли менга ҳамд айтар экан, унга Жаннатдан пастроқ мукофотга рози бўлмайман (яъни, Жаннатни бераман)" (Имом Аҳмад ривояти).
Бу сўзлар жуда ёқимли тасалли ва юпанчдир. Мазкур хушхабар орқали қайғуга тўлган одамнинг азоблари енгиллашади ва ғам-андуҳ булутлари арийди.
Дунё муаммолари савоб олишни истаганлар ва Жаннатни севувчилар йўлиқиши керак бўлган юксак даражадир...
©️ Шайх Муҳаммад Ғаззолий
🌐 t.me/shayx_nuriddinxoliqnazar
•┈┈┈┈•❈••✾••❈•┈┈┈┈•
Расмий ва манфаатли каналга аъзо бўлинг:
👉 @ZAYDIBNSOBIT01
СЕНДАН ЎЗГАСИНИ ДЕМАЙМАН ВАТАН
Бироз қўрслик қилиб, қўйсам гоҳида,
Сендан минг узрлар, сўрайман Ватан.
Сени опичлайман, кўз - қароғида,
Сени ғурур бирла ўрайман Ватан.
Нокас - порахўрни сўкканларим бор,
Шеър ёзиб қора тер тўкканларим бор,
Балки шеър дарахтин, экканларим бор,
Тиласам иқболинг - тилайман Ватан.
Мен мансаб демайман, амал демайман,
Халққа ёлғон сўзлаб, ҳаққинг емайман,
Жасорат қонда бор!
Мен ўзгармайман.
Жўмардман хоинлик қилмайман Ватан.
Бефарқлик қилсам ҳам, ўтадир куним,
Минбар тегмаса ҳам, ботадир туним,
Ёлғон сўзласа гар - шоирга ўлим!
Ҳақ сўздан ўзгасин, демайман Ватан...
Болангманг, ҳадиксиз қарасанг бўлди,
Онам сен, меҳрингни, қадасанг бўлди,
Бошимни силашга ярасанг бўлди,
Золимга бошимни эгмайман Ватан.
Сен менинг боримсан, шарафим шоним,
Ҳақ сўзни айтишчун, тикканман жоним,
Сен учун тўкилса - тўкилсин қоним,
Сен учун ўлимдан қайтмайман Ватан.
Ютуғинг меники, каминг меники,
Байраминг меники, ғаминг меники,
Мавқейинг ўйлаган шуур меники,
Олқишчун, шеъримни айтмайман Ватан!.
Мободо машаққат тушса гар бошга,
Қон ютган бошқадир, шод бўлган бошқа,
Бошимни урсалар, урсинлар тошга,
Қасам-ки, ҳеч замон, сотмайман Ватан!..
Шу тупроқ бағрида ўсиб улғайдим,
Гоҳи хандон кулдим, гоҳи мунғайдим,
Сен менинг юзимсан, алифим, қаддим,
Юзимга ҳатто қум, отмайман Ватан!..
Чин сўзим исёнга йўймагин зинҳор,
Шоир кўп, ҳақ сўзин айтмаган бисёр,
Муғомбирлик қилган бўлсин илло хор,
Сендан ўзгасини демайман Ватан!
Сендан ўзга юртни севмайман Ватан!
2023 - 2024
Сентабр
© Абдувоҳид Сувонов
/channel/Adabiyot_olami
/channel/hikoyalar
“Одамлар нима дейди?...”
Кун жуда иссиқ бўлди. Кўчага кўйлакчан чиқдим. Қаршимдан бир танишим келиб қолди. Салом берар-бермас, жиддий туриб:
— Нимага бундай қилдингиз?! — деди. Бу саволдан довдираб қолдим.
— Нима қилибман?
— Ахир кастимсиз юрибсиз-ку? Бундай юриш сизга ярашмайди. Одамлар нима дейди?
Жавоб қилмай, ўйланиб қолдим. Демак, мен одамларга пўрим, савлатли кўринишим учун шу жазирамада ҳам кўчага кастим кийиб чиқишим керак экан-да!
Теваракка разм солдим. Илк кўрганим баланд пошнали туфли кийиб олган бир аёл эди. Бундай туфлида юриш қийин. Ишонмасангиз, марҳамат, оёғингиз учида юз қадамча юриб кўринг. Ўзини бундай қийнашда қандай маъно бўлиши мумкин?
Трамвайда ўриндиқлар бўшлигига қарамай, тик туриб кетаётган аёлга кўзим тушди. Ўтиришга таклиф қилсалар-да, кўнмас эди. У жуда тор кийим кийиб олган, ўтира олмаётганининг боиси ҳам шу. Сўрашингиз мумкин: ўзини нега бунақа азоблайди? Чиндан ҳам, шўрлик аёл ичдан азобланиб турган бўлса ҳам, зоҳиран одамларга чиройли кўринмоқчи бўлади.
Баъзи йигитчалар сочини тартибга келтиришга ярим соат овора бўлади. Сўнг шабада эсишидан ёки автобусда бирор адашган қўл тегиб кетиб, бу антиқа кўргазмани йўққа чиқаришидан кунбўйи қўрқиб юришади.
Ҳеч кузатганмисиз, айрим аёллар меҳмонларни, дугоналарини очиқ чеҳра билан қаршилашади. Табассум, мулойим гап-сўз, чиройли одоб кўрсатишади. Эри билан муомаласида эса, бошқача...
Баъзилар кўчага чиқса, бегоналар учун зийнатланади, либосларнинг энг чиройлисини кияди. Турмуш ўртоғига эса сочлари ҳурпайган, кир-чир кийим билан юзланаверади.
Мабодо уйга бирон-бир киши келадиган бўлиб қолса-чи? Дастурхон тартиб бериб безатилади. Қаердадир яшириб қўйилган товоғу ликоблар, гулу райҳонлар саф-саф қилиб терилади. Ётоқхонадаги диванлар, каштали ёпинчиқлар ҳам одамлар кўриши учун.
Тўй-маросимда ҳам хўжакўрсинга елиб-югуришлар, машаққат чекишлар кўп. Барча ўйларимиз бир кунда ўтадиган тўй ҳақида бўлади.
Одамлар кўриб: “Аллоҳ ёрлақасин, жуда зўр!" дейишлари учун сеп-сидирға йиғамиз. Никоҳ маросимида тўй-томошани дабдабали қилишга уринамиз. Молларни увол қилиш билан шайтонни хурсанд қиламиз. Бир-икки соатга кийиладиган келин либосига қанча-қанча пул сарфлаймиз. Баъзиларнинг тўй дастурхонига қўядиган писта-бодом пулига ўртачароқ тўйни ўтказса бўлади.
Булар ҳаммаси нима учун? Келин-куёвнинг фойдаси учунми? Савоб учунми? Йўқ! Унда нима учун? Одамларга мақтаниш учун!
Бироқ биз ҳар қанча сарфласак, биздан ҳам кўпроқ сарфлайдиганлар топилаверади. Одамлар эса: “Фалончи мана бундай тўй қилган эди”, дея гапиришини ташламайди. Таъзияларимизда ҳам исроф оз эмас.
Қўшнимиз бой-бадавлат бўлса-ю, бизнинг ойлик маошдан бошқа даромадимиз бўлмаса, шундаям паст кетмаймиз: агар у минг долларлик қандил, музлатгич, кир ювадиган машина, ё гилам сотиб олса, биз ҳам сотиб олишимиз керак. Йўқса, одамлар гап қилади.
Хулоса шуки, туришимиз, ўтиришимиз, ейишимиз, кийинишимиз, кундалик сарф-ҳаражатларимиз одамлар хоҳлаганидек бўлиши керак. Бўлмаса, одамларнинг тескари тилига тушиб қоламиз...
Ахир биз қачон ўзимиз учун яшаймиз? Биз қачон ақл чегарасида тура оламиз? Орамизда мана шу исканжаларни синдирадиган ақлли, бақувват кишилар борми?!
Шундай иродали, имони комил бўлишни истаганларга, мана, улуғлардан қолган насиҳат: ҳар ким, аввало, динига эргашсин, бирор ҳаром иш қилмасин; сўнг ақлига эргашсин, нимани яхши деб билса, шуни қилсин, кўрпасига қараб оёғини узатсин. Бойларнинг бойи бўлса ҳам, зарурий харажатга пул сарфласин, исрофдан қочсин. Одамларнинг гапларидан қўрқмай яшасин...
Али Тантовий роҳимаҳуллоҳ
... Бир кишининг онаси тикувчилик қиларди. Оилани шунинг эвазига боқар, ўғлини ҳечам ишлашга қўймасди. Ўғли ишлайман деса ҳам, ўқишни мукаммал битириб олишини насиҳат қиларди. Онаси хоҳлагандек яхши ўқиди ва ўқишни битириб ишга кирди.
Ўғил ойлигининг кўпроқ қисмини онасига беришликни ният қилиб, шу билан онасини хурсанд қилиб туришни хоҳлади.
Аллоҳ таолонинг тақдир тақозини қарангки, она Аллоҳ азза ва жалла ҳузурига риҳлат қилди. Онасидан айрилган ўғил жуда кўп йиғлар, онасига ойлигини беролмаганидан жуда ҳам хафа бўлар эди.
Аллоҳ учун онаси номидан ойлигининг тўртдан бирини фақиру фуқароларга бериб туришликни назр қилди. Онасининг вафот этганига ўттиз йил ўтди. Шу йиллар асносида намоздаги ҳар бир саждада онасининг ҳаққига дуо қилмасдан турмасди. Савоби онасига бориб туришлиги учун. Бир нечта масжидга намозхонлар фойдаланишликлари учун, махсус сув идишларини қўйди. Кунларнинг бирида намоз ўқиш учун маҳалла масжидига чиқди-да жамоатни қилаётган ишини кўриб ўзидан хафа бўлиб кетди. Маҳалла оқсоқоллари масжидга махсус сув идиш қўйишаётган эди. Чунки, у ўзи яшаб турган ердаги масжидга бошқа масжидларга қўйган сув идишларидан қўймаган эди.
Машриқу мағрибдаги масжидларга қўйибман-у, лекин кунда намоз ўқиш учун чиқадиган масжидга қўйишни унутибман, деб ўзини-ўзи койиб юраги сиқилиб турганида масжид имоми келиб "эй фалончи, масжидимизга юборган сув идиш учун Аллоҳ сизни яхшилик билан мукофотласин", деди. Ҳалиги киши шошиб қолиб "йўқ-йўқ уни мен юборганим йўқ", деди. Имом "бугун ўғлингиз келиб "буни отам юборди", деб айтди".
Ўғли ҳам шу ерда эди.
Шу пайт ўғли отасини бошидан ўпиб "отажон, савоби сизга ёзилиб туриши учун сизнинг номингиздан мен олиб келиб қўйдим", деди. "Отажон, Аллоҳ таоло сизни жаннат анҳорларидаги сувларидан ичирсин", деб дуо қилди.
Ота ҳайратланиб "ўғлим (!) сен мактаб ўқувчиси бўлсанг, бирор жойда ишламасанг пулни қаердан олдинг?!" - деб сўради. "Сизни (Аллоҳ раҳмат қилсин) бувамнинг номидан хайр-эҳсон қилиб, бувамга яхшилик қилганингиздек мен ҳам сизнинг номингиздан садақа қилиб, сизга яхшилик қилиш учун беш йилдан буён сиз менга ишлатиш учун берган пулларни йиғдим", - деб жавоб берди.
Субҳаналлоҳ, олдингиларнинг айтгани қандай ҳам рост-а!? "Катталар (ота-она)га яхшилик қилсанг, фарзандингдан кўрасан".
Биз-чи, биз?! Ота-онамиз учун нима қилдик, нима қилоляпмиз?!
Ота-она ўнта болани боқа олар экану, ўнта бола битта ота-онани боқолмас экан.
Маҳалламизда Азимжон ота деган мўйсафид бўлар эдилар. Кўримсизгина, деворлари нураб қолган уйда ёлғиз яшардилар. Ош овқатларини ҳам, кирларни ҳам, супур сидирни ҳам ўзлари қилардилар. Қўшнилар ахилмиз. Бир кун унимиз, бир кун бунимиз дегандек хабар олиб турамиз.
Фарзандлари йўқдирда деб ўйлаётгандирсиза? Йўқ фарзандлари бор. Бир ўғил, бир қизи бор. Ўғли бир хафтада бир келиб бозорлик ташлаб кетади. Қизи эса чет элда.
Азим ота, ҳар доим ҳам қўни-қўшниларни хабар олишини ёқтиравермайдилар. Қаричиликда одам кўпчиликни ёқтирмайдида десак. Ўғлим уришади кирманглар дейдилар. Маҳалла раиси ўғилларини топиб гапирди ҳам фойдаси бўлмади.
Бир куни Азим ота кўчага чиқиб, мени эртага ўғлим дўхтирга олиб борар экан. Овқат олиб чиқиб юрманглар деб ҳаммага айтиб чиқибдилар.
Эртаси куни қарасак дарвозаларига қулф осилган. Ростанам ўғли олиб кетибдида, инсоф киргани рост бўлсин деб ҳаммамиз қувонибмиз. Икки кун ўтди. Отанинг ҳовлисидан кўланса ҳид кела бошлади. Ўтган кетган бурнини беркитиб ўтади. Қўшнилар ҳайрон бўлиб, отани дарвозасини бузиб кирдик... Кириб не кўз билан кўрайликки, Азим ота ўз иягини боғлаб нариги дунёга рихлат қилган эканлар. Қўни қўшнилар югур югур қилиб қолдик. Биримиз маҳаллага, биримиз қабристонга, биримиз тез ёрдамга. Ўғлини ҳам бир амаллаб топиб ҳам келдик. Хуллас отани ерга қўйдик...
Бу воқеага ҳам мана икки йил бўлди. Ҳозир ўша нураб ётган уйни ўрнида қаср пайдо бўлди. Ишни кўплигидан, тирикчилик важидан бўша олмаётган уғил ҳар куни шу ерда.
"КЕТМА МАСТУРАМ, КЕТМА!"
Бу воқеага гувоҳ бўлганимга ўттиз йилдан ўтди. Бир неча марта ёзишга шайландим, ёза олмадим. Сабаб-исмлар, манзиллар ёзмаслигим, ўз услубимга хилоф эди. Бугун Марғилонга қиладиган сафарим яна ёдимга солди, ахири ҳикоямиз қаҳрамонларининг исмлари билан битишга журъат этдим...
Қариндошларимиздан бири касби юзасидан Бухоро шаҳрига оиласи билан кўчиб боради. У ердаги қўшни аёлнинг кун бўйи дарвоза эшиги олдидаги курсичада хаёл суриб, узоқ-узоқларга тикилгандай ўлтириши қариндошимиз аёлининг диққатини тортади. Кунларнинг бирида икки ҳамсоя суҳбатлашиб қолади, пайт келганидан фойдаланиб, хомушлик сабабини сўрайди. Қўшни аёл чуқур хўрсиниб қўяди, айтгиси келмайди. Орадан вақтлар ўтади. Уйларига таклиф қилади. Қариндош аянинг айтишича, фарзандлари ҳам онанинг қаровисиз, ўз кунини ўзи кўргандай, кийимларини ўзлари ювиб, дазмоллар, таомларини ҳам ўзлари тайёрлайди...
Аёл бир кун дардини очади...
«Мен асли Марғилонданман. Ёш эдим, чиройли эдим. Қуръони Каримдан бир неча пора ёдлагандим. Фиқҳ, тафсир китобларидан бир қанчасини ўқигандим. Аҳли солиҳ хонадондан совчи чиқди. Куёв бўлмиш кишининг оиласи манзур бўлгани учун кўп суриштирмай турмушга узатилдим. Аввалида у кишининг намоздаги қироатлари мени ажаблантирди. Билсам, талаби илм қилмаган, устоз кўрмаган одамга узатилибман. Қистовим билан дарсга қатнай бошлади. Бирор ойлар ўтгандан кейин қўлимга дафтари тушиб қолди. Не кўз билан кўрайки, оятлар кирилл ҳарфида ёзилганди. Чидай олмадим, дод дедим, ўша куниёқ орамиздаги совуқчилик кучайди. Кечки пайт тортишувимиз жанжалга айланди, дадам хабар топиб, эртасига етиб келди. Бор-борича айтиб бердим. Дадам ҳайратдан жим бўлиб қолди. Анчагина сукутдан кейин "қизимни бундоқ одам билан яшатмайман" деди-да, юк мошинаси топиб келди. Ҳамма нарсаларимни юклашди. Куёв кўзида ёш билан йиғлаб юрди. Мошина ўрнидан қўзғалганда ортимиздан кўча бошигача югуриб чиқди. Бурилаётганимизда тупроққа йиқилганини кўрдим. Ўрнидан туролмай ётганча ерни икки қўли билан муштлаб, "Кетма, Мастурам, кетма!" деб қичқирарди...
Орадан йиллар ўтди. Дадам Бухородаги танишлари олдига бориб келди. Мен ҳақимда гап очилибди, дадамдан икки ёшгагина кичик, илмли одамдан совчи чиқибди. Мажбурлаб узатилдим. Яшай бошлаганимда бу одамнинг илми фақат "кўча учун" эканлигига гувоҳ бўлдим. Пешонам шўр экан. Не қилайки, ўлганимнинг кунидан дардим ичида яшаяпман. Ҳар кун қулоғимга "Кетма Мастурам, кетма!" деган овоз эшитилади»...
Катталар бу воқеа ҳақида гаплашишганда мен ўн ёшлардаги бола эдим. Бир четда эшитиб ўлтиргандим. Унчалик ҳайратланмагандим. Ҳайратим, ундан ўн йиллардан кейин ошди...
Ўсмир йигит бўлиб сафарга чиқдим. Бухорога бордим. Қариндошимизни зиёрат қилмоқчи бўлдим. Манзилда адашиб, ўша ён қўшнининг хонадонини чақирибман. Қўлида сигаретли бир одам тутунини бурқсиратиб эшикни очди. Эшик ортида, у одамнинг орқасидан эса, тахланган яшикларда ҳар хил бўшатилган шишалар кўриниб турарди. Мен бу воқеанинг на қадар аянчлилигини ўшанда тушундим. Салом бердим-у, бошқа эшикка юзландим. Менга ҳам бир нотаниш кишининг аёлига "Кетма Мастурам, кетма!" деган товушлари эшитилгандай бўлди...
Салим АЙЮБИЙ
