Telegram-канал yozuvchilar_uz - O‘zbekiston Yozuvchilar uyushmasi: Неотсортированное

O‘zbekiston Yozuvchilar uyushmasi

05 октября 2024 19:25

Faxriyor

Kuz yomg‘iri

(turkum)

      1
Xazonlar ergashdi armon xayliga,
kuz vido istadi ko‘ngil mayliga,
yomg‘irlar yog‘adi hijron saylida –
kuz yomg‘iri –
hijron yomg‘iri.

Na ko‘z – tikarga, na umid – bog‘larga,
na so‘z – aytarga, na dimog‘ – chog‘larga,
na gul – sevarga, na ko‘ngil – dog‘larga.
Kuz yomg‘iri –
hijron yomg‘iri.

Ilinj sahrosida bir juft ko‘z sag‘ir,
suymog‘ing osondir, kuymog‘ing og‘ir,
qantarday umid ham bormoqda og‘ib.
Kuz yomg‘iri –
hijron yomg‘iri.

Armon ajr bo‘ldi, fajr bo‘lmadi,
ko‘ngil qaqnus bo‘ldi, g‘ajir bo‘lmadi,
na suygu, na kuygu vojib bo‘lmadi.
Kuz yomg‘iri –
hijron yomg‘iri.

Ko‘ngil yog‘ar, shivalaydi maydalab,
bir kuy bo‘lib, ostonangdan haydalar,
egam, egam, ne dardingki, qaytalar?
Kuz yomg‘iri –
hijron yomg‘iri.

    2
Yomg‘irlarda qolgan daydi it –
yorning tillo ostonasidan
haydalgan sevgi.

Endi u kulbaga
qaytmas hech qachon.

Daydi o‘q kabi
daydi it – sevgi.

Daydi itning trayektoriyasi
taqdiring bo‘lib
sinadi har muyulishda.

    3
Oyna kabi shaffof shamol
yo‘lida uchragan
narsalarga urilib sinar.

Chumchuqlarga aylanar shamolning siniqlari
daraxtlarga qo‘nmoq uchun
yaproqlar o‘rniga.

    4
Yomg‘ir – ulkan ko‘ngil daraxtining
yog‘ayotgan xazon va rangpar
yaproqlaridir.
Hijron to‘lib qolgan bu yaproqlarning
har bir so‘nayotgan hujayrasiga.
Har bir yaproq simobday og‘ir,
yuzingga keltirib uradi shamol
bu yaproqlarni.
Yuzga sanchiladi mavhum hijronning
sensizlikning xazon faslida
moddiylashgan tikanaklari.

    5
Kuzda osmon haqda so‘zlanmas,
ayniqsa, yomg‘ir payti.

Qishki uyqusiga ketadi iloh
osmon – ko‘zini yumib.

Osmonga aylanar bulutlar
kuzda.

Ko‘ngil esa
ilohga aylanar
aytib yig‘lamoq uchun
namozshomgulni.

Bahor yodi.

    6
Men – yo‘qsil oshiq
engil qilib kiyaman dilni
kuzning salqin havolarida,
yomg‘irli kunlarda.

Dilim katta kelar egnimga.
Yerlarga sudralar dilimning bari.

Yonimda sen bo‘lsayding, sevgilim,
junjikib tursayding yonimda,
dilimni yopsaydim egningga.

Dilimni yopinib o‘tirsayding yonimda
yelkamga boshing qo‘yib…

7
Umid
janubga uchib ketolmaydigan
tutqun qush kabi
qunishib turar yomg‘irda
bir oyog‘ini
qanotlari ostiga olib.

Yurak tomi o‘pirilib tushgan
eski uy kabi
vayrondir.
Uning devorlari
shamoldan asrashi mumkin umidni,
biroq yomg‘ir atrofdan emas,
ko‘kdan yog‘ar…

1999-yil 31-oktyabr

TUNGI YURAK

Yurak ketib borar,
Kezgindi yurak,
Gohida imillab, gohida qichab.
Yuragimning qadam tovushlarini
Eshitib yotaman har tun, har kecha.

Yurak ketib borar tentib, telbarab,
Ko‘ngil ko‘chasida mendan beso‘roq.
Seni izlab borar Samarqand tomon,
Bechora uyingni bilmaydi biroq.

Sho‘rlik kutishingga hamon ishonar,
Men esam bor gapni qandoq aytayin?
Qandoq tushuntiray unga vidoni,
O‘zbekcha bilmasa, axir, qaytayin?!

Nima deb avrayin, ne deb elanay,
Qandoq qaytarayin bu yo‘ldan uni?
Yurak ketib borar...
Nachora, mening
Shu bebosh yurakka qolgandir kunim.

1987