1742
نوشته‌هایی درباره‌ی دین، جامعه، سیاست کانال رسمی حسن یوسفی‌اشکوری وب‌سایت: http://yousefieshkevari.com تماس با ادمین: @Eshkevarii
تا سال 1962، اسرائیل تقریباً 93 درصد از زمین های داخل مرزهای خود را در اختیار داشت. برای رسیدن به این دستاورد، 531 روستای عرب نشین ویران و یازده محله شهری از ساکنان خود خالی شدند. وزیر دفاع سابق اسرائیل موشه دایان از فاجعه ای که صهیونیست ها برای ایجاد دولت اسرائیل بر سر فلسطینیان آوردند، می نویسد:
به جای روستاهای عرب، دهکده های یهودی ساخته شد، شما حتی نام این روستاهای عرب نشین را نمی دانید و من شما را سرزنش نمی کنم. چون دیگر کتاب‌های جغرافیا وجود ندارد، نه تنها کتاب‌ها وجود ندارد، بلکه روستاهای عربی نیز دیگر در آنجا نیستند... در این کشور حتی یک مکان ساخته نشده است که قبلاً جمعیت عرب نداشته باشد".
اگر من یک رهبر عرب بودم، هرگز با اسرائیل توافق نمی کردم. این طبیعی است: ما کشورشان را گرفته ایم. یقینا خداوند آن را به ما وعده داده است اما این برای آنها چه اهمیتی دارد؟ خدای ما خدای آنها نیست. درست است که ما از اسراییل آمده ایم، اما دو هزار سال پیش. و این قضیه به آنها چه ربطی دارد؟ یهودستیزی وجود داشته: نازی ها، هیتلر و آشویتس. اما آیا این تقصیر آنها بود؟ آنها فقط یک چیز می بینند: ما به اینجا آمده ایم و کشور آنها را دزدیده ایم. چرا آنها باید این مساله را قبول کنند؟"
استعمار، بدیهی است و آنچه که اِعمال می کند را هر یهودی و عرب معقولی به طور کامل درک می کند. در استعمار، فقط یک هدف می تواند وجود داشته باشد. برای اعرابِ این کشور، اساساً این هدف غیرقابل قبول است. این یک واکنش طبیعی است و هیچ چیز آن را تغییر نخواهد داد".
تصویر «اسرائیل بزرگ» به عنوان هدف نهایی صهیونیسم، با جنگ سال 1948 تمام نشد".
کورسویی از امید
حدود صدو ده روز از هفتم اکتبر 2023 می گذرد. حمله ای که از سوی سازمان فلسطینی حماس و با همراهی برخی گروه های دیگر فلسطینی علیه رژیم اسرائیل انجام شد، احتمالا بدون محاسبه درست از پیامدهای ویرانگرش، بهانه ای تازه به دست اسرائیل و اسرائیلیان نژادپرست و مدافع آپارتاید استعماری داد تا ارتش آن کشور با رهبری نخست وزیر جانی اش نتانیاهوی انتقام جوی فاسد، با تمام قوا و با استفاده از تمام امکانات جهانی علیه مردم عادی شهر محاصره شده غزه حمله کند و این همه قربانی و ویرانی بر جای گذارد.
شگفت این که اغلب دولت های جهان و در رأس آن ها دولت دموکرات آمریکا در طول این مدت طولانی با استفاده و در واقع سوء استفاده از تمامی ابزارهای مادی و معنوی (و عمدتا با پول مالیات شهروندانی که آشکارا با این هزینه کردها مخالف اند)، یکسره از این تهاجمات و حملات مداوم و این انبوه جنایات و قتل عام مردم عادی و بیشتر زنان و کودکان حمایت کرده و در پشت جانیان اسرائیلی ایستاده اند.
در متن چنین جهالت و جنایتی، تنها و تنها امید عواطف انسانی و آزاد شمار زیادی از شهروندان عادی کشورهای مختلف جهان از گروه های اجتماعی مختلف (اعم از مذهبی و غیر مذهبی، عرب و غیر عرب، فلسطینی و غیر فلسطینی، مسلمان و مسیحی و یهودی و . . .) بوده و هست که هر روز در چهار گوشه عالم با اعتراضات گسترده و گاه چند صد هزار نفری خود به حمایت از قربانیان این جنایات برخاسته و خواهان آتش بس فوری و پایان دادن به این آدم کشی ها و نسل کشی ها و جنایات لحظه به لحظه شده اند. این را می دانستیم که اخلاق و انسانیت در قاموس اغلب سیاستمداران جهان و مغرب زمین اعتباری ندارد اما احتمال نمی دادیم که حداقل دموکراسی و حقوق بشر و سازمان ملل شان، مفاهیمی که پس از جنگ جهانی دوم رواج بیشتری پیدا یافته و تاج افتخاری بر تاریک دولت های غربی شمرده می شده است، این اندازه بی اعتبار باشد. اما رخدادهای اخیر در خاورمیانه و آزادی عمل بی نهایت ارتش اسرائیل در انواع جنایات خود علیه مردمی عادی نشان داد که حقوق بشر و مانند آن حداکثر تا زمانی ارزش و اعتبار دارد که در خدمت منافع مادی و سیاسی قدرت های بزرگ جهانی باشد.
در اوج خشم و ناامیدی عمومی، کشوری به نام آفریقای جنوبی؛ کشوری که خود زخم استعمار و آپارتاید غربی را بر تن دارد، دلیری کرده و شکایتی علیه نسل کشی رژیم اسرائیل علیه مردمان غزه به دیوان بین المللی لاهه (عالی ترین نهاد قضایی سازمان ملل) تسلیم کرده است. اقدامی سترک و قابل احترام؛ آن هم نه از سوی یک کشور عربی و یا اسلامی و حتی خاورمیانه ای.
جهان منتظر پاسخ های قضات این نهاد قضایی بود. در نهایت دیروز نخستین رأی خود را با اکثریت قاطع آرای اعضای دیوان اعلام کرد. هرچند این رأی برای مدافعان آزادی و عدالت و حقوق بشر چندان خرسندکننده نبوده و نیست ولی در عین حال، با توجه به موقعیت خطیر جهانی و حمایت های بی دریغ دولت آمریکا از جنایات ارتش اسرائیل در منطقه، همین اقدام نیز مهم شمرده می شود. چنین می نماید که این اقدام مقدماتی، که البته طیفی از توصیه های قضایی را در بر می گیرد، می تواند راه را برای اقدامات سنجیده تر و قاطع تر بعدی باز کند.
مهم ترین اننقاد آن است که دیوان درخواست آتش بس نکرده و گفتن ندارد که تا آتش بس جدی در نوار غزه برقرار نشود، همان توصیه ها و یا احکام صادره نیز چندان عملی نخواهند شد؛ نکته مهمی که از قضا نمایندگان دولت آفریقای جنوبی بدان اشاره کرده اند. با این که می دانیم صدور احکام نهایی ممکن است چند سال طول بکشد، اما به هرحال قبول صلاحیت دادگا برای رسیدگی و درخواست های مختلف و تودرتو از دولت اسرائیل در برابر دیوان از جمله گزارش عملکردها در یک ماه آینده، حاکمان اسرائیلی را قدم به قدم به پاسخگویی ملزم خواهد کرد و در نهایت احتمالا به محکومیت نهایی دولت یاغی اسرائیل منتهی خواهد شد. چنین روندی حتی اگر برای وضعیت کنونی افاقه نکند، در آینده نه چندان دور به سود مردمان مظلوم فلسطین خواهد بود و در واقع یک پیروزی اخلاقی و سیاسی برای قربانیان یک قرنه فلسطینیان شمرده می شود و این در صحیفه تاریخ این دوران به یادگار خواهد ماند.
شنبه 7 بهمن 1402 و
#یوسفی_اشکوری #اجتماعی_سیاسی
✅موسوی تبریزی ماجرای سیلی به بازرگان را رد کرد
عصر ایران: در پی بازنشر خاطره ای از آیت‌الله نوری همدانی درباره داماد خود که قصد داشته در مدرسه فیضیه به مهندس بازرگان سیلی بزند پس از 43 سال ماجرا را از خود موسوی تبریزی جویا شدیم....
آقای موسوی گفت در آن جلسه مهندس بازرگان که به عنوان نمایندۀ مجلس شورای اسلامی و همراه نمایندگان دیگر به قم آمده بود از علمای قم خواست به درس و بحث خود برسند و در سیاست دخالت نکنند. حاضران هم گوش می‌دادند و چون شخصیت‌هایی چون آیت‌الله منتظری هم نشسته بودند ولی واکنشی نشان ندادند، من برخاستم و خطاب به آقای منتظری (و نه آقای بازرگان) گفتم چرا هیچ پاسخی نمی‌دهید؟ مگر سیاست ما عین دیانت ما نیست؟ البته درگیری لفظی‌یی هم بین من و مهندس بازرگان پیش آمد ولی با ایشان رفاقت داشتیم و چون بزرگ‌تر از ما و محترم بود احترام می‌گذاشتیم منتها در آن جلسه احساس کردم به علما و مشخصا به آیت‌الله منتظری بی‌احترامی شده است. اما این که بخواهم سیلی بزنم و کسانی مانع شوند، نه. چنین کاری نکردم.»
موسوی تبریزی تصریح کرد: «من در واقع احساس کردم به آقای منتظری و علمای دیگر بی احترامی شده واز آنها می‌خواستم دفاع کنم.
@Sahamnewsorg
سحرگاه امروز #محمد_قبادلو اعدام‌شد....
دانی چه نوحه بر زِبَرِ بام می‌کنند؟
مادر! پسر نزای که اعدام می‌کنند!
مادر پسر نزای که مُشتی طناب‌باف،
از بندِ ناف قصدِ سرانجام می‌کنند!
دختر بیار و زنده به گورِ سیاه کُن...
مادر! پسر نزای که اعدام می‌کنند!
#حسین_جنتی
@searchformeaning
نفدی بر نقل یک خاطره مربوط به مجلس اول توسط آیت الله نوری همدانی
اخیرا در جایی مطلبی از آیت الله حاج میرزاحسین نوری همدانی در ارتباط با رخدادی مرتبط با مجلس اول خواندم که به گمانم گزارش واقع بینانه ای نیست از این رو تعهد اخلاقی ایجاب کرد که ملاحظات انتقادی خود را در این باب بیاورم. آن گونه که در پایان این یادداشت آمده است، بیان مطلب در سال 68 بوده و در همان زمان در نشریه حوزه منتشر شده است. البته نمی دانم که ایشان هنوز هم همان مطلب را معتبر می داند یا نه. به هرحال فرض این است که نوری همدانی هنوز هم مطلب نقل شده و منسوب به ایشان را معتبر می داند. به هرحال از آنجا که متن نقل ایشان عینا در بالا آمده است، دیگر آن را یادآوری نمی کنم.
اول بگویم آیت الله نوری همدانی استاد من در قم بوده و طی یک دهه شاگردی و نیز همکاری علمی و قلمی حق استادی بر گردن من دارد. از این رو امیدوارم این نقدنوشته، گرچه صریح و شفاف، موجب دلخوری و احیانا آزردگی ایشان را فراهم نکرده باشد. بیفزایم مواضع سیاسی پس از انقلاب ایشان به کلی در تعارض با دیدگاه ها و مواضع اینجانب است.
اما آنچه جناب ایشان در مورد حادثه ای که در روز دیدار نمایندگان مجلس اول با شماری از علمای قم در کتابخانه مدرسه فیضیه قم رخ داد نقل کرده است، تحریف شده و اساسا نادرست است. احتمالا ایشان، ولو ناخواسته، می خواسته است برای دامادش سید حسین موسوی تبریزی فضیلتی بتراشد. مرادم را ذیل پنج بند فهرست می کنم:
1 – هرچند الان به یاد نمی آورم که مهندس بازرگان در سخنرانی مورد اشاره در سالن کتابخانه فیضیه در باره چه موضوعاتی سخن می گفته است ولی بسیار بعید می دانم که وی حداقل به صراحتی که نقل شده افاده مقصود کرده باشد. به ویژه یقین دارم این جمله را که «. . . ما که تجربه مان زیاد است بهتر است که مدیریت مملکت را بعهده داشته باشیم» قطعا نگفته است. زیرا حداقل امروز بر هر منصفی روشن شده است که کسانی چون بازرگان و سحابی ها و همفکرانشان به تنها چیزی که فکر نمی کردند، همان تصدی گری مقامات حکومتی بوده است. اگر هم او از علما خواسته باشد بهتر است به جای حکمرانی مستقیم به نظارت بسنده کنند، البته هم با دیدگاه بازرگان سازگار است و هم به یقین او این توصیه را مشفقانه و به سود دین و روحانیت و حوزه های علمیه گفته است. فکر نمی کنم امروز کسی در اعتبار چنین توصیه ای تردید داشته باشد. در همان زمان هم بسیاری از عالمان و مجتهدان و دینداران همین نظر را داشتند.
2 – آنچه در آن روز اتفاق افتاد و من هم به عنوان نماینده مجلس در جمع نمایندگان حضور داشتم و شاهد بودم، آن بود که سید حسین موسوی تبریزی در واکنش به لطیفه ای که بازرگان در باره یکی از روحانیون ذکر کرد، موسوی تبریزی ناگهان برآشفت و با سروصدای غیر عادی و هیستریک معترض شد. جلسه لحظاتی آشفته شد و از چنین حرکتی آن هم از سوی یک طلبه و یک نماینده همه متعجب شدند. به یاد ندارم این معترض خشمگین چه گفت اما هرچه بود پس از لحظاتی با عصبانیت و احتمالا به عنوان اعتراض جلسه را ترک کرد و خارج شد. تمام داستان همین بوده و بقیه افسانه سازی است و احتمالا راوی مافی الضمیر خود را عیان کرده است . اصولا موسوی تبریزی در آخر جمعیت فشرده سالن نشسته بود و بسیار با سخنران فاصله داشت و در چنان موقعیتی ممکن نبود که او قادر باشد «یک کشیده بسیار محکم به گوش مهندس بازرگان بزند»!
تصاویری از تظاهرات گروهی از مخالفان گروه افراط‌گرایی دست‌راستی «ای‌اف‌دی» (آلترناتیو آلمان) شنبه ۲۰ ژانویه (۳۰دی) در فرانکفورت برای بی‌بی‌سی ارسال شده است.
یک روز پس از شرکت ده‌ها هزار نفر در تظاهراتی علیه افراط‌گرایی دست‌راستی، بار دیگر در شهرهای سراسر آلمان تظاهراتی شکل گرفته است.
تظاهرات از زمانی کلید خورد که گزارش‌هایی از طرح سیاستمداران راست‌افراطی در مورد اخراج میلیون‌ها نفر با پیشینه مهاجرت منتشر شد.
حزب «آلترناتیو برای آلمان»، یک حزب دست‌راستی است که خواستار حکومت اقتدارگر برای آلمان است.
انتشار جلسه‌ای از سیاستمداران و حزب دست‌راستی که در آن خواستار اخراج جمعی مهاجران شدند حتی آنها که مدارک اقامت اما بدون پیشینه آلمانی دارند برای آلمانی‌ها تکان‌دهنده بود.
این موضوع اعتراضات گسترده‌ای را در پی داشت و اکنون در آلمان بر سر ممنوعیت حزب آلترنایتو برای آلمان بحث است.
در میان تجمع کنندگان پلاکاردهایی با شعار«زن، زندگی، آزادی» دیده می‌شود.
@BBCPersian
جشن شراب در ایتالیا
شنبه 4 مهر 88 / 26 سپتامبر 2009
1
چند روز اخیر روزهای جشن شراب در اینجاست. طبق اطلاع جشن شراب جشنی سراسری در ایتالیاست. در کناره های خیابان میزهای زیادی نهاده شده و روی آنها انواع شراب با بطری های شیک و چشم نواز چیده شده که در واقع برای معرفی و تبلیغ است و تولیدکنندگان این شراب ها کالای خود را در معرض عموم قرار داده اند. در اینجا نیز مانند دیگر کالاها میدان رقابت است. البته انواع دیگر خوردنی ها در معرض تماشا و فروش قرار داده شده اند.
به هرحال این روزها کیوسی شلوغ است و پرچم های رنگارنگ در هر گوشه در اهتزاز است و جشن و موسیقی و به اصطلاح بزن و برقص در چند میدان شهر (از جمله میدان شهرداری و میدان کلیسا) برپاست و نوای موسیقی با اکوهای بسیار گوش خراش به گوش می رسد. زن و مرد و حتی زنان و مردان (همسران) پیر هم دست هم را می گیرند و در میدان می رقصند. هیچ کس احساس ناامنی نمی کند. نه گشت جندالله و نه ثارالله و نه اداره منکرات و نه جیغ و فریاد زنان و دختران جوان که از مأموران ملتمسانه و در واقع با ذلت و تحقیر می خواهند از بردنشان به اداره منکرات منصرف شوند! و نه شلاق و گزمگان مأمور شکنجه جوانان!
من و همسرم و دخترم زهرا ساعتی را در میدان شهرداری بودیم و مناظر رقص و شادی و جشن مردم را تماشا کردیم. به همراهانم گفتم: روزگاری است و دنیایی! در یک جا شراب نه تنها ممنوع است که حتی نمی توان اسمش را برد و از همه مهم تر مجازات هم دارد اما در جاهایی دیگر «جشن شراب» برپا می شود و مردم برای تولید و عرضه آن جشن می گیرند! دنیای عجیبی است!
2
اخیرا سایت نوروز شرحی در بارة سعیده پورآقایی نوشته است که بسیار مهم است. گفته اند که ماجرای این دختر، که چندی پیش منتشر شد و داستانی شبیه ترانه موسوی بود، در اساس سناریویی بود برساخته وزارت اطلاعات دولت کودتا برای بدنام و لوث کردن اخبار درست ستاد پیگیری موسوی و کروبی در مورد کشته شدگان و آسیب دیدگان پس از انتخابات طراحی شده بود. به این معنا که طبق این ادعای سایت نوروز، اینان می خواستند این ماجرای جعلی از طریق اصلاح طلبان منتشر شود و پس از آن جعلی بودنش را افشاکنند و در نهایت ماجرای ترانه موسوی و دیگر تجاوز شدگان در زندانا لوث شود. البته جزئیات سناریو در نوروز گفته شده است.
3
چند روز پیش ایران به آژانس اطلاع داد که سایت جدیدی برای غنی ساری در نزدیکی قم ساخته است. اما این خبر در دنیا غوغای تازه ای علیه جمهوری اسلامی راه انداخته است و آن را نشانه دیگری از نافرمانی ایران و دلیلی بر ایجاد سوءظن به ایران دانسته اند. البته خارجی ها ادعا کرده اند که دلیل این اطلاع دادن به وسیلة دولت ایران لو رفتن آن بوده است. خدا عالم است که حقیقت چیست. در پی این جنجال تازه حتی اوباما اعلام کرد که گزینه نظامی در مورد ایران منتفی نیست و اسرائیل شادمانی می کند و بار دیگر از خطر ایران داد سخن گفته می شود. فعلا جشن اسرائیلی ها است.
یادداشت های روزانه – قسمت یکصدو پنجاه و سوم
پنجشنبه 28 دی ماه 1402
#یوسفی_اشکوری #اجتماعی_تاریخی
دولت به این بی اعتباری هرگر ندیده ملتی!
5
در یک فیلم دیدم که هنگام دفن پرویز مشکاتیان، آهنگ ساز نامدار که چند روز پیش در گذشته بود، در قطعه هنرمندان بهشت زهرا، وقتی که نمایندة وزارت ارشاد خواست صحبت کند، مردم حاضر که غالبا از موسیقی دانان و هنرمندان بودند، با دست و سوت زدن و سر و صدا مانع حرف زدنش شدند. در تاریخ معاصر ایران دولت به این بی اعتباری کمتر وجود داشته است.
6
طبق گزارش برخی افراد در مجلس خبرگان امضا جمع می کردند برای برکناری آیت الله دستغیب شیرازی که گویا با مخالفت خامنه ای روبرو شده و منتفی گشته است. جالب است حال که یک مرد روحانی پیدا شده و در پی انجام وظیفه دینی و قانونی خویش است، با چنین برخوردهایی مواجه می شود.
7
امروز آقای دیوان بیگی اطلاع داد که از کنسولگری آمریکا اطلاع داده اند که با ویزای ما موافقت شده و گفته اند که پاسپورت ها را ببریم و ویزا را دریافت کنیم. از آنجا که چند روز دیگر سفری به بلژیک دارم، ناچار پس از بازگشت مراجعه خواهیم کرد.
یادداشت های روزانه – ادامه قسمت یکصدو پنجاه و دوم
سه شنبه 26 دی1402
#یوسفی_اشکوری #اجتماعی_تاریخی
افریقای جنوبی و دیوان لاهه
شکایت افریقای جنوبی از اسرائیل به خاطر قوم کشی فلسطینی مصداق همان سخن است که گاهی آخری ها اولی ها می شوند.
دولت افریقا جنوبی در گذشته نه چندان دور نماد آپارتاید بود امروز نمادی برای مبارزه با آپارتاید شده است.
اقدام شجاعانه این کشور در شکایت به دیوان قضائی لاهه از دولت اسرائیل، در دنیای امروز که همه دول غربی تا حدی در برابر اقدام اسرائیل سکوت همراهانه یا همراهی اشکار کردند کاری مهم است.
کشتار مردم غزه به بهانه نابودی حماس توجیهی ندارد و نقض قوانین جنگی مصوب ملل متحد و قرارداد های بین المللی است منتها گاهی زور و ثروت آن سان قوی است که قوانین آب می شوند تا دیده نشوند و توجیه های گوناگون جای آن را می گیرد.
دبیر کل سازمان ملل تنها صاحب مقامی بود که از آغاز جنگ بر نقض حقوق بشر هشدار داد تمام نهادهای سازمان ملل هم چنین کردند اما هیچ کشوری از راه صلح خواهی وارد دعوای حقوقی رسمی نشد مگر افریقای جنوبی.
تقاضای افریقای جنوبی دو خواسته دارد توقف جنگ و اقدام برای صلح پایدار و شناختن متجاوز و پرداخت غرامت از سوی متجاوز.
اعلام رای دادگاه مهم است و آزمونی برای حقوق بشر است.
جدای از سرنوشت جنگ و عدم نابودی حماس و یا قدرت گرفتن حماس، آنچه در غزه رخ داده است فاجعه ای است آگاهانه علیه انسان.
کشتار روزانه گاهی به بیش از 300 نفر می رسد. این جنگ نیست ریختن بمب بر سر مردم بی پناه، کوچ اجباری و بعد در هنگام کوچ بمباران کردن آنهاست. ادامه و تکرار چنین کشتاری قبح آن را از میان می برد و آن را عادی جلوه می دهد. اما نکته مهم تر عادی نشان دادن کشتار مردم در هنگام جنگ است، آن هم در منطقه ای که صبح مردمش با جنگ و شبش در انتظار بمباران در منطقه می گذرد.
اروپا انگار نمی داند جنگ همراه با کشتار مردم یعنی موج مهاجرت به غرب که برایش بحران زا می شود.
امریکا انگار نمی داند که حصار غزه و تبعیض یعنی زنده کردن خاطر تبعیض نژادی در ذهن سیاهان امریکا که پایه رای دموکرات ها هستند.
افکار عمومی جهان با حضور در خیابان و تظاهرات گسترده در سرمای اروپا و امریکا نشان داد که کشتار مردم را به هیچ وجه نمی‌پذیرند و قبول نمی کنند اما دولت ها در برابر قدرت سرمایه کم آوردند. در این مصاف افکار عمومی و سرمایه، دولت های غربی با ضعف و لکنت و تاخیر خواستار اتش بس هستند و این ضعف فرصت به دولت اسرائیل می دهد که بیشتر بکشد. این کشتار به نفع این دولت ها هم نیست که به رای مردم نیاز دارند.
افریقایی جنوبی با اقدام خود راهی برای جوامع مدنی جهان و فشار به دولت ها باز کرده تا اقدام حقوقی قوی برای انجام صلح در منطقه به شکل پایدار انجام دهند. یعنی صلح پایدار در اسرائیل و فلسطین به معنی تاثیر آن در کل منطقه است.
حکم دادگاه به نفع صلح عملی می تواند کمکی برای دولت دموکرات امریکا باشد تا دولت اسرائیل را وادار به آتش بس کند.
مماشات دولت دموکرات امریکا حتی پایگاه رای آنان را در انتخابات 2024 هم خطر انداخته است.
اگر رفتار حقوقی و عقلانی افریقای جنوبی جواب ندهد منطقه در جنگ های گوناگون اسیرتر می شود. بی گمان بازی سرمایه جهانی با توجه به سودآوری جنگ به دلیل فروش سلاح نمی تواند برای اروپا و امریکا و مردم آن دستاوردی به جز ناامنی داشته باشد و حتی در دراز مدت آن بخش از سرمایه را که با سلاح نظامی همراه نیست را آزار می دهد.
حکومت ایران از کشورهایی است که بر بحران های منطقه سوار می شود تا هم در داخل ایران سلطه بر مردمش برقرار کند و هم با نفوذ منطقه برای خود قدرت بیشتر تدارک ببیند.
برنده راهبردی همین کشتار اسرائیل به تعبیر وزیر خارج سابق فرانسه (دوریان) حکومت ایران بوده است. یعنی حکومتی که مردمش را سرکوب می کند.
می توان گفت سیاست و راهبرد دولت های غربی و همچنین حمایت از سیاست های دولت اسرائیل برای منطقه امنیت نمی آورد و حتی موجب قدرت بیشتر حکومت ایران در منطقه می شود که تا کنون هم چنین شده است.
@RahmaniTaghi
سیاست خارجی دولت آقای بایدن که در چند ماه گذشته و پس از آغاز جنگ اسرائیل-غزه به شدت مورد انتقاد قرار گرفته است، روز جمعه در جریان سفر به پنسیلوانیا در مسیر با تظاهرات‌کنندگانی روبرو شد که او را «جو نسل‌کش» (Genocide Joe) خطاب کردند و خواستار آتش‌بس فوری در غزه شدند.
تظاهرات‌کنندگان در شهر آلن تاون ایالت پنسیلوانیا شعار دادند که «یادمان خواهد ماند تا نوامبر» - اشاره‌ای به انتخابات ریاست جمهوری نوامبر امسال که جو بایدن برای ماندن در کاخ سفید باید آرای مردم در ایالت‌های حساسی چون پنسیلوانیا را کسب کند.
📷 Getty Images
@BBCPersian
https://bbc.in/3ScNf6x
جنایت در غزه و بی اعتباری حقوق بشر در جهان
پیش از این گفتم دلیل اصلی یاغی گری اسرائیل در طول حدود هشت دهه حمایت های دولت های قدرتمند و بیش از همه حمایت های همه جانبه ایالات متحده آمریکا بوده و هست.
حال می توان گفت یکی از پیامدهای طبیعی و قهری چنین حمایت های یک سویه از اسرائیل به ویژه در ماجراهای اخیر پس از رخداد هفتم اکتبر 2023 و گسترش جنایات رژیم کنونی اسرائیل در غزه و به طور کلی در منطقه فلسطین اشغالی در یک سو بوده و در سوی دیگر زمینه ی بی اعتباری مفهومی به نام «حقوق بشر» در سوی دیگر بوده و هست.
این در حالی است که پس از وقوع دو جنگ جهانی و کشتارها و ویرانی های عظیم آن دو جنگ (به ویژه جنگ دوم)، وفق تلاش های نوین قدرت های غربی و به طور کلی دولت های فاتح جنگ، قرار بر این بوده که با تشکیل سازمان ملل متحد به مثابه مرکز قدرت بین المللی در قامت دولتی مافوق دولت ها، و نیز با تنظیم اعلامیه جهانی حقوق بشر (مصوب 1948) و امضای تقریبا اغلب کشورهای جهان، دیگر جنگی و تجاوزی در جهان رخ ندهد و اگر هم اختلافی و به ویژه جنگی بین ملت ها و دولت های عضو سازمان ملل روی دهد، از طریق سازمان ملل و وفق قواعد مقرر و مورد تأیید عموم از جمله اعلامیه حقوق بشر به شکل مسالمت آمیز و در حد ممکن عادلانه و منصفانه حل و فصل گردد.
در این میان برای رعایت انصاف باید منصفانه گفت که تا کنون و در طول این هفتاد سال در منازعات بین المللی، این سازمان تا حدودی موفق عمل کرده و قوعد حقوق بشری ولو ضعیف و نیم بند در سطح جهان عملی شده است. شاید بتوان گفت اگر همین سازمان ملل و همین حقوق بشر مطرح نبود، فساد و ظلم و تجاوز به ویژه از سوی دولت های قدرتمند نسبت به دولت های ضعیف تر و به ویژه از سوی دولت های ظالم و زورگو و غیر دموکراتیک در جهان به مراتب بیش از این بوده است. به ویژه نمی توان از یاد برد که نهادهای حقوق بشری سازمان ملل در زمینه های مختلف (از رخدادهای ویرانگر طبیعی مانند سیل و زلزله گرفته تا قحطی و جنگ و . . .) به کمک آسیب دیدگان و نیازمندان می شتابد. مهم تر از همه توسط همین سازمان حق تعیین سرنوشت برای تمامی مردم جهان (مردمان اسیر در سرزمین های استعماری و استعمار زده) به رسمیت شناخته شده است. به هر حال فعلا مظلومان ظلم دیده جایی رسمی و بین المللی برای مراجعه و دادخواهی دارند که مراجعه کنند. این خود در حد خود مفید است و وجودش به ز عدم.
با این همه در طول این هفتاد سال انتقادها نسبت به اعمال سازمان ملل و تضییع مکرر حقوق بشر در روابط دولت ها و ملت ها کم نبوده و نیست. به ویژه جریان های مترقی ضد استعماری جهانی و عمدتا در کشورهای جهان سوم نسبت به مظالم و تبعیض ها و سیاست های دوگانه و چندگانه حساس بوده و بارها واکنش نشان داده اند. از جمله بیش از هم به حق وتوی پنج کشور قدرتمند جهان به حق نقدهای جدی وارد کرده و می کنند.
اما به طور کلی سیاست های کشورهای قدرتمند اروپایی و بیش از همه دولت های آمریکا در طول این هفتاد سال در قبال اسرائیل از آغاز تأسیس تا کنون به گونه ای بوده که همواره بیش از همه مورد انتقاد آزادی خواهان بوده است. البته این سیاست ها پس از رخداد هفتم اکتبر و جنایات بعدی نظامیان و سیاستمداران اسرائیلی و جنایاتی که تا کنون انجام داده که هنوز هم با قدرت ادامه دارد، نه احترامی برای حقوق بشر باقی مانده و نه اعتباری برای سازمان ملل در حل و فصل عادلانه برجای مانده و نه دیگر کسی به سادگی دعوی حقوق بشری دول غربی و آمریکا را می پذیرد! تکلیف رهبران نظام های غیر دموکراتیک جهان (چین و روسیه و مصر و ایران) روشن است اما به جد می توان پرسید که آیا رهبران غربی و به طور خاص رئیس جمهور دموکرات و وفق ادعای خود صهیونیست آمریکا به راستی دموکرات است و مدعی حقوق بشر در جهان؟! آیا زمان آن نرسیده که سازمان ناتوان و ضعیف ملل متحد به تناسب زمان و شرایط، تجدید سازمان شود؟
چهارشنبه 20 دی 1402 #یوسفی_اشکوری #اجتماعی_سیاسی
تذکر در رساله عرضه شده در پست بالا شرحی مفید در باره کشتارهای هزاره ها در افغانستان در طول چند دهه اخیر گزارش شده است. پیشنهاد می کنم علاقه مندان این گزارش دردتاک را بخوانند. این گزارش مستند رنج نامه ای است از بخشی از مردم بی دفاع افغانستان که از متجاوزان جزم اندیش و به طور خاص از گروه طالبان تحمل کرده اند. این گروه چگونه می توانند حافظ امنیت مردم افغانستان و به ویژه از ملیون ها هزاره شیعه شوند؟
Читать полностью…
حمایت های جهانی زمینه ی یاغی گری اسرائیل
فکر نمی کنم کسی از آزاداندیشان در جهان آزاد باشد که انکار کند در جامعه جهانی کنونی و در گروه اعضای سازمان ملل دولتی باشد که از رژیم اسرائیل در سه ویژگی گوی سبقت را ار همگان ربوده باشد. اول، نقض قواعد رسمی بین المللی و به طور خاص نقض پیاپی و ارادی و آگاهانه مفاد اعلامیه جهانی حقوق بشر. دوم، تجاوزگری ارادی و برنامه ریزی شده در منطقه و به طور خاص در قلمرو فلسطین و نسل کشی و کوچ های برنامه ریزی شده و سازمان یافته بومیان منطقه به اقصا نقاط جهان. سوم، اعمال خشونت و قساوت در برخوردها و در مواجهه با معترضان فلسطینی و به طور کلی با مخالفانش در همه جای جهان. شکل علنی و مداوم اعمال این نوع خشونت ها، البته متنوع است ولی عمدتا در دو شکل خود را نشان می دهد. یکی جنگ های رسمی و علنی از طریق قوای مسلح و ارتش و دیگر از طریق ترورهای سازمان یافته و بی مرز مخالفان واقعی و یا توهمی در همه جای جهان.
برای من که حداقل شصت سال است با این واقعیت های روی زمین آشنایی دارم، همواره این پرسش مطرح بوده است که چرا چنین رژیمی که از اساس بر بنیادهای تجاوز و ترور و مرگ و ویرانی و توطئه شکل گرفته است، توسط سازمان ملل در آغاز (سال 1947) مورد تأیید قرار گرفت و رسمی شد؟ چگونه و به چه دلیل این رژیم در طول بیش از هفتاد سال تقریبا تمامی مصوبات و قطعنامه های سازمان ملل را در موضوع روابطش با همسایگان و عمدتا در رابطه به فلسطینیان تجاوزات سازمان یافته نقض می کند و حتی بدان گردن کشی و یاغی گری خود مباهات می کند، اما مقامی و یا نهادی مانع چنین روندی خطرناک و تبعیض آلود نمی شود؟ حتی نهادی چون سازمان ملل، که قاعدتا باید عالی ترین نهاد حل و فصل منازعات بین المللی باشد و مصوباتش را عملی کند، قادر نیست مانع تجاوزات آشکار دولت اسرائیل بشود و حتی از تحمیل نظام استعماری و آپارتاید بر میلیون ها فلسطینی در قرن بیستم و بیست و یکم جلوگیری کند؟ افزون بر آن، چگونه است که حتی نهادهای حقوق بشری مستقل هم قادر نیستند مانع این همه جنگ افروزی و یاغی گری و ددمنشی و کشتار و نقض سازمان یافته حقوق بشر توسط اسرائیل بشوند؟ این در حالی است که نهادهای حقوق بشری و حتی سازمان ملل بارها نقض قواعد بین المللی توسط اسرائیل را آشکارا اعلام کرده اند. اگر به راستی رژیم حقوقی دیگر (مثلا جمهوری اسلامی ایران با تمام نقض حقوق بشری اش)، حتی یک صدم اعمال خلاف مواد و مفاد حقوق بشر عمل می کرد، آیا همین دولت های حقوق بشری خاکش را به توبره نمی کشیدند؟ آیا قابل تصور است که در طول سه ماه این همه قتل و کشتار افراد بی گناه و بی دفاع و از جمله قتل های فجیع حدود ده هزار کودک در منطقه ای کوچک و محدود به نام غزه و این حجم از تخریب و ویرانی ساکنان تهیدست و محدود و محبوس در زندان اسراییل ساخته غزه، در جلو چشم جهانیان رخ دهد و کسی را یارای مقابله و حتی غالبا مخالفت با آن نباشد؟ گفته اند غزه دیگر غیرقابل سکونت شده است. واقعا این همه برخوردهای دوگانه در مواجهه با کشورها و ملت ها، ناشی از چیست؟
در ماجرای اخیر پاسخ این پرسش ها را شفاف تر یافتم و آن است که اسرائیل (به هر دلیل) نورچشمی و سوگلی جهان متمدن و حقوق بشری و دموکرات قرن بیستم و بیست یکمی با رهبری و پیشگامی قددرتمندترین شان یعنی ایالات متحده آمریکاست!
اخیرا بایدن رئیس جمهور کنونی آمریکا با افتخار اعلام کرد که 37 سال است که صهیونیست است) ولی واقعیت آن است که تقریبا تمام رؤسای جمهور آمریکا در طول یک قرن و البته اغلب سیاستمداران آمریکایی از هردو حزب حاکم و قادر علی الاطلاق عملا صهیونیست اند یعنی حامی سیاسی و نظامی و فرهنگی و تبلیغاتی رژیم رسمی اسرائیل اند که صد البته ربطی حداقل مستقیم به موضوع دین و مذهب ندارد. سیاست آن است که به هر دلیل دست مقامات اسراییلی را تا آنجا که ممکن است در اعمال سیاست های جهانی و منطقه ای اش باز بگذارند. در این سیاست رهبران اروپایی نیز کم و بیش با ژندارم بزرگ یعنی آمریکا همراه و همدل اند.
بدین ترتیب روشن می شود که حقوق بشر و دموکراسی تا آنجا مهم و مفید می نماید که در خدمت منافع کوتاه مدت سیاسی و بیشتر اقتصادی درازمدت رهبران غربی و در خدمت اعمال سلطه بر کشورها و ملت ها باشد. به زعم رهبران غربی، اسراییل نیابتا در قامت ژاندارم سرکوبگر منطقه چنان سیاستی را در خاورمیانه عملی و ممکن می کند.
سحن ناتمام ماند. بعدا در نوشتاری مستقل ادامه خواهم داد.
شنبه 16 دی 1402 #یوسفی_اشکوری
🔻بیش از ۸۰۰ مقام آمریکایی و اروپایی بیانیه‌ای را امضا کرده‌اند که هشدار می‌دهد سیاست‌های دولت‌ها در قبال جنگ اسرائیل - غزه می‌تواند «نقض فاحش قوانین بین‌المللی» باشد.
«بیانیه فراآتلانتیک» که نسخه‌ای از آن به بی‌بی‌سی ارسال شده است، می‌گوید که دولت‌های آنها در معرض شراکت در«یکی از بدترین فجایع انسانی قرن حاضر» هستند و توصیه‌های کارشناسان در این مورد نادیده انگاشته شد.
این آخرین نشانه از سطح چشمگیرمخالفت در دولت‌های برخی از متحدان غربی مهم اسرائیل است.
یکی از امضاکنندگان این بیانیه، یک مقام دولت آمریکایی با بیش از ۲۵ سال تجربه امنیت ملی است که به بی‌بی‌سی از «تداوم بی‌توجهی» به نگرانی‌های آنها گفت.
این مقام مسئول که نخواست نامش فاش شود، گفت: «صدای کسانی که وضعیت منطقه آن را درک می‌کنند شنیده نشد.»
این بیانیه را شماری از کارکنان دولت آمریکا، اتحادیه اروپا و یازده کشور اروپایی از جمله بریتانیا، فرانسه و آلمان امضا شده است.
📸EPA
https://bbc.in/42o2EV2
@BBCPersian
: نامه کروبی به هاشمی رفسنجانی و انتقاد از عدم انجام وظایف قانونی مجلس خبرگان رهبری و تجلیل از آیت الله دستغیب شیرازی
پنجشنبه 9 مهر 88 / 1 اکتبر 2009
1
چند روز پیش آقای کروبی با ارسال نامه ای سرگشاده به آقای هاشمی رفسنجانی از عملکرد وی و نیز اجلاس اخیر مجلس خبرگان رهبری به شدت انتقاد کرد و گفت این مجلس به وظایف قانونی خود در مورد رخدادهای زمان اخیر و به تعبیر ایشان «شبه انتخابات» و عملکرد نهادهای زیر مجموعه رهبری عمل نکرده و رئیس این مجلس نیز به تهاد قانونی خود پایبند نبوده و به جایی حضور در مجلس و طرح جدی مسائل مهم کشور و نظام جلسه را ترک کرده است. کروبی از شجاعت و عمل به وظیفة آیت الله دستغیب تجلیل کرده و از سکوت و بدتر از آن از مداحی های دیگران انتقاد کرده است. ایشان یادآوری کرده اگر بنا شود اعضای این مجلس مهم فقط به مداحی بپردازند دیگر نیازی به برگزاری نشست های مکر ندارد.
2
موسوی با انتشار یک بیانیه تحلیلی از راهپیمایی میلیونی مردم در روز قدس تجلیل کرده و آن را نشانه ای از ایجاد و شکل گیری همان شبکه های اجتماعی مورد نظر ایشان در «جنبش راه سبز امید» و موفقیت آن دانسته است. بیانیه ایشان و کروبی در عین بیان عزم اینان بر ادامه راه به معنای ایجاد امید در مردم برای ادامه جنبش نیز هست. از این نظر انتشار این بیانیه ها بجا و کاری بایسته بود.
3
یکی از فرماندهان سپاه (سردار قاسمی) گفته است که در روز قدس دو میلیون نفر سبز پوش در راهپیمایی شرکت کردند اما تمام این ها منافق و سلطنت طلب بودند.
4
روز دوشنبه به مناسبت آغاز سال تحصیلی در دانشگاه تهران مراسمی برگزار شد که البته احمدی نژاد در آن شرکت نکرد اما دانشجو وزیر جدید علوم در آن حضور داشت. دانشجویان حدود دو هزار نفر در داخل دانشگاه دست به راهپیمایی اعتراض زدند و شعارهایی چون: دولت کودتا، استعفا، استعفا و مرگ بر دیکتاتور و . . . سر دادند. نیز به دلیل حضور غلامعلی حداد عادل دانشجویان شعار دادند: وکیل ضد ملت، خجالت، خجالت. پس از آن تا دیروز در دانشگاهای دیگر از جمله دانشگاه شریف و خواجه نصیر و آزاد اعتصاب و اعتراض در اشکال مختلف صورت گرفت. به هرحال «نهضت ادامه دارد».
5
سپاه پنجاه بعلاوه یک سهم از سهام مخابرات را در بورس تهران خرید. این معامله ظاهرا قانونی است و در جهت اجرای برنامه خصوصی سازی اما در واقع به دو دلیل این نهاد مهم دولتی به سپاه واگذار شده است: یکی به دلیل سودآوری بسیار آن و دیگری به دلیل باز شدن دست های هرچه بیشتر سپاه در امر کنترل های گسترده در مخابرات و رسانه هایی چون ماهواره و موبایل و اینترنت و اشکال مؤثر رسانه ای دیگر. سپاه دیگر در سایه دولت امام زمانی نهم و دهم از پشت صحنه بیرون آمده و آشکارا دولت را در اختیار گرفته است.
سه شنبه 10 بهمن 1402
یادداشت های روزانه قسمت یکصدو پنجاه و چهارم
#یوسفی_اشکوری #اجتماعی_تاریخی
❇️ هشتمین نشست از سلسله جلسات مباحث تاریخی ایران با عنوان
" آیا فتوحات از نظر شرعی مجاز بوده است؟ "
با ارائه آقای حسن یوسفی اشکوری، دین پژوه و محقق تاریخ، توسط سازمان پژوهشگران ایرانی سبزاندیش (سپاس) و اعضا و علاقمندان نهضت آزادی ایران در اروپا برگزار گردید.
📌جهت تماشای این نشست می‌توانید فایل ضمیمه شده را دانلود نمائید.
📌فایل صوتی (جلسه هشتم)
📌لینک یوتیوب (جلسه هشتم)
🔗جهت دسترسی به جلسات قبل نیز می‌توانید از لینک‌های زیر استفاده نمائید:
🔻جلسه اول
🔻جلسه دوم
🔻جلسه سوم
🔻جلسه چهارم
🔻جلسه پنجم
🔻جلسه ششم
🔻جلسه هفتم
ـــــــــــــــــــــــ
#تاریخ_ایران
#حسن_یوسفی_اشکوری
#نهضت_آزادی_ایران
#سپاس_نیوز
@nedayeazadinet
@Sepas_news
بازنشر قسمت پایانی مقاله آقای سعید رهنما در باره تاریخ روابط آمریکا و اسرائیل
اشاره: آقای سعید رهنما نوشتاری بلند دارد با عنوان «صف بندی های جهانی در مسئله فلسطین: نابرابرترین رویارویی تاریخ» که در نشریه «نقد اقتصاد سیاسی» مورخ 24 ژانویه 2024 منتشر شده است. خواندن این نوشتار را به علاقه مندان و پژوهشگران توصیه می کنم. از آنجا که بازنشر آن در این کانال ممکن نیست، ناگزیر به عنوان نمونه به بازنشر قسمت پایانی آن بسنده می شود.
به‌طور خلاصه، مجموعه‌ای از نهادهای سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و مذهبی و رسانه‌های متعدد آنها و ده‌ها میلیون پیروان دست‌راستی، بر سیاست‌های امریکا و انتخاب رهبران سیاسی در سه قوه‌ی مقننه، مجریه و قضاییه‌ی امریکا تأثیر می‌گذارند، و جریانات دست‌راستی اسراییل با خیال راحت دو سیاست اصلی صهیونیسم را که در نوشته‌ی قبلی به ان پرداختم، یعنی جایگزینی جمعیت و سلب مالکیت و تصاحب زمین، به پیش می‌برد. دیگر بازیگران این صف‌بندی جهانی، از جمله کشورهای قدرتمند اروپایی را نباید از یاد بریم. دولت‌های عربی و کشورهای اسلامی را نیز که همگی نظام‌های غیردموکراتیک و نگران حفظ موقعیت سیاسی و اقتصادی خود هستند، و حتی بخشی از فلسطینی‌ها را باید به درجات مختلف در همین صف‌بندی قرار دارد. هر زمان هم که در ظاهر از فلسطین دفاع کردند، بیشتر قصد سوءاستفاده از آن برای پیشبرد سیاست خودشان داشتند.
نیروهای مترقی فلسطینی، به‌رغم همه‌ی مشکلات چاره‌ای جز متشکل شدن و انتخاب یک استراتژی قاطعانه اما واقع‌بینانه برای جلب پایگاه مردمی قوی‌تر در داخل فلسطین، و کسب حمایت نیروهای مترقی درون اسراییل و در دنیای عرب و جهان، ندارند. نهایتاً باید به ظرفیت‌های جنبش فلسطین خوش‌بین و امیدوار بود.
آن‌سوی صف‌بندی جهانی؛ طرف فلسطینی
در مقابل صف‌بندی سهمگین بالا، مردم و جنبش فلسطین قرار دارد که اگرچه از حمایت نیروهای مترقی جهان برخوردارند؛ اما می‌توان گفت که با نابرابرترین رویارویی تاریخ مواجه‌اند. مردم فلسطین در سخت‌ترین شرایط «اراده‌ی آهنین» خود را در مقابل «دیوار آهنین» صهیونیست‌ها حفظ کرده، اما به‌شدت تضعیف شده‌اند. این واقعیت به‌ویژه در مورد نیروهای مترقی و سکولار فلسطینی صادق است، که به‌جای آنها از یک‌سو یک نیروی بنیاد‌گرای مذهبی که قصد استقرار یک حکومت اسلامی در مرزهای قبل از ۱۹۴۸ را در سر می‌پروراند، در رأس جنبش قرار گرفته، و از سوی دیگر با یک دولت خود‌گردان بی‌مایه، سازشکار و فاسد روبه‌رو هستند.
نیروهای مترقی جهانی حمایت معنوی از جنبش فلسطین را دریغ نکرده‌اند. تظاهرات وسیع کنونی در سراسر جهان به‌نفع مردم فلسطین و بر‌علیه دولت راست‌گرای افراطی اسراییل وسازمان‌دادن جنبش‌هایی نظیر جنبش تحریم و سلب‌سرمایه‌گذاری در اسراییل (BDS) از این جمله‌اند. اما این حمایت‌های عمدتاً معنوی به‌هیچ‌وجه کافی نیست، و باید به‌شکل سازمان‌یافته‌ای مادیت پیدا کند. جنبش فلسطین علاوه بر مقابله‌های رودررو با دولت ارتجاعی و با شهرک‌نشین‌ها، نیاز به یک کمپین تبلیغاتی برای جلب همبستگی سازمان‌یافته در دنیای عرب، در خاورمیانه و دیگر کشورها دارد. در جریان ادامه‌ی جنایات در جنگ اخیر غزه، مردم کشورهای عربی به‌طرز آزار‌دهنده‌ای تا حد زیادی شاید عمدتاً به‌علت سیاست‌های امنیتی سرکوب‌گرانه‌ی دولتی ساکت مانده‌اند، و دولت‌های‌شان هم جز غرولند زدن ظاهری هم‌جهت با سیاست‌های امریکا پیش رفته‌اند. فلسطینی‌ها نیز میلیونر‌های زیادی در امریکا و اروپا دارند، که بسیاری از آنها تنها به ساختن ویلاهای تابستانی شیک برای خودشان در پاره‌ای دهات فلسطین اکتفا می‌کنند. درست است جنبش فلسطین نه امکانات مالی و نه رسانه‌ای صهیونیست‌ها را دارد، اما می‌تواند از نحوه‌ی سازمان‌دهی صهیونیست‌ها و شیوه‌های آنان برای جلب حمایت جمعی درس‌هایی بیاموزد.
در خاتمه، به تصویر کشیدن این رویارویی نا برابر به‌غلط می‌تواند به تبلیغ یأس و پذیرش شکست تلقی شود. اما واقعیت این است که با شناخت دقیق‌تر از دشمن می‌توان استراتژی دقیق‌تری را در پیش گرفت. نیروهای مترقی فلسطینی، به‌رغم همه‌ی مشکلات چاره‌ای جز متشکل شدن و انتخاب یک استراتژی قاطعانه اما واقع‌بینانه برای جلب پایگاه مردمی قوی‌تر در داخل فلسطین، و کسب حمایت نیروهای مترقی درون اسراییل و در دنیای عرب و جهان، ندارند. نهایتاً باید به ظرفیت‌های جنبش فلسطین خوش‌بین و امیدوار بود.
چهارشنبه 4 بهمن 1402
قسمت دوم
3 - بسیار بعید و قریب به محال می دانم که در آن زمان کسی چون موسوی تبریزی اصولا در مخیله اش گذشته باشد که زیر گوش شخصیتی چون مهندس بازرگان بزند. هرچه بود بازرگان به ویژه در آن زمان از اعتبار و منزلت بلندی نزد عموم مردم و در نزد حاکمان آن روز وحتی مخالفانش برخوردار بود. آیت الله خمینی نیز به او احترام می گذاشت. در همان چند سال اول خمینی هماره از بازرگان به عنوان فردی معنون و مورد احترام جریان های مختلف و احیانا متعارض (از جمله در زمان اختلافات بی پایان بنی صدر و سران حزب جمهوری اسلامی) استفاده می کرد. با این که ایشان در گذر زمان با نهضت آزادی ناسازگارتر شد ولی تا پایان عمر (سال 68) حریم شان را رعایت می کرد. با هیچ منطقی نمی توان پذیرفت که خمینی در بهار سال 59 از کتک خوردن کسی چون بازرگان اظهار رضایت کرده باشد.
4 – از تمام این ها گذشته، آقای نوری همدانی گویا توجه ندارد که با بیان این خاطره سند محکومیت خود و دامادش و حتی آیت الله خمینی را امضا کرده است. اگر این روایت را بپذیریم، بدان معناست که خمینی در مقام رهبر انقلاب و ولی فقیه نظام کتک زدن نماینده ای را به دست نماینده ای دیگر مجاز و مشروع می دانسته و خود ایشان هم، که دیری است ردای مرجعیت بر تن کرده است، و نیز موسوی تبریزی که زمانی نماینده مجلس بود و بعد قاضی و بعدتر چند سالی دادستان دادگاه های انقلاب، برای منتقدی چون مهندس بازرگان کمترین حقی در اظهارنظر قایل نبوده و حتی معتقد به برخورد فیزیکی بوده اند. بازرگان در آن زمان نایب رئیس سنی مجلس بود. طلبه ای در سطح موسوی تبریزی چگونه می توانسته با شخصیتی به سن پدرش و نائب رئیس مجلس و آن هم در مدرسه فیضیه و در حضور بزرگان حوزه چنان کند؟ در هرحال در صورت وثاقت روایت نوری همدانی، فاجعه ای بزرگ و غیرقابل قبول بوده است.
5 – سخن آخر این است که من درک و تحلیل خودم را به عنوان فردی که در آن جلسه حضور داشته ام اظهار کرده ام. حال برای راستی آزمایی می توان از نمایندگان مجلس اول که قطعا در آن جلسه حضور داشته اند شهادت خواست. حتی خود جناب موسوی تبریزی که ظاهرا اخیرا در جناح اصلاح طلب تعریف می شود نیز می تواند در این باره اظهارنظر کند. به رغم تمامی تحولات و دگردیسی ها، هنوز می توان از سید حسین موسوی تبریزی انتظار صداقت داشت. به هرحال روایت درست و مستند رخدادهای تاریخی انقلاب، موضوعی بس مهم تر از مصالح و منافع شخصی و یا خانوادگی است. برای ثبت در تاریخ هم شده تا دیر نشده باید گواهی داد.
دوشنبه 2 بهمن 1402 #یوسفی_اشکوری #اجتماعی_تاریخی
🔻خوشحالی امام خمینی از برخورد با مهندس بازرگان
(به روایت مرجع تقلید معاصر، آیةالله نوری همدانی)
🔹در روز اول افتتاح مجلس پیش از ظهر ما با جمعى از رفقاء به تهران رفتیم و در افتتاح مجلس شرکت کردیم. بعد از ظهر همان روز قرار شد که آقایان وکلا بیایند قم یک جلسه هم اینجا داشته باشیم. ما از تهران برگشتیم و بعداز ظهر به مدرسه فیضیه رفتیم. سالن مطالعه کتابخانه مملو از جمعیت بود... آقاى مهندس بازرگان و آقاى عزت الله سحابى هم آمدند. منتهى قدرى دیر آمدند. آقاى رفسنجانى قدرى صحبت کردند و بعداز صحبت ایشان آقاى مهندس بازرگان پا شدند و رفتند پشت تریبون. ابتداء علت تاخیر را این طور بیان کردند که بله در خدمت یکى از علماء بودم. ( البته منظورشان یکى از روحانیون مساله دار بود!) سپس صحبت را طورى زمینه چینى کردند که علماء خوب است نظارت داشته باشند و در اداره مملکت دخالت نکنند. تعبیر ایشان این بود که قداست خودشان را حفظ کنند. قداست مقام و موقعیت علمى خودشان را حفظ کنند.
🔸اسمى از آیةالله العظمى آقا سید محمد تقى خوانسارى بردند و گفتند که ایشان هم در سیاست دخالت مى کرد ولى نه بطورى که خودش مدیریت را بعهده بگیرد، بلکه راهنمایى مى کرد.
🔹در ضمن حرف مى خواست انتقاد کند از پیشامدها و این را هم باز حساب سوء مدیریت علماء بگذارد. لذا گفت که یک خانمى چند روز قبل در میدان تجریش در میان جمعیت سخنرانى کرد و گفت اى مردم من پیش ازانقلاب نماز مى خواندم قرآن مى خواندم روزه مى گرفتم ولى حالا بعد از انقلاب نماز نمى خوانم قرآن نمى خوانم روزه هم نمى گیرم و بعد یک مرتبه چادرش را برداشت و انداخت کنار و گفت این هم حجابش!
🔸البته ایشان را بلا جواب نگذاشتند. یک نفر از وکلا گفت که جناب مهندس بازرگان این هم از برکت دولت موقت شما بود! بعد ایشان یک جکى گفت.. همینطور صحبت مى کرد تا این که گفت: علما خوب است که در سیاست دخالت نکنند در مدیریت مملکت دخالت نکنند. علما تجربه شان کم است فقط نظارت داشته باشند. ما که تجربه مان زیاداست بهتر است که مدیریت مملکت را بعهده داشته باشیم..
🔻که ناگهان آقاى سید حسین موسوى تبریزى داماد ما که یکى از وکلاى دوره اول مجلس شوراى اسلامى از تبریز بود و در آخر جمعیت نشسته بود از جایش بلند شد. آستینهایش را کم کم بالا زد و قدم به قدم جلو آمد و گفت که گوش کردن به این حرفها خلاف شرع است! آمد و دستش را با سرعت و شدت بلند کرد و خواست یک کشیده بسیار محکمى به صورت آقاى مهندس بازرگان بزند که بعضى از کسان که اطراف آقاى بازرگان بودند بلند شدند و نگذاشتند. مجلس به هم خورد.
🔹فرداى آن روز رفتم جماران خدمت حضرت امام برسم... رفتم مطالبى که در نظر داشتم به عرض رساندم و بعداز آن به امام عرض کردم که جریان دیروز مدرسه فیضیه خدمتتان عرض شد؟ فرمودند: نه. شروع کردم به بیان کردن.
🔸وقتى که حرفهاى مهندس بازرگان را گفتم امام خیلى گرفته شدند معلوم بود ناراحت شدند. بعد تا گفتم که آخر مجلس یکى از طلبه هاى قم نشسته بود و ایشان از جاى خود برخواست و آستینهایش را هى بالا زد و قدم به قدم جلو آمد به طرف مهندس بازرگان.. دستش را برد بالا که کشیده اى به صورت مهندس بازرگان بزند که آقایان پا شدند و گرفتند و نگذاشتند. امام خیلى خوشحال شدند و فرمودند آن آقا کى بود؟ آن آقا کى بود؟ بعد سوال کردند: بقیه هم نشسته بودند؟ بنده عرض کردم : آن آقا سید حسین موسوى تبریزى بود.
🔻امام خیلى خوشحال شدند. خیلى خیلى خوشحال شدند. فرمودند: احسن.
مجله حوزه شماره 32 خرداد 1368.
@bazmeghodsian
🎥آلمان، برلین:
برخلاف دولت آلمان که حامی نسل کشی اسرائیل در غزه است، اکثریت آلمانی ها خواهان آتش بس فوری در غزه هستند و حتی با تظاهرات مخالفت خود را با جنایات جنگی و نسل کشی اسرائیل در غزه اعلام می کنند.
#بیست_و_چهار_هزار_و_سیصد_کشته
#کشتار_ده_هزار_کودک
#شصت_و_یک_هزار_و_یکصد_زخمی
#هفت_هزار_مفقود
#جنایات_جنگی_اسرائیل
#نسل_کشی_اسرائیل
#دولت_آپارتاید_اسرائیل
#غزه
#فلسطین
#اشغالگری
/channel/ganji_akbar
یکی شیرزن…
داریوش محمدپور
مختصر بگویم؛ صحبت‌های پرستو سرمدی را در کنگره‌ی حزب اتحاد ملت شنیدم. بی هیچ مجامله و تعارف بگویم که اینکه پرستو سرمدی بدون حجاب در یک تشکل رسمی سیاسی در نظام جمهوری اسلامی بدون حجاب آمرانه و تحکمی حکومتی ظاهر شود، فی‌نفسه عمل سیاسی و حتی هدف است.
به خیال من مفاهیم متعالی را باید از دست غاصبان‌اش نجات داد. این مفاهیم می‌خواهند دین و اسلام و تشیع باشند یا دموکراسی و حقوق بشر و یا اصلاحات. در این مورد مشخص، به خیال من «زن، زندگی، آزادی» را هم باید از اسارت برخی مدعیان پرادعا و غوغاطلب و کاسب نجات داد. باید از مفاهیم معنادار و هویت‌بخش و اصیل اعاده‌ی حیثیت کرد.
امروز در سیاست تنگ و تاریک ایران چه می‌شود کرد؟ کسی می‌تواند در این فضا حرفی بزند و اعتماد کسی را جلب کند که بتواند نشان بدهد کاری می‌تواند بکند. این «کار» خیلی مهم است. حرف زدن و قصه بافتن را هر کسی می‌توان کردن. دقیقاً به همین دلیل است که به گمان من، «کارِ» پرستو سرمدی، کاری است کارستان. اصلاً نیازی نیست حتی به شنیدن حرف‌اش یا محتوای حرف‌اش. نفس موقعیت او و شیوه‌ی انجام کارش مهم است. اولین چیزی که از خاطرم گذر کرد پس از دیدن فیلم او در حین سخنرانی، قمر الملوک وزیری بود و رفتار شجاعانه‌اش با کنسرت بی‌حجابی که در گراند هتل داد. زن بود. خواننده‌ی بود. دلیر بود. و انسان‌دوست و سخاوت‌مند. اما کاری کرد که هیچ مردی دل و جرأت‌اش را نداشت. این همان کاری است که پرستو سرمدی کرده است. کاری کرده که هیچ یک از مردان حاضر در آن جماعت جسارت انجام‌اش را ندارند. خوب فکر کنید که معادل بی‌حجاب سخن گفتن یک زن فعال سیاسی در جمهوری اسلامی در میان مردان – از هر طیفی – چه می‌تواند باشد؟
اصلاح‌طلبان نیاز به عبور از خود دارند. نمی‌شود با عوض کردن اسم و انداختن همه‌ی تقصیرها به گردن دیگرانی فرضی، وجهه و آبروی بربادرفته را بخرند. مردم چگونه ممکن است به کسی اعتماد کنند؟ با عمل. نه با حرف. بیایید فرض کنیم آقای خامنه‌ای می‌خواهد روزنه‌ای باز کند برای بازی دادن جناح‌های سیاسی که با او زاویه‌ی دارند. و می‌گویم «بازی دادن» به معنی دقیق کلمه. چون این بازی دادن است نه بازی کردن. بازی کردن یعنی اینکه هر فرد یا حزب و گروهی که مجال نفس کشیدن پیدا کند بتواند نشان بدهد با کدام ابزار عملی می‌تواند بساط غیرشفاف و ضد دموکراتیک نظارت استصوابی و شورای نگهبان را – که زیر حمایت مستقیم رهبر است – می‌تواند تعطیل کند.
متن کامل در زیتون:
https://www.zeitoons.com/113308
♨️ به همان دلیلی که کشتار بی گناهان در فلسطین محکوم است، کشتار مردم مظلوم و بی دفاع کرمان هم محکوم است، این یک امر انسانیست…
《متاسفانه عملکرد جمهوری اسلامی در طی این چهل و پنج سال به گونه‌ای بوده که فاصله عمیقی بین دولت و ملت ایجاد شده است و این فاصله سبب شده است یک عده ای از مردم هم ازین ور بام بیافتند و هر حادثه ای که اتفاق بیافتد را بگویند یا کار خودشان است یا حتی از مرگ هموطنانشان ابراز شادمانی بکنند!!!!.... ولی جدای عملکرد جمهوری اسلامی، حداقل عاطفه انسانی ایجاب می کند که ما از مرگ انسان های بی گناه متاسف باشیم. 》
❇️ گفتاری از حسن یوسفی اشکوری، دین پژوه و محقق تاریخ در محکومیت حمله دهشتناک تروریستی کرمان
ـــــــــــــــــــــــ
#کرمان
#تروریست
#سپاس_نیوز
@YousefiEshkewari
@Sepas_news
سخنرانی احمدی نژاد برای سالن خالی در سازمان ملل؛ تلاش برای تسلیم شدن هاشمی رفسنجانی
جمعه 3 مهر 88 / 25 سپتامبر 2009
1
اکنون روشن شده است که در اجلاس سازمان ملل هنگام سخنرانی احمدی نژاد فقط 45 کشور در جلسه حضور داشتند و بقیه یا از آغاز اصلا شرکت نکردند و یا در اوایل رفتند و یا به تدریج جلسه را ترک کردند. در فیلم های پخش شده در رسانه های تصویری نشان داده می شود که سالن تقریبا خالی است و از این رو برخی از تفسیرها عنوان «سخنرانی برای سالن خالی» برای احمدی نژاد انتخاب کردند. البته همین هیئت ها نیزغالبا از کشورهای آفریقایی و عربی و آمریکای جنوبی و در سطح پایین بودند.
نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل نیز در این جلسه مدارکی برای اثبات هولاکاست نشان داد تا نادرست بودن حرف های احمدی نژاد را ثابت کند. او نیز با وقاحت و دو از ادب به کسانی که در جلسه هنگام سخنرانی احمدی نژاد حاضر بودند گفت شما از این کار شرم نمی کنید؟
حال روشن می شود که دامنه تظاهرات ایرانیان و حتی با مشارکت شماری از غیر ایرانی بسیار بیشتر آن بوده است که در آغاز به نظر می رسید. در کنار ساختمان سازمان ملل و در جلو ساختمان هیئت نمایندگی ایران در سازمان ملل و هتل محل اقامت هیئت ایرانی و هتل مهمانی احمدی نژاد جمعیت های زیادی گرد آمده و بر ضد احمدی نژاد و دولت کودتا و در حمایت از جنبش اعتراضی ایران و موسوی و کروبی شعار می دادند و نمادهای سبز را حمل می کردند و پلاک های زیادی با نوشته های گوناگون و عکس های موسوی را با خود داشتند. یکی از این نوشته ها این بود: خس و خاشاک بر می خیزد، حتی از نیویورک. اینان خواهان اخراج احمدی نژاد از آمریکا بودند. گفته شده است که امسال شمار کمتری از ایرانیان دعوت احمدی نژاد را برای ضیافت شام پذیرفته بودند و به همین دلیل شمار بیشتری از دانشجویان و یا افراد دیگری از خارجیان را به سالن آورده بودند. ایرانیان معترض در جلو سالن جمع شده بودند و شعار می دادند: ایرانی بی غیرت، خجالت، خجالت. شماری از ایرانیان مقیم کانادا با دو چرخه از تورنتو تا نیویورک رکاب زده بودند. یکی از این افراد گفته بود هنگامی که در رکاب زدن خسته می شدیم، برای خود شعاری درست کرده بودیم. می گفتیم: مردم ایران، زندان اوین، پابزن برو برو جلو.
گفتنی این که در یک مصاحبه تلفنی زمانی که خانم خبرنگار عکس ندا را در دست گرفت و در بارة کشته شدنش پرسید، احمدی نژاد گفت که او قربانی یک اغتشاش است و قتل او نیز مشکوک است. بعد از جیب یا بغلش عکس زن مسلمانی که چندی پیش در جلسه دادگاهی در آلمان به دست یک نژاد پرست با ضربات چاقو کشته بود در آورد و نشان داد و گفت چرا در رسانه های آمریکا از کشته شدن این زن مسلمان چیزی گفته نمی شود؟ خانم خبرنگار گفت من در بارة نقض حقوق بشر در کشور شما می پرسم! اما احمدی نژاد بی اعتنا همچنان به نشان عکس مار ادامه می داد! به راستی بعید می دانم در تاریخ کسی به وقاحت و شیادی این آدم پیدا شده باشد!
2
در شورای امنیت مصوبه ای تصویب شده است که بر اساس آن اگر کشورهایی چون کره و ایران به قطعنامه های سازمان ملل عمل نکنند با تحریم های بیشتری مواجه خواهند شد. به ایران سه ماه دیگر مجال داده شده است تا تصمیم بگیرد.
3
دیروز اعضای مجلس خبرگان به دیدار رهبری رفتند که هاشمی نیز حضور داشت. خامنه ای در این نشست باز ادعا کرد که اعتراضات پس از انتخابات برنامه ریزی شده بود و هدف آن ایجاد اختلاف بین مردم و نظام بوده است. او گفت گرچه این اعتراضات مهار شد اما نخبگان و خواص با سکوت و یا تأیید این اعتراضات به آن دامن زدند. او گفت خواص نباید با سکوت و یا حرف هایی به این فتنه کمک کنند. او باز انتخابات را باشکوه خواند که مردم به شکل بی سابقه ای نظام را مورد حمایت قرار دادند و با رأی بالایی رئیس جمهور را انتخاب کردند. روشن است که می خواهند هاشمی را نه تنها به تسلیم بلکه به غلط کردم وادار کنند.
4
در نماز جمعه امروز باز احمد جنتی برای به گفته او اغتشاشگران شاخ و شانه کشید و گفت اگر قوة قضائیه نتواند این ها را مجازات کند مردم خودشان باید با اغتشاشگران برخورد کنند. به نظر می رسد که در دستگاه قضائی تصمیماتی در مورد تعدیل برخورد با اصلاح طلبان و زندانیان گرفته شده و یا چنین تمایلی غلبه کرده و از این رو جنتی نگران شده و به نوعی عکس العمل نشان می دهد و یا دست به تهدید می زند. نیز رحیم صفوی در سخنان پیش از خطبه های تهران به نخبگان هشدار داده و گفته است با حمایت از اغتشاشات و یا سکوت در برابر آن ها به رهبری جفا می کنند و البته روشن است که باز هدف هاشمی است. اگر هاشمی تسلیم هم بشود، مخالفانش او را راحت نخواهد گذاشت. اما اگر مقامت کند و در کنار مردم بماند، احتمال دارد محفوظ بماند و حداقل نام نیکی از خود در تاریخ به یادگار بگذارد.
یادداشت های روزانه – قسمت یکصدو پنجاه و دوم
شنبه 23 دی 1402
"مرگ حق است، اما مردن به دست شما حقیقتا مشکل است. فقط شوق رفتن از میان شماست که مرگ را آسان می کند."
برشی از سریال سلطان_صاحبقران به کارگردانی علی_حاتمی، ۱۳۵۴
(صحنه ی به قتل رساندن امیرکبیر)
"امیرکبیر را فقط ناصرالدین شاه یا مهدعلیا و میرزا آقاخان نوری نکشتند. اگر قرار است کسی در محکمه ی تاریخ به جرم کشتن امیر محاکمه شود، باید به همراهی ملت بزرگ و تاریخی ایران محاکمه شود و نه به صورت انفرادی و این نیست مگر این واقعیت که اگر هر کس در این اجتماع، به اصطلاح گل می کند، مخصوصا اگر خودش با هنر و دانش و استحقاق خودش گل کرده باشد، در سطوح مختلف مورد حسد قرار می گیرد و چندی نمی گذرد که با آمادگی ضمنی عام ولی ظاهرا به دست تعدادی از خواص با سر به زمین زده می‌شود. و این چه قدر دردناک است، وقتی یک نفر پیدا می شود که در این سطح و در این مقیاس می تواند اثرگذار بر روند رشد مثبت کشور باشد صرفا به خاطر همین حس «حسادت»، یک جامعه ای از خدماتش محروم می شود.
از کتاب جامعه شناسی_خودمانی نوشته ی حسن_نراقی
٢۰ دی ماه، روز قتل امیر کبیر، از لکه ها ی ننگِ تاریخ ایران
🎥 نروژ، اسلو، هوای منهای هشت درجه:
حمایت از آزادی فلسطین از اشغالگری و آپارتاید و استعمار و جنایات جنگی و نسل کشی اسرائیل
#بیست_و_سه_هزار_و_سیصد_و_پنجاه_کشته
#کشتار_نه_هزار_کودک
#پنجاه_و_نه_هزار_و_چهارصد_زخمی
#هفت_هزار_مفقود
#جنایات_جنگی_اسرائیل
#نسل_کشی_اسرائیل
#دولت_آپارتاید_اسرائیل
#غزه
#فلسطین
#اشغالگری
/channel/ganji_akbar
جنایتی دیگر به دست افراطیون مذهبی بر ضد شیعیان افغانستان
در خبرها آمده است که بار دیگر جانیانی زیر پوشش مذهب در افغانستان، فاجعه آفریده و با انفجار یک مینی بوس در دشت پرچی کابل، حداقل بیست نفر کشته شده و چهارده نفر زخمی شده اند.
واقعا در جهان کنونی جنایت و کشتار و قتل بیگناهان به طور روزمره چندان زیاد است که آدمی در می ماند که بر کدام جنایت بگرید و یا بدان ها اعتراض کند! از کشتار در غزه بگیرید تا افغانستان و جاهای دیگر. گفته اند «کشته چنان است که کفن نتوان کرد»! باید توجه داشت که کشتار شیعیان افغانستانی و به ویژه کشتار و گاه قتل عام شیعیان در هزاره جات، چندان فاجعه آمیز است که توصیف آن و یا مویه بر قربانیان نیز بسی دشوار است. در واقع شیعیان در ادوار مختلف افغانستان به مثابه مرغی بوده اند که هم در عروسی قربانی شده اند و هم در عزا. از گذشته های دور که بگذریم در همین پنجاه سال اخیر هزاره ها با انگیزه ای اعلام شده و ناشده مختلف و پیچیده، بارها قربانی شده اند. از دولت های به اصطلاح غیر مذهبی تا حاکمیت به اصطلاح مدعیان اسلام و حتی مدعیان «امارت اسلامی» طالبان. به ویژه اعمال تروریستی طالبان در دوران جمهوریت، بیشترین حملات تروریستی و جنایتکارانه بر ضد هزاره ها و شیعیان مظلوم این سامان بوده است. اکنون که طالبان به قدرت رسیده و مدعی برقراری امنیت در افغانستان هستند، گروهی از همکاران قبلی این گروه تبهکار تحت عنوان «داعش خراسان»، که گویا در افراطی گری و جنایت گوی سبقت را از هم پیمان قبلی ربوده است، پیوسته در رقابت با حاکمان فعلی دست به جنایت در جای جای منطقه (از جمله چند روز قبل در کرمان) و از جمله در مرکز افغانستان یعنی شهر کابل می زند.
به هرحال چرا دنیا این همه جنایت را نمی بیند و اقدامی نمی کند؟ چرا حداکثر فقط به ادای چند جمله و یا ابراز تأسف و مانند بسنده می شود؟ سازمان ملل و نهادهای حقوق بشری در کجای این جغرافیا ایستاده اند؟ چرا مسلمانان و حتی مقامات جمهوری اسلامی، که ظاهرا هم مسلک هزاره ها شمرده می شوند، سخنی جدی نمی گویند و اقدامی نمی کنند؟! مگر این که بخواهند رعایت طالبان حاکم را کرده باشند!
در هرحال چنین جنایاتی مطلقا محکوم است. مسئله مذهب و دین نیست، اساس ماجرا نقض اساسی ترین حقوق انسانی است. موضوع حفظ امنیت و عدالت و کرامت آدمیزاد و رعایت حقوق شهروندی است.
من به سهم خود با تأسف و غمی عمیق این جنایت را هم به انگیزه انسانی و هم به اقتضای عدالت محوری اسلامی و شیعی، محکوم می کنم. برای مقتولان مظلوم این حداثه غفران الهی طلب می کنم و برای بازماندگان شکیبایی و رحمت الهی آرزو می کنم. آرزو می کنم دیگر چنین فاجعه ای در هیچ کجا و به هیچ بهانه ای به ویژه برای برادران و خواهران هزاره افغانستانی تکرار نشود.
یکشنبه 17 دی 1402
#یوسفی_اشکوری #اجتماعی_سیاسی
🎥 تظاهرات کفن‌پوشان در اردن برای غزه
🔹 مردم اردن در اعتراض به ۹۱ روز نسل کشی و جنایات جنگی اسرائیل در غزه، کفن‌پوشان دست به راهپیمایی زدند.
#بیست_و_دو_هزار_ششصد_کشته
#کشتار_نه_هزار_کودک
#پنجاه_و_هشت_هزار_زخمی
#هفت_هزار_مفقود
#جنایات_جنگی_اسرائیل
#نسل_کشی_اسرائیل
#دولت_آپارتاید_اسرائیل
#غزه
#فلسطین
#اشغالگری
/channel/ganji_akbar