✅توکل یعنی چه و چگونه باید در افراد نمود پیدا کند؟؟👇👇
...وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ
...مؤمنان باید تنها بر خدا توکّل کنند!
(ابراهیم/11)
وَمَا لَنَا أَلَّا نَتَوَكَّلَ عَلَى اللَّهِ وَقَدْ هَدَانَا سُبُلَنَا ۚ وَلَنَصْبِرَنَّ عَلَىٰ مَا آذَيْتُمُونَا ۚ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ
و چرا بر خدا توکّل نکنیم، با این که ما را به راههاى (سعادت)مان رهبرى کرده است؟! و ما به یقین در برابر آزارهاى شما صبر خواهیم کرد (و دست از رسالت خویش بر نمى داریم). و توکّل کنندگان، باید فقط بر خدا توکّل کنند.»
(ابراهیم/12)
✅توکّل کردن بر خدا مفهومى جز این ندارد که:👇👇
انسان در برابر مشکلات و حوادث زندگى و دشمنى ها و سرسختى هاى مخالفان و پیچیدگى ها و احیاناً بن بست هایى که در مسیر خود به سوى هدف دارد،
**(( در جایى که توانایى بر گشودن آنها ندارد))
او را وکیل خود سازد و به او تکیه کند و از تلاش باز نایستد.
بلکه در آنجا هم که توانایى بر انجام دادن کارى دارد، باز مؤثّر اصلى را خدا بداند، زیرا از نگاه یک موحّد، سرچشمه تمام قدرت ها و نیروها اوست.
👌از نظر یک موحّد، هر حرکت و کوشش و جنبش و هر پدیده اى که در جهان صورت مى گیرد، سرانجام به علّت نخستین این جهان، یعنى ذات خداوند ارتباط مى یابد، ازاین رو یک موحّد همه قدرت ها و پیروزى ها را از او مى داند.
✅اثار توکل باید به این شکل ظهور پیدا کند.👇👇
توکّل بر خدا یعنى منبع فناناپذیر قدرت، سبب افزایش مقاومت انسان در برابر مشکلات و حوادث سخت زندگى است.
یعنی در برابر عظمت مشکلات، انسان احساس حقارت و ضعف نکند،
بلکه با اتّکا بر قدرت بى پایان خداوند، خود را پیروز بداند.
👌به این ترتیب، توکّل، امیدآفرین، نیروبخش، تقویت کننده و سبب فزونى پایدارى و مقاومت است.
👌توکّل بر خدا باید آدمى را از وابستگى ها که سرچشمه ذلّت و بردگى است؛ نجات دهد و به او آزادگى و اعتماد به نفس بخشد.
✅شبهه و بار معنایی ان.👇👇
شبهه عبارت است از سئوالی که به ذهن طلبهٔ جوان و یا دانشجوی جستجوگری می‌رسد که علی‌الظاهر با مبانی مقبول افتادهٔ دینی موافقت و سازگاری ندارد. این را شبهه می‌نامند.
👌همین که اسم شبهه روی سئوالی گذاشته شد، دیگر خاصیت سئوال بودن خود را از دست میدهد.
👌خاصیت مهم سئوال این است که شما را بدواند دنبال تحقیق. اما وقتی اسم شبهه روی آن گذاشتید، بار ارزشی به آن داده‌اید.
شبهه یعنی سئوال شیطانی که با نعوذ بالله گفتن، به هر نحو باید سرکوب شود. ما هم وقتی سئوال را شبهه نامیدیم وظیفه ما خاموش کردن آن است.
ولی سئوال اینطور نیست. به پرسشگر می‌گوییم که اولا خودت آن را فراموش نکن و بپرس و احیاناً به دیگران هم بگو برای اینکه شاید منبع تحریک و تحقیق علمی شود.
👌اصولا جامعه بی سئوال جامعه مرده ایست. علمی که در او سئوال نباشد، رشدش متوقف خواهد شد.
اگر در یک نهاد علمی، این آفت شایع شود که با سئوال مواجهه نامطلوبی شود و از یک جایی به بعد، اسم آن سئوال شبهه شود و کسی که دنبال آنرا می‌گیرد، آدم مسأله‌دار و شبهه‌ناک و بوداری محسوب شود، در آن محیط علمی همه زیان خواهند دید.
در یک کلاس درس و محیط علمی و دانشجویی، آدم پرسشگر و مسأله‌دار باید محترم‌ترین آدم باشد. نه آدم جزوه‌نویس که فقط بلد است هرچه به او گفتند آنها را خوب حفظ کند و خوب تحویل بدهد. شخص پرسشگر و مسأله‌دار محترم‌ترین شخص است برای اینکه بهترین خدمت را به آن جمع می‌کند. اما اگر کسی در دل خائف بود که سئوالاتم را از یک جایی به بعد باید نه به خودم بگویم و نه به دیگری، هم خودش زیان خواهد دید و هم دیگران.
👌ملاک رشید بودن یک محیط علمی آن است که در اعضاء خود جسارت سئوال را بدمد و آنان را از پرسیدن نترساند. سئوال مثل خواب دیدن است، غیراختیاری است و حلال و حرام ندارد. بلکه سئوال چون میهمانی است که باید عزیزش داشت نه طردش کرد. هم میهمان ذهن پرشسگر است و هم میهمان جامعه علمی.
عبدالکریم سروش.
در پیامی از دوستی دیدم که گفته بود سریع قضاوت میکنید باور نکردم یحتمل دانستم شاید کدورتی باشد ولی اینجا ثابت کردید که همگان را سریع قضاوت میکنید
برادر مومن ای کسی که تکیه گاه خودرا قران میدانی از دو پیام دوستانه که داریم باهم پیام قبل خود فرمودید(گویا شما هم پیرو بظاهر علما هستید نه قرآن)
در اینجا هم که گفته شد(من گفتار شمارا و بی توجهی به قرآن را نقد می کنم)
سریع حکم صادر نکنید اتفاقا توجه زیادی به ایات در حد فهم خود دارم اینکه به یک ایه زوم کردن بی توجهی است بهتراست از جمیع ایات سخن گفته شود با این ایه چه میکنید خداوند کسانی رو که از وسیله قرار دادن پیامبر ص امتناع میکنند رو مذمت کرده و اونها رو منافق نامیده در قران!👇
وَ إِذا قيلَ لَهُمْ تَعالَوْا يَسْتَغْفِرْ لَكُمْ رَسُولُ اللَّهِ لَوَّوْا رُؤُسَهُمْ وَ رَأَيْتَهُمْ يَصُدُّونَ وَ هُمْ مُسْتَكْبِرُونَ (5)منافقون
و چون بديشان گفته شود: «بياييد تا پيامبر خدا براى شما آمرزش بخواهد»، سرهاى خود را بر مىگردانند، و آنان را مىبينى كه تكبّركنان روى برمىتابند.
واما نیاز به توجه برتر برادر من دلیل اینکه تدعون و یدعون بمعنای صدا زدن هرگز و شرک نیست و ایرادی نداره در خود قران کریم ثابت شده
خداوند متعال در قران خطاب به صحابه فراری میفرماید که شما ها فرار کردید و پیامبر ص از پشت سر شماها رو صدا میزد
إِذْ تُصْعِدُونَ وَ لا تَلْوُونَ عَلى أَحَدٍ وَ👈🏿 الرَّسُولُ👈 يدْعُوكُمْ في أُخْراكُمْ فَأَثابَكُمْ غَمًّا بِغَمٍّ لِكَيْلا تَحْزَنُوا عَلى ما فاتَكُمْ وَ لا ما أَصابَكُمْ وَ اللَّهُ خَبيرٌ بِما تَعْمَلُونَ (153)آل عمران
[ياد كنيد] هنگامى را كه در حال گريز [از كوه] بالا مىرفتيد و به هيچ كس توجه نمىكرديد؛ و👈🏿 پيامبر، شما را از پشت سرتان 👈فرا مىخواند. پس [خداوند] به سزاى [اين بىانضباطى] غمى بر غمتان [افزود]، تا سرانجام بر آنچه از كف دادهايد و براى آنچه به شما رسيده است اندوهگين نشويد، و خداوند از آنچه مىكنيد آگاه است.
حالا اگر یدعون که در قران کریم امده شرک باشه باید بگید که پیامبر ص که فراریان جنگ احد رو صدا میزد نعوذ بالله مشرک بوده
✍روش صحیح انتقاد کردن
💞زمان انتقاد :
زمانی انتقاد کنید که همسر یا دوست و یا فرد مورد نظر ، آمادگی روحی و ذهنی لازم برای شنیدن انتقاد را داشته باشد.
💞مکان انتقاد :
هیچگاه در جمع ، انتقاد نکنید.
💞زبان انتقاد:
با رویی گشاده و گفتاری دوستانه و لحنی مهربانانه ، انتقاد کنید.
💞انتقاد غیر مستقیم:
تا حد ممکن انتقادها را به صورت غیرمستقیم بگویید.
💞میزان انتقاد:
انتقادهای پشت سر هم موجب می شود که فرد مورد نظر احساس کند ما فردی عیب جو هستیم و فقط به دنبال نقص های او می گردیم.
💞گفتن خوبی ها در کنار عیب ها:
باید ، پیش و پس هر عیبی ، خوبیهای فرد را هم به او یادآوری کنیم.
💞قالب انتقاد:
گاهی می توانید در قالب یک نامه یا پیامک ، انتقاد کنید.
💞نیت انتقاد:
انتقاد ، تنها و تنها باید برای اصلاح عیب همسر ، بیان شود.
💞حفظ حریم خصوصی:
نباید انتقاد از یک فرد را به کسی دیگر به جز خود او گفت.
💞عیب جویی،ممنوع:
انتقاد به معنای ذرّه بین به دست گرفتن و به دنبال عیبهای افراد گشتن ، نیست.
💞زمینه سازی برای شنیدن و پذیرش انتقاد :
الف: یکی از موضوعات جلسات گفتگویتان را ، انتقاد ، قرار دهید.
ب: پیش از انتقاد از افراد ، از خودتان هم انتقاد کنید.
ج: سعی کنید خود به آنچه که از دیگران می خواهید ، عمل کنید.
د: سخنان مقدماتی برای ورود به انتقاد ، خیلی مهم است.
و اما، بعنوان نمونه چرا ماه ربیع، گرامی داشته شده؟
کوتاه نقلی می نمایم بر گفتار جناب «میرزا جواد آقا ملکی تبریزی» از کتاب «المراقبات» جناب ایشان که زیبا اشارتی میدارند بر اینکه : «این ماه همانگونه که از اسم آن پیداست بهار ماه‌ها ست، به‌جهت اینکه آثار رحمت خداوند در آن هویداست.... در این ماه، ذخایر برکات خداوند و نورهای زیبایی او بر زمین فرود آمده ... زیرا میلاد رسول خدا (ص) در این ماه ست و می‌توان ادعا کرد از اول آفرینش زمین، رحمتی مانند آن بر زمین فرود نیامده ست... زیرا برتری این رحمت بر سایر رحمت‌های الهی مانند برتری رسول خدا بر سایر مخلوقات ست...
و قس علی هذا
آنچنانکه جناب مطهری عنوان می نماید در اينجا قرآن نمی‌خواهد بگويد كه مثلا آن روز چون روز يكشنبه يا دوشنبه بود نحس بود و عذاب آمد، يكشنبه و دوشنبه هر هفته تكرار میشود، يا مقصود اين نيست كه چون مثلا سيزده ماه صفر بود اينها معذب شدند، سيزده ماه صفر هر سال تكرار میشود، و به‌علاوه اينجا دارد تصريح می‌كند: «فكيف كان عذابی و نذر»، يعنی عذاب به علت تكذيب و به علت حق ناشناسی و كفران يك نعمت بزرگ بود.... از منظر استاد مطهری، روز شوم بود، ولی شومی‌اش نه از خود روز بود يا از آن جهت كه روزی از روزهای هفته يا ماه ست، بلكه به علت حادثه‌ای كه در آن روز پيش آمد، اين روز شوم شد.... و در نقطه مقابل، تعبير مبارك نيز در بعضى از آيات قرآن ديده مى‌شود، چنانكه درباره شب قدر مى‌فرمايد: ما قرآن را در شبى پر بركت نازل كرديم، «انا انزلناه فى ليلة مباركة»(دخان/۳)
از منظر این بنده کمترین، مراد از توجه دادن به سعد و نحس ایام از برای این ست که به یک سلسله حوادث تاریخی آموزنده توجه شود، که: کل یوم عاشورا و کل عرض کربلا
و بیشتر بجهتِ توجه دادن آدمیان و بالاخص مومنین و مسلمین به حوادثی که در گذشته واقع شده، تا رفتار و اعمال خود را بر حوادث تاریخی سازنده تطبیق دهند، و از حوادث مخرب و روشِ بنیان‌‌گذاران آنها فاصله گیرند.. از همین روست که در روایات فراوان، بسیار می بینیم که سعد و نحس ایام و ماه ها، با بعضی از حوادث مطلوب یا نامطلوب پیوند داده شده و میشود...
چه نیکبخت کسانی که با تو هم سخنند...
✅شیوه های برای تاثیر سخن در شنونده.👇👇
ادْعُ إِلَىٰ سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ ۖ وَجَادِلْهُم بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ ۚ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ ۖ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ
با حکمت و اندرزِ نیکو،
به راه پروردگارت دعوت نما.
و با آنها به روشى که نیکوتر است، استدلال و مناظره کن.
پروردگارت، از هر کسى بهتر مى داند چه کسى از راه او گمراه شده است. و او هدایت یافتگان را بهتر مى شناسد.
(نحل/125)
⭕️حکمت به معنى علم و دانش و منطق و استدلال است،
و در اصل به معنى منع آمده و از آنجا که، علم و دانش و منطق و استدلال، مانع از فساد و انحراف است به آن حکمت گفته شده،
و به هر حال نخستین گام در دعوت به سوى حق، استفاده از منطق صحیح و استدلالات حساب شده است، و به تعبیر دیگر دست انداختن در درون فکر و اندیشه مردم، به حرکت در آوردن آن و بیدار ساختن عقلهاى خفته، نخستین گام محسوب مى شود.
⭕️موعظه، و اندرز بیشتر جنبه عاطفى دارد که با تحریک آن، مى توان توده هاى عظیم مردم را به طرف حق متوجه ساخت.
👌در حقیقت حکمت از بُعد عقلى وجود انسان استفاده مى کند، و موعظه حسنه از بُعد عاطفى .
⭕️ مقید ساختن موعظه به حسنه شاید اشاره به آن است که: اندرز در صورتى مؤثر واقع مى شود که خالى از هر گونه خشونت، برترى جوئى، تحقیر طرف مقابل، تحریک حس لجاجت او، و مانند آن بوده باشد.
⭕️جدال در اصطلاح علم منطق عبارت است از آن که انسان از مسلّمات طرف مقابل، علیه او بهره‌برداری کند؛ در مقام استدلال از مقدماتی که طرف قبول دارد استفاده کند که این روش برای قانع کردن یا خاموش کردن طرف مقابل بسیار مؤثر است و چنانچه کیفیت برخورد در این گونه استدلال، متین و خوب باشد همان جدال احسن است که قرآن آن را تحسین کرده است.
👌جدال اگر بحق باشد ؛ یعنی برای اثبات یکی از عقاید حقّه باشد و قصد و غرض از آن ارشاد و هدایت باشد و طرف مجادله دشمنی و عناد نداشته باشد، این «جدال احسن» است.
سوره 3 آل عمران : آیات 64 تا 68🌷اتحاد با اهل کتاب بر اساس آئین پاک ابراهیم
قُلْ يا اَهْلَ الْكِتابِ
بگو: «ای اهل کتاب
تَعالَوْا اِلىٰ كَلِمَةٍ سَواءٍ بَيْنَنا وَ بَيْنَكُمْ
به سوی سخنی بیایید که ما و شما آن را پذیرفته ایم
اَلّا نَعْبُدَ اِلَّا اللهَ وَ لانُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا
که جز خدا را نپرستیم و چیزی را با او شریک نکنیم
وَ لايَتَّخِذَ بَعْضُنا بَعْضًا اَرْبابًا مِنْ دونِ اللهِ
و نباید کسی از ما دیگری را به جای خدا به عنوان ارباب بگیرد»
فَاِنْ تَوَلَّوْا فَقولوا اشْهَدوا بِاَنّا مُسْلِمونَ (64)
و اگر سرپیچی کردند، بگویید: شاهد باشید که ما مسلمانیم *
يا اَهْلَ الْكِتابِ لِمَ تُحاجّونَ فى اِبْراهيمَ
ای اهل کتاب: چرا درباره ی ابراهیم چون و چرا می کنید
وَ مااُنْزِلَتِ التَّوْراةُ وَ الْاِنْجيلُ اِلّا مِنْ بَعْدِهِ
با آنکه تورات و انجیل بعد از ابراهیم نازل شده ،
اَفَلا تَعْقِلونَ (65)
آیا اندیشه نمی کنید؟ *
هااَنْتُمْ هٰؤُلاءِ حاجَجْتُمْ فى ما لَكُمْ بِهِ عِلْمٌ
اگر شما در آنچه می دانید با هم مجادله می کنید، بد نیست
فَلِمَ تُحاجّونَ فى ما لَيْسَ لَكُمْ بِهِ عِلْمٌ
ولی چرا در باره ی چیزی که نمی دانید، بحث می نمائید؟
وَ اللهُ يَعْلَمُ وَ اَنْتُمْ لاتَعْلَمونَ (66)
در حالی که خدا می داند و شما نمی دانید *
ما كانَ اِبْراهيمُ يَهودِيًّا وَ لانَصْرانِيًّا
ابراهیم، یهودی و مسیحی نبود
وَ لٰكِنْ كانَ حَنيفًا مُسْلِمًا
بلکه حق گرایی مسلمان بود
وَ ما كانَ مِنَ الْمُشْرِكينَ (67)
و هرگز از مشرکان نبود *1
اِنَّ اَوْلَى النّاسِ بِاِبْراهيمَ لَلَّذينَ اتَّبَعوهُ
نزدیک ترین مردم به ابراهیم کسانی هستند که از او پیروی کردند
وَ هٰذَا النَّبِىُّ وَ الَّذينَ آمَنوا
و نیز این پیامبر و کسانی که به او ایمان آوردند
وَ اللهُ وَلِىُّ الْمُؤْمِنينَ (68)
و خداوند سَروَر و سرپرست مؤمنان است *
.............................
راه اسلام از حق گرائی می گذرد، تا ما «حنیف» نباشیم نمی توانیم مسلمان باشیم. حنیف یعنی کسی که به دنبال حقیقت است و لجبازی و تعصبی ندارد
@qurqn_tarjome_ravan
✅راهکارهای برای افزایش رزق .👇👇
فَكُلُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ حَلَالًا طَيِّبًا وَاشْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ إِن كُنتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ
پس، از نعمت هاى حلال و پاکیزه اى که خدا به شما روزى داده است بخورید. و شکر نعمت خدا را به جا آورید اگر او را مى پرستید.
(نحل/114)
✅عوامل افزایش روزی حلال👇👇
1- تقوا و پرهیزگاری:
خداوند در قرآن میفرماید:
«و او را ازجایی که گمان ندارد روزی میدهد و هر کس بر خدا توکل کند ، کفایت امرش را می‌کند.»
2- استغفار:
طبق فرموده رسول اکرم(ص) که میفرمایند: فراوان از خدا طلب آمرزش کنید که آن جلب روزی می‌کند.
در می یابیم که یکی از مهمترین اصلیترین عوامل جلب روزی استغفار از درگاه خداوند متعال است. چرا که طبق فرموده اولیاء خدا استغفار درهای رحمت الهی را به روی دگان باز می‌کند و افزایش روزی، که مقصود از آن روزی حلال است، یکی از این درهای رحمت است.
3- دعا و نیایش:
دعا و نیایش به درگاه خداوند نیز از راههای بسیار مهم در جلب و افزایش روزی است. چنانچه امام صادق(ع) میفرمایند: راستی خداوند عزوجل روزی مومنان را آنچنان که تصور نمی‌کنند به آنها میرساند و این بدان جهت است که بنده چون راه بدست آوردن روزی خویش را نداند بسیار دعا و نیایش می‌کند.
4- کتمان فقر:
یکی از كليدهای وسعت روزی حلال، پنهان كردن فقر است. پیامبر اکرم(ص) در اینباره میفرمایند: كسی كه گرسنه شود يا احتياجی داشته باشد ولی آن را از مردمان پنهان كند و تنها نزد خداوند بگويد، بر خداوند است كه يك سال روزی حلال روزيش نمايد.
5- کمک و یاری به مومنان:
یکی از رایج‌ترین کمک‌ها در میان مردم، انفاق و صدقه دادن است، که یکی ازمهمترین مصادیق، کمک و یاری مومنان به شمار می‌رود.
این عمل علاوه بر تزکیه نفس، پاکی و افزایش روزی انها نیز می‌گردد.
ببینید دوست عزیز . مذهب همیشه و در هر حالتی مذهب است . اندیشمندان و موحدان واقعی با رجوع به ایات قران به این حقیقت رسیدند که باید در باورهای موروثی خود تجدید نظر کنند . بنده خود با مراجعه به ایات قران متوجه این حقیقت شدم که ایین موروثی که داشته ام درست و نادرست بودنش تا ان زمان که میزان قران را نداشته ام نا مشخص بوده است .
با مراجعه به ایات قران متوجه وظیفه ای که الله در رابطه با خالص نمودن دین خود بر گردن بنده نهاده است شدم .
حال که ایین غیر را از باورهای موروثی ام زدوده ام و به ریسمان الهی چنگ زده ام و نور را با چشم دل و عقل دیده ام دیگر اندیشه های فاقد ارزش غیر قرانی و روایات و داستانهای معارض با ایات قران را به اسانی دور می ریزم .
اگر در زمانی قران ها را سرنیزه کرده اند اکنون نیز ایات قران را بر سر نیزه کرده اند .
از سویی انان که گذشتند هر چه کردند برای خود کرده اند .
اما در مورد واژه های قرانی و مفاهیم ان باید در جای خودش مورد استفاده قرار گیرند .
واژه شیعه
انجا که فرموده ابراهیم شیعه نوح بود قطعا شیعه به معنای پیرو است . یعنی ابراهیم پیرو نوح بود .
اما در جایی شیعه به معنای فرقه و گروه است و البته منظور قران از همین نوعش هست که مذموم است و بنده فرقه بودن مذاهب را با واژه شیعه شدن انها عرض کردم نه پیرو شدن انها .
هر چند که شیعه به معنای پیرو هم در بسیاری از مواقع مذموم و منفور است . مثلا انان که شیعه فرعون بودند .
پس اصولا بحث ما در این موارد با توجه به موضوع می تواند متفاوت باشد
به این ایه توجه فرمایید تا متوجه شوید شیعه به معنای فرقه در قران مورد سرزنش و مذمت واقع گردیده است
إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيَعًا لَسْتَ مِنْهُمْ فِي شَيْءٍ إِنَّمَا أَمْرُهُمْ إِلَى اللَّهِ ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِمَا كَانُوا يَفْعَلُونَ ﴿۱۵۹﴾
كسانى كه دين خود را پراكنده ساختند و فرقه فرقه شدند تو هيچ گونه مسؤول ايشان نيستى كارشان فقط با خداست آنگاه به آنچه انجام مى دادند آگاهشان خواهد كرد (۱۵۹)
در ایه ذیل نیز شیعه به معنای تفرقه و گروه مورد نکوهش و سرزنش قرار گرفته و شدیدا نهی گردیده است و در ردیف مشرکین قرار گرفته است
مُنِيبِينَ إِلَيْهِ وَاتَّقُوهُ وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُشْرِكِينَ ﴿۳۱﴾
به سويش توبه بريد و از او پروا بداريد و نماز را برپا كنيد و از مشركان مباشيد (۳۱)
مِنَ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا👈🏾 شِيَعًا كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ ﴿۳۲﴾
از كسانى كه دين خود را قطعه قطعه كردند و فرقه فرقه (شیعه ) شدند هر حزبى بدانچه پيش آنهاست دلخوش شدند (۳۲)
در مورد شیعه به معنای فرقه و گروه ایه ای مربوط به فرعون هم موجود است که منظور بنده را از شیعه شدن با مفهوم شعبه و گروه شدن می رساند
إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلَا فِي الْأَرْضِ وَجَعَلَ أَهْلَهَا 👈🏾شِيَعًا يَسْتَضْعِفُ طَائِفَةً مِنْهُمْ يُذَبِّحُ أَبْنَاءَهُمْ وَيَسْتَحْيِي نِسَاءَهُمْ إِنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُفْسِدِينَ ﴿۴﴾
فرعون در سرزمين [مصر] سر برافراشت و مردم آن را گروه گروه ( شیعه ) ساخت طبقه اى از آنان را زبون مى داشت پسرانشان را سر مى بريد و زنانشان را زنده بر جاى مى گذاشت كه وى از فسادكاران بود (۴)
بنا بر این جناب عبد الهی منظور بنده از واژه شیعه به مفهوم گروه و فرقه و شعبه است نه به معنای پیرو .
واژه ها در متن مفهوم واقعی خود را پیدا می کنند .
حال اگر شما شیعه را به معنای پیرو میدانید اصلا مد نظر بنده نیست . اگر هم پیرو علی هستید نباید از ایات قران عدول نمایید . زیرا بر اساس ایات قران علی مومن و پرهیزکار بود و وعده بهشت را از الله پیشاپیش دریافت کرده است .
او پیرو قران بود .
لذا حضرت علی هم از شیعه شدن به مفهوم گروه و فرقه شدن بیزار است . قطعا روز قیامت بیزاری خود و بی اطلاعی اش را از این شرک اعلام خواهد نمود .
لذا شیعه واقعی کسی است که انزجار و تنفر خود را از شیعه شدن به معنای مذهب شدن و فرقه شدن اعلام کند .
هر گاه به این درجه از توحید رسیدید و دست از ایین مبتلا به شرک موجود در مذهب شیعه کشیدید خود را مسلمان بدانید و گرنه با این شعارها که پیرو علی هستید و از شرک بری هستید و اینگونه بیانات هیچ مشرکی مسلمان نمی شود .
باید دست از زیارت قبر بر دارید . باید از خواندن غیر الله که کلامی الوده به شرک است توبه نمایید . باید دستورات و ایین غیر قرانی را از زندگی خود حذف نمایید . باید از مناسک شرک الود مذهبی اجتناب نمایید . باید دست از توجیه شرک بر دارید .
البته هم بسیار سخت است و هم بسیار اسان است .
🔻مرگ نوزاد ۶ هفته‌ای بر اثر مراسم غسل تعمید در رومانی
در پی مرگ یک نوزاد ۶ هفته‌ای به فاصله چند ساعت بعد از اجرای مراسم غسل تعمید در رومانی، مراسم مذهبی کلیسای ارتدوکس این کشور مورد بازبینی قرار خواهد گرفت.
بعد از آن که کشیش سه بار این نوزاد را در آب مقدس فرو برد، نوزاد دچار سکته قلبی شد و درگذشت. در کالبدشکافی هم وجود آب در شش‌های نوزاد تایید شد.
بیش از ۶۰ هزار نفر از مردم رومانی با امضای دادخواستی خواهان تغییر این آیین مذهبی شده‌اند. اسقف کالینیک از کلیسای ارتدوکس رومانی گفته چگونگی انجام این آیین برای جلوگیری از تراژدی‌های بیشتر، بررسی خواهد شد.
مراسم غسل تعمید که طی آن آب مقدس به روی نوزاد ریخته میشود یا نوزاد درون آب فرو برده میشود، یکی از آئین‌های اصلی مسیحیت است و در بیشتر کلیساها به اشکال مختلف اجرا میشود.
کلیسای ارتدوکس رومانی از اهمیت و احترام گسترده‌ای در این کشور برخوردار است، ولی طی ماه‌های اخیر به خاطر شیوه برخورد با ویروس کرونا مورد برخی انتقادها قرار گرفته است.
@BBCPersian
#تفسیر_بیان_معانی در کلام ربانی جلد 10
تقریر و تدریس :
استاد مصطفی حسینی طباطبایی
به اهتمام :
#دکتر_فرهاد_بهبهانی
دیدگاه:
📡 @didgahdini
استخاره برای به توپ بستن مجلس !!
تصویری از استخاره محمد علی شاه برای به توپ بستن مجلس و پاسخ میرزا ابوطالب زنجانی به استخاره شاه :
بسم اﷲ الرحمن الرحیم- پروردگارا اگر من امشب توپ به در مجلس بفرستم و فردا با قوه جبریه مردم را اسکات نمایم خوب است و صلاح است. استخاره خوب بیاید و الافلا یا دلیل المتحیرین یااﷲ.
جواب: قل لا تخافا اننی معکما اسمع و اری فاْتیاه فقولا له انا رسولا ربک فارسل معنا بنی اسرائیل: حکم خداوندی به حضرت موسی و حضرت هارون علیهم‌السلام شد بروید نزد فرعون و بگویید ما فرستاده خدا هستیم بسوی تو، سابق آیه هم میفرماید نترسید ما با شما هستیم.. اینکار باید اقدام بشود غلبه قطعی است اگرچه در اول زحمت داشته باشد.
منبع : توکلی، احمد. «ورقی از تاریخ مشروطه». مجله یادگار
@Worldax 🌐
در مورد رهبران دینی، افراط نکنیم 🌻
یکی از آسیبهای دینداران، این است که در شخصیت علما و پیشوایان خویش، افراط می کنند.
نه فقط ما، بلکه همه دینداران در طول تاریخ، گرفتار این مشکل بودند.
به همین دلیل، قران کریم بارها در این خصوص، تذکر داده است:
سوره 5 المائده : آیات 75 تا 76🌷
غلو در باره رهبران دینی:
مَا الْمَسيحُ ابْنُ مَرْيَمَ اِلّا رَسولٌ
مسیح پسر مریم فقط یک پیامبر بود
قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ
که پیش از او نیز پیامبرانی آمدند
وَ اُمُّهُ صِدّيقَةٌ كانا يَأْكُلانِ الطَّعامَ
و مادرش، زنی بسیار درستکار بود، هر دو غذا می خوردند
اُنْظُرْ كَيْفَ نُبَيِّنُ لَهُمُ الْآياتِ
بنگر چگونه آیات را برایشان شرح می دهیم
ثُمَّ انْظُرْ اَنّىٰ يُؤْفَكونَ (75)
سپس بنگر چگونه از حق منحرف می شوند *
قُلْ اَتَعْبُدونَ مِنْ دونِ اللهِ
بگو: «آیا به جای الله، چیزی را می پرستید
ما لايَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَ لانَفْعًا
که برایتان هیچ سود و زیانی ندارد؟
وَ اللهُ هُوَ السَّميعُ الْعَليمُ (76)
در حالی که تنها خداوند است که شنوا و داناست» *
قُلْ يا اَهْلَ الْكِتابِ
بگو: «ای اهل کتاب
لا تَغْلوا فى دينِكُمْ غَيْرَ الْحَقِّ
در دین خود به ناحق غلو و افراط نکنید
وَ لاتَتَّبِعوا اَهْواءَ قَوْمٍ قَدْ ضَلّوا مِنْ قَبْلُ
و از امیال گمراهانِ قبل از خود، پیروی نکنید
وَ اَضَلّوا كَثيرًا
آنان بسیاری را گمراه نموده
وَ ضَلّوا عَنْ سَواءِ السَّبيلِ (77)
وخودشان هم از راه راست، منحرف شدند» *
ببینید، با وجود آنکه خدای متعال تصریح دارد که عیسی از مقربان درگاه من است، هرگز او را واسطه بین بندگان با خویش، معرفی نکرده.
برعکس، تاکید بر صفات بشری او می نماید و می فرماید او فقط رسالتی داشت که به انجام رساند. سپس دینداران را از افراط در ادبیات دینی، هشدار می دهد!
مسیحیان، چون عیسی پدر نداشت، از باب کنایه، گفتند عیسی پسر خداست
سپس این کنایه را حقیقت پنداشتند
و امروزه می گویند او خود خداست.
افراط اینطور است. به تدریج گسترش پیدا می کند.
لطفاً با تدبر بیشتر، آیات را دوباره مطالعه کنید
🖋محمد سهیلی پور
@whyquran
با سلام خدمت دوستان - نکته ای از قرآن -----در آیات زیادی در قرآن است که از پیامبر در باره موضوعی سوال می کنند و خداوند می فرماید بگو .....مانند یسئلونک عن الاهله قل هی مواقیت للناس.... یعنی از تو در باره هلالهای ماه می پرسند بگو آن وقتهایی است‌برای مردم ....یسئلونک عن الشهر الحرام قتال فیه قل قتال فیه کبیر.....یسئلونک عن الخمر و المیسر قل فیهما اثم کبیر.....و یسئلونک عن المحیض قل هو اذی....و یسئلونک عن الیتامی قل اصلاح لهم خیر....یسئلونک ماذا احل لهم قل احل لهم الطیبات .....یسئلونک عن الساعه ایان مرساها قل انما علمها عند ربی......یسئلونک عن الانفال قل الانفال لله‌و الرسول....ویسئلونک عن الروح قل الروح من امر ربی....و یسئلونک عن ذی القرنین قل ساتلوا علیکم منه ذکرا....... مشاهده می نمائیم بعد از اینکه از پیامبر سوال تمودند خداوند به پیامبر گفته قل یعنی در جوابشان فلان چیز را بگو ولی در آیه ۱۸۶ سوره بقره بعد از سوال قل نیامده است فرموده و اذا سالک عبادی عنی فانی قریب اجیب دعوه الداع اذا دعان....یعنی هر گاه بندگان من از تو در باره من سوال کردند من نزدیکم و در خواست دعا کننده را هنگامیکه مرا بخواند اجابت می کنم .....در این آیه می بینیم قل وجود ندارد و اگر مانند آیاتی که مشاهده نمودید بعد از سوال قل وجود داشت باید به صورت و اذا سالک عبادی عنی قل انی قریب می شد در حالیکه در نظم قران. قل انی برای پیامبر به کار رفته یعنی بگو من که پیامبر هستم معنی میدهد کما اینکه در آیه ۱۳ سوره زمر آمده است قل انی اخاف ان عصیت ربی عذاب یوم عظیم یعنی بگو من که پیامبر هستم می ترسم از اینکه نافرمانی کنم پروردگارم را از عذاب روزی بزرگ و یا در آیه ۶۶ سوره غافر آمده است قل انی نهیت ان اعبد الذین تدعون من دون الله....یعنی بگو من نهی شدم از اینکه کسانی را که به جای خدا می خوانید عبادت کنم .....و آیات دیگری در این زمینه وجود داردپس در ایه ۱۸۶ سوره بقره که خداوند در پاسخ سوال قل نیاورده و فرموده فانی قریب منظور این است که خواسته بفرماید خودش نزدیک است اجابت دعا می نماید و اگر قل در آیه بود این معنی را می داد که باید پیامبر بگوید که پیامبر نزدیک است و اجابت دعا می کند در حالیکه اجابت کننده دعای بندگان خداست که از رگ کردن به ما نزدیک تر است ببینید چگونه هر کلمه از قرآن روی نظمی بکاررفته است ( نقل از کتاب عجایبی از قران صفحه ۱۰۷ به بعد تالیف بهمن نیک بین)
Читать полностью…
من اصلا به بحث حاشیه ای شما توجه نمیکنم و به اصل موضوع میپردازم و در پاسخ هایی هم که بشما دادم مشخص است
برای من فرقی ندارد چه فکری میکنی
چه مذهبی داری
من به آیات میپردازم
گویا شما میخواهید بر مبنای حاشیه سازی بحث کنید
باید بدانید ک برایم مهم نیست ...
ای کاش ابتدا آیات ارسالی را درک کنید بعد دم از ظاهر بزنید
همین ظاهر مد نظرتان را هم نمیدانید!
این آیات در مورد منافقین و مشرکین است به سیاق توجه کنید به مومن ربطی ندارد
با کسانی است مه پیامبر را اذیت و آزار کردند
در ضمن پیامبر در این دنیا بود و درخواست آنان را میفهمید اگر درخواست می کردند
مگر این که شما پیامبر را حاضر و ناظر بدانید!
حال آیه در مورد صحابه
اولا یدعوکم مگر عبادی بود؟!
مگر پیامبر از آنان طلب شفا و ... کرده بود
شما اول بفهم موضوع را بعد بحث کن
من با افرادی مثل شما زیاد بحث کردم
این فقط عدم درک مفاهیم را نشان میدهد
شایدم جهل مرکب !
با این ها میخواهید از بنیان های سست بندگی غیر الله دفاع کنید!
شما ابتدا درک کن که خواندن چه خواندنیه
بعد بیا تا در مورد آیات صحبت کنیم!
قران می فرماید با مردم بخوبی سخن بگوئید
قولوا للناس حسنی، سوره بقره
و مخلص کلام، اینکه، از نظر عقلی،
نمیتوان بر سعادت روزى از روزها، و یا زمانى از زمان‌ها و یا نحوست آن، دلیل و برهان آورد؛ چون طبیعت و حقیقت زمان از نظر مقدار، طبیعتى ست که دارای اجزای مثل هم هستند،... و یک چیزند،.... پس از نظر خود زمان فرقى میان این روز و آن روز نیست، تا یکى را سعد و دیگرى را نحس بدانیم... اما از جهتی دیگر... عوامل و عللى که در به وجود آمدن حوادث مؤثّرند، و نیز در به ثمر رساندن اعمال تأثیر دارند، از حیطه علم و اطلاع ما بیرونند، و نمی‌توانیم تکه تکه زمان را با عواملِ در آن بسنجیم، تا بفهمیم آن عوامل در این تکه از زمان چه عملکردى دارند، و آیا عملکرد آنها طورى ست که این قسمت از زمان را سعد و خوش‌یوم می‌کند یا نحس و شوم.... به همین جهت ست که تجربه انسان هم به قدر کافى نمیتواند راه‌گشا باشد؛ چون تجربه وقتى مفید ست که ما زمان را جداى از عوامل و علت‌ها در دست داشته باشیم، و با هر عاملى سنجیده باشیم، تا بدانیم فلان اثر، اثر فلان علت ست... در حالیکه ما زمانِ جداى از علت نداریم، و علت هم براى ما معلوم نیست؛ لذا از این جهت نمیتوان سعادت و نحوست روزها و زمان‌ها را انکار کرد، و بر نبودن چنین چیزى دلیل عقلی آورد، همانطور که نمیتوان بر اثبات آن به برهان عقلی استدلال کرد، اگرچه ثبوت و وجود چنین چیزى بعید ست، ولى بعید بودن، غیر از محال بودن ست...که : کل یوم عاشورا و کل عرض کربلا
«یکی»(فردی/قومی/مردمی) در روزی و ساعتی، عزیزی/پولی/چیزی از دست می دهد و «دیگری»(فردی/قومی/مردمی)، در همان روز و ساعت و ماه، چیزی بدست می آورد... در منظر «اولی»، آن روز و آن ساعت و آن ماه، شوم و نحس و... و از برایِ «دیگری» آن روز/ساعت/ماه و وقت، سعد و نیکو شمرده می شود و هر سال آن مناسبت را گرامی می دارد..!!!!
حال، چه نیکو خواهد بود تا هماره، با نفی خواطر از ماضی و مستقبل، فراغت حاصل کرده و از قید ساعت و تلوین رها گردیده، تا در مراتبی بالاتر، نائل به اتصال به عالمِ لامکان و لازمان شویم، آنچنانکه جناب مولانا می گوید:
هست هشیاری ز یاد ما مضی
ماضی و مستقبلت پردهٔ خدا
آتش اندر زن بهر دو تا بکی
پر گره باشی ازین هر دو چو نی
محضرِ گرامیِ سروران ارجمندم پیشنهاد می نمایم بر آثاری همچون «آشنائی با قرآن» و ایضاً «جلد شانزدهم مجموعه آثار» از مرحوم استاد «مطهری» و «تفسیر المیزان حضرت علامه فقید طباطبائي» و نظایرهم، مروری بنمایند، که بسیار بهتر و نیکوتر از سیاهه های ناقصِ این بندهِ کمینه، حضرات را رهنمون خواهند بود،
هست صوفی صفاجو ابن وقت
وقت را همچون پدر بگرفته سخت
هست صافی غرق عشق ذوالجلال
ابن کس نه فارغ از اوقات و حال
«عذر تقصیر از همگان بجهت اطاله کلام»
_هیچ_🌿
از دیدگاه کلی، و بر اساس آنچه که بزرگان معرفتی بیان داشته اند و این بندهِ کمترین دریافته ام، بعنوان مثال حوادث جنبه کفاره اعمال نادرست خود آدمی ست... و با ایام ارتباط و تأثیر مستقیم نداشته و ندارد فلذا می فرماید: «ایكم أحسن عملا» (ملك،۲)
غلام آن سبک روحم که با من سر گران دارد
جوابش تلخ و پنداری شکر زیر زبان دارد
مرا گر دوستی با او به دوزخ می‌برد شاید
به نقد اندر بهشتست آن که یاری مهربان دارد
کسی را کاختیاری هست و محبوبی و مشروبی
مراد از بخت و حظ از عمر و مقصود از جهان دارد
یکی سر بر کنار یار و خواب صبح مستولی
چه غم دارد ز مسکینی که سر بر آستان دارد
چو سعدی عشق تنها باز و راحت بین و آسایش
به تنها ملک می‌راند که منظوری نهان دارد
فلذا بسیار توصیه شده ، اوقات/ایام/ماه ها را می‌توان با توبه، و استغفار به روزهای مبارک و سعد تبدیل نمود،. «لنبلوهم أیهم أحسن عملا»(كهف،۷)
از همین روست که فرموده اند : برای سالکان طریق، هر روزی می تواند عید باشد به شرط اینکه در آن روز گناه و معصیت نکند.
پس زین سبب ست که از درگاهِ ذات اقدس ربوبیت، مسئلت داشته و داریم که:
الهی و ربی،
حول حالنا الی احسن الحال
«سعد و نحس» ماه ها و ایام بر چه منظور است؟؟
و یا مراد از رجحان ماه های قمری بر یکدیگر چیست؟؟ و یا...؟؟
اما بعد.....
بنابر برداشت ناقص این بندهِ کمینه در مورد پرسش مطروحه و با امعان نظر به کوتاه فرصتِ بدست آمده خالی از لطف ندانستم چند نکته در پیوند با
این مسئله را به اشتراک گذاشته، و در کوتاه سخن عارضم محضر شریف گرامیان سرور، همانگونه که در مطالعه متون اسلامی قطعاً ملاحظه نموده اید، هیچ روزی نحس یا مبارک نیست، و هیچ ماهی بر ماهِ دیگر و یا هیچ برجی بر دیگر برج را افضل نیست ، بلکه این اتفاقات ست که بعضی اوقات و روزها و ماه ها را مبارک یا نحس نموده و می‌کند... بعنوان مثال، شب قدر، به‌واسطه نزول قرآن مبارک نامیده شده و یا روزی که قوم عاد دچار تند باد شدند...
آنگونه که در خاطر دارم، حضرت علامه فقید، استاد طباطبایی(ره) در تفسیر المیزان، درباره سعد و نحسِ ایام، سخنانی بدین مضموم که: «نحس بودن روز یا مقداری از زمان، به این معنا ست که در آن زمان، جز شر و بدی، حادثه‌ای روی ندهد و اعمال آدمی، یا دستکم نوع خاصی از اعمال، برای صاحب آن، برکت و نتیجه خوبی نداشته باشد... سعد بودن روز، درست برخلاف این ست... ما به هیچ‌وجه نمی‌توانیم بر سعادت روزی از روزها یا زمانی از زمان‌ها یا نحوست آن، برهان اقامه کنیم؛ زیرا طبیعت زمان از نظر مقدار به گونهای ست که اجزای آن مثل هم ست و یک چیز به‌شمار میآید». و یا اینکه در گفتاری دیگر در صفحه ۴۰۱ جلد هفدهم تفسیر وزین «المیزان» می فرمایند: «مراد از نحس، خلاف سعد ست.... در نتیجه ایام نحسات، یعنی روزهای شوم و روزهایی که میمنت و شگون ندارند و احتمال هم داده ست که طبق قول بعضی ها، مراد از نحسات گرد و غباری باشد که انسان همدیگر را نبیند.»
در این خصوص، جناب استاد مطهری، با مُداقه ای درخور، در مسائل علمی، بسیار زیبا و تام، اقدام به روشنگری در این مطلب پرداخته و ذاتی بودن نحوست ایام را بسیار زیبا و مُدغن، رد نموده و شوم بودن را منتسب به اتفاقات شوم میداند نه خود آن ایام....
اگر اشتباه نکنم، جناب ایشان در کتاب «آشنائی با قران» آورده اند که در موضوع نحوست ایام دو مسئله ست.... یک مسئله این ست که ما برخى روزهاى سال را مبارک مىشماریم و برخى را نحس و شوم، به اعتبار حادثهاى که در آن روز واقع شده....
آنگونه که جناب استاد مطهری اشاره می نمایند: در آيات قرآن كريم، تنها در دو مورد اشاره به نحوست ايام شده : يكى در آيات سوره قمر، و ديگرى در آيه ۱۶ سوره فصلت، كه درباره همين ماجراى قوم عاد سخن مى‌گويد،... در آنجا می‌خوانيم، «فارسلنا عليهم ريحا صرصرا فى ايام نحسات»، ما تندبادى سخت و سرد در روزهاى شومى بر آنها مسلط ساختيم....
سوره 86 طارق : آیات 5 تا 10 🌷
نشانه ی قدرت الهی در آفرینش انسان
فَلْيَنْظُرِ الْاِنْسانُ مِمَّ خُلِقَ (5)
پس انسان باید بنگرد از چه چیز آفریده شده؟ *
خُلِقَ مِنْ ماءٍ دافِقٍ (6)
از آبی جهنده آفریده شد! *
يَخْرُجُ مِنْ بَيْنِ الصُّلْبِ وَ التَّرائِبِ (7)
که از عضو جنسی مرد و زن خارج می شود *
اِنَّهُ عَلىٰ رَجْعِهِ لَقادِرٌ (8)
به یقین، خداوند بر بازگرداندن او در آخرت تواناست *
يَوْمَ تُبْلَى السَّرائِرُ (9)
آن روز که نهان ها فاش شوند *
فَما لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَ لاناصِرٍ (10)
برای او هیچ قدرت و یاوری نیست *
........................................... اهل لغت و مفسرین برای دو کلمه «صُلب» و «تَرائب» معانی مختلفی ذکر کرده اند، ولی از آنجا که قرآن به خارج شدن «ماء دافق» از بین آنها اشاره نموده ، به احتمال قوی معنی آن اعضای جنسی مرد و زن است، به ویژه آنکه عضو جنسی مرد در هنگام فعالیت به شکل سخت (صُلب) در می آید. ترائب ، جمع ـ تریبه ـ به معنای نرم و ظریف است و با خاک یا تربت هم ریشه می باشد.
@whyquran
نکته ای از قرآن ---، توضیح آیه ۴۳ سوره رعد که می فرماید و یقول الذین کفروا لست مرسلا قل کفی بالله شهیدا بینی و بینکم و من عنده علم الکتاب. یعنی کافران می گویند تو فرستاده ( از جانب خدا) نیستی بگو کافی است خدا گواه میان من و شما باشد و هر کسی که نزد او علم آن کتاب می باشد . برخی می گویند منظور از( و من عنده علم الکتاب )اشاره به حضرت علی است در جواب باید گفت اولا کفار خود پیامبر را به پیامبری قبول نداشتند چه برسد به علی را که پیامبر بخواهد او را برای گواهی دادن به برحق بودن خود بیاورد در برخی از روایات آمده که منظورعلمای اهل کتاب هستند و در برخی از روایات آمده منظورعبدالله بن سلام است در حالیکه منظور شخص معینی نیست و شخص معین با الذی به کار رفته است مانند ...الذی له ملک السماوات و الارض....که اشاره به خداوند است البته در موارد خیلی خاص الذی نیز به معنی هر کسی به کاررفته است ولی در اینجا حرف من به کار رفته که به معنی هرکسی است مانند و من یعمل مثقال ذره شرا یره که اشاره به هر کسی است که کار شر انجام دهد پس در آیه ۴۳ اشاره به شخص معین که می گویند نیست و افراددیگری را می تواند شامل شود البته در موارد خیلی خاصی که در آیه به صراحت نشان دهد که منظور ازحرف من شخص معینی است حرف من می تواند اشاره به شخص معین باشد مانند حرف من در آیه ۸ سوره عبس که فرموده و اما من جائک یسعی که در قبل از آن از آمدن کور نزد پیامبر سخن رفته و از روی ترش کردن پیامبر پس در اینجا معلوم است حرف من اشاره به فرد معینی است که همان کور بوده که نزد پیامبر رفته و در آیه از او صحبت شده . و در غیر این صورت معمولا به معنی هر کسی می باشدو شخص معینی را شامل نمی شود دیگر اینکه -در آیه ۳۶ سوره رعد یعنی چند آیه قبل از آیه ۴۳ اشاره به اهل کتاب نموده و فرموده است و الذین آتیناهم الکتاب یفرحون بما انزل الیک.....یعنی و آن کسانیکه به آنان کتاب داده شده (یهود و نصاری) شادمانند از آنچه به سوی تو نازل شده .....و کتاب در این آیه اشاره به کتابهای آسمانی (تورات و انجیل) قبل از زمان پیامبر است و در ایه ۴۳ دو باره اشاره به کتاب می کند و گواهی دادن اهل کتاب به راستگویی پیامبر زیرا در کتاب ایشان اشاره به آمدن پیامبر اسلام شده است پس منظور از (و من عنده علم الکتاب) اهل کتابی است که آشنا به کتابشان هستند و صفات حضرت محمد را در آن دیده اند و می توانند به راستگویی پیامبر شهادت دهند . دیگر اینکه می گویند حضرت علی علمی را که آن شخص که در آیه ۴۰ سوره نمل داشته و نزد او علمی از کتاب بوده داشته زیرا در باره آن شخص در زمان سلیمان در آیه ۴۰ سوره نمل آمده قال الذی عنده علم من الکتاب انا اتیک به قبل ان یرتد الیک طرفک....یعنی آن کسی که نزدش علمی از آن کتاب (لوح محفوظ) بود گفت قبل از اینکه چشم بر هم زنی برایت آن تخت را می آورم ..... و در این آیه ( علم من الکتاب ) وجود دارد و در آیه ۴۳ سوره رعد ( علم الکتاب ) وجود دارد در پاسخ باید گفت اولا اثبات نشد که آیه ۴۳ سوره رعد در باره علی است بلکه از آیات قبل از آن منجمله آیه ۳۶ بدست آمد در باره شهادت دادن علمای اهل کتاب است دیگر اینکه اگر ما علم هر کتابی را که در قرآن گفته شده علم کتاب آفرینش (لوح محفوظ) بدانیم پس باید آیه .....ویعلمهم الکتاب و الحکمه...را این بدانیم که پیامبر به صحابه علم کتاب آفرینش ( لوح محفوظ) منجمله تغییر مکان دادن جسمی از مکانی به مکان دیگر در یک چشم بر هم زدن را تعلیم می داده درحالیکه منظوراز تعلیم کتاب در این آیه تعلیم قرآن است نه تعلیم لوح محفوظ و در آیه ۴۳سوره رعد نیز منظور از( علم الکتاب) دانش کتابهای آسمانی (تورات و انجیل ) است که اشاره به علمای یهود و نصاری است که در آیه ۳۶ به آنان الذین آتیناهم الکتاب(کسانیکه به آنها کتاب داده شده) گفته شده است که برای شهادت دادن به راستگو بودن پیامبر با استناد به کتابشان مناسب هستند و در آیه ۱۴۶ سوره بقره در باره شناخت اهل کتاب از پیامبر آمده الذین اتیناهم الکتاب یعرفونه کما یعرفون ابنائهم....و از تشابه این دو جمله در الذین اتیناهم الکتاب بدست می آید که این اهل کتابی که پیامبر را مانند پسران خود می شناختند بهترین گواهی دهنده بر حقانیت پیامبر از کتابشان می باشند و من عنده علم الکتاب می باشند
Читать полностью…
یونس عسگری عیسی آبادی
چرا در تاریخ یکصد ساله اخیر،
هیچکس نتوانست جایگزین مرحوم آیت الله بروجردی در حوزه علمیه و در بین مردم شود!؟
زمانی که آقای بروجردی ساکن شهر بروجرد بودند پزشک معروف شهر، آقای حکیم یوسف یهودی بود.
نوه آن دکتر برای آقای علوی نقل کرده بود که حکیم یوسف ارادت خاصی به آقای بروجردی داشت و در قم به دیدار آقای بروجردی می رفت.
علت این بود که وقتی دکتر برای عیادت علمای بروجرد میرفت آنان تکه پارچه ای پهن می کردند که پای دکتر به فرش های آنان برخورد نکند..
ولی وقتی خانه آقای بروجردی می رفت از این کارها خبری نبود و مانند یک مهمان معمولی با او برخورد می کردند.
در زمانی که آقای بروجردی هنوز به قم نیامده و ساکن بروجرد بودند
شنیدند که در آن شهر هنگام تشییع جنازه یهودیان بعضی ها به طرف جنازه، سنگ پرتاب می کنند.
آقای بروجردی مردم را از این کار ناشایست نهی فرمودند
ولی بعضی از مردم توجه نکردند و به این عمل ادامه دادند.
آقای بروجردی گفتند هر وقت تشییع جنازه یک یهودی بود به ایشان اطلاع دهند.
در اولین تشییع آقای بروجردی شرکت کردند و این باعث شد این سنت زشت سنگپرانی به کلی ترک شود.
وقتی مسجد اعظم قم ساخته می شد
قرار شد چاه آبی حفر کنند که آن مسجد مستقل از آب شهر باشد.
تحقیق شد که چه کسی این کار را بهتر از دیگران انجام می دهد.
معلوم شد شرکتی در خیابان سعدی تهران هست که مدیریت آن با آقای جمشید یگانگی است
ولی ایشان زردشتی می باشد.
موضوع را با آقای بروجردی مطرح کردند و ایشان فرمود:
«زردشتی باشد، چه اشکالی دارد؟».
آقای مهندس لرزاده که معمار مسجد اعظم بود قرارداد حفر چاه و سیستم آبرسانی مسجد را با آن شرکت بست و کار تا آخر انجام شد.
هنگام تسویه حساب، آقای جمشید یگانگی گفته بود مایل است با آقای بروجردی ملاقات کند.
آقای لرزاده اجازه گرفته بود و ملاقات انجام شد.
در ملاقات، آقای بروجردی از ایشان تشکر کرده بود
ولی آقای یگانگی خواهش کرده بود که اجازه دهید من هم در ثواب این مسجد شریک باشم و پولی بابت کار دریافت نکنم و آقای بروجردی هم قبول کرده بود.
در همین حال یکی از حاضرین به آقای بروجردی گفته بود:
«آقا به ایشان بفرمایید مسلمان شود».
آقای بروجردی از شنیدن این جمله آنقدر ناراحت شده بود که صورت و گوش هایش قرمز شده بود.
آقای یگانگی هم سرش را زیر انداخته و ساکت بود.
پس از مدتی آقای بروجردی فرمود:
«من دعا می کنم خداوند از این صفا و اخلاص ایشان به ما هم عنایت بفرماید».
پس از چندین سال چاه به تعمیر و بازسازی نیاز پیدا کرد و به همان شرکت مراجعه شد و
معلوم شد آقای یگانگی مرحوم شده و پسرانش شرکت را اداره می کنند.
قرار شد آنان برای تعمیر اقدام کنند.
کار که انجام شد برای تسویه حساب رفتیم.
معلوم شد مرحوم جمشید یگانگی در پرونده مربوط به مسجد اعظم قم یادداشت کرده که تا هر زمان این چاه تعمیراتی لازم داشت به طور مجانی انجام گردد.
آقای علوی در سفری به نجف اشرف ملاقاتی با آیت الله العظمی سیستانی داشتند.
ایشان فرموده بود در زمانی که من در قم شاگرد آقای بروجردی بودم یک روز توصیه اخلاقی داشتند با این عنوان:
«مواظب باشید دزد عقیده مردم نباشید».
آقای بروجردی فرموده بودند:
«یک روز دزدها جلو کاروانی را می گیرند و اموال آن را غارت می کنند.
میان اموال و اثاثیه آنان بقچه ای بود که روی آن نوشته شده بود
"بسم الله الرحمن الرحیم".
آن را به رئیس دزدها نشان دادند و
او پرسید این بقچه مال کیست؟
معلوم شد متعلق به یک پیرزن است.
از آن پیرزن پرسید
این کاغذ بسم الله برای چیست؟
جواب داد این را نوشتم تا از خطر دزدها محفوظ بماند.
رئیس دزدها گفت محفوظ ماند، بردار و برو.
نوچه های رئیس اعتراض کردند که این همه زحمت کشیدیم و دزدیدیم چرا به او برگرداندی؟
رئیس جواب داد:
«ما دزد اموال هستیم دزد عقیده نیستیم».
آقای بروجردی با نقل این داستان فرموده بودند:
«شما طلاب عزیز مواظب باشید دزد عقیده مردم نباشید».
رحمت و رضوان بی انتهای الهی بر آن مرجع عالیقدر که با عمل خود مردم را هدایت می فرمود.
کسی که مقداری از علم کتاب را میداند با کسی که علم کتاب نزد اوست فرق دارد.
عنده علم من الکتاب(بعضی از علم کتاب را دارد مانند موجودی که نزد سلیمان نبی بود اینکه بشر باشد یا غیر بشر جای بحث دارد سوه النمل ایه ۴۰)
و موضوع دوم اینکه :
من عنده علم الکتاب (کل علم کتاب نزد اوست. و نیست کسی غیر از الله متعال)
در مورد آیه ۴۳ سوره رعد باید گفت که
من عنده علم الکتاب
عطف بر اسم جل جلاله میباشد.
و تضمینی است برای صفت تعظیم و بزرگداشت.
که کل آن عطف صفت بر موصوف شده است.
و نمیتوان گفت که مقداری از این صفت عطف شود بر بعض.
چه انکه " من " خبرش محذوف است در تقدیر.
همانطور که شهیدا در اینجا اطلاق بر الله است.
و " من " رفع میشود به ابتدا (الله ) و خبرش محذوف و درتقدیر شهیدا میباشد.
که مراد از آن الله تعالی میباشد.
نه اینکه منظور یک شخص باشد که علم کتاب نزد او باشد. الله متعال هیچگاه در جایی علم غیب یا علم کل را به کسی عطا نکرده.
در جوامع مختلف دینی، رسمها و آئین هایی به نام دین برپا می شود، ولی در حقیقت ریشه دینی ندارد.
مراقب باشیم که عزیزان خود را فدای اینگونه رسم و رسومات نکنیم.
فقط نسبت به آنچه مطمئن هستیم از جانب خدای تعالی می باشد، متعهد باشیم.
اینگونه رسمهای نادرست در جامعه ما نیز، به شکلهای دیگر، وجود دارد.
بعضی از دوستان شیعه آنقدر دستشان خالی است که رو به تهمت و دروغ آورده اند.
میفرمایند دیگر مسلمانان واقعه غدیر را انکار می کنند.
هیچ مسلمانی را یافت نمی کنید که واقعه غدیر را انکار کند.
فرق این است.
در معرفی علی ع غلو را چاشنی این واقعه گردانیده اند تا بتوانند خلافت الهی ایشان را ثابت نمایند.
و
در ضمن شما که مدعی شان نزول آیات هستید.
چرا واقعه غدیر را که در اهل سنت آمده را کامل بر منابر و کتابهایتان عرضه نمی کنید؟
اگر واقعا از صادقین هستید؟
چرا واقعه کربلا را کامل برای شیعیان شرح نمی دهید؟
چرا دختر علی ع که به عقد و نکاح عمر در آمد را برای شیعیان بازگو نمی کنید؟
چرا صلح امام حسن با معاویه را برای شیعیان در منابر کامل توضیح نمی دهید؟
چرا تعریف علی ع از خلافت کردن خلیفه دوم در نهج البلاغه را برای شیعیان بیان نمی کنید؟
چرا مشورت های نظامی علی ع که به خلیفه دوم در جنگ روم و ایران را برای شیعیان توضیح نمی دهید؟
چرا زمانی که علی ع به عثمان در نهج البلاغه می فرماید چیزی نیست که من از دین و اسلام بدانم و تو ندانی را برای شیعیان توضیح نمی دهید؟
چرا توضیح نمی دهید که علی ع خلیفه دوم را مانند نخ تسبیح می نامد که اگر پاره شود مهره ها مسلمانان متفرق می گردند؟
چرا توضیح نمی دهید که ایشان علی ع خلیفه دوم را مرجع دینی مسلمانان می نامد و می فرماید اگر تو خود به جنگ بروی و کشته شوی مسلمانان دیگر مرجعی برای مراجعه ندارند؟
چرا توضیح نمی دهید برای مردم وصیت علی ع به امام حسن را که هیچ واسطه ای بین تو و الله وجود ندارد و حاجاتت را فقط از او بخواه؟
چرا توضیح نمی دهید که علی ع در دعای سفر خود می فرماید.
الله فقط میتواند هم زمان در دوجا باشد.
و
هیچ موجودی و مخلوقی نمیتواند اینچنین باشد؟
حال شما رسول او و امامان را هم زمان در همه کره خاکی حاضر می دانید؟
و صدها و صدها چرای دیگر.
که از کتب خود شما به شما به ارث رسیده است.
و
بنده فقط برای این از کتب های خودتان مثال آوردم تا اثبات شود شما از امام خود هم پیروی نمی کنید.
چه رسد از قرآن.🙏🌺
#تفسیر_بیان_معانی در کلام ربانی جلد 9
تقریر و تدریس :
استاد مصطفی حسینی طباطبایی
به اهتمام :
#دکتر_فرهاد_بهبهانی
دیدگاه:
📡 @didgahdini
