159
همین که حوصله شعر خواندنی داریم؛ غنیمت است در این روزگار بی‌برکت... 🙃✒ انتقادات و پیشنهادات به کانال رو از این طریق به ما برسونید : 👇 💜 @Nstrn_f 💟 @Thisisfatemee
بخش شنیدنی از کتاب #جزء_از_کل
اثر استیو تولتز
#مرگ #ایمان #معنا
💛 @textpoem1
دوستت دارم
و هراسانم دقایقی بگذرند،
که بر حریر دستانت دست نکشم
و چون کبوتری بر گنبدت ننشینم
و در مهتاب شناور نشوم
سخن‌ات شعر است
خاموشی ات شعر
و عشقت، آذرخشی میان رگ هایم
چونان سرنوشت.
#نزار_قبانی
💛 @textpoem1
تا چه مایه اندوهناک و دشوار می‌تواند باشد عالم، وقتی تو هیچ بهانه‌ای برای حضور در آن نداشته باشی.
#محمود_دولت_ابادی
💛 @textpoem1
بر آنم که زندگی کنم
پیش از آنکه واپسین نفس را برآرم
پیش از آنکه پرده فرو افتد
پیش از پژمردن آخرین گل
بر آنم که زندگی کنم
بر آنم که عشق بورزم
بر آنم که باشم
در این جهان ظلمانی
در این روزگار سرشار از فجایع
در این دنیای پر از کینه
نزد کسانی که نیازمند منند
کسانی که نیازمند ایشانم
کسانی که ستایش‌انگیزند
تا دریابم
شگفتی کنم
بازشناسم
که‌ام
که می‌توانم باشم
که می‌خواهم باشم؟
تا روزها بی‌ثمر نماند
ساعت‌ها جان یابد
لحظه‌ها گران‌بار شود
هنگامی‌که می‌خندم
هنگامی‌که می‌گریم
هنگامی‌که لب فرو می‌بندم
در سفرم به سوی تو
به سوی خود
به سوی خدا
که راهی‌ست ناشناخته
پُر خار
ناهموار
راهی که باری در آن گام می‌گذارم
که قدم نهاده‌ام
و سر بازگشت ندارم
بی‌آنکه دیده باشم شکوفایی گل‌ها را
بی‌آنکه شنیده باشم خروش رودها را
بی‌آنکه به شگفت درآیم از زیبایی حیات
اکنون مرگ می‌تواند فراز آید
اکنون می‌توانم به راه افتم
اکنون می‌توانم بگویم که زندگی کرده‌ام.
شاعر: مارگوت بیکل
ترجمهٔ #احمد_شاملو
💛 @textpoem1
زان نگاه کهربایی چاره فرمان بردن است
هر چه میخواهی بگو آن می‌کنم آن می‌کنم
#سیمین_بهبهانی
💛 @textpoem1
بى بغل . [ بى بَ غَ ] ( ص مركب ) كنايه از
مفلس و تهيدست . مترادف كم بغل .
( آنندراج ) .
فقير و بينوا و تهيدست . ( ناظم الاطبا )
_ بى بغل بودن ؛ بى برگ بودن . ( رشيدى )
💛 @textpoem1
آسمون فدای چشماش....
شعر : #فاطمه_داورپناه
باصدای #فرهاد_فدایی
@bamanbekhaaaan
هربار که سخنرانی سیاسی می‌شنوم یا سخنرانی های رهبرانمان را می‌خوانم ، از این که سال‌ها هیچ حرفی که بار انسانی داشته باشد نشنیده ام ، به وحشت می افتم ...
همیشه همان کلمات است که همان دروغ ها را تکرار می کند. و این حقیقت که مردم پذیرای آنها هستند ، که خشم مردم این دلقک های تو خالی را از بین نبرده است ، به نظرم دال بر این واقعیت می نماید که مردم اهمیتی به این که چگونه بر آنها حکومت شود نمی دهند؛ آری راست است ، آنها با بخش کاملی از زندگی شان و به اصطلاح «علایق حیاتیشان» بازی می کنند_آری، بازی ...
#آلبر_کامو
💛 @textpoem1
انسانها شبیه هم عمر نمیکنند
یکی زندگی میکند یکی تحمّل
انسانها شبیه هم تحمّل نمیکنند
یکی تاب می آورد
یکی می شِکند
انسانها شبیه هم نمیشکنند
یکی از وسط دو نیم میشود
دیگری تکه تکه
تکه ها شبیه هم نیستند
تکه ای یک قرن عمر میکند
تکه ای
یک روز.
#رسول_یونان
💛 @textpoem1
می‌بوسمت
و کبوتر سفیدی بر شانه‌ام می‌نشیند
می‌بوسمت و ابرها پایین می‌آیند
می‌بوسمت و کشتی‌ها لنگر می‌اندازند
قطارها متوقف می‌شوند
اتومبیل‌ها ترمز می‌کنند
می‌بوسمت و هواپیما‌ها فرود می‌آیند
می‌بوسمت و آدم‌ها می‌ایستند
می‌بوسمت و گلوله‌ها بر زمین می‌افتند
چاقو‌ها کُند می‌شوند
آتش‌ها خاموش
می‌بوسمت و جهان متوقف میشود
می‌بوسمت و جهان آرام می‌گیرد
آرام
چونان پرنده‌ی کوچکی در دستان یک کودک
می‌بوسی‌ام
و دلتنگت می‌شوم
می‌بوسی‌ام و بیقرارت می‌شوم
می‌بوسی‌ام و سراغت را می‌گیرم
چونان کودکی که از خواب بیدار میشود
و سراغ مادرش را می گیرد...
.
.
#بابک_زمانی
#مجموعه_شعر_اطراف
💛 @textpoem1
تنها یک چیز را
از تو بیشتر دوست دارم
اینکه تو را دوست دارم
میخواهی بمان
میخواهی برو
رفتنِ تو
دل انگیزتر از آمدن دیگریست
#محمد_ابراهیم_جعفری
💛 @textpoem1
همگان به جستجوی خانه می‌گردند
من کوچه‌ی خلوتی را می‌خواهم
بی انتها برای رفتن
بی واژه برای سرودن
و آسمانی برای پرواز کردن
عاشقانه اوج گرفتن
رها شدن
#سیدعلی_صالحی
💛 @textpoem1
من افرادِ بسیار بسیار زیادی را دیده‌ام . هَرکاری که می‌کنند هشیار نیستند که چه می‌کنند .
فقط وقتی می‌توانند ببیند که نتیجه‌ی کار را ببینند . آنان به افشاندن بذر در زمین ادامه می‌دهند و آگاه نیستند ..
ولی فقط وقتی که مجبور به درو شوند آگاه می‌شوند ،
و آنان نمی‌توانند درک کنند که بذرافشان، خودشان بوده‌اند و خودشان هم باید درو کنند .
"وقتی که درک کردی که تو خودت سبب هستی، در راه قرار گرفته‌ای ."
اینک خیلی چیزها ممکن می‌شوند .
آنوقت می‌توانی برای مشکل زندگیت کاری انجام دهی ..
می‌توانی آن را تغییر بدهی ..
"فقط با تغییر دادن خودت است که می‌توانی مشکل را حل کنی .
#اشو
💛 @textpoem1
وقتی که من بچه بودم،
پرواز یک بادبادک
می‌بُردت از بام‌های سحرخیزیِ پلک
تا
نارنج‌زارانِ خورشید
آه،
آن فاصله‌های کوتاه.
وقتی که من بچه بودم،
خوبی زنی بود
که بوی سیگار می‌داد،
و اشک‌های درشتش
از پشت آن عینک ذره‌‌بینی
با صوت قرآن می‌آمیخت.
وقتی که من بچه بودم،
آب و زمین و هوا بیشتر بود،
و جیرجیرک
شب‌ها
در متن موسیقیِ ماه وُ خاموشیِ ژرف
آواز می‌خواند.
وقتی که من بچه بودم،
در هر هزاران وُ یک شب
یک قصه بس بود
تا خواب وُ بیداریِ خوابناکت
سرشار باشد.
وقتی که من بچه بودم،
زور خدا بیشتر بود.
وقتی که من بچه بودم،
مردم نبودند.
وقتی که من بچه بودم
غم بود، اما
کم بود..
#اسماعیل_خویی
💛 @textpoem1
انسان فرزانه کسی است که همچون طبیعت سود می رساند،
بدون انتظار سپاس.
کارها را به پایان می رساند،
بدون ادعای برتری.
پیروز می شود،
بدون نمایش پیروزی.
#لائوتسه
💛 @textpoem1
جایی خواندم که عشق یعنی سهیم شدن در به دوش کشیدن بار تنهایی یکدیگر..
💛 @textpoem1
#پادکست
نام داستان: تایتانیک
نویسنده و راوی: احسان عبدی پور
تنظیم: مهدی ستوده
@dialoguebox
💛 @textpoem1
عجب سیرکی است!
همه مان خواهیم مُرد.
این مساله به تنهایی
باید کاری کند که یکدیگر را دوست بداریم،
ولی نمیکند.
ما با چیزهای بی اهمیت و مبتذل،
کوچک شده ایم،
ترور شده ایم.
ما در هیچ هضم شده ایم.
#چارلز_بوکوفسکی
💛 @textpoem1
با تو باشم ...
به هیچ خرسندم ...
#افضل_کاشانی
💛 @textpoem1
دوستت می‌دارم و بیهوده پنهان می‌کنم
خلق می‌دانند و من انکار ایشان می‌کنم
عشق بی هنگام من تا از گریبان سر کشید
از غم رسوا شدن سر درگریبان می‌کنم
دست عشقت بند زرین زد به پایم این زمان
کاین سیه کاری به موی نقره افشان می‌کنم
سینه‌ی پر حسرت و سیمای خندانم ببین
زیر چتر نسترن آتش فروزان می‌کنم
دیده بر هم می‌نهم تا بسته ماند سر عشق
این حباب ساده را سرپوش طوفان می‌کنم
این من و این دامن و این مستی آغوش تو
تا چه مستوری من آلوده دامان می‌کنم
دست و پا گم کرده و آشفته می‌مانم به جای
نعمت وصل تو را اینگونه کفران می‌کنم
ای شگرف ای ژرف، ای پر شور، ای دریای عشق
در وجودت خویش را چون قطره ویران می‌کنم
تا چراغانی کنم راه تو را هر شامگاه
اشک شوقی نو به نو آویز مژگان می‌کنم
زان نگاه کهربایی چاره فرمان بردن است
هر چه میخواهی بگو آن می‌کنم آن می‌کنم
#سیمین_بهبهانی
💛 @textpoem1
باید با هر چیزی فقط مانند یک واقعیت زندگی روبرو شد، بی هیچ واهمه‌ای ....
واقعیتی که رخ داده ...
اتفاقات ،گزینه‌ی ما نیستند.
بلکه نحوه واکنش به آنها را ما انتخاب می‌کنیم.
و این ارزش ما را نشان خواهد داد.
#پائولو_کوئیلو
💛 @textpoem1
.
چگونه است که ردی از من
به جا مانده است بر تمامی ماشه‌ها
حال آنکه حتی گلوله‌ای شلیک نکرده‌ام؟
چگونه است که پزشکی قانونی
هویتم را بر تمامی چاقوهای خونی دیده است
بی آنکه حتی زخمی زده باشم؟
چرا تمام کبودی‌های روی گردنِ خفه‌شدگان به من ختم میشود؟
چرا نامم بر تمام طناب‌های اعدام حک شده است؟
چگونه است که مظنون اصلیِ تمام قتل‌ها هستم؟
به آینه نگاه می‌کنم
کسی در آینه به من می‌گوید
تو سال‌هاست
که اثرانگشتت را کرایه داده‌ای
سال‌هاست که انگشتت را در جوهر میزنند
سال‌هاست که انگشتت را در سرب میزنند
سال‌هاست که انگشتت را در خون میزنند
و بر صورتِ تمامیِ مُردگان
طرحی از لبخند ترسیم می‌کنند...
.
#بابک_زمانی
#مجموعه_شعر_اطراف
.
از منظر
به نظّاره به ناظر.
نه به هیأتِ گیاهی نه به هیأتِ پروانه‌یی نه به هیأتِ سنگی نه به هیأتِ برکه‌یی،
من به هیأتِ «ما» زاده شدم
به هیأتِ پُرشکوهِ انسان
تا در بهارِ گیاه به تماشای رنگین‌کمانِ پروانه بنشینم
غرورِ کوه را دریابم و هیبتِ دریا را بشنوم
تا شریطه‌ی خود را بشناسم و جهان را به قدرِ همت و فرصتِ خویش معنا دهم
که کارستانی از این‌دست
از توانِ درخت و پرنده و صخره و آبشار
بیرون است.
انسان زاده شدن تجسّدِ وظیفه بود:
توانِ دوست‌داشتن و دوست‌داشته‌شدن
توانِ شنفتن
توانِ دیدن و گفتن
توانِ اندُهگین و شادمان‌شدن
توانِ خندیدن به وسعتِ دل، توانِ گریستن از سُویدای جان
توانِ گردن به غرور برافراشتن در ارتفاعِ شُکوهناکِ فروتنی
توانِ جلیلِ به دوش بردنِ بارِ امانت
و توانِ غمناکِ تحملِ تنهایی
تنهایی
تنهایی
تنهایی عریان.
انسان
دشواری وظیفه است.
#احمد_شاملو
💛 @textpoem1