2849
نشر تعالیم اسلام مطابق مذهب اهل سنت و جماعت بر مبنای فقه شریف حنفی
┅✵◈❀﴿ چهل حدیث ﴾❀◈✵┅
حدیث دهم:
لَیسَ الشَّدِیدُ بِالصُّرَعَةِ إِنَّمَا الشَّدِیدُ الَّذِی یمْلِكُ نَفْسَهُ عِنْدَ الْغَضَبِ.
ترجمه: حضرت رسول‌الله ﷺ می‌فرمایند: پهلوان آن نیست كه مردم را به زمین بزند. پهلوان آن است كه در وقت خشم و غضب، خود را اداره كند.
(بخاری: حدیث ۶۱۱۴ | مُسلِم: حدیث ۲۶۰۹)
حدیث یازدهم:
إِذَا لَمْ تَسْتَحْیِ فَاصْنَعْ مَا شِئْتَ.
ترجمه: حضرت رسول‌الله ﷺ می‌فرمایند: بی‌حیا باش و هرچه خواهی کن.
(بخاری: حدیث ۶۱۲۰)
یعنی چون حیا نمی‌کنی پس هرچه می‌خواهی بكن، زیرا خوبی و بدی برای بی‌حیا معنائی ندارد.
۲۰ ذو الحجة ۱۴۴۴ قمری
┈•••❈﴿ راه فلاح ﴾❈•••┈
نشر تعالیم اسلام مطابق مذهب اهل سنت و جماعت بر مبنای فقه شریف حنفی در واتس‌اپ
https://chat.whatsapp.com/KgZQ8GWAc14Cw0LUl1dTd9
┅✵◈❀﴿ چهل حدیث ﴾❀◈✵┅
حدیث هشتم:
الْمُسْلِمُ مَنْ سَلِمَ الْمُسْلِمُونَ مِنْ لِسَانِهِ وَیدِهِ.
ترجمه: حضرت رسول‌الله ﷺ می‌فرمایند: مسلمان آن است كه مسلمانان از دست و زبانش در امان باشند.
(بخاری: حدیث ۱۰ | مُسلِم: حدیث ۴۰)
حدیث نُهم:
مَنْ يُحْرَمِ الرِّفْقَ، يُحْرَمِ الْخَيْرَ.
ترجمه: حضرت رسول‌الله ﷺ می‌فرمایند: كسی كه از نرمخوئی و نرمگیری با مردم محروم شود او از خیر و خوبی محروم است.
(مُسلِم: حدیث ۲۵۹۲)
۱۹ ذو الحجة ۱۴۴۴ قمری
┈•••❈﴿ راه فلاح ﴾❈•••┈
نشر تعالیم اسلام مطابق مذهب اهل سنت و جماعت بر مبنای فقه شریف حنفی در واتس‌اپ
https://chat.whatsapp.com/KgZQ8GWAc14Cw0LUl1dTd9
┅✵◈❀﴿ چهل حدیث ﴾❀◈✵┅
حدیث چهارم:
لَا یرْحَمُ اللهُ مَنْ لَا یَرْحَمُ النَّاسَ.
حضرت رسول‌الله ﷺ می‌فرمایند: كسی که بر مردم رحم نكند خداوند بر او رحمت نمی کند.
(بخاری: حدیث ۷۳۷۶ و مُسلِم: حدیث ۲۳۱۹)
حدیث پنجم:
لَا یدْخُلُ الْجَنَّةَ قَتَّاتٌ.
حضرت رسول‌الله ﷺ می‌فرمایند: کسی که سخن چینی کند (سخن این را به آن و سخن آن را به این ببرد) به بهشت نمی‌رود.
(بخاری: ۶۰۵۶ و مُسلِم: حدیث ۱۰۵)
۱۷ ذو الحجة ۱۴۴۴ قمری
┈•••❈﴿ راه فلاح ﴾❈•••┈
نشر تعالیم اسلام مطابق مذهب اهل سنت و جماعت بر مبنای فقه شریف حنفی در واتس‌اپ
https://chat.whatsapp.com/KgZQ8GWAc14Cw0LUl1dTd9
┅✵◈❀﴿ چهل حدیث ﴾❀◈✵┅
حدیث دوم:
حضرت رسول الله ﷺ می فرمایند:
إِنَّمَا الْأَعْمَالُ بِالنِّیاتِ.
مدارِ (قبولِ) اعمال بر نیّت است.
(مسند امام اعظم: حدیث ۱ | بخاری شریف: حدیث ۱)
یعنی هر عمل نیکی که انسان با نیت خوب می‌کند در بارگاه الهی نیک و قابل قبول است و اگر همان عمل را با نیت بد انجام بدهد آن عمل در پیشگاه الهی بد و ناقابل قبول می‌باشد.
مثلاً صدقه‌دادن عمل نیک است. حالا اگر کسی به نیت رضای الهی و کسب ثواب و کمک به فقراء و مساکین خیرات و صدقه نماید اینکارش نزد خداوند نیک و قابل قبول و مستحق ثواب می‌باشد ولی اگر کسی نه بخاطر رضای خدا بلکه بخاطر مشهور شدن صدقه و خیرات کند، در این صورت اینکارش در بارگاه الهی بد و ناقابل قبول قرار می‌گیرد، زیرا نیت او رضای خدا و کسب ثواب نیست بلکه شهرت در دنیا است.
محمد ابراهیم تیموری
۱۵ ذو الحجة ۱۴۴۴ قمری
┈•••❈﴿ راه فلاح ﴾❈•••┈
نشر تعالیم اسلام مطابق مذهب اهل سنت و جماعت بر مبنای فقه شریف حنفی
https://chat.whatsapp.com/KgZQ8GWAc14Cw0LUl1dTd9
┈•••❈﴿ راه فلاح ﴾❈•••┈
نشر تعالیم اسلام مطابق مذهب اهل سنت و جماعت بر مبنای فقه شریف حنفی در واتس‌اپ
جهت دریافت روزانۀ مطالب دینی در واتس‌اپ لطفاً توسط لینک زیر به راه فلاح بپیوندید:
https://chat.whatsapp.com/KgZQ8GWAc14Cw0LUl1dTd9
┈•••❈﴿ راه فلاح ﴾❈•••┈
نشر تعالیم اسلام مطابق مذهب اهل سنت و جماعت بر مبنای فقه شریف حنفی
جهت دریافت روزانۀ مطالب دینی در واتس‌اپ لطفاً توسط لینک زیر به راه فلاح بپیوندید:
https://chat.whatsapp.com/KgZQ8GWAc14Cw0LUl1dTd9
💠رسانه احناف تقديم مي كند: ↯↯
⚜روش خواندن نماز عيد
🎞زيرنويس فارسي
✍رسانه احناف(رد فرقه هاي باطل)
🔰@ahnafmediafarsi
https://t.me/joinchat/AAAAAEAFnO6nt29ZP6k3-w
┅✵◈❀«خطبه و دعای عید در پرتو احادیث»❀◈✵┅
💐نماز عید دو خطبه دارد:
*(۱) ـ* عَنْ عَامِرِ بْنِ سَعْدٍ، عَنْ أَبِيهِ، أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: صَلَّى الْعِيدَ بِغَيْرِ أَذَانٍ وَلَا إِقَامَةٍ وَكَانَ يَخْطُبُ خُطْبَتَيْنِ قَائِمًا يَفْصِلُ بَيْنَهُمَا بِجِلْسَةٍ.
ترجمه: حضرت عامر بن سَعْد از پدر بزرگوار خود حضرت سَعْد بن وقاص رضی الله عنه روایت می کند که نبی اکرم صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ نماز عید را بدون آذان و اقامت خواندند. و همچنین آنحضرت صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ایستاده دو خطبه می دادند و در بین دو خطبه اندکی می نشستند.
(مسند البزار: حدیث ۱۱۱۶ مُسْنَدُ سَعْدِ بْنِ أَبِي وَقَّاصٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ؛ وَمِمَّا رَوَى مُهَاجِرُ بْنُ مِسْمَارٍ عَنْ عَامِرِ بْنِ سَعْدٍ عَنْ أَبِيهِ سَعْدٍ | مجمع الزوائد للهیثمی: حدیث ۳۲۳۶ أَبْوَابُ الْعِيدَيْنِ؛ بَابُ الصَّلَاةِ يَوْمَ الْعِيدِ بِغَيْرِ أَذَانٍ وَلَا إِقَامَةٍ)
💐خطبۀ عید بعد از نماز عید است:
*(۲) ـ* عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ عُمَرَ: أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ يُصَلِّي فِي الأَضْحَى وَالفِطْرِ، ثُمَّ يَخْطُبُ بَعْدَ الصَّلاَةِ.
ترجمه: حضرت عبد الله بن عمر رضی الله عنهما می فرماید: حضرت رسول اکرم صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ در روز عید قربان و روز عید فطر، نماز عید را می خواندند و بعد از نماز خطبه می دادند.
(صحیح البخاری: حدیث ۹۵۸ أَبْوَابُ العِيدَيْنِ؛ بَابُ المشْيِ وَالرُّكُوبِ إِلَى العِيدِ، وَالصَّلاَةِ قَبْلَ الخُطْبَةِ بِغَيْرِ أَذَانٍ وَلاَ إِقَامَةٍ)
💐دعای دسته جمعی بعد از نماز عید:
*(۳) ـ* عَنْ أُمِّ عَطِيَّةَ، قَالَتْ: كُنَّا نُؤْمَرُ أَنْ نَخْرُجَ يَوْمَ العِيدِ حَتَّى نُخْرِجَ البِكْرَ مِنْ خِدْرِهَا، حَتَّى نُخْرِجَ الحُيَّضَ، فَيَكُنَّ خَلْفَ النَّاسِ، فَيُكَبِّرْنَ بِتَكْبِيرِهِمْ، وَيَدْعُونَ بِدُعَائِهِمْ يَرْجُونَ بَرَكَةَ ذَلِكَ اليَوْمِ وَطُهْرَتَهُ.
ترجمه: حضرت اُمِّ عَطِیَّه رضی الله عنها می فرماید؛ ما را حکم می دادند تا در روز عید بیرون بیائیم، تا آنجا که زنان باکره و زنان حایض را در حال حجاب شان می بردیم؛ و زنان همه در عقب مردان می بودند و به همراه تکبیر مردان، تکبیر می گفتند، و به همراه دعای مردان دعاء می کردند، با امید بر برکت و پاکیزگی آن روز.
(صحیح البخاری: حدیث ۹۷۱ أَبْوَابُ العِيدَيْنِ؛ بَابُ التَّكْبِيرِ أَيَّامَ مِنًى، وَإِذَا غَدَا إِلَى عَرَفَةَ)
از لفظ دعاء در این حدیث شریف نمی توان خطبه را مراد گرفت، زیرا در خطبه فقط امام دعاء می کند، سامعین خطبه دعاء نمی توانند کنند. لذا از این حدیث معلوم می شود که زنان حایضه در عیدین در عقب مردان ایستاده می شدند و همراه با تکبیر مردان تکبیر می گفتند و همراه با دعای ایشان دعا می کردند.
از اینجا دعا کردن اجتماعی همۀ مردان و زنان ثابت می گردد.
┈•••❈﴿ راه فلاح ﴾❈•••┈
نشر تعالیم اسلام مطابق مذهب اهل سنت و جماعت بر مبنای فقه شریف حنفی
در واتس اپ: ۰۰۴۴۷۷۷۶۰۰۳۱۳۷
┅✵◈❀«نماز عید در پرتو احادیث»❀◈✵┅
شریعت مطهَّره جهت خوشی و شادمانی مسلمانان، دو عید را مشروع نموده است؛ عید الفطر بعد از ماه مبارک رمضان، و عید قربان در دهم ماه ذی الحجه. نماز عيد در این دو موقع، اثبات آن است که مسلمانان در خوشی و غم از یاد پرودگار خویش غافل نمی باشند.
*(طریقۀ نماز عید):*
نماز عید الفطر و عید قربان، دو دو رکعت با شش تکبیر زاید اداء می شود. سه تکبیر در رکعت اول بعد از ثناء و قبل از قرائت گفته می شود، و سه تکبیر زاید در رکعت دوم بعد از قرائت گفته می شود. در رکعت اول بعد از گفتن هر تکبیر زاید دست ها برابر با گوش بلند می گردند و سپس در پهلو رها می شوند، و بعد از تکبیر سوم، دست ها بسته می شوند. در رکعت دوم بعد از گفتن سه تکبیر زاید با گفتن تکبیر چهارم به رکوع باید رفت.
به این ترتیب در رکعت اول، سه تکبیر زاید همراه با تکبیر تحریمه جمعاً چهار تکبیر می شود، و در رکعت دوم، سه تکبیر زاید همراه با تکبیر رکوع، چهار تکبیر می گردد. در این صورت گویا در هر رکعت، چهار تکبیر گفته می شود.
*(۱) ـ* أَنَّ سَعِيدَ بْنَ الْعَاصِ، سَأَلَ أَبَا مُوسَى الْأَشْعَرِيَّ، وَحُذَيْفَةَ بْنَ الْيَمَانِ، كَيْفَ كَانَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يُكَبِّرُ فِي الْأَضْحَى وَالْفِطْرِ؟ فَقَالَ أَبُو مُوسَى: كَانَ يُكَبِّرُ أَرْبَعًا تَكْبِيرَهُ عَلَى الْجَنَائِزِ، فَقَالَ حُذَيْفَةُ: صَدَقَ، فَقَالَ أَبُو مُوسَى: كَذَلِكَ كُنْتُ أُكَبِّرُ فِي الْبَصْرَةِ، حَيْثُ كُنْتُ عَلَيْهِمْ.
ترجمه: حضرت سعید بن العاص رضی الله عنه می فرماید که من از حضرت ابو موسی اَشْعَری و حُذَیْفَه بن یَمان رضی الله عنهما سوال کردم که رسول اکرم صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ در نماز عید قربان و عید فطر چند تکبیر می گفتند؟ حضرت ابو موسی جواب داد: چهار تکبیر مانند تکبیرات نماز جنازه. حضرت حُذَیْفَه (تصدیق نموده) فرمود: ابوموسی راست می گوید. حضرت ابوموسی ادامه داد: هنگامی که حاکم بصره بودم، در آنجا نیز همچنین می کردم.
( سنن ابی داؤد: حدیث ۱۱۵۳ تَفْرِيعِ أَبْوَابِ الْجُمُعَةِ؛ بَابُ التَّكْبِيرِ فِي الْعِيدَيْنِ | السنن الکبری للبیهقی: حدیث ۶۱۸۳ كِتَابُ صَلَاةِ الْعِيدَيْنِ؛ بَابُ ذِكْرِ الْخَبَرِ الَّذِي رُوِيَ فِي التَّكْبِيرِ أَرْبَعًا | آثار السنن للنیموی: ص ۳۱۴ حدیث ۹۹۶ باب صلوة العیدین بست تکبیرات زوائد | إعلاء السنن للتهانوی: حدیث ۲۱۲۷ باب کیفیة صلوة العیدین)
*(۲) ـ* أَنَّ الْقَاسِمَ أَبَا عَبْدِ الرَّحْمَنِ حَدَّثَهُ قَالَ: حَدَّثَنِي بَعْضُ أَصْحَابِ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: صَلَّى بِنَا النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَوْمَ عِيدٍ، فَكَبَّرَ أَرْبَعًا، وَأَرْبَعًا، ثُمَّ أَقْبَلَ عَلَيْنَا بِوَجْهِهِ حِينَ انْصَرَفَ قَالَ: لَا تَنْسَوْا، كَتَكْبِيرِ الْجَنَائِزِ، وَأَشَارَ بِأَصَابِعِهِ، وَقَبَضَ إِبْهَامَهُ.
ترجمه: ابو عبد الرحمن قاسم رحمه الله می فرماید: بعضی از اصحاب رسول اکرم صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مرا آگاه ساختند که رسول اکرم صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ما را در روز عید نماز دادند و چهار چهار تکبیر گفتند و هنگامی که از نماز فارغ گردیدند، رخ به سوی ما نموده فرمودند: فراموش نکنید، تکبیرات عید مانند نماز جنازه (چهار تکبیر) است، و سپس آنحضرت صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ با چهار انگشت دست مبارک (به عدد چهار) اشاره نمودند و شصت مبارک را بستند.
(شرح معانی الآثار للطحاوی: حدیث ۷۲۷۳ كِتَابُ الزِّيَادَاتِ؛ بَابُ صَلَاةِ الْعِيدَيْنِ كَيْفَ التَّكْبِيرُ فِيهَا | إعلاء السنن للتهانوی: حدیث ۲۱۲۶ باب کیفیة صلوة العیدین)
*(۳) ـ* در دورۀ خلافت امیر المؤمنین حضرت عمر فاروق رضی الله عنه در مورد تعداد تکبیرات جنازه اختلاف واقع شد که آیا چهار تکبیر است یا پنج یا هفت تکبیر. حضرت عمر رضی الله عنه صحابۀ کرام را جمع نموده و به ایشان مشورت داد تا بر یک صورت اتفاق نمایند. الفاظ حدیث چنین است:
فَأَجْمَعُوا أَمْرَهُمْ عَلَى أَنْ يَجْعَلُوا التَّكْبِيرَ عَلَى الْجَنَائِزِ، مِثْلَ التَّكْبِيرِ فِي الْأَضْحَى وَالْفِطْرِ، أَرْبَعَ تَكْبِيرَاتٍ، فَأُجْمِعَ أَمْرُهُمْ عَلَى ذَلِكَ.
ترجمه: ایشان همه بر این امر اتفاق کردند که تکبیرات نماز جنازه مانند (چهار تکبیر در ابتدای رکعت اول و در انتهای رکعت دوم) نماز عید قربان و عید فطر، چهار تکبیر است و همه بر آن اجماع کردند.
(شرح معانی الآثار للطحاوی: حدیث ۲۸۴۶ كِتَابُ الْجَنَائِزِ؛ بَابُ التَّكْبِيرِ عَلَى الْجَنَائِزِ كَمْ هُوَ؟)
┅✵◈❀(( ثواب روزه روز عَرَفَه ))❀◈✵┅
روز نهم ماه ذی الحجه را روز عَرَفَه یا یَوم عَرَفَه می گویند. برای کسانی که به حج نرفته اند چنانکه در احادیث شریف وارد است روزۀ این روز ثواب زیادی دارا می باشد. ما یکی دو تای آنها را با ترجمه درج می کنیم:
💐 عنْ أبي قتادة رضي الله عنه قال: سئلَ رسول الله صلى الله عليه وسلم عنْ صوم يوم عرفة قال: يُكفِّر السَّنة الماضية والباقية. رواه مسلم.
ترجمه: حضرت رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: روزۀ روز عَرَفَه کفارۀ گناهان یک سال قبل و یک سال بعد روزه گیرنده می گردد.
(الترغیب والترهیب: ۱۱۱/۲)
💐 وعنْ سهلِ بن سعدٍ رضي الله عنه قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم: من صام يوم عرفة غُفرَ له ذنبُ سنتين متتابعتين. رواه أبو يعلى، ورجاله رجال الصحيح.
ترجمه: حضرت سهل به سعد رضی الله عنه می گوید که حضرت رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: هر کسی روز عَرَفَه را روزه گرفت، گناهان دو سال پیاپی او بخشیده می شود.
(الترغیب والترهیب: ۱۱۱/۲)
┈•••❈﴿ راه فلاح ﴾❈•••┈
نشر تعالیم اسلام مطابق مذهب اهل سنت و جماعت بر مبنای فقه شریف حنفی
در واتس اپ: ۰۰۴۴۷۷۷۶۰۰۳۱۳۷
•◈❀﴿فضیلت عشرۀ ذو الحجه - ۱ -﴾❀◈•
ماه اسلامی که در پیش داریم به نام ماه «ذو الحجه» موسوم است و همانگونه که الله متعال در بین روزهای هفته روز جمعه را فضیلت بخشیده و در بین دوازده ماه سال ماه رمضان المبارک را و در بین سه دهۀ ماه رمضان، ده روز اخیر آن را فضیلت خاص عطا فرموده است، درست به همین صورت خداوند بزرگ ده روز ابتدائی ماه ذی الحجه را نیز عشرۀ فضل و رحمات خاص گردانیده و به همین سبب حج را نیز در همین ایام قرار داده است. به هرحال هر عمل نیک بنده در این ده روز نزد الله متعال بسیار محبوب است و ارزش بزرگی داراست.
💐وَعَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «مَا مِنْ أَيَّامٍ الْعَمَلُ الصَّالِحُ فِيهِنَّ أَحَبُّ إِلَى اللَّهِ مِنْ هَذِهِ الْأَيَّامِ الْعَشَرَةِ» قَالُوا: يَا رَسُولَ اللهِ وَلَا الْجِهَادُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ؟ قَالَ: «وَلَا الْجِهَادُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ إِلَّا رَجُلٌ خَرَجَ بِنَفْسِهِ وَمَالِهِ فَلَمْ يَرْجِعْ مِنْ ذَلِكَ بِشَيْءٍ».
ترجمه: حضرت عبد الله بن عباس رضی الله عنه روایت می کند که حضرت رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: اعمال نیک مردم آنقدر که در این ده روز ذی الحجه نزد الله جل جلاله محبوب است در روزهای دیگر نیست. صحابۀ کرام پرسیدند یا رسول الله، حتی بیشتر از جنگ در راه خدا ؟ آنحضرت فرمودند: بلی حتی بیشتر از جنگ در راه خدا. مگر آنکسی که در راه خدا برآید و دیگر باز نیاید.
رَوَاهُ البُخَارِيّ. مشکاة المصابیح: حدیث ۱۴۶۰
┈•••❈﴿ راه فلاح ﴾❈•••┈
نشر تعالیم اسلام مطابق مذهب اهل سنت و جماعت بر مبنای فقه شریف حنفی
در واتس اپ: ۰۰۴۴۷۷۷۶۰۰۳۱۳۷
┅✵◈❀﴿مسائل قربانی - ۱۵ -﴾❀◈✵┅
ذبح بز وگوسفند و غيره:
مسئله ١: طريقۀ ذبح بز، گوسفند، گاو، مرغ و غيره اينست که روى حيوان را به طرف قبله بگردانيد و چاقو يا کارد تيز در دست گرفته بِسْمِ اللہِ اَللہُ اَکْبَرْ گفته گلوى حيوان را با آن طورى ببريد که چهار چيز گلوى آن بريده شود. یعنی «مَري» و «حلقوم» يعنى مَجراى نفس و آب و غذا، و هر دو «شاه رگ» حيوان که در دو طرف مری قرار دارند.
اگر سه تاى اين چهار چيز بريده شود، بازهم حيوان حلال است و خوردن آن جايز است. و اگر فقط دو تاى اين چهار چيز بريده شود، در اين صورت آن حيوان مردار است و خوردن آن جايز نيست.
مسئله ٢: اگر کسى در وقت ذبح کردن حيوان قصداً بِسْمِ اللہِ نگفت، در اين صورت آن حيوان مردار است و خوردن آن حرام مي باشد. و اگر بسم الله گفتن را فراموش کند، خوردن آن صحيح است.
مسئله ٣: ذبح کردن به وسيلۀ کارد و چاقوی کُند مکروه و ممنوع مي باشد، زيرا حيوان دچار تکليف زيادى مي شود. به همين صورت بعد ذبح حيوان، فوراً پوست کندن و جداکردن دست و پايش يا با وجود بريده شدن هر چهار عضو مذکور در بالا، قطع کردن سرش قبل از اينکه بدنش سرد شود، مکروه مي باشد.
مسئله ٤: اگر سر مرغ در حین ذبح‌کردن قطع شد، خوردن مرغ درست است و کراهت هم ندارد. البته به اين اندازه با قوّت ذبح کردن که سر مرغ قطع شود مکروه است، ولى مرغ مکروه نمى شود.
مسئله ٥: ذبح‌کردن مسلمان صحيح و درست است، خواه زن باشد يا مرد، و خواه پاک باشند یا ناپاک، حيوان و پرندۀ ذبح‌شده مسلمان در هر صورت حلال است و خوردن آن درست می باشد.
و هر حيوان يا پرنده اى که کافر ذبحش کند، خوردن آن حرام است.
مسئله ٦: هر چيزى که لبه تیز دارد، ذبح‌کردن با آن درست است مثلاً کارد، چاقو یا سنگ لبه‌دار يا پوست نيشکر و نَى و بانْگس، ذبح‌کردن با همه درست است.
┈•••❈﴿ راه فلاح ﴾❈•••┈
نشر تعالیم اسلام مطابق مذهب اهل سنت و جماعت بر مبنای فقه شریف حنفی
در واتس اپ: ۰۰۴۴۷۷۷۶۰۰۳۱۳۷
┅✵◈❀﴿مسائل قربانی - ۱۳ -﴾❀◈✵┅
مسئله ٣٩: اگر کسى گوسفند خود را براى پرورش و چرانيدن به اين شرط به چوپان داده است که نيم گوسفند از تو و نيم آن از مالک باشد، اين گوسفند ملکيت چوپان نمى باشد بلکه ملکيت صاحبش است، بنابرين اگر کسى گوسفند را از آن چوپان خريد و قربانى کرد، قربانى اش درست نمى باشد. اگر کسى مي خواهد اينگونه گوسفند را بخرد، بايد آن را از صاحب اصلى آن خريدارى کند.
مسئله ٤٠: اگر چند نفر در يک گاو يا شتر شريک شدند و همگى می خواهند که گوشت را بين خود تقسيم نکنند بلکه آن را يکجائى در بين فقيران و خويشان خود تقسيم کنند، يا اينکه آن را پخته همه را دعوت نموده بخورانند، اينکار هم جايز است. و اگر بخواهند گوشت را بين خود تقسيم کنند، در اين صورت برابر بودن سهم و حصۀ همه ضرورى است.
مسئله ٤١: پول قيمت پوست قربانى را به طور مزد و اُجرت به کسى دادن درست نيست، زيرا خيرات کردن آن ضرورى می باشد.
مسئله ٤٢: دادن گوشت قربانى به کافران نيز جايز است، به شرط اينکه به طور اُجرت و مزد به آنها داده نشود.
مسئله ٤٣: اگر حيوانى حامله باشد قربانى آن جايز است، و سپس اگر حملش زنده به دنيا آمد، آن را نيز بايد ذبح کنند.
┈•••❈﴿ راه فلاح ﴾❈•••┈
نشر تعالیم اسلام مطابق مذهب اهل سنت و جماعت بر مبنای فقه شریف حنفی
در واتس اپ: ۰۰۴۴۷۷۷۶۰۰۳۱۳۷
┅✵◈❀﴿مسائل قربانی - ۱۱ -﴾❀◈✵┅
گوشت و پوستِ قربانی:
مسئله ٢٧: قربانى‌کننده مي تواند هم خودش از گوشت قربانى بخورد و هم آن را ميان قوم و خویش خود تقسيم کند و هم بین فقيران و محتاجان خيرات کند. و بهتر اينست که کم از کم يک سوم گوشت قربانى را خيرات کند. ليکن اگر کسى فقط اندکى گوشت را خيرات کرده و باقى را برای خود نگهداشت، اينکار هم گناهى ندارد.
مسئله ٢٨: پوست قربانى را يا بايد خيرات کنيد يا آن را فروخته پول آن را خيرات نمائيد. و آن پول را بايد فقط به کسانى بدهيد که مستحق گرفتن پول زکات هستند. و همان پول هاى را خيرات کنيد که در مقابل فروختن پوست، خريدار آن را به شما داده است. و اگر آن پول ها را خرچ نموديد و در بدل آن همان قدر پول ديگر از پول هاى خود خيرات کرديد، گرچه اينکار بد است، اما خيرات اداء مى شود.
مسئله ٢٩: مصرف پول اين پوست در ترميم مسجد يا کدام کار نيک ديگری درست نيست، بايد آن را خيرات کرد.
مسئله ٣٠: اگر کسى پوست قربانى خود را خودش مورد استفادۀ خود قرار داد، مثلاً آن را مَشک يا دلو ساخت و يا «جاى نماز» ساخت، اينکار هم درست است.
مسئله ٣١: دادن مقدارى گوشت يا چربى و يا شکمبه قربانى به طور مُزد به قصاب جايز نيست بلکه مُزد قصاب را بايد از طرف خود جداگانه بدهيد.
مسئله ٣٢: ريسمان گردن و غيره چيزهاى حيوان قربانى را نيز بايد خيرات نمود.
مسئله ٣٣: اگر قربانى بر کسى واجب نبود ليکن او حيوانى را به نيت قربانى کردن خريدارى کرد، در این صورت اکنون قربانى کردن همان حيوان بر او واجب می گردد و بايد همان حیوان را قربانى کند.
مسئله ٣٤: اگر قربانى کردن بر کسى واجب بود، اما هر سه روز قربانى گذشت و او بازهم قربانى نکرد، اکنون پولى برابر با قيمت يک گوسفند يا بز را خيرات کند. و اگر گوسفند يا بزى را خريده بود و آن را در طول سه روز قربانى، قربانى نکرد، اکنون باید خود همان گوسفند يا بز را خيرات کند.
┈•••❈﴿ راه فلاح ﴾❈•••┈
نشر تعالیم اسلام مطابق مذهب اهل سنت و جماعت بر مبنای فقه شریف حنفی
در واتس اپ: ۰۰۴۴۷۷۷۶۰۰۳۱۳۷
┅✵◈❀﴿مسائل قربانی - ۹ -﴾❀◈✵┅
عمر حیوان قربانی:
مسئله ١٨: قربانى بزى که کمتر از يک سال عمر دارد، جايز نيست. چون يک سال کامل از عمرش گذشت، آنگاه قربانى اش درست مى باشد.
قربانى گاو و گاوميشی که کمتر از دو سال عمر دارد جايز نيست. چون دو سال کامل از عمر آنها گذشت آنگاه قربانى آنها درست است.
قربانى شترى که عمرش کمتر از پنج سال است، درست نمى باشد.
بره گوسفندى که آنقدر فربه و کلان است که به نظر می آید که گويا بره يک ساله است و اگر آن را ميان بره‌هاى يک ساله رها کنند، تفاوتی ميان آن بره و ساير بره‌ها دیده نمى شود، قربانى چنين بره‌اى نيز درست است.
و اگر بره به آنگونه که گفتيم نيست، قربانى اش درست نخواهد بود و بايد يک سال کامل از عمرش گذشته باشد.
┈•••❈﴿ راه فلاح ﴾❈•••┈
نشر تعالیم اسلام مطابق مذهب اهل سنت و جماعت بر مبنای فقه شریف حنفی
در واتس اپ: ۰۰۴۴۷۷۷۶۰۰۳۱۳۷
┅✵◈❀﴿ چهل حدیث ﴾❀◈✵┅
حدیث دهم:
لَیسَ الشَّدِیدُ بِالصُّرَعَةِ إِنَّمَا الشَّدِیدُ الَّذِی یمْلِكُ نَفْسَهُ عِنْدَ الْغَضَبِ.
ترجمه: حضرت رسول‌الله ﷺ می‌فرمایند: پهلوان آن نیست كه مردم را به زمین بزند. پهلوان آن است كه در وقت خشم و غضب، خود را اداره كند.
(بخاری: حدیث ۶۱۱۴ | مُسلِم: حدیث ۲۶۰۹)
حدیث یازدهم:
إِذَا لَمْ تَسْتَحْیِ فَاصْنَعْ مَا شِئْتَ.
ترجمه: حضرت رسول‌الله ﷺ می‌فرمایند: بی‌حیا باش و هرچه خواهی کن.
(بخاری: حدیث ۶۱۲۰)
یعنی چون حیا نمی‌کنی پس هرچه می‌خواهی بكن، زیرا خوبی و بدی برای بی‌حیا معنائی ندارد.
۲۰ ذو الحجة ۱۴۴۴ قمری
┈•••❈﴿ راه فلاح ﴾❈•••┈
نشر تعالیم اسلام مطابق مذهب اهل سنت و جماعت بر مبنای فقه شریف حنفی در واتس‌اپ
https://chat.whatsapp.com/KgZQ8GWAc14Cw0LUl1dTd9
┅✵◈❀﴿ چهل حدیث ﴾❀◈✵┅
حدیث ششم:
لَا یدْخُلُ الْجَنَّةَ قَاطِعٌ.
ترجمه: حضرت رسول‌الله ﷺ می‌فرمایند: قطع‌كنندۀ رشتۀ خویشاندی به بهشت نمی‌رود.
(بخاری: حدیث ۵۹۸۴ و مُسلِم: ۲۵۵۶)
حدیث هفتم:
الظُّلْمُ ظُلُمَاتٌ یوْمَ الْقِیامَةِ.
حضرت رسول‌الله ﷺ می‌فرمایند: ظلم در روز قیامت (برای ظالم) به شکل تاریكی‌ها می‌آید.
(مُسنَد امام اعظم: حدیث ۲۰ و بخاری: حدیث ۲۴۴۷ و مُسلِم: حدیث ۲۵۷۸)
۱۸ ذو الحجة ۱۴۴۴ قمری
┈•••❈﴿ راه فلاح ﴾❈•••┈
نشر تعالیم اسلام مطابق مذهب اهل سنت و جماعت بر مبنای فقه شریف حنفی در واتس‌اپ
https://chat.whatsapp.com/KgZQ8GWAc14Cw0LUl1dTd9
┅✵◈❀﴿ چهل حدیث ﴾❀◈✵┅
حدیث سوم:
حَقُّ الْمُسْلِمِ عَلَى الْمُسْلِمِ خَمْسٌ: رَدُّ السَّلَامِ وَ عِیادَةُ الْمَرِیضِ وَ اتِّبَاعُ الْجَنَائِزِ وَ إِجَابَةُ الدَّعْوَةِ وَ تَشْمِیتُ الْعَاطِسِ.
ترجمه: حضرت رسول الله ﷺ می فرمایند: مسلمان بر مسلمان پنج حق دارد:
۱. جواب سلامش را دادن.
۲. مریض پرسی‌اش رفتن.
۳. با جنازه‌اش رفتن.
۴. مهمانی‌اش را قبول کردن.
۵. چون عطسه کرد (و الحمد لله گفت) در جوابش یَرحَمُكَ الله گفتن.
(بخاری: حدیث ۱۲۴۰ و مُسلِم: حدیث ۲۱۶۲)
۱۶ ذو الحجة ۱۴۴۴ قمری
┈•••❈﴿ راه فلاح ﴾❈•••┈
نشر تعالیم اسلام مطابق مذهب اهل سنت و جماعت بر مبنای فقه شریف حنفی در واتس‌اپ
https://chat.whatsapp.com/KgZQ8GWAc14Cw0LUl1dTd9
┅✵◈❀﴿ چهل حدیث ﴾❀◈✵┅
حدیث اول:
وَعَنْ أَبِي الدَّرْدَاءِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ:... «فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ﷺ مَنْ حَفِظَ عَلَى أُمَّتِي أَرْبَعِينَ حَدِيثًا فِي أَمْرِ دِينِهَا، بَعَثَهُ اللَّهُ فَقِيهًا، وَكُنْتُ لَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ شَافِعًا وَشَهِيدًا».
ترجمه: «حضرت ابودَرْدَاء رَضِيَ اللهُ عَنْهُ روایت می کند که حضرت رسول الله ﷺ فرمودند: هر شخصی كه چهل حدیث كه در امور دینی به اُمتم نفع می‌رساند را به امت من برساند، خدای متعال او را در روز قیامت در صف علماء حشر می‌نماید و من در روز قیامت برایش شفاعت خواهم کرد و در محشر در مدد او خواهم بود».
(مشکات مع المرقات: ۳۲۸/۱ حدیث ۲۵۸)
بخاطر کسب این ثواب بزرگ، هزاران تن از علمای ایمت هر یك به شیوۀ خویش چهل حدیث شریف را که برای عامۀ مردم مفید واقع می‌شد جمع‌آوری نموده اند. ما نیز برحسب این حدیث شریف، چهل حدیث جناب رسول الله ﷺ را با ترجمۀ معنای آن برای تان ارسال خواهیم کرد. شما نیز با نشر آن در بین دوستان خویش در اینکار ثواب شریک شوید.
محمد ابراهیم تیموری
۱۴ ذو الحجة ۱۴۴۴ قمری
┈•••❈﴿ راه فلاح ﴾❈•••┈
نشر تعالیم اسلام مطابق مذهب اهل سنت و جماعت بر مبنای فقه شریف حنفی
https://chat.whatsapp.com/KgZQ8GWAc14Cw0LUl1dTd9
┅✵◈❀((حکم کسی که در سه روز عید قربانی نکرد))❀◈✵┅
مسئلۀ ۱:
قربانى کردن فقط تا روز سوم عید یعنی قبل از غروب آفتاب تاریخ دوازدهم ماه ذى الحجه یعنى تا شام روز سوم عید قربان درست است و بس، و به محض آنکه آفتاب روز دوازدهم ذى الحجه غروب کرد، قربانى کردن جایز نیست.
مسئلۀ ۲:
اگر قربانى کردن بر کسى واجب بود و هر سه روز قربانى گذشت و او بازهم قربانى نکرد، اکنون پولى برابر با قیمت یک گوسفند یا بز را خیرات کند. و اگر گوسفند یا بزى را خریده بود و آن را در طول سه روز قربانى، قربانى نکرد، اکنون باید خود همان گوسفند یا بز را خیرات کند.
┈•••❈﴿ راه فلاح ﴾❈•••┈
نشر تعالیم اسلام مطابق مذهب اهل سنت و جماعت بر مبنای فقه شریف حنفی
در واتس اپ: ۰۰۴۴۷۷۷۶۰۰۳۱۳۷
┅✵◈❀(( احکام و طریقۀ نماز عید ))❀◈✵┅
اولین روز ماه شوال (ماه بعد رمضان) را «عید الفطر» می گویند. و روز دهم ماه ذی الحجه را «عید الاَضْحی» (عید قربان) می گویند. این دو روز در اسلام، روز عید و خوشی است. در این دو روز خواندن دو رکعت نماز به طور شکرانه واجب می باشد.
همان شرایطی که برای صحت و وجوب نماز بیان گردید، برای صحت و وجوب نماز عید نیز لازم می باشد، الا خطبه، زیرا خطبه در نماز جمعه فرض و شرط است و قبل از ادای نماز خوانده می شود، اما در نماز عید سنت است و بعد از ادای نماز عید خوانده می شود. لیکن گوش دادن به خطبۀ عید نیز مانند شنیدن خطبۀ جمعه واجب می باشد. یعنی در اثنای خطبه، سخن گفتن، راه رفتن، نماز خواندن و کارهائی امثال آنها همه حرام خواهد بود.
سنت های روز عید قربان:
(۱) خود را موافق شرع آراستن.
(۲) غسل کردن.
(۳) مسواک کردن.
(۴) بهترین لباس موجوده نزد خود را پوشیدن.
(۵) عطر زدن.
(۶) صبح زود از خواب برخاستن.
(۷) زود به عیدگاه رفتن.
(۸) تا وقت برگشتن از نماز، چیزی نخوردن.
(۹) ادای نماز عید الاضحی در صبح زود.
(۱۰) برای نماز از یک راه رفتن و در وقت مراجعت از راه دیگری برگشتن.
(۱۱) پای پیاده رفتن.
(۱۲) و در طول مسیر رفتن به طرف نماز عید، خواندن تکبیر ذیل را با آنقدر صدای بلند که خودش بشنود:
اَللهُ اَکْبَرْ اَللهُ اَکْبَرْ لٰا اِلٰهَ اِلّا اللهُ وَاللهُ اَکْبَرْ اَللهُ اَکْبَرْ ولِلهِ الْحَمْدُ.
(*) آذان و اقامه نه در عید قربان وجود دارد و نه در عید الفطر.
طریقۀ نماز عید قربان:
مسئله ۳: «طریقۀ خواندن نماز عید قربان» به اینگونه است که نمازگذار نیت کند:
نَوَیْتُ اَنْ اُصَلِّیْ رَکْعَتَیِ الْوَاجِبِ صَلاةَ عِیْدِ الْأَضْحٰی مَعَ سِتَّ تَکْبِیرَاتٍ وَاجِبَةٍ،
یعنی نیت کردم که دو رکعت نماز واجب عید قربان را به همراه شش تکبیر واجبش بخوانم.
و با این نیت اَللهُ اَکْبَرْ گفته دست ها را ببندد و سُبْحَانَکَ اَللّٰہُمَّ را تا آخر بخواند و آنگاه سه بار اَللهُ اَکْبَر بگوید و در هر بار دست های خود را تا گوش ها مانند تکبیر تحریمه بالا نماید و بعد از تکبیر در پهلوی خود رها کند، و بعد از هر تکبیر آن اندازه وقفه نماید که می توان سه بار سُبْحَانَ اللّٰهِ در آنقدر وقت گفت، و بعد از بار سوم تکبیر، دست ها را رها نکند بلکه دست ها را ببندد و اعوذ بالله... و بسم الله... را بخواند.
مقتدیان از این بعد خاموش باشند و امام سورۀ فاتحه را همراه با سورۀ دیگری بخواند و سپس مطابق معمول، امام با مقتدیان رکوع و سجود را انجام داده برای رکعت دوم ایستاده شوند. در رکعت دوم، امام نخست سورۀ فاتحه و آنگاه سورۀ دیگری را خوانده سپس سه بار به ترتیب رکعت اول، امام و به پیروی از او، مقتدیان نیز تکبیر بگویند، اما در اینجا بعد از تکبیر سوم، دست ها را نبندند بلکه در پهلوی خود رها نمایند و آنگاه تکبیر گفته به رکوع بروند. و نماز را به صورت معمول آن به پایان برسانند.
مسئله ۴: بعد از ختم نماز، امام بر منبر ایستاده دو خطبه بخواند و در بین هر دو خطبه همان قدر بنشیند که در بین دو خطبۀ جمعه می نشیند.
مسئله ۵: دعا خواستن بعد از نماز عید (یا بعد از خطبه) گرچه از نبی کریم صلی الله علیه وسلم و اصحاب بزرگوار ایشان و تابعین و تبع تابعین رِضْوَانُ اللهُ عَلَیْہِمْ اَجْمَعِیْنْ در روایات ثابت نیست، اما چونکه اصولاً دعا خواستن بعد از هر نماز مسنون است، بنابرین دعا خواستن بعد از نماز عید نیز مسنون می باشد.
مسئله ۶: بهتر است امام خطبۀ عید را با گفتن تکبیر شروع کند. در خطبۀ اول نُه مرتبه تکبیر بگوید و در خطبۀ دوم هفت مرتبه.
مسئله ۷: هرجائی که نماز عید خوانده می شود، آنجا در همان روز خواندن نماز (نفلی) دیگری مکروه است، چه قبل از نماز عید باشد و چه بعد از نماز عید.
البته اگر کسی نماز عید را خوانده به خانۀ خود آمده نماز بخواند، این صورت مکروه نیست. ولی اگر قبل از ادای نماز عید نماز بخواند، این صورت مکروه است.
مسئله ۸: خواندن نماز نفل قبل از پایان نماز عید، برای زنان و آن کسانی که به سبب عذری نماز عید را نمی خوانند نیز مکروه می باشد.
┈•••❈﴿ راه فلاح ﴾❈•••┈
نشر تعالیم اسلام مطابق مذهب اهل سنت و جماعت بر مبنای فقه شریف حنفی
در واتس اپ: ۰۰۴۴۷۷۷۶۰۰۳۱۳۷
┅✵◈❀«زنان به نماز عید نروند»❀◈✵┅
در ابتدای اسلام به خاطر ضرورت آموزش احکام و مسائل و آداب ضروریۀ دین، زنان اجازه داشتند تا در اجتماعات مختلف مثلاً نماز فرض، نماز جمعه، نماز عیدین و غیره شرکت کنند، و هنگامی که این ضرورت رفع گردید و زنان از احکام و مسائل ضروریۀ دین آگاه شدند، از شرکت در این اجتماعات منع گردیدند.
روایات ذیل، شاهد این گفته است:
*(۱) ـ* عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا، قَالَتْ: لَوْ أَدْرَكَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مَا أَحْدَثَ النِّسَاءُ لَمَنَعَهُنَّ كَمَا مُنِعَتْ نِسَاءُ بَنِي إِسْرَائِيلَ.
ترجمه: اُمُّ المؤمنین حضرت عائشه رضی الله عنها می فرماید: اگر رسول الله صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ امروز آنچه را که زنان پیش گرفته اند می دیدند، زنان را حتماً از رفتن به مساجد منع می نمودند همانگونه که زنان بنی اسرائیل از رفتن به مساجد منع شده بودند.
(صحیح البخاری: حدیث ۸۶۹ كِتَابُ الأَذَانِ؛ بَابُ خُرُوجِ النِّسَاءِ إِلَى المَسَاجِدِ ... | صحیح مسلم: حدیث ۴۴۵ كِتَابُ الصَّلَاةِ؛ بَابُ خُروجِ النِّسَاءِ إِلَى الْمَسَاجِدِ إِذَا لَمْ يَتَرَتَّبْ عَلَيْهِ فِتْنةٌ ...)
*(۲) ـ* عَنْ نَافِعٍ، عَنِ ابْنِ عُمَرَ أَنَّهُ كَانَ لَا يُخْرِجُ نِسَاءَهُ فِي الْعِيدَيْنِ.
ترجمه: حضرت عبد الله بن عمر رضی الله عنه زنان خانۀ خویش را برای نماز عیدین نمی بردند.
(مصنف ابن ابی شیبة: حدیث ۵۸۹۵ كِتَابُ صَلَاةِ الْعِيدَيْنِ؛ مَنْ كَرِهَ خُرُوجَ النِّسَاءِ إِلَى الْعِيدَيْنِ)
*(۳) ـ* عَنْ هِشَامِ بْنِ عُرْوَةَ، عَنْ أَبِيهِ، أَنَّهُ كَانَ لَا يَدَعُ امْرَأَةً مِنْ أَهْلِهِ تَخْرُجُ إِلَى فِطْرٍ، وَلَا إِلَى أَضْحَى.
ترجمه: حضرت هِشام بن عُرْوَه رحمه الله دربارۀ پدر خود حضرت عُرْوَه بن زُبَیر بن عَوام رضی الله عنه می فرماید: آن بزرگوار به هیچ زنی از زنان خانۀ خود اجازۀ رفتن به نماز عید فطر یا نماز عید قربان را نمی داد.
(مصنف ابن ابی شیبة: حدیث ۵۷۹۶ كِتَابُ صَلَاةِ الْعِيدَيْنِ؛ مَنْ كَرِهَ خُرُوجَ النِّسَاءِ إِلَى الْعِيدَيْنِ)
*(۴) ـ* عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ الْقَاسِمِ، قَالَ:كَانَ الْقَاسِمُ، أَشَدَّ شَيْءٍ عَلَى الْعَوَاتِقِ، لَا يَدَعُهُنَّ يَخْرُجْنَ فِي الْفِطْرِ وَالْأَضْحَى.
ترجمه: حضرت عبد الرحمن بن قاسم می فرماید که حضرت قاسم بن محمد بن ابی بکر صدیق رضی الله عنه در مورد زنان جوان متشدد بود و آنها را نمی گذاشت تا برای نماز عید فطر یا عید قربان بروند.
(مصنف ابن ابی شیبة: حدیث ۵۷۹۷ كِتَابُ صَلَاةِ الْعِيدَيْنِ؛ مَنْ كَرِهَ خُرُوجَ النِّسَاءِ إِلَى الْعِيدَيْنِ)
*(۵) ـ* عَنْ إِبْرَاهِيمَ، قَالَ: يُكْرَهُ خُرُوجُ النِّسَاءِ فِي الْعِيدَيْنِ.
ترجمه: تابعی جلیل القدر حضرت ابراهیم نَخَعِی رحمه الله می فرماید: رفتن زنان برای نماز عیدین مکروه است.
(مصنف ابن ابی شیبة: حدیث ۵۸۹۴ كِتَابُ صَلَاةِ الْعِيدَيْنِ؛ مَنْ كَرِهَ خُرُوجَ النِّسَاءِ إِلَى الْعِيدَيْنِ)
برای تفصیل دلائل و احادیث دیگر به کتب ذیل مراجعه شود:
آثار السنن للنیموی: ص ۷۹ تا ۸۱ حدیث ۳۰۱ تا ۳۰۹ باب خروج النساء إلی المساجد | إعلاء السنن للتهانوی: ۲۶۰/۴ تا ۲۶۲ حدیث ۱۲۴۲ تا ۱۲۴۷ باب منع النساء عن الحضور فی المساجد | إعلاء السنن للتهانوی: ۱۰۶/۸ تا ۱۰۸ شرح حدیث ۲۰۹۹ باب وجوب صلوة العیدین
┈•••❈﴿ راه فلاح ﴾❈•••┈
نشر تعالیم اسلام مطابق مذهب اهل سنت و جماعت بر مبنای فقه شریف حنفی
*(۴) ـ* عَنْ عَلْقَمَةَ، وَالْأَسْوَدِ بْنِ يَزِيدَ قَالَ: كَانَ ابْنُ مَسْعُودٍ جَالِسًا وَعِنْدَهُ حُذَيْفَةُ وَأَبُو مُوسَى الْأَشْعَرِيُّ، فَسَأَلَهُمَا سَعِيدُ بْنُ الْعَاصِ عَنِ التَّكْبِيرِ فِي الصَّلَاةِ يَوْمَ الْفِطْرِ وَالْأَضْحَى... فَقَالَ لَهُ حُذَيْفَةُ: سَلْ هَذَا لِعَبْدِ اللهِ بْنِ مَسْعُودٍ فَسَأَلَهُ، فَقَالَ ابْنُ مَسْعُودٍ: يُكَبِّرُ أَرْبَعًا ثُمَّ يَقْرَأُ، ثُمَّ يُكَبِّرُ فَيَرْكَعُ، ثُمَّ يَقُومُ فِي الثَّانِيَةِ فَيَقْرَأُ، ثُمَّ يُكَبِّرُ أَرْبَعًا بَعْدَ الْقِرَاءَةِ.
ترجمه: حضرت عَلْقَمَه و اَسْوَد رحمهما الله روایت می کنند که حضرت عبد الله بن مسعود رضی الله عنه نشسته بود و حضرت حُذَیْفَه و حضرت ابو موسی رضی الله عنهما نیز نزد وی تشریف داشتند. حضرت سعید بن العاص از ایشان دربارۀ تکبیرات نماز عید قربان و عید فطر سوال کرد. حضرت حُذَیْفَه گفت: این مسئله را از عبد الله بن مسعود بپرس. حضرت سعید، سوال را از حضرت عبد الله پرسید. حضرت عبد الله بن مسعود جواب داد: نمازگزار چهار تکبیر بگوید، سپس قرائت کند، سپس تکبیر گفته به رکوع برود، ودر رکعت دوم تکبیر گفته قرائت کند و بعد از قرائت، چهار تکبیر بگوید.
(مصنف عبد الرزاق: حدیث ۵۶۸۷ كِتَابُ صَلَاةِ الْعِيدَيْنِ؛ بَابُ التَّكْبِيرِ فِي الصَّلَاةِ يَوْمَ الْعِيدِ | المعجم الکبیر للطبرانی: حدیث ۹۵۱۹ | آثار السنن للنیموی: ص ۳۱۵ حدیث ۹۹۷)
┈•••❈﴿ راه فلاح ﴾❈•••┈
نشر تعالیم اسلام مطابق مذهب اهل سنت و جماعت بر مبنای فقه شریف حنفی
در واتس اپ: ۰۰۴۴۷۷۷۶۰۰۳۱۳۷
┅✵◈❀(( تکبیرات تشریق ))❀◈✵┅
مسئله ۱: امام در خطبۀ عید الفطر، احکام صدقه فطر را بیان کند و در خطبۀ عید الاَضْحی، احکام قربانی و مسایل تکبیر تشریق را بیان نماید.
تکبیر تشریق یعنی اَللهُ اَکْبَرْ اَللهُ اَکْبَرْ لٰا اِلٰهَ اِلّا اللهُ وَاللهُ اَکْبَرْ اَللهُ اَکْبَرْ ولِلهِ الْحَمْدُ، بعد از هر نماز فرض عین، یکبار گفتن واجب است، به شرطی که آن فرض به جماعت اداء شده باشد و آن موضع شهر باشد.
این تکبیر بر زنان و مسافران واجب نیست. البته اگر اینها در پشت شخصی اقتداء کرده باشند که تکبیر تشریق بر او واجب است، در این صورت تکبیر بر هر دوی آنها نیز واجب خواهد بود. اما اگر منفرد و زن و مسافر نیز تکبیر را بگویند، اینکار بهتر خواهد بود، زیرا تکبیر تشریق نزد «صاحِبَیْن» بر همۀ آنها واجب می باشد.
مسئله ۲: این تکبیر را از روز عَرَفه یعنی از نماز صبح نهم ذی الحجه تا نماز عصر تاریخ سیزدهم آن باید گفت که مجموعاً بیست و سه نماز می باشد که گفتن تکبیر تشریق بعد از ختم آنها واجب می باشد.
مسئله ۳: گفتن این تکبیر با صدای بلند واجب است. البته اگر زنان می خواهند تکبیر را بگویند باید آن را با صدای آهسته بگویند.
مسئله ۴: به محض ختم نماز باید فوراً تکبیر گفته شود.
مسئله ۵: اگر امام فراموش کرد تکبیر را بخواند بر مقتدیان لازم است که تکبیر را خود شان باید بگویند و منتظر نشوند تا هر وقتی که امام تکبیر گفت‌آنها نیز شروع به تکبیر کنند.
مسئله ۶: گفتن این تکبیر بعد از ادای نماز عید قربان نیز نزد بعضی از علماء واجب است.
مسئله ۷: خواندن نماز عید در مواضع متعدد بالاتفاق جایز است.
مسئله ۸: اگر کسی دیر آمد و نماز عید به پایان رسیده بود در این صورت این شخص اجازه ندارد نماز عید را به تنهائی بخواند، زیرا جماعت در نماز عید شرط است.
به همین ترتیب اگر کسی در جماعت شریک شد لیکن به علتی نمازش فاسد گردید، او نیز نمی تواند آن را قضائی بخواند و نه قضای نماز عید بر او واجب می باشد.
البته اگر چند نفر دیگر همراه با او یکجا شوند، در این صورت خواندن نماز عید بر آنها واجب خواهد بود.
مسئله ۹: اگر مردم نتوانستند نماز عید را در روز اول عید بخوانند، در این صورت اجازه دارند که نماز عید فطر را در روز بعدی آن و نماز عید الاَضْحی (عید قربان) را تا تاریخ دوازدهم ذی الحجه نیز بخوانند.
مسئله ۱۰: اگر نماز عید الاَضْحی (عید قربان) بدون عذری تا تاریخ دوازدهم ذی الحجه به تاخیر افتاد، خواندن نماز بازهم صحیح خواهد بود، اما با کراهت. و اگر نماز عید الفطر را بدون عذر به تاخیر بیندازند، نماز اصلاً صحیح نخواهد بود.
┈•••❈﴿ راه فلاح ﴾❈•••┈
نشر تعالیم اسلام مطابق مذهب اهل سنت و جماعت بر مبنای فقه شریف حنفی
در واتس اپ: ۰۰۴۴۷۷۷۶۰۰۳۱۳۷
•◈❀﴿فضیلت عشرۀ ذو الحجه - ۲ -﴾❀◈•
ثواب روزه در این ده روز:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «مَا مِنْ أَيَّامٍ أَحَبُّ إِلَى اللَّهِ أَنْ يُتَعَبَّدَ لَهُ فِيهَا مِنْ عَشْرِ ذِي الحِجَّةِ، يَعْدِلُ صِيَامُ كُلِّ يَوْمٍ مِنْهَا بِصِيَامِ سَنَةٍ، وَقِيَامُ كُلِّ لَيْلَةٍ مِنْهَا بِقِيَامِ لَيْلَةِ القَدْرِ».
ترجمه: حضرت ابوهریره رضی الله عنه روایت می کند که حضرت رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: خداوند از روزهای دیگر بسیار بیشتر دوست دارد که بندگانش او را در این ده روز ذی الحجه عبادت کنند. و خداوند روزۀ یک روز این ده روز را برابر با ثواب یکسال روزه قرار داده است و ثواب شب زنده داری یک شب آنها را برابر با ثواب شب زنده داری یکسال گردانیده است.
جامع الترمذی: حدیث ۷۵۷
تکبیر و تهلیل و ذکر الله:
در حدیث شریف است: وعنْ سعيد بن جبيرٍ عن ابن عباس رضي الله عنهما قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم: ما من أيَّامٍ أفضل عند الله، ولا العمل فيهنَّ أحبُّ إلى الله عزًّ وجلَّ من هذه الأيام، يعني من العشر، فأكثروا فيهنَّ من التَّهليل والتكبير، وذكر الله، وإن صيام يوم منها يعدل بصيام سنةٍ، والعمل فيهنَّ يضاعف بسبعائة ضعفٍ.
ترجمه: حضرت عبد الله بن عباس رضی الله عنهما روایت می کند که حضرت رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: هیچ روزی نزد خدا از این ده روز ذی الحجه بهتر نیست و هیچ عملی نزد الله از اعمال این روزها محبوب تر نیست، پس در این روزها به کثرت لا اله الا الله بگوئید و به کثرت الله اکبر بگوئید و به کثرت الله را ذکر کنید، و بدانید که ثواب روزۀ یک روز آن برابر با ثواب روزۀ یک سال می باشد، و هر عمل نیک در این روزها هفت صد برابر ثواب خواهد داشت.
الترغیب والترهیب للمنذری: ۲۰۰/۲
┈•••❈﴿ راه فلاح ﴾❈•••┈
نشر تعالیم اسلام مطابق مذهب اهل سنت و جماعت بر مبنای فقه شریف حنفی
در واتس اپ: ۰۰۴۴۷۷۷۶۰۰۳۱۳۷
┅✵◈❀﴿مسائل قربانی - ۱۶ -﴾❀◈✵┅
اشيای حلال و حرام:
مسئله ١: هر حيوان و پرنده اى که شکار می کند و از شکار خود مى خورد، يا اينکه خوراکش فقط نجاست و چيزهاى نجس است، خوردن آن جايز نمى باشد. مانند: شير، گرگ، روباه، شغال، پشک، سگ، شادى، عقاب، باز، باشه و غيره ... و هر حيوان و پرنده اى که شکار نکند و از شکار خود نخورد يا اينکه خوراک آن نجاست نباشد، خوردن آن جايز است: مانند طوطا، مينا، فاخته، گنجشک، بودنه، مرغابى، کفتر، گاومیش، غژگاو، آهو، خرگوش و غيره ...
مسئله ٢: خوردن گژدم، زنبور، سنگ‌پشت، تمساح، قاطر و خر جايز نيست و همچنين خوردن شيرِ خر نیز جايز نيست. خوردن گوشت اسپ جايز است اما خوب نيست. و از ميان جانوران دريائى فقط خوردن ماهى حلال است، بقيه همه حرام مى باشند.
مسئله ٣: خوردن ماهى و ملخ بدون ذبح‌کردن نيز درست است. و بجز اين دو خوردن هيچ جاندار ديگرى بدون ذبح‌کردن درست نيست. هنگامی که حيوانى بميرد حرام مى شود.
مسئله ٤: خوردن ماهى که خودش بميرد و بر پشت روى آب بماند، درست نيست.
مسئله ٥: خوردن شکمبه حلال است، حرام يا مکروه نيست.
خوردن فقط هفت عضو هر حيوان حلال ناجایز است. يکى فَرْج ماده، دوم غُدّه، سوم مثانه، چهارم تلخه، پنجم خون جارى، ششم آلت تناسلى نر و هفتم خُصیه یعنی کَلْپوره آن.
(كُرِهَ تَحْرِيمًا) وَقِيلَ تَنْزِيهًا وَالْأَوَّلُ أَوْجَهُ (مِنْ الشَّاةِ سَبْعٌ الْحَيَاءُ وَالْخُصْيَةُ وَالْغُدَّةُ وَالْمَثَانَةُ وَالْمَرَارَةُ وَالدَّمُ الْمَسْفُوحُ وَالذَّكَرُ. (الدر المختار: ۷۴۹/۶)
مسئله ٦: اگر مورچه‌ها در چيزی رفتند و مردند، بدون بيرون کشيدن آنها خوردن آن چيز جايز نيست. اگر کسى آن چيز را خورد و يکى دو مورچه هم از حلقش پائين رفت او مرتکب گناه خوردن مردار مي شود.
مسئله ٧: خريدن و خوردن گوشتى که هندو يا کافر ديگرى مى فروشد و می گويد که اين را توسط قصاب مسلمان ذبح‌کرده ام، درست نيست.
البته اگر از همان وقتى که مسلمان آن را ذبح کرده بود، مسلمان ديگرى آنجا نشسته ذبح‌کردن را می ديد، يا اينکه او رفت و مسلمان ديگرى آنجا نشست، در اين صورت خريدن و خوردن آن درست است.
مسئله ٨: هر مرغى که گندگى و اشیاى نجس مى خورد، اول آن را بايد سه روز بند کنند و بعد از آن ذبحش نمایند. خوردن آن بدون سه روز بند کردنش مکروه است.
┈•••❈﴿ راه فلاح ﴾❈•••┈
نشر تعالیم اسلام مطابق مذهب اهل سنت و جماعت بر مبنای فقه شریف حنفی
در واتس اپ: ۰۰۴۴۷۷۷۶۰۰۳۱۳۷
┅✵◈❀﴿مسائل قربانی - ۱۴ -﴾❀◈✵┅
مسائل عقيقه:
مسئله ١: هر کسى که طفلی در خانه اش تولّد شد، برايش مستحب است که در روز هفتم تولّد طفل او را نامگذارى کند و برايش عقيقه نمايد. طفل به سبب عقيقه انشاء الله از مصايب مصئون و از آفات محفوظ مى ماند.
مسئله ٢: طريقۀ عقيقه کردن اينست که اگر طفل نوزاد پسر باشد، دو گوسفند يا دو بز، و اگر دختر بود، يک گوسفند يا يک بز از طرف او ذبح کنند، و يا در گاو قربانى، دو حصه از طرف پسر و يک حصه از طرف دختر قرار بدهند. همچنين موهاى سر طفل را بتراشند و برابر با وزن موهاى سرش، طلا يا نقره یا پول برابر آن را خيرات نمايند. و اگر ميل داشتند، می توانند سر طفل را زعفران بمالند.
مسئله ٣: اگر کسى در تاريخ هفتم تولد عقيقه نکرد، پس هر وقتى که خواست مي تواند عقيقه نمايد. ولی بهتر این است که آن را در روزى انجام بدهد که از روى حساب، روز هفتم ولادت قرار می گيرد. و طريقۀ آن به اين شکل است که يک روز پيشتر از روزى که طفل به دنیا آمده است عقيقه بکند. يعنى اگر در روز جمعه به دنیا آمده است، وى در روز پنج شنبه عقيقه کند. و اگر طفل در روز پنج شنبه بدنیا آمده است، وى در روز چهار شنبه عقيقه کند. اگر کسى به اين طريق عقيقه کند، در هر وقتى و زمانى که عقيقه نمايد، آن روز روزِ هفتم خواهد بود.
مسئله ٤: در بعضی جاها رسم است که همان وقتى که دلّاک/سلمانی تيغ را روى سر طفل بگذارد درست در همان زمان قصاب شروع به ذبح گوسفند می کند، اين رسم و رواج بيهوده و بى اصل است. شرعاً چه بعد از ذبح، موى سر طفل را بتراشند يا قبل از ذبح بتراشند، همه اينها درست و جايز است. ایجاد اينگونه رسم و رواج هاى بيهوده، بد و زشت است.
به همين ترتيب در بعضى جاها رسم است که خون گوسفند را به سر يا پيشانى طفل مى مالند. اين نيز رسم و رواج بيهوده و جاهلانه است. اينکار رسم و رواج عرب هاى مشرک قبل از اسلام بود و چون اسلام آمد، مسلمان ها اين رسم را ترک کردند و به جاى آن بعضى مسلمانان زعفران به سر طفل مى ماليدند.
مسئله ٥: هر حيوانى که قربانى کردن آن جايز نيست، عقيقه کردن آن هم درست نيست و هر حيوانى که قربانى کردن آن درست است، عقيقه کردن آن نيز درست است.
مسئله ٦: گوشت عقيقه را چه کسى خام تقسيم کند و چه آن را پخته تقسيم نمايد و چه مردم را به مهمانى دعوت کند و آن را به ايشان بخوراند، همۀ اين صورت ها درست است.
مسئله ٧: خوردن گوشت عقيقه براى پدر، مادر، پدرکلان و همه خويش و قوم طفل جايز است.
مسئله ٨: اگر کسى نتوانست از طرف پسر دو گوسفند ذبح کند و فقط يک گوسفند را عقيقه کرد، اين هم درست است و هيچ حرجى ندارد.
و اگر کسى اصلاً عقيقه نکرد، اينکار هم عيبى ندارد.
┈•••❈﴿ راه فلاح ﴾❈•••┈
نشر تعالیم اسلام مطابق مذهب اهل سنت و جماعت بر مبنای فقه شریف حنفی
در واتس اپ: ۰۰۴۴۷۷۷۶۰۰۳۱۳۷
┅✵◈❀﴿مسائل قربانی - ۱۲ -﴾❀◈✵┅
مسئله ٣٥: هر کسى نذر نمود که اگر فلان کارم شود، قربانى خواهم کرد (۱)، و سپس آن کارش انجام شد، اکنون قربانى کردن بر او واجب می گردد و بايد يک قربانى کند، چه پولدار باشد و چه فقير.
و همۀ گوشت قربانى نذر را بايد ميان فقيران تقسيم کند، نه خودش از آن بخورد و نه آن را به پولداران بخوراند. اگر مقدارى از آن گوشت را خودش خورد يا به پولداران خوراند، در اين صورت همان مقدار گوشت را دوباره بايد خيرات نمايد.
مسئله ٣٦: اگر کسى به خوشى خود به نيت ثواب رسانيدن به کدام شخص مرده قربانى کند، برايش درست است که گوشت آن را خود بخورد يا به ديگران بخوراند و يا آن را میان فقیران تقسيم کند، همۀ اينها چنانکه حکم قربانى از طرف خودش است صحيح مى باشد.
مسئله ٣٧: ليکن اگر میِّت قبل از مردن وصيت کرده بود که از طرف وی از پول هاى ترکه اش قربانى کنند و وارثانش مطابق وصيت توسط پول هاى میِّـت از طرف او قربانى کردند، در این صورت خيرات کردن تمام گوشت و پوست و غيره آن قربانى واجب مي باشد.
مسئله ٣٨: اگر شخصی موجود نيست و کس ديگرى بدون امر او از طرف وى قربانى نمود، اين قربانى صحيح نمى باشد. و اگر شخصی غايب بود و چند نفر ديگر، بدون امرش، او را در حصه‌اى از گاو يا شتر شريک ساختند، در اين صورت قربانى ساير شريکان نيز صحيح نمى باشد.
ا........
(۱) و نذرگيرنده، اين قربانى را بايد در همان روزهاى قربانى يعنى روز اول و دوم و سوم عيد قربان اداء کند. ليکن اگر در جائى عُرف و محاورۀ مردم اين باشد که فقط حلال‌کردن و ذبح‌کردن را نيز قربانى می‌گويند و نيت نذرگيرنده در وقت نذر نمودن هم فقط همين حلال کردن و ذبح کردن باشد، در اين صورت اداى نذر مقيَّد به همان روزهاى قربانى نمى باشد بلکه هر وقتى که بخواهد، مى تواند قربانى خود را اداء کند.
┈•••❈﴿ راه فلاح ﴾❈•••┈
نشر تعالیم اسلام مطابق مذهب اهل سنت و جماعت بر مبنای فقه شریف حنفی
در واتس اپ: ۰۰۴۴۷۷۷۶۰۰۳۱۳۷
┅✵◈❀﴿مسائل قربانی - ۱۰ -﴾❀◈✵┅
قربانی حیوان معیوب:
مسئله ١٩: هر حيوانى که کور باشد يا کر باشد يا يک سوم بينائى چشمش يا بيشتر از آن از بين رفته باشد، يا يک سوم گوش آن يا بيشتر از آن قطع شده باشد، و يا يک سوم يا بيشتر از يک سوم دمش قطع شده باشد، قربانى کردن اين حیوانات درست نيست.
مسئله ٢٠: هر حيوانى که آنقدر لنگ است که فقط روى سه پاي راه می‌رود و پاى چهارم خود را اصلاً نمى تواند روى زمين بگذارد، يا اينکه گرچه پاى چهارم خود را مى تواند روى زمين بگذارد، اما نمى تواند به وسيله آن راه برود، قربانى کردن اين حیوان نيز جايز نيست. و اگر در وقت راه رفتن، آن پاى را روى زمين می گذارد و در حالت راه رفتن بر آن پاى تکيه می کند و با آن راه می رود ـ گرچه لنگ لنگان ـ در اين صورت قربانى آن حیوان درست مى باشد.
مسئله ٢١: قربانى کردن حيوانى که آنقدر لاغر است که گويا هيچ گوشتى بر روى استخوان هايش نمی باشد، جايز نیست. و اگر فقط لاغر باشد و مانند آنچه گفته شد نباشد، قربانى آن درست است. لیکن قربانى کردن حيوان چاق و فربه، بهتر و خوبتر مى باشد.
مسئله ٢٢: قربانی کردن آن حيوانى که هیچ دندان ندارد درست نیست. و اگر چند تا از دندان هایش افتاده ولى بيشتر دندان هايش باقى است، قربانى آن درست مى باشد.
مسئله ٢٣: قربانى کردن حيوانى که از وقت پيدايش اصلاً گوش ندارد، درست نيست. و اگر گوش دارد لیکن گوش هایش کوچک و خُرد است، قربانى آن درست مى باشد.
مسئله ٢٤: هر حيوانى که از وقت پيدايش شاخ نداشت يا اينکه شاخ داشت ليکن شاخش شکسته است، قربانى آن درست است. البته اگر شاخ هايش از بيخ کنده شده باشد، قربانى آن درست نيست.
مسئله ٢٥: قربانى کردن حيوانى که خصى {اَخته}شده باشد درست است. همچنين قربانى حيوانى که مرض جَرَب يعنى خارش داشته باشد درست است. البته اگر آن حيوان به سبب مرض جَرَب {خارش} بسیار لاغر شده باشد، قربانى آن درست نمى باشد.
مسئله ٢٦: اگر شخصى به خاطر قربانى، حيوانى را خريد، سپس چنان عيبى در حيوان پيدا شد که قربانى با آن عيب جايز نمى باشد، (چنانکه در بالا گذشت) در اين صورت اين شخص بايد حيوان ديگرى براى قربانى خريدارى نموده قربانى کند.
البته اگر اين شخص فقير بود که قربانى بر او واجب نيست، در اين صورت براى وى صحيح است که همان حيوان را قربانى کند.
┈•••❈﴿ راه فلاح ﴾❈•••┈
نشر تعالیم اسلام مطابق مذهب اهل سنت و جماعت بر مبنای فقه شریف حنفی
در واتس اپ: ۰۰۴۴۷۷۷۶۰۰۳۱۳۷
┅✵◈❀﴿مسائل قربانی - ۸ -﴾❀◈✵┅
شرکت در حیوان قربانی - ۲ -:
مسئله ١٦: اگر کسى حيوانى را به خاطر قربانى خريد، سپس آن حيوان گم شد و اين شخص يک حيوان ديگر براى قربانى کردن خريدارى نمود و آنگاه حيوان اول نيز پيدا شد، در اين صورت؛ اگر اين واقعه براى شخص پولدارى پيش آمده است، فقط قربانى يک حيوان بر او واجب می باشد. و اگر اين حادثه براى شخصی فقير روى داده است، در اين صورت قربانى هر دو حيوان بر وى واجب مى باشد.
دليل اينکه در صورت بالا قربانى يک حيوان بر شخص پولدار و قربانى هر دو حيوان بر شخص فقير واجب مى باشد اينست که:
قاعده شرعى اينست که اداى يک قربانى بر پولدار واجب است و چون شخص پولدار يک قربانى خود را ادا کرد، واجب از دوش او ساقط مى شود و قربانى حيوان دوم بر او لازم نمى باشد. اما هيچگونه قربانى‌اى در شرع بر شخص فقير واجب نمى باشد، ولى اگر فقير بخواهد قربانى را بر خود واجب بگرداند، در اين صورت قربانى بر او واجب می گردد.
و قاعده اينست که چون فقير حيوانى را به خاطر قربانى کردن ـ يعنى به نيت قربانى کردن ـ خريدارى کند، قربانى همان حيوان واجب مى شود، زيرا شخص فقير به محض خريدارى آن حيوان به نيت قربانى، قربانى آن را به اختيار خود بر خود واجب می سازد، و اگر آن حيوان را به ارادۀ قربانی نمى خريد، هيچ چيزى بر عهدۀ او واجب نمى بود، و چون او حالا هر دو حيوان را به نيت قربانى خريدارى نموده است، بنابرين قربانى هر دوی آنها بر عهدۀ وى لازم مى گردد.
(همچنین براى تفصيل رجوع کنيد به امداد الفتاوى: جلد ٣ صحفه ٥١٥ و ٥٦٦)
مسئله ١٧: اگر هفت نفر در يک گاو شريک شدند، در وقت تقسيم گوشت نبايد گوشت را تخمينى تقسيم کنند بلکه بايد آن را به خوبى و درستى وزن نموده تقسيم نمايند. در غیر آن اگر حصۀ يک نفر زياد و حصۀ نفر ديگر کم شد، اينکار سود و گناه خواهد بود. (و سود دهنده و سود خورنده هر دو گناهگار اند.)
البته اگر کله و پاچه و پوست گاو را به همراه گوشت در يک طرف شامل کردند، در اين صورت اگر گوشت آن طرفى که کله و پاچه و پوست شامل آن است کمتر باشد، درست و صحيح است، خواه به هر اندازه‌اى که کمتر از طرف مقابل باشد.
و اگر کله و پاچه را شامل آن طرفى کردند که گوشت در آن طرف بيشتر بود، در اين صورت اين نیز سود بوده و گناه خواهد بود.
┈•••❈﴿ راه فلاح ﴾❈•••┈
نشر تعالیم اسلام مطابق مذهب اهل سنت و جماعت بر مبنای فقه شریف حنفی
در واتس اپ: ۰۰۴۴۷۷۷۶۰۰۳۱۳۷