دکتر ظفرقندی وزیر بهداشت: رتبه دورقمی #کنکور در پزشکی قبول نمیشود، چون دوسوم به #سهمیه ها اختصاص یافته است.
وقتی رتبه دورقمی در پزشکی تهران قبول نمیشود، بهدلیل تبعیض، همان وقت تصميم به #مهاجرت میگیرد.
Tel: t.me/pezeshkangil
Site: pezeshkangil.com
Insta: instagram.com/pezeshkangil
📌 ۶ سپتامبر ۱۹۰۶ تولد للوار کاشف عامل گالاکتوزمی
🟣#تقویم_تاریخ_پزشکی
🟡 بابک عزیزافشاری، ۱۶ شهریور ۱۴۰۳
🟢 azizafshari@yahoo.com
▫️لوئیس فدریکو للوار بیوشیمیدان آرژانتینی و از بنیانگذاران و رئیس انستیتو بیوشیمی کامپومار (انستیتو للوار) بود که برای کشف نوکلئوتیدهای قندی و عامل بیماری گالاکتوزمی برنده جایزه نوبل شیمی ۱۹۷۰ شد.
والدین وی برای معالجه بیماری پدرش در ۱۹۰۶ به پاریس رفتند و پدرش یک هفته پیش از تولد او در پاریس درگذشت. مادرش در ۱۹۰۸ به آرژانتین بازگشت و للوار بیشتر تحصیلات خود را در دانشگاه بوئنوس آیرس گذراند. وی عضو باشگاه گلف ماردل پلاتا بود و در دهه ۱۹۲۰ با مخلوط کردن سس مایونز و سس گوجه فرنگی با ادویههای مختلف مانند فلفل، پونه، و زیره سس جدیدی اختراع کرد که به سس گلف (سالسا گلف) معروف شد.
آشنایی للوار با برناردو هوسِی (پزشک و فیزیولوژیست آرژانتینی و یکی از برندگان جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی ۱۹۴۷) در ۱۹۳۳ باعث شد به بیوشیمی علاقمند شود و موضوع پایاننامه او غدد فوقکلیوی و سوختوساز کربوهیدرات بود.
وی در ۱۹۳۶ به دانشگاه کمبریج (نزد فردریک هاپکینز بیوشیمیدان انگلیسی و برنده جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی ۱۹۲۹) و سپس دانشگاه واشنگتن، سنتلوئیس (نزد کارل و گرِتی کوری، دو برنده دیگر نوبل فیزیولوژی یا پزشکی ۱۹۴۷) و دانشگاه کلمبیا رفت.
او پس از بازگشت به آرژانتین تحقیقات خود را در انستیتو کامپومار ادامه داد. این انستیتو در ۱۹۴۷ با حمایت هوسِی و جیم کامپومار صنعتگر آرژانتینی تأسیس شد. تصور غالب در آن زمان این بود که مطالعه سلولهای زنده در خارج از بدن میزبان امکانپذیر نیست.
للوار با همه محدودیتهایی که در مقابل داشت برای نخستین بار موفق به ابداع یک سیستم آنزیمی فعال بدون سلول شد و نشان داد که تولید قند توسط مخمر و اکسیداسیون اسیدهای چرب در کبد منشاء شیمیایی دارند. با کشف ساختمان گالاکتوز و عامل بیماری گالاکتوزمی (نقص آنزیم ترانسفراز) در ۱۹۴۸ نام للوار و انستیتو کامپومار در کانون توجه جهانی قرار گرفت.
قندهای نوکلئوتیدی به شکل فعال مونوساکاریدها گفته میشود که به عنوان اهداکننده گلیکوزیل در واکنشهای گلیکوزیلاسیون عمل میکنند. این واکنشها نیاز به شکل پرانرژی مونوساکارید (نوکلئوزید تریفسفات) و گروهی از آنزیمها به نام گلیکوزیل ترانسفراز دارند.
آگوست فون روس چشمپزشک اتریشی نخستین مورد گالاکتوزوری و کاتاراکت مادرزادی را تحت عنوان «دفع قند در شیرخواران» (هفتهنامه پزشکی وین، ۱۹۰۸) گزارش کرد و این بیماری ارثی در ۱۹۱۷ توسط فردریش گوپرت پزشک آلمانی توصیف شد. هرمان کالکار بیوشیمیدان دانمارکی ژن عامل گالاکتوزمی را در ۱۹۵۶ کشف کرد و این بیماری دومین اختلال مادرزادی بود که در ۱۹۶۳ امکان غربالگری آن در نوزادان توسط آزمایش گوتری فراهم شد.
للوار در ۲ دسامبر ۱۹۸۷ به دلیل حمله قلبی در ۸۱ سالگی در بوئنوس آیرس درگذشت. از افتخارات دیگر او میتوان به عضویت در آکادمی ملی علوم (۱۹۶۰)، آکادمی علوم و هنر (۱۹۶۱)، و انجمن فلسفه آمریکا (۱۹۶۳) و انجمن سلطنتی لندن (۱۹۷۲) و دریافت جایزه گاردنر (۱۹۶۶)، جایزه لوئیزا گراس هورویتز (۱۹۶۷)، و لژیون دونور (۱۹۸۲) اشاره کرد. مسیر شیمیایی تبدیل گالاکتوز به گلوکز به افتخار وی مسیر للوار نام گرفته است.
📌تصویر: برناردو هوسِی (۱)، للوار (۳)، و جیم کامپومار (۴) در مراسم افتتاح انستیتو تحقیقات بیوشیمی، بوئنوس آیرس، نوامبر ۱۹۴۷.
🔗تصاویر تکمیلی در اینستاگرام
کانال تلگرامی پزشکان گیل
Site: pezeshkangil.com
Insta: instagram.com/pezeshkangil
📌آسیب اخلاقی فراتر از فرسودگی شغلی
بهداشت و درمان در ایالات متحده و اروپا با بحران جدی کاهشی نیروی کار روبهرو است. پیشبینی میشود که یکپنجم پزشکان و یکچهارم پرستاران طی ۳ تا ۵ سال آینده از حرفه خود خارج شوند؛ عمدتاً بهدلیل #فرسودگی_شغلی که در دوران پاندمی کووید افزایش یافته است.
با این حال، مفهوم «آسیب اخلاقی» بهعنوان یک عاملی کلیدی دیگر در این بحران مطرح است. این آسیب ناشی از تعارضات اخلاقی و نقض اصول بنیادین حرفهای است که به احساساتی چون خشم و ناامیدی منجر میشود. آسیب اخلاقی بهویژه زمانی رخ میدهد که کارکنان بهدلیل مشکلات سازمانی، قادر به ارائه خدمات مناسب نیستند. این مشکلات میتواند شامل کمبود نیروی انسانی، زیرساختهای ناکافی و مدلهای نامناسب خدمترسانی باشد.
شناخت عوامل مشترک آسیب اخلاقی در سیستمهای مختلف بهداشتی برای یافتن راهحلهای موثر ضروری است تا سلامت نیروی کار و مراقبت بهینه از بیماران تضمین شود.
متن کامل:
Moral Injury and the Global Health Workforce Crisis — Insights from an International Partnership
Tel: t.me/pezeshkangil
Site: pezeshkangil.com
Insta: instagram.com/pezeshkangil
📌 ۳ سپتامبر ۱۸۶۹ تولد پرِگل بنیانگذار میکروآنالیز
🟣#تقویم_تاریخ_پزشکی
🟡 بابک عزیزافشاری، ۱۳ شهریور ۱۴۰۳
🟢 azizafshari@yahoo.com
▫️فریتز پرِگل پزشک و شیمیدان اسلووِنیایی-اتریشی بود که در ۱۹۲۳ برای اختراع روش میکروآنالیز مواد آلی موفق به دریافت جایزه نوبل شیمی شد. ارتقای روش آنالیز احتراقی توسط او شناسایی ترکیب بسیاری از مواد آلی را در پی داشت.
آنالیز احتراقی روشی برای تعیین فرمول تجربی ترکیبات شیمیایی است. فرمول تجربی برخلاف فرمول مولکولی شامل نسبت ساده اتمهای موجود در یک ماده است و در آن اشارهای به ترتیب و تعداد اتمها در هر مولکول از ماده نشده است. سوزاندن مواد در شرایطی که امکان سنجش مقدار فرآوردههای احتراق فراهم باشد یکی از راههای رایج دستیابی به فرمول تجربی آنها است.
آنتوان لاوازیه شیمیدان فرانسوی در ۱۷۷۸ با طرح نظریه کالُریک و اکسیداسیون، نظریه فلوژیستون را رد کرد. براساس نظریه فلوژیستون اجسام سوختنی هنگام سوختن فلوژیستون را از دست میدهند و خاکستر باقیمانده که فاقد فلوژیستون است نمیسوزد.
نخستین بار ژوزف لویی گیلوساک (شیمیدان فرانسوی و مخترع بورِت و پیپت) به اتفاق همکارش لویی ژاک تنارد در ۱۸۱۰ با سوزاندن یک ترکیب آلی به کمک اکسید مس به عنوان کاتالیزور و دستگاه حجیمی که به «قطار احتراقی» معروف شد مقدار گاز کربنیک و آب آن را به دقت اندازه گرفت.
گاز کربنیک و آب در این دستگاه که بعدها توسط سایر شیمیدانان از جمله ویلیام پروت انگلیسی و ژوستوس فون لیبیگ آلمانی سادهتر و کوچکتر شد به ترتیب توسط پتاس و کلرید کلسیم جذب و مقدار آنها تعیین میشد. ژان باتیست دوما شیمیدان فرانسوی نیز روشی مشابه برای سنجش مقدار ازت ابداع کرد. با معرفی روش پرِگل حدود ۸۰ سال پس از لیبیگ و دوما، مقدار ماده لازم برای انجام آنالیز که قبلاً دستکم ۰,۵ گرم بود به تنها ۵ میلیگرم (۱۰۰ برابر کمتر) کاهش یافت.
پرِگل در لیوبلیانا (پایتخت اسلوونی کنونی) به دنیا آمد و پس از تحصیل در دانشگاه گراتس، دانشگاه توبینگن (نزد ویلهلم اوستوالد، شیمیدان آلمانی و برنده نوبل شیمی ۱۹۰۹)، و دانشگاه لایپزیگ (نزد امیل فیشر، شیمیدان آلمانی و برنده نوبل شیمی ۱۹۰۲) به عنوان دستیار فیزیولوژی و سپس استاد انستیتو شیمی پزشکی کاربردی در دانشگاه گراتس مشغول به کار شد.
مطالعات او عمدتاً بر محصولات سوختوساز متمرکز بود و بهویژه محدودیت دسترسی به اسیدهای صفراوی باعث شد در پی روشی باشد که انجام آزمایش با مقادیر بسیار اندک نمونه را امکانپذیر سازد.
وی در ۱۳ دسامبر ۱۹۳۰ در ۶۱ سالگی در گراتس درگذشت. دستاوردهای دیگر پرِگل شامل انتشار کتاب «میکروآنالیز کمّی آلی» (۱۹۱۷) و مطالعه در زمینه ویژگی ضدعفونی محلول یُد (پرِگلین) بود که در جنگ جهانی اول بهطور گسترده استفاده شد. از افتخارات دیگر او میتوان به دریافت جایزه لیبن (آکادمی علوم اتریش، ۱۹۱۴) اشاره کرد.
اختراع پرِگل دستکم اعطای ۳ جایزه نوبل دیگر را در نیمه اول قرن بیستم در پی داشت (نوبل شیمی ۱۹۲۷ برای کشف اسیدهای صفراوی به هاینریش اوتو ویلاند شیمیدان آلمانی، نوبل شیمی ۱۹۲۸ برای کشف ویتامین دی به آدولف وینداوس شیمیدان آلمانی، و نوبل شیمی ۱۹۲۹ برای تحقیق درباره تخمیر قند به آرتور هاردن بیوشیمیدان انگلیسی و هانس فون اویلر شلپین بیوشیمیدان آلمانی)، اما به تدریج با معرفی روشهای جدیدتر مانند بلورنگاری، طیفسنجی وزنی، و طیفسنجی تشدید مغناطیسی هسته، آنالیز مولکولی از آنالیز تحلیلی پیشی گرفت.
📌تصویر: تمبر به مناسبت پنجاهمین سال اعطای جایزه نوبل شیمی به پرِگل، اتریش، ۱۹۷۳.
🔗تصاویر تکمیلی در اینستاگرام
کانال تلگرامی پزشکان گیل
Site: pezeshkangil.com
Insta: instagram.com/pezeshkangil
دو نکته درباره سرطان
@MHAN_Endocrine
Tel: t.me/pezeshkangil
Site: pezeshkangil.com
Insta: instagram.com/pezeshkangilMHAN_Endocrine
📌 ۱ سپتامبر ۱۸۸۸ تولد اشتامپار پدر سازمان سلامت جهانی
🟣#تقویم_تاریخ_پزشکی
🟡 بابک عزیزافشاری، ۱۱ شهریور ۱۴۰۳
🟢 azizafshari@yahoo.com
▫️آندریا اشتامپار پزشک کروات، پیشگام پزشکی اجتماعی، و از بنیانگذاران سازمان سلامت جهانی بود که به پدر این سازمان معروف شد.
تعریف او از سلامت: «رفاه کامل جسمی، روانی، و اجتماعی و نه صرفاً عدم وجود بیماری یا ناتوانی» که نخستین بار در ۱۹۴۶ در اساسنامه سازمان سلامت جهانی منتشر شد، امروز شاید بدیهی به نظر برسد، اما در آن زمان یک جهش کیفی قابل توجه نسبت به مفاهیم قبلی محسوب میشد و درک معنی آن برای بسیاری از کارشناسان دولتی دشوار بود.
وی با حمایت بنیاد راکفلر یکی از نخستین مراکز تحقیقات پزشکی اجتماعی جهان را در دانشکده پزشکی دانشگاه زاگرب تأسیس کرد. نام این مؤسسه بعدها به افتخار وی به انستیتو اشتامپار تغییر یافت.
او همچنین از مشاوران سازمان سلامت جهانی و نخستین رئیس این سازمان بود و نقش مهمی در کنترل بیماریهای عفونی و بهویژه مالاریا در کشورهای مختلف از جمله چین داشت. از افتخارات دیگر اشتامپار میتوان به ریاست آکادمی علوم و هنر یوگسلاوی (۱۹۴۷) و دریافت جایزه و نشان لئون برنارد (۱۹۵۵) اشاره کرد.
وی در روستای درنوواک، پلترنیتسا، امپراتوری اتریش-مجارستان به دنیا آمد و پدرش یک معلم بود. او همزمان با تحصیل در دانشکده پزشکی وین به نوشتن مطالب عامهپسند در قالب مقاله و جزوه در زمینه سلامت، بهداشت، و پیشگیری پرداخت.
اشتامپار از ۱۹۱۲ در بیمارستان شهر کارلواتس مشغول به کار شد و پس از مدتی به عضویت انجمن پزشکی کرواسی درآمد. او مقالاتی در مجله این انجمن منتشر کرد و در ۱۹۱۳ به ریاست بهداری پوژگا منصوب شد.
وی پس از مدتی به ریاست اداره بهداشت بلگراد منصوب شد و در ۱۹۱۹ در کنگره جهانی بهداشت پاریس درباره سلامت کودکان مفهوم روشنی از لزوم شکلگیری یک ساختار خدمات بهداشتی ارائه داد.
اقدامات او از جمله تأسیس انستیتو پزشکی اجتماعی در دانشکده پزشکی دانشگاه زاگرب و اصلاحاتی که قصد داشت در آموزش پزشکی انجام دهد باعث شد در سطح جهان به «مرد عمل» معروف شود، اما دیکتاتوری پادشاه الکساندر مانع بزرگی در مقابل وی بود و در نهایت به بازداشت و بازنشستگی پیش از موعد اشتامپار منجر شد.
او از ۱۹۳۰ به عنوان کارشناس تماموقت سازمان سلامت لیگ ملتها به سفر و مطالعه و ارائه سخنرانی در زمینه مسائل بهداشتی مناطق مختلف جهان پرداخت. در نشست سلامت جهانی در ۱۹۴۶ در نیویورک، پیشنویس لایحه تشکیل سازمان سلامت جهانی به تصویب سران ۵۱ کشور رسید و اشتامپار به ریاست نخستین اجلاس این سازمان در ۱۹۴۸ در ژنو انتخاب شد.
پس از اشغال یوگسلاوی توسط ارتش سرخ در ۱۹۴۵، استامپار به دانشگاه بازگشت و به ریاست دانشکده بهداشت و سپس دانشکده پزشکی و دانشگاه زاگرب منصوب شد. وی در ۲۶ ژوئن ۱۹۵۸ در زاگرب درگذشت.
انجمن دانشکدههای بهداشت اروپا از ۱۹۹۳ هر سال همزمان با نشست سالانه خود نشان آندریا اشتامپار را برای خدمات برجسته در زمینه بهداشت عمومی اعطا میکند.
📌تصویر: تمبر یادبود اشتامپار، یوگسلاوی، ۱۹۷۰.
🔗تصاویر تکمیلی در اینستاگرام
کانال تلگرامی پزشکان گیل
Site: pezeshkangil.com
Insta: instagram.com/pezeshkangil
▪️درگذشت استاد پیشکسوت و ارجمند، ریاست اسبق دانشگاه علوم پزشکی گیلان، زندهیاد دکتر ابوتراب قنبری، را به جامعه پزشکی کشور و مردم گیلان تسلیت میگوییم.
ماهنامه پزشکان گیل
Tel: t.me/pezeshkangil
Site: pezeshkangil.com
Insta: instagram.com/pezeshkangil
🎙تنظیم هیجانی (۲)
دکتر آذرخش مکری
بخش نخست
#مکری #آذرخش_مکری
Tel: t.me/pezeshkangil
Site: pezeshkangil.com
Insta: instagram.com/pezeshkangil
📌 ۲۹ آگوست ۱۹۰۱ تولد زینکایسین دختر کوچک
🟣#تقویم_تاریخ_پزشکی
🟡 بابک عزیزافشاری، ۸ شهریور ۱۴۰۳
🟢 azizafshari@yahoo.com
▫️آنا کاترینا زینکایسین نقاش و پرستار اسکاتلندی بود که پدرش او را «دختر کوچک» (لوته) صدا میزد.
وی در کلکرگان به دنیا آمد و آموزش را به اتفاق خواهرش دوریس در خانه آغاز کرد. آنان سپس به مدرسه هنر هارو رفتند و هر دو برنده بورسیه مدرسه آکادمی سلطنتی شدند.
آنا به تحصیل مجسمهسازی پرداخت و آثار او که برنده نشان نقره و برنز شد نخستین بار در ۱۹۱۹ در آکادمی سلطنتی به نمایش درآمد. وی همچنین در نمایشگاه ۱۹۲۵ پاریس برنده نشان نقره شد اما تصمیم گرفت کار خود را در نقاشی دیواری و پرتره ادامه دهد.
خواهران زینکایسین در ۱۹۳۵ طی قراردادی با شرکت کشتیسازی جان براون نقاشیهایی در کشتی اقیانوسپیمای آراِماِس کوئین ماری اجرا کردند که امروز همچنان پابرجا هستند. آنا به نقاشی کتاب، مجله، و پوستر نیز میپرداخت و در ۱۹۴۰ همراه با خواهرش در نقاشی کشتی آراِماِس کوئین الیزابت مشارکت داشت.
آنان با آغاز جنگ جهانی دوم به عنوان پرستار در خدمات اورژانس سنت جان، بیمارستان سنت ماری، و بیمارستان ملکه ویکتوریا مشغول به کار شدند. آنا یک اتاق متروکه را به کارگاه نقاشی تبدیل کرده بود و در پایان شیفت کاری خود در آنجا به نقاشی میپرداخت.
وی در طول جنگ صحنههایی از مداوای مصدومین را به تصویر کشید و به سفارش کالج سلطنتی جراحان به نقاشی از ضایعات آسیبشناختی مجروحین جنگ پرداخت. برخی از این نقاشیها از جمله پرتره زینکایسین و همچنین سِر آرچیبالد مَکیندو (جراح پلاستیک و پزشک نیوزیلندی و بنیانگذار باشگاه خوکچه هندی) هماکنون در گالری ملی پرتره لندن به نمایش گذاشته شده است.
نقاشی معروف دیگر او پوستری است که به مناسبت پایان جنگ طراحی کرد و همراه با بخشی از سخنرانی تاریخی وینستون چرچیل که در ۲۰ ژانویه ۱۹۴۰ از رادیو بریتانیا پخش شد، زنی را نشان میدهد که با خانوادهاش از میدان نبرد به سوی دشتهای آفتابی رهسپار است:
«روزی خواهد آمد که زنگ شادی دوباره در همه جا به صدا درآید و ملتها خانهای خواهند ساخت با چندین عمارت از عدالت، سنت، و آزادی که در آن، جا برای همه خواهد بود.»
زینکایسین در ۲۳ سپتامبر ۱۹۷۶ در ۷۵ سالگی در لندن درگذشت. از افتخارات وی میتوان به دریافت دو جایزه لندسر (۱۹۲۰ و ۱۹۲۱) اشاره کرد.
📌تصویر: کمکهای اولیه در روشنایی شمع، بیمارستان سنت ماری، اثر آنا زینکایسین، ۱۹۴۰.
🔗تصاویر تکمیلی در اینستاگرام
🔗بخشی از سخنرانی چرچیل، ۲۰ ژانویه ۱۹۴۰.
کانال تلگرامی پزشکان گیل
Site: pezeshkangil.com
Insta: instagram.com/pezeshkangil
📌تخصص پزشکی: تعادلی بین علم، ارزشها و اعتماد (بخش سوم)
📌پزشکان چگونه اقتدار اجتماعی خود را از دست میدهند؟
📌دکتر بارون لرنر
📌ترجمه: دکتر هدیه حجفروش
▫️بههرحال اگر بخواهیم قضاوتی درباره همهگیری کووید داشته باشیم، باید بگویم نکته بسیار مهمی به ما آموخته است: پاسخ معمول به بحران، یعنی ارائه بهترین اطلاعات علمی، دیگر کافی نیست؛ بلکه باید بفهمیم چرا بیماران تا این حد در برابر این اطلاعات مقاومت میکنند. چندین مطالعه نشان داده است که بهترین راه برای انجام این کار، درک ارزشهای بیماران است. باید درک کنیم سیستمهای اعتقادی بیماران در برخوردشان با مشکلات پزشکی چیست. ظهور مفهوم «تصمیمگیری مشترک» که پزشکان و بیماران را تشویق میکند برنامههای مراقبتی را بر اساس دادههای بالینی و ترجیحات بیمار طراحی کنند، تلاشی برای وارد کردن ارزشهای بیماران به بازی است؛ اما در محیطی که صلاحیت پزشک زیر سوال میرود، ضروری است ارزشهای بیماران را عمیقتر بفهمیم.
ابزارهای مفیدی برای فهمیدن و روشن کردن ارزشهای بیماران وجود دارد، و این ابزارها شامل پرسشهایی است مانند اینکه:
- برای چه چیزهای مثبتی در زندگی خود ارزش بیشتری قایلاید؟
- آیا احساس میکنید گاهی اوقات ارزشهای شما توسط ارائهدهندگان مراقبتهای بهداشتی نقض میشود؟
- آیا نظر دینی یا اخلاقی در مورد مسایل پزشکی دارید؟
- آیا در مورد درمان خاصی مردد هستید؟ چرا؟
راهبرد دیگری که توصیه میشود این است که بحثهایی داشته باشید که بهصراحت دلایل تاریخی پشت بیاعتمادی بیماران معاصر را مشخص و روشن کند.
پاسخ به پرسشهای مربوط به ارزشها اغلب نگرانیهای منطقیای را نمایان میکند؛ نگرانیهایی درباره دادههای علمی چالشزا، از جمله نگرانی از اینکه مثل «موش آزمایشگاهی» مورد آزمایش قرار بگیرند، تمایل به اینکه حس کنترل بر خود را بازپس بگیرند، و تردیدهایی درباره اینکه انجام درمانهای پزشکی بهمنظور بهره رساندن به جمعیت بزرگتر است [یعنی بهمنظور انجام پژوهشهای پزشکی، و نه صرفا کمک به فرد بیمار]. به اعتقاد برخی کارشناسان، تصمیمگیری بیماران تحتتاثیر یک محتوای اصلی یا «جان کلام» ساده و قانعکننده است. بر این اساس، با استفاده از بحثهای بدون سوگیری و شنیدن فعال، به بینشی دست خواهیم یافت که بهکمک آن میتوان یک محتوای نادرست را «تصحیح» کرد تا درک بهتری از مداخله پزشکی مورد شک و توجیه علمی آن بهدست آید. البته، بحث درباره ارزشها و اعتقادات بیماران نباید برای تحمیل گزینههای خاص به آنها استفاده شود: این نشاندهنده بازگشت ناخواسته به نقش پدرسالارانه پزشکان خواهد بود. این احتیاط بهویژه برای جمعیتهای محروم بسیار مهم است.
چند هفته بعد، پزشک در گفتوگویی تلفنی با بیمار مورد اشاره در ابتدای یادداشت، پرسشهای بیشتری از او پرسید: آیا بیمار توصیه به دریافت واکسن کووید را متفاوت از سایر توصیههای پزشکی که معمولاً میپذیرفت، میدید؟ آیا او باور داشت که تاثیر این واکسن اثبات نشده است یا بعید است از او محافظت کند؟ آیا مهم بود که نظرات پزشکان با نظرات دیگران تکمیل شود؟ در پایان تماس، بیمار اعلام کرد که نظرش تغییر کرده است. او همچنان معتقد بود که «روشنفکر» بودن مهم است. هنوز تا حدودی نسبت به واکسن شک داشت، اما به این نتیجه رسیده بود که این کار «بیشتر به نفع اوست». او اکنون فکر میکرد که منتقدان محافظهکار واکسن عمداً حقایق را تحریف میکنند و اضافه کرد: «خیلی ترسناک است که بین ما اینهمه دودستگی بهوجود آمده است».
علم همیشه بهعنوان پایه و اساس مشاورههای پزشکی باقی میماند، اما شناخت ارزشها و اعتقادات بیماران، چه با توصیههای علمی موافق باشند یا مخالف، باید بخشی از ارتباط پزشک و بیمار باشد. احترام به بیماران و جلب اعتماد آنها باید از جمله مهارتهای ضروری پزشکان در نظر گرفته شود.
Barron H. Lerner, M.D., Ph.D.
🔗 N Engl J Med, August 10, 2024
- بخش اول
- بخش دوم
Tel: t.me/pezeshkangil
Site: pezeshkangil.com
Insta: instagram.com/pezeshkangil
پرستاران برای کودکان مبتلا به فلج اطفال در دستگاه ریه آهنی، کتاب میخوانند تا برای ساعتی سرگرم بمانند.
ریه آهنی دستگاهی بود که کودکان مبتلا به فلج اطفال را در آن میگذاشتند؛ چون برخی از آنان پس از درگیر شدن پاها، دچار اختلال در تنفس نیز میشدند.
- Iron-lung Treatment for Polio, Children's Hospital, Boston, 1938
📷 Hansel Mieth (1909-1998)
@gooshe
#تاریخ_پزشکی
Tel: t.me/pezeshkangil
Site: pezeshkangil.com
Insta: instagram.com/pezeshkangil
غذای سالم
🥬🍎🥐🥚🫛🍗🥛
حتما بخوانید:
راهنمای رژیم غذایی برای سلامت قلب و عروق
Tel: t.me/pezeshkangil
Site: pezeshkangil.com
Insta: instagram.com/pezeshkangil
📌 ۲۲ ژوئیه ۱۸۲۲ تولد مِندل پدر علم ژنتیک
🟣#تقویم_تاریخ_پزشکی
🟡 بابک عزیزافشاری، ۳۱ تیر ۱۴۰۲
🟢 azizafshari@yahoo.com
▫️گریگور یوهان مِندل زیستشناس، ریاضیدان، و راهب چک-آلمانی بود که دستاوردهایش سالها پس از مرگ مورد توجه قرار گرفت و امروز او را پدر علم ژنتیک مینامند.
دورگهسازی حیوانات و گیاهان از دیرباز مورد توجه بشر بوده اما مِندل اولین کسی بود که با انجام آزمایشهای معروف خود بر روی گیاه نخود فرنگی در اواسط قرن ۱۹ قواعد اساسی وراثت را که بعدها قوانین مِندل نامیده شد کشف کرد.
او در مقاله خود (۱۸۶۶) نشان داد تحت تأثیر یک عامل نامرئی (که بعدها ژن نام گرفت)، برخی صفات جانداران (مانند رنگ زرد دانه نخود فرنگی) به شکل غالب و برخی (مانند رنگ سبز) به شکل مغلوب به نسل بعد به ارث میرسند.
وی در دهکده هاینزندرف (هینچیتسه در جمهوری چک کنونی) در یک خانواده کشاورز به دنیا آمد. تاریخ تولد او در برخی منابع ۲۰ ژوئیه ذکر شده است. مِندل در انستیتو فلسفه دانشگاه اولموک، بالاسکو به خواندن فیزیک و فلسفه پرداخت و احتمالاً برای اینکه مجبور به پرداخت شهریه نباشد کشیش شد.
در آن زمان یوهان کارل نستلر رئیس دپارتمان تاریخ طبیعی و کشاورزی در حال تحقیق درباره صفات ارثی در گیاهان و جانوران بود. مِندل تحصیلات خود را در کالج فنی برونو و دانشگاه وین (نزد کریستین داپلر کاشف اثر داپلر) ادامه داد و پس از بازگشت به برونو به تشویق الکساندر زوادزكى طبیعتشناس لهستانی در باغ ۲ هکتاری صومعه به تحقیق درباره وراثت پرداخت. این مکان در ۲۰۰۲ توسط دانشگاه ماساریک به موزه مِندل تبدیل شد.
او در فاصله ۱۸۵۶ و ۱۸۶۳ حدود ۲۸ هزار گیاه را کشت و مورد آزمایش قرار داد که بیشتر آنها نخود فرنگی بودند. وی مقاله خود تحت عنوان “آزمایشهای دورگهسازی گیاهان” را در فوریه و مارس ۱۸۶۵ در نشست انجمن تاریخ طبیعی برونو ارائه داد و در ۱۸۶۶ در مجله پیشرفتهای انجمن تاریخ طبیعی برونو منتشر کرد اما با بیتوجهی جامعه علمی روبرو شد.
حدود ۴۰ دانشمند در سخنرانی مِندل حاضر بودند اما نه آنان و نه هیچیک از دانشمندان معاصر درک درستی از اهمیت آزمایشهای او نداشتند. حتی کارل نایجلی گیاهشناس سوئیسی نیز که اولین بار کروموزومها را درون سلول گیاهی مشاهده کرد توجهی به کشف مِندل نداشت.
وی به دنبال ابتلا به بیماری مزمن کلیوی در ۶ ژانویه ۱۸۸۴ در ۶۱ سالگی در برونو درگذشت. محل دفن او در ۲۰۲۱ همزمان با دویستمین سال تولدش نبش قبر و آزمایش دِنا روی بقایای پیکر وی انجام شد. مستند درام سینمایی ایتالیایی باغبان خدا (لیانا مارابینی، ۲۰۱۰) با بازی کریستوفر لامبرت در نقش مِندل به زندگی و کارهای او پرداخته است. لوگو گوگل در ۲۰۱۱ به مناسبت یکصد و هشتاد و نهمین سال تولد مِندل تغییر کرد.
📌تصویر: مِندل (نفر دوم نشسته از راست، شماره ۲) همراه با زوادزكى (شماره ۱) و سایر اعضای کالج فنی برونو، ۱۸۶۴.
🔗تریلر باغبان خدا، لیانا مارابینی، ۲۰۱۰.
🔗تصاویر کامل در اینستاگرام
Tel: t.me/pezeshkangil
Site: pezeshkangil.com
Insta: instagram.com/pezeshkangil
بیانیه چهار انجمن علمی حوزه سلامت روان در مورد احکام اخیر و سواستفاده از روانپزشکی در جهت تحقیر متهمان به استفاده از پوشش اختیاری
Tel: t.me/pezeshkangil
Site: pezeshkangil.com
Insta: instagram.com/pezeshkangil
📌 ۱۹ ژوئیه ۱۹۴۵ تولد هندرسون پیشگام زیستشناسی مولکولی
🟣#تقویم_تاریخ_پزشکی
🟡 بابک عزیزافشاری، ۲۸ تیر ۱۴۰۲
🟢 azizafshari@yahoo.com
▫️ریچارد هندرسون زیستشناس و بیوفیزیکدان اسکاتلندی و از پیشگامان زیستشناسی مولکولی با استفاده از میکروسکوپ الکترونی است که بهطور مشترک با یواخیم فرانک بیوفیزیکدان آلمانی-آمریکایی و ژاک دوبوشه بیوفیزیکدان سوئیسی برنده جایزه نوبل شیمی ۲۰۱۷ شد.
وی در ادینبرا به دنیا آمد و پس از تحصیل در دانشگاه ادینبرا و کالج کورپوس کریستی، دانشگاه کمبریج به آزمایشگاه زیستشناسی مولکولی شورای تحقیقات پزشکی در کمبریج رفت. تمرکز مطالعات او در زمینه پروتئینهای غشایی است و مقاله تاریخی هندرسون و همکارش نایجل آنوین که در شماره ۴ سپتامبر ۱۹۷۵ مجله نیچر منتشر شد برای اولین بار نشان داد که یک پروتئین تراغشایی (باکتریورودوپسین) دارای ۷ مارپیچ تراغشایی است.
پروتئینهای غشایی بخشی از غشای سلول و یا با آن در تعامل هستند که حدود یکسوم پروتئینهای بدن انسان را تشکیل میدهند و براساس جایگاه خود طبقهبندی میشوند. اگر پروتئین بخش دائمی از غشا باشد پروتئین غشایی یکپارچه یا سراسری (اینتگرال) نامیده میشود که خود شامل پروتئینهای تراغشایی (ترانسمامبران، در ارتباط با هر دو طرف داخلی و خارجی غشا) و پروتئینهای یکطرفه (منوتوپیک، در ارتباط با تنها یک طرف غشا) است. اگر ارتباط یک پروتئین با غشا دائمی نباشد به آن پروتئین غشایی پیرامونی یا محیطی میگویند. هدف بیش از نیمی از همه داروهای نوین پروتئینهای غشایی هستند.
اهمیت مقاله هندرسون این بود که نشان داد پروتئینهای تراغشایی دارای ساختار کاملاً مشخصی هستند. وی در ۱۹۹۰ الگوی اتمی باکتریورودوپسین را در مجله زیستشناسی مولکولی منتشر کرد. روش مطالعه او راه را برای شناسایی ساختار سایر پروتئینها با استفاده از میکروسکوپ الکترونی هموار کرد و همچنان یکی از روشهای اصلی و کاربردی در زیستشناسی مولکولی است.
وی سالها رئیس آزمایشگاه زیستشناسی مولکولی شورای تحقیقات پزشکی بود و در ۲۰۰۷ استارتاپ دارویی هپتارز را بنیان گذاشت که تمرکز آن بر تولید داروهای مبتنی بر گیرنده پروتئین جی است. از افتخارات دیگر او میتوان به عضویت در انجمن سلطنتی لندن (۱۹۸۳) و آکادمی ملی علوم آمریکا (۱۹۹۸) و دریافت نشان کاپلی (۲۰۱۶) اشاره کرد.
📌تصویر: نایجل آنوین و ریچارد هندرسون بر روی پلههای ورودی آزمایشگاه زیستشناسی مولکولی شورای تحقیقات پزشکی، کمبریج، دهه ۱۹۹۰.
🔗تصاویر کامل در اینستاگرام
Tel: t.me/pezeshkangil
Site: pezeshkangil.com
Insta: instagram.com/pezeshkangil
🗞 خبر اول روزنامه اطلاعات ۴۸ سال قبل، ۱۳ شهریور ۱۳۵۵
📌بعد از ۲۴ سال تحقیق و تلاش در جهان: واکسن تازه ضدهاری در ایران کشف شد
انستیتو پاستور ایران با همکاری دانشمندان آمریکایی به این کشف بزرگ نائل آمدند
کانال دیروزنامه
@baztr
#تاریخ_پزشکی
Tel: t.me/pezeshkangil
Site: pezeshkangil.com
Insta: instagram.com/pezeshkangil
📌 ۵ سپتامبر ۱۹۹۷ مرگ مادر ترزا و روز جهانی خیریه
🟣#تقویم_تاریخ_پزشکی
🟡 بابک عزیزافشاری، ۱۵ شهریور ۱۴۰۳
🟢 azizafshari@yahoo.com
▫️ماری ترزا بویاجیو (اَنجز [اگنس] غنچه بویاجیو) متولد ۲۶ آگوست ۱۹۱۰ معروف به مادر ترزا راهب کاتولیک و پرستار آلبانیایی-هندی و بنیانگذار جماعت مبلغان خیریه (میسیونرهای شاریته) برای کمک به فقرا و افراد بیخانمان، کودکان بیسرپرست، و بیماران انتهایی مبتلا به ایدز، جذام، و سل بود که برای خدمات بشردوستانهاش جایزه نوبل صلح ۱۹۷۹ را دریافت کرد. او تنهایی و رانده شدن بشر از جامعه را بدترین شکل فقر میدانست.
وی در اسکوپی، امپراتوری عثمانی (شکوپی، پایتخت مقدونیه شمالی کنونی) به دنیا آمد و از کودکی به داستانهای راهبان مسیحی و خدمات آنان در بنگال علاقمند شد. او در ۱۸ سالگی به ایرلند رفت و پس از پیوستن به خواهران لوریتو عازم هندوستان شد. وی آموزشهای دینی خود را در دارجلینگ در دامنههای هیمالیا ادامه داد و نام ترزا قدیس فرانسوی را بر خود نهاد.
خواهر ترزا در ۱۹۴۴ به ریاست مدرسه و صومعه لوریتو در کلکته منصوب شد اما با مشاهده فقر و فلاکت مردم در اثر قحطی و بیماری و منازعات بین مسلمانان و هندوها تصمیم گرفت تدریس را رها کند و در ۱۹۵۰ جماعت مبلغان را تشکیل داد. لباس این میسیونرها که او را «مادر ترزا» صدا میزدند یک ساری سفید با حاشیه آبیرنگ بود.
وقتی در ۱۹۷۹ هنگام دریافت حایزه نوبل صلح از وی پرسیدند: «برای ترویج صلح جهانی چه کاری میتوانیم انجام دهیم؟» پاسخ او این بود که: «به خانه بروید و به خانواده خود عشق بورزید». وی در ۸۷ سالگی در کلکته درگذشت و در ساختمان اصلی جامعه مبلغان (خانه مادر) به خاک سپرده شد.
پاپ فرانسیس رهبر کاتولیکهای جهان در ۲۰۱۶ رسماً او را یک قدیس نامید و سالروز مرگش را جزو اعیاد مسیحیان قرار داد. تعداد خواهران میسیونر در ۲۰۲۳ در ۱۳۳ کشور جهان از ۵۷۵۰ نفر فراتر رفت. برخی دیدگاههای او بهویژه در مخالفت با سقط جنین و پیشگیری از بارداری همواره مورد انتقاد حامیان حقوق زنان بوده است.
همچنین گزارشهای متعددی درباره شرایط بسیار بد آسایشگاههای محتضرین زیر نظر جماعت مبلغان خیریه وجود دارد. در فیلم مستند تلویزیونی «فرشته دوزخ» (کریستوفر هیچنز، ۱۹۹۴) و کتاب «داستان ناگفته مادر ترزا» (آروپ چاترجی، ۲۰۰۳) به برخی از این موارد اشاره شده است. سازمان ملل متحد در ۲۰۱۳ روز مرگ مادر ترزا را «روز جهانی خیریه» نامید.
📌تصویر: مادر ترزا روی جلد مجله لایف، ۱۹ آگوست ۲۰۲۲.
🔗تصاویر تکمیلی در اینستاگرام
🔗بخشی از مستند «فرشته دوزخ»، ۱۹۹۴.
کانال تلگرامی پزشکان گیل
Site: pezeshkangil.com
Insta: instagram.com/pezeshkangil
📌 ۴ سپتامبر ۱۹۶۲ تولد یاماناکا پیشگام فناوری سلولهای بنیادی القایی
🟣#تقویم_تاریخ_پزشکی
🟡 بابک عزیزافشاری، ۱۴ شهریور ۱۴۰۳
🟢 azizafshari@yahoo.com
▫️شینیا یاماناکا پزشک ژاپنی، استاد دانشگاه کیوتو، و از پیشگامان تحقیقات سلول بنیادی است که برای اختراع فناوری تبدیل سلولهای بالغ (سوماتیک یا تنهای) به سلولهای بنیادی بهطور مشترک با جان گوردون (زیستشناس بریتانیایی) برنده جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی ۲۰۱۲ شد. وی همچنین یک دونده مارتن است.
از افتخارات متعدد او میتوان به دریافت جایزه روبرت کخ (۲۰۰۸)، جایزه شاو (۲۰۰۸)، جایزه گاردنر (۲۰۰۹)، جایزه لَسکِر (۲۰۰۹)، جایزه مرزهای دانش بانکو بیلبائو (۲۰۱۰)، جایزه ولف (۲۰۱۱)، جایزه مَکایوِن (۲۰۱۱)، جایزه فناوری هزاره (۲۰۱۲)، و جایزه اکتشافات مهم علمی (برکترو، ۲۰۱۳) و عضویت در آکادمی ملی علوم (۲۰۱۲) اشاره کرد. در ۲۰۰۸ مجله تایم نام یاماناکا را در فهرست ۱۰۰ چهره تأثیرگذار سال قرار داد.
وی در هیگاشیاوزاکا (اوزاکای شرقی) به دنیا آمد و پس از تحصیل در دانشگاه اوزاکا و دانشگاه کوبه به عنوان دستیار ارتوپدی در بیمارستان ملی اوزاکا مشغول به کار شد، اما در مدت کوتاهی متوجه شد که انجام سادهترین عملهای جراحی برایش بسیار دشوار است.
او سپس برای دوره فلوشیپ تحقیقاتی به انستیتو قلب و عروق گلادستون در سان فرانسیسکو رفت و پس از بازگشت به ژاپن تحقیقات خود را در انستیتو علوم و فناوری نارا ادامه داد. یاماناکا در ۲۰۰۶ موفق به استحصال سلولهای بنیادی پرتوان القایی از فیبروبلاستهای موش بالغ شد و همین آزمایش را در ۲۰۰۷ بر روی فیبروبلاست انسان تکرار کرد.
سلولها از نظر توان تمایز و تبدیل به سلولهای دیگر ممکن است تکتوان (یونیپوتنت، کمترین توان تمایز)، کمتوان (اُلیگوپوتنت)، چندتوان (مولتیپوتنت)، پرتوان (پلوریپوتنت)، یا همهتوان (توتیپوتنت، بیشترین توان تمایز) باشند. باور غالب در نیمه اول قرن بیستم این بود که تمایز سلولی فرایندی یکطرفه است و سلولهای بالغ تکتوان هستند و بهطو دائمی در وضعیت تمایزیافته قفل شدهاند.
یک محدودیت تحقیقات سلولهای بنیادی کمبود و دشواری تهیه این سلولها است و به همین دلیل بسیاری از محققین در تلاش بودند به روشهای مختلف از جمله کلونینگ (گوردون، ۱۹۶۲) یا استفاده از عوامل رونویسی (فاکتورهای ترانسکریپشن) سلولهای بالغ را به عنوان یک منبع نامحدود به سلولهای پرتوان تبدیل کنند.
برتری اصلی روش یاماناکا بر سایر روشها بهکارگیری همزمان چند عامل رونویسی به جای یک عامل در هر آزمایش بود. او در ابتدا ژن ۲۴ عامل رونویسی را وارد هسته سلول فیبروبلاست پوست کرد و در نهایت موفق به کشف ۴ عامل کلیدی در فرایند تمایز سلولی (ساکس-۲، اوکت-۳/۴، کلف-۴، سی-میک) شد. ایراد اصلی این روش کندی فرایند تولید سلول القایی و همچنین احتمال سرطانزا بودن برخی عوامل رونویسی است.
📌تصویر: یاماناکا در میان ۱۰۰ چهره تأثیرگذار سال، جلد مجله تایم، ۱۲ مه ۲۰۰۸.
🔗تصاویر تکمیلی در اینستاگرام
کانال تلگرامی پزشکان گیل
Site: pezeshkangil.com
Insta: instagram.com/pezeshkangil
📌 ۲ سپتامبر ۱۹۹۰ مرگ بالبی بنیانگذار نظریه دلبستگی
🟣#تقویم_تاریخ_پزشکی
🟡 بابک عزیزافشاری، ۱۲ شهریور ۱۴۰۳
🟢 azizafshari@yahoo.com
▫️جان بالبی متولد ۲۶ فوریه ۱۹۰۷ روانشناس، روانپزشک و روانکاو بریتانیایی بود که بیشتر برای تحقیق در زمینه رشد و تکامل کودک و ارائه نظریه دلبستگی شهرت یافت. او در نظرسنجی مجله مرور روانشناسی عمومی در ۲۰۰۲ از نظر تعداد ارجاعات در بین روانشناسان قرن بیستم رتبه ۴۹ را کسب کرد.
براساس نظریه دلبستگی (اَتچمنت) که در اواسط قرن بیستم توسط بالبی و سپس مری اینزوُرث (روانشناس آمریکایی-کانادایی) مطرح و بعدها با آزمایشهای روانپزشکانی مانند مایکل راتر به چالش کشیده شد، کودکان بهویژه در ۲ سال اول زندگی برای تکامل عادی از نظر اجتماعی و عاطفی نیاز به رابطه پیوسته با دستکم یک مراقب اصلی دارند که در تعاملات اجتماعی با آنها حساس و پاسخگو باشند.
پس از پایان جنگ جهانی دوم، انتشار گزارش بالبی درباره وضعیت کودکان بیسرپرست تحت عنوان «مراقبت مادرانه و سلامت روان» در ۱۹۵۱ توسط سازمان سلامت جهانی و طرح این نظریه که «محرومیت از مادر» و «اضطراب جدایی» عامل اصلی پرخاشگری و اختلالات رفتاری در این کودکان است به تعطیلی بسیاری از شیرخوارگاهها و مراکز نگهداری از اطفال بیسرپرست و مدارس شبانهروزی و تأکید بیشتر بر حضور زنان در خانه و همچنین فرزندخواندگی انجامید.
برخی حمایت جهانی از نظریه دلبستگی دالبی را به اوضاع سیاسی پس از جنگ و لزوم اشتغال سربازان در بازارهای کار نسبت میدهند. وی در لندن به دنیا آمد و پدرش جراح دربار و ارتش بریتانیا بود. او عمدتاً توسط دایه بزرگ شد و کمتر مادر خود را میدید.
تصور غالب بسیاری از خانوادهها در نیمه اول قرن بیستم این بود که توجه و محبت والدین باعث لوس و بیادب بار آمدن فرزندان میشود. بهعلاوه تغییر جایگاه زنان در جامعه باعث شده بود مادران تمایل کمتری به بچهداری داشته باشند. بالبی به تشویق پدر به کالج ترینیتی دانشگاه کمبریج رفت، هرچند علاقه چندانی به علوم طبیعی و تشریح نداشت و بهویژه به روانشناسی گرایش پیدا کرد.
آشنایی با یکی از معلمین مدرسه ابتدایی گیتس به نام جان آلفورد باعث شد بالبی به روانشناسی رشد علاقمند شود. وی سپس به انستیتو روانکاوی و بیمارستان روانپزشکی مادسلی رفت و همزمان با آغاز جنگ جهانی دوم در کلینیک مشاوره کودکان در کاننبری مشغول به کار شد.
نخستین کتاب او تحت عنوان « چهل و چهار سارق نوجوان» در ۱۹۴۴ شامل شرح حال ۴۴ کودک بزهکار و خانواده آنان در مقایسه با کودکان دیگری بود که سابقه بزهکاری نداشتند. وی کودکان بزهکار را به شش گروه شخصیتی طبیعی، افسرده، چندلایه، پرجنبوجوش، بیتفاوت، و اسکیزوئید تقسیم کرد و متوجه شد که بیشتر آنان پیش از ۵ سالگی از والدین خود جدا شدهاند.
بالبی پس از جنگ به ریاست انستیتو روانشناسی تاویستاک در شمال لندن و از ۱۹۵۰ به عنوان مشاور سازمان سلامت جهانی منصوب شد و تحقیقات خود را در درمانگاه مشاوره کودکان در ایزلینگتون ادامه داد.
وی در ۸۳ سالگی در اقامتگاه خود در جزیره اسکای، اسکاتلند درگذشت. از افتخارات او میتوان به دریافت نشان سلطنتی و عضویت در انجمن سلطنتی لندن اشاره کرد. وی در آخرین اثر خود که پس از مرگش منتشر شد به زندگی چارلز داروین و بیماری مرموز او پرداخته است. فرزندش ریچارد بالبی نیز روانشناس و محقق نظریه دلبستگی است.
📌تصویر: جایزه بالبی-اینزوُرث برای تحقیقات در زمینه دلبستگی.
🔗تصاویر تکمیلی در اینستاگرام
کانال تلگرامی پزشکان گیل
Site: pezeshkangil.com
Insta: instagram.com/pezeshkangil
اجرای مجدد
نمایش «روال عادی»
نویسنده: ژان کلود کریر
مترجم: اصغر نوری
کارگردان: مهرداد هنرمند
بازیگران: مهرداد هنرمند، سعید حسینی
دستیار کارگردان: نگین بهروزیان
طراح نور: سجاد مقصودی
طراح صحنه: مهرداد هنرمند
مدیر صحنه: امیرحسین فتاحی
منشی صحنه: جابر نجفپور
دستیار صحنه: کیهان شهبازی
طراح لباس: هلیا مختاری
طراح پوستر: صدرا رمضانعلیپور
عکاس: هنگامه جعفریپرست
ساخت تیزر: حمید خیراندیش
ساخت موشن: نگین بهروزیان
اپراتور نور: دنیا پورصادق
اپراتور موسیقی: امیرمحمد خورسند
روابط عمومی: مریم ملکی، بهامین دادرس
تبلیغات: سحر گیلانی، رضوان شیرازی
۱۵ و ۱۶ شهریور ۱۴۰۳
ساعت ۱۸
مدت زمان اجرا: ۵۰ دقیقه
قیمت بلیط ۱۲۰.۰۰۰ تومان
رشت، سام، خیابان نقرهدشت، بنبست رستگار، تماشاخانه افرا
تهیه بلیت سایت تیوال
https://www.tiwall.com/s/revaleaadi3
و گیشه محل اجرا
📌 ۳۱ آگوست ۱۸۷۰ تولد مونتهسوری، یک زن متجدد
🟣#تقویم_تاریخ_پزشکی
🟡 بابک عزیزافشاری، ۱۰ شهریور ۱۴۰۳
🟢 azizafshari@yahoo.com
▫️ماریا تِکلا آرتیمیسیا مونتهسوری (مونتیسوری) پزشک و آموزگار ایتالیایی بود که بیشتر با روش آموزشی و تربیتی مبتنی بر علایق و فعالیتهای طبیعی کودک بهجای شیوههای رسمی و رایج موسوم به روش مونتهسوری شناخته میشود.
اجزای اصلی این روش شامل کلاسهای چندپایه و آزادی دانشآموزان در انتخاب درسها و فعالیتها است. فیلم تلویزیونی «زندگی برای کودکان» (۲۰۰۷) به کارگردانی جیانلوکا تاورِلی و بازی پائولا کورتلزی و درام تاریخی «زنان جدید» (زنان متجدد، لا نووِل فام، ۲۰۲۳) به نویسندگی و کارگردانی لیا تئودوروف و بازی یاسمین ترینکا و لیلا بختی به زندگی مونتهسوری پرداخته است.
وی در چیراول، مارچی به دنیا آمد و از نوجوانی با شرکت در کلاسهای پسران امیدوار بود که یک مهندس شود. معلمی در آن زمان یکی از مشاغل معدود برای زنان بود اما او در ابتدا با این رویه مخالفت کرد و یکی از نخستین زنانی بود که در ایتالیا وارد دانشکده پزشکی شد.
مونتهسوری پس از تحصیل در دانشگاه ساپینزی، رم به روانپزشکی و طب اطفال علاقمند شد و به مطالعه در زمینه آموزش و پرورش کودکان پرداخت. وی در ۱۸۹۹ به عنوان مشاور به لیگ ملی حمایت از اطفال عقبمانده ایتالیا پیوست و از ۱۹۰۰ یکی از مدیران مدرسه اُرتوفرِنیک برای آموزش و تربیت معلمین ویژه این کودکان بود.
او در ژانویه ۱۹۰۷ نخستین مدرسه خود برای کودکان عادی موسوم به «خانه اطفال» (کاسا دی بامبینی) را در سن لورنزو، رم افتتاح کرد و موفقیت آن باعث شد تعداد این مدارس در ایتالیا و سایر کشورها به سرعت افزایش یابد. وی در ۱۹۱۹ از دانشگاه استعفا داد تا تمام وقت خود را به آموزش و تربیت کودکان اختصاص دهد.
تأسیس انجمن بینالمللی مونتهسوری برای نظارت بر فعالیت این مدارس و انتشار و ترجمه آثار او در ۱۹۲۹ در نخستین کنگره جهانی مونتهسوری، دانمارک اعلام شد. وی همواره از کودکان به عنوان «شهروندان فراموششده» یاد میکرد و در تأسیس انستیتو آموزش جهانی یونسکو در ۱۹۵۱ نقش فعال داشت.
مونتهسوری به دنبال سکته مغزی در ۶ مه ۱۹۵۲ در ۸۱ سالگی در نوردویک، هلند درگذشت. از افتخارات او میتوان به دریافت جایزه یونسکو و لژیون دونور اشاره کرد. مجله تایم در ۱۹۳۱ تصویر وی را بر روی جلد خود منتشر کرد و در ۲۰۲۰ نام او را در فهرست ۱۰۰ زن تأثیرگذار قرن بیستم قرار داد. لوگو گوگل در ۲۰۱۲ به مناسبت یکصد و چهل و دومین سال تولد وی تغییر کرد.
📌تصویر: ماریا مونتهسوری، نظام نوین تربیتی و آموزشی کودکان، سید علی صمدی، چاپ اول، ۱۳۹۰.
🔗تصاویر تکمیلی در اینستاگرام
🔗تریلر فیلم «زنان جدید»، ۲۰۲۳.
🔗بخشی از گفتگو با مونتهسوری، ۱۹۴۷.
کانال تلگرامی پزشکان گیل
Site: pezeshkangil.com
Insta: instagram.com/pezeshkangil
📌 ۳۰ آگوست ۱۸۸۴ تولد سِویدبرگ مخترع اولتراسانترفیوژ
🟣#تقویم_تاریخ_پزشکی
🟡 بابک عزیزافشاری، ۹ شهریور ۱۴۰۳
🟢 azizafshari@yahoo.com
▫️تئودور (تِه) سِویدبرگ شیمیدان سوئدی و استاد دانشگاه اوپسالا بود که برای تفکیک پروتئینها بهروش اولتراسانتریفیوژ برنده جایزه نوبل شیمی ۱۹۲۶ شد.
شتاب سانتریوفیوژی که او اختراع کرد حدود ۷ هزار جی (واحد گرانش زمین) بود که بعدها تا ۱۰۰ هزار جی ارتقا یافت و به همین دلیل اولتراسانتریفیوژ نامیده شد.
اولین سانتریفیوژ احتمالاً در اوایل قرن ۱۸ توسط بنجامین رابینز مهندس ارتش بریتانیا برای محاسبه رانش معکوس (پَسار) ساخته شد.
بعدها این دستگاه برای جدا کردن خامه از شیر به کار رفت. اولتراسانتریفیوژهای امروزی با شتاب حدود ۱ میلیون جی میتوانند اجزای سلولی و مولکولی را تفکیک کنند درحالیکه سانتریفیوژهای ساده در آزمایشگاه شتاب حدود ۲۰ هزار جی دارند و تنها قادر به جداسازی اجزای بافتها و مایعات هستند.
سِویدبرگ در والبو به دنیا آمد و از کودکی به انجام آزمایشهای علمی علاقمند بود. او پس از تحصیل در دانشگاه اوپسالا در ۱۹۱۲ به ریاست آزمایشگاه شیمی فیزیک منصوب شد.
وی مدتی در اوایل دهه ۱۹۲۰ استاد دانشگاه ویسکانسین بود و در ۱۹۴۹ به ریاست انستیتو شیمی هستهای گوستاو ورنر منصوب شد. تحقیقات او بر شیمی کولوئید و حرکت براونی متمرکز بود.
کولوئید یا چسبسان مخلوطی ناهمگن و حالتی بین محلول و سوسپانسیون است که ذرات حلشونده در آن (به قطر ۱ تا ۱۰۰ نانومتر) بزرگتر از ذرات محلولها هستند و نور را پخش میکنند، اما در عین حال ریزتر از ذرات سوسپانسیونها هستند و تهنشین نمیشوند. شیر نمونهای از یک کولوئید است.
سِویدبرگ در ۲۵ فوریه ۱۹۷۱ در ۸۶ سالگی در کاپربرگ درگذشت. آرنی تیسِلیوس (بیوشیمیدان سوئدی و برنده جایزه نوبل شیمی ۱۹۴۸ برای تفکیک پروتئینها بهروش الکتروفورز) نیز از شاگردان او بود.
واحد سرعت رسوب (سدیمانتاسیون) سِویدبرگ معادل ۱۰۰ فمتوثانیه، جایزه سِویدبرگ، و آزمایشگاه سِویدبرگ در اوپسالا به افتخار او نامگذاری شده است. از افتخارات دیگر وی میتوان به دریافت سه جایزه بیورکن (۱۹۱۳، ۱۹۲۳، و ۱۹۲۶) و نشان فرانکلین (۱۹۴۹) و عضویت در انجمن سلطنتی لندن (۱۹۴۴) و انجمن فلسفه (۱۹۴۱) و آکادمی ملی علوم آمریکا (۱۹۴۵) اشاره کرد.
📌تصویر: تمبر یادبود یکصدمین سال تولد سِویدبرگ، سوئد، ۱۹۸۳.
🔗تصاویر تکمیلی در اینستاگرام
کانال تلگرامی پزشکان گیل
Site: pezeshkangil.com
Insta: instagram.com/pezeshkangil
📌کارایی بالینی نشانگرهای خونی در ارزیابی مبتلایان به اختلالات شناختی
🟠#باشگاه_مجلات
🟡 بابک عزیزافشاری، پاتولوژیست، ۸ شهریور ۱۴۰۳
🟢 azizafshari@yahoo.com
▫️برای تشخیص بیماری #آلزایمر در افرادی که دارای علائم شناختی یا عوامل خطرساز مرتبط با این بیماری هستند، گزینههای چندانی وجود ندارد و این یک مانع بزرگ در مقابل درمانهای ضدآمیلوئید است که در سالهای اخیر در دسترس قرار گرفتهاند.
احتمالاً در آینده نه چندان دور، زوال عقل نیز مانند بیماری قلبی یا سرطان قابل کنترل خواهد بود. درمانهای جدید در صورت تشخیص زودرس مؤثرتر هستند و روشهای نوین سنجش نشانگرهای آلزایمر میتوانند به این منظور مفید باشند.
اخیراً دو مطالعه در شماره ۲۸ ژوئیه ۲۰۲۴ مجله انجمن پزشکی آمریکا (جاما) به ارزیابی کارایی بالینی نشانگرهای خونی در مبتلایان به اختلالات شناختی و پیشبینی و تشخیص بیماری آلزایمر پرداختهاند.
در مطالعه اول محققین آمریکایی در مدت ۲۵ سال به ارزیابی تغییرات نشانگرهای خونی در بیش از ۱۵۰۰ داوطلب با میانگین سن ۵۸ سال پرداختند. حدود ۲۵۰ نفر دچار زوال عقل شدند که حدود ۶۰ درصد این موارد به شکل نقص شناختی خفیف بود.
نشانگرهای غیراختصاصی شامل زنجیره سبک نوروفیلامان و پروتئین اسیدی رشتهای گلیال و نشانگرهای اختصاصی بیماری آلزایمر شامل نسبت آمیلوئید بتا۴۲ به آمیلوئید بتا۴۰ و پروتئین تاو فسفریله بودند.
پروتئین تاو فسفریله و نشانگرهای غیراختصاصی با افزایش سن در این افراد کاهش یافتند و نسبت آمیلوئید بتا۴۲ به آمیلوئید بتا۴۰ بالاتر رفت و سرعت تغییر در حاملین ژن آپولیپوپروتئین ای۴ بیشتر بود. همچنین تغییر نشانگرهای غیراختصاصی در مبتلایان به پرفشاری و دیابت سریعتر بود.
تغییر نشانگرهای آلزایمر، اما نه نشانگرهای غیراختصاصی در میانسالی با وقوع زوال عقل در عرض ۷ سال همراه بود. زوال عقل دیررس با تغییر همه نشانگرها بهویژه زنجیره سبک نوروفیلامان همراهی داشت.
در مطالعه دوم در سوئد با شرکت حدود ۱۲۰۰ داوطلب با میانگین سن ۷۵ سال (۲۳ درصد با افت شناختی شخصی، ۴۴ درصد با نقص شناختی خفیف، و ۳۳ درصد با زوال عقل) از ضریب احتمال آمیلوئید استفاده شد.
این ضریب براساس نسبت پروتئین تاو فسفریله به پروتئین تاو غیرفسفریله و نسبت آمیلوئید بتا۴۲ به آمیلوئید بتا۴۰ محاسبه میشود و استفاده از آن در مطالعه فوق توسط پزشکان عمومی و متخصصین زوال عقل دقت تشخیصی بالایی برای بیماری آلزایمر داشت.
🔗منابع: ۱ ۲ ۳
کانال تلگرامی پزشکان گیل
Site: pezeshkangil.com
Insta: instagram.com/pezeshkangil
درسآموختههای مدیریتی از نظام سلامت استرالیا
مبتنی بر گفتار دکتر حسین افضلی در دومین نشست گفتگوی سیمرغ برای استقرار «پوشش همگانی سلامت» با برنامه سلامت خانواده و نظام ارجاع
خدیجه صفیزاده
علیرضا شمس معطر
در میان کشورهای پیشرفته، استرالیا از لحاظ شاخصهای مختلف از جمله شاخصهای دموگرافیک، عدالت در سلامت، دولتی بودن پوشش خدمات و رویکرد اجتماعی آن، خصوصی بودن ساختار مراقبتهای اولیه و نظام پرداخت فیفورسرویس، و از طرفی شفافیت در عملکرد و دسترسی به مکتوبات فنی و مستندات علمی، یکی از مترقیترین نظامهای سلامت دنیا را دارد؛ و یکی از مناسبترین مدلها جهت الگو گرفتن است. لذا هدف این مطالعه استخراج درسآموختههای مدیریتی از #نظام_سلامت #استرالیا بوده است.
#پزشک_خانواده #نظام_ارجاع #پرونده_الکترونیک_سلامت #راهنماهای_بالینی
Tel: t.me/pezeshkangil
Site: pezeshkangil.com
Insta: instagram.com/pezeshkangil
📌 ۲۸ آگوست ۲۰۱۳ اختراع نخستین مغز آزمایشگاهی انسان
🟣#تقویم_تاریخ_پزشکی
🟡 بابک عزیزافشاری، ۷ شهریور ۱۴۰۳
🟢 azizafshari@yahoo.com
▫️ارگانوئید یا اندامواره شکل مینیاتوری، سهبعدی، و سادهشده یک اندام است که در آزمایشگاه با تقلید از پیچیدگیهای کلیدی عملکردی، ساختاری، و زیستی اندامهای واقعی ساخته میشود. انداموارهها از یک یا چند سلول یک بافت، سلولهای بنیادی رویان، یا سلولهای بنیادی القایی (سلول بالغ و کاملاً تمایزیافته مانند سلول پوست که به یک سلول بنیادی چندقابلیتی تبدیل شده) منشاء میگیرند.
فناوری ساخت ارگانوئیدها در دهه ۲۰۱۰ به سرعت پیشرفت کرد و مجله ساینس آن را در کنار کریسپر و چاپ سهبعدی یکی از ۱۰ دستاورد بزرگ علمی ۲۰۱۳ نامید. کاربردهای ارگانوئید شامل مطالعه تکامل و همچنین بیماریها در آزمایشگاه بدون لطمه زدن به انسان یا جانوران آزمایشکاهی، کشف و توسعه صنعتی داروها و کیتهای آزمایشگاهی، پزشکی شخصیشده و دقیق، ژندرمانی، سلولدرمانی، مهندسی بافت، و طب ترمیمی (رژنراتیو مدیسین) است.
شواهدی مانند انجام بخیه و جراحی نشان میدهد تاریخچه توجه به کارکرد اندامهای داخلی بدن احتمالاً به دوران نوسنگی بازمیگردد. نخستین موارد پیوند پوست حدود ۲۵۰۰ سال پیش از میلاد در هند انجام شد. استفاده از ایمپلنت فلزی به جای اندام قطعشده یا ایمپلنتهای دندان نیز طی قرون اول و دوم میلادی در میان رومیها رواج داشت. قرون وسطی شاهد توجه فزاینده به مفاهیم مکانیکی و شیمیایی برای توصیف عملکرد اندامهای داخلی بدن بود.
نخستین آزمایشها درباره مهندسی بافت با استفاده از هیدروژل و برای ساخت عدسی تماسی نرم در دهه ۱۹۶۰ توسط دو شیمیدان چک به نامهای اُتو ویچترل و دراسلاو لیم انجام شد. چاپ زیستی سهبعدی (بیوپرینت، استریولیتوگرافی) در ۱۹۸۴ توسط چارلز (چاک) هال مهندس آمریکایی اختراع شد.
با اختراع فناوری سلول بنیادی، نخستین اندام واقعی آزمایشگاهی خودپیوند (اُتولوگ) که یک مثانه بود در ۱۹۹۹ توسط آنتونی عطاالله جراح آمریکایی پیوند زده شد و نخستین اندامواره (کبد آزمایشگاهی) در ۲۰۰۶ توسط یاکو نامیاس زیستمهندس اسرائیلی و دیوید آدی زیستمهندس آمریکایی ساخته شد.
اولین بار در ۲۰۰۸ فناوری سلول بنیادی توسط محققین ژاپنی برای تولید بافت عصبی به کار رفت. مادلین لانکستر زیستشناس آمریکایی و همکارانش در انستیتو زیستفناوری اتریش با استفاده از سلولهای بنیادی القایی موفق به ساخت انداموارهای شدند که از ساختار مغز انسان تقلید میکرد. آنان در مقاله تاریخی خود که در شماره ۲۸ آگوست ۲۰۱۳ مجله نیچر منتشر شد برای اولین بار یک مُدل آزمایشگاهی برای بیماری میکروسفالی ارائه کردند.
📌تصویر: یک ارگانوئید خندان در زیر میکروسکوپ فلورسانس.
🔗تصاویر تکمیلی در اینستاگرام
کانال تلگرامی پزشکان گیل
Site: pezeshkangil.com
Insta: instagram.com/pezeshkangil
📌پایش مداوم گلوکز، برای همه، بدون نسخه
📌این دستگاه هر ۱۵ دقیقه گلوکز خون را اندازه میگیرد و به تلفن هوشمند شما خبر میدهد
سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) با صدور بیانیهای در ۵ مارس ۲۰۲۴، سیستم بیوسنسور گلوکز Stelo Dexcom را بهعنوان اولین سیستم نظارت مداوم قند (#CGM) بدون نسخه تایید کرد.
این سیستم، برخلاف نسلهای قبلی، برای بزرگسالان مبتلا به #دیابت یا بدون دیابتی طراحی شده است که از #انسولین استفاده نمیکنند، زیرا فاقد دستگاه هشدار خطر افت قند خون (#هیپوگلیسمی) است.
این سیستم شامل یک حسگر پوشیدنی است که با یک برنامه کاربردی نصبشده روی گوشی هوشمند یا دستگاه دریافتکننده دیگر جفت میشود و بهطور مداوم هر ۱۵ دقیقه مقادیر گلوکز را اندازهگیری، ثبت و تجزیه و تحلیل میکند، و نمایش میدهد.
متن کامل:
FDA Approves First OTC Continuous Glucose Monitor
Tel: t.me/pezeshkangil
Site: pezeshkangil.com
Insta: instagram.com/pezeshkangil
📌راهنمای رژیم غذایی ۲۰۲۱ برای بهبود سلامت قلب و عروق: بیانیهای علمی از انجمن قلب آمریکا
▫️کیفیت پایین رژیم غذایی با افزایش خطر ابتلا به بیماریهای قلبی-عروقی و مرگومیر ارتباط کامل دارد. در این بیانیه فراتر از تاکید بر مصرف غذاها یا مواد مغذی خاص، بر اهمیت الگوهای غذایی تاکید شده است، و نیز بر نقش حیاتی تغذیه در اوایل زندگی.
▫️راهنمای الگوی غذایی مبتنی بر شواهد برای ارتقای سلامت قلبی شامل موارد زیر است:
(۱) میزان دریافت و مصرف انرژی را برای دستیابی به وزن بدن مطلوب و حفظ آن تنظیم کنید.
(۲) میوهها و سبزیجات فراوان و متنوع بخورید.
(۳) غذاها و محصولات غلات کامل را انتخاب کنید.
(۴) منابع سالم پروتئین را انتخاب کنید (بیشتر از مواد غذایی گیاهی، ماهی و غذاهای دریایی، و لبنیات کمچرب یا بدون چربی استفاده کنید؛ و اگر تمایل به مصرف گوشت یا مرغ دارید، برشهای بدون چربی و فرمهای فرآورینشده را انتخاب کنید).
(۵) از روغنهای گیاهی مایع بهجای روغنهای استوایی و چربیهای نیمههیدروژنه استفاده کنید.
(۶) غذاهای کمفرآوریشده را بر غذاهای فوقفرآوریشده ترجیح بدهید.
(۷) مصرف نوشیدنیها و مواد غذایی با قند افزوده را به حداقل برسانید.
(۸) غذاهای کمنمک یا بدون نمک مصرف کنید.
(۹) اگر تابهحال الکل نمینوشیدهاید، مصرف آن را شروع نکنید؛ و اگر نوشیدن الکل را انتخاب کردهاید، مصرف آن را محدود کنید.
(۱۰) صرفنظر از اینکه غذا در کجا تهیه یا مصرف میشود، به این دستورالعمل پایبند باشید.
متن کامل:
2021 Dietary Guidance to Improve Cardiovascular Health: A Scientific Statement From the American Heart Association
Tel: t.me/pezeshkangil
Site: pezeshkangil.com
Insta: instagram.com/pezeshkangil
📌 ۲۱ ژوئیه ۱۹۷۰ تولد موکرجی
🟣#تقویم_تاریخ_پزشکی
🟡 بابک عزیزافشاری، ۳۰ تیر ۱۴۰۲
🟢 azizafshari@yahoo.com
▫️سیدارتا موکرجی پزشک، زیستشناس، و نویسنده هندی-آمریکایی است که بیشتر با کتابهایش با موضوع علم عامهپسند (پاپیولار ساینس) در زمینه پزشکی شناخته میشود. کتاب وی به نام "امپراتور بیماریها: بیوگرافی سرطان" (۲۰۱۰) برنده چندین جایزه از جمله پولیتزر ۲۰۱۱ و رتبه اول گاردین شد و در فهرست ۱۰۰ کتاب تأثیرگذار قرن مجله تایم قرار گرفت. بر پایه این کتاب مستند تلویزیونی به همین نام در ۲۰۱۵ از شبکه پیبیاس پخش و نامزد جایزه امی شد.
مقالههای موکرجی اغلب در مجله نیویورکر و همچنین نیویورک تایمز منتشر میشود. کتاب دیگر او به نام "ژن: تاریخ خودمانی" (۲۰۱۶) نیز حائز رتبه اول فهرست پرفروش نیویورک تایمز شد. مجله تایم در ۲۰۱۱ نام وی را در فهرست ۱۰۰ چهره تأثیرگذار منتشر کرد. دولت هند در ۲۰۱۴ نشان پادما شری (نیلوفر درخشان، چهارمین نشان ملی هند) را به او اعطا کرد.
وی در دهلی نو به دنیا آمد و پدرش از مدیران شرکت میتسوبیشی بود. او پس از تحصیل در دانشگاه استنفورد (نزد پاول برگ بیوشیمیدان آمریکایی و برنده جایزه نوبل شیمی ۱۹۸۰ برای اختراع فناوری دِنا نوترکیب)، دانشگاه آکسفورد، و دانشگاه هاروارد در ۲۰۰۹ به عنوان استاد خونشناسی و سرطانشناسی به بیمارستان پرسبیتارین نیویورک، دانشگاه کلمبیا رفت.
تحقیقات موکرجی عمدتاً بر ژنتیک، سلولهای بنیادی، و درمان سرطان متمرکز است. او در ۲۰۱۶ در مقالهای تحت عنوان "یکسان اما متفاوت" در نیویورکر با اشاره به شباهتها و تفاوتهای مادر و دو خواهر دوقلوی خود مهمترین اعمال ژنتیک را به عوامل اپیژنتیک (مانند تغییرات هیستون و متیلاسیون دِنا) نسبت داد که انتقادات گسترده ژنتیکدانها از او را در پی داشت:
"اگر اطلاعات اپیژنتیک توسط اسپرم یا تخمک قابل انتقال باشد، میتواند برای فرگشت مانند یک کرمچاله (پل اینشتین-روزن، پیوند فرضی فضا-زمان برای حل معادلات میدان در نظریه نسبیت عام) عمل کند و در این صورت نیازی به چرخههای بیحاصل جهش و انتخاب طبیعی نخواهد بود ... لامارک میرود تا اعتبار خود را در یک داروین جدید اعاده کند."
📌تصویر: امپراتور بیماریها، بیوگرافی سرطان، سیدارتا موکرجی، ۲۰۱۰، ترجمه امیررضا عارف، ۱۳۹۷.
🔗تریلر مستند تلویزیونی "امپراتور بیماریها: بیوگرافی سرطان" (پیبیاس، ۲۰۱۵)
🔗تصاویر کامل در اینستاگرام
Tel: t.me/pezeshkangil
Site: pezeshkangil.com
Insta: instagram.com/pezeshkangil
📌 ۲۰ ژوئیه ۱۸۰۴ تولد اووِن کاشف دایناسور
🟣#تقویم_تاریخ_پزشکی
🟡 بابک عزیزافشاری، ۲۹ تیر ۱۴۰۲
🟢 azizafshari@yahoo.com
▫️سِر ریچارد اووِن پزشک و زیستشناس بریتانیایی، اولین رئیس انجمن میکروسکوپی لندن (۱۸۳۹)، سردبیر مجله میکروسکوپی، و بنیانگذار موزه تاریخ طبیعی لندن در ۱۸۸۱ بود. او از منتقدین چارلز داروین بود و باور داشت فرگشت پیچیدهتر از چیزی است که داروین در کتاب خود بیان کرده است.
وی در لَنکستر متولد شد و در ۱۸۲۶ به عضویت کالج سلطنتی جراحان درآمد. او استاد آناتومی تطبیقی کالج سلطنتی، رئیس موزه هانتر، و رئیس دپارتمان تاریخ طبیعی موزه بریتانیا بود. اولین جلد از مجموعه کتابهای وی تحت عنوان "تاریخ فسیل خزندگان بریتانیا" در ۱۸۴۹ مربوط به دوران میانزیستی (مزوزوئیک، حدود ۲۵۲ تا ۶۶ میلیون سال پیش) بود و اصطلاح دایناسور (از ریشه یونانی داینوس به معنی وحشتناک و سوروس به معنی مارمولک) را برای اولین بار در همین کتاب به کار برد.
تاریخ دقیق کشف اولین فسیل دایناسور روشن نیست. کشف بقایای منتسب به اژدها توسط هویانگ گوژی دانشمند چینی و کاتب دربار امپراتوری جین در حدود قرن سوم میلادی گزارش شده است. استخوانهای دایناسور در اروپا اغلب به غول، دیو، و سایر مخلوقات افسانهای نسبت داده میشد.
گیدئون مانتل پزشک بریتانیایی در ۱۸۲۲ دندان و سپس سایر اعضای یک ایگوآنودون را در جنوب انگلستان کشف و تلاش کرد اسکلت آن را بازسازی کند. اووِن به کمک بنجامین واترهاوس هاوکینز مجسمهساز بریتانیایی اولین اسکلت دایناسور در اندازه واقعی را در نمایشگاه بزرگ لندن (۱۸۵۱) و پس از آن در کاخ بلورین (کریستال پالاس، هاید پارک) به نمایش گذاشت. او در شب سال نو ۱۸۵۳ از ۲۱ شخصیت بزرگ علمی آن زمان دعوت کرد تا در داخل یک ایگوآنودون بتنی شام بخورند.
وی در ۱۸ دسامبر ۱۸۹۲ در ۸۸ سالگی در ریچموند پارک، لندن درگذشت. از افتخارات دیگر او میتوان به عضویت در آکادمی سلطنتی علوم سوئد (۱۸۴۳)، انستیتو سلطنتی و آکادمی سلطنتی علوم و هنر هلند (۱۸۴۴)، و انجمن فلسفه آمریکا (۱۸۴۵) اشاره کرد.
📌تصویر: ریچارد اووِن سوار بر سرگرمیاش (مگاتریوم)، کارتونهایی از چهره و زندگی مردان معاصر، فردریک وَدی هنرمند بریتانیایی، ۱۸۷۳.
🔗تصاویر کامل در اینستاگرام
Tel: t.me/pezeshkangil
Site: pezeshkangil.com
Insta: instagram.com/pezeshkangil
📌 ۱۸ ژوئیه ۱۹۶۸ مرگ ایمنس کاشف اجسام کاروتید
🟣#تقویم_تاریخ_پزشکی
🟡 بابک عزیزافشاری، ۲۷ تیر ۱۴۰۲
🟢 azizafshari@yahoo.com
▫️کُرنیل ژان فرانسوا ایمنس (هیمنس) متولد ۲۸ مارس ۱۸۹۲ پزشک و فیزیولوژیست بلژیکی بود که در ۱۹۳۸ برای کشف گیرندههای فشاری و شیمیایی دستگاه گردش خون و تنفس برنده جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی شد.
وی در گِنت (خِنت، گان)، فلاندر به دنیا آمد و پدرش ژان فرانسوا ایمنس استاد فیزیولوژی و داروشناسی و رئیس دانشگاه گِنت بود. او پس از تحصیل در کالج سنت باربارا و دانشگاه گِنت به سفر در اروپا و آمریکا و کسب تجربه نزد اساتیدی چون یوجین گِله (فیزیولوژیست فرانسوی، کالج فرانسه)، نیکلاس موریس آرتوس (فیزیولوژیست و ایمنیشناس فرانسوی و کاشف واکنش آرتوس، دانشگاه لوزان)، هانس هورست مایر (داروشناس آلمانی و پایهگذار نظریه مایر-اُورتون در بیهوشی [رابطه مستقیم قدرت اثر یک گاز بیهوشکننده با حلالیت آن در چربی]، دانشگاه وین)، ارنست هِنری استارلینگ (فیزیولوژیست انگلیسی و پایهگذار نظریه استارلینگ و قانون فرانک-استارلینگ، یونیورسیتی کالج لندن)، و کارل جان ویگرز (فیزیولوژیست آمریکایی و مخترع منحنی ویگرز، دانشگاه کیس وسترن رزرو، کلیولند) پرداخت.
ایمنس از ۱۹۲۲ تدریس در دانشگاه گِنت را آغاز کرد و در ۱۹۳۰ جانشین پدر خود شد. او با استفاده از تکنیک پارابیوزیس (پیوند زدن دو جاندار) سر یک سگ را جدا کرد طوری که ارتباط سر سگ با بدنش تنها از راه اعصاب برقرار بود. وی برای خونرسانی به سر این سگ از بدن یک سگ دیگر استفاده کرد و نشان داد تزریق دارو به خون سگ دوم تأثیری بر ضربان قلب و فشار خون سگ اول ندارد.
او با این آزمایش ثابت کرد رفلکس قلبیعروقی تحت کنترل عصب واگ است. آزمایشهای مشابه نشان داد گیرندههای محیطی در جسم سُباتی (جسم کاروتید، از ریشه یونانی کاروتیس به معنی خوابآلودگی) مسؤول تنظیم رفلکس تنفسی در پاسخ به تغییرات فشار نسبی اکسیژن هستند.
این اجسام اولین بار توسط آلبرشت فون هالر آناتومیست و فیزیولوژیست سوئیسی در ۱۷۶۲ تحت عنوان "گانگلیون اگزیگوم" و بعدها با نامهای دیگر مانند "گانگلیولوم اینترکاروتیکوم" و "گلندولا کاروتیکا" توصیف شده بود. هاینریش هرینگ فیزیولوژیست آلمانی و فرناندو دی کاسترو رودریگز آسیبشناس اسپانیایی نیز تقریباً همزمان با ایمنس به مطالعه در این زمینه پرداختند.
ایمنس سالها سردبیر مجله آرشیو بینالمللی فارماکودینامیک و درمان بود که در ۱۸۹۵ توسط پدرش و یوجین گِله بنیان گذاشته شد. وی در ۷۶ سالگی به دنبال سکته مغزی در کنوکه (ناک)، فلاندر درگذشت. از افتخارات دیگر او میتوان به عضویت در آکادمی علوم پاپی، آکادمی علوم فرانسه، انجمن سلطنتی لندن، و انجمن فلسفه آمریکا اشاره کرد.
📌تصویر: تمبر یادبود ایمنس، ۲۰۱۸.
🔗تصاویر کامل در اینستاگرام
Tel: t.me/pezeshkangil
Site: pezeshkangil.com
Insta: instagram.com/pezeshkangil