شیوا ارسطویی
کانال مرور ، فقدان این نویسنده و شاعر را به جامعه ادبی ایران تسلیت میگوید .
/channel/morour1401
' اگر_ به من باشد، من در تمام عمرم_ به بافتن رویا مشغولم....رس...ندارد.' بخشی از افسانه ی سیزیف نوشته:
آلبر کامو
/channel/morour1401
.
نه آیین خواست، نه خطابه،
نه سوگواری، نه فریاد،
نه تپه‌ای از خاک برای اسکلتش.
حتی پس از مرگ،
نخواست آرام بگیرد.
وصیت کرد خاکسترش را
به دریا بسپارند،
تا همواره روان باشد.
و هنوز
عادت رویا دیدن را از دست نداده است:
امید دارد نوجوانی در آن آب‌ها شیرجه بزند
رونالدو آرناس
/channel/morour1401
رینالدو آرناس (به اسپانیایی: Reinaldo Arenas) (۱۹۴۳–۱۹۹۰) نمایشنامه‌نویس، نویسنده و شاعر کوبایی
/channel/morour1401
Beethoven’s beloved 5th Symphony, performed by the Berliner Philharmoniker and conducted by Herbert von Karajan..
/channel/morour1401
تعریف کردن رؤیا از دشوارترین هنرهاست، شاید فقط کافکا قادر بود رؤیا را تعریف کند بی‌آنکه رمز و راز آن را حذف کند نمادهاش را ناچیز جلوه بدهد و عقلانی‌اش کند
#کریستینا پری روسی
#آمریکای_لاتین
/channel/morour1401
۱۰ اردیبهشت
📍زادروز زنده‌یاد استاد غلامحسین بنان، نخستین خواننده ایرانی آشنا با خط بین‌المللی موسیقی (نُت) و بنیانگذار انجمن موسیقی ایران
۱۲۹۰ ش
/channel/morour1401
در اقتصاد و صنعت همه در کار سرقت هستند من خودم خیلی چیزها را دزدیده ام اما میدانم که چطور دستبرد بزنم
توماس ادیسون (۱۹۳۱ - ۱۸۴۷)»
/channel/morour1401
به کی سلام کنم؟
داستان های کوتاه
نوشته : سیمین دانشور
@nimaphonix
«هنوز چنددقیقه با عید فاصله دارم و می‌توانم به تو از صمیم قلب تبریک بگویم.
به هر صورت امیدوارم سالی خوش و کامروا و با موفقیت در پیش داشته باشی
امیدوارم دیگر درین سال به بلای تنهایی دچار نشویم.
امیدوارم درین سال دیگر از بلای اجاره نشینی و خانه به دوشی و بدبختی خلاص باشیم.
امیدوارم درین سال دیگر آب خوش زندگی از گلویمان تلخ پایین نرود و به فراق دچار نشویم. امیدوارم دیگر درین سال به دردسر و بیماری دچار نشویم. امیدوارم غصه نفت و زغال و نان و آب روزانه دیگر درین سال خفه‌مان نکند. امیدهای در عین حال اساسی و در عین حال احمقانه ای است. نیست عزیز دلم؟»
از جلال به سیمین
–
۸ مه
روز جهانی الاغ _خر
الاغ، سمبل نادانی نیست. سمبل تاب‌آوری‌ست. سمبل مظلومیتی‌ست که هر روز در کوچه‌های تنگ، در مزرعه‌های خشک، در نگاه تحقیرآمیز آدم‌ها، صدا نمی‌زند. فقط راه میرود. آرام، با گام‌هایی که می‌گویند:
«من اینجا هستم، بی‌ادعا، ولی ضروری.»
جهان، پر است از آدم‌هایی که بار می‌کشند و نامشان را فراموش کرده‌ایم.
/channel/morour1401
ضلع ششم پنتاگون
'27/رنگی/1968
کارگردان: فرانسوا رایشنباخ و کریس مارکر
تهیه کننده: له فیلم دوژدی
خلاصه فیلم: در روزهای دخالت علنی ارتش آمریکا در ویتنام جنوبی، طرفداران برقراری صلح این کشور جنوب شرقی آسیا، در واشنگتن راه پیمایی و تظاهرات کردند پنتاگون را هدف حمله قرار دادند
اینجا👉
/channel/morour1401
نقد و بررسی داستان پایان رژه نوشته رینالدو آرناس . میترا داور
/channel/morour1401
حالا دارد ازم فرار میکند دارد گم و گور میشود توی دریایی از پاها که جوری تنگ هم ایستاده اند که انگار به هم چسبیده باشند، توی کوهی از ژنده پاره ها و بدنهای فشرده به هم روی گودالهای شاش و گه و گل لا به لای پاهای برهنه فرو رفته در سنده های لگد شده دارم دنبالش میگردم جوری دنبالش میگردم که انگار تنها وسیله نجات من است و در واقع هم هست. اما این لکاته خانم باز دارد از دستم در میرود. این ور و آن ور می رود انگار با سحر و جادو راه خودش را باز میکند می لغزد از لابه لای کفش های گلی از لا به لای بدنهایی که حتی مجال ندارند به زمین بیفتند، هر چند دارند از حال میروند بدجوری تنگ هم تپیده اند
شروع داستان پایان رژه
رینالدو آرناس
/channel/morour1401
آرتور شوپنهاور، فیلسوف آلمانی
با کسی که بحث میکنید، به شدت مخالفت کنید تا عصبانی شود و از کوره در رود، طوری که کنترلش را روی کلمات و حرفهایی که به زبان می آورد، از دست بدهد. وقتی فردی احساساتی میشود حقایقی را آشکار میکند که بعدها میتوانید از آنها بهره بگیرید.
/channel/morour1401
بسیاری از مردم معتقدند وقتی صادق و رو راست باشند در قلبها نفوذ میکنند و ذات خوب خودشان را نشان میدهند اما در اشتباهند صداقت چاقویی کند است که بیشتر از آن که ببرد، زخمی میکند. مهمتر آن که وقتی بی پروا و شفاف هستید از خود انسانی قابل پیش بینی میسازید و محال است دیگران بتوانند به شما احترام بگذارند یا از شما حساب ببرند
رابرت گرین
/channel/morour1401
هشتم اردیبهشت
#سیمین_دانشور
نویسنده و مترجم
سیمین دانشوردرهشتم اردیبهشت سال 1300 در یک خانواده ی فرهیخته و تحصیل کرده در شیراز به دنیا آمد. پدرش محمد علی دانشور پزشک و مادرش قمرالسلطنه حکمت مدیر هنرستان دخترانه بود. هوش سرشار و علاقه ی دانشور به ادبیات از همان کودکی مشخص بود، او هر شعری را که یک بار می خواند از بر می شد با چنین هوش و حافظه ای دانشور در امتحانات نهایی دیپلم در کشور شاگرد اول شد .
او در دانشگاه رشته ی ادبیات فارسی را برای ادامه ی تحصیل انتخاب کرده و از شیراز به تهران آمد .از سال 1320 دانشور با نام مستعار شیرازی بی نام برای رادیو تهران و روزنامه ایران مقالاتی می نوشت.
دانشور به تشویق فاطمه سیاح و صادق هدایت اولین مجموعه ی داستانی خود را تحت عنوان "آتش خاموش" در سال 1327 منتشر کرد، این کتاب اولین مجموعه ی داستانی در ادبیات فارسی است که نویسنده ی آن یک زن بود.
در همین سال دانشور در اتوبوسی که از شیراز به تهران می رفت با جلال آل احمد نویسنده ی سرشناس آشنا شد و دو سال بعد با او ازدواج کرد . دانشور در سال 1328 دکترای ادبیات فارسی خود را از دانشگاه تهران می گیرد و در سال 1331 برای گرفتن فوق دکترای خود در رشته ی زیباشناسی به دانشگاه استنفورد آمریکا می رود و در آنجا به مدت یکسال تحصیل می کند، در این مدت او با چند نویسنده و نمایش نامه نویس آمریکایی آشنا شده و حتی خودش دو داستان به زبان انگلیسی می نویسد. دانشور بعد از بازگشت از آمریکا از سال 1338 به عنوان استاد رشته ی باستان شناسی و تاریخ هنر دانشگاه تهران مشغول به کار می شود.
در مدتی که دانشور در آمریکا بود ،آل احمد زمینی را در نزدیکی خانه ی نیمایوشیج خریداری می کند و با دست خودش خانه ای را در آن زمین می سازد. این زوج بایکدیگر دراین خانه تا زمان مرگ ناگهانی آل احمد زندگی می کنند ،بعد از آن هم دانشور تا اخرعمرش در آن به زندگی ادامه داد.
مهمترین اثر سیمین دانشور "سووشون" نام دارد که کمی پیش از مرگ آل احمد در سال 1348 منتشر شد، این کتاب تا به امروز به هفده زبان زنده ی دنیا ترجمه شده است و یکی از پرفروش ترین رمان های معاصر ایران است.
دانشور پس از مرگ آل احمد و بازنشستگی از دانشگاه تهران همچنان به نوشتن ادامه می دهد و حتی در سال 1386 بعد از یک دوره ی بیماری داستانی به نام "برو به شاه بگو" را می نگارد. سیمین دانشور سرانجام بر اثر کهولت سن در هجدهم اسفند سال 1390 درتهران چشم از جهان فرو بست.
برخی از #آثار
آتش خاموش،1327
شهری چون بهشت،1340
سووشون، 1348
به کی سلام کنم؟،1359
جزیره ی سرگردانی،1372
ازپرنده های مهاجربپرس، 1376
ساربان سرگردان، 1380
متن از #لیلا_دلارستاقی
