🟧
سرباز قلب دخترکی را نشانه رفت
دختر دلش به جانب سرباز پر کشید
یک لحظه بعد، تیر به سمتش روانه شد
یک لحظه بعد، تیر به قلب هدف رسید...
این "شعر جنگ" بود، ولی عاشقانه شد!
#محمدرضا_طاهری
@badehforoush
این که می‌بارد اینچنین خونبار
مردمان کویر! باران نیست
دیدگان خداست... می‌گرید!
شادمان از چه‌اید؟ این رگبار
اشک‌های غلیظ تاریخ است
سوگوار شماست... می‌گرید!
ای همه چشم‌های خشک و خسیس!
بنگرید این تباهی خود را:
مادر مصطفی‌ست... می‌گرید!
.
.
.
۴ اسفند ۱۴۰۰
#محمدرضا_طاهری
@mohammadrezataheri
🔹با داغ #بکتاش_آبتین
سقف کوتاه قفس را آسمان انگاشتی
بال را در حسرت پرواز وانگذاشتی
پر گرفتی، گرچه عمری دست و بالت بسته بود
بی‌گمان در سینه‌ات قلبِ کبوتر داشتی
بارِ آزادی زمین بود و تو چون سروی اصیل
خم شدی‌ش از خاکِ ناپاک جهان برداشتی
در میان لشکری انبوه اما تار و مار
پرچم افتاده‌ی امّید را افراشتی
عاقبت با اشک مظلومان به بر خواهد نشست
بذرِ آن آهی که در دیوار زندان کاشتی
آه... ای چشمان زیبایی که قهری با جهان!
جانِ یاران، جان یاران، جان یاران، آشتی!
.
.
.
#محمدرضا_طاهری
@mohammadrezataheri
پ.ن:
این تصویر زشت را تاریخ از یاد نخواهد برد. تصویر پاهای بسته‌ی کسی که جز کلمه چیزی در اختیار نداشت.
روزها رفت و تو ثابت ماندی
بسته در بندِ شرایط ماندی
همه اعضای تنم نعره کشید
تو ولیکن متفاوت ماندی
ای دهان! باز نگردی! که به چشم
ظلم را دیدی ساکت ماندی...
.
.
.
#محمدرضا_طاهری
@mohammadrezataheri
کارَت از این زیبایی شیطانی آخر زار خواهد شد
موی بلندت عاقبت بر گردنت چون دار خواهد شد!
امروز، از آغوش من رفتی در آغوشِ کسی دیگر
این ماجرا روزی به شکلِ دیگری تکرار خواهد شد!
آرامشت را روی توفانِ دلِ من ساختی، هش دار!
این خانه‌ی بد پایه روزی بر سرت آوار خواهد شد
دیروز من، امروز او، فردا کسی دیگر... چه باید کرد؟
هرکس تو را بشناسد از زیبایی‌ات بیزار خواهد شد
من راستگو بودم، سرم بالاست در این قصه، اما تو
صدها دروغت از دهانِ این و آن اقرار خواهد شد
حس می‌کنم احساسِ خوبی داری از حالِ خرابِ من!
خوش باش، از خونِ دلم پیمانه‌ات سرشار خواهد شد
این شعر را یادت نگهدار، این صدای بغضِ یک مرد است
مردی که تا هستی سکوتش در سرت تکرار خواهد شد!
.
.
.
#محمدرضا_طاهری
@mohammadrezataheri
خون خشکیده را بشوی و ببین
چهره‌ی خَلق روسفیدت را...
.
.
.
#محمدرضا_طاهری
#چهارپاره
@mohammadrezataheri
این وضع غریب... این فریاد عظیم.... حال همه‌ی ماست که بعد از شکست و شکست و شکست یک پیروزی می‌تواند به اندازه هزار پیروزی پروازمان دهد... این سدّ تیلور نبود... این بغض ما بود که حسن شکست... بغض مظلومانی که دلخوشی‌هایشان ته کشیده است... که خونین و کتک‌خورده نشسته‌اند روی زمین و چشم دوخته‌اند به پنجه‌های پهلوانشان...
تنت سلامت که از ته مانده‌ی دلخوشی بی نصیبمان نگذاشتی پهلوان! گریه کن... داد بزن... خودت را به زمین بکوب... این فریاد ماست در حنجره‌ی تو... این تن ماست... این اشک ماست... این زور ما بود در بازوی تو... آن شش دقیقه تو کالبد بودی و ما جان... جان را سربلند کردی... داستان سیاوش را در شاهنامه خوانده‌ای؟
این ابیات برای همیشه تقدیمت باد:
سیاوش بر آن کوه آتش بتاخت
نشد تنگدل جنگ آتش بساخت
ز هر سو زبانه همی برکشید
کسی اسپ و خودِ سیاوش ندید
یکی دشت با دیدگان پر ز خون
که تا او از آتش کی آید برون؟
چو او را بدیدند برخاست عو
که آمد از آتش برون شاهِ نو...
.
.
.
#محمدرضا_طاهری
@mohammadrezataheri
▪️زنجیر و سوهان
در منظومه‌ی خسرو و شیرین، آنگاه که افسانه به اوج خود می‌رسد و شیرین آن سرنوشت شکوهمند را برای خود رقم می‌زند، نظامی پس از تمام کردنِ قصه زبان به پند می‌گشاید. نصیحت‌های نظامی شعر ناب است و عجیب به کار ما گ رفتاران در زنجیز این جهان می‌آید. او اینچنین به ما می‌آموزد که باید سوهان برداشت و بر زنجیر کشید و رها شد و پرواز کرد:
منه دل بر جهان کاین سرد ناکس
وفا داری نخواهد کرد با کس
چه بخشد مرد را این سفله ایام
که یک یک باز نستاند سرانجام؟
به صد نوبت دهد جانی به آغاز
به یک نوبت ستاند عاقبت باز
همان به کاندر این خاکِ خطرناک
ز جور خاک بنشینیم بر خاک
بگرییم از برای خویش یک بار
که بر ما کم کسی گرید چو ما زار
شنیدستم که افلاطون شب و روز
به گریه داشتی چشم جهانسوز
بپرسیدند ازو کاین گریه از چیست؟
بگفتا: چشم کس بیهوده نگریست
از آن گریم که جسم و جانِ دمساز
بهم خو کرده‌اند از دیرگه باز
جدا خواهند گشت از آشنائی
همی گریم بدان روز جدائی...
خرد پای و طبیعت بندِ پای است
نفس یک یک چو سوهان بند سای است
بدین زرین حصار آن شد برومند
که از خود برگرفت این آهنین بند
به حرمت شو، کزین دِیرِ مَسیلی
شود عیسی به حرمت، خر به سیلی
ز مال و ملک و فرزند و زن و زور
همه هستند همراه تو تا گور
روند این همرهان غمناک با تو
نیاید هیچ کس در خاک با تو
رفیقانت همه بدساز گردند
ز تو هر یک به راهی باز گردند
به مرگ و زندگی در خواب و مستی
توئی با خویشتن هر جا که هستی
ازین مشتی خیال کاروان زن
عنان بستان علم بر آسمان زن
بده گر عاقلی پرواز خود را
که کُشتند از تو به، صد بار، صد را
زمین کز خون ما باکی ندارد
به بادش ده که جز خاکی ندارد...
.
.
.
#نظامی_گنجوی
#خسرو_و_شیرین
#محمدرضا_طاهری
@mohammadrezataheri
@nezamikhani
لطفا اگر دستتان می‌رسد وجود این درمانگاه را به اطلاع دوستان افغانستانی برسانید. حاصل تلاش‌ها و دوندگی‌های پزشکان شریفی است که جوانمردی و پاکی‌شان را می‌شناسم.
Читать полностью…
چگونه می‌تواند با من و تو راستگو باشد
جهانی که سفیرِ صلحِ آن یک جنگجو باشد؟
من آن ساعت شرابِ خویش را بر خاک می‌دیدم
که گفتی سنگ، مسئولِ حفاظت از سبو باشد
چه خواهی کرد اگر بینِ دو لشکر از حرامی‌ها
اسارت پُشتِ‌سر، نفرین و نکبت روبرو باشد؟
چه خواهی کرد اگر رودی که جاری گشته‌ای با آن
روان تا بسترِ دریایی از خِلط و خَدو باشد؟
به جای اشک، خاری رُسته باشد گوشه‌ی چشمت
به نامِ نعره هردم استخوانی در گلو باشد
جهان بازیچه‌ی رفتار لُمپن‌هاست، باور کن
گمانم اتّفاقاتِ عجیبی پیشِ رو باشد...
پ.ن:
تصاویر درماندگی مردم در فرودگاه کابل را می‌بینم و جانم می‌خراشد. هر یک از این مردمانِ آواره، جهانی از رویا و آرمان و عزت و غرورند... کاش کسی گِل بگیرد درِ این دنیا را...
.
.
.
#محمدرضا_طاهری
@mohammadrezataheri
یکپارچه بودیم، زمین زیر و زبر شد
من حنجره‌ام پاره شد و گوشِ تو کر شد
تاریخ، به یکباره مرا از تو جدا خواست
صد سال فرو خوردنِ فریاد، هَدَر شد
از دار، فراری شده در دامنِ اغیار
این گردنِ بیهوده که گاری‌کشِ سر شد
سر بسته و ناگفته چه غم‌های بزرگی
در سینه‌ی من شعر نشد، خونِ جگر شد
ما هر دو ز یک ریشه و یک خاک دمیدیم
ای وای که من تار شدم، یار تبر شد...
.
.
.
#محمدرضا_طاهری
#ایران
@mohammadrezataheri
آمدی... از چشمِ تر در مقدمت خون ریختم
هرچه در دل داشتم با گریه بیرون ریختم
من اگر عمری ز فتح قلّه‌ها گفتم، چه سود؟
ناتوانی‌هام را در طبعِ موزون ریختم
خون من بود آنچه با ضرب تبر بر خاک ریخت
شعر تر گفتم، گمان کردی طبرخون ریختم
بر زمینِ داغِ خوزستان گذشتی تشنه‌کام
اشک‌هایم را به راهِ رودِ کارون ریختم
هم بُریدم مارهای شانه‌ی ضحّاک را
هم "دوای مرگ" در جام فریدون ریختم
گشتم و گشتم، شرابِ نابِ خود را یافتم
آمدی... بی‌خود شدم، بر آبِ جیحون ریختم...
.
.
.
#محمدرضا_طاهری
@mohammadrezataheri
الهی! به تشویش دریانوردان
به پاهای پُر تاولِ دوره‌گردان
به زن‌های ظلم‌افکنِ مانده در بند
به اندوه و تنهایی رادمردان
مکن آدمی را به کفتار محتاج
ددان را به انسان مسلّط مگردان...
.
.
.
#محمدرضا_طاهری
@mohammadrezataheri
🔹مرثیه‌ای برای نسل بی‌کسان!
▪️با دریغ، به عبدالکریم سروش؛
عمّامه را نهاده معمّا گذاشته
ما را به موم کردنِ خارا گذاشته
ما بی‌معاصریم، به آیندگان بگو
این داغ را پدر به دل ما گذاشته
ما را برای عبرتِ ادوارِ مختلف
تاریخ بر طبق به تماشا گذاشته!
آنقدر بی‌کسیم که پیرِ دلیرمان
بر آستان حادثه تنها گذاشته
چون پلّه‌های از دو طرف زخمِ نردبان
هرکس رسیده بر سر ما پا گذاشته
آنقدر مبتذل شده عالم، که اوستاد
در قیدِ لفظ مانده و معنا گذاشته
مُشتی کرشمه از قلم سخته ریخته
خود رفته، دشنه در دل ما جا گذاشته
ما مانده‌ایم و بی‌پدری‌های بی‌حساب
کز روزِ قبل، پای به فردا گذاشته...
.
.
.
#محمدرضا_طاهری
سحرگاه ۲۶ خرداد ۱۴۰۰
@mohammadrezataheri
#غزل_تازه
چه فرقی می‌کند غوغای نفرین یا درود آید؟
کسی کاو با هجا رفته‌ست، روزی با سرود آید
تماشایی‌ست پائین رفتنِ خورشید در آفاق
خوش آن سلطان که با پای خود از تختش فرود آید
جهان جایی برای دل نهادن نیست، ترکش کن
اگرچه دیر ماندی، "مرگ" چالاک است و زود آید
چه می‌ترسانی‌اش از داغ، آنکس را که خود هر روز
درونِ آتشِ قهرِ تو با بود و نبود آید؟
نسوزان مردمان را تا نسوزانند چشمت را
چو آتش می‌زنی بر جانشان، ناچار دود آید
روان شد شعرِ آرامم سوی انصافِ دربندت
رهایش کن که چون دریا به استقبال رود آید
.
.
.
#محمدرضا_طاهری
@mohammadrezataheri
▪️شرح روس‌ها در اسکندرنامه‌ی نظامی؛
ببینی که روسی در این روز چند
به روم و به ارمن رساند گزند
ستانند کشور، گشایند شهر
که خامان خلقند و دونان دهر
همه رهزنانند چون گرگ و شیر
به خوان نادلیرند و بر خون دلیر
ز روسی نجوید کسی مردمی
که جز گوهری نیستش زآدمی
اگر بر خری بارِ گوهر بُوَد
به گوهر چه بینی؟ همان خر بُوَد
چو ره یافتند آن حریفان به گنج
بسی بوم‌ها را رسانند رنج
به بیداد کردن برآرند یال
ز بازارگانان ستانند مال
خلل چون در آن مرز و بوم آورند
طمع بر خراسان و روم آورند...
#نظامی_گنجوی
#اسکندرنامه #شرفنامه
@nezamikhani
@mohammadrezataheri
دلِ شکسته ام آخر شکافت دریا را
بدون آنکه بیابد عصای موسی را
من آن خلیلِ به آتش نشسته‌ام که خدا
دریغ کرده از او رنگ و بوی گل‌ها را
تبر به دوش به دنبال خویش می‌گردم
که بشکنم مگر این «لات» بی سر و پا را
کنارِ کفر تو مؤمن شدم، نمی‌خواهم
صفای مسجد و آرامش کلیسا را
تو را به خاطر من یا مرا به خاطر تو ؟
خدا برای چه انداخت بر زمین ما را ؟
.
.
.
#محمدرضا_طاهری
@mohammadrezataheri
عطاء‌الله امیدوار را از وقتی در موزه هنرهای معاصر کار می‌کردم می‌شناسم. مردی آشفته حالت و پریشان وضع، با جامه‌های رنگارنگ و سبیلی بزرگ که تا به حال قیچی به خود ندیده. دوربینی بر گردن و لبخندی بر لب، آماده برای گفتگویی گرم درباره هر موضوعی که تو بخواهی! نمی‌دانستی چه کاره‌اش باید بدانی... نقاش؟ عکاس؟ خواننده؟ نوازنده؟ معمار؟ فیلمساز؟ گمانم که خودش هم نمی‌دانست. دست در هر شاخه‌ای که بگویی زده و در هر کدام کارهایی کرده اما در هیچکدام چندان جدی نبوده که بگویی این کار اصلی اوست. گویا پریشانی جانش در طول زندگی نگذاشته بود که همچون عاقلان یک مسیر را برگیرد و پیش برود و در آن برای خودش کسی بشود. عمری عنان کار را به دست دل داده و خرامان خرامان گلی از هر چمنی چیده و فارغ از خوش‌آمدِ خاص و عام هر طور دلش خواسته زیسته... وه که چه رشک برانگیز است اینگونه زیستن!
.
امروز خبر آمد که عطاء‌الله امیدوار دنیای ما گرفتاران را برای همیشه ترک کرد. دنیایی که یکسره توصیه و بکن و نکن و باید و نباید است. او از ابتدا هم آدمِ اینجا نبود و هیچگاه توصیه‌های این دنیا را جدی نگرفت. دمش گرم و روانش شاد و آزاد باد...
.
.
.
@mohammadrezataheri
پنجم دی ماه زاد روز بهرام بیضایی است. یکی از ستون‌های هنر اصیل و متعالی و بشکوه در عصر ما. آنطور که من می‌فهمم و حس می‌کنم اگر دنیا ادامه یابد و نسل‌هایی پس از ما هم به عرصه آیند، بهرام بیضایی و محمدرضا شجریان از معدود نام‌هایی هستند که از عصر ما به عصرهای دیگر منتقل خواهند شد. آیندگان شاید حتی هیچ یک از شاعران معاصر ما را به یاد نیاورند ولی بیضایی را احتمالاً خواهند خواند و خواهند دید. اگرچه این سال‌ها در زمانه‌ی خودش امکان کار نداشت و هرچه کرد در مملکتش بماند نگذاشتند...
.
ایران با جغرافیایش، با آسمان و زمین و مردمانش، تمام ذهن و زندگی بیضایی بود و بیرون کردن او از این سرزمین قساوتی عظیم می‌خواست که زورمندانِ عصر ما داشتند.
.
به راستی آنگاه که تاریخ به ستایش هنر بیضایی می‌نشیند، از فراری دهندگانِ او چگونه یاد خواهد کرد؟
.
.
.
#محمدرضا_طاهری
@mohammadrezataheri
دیدی ای یار؟ که آخر من و تو ما نشدیم
لایقِ کف زدن مردم دنیا نشدیم
هر کسی رفت به سویی و در آن‌سو گم شد
سال‌ها از پی هم طی شد و پیدا نشدیم
من فرو رفتم و تو راهی مرداب شدی
رود بودیم، ولی حیف که دریا نشدیم
روی خاک وطن خویش لگدمال شدیم
تشنه در باغچه ماندیم و شکوفا نشدیم
از زمین‌خوردنِ ما عرش الهی لرزید
آنچنان بود که تا شام ابد پا نشدیم...
.
.
.
#محمدرضا_طاهری
@mohammadrezataheri
▪️شفاعت سعدی از مجرمی پس از ۸ قرن!
▫️باب اوّل بوستان سعدی سرشار است از توصیه‌هایی صریح به حاکمان و سیاستمداران. نصیحت‌هایی که اغلب دچار مرور زمان نشده‌اند و امروز نیز شنیدنی و گفتنی‌اند. یکی از پر تکرار‌ترین نصایح باب اوّل، پرهیز از مجازات اعدام است. سعدی به بهانه‌های مختلف به حاکمان می‌گوید که تا می‌توانید از مجازات اعدام دوری کنید. تا می‌توانید به تعویقش بیندازید، در اجرایش دست دست کنید یا مجازات‌های دیگر را جایگزینش کنید که مجازات اعدام برگشت ناپذیر است و بعد از اجرای حکم پشیمانی سودی ندارد.
مثلا می‌گوید:
چو خشم آیدت بر گناهِ کسی
تامّل کنش در عقوبت بسی
که سهل است لعل بدخشان شکست
شکسته نشاید دگرباره بست
یا
صواب است پیش از کُشِش بند کرد
که نتوان سرِ کُشته پیوند کرد
یا
به مردی، که مُلکِ سراسر زمین
نیرزد که خونی چکد بر زمین
.
▫️پیامی به دستم رسید از دوستی ناشناس از شیراز که نوشته بود پادکست سعدی را شنیده است و به لطف همین ابیات ابتداییِ باب اوّل بوستان توانسته خانواده داغداری را از اجرای حکم قصاص قاتل فرزندش منصرف کند.
خدای من شاهد است که دقایقی قبل از اینکه این پیام را ببینم داشتم به رفیقی می‌گفتم که نمی‌دانم آیا این همه زمانی که برای تولید پادکست سعدی صرف می‌کنم فایده‌ای هم دارد یا نه؟... دقایقی بعد پاسخم را دریافتم و زنده شدم. حقیقتاً جان گرفتم. چه فایده‌ای بالاتر از این!
درود خدا بر روان سعدی که بعد از هشت قرن از سخنش اینگونه خیر و نیکی و انسانیت می‌تراود... درود بر همت و شرف مردان و زنانی که در این روزگارِ "کلاهت را بچسب" دنبال کار خستگان و بی‌پناهانند... و درود و آفرین بر روح بزرگ آنها که هنر بخشیدن و چشم پوشیدن را بلدند. آنها که در این روزگار غریب، مصداق "الناس علی دین ملوکهم" نیستند و روی مصلحانی چون سعدی را زمین نمی‌اندازند.
▫️سعدی جان! اگر این نوشته را از جهانی دیگر می‌خوانی، از جانب دوستداران ایران و زبان فارسی و اصلاً از جانب تمام دوستداران انسان به تو می‌گویم که دوستت داریم. ممنونیم از تو برای این همه خوبی و زیبایی که برای ما میراث نهادی.
.
.
.
#محمدرضا_طاهری
@mohammadrezataheri
@saadi_podcast
🔹سعدی ۰۰۲
▪️غزل ۱ و ۲
▪️آغاز دیباچه بوستان
.
.
.
سعدی در تلگرام:
/channel/saadi_podcast
سعدی در کست‌باکس:
https://castbox.fm/va/4513593
https://www.instagram.com/tv/CTaU_34qHoS/?utm_medium=share_sheet
گزارش تصویری از شروع به کار درمانگاه ویژه در بیمارستان یاس تهران برای خدمت‌رسانی برابر به هموطنان افغانستانی
رواست تا ابدالدّهر زار زار کنم
چنان‌که خون به دلِ ابرِ نوبهار کنم
ولی دریغ، که با این‌همه غمی که مراست
توانِ گریه ندارم، بگو چه کار کنم؟!
برایتان چه بخوانم؟ قناری‌ام اما
زمانه خواسته از من که قار قار کنم!
اگرچه در پیِ گل‌های دشت، خوار شدم
مباد شکوه‌ای از رونقِ بهار کنم
به غیرِ زلفِ تو یک رشته‌ی مقاوم نیست
که دل به او دهم و خویش را به دار کنم
تویی که توصیه‌ام می‌کنی به صبر، بگو
چگونه سیل خروشنده را مهار کنم؟!
عمیق، خنجر خود را بزن، که می‌خواهم
تمام عمر به این زخم افتخار کنم!
.
.
.
#محمدرضا_طاهری
@mohammadrezataheri
ای تو را خوانده جهان خرّم و خندان، ایران
چه کسی قافیه کرده‌ست تو را با "ویران"؟
چه کسی ریخت به هم شوکت فردای تو را؟
وطنم! ای به جوانان تو مدیون، پیران
چه کسی محضِ تسلّای دلِ راسوها
کنده دندان ز پلنگان، زده یال از شیران؟
چه کسی خواسته مردانِ تو را در محبس؟
چه کسی دوخته زن‌های تو بر زنجیران؟
خشکسالی و مرض، جهل و فراوانیِ فقر
می‌رود شهر به شهر آهِ تو دامن‌گیران...
سر برون‌آر ز خاکسترِ خود بارِ دگر
ای تو را خوانده سیاووش در آتش: ایران!
.
.
.
#محمدرضا_طاهری
@mohammadrezataheri
چه کرده با تو مگر این صدای خسته‌ی ما
که باز قفل زدی بر دهان بسته‌ی ما؟!
به جمعِ جیره‌خورانت فزون نخواهی کرد
هرآنچه کم کنی از خیلِ دار و دسته‌ی ما
به دانه‌های حقیرِ تو فضله می‌ریزند
پرندگان غیورِ ز دام رَسته‌ی ما
رسد شبی که زمین را به آسمان ببرند
عقاب‌های به کُنج قفس نشسته‌ی ما
بترس از آنکه تو را آتشی عظیم شود
جرقّه‌های به انبار کاه، جَسته‌ی ما
.
.
به طعنه گفت: چه کس خواهد ایستاد آن‌روز؟!
جواب دادمش: این قامت شکسته‌ی ما...
.
.
.
#محمدرضا_طاهری
@mohammadrezataheri
شاخه‌ای بی برگ و بارم، زیرِ بارِ لانه‌ها
کوچه‌ای خلوت که خوابیده‌ست بین خانه‌ها
عنکبوتی پیر، روی استخوان سینه‌ام
تار می‌بافد که شاید باز هم پروانه‌ها...
نیمه‌شب دیوانه‌ام می‌خواستی، یادت نبود
روزگارت برحذر می‌دارد از دیوانه‌ها
عاشقی در شهر ممکن نیست، باید کوچ کرد
عشق را باید برافرازیم در ویرانه‌ها
دوست دارم بعدِ مرگم باد تشییعم کند
تا نباشم بیش از این باری به روی شانه‌ها...
.
.
.
#محمدرضا_طاهری
@mohammadrezataheri
تو ای دنیا، مباد از این منِ تنها کنی یادی
تو آن سیبی که چرخی خوردی از چشمِ من افتادی
زمین در گردش آفاق، تخم ارزنی هم نیست
تو گویی ذرّه‌ای را می‌بَرَد هر سو که شد، بادی
زمین را عده‌ای سلاخ، با خون رنگ و رو دادند
به وسواسی که کس نشنید از آن بیدادها دادی
پس از یک عمر بی‌کس در قفس ماندن، تماشا کن:
پر و بالِ مرا کندند و فرمودند: آزادی!
ز دیوانِ نظامی یک حقیقت آشکارم شد
که "زن" شیرین نخواهد شد مگر با خونِ فرهادی
از این پس خون ببار ای چشم من! دارند می‌بُرّند
درختی را که تو با اشک‌هایت آب می‌دادی
.
.
.
#محمدرضا_طاهری
@mohammadrezataheri
#غزل_تازه
بر تنِ خوانندگانم سر بماند بهتر است
شعرِ من در گوشه‌ی دفتر بماند بهتر است
ظلمِ ظالم "آتش" است و ناله‌ی مظلوم "نفت"
گوشِ مدهوشانِ قدرت کر بماند بهتر است
دردِ دل کردن مبادا از غم آزادم کند
حرف‌ها در سینه چون خنجر بماند بهتر است
خونِ خودکارم نمی‌ریزد به جز در پای حق
اینچنین خودکار، بی‌جوهر بماند بهتر است
دیدن و دانستن و گریان شدن دیگر بس است
چشمِ بینایانِ عالم تر بماند بهتر است
گرچه غمخوار است اما دردسر دارد هنوز
"مِی" بلاتکلیف در ساغر بماند بهتر است
غم که از حد بگذرد کاری نکن، در این زمان
هرچه احوالِ زمین بدتر بماند بهتر است...
.
.
.
#محمدرضا_طاهری
@mohammadrezataheri
خوک‌های خانه زاد از هر طرف بو می‌کشند
پوزه‌ی خود را به زیر نافِ آهو می کشند
خانه از عطر گل و بوی لجن آکنده است
خشم و بخشش خانه را هر روز جارو می‌کشند
ساکنان خانه تا احساس غربت می‌کنند
هر که را از پشت در رد می‌شود، تو می‌کشند!
خانه نه! میخانه‌ای در ناف طهران قدیم
لات‌ها هر گوشه‌اش از ترس چاقو می‌کشند
عده‌ای مشروطه‌چی بین سکوت توده‌ها
در جواب های هایِ سرد خود "هو" می‌کشند
پاسبان ها صبح در تالار دارت می‌زنند
شب که شد پسمانده‌هایت را به پستو می‌کشند
خانه نه! این خود منم، این طبل پر غوغای پوچ
در سرم زن های شوهر مرده گیسو می‌کشند
من همان خوکم، همان آهو، همان مشروطه‌چی
چهره‌های من مرا این سو و آن سو می‌کشند!
باید از این خانه، از خود، از جهان هجرت کنم
تک تک سلول‌هایم جاده را بو می‌کشند
گرچه روی شانه‌ام بالی برای کوچ نیست
کودکان در دفترِ فردا پرستو می‌کشند...
.
.
.
#محمدرضا_طاهری
@mohammadrezataheri
