دختر رویا و لبخند با صدا و ملودیِ مهدی عباسی
ترانهسرا: محمد نویری
تنظیم کننده: اسماعیل حسینی
اجتماعی شدیم می بخشید، اجتماعی شدیم و مجبوریم
ما دهه شصتیای بی منطق، ما دهه شصتیای مغروریم
ما دهه شصتیای بی رویا، یاغیای همیشه غمگینیم
روزا دنبال عشق می گردیم، شبا خوابای پورن می بینیم
واسه نسلی که از نگاه همه، داره راها رو اشتبا می ره
سرنوشتی جز این دو حالت نیست، یا به ...ـا می ره یا به ...ـا می ره
توی شهری که عشق مکروه و خنده ممنوع و گریه آزاده
اجتماعی شدیم و می دونیم، اتفاق بدی نیفتاده
ما سیاسی شدیم می بخشید، سخت تسلیم استرس می شیم
ما سیاسی شدیم و می دونیم، ساده چوب دو سر نجس می شیم
واسه نسلی که از نگاه همه، داره راها رو اشتبا می ره
همه ی شهر کوی دانشگاست، همه ی سال هجده تیره
#محمدنویری #محمد_نویری #سعید_کریمی #دهه_شصت
«با فالگیرای خیابونی» رو زمستون سال 1392 روی موسیقی رامان نوشته بودم و پائیز 1393 با اسم «رویای پائیزی» و با صدای محمد ناسوتی منتشر شد. روزهایی که مشغول گردآوری ترانه‌هام جهت چاپ توی مجموعه ترانهم( «به این حال بد عادت کن» -انتشارات «فصل پنجم» -1393)، بودم به نظرم رسید متن ترانه می‌تونه از نسخه‌ی منتشر شده‌ش کامل‌تر باشه، از اونجا که خواننده‌های کمی علاقه دارن ترانه‌ای که با صدای دیگری منتشر شده رو اجرا کنن و همچنین نگرانِ سوء تفاهم‌های احتمالی بین خودم، محمد و رامان بودم، کار رو - اگر چه حالا دیگه اثر کامل‌تری به نظر می رسید- جهت اجرا به کسِ دیگری پیشنهاد ندادم.
نسخه‌ای که می شنوید، حاصل چندین ساعت سر و کله‌زدنِ من، Suno و ادوبی آدیشنه که امیدوارم دوستش داشته باشید.
با فالگیرای خیابونی
رو نیمکتِ سیمانیِ شطرنج، من مات چشمای تو می موندم
سربازها از جنگ می گفتن، اما من از عشق تو می خوندم
تو پارکهای خلوت پائیز، هر وقت رویاتو بغل کردم
بی دلهره تلخی روزامو، تو قهوه‌ی چشمات حل کردم
وقتی صدای پات می‌اومد، قلبم سراپا شوق دیدن بود
وقتی برام از عشق می‌گفتی، روح و تنم گرم شنیدن بود
دنیا کفِ دستای ما بود و بودی که دنیا رو بچرخونی
خوشبختیو تجربه می‌کردیم، با فالگیرای خیابونی
از باد و از آتیش و از پائیز، چی مونده جز دلتنگیای من
جز نیمکتای سرد سیمانی، جز ساعتائی که نمی چرخن؟
تو پارکهای خلوتِ این شهر، چن ساله هیچکی پا نمی‌ذاره
روزای ما سر شد ولی فکرت، دست از سر من بر نمی‌داره
فکر نگاهِ بی‌قراری که روح منو بی‌تاب‌تر می‌کرد
گرمای دستای عزیزی که سرمای شهرو بی اثر می‌کرد
شاید یه روز این راهو برگردیم با فالگیرای خیابونی
به پارکهای ابریِ پائیز، جایی که تو این بار تو می‌خونی:
رو نیمکتِ سیمانیِ شطرنج، من ماتِ چشمای تو می‌مونم
سربازها از «جنگ» می‌خونن، اما من از «عشق تو» می‌خونم
با فالگیرای خیابونی
ترانهسرا: محمد نویری
صدا و موسیقی: Suno Ai
نسخه‌ی منتشر شده با صدای محمد ناسوتی رو هم می تونین از اینجا بشنوید.
هشتگِ درد رو سال 87 نوشته بودم، دو نفر از دوستان خواننده‌ی بسیار عزیزم همون سال، ملودی‌های جداگونه‌ای هم روی ترانه گذاشته بودن که هر دو به دلایلی از انتشار کارهایی که تولید شده بود منصرف شدن و من موندم و این ترانه‌ی عزیزِ منتشر نشده، که بعد از ماجراهای پیش اومده طی 6-7 سال اخیر، دیگه مجال و محلی هم برای انتشارش نبود.
بعد از آشنایی با ابزارهای هوش مصنوعی، به نظرم اومد فرصتی فراهم شده که ترانه‌هایی که از اجرا و انتشارشون توسط خواننده‌ها قطع امید کرده بودم رو به بوته‌ی آزمایش ببرم؛ بعد از چندین بار آزمون و خطا، به نظرم این نسخه (با مختصری اصلاح) قابل ارائه اومد.
هر چند متن رو جهت فهم و اجرای درست ابزارِ موردِ استفاده، با وسواس و دقت زیادی نشانه‌گذاری کرده‌م، بعضی تلفظ‌ها و بعضی آکسان‌ها اون‌جوری که باید، از آب در نیومدن امیدوارم موقع شنیدن اذیتتون نکنن :)
جنگِ بعد از جنگ
مهدی عباسی | محمد نویری | اسماعیل حسینی
اجتماعی شدیم می بخشید، اجتماعی شدیم و مجبوریم
ما دهه شصتیای بی منطق، ما دهه شصتیای مغروریم
ما دهه شصتیای بی رویا، یاغیای همیشه غمگینیم
روزا دنبال عشق می گردیم، شبا خوابای پورن می بینیم
واسه نسلی که از نگاه همه، داره راها رو اشتبا می ره
سرنوشتی جز این دو حالت نیست، یا به ...ـا می ره یا به ...ـا می ره
توی شهری که عشق مکروه و خنده ممنوع و گریه آزاده
اجتماعی شدیم و می دونیم، اتفاق بدی نیفتاده
ما سیاسی شدیم می بخشید، سخت تسلیم استرس می شیم
ما سیاسی شدیم و می دونیم، ساده چوب دو سر نجس می شیم
واسه نسلی که از نگاه همه، داره راها رو اشتبا می ره
همه ی شهر کوی دانشگاست، همه ی سال هجده تیره
#محمدنویری #محمد_نویری #سعید_کریمی #دهه_شصت
بدرقه (ماکت/اجرای غیر رسمی) با صدای محمد ناسوتی
Читать полностью…
اگه دنیا یه شب دست تو افتاد، حواست باشه دستت کم نیاره
تو مدیونی به این شب های تاریک، ستاره بودن این چیزا رو داره
اگه پاهــات توی جاده گم شد، غرورت زندگی تو زیر و رو کرد
تا راهو گُم نکردی مرد باش و به فردا فِک کن و مردونه برگرد
به فردا فِک کن و این راهِ تاریک که از چشمِ تو روشن می شه هر شب
به تصویری که تو تاریکیِ شهر، چراغ خونه ی من می شه هر شب
اگه جاده تو چشمای تو لرزید، خودت باید یه راه تازه باشی
حواست باشه که باید خودِ تو، کسی که جاده رو می سازه باشی
ستاره می شی و شاید ندونی، تو اینجایی که این شب ها سحر شه
تو اینجایی که فردا رو بسازی، تو اینجایی که دنیا خوبتر شه
#محمد_نویری #امیراکبری #محمدرضاچراغعلی #تیتراژ
#جاده_لغزنده_است #شبکه۳
رو نیمکت ِ سیمانی ِ شطرنج، من مات چشمای تو می موندم
سربازها از جنگ می گفتن، اما من از عشق تو می خوندم
تو پارک های خلوت پائیز، هر وقت رویاتو بغل کردم
بی دلهره تلخی روزامو، تو قهوه ی چشمات حل کردم
وقتی صدای پات می اومد، قلبم سراپا شوق دیدن بود
وقتی برام از عشق می گفتی، روح و تنم گرم ِ شنیدن بود
آتیش دستت شعله ور بود و سرمای شهرو بی اثر می کرد
بادی که تو موهات می پیچید، تصویرتو جذاب تر می کرد
از باد و از آتیش و از پائیز، چی مونده جز دلتنگیای من
جز نیمکتای سرد سیمانی، جز ساعتائی که نمی چرخن؟
تو پارکهای خلوت ِ این شهر، چن ساله هیچکی پا نمی ذاره
رویای ما سر شد ولی فکرش، دست از سر من بر نمی داره
صدای محمد ناسوتی
موسیقی رامان
و ترانه‌ی محمد نویری
خوبِ برگشتنی
شبیهِ کدوم آرزوی توام، که تا پا می گیرم خَطَم می¬زنی؟
کدوم کوچه¬ی تنگ و تارم که تا به من می¬رسی، فکر برگشتنی؟
کدوم آسمونم که آهت منو، گرفت و به یادت پر از مِه شدم
کدوم خِش خِشم از کدوم فصلِ زرد، که زیر سکوتِ شبت لِه شدم؟
به یاد تب و پرسه تـو کوچه¬ها، به یاد شبایی که خوابت نبُرد
به یاد لبایی که از من نخوند، به یاد صدایی که بعد از تو مُرد
خداحافظ ای خوب برگشتنی، برای همیشه، به یاد قدیم
برو جاده¬ها چش بِراتن هنوز، برو قسمت اینه که تنها باشیم
برو تا ندونم کدوم آرزو، کدوم خِش خِشم از کدوم فصلِ زرد
برو جاده¬ها رو بذار زیرپات، برو نازنینم، برو، برنگرد
خوب برگشتنی با صدای سلیم رهبر
ترانه سرا: محمد نویری
آهنگساز: فرشاد دادخواه
تنظیم کننده: سعید کوکلانی
سال تولید: 1387
تو که لحظه لحظهت بهاره، زمستونو باور نداری
توخنده‌ت چه قد سیب داری مگه؟ که نوروزو یادم میاری
به داد من و انتظارم برس، یه فکری واسه این تب و تاب کن
کنار همین سفره با من بشین، دل برفو با هر نفس آب کن
تو می‌تونی کاری کنی هر نفس یه سال نو تو خونه تحویل شه
بدون تو و خنده‌ی رو لبت مگه سال می‌تونه تحویل شه؟
مث سیر و سرکه می‌جوشه دلم، عجب عطری پیچیده تو خونه‌مون
به یُمن همین لحظه‌های عزیز، به جای منم یا مقلب بخون
اگه حال خوبی بهت دست داد، به روزای زیباتری فکر کن
واسه‌ت تنگ کوچیکه ماهی من! به دنیای دریاتری فکر کن
تو می تونی کاری کنی هر نفس یه سال نو تو خونه تحویل شه
بدون تو و خنده ی رو لبت مگه سال می تونه تحویل شه؟
محمد نویری
خواننده: نادر مسچی
آهنگسازان: نادر مسچی و ارژنگ تفقدی
تنظیم کننده: ارژنگ تفقدی
معمولی
خواننده، آهنگساز و تنظیم‌کننده: امید عراقی
ترانهسرا: محمد نویری
@noveiri
@OmidEraghi
#بازنشر
امشب کنار تختمون تا صبح هق هق می‌کنم
سرگرم ِ عکست می‌شم و از داغ تو دق می‌کنم
قد تمومِ زندگی‌م از درد و دلشوره پرم
نیستی و جای جفتمون، تا صبح حسرت می‌خورم
امشب که با تنهائی این خونه خلوت می‌کنم
یا بی تو از پا درمیام، یا کم‌کم عادت می‌کنم
برگرد و مثل آینه دلواپسی‌مو گریه کن
هم بغضو تو چشام ببین، هم بی کسی‌مو گریه کن
از خاطراتت شب به شب، این خونه رو پر می‌کنم
به زنده بودن بعد تو، دارم تظاهر می‌کنم
تا صبح از تو می‌گم و هر لحظه حالم بدتره
با فکر تو بیدارم و با گریه خوابم می‌بره
عکس تو رو می‌بینم و بغضت می‌پیچه تو گلوم
اونقدر می‌مونم به پات، تا پا بگیری رو به روم
می‌میرم و این آخر ِ تقدیرِ دلگیر تو نیست
قسمت نبوده عشق ِ من، تقدیر تقصیر تو نیست
تا صبح
صدای مهدی و هادی خدابخش
موسیقی، میکس و مسترینگ: مهدی خدابخش
ترانه: محمد نویری
تولید: 1393
اجتماعی شدیم می بخشید، اجتماعی شدیم و مجبوریم
ما دهه شصتیای بی منطق، ما دهه شصتیای مغروریم
ما دهه شصتیای بی رویا، یاغیای همیشه غمگینیم
روزا دنبال عشق می گردیم، شبا خوابای پورن می بینیم
واسه نسلی که از نگاه همه، داره راها رو اشتبا می ره
سرنوشتی جز این دو حالت نیست، یا به ...ـا می ره یا به ...ـا می ره
توی شهری که عشق مکروه و خنده ممنوع و گریه آزاده
اجتماعی شدیم و می دونیم، اتفاق بدی نیفتاده
ما سیاسی شدیم می بخشید، سخت تسلیم استرس می شیم
ما سیاسی شدیم و می دونیم، ساده چوب دو سر نجس می شیم
واسه نسلی که از نگاه همه، داره راها رو اشتبا می ره
همه ی شهر کوی دانشگاست، همه ی سال هجده تیره
#محمدنویری #محمد_نویری #سعید_کریمی #دهه_شصت
شادیِ شبای بی‌تاب
بغضِ هر خلوتِ بی‌خواب
خوبِ خاطراتِ نایاب
تو کجایی؟
ای حضورِ دورِ دلبند
حسرتِ تلخِ خوشایند
دخترِ رویا و لبخند
توکجایی؟
من یه عمره با خیالت زندگی کرده‌م
از تب و تابِ تو هر کاری بگی کرده‌م
هر کجای خونه رو کرده‌م تو رو دیده‌م
روزی صدبار از خودم حالتو پرسیده‌م
ساده و صاف و صمیمی
حسِ نابِ بچگی‌می
عشق زیبایِ قدیمی
تو کجایی؟
ای دلیلِ گریه کردن
غربتِ بی سفرِ من
نیمه‌ی عاشق‌ترِ من
تو کجایی؟
من یه عمره با خیالت زندگی کرده‌م
از تب و تابِ تو هر کاری بگی کرده‌م
هر کجای شهر رو کرده‌م تو رو دیده‌م
روزی صدبار از خودم حالتو پرسیده‌م
آهنگساز و خواننده: مهدی عباسی
تنظیم کننده: اسماعیل حسینی
میکس و مسترینگ: فرید بوستان
ترانه: #محمدنویری
یلدای غمگین رو سال ۹۱ نوشتم و یلدای ۹۴، با صدا و موسیقی #مهدی_یغمایی و تنظیم #پورزادعلایی منتشر شد، نسخه‌ای که شنوید اما حاصل ماجراجویی سر و کله زدنم با #سانو ئه.
جشن غمگین
لبِ ایوون یه فنجون چای می ریزم، می دونم شهرو مِه می گیره این بارم
زمستون اومده، پشتِ درِ خونه، ولی پائیزو پشتِ سر نمی ذارم
مِثِ پائیز که شال و کلاه کرده، می رم اما نمی دونم کجا می رم
یه بارِ دیگه حافظ می گه اینجائی ولی یلدا رو بی تو جشن می گیرم
من و این جشن غمگین، من و این برف سنگین
من و روزای تلخ و من و این چای شیرین
یه دنیا حرف مونده تو دلم اما، هنوزم بی تو با بی حرفی می سازم
روی موهام اونقد برف باریده که پشت شیشه آدم برفی می سازم
تو طولانی ترین پائیزِ من بودی، که زیر برف مهرت تو دلم افتاد
انار سرخی بودی که شب یلدا، روی چادر نماز مادرم گل داد
من و این برف سنگین، من و یلدای غمگین
من و روزای تلخ و من و این چای شیرین
با فالگیرای خیابونی
ترانهسرا: محمد نویری
صدا و موسیقی: Suno Ai
من و ما رو ببخش دخترکم، ما رو که اعتماد می کردیم
با حسابای خالی و دل پر، اقتصاد اقتصاد می‌کردیم
با کلیدی که قفل می‌زد و بس، فکر بحران هسته‌ای بودیم
خام بودیم و دیر فهمیدیم که چه نسل خجسته‌ای بودیم
نسلی که تشنه بود و هشتگ زد
نفله شد توی دود و هشتگ زد
هر جا که پا گذاش هشتگ زد
مشت خورد و به جاش هشتگ زد
هشتگ درد، دردو چاره نکرد
اسپری، ریزگردو چاره نکرد
تو مث ما نباش دخترکم، آدمای مجازیِ سرکش
آدمای تسامح و تَکرار، آدمای تساهل و سازش
تا ته خط، بمون و سخت بگیر، دیرتر اعتماد کن بابا
واسه حقت بجنگ، محکم باش، نق نزن، انتقاد کن بابا
نسل ما تشنه بود و هشتگ زد
خفه شد توی دود و هشتگ زد
رنج دید و به‌جاش سازش کرد
ساده با دشمناش سازش کرد
هشتگ درد دردو چاره نکرد
اسپری ریزگردو چاره نکرد
تو مث ما نباش دخترکم، واسه حقت بجنگ، محکم باش...
#محمد_نویری
#هوش_مصنوعی
جنگ بعد از جنگ
تقدیم به قربانیان حادثه ریزش متروپل
سیاپوشُم، عزادارُم نپرس از کِی؟
حسابش مثل عمرم از کفم رفته
تا یادم هس زیر پای پالشگا
تنم پرپر زده هف روز هر هفته
یه زخم‌م تا ابد، رو گرده‌ی تاریخ
مث داغ گوزنا تو شبِ تفته
شکوهُم مُرده اما غیرِتُم زنده‌ن
بپا نفتی نشی، مو اشکُمم نفته
به یاد سال‌های بغض و بمبارون
بخون از ناله‌ی لِینای خوناخون
بخون از سال‌های جنگِ بعد از جنگ
که هر شب بوی خون می پیچه تو کارون
تسلا خواستُم اما ترحم نه!
به آبادی‌م پُش کردم به مردم نه!
مو عمری ایستاده، خاک و خون خوردُم
که اینجوری سرِ مردم برمبُم؟ نه!
به جای روزهای بغض و بمبارون
بخون از ناله‌ی لِینای خوناخون
چه زخما خوردم این سالای بعد از جنگ
که هر شب بوی خون می پیچه تو کارون
ترانهسرا: محمد نویری
آهنگساز و خواننده: مهدی عباسی
تنظیم‌کننده و نوازنده گیتار: اسماعیل حسینی
میکس و مسترینگ: فرید بستان
عکس: محمد عباسی
طراحی گرافیک: آتلیه طراحی مهرآوا
سرودی برای مدارسِ دهه‌ی 60
ک.شو
کلام: محمد نویری
موسیقی: سعید کریمی
@KShow
جوری به بدرقه‌م بیا که قسمتو عوض کنی
که قطره‌قطره معنیِ قیامتو عوض کنی
جوری بهم بگو بمون که جاده‌ها گریه کنن
مسافرا بشنون و به جای ما گریه کنن
به ساعت بلیطم و به ساعتت نگا نکن
نگو خدا پشت و پنات، گریه کن و دعا نکن
صدا بزن اسم منو، جوری که موندنی بشم
پای دلم بمونم و از این سفر دس بکشم
خیره بمون به هق‌هقم به غربتِ این چمدون
به گریه‌های امشب و به حال و روزِ هر دومون
ثانیه‌ها نمی‌گذرن، به ساعتت نگا نکن
نگو خدا پشت و پنات، گریه کن و دعا نکن
بدرقه
با صدای سعید نیکدل
موسیقی: رامان محمدی
#ramanloveworld
و ترانه‌ی من
نه بی اعتمادم نه بی اعتنا،فقط خسته از این همه دوری ام
دلم خونه از این همه فاصله، ببخشیــد چن وقته این جوری ام
ببخشید اگه جای دستای تو، تو دستام بلیط خط واحده
اگه این روزا هر کی از راه میاد می خواد عشقشو تو دلم جابده
اگه زندگی مون یه ربع دیره و تو چنگ چراغا نفس می بریم
اگه وقتایی که به یاد همیم تو دود و ترافیک فحش می خوریم
اگه از رو تقویم توی اتاق، فقط وام و اقساط یادم میاد
اگه هر چی هدیه ت کنم آخرش یه چیزی ته هفته مون کم میاد
نه بی اعتمادم نه بی اعتنا،فقط خسته از این همه دوری ام
دلم خونه از این همه فاصله، ببخشید چن وقته این جوری ام
ببخشید اگه پابه پاتم هنوز، ولی بودنت مرده تو باورم
اگه از من بعد تو خسته م و اگه از من خسته عاشق ترم
#محمدنویری #محمد_نویری
خواننده و تنظیم کننده: امید عراقی
بر اساس ملودی Chris Rea - The Road to Hell
"ببخشید" رو آذر ماه سال 85 نوشتم، و شهریور ماه سال 86 به عنوان یکی از قطعات آلبوم "خداحافظ" منتشر شد.
مهدی نصر، اجرای زنده 1386
پیانو: امین اسماعیلی
سال نو
خواننده: نادر مسچی
موسیقی: نادر مسچی و ارژنگ تفقدی
ترانه: محمد نویری
گم شده‌م تو روزگاری که اگه
تو خودش رنج تو رو جا می داد
به دلم وسعت دریا می داد
گم شدم تو قالب ِ یه آدم معمولی
با غم معمولی
جز غمای کوچیک
از خروسخون پی ِ نون سگدو زدن
وَلَعِ از این و اون جلو زدن
چی ازت باقی موند؟
روح غمگین من؟
جز غم معمولی
آدم معمولی
به هوای چی؟ کجای روزگار؟
تو رو زندونی ِ عادت کردم
پشت روزمرگی زندگی ماشینی
با غم مجازی و
خنده ی تزئینی
جا شدم تو قالب یه آدم معمولی
با غم معمولی
جز غمای کوچیک
پی ِ نون تا پای جون سگدو زدن
وَلَع از این و اون جلو زدن
چی ازت باقی موند؟
روح افسرده ی من
جز غم معمولی؟
آدم معمولی!
می شد از وسوسه‌ی این همه سرگردونی
بی‌هیاهو رد شد
با جهان آدمای کوچیک
با غمای کوچیک
تو رو درگیر نکرد
روح سر خورده ی من!
هیشکی اندازه ی من
تو رو تحقیر نکرد
جز غمای کوچیک
پی ِ نون تا بوق سگ سگدو زدن
ولعِ از این و اون جلو زدن
چی ازت باقی موند؟
روح سرخورده ی من
جز غم معمولی؟
آدم معمولی؟
ترانهسرا: محمد نویری
آهنگساز، خواننده و تنظیم‌کننده: امید عراقی
میکس و مسترینگ: محمد مهدی نوری
@mohammadnoveiri
@omideraghi
تا صبح...
مهدی و هادی خدابخش
موسیقی: مهدی خدابخش
#بازنشر
هنوزم روبه رومی که جهان می تونه زیبا شه
که زیر سقف این خونه، می تونه عشق پیدا شه
به پای گریه می‌افتم، که لبهاتو بخندونم
شبی صد بار می‌میرم، که با تو عشق معنا شه
به من نزدیکی و امشب به شوق لحظهای زنده‌م
که دستات از رگ گردن به من نزدیک‌تر باشه
خدا گم کرده خورشیدو تو چشمای سیاه تو
که وقتی چشم می‌بندی هوا تاریک‌تر باشه
مث شومینه‌ی خالی، میون برف یخ کرده!م
کنارم باش و گرمم کن، بذار دود از سرم پاشه
به من نزدیکی و امشب به شوق لحظهای زنده م
که دستات از رگ گردن به من نزدیک‌تر باشه
شومینه‌ی خالی
خواننده: علیرضا برین
آهنگساز و تنظیم‌کننده: حسین امیدی
میکس و مسترینگ: آرش پاکزاد
انتشار: 1394
با ترانه‌ای از من # محمدنویری
با دستای خالی، با چشمای خیس، ببین پیش پای تو زانو زدم
که راه نجاتو نشونم بدی، به جز تو، به هر کی بگی رو زدم
تو پیدا شدی و درا وا شدن، که من دین و دنیامو مدیونتم
بهم حق بده بی قراری کنم، تو این لحظه هایی که مهمونتم
نه اینکه آخر راهه، می دونم جز تو راهی نیست
پناهم باش وقتی که به غیر از تو پناهی نیست
پناهم باش جایی که گلومو بغض می گیره
که واسه گم شدن زود و واسه پیدا شدن دیره
یه عمر از کنارت گذشتم ولی، بذار باورم شه کنار منی
امیدِ دلِ نا امیدِ من و قرارِ دلِ بی قرارِ منی
به سمت تو زانو زده م گرچه عشق، به مُهر و به تسبیح و سجاده نیست
به سمت توئی که پرستیدنت همین قدر ساده س ولی ساده نیست
نه اینکه آخر راهه، می دونم جز تو راهی نیست
پناهم باش وقتی که به غیر از تو پناهی نیست
پناهم باش جایی که گلومو بغض می گیره
که واسه گم شدن زود و واسه پیدا شدن دیره
#محمد_نویری #محمدنویری
پناهم باش
خواننده: امیر اسدی
آهنگساز و تنظیم کننده: مهدی نادی صفایی
استودیو آوای آبی
به اهتمام بهنام سلیمی
