17557
● بزرگترین مرجع و رسانه ی تخصصی راک و سبک های مرتبط در ایران از سال ۱۳۸۹ . کانال دوم ما: @Miahang ارتباط با ما: @Metclub_admin
ترک "Year Zero" از بند Ghost یکی از نمادین‌ترین قطعات این گروه است که به شکل یک سرود شیطانی تمام‌عیار ساخته شده. آهنگ با زمزمه‌ای لاتین آغاز می‌شود: فهرستی از نام‌های شیاطین و موجودات جهنمی که گویی خواننده را وارد یک مراسم احضار یا نیایش وارونه می‌کند. این قطعه با ساختار دراماتیک و فضاسازی سینماتیک، نوعی حس ترس همراه با جذابیت را در شنونده القا می‌کند.
از منظر لیریک، "Year Zero" به "سال آغازین" حکومت تاریکی اشاره دارد؛ گویی خداوند از تخت پایین آمده و حال، لوسیفر و ارتش‌اش حکومت را به‌دست گرفته‌اند. در لایه‌های زیرین متن، آهنگ نقدی تند به سنت‌گرایی مذهبی و اقتدار نهادهای دینی دارد، اما این نقد با لحنی نمادین، اسطوره‌ای و تئاتری انجام می‌شود تا نه صرفاً توهین‌آمیز، بلکه هنرمندانه و اندیشمندانه جلوه کند.
موسیقی این قطعه بین عناصر هارد راک کلاسیک، ارکستر کرال، و ضرباهنگ‌های سنگین حرکت می‌کند و تضاد جذابی بین زیبایی صوتی و مفاهیم تاریک ایجاد می‌نماید.
ترک انگار با حالت فریبنده مخاطب را دعوت می‌کند تا در زیبایی تاریک غرق شود و از شورش علیه سنت، لذت ببرد.
@Metalheadsclub
ترجمه لیریک :
درود بر زنا و کفر
خدای گناهکاران و پدران عیسی
بیایید به‌واسطه‌ی آمیزش دعا کنیم – و زایش خدا را
روح در شهوت – و صلیب من
درود بر زنا و کفر
و سپس او با دعای شهوانی به سراغش رفت
مناره‌ی کلیسا تا آسمان قد برافراشته
شراب تقدیس‌شده، زمین می‌لرزد
آن‌قدر نزدیک به پروردگار – در دعای شهوانی
دعای شهوانی، دعای شهوانی، دعای شهوانی
درود بر فالوسِ خداوند، بیرون‌کشیده
آهنِ بدن‌ها، خونِ باکره‌ها
بیایید به‌واسطه‌ی آمیزش دعا کنیم – و زایش خدا را
روح در شهوت – و صلیب من
درود بر زنا و کفر
و آنکه در زندگی برای دعای شهوانی دیر برسد
بذر شیطان را کاشته، طاعون را افشانده
روح خود را قی می‌کند، گرگی که هرگز نمی‌خوابد
در آغوش نیرومند خدای متعال
کسایی که این آلبوم رو گوش دادن آهنگ های پیشنهادیشون رو در کامنتا بگن.
@Metalheadsclub
همینطور که میدونید کانال کلوب متالهد ها بیشتر متمرکز بر راک و متال هست ،
اگر شما جزو افرادی هستید که به دیگر سبک های فاخر موسیقی علاقه مند هستید یا کنجکاو برای آشنایی با سایر سبک ها هستید میتونید به کانال میاهنگ مراجعه کنید.
لینک عضویت :
https://t.me/joinchat/AAAAAEAsDGVlp5XTLYF0Wg
این تبلیغ نیست و میاهنگ پروژه دوم ماست
بند Necrophagist یکی از برجسته‌ترین و تأثیرگذارترین گروه‌های تکنیکال دث متال است که در سال 1992 توسط محمد سوئیسمز، موزیسین آلمانی-ترک، پایه‌گذاری شد. این گروه با ترکیب حیرت‌انگیز تکنیک نوازندگی، سرعت بی‌رحمانه و ساختارهای پیچیده موسیقایی، توانست استانداردهای جدیدی در زمینه دقت، مهارت و ظرافت در دث متال تعریف کند.
آلبوم‌های تحسین‌شده‌ای چون Onset of Putrefaction و Epitaph نمونه‌هایی از آهنگسازی دقیق، سولوهای شگفت‌انگیز گیتار و بیس، و درام‌های فوق‌العاده پیچیده هستند که به الگویی برای بسیاری از گروه‌های نوظهور بدل شدند.
لیریک‌های Necrophagist عموماً بر مرگ، فساد جسمانی و پاتولوژی تمرکز دارند و با زبان علمی و سرد بیان می‌شوند. با وجود تنها دو آلبوم رسمی، تأثیر این گروه بر تکنیکال دث متال آن‌چنان عمیق بوده که هنوز هم نام Necrophagist با بالاترین سطوح مهارت موسیقایی در این ژانر مترادف است،
@Metalheadsclub
بند Deicide که در سال 1987 در فلوریدا پایه‌گذاری شد، به‌عنوان یکی از مؤثرترین و جنجال‌برانگیزترین گروه‌های دث متال تاریخ شناخته می‌شود. نام گروه به معنی «خدای‌کشی» است و همین انتخاب، جهت‌گیری تند و بی‌پروای آن‌ها را از همان ابتدا مشخص می‌کرد.
متن‌های آن‌ها پر است از انتقادهای شدید به مسیحیت، مقدسات دینی و ساختارهای مذهبی، که اغلب با زبان خشن، بی‌پرده و حتی توهین‌آمیز بیان می‌شوند. سبک موسیقی‌شان ترکیبی از ریف‌های سریع، پیچیده و تهاجمی گیتار، درام‌های تکنیکی و پرسرعت، و وکال دوگانه با افکت‌های سنگین است که فضایی تاریک، پرتنش و خشونت‌بار خلق می‌کند.
بند Deicide نه‌تنها استانداردهای فنی بالایی برای دث متال تعریف کرد، بلکه با خلق یک هویت مستقل ضد‌مذهبی، جایگاه ویژه‌ای در میان طرفداران افراطی این ژانر یافت. بند اگرچه بارها با سانسور، اعتراض نهادهای مذهبی و محدودیت‌های اجرایی مواجه شد، اما با وفاداری به لحن تند و غیرقابل مصالحه خود، به یکی از نمادهای خشم، اعتراض و بی‌خدایی در دنیای متال تبدیل شده است.
@Metalheadsclub
ترک "Just Pretend" از بند Bad Omens یک بالاد احساسی و درون‌نگر است که با لحنی ملانکولیک، جدال عاطفی میان دل‌کندن و باقی‌ماندن در وابستگی را به تصویر می‌کشد.
آهنگ با لایه‌هایی از صداهای نرم و در عین حال انفجاری، روایت فردی را بازگو می‌کند که تلاش می‌کند با از دست دادن کسی که هنوز دوستش دارد کنار بیاید، اما تنها کاری که می‌تواند بکند «تظاهر» به خوب بودن است. واژه‌ها از ناامیدی، انتظار، احساس گناه و آرزوی بازگشت به رابطه‌ای گسسته می‌گویند، در حالی که راوی خود را در قعر تنهایی‌اش می‌بیند و با این‌که ادعا می‌کند می‌تواند صبر کند، در حقیقت درگیر فرسایشی عاطفی است.
@Metalheadsclub
ترجمه‌ی لیریک :
در جهانی که با آتش کنترل می‌شود
در جهانی که با آتش کنترل می‌شود
واعظان روان‌پریش رونق می‌گیرند
آن‌ها از امواج برای به بند کشیدن ما استفاده می‌کنند
آن‌ها از صفحه‌نمایش‌ها برای کور کردن ما بهره می‌برند
من به نیروهای بی‌سر پیوستم
آن‌ها به ما گفتند چه کنیم
ما کار کردیم، جنگیدیم، خون ریختیم
چرخ‌دنده‌ای درون سیستم
روحی درون ماشین
در افکار خصوصی‌ام
تنها چیزی که واقعی بود، درد بود
گریه کن!
من در حال گریه‌ام، در پرتره‌ی یک مرد بی‌سر
بخند!
من در حال خندیدن‌ام، در پرتره‌ی یک مرد بی‌سر
من مردی‌ام با پشیمانی‌های سنگین
از دغلکاران بزرگ پیروی کردم
به رهبران بی‌سر ایمان آوردم
آن‌ها بازی خودشان را کردند، پسران واقعی قابیل بودند
اما من یک رویاپرداز بی‌امید بودم
با سری در میان ابرها
بیشتر و بیشتر به رهبران آتشین پیوستند
و خون مثل رود جاری شد
آن‌ها که ذهن نداشتند، مجبور بودند طرف ما را بگیرند
با روش‌هایی آکنده از ترس
یک قاب خالی دیگر آماده‌ی نمایش
در گالری‌ای از پرتره‌های بی‌سر
گریه کن!
من در حال گریه‌ام، در پرتره‌ی یک مرد بی‌سر
بخند!
من در حال خندیدن‌ام، در پرتره‌ی یک مرد بی‌سر
@Metalheadsclub
پسر سرباز، ساخته از گِل
اکنون تنها پوسته‌ای خالی‌ست
بیست و یک ساله، تنها پسر خانواده
اما به‌خوبی به ما خدمت کرد
پرورش‌یافته برای کشتن، نه برای دلسوزی
فقط کاری را بکن که می‌گوییم
تمام شد
درود، ای مرگ
او مال توست، ببرش
@Metalheadsclub
Now you bless, now you pray for
Now you pray for the new God they sent you
Sons of God will forgive you
And the weapon for new wars will give you.
@Metalheadsclub
بند Nine Inch Nails (NIN) پروژه موسیقاییِ اینداستریال ترنت رزنور است که از اواخر دهه ۱۹۸۰ آغاز شد و به‌سرعت به یکی از تأثیرگذارترین نیروها در موسیقی آلترناتیو و اینداستریال تبدیل شد. آثار این پروژه ترکیبی از صداهای ساینده، بیس‌های مکانیکی، افکت‌های الکترونیک خشن و در عین حال خطوط ملودیک افسرده‌وار و آغشته به درد درونی هستند.
مضامین اصلی در آثار NIN حول محورهای اضطراب، خشم، شکستن هویت، آسیب روانی، فناوری، شهوت و بیگانگی دور می‌زند. آلبوم‌هایی چون The Downward Spiral و The Fragile نه تنها موفقیت تجاری یافتند، بلکه به نمادهای فرهنگی بدل شدند که به مخاطب راهی برای درک تاریکی درون انسان ارائه می‌دهند.
رزنور با رویکردی پر از وسواس نسبت به تولید صدا، تجربه‌ای موسیقایی خلق می‌کند که هم درونی است و هم مهاجم، هم شاعرانه و هم ویرانگر.
در ادامه منتخبی از کارهای بند را میتوانید دریافت کنید.
@Metalheadsclub
ترک "Stoßgebet" از بند Powerwolf که به معنی «دعای ناگهانی» است، در اینجا بار معنایی دوگانه دارد: هم اشاره به دعاهای مرسوم و ناگهانی مذهبی، و هم اشاره به میل جنسی و تنانگی. این دوگانگی در تمام ترانه حضور دارد و باعث می‌شود شنونده با یک فضای دینی آشنا روبهرو شود، اما هر لحظه احساس کند که این ایمان، با شهوت و گناه گره خورده است.
در لیریک، کلیسا و عناصر مقدس (مثل «کلیسای سر به آسمان کشیده»، «شراب مقدس»، «دعای شبانه»، «سلیب») در کنار مفاهیمی چون دخول، شهوت، داغی و بدن قرار می‌گیرند. استفاده از زبان لاتین کلیسایی در کنار زبان آلمانی، فضای آهنگ را به‌نوعی مقدس و شیطانی به‌طور همزمان می‌سازد. این درهم‌تنیدگی نمادین، نشان‌دهنده مهارت Powerwolf در بازی با نمادهای مذهبی است.
از نظر موسیقایی،گیتارهای سرعتی، ضرب آهنگ پرشتاب، ملودی‌هایی که حس جنگاوری و شکوه می‌دهند، و البته صدای کر کلیسایی که به آهنگ ابعاد دراماتیک می‌دهد. آتیلا دورن با صدای تئاتریکال، عمیق و پرطنینش، حالتی شبیه واعظان دارد که گویی در معبدی تاریک مشغول اجرای مراسمی ممنوعه‌اند.
@Metalheadsclub
ترک "The God That Failed" از بند Metallica انتشار 1991 در آلبوم Metallica قطعه‌ای تلخ و شخصی است که جیمز هتفیلد، خواننده و ترانه‌نویس اصلی گروه، آن را با الهام از مرگ مادرش سروده است. او که پیرو فرقه‌ای مسیحی بود، به دلیل باور مذهبی‌اش از درمان پزشکی خودداری کرد و این تصمیم به مرگش منجر شد.
این آهنگ با ریف‌های سنگین و فضای تیره، انتقادی شدید به ایمانی است که به‌جای نجات، درد و خسران به‌همراه آورد. "The healing hand held back by the deepened nail" یکی از خطوط کلیدی این آهنگ است که به‌روشنی فریاد خشم و ناامیدی از خدایی است که نه‌تنها کمک نکرد، بلکه با تعصب کورکورانه باعث نابودی شد. این قطعه یکی از صریح‌ترین نقدهای مذهبی متالیکاست و از نظر احساسی، شاید شخصی‌ترین ترک جیمز هتفیلد در تمام دوران کاری‌اش باشد.
@Metalheadsclub
آلبوم Immortalized از Disturbed (انتشار 2015) نه‌تنها پر استریم ترین و پر فروش ترین آلبومشان بود، بلکه نشان داد آن‌ها هنوز توانایی ترکیب خشم، درون‌مایه‌های روان‌شناختی، و قدرت درونی را به‌شکل یک تجربه شنیداری منسجم دارند.
آلبوم با قطعه‌ی آغازین "The Eye of the Storm" شروع می‌شود که فضاسازی مهیج و سینمایی دارد و بلافاصله به ترک تایتل "Immortalized" می‌رسد—یک انفجار متال مدرن با پیام مقاومت و جاودانگی روح انسان. در آهنگ‌هایی مانند "The Vengeful One" و "Open Your Eyes" لحن انتقادی اجتماعی و مذهبی به چشم می‌خورد، در حالی که قطعاتی نظیر "Save Our Last Goodbye" جنبه‌های احساسی‌تری از گروه را آشکار می‌کنند.
اما نقطه‌عطف واقعی آلبوم، بدون شک کاور خارق‌العاده‌ی "The Sound of Silence" که با تنظیم ارکسترال و وکال عمیق Draiman، تحسین منتقدان و میلیون‌ها شنونده را برانگیخت و آلبوم را به موفقیتی فراتر از حد انتظار رساند.
آلبوم هم از نظر فروش و هم از نظر تاثیرگذاری فرهنگی، جایگاه بند را در میان گروه‌های متال معاصر تثبیت کرد؛ آلبومی که میان قدرت و تأمل، خشونت و احساس، و سنت و نوآوری تعادل برقرار می‌کند.
@Metalheadsclub
ترک "Vermilion Pt. 2" از Slipknot یکی از احساسی‌ترین قطعات در کل دیسکوگرافی این بند است که چهره‌ای کاملاً متفاوت از گروهی که به هیجان، خشونت صوتی و آشوب شهرت دارد، به نمایش می‌گذارد. در این قطعه، خبری از گیتارهای خشن یا فریادهای پرخاش‌گرانه نیست؛ جای آن را ملودی‌های آکوستیک ساده، آرامش‌گرا و صدای آرام و شکننده‌ی کوری تیلور گرفته است.
از نظر مفهومی اگر در بخش نخست راوی درگیر وسواس ذهنی و جنون‌آمیز نسبت به زن مورد نظر بود، در این بخش با غیبت، انزوا، و سوگواری روبهرو هستیم؛ انگار که او پذیرفته که معشوقه‌اش دیگر وجود ندارد یا شاید هرگز واقعی نبوده. شعرها مملو از احساس خلأ، سردرگمی و دلبستگی بیمارگونه‌ای هستند که میان رویا و واقعیت سرگردان‌اند.
این قطعه نه تنها درخشش شاعرانگی خاصی دارد بلکه جنبه‌ای انسانی، شکننده و دردناک از درون شخصیت اصلی را عریان می‌کند؛ چیزی که بسیاری از طرفداران Slipknot آن را تحسین می‌کنند، چرا که ثابت می‌کند پشت ماسک‌ها، فریادها و خشونت صوتی، قلب‌هایی لطیف و ذهن‌هایی پر از سؤال و درد پنهان‌اند.
@Metalheadsclub
آهنگ "Demons" از Imagine Dragons یکی از مشهورترین و تاثیرگذارترین قطعات این گروه است و آهنگ اینترو بازی PES 2015 بود که به‌شکلی بسیار صمیمی و شخصی به موضوع تاریکی‌های درونی انسان می‌پردازد. لحن و فضای آهنگ، تلفیقی از ملودی‌های احساسی، ضرب‌آهنگ آرام و تنظیمی مینیمال است که به‌تدریج با اوج گرفتن احساسات خواننده، شدت می‌گیرد.
متن ترانه از زبان کسی بیان می‌شود که به معشوق خود هشدار می‌دهد: «به من نزدیک نشو، چون درونم تاریکی‌هایی هست که نمی‌توانم کنترل‌شان کنم.» او با صداقت اعتراف می‌کند که نمی‌تواند همیشه خوب یا بی‌عیب باشد، چرا که «شیاطین» درونش گاه بر او غلبه می‌کنند.
این قطعه نه‌تنها تجربه فردی از مبارزه با احساس گناه، ضعف و ترس را به تصویر می‌کشد، بلکه به‌طرزی نمادین نمایانگر درگیری همیشگی انسان با وجدان، گذشته و حس بی‌کفایتی‌ست. از طرفی، تنظیم موسیقایی با ریتمی کنترل‌شده و انفجارهای احساسی در بخش کورس، این حس سرکوب‌شده را به‌خوبی به شنونده منتقل می‌کند.
@Metalheadsclub
مدیریت گروه چت آزاد تغییر کرده :
/channel/+Y26-DQrxaFA2ZTRk
در کنار گروه آزاد برای کسانی که علاقه مند به بحث فقط موزیک هستند نیز گروه فعال و حرفه ای (رسمی) داریم :
/channel/+2G5O1sAOefoxMTE0
قطعه‌ی "Portrait of a Headless Man" از بند یونانی Septicflesh یکی از تأثیرگذارترین آهنگ‌های آلبوم Codex Omega است که در قالب ترکیبی از سمفونیک دث متال و فلسفه‌ی اجتماعی، روایتی تمثیلی از گم‌گشتگی فکری، اطاعت کور، و فروپاشی هویت انسانی را ارائه می‌دهد.
لیریک‌ها به شکل شعر-مانند، تصویری از انسانی بی‌سر (یعنی بی‌فکر، بی‌انتخاب، و فاقد هویت مستقل) را ترسیم می‌کنند که در نظامی آتش‌افروز و اقتدارطلب، به بازیچه‌ی مبلغان روان‌پریش و رهبران بی‌چهره تبدیل شده است. صدای عمیق و خشمگین خواننده در کنار ارکستر سنگین و ملودیک، حس خفقان، سوگواری، و پوچی را همزمان به شنونده القا می‌کند.
این آهنگ، نه‌تنها نقدی تند بر پیروی کورکورانه از قدرت است، بلکه دعوتی است برای بیداری، خودآگاهی و مقاومت در برابر سیستم‌هایی که ذهن‌ها را از بین می‌برند و فقط "پرتره‌هایی بی‌سر" به جا می‌گذارند.
@Metalheadsclub
ترک «Disposable Heroes» از آلبوم Master of Puppets یکی از خشن‌ترین و مستقیم‌ترین بیانیه‌های ضدجنگ متالیکاست. این ترک با ریف‌های سریع و آتشین، سرباز را همچون ابزاری یک‌بارمصرف در دستان فرماندهان بی‌رحم به تصویر می‌کشد؛ انسانی که از لحظه تولد برای کشتن تربیت شده و هویتش در ماشین جنگی از بین رفته است.
لحن ترانه آمیخته‌ای از خشم، سرخوردگی و پوچی است و با صدای پرقدرت جیمز هتفیلد، نوعی خروش اعتراضی علیه بی‌ارزشی جان انسان‌ها در میدان نبرد می‌شود. این قطعه نه‌تنها از منظر موسیقایی یکی از بهترین آثار ترش متال دهه ۸۰ است، بلکه از نظر محتوای انتقادی، ضربه‌ای سنگین به سیاست‌های جنگ‌طلبانه وارد می‌کند.
@Metalheadsclub
آهنگ "Ἐλθὲ Κύριε " از بند یونانی Rotting Christ قطعه‌ای تاریک، آیینی و به‌شدت دراماتیک است که ریشه در تراژدی کلاسیک یونان، اسطوره‌شناسی دیونیزوسی و نقد قدرت سرکوبگر دارد. این ترک، بیشتر از آنکه فقط یک قطعه متال باشد، شبیه به احضار آیینی خدایان است؛ تلفیقی از موسیقی بلک/دارک متال با متون کلاسیک یونانی، لحن نمایشی و لایه‌های سنگین فلسفی و مذهبی.
درون‌مایه‌ی اصلی آهنگ حول اشاره ای به دیونیسوس می‌چرخد — خدای جنون، آزادی، شهود و سرکشی. بخش‌هایی از لیریک مستقیماً Bacchae اثر اوریپید گرفته شده که در آن پنتئوس (شاه تبای) علیه دیونیسوس می‌ایستد و درنهایت به‌دست مادر خودش در جنونی آیینی کشته می‌شود. راوی در اینجا، یکی از پیروان دیونیسوس است که زیر فشار قدرت سیاسی قرار گرفته، دستگیر شده و اکنون در لحظه‌ای آستانه‌ای، فریاد می‌زند:
Ἐλθὲ, κύριε – بیا، ای بزرگوار!
این فراخوان مکرر به دیونیسوس، نوعی نیایش خشم‌آلود است، ترکیبی از عجز، اعتقاد، و خشمی که به مرز توحش رسیده. آهنگ با واژگان باستانی، تکرارهای آیینی و فضای صوتی سنگین، شکلی آیینی به خود می‌گیرد گویی مراسمی برای احضار خدای مقاومت در برابر ظلم است.
@Metalheadsclub