🕪🕪 ساعت سنتی
🎧 دونوازی در همایون
🎶دستگاه: #همایون
🎼نوازندگان:
ویولن: #پرویز_یاحقی
پیانو: #جواد_معروفی
🎻 @iutmusic
🎻 @iutmusic
برای لذت بردن از این اثر کافیست فقط ایرانی بود.
با قاطعیت میتوان این اثر را یکی از خاطره انگیز ترین آثار موسیقی ایرانی دانست.
🖤سالروز درگذشت خداوندگار تار، استاد جلیل خان شهناز🖤
۱خرداد ۱۳۰۰-اصفهان
۲۷ خرداد ۱۳۹۲-تهران
یاد و خاطرشان همواره در دل هایمان مانا خواهد ماند.
🎹 @iutmusic
بنا به درخواست نوازندگان عزیز،از این پس تصاویر آموزشی تحت عنوان #گرم_کردن تقدیم شما خواهد گردید.
این آموزش ها برای گرم کردن اکثر عضلات درگیر در نوازندگی پیانو است اما نوازندگان دیگر ساز ها هم میتوانند از آن استفاده نمایند.
توصیه میشود برای بهبود روند نواختن و لخت کردن انگشتان پیش از نوازندگی فرصتی را اختصاص به این تمارین دهید.
همچنین توصیه میشود پیش از دقت به تصاویر به توضیحات آن توجه اکید داشته باشید چرا که عدم توجه به این توصیه ها و انجام اشتباه این حرکات به شدت زیان بار بوده و امکان آسیب دیدگی شدید موجود است.
در صورت بروز مشکل برای انگشتان یا ساعد و اعضای درگیر یا عدم تفهیم این تمارین لطفا از اساتید خود جویا شوید.
🎹@iutmusic
به همین مناسبت یک فیلم مستند بنام آقای نی که شرح حال ایشان از زبان خودشان است تقدیم میشود:
Читать полностью…این فیلم ،جان بابیرلی، رهبر بزرگ ارکستر را نشان میدهد که چگونه در یکی از تمریناتش بر سر میزانی از "سمفونی هفتم" بروکند ،رُسِ ارکستر را میکشد!!
و از آنان میخواهد دقیقا همان چیزی را بشنوند و اجرا کنند که او میشنود.
یک نوازنده خوب در هنگام تمرین همین کار را با خودش انجام میدهد.او نباید به سادگی از هر نت یا میزان یا جمله عبور کند و میبایست هر بار به شیوه های مختلف آنرا اجرا ،تا حقیقت آن اجرا را کشف کند.
در واقع یک نوازنده خوب رهبری خود را عهده دار است و اجازه نمیدهد موسیقی قربانی حرکات تند و سریع و بعضا وحشیانه ی انگشتانش شود.
🎹@iutmusic
در آیین نکوداشت #جلیل_شهناز و #درویش_خان در فرهنگسرای هنر در سال ۱۳۸۵ گفته شده است:
#حسن_کسائی: شناخت موسیقی کار هرکسی نیست. همه موسیقی را گوش میدهند و دوست میدارند اما کسی که سره را از ناسره تشخیص بدهد و بتواند درک مقاماتی را که استاد شهناز نواختهاند داشته باشد بسیار نادر است. همه ساز میزنند و همه خوب ساز میزنند ولی قدرت نوازندگی و محفوظات و لحظات موسیقی که آقای شهناز میدانند و اجرا کردهاند، چیزی که در دست همگان باشد نیست. یعنی ردیف موسیقی ایران نیست. قدرت آقای شهناز در جواب دادن و دونوازی خارق العادهاست. من ۶۰ سال با ایشان همنوازی کردهام و ساز بنده با ساز شهناز گره خوردهاست.
#محمدرضا_شجریان: ساز شهناز در من زندگی میکند و من با ساز شهناز زندگی میکنم. من تنها خوانندهای هستم که خودم را شاگرد جلیل شهناز میدانم. ساز این نوازنده بی بدیل، یک ساز آوازی است؛ برخلاف دیگر نوازندهها که ۸۰ درصد سازی میزنند و فقط ۲۰ درصد آوازی. جلیل شهناز به بیان واقعی در نوازندگی تار رسیده است؛ چرا که در گیرودار ردیف و تقلید از دیگران نماند و مانند آبشاری خروشان در جریان است.
#داریوش_پیرنیاکان: جلیل شهناز هنرمندی است که زاوایای بسیاری در سازش نهفتهاست. وی علاوه براشراف کامل بر ردیف و رموز آن، ویژگی منحصربهفردی دیگری نیز داشت. جواب آوازهای شاهکار و بی نظیر، استفاده از تمام امکانات ساز، نواختن بسیاری از گوشههای مهجور، رعایت جملهبندی در نوازندگی از جمله ویژگیهای نوازندگی جلیل شهناز است.
استاد #پرویز_یاحقی: شهناز دفتر تار را بست
یک عمر توان به ساز دمساز شدن وز ساز نواختن سرافراز شدن
صد سال توان به تار مضراب زدن اما نتوان جلیل شهناز شدن
🎻 @iutmusic
#آموزشی
#گرم_کردن
#حرکت_اول
حرکت آموزشی اول:
با شانه ها در هوا یک دایره رسم کنید.بازو ها در این حرکت باید آویزان و لخت باقی بمانند.
🎹 @iutmusic
۲۵ خرداد - سالروز درگذشت استاد حسن کسایی
🎻 @iutmusic
یاد و نامش پر فروغ🌹🖤
(در این کلیپ استاد با کاغذ لوله شده و همچنین انگشت خود هنرمندانه نی مینوازند)
یادی از علی اصغر بهاری، نوازنده ی بنام کمانچه، در بیست و دومین سالروزِ ابدی شدنش:
علیاصغر بهاری، به سال ۱۲۸۴ در ناحیه بازار عباسآباد تهران متولد شد. وی اصالتاً اهل شهر بهار بوده است. پدرش «نایب محمدتقیخان» تا سن ۱۳ سالگی تربیت او را بر عهده داشت. پس از آنکه پدرش ورشکسته شد، مادرش گوهر خانم فرزند میرزا علی خان نوازنده ماهر کمانچه، ناگزیر به همراه خانواده به خانه پدری پناه برد. در این زمان بود که با موسیقی انس گرفت و به کمانچهنوازی پدربزرگش علاقهمند شد. به درخواست مادرش از میرزا علی خان به مدت ۲ سال نواختن کمانچه را آموخت و سپس به مدت ۴ سال در مکتب سه دایی خود به نامهای رضاخان، اکبرخان و حسنخان که در یک قرن پیش جزو هنرمندان نامی ایران به حساب میآمدند، دست به تکمیل تجربیات خود در کمانچه نوازی زد.
علیاصغر بهاری، از داییهای خود چیزهایی را که باید بیاموزد آموخت تا اینکه در هجده سالگی، همراه با ارکستر ابراهیمخان منصوری در کنسرتی که در یک سالن بر پا شده بود شرکت میکند و از همینجا آوازه شهرت بهاری به گوش موسیقیدانان میرسد و او را به نام نوازنده خوب و آگاه به نواختن گوشههایی ایرانی میپذیرند. در این زمان بود که با مرگ پدرش، اداره امور خانواده به او، که پسر بزرگ خانواده بود، سپرده شد. پس از چند سال که پیانو به جای سنتور و ویولن به جای کمانچه رواج پیدا کرده بود، وی نیز کمانچه را زمین گذاشت و نواختن ویولن را آغاز کرد و نزد رضا محجوبی به تکمیل آموختههای خود در موسیقی ایرانی پرداخت. چنانچه پس از اتمام تحصیل، استادش چنان از حاصل کار خشنود بود که تمام شهریهای که تا آن زمان به وی پرداخته بود یکجا به او برگرداند.
بهاری پس از چندی در مشهد کلاس موسیقی جهت تعلیم میگشاید و یک سال هم با حبیب سماعی استاد سنتور کار میکند و شاگرد تعلیم میدهند و بعداً به تهران میآید و توسط استاد روحالله خالقی به مدرسه موسیقی جهت تعلیم دعوت میشود و در هنرستان شروع به همکاری مینماید. این ایام مصادف بود با گشایش رادیو که او را نیز به همکاری فرا میخواند. در سال ۳۲ بود که پس از سالها دوری از کمانچه، با علاقه فراوان دوباره این ساز را دست گرفت. در روزگاری که این ساز در حال فراموشی بود و اغلب به دیده تحقیر به آن نگریسته میشد و این ساز مخصوص مطربهای دورهگرد تلقی میشد. پس از اجراهای اصفر بهاری در رادیو، دانشگاه تهران از وی دعوت کرد تا به تعلیم هنرجویان این دانشگاه بپردازد. در سال ۱۳۴۶ با دعوت رادیو فرانسه در سالن دلاویل در میان سه هزار بیننده به اجرا پرداخت.
وی با همکاری با مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایران، شاگردان خوبی را تربیت کرد که هر کدام هم اکنون یکی از بهترین کمانچهنوازهای کشور میباشند. او علاوه بر ساختن قطعههای ضربی از قبیل پیش درآمد و رِنگ، بر ردیف موسیقی ایرانی و ضربیهای روایت شده از متقدمین تسلط کامل داشت. اصغر بهاری نقش مهمی را در روایت تصانیف و نغمههای فراموش شده و مهجور موسیقی ایرانی دارد. چنانچه بسیاری از تصانیف و نغمههایی که اکنون موجود است، مدیون حافظه اوست.
بهاری ، شنبه ۲۰ خرداد ۱۳۷۴ شمسی در ۹۰ سالگی درگذشت. وی در دههٔ ۶۰، با فرامرز پایور، جلیل شهناز، محمد اسماعیلی و محمد موسوی، در گروه اساتید موسیقی ایران همکاری داشت که در این دوران آلبومهای انتظار دل و خلوت گزیده (با صدای استاد محمدرضا شجریان) و لیلی و مجنون، دل شیدا و کنسرت اساتید موسیقی ایران (باصدای شهرام ناظری) اجرا شدند.
@iutmusic
به مناسبت زادروز کامبیز روشن روان
کامبیز روشنروان، آهنگساز و نواپرداز، استاد و مدرس موسیقی و از چهرههای شاخص در حوزه آموزش موسیقی، ۱۹خرداد ماه ۱۳۲۸در تهران متولد شد.
وی تحصیلات ابتدایی خود را در هنرستان موسیقی زیر نظر استاد حسیندهلوی فرا گرفت و سپس به عالی موسیقی ملی رفت و دیپلم موسیقی را از این هنرستان در سال 1346دریافت کرد. لیسانس موسیقی از دانشگاه تهران با گرایش آهنگسازی و فوق لیسانس از دانشگاه کالیفرنیا و دکترای آهنگسازی از دانشگاه هاوایی از دیگر فعالیتهای آکادمیک روشن روان به شمار میرود.
روشن روان در آهنگسازی فیلم دستی چیره دارد و موسیقی متن فیلم برنج خونین از جمله نخستین موسیقیهایی بود که پس از انقلاب ساخته شد. موسیقی متن فیلمهای گلهای داودی ، سفیر سریال امیرکبیر و برخی نزدیک به 120 فیلم موسیقی متن ساخته و باکارگردانانی چون عباس کیارستمی، امیر نادری، رسول صدر عاملی، کیومرث پور احمد، مهدی فخیم زاده و دیگران همکاری داشته و برای برخی از این فیلمها هم جایزه بهترین موسیقی جشنواره فیلم فجر را به دست آورد.
ساخت قطعاتی در قالبهای سمفونی و قالبهای موسیقی کلاسیک از دیگر تلاشهای روشن روان به شمار میرود که از جمله آنها میتوان به سمفونی فلک الافلاک، سمفونی پرواز از جمله آنهاست.
تلاش روشن روان در موسیقی سنتی هم فراوان تاثیر بوده است. از مجموعه آموزشی پژوهشی که وی برای کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان انتشار داد و در آن کثیری از هنرمندان نامی موسیقی چون محمد رضا لطفی و شجریان هم حضور داشتند تا ساخت قطعاتی برای هنرمندانی چون شجریان و ناظری و ... و نیز آهنگسازی برخی قطعات دیگر، همانند دود عود مشکاتیان (با صدای شجریان) و ساقینامه با صدای شهرام ناظری از دیگر فعالیتهای روشن روان به شمار میرود.
انتشار چند اثر ارکسترال با فضای ملودیک وتنظیمهایی قابل اعتنا برای موسیقی محلی که با صدای بیژن بیژنی انتشار یافت از دیگر آثاری است که روشن روان آهنگسازی اش را عهده دار بود.
انتشار چندین کتاب در زمینه آموزش موسیقی در قالهای مختلف و نوشتن مقالات و جزوات در این زمینه از دیگر تلاشهای روشن روان به شمار میرود.
روشن روان در مقام مدرس موسیقی در هنرستان عالی موسیقی(سالهای 46 تا 54) ، هنرکده موسیقی ، دانشسرای هنر، گروه موسیقی دانشکده هنرهای زیبا دانشکده صداو سیما، تربیت مدرس و سوره به تدریس پرداخت. بهتعبیر دقیقتر در تمامی این چهار دهه روشن روان همزمان با تحصیل در مقاطع بالاتر به تدریس موسیقی در نهادها و ارگانهای مختلف میپرداخت.
از جمله فعالیتهای دیگر روشن روان همکاری و اداره برخی نهادها همانند ریاست کانون موسیقیدانان سینمای ایران( دهه 70)، ریاست کمیته ملی موسیقی وابسته به یونسکو، ریاست هیئت مدیره خانه موسیقی وعضو موسس و مدیرعامل این نهاد، هیئت مدیره خانه سینما و عضویت در دهها شورای مختلف سیاستگذاری موسیقی در صداو سیما و دفتر امور موسیقی وزارت ارشاد را عهدهدار بود.
داوری در چندین دوره جشنواره موسیقی فجر و دبیری این جشنواره در چند دوره از دیگر فعالیتهای روشن روان به شما می رود.
@iutmusic
🕪🕪 ساعت سنتی
🎧کولی
(آلبوم:نه فرشته ام نه شیطان)
🎶دستگاه: #شور
🎼خواننده:
#همایون_شجریان
🎻 @iutmusic