34448
Хаётий ва Ибратли ҳикоялар... Хикматлар хазинаси... Инсон такдирини аччик синовлари... Hamkorlik va reklama uchun 👇👇 @Bronzam . . . . . .
• Жаннатда аёлларга нима берилади.
©️Др. Аброр Мухтор Алий
♻️Бошқаларга ҳам юборинг!
Улашувчи ҳам амал қилганлик савобини олади, Ин Ша Аллоҳ!🤲🏻
Каналимизга обуна бўлинг⤵️
🌿🌸•┈•┈•┈•❁🌸❁•┈•┈•┈•🌸🌿
@Ayollarga_maruzalar
🌿🌸•┈•┈•┈•❁🌸❁•┈•┈•┈•🌸🌿
уйи остонасидан ҳатламади. Бир вақтлар нафратланган, ундан қутулиш учун ҳар нарсага тайёр Мастура қўлига… физика дарслигини олди. Яна икки йил уриниб, йигирма беш ёшида физика-математика факултети талабаси бўлди…
Дунёни чарҳпалак дейишлари шу бўлса керак…
…Хаёлларидан юлқинганида гавдали киши – Зафар ундан анча узоқлашиб бўлганди.
“Таваккал!”
У оёғини қўлга олгудек бўлиб Зафарнинг ортидан чопди. Унга икки-уч қадам қолганида беихтиёр тўхтаб қолди. Қўрқа-писа унга разм солди. Чакка сочлари оқарган… Бу сочлар тилга кирса уйдан кетиб қолган ўн олти ёшли боланинг дарду-ҳасратларидан юраклар адо бўлишини туйқус сезди. Шунда Мастура ўз-ўзидан нафратланди.
Ортида одам турганини сезибми, Зафар ортига ўгирилди. Мастура қўрқувдан қотиб қолди. Ўзи билиб-билмай салом бериб юборди.
–Кечирим сўрагани келдингми? – ўттиз йиллик айрилиқдан сўнг Зафарнинг айтган сўзлари шу бўлди.
Мастуранинг кўзлари катта-катта очилиб кетди. Тили айланиб-айланмай сўради:
–Қаердан… билдинг?..
–Дадам раҳматли ҳаммасини айтиб берганлар.
Мастура ўйлаб ўйига етолмасди. Айтиб берганлар? Қанақасига? Ёки, Бойдуллаев домла тиз чўкиб ўзини оқлаб, ўғлини ишонтирганмикин?
Зафар кўзларини юмди. Ҳириллаб нафас олаётган отаси хаёлидан ўтди.
–Ўғлим… болам… ўзимни… оқламоқчимасман… Бир кун келиб… ўзинг ҳам балки… кўрарсан… Мен ўтирган стол билан… ўша қизнинг партаси ўртасида… ерга етадиган… ёғоч тўсиқ бўлган… Худонинг олдида… виждоним тоза… ўғлим…
Ҳайратдан, алам ва нафратдан Зафарнинг тилидан сўз, қўлидан куч қочди. Шу оддийгина нарсани текшириш наҳот ақлига келмади?! Шу билан отаси ва оиласи номусини ҳимоя қилиш мумкин бўлган эканку!.. Орадан бирмунча вақт ўтиб қишлоққа келганида ўша синфга кирди. Ҳайратланарлиси, ўша оғир парталар, ўқитувчи столи шу ҳолича турарди. Ҳолиқи қудрат буни атайин шундай қолдирган, бутун умр ёмонотлиқ қилинган бандаларини фойдасига гувоҳлик беришга ирода қилганди. Бир вақтлар отаси ўтирган стол ва унга қадалган парта ўртасида ердан ярим қарич очиқлик қолдирилган ёғоч тўсиқ бор эди.
Зафар синфнинг ёғоч полига беихтиёр чўккалаб қолди. Бир муддат ўзи билан ўзи курашди-ю кучи етмай ўкраганича йиғлаб юборди. Уйини бошқа кўрмаслик умидида вагонлардан-вагонларга сакраётган ўн олти ёшли бола, совуқ, файзсиз шимол бозорларидаги кир-чир ҳаммол, қурилишларда ғишт-лой ташиган мардикор ва университетнинг иқтидорли талабаси, донгдор физик олим ўртасида шу биргина ёғоч тўсиқ турганини ўшанда ҳис қилди.
–Дадамлар бирор марта сени гапирмаганлар, – ниҳоят ўйларидан юлқиниб деди Зафар. – Кечирим сўрашинг ҳам шарт эмас. Худо ҳаммасини кўриб турибди.
“Худо бор, бўлмаса ҳаммасини жой-жойига туширмасди!” – Мастура кўнглидан ўтганини тилига чиқара олмади.
Мастура турмушга чиқмади, аниқроғи, унга совчи келмади. Ота-онаси унинг тўйини кўрмай омонатни топширишди.
–Ортимдан юрма, ота-онамнинг олдиларига кетяпман, – деди унга қарамай Зафар.
Унинг нима демоқчилигини Мастура тушунди. Зафар хайрлашмай ортига бурилди ва юриб кетди. Мастура қишлоқ ва қабристон ўртасида, бўм-бўш кўчада ўзи ёлғиз қолди. Нафақат синфдоши Зафарнинг, балки ўзининг бахтини ҳам ерга кўмганини алам билан эсларди. Чамандагул дўппили, сепкил тошган юзли қиз абгор қилган ёшлиги ортидан маъюс тикилиб қолди.
Барибир Мастура кузни ўзгача интиқлик билан кутаверарди. Бўм-бўш, зулмат оралаган кўнглида ёлғиз югурик шамоллар айланар, айланаверарди…
Бахтиёр АБДУҒАФУР
#НомусХикоя
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli\_Sozlar 📚 ⏮
НОМУС
Мастура кузни ўзгача интиқлик билан кутарди. Гўё, бу сафаргиси уни бутун умрлик виждон азобидан қутултирадигандек, шу билан гуноҳларидан фориғ бўладигандек. Илоҳий тартиб бузилмасди: қиш ортидан баҳор, ёз кетидан куз келарди; бироқ, у нажот фаслига етолмасди. Барглар сарғаяр, хазонрезги устида совуқ, намчил шамол ўйнар, ёмғирлар ўз қўшиғини куйларди-ю ёлғизгина у, қирқдан ҳатлаб, элликка юзланган, сочининг қорасидан оқи кўп Мастура кузнинг келганини ҳис қилолмасди. Елвизак шамол қишнинг бўм-бўш кўчаларидек кўнглини-да шип-шийдам қилишга беҳуда уринаётгандек кўринаверарди.
Бу йилги куз ҳам шундай бошланди. Сунбула яримламай, мезон эшик қоқмай ҳақиқий куз келди-қўйди. Буни у оёқ-қўли увушидан, тез-тез ҳолсизланишидан сезди.
“Қаридим!..”
Уни ёши ўтаётгани, аҳволи кундан-кунга оғирлашаётгани ҳеч қизиқтирмасди. Фақат, кузга етиб олиш, Худо айтишга имкон берса, виждон азобидан қутулиш эди. Шу орзу-хаёлларда кун санарди, яшарди.
Ана шундай куз кунларидан бирида, тушкун ва дилгир аҳвода кўчага чиқди, ишга – мактабга бориши керак эди. Эшикни қулфлаб, йўлга чиққан ҳам эдики, ундан ўн-ўн беш қадамлар олдинда кетаётган кишига кўзи тушди-ю юраги қалқиб кетгандек бўлди. Қудратингдан! Қадам ташлаши, чап елкасини хийла пастроқ тутиши, бошини бироз солинтириши ҳам ўша-ўша! Кептику!
“Зафар…”
У юриш-юрмаслигини, чақириш-чақирмаслигини билмай қолди. Қанча вақт туриб қолганини билмади. Аста кетиб бораётган кишининг ортидан журъатсиз бир-икки қадам ташлади. Оёқ товушларини эшитиб қолишидан чўчиб, бирдан уйи томон ўгирилди – таниб қолмасин, нима дейман?! Қулоқлари остида таниш, қувноқ овозлар эшитилиб кетди:
“Зафар “бешчи!” Зафар физикадан ҳам зўр! Зафар алгебрадан ҳам зўр!..”
Беихтиёр кўзларига ёш келди, бўғзига нимадир тиқилди. Ич-ичидан ҳайқириқ келгандек бўлди.
“Биламан! Биламан! Биламан!”
Лекин буни ўн тўрт-ўн бешлардаги, юзларига сепкил тошган, бурни пучуқроқ, майда ўрилган сочлари устидан чамандагул дўппи кийган Мастура тан олишни истамасди. Шундай деганларни ёмон кўрарди. Зафардан нафратланарди… У бўлмаса синфдаги энг аълочи ўқувчи бўларди, ҳамма ўқитувчилар уни мақтарди, деворий газетада фақат унинг сурати бўларди.
“Зафарнинг дадаси физика-математика ўқитувчиси бўлмаганда у беш олмасди!” – дерди чамандагул дўппили Мастура, майда ўрилган сочини ўйнаб.
“Ҳеч ундай эмас, Зафарнинг ўзи жуда каллали бола, бўлмаса вилоят олимпиадасида биринчи ўринни олармиди!” – дерди оқ сочларини рўмоли билан яширишга уринаётган Мастура.
…У анчагача кўчада туриб қолди. Ўтган-кетган қўшниларнинг саломини ҳам жавобсиз қолдирди.
“Ота-онасини қабрини зиёрат қилишга кетяпти. Ортидан борсамми?”
Лекин бундай қилолмасди. Журъати етмасди, юзи чидамасди.
“Балки бу охирги марта келишидир, кейин келмасачи?”
Яна ўша кишининг ортидан юрди. Ишга кечикаётгани, директорнинг тўнғиллаши ҳам эсига келмасди. Фикри-ёди фақат биргина сўзни айтишда эди.
“Кечир!..”
Хаёллари уни ўттиз йил олдинга, гавжум синфга улоқтирди. Салкам қирқ ўқувчили синфхона, танаффусдаги ғала-ғовур, чамандагул дўппи кийган, сепкилюз ва сочлари майда ўрилган, нимадандир норози Мастура… У ўтирадиган парта ўқитувчининг столи билан тўқнашган эди. Кейинги дарс физика. Ўлгудек ёмон кўрган фани. Ҳеч нарсага тушунмайди, формулалар, аллақандай тенгламалар келганда мияси ишламай қоларди. Шундай фанни одамлар қандай ўзлаштиришига таажжубланарди ҳам. Агар физика бўлмаганида мактабнинг энг олди ўқувчиси бўларди…
Эшик очилиб ўйлари тўзғиди, норозиланиб жойига ўтирди.
Физика ўқитувчиси – Зафарнинг отасини ҳамма Бойдуллаев домла деб танир, доим бир ҳил – эски, лекин тоза кулранг костюм-шимини кияр, қўлтиғида икки-уч дарслик, қалин умумий дафтар бўлар, синфга кирганида аввал салом бериб, сўнг жойига ўтирарди. Бу сафар ҳам одатига хилоф қилмади. Ўтиргач, синф журналини очиб йўқлама қилди ва уй вазифасини кимлар қилмаганига қизиқди. Шундоқ қаршисида ўтирган Мастура айбдордек қўлини кўтарди. Ёлғиз ўзи эди, уй вазифасини бажармаган.
–Қизим, нега бундай қиласан? Ҳар доим уй вазифасини қилмай келасан. Ҳеч бўлмаса, физика ҳурмати, бирор дугонангдан кўчириб кел, барака топгур! Икки қўйишга кўзим
Телефони жиринглаганида яна асаби бузилишини истамай телефонга қўл чўзмади. Ўзи етай-етай деб қолди, Зоҳидни энди нима кераги бор?
„Жиринг-жиринг”тинмагач, машинани секинлатиб, телефонни қулоғига олиб борди.
- Зоҳид?
- Абдукарим ака, қаердасиз?
- Гўрдаман! Нимага телефонинг ўлган? Эшитаяпсанми, Зоҳид?
- Мен Ҳилоламан, ака, ҳамсоянгиз.
Абдукарим экранга қараб, „Ҳилола” деган ёзувни ўқиди. Тавба, шунчалик шокка тушиб қолдими?
- Ҳа-ҳа, Ҳилола, сенмисан?
- Қаердасиз?
- Янгангни туғруқхонага обораяпман! Бизнинг уйга ўт, эшик-тешик очиқ қолган бўлса ёпиб қўй. Шошиб уйдан чиқувдик.
- Элбуртдан маишатни бошлаб юбордингизми дейман, ака?
- Тушунмадим.
- Кайфингиз йўқми деяпман?
- Э, рулдаман!
- Суюнчи беринг, ака, хотинингиз ўғил туғди! Қаерда бўлсангиз ҳам уйга тезда етиб келинг.
- Нима?!
Абдукаримнинг баданидан совуқ тер чиқиб кетди. Тормозни босиб, чироқчани ёқди. Не кўз билан кўрсинки, орқа ўриндиқ бўм-бўш эди!...
- Қаерларда юрибсан, Абдукарим? - ҳовлида уни қарши олди Ҳилоланинг онаси. - Суюнчининг каттасини берадиган бўлдинг, хотинингни ўзим туғдирдим. Ўғилтой муборак бўлсин! Бир ташқарига чиққанимда мошининг кўчага чиқиб кетди, ортингдан хотининг бақириб қолди. Нима бўлдийкан деб келсам, келиннинг дарди тутган.
- Хотиним мени қаерга кетди деди?!
- Туғруқхонага обормоқчийди, дояга кетди шекилли, деди.
Абдукарим лабини қаттиқ тишлади. Қулоғига чақалоқнинг ингаси эшитилди...
@Ibratli_sozlar
ни очиб.
Потти индамай туриб, сочларини тарай бошлади. Сўнг дераза ёнига бориб, қаерга юз ювамиз, деб атрофга аланглади. Ситти ҳам бегона
жойдалиги эсига тушдими, илкис туриб:
-Айтганча, Тошкентдамиз-а, -деди хурсанд бўлиб,қарасак чалиб бир-икки сакраб. Дугоналарим ҳам ўн йил ичида ҳаётимнинг бир
бўлагига айланиб қолганлигини, уларсиз бир зайлдаги ҳаёт зерикарли ўтишини шу лаҳза англаб етдим. Тошкентга илгариям келган бўлсам-да
бу гал ёнимда улар борлиги учун ҳаммаси бошқачадек эди. Поттиям Ситтини қўлларидан тутиб сакрарди.
-Ие,бас қилинглар. Боғча болаларига ўхшаб бунча сакрадинглар,-дедим ўзим ҳам беихтиёр уларга қўшилиб.
Нонуштадан сўнг "Ипподром”га ошиқдик.
Давоми бор....
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli_Sozlar 📚 ⏮
ини, ойнани туширсам, қайт қилиб юбориши мумкинлигини
Ўйлаб, зўрға чидаб келардим. Машина дашт ёўлларидан ўтаётганда зерикканидан қизлар ухлаб қолди. Мен эса, ухлаб қолишдан
уялардим. Сабаби, аямнинг айтишларича, оғзимни очиб ухлармишман. Кўнглим тубида ҳали чертилмаган торлар бордек, Баҳром аканинг
қарашларига дош беролмай кетардим. Нимадир илк бора юрагимни ёқимли, мулойим қитиқларди. Нима бало, қайлиғимни севиб қоляпманми?
Беихтиёр ойначага қараб, жилмайганимни сезмай қолдим. Икки яноғим уялганимдан лов-лов ёниб кетди. Уялганимдан кафтларим билан
юзимни тўсиб, бармоқларим орасидан ойначага секин мўраладим. Баҳром аканинг бояги тундлигидан асар ҳам қолмаган, оппоқ
тишлари сал кўриниб, иягини кўтариб, мамнун ҳолда рулни бошқарарди.
Кўзим бироз илингандек бўлди. Машина тўхтаганда уйғониб кетдик. Ёўлнинг икки гирдидаги чинорлар бир-бирига чирмашиб кетган
жойда тўхтабмиз. Салқин шабада уйқуни қочириб, тетиклик бахш этди.
-Тушинглар, қизлар, Самарқандни томоша қилмасдан босиб ўтиб кетиш гуноҳ. Бутун дунё одамлари бир кўришга орзуманд
афсонавий шаҳарни сайр қиламиз, -деди Шавкат ака юк сумкаси орасидан рақамли видеокамерани чиқараркан.
-Биз билан айланиб, тўй маслаҳатига кеч қолмайсизми, -Ситти иддао билан унга гап қотди.
-Ситора, гапга жуда бало экансан-ку, -дея Баҳром ака Ситтини елкасига қоқиб қўйди. Бироз жаҳлим чиқди-ю, улар маҳалладошлиги
учун ўзимни босдим.
Бироз пиёда юрганимиздан сўнг шаҳар бор бўйи билан қучоқ очиб кутиб олгандек, асрий миноралари билан қаршилади.
Мен эндигина ёришган тонгда енгил туманлар орасидан чиққан мафтункор зиёратгоҳга суқланиб қарардим. Худди эртаклар оламига
Ўхшайди. Болалигимда Сиёб бозорига келганда узоқдан кўргандим. Энди эса баланд миноралар қаршисида ўзимни мусичадек кичик ҳис
қилардим. Биз кечгача ҳамма қадамжоларни зиёрат қилиб чиқдик. Баҳром ака дуоларни ўқидилар. Унга бўлган ҳурматим ёўл давомида
оша борди. Ора-сира Потти орқада қолиб, йигити билан телефонлашарди. Бу қайлиғимга ёқмаётгани ўқтин-ўқтин унга хумрайиб қараб
қўяётганидан сезилиб турарди. Кун ботар чоғи биз яна бир бор овқатланиб, ёўлга тушдик. Кеча оқшом ёўл тарадуси билан
ухлолмаганимизданми донг қотиб ухлаб қолдик. Ора-сира ёнимиздан ўтган машиналарнинг фараси ёруғида уйғониб кетардим. Улар сокин
суҳбатлашиб кетардилар. Тун ярмида биз Тошкентга етиб келдик. Дадам қаерга тунашимизгача белгилаб, тайинлаб қўйган
эканлар. Қаршида яшаб, кейинчалик кўчиб келган Давлат амакининг дарвозасига келиб тўхтадик. Улар ухламасдан кутиб ўтирган эканлар.
Аёли дастурхонни безаб қўйибди. Эркаклар овқатланишди. Биз эса уйқусираб, иштаҳасиз термулиб турардик.
-Қизларимни уйқуси келибди. Узоқ ёўл тортишган. Уларга жой солиб берай, -деб бизни алоҳида хонага олиб кирди. Жойлашиб, ўзимиз холи
қолганимиздан сўнг уйқуям қочиб кетди. Поттининг йигити эртага учрашайлик, деб тинмай қўнғироқ қиларди.
-Гули, Гуля сени телехранителларингни деб Тошкентдай жойга келиб, бир қадам қолганда у билан учрашмай кетаманми? -деди у
юзтубан ётиб. -Анови эрчанг ҳар телефоним жирингласа, еб қўйгудай қарайди. Асли ўша билан учрашаман, деб келгандим.
-Сен-чи, дедим Ситтига.
-Ажалимдан беш кун бурун ўлмоқчи эмасман. Менгаям тинимсиз учрашайлик, деяпти. Аммо сени "шпион”ларинг қўймайди,
қўйсаям маҳаллада гап-сўз қилади. Кейин дадам билан аям мени тириклай ейди.
-Пайт пойлаб бирров учрашайлик. Уч кишимиз-ку! Нимадан қўрқамиз. Қарими, ёшми, чиройлими, хунукми билиб олардим-да.
Келишган йигит бўлса, африкалик бўлсаям тегиб кетардим, -деди Потти ўтирволиб.
-Ухлайлик, бозор қилишга, шаҳар айланишга келдик-ку.
-Сени қайлиғинг бор. Ҳадемай тўйинг бўлади. Нима ғаминг бор? Бизни тушунармидинг, деб Потти чапга қараб ётди.
-Тўғриси, Баҳром акадан ҳам, Шавкат акадан ҳам қўрқаман. Улар бир дақиқа мени ёлғиз қўймасликлари аниқ. Энди ухлайлик.
Эртага бир гап бўлар, -дея бошимни ёстиққа ташладим.
Туш кўрдим. Тубсиз жарликка қулаб кетдим. Ситти билан Поттиям мен билан бирга пастга қулаётганди. Бироздан сўнг дарё
кўринди. Дарёда учта қайиқ турибди. Ҳар биримиз биттадан қайиққа ўтириб, қочмоқчи бўлаяпмиз. Бироздан сўнг дугоналарим кўринмай,
бир ўзим қолиб кетдим. Бир оёғим қайиқда, би
сехи бор. Биззи маҳалламиздан-ку.
-Биламан, ўғли ёқмайди.
-Бунча кайфиятинг ёўқ. Ишонмасанг, шартта жавобини бер.
-Қара, шеьр юборибди.
-Ух-ҳу зўрку. «Севаман ҳалол» депти-ку. Ёки қаридир, деб қўрқяпсанми?
-Биласанми, мен Поттини расмини жўнатдим.
-Боплапсан, -деди у. Шунча гаплашсам ҳам ўзимни ўзим тушунолмай қайтдим
Афсуски, уйда ҳам мени кўнглим хуфтон бўлди. Дадам «сотка»ни олиб текшира кетди. Ҳайдовчи
Ғийбатимизни қилиб, «сотка»сини текшириб туринг. Бир балога лўнда булмасин деганмиш. Тўғриси,
шеьрни сақлаб қўйганимга жудаям пушаймон бўлдим.
-Гап шу аяси, менга тинчлик керак...!
Дипломини олган заҳоти, шу ёз узатиб юборамиз,
деб гапни тугатдилар. Мен ўзимни оқлашгаям,қаршилик кўрсатишгаям илож тополмадим. Тўрт
қатор шеьр ҳаёт-мамотимни ҳал қилгандек эди.
Битирув кечамиз ҳам яхши ўтди. Ҳаммамиз тарқадик. Дадам айтгандек, мени
дўстининг ўғлига унаштиришди. Дадамга аччиқ қилиб «сотка»ни ишлатмай қўйгандим. Пули
ҳам тугаганди. Унаштирилган йигитим - Баҳром рақамимни сўраб, ўзи пул ташлаб қўйди.
Бирданига дугоналаримдан ажралганим, у билан гаплашмаётганим мени зерикарли дунёга
бошлагандек бўлди. Ҳар куни сузишга қатнай бошладим. Икки соатча вақтим сузиш билан
Ўтди. Юрагимда пайдо бўлган норозилик ўтини шу билан пасайтириб, уйга қайтардим. Ўзимдан
саккиз ёш катта бўлган Баҳром ака билан нимани гаплашишни ҳам билмасдим. Учрашувга
чақирса бормасдим.
-Қизим ҳар замон гаплашиб туринглар. Бир ой ичида тўйларинг бўлади. Бир-бирларингни
яхшироқ билиб оласилар.
-Яхшироқ билиб айниб қолсам-чи? Ундан кўра гаплашмаганим маьқул. Бир умр
гаплашишим ҳам етади. Қариб, эркакка ўхшаб ётибди. Гаплашишгаям уяламан. Тенгим
бўлсайкан.
-Иби йигитнинг қариси бўладими? Бинойидек йигит. Қош-кўзлари қоп-қора, бўй-басти
келишган.
-Шунчалик экан, ўзингиз тегволинг.
-Қиз бўлмай, қизил кесак бўлгир. Оғзингдан чиққан гапингни мани-матраси ёўқ.
-Бошидан зар ўгириб ичинглар энди топган куёвларингни. Менга ёқмайди.
-Менам дадангни ёқтириб текканим ёўқ. Ойдайгина рўзғор тебратиб ўтирибмиз. Кимдан
кам жойимиз бор.
-Ўқишга қўймадинглар. Дугоналарим Тошкентга айланишга кетяпти.
-Тошкентни кўрмай юрувдингми, қизим? Туркияга, Қозоғистонга бориб келдинг-ку!
-Шуям боришми, дадамни бизнеси учун бозорини кўрдим, холос.
Дугоналаримнинг бари боряпти. Мен эса аллақачон уй қамоғидаман. Биргина бассейнга
боришимга қўясилар. Қанчалик марҳаматлисилар. Уй бекалари учун берилаётган сериалларни
кўриб, умрим ўтиб кетяпти. Шу учун айтарканлар: "Ёшлигимда ўйнамадим-кулмадим” деб.
-Ким боряпти?
-Ана, Потти билан Ситти "Ипподром”дан сеп қилишга боришяпти.
-Ундай бўлса, дадангга айтаман. Сен ҳам керакли нарсаларингни харид қилишга борасан.
Баҳромжон билан борсанг, янаям яхши. Унга кастюм-шим олиб беришимиз керак.
-Энди ўшасиз нафас олишгаям рухсат бермайсила шекилли.
Ичкарига кириб ўйга ботдим. Кечки овқатга чиқмасам, дадам ҳам рози бўладиларов.
Сузиш роса эзиб юборган эканми, донг қотиб ухлаб қолибман. "Она қизим, эшикни оч” деган
дадамнинг ёўғон овозидан уйғониб кетдим. Уйқусираб эшикни очсам, дадам, аям хавотир
билан юзимга тикилишди.
-Сал қолди эшикни бузишимга. Тошканга борсанг, ўзим машина қилиб бераман.
Дугоналаринг билан айланиб кел. Улар шунчалик тез таслим бўлади, деб ўйламагандим.
Жуда хурсанд бўлдим. Мен иккинчи маротаба аразлаш эвазига ота-онамни
бўйсундиргандим. Аммо дадам отдан тушсалар-да, эгардан тушмай, дугоналаринг билан
бирга сени Баҳром аканг айлантириб келади, деб шарт қўйдилар. «Фалончининг қизи автобусга
осилиб пойтахтга бориб келибди», деган гапни кўтаролмас эканлар. Аслини олганда, бизда
унаштирилган қиз қуда тарафнинг розилиги билангина тўйгача остона ҳатлаб, кўчага чиқиши
мумкин. Гап-сўзларнинг олдини олиш учун Баҳром ака билан келишиб олган кўринадилар.
-Майли, розиман,- дедим. Қушдек учиб нариги хонада чанг босиб ётган "сотка”мни олиб
келдим. Ана, холос. Қуввати ҳам тугаган-ку. Артиб-суртиб токка уладим. Потти билан базм куни
аразлашганимизча гаплашмай юргандик. Аввал ўзим гап қотиб, узр сўрадим. У ҳам менсиз
қийналганлигини айтди. Бироздан сўнг дарвозамиз олдига етиб келди. Ҳа, у мендан эркинроқ,
қоронғудан қўрқмайди.
-Вой, Гуля, шундай сени соғиндим
☝️ЭРИ БЕФАРК ВА ХИЕНАТ КИЛАДИГАН АЕЛЛАР УЧУН КАНАЛИМИЗДА КЕРАКЛИ НАРСАЛАР БОР.
💃 БУНИ ИШЛАТГАНДАН СУНГ ЭРИНГИЗ ОЛДИНГИЗДАН КЕТОЛМАЙ КОЛАДИ👇🏻👇🏻
/channel/+GQfZnQeRk5ozYjAy
/channel/+GQfZnQeRk5ozYjAy
ГУНОҲЛАРНИНГ ТУРЛАРИ
Гуноҳлар икки турга бўлинади.
1. Гуноҳи кабиралар;
2. Гуноҳи сағиралар.
Аллома Тафтазоний раҳматуллоҳи алайҳ “Шарҳу ақоид” китобида қуйидагиларни ёзган: “Ибн Аббос розияллоҳу анҳумо кабира ва сағира гуноҳларга шундай таъриф берган: “Ҳад тайин қилинган ёки дўзах билан, ё лаънат айтилиши билан, ё ғазаб қилиниши билан таҳдид қилинган ҳар бир гуноҳ гуноҳи кабирадир. Дунёда ҳад тайин қилинмаган, охиратда қўрқитув билан огоҳлантириш берилмаган ҳар бир гуноҳ сағира гуноҳдир”.
Ҳадиси шарифларда баъзи гуноҳ ишлар ҳалокатга олиб борувчи энг катта гуноҳи кабира бўлгани сабабли куфр деб номланган.
Ибн Масъуд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: “Расуллуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Мусулмонни ҳақорат қилиш ахлоқсизликдир, у билан уришиш куфрдир”,- дедилар”. Муттафақун алайҳ.
Шарҳ: Мусулмон билан урушишнинг куфр аталиши бу ишнинг кишини иймондан чиқариб юборадиган куфр бўлмаса-да, энг катта гуноҳлардан эканини билдиради.
@Ibratli_Sozlar
Қозоғистонлик миллионер ким унинг қизига уйланса, 25 миллион доллар тўлайди
Қозоғистондаги энг бой одамлардан бири бўлган умидсиз ота мана неча йилдирки қизига эр тополмайди. Ворисга уйланган куёв учун, у ҳатто куёвга пул тўлашга тайёр. Аммо ҳеч ким унга уйлана олмади. Чунки унинг қизи...❗️
🌱Бир кун ёнимга Қуръондан таҳсил истаб бир болакай келди. Болакайга бир разм солгач, мен ундан сўрадим
🍃
- Қуръондан бирор сурани ёддан биласанми?
- Ҳа.
- Аммадан Қуръонни 30 охирги қисмидан биласанми?
У ўқиб берди.
- Таборак сурасини биласанми? Уни тиловатига лол қолган эдим. Яна бир тиловат эшитиш истагида ундан нахл сурасини сўрадим. Ва қарангки уни ҳам ёддан билар эди. Энди яна бир имтихон учун болакайдан узун суралардан бўлмиш бакара сурасини сўрадим. У Бакара сурасини ўқий бошлади. Болакай сўраларни шундай гўзал ва тиниқлик билан ўқиб бердики ман лол қолган эдим.
🍃
- Ўғлим Қуръонни тўлиқ биласанми?
- Ҳа.
🍃
Эртага отаси билан келишини сўрадим. Шундай оқил ва илмли фарзандга ким ота эканлигини кўргим келди. Аммо уни падарини кўргач яна ҳам ҳайрон бўлиб қолдим.
У суннатга ергашган одамга ўҳшамас эди.
У мени хайронлигимни кўриб:
Мани шундай фарзандни отаси эканлигимга ишонмаятганингиз кўриниб турибди. Хозир сизга ҳаммасини тушунтириб бераман.
- Бу болани орқасида 1000 нафар эркак ўрнини боса оладиган одам турибди. Мани 3 нафар ўғлим бор.Ҳар бири ҚУРЪОНни ёддан билади. 4 ёшли қизалоғим ҳам бор.Қизалоғим "амма" қисмини ёдлаган.
🍃
- Қандай қилиб?
- Аёлим фарзандларимиз гапиришни бошлашганида уларга Қуръон ёдлатишни бошлайди ва албатта фарзандларимизга мақтовлар ва самимий сўзлар билан далда бўлади. Болаларимиздан қайси бири биринчи бўлиб ёдласа, ўша фарзандимиз кечки таомдан нима ейишини ўзи танлайди.
🍃
Ким биринчи бўлиб қайтариб берса, дам олиш кунлари қаерга боришимизни танлайди. Биринчи бўлиб Қуръонни битирган эса, таътилни қаерда ўтказишимизни танлайди.
🍃
Аёлим Қуръон ёдлашда улар орасида рақобат рухини тарбиялайди...
🌹
Мана солиҳа бўлиб уйини ҳам солиҳларга тўлдирувчи аёл шудир!!!
Кечки овқат ўрнига жудаям мазали , мухими жудаям соғлиқ учун фойдали, оздирувчи коктейл 🥛🍌🍊🥝🌪️
1 та банан 🍌
яримта апельсин 🍊
1 та киви 🥝
150 мл 1% ли кефир
100 мл сув
1 чой қошиқ зиғир уруғи
Блендрда аралаштирдим
Сиз ушбу оздирувчи ичимлик борлигини аниқ билмасдингиз😉.
Сув - 1.5 литр
Бодринг - 1 та
Лимон - 1 та
Имбир - озгина
Райхон - озгина
Хаммасини паррак қилиб тўғраб, кечқурун музлатгичга сақланг ва эрталаб олиб илиқ холатида кун давомида ичиб юринг.
Суратга тикилдим,
у сал қорин қўйганга ўхшайди. Бу менга маьқул эмас. Ўғил болаларнинг қориндор, тўладан
келганларини жиним суймайди. Мен-чи? Расмимни юборсам, маьқул келармикан? Аммачам
ҳар келганда "Ҳа лўли Марям, катта қиз бўляпсанми?” -деб қорароқ эканлигимни писанда
қиладилар. Потти бўлса, "Сен ҳиндларга, айниқса, Кажолга ўхшайсан”, -дейди. Ҳар қалай ҳусним
билан мақтана олмайман. Мактаб даврида синфимиздаги энг хунук қиз мен эдим. Кўзларим
катта-катталигидан жаҳлим чиқарди. Энди қандайдир о
Ўзгардим. Юзим тўлишгани учунми,
кўзларим меёрига тушди
Холамнинг айтишларича , қизлар ўсиш ёшида сал бесўнақай, хунукроқ бўлиб, балоғат
ёшида гул-гул очилиб кетаркан. Менинг ёшимда хунук қизнинг ўзи бўлмасмиш. Холам
учун мен париларнинг париси. «Худди аянгни» шзи бўляпсан. Аянгни орқасидан илашмаган
йигит ёўқ эди қишлоғимизда, -деб эркалайди. Кўзгуга қараб, ўзимдан нуқсон қидирдим.
Пешонамдан яна тошма чиқибди. Шу угривойлар икки йилча бўлдики, тинчлик бермайди.
Ўйлаб-ўйлаб, ахийри Поттининг расмини йигитга жўнатиб юбордим. Ҳа, нотаниш ошиқни бопладим,
деган хаёлда эдим. Соткани вебга қўйиб, аямга ёрдам бера бошладим. Дадам кади
мантини яхши кўрадилар. Ҳали бодрингдек кўкиш бўлиб турган хом қовоқни қишлоқдан олиб
келибдилар. Мантиларни қасқонга тераётган пайтим телефоним гудок бера бошлади.
-Ол, анови савилингни. Ғўнгиллаб мияни еди, -дедилар аям сурпани йиғаётиб.
Ичкарига кириб чўнтагимдан олиб қарасам, ўшандан хабар келган экан.
"Қийнама мени, севаман сени, келмаса малол, севаман ҳалол”. Ҳали ҳеч ким менга
шеьр бағишламаганди, севаман демаганди. Эртага дугоналаримга кўрсатиб мақтанаман,
деб ўчирмай, сақлаб қўйдим.
Битирув кечаси бизнинг уйда бўладиган бўлди.
Давоми бор..
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli\_Sozlar 📚 ⏮
дан кулардик. Шу-шу биз баримиз
телефон жиннисига айлангандик. "Тестни ўйлама, телефон орқали бирорта устозимиз айтиб туради. Пулини берсак бўлди-да,
дея бир-биримизни репититорга бориб вақт сарфлаб ўтирма”, дея ёўлдан урардик.
Орадан уч ой ўтди. Битирув имтиҳонлари, диплом иши бошланган пайтларда бир йигит қўнғироқ қилди.
-Алло, Диля! Унинг овози жуда ёқимли ва ўктам эди.
-Дилямасман, Гуляман, сиз кимсиз?
-Ҳа Гуля, узр сиззи Диля дебман. Анови қора сочли дугонангиз бор-ку, кўзлари катта-катта?
-Ҳм,Поттими?
-Ҳа. Уни номери ўчиб кетибди. Айтворасизми?
-Сиззи танимадим-ку?
-Танийсиз. Исмимни ўзингиз эсламагунча айтмайман. Қизлар мани унутишса жуда хафа бўламан-да....
Ман унга Фотиманинг телефон рақамини бердим.
-Узр,Гуля. Яна бир дугонангиз бор эди-ку. Доим сила билан бирга юрадиган.
-Ситтини айтаяпсизми ёки Моххиними?
-Иккаласиниям рақами бўлса, илтимос айтинг. Туғилган кунимга таклиф қилмоқчийдим.
-Ман уларнинг ҳам рақамларини бердим. Қизиқ, у ким экан? Курсдошларданми, синфдошлардан? Ёки
бегона? Бегона бўлса, мани рақамимни қайдан топди, дугоналаримни қандай танийди? Эртага коллежга борсам,
ҳаммаси аниқ бўлади-қўяди, деб уйқуга кетдим. Тонг-саҳарда яна қўнғироқ бўлди. Хавотирланиб келган
аямга "Будилник қўйгандим, дарс қилмоқчиман”, дея таскин бердим. Аям ёқасига туф-туфлаганча чиқиб
кетди. Аям кетганларидан кейин.
-Алло кимсиз, дедим рақамига ҳам қарамай. Бу ман, Гуляхон! Туни билан сизни ўйлаб ухлолмадим. Тонгни
сизнинг ёқимли овозингиз билан бошлай, деб ният қилдим.
-Сизни танимаяпман.
-Наҳотки, кечқурун суҳбатлашгандик, дарҳол эсиздан чиқиб кетдимми? Айтгандим-ку, қизлар мани
унутишса жуда хафа бўламан.
-Ия, сизми?
-Ҳа, мен ўшаман, ўша. Сиз манга Кумушдек дилдор, ман сизга Отабекдек ёр бўлсам, не ажаб.
-Унда Зайнаблар ҳам кўпми? Балким, сиз шундай унутаверсангиз Зайнабга ҳам ёўл очилади-да! -деди.
Тонгги уйқуни яхши кўрсам-да, тоза ҳавога юз тутгим келди. Қўлимга тест китобчасини олиб, супага
чиқиб ўқий бошладим. Аммо хаёлларим пойинтар-сойинтар бўлганидан кўзим ўқирди-шуурим қабул қилмасди.
Ўша номаьлум йигитни "Зайнаб”дан қизғана бошлагандим. Эҳтимол, улардан бири дугоналарим бўлиб чиқар.
Қўнғироқ қилишга юзим чидамади. Сабр қилай-чи. У ким экан? Потти иккаламиз бизнинг дарвозамиз олдида
учрашдик.
-Кетдикми? -деди у жилмайиб. Негадир кўзлари ёниб турар, хурсандлигидан дасти узун сумкачасини айлантириб,
гоҳ осмонга отиб оларди.
-Тинчликми, оғзинг қулоғингда?
-Сшрама, йигитим телпон қилди.
-Қанақа йигитинг, ёўқ эди-ку, дея юрагимга хавотир қўнди.
-Ёўқ эди, энди бор. Ўзиям кечаси билан гурунглашдик. Ҳозир симкартамда бир сент ҳам ёўқ. Тонг отсин
Ўзим пул ташлайман, деди.
-Исми нима?
-Билмайман, адашиб тушганди. Бир-биримизни овозимиздан севиб қолдик. У мандан қайси рангдаги атиргулни
ёқтиришимни сўради? Нақ "Қиш сонатаси” дейсан. Оқ атиргулни дедим. Қайси фаслни ёқтиришимни сўраганда кузни
дедим. Хазонларни бир-бир босиб шитирлатиб юришни яхши кўраман,дедим. Унда кузда кўришамиз, -деди.Боя
ёзни десам бўларкан. Ўртада ёз турибди. Уни бўлса,ҳозироқ кўргим келяпти.
- У санга Отабек, Кумуш ҳақида гапирмадими?
-Ёўқ. Овозингиз Юджинникига ўхшаркан, деб «Қиш сонатаси»даги қўшиқларни манга жўнатди.
Шу куни Моххи, Ситти ҳам ким биландир телефонда танишган. Ман индамай қўя қолдим. Чунки, уларнинг
рақамини берганим учун ўша номаьлум йигит қўнғироқ қилгандир, деган тусмолим бор эди. Кечқурун нақ ўн
бир. Эндигина кўзим илашганда қўнғироқ бўлди. Юрагим патирлаб уриб кетди. Худди икки хона нарида ётган дадам
билан аям юрак уришимни эшитадигандек қўрқиб, кўрпага буркандим. Секин зангори тугмани босдим.
-Гуля, нега овоз бермайсиз.Кимдир борми? Ман ўшаман.
-Сиз Отабекмисиз, Жунсангмисиз ёки Дон Жуанмисиз? Кеча дугоналаримни ҳам қулоғига лағмон осган
"астонопка”си ёўқ бекорчимисиз?
-Нималар деяпсиз? Туҳмат қилиб, ёш жонимга зомин бўлмоқчимисиз?
-Унда уларга ким қшнғироқ қилди?
-Қайдан билай. Кеча сиз билан гаплашишга баҳона тополмай, дугоналарингизнинг рақамини сўрагандим.
Аслида, уларни танимайман. Ман сиззи қариндошингизнинг тўйида кўргандим. Ўшанда рақамингизни сўраб
билгандим. Орадан анча вақт ўтса-да, боғланишга чўчидим.
-Унда си
🔠🔠🔠❕ 🔠🔠🔠❕ 🔠🔠🔠❕ sarpo koʻrmaganmisan namuncha qizim.
🤔-- Oyi bularni chiroyliligini qarang, kelinoyim bu fasonlarni qayerdan topgan oyi. Odamni koʻzi quvnab ketadiyu🥰🥰
🥰--Haaaa qizim menam soʻragandim sarpolarizzi fasonini qayerdan topdiz deb, kelinoyingni aytishicha bitta kanal bor emish nominiyam nima dediya
🔠🔠🔠🔠🔠 dedimiey
🔠🔠🔠🔠🔠🔠 dedimiey.
😍 Oʻsha kanaldan olarkan, yanachi u kanalda tikuvchilikniyam BEPUL oʻrgatisharkan, qara kelinoying menga koʻylak tikib berdi, senam tezroq ulanib olgin qizim.
🥰 Kelinchak fasonlari 🥰
😘 Kuzgi dvoyka fasonlari😘
💐Onajonlar uchun fasonlar💐
Hamkorimiz:👉 Tikuvchilik sirlari 👈
қўймайди, шундай аълочи қиз. Яхши баҳо қўйсам, буниям ҳисоби бор, жавоби бор, қизим
Мастура бу гапларга зўрға чидарди. Синфдаги энг аълочи қиз бошқалардан кўчирадими? Ҳеч қачон! Кўчиртирганлар нима деб ўйлайди? Биз билан бир ҳил эканку, демайдими?
–Ўтир қизим, бошқа бунақа қилма, уят бўлади. Бу сафар “нуқта” қўйиб турамиз…
Аввалига Мастура хижолатдан дув қизарди, сўнг хижолатпазлик ўрнини нафрат ва алам эгаллади-ю юзидан қон қочди, гезарди. Ўн олти ёшли қизнинг сония ичида турлик қиёфага кириши тўпори ғуруридан гувоҳлик бергандек эди.
“Уят сенга бўлади!” – фавқулодда ўй ўтди унинг кўнглидан.
Шу куни у уйга қандай етиб борганини билмади. Онасининг қулоғига нималардир, деб шипшиди. Ўзини уялганга солди, кўзларини ерга тикди. Ҳам ғазабдан, ҳам номусдан ёнган онаси эшитганларини тафтиш қилмай дарров эри ва яқинда ҳарбий хизматдан келган ўғлига етказди.
“Нима эмиш, анави қариб қуюлмаган Бойдуллаев домла қизингизга қичиқ қипти! Усталининг1 тагидан оёғини узатиб қизингизнинг оёғига теккизганмиш! Қизимни энди эр олмайди, войдод!..”
“Нима?! Ким?!..”
Алангага мой сепишнинг ҳеч кераги йўқ эди. Ўртада энди ор-номус масаласи турарди. Ота-боболари қўрбоши ўтганлар, сўзини бермаганлар учун бу ичга ютиб кетадиган нарса эмасди. Мастуранинг отаси ва акаси ўша куниёқ Бойдуллаев домланинг уйига бостириб киришган, сўроқ-саволсиз уни дўппослашган, оиласи, болалари кўз ўнгида ҳақоратлашганди.
Синфдош қизга тегажоқлик қилган отасининг дўппосланишини Зафар жимгина кузатиб турарди. Нима қилишини билмасди. Бундай қилишга отасининг қандай ҳадди сиғди? Ахир оиласига иснод эмасми? Унга иснод эмасми?..
Мастуранинг отаси ва акаси Бойдуллаев домлани чала ўлик ҳолига келтириб кетишди. Ҳамон ҳис-туйғулари билан курашаётган Зафар на ёрдам беришини, на жойида туришини биларди. Шу пайт миясига ғалати ўй урилди ва шартта ортига ўгирилди. Дарвоза томон юра бошлади. Буни биринчи бўлиб онаси сезди.
–Болам! Қайт, болам!..
Худди онаси ушлаб оладигандек, Зафар қадамини тезлаштирди ва югурганича кўчага чиқиб кетди…
…Қишлоқда аввал Бойдуллаев домланинг ўзининг ўқувчисига тегишгани дув-дув гап бўлди.
Кейин Зафарнинг ғойиб бўлгани оғизлардан тушмай қолди. Катта қишлоқ бу воқеани жимгина кузатар, аралашишга қўрқар, худди ҳеч нарса бўлмагандек тутарди ўзини.
Аввал бундай гап бўлмаган, гап чиқмаган. Аёл-қизлари рўмолда, эркаклари очилиб қолган эшиклар ёнидан ўтаётганда ерга қараб юрадиган қишлоқ чуқур сукутда эди.
Бойдуллаев домланинг акаси, деҳқончилик қиладиган Мирабдулла оиласи билан хотинининг юртига, Балиқчига кўчиб кетди. Чортоққа, Учқўрғонга тушган домланинг сингиллари эса қишлоқдан қадамини узди.
Мастурага етадиган одам йўқ эди. Мактабда энди физика ва математика ўқитилмай қўйди. Ўқитувчи йўқлигидан ўрнини бошқа дарслар эгаллади. Мастура ҳамма фандан “беш”га ўқирди…
Бойдуллаев домла қишлоққа аралашолмай қолди. Одамлар ҳам уни тўй-ҳашамларга айтмай қўйди. Зафарни қидириб бормаган жойи қолмади. Орада аёлининг аҳволи оғирлашди-ю шу ётганича бошқа туролмади. Сунбула ўтиб мезон кирганида омонатини топширди. Ўша кузнинг ёқимсиз, этни жунжиктирувчи салқин кунларида Мастура буни эшитди-ю ичида нимадир узилиб тушгандек бўлди. Ўшанда у институтга иккинчи марта имтиҳон топшириб киролмай қишлоққа қайтган эди…
Ўн беш ўтгачгина Зафарнинг дараги чиқди. У Россияда эди. Ишлагани борган синфдошларидан бири уни таниб қолган, расмини юборганди. Энди телефонларда унинг сурати айланарди: йўғон гавдалик, сочлари калта, ҳарбийларга ўхшаган қиёфа…
Шундан кейин у қишлоққа келадиган бўлди. Куз эди. Онаси омонатини топширган кунлар.
Биринчи марта келганида отасини таний олмади. Қариб, бир бурда бўлиб қолган, елкалари чўккан, гапларини эплаб гапиролмасди. Зафар кекса, ушоқдек отасини бағрига босиб узоқ йиғлаган, Бойдуллаев домла эса нуқул: “болам! болам!” дерди, холос. У отасини олиб кетди. Шу билан қишлоқ бу уруғ билан тамом ҳайрлашди.
Мастура кетма-кет беш йил университетга кира олмади. Журналист бўламан, шеърлар ёзаман, деган орзу-хаёлдаги қизга: “Яхшиси, физика-математика факултетига топшир, одам кам” дея маслаҳат беришди. Қишлоқда у ҳақда гап-сўз оралагандан кейин бирор совчи уларнинг
#қотил_дори
7 ёшли қиз шу оддий дори туфайли вафот етди!
Бу доридан ўлим холатлари кўпаймоқда.
Бу дори ҳамманинг уйида бор лекин кўпчилик қанчалик хавфли эканини билишмайди.
☠ Бу доридан эхтиёт бўлинг❗️❗️
📝СУЮНЧИ
Қоқ ярим тунга яқин Абдукарим елкасидан туртки еди.
- Тез туринг! Дард... бошланди.
- Нима? Нима гап?
- Дард... Вой жоним-ей!
Абдукарим ўрнидан сапчиб туриб, чироқни ёқди. Унгача ҳеч нимани англамаган эди, афтини буриштириб, белини ушлаб ўтирган хотинини кўргач, гап нимадалигини фаҳмлади. Шошиб қолди.
- Ҳозир қўшниларни чақираман.
- Қўшниларни нима қиласиз? Мошинни қўшинг! туғруқхонага бориш керак!
- А? Мошин... Энангга қўнғироқ қилай-чи.
- Энамни нима қиласиз? Тезроқ, тезроқ!
Хотини туғиб қўядигандай Абдукарим шошиб қолди. Машинага қандай ўтирганини, калитни бураганини билмайди. Телефонини олиш учун уйга кирганда пешонаси оғриётганини сезди. Боя уйдан ўқдай отилиб чиққанда бошини эшикка уриб олганди, сезмаганини қаранг. Одам деган шу қадар шокка тушадими?
Қўлига телефонни олиб, қайноғасига сим қоқа бошлади.
- Хотин, мошинга чиқавер! Мен ҳозир...
Умрида туғруқхонага бормаган. Боз устига янги шофёр. Қайнонаси билан қайноғаси кўчага чиқиб турса бирга кетишарди. Рулни қайноғасига беради, у ўзидан кўра яхшироқ.
Бироқ қайноғасига тушолмади. Телефони хизмат доирасидан ташқарида. Қўшни қишлоққача бир амаллаб борса... Гарангсиб ташқарига чиқди. Кимга ялинсин? Биров борадими йўқми...
- Бўлинг! Вой-вой, бўлинг!
- Чиқавер!
Антенна қидириб уйнинг ёнига ўтди, яна аҳвол шу. Таваккал. Соат ўн икки бўлаяпти, кўчада одам ҳам, машина ҳам йўқ, секин-секин ҳайдаса... Ётиб қолгунча, отиб қол деганлар.
„Матиз”га чиқиб, газни босди. Кўзи йўлда. Бир қўлида рул, бирида телефон.
- Хотин, - деди йўлдан кўз узмай, - тағин дод-вой қип мени чалғитма. Мен ҳали шопир эмасман. Жим кет. Чида. Йўлдан укангни олволамиз. Бақирганинг билан фойдаси йўқ. Ўзи қўрқиб ҳайдаяпман.
У бир ҳафта олдин олган эди шу „Матиз”ни. У-бу жўрасининг машинасини урганиш учун кундузи ҳайдаган, кечаси рулга ўтирмаган эди. Чироқ нури ёритиб кетаётган йўл кўзига ваҳимали кўринди. Хотини жим. Ҳуш-пушидан кетиб қолмадимикан ишқилиб? У рулга маҳкам ёпишиб олган, йўлдан кўз узишга қўрқиб кетарди, ортга қараб, хотинидан қандай хабар олсин?
Йўқ, кўнгли сезди, Рухшона тишини тишига босиб, чидаб кетаяпти. У ўзидан кўра эридан хавотирда. Янги шофёр туғруқхонагача машина ҳайдаб бора оладимикан?
Қайноғаси телефонини кўтарди ниҳоят. Бироқ овози йўқ.
- Алло... Зоҳид! Зоҳид!... Эшитаяпсанми? Алло!
Телефон ўчди. Қайта қўнғироқ қиламан деб йўлдан чиқиб кетишига сал қолди. Баданига титроқ тушди. Асаблари ҳам титрай бошлади.
„Эҳтиёт бўл, эҳтиёт бўл” деди ўзига ўзи пичирлаб. Тишларини ғижирлатиб қайноғасига қўнғироқ қилди.
- Телефон хизмат доирасидан...
- Ер ютсин сени, Зоҳид!
Хотинининг қишлоғига кириб борувчи йўл сой ёқалаб ўтган, Абдукарим бир балога гирифтор бўлмай деб қишлоққа етмасдан рулни чапга бурди. Туман марказигача йигирма километр. Бу ёғига йўл равон, ўзим эплайман деб ўйлади.
Чироқ нурини ямламай ютиб бораётган тун машинани ҳам ютиб юборадигандай эди. Зоҳидга қўнғироқ қилмаса бўларкан. Асабларини тамом қилди у. Ўзи қўрқувдан таранг тортилганди бу асаблар...
У тезроқ туғруқхонага етиб олишни ўйларди. Бахтига хотини жим. Йўқ, буни бахт деб бўлмайди, шўрлик жувон дардини ичига ютиб келаяпти.
Қайноғаси қўнғироқ қилиб қолди.
- Алло, почча.
- Нимага телефонингни антенага қўйиб қўймайсан!
- Алло... Алло...
- Зоҳид! Мени эшитаяпсанми?
- Алло...
Алоқа яхши эмасди, гаплаша олмади. Зоҳид яна икки марта қўнғироқ қилди.
- Э-э, бор-э!
Орадан ярим соатдан кўпроқ вақт ўтган бўлса керак.
- Чида, хотин, етай деб қолдик.
Унинг кўзи толиқиб ачишар, оёқ-қўллари ҳамон қалтирар, юраги қинидан чиққудек бўлиб урарди.
ри сувда. Сувдаги оёғимни қайиққа олишга уриняпман, аммо ололмаяпман. Уйғониб
кетдим. Дугоналарим «пиш-пиш» ухлаяпти.
Жойни бегона қилиб бослиқдим, шекилли, ёки чалқа ётиб қолдимми? Аям ўнг тарафга бурилиб
ёт, дердилар. Яна бемаза туш кўра бошладим. Баҳром ака иккаламиз ёўлнинг икки гирдидамиз. Машиналар тирбандлигидан на у киши ўтолади, на мен. Сал ўтиб дадам ҳам қўллари билан имлаганча ёнларига чақирдилар. Аммо мен ёўлдан ўтолмаяпман. Уйғониб қарасам, оғзим
қуриб, терлаб кетибман. Энди ухламасликка ҳаракат қилдим. Баҳром акадан қўрқиб, соткамни ўчириб қўйгандим. Секин қўшдим.
Калкуляторда аям берган пулларни нималарга сарф қилишни тахминан ҳисоблаб чиқа бошладим. Бу пайт тонг ота бошлаганди. Ёзда
тунлар қисқалиги ҳам яхши. Шу пайт "сотка”мга хабар келди. Бу ўша адашиб тушган йигит эди. "Қачон Тошкентга келасиз? Ё мен
Қаршига борайми? Уйдагилар уйлантиришмоқчи. Сизни бир кўриб, гаплашиб олмасдан, уйланган номард! Қачон келсангиз ҳам Улуғбек
паркида кутаман сизни. Эрталабдан кечгача. Эгнимда енгсиз оқ аралаш қора кўйлак бўлади. Хайр, севгилим”.
Фолбинми бу? Тошкентдалигимни қаердан билди? Поттидан шубҳаланиб аста қўл телефонини текшира бошладим.
Не коўз билан кўрайки, Поттига кун давомида йигирма битта хабар келган. Унинг тўрттаси менга хабар жўнатган йигитнинг рақами. Бирбир очиб ўқимоқчи бўлиб, овозини ўчирдим. Ҳа, менинг сезгиларим алдамаган экан. Потти иккимизни бир йигит лақиллатмоқчи бўлган. Улуғбек
номли хиёбонга келиши, қандай кийимда бўлиши худди менга келган хабар билан бир хил. Поттини жавобларини очдим. Юрагим тез-тез уриб,
дугонамни ётган жойида бўғиб ўлдиргим келиб кетди. Ахир у учаламиз Тошкентни айланишга келаётганимизни, бироқ қўриқчиларимиз
борлигини, уларни чалғитиб, бирпасгина учрашиши мумкинлигини ёзиб юборибди.
Олдингдан оққан сувнинг қадри ёўқ деганларидек, Баҳром акамни менсимай, бир бор кўрмаган йигитга кўнгил қўйишимга,
алданишимга бир баҳя қолибди-ку. Ой ёруғида пишиллаб ухла ётган Поттига қарадим. Уни ҳали терилмаган қоп-қора қошлари, оқ-сариққа
мойил юзи беғубор ва содда эди. Ўша алдамчи йигитдан Поттини қизғониб кетдим. Ёз фасли эмасми, томоғим қуруқшаб, юрагим куйди.
Энди ўринда чўзилиб ётишдан фойда ёўқ. Тонг отиб қолди. Тоза ҳавога юз тутиб, бир неча ойдан бери фикримни бўлган қўнғироқлар ва
хабарларни миямдан қувиб юборишим лозим, деб ўйладим. Юз-қўлимни ювиб, ошхона томон бордим. Шу тарафдан чой олиб келишганди
шекилли, кичикроқ хонага кирдим. Газга чой қўйиб, сатилга сув тўлдирдим. Унча шалоплатмасликка ҳаракат қилиб, ҳовлига сув сепа
бошладим. Товуқ катаги устида турган супургига кўзим тушиб, бир бошдан ҳовлини супура бошладим. Бирор юмуш
билан шуғулланаётганда фикрни жамлаш осон бўлади. Шеьрни ҳам ҳовли супураётиб, саҳарлаб ичимда такрорласам, тез ёдимда қоларди.
Сув мўл-кўл бўлганиданми, дарвозахонанинг икки гирди бирам чиройли гуллар билан қопланган экан. Ёўл-ёўлакай шланкани босиб олгандим.
Ташқаридаги кранга шлангни тиқиб, гулларга сув сепа бошладим. Мана, Тошкент кўчалари. Машиналар аллақачон ҳаракатга келган.
Чиройли параллон халат кийган келинчак нариги томонни супуряпти. Мен томонга ҳар замон тикилади. Сал қорни дўппайиб турганлигидан
фарзанд кутаётганини илғадим. Дамба-дам тик туриб, белини ушлаб қўяди. Унга ҳавасим келди. Ҳомиладор аёлни кўрсам,доим бошқаларга
Ўхшамаган бир нурми, илоҳийликми кўргандек бўламан. Унга кўкси остида уриб турган яна бир жажжи юрак шунчалик дилбарлик бахш
этармикан? Кўча томонни супуриб қуйсам, янгам нонушта тайёрлаётган экан. Унга ёрдам бериш учун ошхонага бордим.
-Ёўл юриб чарчаб келгандинг, ҳали ухлайверсанг бўларди, -деди пиёлаларни юваётган янгам. -Одамни хижолатга қўйдинг.
Меҳмонниям ишлатамизми, сен ҳам онангга тортибсан. Келин қаерга меҳмонга борса, дарҳол этак боғлаб, ошхона ишларига ёр-ядамлашиб кетарди, -дедилар пиёлаларни қўлимга тутаркан. Яхшиям юмушларга тутинибман, аяжонимни уялтириб қўймабман. Энди
дугоналаримни уйғотмасам бўлмасди. Нонуштага чақиришса, шошиб қолишади.
-Туринглар, қизлар, -дедим секингина.
-Ёўқолей, эрта туриб сигир соғармидик, пичи ухлайлик, бўлмаса куни бўйи каллам гаранг бўлади, -деб терс ўгирилди Ситти кўзлари
ки, тонг отмади, кун ботмади мен учун.
-Йигитинг ҳалиям қоўнғироқ қиляптими? -дедим гап тополмай.
-Кечаси билан "сообшена” ёзиб чиқамиз. Шунга ранги-рўйим ҳам бир аҳволда бўлиб
қолди. Кун бўйи уйқудан қолганим учун мункиб юраман. Ўзинг-чи,гаплашиб турибсанми?
-Эй, телефонимни ҳозир қўшдим-ку. Унаштирилган бўлсам, гаплашиб зарил кептими?
-Баҳром акаям сал ёши катта демаса, йигитмисан-йигит. Сени ўрнингда бўлсам,
шундай инсонга тегаётганим учун дўппимни осмонга отардим. Уй-жойи тайин, касби-кори бор,
энг муҳими, ичмайди,чекмайди. Даданг ҳам роса пухта одам-да.
Кўнглим сал ёришгандек бўлди. Дугоналаримнинг ҳаваси келибди-ю, мен ноз қилиб
Ўтирибман.
-Билмасам, негадир юрагим бўм-бўш. Яқинда тўйим бўлади. Айтганча, Тошкентга
қачон кетамиз? Машина дадамнинг ҳисобидан. Ситтигаям айт. Тез тайёр бўлсин. Балки
кўнглимдаги ғашлик Тошкентда тарқар.
-Эрталаб Ситтиникига бораман. Ҳозир кеч бўлди. Айтганча, сузиш бўйича мусобақа
бўлармишми, қатнашмайсанми? Эсимни таниганимдан бери бассейнга югурасан. Ҳаммадан
зўр сузасан-ку.
-Эшитдим, тренеримиз ҳам худонинг берган куни қатнаш, деб зориллайди. Аммо дадамни
биласан-ку. «Соғлигинг учун спортга қўйганман дегандилар..!!
Мусобақаларга қатнашмайсан», дейдилар.
Мендан ортда сузадиган қиз ҳозир чемпион. Қатор-қатор медаллари бор. Дадамнинг
қаттиққўллиги унга қўл келди.
-Ҳм, даданг чатоқ, ҳазиллашиб бўлмайди. Биттагина қизсан-да. Бизага ўхшаб, бир уйда
бешта қиз бўлсаларинг, дадангни эсига ҳам келмасдинг. Бўпти дугонажон, эртагача.
Иккаламизнинг ҳам димоғимиз чоғбўлиб, уй-уйимизга тарқадик. Потти Баҳром акани
мақтагани учунми, бироз кўнглим унга нисбатан илигандек бўлди.
Шанба куни биз-уч дугона Баҳром аканинг "Нексия”си орқа ўриндиғини эгалладик.
Аям яширган-юширган пулларини сумкамга солди. "Қайлиғингга чиройли кастум-шим олиб
бер”, -дедилар. Юрагимиз ҳаприқиб, ёўлга тушдик. Фақат ортимга ўгирилсам, дадам негадир
мунғайиб, хавотир билан термулиб, икки кафтларини юзига тортдилар. Омон-эсон бориб келишсин, деб
дуо қилаётгандирлар. Гўёки, минг йилга узоқлашаётгандек нега бунча маюс... Юрагим
увишиб кетди. Бошқаларнинг дадаси ҳам қизларини шундай яхши кўрармикин?
Қаршининг кенг ва мағрур кўчалари ортда қолди. Ҳаво иссиқ бўлганлиги туфайлими, Ситтининг
кўнгли айниди. Баҳром ака машина деразаларини очиб қўйди. Ойначадан дамба-дам менга
тикилар, кўзим кўзига тушганида кулимсирарди. Унаштирилган бўлсак-да, ўртамизда Хитой девори
бордек эди. Бу, албатта, менинг ёввойилигимдан бўлса керак. Дугоналарим имо-ишора билан
олдинги ўриндиқни кўрсатишар, мен эса деразадан ташқарига кўз тикардим. Баҳром аканинг
сокин, меҳр тўла,кулиб турган кўзлари туфайли дамба-дам юрагим "шиг‘” этиб кетгандек
алланечук бўлардим. Машинамиз "Қўнғиртог‘” постига етганда секинлаб, бироз ўтиб тўхтади.
Не кўз билан кўрайки, дадамнинг ҳайдовчиси чопиб келяпти.
-Анови чақимчи шопир-ку, -деди Потти норози оҳангда.
-Гули, Гуля, ҳайдовчиларинг бўйдоқми, деб эгилиб унга термулди Ситти. Жаҳлим чиқиб,
уларга жавоб бермадим. Булар бариси тасодиф эмас, балки дадажонимнинг ғамхўрлиги эканлигини
мен яхши англардим.
-Эй Баҳромбой, ёўл бўлсин, -деди у кабинага бошини суқиб бир-бир қараркан. Шу десанг,
Тошкентга-опамникига кетаётгандим, тўй маслаҳати бор экан. Худо сени етказди, -дея олд
Ўриндиқни эгаллади. Чуғурлаб келаётган дугоналарим жимиб қолди. "Озиб-ёзиб бир бозор,
шуниям ёмғир бузар”, -дедим мен ўзимни тутолмай.
-Ий, сингилча, силарми Тошкан кетаётган. Иби, Баҳриддин ака қандай кўнди?
-Сиздай чақимчи, ҳушёр, аперис ёрдамчилари бор, дадамнинг нима ғами бор.
-Ошга пашша тушди, деяпсанми, Гули.
-Шундай десаям бўлади.
-Баҳромжон, Шералини қўй, сингиллар бир маза қилиб эшитиб кетсин.
Биз бирдан норози оҳангда чуғурладик.
-Бўмаса, реп қўй ёки "Божалар”ни Баҳром акага ўзимни тутишим ёқмади, шекилли, қовоғи солинди. Сўнг бизга ҳукм билан қараб:
-Мана, Шавкат ака, сазангиз ўлмасин. Шерали бўлса Шерали-да, -дея тугмачани босди. Бизнинг тумшайиб қолганимизни кўриб:
-Шундан бошқаси ёўқ-да. Бирор жойдан сотиб оламиз, -деди. Деразадан кираётган шамол машина тезлашгани сайин кўз
очирмасди. Сочларим юзимга тушиб, бадимга урар, Ситтини ранги оқариб турган
АЛДАНГАН ҚИЗЛАР. 2-қисм.
Фотима иккаламиз бозор-ўчар қилиш учун
отландик. Дадам битта машина чақириб, бизни Ерқўрғон бозорига олиб бориб келишини
тайинладилар. Индамасгина ҳайдовчи ярим кун биз билан ҳамроҳ бўлди. Ёўлда Фотимага йигити
қўнғироқ қилди.
-Алишмисиз, расмни олиб нафасингиз ичингизга тушиб кетдими? Ўртадагиси мен-да. Бирови
Ситти, бири Гуля.
-Нима деяпсан? Бизани расмимизни нега йигитингга юборасан? -дедим жаҳлим чиқиб.
-Вой, Гуля нима қипти, дўстинг кимлигини айт, сени кимлигингни айтаман, -деган мақол бор.
Дугоналарингиз билан тушган расмингизни юборинг, деб туриб олди.
Машина ўйдим-чўйдим ёўлда бир силкинди. Ҳайдовчи ойнадан бизга қараб қўйди.
-Ҳали пастга тушайлик, мендан кўрасан, -дедим. Назаримда Фотима иккимизга бир йигит
телефон қилаётгандек эди. Илгари ҳам шундай ўйлагандим. Уйга кирган заҳоти Фотимани
меҳмонхонага бошладим.
-Қани, ўтир-чи, бир бошидан гапир-чи, юборган «собшена»ларини кўрсат-чи?
Гўё у юрагимнинг бир бўлагимни олиб қўйгандек ҳаяжонда эдим.
-Иби Гуля, битта расмингни юборганимга шунча бўлаяпсанми? Кечир, биздан ўтибди.
Ё мендан олдин тўйи бўп кетади, деб ўйладингми? Аям айтардилар. Ҳаётда дугонасининг
йигитига тегиб олган қизлар кўпмиш. Баьзилари дугонасига келаётган совчиларни қайтариб
юборармиш. Сендан буни кутмагандим.
Бунча куйдинг, ҳадемай у Қаршига келади. Шунда нима қиласан? Мендан воз
кечасанми?
Фотима аразлаб чиқиб кетди. Нимадир кўнглимни ғаш қиларди.
-Ая, Ситтиларникига бориб келай... Нима овқат қилишимизни келишиб олишимиз керак, дея
нариги маҳаллага ёўл олдим. Ситоранинг аяси этагини липпасига қистириб олиб чойшабларни
юваётган экан. Мен билан сўрашиб, қизини чақирди.
-Ситти, қара меҳмон келди. Ичкарига киравер. Эртага базмларингга ўз қўли билан торт
пиширмоқчи. Кун бўйи ошхонадан чиққани ёўқ.
Уларнинг ошхонасига кириб бордим. Ситора тухумларни чақиб, кўпиртираётган экан.
-Ҳорма, Ситти. Бироз гурунглашамиз деб келгандим.
Зап келдинг-да. Эртага кеча зўр ўтиши керак. Кураторимизниям таклиф қилганмиз. Саволжавоб ўйин қилсакмикан? Масалан, рақсга тушиб беринг, ёки севги изҳор қилинг, эчки бўлиб
маьранг, дегандек. Қизиқ ўтади. Бўлмаса, бир-биримизнинг бетимизга қараб ўтираверамиз-да.
-Ситти, сениям йигитинг расм юборишингни сўрадими?
-Ҳа, юбордим. У ҳам суратини юборди. Ҳозир қўлим ун юқи. Кейин кўрсатаман.
-У ҳам тошкентликми?
-Ҳм.
-Етимми?
-Ёўқ. Бойваччани боласи. Нимайди?
-Мендан ҳам расм сўрашди. Бари бир йигит эмасмикан, ўйин қилмаяптими, деб ўйлаб
қолдим.
-Қўйсанг-чи, ҳаммаям расмини юборади-да.
-Потти иккимиз билан тушган суратни йигитига юборибди.
-Нима бўпти? Мен ҳам коллеж олдида тушган расмни жўнатдим. Ўнг тарафдагиси мен, деб
айтдим. «Интернет» танишувлардаям расм юборасан-да. Опамнинг дугонаси Кореяга
турмушга чиқаяпти. "Интернет”дан танишган. Келаси ҳафта тўй. Тошкентда учрашибди. Эй,
қайси асрда яшаяпмиз.
-Мен ҳам эшитганман. Бир аёл америкаликми, туркияликми йигитга тегиб кетибди. У
боргандан кейин ўша эри уни катта пулга ёмон эркакларга сотиб, пул ишлабди. Кимдир ёрдам
бериб, зўрға ортига қайтибди.
-Нимага ваҳима қиласан? Бизади танишимиз ўз юртимиздан-ку. Уларни нима дахли бор.
«Тем боле» биз билан кўришгани ёўқ. Телефон орқали эрмакда. Совчи келса, бошқага тегиб
кетаверамиз. Биз овозини эшитяпмиз, холос.
-Шундайликка шундайкуя, бир газетадан ўқигандим. Қиз унаштирилган экан.
«Сотка»дан биттаси танишайлик, деб «звонит» қипти. Ҳар куни гаплашавериб унга ўрганиб қолиб,
унаштирилган йигитини ёқтирмай қолибди. Тўйни қайтариб, ўша номаьлум йигит билан учрашишга
чиқибди. Қараса, эллик ёшларни қоралаган эркак экан.
-Бу гапларни қайдан топасан? Ваҳимачисан-да. Овозидан ҳам севиб қолиш мумкинми?
-Агар сенга у телефон қилмаса, бир марта бўлсаям уни ўйлайсанми?
-Парвойимга келмайди. Менга учтаси телефон қилади. Ўзини кўрмасам, қандай қилиб унга
кўнгил қўйишим мумкин. Қулоғига лағмон осиб юрибман. Иккитаси қаршилик. Кўп айтишади,
учрашайлик деб. Аммо мени қариндошимизга узатмоқчи. Учрашганим билан барибир
тегмасам. Ота-онам беришмайди. Сениям дадангни жўраси келин қилармиш, деб эшитдим.
Зўр оила, бозорда парда сотишади. Элита парда тикадиган
МЎМИНЛАР ҚИЁМАТДА АЛЛОҲ ТАОЛОНИ КЎРАДИ
«У Кунда баъзи юзлар яшовчи, Парвардигорларига боқиб турувчидир» (Қиёмат сураси, 22–23-оятлар).
Одатда подшоҳлар халққа ўзини намойиш қилмай, фақат яқинларигагина кўринадилар. Улар қайсидир инсонга яқин бўлишса, ўртадаги тўсиқни олиб ташлайдилар. Подшоҳларнинг ўртадаги тўсиқни олиб ташлаб, кимгадир кўриниш беришлари, унга берилган инъомлардан устундир. Аллоҳ таолонинг ўз дўстларини жамолини кўришга муяссар қилиш билан сийлаши ва унга шу билан фазл кўрсатиши мумкин. Аллоҳ таолони кўришни кайфият билан сифатламаймиз. Чунки кайфият суратга эга нарсаларга тегишлидир. Аллоҳ таоло эса кайфиятсиз кўрилади.
("Таъвилот"дан дурдоналар) китобидан.
@Ibratli_Sozla
‼️ Украинада даҳшатли топилма
Украинанинг чекка қишлоғидаги уйда ишлаётган усталар ертўлани таъмирлаш вақтида эмбрионлар солинган банкаларни топдилар. Усталар буни кўриб дахшатга тушишди... Уй эгасининг айтишича 1900-йилларда унинг отаси онаси билан бирга...
Қуйидаги тугмани босиб давомини ўқинг👇
Вақт
Сериал 60 дақиқа
Футбол 90 дақиқа
Кино 90 дақиқа
Фейсбукда кезиш 30 дақиқа
Ошхонада улфатлар билан ўтириш 120 дақиқа
Намоз 15 дақиқа
Субҳаналлоҳ дейиш 1 сония
15 дақиқада ўқийдиган Намозимизга хушуъ-хузуъга қараб 10 баробардан 700 баробаргача савоб оламиз.
Аллоҳ таолонинг фазли билан 5 вақт Намозини ўз вақтида ўқиган банда 50 вақт Намоз ўқиганнинг савобини олади.
Субҳаналлоҳ деб бир марта айтсак, осмону ер ораси савобга тўлади.
Аллоҳ таолонинг фазли ила 1 дақиқада 60 та, 5 дақиқада 300 та савоб топамиз.
Тан олайлик, баъзиларимиз кўп вақтимизни зикрсиз ўтказамиз. Фейсбукни 1 соатга ёпиб, шу вақтни Аллоҳ таолонинг зикрига сарфласак, Лаа илааҳа иллаллоҳ, Субҳаналлоҳ, Алҳамдулиллаҳ, Аллоҳу акбар, Лаа ҳавла ва лаа қуввата иллаа биллааҳ, Астағфируллоҳ десак, қанча савоб топамиз, Роббимизга ҳамд, истиғфор айтган, жаннат хазинасини тилга олган бўламиз.
Аллоҳ таоло тилларимиз доим Ўзининг зикри билан, қалбларимиз доим Ўзининг ёди билан, муҳаббати билан банд бўлишини насиб этсин!
#ТЕЗКОР #ШОК
Тиззамдаги оғриқлардан 3 кундаёқ халос бўлдим!
2 йилдан бери Артрит касаллиги азоблаб келар эди. Бормаган докторим қолмади, беҳуда кўп пул сарфладим. Лекин...
Қўшним тавсия қилган шу гиёҳ орқали касалликдан уй шароитида бутунлай халос бўлдим.
Бу гиёҳдан одамлар қандай даво топаётганини ўзингиз кўринг👇👇👇
http://dexpress24.tilda.ws/snakeoil-u
http://dexpress24.tilda.ws/snakeoil-u
http://dexpress24.tilda.ws/snakeoil-u
(Хозироқ кўк ёзув устига босинг ва бепул китобга эга бўлинг)
#Кундалик_эслатма
НАМОЗДА ХУШУЪГА САБАБ БЎЛУВЧИ ОМИЛЛАР
1. Намозга тайёргарлик.
2. Намоз пайтидаги хотиржамлик.
3. Намозда ўлимни эслаш.
4. Намозхон намоз пайтида Аллоҳнинг унга жавоб қилишини англаши.
5. Намоз пайтида шайтоннинг ёмонликларидан Аллоҳдан паноҳ сўраш.
6. Намозхоннинг намоз пайтида айнан сажда ўрнига қараб туриши.
7. Намозда ўқиладиган сураларнинг мазмунини англаб, тажвид қоидаларига риоя қилиб ўқиш.
8. Намозларда зам сураларнинг ҳар хил бўлиши.
- Assalomu alaykum 🫂
- Sizlarga o’zimning hamyonbop, sifatli va tezkor onlayn magazinimni tavsiya qilmoqchiman 🤝🏻🛍️
-140ming so’mdan cardiganlar 🫶🏻
-140ming so’mdan cardiganlar 🫶🏻
-140ming so’mdan cardiganlar 🫶🏻
-120ming so’mdan “GAP” hudilar 😍
-120ming so’mdan “GAP” hudilar 😍
-120ming so’mdan “GAP” hudilar 😍
Kuz uchun asal kiyimlarimiz kelgan 🫠🎀
з қариндошиммисиз?
-Ёўқ, тўйга меҳмон бўлиб боргандим.
-Қайси тўйга?
-Буёғини ўзингиз топинг. Балки тушларингизга кирарман. Хайрли тун.
Яна жумбоқ бўлди. Яқин ўртада қариндошларимнинг тўйига бормаганман. Айниқса, "сотка”тутганимдан
буён тўй бўлгани ёўқ-ку. Ўқишга кетаётганимда у яна қўнғироқ қилди.
-Гўзал қиз, Гуля. Сизнинг бугунги ишларингизга омад тиламасдан ўқишга кетолмадим.
-Қаерга ўқийсиз?
-Дипломатияга.
-Мани лаққиллатаман, деб овора бўлманг. Телефон тутганимга эндигина бир ой бўляпти. Тўйга
бормаганимга бир йил.Яна қанча ёлғон гапирасиз? Сизни танимайман. Энди мани безовта қилманг. Тамом-вассалом. Офарин, жуда хушёр қиз эканлигингизни сезгандим. Сизга таваккал қилиб, рақам териб
тушдим, десам, нима дейсиз? Айрим қизлар сўраб-суриштирмасдан танишиб кетаверади. Сиз жуда
зукко экансиз. Сизни алдаб бўлмайди. Боадоб оиланинг ақлли қизи эканлигингиз кўриниб турибди.
Узр. Минг бор узр. Агар мандан хафа бўлсангиз, кейинги қўнғироғимга жавоб берманг. Сиз
билан суҳбатлашиб, зерикарли ҳаётимга нур киргандек бўлди. Ота-онам яқинда авария туфайли
вафот этишди. Бир ўзимман, якка-ю ягона овунчоғим шу телефон.
Балки, ундан бахтимни,
зулмат босган дунёмни ёритадиган моҳтобимни топарман, дея орзулаган бир бечора йигитни
кечиролсангиз, кейинги сафар тугмани босинг. Ман сиздан олисда - пойтахтдаман. Хайр, Гулим.
Бир бор кўрмаган. Хушбўй ифорларини ҳидламаган, фақат олисдан-тиканли сўзларини юрагимга
қадаган, қўнғироқ овозли, бемеҳр Гулим, хайр.
У жавоб ҳам кутмасдан алоқани узди.
Тошкентданмикан? Қаторасига шунча ёлғон гапирди. Унга ишониб бўладими?
Бечора, ростдан ота-онасидан ажралиб етим қолганмикан? Бу ёмон гап-ку. Бу совуқ
гапларни унча-мунча одам ёлғон айтолмайди-ку. Негадир кўнглим безовта бўла бошлади.
Энди қўнғироғ қилмаса-я! Бундай чиройли гапларни қайдан топаркан? Яна "Гулим” деган
овозини эшитармиканман?
Нотаниш йигит мени унутди шекилли, куни бўйи телефон қилмади. Ҳар қўнғироқ келганда,
СМС гудоги эшитилса, юрагим ҳаприқиб кетарди. Аммо у эмас... Кайфиятим тушиб, ҳаётдан
кўнглим қолгандек бўшашиб кетдим. Дадам кечқурун чой ичиб ўтирганимизда болиш олиб
келишни буюрдилар. Аям дадамни ёнбошлашлари учун махсус болиш ясаганлар. Оғир, ичи
тўла увада пахта. Уни аранг икки буклаб қўйдим.
-Ҳа, она қизим, шаштинг паст, -деб ёнбошладилар дадам ва тирсакларини болишга суяб,
бошларини бироз кўтариб давом этдилар. -Одам боласининг кўнглини топиш қанчалар мушкул.
Она қизимни айтгани айтган, дегани деган бўлсин, -деб эрта-ю кеч ишласам, бисотимда бир
сен-у, бир уканг. Шукур қилиб юрмайсанми? Сотка тутибам кшнглинг ёришмадими?
Қовоғингдан қор ёғаяпти?” -дедилар сал жилмайиб.
Жуда уялиб кетдим. Агар бегона бир йигитнинг қўнғироқ қилмаганидан ўкинаётганимни
дадажоним билсалар, қандай аҳволга тушадилар, билмадим. Икки юзим лов ёниб кетганини ҳис
қилдим. Гўёки гуноҳ иш қилиб қўйгандек ҳис қилардим ўзимни. Дадам тўғри айтган эканлар.
Сотка қизларга яхшилик келтирмасов. Шунчалик аҳмоқ бўламанми? Башарасиниям
кўрганим ёўқ-ку. Нега уни ўйлаяпман? Демак, мен ўзимни ақл-ҳушли деб ҳисобламасам
ҳам бўлар экан.
Бир ҳафта шундай ўтди. Энди эсимдан чиқардим, деб турганимда у яна телефон қилди:
«Гуляхон, яна сизни безовта қилдим. Минг бор узр. Хафа қилиб қўйдим, деб неча кундан
бери ўз ёғимда қоврилдим. Ахийри, кечирим сўрашга қарор қилдим. Бир-биримизни танимасак,
кўришмаган бўлсак, тушунмовчилик бўлади-да. Шу сабаб сиз учун суратимни
юбораяпман. Албатта, сиз ҳам саломга яраша алик олиб, гул чеҳрангизни кўришдан бебаҳра
қилмассиз. Саломатликда кўришайлик».
Унинг гапи шунчалик тез тугадики, гўё ёдлаб олгандек тез ва тинмай гапирди. Нафасим
оғзимга тиқилиб, бир оғиз ҳам гапира олмадим. У ҳам жавоб кутмай ўчириб қўйди. Лекин
кўнглимдаги қора нуқталар ҳар тарафга тарқалиб, хушнудлик бошланди. Бироз фурсат ўтиб, унинг
сурати етиб келди. Хонандалардан бирига-тўғрироғи Алишер Файзга ўхшаб кетадиган чиройли
йигит яримта суратдан кулиб турарди. Эгнида кастум. Бўйнида галстук. Демак, жиддий бола экан.
Кастум-шимда сипо бўлиб юрганлар алабўжи кийинган замонавий йигитлардан кўра менга
кўпроқ ёқарди. Одатда улар ичмайди, чекмайди. Бачкана қилиқлар қилмайди.
AЛДАНГАН ҚИЗЛАР 1-қисм.
Гр:🔥Ҳикоя ва қиссалар
Ҳаммаси дадамга "Сотка” олиб бермасангиз, ўзимни ўлдираман”, дея хархаша қилган кунимдан
бошланди. Ахир коллежимиздаги курсдошларим қўлидан бир эмас, бир неч та "сотка” ўтиб кетди-ю, манда ёўқ.
Ҳатто қандай бошқарилишини ҳам билмасдим.
-Агар шу туриш-соткасиз юраверсанг, уйда қари қиз бўлиб ўтириб қоласан,-деди бирга ўқишга қатнайдиган
дугоналарим ичида Ситора деганлари.Қолганлари афсусланиб тасдиқлашди.
-Курсимиздан уч қизнинг тўйи бўлди. Учови ҳам СМС орқали танишган. Ҳозир қўлингда телефон бўлмаса ит
қарамайди, тўғри айтдинг, Ситти, -деди Моҳинур.
-Моххи, кўнглига тегади, демайсан-а? Дадаси олиб бермаса нима қилсин? Дадаси зўр одам-у, лекин эскича
фикрлайди-да, -дея орага тушди энг яқин дугонам, маҳалладошим Фотима. У катта ёўлдан маҳалламизга қараб
бурилиб кетаётганимда ҳамдардлик билдиргандек Ситтининг ортидан гапирди:
-Ўргилдим, "сотка”ли бойбиччадан. Дадаси "Ипподром”да куни бўйи арава тортишини аям айтгандилар. Бир кўпти ичида айтиб изза қилай дедим-у, яна ағ-бағини ўйладим. Сани даданг бозорри олд бизнесмени, сани ер-у
кўкка ишонмайди. Ҳайрон қоламан, лекин битта телефонга арзитмайди. Қизларди мана бундай чақиб оладиган
гапларини эшитмайди-да. Агар озроқ йиғиб юрган пулинг бўлса, манга бер. Санга телефонимни бериб, ўзим бошқасини оламан. Қаердан олдинг, десалар Поттиники, дейсан қўясан.
Мен унга жавоб беришга улгурмасимдан дарвозамизга етиб келдим. Индамай уйга кириб кетдим. Ҳовлида
дадам узумларни хомток қилаётган эканлар. Салом ҳам бермай, ҳунг раб йиғлаб юбордим. Токқайчини
қўлларида тутганча дадам келиб бошимни силадилар.
-Гулнора, она қизим, ким сани хафа қилди? Домлаларингми?
-Ёўқ,сиз хафа қилдийиз, дада. Дугоналаримнинг ичида паст қилдингиз? Ер ёрилмади-ю, ерга кирмадим.
Бунақа сассиқ гапларни эшитганимдан кўра ўлганим яхшийди. Битта темир қутига мани арзитмадингиз-а? -дея
дадамнинг бағридан силкиниб чиқдим.
-Ие "сотка”ни жанжали дегин. Ҳалиям ўша гапни кўтариб юрибсанми? Ёшларга бу матоҳни нима кераги
бор. Дарсингга ҳалал беради. Кўча-кўйда қулоғига телефонини қўйиб, ёки бўйнига осиб "рисопка” қилиб юрган
қизларни кўрсам, жиғибийроним чиқади. Ман "бизнесмен”ман, ҳар доим мижозларим сўраб туради. Бировга "звонок”
қиладиган бўлсам, пулини ўйлаб гапни қисқа қиламан. Улар талаба бўлиб, то манзилига етгунча гаплашиб
кетаверади. Пулли қайдан олади? Ёки ҳомийчалари борми, деб хаёлинг кетади, қизим. Улардан ибрат олма.
-Сиз ваҳимачисиз. Хасиссиз, дада. Эгри кўнгилсиз. Улар ёўл-ма-ёўл қўшиқ эшитиб кетади-ку, -дедим илк бор
дадамнинг кўзларига тик қараб.
-Катта ёўлда қўшиқ эшитиш керакми, Гули? Машинани ёўлига чиқиб қолса-чи? "Пап” этиб, машина уриб
кетса. Ўзи қизлар ёўлдаям хаёл суриб юради. Ҳар куни авариялар содир бўляпти, барака топкур. Ҳаммасига
шопир айбдор эмасдир.
-Бир бошга бир ўлим. Ажали етган Норин тоғамга ўхшаб ёнбошлаб ўтирибам ўляпти-ку. Энди
коллежгаям бормайман. Энди мандан қутуласиз. Ўзимни Ўлдираман.
-Бир "сотка” учун-а?
-Ҳа.
-Мани қизим ақлли. Майда гаплардан устун туради. Болалигидан сузишга қЎйдим, бадиий китоб Ўқитдим. Оққорани ажратсин, деб чет элларга олиб бордим. Инглизча-русчани, карисчани Ўргансин, дедим. Назокатли бўлсин,
деб пианино олиб бердим. Ўқитувчи ёлладим. Энди отангни гапидан тўрт-бешта чурвақа дугоналарингнинг
хушомади азиз бўлиб қолдими? Ма, симкарта қўйиб оларсан. Энг сўнгги русумдаги "Нокия”. Лекин, ҳапсаламни
пир қилдинг, қизим, -дея дадам телефоннинг орқасидан сим картасини олиб, қўлимга тутқазганча қизариб-бўзариб ток тагига кетдилар. Дадамни ўз принсипларидан чекинишга мажбур қилганимдан бироз дилим хира бўлди. Бироқ, эртаси
куни дугоналаримнинг "вой-во‘й” деб анграйиб қолганларини кўриб, барини унутдим... Ман энди ҳар тарафлама коллежда
биринчи эдим.
Адашиб тушган қўнғироқлар бироз асабимга тегса-да, энди ман узундан-узун сериалларни эснаганча,
аяжонимга қўшилиб кўриб ўтирмасдим. Битта қўнғироқ келдими, ила-чила туриб ўз хонамга кириб кетардим.Дугоналарим билан қандай кийинишимизгача келишиб олардик. Ёўл-ёўлакай бир-биримизни расмга туширардик.
Йигитлардан қўнғироқ келса, танишайлик деса ҳар хил мазах сўзлар билан усти
