34448
Хаётий ва Ибратли ҳикоялар... Хикматлар хазинаси... Инсон такдирини аччик синовлари... Hamkorlik va reklama uchun 👇👇 @Bronzam . . . . . .
АЖАЛИ ЕТМАГАН ЧИВИН
(Ҳикоя)
Мамажон туртиб юборган немис майсазорга ёнбоши билан тушди.
– Нега уруш бошладинг, аблаҳ?! – бақирди дарғазаб наманганлик.
Умрида бирор калима ўзбекча сўз эшитмаган асир атрофидаги партизанларга жавдиради.
– Мана сенга!
Мамажоннинг тепкисини еган немис қорда қолган кучукдай ғужанак бўлди. Яна уч-тўртта этик ишга тушгач, тутқуннинг тумшуғидан қон оқа бошлади. Мамажон автоматнинг қўндоғи билан солмоқчи эди, командир тўхтатди:
– Ўлдириб қўйсанг, маълумотни қаердан оламиз?
Шунда кутилмаган ҳодиса рўй берди. Оёқлар остида мурдадай ётган асир ўрнидан туриб, чопа кетди. Кўз очиб-юмгунча чоғроқ ҳовлидай келадиган сайҳонликнинг охирига етиб қолганди. Ўндан ортиқ партизан тепкини босди. Немис лаънатига ўқ тегмасди. У шунчалар тез чопардики, ҳаш-паш дегунча дарахтлар ортида кўздан йўқолди.
Йигитлар икки соат қидиришди, немиснинг на ўлиги, на тириги йўқ эди. Командир афсусланди:
– Аслида ўлдириб қўя қолганимиз дуруст экан.
Мамажон эса поездга чиқаётганида буваси айтган гапни эслади:
– Қирқ йил қирғин бўлса-да, ажали етмаган чивингаям ўқ тегмайди.
Рустамжон УММАТОВ.
@IBRATLI_SOZLAR
#қотил_дори
7 ёшли қиз шу оддий дори туфайли вафот етди!
Бу доридан ўлим холатлари кўпаймоқда.
Бу дори ҳамманинг уйида бор лекин кўпчилик қанчалик хавфли эканини билишмайди.
☠ Бу доридан эхтиёт бўлинг❗️❗️
САБРНИ ОИША ОНАМИЗДАН ЎРГАНАЙЛИК!
Оиша онамиз фарзанд кўрмаганлар. Лекин бирорта ҳадисда:
Эй Аллоҳнинг Росули, менга зурриёт тилаб дуо қилинг, деганларини кўрмаймиз.
Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам вафот этганларида Оиша онамиз 18 ёшда бўлганлар. У зот алайҳиссалом Оиша онамизни қаттиқ севар ва рашк қилардилар.
Оиша розияллоҳу анҳо Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан кейин 47 йил яшаганлар, лекин бирор марта ёлғизликларига қайғурмаганлар. Чунки батамом илм ва ибодат билан машғул бўлганлар.
Оиша онамиз маърифатли аёл эдилар, кўпчиликка муаллима эдилар, буюк саҳобаларга фатво берувчи муфтия ҳам эдилар.
Эсда тутинг!
Инсоннинг ҳаёти фарзанд, эр, уй, кундош, мол дунё, ота онанинг ўлими ёки фарзанднинг нобуд бўлиши билан тўхтаб қолмайди. Аллоҳ сиздан бир нарсани олиб қўйса, эвазига ундан яхши нарсани албатта беради.
Бу дунё имтиҳон диёридир, у ҳеч бир кишининг қўлида мукаммал бўлмайди...
17 ёшимда мен ўзимдан 10 ёш катта боладан хомиладор бўлиб қолдим,у буни эшитиши билан мени ташаб кетди.
Менинг ёнимда фақат онам қолганди у ногирон эди дадам бизни 2 ёшлигимда ташлаб кетганди.
Мен фарзандимни дунёга келтирдим шундан кейин менда муаоммалар юзага кела бошлади пулим йўқ ҳаттоки овқатга сариқ чақа ҳам қолмади.
Охири чидай олмадим бола ухлаёткан пайтда мен кечқурундан ишлашга қарор қилдим
Мен беҳаё аёллар сайтига кириб расмларим ва номеримни қолдирдим орадан 15 дақиқа вақт ўтмай менга қўнгироқ келди овозидан у эркак жуда катта гавда эгаси эканлигини билдим ва бугун тунни мен билан ўтказишни сўради мен хурсанд бўлдим чунки у таклиф қилган пулга мен 2 ҳафта бемалол қийналмай яшашим мумкин эдида
Мен айтилган манзил бўйича уйга келдим эшикни очдим ва қўрқув билан жойимда қотиб қолдим чунки...🚷
👉ДАВОМИНИ ЎҚИНГ👈
ЖАННАТДА УЧРАШАДИГАН ДЎСТЛАР
Анас розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам шундай дедилар: «Жаннат аҳли жаннатга киргач, бир-бирига муштоқ бўлиб, соғинган дўстларнинг ўриндиғи бошқасининг ўриндиғи томон юриб келиб, бирлашади. Сўнг иккиси уларга суяниб олиб, бир-бирига: «Аллоҳ бизнинг гуноҳларимизни қачон кечирганини биласанми?» деб сўрайди. Дўсти: «Ҳа. Фалон жойда турганимизда Аллоҳга дуо қилган эдик, Аллоҳ гуноҳларимизни кечирди», дейди»
(Ибн Абу Дунё ва Имом Баззор ривояти).
МАЗЛУМНИНГ ҲАҚҚИ
Шайх Иброҳим Ҳаққий ёшлигида Исмоил Фақируллоҳ ҳазратларига шогирд бўлган эди. Бир куни устоз уни сув келтиришга буюрди. У булоқдан кўзасига сув олаётганида бир отлиқ келиб, «Отимни ҳуркитдинг» деган баҳона билан Иброҳимни итариб юборди. Унинг кўзаси эрга тушиб, синди. У йиғлаб устозининг ҳузурига келди.
- Нима бўлди, ўғлим? - сўради устоз.
- Булоқдан сув олаётсам, бир отлиқ келиб итариб юборган эди, кўза қўлимдан тушиб, синди.
- Кўзани синдирган одамга бирор нарса дедингми?
- Йўқ, ҳеч нарса дея олмадим.
- Бир оғиз ҳам гапирмадингми?
- Йўқ.
- Унда тез орқангга қайтиб, отлиққа бирор нарса деб кел.
Исмоил Фақируллоҳнинг бу буйруғи ҳаммани ҳайрон қилди. Иброҳим ноилож югуриб булоқ бошига борди. Отлиқ отини суғораётган экан. Иброҳим анча тараддудланиб турди, аммо ҳеч нарса дея олмай ортига қайтди.
- Гапирдингми? - сўради устози.
- Йўқ.
- Вақт ўтказмай югур, унга бирор ёмон гап айтиб кел.
Иброҳим яна югуриб булоқ бошига борди. Қараса, ўша отлиқ эрда ётибди. Унга яқин келди, унинг боши ёрилган, ўзи беҳуш эди. Бу ҳолатдан қўрқиб кетган Иброҳим устозининг ёнига чопди ва унга бўлган воқеани айтиб берди.
- Эҳ, ўғлим, биргина кўза учун бир одамни ўлдиртирдинга бир оғиз ёмон сўз айтганингда, балки, бу ҳодиса рўй бермасмиди?! — деди устози. Шогирдларининг тушунмай ҳайронликда турганини кўрган устоз изоҳ берди:
- Бир киши бошқа бир кишини ноҳақ хафа қилса, йиғлатса, мазлум унга қарши ҳеч нарса қилмаса ёки қилолмаса, унинг кўнгли озор топгани учун Ҳақ таоло золимдан унинг ҳақини олади. Кўзаси цинган Иброҳим отлиққа ҳеч бўлмаганда «Нима қилиб қўйдинг?!» деганида, ўша одам отининг тепкисидан омон қолармиди...
«Сиз қандай яшамоқчисиз?» китобидан.
Тикланган қадр
Аёл, авваллари эрининг ўзига бўлган муносабатини табиий қабул қиларди. "Эркак бўлгандан кейин аччиғи келганда сўкиб, меҳри келганда эркалайди-да," деб ҳисобларди.
Келин олди-ю, ҳаммаси ўзгарди.
Аслида, ҳеч нарса ўзгармаганди. Турмуш ўртоғининг муносабати ҳам ўша-ўша. Фақат аёл энди гап кўтаролмай қолди. Шунча йил бир-бирмни сўзсиз тушунган эр-хотин орасига оламушук оралади.
—Нима қиласан акангникида? Яқинда бориб келдинг-ку! Кимнинг кўзи учиб турибди у ерда сенга!
Эри одати бўйича гапириб-гапириб жавоб беради. Аёл эса энди у зардаларни одатдагидек қабул қилолмайди. Иззат-нафси оғрийди. Бормай қўя қолади.
Эртаси қизи келади. Учта қизини етаклаб. Дарлини айтади, қизига отасидан шикоят қилади.
Орадан бмр кун ўтиб эри одатдагидек бақириб эшикдан чиқиб кетади.
Аёл супа четида йиғлаб ўтираркан, олдига келган янги келинчакни сезмай ҳам қолди.
—Ойижон, адажон сизни жудаям ҳурмат қилар эканлар-а?
—Ҳурмати шуми, бақиришларини қаранг.
— Бақирсалар ҳам эшикдан сизни излаб кириб келадилар, сизсиз дастурхонга ўтирмайдилар. Ҳар бир ҳаракатларида сизни яхши кўришлари билиниб туради, —деди.
Аёл бирдан йиғидан тўхтади.
Демак, эри уни беҳурмат қилмабди, барчаси олдингидек экан, фақат ўзи иззатталаб бўлиб кетибди-да!
Аёлнинг кўнгли ўрнига тушди. Келини бегона одам, эри уни беобрў қилганини сезмабди. Энди бўлар-бўлмасга аразлашни бас қилиш керак!
Келинчак эса ҳовли сатҳини йиғиштириб юраркан, кеча қайнопаси келиб ўргатиб кетган гаплари қайнонасига сеҳрдек таъсир қилганини кўриб борган сари ҳайрати ошарди.
Феруза Салходжаева
@ibratli_sozlar eng sara hikoyalar faqat bizda!!! ❤️
полмаётган қўшнимизга ҳадя қилмоқчи эдим, савоби тегиб, сиз инсофга келиб, тузук бўлиб кетарсизми дегандим… — ойисининг овози титраб, кўзларидан ёш оқди.- Шундай демайсанми? Мен… ҳа, мен олиб, қарзимга бергандим. Қиморбозларни биласан-ку, вақтида тўламасанг…- Ҳали қимор ҳам ўйнайдиган бўлдингизми?- Нима қилибди, йигитчилик. Ҳалиям сени тиквормадим…- Нима… Ҳали… — ойиси энтикиб қолди. Нафасини ростлаб олгач, қатъий деди: — Бўлди, ажрашамиз! Эсиз сиз билан ўтган умрим!Ойиси Рухшонани етаклаганча уйни тарк этди. Улар ойисининг ота уйига бориб, ўша ерда яшай бошлашди. Бир куни «Дадамни соғиндим, кетайлик», деб йиғлаган Рухшонага ойиси шундай жавоб берди: «Энди даданг йўқ. Уни сўрама, у кетган. У энди бизнинг турмушимизга қайтмайди!» Жавоб аччиқ эди, лекин аёл қизига ҳозирдан ҳақиқатни айтишни лозим топди. Барибир, қачондир айтади-ку! Қолаверса, у одам фарзандининг соғинишига, кўз ёшларига арзимайди! Лекин қизча барибир дадасини пинҳон соғинишни қўймади.Рухшона боғчага бора бошлади. Ойиси эса янги ишга кирди. Бир дам олиш куни тушки овқат пайтида бувиси гапириб қолди:- Анави гапни нима қилдик, қизим?- Она-а, қўйинг шу гапни! — зорланди ойиси.- Қўйсам… кейин, кексайганда, қизингни узатганингда ёлғиз қолиб афсусланасан. Ҳозир ёшсан, боланг эсини танимасидан бахтингни топ, қизим.Шу пайт дарвоза тақиллаб, икки-учта нотаниш хотинлар кўринди. Бувиси ойисига маъноли қаради-да, ўрнидан туриб меҳмонларга пешвоз чиқди:- Келинглар, айланайлар, қани, бу ёққа!Қизиқиб қараб турган Рухшонанинг ёнидан ўтишаётганида хотинлардан бири уни шеригига кўрсатди: «Қизчаси шу». «Вой, ширингина экан-а! Шунақа неварам бўлса!»Рухшона ойисини излаб, ошхонадан топди. Негадир йиғлаб ўтирган экан. Дадасидан айрилиб ойисига суяниб қолган қизча унинг бўйнидан маҳкам ачомлади: «Нима бўлди сизга? Бувим хафа қилдиларми?..» Ойиси бош чайқади, холос. Сўнг ўзича пичирлади: «Шу қоракўзимни ўгайлик азобига ташлайманми? Бир марта оғзим куйган, энди бу ошни қандай ичаман ахир?»Йўқ, ойиси кўнди. Кўндиришди. Куёв бўлмиш бефарзандлик сабаб ажрашган экан. «Фарзанди борлиги учун ҳам унга уйланаяпман», дебди. Шу гап ойисининг кўнглини равшанлаштирди. Энди Рухшонани «янги дада»дан хабардор қилиш керак эди… «Сен энди ойинг билан дадангникида яшайсан», деганларида Рухшона ҳайрон боқди:- Дадам кетганди-ку! Келибдими?- Йўқ, у бошқа дада. Жуда яхши!- Бошқа дада… Ўгайми?!Муштдай қизчанинг «ўгай» дейиши эшитгувчиларни довдиратиб қўйди.- Йўғ-е, ким айтди сенга ўгай дадалар ҳақида?- Боғча опам шу ҳақда эртак айтиб бергандилар. Яна-чи, Маҳзунанинг дадаси, Зулфиқорнинг ойиси ўгай. Ўгайлар жуда ёмон бўлар экан! Менга ўгай дада керак эмас!Рухшонани аврашлар, юпатишлар беҳуда кетди. Қизча йиғлаб, «ойим эрга тегмасин» деб туриб олди. Кечаси эса ойисини йўқотишдан қўрққандай маҳкам ёпишиб ётиб ухлаб қолди. Шунда ҳам нотинч, алаҳлаб ухлади. Эрталаб қарашса, иситмадан ловуллаб кетаяпти. Ойиси буни кўриб эсанкираб қолди:- Йўқ, мен турмуш қурмайман! Қизим буни кўтаролмайди. Онажон, уларга бориб тушунтиринг, умидвор бўлишмасин…Нимадир дейишга оғиз жуфтлаган она қизининг нигоҳидаги қатъиятни кўриб, индамай чиқиб кетди. Шу кетганича куёвликка даъвогарни бошлаб келди. «Куёв» — Ботир ака қизчанинг аҳволини кўриб, ортиқча гап қилмай, уни кўтарганича машинасига солиб, туман марказидаги шифохонага жўнади. Жўжасига талпинган она товуқдай ойиси ҳам уларга эргашди. Докторларнинг ҳаракатлари натижасида кечга томон Рухшона алаҳлашдан тўхтаб, кўзларини очди. Аммо иситмаси ҳамон юқори эди. Ёнида ўтирган ойиси билан нотаниш амакини кўриб, табассум қилди:- Ойижон…- Ҳа, жоним. Сенга нима бўлди?- Очқадим, — инжиқланди қизча. — Сомса ейман, яна «Фанта»…- Мен ҳозир, — деб чиқиб кетган Ботир ака бироздан кейин бир пакет егуликлар олиб келди. — Ол, Рухшона, кўпроқ е, тезроқ тузаласан. Сиз ҳам овқатланиб олинг, қачондан бери туз тотмадингиз.- Раҳмат, — ойиси қимтиниб таомларга қўл чўзди. Рухшона эса бу меҳрибон амакига миннатдор боқди.Қизча шифохонада бир ҳафта ётди. Шу кунларда у Ботир амакисига жуда ўрганиб қолди. Ботир ака ҳар келганида унга ўйинчоқлар, тансиқ егуликлар олиб келар, қиз
Читать полностью…
❗️Онам яширган 5000 сўмлик мўжиза!😱😱😱
Хар якшанба, онам уйимизда лавр баргини ёқиб, бизга хидлатади ва 10 дақиқага хонамизда ёқиб қолдиради. Сабабини онамдан сўрасак, айтмайди ва бу усул ота-бобосидан қолган сир эканлигини таъкидлайди.
😲Сабабини ўзим телеграмдан қидириб кўрдим ва топтим! Онам дахо экан! Маълум бўлишича агар лавр баргини ёқиб хидласангиз…
БАТАФСИЛ ЎҚИШ👇🏻👇🏻
арини Санжарни бӯйнидан бӯшатиб лабларини чӯччайтириб олди. Эртага гаплашиб кӯраман, биласанку хӯжайини гапимни икки қилмаслигирни агар иложини топсам кӯпроққа узоқрокка жӯнаттириб юбораман кейин иккаламиз хохлаганча,,, а Санжар беӯхшов кулди. Ростданми ? унга қӯшилиб Сабина ҳам кулди...
—Санжар ака энди шу билан яна бирор хафта, йӯқолиб кетасизми? — Сабина қовоқларини уйиб Санжарни бӯйнидан қӯлларини тортиб олди. У Санжарни йӯқ эртага индин хуллас хар куни сен билан бирга бӯламан дейишини кутиб атайлаб сӯраганди.Тӯғри Санжар уни эрига нисбатан анча ёши катта унга яраша унча буйи басти келишган эркак ҳам эмас аммо пулдор Сабинани ҳамма айтганларини сӯзсиз бажаради. Хотини касалванд Сабина унга бағишлаган бир соатли хузурни у хотин хеч қачон беролмайди. Санжар акасига эса бунақа хузур олдида унга сарфлаётган харажатлари дарёдан бир томчи холос. Бундай имкониятни қӯлдан бой бериш ахмоқни иши.
— Санжар ака яна бир пастгина қолайлик,Сабина эркаланиб кӯзларини сузди. Бундай сузилишлари хар кандай эркакни ҳам эритиб юборишини Сабина яхши билади.— Менку эрталибгача қолишга тайёрман, лекин боланг боғчага яна қолиб кетиши мумкин ундан кейин анаву тӯнканг билиб қолсачи? Санжар хиринглаб кулди.Хӯп бупти! Сабина хохламайгина устини тузатиб, тӯзғиган очларини бошкатдан тӯғрилаб таради.— Сабина сочларинг бирам майин— э, бунча гӯзал бӯлмасанг а?— Мен фақат сизга шунақа ёқаман,эринггачи? Санжарни бу саволида рашк аломатлари бор эди.
— Эримга ёқканида мен сиз билан бу ерда ,,,Сабина айёрона кӯзларини ёшлади.
Бӯлди,бӯлди озроқ чида хаммаси яхши бӯлади. Ахир ӯзинг биласанку хар доим кундузи сен билан бӯлолмайман,кечга эса сен уйингдан чиқолмайсан бутунлайин сени ӯзимники қилиб олишга вақт керак хотиним; у касал агар орамиздаги мунособатдан хабар топса шу куниёқ ӯлиб қоладику ундан кейин ишда хам сал ӯзингни қӯлга ол, орамиздаги сирни хеч ким билмаслиги керак иложи бӯлса мендан узоқроқда юрганинг яхши акс холда эринг билиб қолса яхши бӯлмайди. Санжар ака ӯчиринг ӯша тӯнкани мега эслатманг илтимос!
Бӯпти жоним— қани онажониси олдимга тушингчи!— Санжар Сабинани онажониси деб эркалашни яхши кӯрарди.
—Сабина уйини эшигини тагигача Санжарни олиб келишини хохламади. Уйидан сал узоқроқда у билан хайрлашиб, эрталаб уйида нон қолмагани эсига тушиб. Нон олиш учун магазинга кирди.— Келин бизда нон кечгача қолмайди сотилиб кетади кеч қолипсизда,— деди сотувчи аёл мулойимлик билан. Ҳа ишим шунақа кеч тугайди.Сабина сотувчи хотинга қуполлик билан— сенга нима кеч қолдими йӯкми— дегандек жавоб қайтарди.
— У уйга кириб келганда эри аллақачон уйга келиб, уй қурилиши чизмаларини чизиб ӯтирганди.Сабинани кӯриши билан ӯрнидан туриб қӯлига сигаретасини олиб тутатди.
— Нега мунча кеч кайтияпсан,—деди у. Ишим кӯпайиб кетди нима қилай ӯйнаб юрипманми? — Нима яна тухум пиширдингизми? уйни ёғни хиди босиб кетипти. Ҳа уйда нонам қолмаган экан,деди эри.Магазинга киргандим нон қолмаган экан.— Бирам чарчадим— эй,Сабина хар галгидек эрини юзидан ӯпди Бахтиёр ухладими?— ха оч ухлаб қолди тухум емади.Боходир чуқур уф тортди. Яна нима гап мунча уфлаяпсиз? Сабина овозини борича эрига бақирди. Бақирма! Онамни кеткизганингдан буён бу уйда на овқат бор на бошка нарса хотин деганам шунақа кеч юрадими? Уйдаги ишларни ким қилади.? Кимни вазифаси?— Сизам бақирманг онангизни мен хайдаганим йӯқ ! Мен фақат уйни сотиб бошқа уй олиб беринг бошқа бошқа яшайлик дедим холос,энди аламингизни мендан олияпсизми?—Унда ишлатманг боқинг эркакмисиз? айтганимни мухайё қилинг! кучингиз етадими?
—Боходир хотинига гапиришни фойдаси йӯқлигини билиб бор ухла! мени қиладиган ишим кӯп фикримни бӯлма, деб балконга чиқиб кетди.
Қӯлида тутаб тутаб ӯчиб қолган сигарет қолдиғини балкондан ерга қараб улоқтирдида иккинчисини олиб ёқди. — Мирқиб сигарет чекди,кейин балкондан тӯғри ошхонага чиқдида ,анчадан буён йиғилиб қолган идишларни ювди.Бечора онаси умуман идишларни ювиқсиз қолдирмасди.Ошхона тӯзиб идиш товоқ ювиқсиз қолса рӯзғордан барака қочади,—деярди.— Қизиқ онам хозир қаерда? кимникида яшаётган экан? ишлаётганмикин ? лоақал бир марта бӯлса ҳам ишхонасига қидириб бормадим.— Мендай гумроҳ ӯғи
НАДОМАТ ...
7 -8 кисмлар ...
— Боходир онаси чиқиб кетганини билди— ю, хатто қаерга кетаётганини ҳам сӯрамаганлиги учун ӯз ӯзидан нафратланиб кетди аламидан қӯллари мушлаб деворга икки уч маратоба қарсиллатиб урди.
Нариги хонада ӯтирган хотини гӯё ҳеч нарсани билмагандек ястаниб келиб, Боходирни олдига чӯзилди уни эркалаб юзи бошларини силади.— Хотинини бу эркалашлари авваллари Боходирга ёқарди унга хузур бахшт этарди хозир негадир ёқмади.Хотинига қарамай туриб бор Бахтиёрни олдига,— деди секингина.
— Вой савил энди ёқмай қолдимми? Ихтиёрингиз! Сабина индамай туриб ӯғли ётган хонага кирди.
Бахтиёр ширингина ухлаб ётар хар хар замонда кӯп йиғлаганидан энтикиб ,энтикиб кетарди.
Бир оғиз гапим билан онасини чиқартирдим, ӯзича мени ,мен уни севганчалик севади, деб ӯйласа керакда ахмоқ латтачайнар билмайдики мен уни қӯйнида минг бир мақомда ӯйнаганим билан кӯнглим бошқадалигини .
Қайнанам билиб қолди яхшиям ӯғлига айтмади. Уям мени кӯз ёшларимга ишониб,,, Нима қилай мен Санжар акамни ёқтирсам, у мен учун нималар қилмади— я айтганим айтган, деганим деган саккизинчи мартта совға қилган бриллиант кӯзли узукни нархи икки хонали уйни нархидан зиёд, ярамас эрим хатто учта гулгаям тенг қилмади— я, яна мени олдидан қувди худди унга кӯзим учиб тургандек. Энди хаётни бошқача давом эттирсам бӯлади! Сабина хаёлидан ӯтказган гапларига ӯзича мийиғида кулиб ,оҳ Санжар ака тезроқ ӯша сиз ваъда берган кунлар кесайди,деб лаблари бе иэтиёр пичирлади.
—Бахтёр бугун ҳам хаммадан эрта уйғониб бувисини хонасига кирди. Бувиси ҳам бу пайт доим уйғоқ неварасига бирор нарса пишириб қӯйиб, кейин бошқа ишларини қилаётган бӯларди. Негадир бувиси кӯринмади Бахтиёр дадаси ётган хонага кириб ,уйғок ётган дадасдан бувисини сӯради. — Дада бувижоним қанила?— бувижонинг ишга кетган ӯғлим, юр иккаламиз ювинамиз Боходир ӯрнидан турди кейин боғчага борамиз— дада сув ичгим келияпти — Сув ичгинг келаётган бӯлса ана кранни очда ичавер дадаламай,— деди Сабина ӯғлига ӯгирилиб— Хозир ӯғлим юр ӯзим сенга совуқ чой бераман Боходир хотинини гапидан ғаши келди. Эрарок туриб чой пой қисанг бӯлармиди Сабина энди вақтлирок туришга одатлан! Мени кӯйлакларим ҳам дазмосиздир?— Уф ,ӯргатаверманг, қачон ётиб, қачон туришни нима иш қилишни ӯзим яхши биламан Сабина зарда билан ӯрнидан турди.
— Назира опани бир сӯз демай осонгина чиқиб кетади,деб ӯйламаган Сабинага қайнанасиз яшаш анча қийин кечди.Кайнанаси борида хамма нарса тайёр боласи ҳақида ҳам ӯйламасди энди уй ишлари— ю, бозор ӯчор хаммаси уни зиммасига қолди. Унга яраша боласини боғчада вақтида олиш керак шу кунгача ӯғли икки маратоба кеч қолиб боғча коровулини қӯлида қолиб кетди. Қайтанга энди Санжар акаси билан аввалгидек хохаганича учрашишга имкони бӯмаяпти.Эри ҳам аввалари тез— тез камандировкага кетиб турарди худди атайлаб қилгандек шу кунларда ишдан эртароқ келияпти.
—Назира опа дугонасини ӯғлиникида яшаб ишга қатнар кӯпрок ишлаб пул топиш ,лоақа бир хонали квартира олиш илинжида катта фирмаларни бирини ҳам хисоб ишларини олиб борди,лекин кӯча куйда невараси тенги болаларни курганда хар бир бола уни кузига Бахтиёр бӯлиб кӯринарди ӯзи уч кунлигидан катта қилиб ӯрганган неварасини соғиниб кетаётгани юрак бағрини эзаётгани кон киларди,лекин иложи йӯқ боғчага бориб кӯриб келса бӯладикуя, невараси йиғлаб қолишидан қурқади ундан кейин таниш билишларни кӯриб қолишини хохламайди, чунки яна гап яна надомат ундан кӯра тақдирга тан бериб чидайди.
—Боходир ҳам бирор марта онасини йӯқлаб келмади. Нахоки у шунчалар бағри тош бӯлса йуқ е балки оиласини тинчини ӯйлаб шундай қилаётгандир янаям ким билади?
—Санжар ака мен бу туришда жинни бӯиб коламан мени хаёлимда сиз мендан худди узоқлашиб кетаётгандайсиз энди илгаригидек соатлаб эмас бор йӯғи бир икки соат учрашияпмиз холос— деди Наргиза узуну узун киприкларини пирпиратиб Санжарни бӯйнига осилганча— нима сенга бир икки соат камлик қилияптими? Санжар қаҳ қаҳ отиб кулди. Унда қол!
TURKIYA ERSAG' KOMPANYASINING QO'QON SHAXRIDA OFFISI OCHILDI
XAMMANI TAKLIF QILAMIZ
TO'LIQ MALUMOT UCHUN👇👇👇
@S_Sadoshxon
@S_Sadoshxon
ЗУҲО – АВВОБИЙНЛАР НАМОЗИНИ ӮҚИШ ЁДИНГИЗДАН ЧИҚМАСИН.
1) Қуёш чиққанидан сўнг ўқиладиган намоз шариатимизда зуҳо, яъни чошгоҳ намози деб аталади.
2) Зуҳо намози икки ёки тўрт ракъат ёки ундан ҳам кўп ўқилиши мумкин. Зуҳо намозининг 4 ёки 8 ракат ёки ундан ҳам зиёда ӯқилиши ҳақида бир неча саҳиҳ ҳадислар ҳам мавжуд.
Қуйида шулардан айримларини келтириб ӯтамиз.
Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:
"Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи васаллам зуҳо (чошгоҳ) намозини тўрт ракат ўқир эдилар. Аллоҳ хоҳлаганича ундан ҳам зиёда қилаверардилар".
(Муслим ривояти.)
Умму Ҳониъ бинти Абу Толиб розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
"Макка фатҳи куни Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи васаллам ҳузурларига борсам, ювинаётган эканлар. Қачонки, ювиниб бўлганларидан кейин саккиз ракат намоз ўқидилар. Ана шу зуҳо намози эди".
(Бухорий ва Муслим ривояти.)
Хулоса шуки, Зуҳо намозининг энг ками икки ракатдир.
3) Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ўзлари «Зуҳо» намозини – "Аввобийнлар", яъни "тавба қилувчилар намози" деб атаганлар.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:
"لا يحافظ على صلاة الضحى إلا أواب، وهي صلاة الأوابين" رواه ابن خزيمة والحاكم.
«Бирор ким Зуҳо намозини доимий ўқимайди, (магарам) тавба қилувчилар (аввобийнлар) бундан мустасно. Дарҳақиқат, у тавба қилувчиларнинг намозидир», дедилар.
(Ибн Ҳузайма ва Ҳоким ривояти. Ҳасан ҳадис.)
4) Зуҳо намози ӯқилишининг энг афзал пайти ҳақида Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам шундай деганлар:
"صلاة الأوابين إذا رمضت الفصال" رواه مسلم.
«Аввобийнлар намози ёш туялар оёғи қизиган пайтдир».
(Муслим ривояти).
Яъни, Зуҳо намозини ўқишнинг энг афзал вақти, қуёш юқорироққа кўтарилиб, чўққига чиқишидан бир оз олдинроқ бўлган вақтдир. Яна ҳам аниқроғи, пешин вақти киришидан бир оз олдинроқ ўқилади. Яъни кундузи соат 11:00 дан то 12:00 гача бӯлган вақт. Валлоҳу аълам.
📌 Эслатма: Агар ишга борадиганлар ёки кундузи бирор юмуши туфайли шу пайтда ӯқий олмайдиган кишилар бӯлса, улар қуёш чиққандан кейин ҳам ӯқиб олишлари мумкин.
Дониёр Файз
@IBRATLI_SOZLAR
– Қояга чиқиб…
– Бургутларнинг учта ини бор, қайси бирига чиқасан?
– Ҳозир қорни очиб йиғлай бошлайди. Шунга қараб, қаердалигини билиб оламан.
– Шу ердан қимир этма. Кут! Мен сурувнинг олдига кетдим. Онанг таъзирини егандир.
– Нимани кутаман? Қачонгача кутаман? – сўради Эргашали отга минаётган дадасидан жаҳли чиқиб.
– Бургутлар болангни олиб тушгунгача.
– Олиб тушмаса-чи?
– Улар сенчалик бағритош эмас.
– Дада!
– Нима, дада? Шаҳарга кетганидан кўра… қояда униб-ўсганиям маъқул менга.
– Йўқ, уни олиб тушмасам бўлмайди. Мана кўрасиз, ҳали замон келинингиз ҳам етиб келади. Мен чиқмасам… у ўзини қояга отади. Бу ерда қўл қовуштириб ўтираверсам, икковидан ҳам айрилиб қоламан.
Эргашали шундай деб йиғлаб юборди.
– Майли, йиғла-сиқта. Аммо ярим соат жойингдан қимирлама. Мен тезда қайтиб келаман.
Қурбон ака сурув томон от чоптириб кетди. Ўғлининг ўкириб йиғлашига юраги эзилса-да, ортига қарамади.
°°°°
Анчадан кейин осмонда таниш бургут кўринди. Бироқ унинг чангалида йўргакланган бола кўринмади. Эргашалининг кўзлари тиниб, боши гир айлана бошлади. Томоғи қуриб, оғир-оғир ютинди. Тиззалаб олганича қояга тикилди, тикилаверди. Энди унда биргина илинж қолганди: ҳадемай инида қолган урғочи бургут парвоз қилади ва унинг ўткир панжаларида йўргак бўлади…
хикоя тугади.
Акбар Мирзо
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli_Sozlar 📚 ⏮
гап орасида бургутлар деган сўздан кейин хаёли чалғиб, паҳлавонни полапон деб эшитгандай бўлди, тезда бошини эгаркан, ер остидан тоққа қараб қўйди. Дадаси сал узоқлашгандан кейингина енгил нафас олди.
Тушга яқин Сарвихон ая: “Дадангга овқат ташлаб келай”, – деган баҳонада ёшларни холи қолдирди. Она фарзандининг дилини сезади, келиннинг ҳаракатларидан ниятини билади. Ахир у она-да.
Эмин-эркин қолган ёшлар бир-бирининг дийдорига тўйишди. Кейин озроқ тамадди қилган бўлишди-да, яна ўтовга ошиқишди. Ичкари иссиқ ва дим бўлгани боис, чақалоқ инжиқлик қила бошлади. Райҳон болани тутнинг соясидаги беланчакка солиш учун ташқарига олиб чиқди. Нимадир ёдига тушиб, ўғилчасини супачага ётқизди-да, яна ичкарига ошиқди. Гўдагининг оёқ-қўлларини яхшилаб йўргаклаб қўймаса, қимирлаб уйғониб кетиши мумкин. Маҳкам йўргакда бола тинч ва узоқ ухлайди.
Эргашали дарров қайтган хотинини бағрига тортди.
– Болани ҳали ётқизмадим.
– Бўлақол, жоним.
Райҳон кўзлари юмилиб кетаётган чақалоғини юзларидан ўпиб-ўпиб йўргаклади, энди беланчакка ётқизмоқчийди, белидан боғлайдиган боғични олмагани ёдига тушди. Беланчакни ўртасидан боғламаса бўладими?
– Келдингми, асалим.
– Бирпас сабр қилсайиз-чи. Хаёлимни ўғирлайсиз-а.
– Ҳм, яна нима?
– Боғични олмабман-ку. Беланчакни боғлашим керак.
– Бўпти, бўпти. Борақол. Ҳа, тўхта, биласан-а, яқин кунларда сени шаҳарга олиб кетишимни. Яхши бир жойни ижарага олиб маза қилиб яшаймиз, – деди Эргашали хотинининг елкасидан қучиб. – Бу тоғу тошларда тентираб юрмаймиз. Биз бошқача яшаймиз!
– Аввал ўқишга кириб олинг-чи.
– Мана кўрасан, бу йил албатта, кираман.
– Бўпти, ҳозир келаман.
– Шошма, бир ўпиб олай.
– Бола ташқарида қолди.
– Ке, келсанг-чи!
Эргашалининг бақувват қўлларидан чиқиб кетиш осон бўлмади. Эрининг иссиқ бағрида Райҳоннинг кўз ўнгидан ҳамма шароитлари бор шинам хонадон ўтди. Қандай яхши! Кирни машина ювса, гиламни чанг ютгич тозаласа, сув иситмаса, ёзилгани ташқарига чиқмаса. Биргина юмуш – овқат тайёрлашгина қоларкан-да унга. Эриб кетди. Эргашалининг оташ бўсалари унга порлоқ келажак ҳадя қиларди…
Бир пайт Райҳоннинг чинқириғи бутун борлиқни тутди. Тоғнинг баланд қояларига урилиб акс-садо берди. Нафаси ичига тушиб кетган Эргашали ташқарига отилиб чиққанида хотини дод солганича қандайдир баҳайбат қушнинг ортидан чопиб борарди. Бир пайт бошидан рўмоли учди, сочлари тўзиди, қадамлари тезлашди. Бақириқ борган сари ҳам кучаяр, ҳам пасаяр эди.
“Бу урғочи бургут-ку! Нима, у ўғлимни олиб қочдими?”
Эргашали Райҳоннинг: “Боламни қайтар! Қайтар деяпман сенга!” – деган нидосини энди англади. Мудҳиш ҳодиса рўй бергани миясига урганда тамом бўлди. “Қасос!” У кечирилмас хатога йўл қўйганини тушуниб етганида бўғзидан ана шу биргина сўз отилиб чиқди.
– Ўлдираман! Ўлдираман, боламни жойига қўй! – дея бақирди Эргашали. Унинг ҳам ғазаб, ҳам ўкинчга тўла овози узоқ-узоқларга етиб борди.
Райҳон бирдан тўхтаб, орқасига ўгирилди. Эрининг таҳликали бақириғи уни шунга мажбур қилганди. Эргашали гандираклаб ўтовга кириб кетди. Бағрини тиғлаётган ёш онанинг кўнгли яна бир даҳшатли ҳодиса рўй бериши мумкинлигини сезди чоғи, энди ортига қараб чопди. Йиқилиб тушди, аммо бунга эътибор қилмади. Оёқлари қийшайиб кетса-да, чопди, унинг бирдан-бир мақсади тезроқ ўтовга етиб келиш эди. Бу пайтда кўзлари қонга тўлган Эргашали қўлида қўшотар билан ўтовдан чиқди. Вақтни бой беришни хоҳламади, отмаса, бургут унинг ўғлини қоядаги инига олиб кетади. Типирчилаган бола у ердан тушиб кетиши мумкин. Шунча баланддан қулаган чақалоқнинг тирик қолиши… йўқ, у тошларга урилиб, нобуд бўлади. Ундан кўра қушни яралагани маъқул. Ўлжадан айрилишни истамаган бургут гўдакни ташлаб юбормайди. Аста бирор ерга қўнади. Хаёлидан яшин тезлигида ўтаётган бу фикр унинг назарида тўғри эди. Мўлжалга олди. Отди, аммо шу он кимдир қўлларига тирмашди: ўқ хато кетди.
– Отманг! Асло ота кўрманг! Ўқ боламга тегса нима бўлади? Уни ўз қўлларингиз билан ўлдирмоқчимисиз?
– Нари тур!
– Отмайсиз!
– Ўлдираман бу газандаларни! Тухумини қуритаман!
Эр-хотин тортишар, бургут эса шиддат билан қоядаги ини томон учиб борарди.
– Милтиқни менга беринг! Боринг орқасидан, боламни олиб келинг!
– Болан
Таом пишираётганда "Ихлос" сурасини ўқимоқлик, таомни еювчиларни ҳидоят ва ихлосларига васила бўлади.
• "Кавсар" сурасини ўқимоқлик эса, таомни лаззатли бўлишига васила бўлади.
• "Аттаҳиёту" ни ўқимоқлик, таомни баракотли бўлишига васила бўлади. ИнщаАллаҳ!
Аёлларингизга айтинглар таом пишираётган вақтда таҳоратли ва робитали бўлсинлар.
• Бу хилда пишган таомда зулмат бўлмас. Баданга шифо, қалбга даво бўлади! Ибодатга қувват, иймонга нур бўлади...
Яқинларингизга ҳам улашинг!
ИММУНИТЕТНИ КУЧАЙТИРИБ, КАСАЛЛАРНИ БАРТАРАФ ҚИЛУВЧИ 8 ХИЛ ТАОМ:
1. Анор
2. Қатиқ
3. Саримсоқ
4. Пиёз
5. Кўк чой
6. шууфан
7. Қовоқ
8. Брукилли
УЧТА НАРСА ЖИСМНИ КАСАЛ ҚИЛАДИ
1. Кўп ейишлик
2. Кўп гапиришлик
3. Кўп ухлашлик.
БАДАННИ БУЗУВЧИ ТЎРТТА НАРСА
1. Қайғу-ғам
2. Хафалик
3. Очлик
4. Уйқусизлик (бедорлик)
ТЎРТТА НАРСА ЮЗНИ ЧИРОЙЛИКЛАШТИРАДИ ВА КЎРКАМЛАШТИРАДИ
1. Тақво
2. Вафо
3. Саховат
4. Муруват
РИЗҚНИ КЕНГАЙТИРУВЧИ ТЎРТТА НАРСА
1. Кечаси ўқиладигон намоз
2. Саҳарларда айтиладигон кўп истиғфор
3. Садақа беришга одатланиш
4. Эрталаб ва кечқуранги зикрларда бардавом бўлиш
РИЗҚНИ ТАНГЛАШТИРУВЧИ ТЎРТТА НАРСА
1. Саҳар маҳал ухлашлик
2. Кам намозлик
3. Дангасалик
4. Хиёнат
ҚАЧОНКИ МАЪСИЯТ ОСТОНАСИГА КЕЛИБ ҚОЛСАНГИЗ ҚУЙИДАГИ УЧ ОЯТНИ ЭСЛАНГ!
1. Алам яълам бианналлоҳа яро.
2. Ва лиман хоофа мақома Роббиҳи жаннатан.
3. Вамайяттақиллааҳа яжъал лаҳу махрожа.
Агар мана шу гаплар сизга ёққан бўлса тарқатмасдан қўйманг! Чунки, яхшиликка далолат қилган уни қилувчи билан бир ҳилдир.
Якка кураш 90 дақиқа,
сериаллар 60 дақиқа,
кинолар 130 дақиқа,
намоз эса, бор-йўғи 5 дақиқа, жаҳаннам ҳам жаннат ҳам абадий.
Бу нарсалар ақиллилар ақлларини юргизиш учун.
Ватсаппда 300 та шеригингиз бор...
Телефонда 80 та...
Минтақада 50 та бўлиши мумкин.
Қийинчиликда 1 та, жанозада қариндошлар
Қабрда эса яна ёлғизсиз.
Ажабланманг, - бу ҳаёт.
Қуръоний хулқлар
Тақво ва сидқ
«Эй иймон келтирганлар, Аллоҳдан қўрқинглар ва содиқлар билан бирга бўлинглар!» (9:119)
Омонатдорлик
«Аллоҳ сизларни омонатларни ўз эгасига топширишга, одамлар орасида ҳукм қилганингизда адолат билан ҳукм қилишга буюради» (4:58)
Мутавозеълик
Ва сенга эргашган мўминларга қанотингни пастлат. (26:215)
Кечиримлилик
«Бас, уларни авф эт ва айбларини ўтиб юбор. Албатта, Аллоҳ яхшилик қилувчиларни севади» (5:13)
Мулойимлик
«Фиръавннинг олдига боринглар! Чунки у туғёнга кетди. Бас, унга юмшоқ гапиринглар, шояд эслатма олса ёки қўрқса» (20:43-44)
Шукр
“Ва Роббингиз сизга: «Қасамки, агар шукр қилсангиз, албатта, сизга зиёда қилурман. Агар куфр келтирсангиз, албатта, азобим шиддатлидир», деб билдирганини эсланг.” (14:7)
Сабрлилик
«Эй иймон келтирганлар! Сабр қилинглар ва сабр ила ғолиб келинглар» (3:200)
Истиқомат
«Бас, сен ва сен билан бирга тавба қилганлар мустақим туринглар, туғёнга кетманглар. Чунки У Зот нима қилаётганингизни кўриб турур» (11:112)
Раҳмдиллик
“Икковларига меҳрибонлик ила хокисорлик қанотингни паслат ва «Роббим, алар мени кичикликда тарбия қилганларидек, уларга раҳм қилгин», деб айт.” (17:24)
Софдиллик
“Улардан кейин келганлар: «Эй Роббимиз, бизни ва биздан аввал иймон билан ўтган биродарларимизни мағфират қилгин, қалбимизда иймон келтирганларга нафрат солмагин, эй Роббимиз, албатта, сен шафқатли ва меҳрибонсан», дерлар.” (59:10)
Аллоҳдан ҳаё
«Аллоҳ уни кўриб туришини билмайдими?!» (96:14)
ДУНЁНИ ШОККА ТУШИРГАН ЧАҚАЛОҚ...😱
👼Австралия туғруқхонасида Илон исмли чақалоқ дунёга келди ва шу захоти дунёдаги энг ақиллий чақалоқ эканлигини аниқланди. Болакай ушбу қобиляти эвазига Гиннес рекордларига кирди!
😯Бу болакайни қобилятини кўрган шифокор ва хамширалар хайратдан лол қолишди!
Гап шундаки, чақалоқда хеч кимда учрамайдиган...
ДАВОМИНИ ЎҚИШ👇🏻👇🏻
#ТЕЗКОР #ШОК
Тиззамдаги оғриқлардан 3 кундаёқ халос бўлдим!
2 йилдан бери Артрит касаллиги азоблаб келар эди. Бормаган докторим қолмади, беҳуда кўп пул сарфладим. Лекин...
Қўшним тавсия қилган шу гиёҳ орқали касалликдан уй шароитида бутунлай халос бўлдим.
Бу гиёҳдан одамлар қандай даво топаётганини ўзингиз кўринг👇👇👇
http://dexpress24.tilda.ws/snakeoil-u
http://dexpress24.tilda.ws/snakeoil-u
http://dexpress24.tilda.ws/snakeoil-u
(Хозироқ кўк ёзув устига босинг ва бепул китобга эга бўлинг)
иқ гаплар айтиб берар, «Яхши қаранглар», деб докторларни ҳол-жонига қўймасди.- Даданг жуда меҳрибон экан-ку! — деди ҳамширалардан бири Рухшонага жилмайиб. — Менга бериб қўя қол шу дадангни!- Йўқ! — деб юборди Рухшона. — Бермайман!Ойиси унга ҳайрат билан қаради, кўзларида қувонч ифодаси бор эди. Ташқарида қишнинг сўнгги қорлари офтоб тафтига чидолмай сувга айланаётган палла эди…Орадан кўп ўтмай, баҳорнинг илиқ кунларидан бирида кичиккина тўйдан сўнг Рухшона ойиси билан Ботир дадасининг уйига «кўчиб» келишди. Бир ҳафталардан кейин Наврўз арафасида ойиси янги ҳовлисида сумалак базми ташкиллаштирди. Янги қўшни билан сумалак баҳона танишгани бири кўк сомса, бири чучвара, бири манти кўтариб чиққан қўшнилар Рухшоналарнинг аҳил оиласига ҳавас билан боқишди.- Кўз тегмасин, ширингина қизчаси ҳам бор энди Ботиржоннинг, — деди бир кекса аёл ёнидагиларга шивирлаб.- Ҳа, кўз тегмасин, бу аёли билан бахтли бўлишсин, — дейишди қолганлар.Гап-сўзларга зимдан қулоқ солиб турган Рухшона ўйлади: «Ойижоним эндигина бахтли бўлибди-да! Унда ҳамиша шундай бахтли бўлинг, ойижон! Мен сизни, янги дадамни жуда-жуда яхши кўраман!»
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli_Sozlar 📚 ⏮
БАХТЛИ БУЛИНГ, ОЙИЖОН!
Рухшона дадасини ойисидан кўра кўпроқ яхши кўради. Негаям яхши кўрмасин? Дадаси кун бўйи уйда, унинг ёнида бўлади Қанча телевизор кўрса ҳам уришмайди, жавондан истаганича ширинлик олиб беради. Уйга меҳмон келганида эса Рухшонага кўчага чиқиб ўйнаш нақд! Бу ҳол эса кўп бўлади. Кўчага ўйнатгани олиб чиқса ҳам бошқа болаларнинг ойи-дадаларига ўхшаб «Ҳой, у ёққа ўтма, ҳой, кийимингни кир қилма!» деб тергайвермайди. Бир четда ўртоқлари билан шахматми, доминоми ўйнаб ёки дўконча олдида пиво симириб ўтираверади. Ойиси эса… деярли уйда бўлмайди, бўлганида ҳам Рухшонани, ҳатто дадасини уришаверади: «Уйни ивирситиб юборибсизлар! Намунча улфатларингиз кўп келмаса?! Ҳой, Рухшона, яна ширинликларни еб қўйдингми, бунақада тишларинг чириб тушади-ку!»- Рухшонани боғчага бериш керак, кўча қизи бўлмасдан, боғчада ясаш-чизишни ўргансин. Ҳарна, у ёқда бўлса кўнглим тинч, тоза ва батартиб ҳаёт, — дейди ойиси.- Қўй, мен уйдаман-ку, боғчага пул кетказиб нима қиласан? Боғча тарбиясини мен ҳам беравераман, — дейди дадаси.Ойисининг авзойи бузилади:- Қанақа тарбия? Бу кетишда болани ўзингизга ўхшаган танбал, қилиб қўясиз-ку! Худонинг берган куни уйимизда улфатларингиз, кўчада ҳам улфатларингиз! Бунақада болани хароб қиласиз!- Нима қилай, соғлигим яхши бўлганида сенинг қўлингга қараб ўтирармидим?! Шукур де, боқиманда бўлса ҳам бошингда эринг бор! — тутақди дадаси ҳам.- Соғликдан гапирманг. Бунга ўзингиз айбдорсиз, ичавериб жигарингизни ишдан чиқардингиз. Кўзингизни каттароқ очиб қаранг: сиздан минг марта ночор, қўл-оёғи йўқ одамлар ҳам имкони етганча ғимирлаб юрибди…- Э-э… — дадаси афтини бужмайтириб, қўл силтайди. Аммо энди ойисини тинчитиш маҳол:- Сиз… сизда виждон борми? Неча марта неча одамга сарғайиб ишга жойлаштирдим, ой ўтказмай қочиб кетдингиз. Текин ҳаётга ўрганиб қолгансиз.Бу гаплар дадасининг қулоғига кирмайди ҳисоб. У бояроқ ичилган ичкилик таъсирида мудраб қолган. Буни кўриб ойисининг кўзлари жиққа ёшга тўлади:- Эй, Худо! Шунақа бандаларинг ҳам бор-а! Қаёқдан ҳам шу билан тақдирим қўшилди-я! Ўзинг инсоф бермасанг ҳаммаси бекор экан…Рухшона бу каби жанжалларга кўникиб қолган. Йиғлагани учун ойисига ачинса-да, барибир, дадаси тарафда бўлади. Рост-да, бундай меҳрибон, кўнгли бўш дада яна кимда бор?Бу сафарги жанжал сўнггиси ва энг қаттиғи бўлди. Эрталаб ётоқхонадаги пардоз столининг тортмасига калит солган ойиси бирдан бесаранжомланиб қолди. Шкафлардан тортиб тахмонгача титкилади, меҳмонхонадан ваннахонагача изғиб чиқди. Ҳануз ухлаётган дадасини уйғотишга уриниб, эплолмагач, бироз ўйланиб туриб, Рухшонани олдига чақирди:- Рухшона, қизим, ростини айтсанг, бир қути шоколад олиб келаман! Фақат ростини айт… даданг манави тортмани очганмиди?Ҳа, куни кеча дадаси ойиси айтаётган тортмани бир шода калитларни бирма-бир солганча ахийри очиб турганида Рухшона кириб қолганди. Уни кўрган дадаси бир чўчиди. Кейин эса илжайиб қизчани кўтариб олди-ю, ошхонадаги шкафдан ширинлик олиб бераркан, кўз қисди: «Ойингга айтма! Айтмасанг… қачон десанг шулардан олиб беравераман. Айтиб қўйсанг-чи, «пўм» бўлиб қоламиз сен билан!»Бола бола-да. Дадасининг «пора»сию пўписаси ойиси ваъда қилиб турган шоколад таъсирида эсидан чиқиб, айтиб қўя қолди:- Ҳа. Анов куни дадам очгандилар. Қўлларида-чи, кў-ўп калит бориди…Қалт-қалт титраётган ойиси шахт билан ётоқхонага кириб, дадасини зарб билан турткилади:- Туринг! Уятсиз, пулларни нима қилдингиз?!- Қ-қанақа пул? — дея ғўлдираган дадаси ойисининг важоҳатини кўриб, уйқуси қочиб кетди. — Қанақа пул?- Тортмадаги пул-чи?!- А, тортмада яшириб қўйганинг бормиди? Вой, шум-ей…- Турланманг! Қани ўша пуллар?Дадаси зимдан Рухшонага ўқрайди. Сўнг яна гапни бурди:- Бу қандай туҳмат?! Пул борлигини энди билдим-ку?..- Майли. Унда милиса чақираман, ўғрини топиб беради!- Эсинг жойидами? Арзимаган пулга милисани овора қиласанми?- Арзимаган пул эмас. Сизнинг ҳакалак, оғримаган нафсингиз учун арзимагандир, мен учун эса… Мен… мен бу пулларни саккиз йилдан бери йиғаман шу бир хонали каталакни тузукроқ уйга алмаштирайлик, деб!.. Шу… шу Наврўзда озроғини ўсал бўлиб, даволанишга пул то
лидан ранжигани аниқ, агар хафа бӯлмаганда хеч бӯлмаса Бахтиёрни сӯраб келарди ёки соғинмадимикан?
—Йӯқ соғинган,фақат келолмаяпти. Эртага нима бӯлса ҳам ишхонасига сӯраб бораман.Ӯзимам онажонимни жуда соғиндим.Мени кечиради, кечириши керак!
—Боходир хар қанча урингани билан бош қотираётган чизмасини устида бошқа ишлолмади боши ғуввиллаб оғриб, ӯрнига кириб ётди.
— Сабина шунчалар қотиб ухлардики хатто уни кириб келиб ёнида ётганини ҳам билмади.
—Эрталаб Бахтиёр туриб, онасини юзларини силаб уйғотмоқчи бӯлди .— Ойижон туринг мен боғчага нимани кийиб борай?— Сабина кӯзини очмай бор дадангга айт кийиминг кӯп— ку кийдириб, олиб борсин!деди.Бахтиёр югуриб келиб кӯйлагини дазмоллаётган дадасидан сӯради.— Дада мен боғчамга нимани кийиб бораман? Ие турдингизми, ӯғлим?— Боходир энкайиб ӯғлини ювиқсиз юзларидан ӯпди. Бориб ойингга айт ювинтириб кийинтириб қӯйсин! хӯпми— Ойим турмаяптилар дадангга айт дедилар,—деди Бахтиёр. — Ҳа шунақами? унда кечаги кӯйлакчангни олиб кел кийдириб қӯяман! Дада у кӯйлагим кир,бор бошқасини олиб кел дазмоллаб бераман!Шундаям ишга шошаётган Боходир хали Бахтиёрни боғча ташлаб қӯйиши керак. Бахтиёр чопқилаб хонасига кириб кетдида бир пастдан кейин қалин футболкасини кӯтариб чиқди.— Боходир ӯғлини қӯлидаги футболкани кӯриб бу иссиқ ӯғлим, бошқа юқароғини олиб чиқ деди— ю ишини давом эттирди.Дадажон хаммаси кир,Бахтиёр гунохкордек бошини эгди.
— Боходир жаҳл билан хотини устидан кӯрпасини олиб улоқтирди.Турсангчи! болани кийадиган кийими йуқ, туриб топиб кийинтир!
—Сабина эринибгина ӯрнидан турди.Боласи титиб ташлаган кийимларини ичидан тоззасини тополмади,хаммаси кир,деб тӯнғиллади.— Сабина мен шолияпман бӯсангчи! битта болани кийинтириш шунча қийинми?— Шошиб қаерга шошасиз? Хозир ббирор нарса топиб кийгизай?— деди Сабина— ахир бугун эрталабдан йиғилишим бор. Мен чизган чизмаларни мухокомаси бӯлади.— Тагингизда дадам олиб берган ман,деганлар хали минмаган машина бӯлса бир пастда ғиз этиб борияпсизда.— Дадам фақат сиз учун эмас мени ҳам оғиримни енгил қилинг,деб олиб берганлар шекилли? — Сабина шу гапи билан эрини бутун ӯзига бӯйсиндирмоқчи эди.Афсус Боходир машинани калитини унга қараб— ма калити бошқа шу машинага ӯтирсам...дедида ӯғлини ӯзи кийинтириб кӯтарганча шошиб чиқиб кетди.— Сабина эрини орқасидан хазиллашганимга шунчами? деганча тилини тишлаб қолаверди...
Давоми бор...
МУАЛЛИФ : РУХСОРА РАХИМОВА.
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli\_Sozlar 📚 ⏮
— Нима қол,деб устимдан кулияпсизми? Қололмаслигимни биласизку! Сабина қӯллари илондек чирмашиб Санжарни бӯйнини маҳкамрок қучарди.
— Нима эринг, камандировкага кетаман,— демаяптими? — Билмасам Сабина қӯлл
🔥ЧИМИЛДИҚҚА КИРМАЙ
ЎЗИНИ ОСГАН КУЁВ 😢😭
...Тўйдан уч кун олдин...
Жамшидни қўл телефони жиринглади
- Алло.
- Жамшид мен Бобурман. Сенга айтадиган жуда муҳим гапим бор…
- Тинчликми нима бўлди…
- Тез етиб кела оласанми…?
- Ққаердасан ?
- "Мерси” кафесида.
- Ҳозир бораман.
Жамшид кафега кирганда Бобур чеккадаги столда ўзи ёлғиз ўтирарди.
- Қандай муҳим гап экан жуда
шошилтирдинг одамни.
- Бир ой олдин дачада дам олганимиз эсингдами?
- Ҳа эсимда. - Нигорачи?...😳😱
ДАВОМИНИ ЎҚИШ👇
Таҳорат қилиш одоблари
Бизда таҳорат деб ўрганиб қолинган маълум ва машҳур амал араб тилида "вузуъ" дейилади. "Вузуъ" сўзи луғатда "гўзаллик" ва "ялтираш" деган маъноларни билдиради. Шариатда эса Аллоҳга қурбат ҳосил қилиш нияти билан баъзи аъзоларни ювиш "вузуъ" деб айтилади.
Таҳорат энг аввало, Аллоҳ таоло томонидан амр қилинган ибодатдир. У мусулмон инсоннинг гуноҳлари мағфират қилинишига сабаб бўлади. Таҳорат поклик демакдир. У инсонни гўзал қилади, соғлом бўлишини таъминлайди ва яна бошқа кўплаб фойдалар келтиради.
Аллоҳ таоло мусулмонларни ҳар бир ибодатга таҳоратли ҳолда киришишга буюрган. Таҳоратсиз намоз қабул бўлмайди. Бир кунда беш вақт намоз ўқиш фарз бўлганидан кейин доимо таҳорат билан покланиб юрилса, ҳақиқий исломий одобга риоя қилинган бўлади.
Аллоҳ таоло Моида сурасида марҳамат қилади:
"Эй иймон келтирганлар! Намозга турсангиз, юзларингизни ва қўлларингизни чиғаноқлари ила, бошларингизга масҳ тортиб, оёқларингизни тўпиқлари ила ювинглар" (6-оят).
Ҳанафий мазҳаби уламолари таҳоратда тўртта фарз борлигини ушбу ояти каримадан олишган. Буни қуйидагилардан иборат:
1. Юзни ювиш.
2.Қўлларни чиғаноқлари билан қўшиб ювиш.
3.Бошга масҳ тортиш.
4.Оёқларни тўпиқлари билан қўшиб ювиш.
Уламоларимиз таҳорат борасида келган ҳамма ҳадис ва бошқа манбаларни ўрганган ҳолда ишлаб чиққан таҳорат одобларига, бу борадаги қоидаларга назар соладиган бўлсак, бу ҳақиқатни яна ҳам тўлароқ тушуниб етамиз.
Таҳорат одоблари қуйидагилар:
1. Қиблага қараб ўтириб таҳорат қилиш зарур. Таҳорат ибодат бўлгани учун, уни қиблага қараб қилиш керак бўлади.
2. Баланд жойда ўтириб таҳорат қилиш лозим. Ишлатилган сувлар бадан ёки кийимларга сачрамаслиги учун, шундай ва бундан бошқа қулайликларга эга бўлиш талаб этилади. Мисол учун, совуқ ўлкаларда офтобда таҳорат қилиш қулай бўлса, ўта иссиқ ўлкаларда офтобда таҳорат қилиш кўп ноқулайлик ва қийинчиликлар туғдиради. Шунинг учун таҳорат қиладиган жой ва шароитлар қулай қилиб олинса, яхши бўлади.
3. Таҳорат қилишда узри бўлмаса, бировнинг ёрдамидан фойдаланмаслик керак. Чунки Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам аксар ҳолларда шундай қилганлар. Ибодатда мутавозелик, ҳамма нарсани ўзи бажариши афзал саналади.
4. Таҳорат пайтида гапирмаслик лозим. Балки Аллоҳнинг зикри ва дуо билан машғул бўлиш мақбулдир.
5. Узуги бор одамлар уни бир қимирлатиб, остига сув етказиши керак.
6. Оғзига ва бурнига ўнг қўл билан сув олиб, бурунни эса чап қўл билан тозалаб қоқиш зарур.
7. Шошилиб қолмаслик учун намоз вақти кирмасдан таҳорат қилишни бошлаш керак.
8. Сувни исроф қилмаслик талаб этилади.
9. Ишлатиш осон бўлиши учун таҳорат суви солинган идишни ўнг томонга қўйиб олинса, қулай бўлади.
10. Қалбдаги ният билан тилдаги гапни бирлаштириш.
11. Ҳар бир аъзони ювганда, "бисмиллаҳ"ни айтиб, дуо ўқиш.
12. Таҳорат қилиб бўлгандан кейин "калимаи шаҳодат"ни ва ривоятда келган дуони ўқиш.
13. Таҳорат қилиб бўлгач, икки ракъат намоз ўқиш.
Мусулмон инсон кундалик ҳаётида доимо баданининг маълум қисмлари пок ҳолда юриши учун таҳорат етарлидир. Исломда таҳоратнинг ўзи билан кифояланиб қолинмайди. Балки мусулмон инсонга бутун баданини пок тутиш учун Аллоҳ таоло ғуслни ҳам фарз қилган.
"Ижтимоий одоблар" китобидан.
Дўстларингизга ҳам улашинг!!!
@IBRATLI_SOZLAR
🩵🩵🩵🩵🩵🩵🩵🩵🩵🩵🩵🩵🩵
🧘♀️🤸 Suyukli rafiqa bo’lish osonmi?
Hozirgi zamonda yoringizga suyukli rafiqa bo’lish uchun biroz ter to’kishingizga to’g’ri keladi 🔥
🌟Nega deysizmi? Chunki ko’cha to’la boshi ochiq go’zal ayollar 💃
😁Xullas yoringizga suyukli rafiqa bo’lishni istasangiz sizga ushbu kanalni tavsiya qilamiz, bu kanalda
😀Oilaviy muammolarning psixologik yechimlari
👠 Romantik oqshom uchun har xil ideyalar
👄 Suyukli rafiqa bo’lish uchun ko’plab mutaxassis maslahatlari
❤️ Kanalga qo’shilib oling va go’zal betarkror va albatta suyukli bo’lib yuring.👇👇👇
/channel/+BqgICANvPg83Njky
/channel/+BqgICANvPg83Njky
и қоядан олиб тушиб бўлмайди.
– Мен билмайман, боринг, боринг дедим сизга!
– Э-э.
– Бўлмаса, ўзим бораман! Қаердалигини айтсангиз, бас.
Эргашали нима қиларини билмай қолди. Бургут ундан қасос олганди. У икки кун тоққа қандай чираниб чиқиб, унинг боласини ўғирлаган бўлса, қушчанинг онаси ҳам шундай йўл тутганди. Жонга жон бўлди: ўч олинди. Бундан бехабар Райҳон йиртқич қушларни қарғашга тушди. Бу ерга келин бўлиб тушганига афсус-надомат чека бошлади. Боласига бир нарса бўлса, ҳаммаёқни остин-устун қилиб ташлашини айтганда Эргашали чидаб туролмади, милтиқни ўтов томонга улоқтирди-да, қоя сари йўлга тушди.
– Ҳой, отга минмайсизми?
Эргашали хаёлини йиғди, дарвоқе, тулпори бор-ку. У отга эгар уриб ўтирмади. Бир сакраб устига минди-да, энди оёқлари билан биқинига ниқтаган эди, дадасига кўзи тушди. Райҳон қайнотасини кўриб, ўкириб йиғлаб юборди.
Нима ҳодиса юз берганини кўрган Қурбон ака ўғлининг йўлига ғов бўлди. Эргашали отни аранг тўхтатиб қолди. Дадасининг ғазаб тўла нигоҳларига чидай олмай бошини хам қилди.
– Боласига тегиндингми?
Эргашалининг тили айланмади.
– Сендан сўраяпман, ярамас!
Эргашали зўрға бошини қимирлатди. Шу ишорани кутиб турган Қурбон ака ўғлига яқин келди-да, қарсиллатиб шапалоқ тортиб юборди. От ҳуркиб кетди, Эргашали ўмбалоқ ошиб ерга қулади.
– Кўрнамак! Кимга сотмоқчи бўлдинг? Нега катта гапириб қолди десам, гап бу ёқда экан-да.
– Ота, кечиринг мени, пулга қизиқиб… – Эргашали ўрнидан туриб дадасининг оёқларига ёпишди.
– Пул деса виждонингни ҳам сотасанми?
– Жон ота, билмай қолдим, сиздан ёлвориб сўрайман, боламни қайтаринг!
– Сен менга эмас, анави бургутларга ёлвор, аҳмоқ!
Эргашали бундай қараса, хотини тепасида турибди. Қўлида қўшотар. Кўзлари қинидан чиқиб кетган эр бир отасига, бир нафрат билан тикилиб турган Райҳонга қаради.
– Нима қиляпсан? Э-э-эсинг жойидами?
– Агар боламни тириклайин олиб келмасангиз… сизни ҳам, ўзимни ҳам отиб ташлайман!
Қурбон ака хотинини сурув олдида қолдириб келиб тўғри қилганини тушунди. Бу кўргиликларга гувоҳ бўлганида чидармиди, бояқиш. Келинида пайдо бўлган журъат Қурбон акани сергаклантирди.
– Полапонни қаерга яширдинг?
– Тепалик ортидаги дарахт ковагига.
– Бор, опке!
Эргашали отга қамчи босди. Қурбон ака мулойим гапириб, келиннинг қўлидаги қуролни олди. Қаердадир чақалоқ овози эшитилгандай бўлди. Райҳон бошини чангаллаб яна дод солди. Кейин йўлга тушган қайнотасига эргашди.
– Йўқ, сиз шу ерда кутинг.
– Бормасам бўлмайди. Бургутлар боламни тилка-пора қилиб ташлаган бўлса-чи? – тиззаларига муштлади келин.
– Улар ваҳший эмас, қизим. Полапонини кўришса… қайтиб келади. Мана кўрасиз, набирамга зиён етказишмайди.
– Хўп, ота. Боринг, борақолинг, бўлмаса.
* * *
Эргашали полапонни қояга олиб чиқмоқчи бўлди. Қурбон ака унамади. Баланд тепаликка кўтарилиб, ерга оқ чойшаб ёйди ва унинг ўртасига бориб қанот чиқариб қолган қушчани икки қўллаб учириб юбормоқчидай боши узра бир неча марта ҳаволатди, лекин эркига қўймади. Очиққан қушча ота-онасини қидиргандай нолий бошлади. Унинг ғазабкор овози аста кучайди. Қурбон ака қоялардан кўз узмас, бир зум жим қолган полапонни юқорига кўтариб, жаҳлини чиқаришда давом этарди.
Ана, ҳавода бир эмас, икки бургут кўринди. Қурбон ака вақт бўлганини англади ва полапонни чойшаб устида қолдириб, пастга туша бошлади. Қушлар овозни таниган эди, шундай бўлса-да, тепаликка қўнишга шошилмади. Обдон айланишди, ҳеч қандай хавф йўқлигига ишонч ҳосил қилгандан кейингина эркак бургут биринчи бўлиб боласининг олдига тушди. Лекин чойшаб устига чиқмади. Полапон қанот силкиб жойида тураверди. Шунда қандайдир овоз чиқарди, афтидан боласини ёнига чорлади. Бу ҳолдан она бургут хавотирланди чоғи, пастлаб учиб келди-да, қанотлари билан полапонни нари сурди. Чойшабдан тушган қушча икки-уч қадам ташлади. Худди шу пайтни пойлаб эркак бургут панжаларини ишга солди: боласини чангаллаб осмонга кўтарилди.
Қурбон ака енгил нафас олди.
Эргашали қояга тикилганича донг қотиб тураверди.
– Кетдик!
– Қаерга?
– Ўтовга.
– Ўғлим-чи?
– Ўғлинг ишончли жойда.
– Дада! Ҳазилнинг вақтими, ҳозир?
– Бола ўғирлатиш қалай бўларкан?
– Дада! Мазах қилманг, илтимос. Мен ҳозир…
– Қаёққа?
ир бўлди. Қўлидаги нарсаларни жойига ташлади. Кечадан бери бир жойда туриб қолган Толмас бу ҳолатдан жаҳли чиққандай ер депсинди. Қурбон ака: “Нима қилай, чорасизман” – дегандай қўлларини ёнига шапиллатиб урди.
Боботоғ тепасида бир жуфт бургут ҳамон чарх уриб учарди. Келиннинг ўзини қолдиришга кўнгли бўлмаган Қурбон ака жойида ўтиролмай қолди. Хотини ҳали-бери келмаслигини билиб, баттар аччиқланди. “Шу хотинларга ҳам ҳайронман, – деди ўз-ўзи билан гаплашиб. – Бир гапга тушиб кетишса уйи борлигини ҳам унутиб қўйишади”. Тер босган пешонасини артаркан, бирдан бекорга жаҳл қилаётганини англаб қолди. Бу тоғу тошда, ўтовда ҳаёт кечиришнинг ўзими? Хотини бечора шунақа пайтларда бир яйраб олмаса, қачон яйрайди? Худога шукрки, келин олиб, айниқса, невара кўриб бағри-дили очилган, баъзида шу кенгликларга ҳам сиғмай кетади. Майли, тўйга бормаганга яраша, юз очдида бемалол ўтириб келсин. Анов гаплар чин бўлиб, келин ҳам шаҳарга кетиб қолса… юраги яна яримта бўлиб қолади. Худди анави безовта бургутлар мисоли ўзини қаерга қўйишни билмай қолса керак. Бояқишга қийин бўлади-да.
Қушлар ўтовга анча яқин келиб учиши Қурбон аканинг хаёлини бўлди. Одатда улар ўтов тепасига камдан-кам келишарди. Ҳа, охирги марта қачон келганини эслади. Чақалоқ овози қир-адирларда акс-садо берганда уларни шу яқин-атрофда кўрганди. Гўё қутлагани келишгандай анча парвоз қилиб қайтиб кетишганди. Қурбон ака янглишмаса, ўша кунлари уларнинг полапонлари ҳам кўз очганди. Бургутларнинг ҳозирги хатти-ҳаракати ўша пайтдаги сокин парвозга сира ўхшамас эди. Овоз чиқаришлари ҳам бўлакча. Гўё бошларига хатар тушгандай, ундан огоҳ этмоқда. Ёки тоғда қандайдир ёв ўрмалаб юрибди…
Қурбон ака қўл-оёғи ипсиз боғланган одам деган нақлнинг моҳиятини ана энди тўлиқ тушунганди. Ўзидай ночор аҳволга тушиб кўзлаган манзилга кета олмаган одам айтган экан-да, деб фикр юритди қўрғон атрофини айланар экан. У шу зайлда бот-бот тулпорининг ёнига келиб қолар ва эгарга кўз ташлаб қўярди.
Бургутлар бу ерда ҳеч қандай нажот йўқдай бирдан ғойиб бўлишди. Аммо кечга яқин негадир поданинг устида айланиб учиб ўтовга яқинлашишди. Улардаги бу журъатни кўриб Қурбон ака яна таажжубга тушди. Улар энди безовталаниб қанот қоқишмас, бир-бирини таъқиб ҳам қилмас эди. Тинч ва сокин парвоз Қурбон аканинг кўнглидаги ғашликни бироз аритса-да, неча йиллардан буён қадрдон бўлиб қолган бу қушларнинг жимгина ўтовни кузатишлари алланечук ғалати туюлаётганди.
Ўғлига разм солди. Эргашали одатдагидай сипо эди, аммо қаттиқ толиққани билиниб турарди. Қурбон ака отга нигоҳ ташлади. Жонивор яхшигина дам олган чоғи, чарчоқ аломатлари сезилмасди.
– Бургутлар бугун жуда безовта бўлишди-да, ини атрофида бегона одамга кўзинг тушмадими?
Эргашали бу саволни кутган шекилли: “Йўқ, кўрмадим”, – дея хотиржамлик билан жавоб қилди. Бироқ қўй-қўзиларни қўрага қамаркан, кўз қирини отасидан узмади.
– Қоронғи тушиб қолди, қайтишса бўларди.
– Ҳайдаб юборайми?
– Улар одамзоднинг гапига қулоқ солмайди, ўғлим.
– Милтиғингиз бор-ку.
– Нима, уларга ўқ узмоқчимисан?
– Қўрқитсак, қайтиб кетишармиди, дейман-да.
– Ана, кетишяпти.
Дарҳақиқат, бу пайтда бир жуфт бургут ўтовдан узоқлаша бошлаган эди.
* * *
– Хўп десангиз, бугун экин-тикинга қарасам, – деди Эргашали юз-қўлини шошилмасдан ювиб келгач.
– Ҳм, чарчадингми?
– Онамга ҳам қарашай-да. Тошкентга кетиб қолсам…
– Шунақами? – дея хотинининг юз-кўзида пайдо бўлаётган маъноли ифодалардан бир нималарни уққан Қурбон ака белини маҳкамроқ боғлади. – Майли, онангга қараш, экин-тикинларни эпақага келтир. Ишқилиб, бугун-эрта кетиб қолмайсанми?
– Ўтовдаги ишларни тугатай-чи.
– Бўпти, мен кетдим. Ийи, полвоним билан хайрлашмадим-ку. Бор, олиб чиқ!
Қурбон ака набирасини қўлга олиб эркалатди. Шоп мўйловини жажжи қўлларига ишқаб кулдирди. Бу орада ўғлига юзланиб, шу қувончни биздан олиб кетмоқчимисан, дегандай бошини сарак-сарак қилди. Кейин нари кетаркан, ичидагини барибир гапирди.
– Бу полвон шаҳарнинг боласи эмас. Анави эркин бургутлардек шу кенг қир-адирларнинг, осмонўпар тоғларинг шунқори бўлади. Сенинг йўлингни тўсмайману аммо бу паҳлавонни олиб кетиб қолма. Ўқишни битирсанг, у ёғи бир гап бўлар.
Эргашали
