Hikoyalar (G&M)

28 июня 2025 09:20

😢
/channel/hikoyalar

Hikoyalar (G&M)

28 июня 2025 02:59

-Титраяпсан ! -Мухтор ётоқдан туриш баробарида гапирар экан Оқилани узун келинлик либосига қараб аста кулди...Оқила ҳали ҳамон холаси қандай ўз эрига уни қўш-қўллаб бериб қўйганини ақлига сиғдиролмай ортга эшик тарафга тисарилар экан Мухтор совуқ жилмайди..

-Сенга айтгандима барибир меники бўласан деб ! На Шахбозинг ва на бошқаси қўлимдан қутқаролди сени ? Қани кўрсат ўша қахрамонларингни менга..-Оқила оқ кўфтаси тугмаларини ечаётган Мухторга қараб еғлар экан югурганча эшикни очишга урунди..Аммо йўқ эшик орқадан қулфланган..Мухтор кулганча уни ётоққа босди..Йигит қизнинг очиқ бўйинларига тишини ботирар экан қўллари қизнинг кийимида эди..

-Тўхтангггг тўхтанггг мен ҳомиладорман ! -Мухтор жойида қотиб қолди...

Реал воқеаларга асосланган асар ! Ёши катталар учун 🔞

Hikoyalar (G&M)

27 июня 2025 14:59

Mafia olamidagi taniqli yigit,bu safar yetimxonada o'z "o'lja"sini olib ketishga keladi.
Ammo bu safargi "o'lja"si uni o'pgani uchun,yigitning to'pponchasi bilan uni otib,qochib ketadi.Ammo qiz bilmaydiki,...

U bola do'stini akasi ekanligini va otib qo'ygani uchun uni "jazo" kutayotganini....

Asar nomi:Mag'lub
M:Venera
Asarni o'qish uchun:
/channel/+WndOgZ0YGE1kNzQy

Hikoyalar (G&M)

27 июня 2025 02:59

Avtohalokatdan keyin otasidan ham butun boyligidan ham ayrilgan soqov qiz
Uni majburlab o'pgan yigitga turmushga chiqishga to'g'ri keladi
Ammo u yigit....

Yiğla - dedi labimdan nomiga öpib — Istaganingcha, hohlasang bor ovozing bilan yiğla. Ammo foydasi yöq!
Özimni ortiq ushlab turolmadim, u aytganidek yiğlab yubordim.
Shu zahoti közlarimda uni labini his qildim.
Labi közimdan böynimga ötganida, közlarimni yana chirt yummoqchi edim. Ammo uni qölidagi tomiri(venasi) da kökarish izi meni hayratga soldi.
U narkoman?!

Asar nomi:Bezabon
Muallif:Venera
O'qimoqchi bo'lganlar uchun:
/channel/+8lPALkqmxE8xMmIy

Hikoyalar (G&M)

26 июня 2025 14:47

➿TOXIC LOVE➿

—Dunyo ajoyiba? Ko'r ko'rni qorong'uda topadi deganlaridek, sen ham begunoh farishta emassan...

Yigit, asabiy qaltirab, qizning yuziga o'tkir tikildi....

—Men sendek ishlarni qilmaganman va avvalgi xotinim, farishtaning o'zi edi. Men esa, farishtaning eri edim...

U biroz jim turdi va qizning sochini asabiy siladi...

—Sen avvalgi xatolarim jazosisan, bundan ortig'i emas...

Qizning bu gapi, yigitni shunchalar asabiylashtirdiki, qizning sochidan sudrab, tepa qavatga olib kirdi.

—Bu qanday jur'at bo'ldiki, avvalgi *iflosliklaring, badali sifatida meni ko'ryapsan?

—Xotini o'lgandan keyin, *narkotikka o'rgangan yigit va yoshligida *zo'ravonlikka uchragan qiz....

Hikoyalar (G&M)

26 июня 2025 02:55

➿TOXIC LOVE➿

—*Bokira emassan, uni ustiga bo'yningdagi chandiq, nima sababdan paydo bo'lganini aytmaysan... Yo *foxishamisan?

Qiz ham jim turmadi, u ham ko'nglida nima bo'lsa, to'kib sochdi...

—Sen ham, menga birinchisidek muomala qilishni bas qil... Xotining bo'lgan va balki, farzanding ham...

Xonada yigitning kulgusi yangradi...

—Menga sening *bokira yoki unday emasliging qiziq emas, menga faqatgina *qondiruvchi kerak holos... Hohlasang yasha, xohlamasang katta ko'cha...

Qiz titrab, avvalgi hayotini esladi va yana yig'lab yubordi...

—O'sha paytda, atigi 14 yosh edim tushunyapsanmi? Men o'sha payt nimani tushunardim, ahir go'dak edim... U menga har xil dorilar bergan va....

—Yoshligida zo'ravonlikka uchragan va kelasi hayotida, *narkomandga oshiq bo'lgan qiz qissasi...💔

Hikoyalar (G&M)

25 июня 2025 16:17

«Улар шунчаки сени кутишади…»

Ибрат учун яқинларга ҳам улашинг.

Канал👉 @Hikoyalar

Hikoyalar (G&M)

25 июня 2025 03:54

Коридор бўйлаб келаётган шарпа бирдан эшик олдида тўхтаб қолди. Улар келишмоқда! Улар шундоққина эшик қаршисида! Ташқарида шамол увиллар, ёмғир томчиларидан ер бағирлаб тўпланган кўлмакчалар биллур шиша тўшалган каби кумушдай ялтирарди.
Кўзларимиз олди қоронғулашди. Биз шундоққина қаршимизда кўринмас шарпанинг оёқ товушлари эшитиб турардик. Бизнинг юзимизга аёллар киядиган енгсиз кенг кийим этаги тегиб турарди, бироқ кийим ичидаги одам кўринмасди. Эркак қўлидаги фонус билан юзини пана қилди. –Уни қара!… – деди қўрқувдан ҳансираб аёлига. Тирик одамнинг нафас товушни сезяпман. Унинг лабларининг тафти шундоқ юзимга урилиб турибди!
Шундоққина тепамизда қандайдир кўринмас шарпа букчайган ҳолда кумушранг чироқчани ушлаб турарди. Уларнинг чуқур ва узун нафас олиши ва анчадан кейин узун-узун нафас чиқараётгани эшитилиб турарди. Шамол тўғридан ва оҳиста эса бошлади. Аланга ёлқини хиёл қийшайиб кетди. Шулъа кўланкаси хона деворларига урилар, пол узра ёйилиб қўрқинчли манзара ҳосил қиларди. Шам ёғдуси бирдан доғли ва хунук қиёфали башараларни ёритиб юборди. Қўрқинчли башаралар ухловчилар орасидан улар беркитган хурсандчиликни қидиришарди. Уй марказида “Сейф !”, “Сейф !”, “Сейф !”, — деган димоғдор товуш янгради. “ — Узоқ йиллардан бери, — деди шарпа хўрсиниқ аралаш товуш билан, — ниҳоят сизлар мени топдингиз. “ Улар шу ерда!…-деди аёл шивирлаб. Шарпаларнинг баъзилари мудрашмоқда, баъзилари боғда ўқишмоқда, баъзиларининг хунук қийқириқлари қулоққа чалинади. Баъзилари чордоқдан олма улоқтирмоқда. – Биз шу жойга хазина қолдириб кетгандик. Кўзларим олдида уларнинг қовоқлари эгилиб туша бошлади. “Хазина!” , “Хазина !” , “Хазина!” — деган этни жунжиктирувчи ёввойи товуш сўнгги бор хона деворларига урилди. Уйғонинглар! Уйғонинглар! — дея қичқира бошладим. “ Оҳ мана бу ерда экан биз кўмган хазина! – бояги шарпа яқинлаша бошлади. “Хазина сизларнинг юрагингизда!”…

Инглиз тилидан Дилмурод Усмонов таржимаси

Hikoyalar (G&M)

25 июня 2025 03:00

мен на она мехри, на ота мехрини хис қилмадим.
Ёввойи бўлиб катта бўлдик, яни опам хам худди мендек катта бўлди.
Кунда онамни калтагини ейишу, қарғишларини эшитиш билан кунимиз ўтган. Кейинчалик онам, уйга бегона эркакларни олиб кирадиган бўлди. Ўн олти ёшимда, онам бир киши билан, уйга келиб ичишган. Кейин, бир дўстини чақирган у киши, мас холида онам бир эркак билан хонага кириб кетди. Уларни овозларидан ухлаб бўлмас эди, кечаси билан хар хил овозлар чиқаришарди. Ўша кеча, Жайрона уйда йўқ эди, дугонасини уйига кетган эди. Мен хонамни қулфлаб ётардим, эшигимни очиб, ошхонага кириб, сув ичиб хонамга киришим билан, ўша эркак ичкаридан эшикни қулфлади.

Hikoyalar (G&M)

24 июня 2025 06:08

– Ҳа, шундай, – деди у. – Ёнингизда ўтиришга чидай олмабди. Сочи узун бўлгани учун ўғлингизни қиз бола деб ўйлабди ва бу чиройли қизнинг юзи чандиқ бўлиб қолади, бир умр азоб тортади-ку, дея даҳлизда йиғлаб чиқди.

Томоғимга каттакон мушт тиқилгандай бўлди.

– Омон бўлсин! – дея олдим холос.

Туркчадан Бобохон Муҳаммад Шариф таржимаси.

«Ўзбекистон адабиёти ва санъати» газетаси, 2023 йил 12-сон

@Hikoyalar kanalida ko'proq o'qing)

Hikoyalar (G&M)

24 июня 2025 06:08

Назокат билан салом бериб, касалхона палатасига кирдик.Уч кишилик палатага шоша-пиша киргандик. Ғилдиракли аравачадаги ўғлим, рафиқам, дўстлигини кўрсатиб, дардимизни енгиллаштирган доктор оғайним ва мен. Ўз дардига ғарқ бўлган кичик бир гуруҳ.

Палатада биз билан бўладиган беморлар орасидан ёшроғи – қалин, узун соқоли юзини қоплаган, қорамағиз, кўринишидан дағал, 35 ёшлардаги бир барваста йигит экан. Саломимизга алик олиб-олмай ташқарига чиқди. Ҳар ҳолда кўпчиликни кўриб беҳаловат бўлди, шекилли, деб ўйладим.

Ўртадаги каравот ўғлимга ажратилган, эртага бўладиган операция­га шу хонада тайёрланиши керак эди. Кейин билсак, бош­қа беморлар ҳам операцияни кутаётган экан.

Иккинчи бемор бўлса, кексароқ киши эди.

Яхши кўрган кишиси хаста бўлган одамлар бемордан кўра кўпроқ ташвишланади. Мен ҳам шундай эдим, кўзимга қўли синган ўғлимдан бошқаси кўринмас, қулоқларим фақат унга алоқадор нарсаларни эшитишни хоҳлар ва бу мавзудан ташқари бирон нарсанинг ҳеч қандай аҳамияти йўқ эди.

Палатадаги беморларга “Шифо берсин!” дер эканман, ўғлимни тўшакка жойлаштира бошладим.

Ярим букланса диван ҳолига келадиган каравотни бемор баҳузур ётадиган шаклга келтиргунимизча бошқа беморлар ҳам чиқиб кетиб, ўғлим икковимиз қолдик.

Кекса бемор қишлоқдан келган экан, трактор ҳайдаётганида оёғини синдириб олибди. Ўзига ишонадиган одамдай кўринар, эртага бўладиган операцияни кутаётган экан.

Ўғлим қўлини қандай синдириб олганини сўради.

– Отдан йиқилди, – дедик.

Олдинига ҳайрон бўлди, бола шаҳарлик бўлса, у ерда от нима қилсин, нега от минади, дегандай қаради.

– Чавандозликка қизиқади, от минишни яхши кўради. Опаси билан бирга чавандозлик дарсига қатнашади.

Ўша куни ўғлим от устида жуда ёқимтой кўринарди. Бўз от устида ўтирар, от чопди дегунча узун сочлари силкинар, ўзи ҳам, томоша қилаётганлар ҳам завқланар эди…

Бизга ҳеч нарса демади, аммо авзойидан “Қичимаган жойни қашибсиз, йўқ ердан фалокат чиқарибсиз, – дея ўйлаганини англаш қийин эмасди. – Шаҳарда от миниш нимаси ўзи? Болага от минишнинг нима кераги бор? Далага борармиди, суруви орқасидан етиши керакмиди ёки трактор чиқолмайдиган жойга етиб олармиди?”

Ҳолбуки, сал олдинроқ ортопедия хонасида анча эътибор кўрган эдик. Докторлар “Қандай синди?” деб сўрагач, ўғлим:

– Отдан йиқилдим, – деб жавоб берган ва докторлар роса қизиқиб қолишганди.

– Ўҳ-ў, от минар экансан-да?! Қаерда минасан? – деб сўрашди ҳайрон бўлиб.

Ҳатто, “Тез ёрдам” машинасининг ҳайдовчиси ҳам чавандозликка қизиқар экан, докторлар ўғлимни муолажа қилаётганида чавандозлик маҳоратига оид саволлар бериб, ўғлим билан суҳбатлашганди.

Бироз олдин докторлар орасида юксак эътиборга сазовор бўлган ҳавасимиз кекса бемор назарида катта хатога айланди қолди. “Албатта, боланинг айби йўқ, ҳамма гап ота-онасида!”

– Юзингга нима қилди? – деб сўради.

Ўғлимнинг юзи ҳам яра, қизариб кетган эди.

– Йиқилаётганида оёғи узангига тиқилиб қолди, бироз вақт ерда судралди. Ўшандан, – дедим ва кейин қўшимча қилдим: – Яхшиямки ер чим эди.

“Биз қишлоқда дам олишга вақт тополмаймиз, булар чарчаш учун спорт билан шуғулланиб, бошларига бало орттиришади”, деб ўйлаганига амин эдим.

– Ўтади, ўтиб кетади, – деди менга тасалли бериш учун сал беписандлик билан.

Мен ўғлимнинг синган қўлидан ҳам, юзидаги чандиқлардан ҳам хавотирланаётгандим. Қирилган жойлар бироз вақт ўтиб битиб кетади, лекин боланинг юзида из қолса нима бўлади, деб ташвишланаётган эдим.

– Бу яралар юзида из қолдирмас, иншооллоҳ, – дедим. – Докторлар ҳам из қолмайди дейишяпти.

Яра терида из қолдирмасдан тузалиб кетиши учун доимий равишда керакли малҳам суриб туриш, мунтазам нам бўлиши кераклигини докторимиз қаттиқ тайинлаган эди. Яра қуриб тузалса, из қолиши мумкин экан. Шу боисдан доктор айтган малҳамни яра қуришига йўл қўймасдан сурункали равишда суришимиз даркор эди.

Юздаги қизарган яралар малҳамнинг нам ёғи таъсирида боланинг чеҳрасини афтода кўрсатарди. Қўли синганидан бехабарлар бола юзи туфайли касалхонага ётган бўлса керак, деб ўйлашарди.

– Из қолмайди, қолмайди, – деди қўшни. – Бу қиз болами?

Сочлари узун бўлгани учун қиз бўлса керак, дея тусмоллаган бўлса керак.

Hikoyalar (G&M)

23 июня 2025 06:24

* * *
Кўтаргич-бошқарувчи Ражаб ота Ражаб бой бўлди. Уйидаги шу пайтга қадар ҳеч қарамаган боғига гуллар экди. Ўртасига мармар ҳовуз қуриб, ҳовуз атрофини рангли гумбаз билан ёпди.
Ичкарига товуқ катаги қурди. Атрофидаги қишлоқлардан товуқлар келтирди. Гул парваришлаб, товуқ боқишга шўнғиб кетди.
Ҳар куни товуқлари ва гуллари билан машғулликда кунни кеч қилади. Аёли бир кунга келган меҳмон каби хизматига шай туради. Хожасининг нафақада экани, энди ҳамиша ёнида бўлишини ўйласа аёл мамнунлик туярди. Ўғиллари Рустам эса Кадикўюда ҳайдовчилик қилади. Ўша ерда уйли-жойли бўлган, хотини, бола-чақаси билан ўша ерда яшарди. Фақат ойнинг илк кунлари отасига нафақа пулини келтириб берарди.
Ражаб бой тонгдан шомгача эгнига енгил кийим кийволиб, боғида куймаланади. Тушликни боғда ейдилар. Куннинг иккинчи ярми яна боғида ишлайди, қўшниларига нафақага чиққан кўтаргич-бошқарувчининг қай даражада қўли гул боғбон эканлигини кўрсатиб, меҳнат қиларди.
Хуфтон намозидан кейин Ражаб бой кўчалик кийимини кийиб, маҳалладаги қаҳвахонага чиқади. Маҳалладош эркаклар билан саломлашиш баҳонасида товуқчилик ва гулчилик ҳақида суҳбатлашадилар. Орада суҳбат дунёда рўй бераётган ҳодисаларга тақалар, аммо нафақадагилар бу суҳбатга унча қулоқ осмасдилар. Ҳаётдан яхшигина таълим олиб, тажриба тўплаган кексалар ўлим вақти яқинлашаётганини, қазо вақтини кутаётганларини эслаб, тарк этишлари муҳаққақ ҳаётнинг завқли онларидан гаплашиб таскин топардилар.
Оқшомда бошланган баҳс-мунозарали суҳбат ярим тунгача гулдан хўрозга, хўзроздан тупроқ ўғитлари масаласига, ундан эски кўпкари ва ов ҳикояларига тақаларди.

* * *
Нафақадалигининг тўртинчи ойи эди. Эрталабдан денгиз шамоли лодос эсарди. Ражаб бой пастки қаватдаги кичик сандиқ турган хонасига кирди. Товуқ катагининг темир эшигини кесиш учун кескичини излаётганди. Тўсатдан кўзи темир қопқоқли, қора рангли сандиғига тушди. Сандиғига яқинлашди. Сандиғи билан тўқнашиш шу қадар тез рўй бердики, Ражаб бой бир муддат ўзига келолмади. Оқ енгил кўйлак-лозимли Ражаб бой бир зумда кўтаргич-бошқарувчи навбатчи Ражаб отага айланди. Ўттиз беш йиллик ҳаёти бир-бир кўз олдидан кечди. Ёз қуёшида порлаган темир йўл излари, қор зарраларини тўзғитганча яқинлашаётган локомотив тормозларини кўраётганди гўё.
Шу онда узоқ-узоқлардан кўнгилга айрилиқ қўшиғидек оғриқ берган увиллаган товуш эшитилди. Локомотив овози эди у. Дераза очиқ эди.
Ғайри ихтиёрий равишда:
– Ғаффор тентакнинг увиллаши бу! – дея пичирлади.
Ғаффор тентак тез-тез юргани учун бу лақабни унга ўзи топганди. Ғаффорнинг қоп-қора кўмир орасида порлаган кўзларини, кўтаргичдан ўтаётганида қўл силташларини эслади.
Шу онда кесгични, товуқ катагини, боғини, ҳамма нарсани унутди. Жимгина юқори қаватга чиқди. Кийимларини алмаштирди. Ўзини индамайгина кузатаётган аёлига:
– Бироздан кейин қайтаман!– дея кўчага чиқди. Станциягача ҳаяжон билан юрди. Фақат темир йўл изларини кўрганида, энди у ерда қиладиган ҳеч бир иши қолмаганини англади.
Дарахтга суяниб, бир неча соат локомотивларни, ўтган-кетган поездларни кузатди. Юрагини вайрон этаётган ғарибликни, уни бу жўшқин ҳаётдан шафқатсизларча юлиб отган кексаликни ёзғириб, ҳеч нарсани сезмай, бор дунёни унутиб станцияни кузатди. Ўзи каби шохлари кесилган, сояси йиртиқ дарахт тагида ўтириб юм-юм йиғлаётган кўнглини овутолмай темир йўл кўтаргичига маҳзун термулиб қолди.
Ҳозир лодос поезд овозини Нуҳкуюсидаги уйигача келтирган кунларда станцияга узоқдан термилиб қоладиган бир кекса бор. Бу одам йиллар шафқатсизлик билан юлган умрининг қолганини ҳам касбига бағишлашни истаган, яна темир йўл изларининг овози билан яшашни истаган, бунга ҳамиша муҳтож бўлган кўтаргич-бошқарувчи навбатчи Ражаб отадир…

Турк тилидан Умида Адизова таржима қилди
«Ижод олами» журнали, 2017 йил, 6-сон

@Hikoyalar kanalida ko'proq o'qing)

Hikoyalar (G&M)

23 июня 2025 03:37

#ЎЗИМНИКИСАН

#MUALLIF_DILIM

Ёрдам....ёрдам беринг.....Самия додларкан,Ғолиб ташқарида ожизлигидан типирчиларди.Бор кучини йиғиб ўрнидан туриб,ичкарига отилди.Бироқ пичоқнинг,ҳамласига дуч келди....Тўсатдан,кирган даҳшат азобидан...ихраб...ерга чўккалаб қолди....Йўқ...йўқ....дадаси.......у'лманг...у'либ к,олманг....Самиянинг овози бутун қишлоқни тутиб кетди....


ЕНДИ САМИЯНИНГ  ТАК,ДИРИ  К,АНДАЙ КЕЧАДИ.......✍🥺

Hikoyalar (G&M)

22 июня 2025 09:39

Rich Man Gave Sick Girl Fairytale Love Story. (Juda ta'sirli qilib ishlashgan ekan).

Ingliz tilida to'liq, titrlari bilan ko'rishni istasangiz youtubeda silka qoldiraman.

https://youtu.be/GwfZ2LXiIws?si=JwMP77jjXonZvBMz

Hikoyalar (G&M)

22 июня 2025 06:33

Бу – денгизчи ҳақида, тўғрироғи, денгизчи бўлишни ёшлигидан орзу қилган ва фақат денгиз ҳақида ўйлайдиган бир бола ҳақидаги роман. У яшайдиган бандаргоҳ гуллаб-яшнаб, кун сайин кенгайиб борарди. Бандаргоҳга кўплаб кемалар қатнайди. Бир куни: “Нега мен бу ерда ўтирибман? Денгизнинг у ёғида нималар бор экан?” – деб ўйлаб қолади. Кейин денгизчи бўлиб, дунёни кезишга тушади. У борган ҳар бандаргоҳда жуда кўп чиройли қизларни учратади. Портлардаги юзлаб қизлар… Топиб кўринг-чи, қайси бирини танлаган экан?
– Балки у бирорта чет эллик қизга уйлангандир? – Масита тахмин қилиб сўради.
– Йўқ, тополмадингиз!
– Майли. Ўзинг айта қол.
– Ўзи яшайдиган кичик бандаргоҳда бир қизни учратиб қолади. Қиз ёш, қувноқ, кўзлари эса жуда чиройли. У қизни чин дилдан севиб қолади. Кейин яхшилаб ўйлаб кўриб, саёҳат қилишдан воз кечиб, уйига қайтиб келади. Қиз ҳам унга кўнгил қўйган эди.
– Ким?
– Албатта, ҳалиги қиз-да. Йигит кетиб қолганидан сўнг, қиз уни соғина бошлайди. Портга келиб қолмасмикин, деб қиз тез-тез у ерга бориб турарди. Ниҳоят, қиз орзиқиб кутган кун етиб келади. Йигит қиз билан учрашиш учун уйига қайтади. Қиз йигитни портда кўриб қолади. Улар бир-бирига тикилиб, ён-атрофдаги одамларга ҳам эътибор бермай, йиғлаб юборишади. Ниҳоят, улар узоқ соғинчдан сўнг турмуш қуришади.

* * *

– Ойи, нонушта тайёр бўлди, – ошхонадан онасини чақирди Суми. Шунда Масита ўзига келди. Бир неча дақиқадан сўнг эри Маситага қараб:
– Масита, нонушта тайёр бўлибди, – деди.
– Сиз бораверинг, – деди Масита эрига. – Қудуқ олдида бир нарса эсимдан чиқиб қолибди.
Она қудуқ томон кетаётиб, Сумининг Жали устидан кулаётгани ва Жалининг ўз ишлари билан мақтанаётганини эшитди. Жали эса “ҳаммаларинг мен билан фахрланишларинг керак” – деб уқтирарди.
Масита ва Будин ўғлининг иқтидорли эканлигини яхши билишарди. Ўқитувчиларининг унга бўлган эътибори, мақтови, чет элга ўқишга юборишлари кераклиги ҳақидаги тавсиялари, албатта, ота-онани севинтиради-да. Жали Суми ва Салмига умуман ўхшамайди, деб қўйишарди улар.
Ота Жалини чет элга юборишга астойдил ҳаракат қилди. Аммо пул тўлаш муаммосини ечишнинг иложини тополмади. Масита бу ишлар эрини ҳам, ўғлини ҳам хафа қилганини яхши биларди. Отаси ўғлини овутишга ҳаракат қилиб: Худо хоҳласа, бир кун келиб орзуларимиз албатта рўёбга чиқади, – деб далда берарди.
Қудуқ ёнидаги дарахт япроғи узилиб сувга тушди. Масита юқорига қаради – сувга тушган нангка дарахтининг барги экан. Наҳотки бу Жали туғилганидан сўнг экилган ўша дарахт бўлса? Суми туғилганидан сўнг эккан саво дарахти-чи? Ҳозир у ҳам баланд бўлиб кетган. Салмига ҳомиладор бўлиб юрган кезлари, унинг хом меваларини еганлари эсида. “Менга унинг аччиқроқ таъми ёқади. Пишган вақтида улар қушларга ем бўлади”, дерди Масита Будинга.
Масита туш кўрибди… уларнинг қулоғига самолётларнинг гумбурлаши эшитилармиш. Юқорига қараганида, осмон узра жануб томон учиб ўтаётган юзлаб самолётларга кўзи тушди. Самолётлар кумушранг-оқ турналарга ўхшаб учарди. Қаттиқ товушдан қулоғини беркитиб олди, бир маҳал ортидан бир эркак келиб, қучоқлаб олди. Масита шу ҳолатда қанча турганини билмайди…
– Қўйиб юборинг мени, – қичқирармиш Масита тушида.
– Сенга нима бўлди, Масита? – хотинини туртди эри.
Масита Будинга ёпишиб олди. Суми ва Салми уларни кузатиб турганини кўриб эридан ўзини олиб қочди, чуқур нафас олди-да, самолётлар учадиган томонга қаради. У ерда учишга шайланаётган самолётга кўзи тушди.
– Ойи, хавотир олманг, ҳаммаси яхши бўлади, – Салми уни юпатишга тушди. Жали учувчи бўлиш учун ўқишга кирмоқчи. Албатта учувчи бўлади. Ахир Токио биздан унчалик узоқ эмас-ку.
Масита кўз ёшларини артиб:
– Ҳа, Жали Токиода беш йил ўқиши керак, бу айни ҳақиқат, энди бунга кўникишим лозим, – деди ўйланиб.
Суми онасининг қўлини ушлаб олган, Салми эса унинг сочини силарди. Будиннинг чап қўли хотинининг белида эди. Ҳавога кўтарилган самолётдан ҳеч ким кўз узмасди. Самолёт шимол томонга учиб, тобора узоқлашиб борарди. Охир-оқибат бутунлай кўздан ғойиб бўлди.
Масита кафтини очаркан, пичирлаб дуо ўқий бошлади:

Hikoyalar (G&M)

28 июня 2025 04:20

УСТУН

Сочимни олдириб келдим. Тап-тақир бошимга разм солиб отам хўрсинди.
– Кетяпман, дегин.
– Кетяпман, ота.
– Қаергалиги маълум бўлдими?
– Маълум. Афғонга дейишяпти. Яна... ким билсин?
– Совуқ хабарнинг ёлғони бўлмайди. Демак, урушга кетяпсан...
Отам бошини сарак-сарак қилди. Оғир уҳ тортди – ўпка-жигари узилиб кетгандай иҳради: «Ҳой бола-я, ҳой бола...» Ичидан бир иҳроқ отилиб чиқди. Устунга суяниб, менга тош қотиб термилиб турдида:
– Отамни уруш ўлдирганини биласан-а, – деди ниҳоят. – Уч ёшимда етим қолдим. Отам мени етим қилди. Лекин, лекин сен мени етим қилма, болам... -  дея отам ўпкаси тўлиб ўкириб йиғлаб юборди...
Оёқ-қўлим бўшашиб, силлам қуриб супага ўтириб қолдим...
Назаримда, шу устун бўлмаганда отам қулаб тушарди.  Ўша пайт шу устун отамнинг бошидаги осмонни ҳам суяб турарди гўё...
Мен урушга кетдим. Ўт-олов ичида саргардон кезларимда қулоқларим остида ўша ялинч жаранглаб турди: «...Сен мени етим қилма, болам!..» Госпиталда тиғ остида ётганимда ўша илтижо жаранглади: «Сен мени етим қилма, болам...»
Даҳшатли жанглар олдидан Парвардигорга ялиндим: «Эй, худо, ўзинг асра, мен ўлмайин, отам етим қолмасин...»
Мен қайтдим. Мен бир урушни кўрдим. Отам икки урушни – мен ва отаси туфайли икки урушни кўрди. Тўғри, урушнинг катта-кичиги бўлмайди. Фақат бир нарса таскин беради: «Менинг урушим» отамни етим қилмади.
Худога шукр, отажоним ҳаёт! Умри узоқ бўлсин, саксон ёшга қараб кетди. Ҳовлимиз ўртасида ўша устун ҳали ҳам турибди. Яқинда мен уйимизни тамирладим. Устун атрофини тўртбурчак қилиб одам бели баробарида мармар девор билан ўрадим. Чунки устунни ағдариб ташлашга журъатим етмади... У устун оғир кунда отамни суяган эди... Мен отамга устун бўлолмаган кез  шу  устун отамга суянч бўлган эди...

@Hikoyalar kanalida ko'proq hikoyalar o'qishingiz mumkin)

Hikoyalar (G&M)

27 июня 2025 16:01

Раҳматли бувимнинг дугоналари бўларди. Фарзандлари вафот этиб кетганми ё бола кўрмаганмиди, эсимда йўқ, кунда-кунора бизникига келардилар. Бир куни ўша аёл бизни мақтаб қолдилар:
- Ўртоқ, невараларингга кўз тегмасин, бир-биридан ақлли, бир-биридан доно-я! Қандоғам бахтли экансан!

Мен ғурурланиб бувимга қарадим. Ичимда: "Хозир бувимам бизни мақтайдилар, айниқса мени!" деб маҳтал турибман. Лекин бувим...
- Э, қўй, мақтама буларни! Бола-чақанинг фитна эканини билмайсан-да! Сен шукрингни кўпайтир. Бу неваралар бор бўлсин-у, лекин... - у ёғига аллақанча менга ёқмаган гапларни айтдилар. Болалигимга бориб, бувимдан хафа бўлдим. Кечгача тўрсайиб юрдим. Кечки пайт бувим мени ёнларига чақирдилар.
- Бояги гапларимга хафа бўлдинг-а? - дедилар. Мен баттар тумшайдим.
- Ҳали ақлинг тўлишмаган-да, қизим, шунга хафа бўлдинг. Қулоғингда бўлсин, улғайиб, фарзанд кўрсанг, фарзанди йўқ аёлларнинг олдида  болаларинг билан зинҳор мақтанма! Уйи йўқнинг олдида уйингни мақтама! Пули йўқ, ночорнинг олдида тўкинлигинг билан мақтанма! Пиёда қолганларнинг олдида уловингни мақтама! Айб бўлади!
- Нимаси айб бўлади?
- Унинг ношукрлиги кўпаяди, ичида ҳасад уйғониши мумкин, ўксиши мумкин, бир дардига ўн дард қўшилиши мумкин... Буларга сабаб бўлиб қолмаслик керак. Бировнинг ўкинчдан бўйни букилишига сабабчи бўлиш айб... йўқ, гуноҳ бўлади, қизим...

Бу ўгитлар ҳаётимда шунчалар кўп асқотдики... Сизларга ҳам илиндим мана.

© Дилфуза Комил

Hikoyalar (G&M)

27 июня 2025 05:56

Дўстнинг қарори

Икки бадавлат дўст бор эди. Уларнинг ўзаро меҳр-оқибатига ҳамма ҳавас қиларди. Тақдир тақозоси билан улардан бири камбағал бўлиб қолди. У шу даражада камбағаллашдики, ҳатто, сўнгги молини ҳам сотишга мажбур бўлди. Фақирлик «оловли кўйлак» деганлар. Бу бечора эса бирданига бу «кўйлак»ни кийгани учун телба бўлаёзди. Нима қилишини билмай қолди.

Ниҳоят, бой дўстига мурожаат қилишга мажбур бўлди. Унинг эшигини тақиллатди. Бой хизматкорларига: «У одамни қувиб юборинглар, даф бўлсин!» дея бақирди. Хизматчилар бечора камбағални эшикдан шундай қувдиларки, фақир довдираб, мажнун каби ақлини йўқотди, бутун дунё унга сўнгсиз азоблар берадиган зиндондай кўриниб кетди. Уйига шуурсиз, худди ўлик каби қайтди. Ўз-ўзига: «Ҳа, демак дунё шунчалик зиндон, одамлар шу қадар ваҳшийлашган экан, энг сўнгги умид ўлимдир» дея қарор қилди.

Бир қоғозга шундай васиятнома ёзди: «Оҳ, ҳаёт! Қанчалар аччиқ экансан. Уни фақат бошимга тушганда англадим. Ҳозир ҳар тарафим тақдир олови ичида ёнаяпти. Бошқа хеч кимдан умидим қолмади». Арқонни қўлига олиши билан уйнинг эшиги қаттиқ тақиллади. Эшикнинг бемаҳал тақиллаши уни ҳайратлантирди.

Бой дўсти бир қарияни чақириб унга шундай деган эди:
  -Боринг! Бу ҳамёндаги олтинни олинг. Фақир бўлиб қолган дўстимга бу отасининг пули эканлигини айтиб, қўлига беринг. Вақтида қайтаролмадим деб, кечирим сўрангу, кетинг. Асло мен хақимда гaп очманг, - деди. Қария ҳозир фақирнинг эшигини шу боис тақиллатарди. Ўлишга чоғланиб турган фақир эшикни очди. Қария камоли таъзим билан салом берди ва:
  - Болам! Анча йил аввал раҳматли бобонгдан минг олтин қарз олган эдим. Шуни бугун келтирдим, — деди...

Олтинни кўриб йигитнинг кўзлари ёшланди. Бошқадан умид йўқлигини билган йигит бу олтинларни режа билан сарфлади. Ҳеч кимга пулини олдирмади. Кундан-кунга иши ривожланди. Уй солиб, дўконлар очди. Жосус бу ҳолни бойга етказди. Бой дўсти: «Бўлди, энди дўстимнинг зиёратига борамиз», — деди.

Зиёрат қилгани келган дўстини фақир дўсти яхши қарши олмади. Қувиб солишни ҳам ўйлади. Бошида минг турли ёмон фикр кезди. Бой дўсти: «Биз сен билан содиқ дўстмиз» дейиши билан фақир дўсти чидай олмади:
  -Ёлғон! - деди ва унга аччиқ сўзларни айтишни бошлаши билан бой дўсти:
  -Билсанг, сен учун қанча изтироблар чекдим. Сенинг энг ғамли пайтингда фалон қариядан сенга пул жўнатган мен эдим. Яна фалон куни фалон соатда минг олтин юборган мен эдим, - деди.

Йигит бу сўзларни эшитиб ҳайрон бўлди:
  -Нега бундай қилдинг? - деди у бой дўстига:
  -Дўстим! Агар пулни мен берганимда, менга асир бўлар эдинг. Ҳолбуки сени жуда яхши кўраман. Сени ҳаётга қайтариш орзусида эдим. Аллоҳга ҳамдлар бўлсинки, бугун сени ҳаётда мустақил ва ўз ўрнингни топган ҳолда кўриб турибман, — деди.

Хулоса:
Бу қиссадан ҳисса шуки, кишига энг катта ёрдам уни мустақил яшашга тайёрламоқдир. Энг яхши сармоя ҳам шудир. Киши юксалиши учун унинг энг муқаддас ҳаққи - ўз эркини ўзида қолдириш энг яхши ёрдамдир. Кишилар мана шундай ёрдам туфайлигина улғаядилар.

Hikoyalar (G&M)

26 июня 2025 16:42

Олтинга тенг сўзлар

➀ Кексаларни узоқ умр кўрганлиги учунгина эмас, ҳаёт синовларига узоқ бардош бергани учун ҳам ҳурмат қилмоқ керак.

➁ Яхшигаям, ёмонгаям бирдек яхши кўринишга уринадиган одам энг хавфли одамдир.

➂ Сартарошни сувоқчи қилиб қўйсангиз, деворга совун кўпиги суртади. Этикдўзни сартарош қилсангиз, одамни бошига мих қоқади...

➃ Эрталаб турганингда, кундузи юрганингда, кечаси ухлаганингда ҳеч қаеринг оғримаса шунинг ўзи бахт!

➄ Дунёда меҳрдан арзон нарса йўқ. Бир оғиз ширин сўз, бир чимдим меҳр кимни ўлдирибди! Биз эса шуни ҳам бир-биримиздан аяймиз..

➅ Мушук ўзи итдан қочиб дарахтга чиқади-ю, яна дарахтдаги қушларга дағ-даға қилади...

➆ Инсоннинг баҳоси бу дунёда ўзи олгани билан эмас, ўзидан қолгани билан белгиланади.

➇ Дарахт бир жойда кўкаради, дейишади. Тўппа-тўғри, бу гап дарахтларга жуда мос тушади. Одамларга эмас!

Ўткир Ҳошимов

Hikoyalar (G&M)

26 июня 2025 03:34

Йил онаси. ёхуд узрга тўла 200 пакет.
Сеулдан Калифорнияга учаётган Кореялик аёл 4 ойлик чақалоғи билан йўловчиларга халақит қилмаслик учун ноодатий йўл тутди.У хар бир йўловчига шовқинга қарши қулоқ тиқинлари, ширинликлар билан бирга қуйдаги сўзлар ёзилган 200 та пакет тарқатиб чиқти.

Салом менинг исмим Жун Ви мен 4 ойликман, бугун онам ва бувим билан Ақшга холамни кўргани кетяпман.Бу менинг биринчи парвозим бўлгани учун бироз асабийлашиб йиғлаб юборишим мумкин.

Мен хотиржам бўлишга харакат қиламан лекин хеч нарса вада қила олмайман.Илтимос мени кечиринг, онам сиз учун бу пакетчада ширинликлар ва қулоқ тиқини солиб қўйган.Агар жуда шовқин қилсам улардан фойдаланинг. Саёхатингиз хайрли кечсин.Рахмат!

Бироқ она бехуда ташвиш қилган экан.Жун Ви ўзини намунали йўловчи каби тутди ва парвозининг бутун 10 соатини ухлаб ўтказди.

Hikoyalar (G&M)

25 июня 2025 18:08

❗️ЙПХ ходими боланинг ҳаётини сақлаб қолди

Фарғона вилояти, Бувайда тумани ЙПХ инспектори ўз вақтида ҳаракат қилиб, боланинг ҳаётини сақлаб қолди.

Машинада ёлғиз қолган бола тасодифан ойнани кўтариб юборган, натижада боши сиқилиб қолган. Воқеани кўрган ЙПХ ходими тезкорлик билан ҳаракат қилиб боланинг ҳаётни сақлаб қолди.

Қаҳрамон инспекторга раҳмат!

@Hikoyalar

Hikoyalar (G&M)

25 июня 2025 14:44

мен на она мехри, на ота мехрини хис қилмадим.
Ёввойи бўлиб катта бўлдик, яни опам хам худди мендек катта бўлди.
Кунда онамни калтагини ейишу, қарғишларини эшитиш билан кунимиз ўтган. Кейинчалик онам, уйга бегона эркакларни олиб кирадиган бўлди. Ўн олти ёшимда, онам бир киши билан, уйга келиб ичишган. Кейин, бир дўстини чақирган у киши, мас холида онам бир эркак билан хонага кириб кетди. Уларни овозларидан ухлаб бўлмас эди, кечаси билан хар хил овозлар чиқаришарди. Ўша кеча, Жайрона уйда йўқ эди, дугонасини уйига кетган эди. Мен хонамни қулфлаб ётардим, эшигимни очиб, ошхонага кириб, сув ичиб хонамга киришим билан, ўша эркак ичкаридан эшикни қулфлади.

Hikoyalar (G&M)

25 июня 2025 03:54

Виржиния Вулф. Арвоҳлар уйи (ҳикоя)

Қандай қўрқинчли онлар!… Уйғонганингизда хона эшигининг шарақлаб ёпилаётган товуши, кўзга кўринмас қандайдир шарпаларнинг хонадан-хонага жуфт-жуфт бўлишиб юрган товушлари, кимнидир зинадан хонангиз томон кўтарилаётган товуши ва эшикнинг аста очилиши … этингиз беихтиёр жунжикиб кетиши табиий!
— Биз бу ердан тезда кўчишимиз керак,- дея кўрпага бурканганча шивирлади аёл эрига.
— Эҳ, ахир бу ерда бизнинг қимматбаҳо буюмларимиз, дастгоҳларимиз бор-ку, — деди эри.
— Улар чордоқда! – дея шивирлади аёл.
— Бундай шарпалар боғимизда ҳам бор, — пичирлаб қўшимча қилди эр ҳам.
— Жим!!! Акс ҳолда биз уларни уйғотиб юборишимиз мумкин.
— Ваҳоланки, сиз бизни уйғотмаган эдингиз. Эҳ, йўқ! Улар бир нимани қидиришмоқда. Мана улар пардани тортқилаб кўтармоқдалар! Бири китоб саҳифаларини варақлаб ниманидир қидирар эди. “Ҳозир улар уни топиб олишади. Бу аниқ !”
Дафтар узра ёзиб турган қалам бирдан ўзидан-ўзи тўхтаб қолди. Афтидан, арвоҳлардан бири ўқишдан чарчади шекилли, китоб аста ёпилиб кўринмас шарпаинг қўзғалган товуши эшитилди. Уй ичи бўм-бўш, уй эгаларидан ташқари ҳеч зоғ кўринмас, бироқ уй эшикларининг очилиб-ёпилган товуши, ёғоч тортмалар ичидаги нарсаларнинг шарақлаши ҳамда ферма томондан келаётган янчиш машинасининг ғувиллаган овози – буларнинг бари бир-бирига айқашиб даҳшатли бир манзара ҳосил қиларди.
— “Мен ўзи нима учун келувдим бу ерга? Нимани қидирмоқчиман ўзи?” Қўларим бўш эди. Эҳтимол, у юқоридадир. Олма дарахти шохлари буралиб чордоққа бўйлашиб ётибди. Олмалар ерга тўкилиб туша бошлади. Майса устида ястаниб ётган бир китобни ҳисобга олмаганда, фақат боғгина ҳар доимги ҳолатида эди.
Шарпалар уни қидириб яна пардали хонага киришди. Уларни ҳеч ким кўролмасди. Дераза ойналари боғ ичидаги олмаларни, майсаларни ўзида кўзгудек акс эттирар эди. Майса устида тўкилиб ётган япроқлар яшил тусда эди. Воажаб, шарпалар боғ қўйнидан сирғалиб хона ичига кириб келишганларида япроқлар сариқ тусга ўзгариб қолишди. Бир фурсатдан кейин хона эшиги аста очилди. Уй поли узра шарпалар кўлкаси ёйилиб, деворий суратлар, шифт устидаги қандил шокилалари силкиниб кетди, — Бу нима бўлди экан? Менинг қўлларим бўш эди.
Ел сояси гилам узра учиб ўтди. Тортмалар ичидаги қимматбаҳо буюмлар яна шарақлай бошлади. “Сейф”, “Сейф”, “Сейф”, “Сизнинг хонангизда хазина кўмилган!”- деган қўрқинчли товуш хона ичра жаранглаб кетди.
Товуш ҳам оҳиста тўхтади. Оҳ, бу ўша кўмилган хазинами?
Бир фурсатдан кейин чироқ ҳам ўчиб қолди. Боғнинг ичи нима бўлдийкин? Қуёш шулъасини дарахтларнинг қуюқ кўлкаси беркита бошлади. Ёғдулик ўрнини салқинлик кўланкаси эгаллади. Мен доимо мана шу шиша ортидаги кўмилган хазинани излайман. Бу шишада ўлим бор! Ўлим бизнинг ёнгинамизда! Бирдан бу ҳовлида бундан юз йиллар бурун истиқомат қилган аёл арвоҳи пайдо бўлди. Хона ичи қоронғулашди. У бу нарсани мерос қилиб қолдирганди. У бу нарсани шу аёлга мерос қилиб қолдирган эди. Шу пайт осмоннинг жанубий томонида юлдузлар чиқа бошлади. У бу ҳовлига шу нарсани топиш учун келганди. Ниҳоят у ўзига керакли нарсани Зина остидан топгандай бўлди. “Сейф!”, “Сейф!”, “Сейф!” , деган қувноқ, лекин даҳшатли товуш ян хона бўйлаб қўрқинчли тусда янграб кетди. “Сизнинг хазинангиз!”
Шамолнинг кўча бўйлаб ваҳимали ўкириги эшитилар, дарахтлар қадди камондай букчайиб муттасил чайқалар эди. Шунга қарамай, ёмғир аралаш бўронда ҳам ой нури ерга сутдай қуюлиб турар, деразадан тушган ёғду эса ташқи ҳовлини ёритолмай синар, хона ичидаги шам ҳали ҳам ёниб турарди. Ҳовли бўйлаб шарпаларнинг чарх уриб учаётган товушлари, дераза тирқишларидан эса “ Бизни уйғотманглар”, — деган қўрқинчли овозлар ҳамда хунук шарпаларнинг жуфт-жуфт бўлиб қийқирган товушлари янграр эди.
— Биз шу ерда ухлаймиз, — деди аёл. Эри луқма ташлади: “Арвоҳларнинг навбатсиз бўсалари…”, “Тонгдаги сапчиб уйғонишлар…”, “Дарахтлар ортидаги кумуш буюмлар…”, “Оппоқ қорга бурканган изғиринли қиш…”, “ Хона эшикларининг ғийқиллаши ҳамда оҳиста тиқиллаши юракларни беихтиёр така-пука қилиб ташлайди.

Hikoyalar (G&M)

24 июня 2025 16:06

Yangi qit’a kashfiyotchisi Xristafor Kolumbga xasad qiladiganlar ko’p edi. Xasad bor joyda albatta g’iybat bo’ladi. Dengizchi bir gal qovoqxonaga kirsa, bir to’da alamzadalar yana Kolumbning tomorqasiga tosh otishayotgan ekan:
– Dengizdan suzib o ‘tib,quruqlikka borish nima degan gap? Buni biz ham qila olamiz!

Xristafor ular o’tirgan stol yaqiniga boradi va qovoxona egasidan bir dona pishmagan
tuxum so’rab oladi.

– Janoblar, sizlar uddaburon va donosizlar. Bunga shubha yo’q. Qani, mana shu
tuxumni tik turg’azib beringlarchi!
G’iybatchilar guruhi har qancha urinmasin, bu ishni uddalay olmaydi.
– Bo’ldi, ‘zing qil-chi!- deyishadi nihoyat.
Kolumb tuxumni oladida, sekinlik bilan «tirs» etkazib stolga uradi. Tuxumning uch qismi
biroz pachoq bo’ladi va u tik turib qoladi.

Favqulodda holatni kutayotgan g’iybatchilar birdaniga guvrab yuboradi:
– Ee, shuyam ishmi? Buni biz ham qilaolamiz!
– To’g’ri, deb javob beradi mashhur dengizchi.
– Faqat Kolumbdan keyin…

Xulosa: Hayotda shunday insonlar ko’p qo’lidan kelmasada birovni qilgan ishini muhokama qilib, oson ish ekanligi qila olishlari haqida dong urush bilan band. Har bir ishning o’z mashaqqati bor, nimaidir fikr bildirishga shoshilmang!

Hikoyalar (G&M)

24 июня 2025 06:08

– Йўқ, – дедим. – Ўғил бола.

Шу пайтда паҳлавонкелбат, соқоли устара кўрмаган бемор хонага кирди ва тўшагининг бир четига ўтирди.

– Шифо берсин, – деди.

– Раҳмат.

У ўғлимга юзланиб, меҳр-шафқатли оҳангда сўради:

– Қандай қилиб йиқилдинг?

– Отдан йиқилдим, – деди ўғлим. Овозида уч соатдан бери тортаётган оғриқлари ўз аксини топгандай эди.

Қисқача қилиб:

– Ўтиб кетсин, – деди. – Кўп ўтмай отдай бўлиб кетасан.

Шундай дегач, яна даҳлизга чиқди.

Бу кишининг руҳияти ҳам ўзига ўхшаган қўпол бўлса керак, деб ўйладим. Ўн яшар хаста болакайга шунчалик бепарво эканидан жаҳлим чиққан эди.

Кекса бемор тракторда қандай авария қилганини англата кетди. Айб ўғлида деб билаётган эди. Гарчи от чоптириш мусобақасида ҳеч бири ютмаган бўлса-да, улар доим қишлоқ болаларини зўр чавандоз деб ўйлайдилар.

– Қандай йиқилдинг? – деб сўради ўғлимдан.

– Ҳар доимгидай миниб юрган эдим. Ҳаммаси жойида эди. Бир соатга яқин минган эдим. Бирдан сафга бир янги от кирди. Уни кўрди дегунча менинг отим қутуриб кетди ва мени ерга йиқди.

От ҳақиқатан ҳам қутурган эди. Ёввойи отларни қўлга ўргатаркан, от биринчи марта минилганида суворийни устидан отиш учун тўхтовсиз ирғишлайверади-ку, ўғлимнинг оти ҳам шундай қилган эди. Бундай ҳолларда энг тажрибали чавандозлар ҳам от устида қолишга қийналади, лекин ўғлим ёш бўлса-да, анча вақтгача от устида қолишнинг уддасидан чиқди. Аммо кейин, барибир, йиқилди.

Вақт ўтиб, овқат ейиш палласи келди.

Даҳлизда айланиб юрган бемор ҳам таомини еб олиш учун хонага қайтиб келди.

Мен унга мулозамат қилишга, суҳбатлашишга ҳаракат қила бошладим.

Ичаклари операция бўлиши керак экан. Кўп сўзламади, овқатини тезгина еди ва яна узр сўраб, ташқарига чиқди.

Бу одам бориб турган қўпол экан, деган фикрга келгандим.

– Бу одам доим шунақами? Жойида ётмайдими? – деб сўрадим.

– Йўқ, – деди кекса бемор. – Сиз келмасдан олдин тўшагида ётиб, суҳбатлашар эди.

Ажабо, биздан беҳаловат бўлдимикан? Шундай деб ўйлаётган ва тушуниб етолмаётган эдим. Аммо бу кишининг тамомила тўнка экани аниқ эди.

Касалхонада тонг отмай кетади, лекин барибир қачондир тонг отади. Бизнинг “ялдо кеча”миз ҳам ўтиб бўлган, операцияга олиб кетадиган ҳамшираларни кутаётган эдик. Бу жуда катта шифохона эди, операциянинг аниқ вақтини айта олишмасди.

Хотиним баъзи майда-чуйдаларни олиб келди. Уларни олиш учун ташқарига чиқиб келишим керак бўлди.

Ёнимизга кирмай кечани даҳлиздаги креслода ўтказган, фақат ухлагани кирган қўпол бемор:

– Ака, менга писка олиб кела оласизми? – деди.

Операция қилинадиган жойни тозалаш учун лозим бўлган писка ва бошқа бир қанча нарсаларни беморларнинг ўзлари олар эдилар. Орқасидан келадиган одами бўлмаган бу бемор ҳам мендан ана шундай нарсаларни келтиришимни илтимос қилаётган эди.

Ичимдан: “Сен бунга лойиқ эмассан, лекин сендай аҳволдаги бир беморнинг эҳтиёжига лоқайд қаролмайман”, деб ўйладим.

– Рўйхатни беринг, оламан, – дедим.

Жуда хурсанд бўлди. Керакли нарсаларнинг рўйхатини олиб, ташқарига чиқдим. Ишимни битирдим, унга керакли нарсаларни ҳам харид қилиб, қайтиб келдим, нарсаларини бердим. Бу кишидан ҳалиям ўпкалаган эдим. Бир марта бўлсин ўғлимнинг юз-кўзига боқмади, нуқул кўзини бош­қа томонга олиб қочади.

Операцияга биринчи бўлиб ўғлимни олиб кетишди.

Сўнгра қўпол сиёқли кишини олиб кетишди. Оёғи синган беморнинг операцияси, ундан олдинги хасталарнинг операцияси узоқ давом этгани учун, эртага қолдирилди.

Операциядан кейинги назорат иши ҳам бажарилганидан кейин уйга қайтишимиз мумкинлигини айтдилар. Чиқиш ҳужжатларини расмийлаштира бошладик.

Бизга яқиндан ёрдам бераётган ҳамшира ўша қўпол кишини таниш-танимаслигимизни сўраб қолди.

–Йўқ, – дедим, – шу ерда кўрдим. – Ич-ичимдан ҳалиям у кишидан хафа эдим. – Зотан, хонада кўп ўтирмади, нуқул даҳлиздаги креслода ўтирди.

– Ҳа, – деди ҳамшира. – Даҳлизда ўтирди. Ўғлингизни деб жуда хафа бўлган экан.

– Бунга кўпам ишонмадим, аммо қанақасига бундай бўлди экан? – дея сўрадим ҳамширадан. – Ёнимизда бундоқ ўтиргани ҳам йўқ.

Ҳамшира “Тўғри” деб бош ирғади.

Hikoyalar (G&M)

23 июня 2025 14:59

#ЎЗИМНИКИСАН
#MUALLIF_DILIM

Тергов хонаси...

      Қоронғу тергов хонаси атроф сокин бўлишига қарамай Самия қўлида кишан бир нуқтага тикилиб бармоқларини ўйнарди...
- Сайфуллаева ... Сайфуллаева дедим жавоб беринг , нега эрингиз ногирон бўла туриб унинг атиги битта буйраги бор экан шуни ҳам суғириб олиб уни ўлдирдингиз? - деди ҳаёлини бузган рўпарасидаги терговчи
Самия қонли кўзлари билан терговчига тикилди:
--Мен уни ўлдирмадим!!!
-Тан олинг ҳамма далиллар шуни кўрсатиябди!-деди қатъий терговчи
-Ўртоқ терговчи, мен ўзимга тегишли нарсани олдим холос....

Hikoyalar (G&M)

23 июня 2025 06:24

Камол Тоҳир. Темир йўл изларининг овози (ҳикоя)

Бугун сўнгги кун эди. Сўнгги кун.
Ўттиз беш йилу икки ой кеча кундуз ишлаган бу кулбани ташлаб кетиши керак эди. Нафақага чиқаётганди. Расмийлаштириш ишлари ҳам якунига етган, ҳатто ўрнига янги ишчи тайинланган. Унинг ўрнига кўтаргич (шлагбаум)ни бошқарувчи навбатчи келаётганди.
Нафақага чиқишни ўйламаганди эмас, биларди. Нафақага чиқиш насиб қилса, ҳар бир иш одамининг узун меҳнат йўлидан кейин оқибат тақдири, тинч, осуда жойда, юмшоқ ўринда тинчланиб, ҳордиқ чиқарадиган муддати эди унинг наздида.
Бир неча йилдан бери қишда ишлаш машаққат туғдираётганди унга. Хотираси панд бериб, поездларнинг қатнаш соатларининг тартибини унутиб қўярди. Ётоғидан истар-истамай, малол билан уйғонган кезлари:
– Кўпи кетиб, ози қолди,– дея ғудранарди ўз-ўзига.
Ускудорда, Нуҳкуюсуга яқин жойда яшарди. Навбат алмашиб, ҳафталик таътилга чиққан кезлари уйига кетганида, ортига қайтишни интиқиб кутар, шанба тонгида янгича куч-қувват, ўзи англамаган истак билан ишига қайтарди.

* * *
Иссиқ пешин қуёшига қоришиб кетган темир йўл излари порлаб турган кезда кулбасидан чиқди. Атрофни кузатди. Худди бу ерларни ўттиз беш йил кўрмаган, кузатмаган каби борлиқни диққат билан томоша қиларди. Ҳов анави кўмир уюми ҳар доим шу ердамиди? Олдинроқдаги сув депосининг резина жўмраги эскириб қолибди. Ўнг йўлдаги вагонларга қаради. Эҳ-ҳе, қанча вақт оқиб кетмади! Бу вагонлар яп-янги ҳолатда келган пайтларни эслади. Темирдан ясалган вагонлар шу қадар чўкиб, хароб ҳолга келган бўлса, унинг ўзи қай аҳволда экан ҳозир? Бир муддат кулбасидаги кўзгуга қарамоқчи бўлди. Хаёлидан дарҳол воз кечди. Сигнал фонарига кўзи тушди. Энди уни ишлатмайди. Фонари билан боғлиқ ғалати ҳолатларни хотирлади. Бир кеча фонарининг қизил шишаси синиб, нима қилишни билмай қолганди. Яна бир бошқа кеча уйқусираб адашиб сигнал бериб юборганди. Ўз ишининг устаси, илғор навбатчига айлангунича нималарни бошдан кечирмади. Булар эски хотиралар эди. Ёшлик даврларининг энг гўзал кунлари. Кейинчалик фонарини ҳам синдирмади, навбатчиликда уйқусираб ҳам қолмади. Паровозлар, локомотивлар, бошқа йўлдаги навбатчи кўтаргич бошқарувчиларни овозидан танийдиган бўлганди. Ҳатто ҳиди, ҳавосидан фарқлай оларди поездларни. Шамолига қараб радар тутар, поездларнинг темир изи товушини телефон чақириғидек биларди.
Ялтироқ темир йўл излари кўзларини қамаштириб кулбага кирди. Нарсаларини йиғиштириб, тайёрлаб қўйибди. Эски сандиғи йиллар давомида қўнган кўмир ғуборларидан кирланганди. Станцияда бу ранг ёпишмаган бирор нарса йўқ эди ҳам. Темир қопқоқли, осма калитли кичик сандиқ ҳам станциядан бир парча ёдгорлик. Уни олиб кетишнинг қи­йинлигини ўйламайди. Аксинча, шу сандиқ станцияда кечган йилларини эслатиб туришидан мамнун.
Қирмизи ёпинчиқ ёпилган йиғма каравотида машина кутяпти. Эрталабданоқ ҳамкасб дўстлари билан хайрлашгани яхши бўлди. Бироз бошини ёстиққа қўйиб дам олади. Ҳозирданоқ нафақада дам олишни бошлайди.

* * *
Янги навбатчи-бошқарувчи ёшроқ эркак эди. Шу атрофдаги станциялардан бирида икки йилдан бери кўтаргич бошқарарди.
– Омон бўлинг, Ражаб ота!– дея қўлини ўпди.
Ражаб сўнгги насиҳатлари, тавсияларини такрорлади. Ўз асарини иқтидорига ишонмаган бегона кишига топшираётган санъаткордек қўрқувда эди. Машинада ётоғи ва кичик сандиғининг орасига ўтириб олди. Ғилдирак­лар юришга шайланаркан, пастга қараб овози берди:
– Ўғлим, учинчи йўлнинг кўтаргичи унча яхши ишламайди. Кўтарилаётганда овоз чиқарди. Бор кучинг билан босмагин.
Баландликдан чиқаётиб, станцияга, кўтаргичларга ўнг-сўл тарафига яна бир бор қаради-да, шивирлаб қўйди:
– Раббим, бу кеча бирор ҳалокат юз бермасин-да…

Hikoyalar (G&M)

22 июня 2025 17:21

Ҳасад учқунлари

Бир маҳаллада икки қўшни иноқ яшашарди. Вақтлар ўтиб, улар орасидан ола мушук ўтди: “Уйни ким баландроқ қуради”, деган рақобат бошланди. Агар биринчи қўшни уйининг томи иккинчи қўшниникидан озроқ баланд бўлса, иккинчиси ёз келиши билан томни очиб, қўшнисиникидан ҳеч бўлмаса бир қарич баланд қилиб қайта қурарди. Шу зайлда йиллар ўтди. Кунларнинг бирида содир бўлган зилзила оқибатида ҳар икки уй қулаб, ҳовлилар қўшилиб қолди. Оқибатда, қўшниларга эс кириб – уйларини тиклар экан, бир-бирига ёрдам беришиб, аввалгидай яна иноқ яшай бошлашди. Чунки ҳасад учқунлари ўша зилзила туфайли ер қаърига сингиб, йўқолган эди.

Ҳа, инсон ўз хатоларини тузатиш ва кибр балосидан қутулиши учун бу дунёда Аллоҳнинг маҳрумияти каби ишоратлар бор...

Байт:
Кўп кибрланма, бўлгин  хокисор,
Камтарлик-ла камол топгайдир инсон.

Акбаршоҳ Расулов

Hikoyalar (G&M)

22 июня 2025 06:33

“Худойим, ўғлим олис юртга кетди, Марҳаматинг билан бахтли оила яратдим. Ҳадемай беш йил ўтиб, ўғлим қайтиб келади. Ўша пайтларга етгунча менга куч-қувват ато эт. Омин”.

Рус тилидан Аброр Умаров таржимаси
«Жаҳон адабиёти», 2014 йил, 8-сон

@Hikoyalar kanalida ko'proq o'qing)

Hikoyalar (G&M)

22 июня 2025 06:33

– Мен фарзанд кутяпман, азизим.
– Нима? – Будин чўчиб тушди. Елкасидан сочиқни олиб, ойна ёнида ўтирган хотинига яқинлашди. – Шундай ҳазил қилмасам, турмас эдингиз.
– Яна фарзанд кутяпсанми, Масита?
– Йўғ-э. Ҳазиллашдим, сизни уйғотиш жуда қийин. Қудуқ ёнига боринг. Кеч бўлиб қолди. Жали чўмилиб бўлди, чамамда.
– Ҳазилингни яхши кўраман-да, Масита. Сен билан бирга бўлсам, сира зерикмайман, – деди Будин. У эгилиб хотинини ўпди-да, хонадан чиқиб кетди.
Масита ўрнидан туриб, каровот устига ёпинчиқни ёпди. Учта ёстиқни олиб, дераза рахига қўйди.
Суми билан Салми ошхонада куймаланишарди. Масита Сумининг бодринг тўғраётиб, Салмига “чой қайнаб кетди!” деб бақирганини эшитди. Улар бирдан жим бўлиб қолишди, Жали келган, деб ўйлади она. Орадан бир неча дақиқа ўтгач, уларнинг суҳбати яна жонланиб кетди, ора-чора Жалининг ҳам овози эшитилиб турарди. “Опа-сингиллар акаси билан нақадар ахил”, ўйлади Масита. – Ораларидаги меҳр туйғуси янада ошсин-да.
– Дадажон, ўғлингизни биздан кўра кўпроқ яхши кўрасиз, – дея ўпкаланди Суми.
– У биздан оқ бўлгани учунми? – дея Салми ҳам гапга суқилди.
– Эҳ, яна шу гапми! – Будин қизларини койий бошлади. – Нега энди Жалига яхши, сизларга эса ёмон муносабатда бўлишим керак? Жали ҳам, сизлар ҳам суюкли фарзандларимизсиз, онангиз билан сизларни бирдек яхши кўрамиз. Эшитяпсизми? Бирдек! Қандай қилиб сизларни бир-бирингиздан ажратиш мумкин?
Масита ҳам эрининг гапини маъқуллаб калласини лиқиллатиб қўйди. Суми ҳам, Салми ҳам отасининг гапига жилмайдилар. Суми бу мавзуда кўп гап очарди, Масита эса бундан хафа бўларди.
– Дада, кечиринг. Ростдан ҳам Жали терисининг ранги бизникидан бошқачароқ-да.
– Етар! Бас! – Будин қизларни уришди. – Суми, сен, албатта баҳсда енгиб чиқишим шарт деб ўйлайсан, шундайми? – Ахир у ўғил бола-ку, терисининг ранги сизларникидан фарқ қилиши мумкин эмасми? Кўряпсанми, бунинг ажабланадиган жойи йўқ…

* * *

Уйда жимлик ҳукмрон эди. Масита ошхонада бошқа товуш эшитмади. Ҳойнахой, улар бирон-бир жумбоқ устида бош қотираётгандирлар.
Будин чўмилиб уйга қайтиб келганида:
– Чўмилиб келдингизми? – сўради хотини.
– Ҳа.
Масита ўрнидан туриб, жавон эшигини очди, у ердан Будиннинг майкаси, оқ кўйлаги ва қора шимини олиб, каравот устига қўйди.
– Кийимларингизни каравот устига қўйдим, кийиниб чиқинг, сизни дастурхон атрофида кутяпмиз.
Будин маъқул дегандай калласини қимрлатиб қўйди. Масита эшикни қия ёпиб, хонадан чиқиб кетди. Таомнинг ёқимли хиди димоғни қитиқларди.
Масита ошхона томон юрди. Унинг қулоғига фарзандларининг овози эшитилиб турарди.Жалининг овози ҳаммадан баланд чиқмоқда.Унинг жарангдор овози бир воқеани эслатиб юборди.Ўшанда Жали ялинганнамо гапирганди: – “Ойи, мени кечиринг, сизга ҳақиқатни айтишим керак…”
Маситанинг ҳаёлига нелар келмаганди ўшанда.
– “Гапир, болам нега қалтираяпсан? Оналар фарзандларига ёмонликни раво кўрмайди. Дардингга ҳар доим қулоқ тутганман, тўғрими?
– Нима дейишни билмаяпман. Менга ёрдам бера оласизми?
– Нима бўлди ўзи? Кеч бўлмасдан барини сўзла, ўғлим.
– Ойи, мен… Хатижани…
– Ахир, қандай қилиб?!.. – эси оғаёзди Маситанинг. Кўзларига ёш олиб, нима дейишни билмай ўғлига қараб қолди. Ҳамма гапни эшитди. Кўз ёшларини артиб, Хатижанинг онасини ахтариб кетди. Ёнига бориб, воқеани очиқ-ойдин сўзлаб берди, кечирим сўраб, ялиниб-ёлворди. Фақат шу иш қўлидан келарди, холос.
Бахтига Хатижанинг онаси тўпалон кўтармади. Ўзини босди, чунки бу хабар ёйилса, оила шаънига ўчмас доғ тушди, деяверинг. У Парвардигорга илтижо қила бошлади.
Бу машъум воқеадан сўнг бир неча ой ўтди. Жали сири очилмаганлигига хурсанд эди. Масита Хатижага нисбатан ўғлининг кўнглида нима борлигини суриштира бошлади. Агар у қизни хўрлаган бўлса, бунинг учун жавоб бериши шарт. Қизлар ҳар доим ўз номусини покиза сақлаши лозим. Тегиниб қўйган йигит энди қизни хурмат қилиши, унинг ор-номусини асраши керак. Масита ҳар гал бу ҳақда оғиз очганида, Жали ўзини олиб қочар ёки гапни бошқа мавзуга буришга ҳаракат қиларди.
– “Нима ҳақда гапиряпсан?” – сўради Масита ундан бир куни.
– Романдаги воқеаларни айтяпман, ойи. Айтинг-чи, нима учун менга фақат севги ҳақидаги романлар ёқади?
– Шундай дегин.