Saodat, sen buni hatto qilmagin xayol,
Gʻariblikni dushmanga ham ravo koʻrmasdim,
Ixtiyorim boʻlsa bunda bir zum turmasdim,
Bilarmisan, nechun qilar nay dardli navo?
Qamishzordan ayrildim deb u dod etarmish,
Chamanlarda, bogʻlarda ham faryod etarmish.
Men toʻqaymas, jannatimdan boʻldim-ku judo!
"Istambul fojiasi" sheʼriy drammasi. Iskandar nutqidan.
⤵️⤵️⤵️
@erkinvohidovmaktabi
@erkinvohidovonlineoromgoh
#Ustoz_bilan_surat
Bolalar shoiri bolalar bilan.
Oʻzbek adabiyotining ertalari Ollohyor, Hojiakbar hamda Sarvinoz ustozlar bilan.
* * *
Ўн олтимда сувчечак деган алламбало дардга чалиниб, тўшакка михландим. Ҳамма ёғимга яшил дори чапланди. Қўлимни сувга теккизиш, қуёш нурига чиқишим мумкинмас, тошмалар кўпаймаслиги учун, яна бир қанча тақиқлар қуршовида қолгандим. Умрим бино бўлиб ҳеч бир ҳасталикдан бунчалик ижирғанмаганман. Афт-ангоримга кўзи тушган кимса мендан узоқроқ турар, айримлар бурун жийириб қўйишарди. Бошқаларга юқтириб қўймаслигим учун, оиламдагилар хонамга қамаб қўйишди. Фақат егулик олиб кириш учун, аввал сувчечак бўлганларгина мени йўқлаши мумкин. Зарурат бўлмаса, ташқарига ҳам чиқиш йўқ.
Уйдан чиқмай, туққан жувондек чилла сақлашни бошладим. Нақд қирқ кун! Яхшиямки хонамда китоблар бор, зерикмайман. Токчаларга коллеж кутубхонасидан ўғирлаб келган китобларимни тахлаб қўйганман, шоирларни алоҳида, ёзувчиларни алоҳида қилиб. Яна ўзимга ёққану ёқмаганларини бир биридан айириб қўйганман.
Ўшанда қишнинг илк ойи эди. Танчага кириб мутолаадан завқ олар, касаллик аломатларини шу йўсинда унутардим. Бир чақага ҳам арзимайдиган, шалвироқ китобларни машқ дафтарларимга қўшиб, печкага тутантириқ қилиб юборардим. Ўқишга бормаслигим заб иш бўлди-ю, аммо ижодкор оғайниларим билан кўришолмаслигим кўнглимни беҳузур қилаверарди. Улар билан китоблару шеърлар ҳақида фикр алмашиб турмасам, кайфиятим кундан кунга тушиб бораверарди.
Танамга илашган касалликку майли, лекин қаҳратоннинг совуқ авзойи руҳиятимга ҳам таъсир қила бошлади. Дўстларимни чақирув хабарларига хафаҳол рад жавобини бериш, ташқарида эркин юрган пайтларимни хотирлаб, шифтга термулиб ётиш ҳафсаламни пир қилаверарди.
Ўша йили Эркин Воҳидов вафот этганди. 80 йиллигини нишонлаш учун пойтахтдан бир гуруҳ шоир ва ёувчилар келаётганини хабар қилишди. Ҳавасмандлик оғушида уларни бир кўрсаму дастхат олиб, суратга тушволсам армоним йўқ эди гўё. Юбилей куни дўстларим қўярда-қўймай қўнғироқ қилаверишди. Аммо рухсат йўқ, ҳали ташқарига чиқишимга бир ой бор. Болаларча ишқибозлик илинжида, ювиниб-тарандиму яширинча ўрнимни қаппайтириб, ўзим ётгандек қилиб тўшадим-да, Олтиариққа йўл олдим.
Э.Воҳидов уй музейи. Очилиш маросими бошланмай етиб бордим. Кутиб олиш учун остонага жуда кўп қаламкашлар йиғилган. Камига, шундай изғиринда қўлига гул тутқазиб, мактаб ўқувчиларини бир сафга тизиб қўйишибди. Улар формада, жуда юпун кийинган. Совуқдан қалтираб, қўлларини кўксига қўйганча қунишиб туришарди.
Ниҳоят, меҳмонлар етиб келди. Иккита катта автобусдан бўйинбоғ таққан эркаклару бир-биридан чиройли кийинган аёллар туша бошлади. Улар орасида икки хокисори ажралиб турарди. Бирининг бўйи пастроқ, сочлари ёнга силлиқ таралган. Лаблари ширинликни хуш кўрадиган гўдакникидек тамшанётганга ўхшар, қулоқлари катта бўлса ҳам, нурли чеҳрасига ярашиб турарди. Дарров танидим, бу Худойберди Тўхтабоев эди. Иккинчиси ориққина, сочлари оқарган, чақалоқникидай кўзларидан ҳаётнинг паст-баландини кўрганлиги яққол сезилиб турарди. Бу эса Анвар Обиджон эди.
Маросим тугашини интиқиб кутдим. Тезроқ улар билан қўл бериб кўришгим, овозларини эшитгим келарди. Аксига олиб, меҳмонларнинг тенг ярми минбарга чиқиб, хотираларини ипидан игнасигача айтиб беришарди. Тик оёқда туриб эшитганимгами ё улар мени заррача қизиқтирмаслигигами, қани энди тинглай олсам. Фикру хаёлим фақат ана шу икки инсонда эди. Ахири, шом тушгач хотима нутқи ўқилди. Дўстларим билан дарров улар томонга қараб ошиқдим ва бирма бир қўл бериб саломлашдим. Суратга ҳам тушдим. Шу пайт на иситма чиқараётган тошмаларим, на хонамда йўқлигимни сезган оилам мени ташвишга соларди. Ўзимча машҳур ёзувчи ва шоир билан кўришган қишлоғимиздаги ягона одам мен эдим. Уйга қайтгач бобом ва ўртоқларимга улар билан кўришганимни айтиб, мақтанаётганимни хаёл суриб ғурурланардим. Ахир бу, илк бор тирик шоир ва ёзувчини кўришим эди-да!
Юбилей уч кун давом этди. Мен шаҳарга яқин жойда яшайдиган ижодкор дўстларимникида тунаб қолдим. Иккинчи кун санъат саройида “Олтин девор” спектаклини кўрдик. Учинчи кунни қайсидир туманда (ҳозир аниқ эслолмадим), кўпкари сайлида ўтказдик. Кечликка Марғилондаги бир ҳашаматли ресторанда йиғилдик.
#янги_китоб
Улуғ адиб ва мутафаккир Юсуф Хос Ҳожиб "Қутадғу билиг" асарида "Бу туркча сўзни тоғ кийигидек кўрдим" (Keyik tayï kördüm bu türkčä sözük) деб ёзган эди.
Эски туркий тил луғат таркибидаги сўзларнинг киши ўй-хаёлига келмаган, бошқа ёзма ёдгорликларда учрайвермайдиган, инжа маънолари ҳам "Қутадғу билиг"дан топилади.
Масалан:
kečki-eski – кечки-эски; тажрибали, кўпни кўрган;
kečki söz – таъбир; мақол; матал;
et-öz-yin – тану жон, вужуд;
аrqïš – карвон;
asïγsïz – фойдасиз: Asïγsïz išiŋ qïlsa, bolmaz tatïγ. – Фойдасиз ишингни қилса, ҳаловат бўлмайди.
Агар мисолларни давом эттираверсак, 304 бетлик китобга айланаркан.
Шу сабаб, барини жамлаб, "Қутадғу билиг" сўзлиги"га йиғдик. Сўзлик маснавийнинг уч йирик қўлёзмаси – Наманган (Фарғона), Қоҳира ва Ҳирот (Вена) нусхаларига таяниб яратилди. Кўҳна тил жозиба-жилваларига қизиққанлар, мутахассислар, этимология шайдоларига бу китобимиз бебаҳо туҳфа бўлса, ажабмас.
@akademnashr
14 – yanvar Vatan himoyachilari kuni
ASKARLARGA
Musaffo osmonda sayr etar qushlar,
Qanotlarin erkin qoqadi mudom.
Osuda kunlar-u uyqusiz tunlar,
Tufayli ozoddir butun el,jahon!
Yov desa, Shiroqning jasoratini,
Yuklar mardlik toʻlib turgan qalbiga.
Butun bir xalqimning umidlarini
Joylagay dushmanga bergan zarbiga.
Askar boʻlish uchun davr shart emas,
Har lahza asrasang boʻldi chamanni.
Axir, qalblar bizga ishonganicha
Qoʻriqlab tur,degan ona Vatanni.
Hali ham devorda tishlangan patir,
Mayus boqib turar bu keng jahonga.
Xalqining gʻururin yuksak deb bilgan,
Askarlar kerakdir Oʻzbekistonga!
Shoiraxon Omonova, Erkin Vohidov nomidagi ijod maktabi 7 – sinf o‘quvchisi.
TelegramI OromgohIFacebookIO‘zbegim
Anvar Obidjon 74 YOSHDA!
I B R A T
Hayot nima o‘zi? Inson bu foniy dunyoga nega keladi-yu, nega ketadi, degan savolni o‘ylab ko‘rmagan kishi kam bo‘lsa kerak. Nomai-a’mol, Umr kitobi degan gaplar bejiz aytilmagan. Har bandaning umri bir kitobga o‘xshaydi. Umr kitobining debonchasi odam hali tug‘ilmasidanoq Allohning o‘zi tomonidan bitib qo‘yiladi. Debonchaning nomi Peshonaga bitgani yoki Taqdiri azal deb ataladi.
O‘zbekiston xalq shoiri Anvar Obidjon ham har bir bandaga berilgan bu buyuk ne’mat deb atalmish Hayotda o‘z o‘rnini munosib topa olgan Inson bo‘ldi. Undagi samimiylik, insoniy mehr – muhabbat va shogirdparvarlik fazilatlari, barcha insonlarga birdek aka yoki uka bo‘la olish kabi kamsuqumligi bugungi ota – o‘g‘il, aka – uka, opa – singil, ustoz – shogird o‘rtasida yo‘qolib borayotgan oqibat deb atalmish buyuk insoniy qadriyat barchamizga birdek Ibrat maktabi edi.
Bu gaplarni bejiz aytmadim. Ustozning hayotimni tubdan o‘zgarib ketishiga sabab bo‘ladigan bir ibratli nasihatlarini eslagim keldi. U paytlari o‘zim hoxlamagan holda kollejda oddiy o‘qituvchi bo‘lib ishlardim. (Bilmadim, Alloh menga jon ato etayotganda ijodkorlikni mukofot sifatida bergan, shekilli, shoirlikdan boshqa ishni unchalik hushlamayman) Lekin ijoddan ham to‘xtamagan holda bir oyog‘im adabiyot maydonida edi. Viloyatimizda o‘tkazilayotgan Adabiyot kunlarida ustozim Enaxon Siddiqova tomonidan menga sharafli ish topshirildi.
Ustoz Anvar Obidjonni Farg‘ona shahridan Marg‘ilon shahriga olib ketish baxtiga muyassar bo‘ldim. Hamrohing oqil bo‘lsa, safar mashaqqatini sezmaysan deganlaridek, shu daqiqalarning ko‘pga cho‘zilishini Allohdan so‘raganim hamon yodimda. Yo‘lda nimalar haqida so‘zlashmadik… Ayniqsa, ustozning bir o‘giti men uchun bir umrlik mayoq bo‘lib qolishiga ishonaman: «O‘g‘lim, hasad inson umrining qurti. SHunday ekan, o‘zingdan ko‘ra ozgina bo‘lsa ham iqtidorliroq insonni uchratdingmi, albatta, undan nimadir o‘rganishga intil. Hech qachon hasad qilma, havas seni doim ko‘kka ko‘taradi.»
Ustozning bunday ibratomuz fikrlari, nasihatlari biz shogirdlar uchun dasturilamal bo‘lib qoladi. Ustoz! OHIRATINGIZ OBOD BO‘LSIN. Umr kitobi sahifalariga ko‘proq ezgu amallarni yozish Siz kabi biz shogirdlarga ham nasib etsin.
Abduhayot ABDUQODIROV, Erkin Vohidov nomidagi ijod maktabi tarbiyachisi.
Устоз, Ўзбекистон халқ шоири Анвар Обиджон сўнгги ижодий сабоқларини Эркин Воҳидов ижод мактаби ўқувчилари, севимли шогирдлари учун 4 апрел куни йўллаган эди.
Эркин Воҳидовнинг муносиб шогирди, Фарғона фарзанди Анвар Обиджоннинг ижодий меросини давомли ўрганиш ва тарғиб этишни асосий мақсадимизга айлантирамиз.
Ҳурмат билан Эркин Воҳидов номидаги ижод мактаби жамоаси
Каналларимизга қўшилинг: 👇👇
@mittihaqiqatlar
@erkinvohidovmaktabi
Hurmatli doʻstlar, #Ustoz_bilan_surat loyihasi uchun sevimli shoirimiz Anvar Obidjon bilan birga tushgan suratlaringiz boʻlsa, yuboring.
Manzil⤵️⤵️⤵️
@Nurmatov_0506
“Janub” deya atalgan koʻcha,
Akatsiya gullagan qiygʻos,
Lida degan ajoyib qizcha
Shu koʻchaga juda-juda xos.
U koʻchadan chopib oʻtganda,
Derazadan koʻrinar aksi
Chiroyli qiz, yaxshi qiz Lida!
Nima bilan ekan u yaxshi?...
Soʻrang uni,qoʻshni boladan
“Kim?” deb oʻsha Lida degan qiz
Shu nom bilan uxlar, u shaydo
Shu nom bilan uygʻonar hargiz...
©Yaroslav Smelyakov
✍X. Mirzabdullayev tarjimasi
👇👇👇
@erkinvohidovmaktabi
@erkinvohidovonlineoromgoh
Anvar OBIDJON 74 YOSHDA!
Anvar Obidjon — 1947-yil 8-yanvarda Fargʻona viloyati Oltiariq tumanidagi Pologʻon qishlogʻida dunyoga kelgan. Oʻrta maktabda oʻqib yurganida „Gʻuncha“ jurnalida „Shkafjon“ nomli birinchi sheʼri bosilgan (1960). Anvar 1946-1966-yillarda Samarqand moliya texnikumida, 1973-1979-yillarda ToshDUning jurnalistika fakultetida sirtdan oʻqigan.
Anvar Obidjon 1997-yil „Shuhrat“ medali bilan taqdirlangan, 1998-yilda „Oʻzbekiston xalq shoiri“ unvoniga sazovor boʻlgan.
Agar suv yuqoriga qarab oqsa, unda qush qanotsiz uchadi, qarg‘aning rangi oqqa, achchiq shiringa, nodon esa oqilga aylanadi.
📖 Bobil va Ossuriya hikmatlaridan
Bir irmoqni ko‘rdim – o‘jar irmoqni,
Surib xasni, loyqa qilib tuproqni.
Tashlab ketayotir bog‘ni, o‘tloqni –
Zum to‘xtasa, sira bo‘lmaydiganday.
👆Ushu to‘rtlik qaysi she’rdan olingan hamda muallifi kim?🤷♂️
📌Maktab hayoti va zamondosh qalamkashlarimiz ijodini yoritib boradigan ushbu kanalda sira futbol haqida post qoldirgan emasdim. Bugun shu haqda yozgim keldi.
Albatta, oʻzbek sporti deganda, dunyo koʻz oldida boks gavdalanadi. Lekin bugun Eldor Shomurodov degan oʻzbek oʻgʻloni 4 karra jahon chempionlari boʻlgan Italiyada javlon urib Oʻzbekiston nomini butun dunyoga yoyib, toʻp tepmoqda.
Mana shunday bayrogʻimizni hilpiratguvchilar koʻpaysin, duo qilaylik. Nafaqat, futbolda va yoki boksda, balki adabiyot maydonida ham.
Olgʻa, Oʻzbekiston.
Ha, aytgancha, bugun 22:00 da Endorjonning jamosi maydonga tushadi.😉
@erkinvohidovmaktabi
@erkinvohidovonlineoromgoh
#Ustoz_bilan_surat
Shoira qizlar ustozdan dastxat olishmoqda. Ilohim, ustozning yoʻlini bersin. Ham ijodda, ham insoniylikda.
Юбилей якунида Анвар Обиджонга сўз берилди ва болалар тилидан ёзилган шеърларидан ўқиркан, айни дам китобларини ўқиган инсонларим орасида эканимдан, шу давранинг бир бурчагидан менга ҳам ўрин текканидан бахтиёр эдим.
Уйга қайтгач аямдан эшитмаган дакким қолмади. Яна ўша ўрнимга ётдиму касаллигим ёдимга тушиб, тошмаларим кўпая бошлади. Қирқ кунлик қамоқ жазоси узоқроқ вақтга чўзилди. Баҳорга чиқиб бутунлай соғайиб кетдим...
Анвар Обиджон билан кўп кўришдим. Энди илк кўришганимдаги завқни туймайдиган бўлдим негадир. Аммо, ҳеч яқин мулоқотда бўла олмагандим. Ўша йилнинг ёзида “Зомин семинари”нинг саралаш босқичида суҳбатида бўлдим. Насрдан қатнашгандим. Уч-тўрттагина ҳикоя-эссега ўхшаш нималардир ёзганим учун, мени Фарғонадан тавсия қилишибди... Балки мени нарига хонадаги шеър ўқиётган иштирокчилар оғушига чорлатаётгандир, тағин билмадим. Носирлар хонасида ҳакамлардан тортиниб, ёзганларимни қўлтиқлаганча навбат кутиб, қимтинибгина ўтирардим.
Хонага Анвар Обиджон кириб келди ва менга синиқ қараш билан ёнидаги стулга имлади. Аста бориб ўтирдим. Қўлимдаги файлимни узатдим. Биографиямни ўқиб чиққач:
– Тахаллусни ўзинг танладингми? – деб сўраб қолди. Мен:
– Йўқ, асли исмим шундай, – дея тахаллусимдан фахрлангандек жавоб бердим.
Сўнг устоз ёзганларимни синчиклаб ўқий бошлади. Чўнтагидан ручка чиқариб, биринчи жумладаноқ таҳрирлашга киришиб кетди. Ҳикоямни якунлагач, устига чизиқ тортилмаган бирорта гап қолмади. Ҳар бир қатордаги хатоликларни, сўз қўллашдаги ғализликларни кўрга хассадек қилиб белгилаб чиқди. Ёзгандан кейин қайта-қайта ўқиб, ҳеч йўқ имлосини тузатишимни таъкидлади. Ўзи ўсмирлик даврида ёзган икки куплетли бир шеърини ҳалигача устида ишлаётгани, ҳеч қаерда эълон қилмай, салкам қирқ марта таҳрирлаганини айтиб берди. Саводсиз ва бесабр эканимдан уялдим.
Ҳикояларимни ҳаммасини ўқиган Анвар Обиджоннинг ҳафсаласи пирдек кўринди. Ўзимниям шаштим тушди шекилли, файлнинг охирги саҳифасига солинган шеърларимни ҳам кўриб беришини сўраб:
– Буларни ҳам ўқиб кўринг, мен ўзи назмда ёзаман, шеърларим анча яхшироқ, – дея мақтов эшитишга чоғландим негадир. Шунда устоз:
– Йўқ, шартмас. Энди, шеърни ҳамма ҳам ёзаверадида, насрда ёзиш осонмас. Сен шеърни камроқ ёз, ҳозир кўпроқ ўқиб ол. Ёзиш қочмайди, – деб мийиғида жилмайиб қўйганди.
Ўшандан бери насрда ёзишга қийналаман, ёзсам ҳам кимгадир кўрсатишга чўчийман. Ҳуддики менда истеъдод йўқлигини пайқаб қолишадигандек, ҳайиқаман ҳалигача. Анвар Обиджон билан боғлиқ хотираларим деярли шулардан иборат. Кўп мулоқотда бўлмаган эсамда, етарлича сабоқларини олишга улгурганман менимча.
Кеча оламдан ўтганларини эшитгач, ана шу воқеалар миямда тинмай айланаверди ва буларни кундалигимга қоралаб қўйишни истадим. Фарғонанинг яна бир хокисор чинори қулаганидан мен ҳам чуқур қайғуга ботдим, оддий китобхон сифатида хотирлаб қўйишни лозим топдим, холос. Шундай кунларда вафот этганлигида ҳам бир ҳикмат бордек, афсусланишга ўрин йўқ. Тиригида йўқлай олмаганлар энди, вафот этганида ёдга олишини ҳам тўғри қабул қилса бўлади. Мен эса узтозни мангу ҳаловат ва маъсуд хотиржамлик билан қутлаб, бу дунёни ва ўзимни англаш учун китоб ўқишдан, нималардир ёзишдан сира тўхтамайман.
2020 й. 12 апрел, Тошкент
Муҳаммад Сиддиқ
#Ustoz_bilan_surat
Fargʻonalik yosh ijodkorlar (Masihulloh, Muhammad Siddiq hamda Qobiljon) ustoz Anvar Obidjon bilan.
Oʻktamxon Soliyeva rahmat, suratni ulashgani uchun.
* * * * *
«Хауr» deding,
demak qaytishing mumkin.
Keyin yana o'sha gaplar:
aldoqchi yangiliklar,
bachkana orzular,
tutruqsiz xotiralar...
Kel, har ehtimolga qarshi
vidolashaylik.
Anvar OBIDJON, O‘zbekiston xalq shoiri.
Anvar OBIDJON 74 YOSHDA!
Uchchanoqlar
- Eshak nega hangradi?
- Yem yedi-yu,angladi
Olam go'zal ekanin.
* * *
Hidladim...Jon rohati!
"Ol burningni ,la'nati !"-
Deb jiyindi atirgul.
* * *
Qarg'a qarg'ar qarg'ani:
- Bor,nari tur,bema'ni!
He,lo'liko'z ! Axlatxo'r !
Yoshlikdagi ilm- toshga o‘ymakorlik, qarilikdagi ilm- qumga chizmakashlik.
Qadimgi Falastin hikmatlari.
14-yanvar Vatan himoyachilari kuniga bag‘ishlov
Yurtni qo‘riqlaysiz, tolmasdan har dam,
Doimo shodlikka to‘lsin yo‘lingiz.
Biz uchun qadrli yurt o‘g‘lonlari,
Har doim xalq uchun madad bo‘lingiz.
Siz burgut misoli qanot qoqqaysiz,
Mardlik, mardonalik sizda mujassam.
Siz o‘zbek g‘ururi, o‘zbek qalqoni,
Ulug‘ maqsadlarga ichgansiz qasam.
Mehr va muruvvat yor bo‘lsin sizga,
Bugun yuraklarda ezgu tilaklar.
Barchasi sizlarga, siz uchun faqat,
Yurtning o‘g‘lonlari bayram muborak.
✍️ Gulsanam Madrahimova, Erkin Vohidov nomidagi ijod maktabi 7-sinf oʻquvchisi.
Telegram/Oromgoh/Facebook/O‘zbegim
Vatan
Senga bitta savol bor,
Menga quloq sol, hoy, qush.
Vayronada yashaysan,
Noming esa naq Boyqush.
Ayt-chi, nahot sen boysan!
Asl boylik neligin
Tushunmaysan, chamasi.
Bu – vayrona bo‘lsa ham,
O‘zimniki hammasi.
Shuning uchun men boyman!
✍️ Anvar Obidjon, O‘zbekiston xalq shoiri.
👉Telegram/Oromgoh/Facebook/O‘zbegim👈