فردا تو هم مرا دوست خواهی داشت میدانم.
آخ فردا!
راستی چرا فردا نمی شود؟
این شب چقدر طول کشیده
چرا آفتاب نمی شود؟
یکی نیست بگوید خورشید کدام گوری رفته؟
@baycot 🪐
#شل_سیلور_استاین
شبت بى فكر رفيق♥️
هم مهربونه، هم جذاب. هم حد و حریم خودشو میدونه هم چشمای قشنگی داره. به وقتش شوخی میکنه به وقتش جدیه و بلده چطوری کاریزماتیک رفتار کنه...
من از کسی اسم نبردم، ولی اسمش اومد تو ذهنت...
مگه نه؟
@baycot
تو با خداحافظیها
تمام نمیشوی!
تویی که به من آموختی
عشق؛
دوام آوردن در غربتِ فاصله هاست.
@baycot 🪐
#لارا_تیکال
به من امید نده
من از نرسیدنها میترسم
برایم دعا نخوان
من تمام ایمانم، وابستهی چشمهای باز توست،
وقتی که زیر باران خدا، مناجات میکنی
دلگرمم نکن
من به سردی این فنجان عادت دارم
تنها کاری که باید بکنی، این است:
بیایی
بنشینی
و به اندازهی همان دقایق
تنها به من فکر کنی و جهان کوچک من
که زندگی،
آبتنی در حوضچهی اکنون است.
سر سهراب سلامت،
سر تو
روی شانههای من.
https://www.instagram.com/reel/CuUY0Tnol9c/?igshid=YmM0MjE2YWMzOA==
#جهان_كوچك_من
#عمارت
#کافه
در آخر فقط سه چیز مهمه:
چقدر عشق ورزیدی
چقدر آروم زندگی کردی
و چقدر دلپذیر از چیزایی دست کشیدی که برای تو نبودن...
@baycot
می خواهمت
آنقدر که در تمام خاطره هایم تو باشی
قدم بزنی، بخندى
برقصی، ببوسی، بمانی
و بدانی که من چقدر
عاشق این فعل ماندنم...
@baycot 🪐
#مهين_رضوانى_فرد
توی یه دنیای دیگه با هم زندگی می کنیم، با هم پیر میشیم، با هم می میریم. ما رو کنار هم دفن میکنن، از خاکمون یه سرو بلند قد میکشه تا آسمون، همه پرنده های دنیا میان رو شاخه ها خونه میسازن.
تموم میشه آوارگی.
سبز می مونیم من و تو، برای همیشه...
@baycot 🪐
شاملو توی یکی از شعراش به معشوقش میگه «زودآشنای دیریافته»، واقعا تعبیر زیبا و
در عین حال غمگین و حسرتآلودیه
که سادهاش میشه همون:
«کاش چند سال زودتر دیده بودمت»ِ خودمون!
@baycot 🪐
محبوبِ من!
شادیها متفاوتند چنانکه عاشقها ؛
عاشق شهرها ، عاشق روستاها ،
عاشق جهان سومی ، عاشق قدیمی ،
عاشق امروزی.
مانند شادی شهری ، شادی روستایی ،
شادی قدیمی ، شادی امروزی.
مانند زمزمهها ؛ زمزمه درختها ،
زمزمه جویبارها ، زمزمه گندمزار ،
زمزمه عاشقها.
محبوبام! همه شما را زمزمه میکنند.
پرندهها هم میخواهند در نگاه شما آشیانه کنند
چنانکه همه خندههای من ردِ پای شماست.
تا بوی زلف یار در آبادی من است ،
هر لب که خندهای کند از شادی من است.
محبوب من
من از هر چه بالا میروم
آن بالا شما را میبینم
از تنهاییام
از بی کسیام ، از خاطره هایم
از شادی هایم ، شما هر کجا که باشید من بهترین عاشق آنجا هستم
، میدان مولوی ، میدان خراسان
میدان اعدام ، میدان تجریش ، میدان آزادی...
محبوبام!
من جستهام در هستی
حالتی هولناکتر از عاشق نبودن نیست.
@baycot 🪐
#محمد_صالح_علاء
دقایقی در زندگی هست
که دلت برای کسی
آنقدر تنگ میشود
که میخواهی
او را از رویاهایت بیرون بکشی
و در دنیای واقعی
بغلش کنی...
@baycot 🪐
#گابریل_گارسیا_مارکز
نگذار دیگران نامِ تو را بدانند
همین زلالِ چشمانت
برای پچ پچِ هزار سالهٔ آنان کافیست...
@baycot 🪐
#شاملو
نمیدانم اولین بار چه کسی در گوش ما خواند که باید همیشه برنده باشیم، در واقع به ما آموختند که با برنده شدن چیزهای زیادی را به دست میآوریم، مثل محبت، تحسین، توجه، احترام.
همین شد که ما از باختن ترسیدیم و به گمانم بازنده شدن ترسناک نیست، آنجا ترسناک میشود که ارادهی دوباره بلند شدن را از دست میدهیم و خودمان را سرزنش میکنیم. دروغ چرا صادقانه میگویم که من بیشتر باختهام تا برنده شوم و با هربار باختن چیزهایی را از دست دادهام آدمهایی را... حالا که سی و یک ساله هستم اما دیگر پذیرفتهام که این باختن حقیقت زندگیست، مثل مرگ که تلخ است اما واقعیت جهان است.
دیگر برایم مهم نیست که وقتی برنده میشوم کسی باشد که حلقهی گُلی به گردنم بیندازد و یا اگر ببازم، طردم کند. حالا میدانم که تنهای تنها باید با حقیقتِ برد و باخت کنار بیایم و برآیندش میشود زندگی من!
@baycot
#آلن_دو_باتن
وقتی دل تنگ میشود قلم به جایش مینویسد ؛
هر چه کویت دور تر دل تنگ تر مشتاق تر
وقتی رفتنی میشوی،
قلم مینویسید:
انگار که یک کوه سفر کرده از این دشت اینقدر که خالی شده بعد از تو جهانم ...
وقتی عاشقت میشوم،
قلم مینویسد :
عذاب است این جهان مبادا یک زمان بی تو
خلاصه هر جا ما کم آورده ایم برای هر حسی برای هر لحظه ای که زبانمان نتوانست جورمان را بکشد قلم نوشت،
از هزاران سال پیش تا به حال!
نوشت تا قهرها آشتی شوند
دلتنگی ها دیدار شوند
و غصه ها اشک شوند
نوشت تا جهان جای بهتری باشد
#علي_قاضي_نظام
#روز_قلم
اونجا که میخوای بهش پیام بدی ولی فکر
میکنی اونقدری که تو دوست داری باهاش
حرف بزنی، اون دوس نداره؛ همونجا اوجِ غمه...
@baycot
نزار قبانی یه جا میگه:
«انا لا اضعف اشتاق الیك»
یعنی: «من کم نمی آورم مگر زمانی که دلتنگت میشوم...»
@baycot 🪐
واکنش آدمها در مشکلات وسختیها شبیهِ واکنشِ فلز در مقابلِ ضربه است
بعضیها مثل «فولاد»، نه شکل میگیرند، نه میشکنند، بی هدف می ایستند و از درون، عذاب میکشند
بعضیها مثل «آهن»، سعی میکنند قوی باشند، اما در نهایت، یا خم میشوند، یا میشکنند.
و بعضیها مانند «مس»، با ضربهها ساخته میشوند، حالت میگیرند و بهتر میشوند.
یک ضربه "در آنِ واحد" میتواند مهلک و کشنده یا تاثیر گذار و سازنده باشد
بستگی دارد به تو
به اینکه «تو» چه کسی باشی!
@baycot
#نرگس_صرافیان_طوفان