Telegram-канал bayazidbastami - سلطان العارفین بايزيد بسطامى: Неотсортированное

سلطان العارفین بايزيد بسطامى

29 июля 2024 17:30

《 هو 》

هشتم مرداد ،روز بزرگداشت شهاب الدین سهروردی است.

سهروردی را کافر دانستند و تکفیرش کردند چون نمی خواست کورکورانه به یک ایدئولوژی خاص پایبند باشد و نیروی تعقل خود را قربانی کند .
سهروردی نیز شهید راه مقابله با جهالت شد .

فیلسوف ۳۸ ساله ای که آواز پر جبرئیل را شنیده بود و عقل سرخش، او را به مسلخ چاه زندان کشاند.
فیلسوفی عارف که کم می خفت و اغلب روزه دار بود و تجربیات عرفانی خود را به حکمت ِحکمای ایران باستان ،بازگو کرد و شاهنامه را تاویل نمود .
سهروردی همان حلاج است .
عطار می گوید چون حلاج را به زیر دار بردند بوسه ای بر دار زد و پا بر نردبان نهاد.
گفتند:
این چیست ؟
گفت :« معراج مردان سردار است.»
پس همه مریدان وی گفتند: "چه گویی در ما که مریدانیم و اینها مُنکرند و ترا سنگ خواهند زد؟"
گفت : "ایشان را دو ثواب است و شما را یکی ؛ از آن که شما را به من حُسن ظنّی بیشتر نیست ولی آنهایی که سنگ میزنند از قوّت توحید به صلابت شریعت می جنبند و توحید در شرع اصول هست اما حُسن ظن فرع است!".

سهروردی همان حافظ است حافظی که اگر ،زبان به ایهام شاعرانه نگشوده بود بر دار بود.
سهروردی همان حقیقت است .

بخشی از کتاب :من به جهان چه می کنم‌
زهراغریبیان_لواسانی

آواز پر جبرئیل و عقل سرخ نام دو کتاب سهروردی است

سهروردی در رساله صفیر سیمرغ ،توصیف زیر را از سیمرغ می دهد :
نشیمن او‌در کوه قاف است .صدای او به همه کس برسد ولیکن شنونده کمی دارد .
همه نقش ها از اوست و او‌خود رنگ ندارد و در مشرق آشیان اوست و مغرب از او‌خالی نیست .همه بدو مشغولند و او از همه فارغ ،همه از او‌ پر و او از همه تهی و همه علوم از صدای این سیمرغ است و از او‌استخراج کرده اند و سازهایی چون ارغنون و ...از صدای او ساخته شده است .نفس باد صبا از نفس اوست و از بهر آن ،عاشقان راز دل و اسرار ضمایر با او‌گویند .

سهروردی ،آشیانه سیمرغ را بالای درخت طوبی می داند که در کوه قاف قرار دارد یعنی در مرز میان جهان پیدا و‌ناپیدا ،در آستانه اقلیم هشتم ،جهانی بین این جهان و جهان غیب ،کوه قاف وجود دارد
کوه قاف را سینای عرفان می نامند و درخت طوبی رمز وجود مطلق و خداوند می باشد .
سهروردی می گوید :هر هُدهدی که در فصل بهار ،ترک آشیان خود بگوید و به منقار خود پر و بال خود بکند ،قصد کوه قاف کند .
می دانیم که در عرفان پرو‌بال کندن به معنی جدا شدن از تعلقات است یعنی هر پرنده ای که از خود رها شود ،سیمرغ خواهد شد .مانند پرندگان حماسه عطار در منطق الطیر که سی مرغ بودند و‌سرانجام به کوه قاف رسیدند و دیدند که سیمرغ چیزی جز همان سی مرغ نیست .

@bayazidbastami