تابلوی تواختمن "Branchville" که بزرگترین اثر اوست، منظره غرب را از ورودی اصلی خانه ویر به تصویر می کشد. سه سال قبل، او قبلاً بوم نقاشی با اندازه مشابه را در شهرداری آرک لا باتای فرانسه نقاشی کرده بود. اما اگر این نقاشی برای نمایش در سالن پاریس طراحی شده است، پس دلایل اندازه چشم انداز برانچویل نامشخص است. به استثنای چند نقاشی تواختمن بیش از یک متر عرض، بیشتر آثار برجسته او بیش از 80 سانتی متر نیستند.
در همان ارتفاع و دو و نیم سانتیمتر پهنتر از Arc-la-Bataille، منظره مناظر از خانه ویر جلوهای تقریباً قطبی دارد و نقطه عطفی در کارنامه این هنرمند است. به جای یک ترکیب کسل کننده و زیبا که بر اساس قوانین کلاسیک ساخته شده است (بوم فرانسوی در استودیو از طرح های مقدماتی نقاشی شده است)، منظره برانچویل با انرژی خودانگیختگی نفس می کشد، که به نفع کار در هوای آزاد گواهی می دهد.
تواختمن به جای انتخاب شیئی که از نظر شکوه و عظمت طبیعی برای بوم نقاشی به این اندازه است، منظره ای به ظاهر غیرقابل توجه و عمیقا شخصی را ترسیم می کند. آسمان یک سوم بالای تصویر را اشغال می کند، زمین توسط یک جاده پر پیچ و خم به صورت مورب جدا شده است. درخت بزرگ در سمت راست مرکز تنها عمودی در ترکیب است. سطح زمین که از تکههایی از اخرای سبز و قرمز تشکیل شده است، در پیشزمینه و در امتداد لبههای بوم بهطور آزاد روی بوم نقاشی شده و کاملاً جای خود را به رنگ طبیعی بوم میدهد.
این روش منعکس کننده گذار تواختمن از جزئیات دقیق به یک ضربه قلم مو خود به خود و گسترده است. در همان زمان، این ممکن است نشان دهنده علاقه فزاینده به امپرسیونیسم فرانسوی باشد، نمایشگاهی از دستاوردهای آن چند سال قبل در نیویورک برگزار شد.
مطمئناً نمی توان دستخط تواختمان را به امپرسیونیسم خالص نسبت داد، اما، بدون شک، این هنرمند از زیبایی شناسی خود الهام گرفته است. در این دوره، رنگهای او در مقایسه با لایههای نازک و شستهشده دوره فرانسوی، مانند نقاشی Arc-la-Bataille، متراکمتر و سنگینتر میشوند. او لایه به لایه را به طور ضخیم اعمال می کند و به آنها اجازه می دهد در آفتاب باز خشک شوند و سپس کل روش را دوباره تکرار می کند و به اثر شفافیت و مه درخشان می رسد.
با گذشت زمان، این نقاشی در اختیار ویر قرار گرفت. افسانه ها حاکی از آن است که او یک بار به یک مجموعه دار گفت که ترجیح می دهد دست راست خود را از دست بدهد تا هر یک از آثار جانی را بفروشد. این هنرمند به وعده خود عمل کرد: پس از مرگ او، "برانچویل" به پسر تواختمن رفت و بعداً کلکسیونر نقاشی را خرید که در سال 1979 آن را به موزه هنرهای زیبای کلمبوس منتقل کرد.
Detail of “Diptyque Le festival” (1908-1923)
by Giulio Aristide Sartorio (1860-1932)
🪬Artist
Study for the painting "Symbolic dance", 1897-8
by Jan Ciągliński (Warsaw, 1858 - St. Petersburg, 1913)
🪬Artist
آرکادی پلاستوف "رانندگان تراکتور" (1943-1944)
رنگ روغن
موزه دولتی روسیه، سنت پترزبورگ
🪬Artist
🎨ژان فوکه / Jean Fouquet
"باکره و کودک" ("دیپتیچ ملنسکی"، حدود 1450
احتمالاً اگر نقاش را نمی شناختیم و این حقیقت را که این اثر در قرن پانزدهم است، میتوانستید فرض کنید که هنر مدرن پیش روی ماست.. تصویر مادر خدا خیلی صریح است و سرافیم با کروبی به شکلی کاملا غیر معمول خلق شده.
واقعیت این است که نمونه اولیه این مدونا یکی از زیباترین زنان آن زمان و یک ترندسند - اگنس سورل بود. او در دربار پادشاه مورد تحسین قرار گرفت و خود شاه چارلز هفتم عاشق او بود. او دوست داشت لباس های تحریک آمیزی بپوشد که سینه هایش را نمایان کند.
اگنس سورل معشوقه چارلز هفتم بود و از او سه فرزند به دنیا آورد. او در حالی که فرزند چهارم خود را باردار بود، به طور ناگهانی درگذشت. برخی می گویند که او مسموم شده است، کسی معتقد است که علت مرگ اثرات مضر لوازم آرایش بوده است که در آن سرب و جیوه اضافه شده است. برای قرون وسطی، هر دو نسخه بیشتر از واقعی هستند.
🪬Artist
🔨 سایمون برگر.
یکی از غیرمعمول ترین هنرمندانی که با چکش روی شیشه "نقاشی" می کند و از ترک ها نقاشی می کند.
🪬Artist
داستان همیشگی سواستفاده روحانیت از ایمان مردم ساده از گذشته تا امروز هم ادامه دارد.
مرد فقیر به دون جیانی (کشیش) شکایت کرد که در مزرعه اسب کافی برای کمک به کشت زمین ندارد. دون جیانی به دهقان اطمینان داد که هر آنچه را که نیاز دارد برای او فراهم خواهد کرد.
پدر روحانی که به زن دهقان علاقمند بود
به مرد ساده لوح اطمینان داد که طلسمی در جیبش دارد که می تواند همسر زیبایش را به اسب تبدیل کند. اما در حین انجام یادش باشد که هر چه دید حرفی نزند، و همسر باید لباس خود را در بیاورد و چهار دست و پا شود. در لحظه ای که دون جیانی سعی کرد آلتش را به جای«دم» بگیرد و آن را در پشت زن دهقان فرو کند، مرد بیچاره طاقت نیاورد و عصبانی شد،
و فریاد زد ،هی، دون جیانی، زن من آنجا به دم احتیاج ندارد، دون جیانی به او پاسخ داد. - مگه نگفتم هر چی دیدی یه کلمه حرف نزن؟ من نمایند عیسی و پروردگار هستم و بر جان مال و ناموس شما محرم ، مادیان تقریباً آماده بود، اما شما با صحبت کردن، همه چیز را خراب کردید و اکنون دیگر راهی برای انجام آن وجود ندارد.
در زیر تصویر یک کتاب متروک نشانه علم عبادی است، یک جفت کفش که یکی از آن ها به پهلو افتاده است. کفش های جفتی در نقاشی اغلب نمادی از یک ازدواج است و این واقعیت که یکی از کفش ها از کار افتاده است نشانه ناتوانی یکی از آنهاست
Pierre Subleyras, The Pack Saddle (le Bat), первая половина 18-го века
پیر سوبلیرا. زین بارگذاری شده. 1735. ارمیتاژ، سن پترزبورگ
در افسانه «زین بارگذاری شده» آمده است که هنرمند مشهوری که مرد حسود وشکاکی بود، نیاز داشت برای مدت کوتاهی خانه را ترک کند. او بدون اطمینان و تکیه بر وفاداری همسرش،که بی علت هم نبود چون زن حشری بود و تمایلات شهوانی زیادی داشت، قبل از رفتن بین رانهای او را با نقش الاغ "نقاشی" کرد. با این حال، یکی از دوستان هنرمند از فرست استفاده کرد و زن تنها مانده را اغوا کرد. در گرمای شوق، نقاشی پاک شد، اما عاشق که هنرمند بود دوباره الاغ را کشید. با این حال، او کار دیگری هم کرد و یک زین به خر اضافه کرد. پس وقتی شوهر برگشت، الاغی زین شده را دید.(البطه در تصویر مشخص نیست این لحظه مربوط به کشیدن طرح توست شوهر است یا مرد عاشق چون ما اون میان خری نمی بینیم)
🪬Artist
در سال ارائه به مردم، به نظر می رسید سبک وسواس گونه کاتولیک در تصویر وجود داشته باشد. از این رو، چنان که غالباً اتفاق میافتد، برای روشنکردن و تبیین اصل موضوع، نیاز به مفسر و آرامشبخش بود. جان راسکین منتقد و شاعر به جمعیت نابینا توضیح داد که این نقاشی تمثیلی است. که مسیح به عنوان یک گدا در را می زند. و خانه قلب ماست مسیح در این درهایی است که به ضخامت دریای درونی ما منتهی می شود. او به عنوان ارباب جهان وارد نمی شود، او مطالبه نمی کند. او ظریف است. و حوالی شب ... هیچ کس عجله ای برای باز کردن ندارد.
اگر شخصی در جهنم حبس شود، پس داوطلبانه در آنجا حبس می شود، مانند یک مجرد قدیمی الکلی در تختخواب، زباله و تار عنکبوت. خروج به ندای آرام مسیح تنها به عنوان یک عمل ارادی درونی، به عنوان پاسخی به دعوت خدا امکان پذیر است. نبود دستگیره در یک حرکت عمدی است. قفل بیرونی وجود ندارد: "جهنم از درون قفل شده است." و فقط از داخل درب باز می شود.
ما به دو دلیل به روی او باز نمی کنیم: یا به سادگی صدای تق را نمی شنویم، یا می شنویم و آگاهانه باز نمی کنیم. گزینه دوم خارج از صلاحیت ما است - بگذار تا آخرالزمان وجود داشته باشد. توضیحات زیادی برای ناشنوایی وجود دارد: مشغله ذهنی صاحبش به مستی یا غوغایی یک مسابقه فوتبال .. Buryan مشکلی نیست: ما کابل را از پنجره دراز می کنیم.
گزینه دیگر: مالک مرده است. پوسته وجود دارد، اما هیچ کس آن را باز نمی کند. جوهر درونی، مالک واقعی کلبه اسرارآمیز، در آغوش یک انیمیشن معلق بی حال است، یا کاملاً در دزدی مرگ پیچیده شده است. آنچه در نهایت فراموشی است، فراموشی، نیمه وجودی بین سکون. سرگردانی ابدی تکه های روح: نمی خواست باز کند. نمی خواست.
طرح تصویر با تغییرات تقلیدی متعددی مورد احترام قرار گرفت که هر روز شیرین تر و شیرین تر می شد. تقلیدهای لوبوک، به عنوان یک قاعده، به نام "ببین، من در ایستاده ام و در می زنم" نامیده می شود. عمل روی این سبکسازیها دیگر در شب انجام نمیشود: مسیح درب خانه را میکوبد (چگونه میتوانید حدس بزنید که این یک قلب است؟) در طول روز. پشت سر او یک تصویر شبانی رنگین کمان با ابرهای شفاف در آسمان روشن است، خانه ها آراسته و بورژوایی هستند، آستانه ها خالی از بیشه های شیوا هستند، به این معنی که درها به طور منظم باز می شوند، اما برای نیازهای داخلی. بنابراین نیازی به چراغ نیست - عصای چوپان خوب در دست ناجی ظاهر می شود. تاج خار از سر ناپدید می شود (!). او اکنون کیست؟.. در برخی از تصاویر، مسیح لبخند می زند، گویی به دوستی رسیده است، یا حتی می خواهد با صاحبان حقه بازی کند: او در می زند و مانند یک پسر بد پشت گوشه ای پنهان می شود. درام محتوای معنایی با ملودی احساسی جایگزین می شود که اساساً طرح را به تمسخر موضوع اصلی تبدیل می کند.
تصاویر کتاب هستند آنها باید خوانده شوند. به هر حال. منظره و پرتره هر دو داستان هستند. فقط کافی است چشمان کبوتر پرشور و لرزان روح خود را نچسبانید، آن را در امواج دود سیگار یا در غوغای رسانه ای غرق نکنید. سپس ما این تق را خواهیم شنید.
گوش بده. الان کسی در می زند..؟
"اعداد روی قلب"
وحشت اردوگاه های کار اجباری در نقاشی های میخائیل آندریویچ ساویتسکی
این هنرمند بلاروسی از تمام جهنم های اردوگاه های کار اجباری آلمان گذشت که آخرین مرحله آن داخائو بود. آنجا بود که 32815 زندانی آزاد شدن. او مجموعه معروف نقاشی "اعداد روی قلب" (1974-1987) را به این خاطرات غم انگیز اختصاص داد.
🪬Artist
طرح تصویر بر اساس قسمت انجیل است که در قنای جلیل اتفاق می افتد. یک جشن عروسی وجود دارد که در آن مسیح که در جشن حضور دارد، آب را به شراب تبدیل می کند. با این حال، ترکیب بوش (یا پیروان او) از نماد نگاری سنتی این طرح فاصله دارد: شخصیت هایی در اینجا ظاهر می شوند که توضیح حضور آنها دشوار است و جزئیاتی که تفسیر معنای آنها مشکل ساز است.
قابل فهم ترین تمثیل دو سگ است که نماد سنتی وفاداری در گوشه پایین سمت چپ است. با این حال، آنها هیچ ارتباطی با بوش ندارند: سگ ها تکمیل شدند، و بسیار دیر - در قرن 18th. کوله پشتی نوازنده در گوشه سمت چپ بالا در فولکلور هلندی زمان بوش معنایی کاملاً فرویدی دارد: یک کیف چرمی گرد نماد زنانه، یک لوله نی نماد مردانه است. روی ستون، یک کوپید مجسمهساز احیا شده در حال آماده شدن برای پرتاب یک تیر عاشقانه است. فرض بر این است که کوله پشتی و کوپید می توانند بعدها اضافه شوند.
مشخص نیست که چرا این پیکره در لباس های کشیش، رو به عروس و داماد و پشت به بیننده، در مقیاس کوچکتر از بقیه است. شاید این یک روحانی نیست که ازدواج را تقدیس می کند، بلکه مدیر جشن عروسی است. عملکرد یک شخص در بوفه که در اعماق تصویر بین ستون ها قرار دارد نیز مشخص نیست. گرز یا چوبدستی که او در دست دارد نشان می دهد که یک شعبده باز یا کیمیاگر پیش روی ماست. از آنجایی که موضوع تصویر تبدیل عرفانی دو ماده (تبدیل شدن آب به شراب) است، فرض بر این است که کیمیاگر سازمان دهنده معجزات کاذب در مقابل معجزات واقعی است که مسیح انجام می دهد. با این حال، اکثر محققان تشخیص می دهند که معنای دقیق اعمال این شخصیت ها از درک ما دور است.
جزئیات جالب و نه همیشه واضح نمایانگر فضای داخلی است که اکشن «ازدواج در کانا» در آن رخ می دهد. اعتقاد بر این است که این یک میخانه هلندی است، اما محیط اطراف آن به طور غیرقابل مقایسه غنی تر از مثلاً عروسی دهقانی پیتر بروگل است. پشت مسیح، پشت میز L شکل، سایبانی است که با طلا دوزی شده است. شاید او اتاق مجاور دیگری را پنهان می کند. رگ های روی بوفه یادآور کیمیاگری ها هستند، علاوه بر این، کاسه ای به شکل پلیکان وجود دارد (این پرنده، طبق افسانه، جوجه های خود را با خون خود تغذیه می کند و در قرون وسطی به عنوان نمادی از خون عمل می کرد. از مسیح)، و همچنین مجسمه ای با دو بدن تقریباً ناپسند در هم تنیده شده است که مانند یک پیوند بدنی یادآور ازدواج است.
دو خدمتکار غذاهای جشن را روی ظروف حمل می کنند - سر یک گراز وحشی و یک قو. همانطور که از اسناد بایگانی شهر 's-Hertogenbosch مشخص است، هیرونیموس بوش خود به اخوان مذهبی قو تعلق داشت، که جلسات آنها با خوردن مرغ بریان شده مشخص می شد، بنابراین یک اشاره بیوگرافی در اینجا وجود دارد.
خادم پایین سمت راست آخرین پارچ از شش کوزه را پر از مایع می کند. مسیح که توسط دو اهدا کننده در لباس های قرن پانزدهم احاطه شده است و مریم باکره تقریباً در بین مهمانان جشن عروسی برجسته نیستند. عروس که مانند او بر روی دست راست مریم نشسته بود، با فروتنی چشمان خود را پایین انداخت: بنابراین به بیننده داده می شود که بفهمد ازدواج یک مراسم مقدس است. آنها به شباهت پرتره داماد با رسول جان از نقاشی بوش "جان الهی دان در جزیره پاتموس" اشاره می کنند. احتمالاً نویسنده تصویر به نسخه موجود پایبند است که عروسی در کانا عروسی جان بود. والتر بوسینگ، نویسنده کتاب «هیرونیموس بوش» مینویسد : «نام داماد در متن انجیل ذکر نشده است . بین بهشت و جهنم»، اما بسیاری از محققان او را با شاگرد محبوب مسیح می شناسند. در پایان عید به سوی او بود که عیسی با تقاضای ترک همسرش و تعقیب او به عروسی دیگر، رو به او کرد. به گفته تعدادی از محققان، مریم مجدلیه به خوبی می توانست همسر رها شده باشد. ازدواج در قنای جلیل مظهر آرمان قرون وسطایی عفت بود، که در نظر خداوند ارزش بینظیر بیشتری نسبت به پیوند جسمانی دارد.
هیچ درمانی بهتر از خواندن آثار کلاسیک باستانی برای شاداب کردن ذهن وجود ندارد. به محض اینکه یکی از آنها را در دست بگیرید، حتی برای نیم ساعت، بلافاصله احساس شادابی، سبکی و پاکیزه شدن، نشاط و تقویت می کنید، گویی با استحمام در چشمه ای تمیز سرحال می شوید.
آرتور شوپنهاور
🪬Artist
"برانچویل"
1889
جان هنری تواختمن
مجموعه خصوصی.
هنرمندان Twachtman و Weir نه تنها دوستان خانوادگی بودند، بلکه در کنار هم کار می کردند. هر دوی آنها اعضای انجمن هنرمندان آمریکایی بودند، و پس از ترک آن، بنیانگذاران The Ten، سازمانی از امپرسیونیست های مترقی در ایالات متحده شدند. ناگفته نماند که به همکاری در لیگ هنرمندان دانشجوی نیویورک اشاره کنیم.
تواختمن در مراسم عروسی جولیان آلدن ویر بهترین مرد بود و حتی نام پسرش را به نام رفیقش جی آلدن گذاشت. تواختمن که مکرراً از مزرعه خود در برانچویل، کانکتیکات بازدید می کرد، سرانجام در تابستان 1888 خانه خود را در همان نزدیکی اجاره کرد تا با ویر کار کند. جان هنری در نامهای به یکی از دوستانش مزایای تصمیم خود را اینگونه شرح میدهد: «من احساس میکنم از عقبنشینی و زندگی روستایی بیشتر و بیشتر احساس رضایت میکنم. انزوا از دنیای بیرون ابزار بسیار خوبی است که ما را به طبیعت نزدیکتر می کند.»
🪬Artist
Marble relief depicting Hercules and Omphale during intercourse. The artifact was created at the end of the 1st century AD and is now in the Museum of Fine Arts in Boston.
🪬Artist
François Zdenek Eberl (امپراتوری اتریش-مجارستان - فرانسه، 1887 - 1962)
"پرتره یک زن با یک سیگار"، 1920-30s.
فرانسوا زدنک ابرل در امپراتوری اتریش مجارستان به دنیا آمد اما عمدتاً در پاریس کار می کرد. نام او در میان نقاشان و دوستان شخصی پابلو پیکاسو، آمدئو مودیلیانی و موریس دو ولامینک قرار داشت.
در طول جنگ جهانی دوم، ابرل به مقاومت فرانسه ملحق شد و کاریکاتورهای سیاسی ساخت که برای بسیج مردم بر فراز مناطق اشغالی پرتاب می شد. او همچنین به یهودیانی که تهدید به تبعید شده بودند کمک کرد تا به اسپانیا فرار کنند.
🪬Artist
«کسی که دارای حافظهای نیست که تأثیرات طبیعت زنده را حفظ کند، میتواند یک کپی کار عالی، یک دستگاه عکاسی زنده باشد، اما هرگز یک هنرمند واقعی نیست. حرکات عناصر زنده برای قلم مو گریزان است: ترسیم رعد و برق، وزش باد، پاشیدن موج از طبیعت غیرقابل تصور است. طرح تصویر در حافظه من شکل می گیرد، مانند طرح یک شعر در یک شاعر ... ".
🎨 ایوان کنستانتینویچ آیوازوفسکی.
" طلوع خورشید " 1852
🪬Artist
Pierre Hubert Subleyras 1735 ارمیتاژ، سن پترزبورگ
هنرمند فرانسوی پیر سوبلیرا(1699-1749)
🪬Artist
"خانم بواری" جی. فلوبر
تصویرگر: ساوا برادسکی، 1971
او می خواست همزمان بمیرد و در پاریس زندگی کند.
زمانی این رمان به دلیل حمله به اخلاق عمومی محکوم شد. توصیف فرانک از خیانت ها چنان خوانندگان فرانسوی را شوکه کرد که منجر به شکایت شد. با این حال، گوستاو فلوبر و مجله "La Revue de Paris" که این اثر در آن منتشر شده بود، توجیه شد. و بعد از اینکه رمان به صورت دوجلدی جداگانه منتشر شد. در اپیگراف، گوستاو فلوبر از وکیل خود لوئیس بویلیه تشکر می کند:
«دوست عزیز و معروف! اجازه دهید نام شما را در صفحه اول این کتاب، قبل از تقدیم، بگذارم، زیرا بیشتر آن را مدیون شما هستم. سخنرانی درخشان دفاعی شما اهمیت آن را به من گوشزد کرد که قبلاً به آن ضمیمه نکردم. لطفاً این ادای احترام ضعیف را بپذیرید تا عمیق ترین قدردانی من را به خاطر سخنوری و از خودگذشتگی شما بپذیرم. گوستاو فلوبر.
🪬Artist
ویلیام هانت
1. نور جهان. 1853
2. نور جهان. یک کپی بزرگ شده از نقاشی. 1900-1904
مسافری که تاجی از خار بر سر دارد با فانوس در تاریکی شب قدم می زند. او مانند روزهای زندگی زمینی جایی برای گذاشتن سر ندارد. او در تاریکی این دنیا قدم می زند. با احتیاط، با ظرافت، با فالانژهای انگشتانش، به آرامی در خانه ای را می کوبد که آستانه اش پر از علف های هرز غلیظ است. این درها خیلی وقت است که باز نشده اند.. خیلی وقت است.
این تصویر تصویری از کلمات مکاشفه یوحنای الهی است که هانت آن را روی قاب تصویر قرار می دهد: "اینک، من بر در ایستاده ام و در می زنم: اگر کسی صدای من را بشنود و در را به روی من باز کند، پس من نزد او می آیم و با او غذا می خورم و او با من!» (مکاشفه 3:20).
بوم عمیقا نمادین است. چراغ در دست مسیح وجدان و رستگاری را به تصویر می کشد، نور جهان و زندگی توسط وجوه فانوس قاب شده است - هفت کلیسای آخرالزمان. روزنه های مختلف ادیان جهانی هستند، اما آنها توسط یک منبع نور الهی متحد شده اند. هانت نوشت که برخی از اراده های الهی او را بر آن داشت تا این تصویر را ترسیم کند.
🪬Artist
هنری اسکات توک، نقاش امپرسیونیست انگلیسی (هنری اسکات توک؛ هنری اسکات توک؛ 1858 - 1929) "عاشقان خورشید".
🪬Artist
هنرمند فرانسوی ژان هیپولیت فلاندرین (1809 - 1864) "پولیتس، پسر پریام، حرکت یونانیان به تروا را تماشا می کند"، 1834.
🪬Artist
"ازدواج در کانا"
قرن شانزدهم
هیرونیموس بوش
موزه Boymans - ون بونینگن، روتردام.
"ازدواج در کانا" اکثر محققان برای مدت طولانی به پایان دوره اولیه کار بوش (1475 - 1480) نسبت می دهند: اولاً، تصویر تقریباً عاری از فانتاسماگوری است که به نشانه ای از بوش بالغ تبدیل می شود و ثانیاً ، ظهور موضوع جشن عروسی با ازدواج این هنرمند با آلرت گویارتس فون در میروین در سال 1481 مرتبط است، نادرترین موردی است که کار بوش می تواند به نحوی با زندگی نامه او مرتبط شود. به نظر می رسد نقاشی اصلی گم شده است. "ازدواج در کان"، در مجموعه موزه Boysmans van Beuningen (روتردام)، اکنون کپی یا تقلیدی از یکی از پیروان متاخر بوش در نظر گرفته می شود که بین سال های 1560-1580 ساخته شده است. به خوبی حفظ نشده است: گوشه های بالایی تخته بریده شده است و سر شخصیت ها دارای آثار آشکاری از تداخل خارجی است.
🪬Artist