3136
@arabicuz_nahv (nahv-sarf kanal) @arabicuz (hikmat-kanal) @arabicuz_matn (hikmat-matnli kanal) @arabicuz_bot (hikmat-bot) - arabic.uz hikmatlari
2495. Оқил билан ҳам ҳамсуҳбат бўлиш – эмланиш, жоҳил билан келишувга бориш эса шармандаликдир.
«Унванул байан» китобидан.
@arabicuz_matn
2493. Аллоҳга ризқ илинжида ибодат қилма, Аллоҳга мансаб илинжида ибодат қилма, Аллоҳга дунёдаги насибанг илинжида ибодат қилма! Аллоҳга шундай ибодат қилгинки, бу ибодат сени У Зотнинг розилиги томон олиб борсин. Сенинг ғоянг Аллоҳнинг розилиги бўлсин, шунда унинг ортидан барча истаган нарсаларинг ҳозир бўлади.
Шайх Шаъровий роҳимаҳуллонинг сўзларидан.
@arabicuz_matn
2491. Усмон ибн Абул Осий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«У киши касал бўлиб қолиб, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга шикоят қилди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам у кишига: «Оғриётган ерингга қўлингни қўйиб, «Бисмиллааҳ»ни уч марта айтиб, етти марта «Аъуузу биъиззатиллааҳи ва қудротиҳи мин шарри маа ажиду ва уҳазиру» (Аллоҳнинг иззати ва қудрати ила ўзимдаги мен ҳазар қиладиган нарсанинг ёмонлигидан паноҳ тилайман) дегин», дедилар.
Имом Муслим ривояти
Саъд ибн Абу Ваққос розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам касаллигимда мени кўргани кириб, шундай дедилар: «Аллоҳумма, ишфи Саъдан! Аллоҳумма, ишфи Саъдан! Аллоҳумма, ишфи Саъдан!» (Аллоҳим, Саъдга шифо бер).
Имом Муслим ривояти.
Изоҳ: Демак, беморни кўргани кирганда унинг исмини айтиб, дуо қилинар экан.
@arabicuz_matn
2489. Ҳозирги олимлар ёлғонни фош этувчи жиҳоз ихтиро қилиш мақсадида бир неча тажрибаларни амалга оширишди. Ушбу тадқиқотлардан қуйидаги натижа келиб чиқди:
Инсондаги ёлғон учун масъул бўлган ўрин миянинг олд томони экан. У инглиз тилида «prefrontal lobe», арабчада «ан наасия» деб номланади. Хато содир бўлганда ҳам ана шу «ан наасия», яъни миянинг олд қисми сезиларли даражада фаоллашар экан.
Демак, ёлғон ва хатолар «ан наасия» ўрнида юзага келади. Қуръони Карим ушбу аъзонинг вазифасини бундан 14 аср олдин хабар берган.
Аллоҳ таоло Алақ сурасининг 15 16 оятларида Абу Жаҳлни васф қилиб, шундай дейди: «Йўқ! Қасамки, агар у (бундай гумроҳликдан) тўхтамаса, Биз унинг пешона сочидан — ўша ёлғончи, адашган пешона сочидан албатта тутармиз (ва жаҳаннамга отурмиз)!».
Субҳааналлоҳ!
@arabicuz_matn
2487. Сенга озор берадиган нарсадан четда бўл. Ўзинг учун шундай солиҳ бир дўст танлагинки, бундай дўст камдан кам учрайдиган бўлсин. Ишингни Аллоҳдан қўрқадиганлар билан маслаҳат қил!
Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳу
@arabicuz_matn
2485. Дўсти қўллаб-қувватлаган одамнинг душмани хор бўлади.
«Унванул байан» китобидан.
@arabicuz_matn
2483. Суфён Саврий роҳимаҳуллоҳ айтдилар:
«Жоҳил обиднинг, фожир олимнинг фитнасидан паноҳ сўранглар, чунки бу иккисининг фитнаси бошқа барча кишилар учун фитнадир. Зеро, одамлар уламога ва обидларга эргашадилар. Агар уламолар фожир, обидлар жоҳил бўлса, мусибат оммалашиб, унинг фитнасидан хосу омга катта зарар етади.
@arabicuz_matn
2481. Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга бирор яра-чақа ёки жароҳатдан шикоят қилса, кўрсаткич бармоқларини ерга қўйиб, сўнгра кўтариб, ушбу дуони ўқир эдилар: «Бисмиллааҳи турбату ардинаа бирийқоти баъзинаа, йушфаа биҳии сақиймуунаа биизни Роббинаа» (Аллоҳнинг исми ила, ерларимизнинг тупроғи билан, баъзиларимизнинг тупуги билан Роббимизнинг изни ила дардларимиз шифо топади)
Имом Бухорий, Муслим, Абу Довуд ва бошқалар ривоят қилишган.
@arabicuz_matn
2479. Шукр қилиш бор неъматларимизни сақлаб қолади, йўғини эса олиб келади.
@arabicuz_matn
2477. Солиҳлардан бири гўшт пишираётган кишининг олдидан ўтаётиб, йиғлаб юборди. Нариги одам: «Нимага йиғлаяпсиз? Гўштга эҳтиёжингиз борми?» деб сўради. Солиҳ зот: «Йўқ, лекин одам боласининг (охиратдаги) ҳолига йиғлаяпман. Ҳайвон оловга ўлган ҳолида киради, одам боласи эса тирик ҳолда киради», деб жавоб берди.
Роббимиз! Жасадларимиз дўзах оловига бардош қила олмайди, шунингу учун бизларга дўзахни ҳаром қил!
Роббимиз! Жасадларимиз оловга чидай олмайди. Шунинг учун бизларга тақво насиб қил!
@arabicuz_matn
2475. Аёлларга ўч бўлиш бузуқликларнинг ўзагидир, улар билан хилватда кўп бўлиш эса инсоннинг табиатини ҳам, ақлини ҳам бузувчи фасоддир (бу ерда номаҳрам аёллар билан аралашиб, уларга тегажаклик қилувчи енгилтак кимсалар назарда тутилмоқда).
«Унванул байан» китобидан.
@arabicuz_matn
2473. Ибн Масъуд розияллоҳу анҳу Аллоҳнинг Китобидаги қуйидаги оятни «Энг умидбахш оятлардан бири» дер эдилар:
«Ким бирон ёмон иш қилса ёки (Аллоҳнинг буйруқларига итоат этмасдан) ўз нафсига жабр қилса, аммо сўнгра Аллоҳдан мағфират сўраса, Аллоҳнинг Мағфират қилгувчи, Меҳрибон эканини кўрур» (Нисо сураси, 110 оят).
@arabicuz_matn
2471. Ибн Аббос розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Ҳасан ва Ҳусайнларга «Уъийзукумаа бикалимаатиллааҳит-таамма, мин кулли шайтонин ва ҳаамма, ва мин кулли ъайнин лаамма» (Аллоҳнинг мукаммал калималари билан ҳар бир шайтондан, зарарли ҳашаротлардан ва ёмон кўздан сизларга паноҳ тилайман) деб дуо ўқиб, паноҳ тилардилар ва: «Бу дуо бобокалонгиз Исмоил ва Исҳоқ алайҳимассаломларнинг паноҳ тилайдиган дуолари эди», деб айтар эдилар.
Имом Бухорий ривояти.
@arabicuz_matn
22. Ал-Басит
Ал-Басит – руҳларни кенгликка қўйиб юборувчи, хоҳлаганига ризқни кенг қилиб қўювчи, қалбларни кенг қилувчи Зот демакдир..
«(Ҳобил деди) «Қасамки, сен мени ўлдириш учун қўл чўзсанг ҳам, мен сени ўлдириш учун қўл чўзгувчи эмасман» (Моида сураси, 28 оят).
Ушбу оятдаги «баст», яъни қўлни чўзмоқ, қўл узатмоқ феъли ояти карималарда қуйидаги маъноларда келган:
1. Талаб маъносида:
«Ҳақ даъвати У Зотникидир. Ундан ўзгага дуо қилаётганларга эса ҳеч бир нарсада ижобат этмаслар. Улар икки кафтини сувга узатиб, оғзига сув етишини кутган одамга ўхшарлар» (Раъд сураси, 14 оят).
2. Бир нарсани олиш ва суғуриш маъносида:
«Золимларнинг ўлим талвасаси пайтларини, фаришталарнинг уларга қўл чўзиб, «Жонингизни чиқаринг! Бу кун Аллоҳга нисбатан ноҳақ гап айтганларингиз учун ва Унинг оятларидан мутакаббирлик қилиб юрганингиз учун хорлик азоби ила жазоланурсиз», дегандаги ҳолларини кўрсанг эди» (Анъом сураси, 93 оят).
3. Ҳужум ва зарба маъносида:
«Улар сизлардан устун келса, сизга душман бўлурлар ва сизларга қўлларию тилларини ёмонликла чўзарлар, сизларнинг кофир бўлишингизни хоҳларлар» (Мумтаҳина сураси, 2-оят).
4. Инфоқ ва ҳадя маъносида:
«Йўқ! Аллоҳнинг қўли очиқ, У Зот хоҳлаганича нафақа қилур» (Моида сураси, 64 оят).
«Ал Басит» исмининг қуйидаги маънолари бор:
1. Аллоҳ таоло бандаларининг ризқини Ўзининг саховати ва карами билан кенг қилади.
Агар биз Аллоҳ таолони ал Басит деб айтсак, У Зот бандаларининг ризқини Ўзи чексиз саховати ва бениҳоя раҳмати билан кенг қилиб қўяди.
Бир куни буғдой бошоғига эътибор бердим. Унинг асли битта дондан кўпайган эди. Шу битта дондан 35 та бошоқ чиққан. Бошоқлардан бирини олиб санасам, 50 та дон чиқди. Ўттиз бешни элликка кўпайтирсак 1750 чиқади. Демак, битта дондан 1750 та дон чиқибди.
Ал Басит сифатли Зот Ўзининг саховати, раҳмати, карами ва ҳикмати билан сон-саноқсиз, ҳад-ҳисобсиз атолар қилади.
Бир шифокор танишим бор эди. Аллоҳ раҳмат қилсин. У Дамашқ шаҳридаги сув омбори қўмитасининг аъзоларидан бири эди. У: «Дамашқ сув омборидаги сув пасайиб боряпти. Бу нарса шаҳар учун жуда катта муаммо бўлади. Эҳтимол, яқин келажакда Дамашқ аҳли сувсизликдан бошқа шаҳарларга кўчиб кетиши мумкин» деб, жуда ваҳимали гапларни айтди. Бу сўзларни эшитган одам даҳшатга тушиши аниқ эди. Аммо кейин билсак, ўша йили сув камайган экан. Кейинги йиллари шунақанги булоқлар отилиб чиқдики, баъзи қишлоқлардан Дамашққа жуда кўп сув оқиб кирди. Агар Аллоҳ ато қилса, ана шунақа даҳшатга солиб қўяди.
Аллоҳ хоҳласа, бандасининг ризқини кенг қилади, хоҳласа танг аҳволда қилиб қўяди. У Зот ал Босит ва ал Қобиз сифатига эгадир.
Билишимиз шарт бўлган нарса шуки, агар У Зот ризқни тўхтатса ёки чеклаб қўйса, бу бандаларга одоб бериш учундир, ожиз қолдириш учун эмас. Агар У Зот ризқни ушлаб қолса, Ўзининг ҳикматига биноан тўсади, бундан бошқа нарса учун эмас. Чунки У Зотнинг хазинасидаги мулк йўқ бўлмайди.
Умра сафарида бир илмий журнални ўқиб қолдим. Унда ажойиб тадқиқот зикр қилинибди: биз билган фазодан ташқарида шундай булутлар мавжуд эканки, бир кунда ердаги сув ҳавзаларини 60 марта чучук сув билан тўлдириб қўя олар экан.
«Ҳеч бир нарса йўқки, унинг хазиналари Бизнинг ҳузуримизда бўлмаса. Биз уни фақат маълум миқдор ила туширамиз, холос» (Ҳижр сураси, 21 оят)
Дарҳақиқат, Аллоҳ ризқни тўхтатса ёки чеклаб қўйса, бу одоб бериш учундир, ожиз қолдириш учун эмасдир.
«Агар Аллоҳ барча бандаларининг ризқини кенг-мўл қилиб қўйса, улар ер юзида зулм-тажовузкорлик қилган бўлур эдилар. Лекин У Зот (бандаларининг ризқ-рўзини) Ўзи хоҳлаганича ўлчов билан туширур. Албатта, У Зот бандаларидан огоҳдир, кўриб тургувчидир» (Шўро сураси, 27 оят).
Шунинг учун айтиладики, Аллоҳ таоло бўлган нарсани ҳам, энди бўладиган нарсани ҳам, яқин келажакда бўлиши мумкин нарсани ҳам, бўлмайдиган нарсани ҳам, агар содир бўлса қандай бўлишини ҳам билувчи Зотдир.
2470. Замон инсонларни овлаяпти. Шундай экан мансаб ва мартабалар ақлдан оздириб қўйганлар жумласидан бўлма. Қанчадан-қанча неъматлар озгина тойилиш натижасида йўқ бўлади. Ҳар бир нарсанинг ўзгаришида сабаблар бўлади.
«Унванул байан» китобидан.
@arabicuz_matn
2494. Кунларнинг бирида баъзи кимсалар имом Шофеъийнинг ҳузурларига келиб, у кишидан Аллоҳ азза ва жалланинг борлигига битта далил айтишни сўрашди. У киши бироз ўйга чўмиб, сўнгра: «Аллоҳнинг борлигига тутнинг барги далилдир», дедилар. Одамлар бу жавобдан таажжубга тушиб, «Қандай қилиб тутнинг барги Аллоҳнинг борлигига далил бўлади?» дейишди. Имом шундай дедилар: «Тут баргининг таъми бир хил. Лекин уни ипак қурти еса, ипак чиқади. Асалари еса, асал чиқади. Кийик еса, хушбўй мушку анбар чиқади. Ахир бу нарсаларнинг аслини бир, чиқишини ҳар хил қилган ким? Аниқки, унинг яратувчиси ушбу улкан коинотни яратган Аллоҳ таолодир!»
@arabicuz_matn
2492. Анас розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам шундай дедилар: «Илмнинг кўтарилиши, жаҳолатнинг қарор топиши, хамрнинг ичилиши ва зинонинг авж олиши Қиёматнинг аломатларидандир», дедилар».
Муттафақун алайҳ (Имом Бухорий ва Муслим ривояти).
@arabicuz_matn
2490. Қуш қандай учиб, ҳаволарга кўтарилган бўлса, худди шундай ерга қўнади.
«Унванул байан» китобидан.
@arabicuz_matn
2488. Бирор йўлнинг бошида бўлсанг, ноумид бўлиш айбдир. Йўлнинг ўртасида бўлсанг, ортга қайтиш айбдир. Йўлнинг ниҳоясига етган бўлсанг, уни охирига етказиб, мукаммал қилмаслик айбдир.
@arabicuz_matn
2486. Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам аҳлларидан баъзиларига ўнг қўлларини суртиб, паноҳ тилаб, қуйидаги дуони ўқирдилар: «Аллоҳумма, Роббан-наас! Азҳибил ба`са, ишфи, анташ-Шаафий! Лаа шифаа-а иллаа шифаа-ук. Шифаа-ан лаа йуғодиру сақома» (Аллоҳим, эй инсонларнинг Робби! Қийинчиликларни кетказ, шифо бер, Сен шифо берувчисан. Сенинг шифоингдан бошқа шифо йўқ. Бирорта касаллик қолдирмайдиган шифо бер!)
Имом Бухорий ва Муслим ривояти.
Бошқа ривоятда: «Эй инсонларнинг Робби, касалликни кетказ! Шифо Сенинг қўлингда, Сендан бошқа уни очувчи йўқ», дейилган.
@arabicuz_matn
2484. Ўзимга ва дўстларимга ҳар ойда камида бир марта Қуръонни хатм қилишни васият қиламан. Агар бундан зиёда қилсак, ўзимиз учун янада яхши.
Машғулот ва муаммоларингиз ҳар қанча кўп бўлмасин, Аллоҳ таолонинг Китоби билан суҳбат қуришдан маҳрум бўлган киши ҳақиқий бебаҳра қолган кимсадир.
Солиҳ салафлардан бири шундай деган экан: «Қуръондан қанча кўп пора (жузъ) ўқиганим сари вақтимга барака кириб бораверди. Қуръон ўқишни кўпайтиравердим, ҳатто бир кунда ўн жузъ ўқийдиган бўлдим. Вақтида барака топа олмаётганларга Қуръондан кўпроқ ўқишни тавсия қиламан».
Иброҳим ибн Абдулвоҳид ал-Мақдисий илм талабига чиқмоқчи бўлган шогирди Зиё Ал-Мақдисийга шундай васият қилди:
«Қуръонни кўп тиловат қил ва бу амални ҳеч тарк этма, чунки Қуръонни қанча тиловат қилсанг, шунча илмга етишасан».
Кейинчалик Зиё шундай деди: «Мен буни ўз кўзим билан кўрдим, кўп тажрибадан ўтказдим. Қуръонни кўп ўқиганим сари кўпроқ ҳадис эшитиш ва кўпроқ ёзишга муяссар бўлардим, Қуръон ўқимаган кунларимда эса ўша амалларга эриша олмас эдим».
Ибн Ражабнинг «Зайлу табақот ал Ҳанобила» китобидан.
@arabicuz_matn
2482. Мана бу ибора мени ҳайратга солди:
«Мол мулкингни ўзинг билан олиб кета олмайсан, лекин уларни ўзингдан олдин жўнатишинг мумкин.
Садақа ҳақидаги гўзал тушунча!
@arabicuz_matn
2480. Ақлли душман нодон дўстдан яхшироқдир.
«Унванул байан» китобидан.
@arabicuz_matn
2478. Бир кишининг айбингни айтмай, сен билан алоқани узиб, индамай кетиши қабоҳатнинг энг чўққисидир!
@arabicuz_matn
2476. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг завжаларидан бири ривоят қиладилар:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам менинг ҳузуримга кирдилар. Бармоғим яллиғланган эди. Шунда у зот: «Сенда зурайра (Ҳиндистондан келтирилган ўсимлик) борми?» деб сўрадилар. Уни бармоғимга қўйиб, шундай дедилар: «Аллоҳумма, мусағғирол кабийр ва мукаббирос-соғийр! Соғғир маа бий» (Эй каттани кичик, кичикни катта қилувчи Аллоҳим, мендаги нарсани кичик қил)
Ибн Сунний ривояти.
@arabicuz_matn
2474. Солиҳларнинг биридан: «Дуоси ижобат бўладиган бирор кишини танийсизми?» деб сўрашди. У киши: «Йўқ, танимайман. Лекин дуоларни ижобат қилувчи Зотни танийман. Сен қалбингни доим махлуққа эмас, Холиққа, яъни барча махлуқларнинг Роббига боғлагин», деб жавоб берди.
@arabicuz_matn
2472. «Ҳодисани рад қилиш» ва «алоқадорликни рад қилиш» бор тушунчалари.
Масалан, «Мен ўғриламадим» деган одам ўғриликни рад этган бўлади. Биз буни «ҳодисани рад қилиш», деб атаймиз.
«Менинг ўғрилик қилишим мумкин эмас», деган одам эса ўғрилик қилишга рағбати ҳам, бундай нияти ҳам йўқлигини айтиб, буни батамом рад қилган бўлади. Бу эса алоқадорликни рад қилиш бўлиб, инкор қилишнинг энг юқори даражасидир.
Аллоҳ таоло бу ҳақда: «Аллоҳ уларга зулм қилмас эди. Лекин улар ўзларига зулм қилар эдилар» деб, Ўзидан зулм қилиш фикрини рад этмоқда (Рум сураси, 9 оят).
@arabicuz_matn
2. У Зот ёмонлик содир қилганларга тавба қўлини чўзади.
Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам: «Аллоҳ таоло кундузи ёмонлик қилганлар тавба қилиши учун тунда қўлини чўзади. Тунда ёмонлик қилганлар учун кундузи қўлини чўзади. Бу нарса то Қуёш мағрибдан чиққунча давом этади», дедилар.
Имом Муслим Абу Мусо ал Ашъарийдан ривоят қилган.
Биз Аллоҳ таолонинг ал Қобиз сифатини ишлатганда ал Басит сифатини ҳам ишлатишимиз керак. Шунингдек, аз Зорр (зарар берувчи) сифати билан бирга ан Нофеъ (манфаат берувчи) сифатини, ал Муътий (ато қилувчи) сифати билан бирга ал Монеъ (ман қилиб қўювчи) сифатини, ал Муъизз (азиз қилувчи) сифати билан бирга ал Музилл (хор қилувчи) сифатини ҳам ёнма ён ишлатишимиз лозим. Чунки бу дунё нотекис сўқмоқ қилиб яратилган, бир текис қилиб яратилмаган. Масалан, бир одамнинг оила қуришда омади келган бўлса, ишида омади келмаган. Ишида омади келган бўлса, оила қуришда омади келмаган. Оила қуришда ҳам, ишда ҳам омади келган бўлса, соғлиги жойида эмас.
Бу дунё вақтинчалик дунё бўлиб, фаровон ҳаёт ўлим келиши билан тугайди, яъни куч қувват ҳам, бойлик ҳам, кўркамлик ҳам барҳам топади. Ким дунёни ҳақиқий маънода тушунса, ундаги фаровонликка ҳам шод бўлмайди, бебахтликка ҳам хафа бўлмайди. Аллоҳ таоло дунёни бало ва синов диёри қилди, охиратни эса охирги манзил қилди. Дунё балоларини охиратдаги мукофот учун сабабчи қилди. Охиратдаги мукофот дунёдаги балолар учун эваздир. У Зот охиратда бериш учун бу дунёда олади, охиратда мукофотлаш учун бу дунёда балога гирифтор қилади.
«Канзул уммол» китобида Ибн Умардан ривоят қилинади: «Аллоҳ таоло мўминни Ўзига яқинлаштириш учун ундан бир неъматни тортиб олади».
Инсоннинг бу дунёдаги вазифаси – Аллоҳ таолони ҳақиқий таниб, У Зотнинг буйруқларига оғишмай амал қилишдир.
«Аллоҳ сенга берган нарса билан охиратни излагин» (Қасос сураси, 77 оят).
Охират талабида бўлишинг учун Аллоҳ сенга мол ато қилган. Охиратни талаб қилишинг учун сенга илм ато қилган. Охират талабида бўлишинг учун Аллоҳ сенга обрў ато қилган.
Сен Аллоҳни таниб, Унинг амрини амалда кўрсатиб, солиҳ амаллар қилишинг учун дунёга келгансан.
Аллоҳ таолонинг Ал Басит исми сиз учун минглаб муаммолар ичида туриб, кичик бир кулбада ҳам намоён бўлаверади. Шунча муаммога қарамай, ўзингизни бахтиёр ҳис қилаверасиз. Бошқа кимса эса Аллоҳнинг зикридан йироқ бўлгани туфайли танг ҳолатда қолади. Бу кишига энди ал Қобиз исми намоён бўлади. Демак, Аллоҳнинг ал Қобиз ва ал Басит исмлари инсоннинг ички ҳолатига очиқ-ойдин далолат қилади. Мўмин одам ал Басит исми билан Аллоҳнинг амрида қоим бўлади, Аллоҳнинг тавҳиди билан қалби шод юради.
Инсондаги нозик ҳақиқатлардан бири шуки, инсон Роббига ибодат қилиш билан бахтиёр бўлади, гуноҳ қилиш билан бебахт бўлади.
Аллоҳ таоло Ўзидан юз ўгирганларнинг қалбини ал Қобиз сифати билан қабз қилади, Ўзи томон талпинганларнинг қалбини эса ал Басит сифати билан кенг қилади.
Коинотда битта ҳақиқат бор: ким Аллоҳга яқинлашса, қандай шароитда яшамасин, албатта бахтиёр бўлади. Ким Аллоҳдан узоқлашса, қандай шароитда яшамасин, бебахт бўлади. Гапнинг қисқа ва лўндаси ҳам шудир.
Мўмин киши яхшилик майли билан яшайди. У фаришталарга яқин бўлади, яхшиликка буюради, ҳаммани Роббининг ибодатига чорлайди. Унинг қалби мусаффо бўлади. Модомики еру осмон бор экан, унга фитна зарар бермайди.
Мана шу ҳақиқий ал баст – қалбларнинг кенг бўлишидир.
(Доктор Муҳаммад Ротиб Наблусийнинг "Аллоҳнинг гўзал исмлари" номли асари асосида Анвар Аҳмад таржимаси).
@arabicuz
2469. Ўзлигимизни янгидан кашф қилишимиз учун гоҳида баъзи йўқотишларга дуч келишимиз фойдали бўлади!
@arabicuz_matn