1023
جا برای معاشقه کم بود ما فقط مشاعره کردیم آبا عابدین
می‌خواستم اندوهِ تو
از تار و پودم بگذره
می‌خواستم لبخندتو
با بوسه همراهی کنم
#آباعابدین
#آدم_ابری
@aba_abedin_channel
خیلی وقته که دیگه بارونامو دادم به تو
شاید برای همینه
که از تمام نامه‌هایی که برای تو می‌نویسم
بوی خاک بارون زده میاد
توی این نامه هم یه پنجره می‌ذارم برات
که پشتش یه درخت بهارنارنج باشه
که هروقت دلت گرفت بیای توی همین نامه
تو اینجا قشنگ‌تری
#آباعابدین
#آدم_ابری
@aba_abedin_channel
زبونه می‌کشه دلم به چشمم
که غربتم همیشه دیده می‌شه
یه‌جوری که تو خنده پای اشکم
به هر ترانه‌ای کشیده می‌شه
#آباعابدین
#آدم_ابری
@aba_abedin_channel
دستت را گذاشته روی شانه‌ام
سلام می‌کنم که مرا ببری به همراهت
با دست دیگرت قلبم را فشار می‌دهی
می‌خواهم لبخند بزنم که می‌بینمت اینگونه
نزدیک
سنگین
سیاه
درد اما از سینه‌ام
به گسل‌ها سرایت می‌کند
آهسته رنگ می‌بازم
و خاک را خواب می‌بینم
دستت را گذاشته روی شانه‌ام
به احترامت می‌ایستم
بال‌هایم را نشان می‌دهی
و آسمان را
که من مرگ توام
من مرگ زیبای توام
که از راهی دور به سویت شتافته‌ام
#آباعابدین
@aba_abedin_channel
سبز: در که باز شد، بپر!
سفید: بیرون از این در جایی برای رسیدن داری؟
سبز: حرف نزن، فقط منتظر باش در که باز شد...
سفید: من نمی‌پرم
سبز: تو یه احمقی
سفید: اگه بپری فقط حصارتو بزرگ تر کردی، این تحقیرت نمی‌کنه؟
سبز: چون حصار بزرگ‌تر می‌شه تحقیر می‌شیم؟
سفید: آره
راه‌هات دورتر می‌شه
صدات دیر‌تر می‌رسه
از همه مهم‌تر کسی متوجه مرگت نمی‌شه
#آباعابدین
@aba_abedin_channel
–حدس بزن کدام طرف دیوار،خانه است!؟
این را گفت و در را بست،
شاید هم من بستم، چه فرقی می کند،
در هر حال خانه را آن‌طرف دیوار جا گذاشتم.
#آباعابدین
@aba_abedin_channel
در تمام نامه‌های تو مچاله می‌شوم
و به سرگذشت شوم کابوس‌ها می‌پیوندم
من خاک چرنوبیلم
هوای حلبچه‌ام
که در داستان‌های فرزندانت
عقیم متولد می‌شوم
نازا می زی‌ام
و تا بخاطر می‌آورم چشمانت را
بیدار می‌شوم
داروهایم را می‌خورم
و دوباره می‌خوابم
ژرفا!
من داروهایم را کنار تخت تو جا گذاشتم
اگر جایی مرا دیدی
بیدارم کن
#آباعابدین
@aba_abedin_channel
خیابان در من راه می‌رود
صدای خش خش برگ‌ها
کام بهار را تلخ می‌کند
هیچ پنجره‌ای با کسی که چهار فصلش پاییز است
هم‌قدم نخواهد شد
#آباعابدین
@aba_abedin_channel
گلم را چیده‌اند
برگم را کشیده‌اند
و ساقه‌ام را به سوختن انداخته‌اند
با چراغ بیا
که جای خالی‌ام را بیابی
مورچه‌ها جسدم را در اسکلت ساختمان
مخفی کرده‌اند
و مرا که نمی‌دانم چگونه با تو حرف می‌زنم
در اینجا رها کرده‌اند
نیستی می‌دانی کجاست؟
نیست می‌دانی کیست؟
منم
#آباعابدین
@aba_abedin_channel
سکوتت به همه‌جا درز پیدا کرده
حرفی بزن
که این تفاوت عجیبِ ترسناک
مرزهای این بی وطنِ غریب را
در خانه‌اش فتح کرده
حرفی بزن
که جهانِ من
با زبانِ رسمی تو بغض می‌کند
#آباعابدین
@aba_abedin_channel
من هم اگر آن عطر را داشتم روی خودم می‌ریختم. تمام شدن یعنی این، من فکر می‌کنم همه‌ی آدم‌ها ناتمام می‌مانند شاید در یک نامه، یک فیلم یا یک خاطره، من اما میل به ادامه ندارم، می‌خواهم نقطه را پایان جمله‌ام بگذارم و به سر خط برنگردم، من دوست دارم تمام شوم شبيه به جین باپتیست.
#آباعابدین
@aba_abedin_channel
شب
آغاز فروپاشی‌ست
آن زمان‌که ماه
از خانه رفته باشد
و تنها عکسش را
به آسمان آویخته باشد
حالا پتو را روی صورتت بکش
و هی بهانه بیاور
که فقط
در تاریکی مطلق می‌توانی بخوابی
#آباعابدین
@aba_abedin_channel
چه باید باشم
تا مسیر همیشگیِ آفتاب بر گندم‌زار را
با نسیمِ تشنه‌ی انگشتانم بیارایم؟
من اگر پرنده نباشم
چگونه باید در اشتیاق سکوتت
صدای چیره‌ی آسمان بر ابر را بشناسم؟
من اگر پرنده نیستم چه‌ام؟
#آباعابدین
@aba_abedin_channel
چراغ‌ها را کشته بودم
و با خون‌شان روی دیوار نقاشی می‌کشیدم
قرارم با خورشید را فراموش کرده بودم
و می‌دانستم تاریکی تا فردا از دیوار‌ها نخواهد رفت
بالشم را روی صورتم فشار می‌دادم
تا فریادهایم را نترسانم
و اشک‌هایم
آن پرندگان نازک بلوری را
برای هم‌صحبتی با پرواز
در آسمان رها می‌کردم
من چگونه ترک شده بودم
که می‌توانستم از دیوار‌ها رد شوم
دهان زخم‌هایم را ببوسم
و زمستان را در چینش لباس‌هایم لحاظ کنم
من داشتم یخ می‌زدم
و انگار بافت قلبم
به قطاری گیر کرده بود
که با آن سرعت شکافته می‌شدم
#آباعابدین
.
آهنگ: Gia thn Smyrnh از استاماتیس اسپانوداکیس
نما از فیلم نیست.
@aba_abedin_channel
شب از خوابِ خودم نزدیک می‌شد
منم حرفی واسه گفتن نداشتم
باید بعد از تو از اینجا می‌رفتم
ولی جایی واسه رفتن نداشتم
#آباعابدین
#آدم_ابری
@aba_abedin_channel
شعر: منوچهر آتشی
خوانش: #آباعابدین
@aba_abedin_channel
یه کوه از سقوطم سرازیر می‌شد
که رودخونه‌ها بغضمو نشر دادن
سرِ چشمه‌ها گرمِ دنیای من بود
جهان‌واره‌ها زیرِ دریا زیادن
من آرامشی بعدِ طوفان ندیدم
کسی حالِ دنیامو بهتر نمی‌کرد
تو این قصه که من فقط می‌نوشتم
کسی شخصیت‌هاشو باور نمی‌کرد
#آباعابدین
#آدم_ابری
@aba_abedin_channel
در پرنده هزار نماز وحشت قضا شده
که مردنی‌ست
این‌را برای آغاز نوشته‌اند
در ساحتی که مرگ
از نطفه‌ها جریان یافته
و شعر از خونی به خونِ دیگر سرخ شده
من اما
در یافتِ پَری که به زمین ریخته
به آسانی عبور نکرده‌ام
و شام را به گاهشِ صبح به خواب نسپرده‌ام
این چنین
که راه از من به آسمان گشوده شد
–که پرواز من بودم–
حالا اگر برای قفس‌هایتان چشم دارید
به نقطه‌‌ی های خیره‌ی خورشید بنگرید
که در تمام آن
نامِ من پرانده شده
#آباعابدین
اَواکی قلب درختی‌ست که پرنده شد، که پرواز را شناخت.
صدای گوارای امیر یعقوبی را می‌شنوید.
@aba_abedin_channel
رها شده بود
نمی‌گریخت
مقصد را نمی‌دانست
آن شاخه که در رود جریان داشت
من بودم
#آباعابدین
@aba_abedin_channel
من صدای نشستن برفم
تا بیام و بهم سلام کنی
تا یه آدم ازم بسازی و بعد
وسط کوچه‌تون رهام کنی
#آباعابدین
@aba_abedin_channel
از سال هشتاد و چهار تا امروز
فقط از یک مدل ادکلن استفاده کردم
چون بر این باورم که عطر آدمی
بخشی از هویت و شخصیتشه
امروز اما وقتی از خواب بیدار شدم
روی لباسم عطری بود که نمی‌شناختم
عطری که برای من نبود
اما بوییدنش ریه‌هامو روشن می‌کرد
تلخ و شیرین
شبیه حالی که دارم
اصلا شاید برای همینه
که از صبح دارم حمیرا گوش می‌کنم
#آباعابدین
@aba_abedin_channel
دلتنگی و شب رواج پیدا کرده
باران به تو احتیاج پیدا کرده
آنقدر نیامدی که این سیاره
بیماری لاعلاج پیدا کرده
#آباعابدین
@aba_abedin_channel
شبیه یک فیلم
مدام در سرم تکرار می‌شوی
و دقیقا در آهسته‌ترین صحنه‌ها می‌خندی
که من فیلم را نگه می‌دارم
سیگار می‌کشم
قدم می‌زنم
و فیلم را به عقب بر می‌گردانم
نقش اول من!
پایانت را هرگز نباید دید.
#آباعابدین
@aba_abedin_channel
زمستون لای موهات آبرو داشت
که زیرِ چترِ تو گل کرده بودم
من از اینجا بدم میومد اما
به عشقِ تو تحمل کرده بودم
#آباعابدین
#آدم_ابری
@aba_abedin_channel
من این روزها
بی‌دلیل گریه می‌کنم
لباس‌های بیرون را می‌پوشم و می‌خوابم
در را پشت سرم نمی‌بندم
و به عکسی نگاه می‌کنم که نمی‌شناسم
یک روز
یک جا
در همهمه‌ی خالی جهان
آن‌چه را که می‌خواستم به یاد می‌آورم
می‌خندم و می‌فهمم چیز مهمی نبود
دوباره فراموش می‌کنم
من هرروز بی‌دلیل گریه می‌کنم
هرشب لباس‌های بیرون را می‌پوشم و می‌خوابم
و به عکسی نگاه می‌کنم که نمی‌شناسم
من فراموش کرده‌ام که چیزی را فراموش کرده‌ام
و حواسم را برای پرت کردن پیدا نمی‌کنم
#آباعابدین
@aba_abedin_channel
تنهاتر از تهرانم
که می‌تواند تو را
درکافه‌ها در آغوش بگیرد
و با ترس از
مترو
اتوبوس
تاکسی یا هر چیز که تو را از او جدا می‌کند
هنوز دوستت داشته باشد
هیچ‌کس نمی‌داند
هوای تهران
آلوده نیست
گرفته است
#آباعابدین
@aba_abedin_channel
یه‌بارم تو پنجاب داشتیم با هم می‌رقصیدیم
تو می‌گفتی: این پنجابیا عاشق رقصیدنن
که اگه مرده باشن هم، با شنیدن صدای طبلا بلند می‌شن و می‌رقصن.
امشب اون آهنگی که با طبلا شروع می‌شد گذاشتم، مطمئنم هرجا باشی خودتو به این نامه می‌رسونی
#آباعابدین
@aba_abedin_channel
من که از آینده بیزار بودم
دوست داشتم زیر خاک می‌ماندم
اما حالا تناور شده‌ام
و سنگینم
به اندازه‌ی یک درخت و چهل پرنده‌ی غمگین
یک درخت و چهار هکتار زمین بایر
هم‌چنان بر درختی که نمی‌بینم آویزانم
با طنابی که نمی‌بینم تاب می‌خورم
و می‌ترسم پیش از رسیدن بیافتم.
#آباعابدین
@aba_abedin_channel
تا می‌توانی نادیده‌ام بگیر
هر عکسی
روزی ارزشمند می‌شود
#آباعابدین
@aba_abedin_channel
سقف خودش را رها می‌کند
به آغوشِ من می‌رسد
من سقف را در تنهایی‌ام غرق می‌کنم
از همین ریخت
ویرانستانم را
به آسمان می‌رسانم
به بی‌جاذبگی جهان
به سحابی خدایگان
#آباعابدین
@aba_abedin_channel