2540
رسانه سهیل قاسمی ادبیات بازنشر آزاد است. گرداننده: @SoheilGhassemi Instagram.com/soheil.ghassemi YouTube.com/c/SoheilGhassemi Aparat.com/soheilg ClubHouse.com/@Setiq X.com/deconstr facebook.com/deconstr https://vt.tiktok.com/ZSF3RGgRk/ setiq.com
تو بمال گوش ِ بربط که عظیم کاهل است او
بشکن خمار را سر که سر ِ همه شکست او
بنواز نغمهیِ تر به نشاط ِ جام ِ احمر
صدفی ست بحرپیما که دُر آورَد به دست او
چو درآمد آن سمنبر، در ِ خانه بسته بهتر
که پریر کرد حیله زِ میان ِ ما بجَست او
چه بهانه گر بت است او چه بلا و آفت است او
بگشاید و بدزدد کمر ِ هزار مست او
به کسی نظر ندارد بهجز آینه بت ِ من
که ز عکس ِ چهرهیِ خود شدهاست بتپرست او
نه غم و نه غمپرست ام؛ زِ غم ِ زمانه رَستم
که حریف ِ او شدهستم که در ِ ستم ببست او
قدحی رسان به جانام که بَرَد به آسمانام
مدهام به دست ِ فکرت! که کشد به سویِ پست او
#مولوی
از کتاب گزیده غزلیات شمس محمدرضا شفیعی کدکنی
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل شمارهی 389 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
باز از شراب ِ دوشین در سر خمار دارم
و ز باغ ِ وصل ِ جانان گُل در کنار دارم
سرمست اگر به سودا بر هم زنم جهانی،
عیبام مکُن! که در سر سودایِ یار دارم
ساقی! بیار جامی! کاز زهد توبه کردم
مطرب! بزن نوایی! کاز توبه عار دارم
سیلاب ِ نیستی را سر در وجود ِ من ده
کاز خاکدان ِ هستی بر دل غبار دارم
شُستم به آب ِ غیرت نقش و نگار ِ ظاهر
کاندر سراچهیِ دل نقش و نگار دارم
موسایِ طور ِ عشق ام در وادی ِ تمنّا
مجروح ِ «لن تَرانی» چون خود هزار دارم
رفتی و در رکابات دل رفت و صبر و دانش؛
بازآ! که نیم جانی بهر ِ نثار دارم
چند م به سر دوانی پرگاروار گِرد ت
سرگشتهام؛ ولیکن پای استوار دارم
عقلی تمام باید تا دل قرار گیرد
عقل از کجا و دل کو تا بر قرار دارم
ز آن می که ریخت عشقات در کام ِ جان ِ سعدی،
تا بامداد ِ محشر در سر خمار دارم
0389
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل شمارهی 388 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
من ام این بی تو که پروایِ تماشا دارم؟
کافر ام گر دل ِ باغ و سَر ِ صحرا دارم!
بر گلستان گذرم بی تو و شرمام ناید
در ریاحین نگرم بی تو و یارا دارم
که نه بر نالهیِ مرغان ِ چمن شیفتهام
که نه سودایِ رخ ِ لالهیِ حمرا دارم
بر گُل ِ رویِ تو چون بلبل ِ مست ام واله
به رخ ِ لاله و نسرین چه تمنّا دارم
گر چه لایق نبوَد دست ِ من و دامن ِ تو،
هر کجا پای نهی، فرق ِ سر آنجا دارم
گر به مسجد روَم ابرویِ تو محراب ِ من است
و ر به آتشکده، زلف ِ تو چلیپا دارم
دلام از پختن ِ سودایِ وصال ِ تو بسوخت
تو من ِ خامطمع بین که چه سودا دارم
عقل ِ مسکین به چه اندیشه فرا دست کنم
دل ِ شیدا به چه تدبیر شکیبا دارم
سَر ِ من دار! که چشم از همگان در دوزم
دست ِ من گیر که دست از دو جهان وا دارم
با توام یک نفس، از هشت بهشت اولیٰتر
من که امروز چنین ام غم ِ فردا دارم؟
سعدی ِ خویشتنام خوان! که بهمعنی ز تو ام
که بهصورت نسَب از آدم و حوّا دارم
0388
@Setiq
حافظ در ذهن و اندیشه شما چگونه شاعری است
گفتار ویرایش نشده
سهیل قاسمی
@Setiq
یک امشبی که در آغوش ِ شاهد ِ شکَر ام
گر م چو عود بر آتش نهند، غم نخورم
چو التماس برآمد، هلاک باکی نیست
کجا ست تیر ِ بلا؟ گو بیا! که من سپر ام
ببند یک نفس ای آسمان دریچهیِ صبح
بر آفتاب! که امشب خوش است با قمر م
ندانم این شب ِ قدر است یا ستارهیِ روز
تو یی برابر ِ من؟ یا خیال در نظر م؟
خوشا هوایِ گلستان و خواب در بُستان
اگر نبودی تشویش ِ بلبل ِ سحَر م
بدین دو دیده که امشب تو را همیبینم،
دریغ باشد فردا که دیگری نگرم
روان تشنه برآساید از وجود ِ فرات
مرا فرات زِ سَر برگذشت و تشنهتر ام
چو میندیدمات، از شوق بیخبر بودم
کنون که با تو نشستم، ز ذوق بیخبر ام
سخن بگوی! که بیگانه پیش ِ ما کس نیست
بهغیر ِ شمع و، همین ساعتاش زبان ببُرم
میان ِ ما بهجز این پیرهن نخواهد بود
و گر حجاب شود، تا به دامناش بِدرم
مگوی سعدی از این درد جان نخواهد بُرد!
بگو کجا برم آن جان که از غمات ببَرم
#سعدی
@DrYashil
دوباره میسازمت وطن...
شعر: سیمین بهبهانی
آهنگ: بابک بیات
میکس: شاپور
صدا: فریدون فرحاندوز
@FereidounFarahandouz
#هرروزباسعدی
#غزل شمارهی 383 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
میروم و ز سر ِ حسرت به قفا مینگرم
خبر از پای ندارم که زمین میسپرم
میروم بیدل و بی یار و یقین میدانم
که من ِ بیدل ِ بی یار، نه مرد ِ سفر ام
خاک ِ من زنده به تأثیر ِ هوایِ لب ِ تو ست
سازگاری نکُنَد آب و هوایِ دگر م
وه که گر بر سر ِ کویِ تو شبی روز کنم
غلغل اندر ملکوت افتد از آه ِ سحر م
پای میپیچم و چون پای، دلام میپیچد
بار میبندم و از بار فروبستهتر ام
چه کُنم! دست ندارم به گریبان ِ اجل
تا به تن در، زِ غمات پیرهن ِ جان بدَرم
آتش ِ خشم ِ تو بُرد آب ِ من ِ خاکآلود
بعد از این، باد به گوش ِ تو رسانَد خبر م
هر نوَردی که زِ طومار ِ غمام باز کنی
حرفها بینی آلوده به خون ِ جگر م
نی! مپندار که حرفی به زبان آرم اگر
تا به سینه چو قلم بازشکافند سر م
به هوایِ سر ِ زلف ِ تو درآویخته بود
از سر ِ شاخ ِ زبان برگ ِ سخنهای تر م
گر سخن گویم، مِنبعد شکایت باشد
و ر شکایت کنم از دست ِ تو، پیش ِ که بَرم؟
خار ِ سودایِ تو آویخته در دامن ِ دل
ننگام آید که به اطراف ِ گلستان گذرم
بصَر ِ روشنام از سُرمهیِ خاک ِ در ِ تو ست
قیمت ِ خاک ِ تو من دانم کاهل ِ بصَر ام
گر چه در کلبهیِ خلوت بوَد م نور ِ حضور،
هم سفر بهْ! که نمانده ست مجال ِ حضَر م
سرو ِ بالایِ تو در باغ ِ تصوّر بر پای؛
شرم دارم که به بالایِ صنوبر نگرم
گر به تن باز کُنم جایِ دگر، باکی نیست!
که به دل، غاشیه بر سر، به رکاب ِ تو در ام
گر به دورییِ سفر از تو جدا خواهم ماند،
شرم باد م! که همان سعدی ِ کوتهنظر ام
به قدم رفتم و ناچار به سر بازآیم
گر به دامن نرسد چنگ ِ قضا و قدَر م
شوخچشمی چو مگس کردم و برداشت عدو
به مگسران ِ ملامت زِ کنار ِ شکَر م
از قفا سیر نگشتم من ِ بدبخت هنوز!
میروم و ز سر ِ حسرت به قفا مینگرم!
0383
@Setiq
/channel/Setiq/3708
#هرروزباسعدی
#غزل شمارهی 382 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
من چون تو به دلبری ندیدم
گلبرگ چنین طری ندیدم
مانند ِ تو آدمی در آفاق
ممکن نبود؛ پَری ندیدم!
وین بُلعجبی و چشمبندی
در صنعت ِ سامری ندیدم
با رویِ تو ماه ِ آسمان را
امکان ِ برابری ندیدم
لعلی چو لب ِ شکرفشانات
در کلبهیِ جوهری ندیدم
چون دُرّ ِ دو رَستهیِ دهانات
نظم ِ سخن ِ دری ندیدم
مَه را که خَرَد! که من به کرّات
مَه دیدم و مشتری ندیدم
و این پردهیِ راز ِ پارسایان
چندان که تو میدری ندیدم
دیدم همه دلبران ِ آفاق،
چون تو به دلآوری ندیدم
جوری که تو میکُنی در اسلام،
در ملّت ِ کافری ندیدم
سعدی! غم ِعشق ِ خوبرویان
چندان که تو میخوری ندیدم
دیدم همه صوفیان ِ آفاق
مثل ِ تو قلندری ندیدم
0382
@Setiq
✏️ هوشنگ ابتهاج
📜 «ای تو همیشه در میان»
📚 یادگار خون سرو
🎙 شهرام ناظری
🎙 سهیل قاسمی
🎙 احسان عظیمی
🎵 حافظ ناظری
نامدگان و رفتگان، از دو کرانهیِ زمان
سویِ تو میدَوَند، هان! ای تو همیشه در میان
در چمن ِ تو میچرَد آهویِ دشت ِ آسمان
گِرد ِ سَر ِ تو میپَرد باز ِ سفید ِ کهکشان
هر چه به گِرد ِ خویشتن مینگرم در این چمن،
آینهیِ ضمیر ِ من جز تو نمیدهد نشان
ای گُل ِ بوستانسرا! از پس ِ پردهها درآ!
بوی تو میکَشد مرا وقت ِ سحَر به بوستان
ای که نهان نشستهای، باغ ِ درون ِ هسته ای
هسته فروشکستهای کاینهمه باغ شد روان
مست ِ نیاز ِ من شدی، پردهی ناز پس زدی
از دل ِ خود برآمدی؛ آمدن ِ تو شد جهان
آه که میزند برون از سر و سینه موج ِ خون
من چه کنم که از درون دست ِ تو میکشد کمان
پیش ِ وجود ت، از عدم زنده و مرده را چه غم؟
کاز نفَس ِ تو دمبهدم میشنویم بویِ جان
پیش ِ تو جامه در بَر م نعره زند که: بردَر م!
آمدمات که بنگرم گریه نمیدهد امان
در یوتیوب ببینید
در آپارات ببینید و با کیفیت دلخواه دانلود کنید
@shabkhaniha
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل شمارهی 380 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
عهد بشکستی و من بر سر ِ پیمان بودم
شاکر ِ نعمت و پروردهیِ احسان بودم
چه کند بنده که بر جور تحمّل نکند؟
بار بر گردن و سر بر خط ِ فرمان بودم
خار ِ عشقات نه چنان پایِ نشاط آبله کرد
که سر ِ سبزه و پروایِ گلستان بود م
روز ِ هجرانت بدانستم قدر ِ شب ِ وصل
عجب ار قدر نبود آن شب و نادان بودم
گر به عُقبیٰدر م از حاصل ِ دنیا پرسند،
گویم آن روز که در صحبت ِ جانان بودم
که پسندد که فراموش کنی عهد ِ قدیم؟
به وصالات! که نه مستوجب ِ هجران بودم
خرّم آن روز که بازآیی و سعدی گوید:
- آمدی! وه که چه مشتاق و پریشان بودم
0380
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل شمارهی 378 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
من با تو نه مَرد ِ پنجه بودم،
افکندم و مَردی آزمودم
دیدم دل ِ خاص و عام بُردی،
من نیز دلآوری نمودم
در حلقهیِ کارزار م انداخت
آن نیزه که حلقه میربودم
انگشتنمایِ خَلق بودم،
و انگشت به هیچ بر نسودم
عیب ِ دگران نگویم این بار!
کاندر حق ِ خویشتن شنودم
گفتم که برآرم از تو فریاد؛
فریاد که نشنوی، چه سود م
از چشم ِ عنایتام مینداز
کاوّل به تو چشم برگشودم
گر سر برود، فدایِ پایات!
مرگ آمدنی ست دیر و زود م
امروز چنان ام از محبّت
کآتش به فلک رسید و دود م
و آن روز که سر برآرم از خاک،
مشتاق ِ تو - همچنان که بودم -
0378
@Setiq
گرانجان
عبارت ِ خیلی جالب و گویایی است.
نوبهیِ زُهد فروشان ِ گرانجان بگذشت
وقت ِ رندی و طرب کردن ِ رندان پیدا ست
#حافظ 20
سعدی هم جایی دارد:
صوفی! گرانجانی ببَر! ساقی! بیار آن جام را
#سعدی 15
حافظ هم جایی دارد:
مجلس ِ انس و بهار و بحث ِ شعر اندر میان
نَستدن جام می از جانان، گرانجانی بوَد
#حافظ 215
و اینطور که از این مثالها پیدا ست، صفت ِ ناپسندی است.
یه حسی را حتمن تجربه کردهاید
یه آدم با رفتار و قیافهیِ خاصی
توی یه جمعی (مثل ِ جشن تولد یا مهمانی و شادی) که نشستهاند؛ و ادا اصول خاصی دارد که نمیخندد و جو را سنگین کرده
یکی مثل مسئول حراست یا آخوند یا حزبل یا فاطی کاماندو یا این جور آدمی
با ریش و لباس خاص و تسبیح و عقیق، یا چادرچاقچور و مقنعهی چانه دار یا از اون شال روسریهای گلگلی مضحک بلند که اونجوری میبندند و ...
البته که یک نفر است و قاعدتن نباید بتواند هیچ غلطی بکند
اما همین یک نفر (یکتنه) گند میزند به تمام مجلس و باعث میشود بقیه هم حالشان گرفته شود.
گرانجان را چنین شخصی میبینم
کسی که روحاش پلشت است! و کلا فضا را سنگین و نامطلوب میکند
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل شمارهی 375 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
چنان در قید ِ مِهر ت پایبند ام
که گویی آهویِ سر در کمند ام
گهی بر دَرد ِ بی درمان بگریَم،
گهی بر حال ِ بی سامان بخندم
مرا هوشی نماند از عشق و گوشی
که پند ِ هوشمندان کار بندم
مجال ِ صبر تنگ آمد بهیکبار
حدیث ِ عشق بر صحرا فکندم
نه مجنون ام که دل بردارم از دوست
مده گر عاقلی ای خواجه پند م
چنین صورت نبندد هیچ نقاش
معاذاللَّه من این صورت نبندم
چه جانها در غمات فرسود و تنها
نه تنها من اسیر و مستمند ام
تو هم بازآمدی ناچار و ناکام
اگر بازآمدی بخت ِ بلند م
گر آواز م دهی، من خفته در گور،
برآساید روان ِ دردمند م
سری دارم فدایِ خاک ِ پایات
گر آسایش رسانی و ر گزند م
و گر در رنج ِ سعدی راحت تو ست،
من این بیداد بر خود میپسندم
0375
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل شمارهی 373 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
هزار عهد بکردم که گِرد ِ عشق نگردم
همی برابرم آید خیال ِ رویِ تو هر دم
نخواستم که بگویم حدیث ِ عشق و چه حاجت!
که آب ِ دیدهیِ سرخام بگفت و چهرهیِ زرد م
به گُلبنی برسیدم، مجال ِ صبر ندیدم
گُلی تمام نچیدم، هزار خار بخوردم
بساط ِ عمر ِ مرا گو: فرونوَرد! زمانه!
که من حکایت ِ دیدار ِ دوست درننوَردم!
هر آن کسام که نصیحت همیکند به صبوری،
بههرزه باد ِ هوا میدمد بر آهن ِ سرد م
به چشمهای تو! دانم که تا زِ چشم برَفتی،
به چشم ِ عشق و ارادت نظر به هیچ نکردم
نه روز میبشمردم در انتظار ِ جمالات
که روز ِ هجر ِ تو را خود زِ عمر مینشمردم
چه دشمنی که نکردی! -چنان که خوی تو باشد-
به دوستی! که شکایت به هیچ دوست نبردم
من از کمند ِ تو، اوّل، چو وحش میبرَمیدم
کنون که اُنس گرفتم، به تیغ بازنگردم
تو را که گفت که سعدی نه مرد ِ عشق تو باشد؟
گر از وفا ت بگردم، درست شد که نه مرد ام!
0373
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل شمارهی 390 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
نه دسترسی به یار دارم
نه طاقت ِ انتظار دارم
هر جور که از تو بر من آید،
از گردش ِ روزگار دارم
در دل غم تو کُنم خزینه
گر یک دل و گر هزار دارم
این خسته دلام چو موی باریک
از زلف ِ تو یادگار دارم
من کاندُه ِ تو کشیده باشم
اندوه ِ زمانه خوار دارم
در آب ِ دو دیده از تو غرق ام
و امّید ِ لب و کنار دارم
دل بردی و تن زدی؛ همین بود؟
من با تو بسی شمار دارم
دشنام همیدهی به سعدی؟
من با دو لب ِ تو کار دارم!
0390
@Setiq
به پاس تلاش دوست گرامی نادیدهام، خانم آرزو انصاری که کتاب حافظ از نگاهی دیگر نوشتهی جناب علی حصوری را به صورت کتاب گویا میسازند و از صدای من هم در ساخت این اثر ارزشمند استفاده کردهاند.
این مجموعه به مرور در کانال ایشان
@daayraak
و
@hafez_az_negahi_digar
در حال انتشار است.
تا جایی که منتشر شده را اینجا هم بازنشر میکنم و دوستان علاقهمند را به پیگیری دیگر بخشها در کانال ایشان دعوت میکنم.
با احترام
سهیل قاسمی
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل شمارهی 387 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
من آن نی ام که دل از مِهرِ ِ دوست بردارم
و گر زِ کینهی دشمن به جان رسد کار م
نه رویِ رفتنام از خاک ِ آستانهیِ دوست
نه احتمال ِ نشستن، نه پایِ رفتار م
کجا روم که دلام پایبند ِ مِهر ِ کسی ست
سفر کنید رفیقان! که من گرفتار ام
نه او به چشم ِ ارادت نظر به جانب ِ ما
نمیکند؛ که من از ضعف ناپدیدار ام
اگر هزار تعنُّت کنی و طعنه زنی،
من این طریق ِ محبّت زِ دست نگذارم
مرا به منظر ِ خوبان اگر نباشد میل،
درست شد بهحقیقت که نقش ِ دیوار ام
در آن قضیّه که با ما به صلح باشد دوست،
اگر جهان همه دشمن شود چه غم دارم
به عشق ِ رویِ تو اقرار میکند سعدی
همه جهان بهدر آیند گو به انکار م
کجا توانمات انکار ِ دوستی کردن
که آبِ ِ دیده گواهی دهد به اقرار م
0387
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل شمارهی 386 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
شب ِ دراز به امّید ِ صبح بیدار ام
مگر که بویِ تو آرَد نسیم ِ اسحار م
عجب که بیخ ِ محبّت نمیدهد بار م
که بر وی اینهمه باران ِ شوق میبارم
از آستانهیِ خدمت نمیتوانم رفت
اگر به منزل ِ قُربات نمیدهی بار م
به تیغ ِ هجر بکُشتی مرا و برگشتی
بیا و زندهیِ جاوید کُن دگربار م
چه روزها به شب آوردهام در این امّید
که با وجود ِ عزیز ت شبی به روز آرم
چه جُرم رفت؟ که با ما سخن نمیگویی
چه کردهام؟ که به هجران ِ تو سزاوار ام
هنوز با همه بدعهدیات دعا گویم
هنوز با همه بیمهریات طلبکار ام
من از حکایت ِ عشق ِ تو بس کُنم؟ هیهات!
مگر اجل که ببندد زبان ِ گفتار م
هنوز قصّهیِ هجران و داستان ِ فراق
به سر نرفت و به پایان رسید طومار م
اگر تو عُمر در این ماجرا کنی، سعدی!
حدیث ِ عشق به پایان رسد؟ نپندارم!
حدیث ِ دوست نگویم مگر به حضرت ِ دوست
یکی، تمام بوَد مطّلع بر اسرار م
0386
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل شمارهی 385 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
یک امشبی که در آغوش ِ شاهد ِ شکَر ام
گر م چو عود بر آتش نهند، غم نخورم
چو التماس برآمد، هلاک باکی نیست
کجا ست تیر ِ بلا؟ گو بیا! که من سپر ام
ببند یک نفس ای آسمان دریچهیِ صبح
بر آفتاب! که امشب خوش است با قمر م
ندانم این شب ِ قدر است یا ستارهیِ روز
تو یی برابر ِ من؟ یا خیال در نظر م؟
خوشا هوایِ گلستان و خواب در بُستان
اگر نبودی تشویش ِ بلبل ِ سحَر م
بدین دو دیده که امشب تو را همیبینم،
دریغ باشد فردا که دیگری نگرم
روان تشنه برآساید از وجود ِ فرات
مرا فرات زِ سَر برگذشت و تشنهتر ام
چو میندیدمات، از شوق بیخبر بودم
کنون که با تو نشستم، ز ذوق بیخبر ام
سخن بگوی! که بیگانه پیش ِ ما کس نیست
بهغیر ِ شمع و، همین ساعتاش زبان ببُرم
میان ِ ما بهجز این پیرهن نخواهد بود
و گر حجاب شود، تا به دامناش بِدرم
مگوی سعدی از این درد جان نخواهد بُرد!
بگو کجا برم آن جان که از غمات ببَرم
0385
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل شمارهی 384 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
نرَفت، تا تو برفتی، خیالات از نظر م
برَفت در همه عالَم به بیدلی خبر م
نه بخت و دولت ِ آنام که با تو بنشینم،
نه صبر و طاقت ِ آنام که از تو درگذرم
من از تو روی نخواهم به دیگری آورد
که زشت باشد هر روز قبلهی دگر م
بلایِ عشق ِ تو بر من چنان اثر کرده ست
که پند ِ عالِم و عابد نمیکُنَد اثر م
قیامتام که به دیوان ِ حشر پیش آرند،
میان ِ آنهمه تشویش، در تو مینگرم
به جان ِ دوست! که چون دوست در بر م باشد،
هزار دشمن اگر بر سر اند، غم نخورم
نشان ِ پیکر ِ خوبات نمیتوانم داد
که در تأمّل ِ او خیره میشود بصر م
تو نیز اگر نشناسی مرا، عجب نبوَد
که هر چه در نظر آید، از آن ضعیفتر ام
به جان و سر که نگردانم از وصال ِ تو روی
و گر هزار ملامت رسد به جان و سر م
مرا مگوی که: سعدی! چرا پریشانی؟
- خیال ِ رویِ تو بَر میکُنَد بهیکدگر م
0384
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل شمارهی 383 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
کوروش صفوی
(۶ تیر ۱۳۳۵ – ۲۰ مرداد ۱۴۰۲)
کتاب ِ از زبانشناسی به ادبیات، یکی از ده کتاب ِ تأثیرگذار ِ من بود.
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل شمارهی 381 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
دو هفته میگذرد کآن مَه ِ دوهفته ندیدم
به جان رسیدم از آن تا به خدمتاش نرسیدم
حریف، عهد ِ مودّت شکست و من نشکستم
خلیل بیخ ِ ارادت بُرید و من نبُریدم
به کام ِ دشمنام ای دوست عاقبت بنشاندی
به جایِ خود، که چرا پند ِ دوستان نشنیدم
مرا به هیچ بدادی خلاف ِ شرط ِ محبّت،
هنوز با همه عیبات به جان و دل بخریدم
به خاک ِ پایِ تو گفتم که تا تو دوست گرفتم،
زِ دوستان ِ مَجازی چو دشمنان برَمیدم
قسم به رویِ تو گویم از آن زمان که برَفتی
که هیچ روی ندیدم که روی درنکشیدم
تو را ببینم و خواهم که خاک ِ پایِ تو باشم
مرا ببینی و چون باد بگذری که: ندیدم!
میان ِ خَلق ندیدی که چون دویدمات از پی
زهی خجالت ِ مردُم! چرا به سر ندویدم؟
شکَر خوش است؛ ولیکن حلاوتاش تو ندانی
من این معامله دانم که طعم ِ صبر چشیدم
مرا روا ست که دعوی کنم به صدق ِ ارادت
که هیچ در همه عالَم به دوست برنگُزیدم
بنال مطرب ِ مجلس! بگوی گفتهیِ سعدی
شراب ِ اُنس بیاور! که من نه مرد ِ نبید ام
0381
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل شمارهی 379 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
آمدی! وه که چه مشتاق و پریشان بودم
تا برَفتی زِ بَر م، صورت ِ بیجان بودم
نه فراموشیام از ذکر ِ تو خاموش نشاند؛
که در اندیشهیِ اوصاف ِ تو حیران بودم
بی تو در دامن ِ گلزار نخفتم یک شب
که نه در بادیهیِ خار ِ مغیلان بودم
زنده میکرد مرا دم به دم امّید ِ وصال
و ر نه دور از نظر ت کُشتهیِ هجران بودم
به تولّایِ تو در آتش ِ محنت، چو خلیل،
گوییا در چمن ِ لاله و ریحان بودم
تا مگر یک نفسام بویِ تو آرَد دم ِ صبح،
همهشب منتظر ِ مرغ ِ سحرخوان بودم
سعدی از جور ِ فراقات همهروز این میگفت:
عهد بشکستی و من بر سر ِ پیمان بودم
0379
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل شمارهی 377 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
شکست عهد ِ مودّت نگار ِ دلبند م
بُرید مهر و وفا یار ِ سستپیوند م
به خاک ِ پایِ عزیزان! که از محبّت ِ دوست،
دل از محبّت ِ دنیا و آخرت کَندم
تطاولی که تو کردی - به دوستی - با من،
من آن به دشمن ِ خونخوار ِ خویش نپسندم
اگرچه مِهر بُریدی و عهد بشکستی،
هنوز بر سر ِ پیمان و عهد و سوگند ام
بیار ساقی ِ سرمست! جام ِ بادهیِ عشق،
بده! به رغم ِ مُناصِح که میدهد پند م
من آن نی ام که پذیرم نصیحت ِ عُقَلا
پدر بگوی که: من بیحساب فرزند ام
به خاک ِ پایِ تو سوگند و جان ِ زندهدلان!
که من به پایِ تو در مُردن آرزومند ام
بیا! بیا صنما! کاز سَر ِ پریشانی
نمانْد جز سَر ِ زلف ِ تو هیچ پابند م
به خنده گفت که: سعدی! از این سخن بگریز
- کجا روَم که به زندان ِ عشق دربند ام
0377
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل شمارهی 376 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
خرامان از در م بازآ! کهت از جان آرزومند ام
به دیدار ِ تو خوشنود ام، به گفتار ِ تو خرسند ام
اگرچه خاطر ت با هر کسی پیوندها دارد،
مباد آن روز و آن خاطر که من با جز تو پیوندم
کسی مانند ِ من جُستی؟ زهی! بدعهد ِ سنگیندل!
مکُن! کاندر وفاداری نخواهی یافت مانند م
اگر خود نعمت ِ قارون کسی در پایات اندازد،
کجا همتایِ من باشد که جان در پایات افکندم
به جانات! کاز میان ِ جان، زِ جانات دوستتر دارم
به حقّ ِ دوستی، جانا! که باور دار سوگند م
مکُن رغبت به هر سویی به یاران ِ پراکنده
که من مِهر ِ دگر یاران زِ هر سویی پراکندم
شراب ِ وصلات اندر ده! که جام ِ هجر نوشیدم
درخت ِ دوستی بنشان! که بیخ ِ صبر برکندم
چو پای از جاده بیرون شد، چه نفع از رفتن ِ راهام
چو کار از دست بیرون شد، چه سود از دادن ِ پند م
معلم گو: ادب کم کن! که من ناجنس شاگرد ام
پدر گو: پند کمتر ده! که من نااهل فرزند ام
بهخواری در پیات سعدی چو گَرد افتاده، میگوید:
پسندی بر دلام گَردی که بر دامانت نپسندم
0376
@Setiq
#هرروزباسعدی
#غزل شمارهی 374 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq
از در درآمدی و من از خود به در شدم
گفتی کاز این جهان به جهان ِ دگر شدم
گوشام به راه، تا که خبر میدهد ز دوست؟
صاحبخبر بیامد و من بیخبر شدم
چون شبنم اوفتاده بُدم پیش ِ آفتاب
مِهر م به جان رسید و به عیّوق بر شدم
گفتم ببینماش، مگر م درد ِ اشتیاق
ساکن شود؛ بدیدم و مشتاقتر شدم!
دستام نداد قوّت ِ رفتن به پیش ِ یار!
چندی به پای رفتم و چندی به سر شدم
تا رفتناش ببینم و گفتنش بشنوم،
از پای تا به سر همه سمع و بصر شدم
من چشم از او چگونه توانم نگاه داشت؟
کاوّلنظر به دیدن ِ او دیدهور شدم!
بیزار ام از وفایِ تو! یک روز و یک زمان
مجموع اگر نشستم و خرسند اگر شدم
او را خود التفات نبود ش به صید ِ من
من خویشتن اسیر کمند ِ نظر شدم
گویند: رویِ سرخ ِ تو، سعدی! چه زرد کرد؟
اکسیر ِ عشق بر مسام افتاد و زر شدم
0374
@Setiq
واکاوی غزل ۴۰۳ حافظ
شراب ِ لعل کش و روی ِ مهجبینان بین!
خلاف ِ مذهب آنان، جمال ِ اینان بین!
به زیر ِ دلق ِ ملمَّع، کمندها دارند
درازدستی ِ این کوتَهآستینان بین
به خرمن ِ دو جهان سر فرو نمیآرند
دماغ و کِبر ِ گدایان و خوشهچینان بین
بهای نیم کرشمه، هزار جان طلبند
نیاز ِ اهل ِ دل و ناز ِ نازنینان بین
حقوق ِ صحبت ِ ما را به باد داد و برفت
وفا یِ صحبت ِ یاران و همنشینان بین
اسیر ِ عشق شدن چارهیِ خلاص ِ من است
ضمیر ِ عاقبتاندیش ِ پیشبینان بین
کدورت از دل ِ حافظ ببُرد صحبت ِ دوست
صفای همّت ِ پاکان و پاکدینان بین
@Setiq
برنامه کلابهاوس را اینجا ببینید.