1262
آگاهی‌های سودمند درباره جشن‌های ایرانی و زمان برگزاری آنها بر پایه تقویم رسمی کشور @JASHNHA2
🔥 چهارشنبه‌سوری، پیوندی با داستان سیاوش در شاهنامه ندارد
✍ شاهین سپنتا
چند سال است که در آستانه چهارشنبه‌سوری شایعه‌ای در شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست می‌شود که ریشه‌های کهن چهارشنبه‌سوری را به داستان سیاوش در شاهنامه فردوسی پیوند‌می‌زند. درحالی که پیوندی بین این دو به دلایلی که در ادامه یادآور خواهم شد وجود ندارد.
🚫 نخست خلاصه متن شایعه را بخوانید:
«سیاوش يكى از مظلوم‌ترين چهره‌هاى شاهنامه است كه وقتى زن‌پدرش سودابه، به او دل بست هرگز به مكر نامادرى گرفتار نشد. تا اينكه اين جسارت به گوش پدرش كيكاووس رسيد و شديدا مورد خشم او گرديد. سياوش از پدر خواست تا براى اثبات پاكى و بی‌گناهيش از هفت تونل آتش گذر كند و اگر سالم بيرون آمد، آن را دليل بى گناهيش بداند. این آزمون آتش در آخرين سه‌شنبه (بهرام‌شید) سال انجامید و او سرفرازانه بيرون آمد. به دستور پدر قرار شد که فردایش یعنی چهارشنبه (بهرام شید) در وسط میدان اصلی شهر سوری به کل مردم بدهد که شد چهارشنبه‌سوری و اين روز جشن ملى شناخته شد.»
✅ درباره پیوند نداشتن داستان سیاوش با چهارشنبه‌سوری چند نکته را یادآوری می‌کنم:
یک- در داستان سیاوش از «سور سیاوش» پس از آزمون گذر آتش و «سوگ سیاوش» پس از کشته‌شدن به کینه گرسیوز، یاد‌شده است اما منظور از «سور» در داستان سیاوش به‌هیچ‌روی چهارشنبه‌سوری نیست.
در این داستان، پس از آن که سیاوش در اثبات بی‌گناهی‌خود از آزمون «گذرآتش» سربلند بیرون می‌آید، کیکاوس از این رویداد شادمان می‌شود، رامشگران را فرامی‌خواند و سه‌شبانه روز جشنی برپا‌کرده و کامروایی می‌کند: « سه روز اندر آن سور می درکشید.»
👈 در داستان سیاوش در شاهنامه، به این مساله که این جشن چه روزی در هفته بوده اشاره نشده است و هیچ ارتباط معنی‌داری نیز بین «سورِ سیاوش» و آیین‌های پیشواز نوروز نیست.
دو- ریشه‌های تاریخی چهارشنبه‌سوری به جشن کهن آخرین گاهان‌بارِ سال، یا جشن «همس پت میدیم گاه»، یا «گاهان‌بار پنجه» بازمی‌گردد که در پنج روز پایانی سال برگزار می‌شده است و آخرین روز آن با آتش‌افروختن بر بام خانه همراه بوده است.
پس از اسلام و به گواهی کتاب «تاریخ بخارا» نوشته «ابوبکر‌محمدبن‌جعفر نرشخی» در قرن چهارم، از این جشن با نام «شب‌سوری» نام برده شده است.
سه- در زبان فارسی «سور» به معنی «جشن» است که برای نمونه در ترکیباتی همچون «سیرسور»، «ختنه‌سوران» و «سورچران» می‌توان یافت.
👈 اما واژه «سوری» به معنی «سرخ آتشین» است که در ترکیباتی همچون «گل‌سوری» به معنی گل سرخ یا «شب‌ِسوری» به معنی شب سرخ و آتشین به‌کار می‌رود.
👈 پس منظور از چهارشنبه‌سوری نیز چهارشنبه سرخ یا آتشین است که در برخی شهرها گول‌چارشَمبه (اردبیل)، گوله-گوله چارشمبه (گیلان)، و یا چارشمبه-سُرخی(اصفهان) نیز گویند که همگی تاکیدی بر این دیدگاه است.
این تعبیر «سرخی/ سوری» در شب چهارشنبه را در زبانزد نیایش‌گونه «زردی من از تو، سرخی تو از من» که در چهارشنبه سوری هنگام گذر از آتش خوانده‌می‌شود، می توان یافت.
تنها شباهت آیین‌های امروزی چهارشنبه‌سوری با داستان سیاوش، «گذرِ آتش» است که آن هم به جایگاه مقدس آتش در فرهنگ ایران و باور کهن پاکی آتش، پاک‌کنندکی و نسوزاندن پاکان در آزمون گذر از آن باز می‌گردد.
@SHAHINSEPANTA
@JASHMHA2
🌿 هم‌نشینی شماری از دوستداران تاریخ اصفهان به فرخندگی جشن اسفندگان، روز زن و زمین، پنجم اسفندماه۹۹، خانه تاریخی حیاط‌چی.
@jashnha2
در جشن اسفند، یاور زمین
سپاس‌گزار مادران باشیم
🌸 هلنا موسوی از تهران
@jashnha2
💠 زمان زرتشت و اهمیت آن در باستان‌شناسی دوره تاریخی ایران.
👈 سورنا فیروزی (باستان‌شناس).
👈 بخش سوم
@jashnha2
💠 زمان زرتشت و اهمیت آن در باستان‌شناسی دوره تاریخی ایران.
👈 سورنا فیروزی (باستان‌شناس).
👈 بخش یکم
@jashnha2
🌞 برگزاری جشن اسفندگان در ۲۹بهمن‌ماه بر خلاف اصول گاهشماری و نجوم است.
👈 تصویری که می‌بینید خروجی نرم‌افزار نجومی در ساعت ۲۲:۴۷ شب ۲۹بهمن‌ماه سال ۱۳۹۹ است.
در این تصویر مهندس صفایی از رصدخانه دانشگاه کاشان، بُعد دایره‌البروجی خورشید را با رنگ زرد مشخص کرده‌است و چنان‌که مشخص است ۳۲۹ درجه و خرده‌ای است. یعنی همان لحظه خورشید از ۲۹ درجه برج دلو یا آبریز عبور کرد.
👈 بُرج دلو یا آبریز، یازدهمین برج فلکی از دایرةالبروج و یازدهمین برج [خانهٔ] خورشید است. این برج خط سیر خورشید در بهمن ماه به مدت ۲۹روز و ۱۴ساعت و ۰۸دقیقه و نام دیگر این ماه در گاهشماری خورشیدی نیز می‌باشد.
👈 بنابراین در آن لحظه که ثبت شد از نظر نجومی در شبانروز ۲۹ بهمن‌ماه قرار داشتیم و این که برخی افراد در چنین روزی جشن اسفندگان را برگزار می‌کنند و آن را برابر با ۵ اسفند می‌دانند با حقایق نجومی سازگار نیست.
@jashnha2
#ایران‌یکپارچه_یک‌ملت_یک‌تقویم
✅ چرا برای برگزاری جشن‌های ایرانی باید از تقویم رسمی کشور استفاده کنیم؟
✍️ شاهین سپنتا
1️⃣ اهمیت علم نجوم و دانش گاهشماری:
بر بنیان دانش گاهشماری، سال در تقویم رسمی ایران، سال خورشیدی اعتدالی یا فصلی یا طبیعی نامیده می‌شود. سال اعتدالی یا فصلی یا طبیعی، سالی است که طول آن با فصول چهارگانه در ارتباط است و مدت فصول تاثیر مستقیمی بر تقسیم طول سال به چهار بخش دارد. اول فروردین آغاز بهار، اول تیر آغاز تابستان، اول مهر آغاز پاییز و اول دی آغاز زمستان است.
نکته مهم و بسیار قابل توجه در این گاهشماری که نشان از دقت کم‌نظیر آن دارد این که در نیم‌کره شمالی زمین، مدت فصل‌های گرم سال یعنی بهار و تابستان در مجموع تقریبا ۱۸۶ شبانروز است یعنی فصل بهار حدود ۹۲/۸ روز و فصل تابستان حدود ۹۳/۶ روز است. مدت فصل‌های سرد سال یعنی پاییز و زمستان نیز ۱۷۹ شبانروز است، یعنی فصل پاییز حدود ۸۹/۷ شبانروز و فصل زمستان حدود ۸۹ شبانروز است. پس تابستان طولانی‌ترین فصل سال و زمستان کوتاه‌ترین فصل سال است.
به این ترتیب طبق قانون طبیعت، در گاهشماری خورشیدی رسمی هر سال در حدود ۳۶۵ شبانروز است که به چهار فصل و هر فصل به سه ماه تقسیم می‌شود؛ پس به طور طبیعی و روشمند در فصل‌های گرم یعنی بهار و تابستان مدت ماه‌ها ۳۱ روز و مدت ماه در فصل‌های سرد سال، پنج ماه ۳۰ شبانروزی و یک ماه ۲۹ شبانروزی (در سال کبیسه ۳۰ شبانروز) خواهد بود و آغاز فصول کاملا بر آغاز ماه‌های فروردین، تیر، مهر و دی منطبق است.
ناگفته پیداست که بنیان همه جشن‌های ایرانی بر فصل استوار است؛ حتی بنیان جشن‌هایی که به اصطلاح «جشن‌های ماهانه» می‌نامیم بر فصل استوار است. چون هر سال به چهار فصل و هر فصل به سه ماه تقسیم می‌شود.
2️⃣ احترام به دست‌آوردهای علمی ایرانیان:
برترین ویژگی گاهشماری رسمی کشور این است که همه ویژگی‌های برجسته گاهشماری‌های پیش از خود را دربرگرفته و با بازنگری‌های لازم، با دانش گاهشماری و نیازهای جامعه انطباق کامل یافته و به عنوان دقیق‌ترین تقویم جهان، یکی از سرمایه‌های ملی ایرانیان شناخته می‌شود. پس بر همه ایرانیان بایسته است که در حفظ و گسترش این میراث ملی و فرهنگی کوشا باشند.
3️⃣ احترام به دین و باور همه ایرانیان:
جشن‌های ایرانی، چه جشن‌های فصلی همچون نوروز و یلدا (چله)، چه جشن‌های ماهانه همچون مهرگان و اسفندگان و چه جشن‌های دیگر همچون «سیرسور» و «چهارشنبه‌سوری» و «سیزده‌به‌در» هیچ‌کدام دینی نیستند. جشن‌های ایرانی بنیان‌های طبیعی، گاهشماری، استوره‌ای، زیست‌محیطی و اخلاق‌محور دارند. همین بنیان‌های فراگیر باعث ماندگاری این جشن‌ها در طول تاریخ توسط همه ایرانیان با هر دین و مذهب شده است. امروز نیز شایسته است به جای تلاش برای رنگ و روی دینی دادن به این جشن‌ها بر اشتراکات انسانی و ملی آنها تاکید کنیم.
4️⃣ همبستگی ملی:
اگر همه ایرانیان با هر دین، مذهب، مرام و مسلک برای برگزاری همه جشن‌های ایرانی از یک تقویم رسمی و قانونی استفاده کنند، برپایی یکپارچه این جشن‌ها خود به عامل مهم و موثری در ایجاد همبستگی ملی تبدیل خواهد شد.
5️⃣ همبستگی با ملت‌های هم‌ریشه:
گاهشماری افغانستان با گاهشماری ایرانی (بجز تفاوت در نام ماه‌ها) همسان است. در سرزمین‌های کردنشین نیز گاهشماری کردها خورشیدی است. همبستگی تقویمی با ملت‌های هم‌ریشه می‌تواند زمینه تحقق «اتحادیه نوروز» یا اتحادیه کشورهایی با فرهنگ ایرانی را فراهم آورد. یکی از نمودهای این نزدیکی، جشن چله یا یلداست که در سال‌های اخیر در تاجیکستان، افغانستان و کشورهای آسیای میانه و قفقاز مانند ازبکستان، ترکمنستان، آذربایجان و ارمنستان در ۲۱ دسامبر (سی‌ام آذر‌ماه) برگزار می‌شود.
6️⃣ احترام به قانون:
در سال ۱۳۰۴ خورشیدی و با کوشش بزرگانی همچون «ارباب کیخسرو شاهرخ» نماینده زرتشتیان در مجلس شورای ملی، «گاهشماری هجری خورشیدی» بر پایه مبانی گاهشماری جلالی اما با اصلاحات موثر و لازم و انطباق دقیق‌تر آن با دانش گاهشماری به جای «تقویم هجری برجی» به تصویب رسید و رسمیت یافت. احترام به قانون گاهشماری ملی و رعایت آن وظیفه همه شهروندان ایرانی، سازمان‌های مردم‌نهاد و نهادهای فرهنگی است.
7️⃣ نیاز به نظم اجتماعی:
جامعه برای هر فعالیت همگانی به نظم نیاز دارد. استفاده از تقویم‌های متفاوت برای برگزاری جشن‌های مشترک، جامعه را با بی‌نظمی روبرو می‌کند. در صورت استفاده همگان از تقویم رسمی و قانونی که در دسترس همه ایرانیان است، نظم اجتماعی و هماهنگی برای برگزاری همزمان جشن‌ها فراهم خواهد شد.
@jashnha2
@SHAHINSEPANTA
#ایران‌یکپارچه_یک‌ملت_یک‌تقویم
🌞 تقویم مزدیسنا، بازنگری و با دانش گاهشماری هماهنگ شد.
بنا به ضرورت بازنگری در سالنامه زرتشتی و همگام کردن آن با دانش گاهشماری، خوشبختانه گروهی از زرتشتیان در سراسر جهان دست به کار بازنگری شدند و سرانجام تقویم خود را با دانش گاهشماری همگام کردند.
در این تقویم خورشیدی شش‌ماه نخست سال ۳۱ روزه هستند و نام روز ۳۱ آورداد است.
فایل pdf و نشانی پایگاه اینترنتی تقویم مزدیسنا در نشانی‌های زیر در دسترس علاقه‌مندان است:
http://zarathushticalendar.com/
http://ahura.homestead.com/files/CALENDAR/Mazdayasni_Calendar_3759_z.pdf
@jashnha2
🌿 در فرهنگ ایران، روز زن و زمین زادروز یا سوگ‌روز هیچ کس نیست.
🌿 جشن اسفندگان، روز نکوداشت فروزه‌های پاک و جاوید اهورامزدا همچون زایندگی، بردباری، و مهربانی است که در نهاد همه زنان به ارمغان گذاشته شده است.
🌿 زن و زمین هر دو نمود بارز این فروزه‌های اهورایی هستند.
🌿 اسفندگان، ۵ اسفندماه، روز اسفند از ماه اسفند، بر همه زنان زمین فرخنده باد.
@jashnha2
✅ جشن اسفندگان روز زن و مادر زمین بر همه زنان ایرانی شاد و فرخنده باد.
@JASHNHA2
✅ جشن اسفندگان روز زن ایرانی بر همه زنان ایرانی شاد و فرخنده باد.
@JASHNHA2
✅ جشن اسفندگان روز زن و مادر زمین بر همه زنان ایرانی شاد و فرخنده باد.
@JASHNHA2
✅ جشن اسفندگان بر همه زنان ایرانی شاد و فرخنده باد.
@JASHNHA2
🌸 به مناسبت 20 اسفندماه
✅ جشن گلدان، در آستانه بهار و نوروز
✍️ شاهین سپنتا
از دیرباز و در چهارگوشه ایران‌زمین، جشن‌های متنوعی در طول سال برگزار شده است. برخی از این جشن‌ها همچنان در میان مردمان زنده‌اند و هنوز با دگرگونی‌هایی برپا می‌شوند.
بیرونی، در آثارالباقیه آنجا که به گاهشماری اهل خوارزم می‌پردازد به مناسبت‌های ماه دوازدهم یا « اسپندارمجی» از گاهشماری خوارزمی می پردازد، می‌نویسد: روز بیستمش، روز اینجه باشد و «تفسیره الاصیصه».
از سخن بیرونی درباره برپایی جشن یا مناسبتی با نام اینجه در بین مردمان خوارزم چند نکته دریافت می شود:
نخست: این جشن در منطقه خوارزم، خاستگاه ایرانیان، جشنی شناخته شده بوده است.
دوم: بربنیان گاهشمای خوارزمی این جشن در روز 20 از ماه آخر سال خوارزمی یا « اسپندارمجی» برابر با 20 اسفندماه یعنی ده روز مانده به نوروز برگزار می‌شده است، پس یکی از جشن های پیشواز نوروز بوده است.
سوم: اگرچه امروز ریشه واژه «اینجه» برما آشکار نیست اما خود بیرونی که از مردمان خوارزم بوده و به زبان خوارزمی تسلط داشته و آن را شاخه‌ای از درخت تناور ایران باستان می‌داند، در تفیسر این واژه از عبارت عربی «الاصیصه» استفاده می‌کند.
در فرهنگ واژگان عربی در شرح أَصِيص آمده است: آنچه از ظرف‌ها كه شكسته شده باشد، گلدان كه در آن نهال يا درخت گل بكارند .
در لغت نامه دهخدا هم در شرح «اصیص» آمده است: ظرف شکسته و به قولی نیم سبویی که در آن ریاحین کارند. نیم خُم. گلدان. آوند شکسته یا آن نصف سبوست که در آن ریاحین کارند. در لغت‌نامه در شرح «نیم‌خُم» اصیص را همان نیم‌خُم یا گلدان سفالین داند که در آن شاهسپرم کارند.
و در شرح شاهسپرم می‌نویسد: «شاه اسپرغم نوعی از ریحان که برگ خرد دارد و به غایت خوشبوست. و در صیدنه ابوریحان بیرونی مسطور است که اسپرغم اسم مطلق ریحان است. شاهسپرم نام یکی از اقسام ریحان است که برگ خرد دارد و به غایت خوشبوست و آن را شاسپرم نیز گویند. و اسپرغم و صور دیگر آن هر گیاه و میوه خوشبوست نه گل، و ترجمه آن ریحان است.»
پس چنان‌که روشن شد، مردمان خوارزم در روز بیستم از اسفندماه بر بنیان سنتی کهن به پیشواز نوروز می‌رفتند و در کوزه گلدان‌های سفالی که همان «إصيص الزهور» عربی یا به تعریف دقیق تر نیم‌خُم باشد، شاهسپرم می‌کاشتند.
ابوریحان بیرونی خود در کتاب «صیدنه» گل شاه اسپرم را یکی از گیاهان خوشبو می‌داند و می‌گوید که عرب‌ها آن را «ریحان» می‌نامند.
برای کاشت ریحان داخل گلدان باید بذر ریحان را یک تا دو روز قبل از کاشت در مقداری آب ولرم خیساند تا خوب متورم شوند، سپس گلدان مناسب سفالی با ارتفاع 15 سانتی متر انتخاب و با مخلوط خاک باغچه و خاکبرگ پر کرده و دانه‌ها را از آب بیرون اورده و نم آنها را با یک پارچه می‌گیریم. سپس دانه‌ها را در روی خاک پاشیده و روی آنها را با یک لایه خاک نرم می‌پوشانیم، سپس سطح گلدان را هر روز دو تا چهار بار آب می‌دهیم و دو تا پنج روز در جای گرم قرار می‌دهیم؛ پس از سبزشدن دانه‌ها باید نور کافی به سبزی‌ها برسد.
پس می‌توان پذیرفت که در جشن گلدان عموما به کاشت شاه اسپرم (ریحان) به صورت خاص یا کاشت انواع سبزه و گل‌های خوشبو به صورت عام می‌پرداختند.
کاشت سنبل و گذاشتن گلدان گل سنبل بر سفره هفت‌سین نیز یکی از سنت‌های نوروز است. به گواهی بندهش، گل سنبل نماد ایزد بهرام، تجسمی از نیروی شکست‌ناپذیر و پیروزی‌بخش است. پیروز همچنین صفت همیشگی نوروز است. گل همچنین نماد بهار طبیعت است.
در سال های اخیر کاشتن گل «شب‌بوی معمولی» بیشتر از سنبل متداول شده است که به نظر می رسد علت آن کشت آسان‌تر، بهای کمتر، نیاز به مراقبت کمتر، ماندگاری بیشتر، تنوع رنگ و عطری به مراتب بیشتر نسبت به سنبل است. البته گل‌های رنگارنگ لاله و پامچال نیز دوستداران خود را دارند و بر سر سفره‌های نوروزی گذاشته می‌شوند.
پس بر پایه آنچه گفته شد، جشن گلدان در خوارزم، جشنی بهاری در بیستم اسفندماه و در آستانه نوروز ویژه کاشت گل‌ها و گیاهان خوشبو بوده است و به نظر می‌رسد که سنت کاشت انواع سنبل و شب بو و دیگر گل‌های بهاری که اکنون در سرزمین‌های ایرانی در آستانه نوروز متداول است، تداوم همان سنت کهن یعنی جشن گلدان باشد.
👈 متن کامل این جستار برای نخستین بار در ماهنامه گردشگری سپاهان (کوله) شماره اسفندماه 97 منتشر شده و سپس در تارنگار ایران نامه به نشانی زیر در دسترس خواهد بود.
http://drshahinsepanta.blogsky.com/
@shahinsepanta
🌿 نخستین نوشتار شاهین سپنتا که ۲۵ سال پیش در نشریات منتشر شد.
✍️ عنوان نوشتار «اسپندار جشن، روز مادر».
👈 مجله فروهر، شماره فروردین و اردیبهشت‌ماه ۱۳۷۵، برگه۳۰.
@shahinsepanta
🌞 گردونه جشن‌های ایرانی: جایگاه جشن‌های ایرانی در چهارفصل و دوازده‌ماه در هر سال خورشیدی، بر بنیان فرهنگ ایران بزرگ.
@shahinsepanta
@jashnha2
@JASHNHA2
✅ آش اسفندی در جشن اسفندگان، 5 اسفند ماه.
⬅️ آش اسفندی نام های دیگری نیز دارد: آش هفت‌دانه، آش هفت‌حبه، آش دانکو، آش دانگو، آش دونکی و آش دونی.
⬅️ زمان پختن آش اسفندی را همزمان با روز جشن اسفندی نوشته‌اند و به نظر‌می‌رسد جشن اسفندی نمودی دیگر از جشن بزرگ اسفندگان است. پس بهترین زمان برای پختن آش اسفندی، پنجم اسفندماه همزمان با جشن اسفندگان است. ترکیبات آش اسفندی در نواحی مختلف متفاوت است و بر همین اساس به سبک‌های مختلف پخته می‌شود.
✅ مواد لازم و دستور پخت:
👈 خرده برنج/1 پیمانه
👈 لوبیا (سفید یا قرمز) /1 پیمانه
👈 عدس /1 پیمانه
👈 گندم یا جو /1 پیمانه
👈 ماش /1 پیمانه
👈 نخود /1 پیمانه
👈 باقلای زرد و ریز /1 پیمانه
👈 پیاز و سیر/ به میزان دلخواه
👈 کشک / به میزان لازم
👈 نعنا خشک / به میزان دلخواه
👈 روغن / به میزان لازم
👈 نمک و فلفل / به میزان لازم
👈 آب گوجه فرنگی / 3 پیمانه
👈 آب قلم یا پاچه گوساله / 6 پیمانه
🍀 هفت نوع دانه یا حبوبات را از شب قبل در آب بخوابانید یا بخیسانید. قلم یا پاچه گوساله را همراه با کمی پیاز و سیر و نمک و فلفل از قبل بگذارید تا کاملا بپزد. صبح روز بعد، آب روی حبوبات را خالی کنید و نخود و لوبیا را که معمولا دیرپزتر هستند در آب قلم گوساله یا پاچه گوساله ریخته و بگذارید بپزد تا کمی نرم شوند بعد گندم یا جو پوست کنده، خرده برنج و ماش و عدس و باقلای خیسانده را به آن بیافزاید و بگذارید تا خوب بپزد. قوام آش اسفندی معمولا غلیظ و نزدیک به هلیم است اما تفاوت آن با هلیم در آن است که در آش اسفندی حبوبات نباید له شوند و به اصطلاح به هم دست دهند.
🌸 برای بهتر شدن طعم آش اسفندی می‌توانید نمک و فلفل سیاه را به دلخواه بر آن بیافزایید اما بهتر است که زیاد آن را تند نکنید چون طعم واقعی حبوبات را احساس نخواهید کرد. همچنین می‌توانید از یک تا دو قاشق کشک مایع در آش استفاده کنید اما بهتر است بیش از این از کشک استفاده نکنید چون مزه ای شبیه آش کشک پیدا می‌کند. افزودن آب گوجه فرنگی نیز در تکمیل طعم و رنگ آش به شما کمک می‌کند.
☘ برای تزئین روی آش از سیر داغ و پیاز داغ، نعنا داغ و کمی کشک استفاده کنید. برای خوشرنگ و خوش عطر شدن پیازداغ می توانید کمی زعفران ساییده حل شده در آب، به آن بیافزاید.
@JASHNHA2
💠 زمان زرتشت و اهمیت آن در باستان‌شناسی دوره تاریخی ایران.
👈 سورنا فیروزی (باستان‌شناس).
👈 بخش دوم
@jashnha2
🔊 پوشه شنیداری، گفتگو با دکتر جلال خالقی مطلق درباره جشن اسفندگان یا روز مردگیران (جشن بهاری زنان)
🌿 @jashnha2
🍀 نیایشِ نوگشتِ سال(دعای‌تحویل‌سال) را به فارسی بخوانیم:
خدایا چنان کن که هر روز ما
همه سبز باشد چو نوروز ما
دل و دیده باشد ز مهر تو شاد
جهان نو شود، سال فرخنده باد
🌿 @JASHNHA2
Mazdayasni_Calendar_3759_z.pdf
🌞 سالنامه نوین مزدیسنا برای سال ۲۰۲۰- ۲۰۲۱ برابر با ۳۷۵۸ زرتشتی و ۱۳۹۹ خورشیدی.
🌿 در فرهنگ ایران، روز زن و زمین زادروز یا سوگ‌روز هیچ کس نیست.
🌿 جشن اسفندگان، روز نکوداشت فروزه‌های پاک و جاوید اهورامزدا همچون زایندگی، بردباری، و مهربانی است که در نهاد همه زنان به ارمغان گذاشته شده است.
🌿 زن و زمین هر دو نمود بارز این فروزه‌های اهورایی هستند.
🌿 اسفندگان، ۵ اسفندماه، روز اسفند از ماه اسفند، بر همه زنان زمین فرخنده باد.
@jashnha2
❤️ روز زن ایرانی، جشن اسفندگان، پنج اسفندماه، را به شما بانوی نازنین ایرانی شادباش می‌گویم.
@JASHNHA2
✅ جشن اسفندگان روز مادر زمین به پاسداشت زمین بیاندیشیم.
@JASHNHA2
✅ جشن اسفندگان، پنجم اسفندماه، روزملی زن بر همه زنان آزاده ایرانی شاد و فرخنده باد.
@JASHNHA2