💚 🤍 ❤️ همه عالم تن است و ایراندل این کانال دغدغهاش، ایران است و گرداننده آن، یک شهروند ایرانی آذربایجانی بازنشر یک یادداشت، توییت، ویدئو و یا یک صوت به معنی تأیید کل محتوا و تمام مواضع صاحب آن محتوا نیست و هدف صرفاً بازتاب دادن یک نگاه و اندیشه است
🎥 مستندِ "نسلکشی ارامنه توسط امپراطوری عثمانی و پیدایش تفکر پانتُرکیسم"
🔴 انتشار یک مستند به معنی تاییدِ محتوای آن نیست و صرفاً بازتابدهندهی دیدگاهِ سازندهی آن مُستند است.
🔴 #مستند را می توانید از طریق یوتیوب هم تماشا کنید.
@IranDel_Channel
💢
🎙 روز بزرگداشت سعدی و ادب فارسی و اندیشیدن ایرانی
سخنران:
سید جواد طباطبایی تبریزی، فیلسوف سیاسی ایران
یکم اردیبهشت ۱۳۹۵ خورشیدی، در بنیاد سعدی شیراز
@IranDel_Channel
💢
🔴 سعدی و دریافتهای سهل و ممتنع
✍️ سهند ایرانمهر
تاریخ را میخوانیم و بنا به آن قول مشهور: « ز تاریخ میآموزیم که از تاریخ نیاموختهایم». «ویل دورانت» در مقدمه « تاریخ تمدن» میگوید: «در طبیعت، تنها انسان است که آن چیزی که باید باشد، نیست». جماد و نبات و حیوان در طبیعت همه همانند که باید باشند.حیوان که در حد واندازه درک خود، عاقبت کار را میبیند، از تکرار کاری که به زیانش باشد، رویگردان است. حیوان اگر حس کند، کاری به تباهیاش میانجامد، از آن اجتناب میکند اما انسان است که با محاسبات غلط، حد و توان خود را نمیشناسد و بجای افزایش عقلانی توان خویش و پایبندی به ملزومات یک هدف پنجه در پنجه چالشهایی میاندازد که خود را برای آن آماده نکرده است:
ای روبهک چرا ننشینی به جای خویش
با شیر پنجه کردی و دیدی سزای خویش
حواله کردن دلیل شکست و ناکامی به دشمن و بدخواه، ویژگی چنین انسانهایی است اما آنچه خودِ رفتار و افکار اینان بر سرشان میآورد، دشمن نمیآورد و آنکه سیلی بر گردنشان مینوازد، ستمکاری خودشان است نه دیگران چنانکه گردن دزد، پیش از شحنه؛ به دست خود، زده خواهد شد:
دشمن به دشمن آن نپسندد که بیخرد
با نفس خود کند به مراد و هوای خویش
از دست دیگران چه شکایت کند کسی؟
سیلی به دست خویش زند بر قفای خویش
دزد از جفای شحنه چه فریاد میکند
گو گردنت نمیزند الا جفای خویش
برای آدمیان یا قدرتمندان یا جامعهای که چنین رفتار میکند نه تاریخ، نه علم، نه عبرت - که آفتاب و روشناییهای طی طریق زندگی هستند - هیچکدام راهگشا نیست. کوری اینان با بیناییشان تفاوتی ندارد و عاقبت چنان بیاعتنا به شواهد و دلایل و استدلالها میشوند که جز تماشای افتادنشان در چاهی که خود کندهاند، چارهای نیست، روایت تاریخ از اینان برای نسلهای دیگر این است:
ظالمان به چاهی افتادند که خود حفر کردند، مراقب باشید که خود، چاه خویش را حفر نکنید:
گر هر دو دیده هیچ نبیند به اتفاق
بهتر ز دیدهای که نبیند خطای خویش
چاه است و راه و دیدهٔ بینا و آفتاب
تا آدمی نگاه کند پیشِ پای خویش
چندین چراغ دارد و بیراه میرود
بگذار تا بیفتد و بیند سزای خویش
با دیگران بگوی که ظالم به چَه فتاد
تا چاه دیگران نکنند از برای خویش
« سعدی»
🔴 روز بزرگداشت سعدی شیرینسخن
توضیح ویدیو:
یکی دوستی را که زمانها ندیده بود گفت: کجایی که مشتاق بودهام؟
گفت: مشتاقی به که ملولی.
دیر آمدى اى نگار سرمست
زودت ندهیم دامن از دست
معشوقه که دیر دیر بینند
آخر کم از آن که سیر بینند
متن:
گلستان سعدی، باب پنجم «در عشق و جوانی»
آواز: استاد محمدرضا شجریان
کنسرت بزرگداشت سعدی سال ۱۳۸۶ خورشیدی
@IranDel_Channel
💢
🎥 پاسخِ ناخدا هوشنگ صمدی اردبیلی دربارۀ دفاع از ایران در برابر تجاوز دشمن
@IranDel_Channel
💢
🔴 بر خوانِ سعدی
نشستهای علمی یادروز سعدی شیرازی
در یکم اردیبهشت ماه ۱۴۰۴ خورشیدی
سخنرانان:
۱) کوروش کمالی سروستانی با موضوعِ "سعدی و فردوسی دوروی سکۀ هویتِ ایرانی"
۲) علیاصغر دادبه با موضوعِ "نگاه سعدی به ایران"
۳) جواد رنجبر درخشیلر با موضوعِ "خودآگاهی ملّی در آثار سعدی"
۴) عبدالعلی دستغیب با موضوعِ "سعدی، کاشف زیبایی"
۵) امیرحسین ماحوزی با موضوعِ "روانشناسی معشوق و عاشق در غزل سعدی"
۶) محمدامیر جلالی با موضوعِ "صیت سخن سعدی در چین"
شیراز، آرامگاه سعدی، تالار گلستان؛
از ساعت ۹ تا ۱۳ روز دوشنبه یکم اردیبهشت ماه ۱۴۰۴ خورشیدی
#اطلاع_رسانی
@IranDel_Channel
💢
🔴 شب زبان و ادب فارسی
به مناسبت انتشار بیستمین جلد از مجموعۀ «گردونۀ زبان و ادب فارسی» که از سوی نشر مروارید منتشر شده است، هشتصد سی و چهارمین شب از سلسله شبهای مجلۀ بخارا به نقد و بررسی این مجموعه اختصاص یافته است.
این نشست در ساعت پنج بعدازظهر یکشنبه سی و یکم فروردینماه ۱۴۰۴ خورشیدی با حضور شماری از استادان و پژوهشگران مانند حسن انوری، محمد بقایی (ماکان)، کامیار عابدی، احمدرضا بهرامپورِ عمران، فرامرز آقابیگی، نیما ظاهری و علی دهباشی در تالار فردوسی خانۀ اندیشمندان علوم انسانی برگزار میشود.
لزوم توجه به زبان و ادبیات فارسی از کهنترین ادوار تا عصر ما و در بخشها و شاخههای مختلف به عنوان رُکن رَکین فرهنگ و تمدن ایرانی بر هیچکس پوشیده نیست. یکی از روشهای پرداختن به این زبان و ادبیات، استفادههای از روشهای جذاب در شناخت و تحلیل آن است. انتشارات مروارید به عنوان مؤسسهای خصوصی از سالیانی پیش به دنبال نیل به این هدف بوده و توانسته است در حد خود گامهایی در این راه بردارد. این انتشارات در مجموعهای با نام «گردونۀ زبان و ادب فارسی» تاکنون موفق شده است بیست کتاب متنوع در زمینۀ زبان و ادب فارسی به علاقهمندان فرهنگ ایران و قلمرو زبان فارسی تقدیم کند.
کتابهای منتشر شدۀ این مجموعه به قرار زیر است:
از هفت پیکر تا هشت بهشت (شناخت و بررسی شعر فارسی، محمدجعفر محجوب)، قطعات (شعر و شاعری، نقد ادبی ، سبکشناسی، سیروس شمیسا)، شعر هزارسالۀ فارسی (سرگذشت و سبک سخن بزرگترین شاعران زبان فارسی، محمدجعفر محجوب و قاسم تویسرکانی)، از شهر خدا تا شهر انسان (در نقد و بررسی ادبیات کلاسیک و معاصر، محمد دهقانی)، شط شیرین پُرشوکت (منتخب مقالههای ادبی و تاریخی، عباس زریاب خویی، به کوشش میلاد عظیمی)، آفرین فردوسی (سی قصه از شاهنامه، محمدجعفر محجوب)، پایداری حماسی (از رودکی تا فریدون مشیری، محمدامینِ ریاحی)، در آفاق شعر کهن (از فردوسی تا حافظ، دیک دیویس، ترجمۀ مصطفی حسینی)، کُرد در آیینۀ شعر فارسی (از رودکی تا شفیعی کدکنی، فرامرز آقابیگی)، از ستیز تا ستایش (از فرخی سیستانی تا شفیعی کدکنی، نیما طاهری)، غزل سعدی و غزلوارۀ شکسپیر (تحلیل و سنجش ادبی، اسماعیل شفق)، شعر نو در ترازوی تاویل (بررسی مهمترین تاویلها از آغاز تا امروز، سیاوش جعفری)، فروغ فرخزاد و فرهنگ ایران (حمید دباشی، کریم امامی، فرزان میلانی و دیگران، به کوشش مایکل هیلمن، ترجمۀ سهراب طاووسی)، آوای مرغ آمین (نیما یوشیج و آثارش، احمد کریمی حکاک و کامران تلطف، ترجمۀ سهراب طاووسی)، زبان فارسی را چگونه باید آموخت (محمدجعفر محجوب)، در ایوان تماشا (جستجوهایی در شعر فارسی از روزگار کهن تا عصر ما، کامیار عابدی)، در طریق ادب (از فردوسی تا نیما، سعید حمیدیان)، در تمام طول شب (بررسی آرای ادبی نیما، احمدرضا بهرامپورِ عمران)،خاکستر هستی (در شناخت ادبیات فارسی و فرهنگ ایران، محمدجعفر محجوب)، مَحرم اسرار (گزینۀ مقالات ادبی و فرهنگی، جلالالدین همایی).
طبق اطلاع ناشر، چند کتاب دیگر از این مجموعه در مراحل مختلف آمادهسازی است که سه کتاب از آن میان در نمایشگاه کتاب در اردیبهشت ۱۴۰۴ عرضه خواهد شد:
شعر فارسی در کرانههای دور (فردوسی، خیام، مولوی، حافظ و تاثیر جهانیشان، فرانکلین لویس، آنه ماری شیمل، لنونارد لویسون و دیگران، انتخاب و ترجمۀ مصطفی حسینی)؛ ادب فارسی در کشورهای عربی (یوسف حسین بَکار، به کوشش عبدالحمید جَرادات و یدالله ملایری)، گیلگمش، ایلیاد و شاهنامه (بررسی تطبیقی حماسهسرایی در جهان، محمود عبادیان).
زمان:
یکشنبه ۳۱ فروردین ماه ۱۴۰۴ خورشیدی، ساعت ۱۷
محل برگزاری:
تهران، خیابان نجاتاللهی (ویلا)، چهارراه ورشو، خانۀ اندیشمندان علوم انسانی، تالار فردوسی
#اطلاع_رسانی
@IranDel_Channel
💢
🔴 سوسیالیسم و تخریبِ رفتار اقتصادی
✍️ مهدی تدینی (متن محاورهای)
کمبود آب داریم. کمبود آب چقدر باعث میشه کسی که زیر دوشه کاملاً بر اساس ندای وجدان خودش و بدون اینکه کسی بر عمل او نظارت کنه، به کمترین حدِّ ممکن آب مصرف کنه؟ کمبود آب چقدر باعث میشه کسی که ظرف میشوره دقیقاً به دلیل کمبود آب شیر رو مرتب حین کار ببنده و تا حدِّ امکان آب کمتری مصرف کنه؟
کمبود برق داریم. این کمبود برق چقدر، واقعاً چند درصد، روی مصرف مردم اثر گذاشته؟ موعظه خوندن مسئولان و تبلیغات رسانهها چقدر اثر داره؟ چقدر لامپهای کمتری روشن میشه؟ چقدر صرفهجویی میشه؟
البته برای جواب حالتی رو در نظر بگیرید که فرد کاملاً به «وجدان فردی»ش واگذار شده؛ یعنی در اینجا کسی نباشه که فرد رو به خاطر دوش گرفتن طولانی ملامت کنه؛ یا به دلیل شستن ماشین با شلنگ آب ملامت کنه. یک نفر، کاملاً بر اساس انگیزههای درونی خودش چقدر صرفهجویی میکنه؟
کمبود آب چقدر واقعاً باعث میشه یک کشاورز چاه نزنه (اگر مطمئن باشه نظارتی بر کارش وجود نداره)؟ چقدر باعث میشه نوع کشتوکارش رو عوض کنه تا آب کمتری ببره (اگر نظارت، اجبار و ملامت عمومی وجود نداشته باشه)؟
اگر یک کارمند دولت یا کارمند یک شرکت بدونه که بابت مواد مصرفی در محل کار کسی از او بازخواست نمیکنه و هزینههای مصرفی کاملاً پای شرکت یا دولته، چقدر در استفاده از اون کالاهای مصرفی مقتصدانه و صرفهجویانه عمل میکنه؟ فرض کنید حالا نظارتی هم وجود نداشته باشه؛ کارمندان ادارۀ عمومی چقدر در استفاده از اموالِ کاربردی و مصرفی که در اختیار داره، صرفهجویانه عمل میکنند.
فکر میکنم همۀ ما کموزیاد در طول زندگی متوجه شدیم که نوع برخورد فرد با منابع و سرمایههای «عمومی» و «خصوصی» چقدر فرق میکنه. وقتی کسی چیزی رو متعلق به خودش بدونه، کاملاً رفتار متفاوتی داره تا وقتی اون چیز رو متعلق به کل جامعه بدونه ــ هر چقدر هم که شما دربارۀ مصرف مقتصدانۀ کالای عمومی موعظه بخونید و آموزش بدید. چرا کمبود آب باعث نمیشه یک نفر در خانه و بر اساس ندای وجدانش کمتر آب مصرف کنه؟ یا اگر هم صرفهجویی میکنه، چرا چندان به خودش فشار نمیاره؟ چرا فرد در مصرف کالای عمومی یا تمایلی به صرفهجویی نداره یا اگر هم داشته باشه، این صرفهجویی رو شل و ول انجام میده؟
مسئله فقط یک چیزه:
در این مواردی که برشمردم، رابطۀ نفع شخصی با مصرف از بین رفته. فرد دیگه نمیتونه محاسبه کنه که نوع مصرف چه تأثیری در منفعت شخصیش داره. فرد فقط زمانی نظارت دقیقی بر مصرف خودش داره که بتونه رابطۀ روشنی بین نفع شخصی و مصرف شخصیش شناسایی کنه. وقتی بین رفتار فردی (اعم از کار کردن، مصرف کردن، تولید کردن) و نفع شخصی رابطۀ مستقیمی وجود نداشته باشه، نمیشه از فرد انتظار داشت نفع عمومی رو در حد نفع شخصی رعایت کنه؛ چون این منفعتِ عمومی، کارکردِ انگیزهبخش نداره. اینکه مصرف صرفهجویانۀ آب زیر دوش چند هزارم درصد در مصرفِ صد میلیون آدم اثر داشته باشه، هیچ انگیزهای به فرد نمیده! حالا شما یک تانکر آب به او بدید و بگید تمام آب تو همینه. ببینید چگونه رفتار میکنه. چرا؟ چون رابطۀ روشنی بین مصرف و نفع شخصی شناسایی میکنه.
یکی از حکمتهای لیبرالیسم هم همینه: نقد لیبرال بر سوسیالیسم همینه که میگه نظم سوسیالیستی رابطۀ بین نفع شخصی و رفتار شخصی رو از بین میبره. وقتی مالکیت عمومی جایگزین مالکیت خصوصی میشه، یعنی وقتی فرد چیزهایی رو مصرف میکنه که دیگه دارایی شخصیش نیست، دیگه درک لازم برای رفتار مقتصدانه رو از دست میده: سهلانگارانه و با اتلاف و اسراف فراوان از مایملک عمومی استفاده میکنه.
البته حتماً در نظمِ مبتنی بر مالکیت عمومی (یعنی در سوسیالیسم) قوانینی وضع میشه تا کسی نتونه رفتار زیانبار داشته باشه، اما این فقط قدری اوضاع رو بهتر میکنه؛ یعنی فرد فقط جوری رفتار میکنه که جریمه نشه، اما انتظار نداشته باشید در استفاده از اون داشتۀ عمومی چنان کوشا باشه که در نگهداری از داشتۀ شخصیش کوشاست. کارگری که بتونه کارمزدی کار کنه (یعنی به اندازۀ مقدار کاری که میکنه، مزد بگیره) با سرعت و کیفیت خیلی بهتری کار میکنه. چرا؟ چون رابطۀ بسیار روشنی بین نفع شخصی و رفتار شخصی شناسایی میکنه. نه فقط کارگر ساده، بلکه حتی بزرگترین شرکت ــ یعنی بزرگترین کارفرما ــ هم وقتی کارمزدی کار میکنه، سریعتر کار میکنه. اینها واقعیتهای ذهن و وجود انسانه و گریزی ازش نیست ــ مگر در تخیلات سوسیالیستی!
حالا تصور کنید سوسیالیسم با حمله به مالکیت خصوصی، چه خطر بزرگی رو در کنش اقتصادی انسان ایجاد میکنه! مثل ویروس که سیستمهای کارآمد بدن رو از کار میاندازه، سوسیالیسم هم پیکر اقتصادی رو ناکارآمد میکنه. همین اصل بدیهی که برای شما توضیح دادم، به هیچ نحو به خورد علاقهمندان به سوسیالیسم نمیره که نمیره که نمیره!
@IranDel_Channel
💢
🔴 به بهانهی روزی که در گاهشمار رسمی کشور، به نام ارتش مزین شده است
ارتش یکی از نهادها و ترتیباتِ تاریخی ملت ایران است که موجودیت و نیرومندی ملت ایران، تا اندازۀ زیادی به نیرومندی آن بستگی دارد.
ارتشِ ایران وظیفۀ دفاع از تمامیتِ ارضی و بقای ملت را بر عهده دارد و از این رو است که یک بنیادِ حساس و مهم به شمار میرود.
در این روز به همه شهدای ارتشِ ایران، به ویژه شهدای ۲۱ آذر ۱۳۲۵ خورشیدی و شهدای دفاع مقدس میهنی (جنگ هشت ساله) درود میفرستیم.
🔴 تصویر برگرفته از مجله عمومی ارتش به مناسبت ۲۱ آذر ۱۳۲۵ خورشیدی، روز نجات آذربایجان
#مناسبتها
@IranDel_Channel
💢
🎥 شکوهِ وطن
[ با صدای حسامالدین سراج ]
@IranDel_Channel
💢
🎥 رستم زال، پهلوان ایرانزمین
@IranDel_Channel
💢
🎥 تصنیف اِی دل اگر عاشقی..
خواننده: علیرضا افتخاری
شاعر: عطار نیشابوری
آهنگساز: جلال ذوالفنون
🔴 بیست و پنجم فروردین ماه، روز بزرگداشت فریدالدین عطار نیشابوری، شاعر و عارف نامدار ایرانزمین
@IranDel_Channel
💢
🔴 نامۀ سرگشادۀ احسان هوشمند خطاب به مسعود پزشکیان
انتقاد احسان هوشمند به اجرای برنامههای نوروزی در غرب و شمالغرب توسط نهادهای امنیتی و سیاسیِ کشور
احسان هوشمند، ایرانشناس و پژوهشگرِ ایرانی، با ارسال نامهای انتقادی خطاب به مسعود پزشکیان، رئیس قوۀ مجریۀ کشور، اجرای برنامههای نوروزی توسط نهادهای سیاسی - امنیتی در استانهای غربی کشور را پدیدۀ مخاطره انگیزی دانست که میتواند برای کشور پرهزینه باشد.
احسان هوشمند در این نامه که برای انتشار در اختیار پایگاه خبری و تحلیلی انصافنیوز قرار گرفته است، با اشاره به آنچه اتفاقاتِ نگرانکننده در برنامۀ موسوم به علویان شهر ارومیه - با حضور مقامات ارشد استانی برگزار شده - یادآور شده است: «در حاشیۀ مراسم، گروهی از عواملِ افراطیِ قومگرا، شعارهای تند نفرتزا علیه هموطنان شریفِ کُرد سر دادند که مسئولان حاضر در مراسم به سادگی و بدون واکنش از کنار آن گذر کردند. این بیتوجهی مسئولان استانی موجب نشد تا موضوع از نظر افکار عمومی و ناظران بیطرف ملّی، نادیده گرفته شود و در نهایت این مساله به صدور بیانیۀ هشدارآمیز بیش از ۱۰۰۰ تن از شخصیتهای علمی و فرهنگی - هنری برجستۀ کشور منجر شد.»
این پژوهشگر شناخته شده در ادامه خطاب به مسعود پزشکیان نوشته است: «از میانههای سال قبل گروهی از مسئولان نهادهای سیاسی و امنیتی با سفر به غرب کشور و دیدار با تعدادی از چهرههای سیاسی و فعالان اجتماعی کُرد، دربارۀ برگزاری جشن نوروز در ایام نوروزی ـ یعنی حدود شش ماه بعد ـ با آنان رایزنی نموده و ضمن دعوت این گروه، پیشنهاد شده برای برگزاری جشنهای نوروزی به صورت عمومی با دستگاههای مدّ نظر همکاری کنند. در برخی از این جلسهها به این چهرههای سیاسی و اجتماعی گفته شد که هماهنگی کامل برای برگزاری جشنهای نوروزی صورت گرفته و حتی افزوده شد که مبلغی قابل توجه برای فعالیت یک نهاد فرهنگی مرتبط با زبانِ سورانی و تعیین و اعطای جایزهای به نام یکی از شخصیتهای ادبی کُرد، توسط آن نهاد در نظر گرفته شده است. به عبارت دیگر در دورۀ حداقل شش ماهه، توسط نهادهای مذکور همۀ هماهنگی لازم برای برگزاری جشنهای نوروزی از [شهرستان] پلدشت در [استان] آذربایجان غربی تا [استان] ایلام به عمل آمده بود. اتخاذ چنین رویکرد و روشی، میتواند مسائلِ حادی برای کشور به همراه داشته باشد و حتی به تحریک قومگرایی منجر شود، که شمّهای کوچک از نتایج آن در [استانهای] آذربایجان غربی و کُردستان دیده شد. شوربختانه اکنون بخشهای از نظام حکمرانی کشور و به ویژه بخشهایی از دولت شما نیز در برخی استانها بگونهای مشهود درحال دخالت در مباحث قومی هستند.»
احسان هوشمند در ادامۀ نامه با تأکید بر اینکه نوروز جشنی هویّتی و فرهنگی است که همۀ ایرانیان حتی در شرایط دشوار آن را گرامی داشتهاند افزوده: «هیچ منطق و هدفی برای بهرهگیری از جشنِ نوروز در چارچوب توجیهاتِ سیاست خارجی وجود ندارد. چرا باید برگزاری این جشنِ دیرین از مسیر ملّی و تاریخی و تمدنی خود منحرف شود و به دلایل گوناگون از جمله دلایل مربوط به سیاست منطقهای، به ابزاری برای پیشبرد منافع امنیتی و سیاسی یا منافع دیگری غیر از مبانی جشنِ نوروز تبدیل شود؟ رویکردی که میتواند خواسته یا ناخواسته به رودرویی ایرانیان با یکدیگر منجر گردد.»
احسان هوشمند در ادامه با انتقاد از فضاسازیهای صورت گرفته دربارۀ بیانیهای که به امضای بسیاری از شخصیتهای فرهیخته و اثر گذار ملّی رسیده تأکید کرده: «... نباید اجازه داد با بودجه و امکاناتی که از آن ملت ایران است، گروهی از هموطنان در مقابل دیگر هموطنان قرار گیرند و فضا را به سمتی بُرد تا برخی از همراهان با برگزاری جشنها، برای رهایی از زیر بار فشار افکار عمومی ناشی از متهم شدن به همکاری با دستگاههای امنیتی و سیاسی اقدام به برخوردهای تحریکآمیز و تند با منتقدان کرده تا دامنِ خود را از اتهامات بعدی بشویند!»
نویسندۀ نامه در پایان تأکید کرده: «جناب آقای دکتر پزشکیان، نویسندهٔ این سطور بعنوان روایتگر تاریخ معاصر ایران و پژوهشگر مطالعات قومی، هرگونه واکنش و پاسخ حضرتعالی و مسئولینِ مربوطه دربارهٔ این نامه را برای ثبت در تاریخ، به حافظهٔ آیندگان خواهم سپرد و آنها را در کنار پژوهشهایم خواهم آورد. امیدوارم نیازی به نوشتن دوبارهٔ نامههایی از این دست در میان نباشد.»
🔴 متن کاملِ نامۀ احسان هوشمند (منتشره در پایگاه خبری و تحلیلی انصافنیوز) را در بخشِ «مشاهدۀ فوری» بخوانید:
👇👇
@IranDel_Channel
💢
🎥 شرح این عاشقی...
در اوجِ درد، خوار و جفاپيشه نيستيم
ما مردمانِ بیرگ و بیريشه نيستيم
میسازمت چنان كه جهانی خبر شود
هركوچهات به اسمِ هزاران نفر شود
محمدعلی جوشایی
@IranDel_Channel
💢
🎥 میدانِ گنجعلیخانِ شهر زیبای کرمان
@IranDel_Channel
💢
🔴 سلسله نشستهای «فرهنگان» با موضوعِ «بازگشت به عقلِ عُقلایی در اندیشۀ ایرانی» (۱۵)
ایران و «مسئلۀ» قفقاز
سخنران:
کاوه بیات، پژوهشگر تاریخ معاصر
زمان:
آدینه، ۲۹ فروردین ۱۴۰۴ خورشیدی، ساعت ۱۰:۳۰ صبح
محل:
تهران، پاسداران، خیابان ناطق نوری (زمرّد)، روبروی دشستان پنجم، فرهنگان (پاسداران)
#اطلاع_رسانی
@IranDel_Channel
💢
🔴 غوغای سعدی
✍️ مصطفی نصیری، پژوهشگرِ تاریخ اندیشۀ سیاسی
شیخ مصلحالدین ️سعدی - علیهالرحمه - جایگاه برجستهای در فرهنگ و ادب ایرانی دارد. گرچه جایگاه ادبی و فرهنگی سعدی همواره در جامعه ایرانی به صورت خاص، و در جامعه ایران بزرگ فرهنگی و جهان فارسیزبان به صورت عام مورد توجه بوده است، اما شوربختانه کارکرد و جایگاه سیاسی وی به همان اندازه، از نظرهای ما دور مانده بود.
اغراق نخواهد بود اگر بگویم که این شادروان دکتر جواد طباطبایی بود که نگاه ما به سعدی و حافظ و فردوسی و برخی منابع شعر و ادب فارسی را تغییر داد، و باز همو بود که نشان داد بسیاری از این منابع، که ما آنها را صرفا در حوزه ادبیات میفهمیدیم، به طریق اولی منابع مهم سیاستنامهای ایرانی هستند.
سعدی یکی از آن منابع سیاستنامهای سترگ بود که شادروان دکتر طباطبایی با مفهوم "جدید در قدیم" اهمیت او را بازشناسی کرد. سعدی هرچند به صورت کلی در دوران قدیم آگاهی ملی ایرانی قرار دارد، اما در عینحال، او کسی است که نسبت به دیگر ابناء آن روزگار، بسیار جلوتر از دوره تاریخی خود میاندیشید. تاکنون میپنداشتیم که سعدی با خلق دو اثر معروف گلستان و بوستان، تنها معیاری برای زبان فارسی رسمی و کلاسیک ایجاد کرد و با این کار - البته بسیار سترگ - این تنها زبان "قدیمجدید" دنیا را، تا ورود در دوران جدید و شکلگیری نهاد جدید آموزش، از اختلاف گویش مرسوم و معمول در دنیای قدیم رهایی بخشید. هرچند این کار در تاریخ تحول زبان فارسی در حوزه تمدنی ایران بسیار اهمیت دارد، اما همین ارمغان در سنجه با دستاورد این کار، خود بسیار ناچیز مینُمایاند، زیرا از نخستین ارمغانهای تبدیل بوستان و گلستان برای معیارِ حد فصاحت و بلاغتِ زبانِ فارسیِ کلاسیک و رسمی، این بود که این دو اثر به دو مهمترین منبع درسی در همه مکتبخانهها در سراسر حوزه تمدنی فلات ایران برگزیده شدند. درواقع با خلق دو اثر بوستان و گلستان سعدی، تو گویی که مکتبخانهها در سراسر این فلات پهناور، و حتی در مواردی فراتر از آن، در گستره جهان اسلام، به یک یک سیستم آموزشی روشمند و یکپارچه تبدیل شدند.
تا قبل از سعدی، مکتبخانهداران در گستره این فلات، هر کدام در کنار "نص" واحد دینی، "نص" مشترک ایرانی و فارسی در اختیار نداشته و هرکدام متناسب با سلیقه خود، کتابی و یا فرازهایی از کتابهایی را به نونهالان آموزش میدادند، ولی نفوذ این دو اثر در جهان ایرانی و سپس در دنیای اسلامی چنان گسترده شد که در همه مکتبخانهها و مدرسههای دینی، به عنوان منابع آموزشی استاندارد برگزیده شدند و با این کار زبان فارسی با گویش و املای یکسان تدریس شد. اما اهمیت این کار تنها به خود زبان فارسی برنمیگشت، بلکه بالاتر از آن، این فرصت برای ایرانیان دست داد تا بیش از پیش، همدیگر را با یک زبان معیارشده (چه از حیث لفظ و چه از حیث معنی و مضمون) بفهمند و بدینگونه - و به بیان جدید - پارادایم واحدی را ایجاد کنند. این امکان پارادایم واحد درواقع همان مضمون ملتشدگی در دنیای قدیم قبل از پیدایش مفهوم ملت در دنیای جدید است که بشاربنبُرد و فردوسی و نظامی و خاقانی و سعدی و حافظ و مولوی عطار و خیام و ....، در کنار ابنمقفع و فارابی و ابنسینا و رازی و ابوریحان و بیهقی و خواجهنظام و خواجهنصیر و ابنمسکویه و ابوحیان توحیدی و ابوسلیمانسجستانی و ابوالحسنعامری و جوینی و ....، از عناصر مهم آن هستند، که شادروان دکتر طباطبایی به دفعات بر آنها تاکید کرده است.
اگر بخواهم یکی دیگر از ابزارهای مفهومی دکتر طباطبایی را برای بیان منظورم به کار بگیرم، توانم گفت که این آثار ادبی، تاریخی و علمی که در عینحال منابع سیاستنامهای ایرانشهرانه نیز بودند - و هستند - به روند "وحدت در کثرت" ایرانی، تنظیم دیالکتیکی دادند که نتیجه غایی، رسیدن به (وحدت "وحدت در کثرت") بود. در جاهای دیگر توضیح دادهام که در ایران دوره اسلامی، تحولاتی رخ داد که در پیامد آنها، زبان فارسی این بخت و امکان را یافت تا به زبان مشترک ایرانیان، همان اهالی ایرانشهر (اهل فُرس در اصطلاح عرب، و اهل پرس یا پغس در اصطلاح اهل فرنگ) تبدیل شود. ...
🔴 متن کاملِ یادداشت را در قسمتِ "مشاهده فوری" بخوانید:
👇👇
@IranDel_Channel
💢
🎙 خودآگاهیِ ملّی در شعرِ سعدی
سخنران:
جواد رنجبر درخشیلر، دکترای علوم سیاسی
سخنرانی در شیراز، آرامگاه سعدی؛
یکم اردیبهشت ماه ۱۴۰۴ خورشیدی
@IranDel_Channel
💢
🔴 سعدیِ ما ایرانیان
اردیبهشت زیبا، با یاد و نامِ فخرِ ادب و فرهنگِ ایرانزمین، سعدی شیرازی آغاز میشود. «یکم اردیبهشت ماه جلالی»، روز بزرگداشت استاد سخن، سعدی شیرازی گرامی باد.
#مناسبتها
@IranDel_Channel
💢
🔴 گرگهای رام
✍️ مهدی تدینی (متن محاورهای)
بخشی از بدیهای این دنیا و انسان رو نمیشه از بین برد. هر چقدر یک اندیشمند، یک تفکر یا یک ایدئولوژی بیشتر مدعی از بین بردن بدیهای این دنیا باشه، بیشتر باید بهش شک کرد. دقیقاً یک متفکر، یک اندیشۀ سیاسیـاجتماعی و یک ایدئولوژی باید تشخیص بده کدوم یک از بدیهای این دنیا قابلرفعه و کدوم غیرقابلرفعه.
جانمایۀ اندیشۀ محافظهکارانه اینه که میگه: قرار نیست هر مداخلهای در دنیا باعث بشه ما دنیای بهتری داشته باشیم. تاریخ پر از کسانیه که با ادعای بهبود دنیا فقط وضع رو بدتر کردند ــ مثل تمام مارکسیستهای عالم. به همین دلیل همیشه باید به دیدۀ تردید به کسانی نگاه کرد که ایدههای آزمودهنشده با خودشون میارن. یک ایدۀ آزمونشده که معایبی داره، برتری داره بر ایدۀ خوشنمایی که آزموده نشده.
اینجا شاید بگید: خب پس دنیا چهجوری قراره تغییر کنه، وقتی قراره ما همیشه الگوهای قدیمی رو به الگوهای جدید ترجیح بدیم؟ زندگی اینجوری پیشرفت کرده که یک فرد نوآور در نقطهای بیرون از ساختارهای موجود شروع کرده به پدید آوردن چیزی بدیع، و وقتی در فضایی بیرون از ساختارهای موجود تونسته اثبات کنه نوآوریش بهتر از الگوهای سابقه، خود جامعه رفتهرفته دستگاه، ساختار، الگو و سنت قدیمی رو کنار گذاشته و نمونۀ جدید رو پذیرفته ــ و طبعاً در این گذار نباید جبری وجود داشته باشه. چیزهای جدید رو باید کنار چیزهای قدیمی ساخت، نه روشون.
برگردیم به بدیهای انسان. کشف بزرگ لیبرالیسم این بود که انسان رو همونجوری که بود پذیرفت، فقط بهش گفت تنها در صورتی میتونی سود کنی که به دیگران سود برسونی. در نتیجه نظم اقتصادیِ مطلوب لیبرالیسم ــ یعنی همون کاپیتالیسم ــ چیزی نیست مگر «بهینهترین نظام سود متقابل». کسی بیشترین سود رو میکنه که بیشترین سود رو به دیگران برسونه. چطوری؟
اینطوری که آدمها در یک فرایندِ بیپایان و نفسگیر با هم وارد رقابت میشن و کسی بیشترین بُرد رو میکنه که بتونه با کیفیت بهتر و قیمت پایینتر چیزی تولید کنه. اقتصاد لیبرال در واقع قواعد این بازی سخت و نفسگیره. تولیدکننده فقط زمانی سود میکنه که شما رو بدون هیچ جبر و زوری متقاعد کنه به نفع شماست کالایی رو که تولید کرده ازش بخرید؛ یعنی باید شما رو متقاعد کنه چیزی که تولید کرده هم قیمتش مناسبتر از تولیدات دیگهست و هم کیفیتش بهتر از بقیهست.
هیچ محبتی بین شما و تولیدکننده وجود نداره؛ هیچ گونه پارتیبازی و ارفاقی وجود نداره؛ شما مثل یک قاضیِ بیاحساس کیفیت و قیمت رو میسنجید و خرید میکنید ــ وقتی شما میخرید فقط تولیدکننده سود نمیکنه، بلکه شما هم سود میکنید! چرا؟ چون مطمئنید این خرید نفع شما ــ یعنی سود شما ــ رو هم تأمین میکنه. در ضمن! یادتون باشه شما فقط زمانی بابت چیزی پول میدید که مطمئن باشید اون چیزی که دارید میخرید، از پولی که بابتش میدید باارزشتره؛ وگرنه این خرید رو انجام نمیدید، چون در غیر این صورت توی دلتون میگید: «نه، نمیارزه».
اما اینکه شما تونستید این کالای ارزشمند رو داشته باشید، چیزی نیست که در هر نوع اقتصادی امکانپذیر باشه! نه! هرگز! هر چه اصول رقابت دقیقتر و تقلبناپذیرتر طراحی شده باشه (یعنی لیبرالتر باشه)، چیزی که میاد دست شما بهتر خواهد بود. نتیجه اینکه شما وقتی یک گوشی کرهای یا آمریکایی میخرید، فقط اون شرکت خارجی سود نکرده، بلکه شما هم که چندین سال از این گوشی در ازای مبلغ نهچندان زیادی استفاده میکنید «سود کردید»! اگر فکر میکنید سود نکردید، دو روز از گوشی استفاده نکنید!
جملۀ معروفیه که میگه «انسان گرگِ انسان است». تنها راهی که میشه این گرگ رو به موجود رامی تبدیل کرد که برای لذت بیشتر خودش ناگزیر باشه به دیگران هم سود برسونه، همینه. در این فرایند، میل همۀ انسانها به لذت بیشتر تأمین میشه، بدون اینکه یک روشنفکر خودپیامبرپندار لذتطلبی من و شما رو نکوهش کرده باشه و یک مدل جایگزین متوهمانه ارائه داده باشه... به خصوص اگر دیدید اون روشنفکر از «راه سوم» صحبت کرد، با سرعت بیشتری ازش فرار کنید، چون در اینجا منظور یه چیز آزموننشدهست که قراره هزینۀ آزمونوخطاش رو شما با عمرت بدی! همین!
@IranDel_Channel
💢
🎥 «ما رفتیم تا ایران بماند، دید مشترک تمام نیروها [در ارتش] این بود»
یادبادِ نامِ رزمآورانِ میهنپرستِ ارتش بزرگ ایران
از سربازانی که یورش سمیتقوی خونخوار و خزعلِ بیگانهپرست را دفع کردند، بساطِ پیشهوری و قاضی محمدِ سرسپرده را جمع کردند، در برابر سوداهایِ عراقِ بعث ایستادند، غوغای جداییسران تروریستِ پس از انقلاب را خواباندند، تا مردان و زنانی که از هشت سال دفاع از کیان ایران تا امروز حافظِ ایران بودهاند. از غفور جدی و هوشنگ صمدی و ظهیرنژاد اردبیلی، داریوش ضرغامی و منوچهر محققی تبریزی، حیدریان و براتپوری و درخشان کرمانشاهی، اسکندری و مختاری کرجی، سلطان اسحاق پاوهای، آذرفر الیگودرزی، آبشناسان و هوشیار و بختیاری و ایزدستای تهرانی، سیاری و صیاد و دوران شیرازی، آریافر همدانی، رستمی اهری، صدیق خراسانی، حسنی سعدی کرمانی، جواد صفری گیلانی... و همه ارتشیانِ گُرد و دلیر ایران از سیستان و بلوچستان، لرستان، فارس، بوشهر، خوزستان، اصفهان، یزد، آذربایجان، تهران، کرمانشاه، خراسان، گیلان، زنجان، کرمان، تا گوشهگوشۀ ایران
🔴 پینوشت:
اقتباس از کانالِ «سیاستِ ملّی»
@IranDel_Channel
💢
🔴 مرکز پژوهشهای علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه با همکاری مرکز مطالعات ایرانشناسی نیمروز و اندیشکدۀ دیپلماسی ملل، نخستین نشست از سلسله نشستهای «مسئلۀ اَمر ملّی در ایران» را برگزار میکنند.
عنوان:
مسئلۀ امر ملی در ایران (۱)؛ مُخاطرات و آسیبهای ناشی از تمرکززدایی
سخنرانان (به ترتیب الفبا):
احمد بستانی
محمدعلی بهمنی قاجار
گودرز رشتیانی
سید ناصر سلطانی
احسان هوشمند
میزبان:
عارف مسعودی
زمان:
سهشنبه ۲ اردیبهشت ماه ۱۴۰۴ خورشیدی، ساعت هفده
محل برگزاری:
تهران، بلوار کشاورز، خیابان نادری، پلاک ۶، مرکز پژوهشهای علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه
#اطلاع_رسانی
@IranDel_Channel
💢
🔴 باکو و آنکارا از فرهنگِ ایران چه میخواهند؟
اشعار غریبه به جای سرودههای فارسی در آرامگاه نظامی گنجوی
✍️ گزارش فرارو
انتشار تصویری از داخل آرامگاه نظامی گنجوی، بار دیگر بحثها درباره پروژۀ ایرانزدایی از این شاعرِ نامدار را برجسته کرد.
به گزارش فرارو، ماجرا از جایی آغاز شد که کاربری به نام «نمیفوس» تصاویری از آرامگاه نظامی گنجوی، شاعر سدۀ ششم هجری خورشیدی، را منتشر کرد و کاشیکاریهای اشعاری به زبان تُرکی توجه دیگر مخاطبان را به خود جلب کرد.
نکتۀ عجیب ماجرا در آن است که نظامی گنجوی هرگز شعری به زبان تُرکی نسروده، اما در سالهای گذشته تلاش شده است تا اشعاری به او منتسب شود.
🔴 این گزارش را در بخش «مشاهدۀ فوری» بخوانید:
👇👇
@IranDel_Channel
💢
🎥 آذربایجان؛ قلبِ تپندۀ ایرانزمین
@IranDel_Channel
💢
🔴 کارزار اینترنتی دغدغهمندانِ کشور - ملت ایران
اعتراضِ چهرههای دانش، فرهنگ و هنرِ ایران به تضعیف ارکان هویت ملی و تضعیفِ یکپارچگی ملی
اگر شما هممیهنِ ایرانی فرهیخته و ارجمند هم تمایل دارید به این جمعِ بیش از هزار فرهیخته و دغدغهمندِ ایران بپیوندید، به نشانی زیر مراجعه کرده و امضا و نام خود را ثبت کنید:
https://www.karzar.net/208185
در نشانی بالا، (با فیلترشکن خاموش و گشودن در مرورگر) ذیل بیانیه، گزینۀ «امضای کارزار» است. با ضربه روی آن گزینه، نام و نامخانوادگی و شماره تلفن همراه خود را وارد میکنید، کد تأييد به شما پیامک میشود. بعد وارد کردن آن کد تأیید، فرآیند امضا، کامل شده و خاتمه مییابد.
دوستان و آشنایانِ ایراندوستِ دغدغهمندتان را به این کارزارِ اینترنتی دعوت کرده و کارزار را در کانال تلگرامی، حساب ایکس (توییتر) و صفحۀ اینستاگرامیتان به اشتراک بگذارید.
🔴 خبرهای این بیانیه را از «اینجا» بخوانید.
#اطلاع_رسانی
@IranDel_Channel
💢
.
🔴 ادبیات و موسیقی ایرانی
چون تو جانانِ منی، جان بی تو خرّم کی شود
چون تو در کَس ننگری کَس با تو همدم کی شود
گر جمال جانفزای خویش بنمایی به ما
جان ما گر در فزاید حسن تو کم کی شود
دل ز من بردی و پرسیدی که دل گم کردهای
این چنین طراریت با من مسلم کی شود
عهد کردی تا من دلخسته را مرهم کنی
چون تو گویی یا کنی این عهد محکم کی شود
چون مرا دلخستگی از آرزوی روی توست
این چنین دل خستگی زایل به مرهم کی شود
غم از آن دارم که بی تو همچو حلقه بر درم
تا تو از در در نیایی از دلم غم کی شود
خلوتی میبایدم با تو زهی کار کمال
ذرهای همخلوت خورشید عالم کی شود
نیستی عطار مرد او که هر تر دامنی
گر به میدان لاشه تازد رخش رستم کی شود
عطار نیشابوری
🎙 موسیقی پیوست: چون تو جانان منی
خواننده: محمدرضا شجریان
تنظیمکننده: حسین علیزاده
چامهسرا: عطار نیشابوری
آلبوم: بی تو به سر نمیشود
🔴 به بهانهی ۲۵ فروردین، روز بزرگداشتِ عطار نیشابوری، چامهسرا و عارف نامدار ایرانزمین
#مناسبتها
@IranDel_Channel
💢
🎥 حضور استاد بهروز وثوقی در کنسرتنمایشِ «سیصد» و همخوانیِ سرودِ میهنیِ «اِی ایران»
کنسرتنمایشِ «سیصد» به آهنگسازی سهراب پورناظری در شهر سنخوزه آمریکا به اجرا درآمده است.
#اطلاع_رسانی
@IranDel_Channel
💢
🔴 کارزار اینترنتی دغدغهمندانِ کشور - ملت ایران
اعتراضِ چهرههای دانش، فرهنگ و هنرِ ایران به تضعیف ارکان هویت ملی و تضعیفِ یکپارچگی ملی
اگر شما هممیهنِ ایرانی فرهیخته و ارجمند هم تمایل دارید به این جمعِ بیش از هزار فرهیخته و دغدغهمندِ ایران بپیوندید، به نشانی زیر مراجعه کرده و امضا و نام خود را ثبت کنید:
https://www.karzar.net/208185
در نشانی بالا، (با فیلترشکن خاموش و گشودن در مرورگر) ذیل بیانیه، گزینۀ «امضای کارزار» است. با ضربه روی آن گزینه، نام و نامخانوادگی و شماره تلفن همراه خود را وارد میکنید، کد تأييد به شما پیامک میشود. بعد وارد کردن آن کد تأیید، فرآیند امضا، کامل شده و خاتمه مییابد.
دوستان و آشنایانِ ایراندوستِ دغدغهمندتان را به این کارزارِ اینترنتی دعوت کرده و کارزار را در کانال تلگرامی، حساب ایکس (توییتر) و صفحۀ اینستاگرامیتان به اشتراک بگذارید.
🔴 خبرهای این بیانیه را از «اینجا» بخوانید.
#اطلاع_رسانی
@IranDel_Channel
💢
🔴 شمارۀ ۷۰ ماهنامۀ وطنیولی (راه وطن) منتشر شد:
شمارۀ فروردین ماه ۱۴۰۴ خورشیدی
🔴 در این شماره میخوانید:
هشدار بیش از هزار شخصیت فرهنگی دربارۀ خدشه به همبستگی ملی؛
دریغ است ایران
نوروز نام دیگر ایران است!
(به قلمِ داود دشتبانی)
هویت ملی ایرانیان و تهدید نژادپرستی قومی
(به قلم علی سعیدنژاد)
گفتگو با بهمن دمشقی خیابانی، شاهنامهپژوه تبریزی:
آذربایجان پیشاز اسلام، پایتخت معنوی ایران بود / در شاهنامه، هیچ بیت نژادپرستانهای نیست
هشدار جمعی از وکلا دربارۀ نفوذ جریان تفرقهافکن در کانون وکلای دادگستری آذربایجان شرقی
تحلیل رویدادهای اخیر و هشدار به مسئولان:
بس کنید!
اردوغان و بازار نوروز
(به قلمِ حبیبالله فاضلی کرمانشاهی)
شیخ خزعل و جعل هویت برای خوزستان
(به قلمِ میلاد صادقی)
نقدی بر کتاب «ایران بین دو انقلاب» از یرواند آبراهامیان
(به قلمِ محمدعلی غیبی)
و مطالب دیگر...
🔴 برای مطالعۀ PDF ماهنامۀ وطنیولی، میتوانید به «اینجا» مراجعه کنید.
@IranDel_Channel
💢
🔴 یادکردی از استاد عبدالعلی کارنگ
✍️ آرسام محمودی
۲۱ فروردین سالروز درگذشت ادیبی اندیشمند و یکی از مفاخر آذربایجان، شادروان عبدالعلی کارنگ است. کارنگ از بنیانگذاران کتابخانهی ملی تبریز و پایهگذار شعبهی تبریز مؤسسه فرانکلین بود که سالها برای شناساندن تاریخ و هویت زادگاهش آذربایجان به مطالعه سپری کرد و آثار گرانبهایی نیز در همین زمینه به طبع رساند. به نوشتهی ایرج افشار، کارنگ دوستدار استوار شهر خویش تبریز بود و مردی نجیب و انسانتمام بود. مدتی نیز رییس آموزش و پرورش میانه بود. در میان آثار کارنگ، کتاب «آثار باستانی آذربایجان» که در سال ۱۳۵۱ [خورشیدی] توسط انجمن آثار ملی به چاپ رسید و رسالهی «تاتی و هرزنی، دو لهجه از زبان باستان آذربایجان» از اهمیت بسزایی برخوردارند. عبدالعلی کارنگ در رسالهی تاتی و هرزنی، علاوه بر بررسی لغات این دو لهجه، ضمن تأکید بر هویت آریایی آذربایجان، در چندین بند به جاعلان تاریخ آذربایجان و ترکگرایان، پاسخهایی علمی و مستدل داده است که خواندن آن برای کسانی که در زمینه تاریخ و زبان آذربایجان فعالیت میکنند، مغتنم است. شادروان عبدالعلی کارنگ در ۲۱ فروردین ۱۳۵۸ [خورشیدی] در زادگاهش تبریز از دنیا رفت.
منزل عبدالعلی کارنگ که در محله شتربان تبریز قرار داشت، میزبان گعدههای فرهنگی بود و در میان ادییان و فاضلان تبریز، بیتالاحباب نام گرفته بود. چرا که بسیاری از چهرههای ادب و فرهنگ آذربایجان و ایران از قبیل بدیعالزمان فروزانفر، میرزا جعفر سلطانالقرایی، عباس زریاب، باستانی پاریزی، محمدامین ریاحی خویی، شهریار و ... به خانهی او رفت و آمد داشتند.
یکم: پیش از آنکه تبریز بدست رجالی که ایرانشهر را "ویرانشهر" خطاب میکنند، اداره شود، چنین اندیشمندانی در تبریز زمام بر مسند بودند.
دوم: هماکنون که این مطلب را مینویسم، خانهی باقرخان سالار ملی [ایران] در تبریز، در آستانهی ویرانی کامل قرار دارد و کسانی که در تبریز زمام امور را در دست دارند، مشغول تکرار کردن جعلیات تاریخی دربارهی آذربایجان، فحاشی به ایران (ویرانشهر نامیدن ایران!) و مبارزه با ایرانشهر هستند!
#یادها | #مناسبتها
@IranDel_Channel
💢
🔴 در حاشیۀ بیانیۀ ۹۰۰ امضایی
✍️ احسان هوشمند
حدود ۹۰۰ نفر از شخصیتهای شناختهشدۀ کشوری در بیانیهای هشدارآمیز نسبت به برخی سیاستهای ضدِّ انسجامی جاری که مغایر همبستگی و مصالح ملی است، ابراز نگرانی کردند. شخصیتهای شناختهشدهای در عرصههای علم، فرهنگ، هنر و سیاست در این بیانیه با اشاره به مواضع یکی از استانداران شمال غرب کشور و نیز رویدادهای شهر ارومیه و برخی دیگر از شهرستانهای غربی کشور، به دولت هشدار دادند که استمرار چنین رویکردها یا اقداماتی میتواند موجب تحمیل هزینههای بزرگی به ملّتِ ایران شود.
در میان امضاکنندگان بیانیه، شخصیتهایی همچون استاد عبدالمجید ارفعی، استاد حسن انوری، استاد ژاله آموزگار، استاد علیاصغر دادبه، استاد میرجلالالدین کزازی، استاد علیاشرف صادقی، استاد کاوه بیات، استاد نصرالله پورجوادی و خانواده هنرمند پورناظری، استاد داریوش پیرنیاکان و صدها استاد و محقق و هنرمند و فعال سیاسی به چشم میخورد. این بیانیه ناظر بر برخی سوءتدبیرها در ادارۀ امور جاری کشور است. هرچند ریشۀ این رویدادها را میتوان به صورتِ تاریخی تحلیل و ارزیابی کرد و بهویژه نقش سیاستهای فرهنگی کشور در چند دهۀ گذشته را باید در این زمینه مورد ارزیابی و آسیبشناسی قرار داد، اما وقوع برخی رویدادهای غیرمنتظره و موضعگیریهای این دسته از مسئولان بر نگرانیها افزود. در تاریخ پس از انقلاب، امضای چنین بیانیهای توسط گروه درخور توجهی از شخصیتهای برجسته فرهنگی، علمی، پژوهشی و سیاسی هیچ سابقۀ مشابهی ندارد. این ویژگی مهم یعنی بیسابقهبودن چنین موضعگیریهایی، با وفاق صدها نفر از شخصیتهای فرهنگی، نمایانگر نارضایتی بخش بزرگی از اندیشمندان و محققان وطندوست از روندهای جاری در سیاستهای فرهنگی است.
در دهههای اخیر بر اثر سوءتدبیرهای رویداده، بخش بزرگی از میراث فرهنگی و تمدنی و محیط زیست و حتی مناسبات اجتماعی در کشور دچار کژکارکردی یا تخریب شده است. متأسفانه این وضعیت منجر به بروز پدیدههایی همچون گسترشِ محلّیگرایی شده است. وقوع تشنج در کازرون و با تلفات انسانی در پی طرح تقسیم این شهرستان، وقوع تنش منجر به کشتهشدن گروهی از هموطنان در ماجرای نصب تابلوی حدِّ فاصل دزفول و اندیمشک و برخی رویدادهای مشابه، نشانی از گسترش محلّیگرایی در کشور است، بیآنکه دستگاه تدبیر در کشور به صورت کارشناسی در پی شناخت ابعاد و چرایی بروز آن باشد. افراط در بومیسازی ساختار دولت در شهرستانها و استانها، بومیسازی ساختار پذیرش دانشجو با عوارض فراوان و سیاستهای مشابه دیگری که در چند دهۀ گذشته طراحی و اجرا شده، امروز عوارض سوء خود را نمایان میکند. بیش از هر زمان دیگری کشور نیازمند انسجام و همگرایی است.
برای مواجهه با شرایط پیچیدۀ شکلگرفته، کشور نیازمند همراهی نهادهای مدنی، احزاب و سمنها برای توسعه، آبادانی و عمران است. همچنین در بنیان هر سیاست هویتی یا اجتماعی یا فرهنگی که مورد توجه دولت قرار دارد، باید به صورت کارشناسی نسبت این سیاست با مصالح ملّی ارزیابی و سنجیده شود. باید در حکمرانی، امر ملّی، مقدم بر هر موضوع دیگری باشد. اما متأسفانه وضعِ موجود نمایانگر بیتوجهی فراوان در این زمینه است. بیانیۀ امضاشده اگرچه با بیتوجهی برخی از فعالان مواجه شد که روزنهگشایی را بهعنوان شعار برگزیدند یا برخی اصلاحطلبان که تمام توجهشان کسبِ پست و مقام است، اما بیتوجهی آنان نمیتواند خللی در واقعیت جاری کشور ایجاد کند. اگر آنان دلخوش و سرمستِ پست و مقام و موقعیت خود هستند، اما چهرههای علمی و فرهنگی و بزرگان فرهنگ و هنر و بسیاری از اندیشمندان و فضلای کشور مسیر دیگری برگزیدهاند. نگرانی این دسته، نه پست و مقام و رانت، بلکه سرنوشت و مصالح کشور است. خوشبختانه روزبهروز شاهد توجه بخش بیشتری از هموطنان به ایرانیت و سرنوشت کشور هستیم؛ حتی اگر گروهی از سیاستمداران راهی دیگر برگزینند. امروز مصالح و منافع ملّی، مهمترین دغدغه گروه شایان توجهی از ایرانیان است. آیا سیاستمداران کشور و دولتمردان متوجه این مهم هستند؟
🔴 بُنمایه:
روزنامۀ شرق، شمارۀ ۲۱ فروردین ۱۴۰۴ خورشیدی
@IranDel_Channel
💢