31855
Хаётий ва Ибратли ҳикоялар... Хикматлар хазинаси... Инсон такдирини аччик синовлари... Hamkorlik va reklama uchun 👇👇 @Bronzam . . . . . .
Bugun joylay olmaganim uchun bira toʻla 4 qism toʻliq joyladim. Yoqimli mutolaa
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
#акси_дунё
143-қисм
Кўзларим ўз- ўзидан қисилиб унинг ортидан кирган эримга қарадим.
“Яхши ўтирибсанми, жоним “ ,-деб менга яқинлашиб пешонамдан ўпиб қўйганини Меҳри кўрди. Агар Низом Меҳрига чиндан ҳам бу ерда қол деб илтимос қилган бўлса, бунинг учун унинг бошини ёришимни билганидан Меҳрининг кўзича менга яқинлашди ёки акси Меҳри буни ўзидан тўқиди.
Ҳақиқатни билиш учун эса, Низом билан ҳоли қолиш лозим. Меҳрининг мақсади, орамизга совуқчилик киргизиш бўлса, унинг кўзи олдида ҳисобот сўраб ниятини амалга оширмас эдим. Меҳри онасининг олдига,кириб кетди. Низом ҳам онасининг ортидан кирганида, бир муддат ҳовлида бир ўзим қолиб кетгач, ўзимни бошқача ҳис қилдим ва ерим эримни олди-да, деб улар ўтирган хонага бордим.
“Нима алоқаси бор ойи? Бечора қўлидан келганча, ҳаракат қиляпти”
“Бир жойига қўйсин ҳаракатини. Мен сенга аввал ҳам айтдим, фикрим ўзгармади. Эҳтиётингни қил бола, бош оғриқ хоҳламайман “ -қайнонам эримни койиганига қараганда, Меҳрининг бу уйда қолиши ёки келиб кетишига қарши демак.
Ҳеч бўлмаса, менга ўхшаб фикр қиладиган бир киши бор бу уйда.
“Овқат тайёр, сузиб келайми ойижон?” -деб келганимни билдириб сўрадим.
“Қорним тўқ, ҳар нарсага безовта қилманглар дам оламан. Бошим ёрилай деяпти “ ,-деб яна жерккандек жавоб берди.
“Менга суз, мен очман “ ,-деди бечора Низом. Мен ва онаси орасида қолганини билдирмасликка ҳаракат қилиб.
🌓 🌒
Қайнонам уйга қайтганидан бери, деярли ҳар куни икки -уч киши кўнгил сўраб кела бошлади. Эрта туришни одат қила бошладим. Аввалгидан фарқли ўлароқ, ётоқда ётганим учун Низомнинг уйғонганини сезиб, минг уйқум келса-да, уйғониб унга нонушта тайёрлардим. Уни ишга кузатадиган бўлдим, чунки мен бу эътиборни эримга кўрсатмасам, пайт пойлаб турган биров бор эди.
Гарчи Низом менга дунёдаги бор қасамларни ичиб, Меҳри билан энди иши бўлмаслигини айтса-да, Меҳрининг эримда ҳали ҳам кўзи борлигини сезиб юрар эдим. Шу зайл кунлар ҳафталар ўтди. Ойим қайнонанг келган бўлса, уйга чақириб қолиб кетган одатимизни қилиб олайлик деб қўймади.
Мен Адолатни кўндира олмаган бўлсам-да, Низом онасини кўндирди ва бир оқшом камроқ даврада, ота- онамникига бориб урфга кўра меҳмон бўлиб келдик. Латвияда қилинган ҳужжатларга, рухсатнома чиқиб биринчи гуруҳ машиналар йўлга чиқиб бўлган эди. Ташқаридан қараганда, ҳамма нарса бўлиши керакдек бўларди. Ўқишим, ундан кейин ишхонага боришим, уй ишлари қайнонанинг муомаласи деб, вақт ҳам сувдек оқиб кетганини сезмай қолган эдим.
Токи Ирода деган аёлдан яна смс олиб, Низом билан учрашувга ёрдам беришимни сўрамагунигача.
Muallif: Sulhida Davron
Muallif ruhsatsız koʻchirib olish taqiqlanadi🛑
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
#акси_дунё
141-қисм
“Жуда яхши аёли бор эди. Моҳира опа бизникига кўп келиб кетарди, қизининг исми нима эди-я?”
Ёлғон тилимдан шунчалик осон чиқар эдик-ки, дардим калаванинг бошини топиш, бўлмаса бунча гуноҳга кирмаган бўлардим.
“Қизи бор эдими? Билмадим, бизникига келганини эслай олмайман“
“Бор эди. Мен билан роса ўйнар эди. Равшан ака ўлгач, бошқа ерга кўчишибди. Моҳира опа, жуда меҳрибон аёл эди. Шу кишини бориб кўрмоқчи эдим, қаердан топсам бўлади?”
“Қаерга кўчганини билмадим, лекин истасанг ойимдан сўраб кўраман “ ,-деганида қўрқув босиб, тезда жавоб бердим.
“Йўқ, ойинг биз каби хизматчиларни унча менсимайди. Хафа бўлма, тўғрисини айтяпман. Орамизда бу масала ҳам каттариб кетмасин. Ўзи шундоқ ҳам асаблари таранг “
“Майли, суриштириб кўраман, топсам айтаман сенга” ,-деганида хурсанд бўлиб елкасига эркаланиб бошимни қўйдим. Режа қилган биринчи қадамимни отдим. Моҳира опани ҳеч кимга сездирмай топиб, гаплашишим керак. Навбатдаги вазифам Ирода ва ўғли.
“Низом, сен менга мендан гап яширма дегандинг. Бир масала бор сенга айтмасам бўлмайди “
“Нима экан, тинчликми?”
“Тинчлик. Ойинг менга тарсаки туширган куни, Ирода деган аёл ўғли билан келган эди. Билишимча, укангдан хабаринг бор” бошимни эгиб хижолат бўлгандек, гапирдим.
Низомнинг бармоқлари рулни қаттиқ сиқа бошлаганига кўзим тушди.
“Бошқача тушунма, ҳеч кимнинг оилавий сирига ишим йўқ. Фақат у аёлга ёрдам керак экан”
“Нафиса, у аёлни дарди пул. Катта бир нарса ундириш “
“Йўқ , қасам ичаман, менга ундай демади. Чет элга кетмоқчи экан. Боласига ҳужжат қилишга ёрдам беринг, деб келган экан”
“Кетса, кетаверсин бизга нима?”
“Сиздан ҳужжат сўраганга қараганда, даданг болани номига олган. Вояга етмаган болага, отаси рухсатисиз чиқиш мумкин эмас, биласан “
“Бу мени ишим эмас, дадамни иши. Дадам қачон тузалиб, бошидаги дарддан қутилиб чиқса, ўзи ҳал қилади”
“Низом, ойинг у аёлни ва болани кўрганида қай аҳволга тушганини мен кўрдим. Энг маъқул йўли у аёлни бу ерлардан узоқлаштириш “
“Сен танимайсан унақа аёлларни. Кетишга кетиб олиб, мерос талашади. Ана кўр кейин”
“Уни йўли бор. Сен ҳужжатни тўғрилаб бер. Олдига бошқа бир шартнома қўй. Боласига рухсат эвазига, меросдан воз кечиб, даъво қилмайман деб ёзиб берсин” ,-гапларимни эшитган Низом йўлдан кўзини узиб менга қаради.
Биргина дардим, акам ва укамнинг фожесидаги ҳақиқатни билиш бўлгани учун, аслида бошқа бир дардни бошимга олганимдан бехабар эдим.
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
Ёш йигит Каъбада туриб фақат: "Эй тўғриларнинг, ҳаромдан ҳазар қилган бандаларининг ёрдамчиси - Аллоҳим, Сенга ҳамду санолар бўлсин!" - дея такрорларди.
Ёнидаги кишилардан бири ҳайратланиб сўради: - Биродар, нега фақат 1 та жумлани қайтаряпсиз, бошқа сўрайдиган тилагингиз йўқми?
Йигит бир пас жим тургач, ўз ҳолатига шундай изоҳ берди: - Бундан 7-8 йил олдин ҳам зиёратга келганимда, Каъбадан минг тилла танга солинган ҳамён топиб олдим.
Ичимда васваса бошланди: "Олтинларни олу чўнтагингга сол. Энди улар сеники, истаганингча харжласанг бўлади..."
Лекин бу гаплар шайтондан эканлигини ўз - ўзимга уқтирдим: "Йўқ, бу пуллар меники эмас, улардан фойдаланишим ҳаром".
Шу асно: " Ҳамёнимни йўқотдим, топиб олган борми?" - деган овоз эшитилди. Ҳалиги одамдан ҳамённинг таърифини, ичида қанча пул бўлганлигини сўрадим.
Гапларидан ҳамён унга тегишлилиги маълум бўлди - омонатни эгасига топширдим.
У менга суюнчи деб 30 тилла танга берди. Қўлимда пул билан бозорга йўл олдим ва у ерда болани мақтаб сотишаётгани устидан чиқдим.
Бояги боланинг тоза - покизалиги эътиборимни тортди.
Нархини сўрадим, 30 тилла эканини айтишди. Пулни бериб, асир болани сотиб олдим. Орадан бир - икки йил ўтди. Бола менга одоб ва садоқат билан хизмат қилди. Бир куни у билан бирга кетар эканмиз, қаршимиздан уч киши чиқди.
Шунда бола менга: "Хожам, сизга бир сирни очай - мен Форс амирининг ўғлиман. Келаётган кишилар эса отамнинг одамлари. Улар мени сотишингизни сўрайдилар, сиз яхши одамсиз, 30 минг олтиндан камига кўнманг. Қўрқманг, улар сизга зарар етказишмайди", деди.
Шундай қилиб асиримни ўттиз минг тиллага сотдим. Бу пуллар билан катта тижорат бошладим ва тез орада бойиб кетдим. Шундай кунларнинг бирида яқинларим: "Обрўли бир оиланинг қизи бор, отаси яқинда вафот этди. Сени шу қизга уйлантирмоқчимиз", деб қолишди. Мен рози бўлдим.
Тўй бўлди, никоҳ кечаси келиннинг сеплари орасида бир ҳамён диққатимни тортди. Рафиқамдан: "Бу нима?" - деб сўрадим.
У: "Отамнинг ҳамёни, ичида 970 тилла танга бор. Отам бу ҳамённи бир йили Каъбада йўқотган, топиб берган кишига 30 тангасини берган эканлар. Қолганини эса менга ҳадя қилиб, сепимга қўшганлар".
Қарангки, ўшанда Каъбада мен топиб олган олтинлар аслида ҳам ризқим экан. Агар эгасига бермаганимда ҳаром йўл билан келган бўларкан...
Тақдиримизда биз учун аталган ризқимизга албатта эга бўламиз, факат ҳаром еки ҳалол йўл орқали эга бўлишни ўзимиз танлаймиз...
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
📝БЕШИК (Ўқинг фақат йиғламанг...)
Хилола эрта сахардан кирларни тўплаб ювмоқчи бўлдию, негадир ўғли инжиқланиб ҳеч иш қилишга қўймасди. Қайнона болани баҳона қилмаслигини айтиб, дахлизда турган бешикни олиб кириб беришини буюрди. Келин бешикни олиб кирди, бешикни тўғрилаган киши бўлдию, иш билан эшикка чиқиб кетди. Ойижониси болани ечинтириб бешикка қаттиққина қилиб белаб қўйди. Хилола эшикдан кириб болани эмизиб, ухлатмоқчи бўлди, бола негадир ижиргаланиб ҳеч ухлолмасди. Қайнона келинига бемалол кирини ювиб, ховлини супуриб, ишларини қилиб олишини, болани ўзи тебратиб ухлатиб қўйишини айтди. Хилола ўчоққа ўт ёвиб сув исита бошлади, сув исигунга қадар, ховли ишларини қилиб олди. Уй ичидан болани йиғи овози эшитилиб турарди. Хилола кирни кир машинасига солиб уйга кириб болани бешикдан ечиб олишни ойижонисидан илтимос қилди. Қайнона:
- Биз ҳам бешикда беш олтита бола катта қилганмиз. Бир кун кечгача ётса хеч нарса қилмайди, болани эмизиб, ишингизни билиб, билиб қилаверинг, деди кесатиб. Хилола болани яна эмизиб кирини ювгани чиқиб кетди. Бола йиғидан тўхтамас, бувижониси бешикни қаттиқ қаттиқ тебратишни тўхтатмас эди. Хилола уч соат ичида бутун бошли оила кирини ювиб тугатолмай, болани йиғисига чидолмай яна уйга кирди. Бола йиғидан толиб кўзлари сузилиб қолганди. Келин яна ойижонисига юзланди:
- Ойижон неварангизни ҳеч бунака одати йўқ эди, келинг бир ечиб, орқаларини силаб яна бошидан бешикка боғлаб қўямиз, йўқ деманг ойи, деб ялинар эди.
Ойижон наилож рози бўлдилар. Хилола бешикдан болани ечаётиб қўли хўл бўлганини сезди, сийдик ёйиб ухлолмабдида деб ҳаёлланиб не кўз билан кўрсинки, бу сийдик эмас, қон эди! Болани белаётиб бешикни кўздан кечирмаганди. Бешикнинг тувагига каламуш кириб олган эди. Хилола шок ҳолатига тушиб қолди. Бу ҳолатни кўрган ойижон бақир чақир қилиб қўшниларни чақирди. Кимдир тез ёрдамни чақириб қўйди. Тез ёрдам келиб она болани касалхонага олиб кетди. Бола кўп қон йўқотгани ва каламушнинг заҳарли тишларидан заҳарлангани учун уч кун реанимация бўлимида ётиб, тўртинчи куни оламдан кўз юмди. Онаизор савдои бўлиб қолганди. Қайнона қилган ишидан минг пушаймон бўлмасин, неварасини ортга қайтаришни иложиси йуқ эди.
Бу тўқима ҳикоя эмас, балки шу кунларда бўлиб ўтган воқеа. Илтимос онажонлар болани бешикка белашдан аввал бешикни зимдан кўздан кечиринглар, кейинги пушаймон ўзингга душман деб бежизга айтилмаган.
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
− Кетдик! Аммо зиёфатни битта сиз қилиб бермайсиз, − дедим мен. − Ахир бундан мен ҳам манфаатдорман, демак мен ҳам тўлайман.
− Биз ҳам бор, − деди ҳисобчимиз Маҳмуджон.
− Ҳайдар акадан бошқа ҳамма, эркагу аёл баб-баравар тўлайди, − деди Насиба.
− Юра қолинглар, хайрли ишнинг эртароқ бўлгани маъқул, − деб йўл бошлади Назир ака.
Биз узун-қисқа бўлиб, шаҳарнинг энг номдор ресторанига кириб бордик. Бизни тавозе билан кутиб олган официант йигит олиб келган таомномани Ҳайдарнинг қўлига тутдик.
− Кўнгиллари тусаган нимаки бўлса, буюрсинлар!
Биз бир соатдан ошиқроқ ўтирдик. Суюқ, қуюқ, энг суюқ, энг қуюқлари тановвул қилинди ҳам-ки, Ҳайдар ёрилай демасди. Аёллар бетоқат бўла бошладилар.
− Ҳайдар ака, яна ярим соат ўтирсак, эрим уйга киритмай қўяди, − деди Насиба.
− Биттадан музқаймоқ ейлик бўлди, кейин айтаман, − деди Ҳайдар.
На илож, музқаймоқ ҳам буюрдик.
− Бўлди, қорним тўйди, энди ётиб ухлайман, − деди Ҳайдар.
− Ҳайдаржон, ўлай агар ҳозир бўғиб қўяман, − деди Зокиржон.
− Ҳазиллашдим, юморни тушунмайсизларми, ахир бу «Зумрад ва Қиммат»даги Қимматнинг сўзлари-ку?
− Ҳозир юмор сиғадими, Ҳайдаржон, бўла қолинг, − дедим менинг ҳам тоқатим тоқ бўлиб.
− Бўпти, бошладик бўлмаса, − деди Ҳайдар. − Аммо бунинг тарихи узун. Шунга битта кофе буюрсангизлар, ҳўллаб-ҳўплаб айтиб берсам.
− Шу охирими? − деди Зокиржон асабий.
− Охири, охири.
Хуллас, кофе ҳам дамлатдик.
− Биласизлар, Зиёда опанинг энг ёмон кўргани мен эдим, − орзиқиб кутилган мавзуда сўз бошлади Ҳайдар. − Роса пичоқ суякка қадалиб, «Эртага ариза ёзиб ишдан кетаман», деб турганимда Зиёда опа жиғибийрони чиқиб келиб қолди. Кредитга телевизор олмоқчи экан, беришмапти. Лоп этиб миямга бир фикр келиб қолди. «Зиёда опа, хоҳлайсизми, энг катта, энг яхши рангли телевизорни сизга мен олиб бераман. Кредитдан ҳам қулай. Ҳар ой ойлик олганда беш-олти минг сўмдан бериб қўяверасиз», дедим. «Ҳазиллашмаяпсизми?» деди Зиёда опа ишонмай. «Хоҳласангиз, ҳозироқ бориб танлаган телевизорингизни олиб бераман», дедим. «Кетдик», деди опам ҳалиям ишонмай. Бордик, опам зўр бир телевизорни танладилар. «Шу бугун албатта олиб келинг», деб музлатгич учун хотиним йиғиб берган пулни телевизорга тўлаб, уйларига олиб бориб, ўрнатиб, қўйиб ҳам бериб келдим. Хотинни-ку, бир амаллаб тинчитдим, аммо эрталаб ишга келсам, опажоним атрофимда гирдикапалак-да. Ялаб-юлқашга ҳам тайёр. «Шартим шуки, бировга айтиб ўтирмайсиз», дедим. Бор гап шу. Кредитга битта телевизор олиб бердим, холос.
− Телевизорнинг пулини тўлаб бўлганидан кейин нима қиласиз? − деди Зокиржон. − Ахир, Зиёда опа андишани билмайди. Қарзини тўлаб бўлганидан сўнг, яна ўша-ўша Зиёда опага айланади-ку?
− Эҳ, соддагина укам-а, − деди Ҳайдар. − Мен яқин беш-олти йилга етадиган режаларни тузиб қўйганман. Телевизорнинг пулини тўлаб бўлгандан, яна кредитга битта видеомагнитофон олиб бераман. Унинг ҳам пулини тўлаб бўлса, битта параболик антенна олиб бераман. Унинг пулини тўлаб бўлгунча ё мен бошқа иш топаман ё опажоним нафақага чиқиб кетади.
− Оббо пишиғ-ей, − деди Назир ака ресторандан чиқарканмиз Ҳайдарнинг елкасига қоқиб. − Оббо пишиқ. Устаси фаранг экансиз-ку?
Уйга келиб, тинчим қочди. Мен ҳам нимадир қилишим керак. Шу параболик антеннани мен олиб берсам-чи? Э, калламга қойилман-да. Сирожиддин дўстим шунақа нарсалар билан савдо қилади. Дарров унга телефон қилдим. Нархини сўрадим. Антенна ўлгур салкам ярим миллион турар экан. Начора, «жондан кечмасанг жонона қайда»?
− Сирожиддин, эрталаб дўконингга кириб ўтаман. Битта энг яхшисини тайёрлаб қўйгин, дўстим.
Эрталаб йиққан-терганларимни белга тугиб, Сирожиддиннинг дўконига бордим.
− Энг каттасини, энг зўрини бер, дўстим! − дедим Сирожиддинга.
Ўша энг зўрини машинага юклаб, ишхонага келаяпман-у, хаёлимда ҳисоб-китоб, рақамлар айланади: «Зиёда опа ҳар ой ўн минг сўмдан бериб борса, қирқ саккиз ойда қутиларкан қарзидан. Бу роса тўрт йил дегани. Агар ойига беш мингдан беришга кўндирсам, нақд саккиз йил дегани. Саккиз йил қулоғим тинчийди. Қандай яхши. Қандай яхши-я?»
(Давоми бор...)
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
📖 Улуғларнинг сўзлари -
Сўзларнинг улуғлари!
📖 Одамлар ортингдан эргашишини истасанг, уларнинг ортидан юр!
📖 Буюк ишлар албатта майда ишлардан бошланади.
📖 Ягона ва энг мудхиш хато аввалги хатоларни тузатмасликдир.
📖 Фалсафанинг фойдаси шундаки, у ҳарқандай одам билан сўзлаша олиш имконини беради.
📖 Ҳар қандай саволга жавоб бериш мумкин, фақат у тўғри берилса бас.
📖 Ҳаёт одамларга сахнадир. Унда рол танлаш кишининг ғоясига боғлиқ.
📖 Тинглаш ва сукут сақлаш сизни донишмандликка етаклайди. Сукут – донишмандликнинг бошланиши.
📖 Булут эътиқодсиз бўлганидан, шамол уни ҳоҳлаган томонига олиб кетади.
📖 Жонзотларни ўлдиришдан сақланинг. Чунки одам ўлдириш жониворларни ўлдиришдан бошланган.
📖 Ўтган кун хақидаги: "Мен уни қандай ўтказдим, нималар қилдиму, нималарга улгура олмадим? деган саволларга жавоб топилмагунча кўзларингиз уйқуга кетмасин.”
📖 Ақл кириши учун ақл тиши чиқишини кутиб ўтириш шарт эмас.
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
#акси_дунё
139-қисм
“Дада, сиздан бир нарса сўрамайман дейман доим ёдимдан кўтарилади.”
“Яна калтакесак, илонинг боласими деб сўрайдиган бўлсанг ёки шунга ўхшаш саволлар бўлмаса, майли қизим”
“Ёш бола эдим дада, унақа саволларимга жавобни энди Интернетдан қулай топиб оламан. Мени анчадан бери қийнаган бошқа савол бор. “
“Ҳа ,майли сўра-чи, бўлмаса бу кеча уйқунг келмайди сени “
“Акамларнинг автоҳалокати, ҳеч сизни шубҳага солмаганми? Суриштирмаганмисизлар қандай нимага бўлди деб?”
“Бу қаердан ақлингга келди қизим?”
“Доим ақлимда дада, катта бўлганим сари ичимдаги шубҳа ва саволлар ҳам каттаряпти. Ойимдан сўрай олмадим юрагига олмасин деб, сиздан шу учун сўраяпман “
“Шубҳа қилмай бўладими қизим? Жиноий иш ҳам очилган эди. Текшириш ва сўровлар олиб борилиб, машина айбдор деб топилди ва мусодара қилинган эди ўша пайтда. У даврда икки бош ҳайдовчи бўлар эдик. Мен бошлиқни олиб юрсам, Равшан уйдагиларни болаларни, келиб -кетган меҳмонларга хизмат қиларди. Ўша куни акангга калитни ким бергани аниқ билинмади. Лекин Равшан терговда берган ифодасида, Нуриддин машина ҳайдашга қизиқарди, бир неча марта сўроқсиз калитни олиб, маҳаллада айланиб келганига гувоҳ бўлгандим. Дониёр ака, хафа бўлиб қолмасин деб айтмаган эдим. Калитлар қоровулхонада туради ва шу куни ҳам Нуриддин ҳеч кимдан сўрамай калитни олган, деб айтди. Ўғлим ўлиб кетганди, бу гапни рост ёки ёлғонлигини исбот қила олмас эди. Хуллас иш шу тариқа ёпилди.”
“Дада, сиз акамнинг бировнинг нарсасини сўрамай олганига ишонасизми?
“Қизим, ака -укангни қайтариш иложи йўқ. Ишонмаган эдим, албатта. Аммо у кунги шоҳидлар ҳам, ҳозир ҳаётда эмас. Равшан ўтиб кетди. У билан бирга ўша даврда ишлаган йигит Америкага кўчиб кетган. Нима бўлса, тақдиримизда ёзилгани учун бўлди, қизим. Сен буларни ўйлаб бошингни қотирмай қўявер.”
Нафақат ойим, дадам учун ҳам бу мавзу оғир эканлигини, дадамнинг суҳбатимиздан сўнг балконга чиқиб, нечта тамакини кулдонга сўндирганидан билса бўларди. Ойим ва дадам билан ўтказган кунларим сокин ҳузурга тўла ўтди.
Низом билан кунига 3-4 марта видео қўнғироқ орқали гаплашсак-да, тум ярмигача смслашиб чиқар эдик. Яна янги одатимиз пайдо бўлганди. Ўлгидек, иккимиз ҳам бир- биримизни қизғанишни бошладик. Орада бир неча бор шу сабаб тортишиб ҳам олиб, соатлаб гаплашмай кетдик. Уни дарди, мен ўқишга борганимда Сардор менга қарадими гап отдими?
Бошқаларга сохта никоҳимизни сездириб қўйган бўласам, менга бошқа кўз билан қараганлар бўлдими ва ҳоказо. Менинг дардим эса маълум, Меҳри.
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
#акси_дунё
138-қисм “Бирор ишинг бор эдими, ташқарида?” “ Тоза ҳавода озгина юриб келдим “ ,- дедим яна ёлғон гапиришга мажбур бўлиб.
“Даданг келса, чой- пойига қара. Сув танамни ланж қилиб қўйди шекилли, уйқу босди” ,-деди ойим чарчаган кўзлари билан ойнадан менга қараб.
“Ойи, ўғилларингиз тирик бўлгани-да, ҳозир келин қилган бўлардингиз, невараларингиз бўларди” ,-дедим ойимдан қандай қилиб у мудҳиш воқеа ҳақида гап сўрашни билмай.
Ора- сирада ойимга шундай саволлар берганим учун ойим гапларимга оддий ҳол деб қарайди.
“Ўтган ўтди, қизим. Аллоҳга шак келтириб ундай бўлса, бундай бўлса деб, ўтмишдаги ярани тирнайверсанг, охири қонайди. Қани энди икки болам ҳам олдимда бўлса. Уларни изидан келганга ҳам, улардан туғилганга ҳам, жон деб кучим етгунча қарар эдим. Аммо энди фақат сен қолдинг. Неварани ҳам сен торттирасан қизим. “
“Менми?” -деб сўрадим беихтиёр. Ойимнинг невара ҳавасини билмаган эдим.
“Бу ёшдан сўнг бошқа бола туғиб, уни улғайишига кучим имконим бўлмагани учун албатта сен-да, бошқа ким бўлади? Менга қара яна ҳозирги ёшларнинг айримларига ўхшаб, ўзим учун яшайман болани 40 дан кейин туғаман деган гапларни қилиб юрма, хафа қиламан лекин “
“ Ақлим кирганда болали бўлишим маъқул эмасми? Зукко авлод қолдириш керак-ку? “
“Жинни гапларингни гапирма. Бу гапларни сенга чет элда юриб келган эринг ўргатадими? Табиатнинг ўзини қонуни бор. Нега қиз ва ўғил болалар вояга етади ва бу бир даврга тенг келади доим, биласанми? Чунки табиат бир ўспирин 13-15 ёшдан сўнг организми биологик жиҳатдан тайёр бўлишни бошлади деб, сигнал бера бошлайди. Сен Аллоҳдан яхши биласанми? Ақлли болалар фақат 40 дан кейин туғилганда, унда балоғатга етиш ёшини ҳам 40 қилиб қўярди. Товба қилдим-да, 40 дан кейин туғармиш?”
“Барибир ҳали, жуда эрта “,-дедим бир- икки ойда невара деб қисташмасин ишқилиб.
“Эрта- пертаси йўқ. Бола билан бирга ота-она ҳам улғаяди. Масъулият олишни, сабр қилишни ўрганади. Ҳеч қандай қаршиликсиз меҳр беришни билиб олади. Қаноат, ғамхўрлик, сабабсиз кечиришни, марҳаматли бўлишни бошлайди. Гапни кўпайтирма-да, дўхтир айтганини эслаб оз бўлган имконингдан фойдалан.”
Менинг ниятим акамларнинг автоҳалокати ҳақида бирор нарса билиб олиш бўлса, мавзу бошқа ёқларга бурилиб, етмагандек дакки ҳам эшитиб олдим. Ойим ором олгани кириб кетгач, ҳеч қанча ўтмай дадам келди. Унга чойни дамлаб ёнига ўтириб қучиб олдим. Келган пайтидан бери оз бўлса-да, тана вазни ортгани учун энди қўлларимга суяклар ботмас эди.
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
🌙 ҲИЖРИЙ ЯНГИ ЙИЛИНГИЗ МУБОРАК БЎЛСИН!
✅ 2025 йилнинг 26 июнь куни – янги 1447 ҳижрий йил – Муҳаррам ойи бошланишининг 1 кунидир. Ашуро куни 2025 йилнинг 5 июль, шанба кунига тўғри келади.
🌙 Муҳаррам ойи қандай ой?
Муҳаррам ойи – мусулмонлар тақвимининг биринчи ойидир. Бу ой Аллоҳ таоло уруш, қон тўкишни ҳаром қилган (Зулҳижжа, Зулқаъда, Муҳаррам, Ражаб) тўрт ойнинг бири бўлиб, унинг ўнинчи куни яъни, ашуро куни алоҳида фазилатларга эга.
🤲 Аллоҳ таоло ушбу ойнинг фазилатларидан барча мўмин-мусулмонларни тўлиқ баҳраманд этсин. Ўзининг розилигини топадиган амалларда бардавом қилсин.
✅ Ўзбекистон мусулмонлари идораси
Матбуот хизмати
ЯҚИНЛАРГА БИРИНЧИЛАРДАН УЛАШИБ ҚЎЙИНГ! ЯНГИ ҲИЖРИЙ ЙИЛЛАР МУБОРАК БЎЛСИН.
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
📝Куёв қандай танланса, келин ҳам шундай танланади.
Исломда куёв танлаш қандай бўлса, худди шундай равишда келин танлаш керак. Баъзи бир инсонлар келинни чиройига қараб, баъзилари мол-мулкига, кейингилари насл-насабига қараб ўлчашади. Лекин инсонларнинг ичида унинг хулқи ва динига қараб танлайдиганлар ҳам бор. Мана шу охирги танлаш усули Ислом чорлаган усулдир.
Бу ҳақда Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам айтдилар:
«Аёл тўрт нарса туфайли никоҳга олинади: гўзаллиги, мол-дунёси, насл-насаби ва дини учун. Бас, диндоридан ол, қўлинг тупроққа тўлгур!» (Бухорий, Муслим, Абу Довуд, Насоий ва Ибн Можа ривоятлари).
Инсонлар аёл кишида мавжуд бўладиган тўрт сифат – чирой, мол, насл-насаб ва динига қараб рағбат қиладилар. Мана шу нарсаларга ҳадиси шариф далолат қиляпти.
Биринчиси чирой бўлгани учун у зикр қилинмоқда. Эркаклар аёлга қўядиган дастлабки талаб. уларга ёқадиган нарса чирой бўлса, кейингиси мол-мулк. Лекин улуғ мураббий ва комил йўлбошчи Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам йигитларни хулқ ва дин, тақво соҳибасини танлашга васият насиҳат қиладилар. Чунки хулқ чиройли бўлса, у аёлга нисбатан эрининг муҳаббати давомли бўлади, дин (тақво) билан эса эрининг мол-мулки ва номусини сақлайди.
Шу маънони кейинги ҳадис ҳам таъкидлайди.
Анас розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам айтганлар: «Ким аёлга чиройи учун уйланса, Аллоҳ унга фақат хорликни зиёда қилади. Ким унга мол-мулки учун уйланса, Аллоҳ унга фақат фақирликни зиёда қилади. Ва кимки аёлга, ундан фақат (кўзини ҳаромдан тўсиш ва фаржини (ҳаром ишлардан) сақлаши учун фарзанд кўришни ирода қилиб уйланса, Аллоҳ унга ва аёлга барака беради» (Ҳадисни Табароний «Алавсат»да келтирганлар).
Абдуллоҳ ибн Амр ибн Ос розияллоҳу анҳудан ривоят қилган ҳадисда:
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам айтдилар: «Аёлларга ҳуснлари учун уйланманглар, ҳуснлари уларни ҳалок қилади. Уларга моллари учун уйланманглар, балки мол дунёлари уларни ҳаддан ошириб юборар. Лекин уларга динлари учун уйланинглар, ҳатто бурни тешилган, қора чўри (тақво)дор бўлса, ўша афзалроқдир» (Ибн Можа ривояти).
Агар чирой ва дин жамланса, бу камолот ҳисобланади.
Дин деганда аёл фақатгина намозхон, рўзадор бўлиши ирода қилинмай, балки ирода қилинаётган нарса – аёл тақводор (Аллоҳ таолодан қўрқадиган) меҳрибон, омонатдор, Ислом одоблари билан зийнатланган, дин ҳукмларини ушлаган бўлишлиги ўзининг устида Аллоҳнинг ва эрининг ҳаққини тушуниб унга хиёнат қилмаган, молини Аллоҳ норози бўладиган равишда ишлатмасдан, эрини бахтли ва рози қиладиган аёл бўлиши керак. Шундагина турмуш қуришдаги мақсад амалга ошади.
Жон таскин ва роҳат топади, Унга қуйидаги ояти карима ишора қилади:
«Унинг оятларидан (яна бири) – У Зот сизлар ҳамдам бўлишларингиз учун ўзларингиздан жуфтлар яратиши ва ўрталарингизда ошнолик ва меҳр-муҳаббат пайдо қилишидир. Албатта бунда тафаккур қиладиган қавм учун оят-ибратлар бордир» (Рум сураси, 21-оят).
Демак, солиҳа аёл – неъматдир ва фожира (гуноҳкор) аёл – азоб ва қийноқдир. Ва фазилатли, диндор (тақводор) аёл – жаннат ва саодат бўлса, дин ҳукмларидан қочадиган аёл эса бахтсизлик ва дўзахдир.
«Парвардигоро, бизларни тоқатимиз етмайдиган нарсага зўрлама!» (Бақара сураси, 286-оят)
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Бас, аёл баъзан жаннат ва баъзан дўзахдир», деб айтганлар.
Ислом. уз
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
#акси_дунё
135-қисм
Дунё жирканч ва шафқатсиз бир ер эди. Унда ҳақиқатни топиш учун баъзи фидойилик қилишга мажбур эдим. Табиатдаги ваҳший ҳайвонлар ўз жонини сақлаб қолиш учун тутадиган йўллари, худди одамзод билан бир хилга ўхшайди.
Одамлар ва ҳайвонлар хавф остида бўлганида, омон қолиш учун ҳимояланиш ёки ҳужум қилишга мойил бўлади. Бу инстинкт ҳаётий заруриятларни қондиришда муҳим роль ўйнайди. Яна бир бошқа ўхшаш ери, кўпгина ҳайвонлар- тўдаларда ёки гуруҳларда яшашади. Улар ўзларининг гуруҳлари билан мулоқот қилади. Инсонлар ҳам ижтимоий мавжудотлар бўлиб, оилалар, жамоалар ва жамиятлар яратадилар.
Ҳар иккала гуруҳ ҳам тирик қолиш учун озиқ-овқат топиш, овлаш ёки етиштириш билан шуғулланади. Ҳайвонлар ўлжаларини овлайди ёки ўсимликлар билан озиқланади, инсонлар эса овқатни етиштиради ёки тайёрлайди.Одамлар ва ҳайвонлар ҳам вақт ўтиши билан муҳитга мослашиш ва яшаш учун зарур бўлган қобилиятларни ривожлантириш учун эволюциядан ўтади.Ўзларини ва ўз авлодларини ҳимоя қилиш одамлар ва ҳайвонларда умумий хусусиятдир.
Ҳайвонлар йиртқичлардан ҳимояланиш учун яшириниш ёки ҳужум қилишса, одамлар эса хавфдан ҳимоя қилиш учун турли чораларни кўради. Бу ўхшашлик биологик ва эволюцион бўлса, яна бошқа бир ўхшашлик бу хулқ- атворда бўлади. Ҳайвоний хати -ҳаракатларини қилган кишига ҳайвон номлари билан чақирсангиз ёки дашном қилсангиз, сиздан хафа бўлиб баттар ҳайвонлашади.
Бу ўхшатишларнинг акси бўлган, гуноҳ ва айб ишлашга мойил бўлмаган бошқа мавжудот бўлган фариштага ўхшатсангиз сиздан яхши одам йўқ. Аммо унутилган бир нарса борки, бизлар инсонмиз тўлиқ фаришта бўла олмаймиз лекин бу дегани ҳайвон бўлишимиз мумкин дегани ҳам эмас.
Аҳвол шундай экан ҳайвоний хулқлардан бўлган ваҳшийлик, жаҳл, бировга дабдурустдан ташланиш яхши одат эмас. Ярим соатдан бери уй олдидаги паркда ёнимда ўтирган аёл, бошидан ўтган воқеаларни йиғлаб балки, бўрттириб айтиб берарди. Биздан сал нарида итини ўйнатаётган одамни кўриб, ҳайвон ва инсон орасида фикрларим чалғиб, бориб- келди. Одам итга нима кайфиятда яқинлашса, ит ҳам худди шу шаклда жавоб қайтарарди.
“...Адолат мени йўқ қилиш учун бор кучини сарфлади, сарфлаяпти” ,-дея гапида давом этарди исмини Ирода дея таништирган аёл.
“Унинг кўзида, наздида мен унинг эрини бошини айлантириб олгандек кўринсам-да, асли ундай эмас. Олий маълумотли, зиёли оила фарзанди эдим. Турли тадбирларда ташкилотчи бўлиб ишлардим. Ота -онам менга ишонгани учун ўз билим ва иш маҳоратим билан яхши ишларда, фойдали кадр бўлишимни исташганди.Бошқа оилалар каби турмушга узатишга шошилишмади. Ёшим 30 дан ошганда, яна ўз орзулари кетидан қувган қиз сифатида, бир катта тадбирни ташкил қилганлар орасида жой олган эдим.
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
📝ЭТИКСИЗ ҚОЛГАН АКАМ. (ҳикоя)
Муалиф: Хонбиби Ҳиммат қизи...
Эсимни танибманки, отажонимнинг тиззасидан тушмасдан овқатланардим. Гоҳида онам мени койиб қўярди. Шунда отам
:— Анорой, мени онашимни урушма.
Бу ҳали шундай бир қиз бўлсинки, биз фахрланиб юрайлик, — дерди
.Афсуски отажонимизга камолимизни кўриш насиб этмади.
Тўрт ярим ёшимда меҳрибонимдан айрилиб қолдим.
Энди талпиниб қучадиган, мени кўтариб боғ кезадиган падарим йўқ. Гоҳида отажонимни соғинганимда онамга хархаша қилсам, Пирмамат акам мени даст кўтариб оларди.
Мен бўлса қочишга ҳаракат қилардим.
Пирмамат акам менинг кўнглимга қарайман деб, доим ишдан қайтаётганида ширинликлар, ўйинчоқлар кўтариб келарди.
Мен эса уларни улоқтирардим.
Эсимда, қиш яқинлашган пайт эди.
Акам ҳаммамизга пойафзал олиб келиш учун оёғимизни ип билан ўлчаётганди.
— Мен ҳам дўконга бораман, — деб туриб олдим.
— Ўзим кийиб оламан.
Отам шундай қиларди.
Акам онамга ялт этиб қаради.
Онам “олиб бор” дегандек имо-ишора қилди.
Шундай қилиб, акамга ўз “ҳукм”имни ўтказдим.
У фақатгина мени дўконга олиб борди.
Ўзим чиройли бир этикни танлаб, кийиб кўрдим.
Аммо унинг нархи қиммат экан.
Шунда акам менга бошқа бир этикни кўрсатиб, уни оёғимдан ечишимни талаб қилди. Мен бўлсам акамнинг ҳолатини тушунмасдан ҳар доимги хархашамни бошладим.
Хуллас, ноилож қолган акам мен учун ўша қиммат этикни харид қилди. Кейин эса бошқаларга ҳам сотиб олди.
Уйга янги этикда хурсанд бўлганимча кириб бордим.
Уйдагиларга уни роса мақтадим.
Бироқ мени деб ўша йили акамнинг ўзи этиксиз қолди.
Қишни туфлида ўтказди.
Шунда ҳам бир оғиз гина қилмади.
Пирмамат акам оилада тўнғич фарзанд бўлганлиги учун рўзғордаги барча ташвишларни онам билан бараварига ўз бўйнига олганди. Оиламизга керакли бўлган ҳамма нарсаларни онам билан маслаҳатлашиб сотиб оларди.
Биз улғайдик.
Энди қизларни узатиш ҳам акам ва онамнинг гарданида эди.
Акам бизларни ҳеч кимдан кам қилмай турмушга узатди.
Укаларини уйлантирди.
Бугун тўрт қиз ҳам оилали, фарзандлимиз.
Энди ўзимнинг болаликдаги тантиқликларимни фарзандларимда кўрсам, жаҳлим чиқади. Шунда пайтда кўз олдимга акам келади.
Уларнинг сабр-тоқатига қойил қолмасдан иложим йўқ.
Акамнинг ҳам тўртта фрзанди бор. Бири-биридан ақлли, босиқ, сабр-бардошли. Отасига ўхшаган.
Бир куни синглим Нозигулникига бордим. Тўнғич қизи Ситора аясининг бўянадиган пардоз қўтичасини маҳкам қучиб олибди.
— Қизим, сен ҳали кичкинасан. Катта бўлганингда ўзим сенга бунданам чиройлисини олиб бераман. Буни эса ҳозироқ жойига қўй, — деса ҳам қўлидагиларини бермасди.
Она-болани бироз кузатиб турдим.
— Қанақа тушунмайдиган бола бўлдинг!
Қўлингдагини қўй жойига!
Ҳей, қиз бўлмай кет!
Кимга ўхшагансан, билмадим, — деди-да, Нозигул қизининг қўлидагиларни мажбурлаб олиб қўйди.Ситора йиғлаганича аразлаб ҳовлига чиқиб кетди.Мен кулиб юбордим
.— Нозигул, сен болангдан хафа бўлма!
Ўзинг ҳам кичкиналигингда худди шундай эдинг, — дедим кулгидан ўзимни зўрға тўхтатиб.
— Эсингдами, Инобат опамнинг бўянадиган нарсаларини олволиб, “Бермайман. Бу энди меники!” деб туриб олгандинг. Опам иккаламиз зўрға қўлингдан тортиб олганмиз.
Қизинг ҳам худди болалигингни эслатди. Ўзинг бўлибди.
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
📝ҚОРЛИ ОҚШОМ ТУШЛАРИ.
( Ўқинг, сизга илиндим таъсирли ва йиғлатадиган ҳикоя)
Изғирин қиш оқшоми.
Совуқга чидаб бўлмайди. Қақшатгич изғирин изиллатаяпти. Онда-сонда йўлдан ўтаётган йўловчилар палто-пўстинларининг ёқасини кўтариб олиб, тез-тез юриб кетаяпти. Биров уйига шошиляпти, бирови бориши зарур бўлган жойга ошиқаяпти, йўловчиларнинг бари кўчада мажбуриятдан юрганлар эди.
Фақат совуқни писанд қилмаётган ўйинқароқ болалар ҳар томонга чопар, қорбўрон ўйнардилар. Совуқ тун завқини шу беғубор болалар туяётгандилар. Бир бирига юмалоқланган қор отиб кулар, шодон қийқирардилар.
Лекин шу атрофда яна бир бола бор эдики, унга ўтган-кетган эътибор бермас эди. Кичкинагина қизалоқ эди у. Бошяланг, кийимлари йиртиқ-ямоқ, йўқсилгина қизча. Эшик олдида мунғайиб, оёқларини қучиб, совуқдан қалтираб, дийдираб ўтирарди. Қизалоқ устида ўтирган тош муздай совуқ эди.
Мурғак қизалоқ гўёки бир муз парчасига айланган эди.
Олдига қўйилган қути қопқоғи устига терилган гугурт қутиларига термулиб ўтирган қизалоқнинг кўзларидан совуқданми ё йиғиданми ёшлар оқарди.
Қизалоқ гугурт сотарди. Ўша куни ҳатто бир қутигина ҳам гугурт сота олмаганди. Сотиб бирор чақа пул топса, уйига кирар, онаси билан бирга бир косагина ёвғон шўрва ичарди.
Кетолмасди. Чунки кун бўйи битта ҳам гугурт сотолмаганди.
Совуқдан, аламдан титраганча, ғамгин, ингичка овозда “Гугуртлар бо-о-ор” дея бақирарди. Аммо кўчадан ўтаётганларнинг ҳеч бири бошини кўтариб унга қарамасди. Ҳеч бўлмаганда оёқчаларида шиппак бўлса эди-я. Бироз аввал кўчама кўча кезаётиб, шиддат билан келаётган автомашина олдидан югуриб ўтган эди, шиппаклари оёғидан учиб кетди. Машина ўтиб кетгач, орқасига ўгирилиб шиппакларини олмоқчи бўлди, аммо бир безори бола уларни олиб қочаётгани кўрди.
Орқасидан чақирганди, бола қочиб кетди. Гугурт сотадиган қизалоқ бир уйнинг кираверишида, қунишибгина ўтирди. Бармоқлари совуқдан қотиб қолган эди. Совуқнинг иззиллатаётган оғриқларига дош беролмади қизча. Қутилардан бирини очиб, гугурт донасини олди. Бармоқлари увишиб, гугурт чўпини аранг тутиб турарди. Қўллари титраб гугуртни деворга сийпалади. Ўт олди, ёқимли, иссиқ оташ. Шўрлик қизалоқ гугурт чўпини бир қўлидан иккинчи қўлига олиб, бармоқларини иситди. Қўли исиганди гўё ичига ҳам тафт киргандай бўлди. Худди гур-гур ёнаётган ўчоқ қаршисида тургандек тани яйради. Гугурт оловига тикилганча рўёларга берилди; Шинам бир хонада, иссиқ ўчоқли печ олдида ўтирарди. Орқасига қалин, жунли рўмол ташлаган, оёқларида пахмоқ, иссиқ шиппак кийган эди...Исиди, ҳатто терлай бошлади. Гугурт чўпи сўнарди. Унинг сўниши қизалоқнинг ширин хаёлларини ҳам тўзғитди. Қизчанинг бармоқлари яна совуқдан қотиб, жизиллаб оғрий бошлади. Яна бир гугуртни ёқди. Шу орада совуқ шамол эсди.
Гугурт чўпи сўнишидан чўчиган қизалоқ деворга ўгирилди ва бир қўли билан чақнаётган ўтни пана қилишга уринди. Оловга тикилар экан гўё қаршисидаги девор олиниб, оралиқ очилди. Ичкари кўринди. Хона кенг эди. Қордек оппоқ дастурхон ёзилган хонтахта устида ҳар хил тансиқ ноз-неъматлар иштаҳани қитиқлаб, кумуш шамдонлардан таралаётган нур хонани ёритаётганди. Қизалоқнинг кўзлари дастурхон ўртасидаги қип-қизил қовурилган товуқ гўштига тушди. Оғзининг суви оқди. Қўлларини дастурхонга узатди.
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
ЧИМИЛДИҚA КИРМAЙ
ЎЗИНИ ОСГAН КИЁВ (ТЎЛИҚ)
Қўшюраклар ёғдуси
Ўзин бешак чимилдиқ
Бўй қизларнинг орзуси
Aтлас тўшак чимилдиқ
Гўшангада ширин ҳаёллар
оғушида ўз ёрини кириб келишини кутаётган
келинчакнинг
ҳаёллларини ҳовлида кўтарилган
йиғи овози бўлиб қўйди.
Ҳовли ўртасида "Чимилдиққа ҳам киришга улгурмаган болам” – деб
фарёд тортаётган она, унинг қўлларида эса келинчак интиқлик билан кутаётган куёв боланинг жонсиз жасади ётарди. Чимилдиққа кирмай ўзини
осган куёв тўйдан уч кун олдин Жамшидни қўл телефони жиринглади
- Aлло.
- Жамшид мен Бобурман…
- Ҳозир сен хақингда ўйлаб тургандим бой бўларкансан. Тезроқ уйга кел бир иккита ишлар
бор ёрдамин керак дўст…
- Сенга айтадиган жуда муҳим
гапим бор…
- Тинчликми нима бўлди…
- Тез етиб кела оласанми…
- Қеердасан ?
- "Мерси” кафесида.
- Ҳозир бораман.
Жамшидни кафега кирганда Бобур чеккадаги столда ўзи ёлғиз ўтирарди. - Қандай муҳим гап экан жуда шоширтирдиндинг
одамни.
- Бир ой олдин дачада дам олганимиз эсиндами?
- Ҳа эсимда. - Нигорачи?
- Кел шуларни эслатма? Бундай
ишларни ташлаганман энди. Учкундан кейин тўйим
бўлаяпти ахир.
- Ўша Нигора "СПИД” экан.
- Ҳазиллашяпсанми?
- Йўқ жиддий айтяпман. Бир ҳафтадан бери ўзимни ноҳуш ҳис қилиб юргандим. Клиникага бориб дўхтирга учрашсам анализ топширишимни айтди. Ман уни айтганларини бажардим. Aнализ
натижаларига кўра ОИТС га
чалинганим малум бўлди. Ишонгим келамади. Дохтир касалликни юқиш йўлларини
тушинтиргандан кейин эсимга
Нигора тушди. Тезда уни топтим. У ҳам анализ топширди. Тахминим тоғри чиқди манга ундан юққан экан. Нигорани ўша пайтда ўлдиргим
келди, лекин уни шундоқ ҳам
Худо уриб қўйганку ўзи. Шунинг учун "СПИД” бўлганини
билиб қийналаниб яшасин деб
тинч қўйдим. Нима бўса ҳам худодан. Бугун кечаси даволангани Германияга
учиб кетяпман.
- Нима дейишни ҳам билмайман дўстим. Худо шифо берсин.
- Яна бир гап ўша куни Нигорага тегмагандинг?
- Йўғэй! Ман одобли боламанку – бу гапдан кейин иккаласи ҳам бирданига кулиб юборишди. Бубур хурсанд эди чунки ўша
куни Жамшид Нигорага яқинлашмаган экан. Демак у
сўғлом.
- Дўстим афсус тўйинда хизмат қилиш насиб этмас экан.
- Муҳими сўглик Бобур.
- Ўгил тўйинда ёнинда туриш
насиб қилсин
- Aйтганинг кесин. Бобур билан хайрлашиб кафедан чиққан Жамшид тўғри клиника борди. Чунки у ҳам ўша куни
Нигора билан бирга бўлганди.
Уни ҳам ОИТС га чалингани маълум бўлди. Жамшид анализ
топширмасдан ҳам олдин буни
сезганди. У узоқ ўйлади. Бир ёқда тўй бир ёқда бу касаллик. Охири бир қарорга келди "Тўй
бўлади чунки хақиқатни ундан бошқа хеч ким билмайди”.
Тўй ҳам ўтди. Чимидиққа кирадиган пайт ҳам бўлди. Жамшид куёвжўрага "Мен ҳозир келаман” дедида ҳовлини
орқа томонига ўтди. Оғилхонага кириб юқоридаги устунга арқонни боғладида ўзини осди…
Сўнги дамда ўзининг бедаво
касалини Келинчакка ҳам юқишини истаганман Жамшид
уни баҳти учун ўзини осишга қарор қилганди. Aммо у адашган эди. Чимилдиққа кирмай ўзини осган Куёвнинг
бевасининг ҳаёти бахтизликнинг тупсиз жарига қулашини ўйлаган эди...
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
#акси_дунё
144-қисм
“Ойим билиб қолса, нималар бўлишини биласан-а?” -деди Низом навбатдаги уринишларимни зиёнга чиқармоқчи бўлиб. Яна уйга келиб ойингнинг асабига тегади. Етмади ҳамманинг кайфиятини бузишга уриниши, тўғри бўладими унда? “
Низом худди нима қилишини билмай, ўйланиб турарди.
“Бор-йўғи, нотариал бир ҳужжат, ундан ва дадангдан. Ўзинг ўйлаб кўр, сен шу аҳволда бўлсанг, истамаган болангдан қутулиш учун айтганимни қилмаган бўлармидинг?” -деганимда мен гапнинг маъносига бормай, айтган гапимга унинг жавоби бошқача бўлди.
“Мен истамаган боламни, туғдирмайман. Туғдирганимни эса, кўчада қолдирмайман “ ,-деди. Хуллас, Ирода ва боласи билан учрашиб адвокати ёрдамида отасидан нотариал рухсат олиб берди ва меросдан воз кечиш сўзини ҳам, ёзма шаклини олди.
Ичаётган дорим кундан-кун, менга ножўя таъсир қилишни бошлаганди. Ҳар тонг кўнглим баттар айниб, ҳеч кимга билдирмай қайт қилишни ҳам бошлаган эдим. Кўкракларим шишиб, ой бошим яқинлашганини сездирса-да, шишлик ва жизғанаклик тобора орта бошлаган эди. Янгам пиширган манти ҳиди, яна кўнглим айнишига сабаб бўлиб ошхонадан қўлимни оғзимга қўйиб югурдим.
Ҳолим қолмай бироз хонада дам оламан деб, ухлаб қолибман. Ҳеч қанча вақт ўтмай, ҳовлида қайнонамнинг овозидан чўчиб уйғониб кетдим.
“Чақир, сенга ёрдам берсин “ ,-дер эди кимни назарда тутганини билмай, ўзимга қараб ҳовлига чиқдим.
“Нафиса кел, уйдаги диванни кўтариб остини тозалаб олайлик. Сичқон ўлиб қолган шекилли, ҳидига ўтириб бўлмаяпти” ,-деди янгам. Сичқон ўлигини эшитиб кўнглим айний бошлади.
Ўзимни зўрға тутиб, қайнонамнинг хонасига кирдим.
Қайнонам қўлини белига қўйиб, қовоғи уйилган ҳолда бизни кузатиб турар эди.
“Сен мана бу бурчагини кўтариб тур, мен тагини артиб оламан “ ,-деди янгам диванинг бурчагини қўли билан кўрсатиб. Унинг айтганини қилиб, диванинг бир бурчагидан кўтардим.
“Яна озроқ,- қўлим етмаяпти “ ,-дея -дея бўйим баравар кўтарганимни, билмай қолдим. Икки ёни бир неча марта кўтариб, тушириб тозалаб олдик.
Фақат диванинг оғирлигидан белим орқасига кирган оғриқ, кечга бориб кучая бошлади. Ой бошим келганини билдирган, камроқ қонни кўриб сабаби шундан деб, кечи овқатни ҳам емай оғриқ қолдирувчи дори ичдим ва хонада чўзилдим бироз. Низом ишдан кеч келгач, унга “карантин” кунларим бошланганини айтиб оғриқдан бироз шикоят қилдим.
Мен билан ҳазиллашиб шунақа пайтда эркак кишига иккита хотин керак деганида, бошим остидаги ёстиқни бор кучим билан унга улоқтирдим.
“Битта хотинни нимаси етмай қолди сенга ?” -деганимда устимдан кулиб жиғимга тега бошлади. Бугун кундузи ойимга қўнғироқ қилганимда, дадамнинг мазаси йўқлигини айтганди.
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
#акси_дунё
142-қисм Бировга мажбур қилиб, ўзингни севдиролмайсан, менга ишон мендан ёмонлик кутма деб ҳам,ишонтиролмайсан. Шундай экан, ўзинг биласан дейиш, энг маъқул йўли. Инсонлар орасидаги муносабатлар фақат бир томонли, боши берк кўчага кириб қолмайди. Ҳар хати- ҳаракат ва сарфланган сўзлар орадаги ҳурмат ва чегаранинг даражасини аниқлайди.
Зиддиятлар, келишмовчиликлар ва тушунмовчиликлар буларнинг бари фақат бир томонлама фикрлаш, ўз қолипидан чиқиб орадаги масофани бироз бўлса-да, очиб ва доимий ракурсидан эмас, бошқа бир бурчакдан вазиятни баҳолаш кераклигини билмаганидан ёки билса-да бўйин эгмаганлигидан бўлади. Низом менга ўз томонидан ҳақ деб билган фикрни, онасига сабр қилишимни сўраганида унинг учун ҳаракат қилишимни айтиб кўнган эдим. Ичимдан бир овоз кеча кечқурунги сокин ва бахтга тўла тунимиз, келажакдаги бир неча вақт учун охиргиси деб айтди.
Эрта тонгдан туриб ҳовли ичи ва ташқарисини аввал тозалаб супуриб чиқдим. Қўлимдаги супурги ҳовлининг ҳар гўшасига, бурчагига тегар экан, бу ер ўз уйим эканлиги Низом билан бошланган янги ҳаётимдаги бир оила маконим эди. Ҳозир бўлмаса-да, кейинроқ албатта фарзандларимиз чопиб, ўйнаб катта бўладиган жой деб қарай бошладим.
Уйни бир тозалик ширкатидан опалар келиб тозалаб кетишгани учун ўз хонамиздан бошқа, барча хоналарнинг чангини олиб деразаларини очиқ қўйдим. Хонамизни эса обдон тозалаб орада қозонга енгил овқат ҳам осиб қўйдим. Албатта орада неча бор ойимдан қўнғироқ қилиб нимадан кейин нимани солишни сўраганимни ҳисобга олмасак, ҳаммасини ўзим уддаладим .
Уст бошимга қараб охирги тузатишларни кўздан кечирганимда, кўчада машина тўхтаган овози эшитилди. Хурсандлигим, турмуш ўртоғимни кўришимда бўлса, Адолатни яна кўриб ундан нохуш муомала кутиш, юрагимни сиқа бошлаганди. Эшик очишга улгурмай, қайнонам кўринди.
Юз-кўзи чўкиб, фарзанд доғи уни анча қаритгани аҳволидан маълум эди. Салом бериб, кўришмоқчи бўлганимда юзини бурди ва саломимга тузук жавоб ҳам бермади. Низом машина орқасидан юкларини туширгани сабаб бу ҳолатни кўрмай қолди. Ҳали бисмиллоҳ демасдан, Адолат ўз ролини ўйнашда давом этмоқда эди.
Унинг ортидан Маҳфуза янгам кирди, унга салом беришга улгурмасимдан “Э, сен ҳам шу ердамидинг?” -деди юзим осилганини, мушакларим пастга ҳаракат қилганидан билдим.
“Қаерда бўлардим яна?” -деганимда гапимни менсимай ичкарига қараб юрди. Эшикдан Низомнинг киришини кутганимда, ундан аввал Меҳри пайдо бўлди олдимда. Худди онаси менга айтган гапини совитмай қизига йўналтирдим.
“Э, сен ҳам шу ердамидинг?” -деганимда.
“Низом, уйда иш кўп бўлади. Таъзияга боролмаганлар уйга келиб кетишади, шу ерда қолиб ойимга ёрдам беришимни сўради. Йўқ дейолмадим”
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
#акси_дунё
140-қисм Ҳали ҳам онаси билан вилоятда бўлиб Низом атрофида гирди- капалак бўлганига амин бўласам-да, Низом унга эътибор қилмаганини айтиб минг қасам ичарди.
Ичимда Низомга қарши хавотирнинг сабаби, Хумора дугонам бўлди. У менга эркаклар ва аёлларнинг тана ҳароратидан таъсирланишини ва бир марта яқинлашган у танани осонликча унутмасликларини айтди. Меҳри ва Низомнинг мендан аввалги яқинлигини биламан рашк деган қурт, ич- ичимни кемириб мени жаҳлдор ва агрессив бир қиз ҳолига олиб келганди.
Лайлога қолса, бу Сатурнининг Плутонга яқинлашган даврига тенг келди дейдими-эй, хуллас ўта жизғанаклик савиям. кун ўша ортиб бораётган эди.
“Бўпти қизлар гаплашамиз ҳали, эрим келди мен кетдим “ деб -ўқишдаги кафедан чиқишдан аввал “
”Вой, дод! Битта эр бунда бор. Негадир охирги пайтлар, эрим-лаб қолди бу?”- деган Дилнозанинг овозини эшитдим. Лайло эса бунга кулиб
“Уларнинг эҳтирос ва муҳаббат тўла риштаси бор. Сен уни тушунмайсан “ ,-деб кулганини, эшитган охирги гапларим бўлди .
Дарвоза олдидаги машина тўхташ жойида, Низомни кўрдим. Уни кўрар, кўрмас юзимда табассум пайдо бўлди. Машинасидан тушиб менга қараб юрди. Йиллаб кўришмаган ошиқлардек, бир- биримизни қучоқлаб кўришдик.
“Мен йўқлигимда, ўқишга шунақа чиройли бўлиб келишингни билмаган эдим?” -деди ёлғондан қошини чимириб.
“Мен доим гўзал эдим. Кўр кўзлар мени кеч пайқади “ ,-дедим унга илмоқли жавоб қайтариб.
“Лар- нимаси? Кўр кўзлар нима деганинг?”
“Яна бошламайлик, илтимос. Шунчалик рашк қилар экансан, олдинроқ ошиқ бўл эди, кўзинг бошқаларни кўрмасдан “
“Менга бошлама деб, ўзи гап билан уйиб олишини қара”
“Оч қолдим, кетдикми “ ,-дедим бу баҳснинг охири келмаслигини ўйлаб Машинада кетар эканмиз, Низом баланд қўйган мусиқасини пасайтириб менга гапирди.
“Нафиса, ойимлар эртага қайтишади. Сендан бир илтимосим бор. Ойим нима деса ҳам, эшитмаганга олиб тур. Ҳозир ўта оғир пайтларни бошдан кечиряпти. Баъзан ўзим ҳам чидай олмайман. Аммо онам, у. Мендан ва опамдан бошқа суянчиғи қолмади“
“Ваъда бермайман, лекин сен учун ҳаракат қиламан” ,-дедим чин кўнгилдан.
“Дорингни ичяпсанми?”- дея сўраганда, саволни кутмаганим учун бир муддат овозим чиқмай қолди.
“Ҳа! “ -дедим ёлғонлигини била туриб, чунки охирги икки- кун кўнгиллимни айнитгани учун Низомнинг йўқлиги ва ҳомиладор бўлиб қолишимга сабаб йўқлигини ўйлаб, ичмаган эдим.
Бу кўнгил айниши, стресс ҳолатидан пайдо бўлди шекилли, тинмай Ироданинг гаплари миямда айланар эди.
“Низом эсингдами Равшан ака деган ҳайдовчингиз бўларди, авваллари.”
“Ҳа, эсимда. Раҳматли яхши одам эди”
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
Савол: Эркак ва аёл ижтимоий тармоқларда ўзаро мактуб ёзса бўладими?
Жавоб: Эркак ва аёлларнинг ўзаро мактуб ёзишиши икки турли бўлади.
Асл қоида: жиддий эҳтиёж ва ҳожати бўлмаса, фитнага тушиш эҳтимоли бўлса, ёзиш мумкин эмас.
Биринчи тури
Илмий хизмат, касбий фаолият, ҳаётий тажрибани ўз ичига олган мактублар бўлиб, унда айрим китобларни тақдим этиш, дарс ёки баъзи мунозаралардан тушунарсиз нарсаларни сўраш, оғир вазиятларда насиҳат қилиб тўғри йўл кўрсатиш, касбга доир масалаларни бажариш ва ҳоказо. Бу маънодаги мактубларнинг ҳукми эркак ёки аёл бўлсин кишининг ўзига боғлиқдир. Агар ўзининг нафсини заиф, маъсият тўрига илиниб қолишдан хавфи бўлса, бундан тийилиши вожиб. Аммо, ўзида сабот ва ишончни сезса, бир неча шартлар билан жоиз:
1️⃣. Саволга шахсий ишларни аралаштирмаслик: ёши, турмуш қурган ёки қурмаганлиги, яшаш жойи шунга ўхшаш нарсалар.
2️⃣. Мактуб ёзишга сабаб бўлган мавзудан ташқарига чиқмаслик. Агар қай биридан бу содир бўлса иккинчисига эслатиб қўйиш вожиб.
3️⃣. Ишбошиларни хабардор қилиб қўйиш: Ота, ака, эр ёки аёл. Токи шайтон буни йўлдан оздирмасин.
4️⃣. Агар ҳар икки томоннинг биридан шаҳвоний ҳаракат сезилса, дарҳол бу муносабатни тўхтатиш.
Иккинчи тури
Танишув мактублари бўлиб, бугунги кунда жуда кўп йигит ва қизлар мубтало бўлган маъсиятга воситадир. Бунинг ҳукми ҳаром эканлигига далиллар ўтди. Яхши ниятдаман, ўзимга тўғриман, деган гаплар сизни алдамаслиги керак.
Акс ҳолда Набий соллоллоҳу алайҳи васаллам: “Номаҳрам эркак ва аёл ҳаргиз ёлғиз қолмасинки учинчилари шайтон бўлади”– демаган бўлар эдилар. (Имом Аҳмад ривояти).
Қолаверса мусулмон киши ўз иймонини фитналар майдонида синамаслиги лозим. Интернетда ўзаро сухбатлашиш каби фитна майдонида албатта фитнага тушади, шайтонга енгилади.
Али Муҳаммад Шавқийнинг “Фейсбук”нинг одоб ва аҳкомлари” китобидан
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
Шу ширин ўйлар билан ишхонага етиб бордим. Антеннанинг тоғорасини ўзим кўтариб, қолган анжомларини киракаш йигитга кўтартириб, тўғри Зиёда опанинг олдига бордим.
− Зиёда опа, энг замонавий телевизорингиз борлигини биламиз. Шундай телевизори бор одамда албатта параболик антенна бўлиш керак-да. Нима дедингиз? «Опамга шундай антеннани ўзим олиб берай», дедим. Пулини ўйлаб ўтирманг, опажон. Топганда берарсиз. Ҳар ойлигингиздан беш минг сўмдан бериб турсангиз бўлди.
− Жуда кўнглимдаги ишни қилибсиз-да, ўргилай, катта ўғлим ярим йилдан бери айтарди «Тоғора антенна олайлик», деб. Баракалла, манави столнинг ёнига қўя қолинг!
Мен антеннани стол устига қўйдим-у, стол устида ярақлаб турган мусиқий марказга кўзим тушди.
− И-е, опажон, мусиқий марказ ҳам олибсизми, муборак бўлсин!
− Менда бу нарсага етадиган пул қаерда, укам? Барака топгур Зокиржон укам опкептилар. Ёнларидаги дўконда кредитга берилаётган экан, менга деб олиб кептилар. Кенжа ўғлим бир йилдан бери мусиқий марказ деб жанжал қиларди-я. Қаердан билибди Зокиржон, аммо қулоғим тинчийдиган бўлди-да.
− Ҳа, Зокиржоннинг ҳам қулоғи тинчийдиган бўпти, − дедим мен. − Пулини қачон қайтараркансиз?
− Кредитни йигирма йилга расмийлаштирганмиш, − деди Зиёда опа. − Хўп замонлар кепти-да. Шунақаси ҳам бўлар эканда-а? Давлатданам айланай, Зокиржонданам!
Энди ўз иш жойимга бораётсам, ҳовлиқиб Насиба келиб қолди.
− Зиёда опам қанилар? Э, Зиёда опажон, ассалому алайкум. Қаранг, ёнимиздаги дўконда кредитга видеомагнитофон беришяпти экан. Бирданига сизнинг зўр телевизор олганингиз эсимга тушди. Шартта биттасини сизга деб олавердим. Ўзиям текинга тушгандай гап, опажон. Пулини ўн йил давомида тўлаш керак экан. Бирданига тўлаш мумкинмас экан. Беш-олти йилда ҳам эмас, роса ўн йилда тўлаш керак экан. Ҳисоблаб чиқдим, ойига арзимаган минг сўмдан бери турсангиз кифоя экан.
Шу пайт эшик очилиб, бир қутини инқиллаб кўтариб келаётган Назир ака кўринди…
Каримберди Тўрамурод.
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
Кредит
Зиёда опага ишхонамизда ҳеч ким бас келолмайди. Худонинг ғазаби у аёл. На андишани билади, на иззат-ҳурматни. «Терминатор» дейди уни Зокиржон. «Информбюро» дейди Насиба. Мен нима дейишимни сизга айтмай қўя қолай. Ўзиям эрталаб ишни менинг асабимни бузишдан бошлайди. Кечқурун қон босимимни оширгач, ишини тугатиб кетади. Энг ёмони унинг «Сотти»лиги. Насиба айтмоқчи — «Информбюро» лиги.
Хўжайингаям ҳайронман. «Кўз» ёки «қулоқ»ликка роса одамини топган-да. Одам қуригандай шу хонада нима гап, нима сўз, ким нима билан машғул, ҳаммасини шу Зёда опадан сўрайди. Шу опага ишонади. Зиёда опа «Фалончи яхши», деса шу одам яхши, Худо кўрсатмасин, «Писмадончи ёмон», дедими, уни ишдан кетди деяверинг. Зиёда опа эса бировни яхши дейиши эҳтимолдан жуда-жуда узоқ нарса. Ҳайдардан бошқа, албатта.
Зиёда опа «Ҳайдаржон, Ҳайдаржон»лаб Ҳайдарнинг атрофида гирдикапалак бўлгани-бўлган.
«Қандай қилиб бу Худонинг ғазабини ўзингга эл қилиб олгансан?» десак, «Бу ҳарбий сир», деб ҳеч сир бой бермайди Ҳайдар. Устига ҳар ойлик олганимизда ҳали унга, ҳали бунга деб биздан пул йиғиб оладиган Зиёда опа ҳар сафар ойлигидан ўн минг сўм Ҳайдарга бериб туради.
− Ҳайдаржон, майли, «Ҳарбий сир»ингизни айтмасангиз айтманг, аммо бир нарсани тушунтиринг, «Информбюро» одам боласига пул бермасди, нега сизга ҳар сафар ойлигидан ўн минг сўм беради? Ҳеч бўлмаса шуни айтинг, − дедим бир куни.
− «Яхши сўз илонни инидан чиқаради», деган доно халқимиз, − деб гапини мақолдан бошлади Ҳайдар. − Хушмуомала бўлиш керак. Сизлар Зиёда опани ёқтирмайсизлар, ундан юракларинг безиллаб, қочишга шай турасизлар. Шуни опам билмайди деб ўйлайсизларми? Ҳаммасини билади. Шунинг учун сизларга юраги илимайди. Мен опамни ўз опамдек ҳурмат қилиб, юмшоқ гапираман. Мана, кўриб турибсиз. Ким яхши — камина яхши. Яна хушмуомалалигим боис, мукофот тариқасида ҳар ой ўн минг сўм пул ҳам берадилар. Бор гап шу.
− Бўлмаган гап, − деди Зокиржон. − Дунёда мендан ўтадиган хушмуомала одам йўқ эди. Мени ҳам … мен ҳам у кишининг дўстидан дағаллашиб қолдим. Бу ерда бошқа сир бор. Бир куни бу сирнинг тагига етамиз.
− Бошқа сир йўқ, − деди Ҳайдар. − Тилларингга эҳтиёт бўлсангизлар бўлди. «Тилга эътибор-элга эътибор».
У кулиб, ўз бўлими томон кетаётган эди, Назир ака деган ҳаммамиздан олдин корхонамизга ишга келган киши уни тўхтатди.
− Ҳайдаржон, ҳамманинг қулоғига лағмон оссангиз ҳам, мени бу чўпчакларингизга ишонтиролмайсиз, − деди Назир ака мийиғида кулиб. − Биласиз, мен энг эски ходимман бу ерда. Ҳар бирингизнинг қандай келганингизгача, кетганларнинг қандай кетганигача биламан. Сизнинг ҳам Зиёда туфайли жиғибийронингиз чиқиб, қон босимингиз ошиб юрганларингиз шундайгина кўз олдимда турибди. Икки марта мажлисда хўжайинга «Ё Зиёда опа қолсин корхонада, ё мен», деганингиз ҳам эсимдан чиққани йўқ. Зиёданинг ҳам яқингача топиб олгани сиз эдингиз. Энг кўп найзаси сизга санчилар эди. Зиёдадан энг кўп азият чекадиган ҳам сиз эдингиз. Унинг «йилини топганингизга» олти-етти ой бўлгандир. Нари борса, саккиз ой. Унгача икковингиз роса «ит-мушук» эдингизлар. Хушмуомаламан, деб гапни олиб қочмасдан, қолганларгаям йўлини ўргатинг, бир-иккита ўртоқларингиз у туфайли ишни ташлаб кетмасдан. Анзират опангиз ёмон ишчимиди, Алишер, Низомиддинлар ёмон ходимлармиди? Ҳаммаси шу чақимчининг дастидан кетишди-ку? Мана, Зокиржон «кетаман»лаб юрибди. Айтинг ўша сир ўлгурни. Булар ҳам одамдай ишласин!
Ҳайдар «Айтсаммикин, айтмасаммикин», дегандай ўйланиб қолди. Буни кўриб, ҳаммамиз «Айта қолинг, айта қолинг, жон Ҳайдаржон!» дея тўрт томонидан ёпишдик.
− Текинга айтмайман, − деди ниҳоят ёрилмоқчи бўлиб Ҳайдар. − Битта яхши зиёфат қилиб берасизлар, кейин айтаман.
− Бўпти, − дедик ҳаммамиз бараварига. − Битта зиёфат сиздан айлансин, айтинг!
− Насияни ўғри чиқарган, − деди Ҳайдар. − Аввал зиёфат!
− Бўпти, зиёфатни ўзим қилиб бераман, − деди Зокиржон. − Кетдик «Азимбек» ресторанига!
(Давоми бор ...)
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
📝ҚИЗ ҚАДРИ
(жуда ибратли ва таъсирли)
Мактабларнинг бирида жуда гўзал муаллима бор эди. Жуда латофатли бўлса-да, ҳануз турмушга чиқмаган, балки умуман оила қуриш нияти ҳам йўқдек эди. Ҳамкасблари ундан: “Нима учун турмушга чиқмагансиз? Ахир жуда гўзал қизсиз?” – деб сўрашди.
У эса шундай деди: “Бир аёлнинг бешта қизи бўлиб, олтиничисига ҳомиладор эди. Эри унга: “Агар бу сафар ҳам қиз бўлса, уни ўз қўлларим билан уйдан чиқариб ташлайман”, – деб таҳдид қиларди. Бахтга қарши аёл олтинчи қизини дунёга келтирди. Эри ҳам сўзининг устидан чиқиб, олтинчи қизни қўлига олиб, Хуфтон намозидан кейин масжид остонасида қолдирди. Бомдод намозидан аввал келиб қараса, чақалоқ қўйиб кетган жойида турибди, уни ҳеч ким олиб кетмабди. Ноилож ота қизни уйига қайтариб келди ва кечгача онаси олдида қолдирди. Хуфтон намозидан кейин чақалоқни яна масжид эшиги олдида қолдириб кетди. Бомдод вақтида яна қизини қайтариб олиб келди. Бу ҳол етти кун давом этди. Онаизор эса етти кун тинимсиз қизи учун Қуръон ўқиб, дуо қилиб ўтирарди. Ота ўз ишидан ўзи зерикиб қизни уйда қолдиришга қарор қилди. Бундан она жуда хурсанд бўлди. Озгина муддат ўтиб она яна ҳомиладор бўлди. Бу сафар ўғил! Лекин катта қиз фарзанд тўсатдан вафот этди. Она иккинчи ўғилни дунёга келтирди. Аммо иккинчи қиз вафот этди. Шу зайл ҳар сафар ўғил туғилса, битта қиз дунёдан кўз юмар эди. Она беш ўғилни дунёга келтирди. Лекин бешта қизини қабрга қўйди. Фақат отаси қутилишни истаган кенжа олтинчи қизгина тирик қолди. Кейин эса онанинг ўзи бу фоний дунёни тарк этди. Ҳозир ўша қиз ҳам, укалари ҳам улғайишган. Ўша отаси халос бўлишни истаган олтинчи қиз ким эканини биласизларми? Ўша қиз менман. Отам қариб қолган. Унга қарайдиган ҳеч ким йўқ. Мен барча хизматларини қиламан, таом ҳозирлайман, хуллас нима парвариш бўлса ўзим қиламан. Турмушга чиқмаслигимнинг асосий сабаби ҳам мана шу. Бешта укам эса отамни зиёратига келиб турадилар. Қайси биридир, бир ойда бир, яна қайсиси икки ойда бир “қораси”ни кўрсатиб кетади. Отам эса менга нисбатан гўдаклигимда қилган ишларидан пушаймон бўлиб ҳар куни йиғлайдилар...
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
#МУЛОҲАЗА_УЧУН
БЕФАРҚЛИКНИНГ ЖАЗОСИ! (ҳаётий воқеа!)
Такси ҳайдовчиси йўл четида қўл силкиган эркакни кўриб севинди. Тезгина унинг қаршисига бориб тўхтади. Эркак таксига ўтирди ва хавотир билан гапира бошлади:
— Илтимос, тезроқ юринг, шу орадаги кўчада...
Такси ҳайдовчиси бирор одамни олишни ўйлаганди, мижознинг гапини эшитиб юраги хижил тортди:
- Худо сақласин, жуда қўрқинчли ҳолат. Бир одамни тўрт жойидан пичоқлабдилар. Ҳозир танасидаги қон буткул оқиб кетиб, ўлиб қолиши мумкин. Биров ёрдам бермайди, ҳамма тўпланиб олиб томоша қилаяпти. Қанчалик ҳиссиз, шафқатсиз оломонга айландик! Ёрдамга муҳтож, жони узилаётган одамни томоша қилиб туришибди. Ҳайдовчининг юраги сиқилди: “Машинамга қон оқади”. Йўловчи давом этарди:
— Ҳозир иккита машина ярадорни олмади, ишонгим келмайди-я. Бир инсон қони тугаб, жон бераяпти, улар раҳм қилмай олдимиздан газни босиб ўтиб кетди. Мана, келдик, ярадор шу одамлар тўпланган жойда. Такси ҳайдовчиси:
— Қани, сиз ярадорни олиб келинг, мен машинани унинг олдига олиб бораман, вақт йўқотмайлик, деди. Йўловчи машинадан тушди ва тўпланганлар орасига кириб “йўл беринг, такси келди” деб бақирди. Аммо ярадорнинг ёнига бориб улгурмасдан, машинанинг узоқлашган овозини эшитиб ортига ўгирилди. Рақами кўринмасин деб орқа чироқларини ёқмай таксининг тезлик билан узоқлашаётганини кўрди. ЭРКАКНИНГ ЮРАГИ УЗИЛИБ, ЙИҒЛАМСИРАГАН ОВОЗДА: “Ё РАББИМ! НИМА БЎЛДИ БИЗЛАРГА?” ДЕЯ ЕРГА УМИДСИЗ ЧЎККАЛАДИ. Такси ҳайдовчиси пешойнадан орқага сўнги бор қаради. Бақирчақирлардан жаҳли чиқди: “Менга нима? Қонга беланиб ётган ярадорни ол, машинани булға... Бошқа такси йўқми? Топилиб қолар мендан бошқаси!”
Шу пайт қўл силкиб тўхташ ишорасини берган мижозни кўриб, хаёлларини йиғиштирди. “Мижоз дегани шунақа, кутилмаганда йўлингдан чиқиб қолади” дея бояги тумонат одамни ҳам, пичоқланиб ўлим ёқасида ётган ярадорни ҳам унутди.
Такси ҳайдовчиси ўша кеча бир муддат ишлаб, уйининг йўлини тутди. Яхшигина пул топиб хотиржам уйига кириб келаётганида, эшик олдида ўзини кутиб турганларга кўзи тушди. Хавотирланди. Машинасини гаражга қўйиб, сўнгра вазиятни билмоқчи эди бир қўшниси тўхтатди уни:
— Машинани жойлаштирмай тур, балки керак бўлиб қолар...
Ҳайрон бўлиб машинадан тушди. Эшик олдида йиғлаётган хотини ва болаларига яиқнлашди:
— Нима бўлди? – Хотини йиғлаганча бўйнига осилди:
— Акангиз вафот этди!
— Акам?!.. Нега?
— Пичоқлаб кетишибди. Кўп қон йўқотиб, ҳалок бўлибди.
Такси ҳайдовчиси ваҳима билан овозини баландлатди:
— Қаерда? Қачон?
– Хотинининг жавобини эшитиб ерга чўккалаб қолди. Кўз олдидан машина фараларини ўчириб қочган кўчаси ва тўпланиб турган тумонат томошабин ўтди. Тумонат ичида қонга беланиб ётган, ўзига музтар тикилиб турган бир юз кўринди гўё. Мадорсиз йиқилдию, ҳушидан кетди...
БИР-БИРИМИЗГА БЕФАРҚ БЎЛМАЙЛИК, ЯХШИЛИК ҚИЛИШГА ОШИҚАЙЛИК, ДЎСТЛАР!
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
#акси_дунё
137-қисм
“Менга пул керак эмас. Бу ерларда болам билан менга кун йўқ. Адолат ҳар юрган йўлимга, тош қўйиб бўлди. Қаерга борсам ё у ердан қувишади ёки у жой бировга керак бўлади. Менга фақат боламга ҳужжат қилиб беришига ёрдам керак. Болам вояга етмагани учун у билан чет элга чиқа олмаяпман. Бу ерда ташлаб кетадиган ҳеч кимим ҳам йўқ. Бор-йўғи бир ҳужжат, ёрдами керак. Бошқа ҳеч нарса эмас.”
Бу гапларидан кейин оз бўлса-да, аёлнинг самимийлигига ишондим. Агар дарди ростдан ҳам ҳужжат бўлса, унга ёрдам беришнинг иложини топиш қийин бўлмайди деб ўйлайман.
“Мен сизни эрим билан учраштирсам, сиз эвазига акам ва укамнинг қандай ўлганини айтаман дедингиз “
“Равшан ака 2 йил олдин цирроз касаллигидан вафот этди. Аммо аёли Моҳира опани топишингиз керак. Ака-укангизнинг фожиаси шунчаки бир тасодиф эмас. Мен фақат шунчасини биламан, тасодиф бўлмаганини ва у автоҳалокат айнан акангизни йўқ қилиш учун уюштирилганини, укангиз эса ёмон тасодиф туфайли у машинага чиқиб қолган. Моҳира опани қидириб топсангиз, у сизга айтиб беради. Чунки Равшан ака ўлимидан аввал жуда кўп виждон азоби билан қийналган, у туфайли зарар кўрганларни топиб кечирим сўрамоқчи бўлган аммо бунга на вақти ва кучи етган. Мен уларнинг эски уйига борган эдим. Равшан ака ўтиб кетгач, Моҳира опа қаерга кўчиб ўтганини билмайман.”
“Бу гапларингиз рост эканлигига қандай, ишонч ҳосил қилиш мумкин?”
“Сиз ёш бўлгансиз ўша пайтда тўғри, аммо шубҳа бор нарса. Ота- онангиз бу ҳолатни қандай қабул қилишган билмадим лекин сиздан биргина Моҳира опани топиб гаплашиш, ҳеч бўлмаганда шубҳаларингизни ўртадан йўқотади. Ва энг муҳими, сизга маслаҳатим эрингиз бўлса-да унга ва оиласига билдирмай иш тутинг. Адолат эри борида оз бўлса-да, назорат остида иплари тутилиб турилган эди. Энди эса эрки қўлида, ундан ҳар нарса кутиш мумкин” айтган бу сўнги жумлалари мени чуқур ўйлантириб қўйганди.
Ишониб ишонмаслик ўз қўлимда аммо Ирода деган аёл бир нарсада ҳақли кўринади. Шубҳа бор нарса ва у инсон ичига кирдими, саволлар кўпайиши ҳамда ҳаловатингиз йўқолиши турган гап. Шахсий телефон рақамимни бериб, уни кузатиб қўйдим. Ўзим эса елкамга тушган катта юк билан уйга кирдим.
Ойим нам сочларини ойнага қараб тараганини кўриб, ёнига бордим ва қўлидан тароқни олдим. Ойимнинг сочларини унга озор бермасликка ҳаракат қилиб тарай бошладим.
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
#акси_дунё
136-қисм Ўша кунги тадбирдан умидим катта эди.
Мақсадим халқаро миқёсдаги ишларда ҳам шу жамоа билан бирга ишлаш эди. Афсус ўша кеча мен жайрон, қайнотангиз овчи ролига ўтганидан хабарим йўқ эди. Мансабдор шахс сифатида уни танир эдим. Ҳайдовчиси оқшом якунида келиб мени бошлиғи кўрмоқчи эканлигини айтганда мен содда ақлимга ҳеч ёмонлик ўйламаган ҳолда у ҳайдовчи билан кетдим. Кетган Ирода, қайтиб эски Ирода бўлиб ҳаётига давом эта олмади“ сўзларини тугатолмай яна йиғини бошлади.
У ўз ҳаётини гапириб берар экан, ҳикоясидаги ҳайдовчи нима бўлса-да, дадам бўлмасин деб ичимдан дуо қилдим.
“Ота-онам бошимга тушганларни билишгач, мени кечиришмади. Уларнинг бошини ерга эгдим деб, ўзим ҳам улар билан алоқани уздим. Бир шаҳарда яшайман аммо йиллардан бери узоқдан, бозорга чиқишганида кўра оламан холос “
“Сизнинг айбингиз бўлмаган-ку?” -деб сўрадим гапини бўлиб
“Биринчиси мени айбим эмас эди, тўғри. Лекин ҳар гал ҳайдовчи ака келганида, у билан боришга мажбур бўлиб қолдим. Сабабни сўраманг чунки ҳар гал ҳар хил таҳдид ёки таклиф сабаб бўлган.”
“Нега устидан шикоят ёзиб бермадингиз?”
“Кимга ёзар эдим? Мансабдор шахслар раҳбарини яна қайси раҳбариятга ёзса бўларди? Равшан ака, ўша ҳайдовчи – агар дом-дараксиз йўқолиб, бирор каналда ёки ипга осилган жасадим топилишини истамасам, хайрихоҳлигим бордек ўзимни тутишим ва жонимни сақлаб қолишини айтган эди. Кейинчалик билсам, улардан қутулиш, мен ёки сиз ўйлаганчалик осон эмас экан. Ота- онамни хавф остига қўймаслик учун улардан буни яширдим. Чунки ҳақиқатни билишса, сиз айтган йўлини қилишиб шикоят қилишганда, балкида уйимизга ўт кетиб, бир фожиа туфайли бир оила йўқ бўлиб кетар эди.”
“Шунча гап орасида, нега фарзанд кўрдингиз?”
“Уни ҳам Равшан ака маслаҳат берди. Менинг аҳволимдаги қиз аёллар “муддати тугагач” оқибати яна мавҳумлик ва ўлим экан. Чунки куни келиб, оғзи очиб уларнинг ҳақиқий башарасини ҳаммага айтиб беришимиздан қўрқишарди. Агар бола туғсанг, ҳеч бўлмаса иккинчи аёл номинг бўлади деган эди, Равшан ака ўшанда. Яна жоним ширинлик қилиб, имконсиздек кўринган ишни уддалаб ўғлимга ҳомиладор бўлдим. Мен ўз жонимни ўйлаб, бошқа бир жонни қурбон қилаётганимни билмаган эдим.”
Аччиқ кўз ёшларини тўкаётган аёлга қараб, унга ишониш ёки ишонмаслик орасида қолдим. Балки гаплари ёлғон, нияти шунчаки пул ундириш бўлса-чи?
“Мендан нима истайсиз ?”
“Низомжон билан мени учраштиришингизни “
“Отаси қамоқдай жойда эканлигини биласизми? Мол-мулки ҳам мусодара қилиниб бўлинган. Сизга ҳеч қандай ёрдам бера олмайди, ҳозир “
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
😳 ОДАМХӮР КЕЛИН...
Тӯй жуда ҳам даб - даба билан ӯтди. Лекин менга Келинойим ёқмади совуқроқ эди қараши гӯё. Мен тӯйдан сӯнг икки ёшли қизим билан Акамнинг уйида қолдим. Эртаси куни қарасам Қизим йӯқ ӯша куни сӯрамаган одамим қолмади кейин Қидирувга бердим орадан 15 кун ӯтди топилмади. 2 кундан сӯнг Онам ҳам тӯсатдан Ғойиб бӯлди анча Акам билан қидирдик тополмади. Шу тарзда Онам ҳам йуқолди. Бир кун соат кечаси 05:15да ер тӯлага секин мӯралаб қарасам Келинойим...😳😱😱 БУ ДАХШАТ...
ДАВОМИ👉👇
/channel/Solixa_Ayol/37821
#акси_дунё
134-қисм “Ёки сенга ўхшаган олифта бўлса, кўзи тушган қизларни сочини, ўзим юламан шекилли “ ,-деганимда кулиб юборди.
“Сендан қандай қайнона чиқишини тасаввур қила олмайман. Ҳар куни уйда баланд оқим бўлиб турса керак”
Йўлни мени қайнона бўлишим-у, бечора келиннинг ғамини ўйлаган эрим, дарди билан якунлаган эдик. Асал ойи ўрнига, асал кунларни ўтказиб яна ҳаққоний ҳаётга қайтиб ўқиш иш ва рўзғор ишига шўнғиб кетдик. Ойимларнинг даволанишдан қайтиши ва Низомнинг вилоятга бориб келиши сабаб, ойимларникида қоладиган бўлдим.
“Кўзларингни ичи кулади қизим, қайнонангни йўқлиги сезилибди “,- деди ойим мендаги ўзгаришни кўриб.
“Йўқ, ойи шунчаки яхши дам олдим, уйда ёлғиз қолиб” ,-дедим.
“Маҳфуза, Меҳрига совчи келяпти йўқ деяпмиз, бир кун бизникига келинглар маслаҳат қилиб олайлик. Сўраб келганлардан бирига розилик беришимиз керак, деб қўнғироқ қилди “
“Ойи, Меҳрига муносиб деб билган совчиси чиқса, янгам ҳеч кимдан сўраб ўтирмайди, биласиз. Шунчаки сизга катталик қилиш учун қиляпти “
“Ким билсин? Дарди бедаво у хотинни”
“Дадам қаерга кетди?”
“Эски танишини кўргани, келади ҳа демай. Сен нима ичяпсан қанақа дори у?” Ойим кунлик ичадиган рақамли доримни қўлимда кўриб сўради.
“Ҳайз циклимни тўғрилаш учун “ ,-дедим яна бир бор ойимга ёлғон гапириб, чунки поликистоз овер деган ташхисим бор эди ва унга кўра ҳар ойда қон кўрмас эдим. Ойим буни никоҳ ҳужжатлари учун ўтган текширувимиздан билгани учун гапларимга ишонди.
“Яхши қилибсан қизим. Дўхтир айтгани эсингдами, бунақа ташхис билан фарзанд кўриш сал қийинроқ бўлади деганди. Адолатнинг юраги ёнган ҳозир. Бир невара у уйга қанча қувонч олиб келади. Худо хоҳласа этак -этак болаларнинг бўлади” ,-ойим беозор қилган дуолари юрагимни санчиб ўтди.
Мен шифокорларнинг айтган гапини унутган эканман. Бир тарафдан дори ичмаган биринчи кунни эслаб тинчлансам, бошқа ёндан шундоқ ҳам оз имконим бўлган аҳволни янада мураккаблаштирган эдим.
Ойим билан гаплашиб бўлгач, мен телефонда Низом билан хабарлашиш билан банд бўлдим. Ойим эса, ювиниб чиқай деб олдимдан кетган эди. Эшик жиринглади, дадам келгандир деб ўйлаб бориб очдим. Аммо эшик олдида бундан бир неча ҳафта олдин боласини олдига солиб келган ва мени Адолатнинг қаҳрига отган хотин рўпарамда турарди.
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
Шу куни опа-сингил гапдан-гап чиқиб, акамга бемаъни хархашалар қилиб, қанчалар озор берганимизни эсладик...
Ҳа, энди-энди акалар ҳам ота ўрнини босишини тушуниб етдик.
Тўйлар қилсак, албатта, акамизга биттадан тўн кийгизишни ният қилдик. Синглимникидан қайтдим. Уйга бориб, оиламиз учун тутган альбомимни варақладим. Мана, альбомдаги менинг қайсарлигимни эслатувчи ҳар хил суратлар. Яхшиямки, шу бор экан. Бўлмаса болалигимни яхшироқ эслай олмасмидим. Айниқса, акамга берган озорларимни.
Отажонимдан айрилиб қолганимдан сўнг онажонимнинг этагини тутиб юрардим. Онам қаерга борса, мени ҳам ўша ёққа судрарди. Чунки олиб бормаганларига қўймасдим. Онам бирор жойга боришини, уст-бошларини кўчалик кийим-бошга алмаштирганидан сезардим. Бир куни уйимизга қандайдир кишилар келишди.
Онамга нималардир дейишди.
Афсуски мен уларнинг гапларини эшитмай қолдим. Улар кетишгач, онам кийимларини ўзгартириб, бошларига катта оқ рўмолини ёпиниб олди.— Қаерга кетаяпсиз? Мен ҳам бораман, — дедим тумшайиб.— Айноқхўжага (қабристонимизнинг номи) бораяпман! Қоч йўлимдан! — деди онам.Кейин опамларга қиладиган ишларини тушунтириб, менга эътибор ҳам бермасдан кўчага чиқиб кетди.Мен ҳам ортидан эргашдим.— Уйга қайт, эси йўқ қиз! Мен таъзияга бораяпман! — деди онам худди мен тушунадигандек. Ўшанда “таъзия” деган гап нима эканлигини билмасдим. Шунинг учун “Менам бораман, ўша ерга” дея тўнғилладим. Онам йўловчи машинага ўтириб кетворди. Ортидан йиқилиб-суриниб югурдим, етолмадим. Кейин ўша машинани қора қилиб кетавердим. Анча йўлни босиб қўйдим. Машина ҳам кўринмай кетди. Бир пайт ортимдан ҳаллослаганича акам етиб келди. Мени алдаб-авраб зўрға йўлдан қайтарди...Акажон, бир умр сизга таъзим қиламан. Сизга етказган озорларимни жуда кеч англадим.
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
👶 7 ёшли болага савол беришди:
- Сенинг битта-ю битта орзуйинг нима?
- Тезроқ катта бўлиш...??
🎓 18 ёшли ўсмирга ҳам шу саволни беришди:
- Олий Таълим Юртлари (ОТМ)га ўқишга кириш...??
❤️ 29 ёшли йигитга ҳам шу савол берилди:
- Идеалимдаги қизни топиб, у билан бирга яшаш...??
😊 40 ёшли эркакка ҳам шу саволни беришди:
- Болаларимни ва умр йўлдошимни беками-кўст яшашларини...??
👰 51 ёшли кишидан ҳам сўрашди:
- Фарзандларимни эсон-омон турмушга бериш...??
💑 62 ёшли инсондан ҳам сўрашди:
- Невараларимни тўйларини кўриш...??
😢 73 ёшли кишидан сўрашган-да:
- Қанийди кичкиналимга қайтсам-да, ота-онамни яна кўрсам...??
Сизда ҳали вақт борлигида, бор нарсаларингизни қадрланг...??
Чунки орзу кўпинча армон бўлиши мумкин...??
Билол.
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
📝Ҳикоя қилишларича, бир аёл ҳар куни оиласига деб ва яна битта ошиқчаси билан йўлдан ўтган кетган гадойга деб, нон ёпар экан. Оч-наҳор олар деган мақсад билан нонни деразасидан чиқариб, осиб қўяр экан. Букри одам ҳар куни шу дераза ёнидан ўтиб, нонни оларкану, уй эгаларига миннатдорчилик билдириш эвазига минғирлаб, "ёмонликни улашсанг ўзинг билан қолажак, яхшиликни илинсанг, ўзингга қайтажак!" деб кетар экан. Ҳар куни шу аҳвол, букри одам келиб нонни оларкану, шу сўзларни айтиб йўлида давом этар экан. Аёл, букри одамни нон учун миннатдорчилик билдирмаганига тоза жахли чиқа бошлабди.
Аёл ўзига ўзи шундай деди: Бу букри деганлари ҳар куни тушунарсиз гапларини қайтаргани қайтарган, нимани назарда тутаётган экан, деб ҳайрон бўлибди. Кунлардан бир куни, аёл букрига қарши бир нарсаларни ҳаёл суриб, қарор қилибди. "Шундай қилсам, бу букридан қутиламан", дебди. Ўрнидан дарров туриб, букрига деб алоҳида нон қориб, хамирга озгина захар ҳам қўшиб юбориб пиширибди. Тайёр бўлган нонни тезгина шошиб деразага осиб қўйибди-ю, лекин қилган ишидан қўллари дир-дир қалтирай бошлабди. Дарров ўзига ўзи , "Бу нима қилганим" деб, нонни олиб оловга улоқтириб юборди. Сўнг бошидан хамир қориб, яна ўша-ўша жойга нонни осиб қўйибди. Одатдагидек букри келиб нонни олиб "ёмонликни улашсанг ўзинг билан қолажак, яхшиликни илинсанг, ўзингга қайтажак!" деб, аёлни дилидаги фикрларидан бехабар букри минғирлаб, йўлида давом этиб кетаверибди. Аёл ҳар куни нонини ёпар экан, узоқ узоқларга келажагини ўзгартираман деб кетиб қолган ўғлининг хаққига дуо қилар экан. Мана орадан ойлар ўтибдики, ўғлидан ҳеч бир дарак йўқ экан. Доим, "эсон омон уйга қайтсин" деб, дуолар қилар экан. Захарли нондан қутилган кун, кимдир аёлнинг эшигини ярим тунда тақиллатибди. Очиб қараши билан аёл даҳшатга тушади. Чунки унинг қаршисида ўғли турган эди. Ранглари ўчган, кўринишидан жудаям нимжон ва заиф эди. Кийимлари эса йиртилиб кетган, деярли гадойдан фарқи йўқ эди. Кўринишидан жудам оч ва толиққан. Бола уйга кириб, нафасларини ростлаб олиб онасига: "менинг бу ердаги вужудим, мўъжизанинг ўзи онажон, бу ердан бир неча миллиард узоқликдаги масофада эдим. Мазам йўқ, жуда ночор аҳволда эдим. Йўллар шу даражада оғир эдики, жудаям қаттиқ толиққан эдим. Агар букри одам бўлмаганида, мени ўлишим аниқ эди. У менга ўзида бор таомини мени қутқариб қолиш учун, умид билан берди. Тақдиримга битилган бу яхши инсон мени ейишимга бир бутун нон берди. Нонидан бераётганида эса, бу унинг ҳар кундаги озуқаси эканлигини айтди. Менинг хожатим унинг хожатидан катта бўлгани учун, бугунги насибасини менга берди". Она шўрлик бу сўзларни эшитиши биланоқ юзидан даҳшатга тушгани билиниб турар эди. Кўзлари эшикка қадалиб, эрта тонгда туриб тайёрлаган заҳарли нонини ҳаёлидан ўтказди! Агар заҳарли нонни оловга улоқтириб юбормаганида, айланиб келиб ўғлига насиб қилган бўлиб, ҳозир ёнида ўтирмаган бўлар эди. Ўша лаҳзада, букрини айтган маъноли гапларига тушуниб етди. "ёмонликни улашсанг ўзинг билан қолажак, яхшиликни илинсанг, ўзингга қайтажак!"
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
📚 Ibratli Hikoyalar 📚