10300
"کانال سینمای موج نو" به تحلیل و بررسی سینمای اروپا خصوصا سینمای فرانسه بدلیل اهمیت فراوان در تاریخ صنعت سینما و تاثیرات آن بر دیگر سینماگران جهان میپردازد🎬 Contact us : @CinemaNewWave
سلام و عرض ادب
✔️به تعدادی خانم و آقا جهت ساخت کلیپ های اینستاگرامی نیازمندیم
⬅️شرایط سن
🔘خانم: ۱۸ تا ۳۵
🔘آقا: ۲۲ تا ۳۰
سن پایین بین ۶ الی ۱۴
*لطفا تماس نگیرید و فقط پیام دهید*
🔲 صدا بردار
🔲 نویسنده
🔲 ایده پرداز
در تهران و اطراف
جهت هماهنگی لطفا با پیج اینستاگرامی
www.instagram.com/mohammad.mster
و یا به این شماره 09031957109 در اپلیکیشن های مجازی پیام بدید
با تشکر خسروی
⬛️ فصل اول
۱ - ژان-لوک گدار
۲ - فرانسوا تروفو
۳ - کلود شابرول
۴ - آلن رنه
۵ - اریک رومر
۶ - ژاک ریوت
۷ - انیس واردا
۸ - ژاک دمی
۹ - کریس مارکر
۱۰ - آنری‌کولپی
⬛️ فصل دوم
۱۱ - ژان-پیر ملویل
۱۲ - کلود للوش
۱۳- لویی مال
۱۴ - ژرژ فرانژو
۱۵ - ژاک روزیه
۱۶ - ژان اوستاش
۱۷ - ژاک دونیول-والکروز
۱۸ - ژان روش
۱۹ - راجر وادیم
۲۰ - فیلیپ گارل
۲۱ - استراوب-هویله
۲۲ - پیر کاست
۲۳ - لوک موله
۲۴ - ژان دوشه
۲۵ - ویلیام کلاین
۲۶ - آلن کاوالیه
۲۷ - مارسل آنون
۲۸ - گای دوبور
➕ ویژگیهای موج نوی سینمای فرانسه
الف) ویژگی های تولید فیلم
➖ سرمایه های اندک
➖ سادگی مراحل ساخت
ب) ویژگیهای فرمی
➖ جامپ کات (jump cut)
➖ شات های بریده
➖ نقش موسیقی
➖ دیالوگ در موج نو
➖ بداهه در سینمای موج نو
➖ تکنیک فریز فریم
ج) ویژگی های محتوایی
➖ ابراز عقاید سیاسی
➖ شخصیت زن اغواگر (Femme Fatale)
🇫🇷 تاریخچه سینمای موج نوی فرانسه
🔘 1940 - 1944: اشغال
@Cinema_New_Wave
نقد جدایی
Critique de la séparation (1961)
کارگردان: گای دوبور
فیلمبردار: آندره موگالسکی
دستیار فیلمبردار: برنارد دیویدسون
تدوین: شانتال دلاتره
راویان: گای دوبور، کارولین ریتنر
موسیقی: فرانسوا کوپرین، بودین دو بویسمورتیه
تولید: 35 میلی متر، سیاه و سفید
کشور سازنده: فرانسه
سال تولید: 1961
مدت زمان: 19دقیقه
✔️خلاصه فیلم
در این ضد فیلم، دوبور زیرنویس‌ها و تفسیری به سبک مستند را روی کاتالوگی از فیلمهای خبری، جلد کتاب، عکس‌ها، مناظر محله‌های پاریس، و فیلمهایی از او و دوستانش در سرگردانی بین کافه‌ها و خیابان قرار میدهد...
@Cinema_New_Wave
تشکیل انترناسیونال سیتواسیونیست
گای دوبور یکی از بنیان‌گذاران انترناسیونال سیتواسیونیست است، که به قول دوبور «سازمانی از انقلابیون حرفه‌ای در عرصهٔ فرهنگ» بود. موقعیت گرایان مخالف سرشت نمایشی و ویترینیِ فرهنگ، و خواهان برپایی تمدن نوینی هستند که در آن زندگی روزمره، خود، همان اثر هنری باشد؛ یعنی هنر نه بیان، بلکه بسط زندگی باشد. به گواهی پژوهش‌های تاریخی، سیتواسیونیست‌ها قاطع‌ترین نقش را اگر نه در ایجاد رویدادهای انقلابیِ مه ۶۸ فرانسه، دست‌کم در ارائهٔ محتوای رادیکال این جنبش داشته‌اند. کتابِ جامعهٔ نمایش در اواخر سال ۱۹۶۷ منتشر شد و یکی از مهم‌ترین کتاب‌هایی است که نظریهٔ سیتواسیونیستی را بیان کرده است، به طوری که یک روزنامه‌نگار آن را «کاپیتالِ نسل جدید» خوانده است.
دوبور تحلیل خود را برپایهٔ مطالعات عمیق در زمینهٔ فلسفه، اقتصاد، سیاست، جامعه‌شناسی، تاریخ هنر، روان‌شناسی، تاریخ انقلاب‌ها، جنگ‌ها و جنبش‌های اجتماعی و تئوریِ حاصل از آنها شکل داده، و مفاهیمی برگرفته از منابع بسیار، به‌ویژه از هگل، مارکس و لوکاچ، را ملاط تحلیل خود قرار میدهد.
@Cinema_New_Wave
🎞🎬 فراخوان جذب سرمايه گذار 🎞🎬
جهت همکاری و تولید
در پروژه فيلم کمدی سینمایی
( برادران دالتون )
از دوستان و هنر دوستاني که تمایل
به سرمايه گذاري در پروژه سینمایی را دارند دعوت به عمل می نماییم
سهام شراکت در تولید و ساخت فیلمنامه کمدي برادران دالتون
به شماره ثبت ۲۱۹۷۲۸ از خانه سینما
و ثبت قرارداد رسمي ۲۴۹/ک/۱۴۰۲به طرفیت
مؤسسه سينمايي معتبر گويا
فيلم( توليد و پخش ) به میزان ابعاد دلخواه و توافقی به دوستانيکه
تمایل به سرمايه گذاري و مشارکت
در پارت های
۵۰ میلیون ۱۰۰ میلیون ۲۰۰ میلیون .....
را دارند واگذار می گردد
عقد قرارداد رسمی و معتبر
در مؤسسه سينمايي گويا فيلم
و دفاتر ثبت اسناد رسمی کشور با حضور عوامل توليد و وکلای رسمي
ارتباط جهت اعلام آمادگی و توضیحات و توجیهات کامل
از طريق واتساپ و تلگرام :
+989176202580
@sdarvands
واتساپ :
https://wa.me/+989176202580
سجاد دروند
رویت قرارداد فیلمسازی و مطالعه فیلمنامه و پرسش و پاسخ تمام ابعاد و مسائل مربوطه
در جلسات حضوري با حضور عوامل
صورت میگیرد
با تشکر سجاد دروند
گذر چند شخص از واحد کوتاه زمان (۱۹۵۹)
Sur le passage de quelques personnes à travers une assez courte unité de temps
کارگردان: گای دوبور
دستیار کارگردان: Ghislain de Marbaix
عکاس: آندره موگالسکی
تدوین: Chantal Delattre
دستیار اپراتور: ژان هارنوا
فیلمنامه: میشل والون
برقکار: برنارد لارجمین
ویرایش آرشیوی: سرژ کوربر (بی اعتبار)
تولید: Dansk-Fransk Experimental Films Kompagni (کپنهاگ)
فیلمبرداری: آوریل 1959
فرمت: 35 میلی متر، سیاه و سفید
موسیقی: هندل
گویندگان: ژان هاربوا، گای دوبور، کلود برابانت
مدت زمان: 18 دقیقه و 50 ثانیه
✔️خلاصه فیلم
این فیلم «ضد مستند» ماجراهای گای دوبور و دوستانش را در پاریس بی‌نظیر در دهه 1950 بازگو می‌کند که توسط نقاش آسگر جورن تهیه شده است...
@Cinema_New_Wave
28 - گای دوبور
گای لویی دوبور (به فرانسوی: Guy Louis Debord) (زاده ۲۸ دسامبر ۱۹۳۱ - درگذشته ۳۰ نوامبر ۱۹۹۴)، نظریه‌پرداز مارکسیست فرانسوی، فیلسوف، نویسنده، فیلمساز و از اعضای بنیانگذار بین‌الملل موقعیت‌گرا بود. وی همچنین مدت کوتاهی عضو جنبش سوسیالیسم یا بربریت بود.
گای دوبور در پاریس متولد شد. پدرش داروساز بود و هنگامی که او کودک بود درگذشت و با مادربزرگش زندگی می‌کرد. در جوانی، دوبور یکی از فعالان مخالف با جنگ فرانسه در الجزایر بود. دوبور در رشته حقوق در دانشگاه پاریس تحصیل کرد، اما پیش از آن که فارغ‌التحصیل شود دانشگاه را ترک کرد و تحصیلات دانشگاهی خود را به پایان نرساند. پس از آن دوبور کار خود را به عنوان نویسنده آغاز کرد.
در دهه ۱۹۶۰، دوبور گروه بین‌الملل موقعیت‌گرا را رهبری کرد که بر خیزش مه ۱۹۶۸ فرانسه تأثیر گذاشت و طی آن او در اشغال سوربن شرکت کرد. برخی کتاب «جامعه نمایش» (۱۹۶۷) او را یکی از متون مؤثر در اعتراضات ۱۹۶۸ می‌دانند. در دههٔ ۱۹۷۰ از فعالیت‌های خود کاست و بیشتر به فیلمسازی پرداخت.
@Cinema_New_Wave
#فراخوان_اکران_و_پخش_رایگان
.
هنرمندان عزیز،
برای کسب اطلاعات بیشتر، لطفاً با یکی از روش‌های زیر با ما در ارتباط باشید:
.
تلفن (در ساعات اداری- ۸:۳۰ الی ۱۷):
02193111111
داخلی: ۴۴۲
.
آیدی تلگرام (ارتباط با ادمین):
@Nobino_ir
.
با تشکر
نوبینو-ارمغان راه طلایی
Nobino.ir
تاریخچه سینمای موج نو فرانسه
1940 - 1944: اشغال
موج نو از خاکستر شکست پاریس به آلمان در جنگ جهانی دوم برخاست.پاریس در طول جنگ جهانی دوم شهری تاریک بود. خاموشی تحمیل شده توسط نیروهای آلمانی اشغالگر به این معنی بود که چراغ ها باید خاموش می شدند، کمبود بنزین باعث می شد اتومبیل ها از جاده خارج شوند، در حالی که منع آمد و شد اکثر مردم را در شب از خیابان ها دور می کرد. در طول روز، مقررات متعدد، سانسور و تبلیغات، اشغال را به طور فزاینده ای غیرقابل تحمل می کرد.
یکی از معدود حواس‌پرتی‌هایی که در دسترس شهروندان فرانسوی بود، سینما بود، اما انتخاب چیزی که باید تماشا کنند محدود بود. فیلمهای آمریکایی ممنوع شدند و جدای از تولیدات آلمانی که عمدتاً از تقلید از کمدی‌های موزیکال هالیوود و فیلمهای تبلیغاتی ملودراماتیک تشکیل می‌شد، تنها به 200 فیلم فرانسوی که در این دوره چهار ساله تولید شد، دسترسی داشتند. این فیلمها که باید توسط سانسور آلمان تایید می‌شد، به استثنای چند مورد، تقلیدی کم رنگ از سینمای بزرگ فرانسه مارسل کارنه، رنه کلر، مارسل پاگنول و ژان رنوار بودند که پیش از جنگ آمده بودند.
@Cinema_New_Wave
💎مجموعه ای کامل برای هنردوستان :
📼سینما | 🎵موسیقی
👩🎨نقاشی | 📸عکاسی
💬فلسفه | 📖ادبیات
⬇️
😀/channel/addlist/IUqS4Ql01OA4NjA0
📌هماهنگ کننده: @Filmsofun
آنون در دهه اخیر زندگی‌اش شدت کار خودش را در حوزه ساخت ویدئو، توسط پروژه‌های متنوع افزایش داد، که اغلب آنها به «متون تبعیدی» تبدیل شده‌اند. یک سری از آن فیلمها گمنام، ناتمام، یا در فرمتهایی مانند فیلم 8 میلی‌متری ساخته شده اند که دیگر توسط تکنولوژی امروزی پشتیبانی نمی‌شود. آنون دائما بکار خود ادامه میدهد و یکی از متقاعدکننده‌ترین فیلمها را می‌سازد؛ «جُوآن، در حال حاضر» (2000) فیلمی است که با کمترین منابع و هزینه ساخته شده است.
با این وجود، آنون هنوز هم در فرانسه مورد احترام قرار میگیرد. موزه ژو دِ پاوم در سال 1994 آثارِ آنون را مورد بازنگری قرار داد. از 28 اپریل تا 31 مِی 2010، سینماتک فرانسه مروری بر آثار و کارهای آنون داشت و تعداد زیادی از فیلمها و ویدئوهای او را به نمایش گذاشت؛ تا آن زمان، آنون مانند آنیس واردا به کار کردن در فرمتهای تصویری کوچک تمایل پیدا کرد، به عنوان مدیومی که حداکثر هم سلیقگی و حداقل خطر را دارا بود، آنون در آن توانست فیلمهای خودش را خلق کند. خوب است که می‌بینیم دو سال قبل از مرگِ آنون، آکادمی بالاخره اجازه داد تا به اندازه کوچکی آنون را به رسمیت بشناسد.
@Cinema_New_Wave
مارسل آنون مدام در قالب تصویر و واژه فیلم می‌گرفت و می‌نوشت، هیچ‌وقت خودش را تحت انقیاد عایدی‌های مالی قرار نداد و هر گونه تهدیدی را به فرصت‌های فراوان برای خلق و ابداع بدل می‌کرد. حتی تا دو روز پیش از مرگ نیز همچنان به کار آفرینشگری مشغول بود و تنها زمانی با آرامش خیال پایان کار خودش را اعلام کرد که دید آن‌قدر ضعیف شده که حتی توانِ به دست گرفتنِ دوربین یا قلم را نیز ندارد. ترکیب نحویِ کلام و تصویر همیشه دغدغه‌ی اصلی‌اش بود و قوه‌ی محرکه‌ی تجربه‌گرایی‌اش در این زمینه خیل روش‌های گوناگون برای رهایی، خلاصی، آزادی و خلق نمای مقابل است، گویی که همیشه باید فرار کرد و تصویر را از رهگذر حصار خیالی قابش گشود. مجموعه کلمات قصارِ سینما سینماگر (انتشارات یلو نو، 2001) سرشار از اندیشه‌ورزی‌هایی درباره‌ی کات، جاافتادگی، وقفه، حذف، نمای خارج از قاب و فرم‌های گسسته است.
@Cinema_New_Wave
تنها چنل فعال «سورن کی‌یرکگارد»:
✓ فلسفه کی‌یرکگارد و سایر فلاسفه
✓ آشنایی با ادبیات و نویسندگان برتر جهان
✓ فایل مقاله ها و کتاب های تاثیرگذار
”از اینکه به طرز اعجاب انگیزی فقط در رویاهایم سرزنده‌ام احساس غم میکنم.“
_ سورن کی‌یرکگارد
درباره فیلم
فیلم سیاه و سفید است، فقط صحنه های فیلمبرداری شده، رنگی هستند، کارگردان فیلم را در پروژکتور (ما نمی توانیم ببینیم) همراه با موسیقی کلاسیک تماشا می کند. ما در بروژ هستیم، کارگردان در حال فیلمبرداری از Reliquary of St. وورشیلا، آن را از همه طرف برمی گرداند، خاطرات هانس مملینگ، که پس از جنگ به شهر پناهنده شد، نقاشی های او را می بینیم، مجسمه او در زمستان پوشیده شده است... کارگردان و هنرپیشه-عاشقش با قایق عبور می کنند. رودخانه شهر تاریخی، پراکنده با عکس‌هایی از نقاشی‌ها با جزئیات، بازدید از موزه. کارگردان و بازیگر زن در هتل در رختخواب دراز کشیده‌اند و با هم صحبت می‌کنند (او ترجیح میدهد یک فیلم داستانی بسازد تا یک مستند)، در حال خواندن، نقل قول، عشق‌بازی. بازیگری در شهر قدم می زند. ایستگاه های صلیب در کلیسا، بازدید از یک میخانه که در آن با موسیقی معاصر می رقصند. در پایان نماهایی از بازیگر زن مقابل رودخانه و در آغوش گرفتن کارگردان...
@Cinema_New_Wave
27 - 3 - زمستان L'Hiver
فیلمی به کارگردانی مارسل آنون محصول کشور فرانسه در سال 1969 است.
این فیلم بخشی از مجموعه ای از 4 فیلم، با عنوان بهار، تابستان، پاییز و زمستان است که بین سال های 1968 و 1972 فیلمبرداری شده است.
این فیلم تا حدی اتوبیوگرافیک 2 است که آنون اکتبر را در مادرید ساخت و در همان زمان مستندی درباره بروژ ساخت.
یک زمین شناسی هنری از چندین لایه داستانی و فرا داستانی که با توجه به تغییر بُردارهای احساسی شخصیت ها روی هم قرار می گیرند. سطوح مختلف پلان های فیلم بر اساس توالی زمانی به صورت متغیر همپوشانی دارند، که نه تنها از نظر مدت زمان، بلکه از نظر احساسات بصری که با آن بر بیننده تأثیر می گذارد، تا حدی با استفاده از رنگ متمایز است. نه تنها رنگ، بلکه درون شخصیت ها نیز در یک منشور نوری در حال چرخش دائمی شکسته می شود که به هیچ وجه به طور تصادفی از لنز دوربین عبور نمی کند.
@Cinema_New_Wave
یه خبر فوق‌العاده...😍😍😍
✅ کمپین سینما به‌سبک کروکدیل بهتون کمک می‌کنه تا با روش‌های #فروش_فیلمنامه و #جذب_سرمایه برای تولید فیلم، آشنا بشید و به‌این شکل #بازار_کار شما در زمینه‌ی فیلمسازی گسترده‌تر بشه.
☑️ به‌زودی قراره یه دوره آموزشی در این رابطه برگزار بشه👌🏼
✅ هم اینکه می‌تونه ازتون حمایت‌هایی بکنه که باعث #اعتبار هرچه بیشترِ اثرتون بشه و راحت‌تر بتونید ارائه‌ش بدید.
✅ و نهایتاً در زمینه‌ی تحلیل، نقد و بررسی فیلمنامه و سنجش بازار آثارتون، خدماتی براتون درنظر گرفته.
#حتما_از_این_فرصت_استفاده_کنید.
@filmmaking_csc
لینک کانال تلگرام کمپین
Join /channel/addlist/kbImr92u38tlZWM0 /channel/addlist/kbImr92u38tlZWM0
درباره فیلم
یکی از بهترین آنتی فیلم های تمام دوران! . . . مردم واقعی! یک داستان واقعی! . . . با موضوعی که سینما هرگز جرات رویارویی با آن را نداشته است!» - در حالی که کارولین ریتنر قسمت زیر را از عناصر زبان شناسی عمومی آندره مارتینه می خواند: {وقتی در نظر می گیریم که چقدر طبیعی و سودمند است که انسان زبان خود را با واقعیت یکسان کند، متوجه می شود که چه سطحی از پیچیدگی را باید به دست آورد تا بتواند به آن دست یابد، آنها را جدا کرده و هر یک را به عنوان یک موضوع مطالعه تبدیل کنید.} بقیه توضیحات فیلم توسط گای دوبور روایت می شود. کارولین ریتنر نیز در این فیلم نقش زن جوان را بازی می کند.
تصاویر در نقد جدایی اغلب از کمیک ها، عکس های شناسنامه ای و روزنامه ها یا از فیلم های دیگر گرفته شده اند. در بسیاری از موارد، زیرنویس‌هایی اضافه میشود که ممکن است همزمان با تفسیر گفتاری، دنبال کردن آنها بسیار دشوار باشد. افرادی که مستقیماً فیلمبرداری شده اند، تقریباً همیشه کسی جز اعضای گروه فیلمبرداری نیستند.
رابطه بین تصاویر، تفسیر گفتاری و زیرنویس ها نه مکمل و نه بی تفاوت است، بلکه به خودی خود انتقادی است.
@Cinema_New_Wave
28 - 2 - نقد جدایی
Critique de la séparation (1961)
فیلمی به کارگردانی گای دوبور که در سال ۱۹۶۱ منتشر شد.
نقد هجده دقیقه‌ای که دوبور توجه تجربی خود را به «مستند» معطوف می‌کند. در این ضد فیلم جذاب و مهم، گای دوبور مانیفست موقعیت‌گرایانه خود را کاملاً بیان می‌کند، تئوری موقعیت‌گرایی از طریق نماهایی از پاریس، یک زن جوان، فیلمهای خبری، گزیده‌هایی از فیلمهای کلاسیک، عکس‌ها و تصاویر روزنامه‌ها ارائه می دهد.
«شخصیتی» که دوبور بازی می‌کند، مردی در اواخر بیست و چند سالگی در تعقیب دختری جوان که به نظر می‌رسد بیش از هفده سال ندارد.
گای دوبور، مستندساز، فیلمساز آوانگاردی است که آثارش در مورد اکسپوژر، تأثیر شخصی کمی بر جای گذاشته است: این فیلم کوتاه رساله ای پرپیچ و خم آموزشی درباره رابطه متضاد بین فیلم و واقعیت است.
@Cinema_New_Wave
💎مجموعه ای کامل برای هنردوستان :
📼سینما | 🎵موسیقی
👩🎨نقاشی | 📸عکاسی
💬فلسفه | 📖ادبیات
⬇️
😀/channel/addlist/kU9-Z-VVgaZjNjNk
📌هماهنگ کننده: @Filmsofun
درباره فیلم
یک فیلم تجربی که شبیه یک مستند ساخته میشود، دوربین به طور متناوب بین نماهای مبهم و نماهای بیرونی جابه‌جا میشود که در آن اجتناب سیستماتیک از هر عنصری که «شایسته توجه» است (فرار از کادر به محض برخورد با کنش یا بنای یادبود) احساسی را ایجاد می‌کند. ناراحتی با نظرات اعتراض آمیز، انحراف تبلیغات تجاری و نقل قول های کلاسیک ترکیبی تقویت شده است.
صدای پس زمینه ای که در طول تیتراژ می شنویم از سومین کنفرانس بین المللی موقعیت گرا که از 17 تا 20 آوریل 1959 در مونیخ برگزار شد، همانطور که در ابتدای فیلم گفته شد، می آید.
@Cinema_New_Wave
28 - 1 - گذر چند شخص از واحد کوتاه زمان
Sur le passage de quelques personnes à travers une assez courte unité de temps
" گذر چند نفر از یک واحد نسبتاً کوتاه زمان" یک فیلم فرانسوی به کارگردانی گای دوبور است که در سال 1959 منتشر شد. این دومین فیلم دوبور است.
یک فیلم کوتاه نیمه اتوبیوگرافیک موقعیت گرا ترکیبی از تصاویر پاریس، کارگردان دوبور و دوستانش و تبلیغاتی برای صابون است.
فیلمی تجربی که به عنوان یک «ضد مستند» با هدف پرهیز از هرگونه عنصر «شایسته مورد توجه» با نماهای مبهم و نمای بیرونی همراه با نظرات اعتراض آمیز تولید شده است.
@Cinema_New_Wave
💎مجموعه ای کامل برای هنردوستان :
📼سینما | 🎵موسیقی
👩🎨نقاشی | 📸عکاسی
💬فلسفه | 📖ادبیات
⬇️
😀/channel/addlist/emF5sWdDVuI4NzBk
📌هماهنگ کننده: @Filmsofun
🎭🎭🎭🎭🎭
دوره جدید کلاس بازیگری گروه خاکستر
دوره آموزشی شامل ۳ ترم می‌باشد ،
رده سنی مجاز برای شرکت در دوره ، ۱۵ الی ۲۱ سال .
برای دریافت اطلاعات تکمیلی به آیدی زیر پیام دهید .
༻@@white7wolf༻
مهلت ارسال پیام برای ثبت نام تا 10 آبان ماه
لوکیشن طهران
هزینه های دوره یک و نیم میلیون
در دو قسط دریافت میشود برای راحتی بچه ها
مدرس : آریامهر طلائی پور
⬛️ فصل اول
۱ - ژان-لوک گدار
۲ - فرانسوا تروفو
۳ - کلود شابرول
۴ - آلن رنه
۵ - اریک رومر
۶ - ژاک ریوت
۷ - انیس واردا
۸ - ژاک دمی
۹ - کریس مارکر
۱۰ - آنری‌کولپی
⬛️ فصل دوم
۱۱ - ژان-پیر ملویل
۱۲ - کلود للوش
۱۳- لویی مال
۱۴ - ژرژ فرانژو
۱۵ - ژاک روزیه
۱۶ - ژان اوستاش
۱۷ - ژاک دونیول-والکروز
۱۸ - ژان روش
۱۹ - راجر وادیم
۲۰ - فیلیپ گارل
۲۱ - استراوب-هویله
۲۲ - پیر کاست
۲۳ - لوک موله
۲۴ - ژان دوشه
۲۵ - ویلیام کلاین
۲۶ - آلن کاوالیه
۲۷ - مارسل آنون
➕ ویژگیهای موج نوی سینمای فرانسه
الف) ویژگی های تولید فیلم
➖ سرمایه های اندک
➖ سادگی مراحل ساخت
ب) ویژگیهای فرمی
➖ جامپ کات (jump cut)
➖ شات های بریده
➖ نقش موسیقی
➖ دیالوگ در موج نو
➖ بداهه در سینمای موج نو
➖ تکنیک فریز فریم
ج) ویژگی های محتوایی
➖ شخصیت زن اغواگر (Femme Fatale)
🇫🇷 تاریخچه سینمای موج نوی فرانسه
🔘 1940 - 1944: اشغال
@Cinema_New_Wave
مارسل آنون 26 اکتبر 1929 در تونس به دنیا آمد و 22 سپتامبر 2012 و فردای آغاز پاییز در کِرِتِی [در جنوب شرقی پاریس] درگذشت. مرگش پایانی بود بر زندگی یکی از بزرگ‌ترین مبدعان ژست‌های هنری و فرم‌های سینماتوگرافیک در فرانسه؛ همو که انزوای خودخواسته‌اش در استمرار کم‌توجهی به آثارش بی‌تأثیر نبود. آنون در طول دوران فعالیتش به عنوان عکاس، نویسنده و سینماگر سفت‌وسخت به ارزش‌های مبتنی بر استقلال و عدم وابستگی وفادار ماند. پس از دریافت جایزه‌ای از جشنواره‌ی کن 1960 به خاطر «یک داستان ساده» که همچون بسیاری دیگر از آثار اصلی‌اش (به ویژه «جشن»، فیلم کوتاهی ساخته‌ی سال 1960 در بازاری در گالیسیای اسپانیا) به تهیه‌کنندگی تلویزیون ساخته شد، صنعت سینما به او پیشنهاد همکاری داد و بازیگران سرشناس و بودجه نیز دراختیارش گذاشت و حاصل این دل به دریازدن شد «هشتمین روز» (1959).
وقتی که مارسل آنون در 22 سپتامبر سالِ 2012 در 82 سالگی فوت کرد، به سختی این اتفاق در رسانه‌ها، و حتی در دنیای سینمای اکسپریمنتال موج ایجاد کرد.
🎬 پارت 27 نیز با معرفی مارسل آنون به پایان رسید، در پارت 28 به معرفی "گای دوبور" خواهیم پرداخت.
@Cinema_New_Wave
فعالیت سینمایی از نگاه آنون نه به معنای بازنمایی که به معنای رهایی است. رهایی از زجر و عذاب، از باور، از سرباری‌های دانسته‌ها و زیسته‌ها و تحمل‌کرده‌ها، آن‌هم به صورت مواجهه با امر تحمل‌ناپذیر، چه این امرْ عادی و طبیعی باشد مثل موردی که مادر پریشان‌حالِ یک داستان ساده با آن روبه‌روست، چه استثنایی باشد مثل موردِ نسل‌کشی در «محاکمه‌ی حقیقی کارل امانوئل یونگ» (1967)؛ و حال که حدود هفتاد سال از اندیشه‌ورزی درباره‌ی موقعیت شعر پس از آشوویتس می‌گذرد، دقیقاً زمان آن فرا رسیده که این فیلم را نیز در زمره‌ی آثار کلاسیک تاریخ سینما قرار دهیم؛ چرا که در ابتدای آن هیچ‌چیز وجود ندارد و هیچ‌چیز امکان‌پذیر نیست، جز دنیایی برهوت، ناعادلانه، غمگین، زیست‌ناپذیر، تاریخی فاجعه‌بار برساخته‌ی جنایات و فراموشی‌ها.
سینمای مارسل آنون به طور همزمان هم مواجهه‌کننده و هم دعوت‌کننده بود. از مخاطب می‌خواست تا با تصاویرِ ارائه‌شده کار بزرگی را انجام دهد، اما همچنین نگرشی را ــ مانند فیلمهای مانوئل دی الیویرا ــ ارائه می‌داد که مخاطبان را فورا سراسیمه و هُوشیار می‌کرد.
@Cinema_New_Wave
💎مجموعه ای کامل برای هنردوستان :
📼سینما | 🎵موسیقی
👩🎨نقاشی | 📸عکاسی
💬فلسفه | 📖ادبیات
⬇️
😀/channel/addlist/CXZfqYSHi-czNDM0
📌هماهنگ کننده: @Filmsofun
همکاری*شهر: تهران
🎭فراخوان بازیگر مکمل 🎭
پسر و دختر رده سنی ۱۹ تا ۲۴سال دعوت به همکاری میشود.
گروه هنری کرگدن 🦏
جهت تولید پروژه تئاتر(گربه ای در اتاق ۱۴۷) به چند آماتوربازیگر و بازیگر دختر و پسر در سنین تعیین شده نیازمندیم.
جهت همکاری فرم تکمیلی زیر را پُر نموده و به یکی از راه های ارتباطی زیر ارسال نمائید.
نام و نام خانوادگی :
تاریخ تولد:
سن:
شماره تماس:
محل سکونت :
رزومه کاری:
شماره ارتباطی(پیامک و واتساپ):
09389994843
هورشتاین
hoorshtain تلگرام
مهلت فراخوان : فوری ( تا شنبه-یکشنبه)
زمستان L'Hiver
کارگردان: مارسل آنون
فیلمنامه: موریس کوری و مارسل آنون
موسیقی: برنارد پینون
تصویر: مارسل آنون
اپراتور: Babette Mangolte
تدوین: مارسل آنون
ژانر: سینمای تجربی
سیاه و سفید و رنگ
80 دقیقه
فرانسه / بلژیک، 1969
بازیگران : تیزیانا سیفی : سوفی
مایکل لونزدیل : جولین و مارک
کریستین باربیر : تهیه کننده
فردریک لاتین
موریس پولنوت
✔️خلاصه فیلم
جولین و صدابردارش، میشل، در حال فیلمبرداری یک مستند سفارشی در بروژ هستند. جولین رویای فیلمی را می بیند که بتواند در این شهر مرموز فیلمبرداری کند: اقتباسی از شکسپیر یا موست. سوفی به زودی به او ملحق میشود و در یک نمایشگاه نقاشی با هنرمندی آشنا می شود که او را در کسوت جولین می بیند و از او دعوت می کند که بیاید و از فلورانس دیدن کند. او رنجهایش را محرمانه به میشل می گوید. جولین، به نوبه خود، به تازگی پیشنهاد تهیه کننده اش را پذیرفته است...
@Cinema_New_Wave
در فیلمهای آنون با خیل موتیف‌های مخاطره‌آمیز طرفیم؛ فیلمهایی ساخته ذوق و سلیقه‌ای منحصربه‌فرد که با فرار از توهم‌گرایی و در جست‌وجوی عدالت و ردی از حقیقت، آشکارا موضع‌شان را نشان می‌دهند: فقر مادی و پریشان‌خاطری روانی در یک داستان ساده، نسل‌کشی یک ملت در «محاکمه حقیقی کارل امانوئل یونگ»، امواج عاطفی رویدادی جمعی در «تابستان» (1968)، کار مونتاژ در «پاییز» (1971)، خیال‌پردازی مسیح‌وار در «مصائب خیالی یک ناشناس» (1973)، زیبایی در «نگاه» (1976)، قطع راه ارتباطی کارگرانِ «در مسیر انسانیت» (1997)، تصاویر معاصر در «تصویر گریزان» (2007) سوژه اصلی او بقا بود، بقای ملت‌ها، بقای قربانیان، بقای خویشتن. هر اندازه موانع بیشتری در مسیرش می‌دید و کارش سخت‌تر می‌شد (به‌خاطر بیماری، به‌خاطر فقدان امکانات، به‌خاطر تنهایی)، به همان اندازه نیز خودش را زنده‌تر و خلاق‌تر نشان می‌داد.
برخلاف بسیاری از فیلم‌سازان، که حقیقتا در این دوره از فرانسه با شهرت عظیمی سر و کله می‌زنند، آنون هرگز به دنبال شهرت نبود، و خودآگاهانه هر فرم از سینمای تجاری را ــ آن هم زمانیکه همه میخواستند آن را به چنگ بیاورند ــ رَد می‌کرد.
@Cinema_New_Wave